luierdromertje
Niet geschoten is altijd mis.
weer drie mooie hoofdstukken
Nog niet klaar Mark vindt een mommy (AI)
- Onderwerp starter pampipamper
- Startdatum
pampipamper
Superlid
Op weg naar IKEA
Een uurtje later zaten ze samen in de auto. Mark had zijn zachte joggingbroek over zijn vos onesie aangetrokken en droeg zijn vertrouwde rugzakje met een flesje water en een klein snackdoosje erin. Lizzy had rustig alles voorbereid — geen haast, gewoon ontspannen op pad.
De rit verliep kalm. Ze luisterden samen naar rustige muziek, en Lizzy vertelde ondertussen over de opties die ze in gedachten had: donkerblauw, grijs of misschien iets met sterren of een rustige print.
Eenmaal bij IKEA was het rustig — doordeweeks, midden op de dag, precies zoals Lizzy had gehoopt. Ze wandelden samen langs de voorbeeldkamers, en Mark wees af en toe iets aan dat hij mooi vond. Uiteindelijk vonden ze een set verduisterende gordijnen in een warme, diepe kleur blauw — perfect voor zijn kamer. Zacht, zwaar van stof en eenvoudig te sluiten.
“Deze,” zei Mark beslist. “Ze passen bij m’n dekentje.”
“Goede keus,” glimlachte Lizzy.
Ze namen ook nog een bijpassende gordijnroede en een paar haakjes mee. En natuurlijk — zoals altijd bij IKEA — sloten ze hun bezoek af met een kleine tussenstop in het restaurant: een portie Zweedse balletjes met puree en bessensaus, en voor Mark een appelsapje.
Een uurtje later zaten ze samen in de auto. Mark had zijn zachte joggingbroek over zijn vos onesie aangetrokken en droeg zijn vertrouwde rugzakje met een flesje water en een klein snackdoosje erin. Lizzy had rustig alles voorbereid — geen haast, gewoon ontspannen op pad.
De rit verliep kalm. Ze luisterden samen naar rustige muziek, en Lizzy vertelde ondertussen over de opties die ze in gedachten had: donkerblauw, grijs of misschien iets met sterren of een rustige print.
Eenmaal bij IKEA was het rustig — doordeweeks, midden op de dag, precies zoals Lizzy had gehoopt. Ze wandelden samen langs de voorbeeldkamers, en Mark wees af en toe iets aan dat hij mooi vond. Uiteindelijk vonden ze een set verduisterende gordijnen in een warme, diepe kleur blauw — perfect voor zijn kamer. Zacht, zwaar van stof en eenvoudig te sluiten.
“Deze,” zei Mark beslist. “Ze passen bij m’n dekentje.”
“Goede keus,” glimlachte Lizzy.
Ze namen ook nog een bijpassende gordijnroede en een paar haakjes mee. En natuurlijk — zoals altijd bij IKEA — sloten ze hun bezoek af met een kleine tussenstop in het restaurant: een portie Zweedse balletjes met puree en bessensaus, en voor Mark een appelsapje.
pampipamper
Superlid
Thuis: Voorbereiden op een Donkere Nacht
Thuisgekomen hielp Mark met het uitladen. Lizzy begon meteen aan de montage van de nieuwe gordijnen, terwijl Mark toekeek vanaf zijn vertrouwde plekje op het bed, nog steeds in zijn vos onesie. Toen alles eenmaal hing, stonden ze samen in de deuropening van zijn kamer.
“Wil je het even testen?” vroeg Lizzy.
Mark knikte. Ze trokken de gordijnen dicht — en meteen werd het donker en stil in de kamer. Alsof het alweer avond was.
“Perfect,” fluisterde hij.
Lizzy legde haar hand even op zijn schouder.
“Straks slaap je nog langer door dan ik,” grapte ze zacht.
Thuisgekomen hielp Mark met het uitladen. Lizzy begon meteen aan de montage van de nieuwe gordijnen, terwijl Mark toekeek vanaf zijn vertrouwde plekje op het bed, nog steeds in zijn vos onesie. Toen alles eenmaal hing, stonden ze samen in de deuropening van zijn kamer.
“Wil je het even testen?” vroeg Lizzy.
Mark knikte. Ze trokken de gordijnen dicht — en meteen werd het donker en stil in de kamer. Alsof het alweer avond was.
“Perfect,” fluisterde hij.
Lizzy legde haar hand even op zijn schouder.
“Straks slaap je nog langer door dan ik,” grapte ze zacht.
pampipamper
Superlid
"De Nieuwe Gordijnen, Een Warme Avond"
De geur van lasagne vulde het huis terwijl de oven zachtjes tikte. Lizzy had een grote schaal klaargemaakt, met extra veel kaas — precies zoals Mark het lekker vond. Hij zat al aan tafel, zijn vos onesie weer netjes gladgestreken en zijn haar nog licht vochtig van een snelle wasbeurt na de IKEA-uitstap.
