Olaf en Marjolein
- Onderwerp starter luierdromer
- Startdatum
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
HOOFDSTUK 2O NAAR HET KRONENBURGERPARK
"Hé ja dat is leuk" riep Marjolein direct uit, ok de andere 3 hadden daar veel zin in.
Nu waren er een paar problemen, het eerste punt De kinderboerderij lag aan de andere kant van de stad zeker 5 kilometer hier vandaan, maar dat was wel op te lossen door met het busje te gaan.
Het 2e punt was dat het terrein een beetje heuvelachtig was Jan-Willem begreep dan ook niet hoe Wilma dat wilde doen.
Aangezien hij en ook Olaf in een rolstoel zaten, en het voor Marjolein die niet al te makkelijk liep, moeilijk en zwaar zou worden maar, dan hadden Jan-Willem en Nelleke toch buiten Wilma gerekend. want ze zei "ik denk dat we Marjolein vanmiddag ook maar in de rolstoel moeten zetten,
Dan nog snapten Jan-Willem en Nelleke niet, hoe Wilma 3 rolstoelers mee wilde nemen maar, weer leek het of Wilma hun gedachten kon lezen, want voor Jan-Willem of Nelleke iets kon vragen zei Wilma, "Voor Marjolein hebben we ook een duwrolstoel en voor Olaf een elektrische.
Dan vroeg Wilma of Nelleke even kon helpen om de rolstoelen te halen.
"Ja hoor" zei Nelleke terwijl ze opstond, dan liepen Wilma en Nelleke samen de deur uit.
Toen ze terug kwamen, waren de 3 andere nog steeds leuk aan het spelen wel zag Wilma dat zowel Olaf als Jan-Willem zaten te kwijlen.
Terwijl Wilma Olaf in de elektrische rolstoel zette, zei Wilma, ik zal voor Olaf en Jan-Willem, even een schoon t shirt maar ook een slab halen".
Snel was ze terug trok Olaf zijn vieze t shirt uit, maakte zijn gezicht schoon en trok hem een schoon t shirt aan, en deed hem ook meteen een slab voor.
Dan trok ze ook Jan-Willems t shirt uit, en maakte zijn gezicht schoon.
Dan trok Wilma ook bij Jan-Willem een schoon t shirt aan, en kreeg ook Jan-Willem een slab voor tegen het kwijlen.
Intussen was Marjolein opgestaan, althans dat probeerde ze, maar iedere keer als ze bijna stond viel ze net zo snel weer om.
Dan begon Marjolein hard te huilen direct snelde Wilma naar haar toe," wat scheelt er aan?".
"Weet ik niet, maar iedere keer als ik bijna sta val ik", huilde Marjolein.
Dan pakte Wilma de rolstoel, en hielp Marjolein te gaan zitten steunend tegen de muur," Nelleke kun je me even helpen? ".
"Marjolein wordt me te zwaar, zeker omdat ze in deze situatie niet meegeeft."
"Ja hoor".
In 2 stappen stond Nelleke achter Marjolein, dan trokken Wilma en Nelleke Marjolein voorzichtig omhoog en zetten haar voorzichtig in de rolstoel, direct maakte Wilma de riem vast zette een klos tussen de benen van Marjolein, zodat mocht de riem los laten, ze er niet uit kon vallen en bevestigde het blad op de rolstoel.
Ondertussen vertelde Wilma aan Nelleke dat het niet de eerste keer was dat dit gebeurde en dat het ook een teken van oververmoeidheid was.
Hier konden zowel Nelleke als Jan-Willem zich wel iets bij voorstellen.
De verhuizing maar ook de kennismaking met Jan-Willem en Nelleke, die haar en Olaf volledig accepteerden hadden op Wilma en Olaf veel indruk gemaakt, maar nog veel meer op Marjolein.
Dan zei Wilma," we moesten maar eens gaan", pakte de sleutels van de bus trok haar jas aan, en liep naar de bus opende de achterdeur en haalde de rolstoellift naar buiten.
Liep weer naar binnen, en hielp Marjolein en vervolgens Olaf met het aantrekken van hun jas.
Terwijl Nelleke haar eigen jas aantrok, en vervolgens Jan-Willem hielp met het aantrekken van zijn jas.
Dan duwde ze Jan-Willem naar buiten gevolgd door Olaf in zijn elektrische rolstoel, en tot slot Wilma en Marjolein.
10 minuten later zaten ze allemaal op hun plaats, en konden ze gaan dan vroeg Nelleke" hebben we oud brood voor de eendjes?".
"Goed dat je het zegt, ik was het vergeten", en liep terug naar de keuken, Pakte snel het brood en was snel terug dan konden ze echt gaan.
Dan zei Wilma, "door de val van Marjolein was ik een beetje van slag, en dan krijg je zoiets".
Uiteindelijk waren ze dan toch onderweg.
Na een rit van een kwartier, kwamen ze aan bij het kronenburgerpark, toen iedereen uit de bus was zei Wilma" laat Nelleke maar met Jan-Willem voorop gaan, zij weten hier uiteindelijk de weg", en tegen Olaf
"Olaf denk er aan, bij ons blijven".
"Waarom"
"Punt 1 je kent de weg en het terrein hier niet.
" Punt 2 Rijden in een elektrische rolstoel is nieuw voor je".
"Daarom wil ik je in het oog houden".
"Oké is goed mam".
"Zet de rolstoel maar op de schildpad stand".
Dan gingen ze het park in, eerst naar de knaagdieren waar het vol zat met konijnen cavia, s en hamsters, in allerlei soorten maten en kleuren.
Marjolein was totaal verrukt, het liefste had ze er een paar willen knuffelen.
Na een paar minuten gingen ze verder naar de weide waar de herten en geiten, maar ook zwanen ganzen en eenden rond dartelden, er waren zelfs zwarte zwanen.
Aangezien het een heuvelachtig terrein was, viel het duwen van een rolstoel niet mee, niet voor Wilma en zeker niet voor Nelleke, die dit nog niet echt gewend was.
Na een tijdje zwoegen, waren ze toch boven een aantal geiten en herten waren hun gevolgd, en waren nu uit op een lekker hapje.
Wilma verdeelde het brood onder de kinderen, en die, strooiden het brood rond in no time was alles op, en werd er gebedeld om nog meer.
Dan ging het verder richting de voliëre vol vogels in allerlei soorten maten en kleuren, Olaf en Marjolein keken hun ogen uit.
Zoiets hadden ze niet in het dorp waar zij vandaan kwamen.
Dan zuchtte Marjolein," wat is het hier mooi," en moet je die toren zien".
"Dat lijkt wel van een kasteel" "dat is het ook" zei Jan-Willem, " dit is het laatste restant van het valkhof".
Zo verstreken de uurtjes waarbij allen genoten van de rust en de dieren, en al het groen om zich heen.
Na verloop van tijd trok Wilma haar neus op," zo te ruiken, heeft minstens 1 van jullie een vieze luier ik weet alleen nog niet wie".
Nelleke liep direct knalrood aan," zo te zien heb ik de 1e al gevonden". lachte Wilma, "maar volgens mij, zijn het er meer".
"Ik heb ook gepoept", biechtte Olaf op.
Dan leek het of Jan-Willem een keiharde wind liet, maar al snel had Wilma de indruk, dat zich een dikke bobbel in zijn luier vormde.
Dan zei Wilma, "hoogste tijd om naar huis te gaan dan kan ik jullie wassen verschonen, en kunnen jullie alle 4 op tijd naar bed".
"Want morgen wordt ook weer een drukke dag".
Dan tegen Jan-Willem en Nelleke," Olaf en Marjolein moeten morgen naar de revalidatie arts voor de halfjaarlijkse controle ".
"Die kijkt of ze wel goed groeien of ze goed op gewicht zijn, en hoe hun handicap zich ontwikkeld."
"Waarom moet dat in de vakantie?", Vroeg Jan-Willem verbaasd.
"Tja het had eigenlijk voor de vakantie gemoeten, maar toen waren ze allebei ziek".
"Wat jullie betreft", nu keek Nelleke en Jan-Willem aan, "jullie moeten er morgen ook aan geloven ,aangezien jullie hebben aangegeven".
"Te willen ervaren wat Olaf en Marjolein, meemaken en ondergaan, en ook dit soort dingen horen erbij".
Nelleke en Jan-Willem knikten, dat ze het volkomen begrepen.
20 minuten later waren ze thuis, dan zei Wilma "zo dan gaan we eerst douchen verschonen, en in pyjama ,dan eten en naar bed".
Dan kwamen ze bij de commode, als 1e was Nelleke aan de beurt" die luier is wel erg vol gepoept", zei Wilma.
Nelleke knikte, en zuchtte diep.
"Ook dat geeft niets, en hoort erbij ",zei Wilma tegen Nelleke.
Dan waste Wilma Nelleke grondig, vooral haar billen anus en vagina krijgen een goeie beurt ook voor de rest wordt Nelleke grondig gewassen.
Na 10 minuten is Nelleke weer lekker schoon, en droogt Wilma Nelleke goed af legt een VLESIA nachtluier onder haar, en poedert haar billen dan mag Nelleke op haar rug gaan liggen.
Dan poedert Wilma Nelleke haar vagina en schaamstreek trekt de luier omhoog en trekt de luier strak.
Dan plakt Wilma de luier dicht, en mag Nelleke komen zitten en trekt Wilma haar een romper aan, en een pyjama shirt.
Dan moet Nelleke weer gaan liggen en maakt Wilma de knoopjes van de romper dicht trekt Wilma Nelleke een pyjamabroek aan.
Dan is Nelleke klaar en mag ze op bed gaan zitten en is het de beurt aan Marjolein, om op de commode te gaan liggen.
Snel trek Wilma haar broek uit, maakt haar romper los en moet Marjolein gaan zitten, echt lekker vindt ze dat niet.
Dan trekt Wilma haar t shirt en romper uit, en mag Marjolein weer gaan liggen en begint Wilma haar uit te kleedden, tot ze alleen haar romper en luier nog aan heeft.
Niet alleen Marjoleins luier maar ook haar romper zitten onder de poep.
Nu trekt Wilma toch maar handschoentjes aan," Marjolein kom maar even staan".
Marjolein doet dit, maar met veel moeite, Nelleke komt achter haar staan om haar te ondersteunen.
Dan Maakt Wilma de romper los, en trekt die voorzichtig over Marjoleins hoofd dan zet ze Marjolein onder de gewone douche, op de douche stoel spoelt haar af zeept haar in en spoelt direct weer uit, dan droogt ze Marjolein goed af.
Vervolgens mag Marjolein weer op de commode gaan liggen waar ze haar nachtluier om krijgt en haar romper er over aan krijgt en vervolgens haar pyjama en klaar is Marjolein en mag Olaf naar voren komen.
Met de tillift ligt hij zo op de commode ook hij heeft zijn luier aardig vol gepoept, en geplast het kost Wilma een kwartier om met hulp van Nelleke, Olaf goed te wassen want niet alleen zijn billen en anus zijn smerig, ook zijn rug zit onder de poepresten.
Zelfs in zijn schaamstreek, en bij zijn penis zitten nog restjes poep pas na een half uur heeft Wilma Olaf zo schoon dat ze hem kan afdrogen, en aankleedden.
Dan legt ze Olaf direct in bed, aangezien het al behoorlijk laat is geworden, gaat ze snel verder met Jan-Willem hij heeft gelukkig alleen maar geplast.
Die harde wind was dus toch geen poep, dacht Wilma.
Dus spoelt Wilma hem snel schoon, en droogt ze Jan-Willem af, en doet hem een VLESIA nachtluier om.
Dan mag Jan-Willem komen zitten, en trekt Wilma een romper over zijn hoofd gevolgd door een pyjama shirt dan moet Jan-Willem weer gaan liggen, en trekt Wilma de romper omlaag, en sluit deze dan trekt ze zijn pyjamabroek aan, en legt Jan-Willem ook gelijk op bed.
Zet het rug gedeelte omhoog, zodat Olaf en Jan-Willem in bed kunnen zitten.
Dan maakt ze met hulp van Nelleke en Marjolein, snel een beker soep en een paar broodjes en gaan ze snel terug naar Olaf en Jan-Willem, doen allebei een slab voor.
Dan vraagt Wilma," Nelleke wil jij Jan-Willem voeren?".
"Dan geef ik Olaf eten".
"Is goed" antwoord Nelleke.
