Ik hoorde Sadie aan de deur praten.
'Nee, ik weet niet wat u bedoelt. Tegen zijn wil, nee.... hoe komt u daarbij.'
Met alle kracht haalde ik mijn kaken van elkaar. De elastiekjes van de beugel waren strak, maar ik kreeg mijn kaken en lippen van elkaar en riep zo hard ik kon een aantal keren....
'HELP, HELP, HELP ME TOCH.....'
Er ontstond commotie in de gang. Twee agenten kwamen de huiskamer ingelopen en zagen mij vast in segufix op bed liggen. Er klonk gestommel in de gang en de deur sloeg dicht. Eén agent rende de gang in, deed de deur open en rende weg. De andere agent kwam naar het bed.
'Help me, alsjeblieft, alsjeblieft, help met toch' stamelde ik en ik begon hard te snikken. De tranen rolden over mijn wangen.
De tweede agent kwam terug. 'Ze zijn weg' zei hij tegen zijn collega en keek verbaasd naar mij.
'What the fuck', zei hij. Hij zag mij liggen in een dikke luier op bed. De eerste agent kwam dichterbij. Hij deed een omroep via zijn telefoon en toen ging het snel. Er kwam een ambulance en ik werd meegenomen naar een ziekenhuis. Daar werden alle banden, beugels, catheters, plugs verwijderd. Zelfs de plug in mijn anus ging eruit. Ik moest eerst nog een paar dagen luiers dragen, maar een paar dagen later was ik weer de baas over mijn darmen en blaas.
De agenten waren verbaasd geweest over datgene dat zij bij mij thuis hadden gevonden. Ik had aangifte gedaan, maar van Sadie, Niels en Lucas was geen spoor te vinden.
Na een paar dagen mocht ik naar huis. Thuis aangekomen verbaasde ik mij erover dat alles spullen er nog waren. Ik liet snel nieuwe sloten op de deur zetten. Na een dag begon ik de spullen van Sadie te verzamelen en in de logeerkamer te zetten. Het bed zette ik er eerst neer. Als een logeerbed zei ik tegen mijzelf, maar eigenlijk wilde ik het bed gewoon bewaren. Ook alle andere spullen borg ik op. Ik had al eerder spullen weggedaan en dit was later een manier voor Sadie geweest om mij weer nieuwsgierig te maken. Als ik alles bewaar krijg ik dat gevoel niet hield ik mijzelf voor.
Sinds ik thuis was moest ik weer meer plassen en poepen en voor ik het wist deed ik mijzelf voor de zekerheid een luier om. Pas toen ik nieuwe boodschappen had gedaan en nieuw eten uit de supermarkt was gaan klaarmaken stopte dit. Waarschijnlijk had Sadie in de tijd ervoor mijn eten bewerkt met medicijnen dat werkte als plaspillen en Dulcolax.
Mijn leven werd weer langzaam als voor mijn bezoek aan het klooster. Ik had lange tijd genoeg van luiers en mijn medische fetisj. Sadie en consorten kwam ik niet tegen. Ik werd niet gebeld, niet gemaild en er gebeurde geen bijzondere dingen. Na driekwart jaar kriebelde er toch iets en toen ik via internet zag dat er in Rotterdam een fetisjfeest was met als thema 'doctor and patiënt' en ik een plaatje van een vent in een luier en patiëntenhemd zag besloot ik toch te gaan. Nu echter als dokter, maar wel met een luier onder mijn uniform.
Ik parkeerde de auto in de buurt. Het was mooi weer. Het viel dus niet op dat ik met een witte broek over straat ging. Sterker nog, mensen zullen wel denken dat ik in de zorg werk. Gelukkig was mijn jas was langer en viel hij over mijn kont, want je kon de roze streep van de dikke nachtluier door de broek heen zien als je goed keek.
Ik liet mijn jas achter bij de garderobe en ging snel naar binnen. Het was goed druk. Vol met meiden in lakuniformen, heren in doktersjassen en enkele extravagante dames en heren. Ik kwam een gespierde kerel tegen met alleen een jockstrap aan en een stethoscoop om zijn nek. In een flits dacht ik dat ik Sterre zag in een verpleegstersuniform zag aan de overkant van de zaal. Kon dat, was dat niet een 'blast from the past'?
Ik wurmde mij door de zaal. Sterre verloor ik af en toe uit het oog, maar ik kwam toch langzaam dichterbij. Ineens zag ik dat ze niet alleen was. Sterre hield een ketting vast en aan die ketting zat lekkere kerel....Michael was gekleed in een dikke luier onder een romper. Hij had een witte canvas dwangbuis aan en had een licht bruine leren muilkorf voor. Om zijn nek zat een steunkraag met aan de voorkant een oog. Aan dat oog zat de ketting die Sterre vasthield.