“Je hebt goed geholpen vandaag,” zei Lizzy terwijl ze de lasagne op zijn bord schepte.
“Het was leuk,” antwoordde Mark met een brede glimlach. “En lekker rustig.”
Ze aten samen, zonder haast, in de warme gloed van de avondzon die langzaam achter de nieuwe gordijnen wegviel. Mark nam kleine hapjes en dronk zijn glaasje melk erbij. Na het eten ruimden ze samen op, waarna Mark nog even op de bank mocht zitten met een zacht dekentje over zich heen.
“Nog even tv?” vroeg Lizzy.
“Bluey?” stelde Mark voor.
“Bluey it is,” knikte ze met een knipoog.
Ze zetten samen een paar afleveringen op, en terwijl de vrolijke figuurtjes over het scherm dansten, nestelde Mark zich nog wat dieper onder zijn dekentje. Zijn ogen werden al langzaam zwaarder.
“Tijd om af te ronden, vosje,” fluisterde Lizzy zacht.
Mark knikte slaperig.
De geur van lasagne vulde het huis terwijl de oven zachtjes tikte. Lizzy had een grote schaal klaargemaakt, met extra veel kaas — precies zoals Mark het lekker vond. Hij zat al aan tafel, zijn vos onesie weer netjes gladgestreken en zijn haar nog licht vochtig van een snelle wasbeurt na de IKEA-uitstap.
“Je hebt goed geholpen vandaag,” zei Lizzy terwijl ze de lasagne op zijn bord schepte.
“Het was leuk,” antwoordde Mark met een brede glimlach. “En lekker rustig.”
Ze aten samen, zonder haast, in de warme gloed van de avondzon die langzaam achter de nieuwe gordijnen wegviel. Mark nam kleine hapjes en dronk zijn glaasje melk erbij. Na het eten ruimden ze samen op, waarna Mark nog even op de bank mocht zitten met een zacht dekentje over zich heen.
“Nog even tv?” vroeg Lizzy.
“Bluey?” stelde Mark voor.
“Bluey it is,” knikte ze met een knipoog.
Ze zetten samen een paar afleveringen op, en terwijl de vrolijke figuurtjes over het scherm dansten, nestelde Mark zich nog wat dieper onder zijn dekentje. Zijn ogen werden al langzaam zwaarder.
“Tijd om af te ronden, vosje,” fluisterde Lizzy zacht.
Mark knikte slaperig.
pampipamper
Superlid
Slapengaan in de Donkere Kamer
In de badkamer hielp Lizzy hem met tandenpoetsen en waste zijn gezicht. Ze droogde zijn handen af met een zachte handdoek en gaf hem een klein knikje:
“Klaar voor bed?”
“Mhm.”
Samen liepen ze naar zijn kamer. Toen Lizzy de gordijnen dichttrok, viel de kamer meteen in een diepe, stille duisternis — precies zoals ze gehoopt had.
“Wat een verschil,” fluisterde Mark.
“Je zult heerlijk slapen,” antwoordde Lizzy.
Ze hielp hem voorzichtig in zijn dikke slaapluier voor de nacht, waarna hij opnieuw in zijn warme vos onesie stapte. De rits ging zacht dicht op zijn rug. Daarna hielp ze hem in zijn sterretjesslaapzak en legde het dekentje er nog overheen.
“Zo… helemaal klaar,” fluisterde Lizzy terwijl ze over zijn haar streek.
“Dank je, Lizzy,” fluisterde Mark terug, zijn ogen al half dicht.
“Welterusten, lieve vos.”
Met een zacht klikje ging het nachtlampje aan, net genoeg om het vosje in het donker te bewaken. Lizzy sloot stilletjes de deur. Buiten klonk alleen het zachte gezoem van de airco.
Mark glimlachte nog een beetje in het donker — veilig, warm en rustig.
In de badkamer hielp Lizzy hem met tandenpoetsen en waste zijn gezicht. Ze droogde zijn handen af met een zachte handdoek en gaf hem een klein knikje:
“Klaar voor bed?”
“Mhm.”
Samen liepen ze naar zijn kamer. Toen Lizzy de gordijnen dichttrok, viel de kamer meteen in een diepe, stille duisternis — precies zoals ze gehoopt had.
“Wat een verschil,” fluisterde Mark.
“Je zult heerlijk slapen,” antwoordde Lizzy.
Ze hielp hem voorzichtig in zijn dikke slaapluier voor de nacht, waarna hij opnieuw in zijn warme vos onesie stapte. De rits ging zacht dicht op zijn rug. Daarna hielp ze hem in zijn sterretjesslaapzak en legde het dekentje er nog overheen.
“Zo… helemaal klaar,” fluisterde Lizzy terwijl ze over zijn haar streek.
“Dank je, Lizzy,” fluisterde Mark terug, zijn ogen al half dicht.
“Welterusten, lieve vos.”
Met een zacht klikje ging het nachtlampje aan, net genoeg om het vosje in het donker te bewaken. Lizzy sloot stilletjes de deur. Buiten klonk alleen het zachte gezoem van de airco.