10 minuten later is het op, worden hun tanden gepoetst, en kunnen Olaf en Jan-Willem gaan slapen, ondertussen is het bijna half 10.
Dan neemt Wilma Marjolein en Nelleke mee naar de kamer, zet Marjolein in haar stoel, doet haar een slab voor en vraagt aan Nelleke," kun jij zelf eten?"
"Of moet ik jou ook voeren?".
Nelleke loopt weer rood aan, en zegt ze, "ik ben goed moe wil je mij ook voeren?".
"Ja hoor kom maar naast Marjolein zitten".
Dan pakte Wilma ook een slab voor Nelleke, en deed die haar om.
Dan begon Wilma Nelleke om beurten brood en soep te geven,20 minuten later was alles op.
Niet alleen de slab van Marjolein, maar ook die van Nelleke was goed gebruikt.
Dan poetste Wilma van allebei de tanden, en dan konden ook zij gaan slapen, intussen was het al kwart over tien, een half uur later, lag ook Wilma in bed.
"Hé ja dat is leuk" riep Marjolein direct uit, ok de andere 3 hadden daar veel zin in.
Nu waren er een paar problemen, het eerste punt De kinderboerderij lag aan de andere kant van de stad zeker 5 kilometer hier vandaan, maar dat was wel op te lossen door met het busje te gaan.
Het 2e punt was dat het terrein een beetje heuvelachtig was Jan-Willem begreep dan ook niet hoe Wilma dat wilde doen.
Aangezien hij en ook Olaf in een rolstoel zaten, en het voor Marjolein die niet al te makkelijk liep, moeilijk en zwaar zou worden maar, dan hadden Jan-Willem en Nelleke toch buiten Wilma gerekend. want ze zei "ik denk dat we Marjolein vanmiddag ook maar in de rolstoel moeten zetten,
Dan nog snapten Jan-Willem en Nelleke niet, hoe Wilma 3 rolstoelers mee wilde nemen maar, weer leek het of Wilma hun gedachten kon lezen, want voor Jan-Willem of Nelleke iets kon vragen zei Wilma, "Voor Marjolein hebben we ook een duwrolstoel en voor Olaf een elektrische.
Dan vroeg Wilma of Nelleke even kon helpen om de rolstoelen te halen.
"Ja hoor" zei Nelleke terwijl ze opstond, dan liepen Wilma en Nelleke samen de deur uit.
Toen ze terug kwamen, waren de 3 andere nog steeds leuk aan het spelen wel zag Wilma dat zowel Olaf als Jan-Willem zaten te kwijlen.
Terwijl Wilma Olaf in de elektrische rolstoel zette, zei Wilma, ik zal voor Olaf en Jan-Willem, even een schoon t shirt maar ook een slab halen".
Snel was ze terug trok Olaf zijn vieze t shirt uit, maakte zijn gezicht schoon en trok hem een schoon t shirt aan, en deed hem ook meteen een slab voor.
Dan trok ze ook Jan-Willems t shirt uit, en maakte zijn gezicht schoon.
Dan trok Wilma ook bij Jan-Willem een schoon t shirt aan, en kreeg ook Jan-Willem een slab voor tegen het kwijlen.
Intussen was Marjolein opgestaan, althans dat probeerde ze, maar iedere keer als ze bijna stond viel ze net zo snel weer om.
Dan begon Marjolein hard te huilen direct snelde Wilma naar haar toe," wat scheelt er aan?".
"Weet ik niet, maar iedere keer als ik bijna sta val ik", huilde Marjolein.
Dan pakte Wilma de rolstoel, en hielp Marjolein te gaan zitten steunend tegen de muur," Nelleke kun je me even helpen? ".
"Marjolein wordt me te zwaar, zeker omdat ze in deze situatie niet meegeeft."
"Ja hoor".
In 2 stappen stond Nelleke achter Marjolein, dan trokken Wilma en Nelleke Marjolein voorzichtig omhoog en zetten haar voorzichtig in de rolstoel, direct maakte Wilma de riem vast zette een klos tussen de benen van Marjolein, zodat mocht de riem los laten, ze er niet uit kon vallen en bevestigde het blad op de rolstoel.
Ondertussen vertelde Wilma aan Nelleke dat het niet de eerste keer was dat dit gebeurde en dat het ook een teken van oververmoeidheid was.
Hier konden zowel Nelleke als Jan-Willem zich wel iets bij voorstellen.
De verhuizing maar ook de kennismaking met Jan-Willem en Nelleke, die haar en Olaf volledig accepteerden hadden op Wilma en Olaf veel indruk gemaakt, maar nog veel meer op Marjolein.
Dan zei Wilma," we moesten maar eens gaan", pakte de sleutels van de bus trok haar jas aan, en liep naar de bus opende de achterdeur en haalde de rolstoellift naar buiten.
Liep weer naar binnen, en hielp Marjolein en vervolgens Olaf met het aantrekken van hun jas.
Terwijl Nelleke haar eigen jas aantrok, en vervolgens Jan-Willem hielp met het aantrekken van zijn jas.
Dan duwde ze Jan-Willem naar buiten gevolgd door Olaf in zijn elektrische rolstoel, en tot slot Wilma en Marjolein.
10 minuten later zaten ze allemaal op hun plaats, en konden ze gaan dan vroeg Nelleke" hebben we oud brood voor de eendjes?".
"Goed dat je het zegt, ik was het vergeten", en liep terug naar de keuken, Pakte snel het brood en was snel terug dan konden ze echt gaan.
Dan zei Wilma, "door de val van Marjolein was ik een beetje van slag, en dan krijg je zoiets".
Uiteindelijk waren ze dan toch onderweg.
Na een rit van een kwartier, kwamen ze aan bij het kronenburgerpark, toen iedereen uit de bus was zei Wilma" laat Nelleke maar met Jan-Willem voorop gaan, zij weten hier uiteindelijk de weg", en tegen Olaf
"Olaf denk er aan, bij ons blijven".
"Waarom"
"Punt 1 je kent de weg en het terrein hier niet.
" Punt 2 Rijden in een elektrische rolstoel is nieuw voor je".
"Daarom wil ik je in het oog houden".
"Oké is goed mam".
"Zet de rolstoel maar op de schildpad stand".
Dan gingen ze het park in, eerst naar de knaagdieren waar het vol zat met konijnen cavia, s en hamsters, in allerlei soorten maten en kleuren.
Marjolein was totaal verrukt, het liefste had ze er een paar willen knuffelen.
Na een paar minuten gingen ze verder naar de weide waar de herten en geiten, maar ook zwanen ganzen en eenden rond dartelden, er waren zelfs zwarte zwanen.
Aangezien het een heuvelachtig terrein was, viel het duwen van een rolstoel niet mee, niet voor Wilma en zeker niet voor Nelleke, die dit nog niet echt gewend was.
Na een tijdje zwoegen, waren ze toch boven een aantal geiten en herten waren hun gevolgd, en waren nu uit op een lekker hapje.
Wilma verdeelde het brood onder de kinderen, en die, strooiden het brood rond in no time was alles op, en werd er gebedeld om nog meer.
Dan ging het verder richting de voliëre vol vogels in allerlei soorten maten en kleuren, Olaf en Marjolein keken hun ogen uit.
Zoiets hadden ze niet in het dorp waar zij vandaan kwamen.
Dan zuchtte Marjolein," wat is het hier mooi," en moet je die toren zien".
"Dat lijkt wel van een kasteel" "dat is het ook" zei Jan-Willem, " dit is het laatste restant van het valkhof".
Zo verstreken de uurtjes waarbij allen genoten van de rust en de dieren, en al het groen om zich heen.
Na verloop van tijd trok Wilma haar neus op," zo te ruiken, heeft minstens 1 van jullie een vieze luier ik weet alleen nog niet wie".
Nelleke liep direct knalrood aan," zo te zien heb ik de 1e al gevonden". lachte Wilma, "maar volgens mij, zijn het er meer".
"Ik heb ook gepoept", biechtte Olaf op.
Dan leek het of Jan-Willem een keiharde wind liet, maar al snel had Wilma de indruk, dat zich een dikke bobbel in zijn luier vormde.
Dan zei Wilma, "hoogste tijd om naar huis te gaan dan kan ik jullie wassen verschonen, en kunnen jullie alle 4 op tijd naar bed".
"Want morgen wordt ook weer een drukke dag".
Dan tegen Jan-Willem en Nelleke," Olaf en Marjolein moeten morgen naar de revalidatie arts voor de halfjaarlijkse controle ".
"Die kijkt of ze wel goed groeien of ze goed op gewicht zijn, en hoe hun handicap zich ontwikkeld."
"Waarom moet dat in de vakantie?", Vroeg Jan-Willem verbaasd.
"Tja het had eigenlijk voor de vakantie gemoeten, maar toen waren ze allebei ziek".
"Wat jullie betreft", nu keek Nelleke en Jan-Willem aan, "jullie moeten er morgen ook aan geloven ,aangezien jullie hebben aangegeven".
"Te willen ervaren wat Olaf en Marjolein, meemaken en ondergaan, en ook dit soort dingen horen erbij".
Nelleke en Jan-Willem knikten, dat ze het volkomen begrepen.
20 minuten later waren ze thuis, dan zei Wilma "zo dan gaan we eerst douchen verschonen, en in pyjama ,dan eten en naar bed".
Dan kwamen ze bij de commode, als 1e was Nelleke aan de beurt" die luier is wel erg vol gepoept", zei Wilma.
Nelleke knikte, en zuchtte diep.
"Ook dat geeft niets, en hoort erbij ",zei Wilma tegen Nelleke.
Dan waste Wilma Nelleke grondig, vooral haar billen anus en vagina krijgen een goeie beurt ook voor de rest wordt Nelleke grondig gewassen.
Na 10 minuten is Nelleke weer lekker schoon, en droogt Wilma Nelleke goed af legt een VLESIA nachtluier onder haar, en poedert haar billen dan mag Nelleke op haar rug gaan liggen.
Dan poedert Wilma Nelleke haar vagina en schaamstreek trekt de luier omhoog en trekt de luier strak.
Dan plakt Wilma de luier dicht, en mag Nelleke komen zitten en trekt Wilma haar een romper aan, en een pyjama shirt.
Dan moet Nelleke weer gaan liggen en maakt Wilma de knoopjes van de romper dicht trekt Wilma Nelleke een pyjamabroek aan.
Dan is Nelleke klaar en mag ze op bed gaan zitten en is het de beurt aan Marjolein, om op de commode te gaan liggen.
Snel trek Wilma haar broek uit, maakt haar romper los en moet Marjolein gaan zitten, echt lekker vindt ze dat niet.
Dan trekt Wilma haar t shirt en romper uit, en mag Marjolein weer gaan liggen en begint Wilma haar uit te kleedden, tot ze alleen haar romper en luier nog aan heeft.
Niet alleen Marjoleins luier maar ook haar romper zitten onder de poep.
Nu trekt Wilma toch maar handschoentjes aan," Marjolein kom maar even staan".
Marjolein doet dit, maar met veel moeite, Nelleke komt achter haar staan om haar te ondersteunen.
Dan Maakt Wilma de romper los, en trekt die voorzichtig over Marjoleins hoofd dan zet ze Marjolein onder de gewone douche, op de douche stoel spoelt haar af zeept haar in en spoelt direct weer uit, dan droogt ze Marjolein goed af.
Vervolgens mag Marjolein weer op de commode gaan liggen waar ze haar nachtluier om krijgt en haar romper er over aan krijgt en vervolgens haar pyjama en klaar is Marjolein en mag Olaf naar voren komen.
Met de tillift ligt hij zo op de commode ook hij heeft zijn luier aardig vol gepoept, en geplast het kost Wilma een kwartier om met hulp van Nelleke, Olaf goed te wassen want niet alleen zijn billen en anus zijn smerig, ook zijn rug zit onder de poepresten.
Zelfs in zijn schaamstreek, en bij zijn penis zitten nog restjes poep pas na een half uur heeft Wilma Olaf zo schoon dat ze hem kan afdrogen, en aankleedden.
Dan legt ze Olaf direct in bed, aangezien het al behoorlijk laat is geworden, gaat ze snel verder met Jan-Willem hij heeft gelukkig alleen maar geplast.
Die harde wind was dus toch geen poep, dacht Wilma.