Ik tikte Sterre aan. 'Hoi', zei ik, 'Hoe is het?'.
'Euh hoi', zei Sterre, 'Ken ik.... oh hoi, Marc, hoe is het?'
Ze trok Michael dichterbij
'Kijk Michael, Marc!'
Michael lachte naar mij vanachter zijn muilkorf. Hij tikte mijn schouder aan met zijn schouder die vastzat in de dwangbuis. Hij ging dicht tegen mij aanstaan.
Ik voelde voorzichtig met een hand aan zijn kont. Onder de romper zat een dikke luier. Marc reed een beetje tegen mij aan en ik voelde aan de voorkant van zijn luier. Achter die luier zat iets hards.
'Hoi Marc, je had ons zeker niet verwacht hé'
'Nee, ik heb jullie al een tijd niet meer gezien, niet meer sinds de Ardennen. Dat is trouwens heel gek gelopen, maar daar wil ik het nu niet over hebben. Hoe is het met jullie. Michael was toch niet zo'n fan van dit.'
'Dat valt nu wel mee. Michael is mijn patientenslaaf geworden. Ik zorg voor hem. Hij werkt niet meer, maar is de hele dag bezig om te zorgen dat ik en hij plezier hebben als ik klaar ben met werken. Als hij niet naar de sportschool is draagt hij een luier en onder de luier draagt hij sinds enkele maanden een kuisheidsgordel. Ook dat werkt heel goed om hem rustig te houden...zien?'
'Hier?'
'Ja, waarom niet.'
Ze trok Michael naar zich toe. Ze maakte de riem van de dwangbuis die onder zijn kont liep los. Ze trok de drukknopen van zijn romper open en zij opende een deel van zijn luier. Michael droeg een grote metalen kuisheidsgordel. Ik voelde dat ik bij het zicht van die knappe, gespierde vent in een luier en kuisheidsgordel zelf een stijve pik kreeg.
Sterre zag dat ik iets te lang keek en greep mij bij mijn kruis.
'Zo, draagt de dokter een dikke luier om zijn stijve pik?'
'Wil je het misschien ook proberen Marc, ik heb nog een gordel bij mij'
Ik slik van spanning.
'Okee'. Nadat Michaels outfit weer is goedgedaan lopen we met ons drieen naar de garderobe. Sterre haalt haar tas en we gaan naar het toilet.
Ik sta in een toilethokje met de deur open.
'Nou doe je broek maar naar beneden.'
Ik doe wat ze zegt. Ik maak mijn luier los en gooi deze op de grond.
Sterre smeert mijn pik in met zwitsal en plaatst snel de kuisheidsgordel. Ze haalt een nieuwe luier uit haar tas en ik mag mijn broek weer omhoog doen. Ik voel het voorvocht in mijn luier lopen.
Ik heb een leuke avond. Sterre en ik blijken leuk te kunnen kletsen en met Michael moeten we ook wel lachen. Ik trek hem om een gegeven moment op schoot als wij aan de zijkant op een bank zitten. Ik vind hem een lekker ding en ik voel mezelf opgewonden worden, zonder dat mijn pik kan reageren als ik zijn gordel onder zijn luier voel. God wat zijn kerels in een luier en een dwangbuis toch opwindend.
Aan het einde van de avond doe Sterre de muilkorf van Michael af. Zo kunnen wij ook nog wat bijkletsen. Het is niet meer de bange vent uit de Ardennen, maar een leuke kerel die blij is met zijn leven als luierslaaf. Sterre doet Michael zijn dwangbuis uit en geeft hem een trainingsbroek om aan te doen. Het feest is bijna voorbij en ik wil uit mijn kuisheidsgordel.
'Sorry Marc, de sleutel ligt bij ons thuis. Je moet maar even meer, wij wonen hier vlakbij.'
We lopen naar het huis van Sterre en Michael.
'We logeren hier, het is een huis van vrienden. We wonen in het buitenland, maar kom binnen', zegt Michael als we huis binnengaan.
'Ik pak de sleutel even, ga maar even naar de huiskamer.'
Terwijl Sterre naar bovenloopt, loop ik met Michael de huiskamer in. Hij sluit de gordijnen en stelt voor dat ik mijn broek vast naar beneden doe en mijn luier af.
'Hij is wat vochtig', beken ik.
'Geeft niet, we hebben er meer.'
Sterre komt binnen met de sleutel. Ze gebaard naar Michael die achter mij gaat staan en mijn polsen vastpakt. Sterre injecteert iets in mijn hals. Ik voel mijzelf langzaam wegglijden.
'Waarom.....' fluister ik nog.