Mark glimlachte nog een beetje in het donker — veilig, warm en rustig.
pampipamper
Superlid
"Een Speciale Ochtendverrassing"
Het was nog stil in huis. Door de nieuwe, dikke gordijnen bleef de kamer heerlijk donker, zelfs al was het buiten al ochtend. De airco zoemde zachtjes. Mark lag nog diep in slaap in zijn warme vos onesie, veilig ingepakt in zijn slaapzak onder het dekentje.
Toen ging de deur héél zachtjes open.
Lizzy kwam binnen, haar armen vol — een dienblad, een klein cadeautasje en een brede glimlach op haar gezicht. Ze zette alles op het nachtkastje en ging toen naast het bed zitten.
“Goedemorgen, vosje,” fluisterde ze zacht.
Mark bewoog zich langzaam, zijn ogen nog zwaar van slaap. Maar toen hij zijn ogen opende, rook hij iets lekkers… iets warms… kaneel?
“Wat ruikt er zo lekker?” vroeg hij slaperig.
“Verrassing,” zei Lizzy terwijl ze het dekentje een beetje opzij sloeg. “Ik dacht: je hebt zo goed geholpen gisteren, je verdient een extra fijne ochtend.”
Ze hielp hem langzaam rechtop zitten en schoof het dienblad dichterbij. Daarop stonden twee warme kaneelbroodjes, een glaasje melk, en een klein kommetje met vers rood fruit: aardbeien, blauwe bessen en frambozen.
“Wauw…” fluisterde Mark.
Maar dat was nog niet alles. Lizzy pakte het kleine cadeautasje en overhandigde het hem.
“Kijk maar eens.”
Mark opende het voorzichtig en haalde er een zachte muts uit — een vosmuts, helemaal passend bij zijn onesie, met zachte oortjes bovenop.
“Voor als we straks naar buiten gaan,” glimlachte Lizzy. “Of gewoon om even in te knuffelen.”
Mark zette hem meteen op. De zachte stof kriebelde een beetje aan zijn voorhoofd, maar het voelde vertrouwd. Hij straalde.
“Dank je…”
“Eet maar rustig. Daarna gaan we samen iets doen wat jij wil. Buiten wandelen, knutselen, misschien een boekje? Vandaag is jouw dag.”
Mark knikte blij. De kaneelbroodjes waren warm en zoet, het fruit fris en sappig. Alles smaakte extra lekker door de rust, de warmte, en de liefde waarmee de ochtend begonnen was.
Het was nog stil in huis. Door de nieuwe, dikke gordijnen bleef de kamer heerlijk donker, zelfs al was het buiten al ochtend. De airco zoemde zachtjes. Mark lag nog diep in slaap in zijn warme vos onesie, veilig ingepakt in zijn slaapzak onder het dekentje.
Toen ging de deur héél zachtjes open.
Lizzy kwam binnen, haar armen vol — een dienblad, een klein cadeautasje en een brede glimlach op haar gezicht. Ze zette alles op het nachtkastje en ging toen naast het bed zitten.
“Goedemorgen, vosje,” fluisterde ze zacht.
Mark bewoog zich langzaam, zijn ogen nog zwaar van slaap. Maar toen hij zijn ogen opende, rook hij iets lekkers… iets warms… kaneel?
“Wat ruikt er zo lekker?” vroeg hij slaperig.
“Verrassing,” zei Lizzy terwijl ze het dekentje een beetje opzij sloeg. “Ik dacht: je hebt zo goed geholpen gisteren, je verdient een extra fijne ochtend.”
Ze hielp hem langzaam rechtop zitten en schoof het dienblad dichterbij. Daarop stonden twee warme kaneelbroodjes, een glaasje melk, en een klein kommetje met vers rood fruit: aardbeien, blauwe bessen en frambozen.
“Wauw…” fluisterde Mark.
Maar dat was nog niet alles. Lizzy pakte het kleine cadeautasje en overhandigde het hem.
“Kijk maar eens.”
Mark opende het voorzichtig en haalde er een zachte muts uit — een vosmuts, helemaal passend bij zijn onesie, met zachte oortjes bovenop.
“Voor als we straks naar buiten gaan,” glimlachte Lizzy. “Of gewoon om even in te knuffelen.”
Mark zette hem meteen op. De zachte stof kriebelde een beetje aan zijn voorhoofd, maar het voelde vertrouwd. Hij straalde.
“Dank je…”
“Eet maar rustig. Daarna gaan we samen iets doen wat jij wil. Buiten wandelen, knutselen, misschien een boekje? Vandaag is jouw dag.”
Mark knikte blij. De kaneelbroodjes waren warm en zoet, het fruit fris en sappig. Alles smaakte extra lekker door de rust, de warmte, en de liefde waarmee de ochtend begonnen was.
luierdromertje
Niet geschoten is altijd mis.
Weer een paar prachtige hoofdstukken