Dus spoelt Wilma hem snel schoon, en droogt ze Jan-Willem af, en doet hem een VLESIA nachtluier om.
Dan mag Jan-Willem komen zitten, en trekt Wilma een romper over zijn hoofd gevolgd door een pyjama shirt dan moet Jan-Willem weer gaan liggen, en trekt Wilma de romper omlaag, en sluit deze dan trekt ze zijn pyjamabroek aan, en legt Jan-Willem ook gelijk op bed.
Zet het rug gedeelte omhoog, zodat Olaf en Jan-Willem in bed kunnen zitten.
Dan maakt ze met hulp van Nelleke en Marjolein, snel een beker soep en een paar broodjes en gaan ze snel terug naar Olaf en Jan-Willem, doen allebei een slab voor.
Dan vraagt Wilma," Nelleke wil jij Jan-Willem voeren?".
"Dan geef ik Olaf eten".
"Is goed" antwoord Nelleke.
10 minuten later is het op, worden hun tanden gepoetst, en kunnen Olaf en Jan-Willem gaan slapen, ondertussen is het bijna half 10.
Dan neemt Wilma Marjolein en Nelleke mee naar de kamer, zet Marjolein in haar stoel, doet haar een slab voor en vraagt aan Nelleke," kun jij zelf eten?"
"Of moet ik jou ook voeren?".
Nelleke loopt weer rood aan, en zegt ze, "ik ben goed moe wil je mij ook voeren?".
"Ja hoor kom maar naast Marjolein zitten".
Dan pakte Wilma ook een slab voor Nelleke, en deed die haar om.
Dan begon Wilma Nelleke om beurten brood en soep te geven,20 minuten later was alles op.
Niet alleen de slab van Marjolein, maar ook die van Nelleke was goed gebruikt.
Dan poetste Wilma van allebei de tanden, en dan konden ook zij gaan slapen, intussen was het al kwart over tien, een half uur later, lag ook Wilma in bed.
Laatst bewerkt:
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Olaf en Marjolein
HOOFDSTUK 21 NAAR DE REVALIDATIE ARTS
Al om 6uur, ging Wilma haar wekker af dat was ook voor Wilma erg vroeg, maar dat had een rede.
Die rede was dat ze op tijd bij de revalidatie arts moesten zijn en de 2e dat er niet 2 maar 3 pubers volledig verzorgd moesten worden en ook nummer 4 wel wat hulp kon gebruiken.
Nog geen minuut later stond Wilma al naast haar bed, en een kwartier later, was ze gedoucht en aangekleed.
Dan zette Wilma alvast thee en smeerde het brood voor het ontbijt, en sneed dat voor alle 4 in kleine stukjes.
Dan ging ze Nelleke wakker maken.
Op het moment dat Wilma voorzichtig de deur van de slaapkamer opende, en haar hoofd om de hoek stak, zag Wilma dat Nelleke haar ogen al open had, en wat voor zich uit lag te staren.
"Hé goeiemorgen, Nelleke, heb jij goed geslapen vannacht?".
"Eerlijk gezegd, niet, je hebt me gister, goed zenuwachtig gekregen".
"Helemaal toen je tegen mij en Jan-Willem zei, dat wij er ook aan moesten geloven".
"Maak je daar maar niet al te druk over Nelleke zoveel stelt het nu ook weer niet voor".
"Wat gaat er dan wel gebeuren?".
"Ik denk dat er naar je hart en longen geluisterd word en er gekeken wordt hoe lang en zwaar je bent".
"Ook je bloeddruk zal gemeten worden".
"Ook zal er een oog en oor test afgenomen worden, kortom niets om je zorgen over te maken".
Wat Wilma er niet bij vertelde, was dat zowel Nelleke als Jan-Willem een prik zouden krijgen, die er voor zou zorgen, dat ze beide de komende tijd volledig incontinent zouden zijn en Jan-Willem bovendien, volledig verlamd.
Dit vertellende, had Wilma Nelleke inmiddels uit bed gehaald, en op de commode gelegd en haar uitgekleed op haar luier na.
Aan de indicatorstreep, had Wilma al gezien, dat Nelleke vannacht goed had geplast, maar op het moment dat ze de luier opende merkte Wilma, dat Nelleke bovendien haar luier goed vol gepoept had.
Dan duwde Wilma Nelleke op haar zij, met haar gezicht naar de muur en de vieze billen naar Wilma.
Al snel had Wilma haar billen helemaal schoon.
Dan pakte Wilma de thermometer, duwde Nelleke haar billen uit elkaar en de thermometer naar binnen.
Dan pakte Wilma een schone luier en kleren, voor Nelleke en kon Wilma de thermometer uit Nelleke haar bips halen die gaf 38,7 aan.
"oeps dat is hoog" zuchtte Wilma, dan zal ik je nu eens lekker wassen, en aankleedden".
"Als je dat wil doen, graag", was het antwoord.
Dan zeepte Wilma Nelleke helemaal in, liet het even intrekken en spoelde de zeep er weer af.
Dan mocht Nelleke komen zittenen begon Wilma haar af te drogen vervolgens moest Nelleke komen staan en droogde Wilma haar verder af.
Ook de commode werd goed afgedroogd.
Dan moest Nelleke weer op de commode gaan liggen, en op haar zij draaien en Pakte Wilma een TENAMAXI en vouwde deze uit en Poederde Wilma haar billen.
Dan draaide Nelleke op haar rug en poederde Wilma haar vagina en schaamstreek en trok Wilma de luier tussen de benen door en verder omhoog, strak, en plakte hem dicht.
Dan mocht Nelleke komen staan en trok Wilma haar een romper over het hoofd en moest Nelleke de armen door de mouwgaten steken, wat ze ook deed.
Vervolgens trok Wilma de romper omlaag, en drukte de knoopjes vast.
Dan zei ze tegen Nelleke," jij red je verder wel, ik ga Marjolein uit bed halen", en liep de kamer uit.
2 Minuten later "Nelleke, wil je me helpen? ","ik red het niet alleen".
Nelleke die inmiddels haar broek en sokken aan heeft en bezig is haar t shirt aan te trekken, laat haar t shirt vallen en snelt naar de kamer van Marjolein.
Even weet ze niet wat ze dan ziet! Ze schrikt ervan Marjolein hangend in de tillift, die al half omhoog is gehaald, maar het lijkt erop dat Marjolein totaal verlamd is.
"Wil jij Marjolein, een beetje ondersteunen, terwijl ik haar omhoog hijs?".
"Ja hoor" antwoord Nelleke, terwijl ze Marjolein onder haar oksels vast pakt samen leggen Wilma en Nelleke Marjolein, op de commode.
Dan legt Wilma Marjolein vast en begint Wilma Marjolein uit te kleedden eerst haar pyjamabroek dan haar romper dan is de overvolle nachtluier aan de beurt.
Dan vraagt Wilma, "Nelleke," wil jij mij de thermometer even aangeven?".
Ondertussen duwt Wilma Marjoleins benen iets omhoog.
Als Nelleke de thermometer wil aanreiken, zegt Wilma," duw de Thermometer maar voorzichtig, tussen Marjoleins billen", zo gezegd zo gedaan.
2 minuten later piept de thermometer, en trekt Wilma deze er voorzichtig uit en bekijkt de uitslag.
39,4, "oeps dat is wel erg hoog, dan zal ik je maar snel wassen".
Ondertussen zet Wilma Marjolein weer goed vast.
Dan duurt het ruim een kwartier voor Marjolein gewassen is.
Dan zegt Wilma "ik geef je nu geen zetpil, ik wil eerst het oordeel van de revalidatie arts".
Ondertussen kleed Wilma Marjolein verder aan, en zet haar dan in de rolstoel maakt de riemen vast, en zet de klos er voor en vast.
Tot slot zet Wilma het blad er voor, welke ze ook vast zet.
Dan zegt ze tegen Nelleke," neem Marjolein maar mee naar de kamer, en gaan jullie maar vast ontbijten, alles staat klaar".
Dan duwt Nelleke Marjolein de kamer uit, en gaan ze naar de woonkamer zet Nelleke Marjolein bij de eettafel, en doet haar de slab voor.
Pakt het brood voor Marjolein, ook pakt ze een beker thee en begint Marjolein te voeren hapje voor hapje vordert het ontbijt, Nelleke merkt dat het Marjolein veel moeite kost.
"Gaat het wel Marjolein? ".
"Moeilijk ik voel me niet zo lekker", antwoord Marjolein.
"Dan is het misschien maar goed dat we zo naar de dokter gaan", zucht Nelleke.
Na ruim een half uur heeft Marjolein haar bordje toch leeg, ook Nelleke heeft haar ontbijt inmiddels op.
Dan zegt Nelleke "Ik ga even kijken hoever je moeder is, met Olaf en Jan-Willem".
Ondertussen heeft Wilma Olaf uit bed gehaald, en op de commode gelegd en begint ze Olaf uit te kleedden, pyjamabroek uit romper los, dan maakt Wilma Olafs luier open.
Trok deze tussen de benen vandaan, duwde Olaf op zijn zij, Dan waste Wilma Olafs billen en pakte de thermometer en duwde deze tussen Olafs billen, na 2 minuten, piep piep.
Dan kon Wilma de thermometer er weer uithalen, dan bekeek ze de uitslag 37,7 "beetje aan de hoge kant, zal wel spanning zijn".
Dan ging Wilma verder met Olaf wassen en werd Olaf snel afgedroogd en aangekleed.
Dan bracht Wilma Olaf naar de woonkamer, bij binnenkomst zag Wilma dat Nelleke en Marjolein, bijna klaar waren.
"Nelleke wil jij als jullie klaar zijn, Olaf helpen met zijn ontbijt?".
"Dan haal ik Jan-Willem uit bed".
"Ja dat is goed" antwoordde Nelleke.
Intussen was het al kwart voor 8,en om uiterlijk half 9 moesten ze vertrekken om op tijd bij de revalidatiearts te zijn.
5 Minuten later lag Jan-Willem op de commode, en maakte Wilma, de pyjamabroek los, gevolgd door zijn romper, en luier.
Op dat moment, dreef er weer een vieze poepgeur de kamer in.
Snel verwijderde Wilma de vieze luier, en waste Jan-Willem en droogde Wilma Jan-Willem af duwde hem op de zij, pakte de thermometer en duwde die tussen zijn billen.
Na 2 minuten piep piep, en daar was de uitslag 38,4 ,"wel een beetje hoog" mompelde Wilma.
Dan kreeg Jan-Willem een schone luier om, en werd snel verder aangekleed.
Dan zette Wilma Jan-Willem snel in de rolstoel en snelde naar de woonkamer.
Dan deed Wilma Jan-Willem zijn slab voor, schonk een beker Thee in, en begon Jan-Willem te voeren en at intussen zelf ook haar ontbijt op.
Dan werden snel de tanden gepoetst, en reden ze om 5 over half 9 eindelijk weg, 20 minuten later, melden ze zich bij de balie van het revalidatie centrum.
"Hallo mevrouw", zei Wilma tegen de vrouw achter de Balie.
"Goeie morgen, u had een afspraak voor 4,geloof ik".
"Ja dat klopt", bevestigde Wilma," Ik heb 2 logé s en die hebben zich letterlijk en figuurlijk, volledig ingeleefd in de situatie van zowel Olaf als Marjolein".
"Zelfs zo, dat ze nu bijna een copy zijn van Olaf als van Marjolein".
"Dus net zo afhankelijk van zorg zijn, en dus ondergaan ze vandaag hetzelfde onderzoekstraject".
"Dat is goed, als u in de wachtkamer plaats neemt, zal ik dokter Derks melden, dat u er bent en dat ook Jan-Willem en Nelleke onderzocht moeten worden".
5 minuten later.
"Familie De Vries, komt u maar".
Intussen waren Jan-Willem en Nelleke op van de zenuwen, en ook Marjolein, had het niet meer maar dat kwam omdat ze zich niet lekker voelde.
HOOFDSTUK 21 NAAR DE REVALIDATIE ARTS
Al om 6uur, ging Wilma haar wekker af dat was ook voor Wilma erg vroeg, maar dat had een rede.
Die rede was dat ze op tijd bij de revalidatie arts moesten zijn en de 2e dat er niet 2 maar 3 pubers volledig verzorgd moesten worden en ook nummer 4 wel wat hulp kon gebruiken.
Nog geen minuut later stond Wilma al naast haar bed, en een kwartier later, was ze gedoucht en aangekleed.
Dan zette Wilma alvast thee en smeerde het brood voor het ontbijt, en sneed dat voor alle 4 in kleine stukjes.
Dan ging ze Nelleke wakker maken.
Op het moment dat Wilma voorzichtig de deur van de slaapkamer opende, en haar hoofd om de hoek stak, zag Wilma dat Nelleke haar ogen al open had, en wat voor zich uit lag te staren.
"Hé goeiemorgen, Nelleke, heb jij goed geslapen vannacht?".
"Eerlijk gezegd, niet, je hebt me gister, goed zenuwachtig gekregen".
"Helemaal toen je tegen mij en Jan-Willem zei, dat wij er ook aan moesten geloven".
"Maak je daar maar niet al te druk over Nelleke zoveel stelt het nu ook weer niet voor".
"Wat gaat er dan wel gebeuren?".
"Ik denk dat er naar je hart en longen geluisterd word en er gekeken wordt hoe lang en zwaar je bent".
"Ook je bloeddruk zal gemeten worden".
"Ook zal er een oog en oor test afgenomen worden, kortom niets om je zorgen over te maken".
Wat Wilma er niet bij vertelde, was dat zowel Nelleke als Jan-Willem een prik zouden krijgen, die er voor zou zorgen, dat ze beide de komende tijd volledig incontinent zouden zijn en Jan-Willem bovendien, volledig verlamd.
Dit vertellende, had Wilma Nelleke inmiddels uit bed gehaald, en op de commode gelegd en haar uitgekleed op haar luier na.
Aan de indicatorstreep, had Wilma al gezien, dat Nelleke vannacht goed had geplast, maar op het moment dat ze de luier opende merkte Wilma, dat Nelleke bovendien haar luier goed vol gepoept had.
Dan duwde Wilma Nelleke op haar zij, met haar gezicht naar de muur en de vieze billen naar Wilma.
Al snel had Wilma haar billen helemaal schoon.
Dan pakte Wilma de thermometer, duwde Nelleke haar billen uit elkaar en de thermometer naar binnen.
Dan pakte Wilma een schone luier en kleren, voor Nelleke en kon Wilma de thermometer uit Nelleke haar bips halen die gaf 38,7 aan.
"oeps dat is hoog" zuchtte Wilma, dan zal ik je nu eens lekker wassen, en aankleedden".
"Als je dat wil doen, graag", was het antwoord.
Dan zeepte Wilma Nelleke helemaal in, liet het even intrekken en spoelde de zeep er weer af.
Dan mocht Nelleke komen zittenen begon Wilma haar af te drogen vervolgens moest Nelleke komen staan en droogde Wilma haar verder af.
Ook de commode werd goed afgedroogd.
Dan moest Nelleke weer op de commode gaan liggen, en op haar zij draaien en Pakte Wilma een TENAMAXI en vouwde deze uit en Poederde Wilma haar billen.
Dan draaide Nelleke op haar rug en poederde Wilma haar vagina en schaamstreek en trok Wilma de luier tussen de benen door en verder omhoog, strak, en plakte hem dicht.
Dan mocht Nelleke komen staan en trok Wilma haar een romper over het hoofd en moest Nelleke de armen door de mouwgaten steken, wat ze ook deed.
Vervolgens trok Wilma de romper omlaag, en drukte de knoopjes vast.
Dan zei ze tegen Nelleke," jij red je verder wel, ik ga Marjolein uit bed halen", en liep de kamer uit.
2 Minuten later "Nelleke, wil je me helpen? ","ik red het niet alleen".
Nelleke die inmiddels haar broek en sokken aan heeft en bezig is haar t shirt aan te trekken, laat haar t shirt vallen en snelt naar de kamer van Marjolein.
Even weet ze niet wat ze dan ziet! Ze schrikt ervan Marjolein hangend in de tillift, die al half omhoog is gehaald, maar het lijkt erop dat Marjolein totaal verlamd is.
"Wil jij Marjolein, een beetje ondersteunen, terwijl ik haar omhoog hijs?".
"Ja hoor" antwoord Nelleke, terwijl ze Marjolein onder haar oksels vast pakt samen leggen Wilma en Nelleke Marjolein, op de commode.
Dan legt Wilma Marjolein vast en begint Wilma Marjolein uit te kleedden eerst haar pyjamabroek dan haar romper dan is de overvolle nachtluier aan de beurt.
Dan vraagt Wilma, "Nelleke," wil jij mij de thermometer even aangeven?".
Ondertussen duwt Wilma Marjoleins benen iets omhoog.
Als Nelleke de thermometer wil aanreiken, zegt Wilma," duw de Thermometer maar voorzichtig, tussen Marjoleins billen", zo gezegd zo gedaan.
2 minuten later piept de thermometer, en trekt Wilma deze er voorzichtig uit en bekijkt de uitslag.
39,4, "oeps dat is wel erg hoog, dan zal ik je maar snel wassen".
Ondertussen zet Wilma Marjolein weer goed vast.
Dan duurt het ruim een kwartier voor Marjolein gewassen is.
Dan zegt Wilma "ik geef je nu geen zetpil, ik wil eerst het oordeel van de revalidatie arts".
Ondertussen kleed Wilma Marjolein verder aan, en zet haar dan in de rolstoel maakt de riemen vast, en zet de klos er voor en vast.
Tot slot zet Wilma het blad er voor, welke ze ook vast zet.
Dan zegt ze tegen Nelleke," neem Marjolein maar mee naar de kamer, en gaan jullie maar vast ontbijten, alles staat klaar".
Dan duwt Nelleke Marjolein de kamer uit, en gaan ze naar de woonkamer zet Nelleke Marjolein bij de eettafel, en doet haar de slab voor.
Pakt het brood voor Marjolein, ook pakt ze een beker thee en begint Marjolein te voeren hapje voor hapje vordert het ontbijt, Nelleke merkt dat het Marjolein veel moeite kost.
"Gaat het wel Marjolein? ".
"Moeilijk ik voel me niet zo lekker", antwoord Marjolein.
"Dan is het misschien maar goed dat we zo naar de dokter gaan", zucht Nelleke.
Na ruim een half uur heeft Marjolein haar bordje toch leeg, ook Nelleke heeft haar ontbijt inmiddels op.
Dan zegt Nelleke "Ik ga even kijken hoever je moeder is, met Olaf en Jan-Willem".
Ondertussen heeft Wilma Olaf uit bed gehaald, en op de commode gelegd en begint ze Olaf uit te kleedden, pyjamabroek uit romper los, dan maakt Wilma Olafs luier open.
Trok deze tussen de benen vandaan, duwde Olaf op zijn zij, Dan waste Wilma Olafs billen en pakte de thermometer en duwde deze tussen Olafs billen, na 2 minuten, piep piep.
Dan kon Wilma de thermometer er weer uithalen, dan bekeek ze de uitslag 37,7 "beetje aan de hoge kant, zal wel spanning zijn".
Dan ging Wilma verder met Olaf wassen en werd Olaf snel afgedroogd en aangekleed.
Dan bracht Wilma Olaf naar de woonkamer, bij binnenkomst zag Wilma dat Nelleke en Marjolein, bijna klaar waren.
"Nelleke wil jij als jullie klaar zijn, Olaf helpen met zijn ontbijt?".
"Dan haal ik Jan-Willem uit bed".
"Ja dat is goed" antwoordde Nelleke.
Intussen was het al kwart voor 8,en om uiterlijk half 9 moesten ze vertrekken om op tijd bij de revalidatiearts te zijn.
5 Minuten later lag Jan-Willem op de commode, en maakte Wilma, de pyjamabroek los, gevolgd door zijn romper, en luier.
Op dat moment, dreef er weer een vieze poepgeur de kamer in.
Snel verwijderde Wilma de vieze luier, en waste Jan-Willem en droogde Wilma Jan-Willem af duwde hem op de zij, pakte de thermometer en duwde die tussen zijn billen.
Na 2 minuten piep piep, en daar was de uitslag 38,4 ,"wel een beetje hoog" mompelde Wilma.
Dan kreeg Jan-Willem een schone luier om, en werd snel verder aangekleed.
Dan zette Wilma Jan-Willem snel in de rolstoel en snelde naar de woonkamer.
Dan deed Wilma Jan-Willem zijn slab voor, schonk een beker Thee in, en begon Jan-Willem te voeren en at intussen zelf ook haar ontbijt op.
Dan werden snel de tanden gepoetst, en reden ze om 5 over half 9 eindelijk weg, 20 minuten later, melden ze zich bij de balie van het revalidatie centrum.
"Hallo mevrouw", zei Wilma tegen de vrouw achter de Balie.
"Goeie morgen, u had een afspraak voor 4,geloof ik".
"Ja dat klopt", bevestigde Wilma," Ik heb 2 logé s en die hebben zich letterlijk en figuurlijk, volledig ingeleefd in de situatie van zowel Olaf als Marjolein".
"Zelfs zo, dat ze nu bijna een copy zijn van Olaf als van Marjolein".
"Dus net zo afhankelijk van zorg zijn, en dus ondergaan ze vandaag hetzelfde onderzoekstraject".
"Dat is goed, als u in de wachtkamer plaats neemt, zal ik dokter Derks melden, dat u er bent en dat ook Jan-Willem en Nelleke onderzocht moeten worden".
5 minuten later.
"Familie De Vries, komt u maar".
Intussen waren Jan-Willem en Nelleke op van de zenuwen, en ook Marjolein, had het niet meer maar dat kwam omdat ze zich niet lekker voelde.
Laatst bewerkt:
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Olaf en Marjolein
HOOFDSTUK 22 HET ONDERZOEK: MARJOLEIN EN NELLEKE
Dan nam dokter Derks het woord," goeiemorgen allemaal, wat een grote club vandaag".
"Zegt u dat wel" antwoordde Wilma "ik zal het u kort uitleggen, wij zijn kort geleden verhuisd en al na een paar dagen, kwamen Olaf en Marjolein, Jan-Willem tegen".
"Jan-Willem wilde graag kennis maken, dat waren we in onze vorige woonplaats wel anders gewend ,daar wilden andere kinderen niets van Olaf en Marjolein weten".
" Wat ik totaal niet had verwacht, wilde Jan-Willem wel graag weten, hoe de situatie van Olaf en Marjolein was".
"Ook wat betreft de zorg, en vooral de afhankelijkheid daar van en dat niet alleen, hij wilde het zelf ook ervaren, dus krijgt hij spierverslappers".
"Zodat hij geen kracht meer heeft in armen en benen, en ook zijn sluitspieren verzwakken zodat hij het inmiddels volledig in zijn broek doet".
"Dus net als Olaf en Marjolein, volledig incontinent is en in een rolstoel zit en heeft dus net als Olaf en Marjolein, overal hulp bij nodig".
"Het opstaan, douchen aankleedden, en ga zo maar door".
"Daarnaast heeft hij ook last van alle bijwerkingen, zoals kwijlen, en heeft hij ook al koorts aanvallen, vanmorgen 38,4".
"Dan over Nelleke, plast en poept inmiddels ook in haar broek en draagt dus ook luiers".
"Zij krijgt ook spierverslappers, maar een veel lagere dosering zodat ze nog wel kan lopen, en zich ook zelf kan verzorgen en zelfstandig kan eten, als ze niet te moe is tenminste".
"Dat gold tot anderhalve week ook voor Marjolein".
"Toen verloor Marjolein zo uit het niets een paar keer haar evenwicht, en viel ze".
"Sinds die tijd kan ze nauwelijks meer staan, en al helemaal niet meer lopen".
"Dan over Olaf, eerlijk gezegd vindt ik dat ook hij de laatste tijd achteruit gaat".
"Dat hij nu in elektrische rolstoel zit heeft 2 redenen, 1 Hij heeft steeds minder kracht in zijn armen, en handen".
"Nu hoeft hij die kracht niet meer te gebruiken om zich te verplaatsen, zeker buiten redde hij het niet meer".
"Daarbij komt dat Jan-Willem nu ook in een rolstoel zit, en hij door die spierverslappers, niet meer de kracht heeft om zelf de rolstoel, handmatig te verplaatsen"..
"Dus vooral buiten, geduwd moet worden, gelukkig heb ik daarbij hulp van Nelleke".
"Dank u wel voor uw uitleg".
"Dan is het nu tijd om jullie eens te onderzoeken, ik wil met Marjolein beginnen".
Nog geen minuut later lag Marjolein op de behandeltafel, op haar luier na volledig uitgekleed.
Nu zag hij ook dat Marjolein al in de pubertijd kwam aangezien zich al heel voorzichtig borstjes begonnen te vormen.
Dan zei hij," eerst zal ik je nog eens temperaturen".
Terwijl hij een oor thermometer pakte en voorzichtig in haar oor stopte,1 minuut later had hij de uitslag 40,2.
Dan zei dokter Derks: "dat is niet best meisje".
"Dan wil ik nu even naar je hart en longen luisteren, ik wil dat je nu even goed in en uit ademt".
Dat deed Marjolein, waarbij dokter Derks niet alleen hoorde maar, ook zag dat Marjolein moeite had, met ademhalen.
Dan zei hij" stop maar, ik weet genoeg".
Dan keek hij nog in haar keel en oren en zei hij tegen Wilma" zo te zien, is de keel ontstoken".
"Bovendien heeft ze ook last van griep verschijnselen, ik verwijs haar door naar de kinderarts in het ziekenhuis".
"Ik vermoed dat ze ook gelijk haar keel Ammandellen eruit zullen halen, eerlijk gezegd denk ik dat ze haar wel een dag of 5 zullen houden".
Hier schrokken we allemaal wel van vooral Marjolein zelf, maar Wilma niet minder.
Dan zei Wilma " op zich verbaasd me dit niet ik had al wel door dat het niet goed ging vanmorgen had ze al 39,4".
"Dan valt het u nog mee" begreep dokter Derks, ja inderdaad" antwoordde Wilma.
"Ik zou ook meteen een verwijzing willen, voor Jan-Willem, zodat direct onderzoek gedaan kan worden, naar de uitval en verlamming".
"Dat regel ik ook direct" beloofde dokter Derks.
Dan was Marjolein voorlopig klaar, en kon ze worden verschoond, en aangekleed.
Dan was het de beurt aan Nelleke.
HET ONDERZOEK VAN NELLEKE
"Kom maar, liggen Nelleke".
Binnen 1 minuut lag Nelleke al languit, en bijna direct werd Nelleke helemaal uitgekleed, op haar luier na.
Dan pakte dokter Derks opnieuw de oorthermometer, en stopte hem in Nelleke haar oor.
Na 2 minuten piepte de thermometer en kon deze uit het oor worden gehaald, dan bekeek hij de uitslag 38,8.
Dan nam hij haar bloeddruk op dit bleek normaal te zijn, ook werd er bloed geprikt, en opgestuurd naar het lab
Dan werd Nelleke nog gewogen 65 kilo was de uitslag en gemeten 1,65 meter.
Daarmee was haar onderzoek afgerond, en kon Wilma Nelleke weer aankleedden.
Dan zei dokter Derks, "met haar is op zich niets aan de hand, die koorts wordt waarschijnlijk veroorzaakt door de spierverslappers".
"Het lichaam hoeft hierdoor minder hard te werken maar, wil toch haar energie kwijt".
"Ik zal een iets hogere dosis van de medicatie voorschrijven, zodat ze het nog makkelijker ongemerkt in haar luier doet en de bijwerkingen hopelijk iets verminderen".
Dan mocht Nelleke weer op de behandeltafel gaan liggen, zodat Wilma haar inmiddels overvolle luier kon verschonen.
Nadat de luier open en verwijderd was waste Wilma Nelleke grondig, en net toen Wilma de clitores van Nelleke wilde afdrogen, plaste Nelleke, en spoot daardoor Wilma, haar arm en hand compleet nat.
Wilma schrok ervan, en Nelleke ook toen ze ineens doorhad wat er gebeurde en begon Nelleke te huilen maar, Wilma suste, "rustig maar, Nelleke, ik denk dat dit van de spanning komt".
"De spier verlappers die ik je al gegeven had, werken ook nog door, dat moet je ook niet vergeten hé".
Nadat Wilma Nelleke had gewassen en een schone luier had omgedaan en had aangekleed vroeg Wilma, " mag ik het 06 nummer van jou moeder?".
"Dan vraag ik of zij met Marjolein naar het ziekenhuis kan, dan kan ik bij Olaf en Jan-Willem blijven.
HOOFDSTUK 22 HET ONDERZOEK: MARJOLEIN EN NELLEKE
Dan nam dokter Derks het woord," goeiemorgen allemaal, wat een grote club vandaag".
"Zegt u dat wel" antwoordde Wilma "ik zal het u kort uitleggen, wij zijn kort geleden verhuisd en al na een paar dagen, kwamen Olaf en Marjolein, Jan-Willem tegen".
"Jan-Willem wilde graag kennis maken, dat waren we in onze vorige woonplaats wel anders gewend ,daar wilden andere kinderen niets van Olaf en Marjolein weten".
" Wat ik totaal niet had verwacht, wilde Jan-Willem wel graag weten, hoe de situatie van Olaf en Marjolein was".
"Ook wat betreft de zorg, en vooral de afhankelijkheid daar van en dat niet alleen, hij wilde het zelf ook ervaren, dus krijgt hij spierverslappers".
"Zodat hij geen kracht meer heeft in armen en benen, en ook zijn sluitspieren verzwakken zodat hij het inmiddels volledig in zijn broek doet".
"Dus net als Olaf en Marjolein, volledig incontinent is en in een rolstoel zit en heeft dus net als Olaf en Marjolein, overal hulp bij nodig".
"Het opstaan, douchen aankleedden, en ga zo maar door".
"Daarnaast heeft hij ook last van alle bijwerkingen, zoals kwijlen, en heeft hij ook al koorts aanvallen, vanmorgen 38,4".
"Dan over Nelleke, plast en poept inmiddels ook in haar broek en draagt dus ook luiers".
"Zij krijgt ook spierverslappers, maar een veel lagere dosering zodat ze nog wel kan lopen, en zich ook zelf kan verzorgen en zelfstandig kan eten, als ze niet te moe is tenminste".
"Dat gold tot anderhalve week ook voor Marjolein".
"Toen verloor Marjolein zo uit het niets een paar keer haar evenwicht, en viel ze".
"Sinds die tijd kan ze nauwelijks meer staan, en al helemaal niet meer lopen".
"Dan over Olaf, eerlijk gezegd vindt ik dat ook hij de laatste tijd achteruit gaat".
"Dat hij nu in elektrische rolstoel zit heeft 2 redenen, 1 Hij heeft steeds minder kracht in zijn armen, en handen".
"Nu hoeft hij die kracht niet meer te gebruiken om zich te verplaatsen, zeker buiten redde hij het niet meer".
"Daarbij komt dat Jan-Willem nu ook in een rolstoel zit, en hij door die spierverslappers, niet meer de kracht heeft om zelf de rolstoel, handmatig te verplaatsen"..
"Dus vooral buiten, geduwd moet worden, gelukkig heb ik daarbij hulp van Nelleke".
"Dank u wel voor uw uitleg".
"Dan is het nu tijd om jullie eens te onderzoeken, ik wil met Marjolein beginnen".
Nog geen minuut later lag Marjolein op de behandeltafel, op haar luier na volledig uitgekleed.
Nu zag hij ook dat Marjolein al in de pubertijd kwam aangezien zich al heel voorzichtig borstjes begonnen te vormen.
Dan zei hij," eerst zal ik je nog eens temperaturen".
Terwijl hij een oor thermometer pakte en voorzichtig in haar oor stopte,1 minuut later had hij de uitslag 40,2.
Dan zei dokter Derks: "dat is niet best meisje".
"Dan wil ik nu even naar je hart en longen luisteren, ik wil dat je nu even goed in en uit ademt".
Dat deed Marjolein, waarbij dokter Derks niet alleen hoorde maar, ook zag dat Marjolein moeite had, met ademhalen.
Dan zei hij" stop maar, ik weet genoeg".
Dan keek hij nog in haar keel en oren en zei hij tegen Wilma" zo te zien, is de keel ontstoken".
"Bovendien heeft ze ook last van griep verschijnselen, ik verwijs haar door naar de kinderarts in het ziekenhuis".
"Ik vermoed dat ze ook gelijk haar keel Ammandellen eruit zullen halen, eerlijk gezegd denk ik dat ze haar wel een dag of 5 zullen houden".
Hier schrokken we allemaal wel van vooral Marjolein zelf, maar Wilma niet minder.
Dan zei Wilma " op zich verbaasd me dit niet ik had al wel door dat het niet goed ging vanmorgen had ze al 39,4".
"Dan valt het u nog mee" begreep dokter Derks, ja inderdaad" antwoordde Wilma.
"Ik zou ook meteen een verwijzing willen, voor Jan-Willem, zodat direct onderzoek gedaan kan worden, naar de uitval en verlamming".
"Dat regel ik ook direct" beloofde dokter Derks.
Dan was Marjolein voorlopig klaar, en kon ze worden verschoond, en aangekleed.
Dan was het de beurt aan Nelleke.
HET ONDERZOEK VAN NELLEKE
"Kom maar, liggen Nelleke".
Binnen 1 minuut lag Nelleke al languit, en bijna direct werd Nelleke helemaal uitgekleed, op haar luier na.
Dan pakte dokter Derks opnieuw de oorthermometer, en stopte hem in Nelleke haar oor.
Na 2 minuten piepte de thermometer en kon deze uit het oor worden gehaald, dan bekeek hij de uitslag 38,8.
Dan nam hij haar bloeddruk op dit bleek normaal te zijn, ook werd er bloed geprikt, en opgestuurd naar het lab
Dan werd Nelleke nog gewogen 65 kilo was de uitslag en gemeten 1,65 meter.
Daarmee was haar onderzoek afgerond, en kon Wilma Nelleke weer aankleedden.
Dan zei dokter Derks, "met haar is op zich niets aan de hand, die koorts wordt waarschijnlijk veroorzaakt door de spierverslappers".
"Het lichaam hoeft hierdoor minder hard te werken maar, wil toch haar energie kwijt".
"Ik zal een iets hogere dosis van de medicatie voorschrijven, zodat ze het nog makkelijker ongemerkt in haar luier doet en de bijwerkingen hopelijk iets verminderen".
Dan mocht Nelleke weer op de behandeltafel gaan liggen, zodat Wilma haar inmiddels overvolle luier kon verschonen.
Nadat de luier open en verwijderd was waste Wilma Nelleke grondig, en net toen Wilma de clitores van Nelleke wilde afdrogen, plaste Nelleke, en spoot daardoor Wilma, haar arm en hand compleet nat.
Wilma schrok ervan, en Nelleke ook toen ze ineens doorhad wat er gebeurde en begon Nelleke te huilen maar, Wilma suste, "rustig maar, Nelleke, ik denk dat dit van de spanning komt".
"De spier verlappers die ik je al gegeven had, werken ook nog door, dat moet je ook niet vergeten hé".
Nadat Wilma Nelleke had gewassen en een schone luier had omgedaan en had aangekleed vroeg Wilma, " mag ik het 06 nummer van jou moeder?".
"Dan vraag ik of zij met Marjolein naar het ziekenhuis kan, dan kan ik bij Olaf en Jan-Willem blijven.
Laatst bewerkt:
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Olaf en Marjolein
HOOFDSTUK 23 HETONDERZOEK VAN OLAF EN JAN-WILLEM
Dan vroeg Nelleke aan Wilma,"Heb je pen en papier, dan schrijf ik het even op".
Direct sloeg Wilma het nummer op in haar mobiel.
Dan zei dokter Derks, "zo op naar de heren", als 1e was nu Jan-Willem aan de beurt.
Met enige moeite kwam hij op de onderzoekstafel te liggen en werd hij helemaal uitgekleed, op zijn inmiddels aardig natte luier na.
Dan pakte dokter Derks de oorthermometer, en duwde deze in Jan-Willems oor, na 1 minuut kwam de uitslag 39,2.
Dan luisterde dokter Derks naar zijn hart en longen, en zei dan, ik vindt dat hij zwaar ademt en ook zijn hartslag is niet helemaal, wat het eigenlijk zou moeten zijn".
"Komt dat door de spierverslappers?, vroeg Wilma.
"Nee hoor, en anders speelt dat maar een kleine rol", antwoordde dokter Derks.
"Ik denk dat dit allang speelt, maar tot nu toe niet was opgemerkt".
"Doordat Jan-Willem nu als het ware tot stilstand komt."
Dan werd de bloeddruk gemeten, was aan de hoge kant dan was Jan-Willem klaar.
Dan mocht Wilma Jan-Willem verschonen, en aankleedden, en dan werd Jan-Willem terug gezet in de rolstoel, en zei dokter Derks," ik adviseer, om met Jan-Willem even langs de kinderarts te gaan dan zijn we er volgens mij op tijd bij".
"Zo dan nu de laatste patiënt van vandaag", lachte dokter Derks.
Dan werd Olaf op de onderzoekstafel gelegd,en op zijn luier na helemaal uitgekleed enweer pakte dokter Derks de oor thermometer, en stopte hem in Olafs oor.
Al na 1 minuut had hij de uitslag 37,9. ' beetje hoog maar niet ernstig".
"Komt waarschijnlijk door alle spanning van de laatste tijd de verhuizing, de kennismaking met Jan-Willem en Nelleke".
Dan luisterde dokter Derks naar Olafs hart en longen, maar vond verder niets verontrustends.
Dan zei dokter Derks, "tot slot wil ik dat jullie nog langs het lab gaan, om bloed af te nemen".
"Zeg erbij, dat de bloeduitslagen van Jan-Willem en Marjolein, ook direct worden opgestuurd naar het ziekenhuis".
Daarmee was het bezoek aan de revalidatiearts ten einde.
Dan vroeg Wilma, "Jan-Willem mag ik het telefoon nummer van jou ouders?'.
"Nu moet ik ze echt wel inlichten over de jou situatie, en met hun overleggen hoe het verder moet".
"Trouwens, wil jij nog wel worden behandeld als Olaf?".
"Zeker omdat het er nu op lijkt dat, er complicaties optreden?".
Direct antwoordde Jan-Willem, "Ik heb A gezegd, nu moet ik ook B zeggen, ook al wordt het nu iets minder leuk".
"Ik niet had verwacht had, dat zoiets kon gebeuren".
"Oké mooi te horen dat je doorgaat, dan ga ik nu jou ouders bellen", zei Wilma, terwijl ze naar buiten gingen, om te bellen.
Dan ging de telefoon over, "met Margriet van Es ",klonk er aan de andere kant van de lijn.
"Hallo met Wilma De Vries" antwoordde Wilma," spreek ik met de moeder van Jan-Willem?".
Dan vertelde Wilma hoe het tot nu toe was gegaan.
Cora schrok wel even toen ze hoorde wat er uit het onderzoek was gekomen maar was direct bereid om op Olaf en Nelleke te passen.
Terwijl Wilma Met Jan-Willem en Marjolein naar het ziekenhuis zou gaan.
"Natuurlijk rijd hier maar langs, en zet mij maar af bij jou huis, dan pas ik zolang wel op".
20 minuten later werd Cora met Nelleke en Olaf, bij het huis van Wilma Olaf en Marjolein afgezet.
Binnen gelaten, en vertelde Wilma waar Margriet luiers eten en drinken kon vinden.
Met een tot straks vertrok Wilma, met Marjolein en Jan-Willem naar het ziekenhuis.
HOOFDSTUK 23 HETONDERZOEK VAN OLAF EN JAN-WILLEM
Dan vroeg Nelleke aan Wilma,"Heb je pen en papier, dan schrijf ik het even op".
Direct sloeg Wilma het nummer op in haar mobiel.
Dan zei dokter Derks, "zo op naar de heren", als 1e was nu Jan-Willem aan de beurt.
Met enige moeite kwam hij op de onderzoekstafel te liggen en werd hij helemaal uitgekleed, op zijn inmiddels aardig natte luier na.
Dan pakte dokter Derks de oorthermometer, en duwde deze in Jan-Willems oor, na 1 minuut kwam de uitslag 39,2.
Dan luisterde dokter Derks naar zijn hart en longen, en zei dan, ik vindt dat hij zwaar ademt en ook zijn hartslag is niet helemaal, wat het eigenlijk zou moeten zijn".
"Komt dat door de spierverslappers?, vroeg Wilma.
"Nee hoor, en anders speelt dat maar een kleine rol", antwoordde dokter Derks.
"Ik denk dat dit allang speelt, maar tot nu toe niet was opgemerkt".
"Doordat Jan-Willem nu als het ware tot stilstand komt."
Dan werd de bloeddruk gemeten, was aan de hoge kant dan was Jan-Willem klaar.
Dan mocht Wilma Jan-Willem verschonen, en aankleedden, en dan werd Jan-Willem terug gezet in de rolstoel, en zei dokter Derks," ik adviseer, om met Jan-Willem even langs de kinderarts te gaan dan zijn we er volgens mij op tijd bij".
"Zo dan nu de laatste patiënt van vandaag", lachte dokter Derks.
Dan werd Olaf op de onderzoekstafel gelegd,en op zijn luier na helemaal uitgekleed enweer pakte dokter Derks de oor thermometer, en stopte hem in Olafs oor.
Al na 1 minuut had hij de uitslag 37,9. ' beetje hoog maar niet ernstig".
"Komt waarschijnlijk door alle spanning van de laatste tijd de verhuizing, de kennismaking met Jan-Willem en Nelleke".
Dan luisterde dokter Derks naar Olafs hart en longen, maar vond verder niets verontrustends.
Dan zei dokter Derks, "tot slot wil ik dat jullie nog langs het lab gaan, om bloed af te nemen".
"Zeg erbij, dat de bloeduitslagen van Jan-Willem en Marjolein, ook direct worden opgestuurd naar het ziekenhuis".
Daarmee was het bezoek aan de revalidatiearts ten einde.
Dan vroeg Wilma, "Jan-Willem mag ik het telefoon nummer van jou ouders?'.
"Nu moet ik ze echt wel inlichten over de jou situatie, en met hun overleggen hoe het verder moet".
"Trouwens, wil jij nog wel worden behandeld als Olaf?".
"Zeker omdat het er nu op lijkt dat, er complicaties optreden?".
Direct antwoordde Jan-Willem, "Ik heb A gezegd, nu moet ik ook B zeggen, ook al wordt het nu iets minder leuk".
"Ik niet had verwacht had, dat zoiets kon gebeuren".
"Oké mooi te horen dat je doorgaat, dan ga ik nu jou ouders bellen", zei Wilma, terwijl ze naar buiten gingen, om te bellen.
Dan ging de telefoon over, "met Margriet van Es ",klonk er aan de andere kant van de lijn.
"Hallo met Wilma De Vries" antwoordde Wilma," spreek ik met de moeder van Jan-Willem?".
Dan vertelde Wilma hoe het tot nu toe was gegaan.
Cora schrok wel even toen ze hoorde wat er uit het onderzoek was gekomen maar was direct bereid om op Olaf en Nelleke te passen.
Terwijl Wilma Met Jan-Willem en Marjolein naar het ziekenhuis zou gaan.
"Natuurlijk rijd hier maar langs, en zet mij maar af bij jou huis, dan pas ik zolang wel op".
20 minuten later werd Cora met Nelleke en Olaf, bij het huis van Wilma Olaf en Marjolein afgezet.
Binnen gelaten, en vertelde Wilma waar Margriet luiers eten en drinken kon vinden.
Met een tot straks vertrok Wilma, met Marjolein en Jan-Willem naar het ziekenhuis.
Laatst bewerkt:
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Er wordt aan een vervolg gewerkt.
Hoop van het weekend het hoofdstuk te plaatsen.
Hoop van het weekend het hoofdstuk te plaatsen.
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Olaf en Marjolein
HOOFDSTUK 24 JAN-WILLEM EN MARJOLEIN NAAR HET ZIEKENHUIS
"Nee u sprak niet met Jan-Willems moeder". " Cora is er niet,maar met de buurvrouw"
" Cora Moest onverwacht weg, " heeft mij gevraagd, om op de telefoon te letten juist om op de hoogte te blijven, over Jan-Willem."
"Oké dank je wel, maar kan ik Cora ergens bereiken?".
"Ik ben bang van niet" antwoordde Margriet.
"Ze zit net vanmiddag in een belangrijke bespreking, maar kan ik een boodschap doorgeven?".
"Als je dat wil doen, graag".
"Dat we bij de revalidatiearts geweest zijn, en Jan-Willem en Nelleke, de zelfde onderzoeken hebben ondergaan als Olaf en Marjolein".
"Wat Jan-Willem betreft, er het nodige aan het licht gekomen is".
"Hij heeft last van zijn longen waardoor hij zwaar ademt, daarnaast heeft hij koorts".
"Dit alles staat nog los van, de spierverslappers".
"Nu staan we op het punt, om op advies van revalidatiearts, Derks, Direct door te gaan naar het ziekenhuis met Jan-Willem en Marjolein".
" Nu heb ik nog het probleem, waar ik met Olaf en Nelleke heen moet, ze kunnen niet mee, naar het ziekenhuis maar kunnen ook niet zelfstandig naar huis reizen".
"Nu kan ik ze al helemaal niet alleen laten".
"Moet ik soms oppassen? ",vroeg Margriet.
"Als je dat zou willen doen?, zou dat heel fijn zijn".
"Oké dan kom ik nu naar het ziekenhuis".
"Ja dat is goed" antwoordde Wilma.
"Houd er wel rekening mee, dat Olaf niet uit de rolstoel kan, en dus in de rolstoel vervoerd moet worden".
"Dan lijkt het mij handig dat ik het busje mee neem", antwoordde Margriet," en jullie ophaal als jullie klaar zijn".
"Prima zou jij Cora nu eerst een sms willen sturen, en vragen mij te bellen?".
"Is goed, tot zo", zei Margriet, en hing op.
Dan zei Wilma tegen Olaf en Nelleke," Margriet komt jullie zo ophalen".
"Als jullie straks thuis komen, is het direct eten en daarna gaan jullie naar bed voor een middag dutje".
"Goed idee want ik ben heel moe geworden "antwoordde Olaf.
Ook aan Nelleke was te zien, dat ze doodmoe was,e n nu wel eens naar huis wilde en ook zo snel mogelijk wilde gaan slapen.
"Dat lijkt me een goed plan" lachte Wilma.
"Ik wil eigenlijk ook naar bed", zei Marjolein.
"Dat kan voorlopig nog niet" antwoordde Wilma jullie moeten nog verder onderzocht worden houdt er maar rekening mee dat je moet blijven, geldt ook voor jou Jan-Willem".
Ondertussen waren ze bij het ziekenhuis aan gekomen, waar Margriet al stond te wachten.
Snel hielp ze Wilma om Jan-Willem en Marjolein uit de bus, en bij de 1e hulp af te leveren.
Dan ging ze snel terug naar de bus om Olaf en Nelleke naar huis te brengen, "tot straks "dan stapte ze in, en reed weg.
Dan liep Wilma met Marjolein en Jan-Willem richting de 1e hulp, daar aangekomen, meldt Wilma zich," goede dag, ik ben Wilma de Vries".
"Dokter Derks, heeft Jan-Willem en Marjolein door verwezen".
"Oké Mevrouw de Vries, u kunt wachten in wachtkamer 7,dat is aan het eind van de gang links".
"Wilt u even mee lopen,2 rolstoelen, gaat bijna niet".
"Sorry mevrouw de Vries ik kan hier niet weg, maar ik roep even een Vrijwilliger om u te helpen".
Dan werd er gebeld voor assistentie.
2 minuten later kwam er een meneer aanlopen, die zich voorstelde als Frank.
"Ha Frank wil je even met mevrouw de Vries mee lopen?".
"Deze jongeman en dame moeten allebei naar de 1e hulp".
"Oké is goed, gaan jullie mee?".
Vijf minuten later, melde de hele club zich bij de 1e hulp, hier werden ze al opgewacht.
"Hallo familie de Vries, komt u maar mee, ik ben Marlies Vink 1e hulp verpleegkundige".
Dan vroeg ze aan Wilma," wat wilt u ?".
"Allebei tegelijk?, of 1 voor 1?".
"1 voor 1 alstublieft, dan kan ik bij beide onderzoeken aanwezig zijn".
Dan werd Wilma op haar schouders getikt en toen ze zich omdraaide keek ze recht in het gezicht van, Cora.
"Wat ben ik blij dat je er bent", zuchtte Wilma.
"Ik ben zo snel mogelijk hier heen gekomen".
"Eerlijk gezegd ben ik behoorlijk geschrokken".
"Ik wist totaal niet dat er bij Jan-Willem het nodige mis was, ik hoop dat we er op tijd bij zijn".
"Dat hoop ik ook " antwoordde Wilma.
Dan werd er geroepen, Familie De Vries, ik geloof dat we aan de beurt zin", zei Cora.
"Wilt u mee komen, naar de behandelkamers?".
3 minuten later lagen Jan-Willem en Marjolein ieder in een behandelkamer op de behandeltafel.
Dan kregen ze beide een dopje aan hun vinger die verbonden was. via een slangetje met een apparaat die het zuurstof gehalte in hun bloed op nam.
Ook kregen ze allebei plakkers op de borst om een hart en longfilmpje te kunnen maken.
Intussen werden ook de bloed uitslagen besproken, bij Marjolein was dat goed maar bij Jan-Willem was verder onderzoek nodig.
Wilma had dat laatste wel verwacht maar Cora, schrok zich een hoedje.
Eventjes keek ze verbaasd, dan werd ze ineens spierwit weg, en viel flauw.
HOOFDSTUK 24 JAN-WILLEM EN MARJOLEIN NAAR HET ZIEKENHUIS
"Nee u sprak niet met Jan-Willems moeder". " Cora is er niet,maar met de buurvrouw"
" Cora Moest onverwacht weg, " heeft mij gevraagd, om op de telefoon te letten juist om op de hoogte te blijven, over Jan-Willem."
"Oké dank je wel, maar kan ik Cora ergens bereiken?".
"Ik ben bang van niet" antwoordde Margriet.
"Ze zit net vanmiddag in een belangrijke bespreking, maar kan ik een boodschap doorgeven?".
"Als je dat wil doen, graag".
"Dat we bij de revalidatiearts geweest zijn, en Jan-Willem en Nelleke, de zelfde onderzoeken hebben ondergaan als Olaf en Marjolein".
"Wat Jan-Willem betreft, er het nodige aan het licht gekomen is".
"Hij heeft last van zijn longen waardoor hij zwaar ademt, daarnaast heeft hij koorts".
"Dit alles staat nog los van, de spierverslappers".
"Nu staan we op het punt, om op advies van revalidatiearts, Derks, Direct door te gaan naar het ziekenhuis met Jan-Willem en Marjolein".
" Nu heb ik nog het probleem, waar ik met Olaf en Nelleke heen moet, ze kunnen niet mee, naar het ziekenhuis maar kunnen ook niet zelfstandig naar huis reizen".
"Nu kan ik ze al helemaal niet alleen laten".
"Moet ik soms oppassen? ",vroeg Margriet.
"Als je dat zou willen doen?, zou dat heel fijn zijn".
"Oké dan kom ik nu naar het ziekenhuis".
"Ja dat is goed" antwoordde Wilma.
"Houd er wel rekening mee, dat Olaf niet uit de rolstoel kan, en dus in de rolstoel vervoerd moet worden".
"Dan lijkt het mij handig dat ik het busje mee neem", antwoordde Margriet," en jullie ophaal als jullie klaar zijn".
"Prima zou jij Cora nu eerst een sms willen sturen, en vragen mij te bellen?".
"Is goed, tot zo", zei Margriet, en hing op.
Dan zei Wilma tegen Olaf en Nelleke," Margriet komt jullie zo ophalen".
"Als jullie straks thuis komen, is het direct eten en daarna gaan jullie naar bed voor een middag dutje".
"Goed idee want ik ben heel moe geworden "antwoordde Olaf.
Ook aan Nelleke was te zien, dat ze doodmoe was,e n nu wel eens naar huis wilde en ook zo snel mogelijk wilde gaan slapen.
"Dat lijkt me een goed plan" lachte Wilma.
"Ik wil eigenlijk ook naar bed", zei Marjolein.
"Dat kan voorlopig nog niet" antwoordde Wilma jullie moeten nog verder onderzocht worden houdt er maar rekening mee dat je moet blijven, geldt ook voor jou Jan-Willem".
Ondertussen waren ze bij het ziekenhuis aan gekomen, waar Margriet al stond te wachten.
Snel hielp ze Wilma om Jan-Willem en Marjolein uit de bus, en bij de 1e hulp af te leveren.
Dan ging ze snel terug naar de bus om Olaf en Nelleke naar huis te brengen, "tot straks "dan stapte ze in, en reed weg.
Dan liep Wilma met Marjolein en Jan-Willem richting de 1e hulp, daar aangekomen, meldt Wilma zich," goede dag, ik ben Wilma de Vries".
"Dokter Derks, heeft Jan-Willem en Marjolein door verwezen".
"Oké Mevrouw de Vries, u kunt wachten in wachtkamer 7,dat is aan het eind van de gang links".
"Wilt u even mee lopen,2 rolstoelen, gaat bijna niet".
"Sorry mevrouw de Vries ik kan hier niet weg, maar ik roep even een Vrijwilliger om u te helpen".
Dan werd er gebeld voor assistentie.
2 minuten later kwam er een meneer aanlopen, die zich voorstelde als Frank.
"Ha Frank wil je even met mevrouw de Vries mee lopen?".
"Deze jongeman en dame moeten allebei naar de 1e hulp".
"Oké is goed, gaan jullie mee?".
Vijf minuten later, melde de hele club zich bij de 1e hulp, hier werden ze al opgewacht.
"Hallo familie de Vries, komt u maar mee, ik ben Marlies Vink 1e hulp verpleegkundige".
Dan vroeg ze aan Wilma," wat wilt u ?".
"Allebei tegelijk?, of 1 voor 1?".
"1 voor 1 alstublieft, dan kan ik bij beide onderzoeken aanwezig zijn".
Dan werd Wilma op haar schouders getikt en toen ze zich omdraaide keek ze recht in het gezicht van, Cora.
"Wat ben ik blij dat je er bent", zuchtte Wilma.
"Ik ben zo snel mogelijk hier heen gekomen".
"Eerlijk gezegd ben ik behoorlijk geschrokken".
"Ik wist totaal niet dat er bij Jan-Willem het nodige mis was, ik hoop dat we er op tijd bij zijn".
"Dat hoop ik ook " antwoordde Wilma.
Dan werd er geroepen, Familie De Vries, ik geloof dat we aan de beurt zin", zei Cora.
"Wilt u mee komen, naar de behandelkamers?".
3 minuten later lagen Jan-Willem en Marjolein ieder in een behandelkamer op de behandeltafel.
Dan kregen ze beide een dopje aan hun vinger die verbonden was. via een slangetje met een apparaat die het zuurstof gehalte in hun bloed op nam.
Ook kregen ze allebei plakkers op de borst om een hart en longfilmpje te kunnen maken.
Intussen werden ook de bloed uitslagen besproken, bij Marjolein was dat goed maar bij Jan-Willem was verder onderzoek nodig.
Wilma had dat laatste wel verwacht maar Cora, schrok zich een hoedje.
Eventjes keek ze verbaasd, dan werd ze ineens spierwit weg, en viel flauw.
Laatst bewerkt:
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Ik geef toe dat het geen lang stuk was.
Zelfs voor mij niet.
Ik schrijf het op a4 papier.
En vervolgens zet ik het op de site.
En op papier heb je dan al snel 3 a4 kantjes.
Lijkt best veel dus.
Maar valt een maal geplaatst toch kleiner uit.
Ik weet dat veel schrijvers hier.
Via word werken.
Afgezien van bovenstaande.
Heb soms juist moeite, met eindeloos lange stukken.
Maar ga zeker nog door.
Ik heb nog meer dan genoeg ideetjes.
Maar ieder zijn stijl.
Zelfs voor mij niet.
Ik schrijf het op a4 papier.
En vervolgens zet ik het op de site.
En op papier heb je dan al snel 3 a4 kantjes.
Lijkt best veel dus.
Maar valt een maal geplaatst toch kleiner uit.
Ik weet dat veel schrijvers hier.
Via word werken.
Afgezien van bovenstaande.
Heb soms juist moeite, met eindeloos lange stukken.
Maar ga zeker nog door.
Ik heb nog meer dan genoeg ideetjes.
Maar ieder zijn stijl.
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Olaf en Marjolein
HOOFDSTUK 25 ONDERZOEK EN OPNAME
Direct schoot Wilma op Cora af, wat scheelt eraan".
"Ik heb niet eerder geweten dat Jan-Willem wat mankeerde".
"Dat kon je ook niet weten, want het kwam pas aan het licht bij dit onderzoek en dat allemaal, omdat hij wilde beleven en ondergaan wat Olaf en Marjolein dagelijks meemaken".
"Dat laatste begrijp ik nog wel maar, toch".
"Dat vond ik juist heel bijzonder" antwoordde Wilma., "maar, ik geloof dat ze nu met de onderzoeken, willen starten".
"Dan gaan we maar, snel naar binnen", zei Wilma," ja ik ook, tot straks".
Dan ging Wilma snel naast Marjolein zitten, en ging Cora snel naar Jan-Willem, die vrolijkte direct weer wat op, toen die zijn moeder zag binnenkomen.
Dan zei Cora dat ze best geschrokken was, toen ze hoorde dat Marjolein en Jan-Willem naar het ziekenhuis moesten, voor verder onderzoek.
Dan vroeg ze de onderzoekende kinderarts, heeft u al een idee, wat er aan de hand is?".
"Op dit moment denken we aan een virus, we denken dat hij hier vatbaarder voor geworden is, door de spierverslappers".
"Dit merken we vooral aan de buik en darmen op zich niet erg gevaarlijk maar, voor de zekerheid, is het advies om hem een dag of 5 hier te houden".
"Zodat we kunnen zien hoe hij op de spierverslappers, Zal reageren.
"Denkt u dat hij er blijvende gevolgen, aan over houd? "
"Ik denk op dit moment niet dat het zo ver komt".
"Het hangt er wel vanaf, hoe lang en in welke mate hij hier mee doorgaat. "
"Daar moet ik nog een kanttekening bij maken", zei de kinderarts, "het lijkt er sterk op dat het virus wat we gevonden hebben heftiger is, dan dat we eerst dachten".
"We denken op dit moment aan een combinatie van een blaas en darm virus".
"Wat al langere tijd heeft geprobeerd binnen te komen maar, door de spierverslappers is het gelukkig tijdig aan het licht gekomen".
"Met andere woorden, als hij dit niet gedaan had was het waarschijnlijk voorlopig onopgemerkt gebleven en later alsnog aan het licht gekomen".
"Dan waren de uitwerking en de gevolgen, uiteindelijk veel heftiger geweest".
Dit stelde Cora toch enigszins gerust, en met een "Jan-Willem ik ben zo terug".
Liep Cora de kamer uit, en liep direct de naast gelegen kamer in, waar Marjolein nog steeds onderzocht werd " hoe gaat het hier?".
Vroeg Cora aan Wilma, nadat zij had verteld wat er bij Jan-Willem loos was.
"Ik denk zelf dat het bij Marjolein, vooral een stress aanval is".
"Je moet niet vergeten, dat Olaf en Marjolein, de laatste tijd veel hebben meegemaakt".
" Vooral de verhuizing en de kennis making met Jan-Willem en Nelleke, was voor Olaf maar vooral voor Marjolein behoorlijk heftig".
"Waar wij vandaan kwamen, werden Olaf en Marjolein of genegeerd op vreselijk gepest".
"Ja zelfs getreiterd".
" Ze werden uitgemaakt voor baby of vies peutertje, en dat soort flauwekul".
"Je snapt wel dat dit bij hun maar, ook bij mij veel pijn deed".
"Werd daar dan niets tegen gedaan" vroeg Cora.
"Helaas niet genoeg", zuchtte Wilma, dit vertellende was de tijd omgevlogen.
Dan ineens werden ze aangesproken door de kinderarts, die vertelde, dat de onderzoeken klaar waren maar dat zowel Marjolein als Jan-Willem moesten blijven.
Dat zou zoals verwacht een dag of 5 gaan duren," ze gaan nu direct naar de afdeling."
"Ik loop met u mee, dan kan ik het in uw bijzijn aan Jan-Willem en Marjolein vertellen".
5 minuten later kwamen ze in vleugel c4 op de 3e etage, waar de kinderafdeling was.
Dan vroeg de kinderarts aan de verpleegster" Anneke op welke kamer liggen Jan-Willem en Marjolein".
"Kamer 12" antwoordde Anneke.
"Oké dank je wel," gaat u mee?"
"Ja laten we maar gaan", antwoordde Cora.
10 minuten later, staan ze voor de deur, hier moesten ze even wachten aangezien de verpleegkundige nog bezig waren, met het aansluiten van het infuus en de hart en long monitor.
Zodat alles van dichtbij maar ook van afstand, in de gaten kon worden gehouden, maar na nog een half uur wachten mochten Cora en Wilma eindelijk naar binnen.
Hier werden ze door de verpleging verder bij gepraat wat betreft de stand van zaken.
Dan vraagt de hoofdzuster" heeft u nog vragen?".
"Ja" antwoord Cora.
"Wat Jan-Willem betreft, was het wel of geen gevolg van de spierverslappers?".
"Die Jan-Willem gebruikt om de situatie van Olaf en Marjolein te ervaren".
"Dit staat totaal los van elkaar", antwoord de hoofdzuster, die zich intussen had voorgesteld als zuster Astrid.
"Wel denken we dat hierdoor het probleem tijdig is ontdekt, waardoor we op tijd kunnen ingrijpen".
"We denken dat als de spierverslappende medicatie stopt, de oude situatie zich hersteld".
"Dan wat Marjolein betreft is het nog maar, zeer de vraag, of ze ooit nog zal kunnen lopen, en als dat al zo is, weten we ook niet of dat met of zonder rollator zal zijn".
Hier schrok Wilma hevig van en wel zo ,dat ze spierwit weg trok.
"Gaat het mevrouw?".
"Nee niet echt, ik schrik enorm van dit verhaal".
"Blijf maar even rustig zitten, dan haal ik even een glas water".
Hier knapte Wilma weer vanop, dan verliet Astrid de kamer maar nauwelijks waren ze met de moeders alleen, of direct vloog de deur alweer open.
Wat ze toen zagen?
HOOFDSTUK 25 ONDERZOEK EN OPNAME
Direct schoot Wilma op Cora af, wat scheelt eraan".
"Ik heb niet eerder geweten dat Jan-Willem wat mankeerde".
"Dat kon je ook niet weten, want het kwam pas aan het licht bij dit onderzoek en dat allemaal, omdat hij wilde beleven en ondergaan wat Olaf en Marjolein dagelijks meemaken".
"Dat laatste begrijp ik nog wel maar, toch".
"Dat vond ik juist heel bijzonder" antwoordde Wilma., "maar, ik geloof dat ze nu met de onderzoeken, willen starten".
"Dan gaan we maar, snel naar binnen", zei Wilma," ja ik ook, tot straks".
Dan ging Wilma snel naast Marjolein zitten, en ging Cora snel naar Jan-Willem, die vrolijkte direct weer wat op, toen die zijn moeder zag binnenkomen.
Dan zei Cora dat ze best geschrokken was, toen ze hoorde dat Marjolein en Jan-Willem naar het ziekenhuis moesten, voor verder onderzoek.
Dan vroeg ze de onderzoekende kinderarts, heeft u al een idee, wat er aan de hand is?".
"Op dit moment denken we aan een virus, we denken dat hij hier vatbaarder voor geworden is, door de spierverslappers".
"Dit merken we vooral aan de buik en darmen op zich niet erg gevaarlijk maar, voor de zekerheid, is het advies om hem een dag of 5 hier te houden".
"Zodat we kunnen zien hoe hij op de spierverslappers, Zal reageren.
"Denkt u dat hij er blijvende gevolgen, aan over houd? "
"Ik denk op dit moment niet dat het zo ver komt".
"Het hangt er wel vanaf, hoe lang en in welke mate hij hier mee doorgaat. "
"Daar moet ik nog een kanttekening bij maken", zei de kinderarts, "het lijkt er sterk op dat het virus wat we gevonden hebben heftiger is, dan dat we eerst dachten".
"We denken op dit moment aan een combinatie van een blaas en darm virus".
"Wat al langere tijd heeft geprobeerd binnen te komen maar, door de spierverslappers is het gelukkig tijdig aan het licht gekomen".
"Met andere woorden, als hij dit niet gedaan had was het waarschijnlijk voorlopig onopgemerkt gebleven en later alsnog aan het licht gekomen".
"Dan waren de uitwerking en de gevolgen, uiteindelijk veel heftiger geweest".
Dit stelde Cora toch enigszins gerust, en met een "Jan-Willem ik ben zo terug".
Liep Cora de kamer uit, en liep direct de naast gelegen kamer in, waar Marjolein nog steeds onderzocht werd " hoe gaat het hier?".
Vroeg Cora aan Wilma, nadat zij had verteld wat er bij Jan-Willem loos was.
"Ik denk zelf dat het bij Marjolein, vooral een stress aanval is".
"Je moet niet vergeten, dat Olaf en Marjolein, de laatste tijd veel hebben meegemaakt".
" Vooral de verhuizing en de kennis making met Jan-Willem en Nelleke, was voor Olaf maar vooral voor Marjolein behoorlijk heftig".
"Waar wij vandaan kwamen, werden Olaf en Marjolein of genegeerd op vreselijk gepest".
"Ja zelfs getreiterd".
" Ze werden uitgemaakt voor baby of vies peutertje, en dat soort flauwekul".
"Je snapt wel dat dit bij hun maar, ook bij mij veel pijn deed".
"Werd daar dan niets tegen gedaan" vroeg Cora.
"Helaas niet genoeg", zuchtte Wilma, dit vertellende was de tijd omgevlogen.
Dan ineens werden ze aangesproken door de kinderarts, die vertelde, dat de onderzoeken klaar waren maar dat zowel Marjolein als Jan-Willem moesten blijven.
Dat zou zoals verwacht een dag of 5 gaan duren," ze gaan nu direct naar de afdeling."
"Ik loop met u mee, dan kan ik het in uw bijzijn aan Jan-Willem en Marjolein vertellen".
5 minuten later kwamen ze in vleugel c4 op de 3e etage, waar de kinderafdeling was.
Dan vroeg de kinderarts aan de verpleegster" Anneke op welke kamer liggen Jan-Willem en Marjolein".
"Kamer 12" antwoordde Anneke.
"Oké dank je wel," gaat u mee?"
"Ja laten we maar gaan", antwoordde Cora.
10 minuten later, staan ze voor de deur, hier moesten ze even wachten aangezien de verpleegkundige nog bezig waren, met het aansluiten van het infuus en de hart en long monitor.
Zodat alles van dichtbij maar ook van afstand, in de gaten kon worden gehouden, maar na nog een half uur wachten mochten Cora en Wilma eindelijk naar binnen.
Hier werden ze door de verpleging verder bij gepraat wat betreft de stand van zaken.
Dan vraagt de hoofdzuster" heeft u nog vragen?".
"Ja" antwoord Cora.
"Wat Jan-Willem betreft, was het wel of geen gevolg van de spierverslappers?".
"Die Jan-Willem gebruikt om de situatie van Olaf en Marjolein te ervaren".
"Dit staat totaal los van elkaar", antwoord de hoofdzuster, die zich intussen had voorgesteld als zuster Astrid.
"Wel denken we dat hierdoor het probleem tijdig is ontdekt, waardoor we op tijd kunnen ingrijpen".
"We denken dat als de spierverslappende medicatie stopt, de oude situatie zich hersteld".
"Dan wat Marjolein betreft is het nog maar, zeer de vraag, of ze ooit nog zal kunnen lopen, en als dat al zo is, weten we ook niet of dat met of zonder rollator zal zijn".
Hier schrok Wilma hevig van en wel zo ,dat ze spierwit weg trok.
"Gaat het mevrouw?".
"Nee niet echt, ik schrik enorm van dit verhaal".
"Blijf maar even rustig zitten, dan haal ik even een glas water".
Hier knapte Wilma weer vanop, dan verliet Astrid de kamer maar nauwelijks waren ze met de moeders alleen, of direct vloog de deur alweer open.
Wat ze toen zagen?
Laatst bewerkt:
Little Endy
Sayori the shy Enderman :3 (he/they)
En weer een goed hoofdstuk! Mijn geduld staat alweer op de proef gesteld... ;D
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Olaf en Marjolein
HOOFDSTUK 26 HET CLOWNSBEZOEK EN HET ONDERZOEK VAN MARJOLEIN.
Dan kwamen er ineens 2 rode neuzen de hoek om, de 1 met een gitaar, de ander jonglerend met ballen die ze iedere keer opgooide, en weer opving maar o wee zo gauw als ze Jan-Willem en Marjolein zagen.
Nu deed ze net of ze schrok, en prompt rolden alle ballen over de vloer, terwijl de ander gewoon doorspeelde Op de gitaar.
Keek ze heel sip, en wel zo dat Jan-Willem en Marjolein prompt de slappe lach kregen daarbij trokken ze zo hard aan de slangetjes, dat die maar net, bleven zitten.
Dan stelden de 2 zich voor als de Cliniclowns, DUPLO EN TROELALA.
Dan stapten ze op Jan-Willem en Marjolein af en gaven allebei een kus, en een aai over de bol, maar begonnen dan gelijk weer gekke bekken te trekken.
Dat wel zo dat niet alleen Jan-Willem en Marjolein hun plas lieten lopen, maar ook Cora en Wilma het in hun broek deden van het lachen.
Wat ze pas doorhadden toen ze hun broeken nat voelden worden.
Direct werden Wilma en Cora vuurrood, dan zei TROELALA "Volgens mij hebben er hier nog 2 een luier nodig".
Hier moesten Jan-Willem en Marjolein om lachen.
Dan besloten Wilma en Cora om het spelletje mee te spelen, met een piepstemmetje zeiden ze, "Nee hoor wij geen luier nodig".
Wat ook wel zo was bij beide was maar een klein straaltje ontsnapt, de slipjes waren wel iets vochtig maar niet echt nat.
Dan vroeg TROELALA of Jan-Willem en Marjolein, mee gingen naar de speelkamer.
Jan-Willem en Marjolein wilden niets liever ze waren de eenzaamheid nu al zat, maar, Wilma zei " Ik weet niet of ze wel van de kamer af mogen, maar dat ga ik direct vragen".
Net op het moment dat Wilma de deur naar de gang wilde openen, ging deze al open,zodat Wilma deze bijna in het gezicht kreeg maar door snel een stap naar achter te zetten, wist ze dit te voorkomen.
Dan vraagt de verpleegkundige "wat is er aan de hand".
" Nou deze 2 clowns" en hierbij wees ze naar DUPLO en TROELALA," wilden Jan-Willem en Marjolein meenemen naar de speelkamer, maar volgens mij mogen ze niet uit bed".
"Bovendien, met al die apparaten en slangetjes".
Dan zei de verpleegster," zo ver ik weet mogen ze inderdaad nog niet uit bed".
"Wat direct bedrukte gezichtjes opleverde, ook bij de clowns,die nog steeds een spelletje speelden.
"Aangezien ze niet iets hebben wat besmettelijk is, zou het best kunnen zijn, dat ze in het bed van de kamer af mogen".
"Kan dat dan?", vroeg Cora verbaasd.
"Ja hoor het gebeurt heel vaak, dat kinderen/tieners met bed en of aan zuurstof hart/long machine naar de speelkamer gaan, maar nu moet ik toch eerst wat controles uitvoeren".
"Dus als u even een beetje ruimte maakt, des te eerder kan er gespeeld worden".
Dus deden ook DUPLO en TROELALA een stap opzij, onderwijl nog steeds dansend en gekke bekken trekkend.
Hierdoor koste het vooral Jan-Willem moeite om goed stil te liggen.
Dan werd de polsslag gemeten, deze was bij Marjolein aan de lage kant ook werd de bloeddruk gemeten, die was bij zowel bij Jan-Willem juist heel hoog.
Dan werden ze allebei nog getemperatuurd, nu bleek dat ze allebei nog hoge koorts hadden.
Jan-Willem 39,7.
Marjolein 40,5.
Hier werd bij verteld dat dit een bijwerking was, van het blaas en darm virus.
Wat wel is waar over het hoogtepunt heen was, maar nog niet volledig onder controle .
Dan was het tijd voor een luierverschoning, wat inderdaad hoognodig was vooral Marjolein haar luier was zo vol dat als ze nu zou gaan zitten haar luier zou gaan lekken.
Jan-Willem had niet alleen veel geplast, maar ook behoorlijk gepoept.
Dan werd Marjolein verschoont,en binnen 5 minuten was dat klaar, maar Jan-Willem werd met bed en al meegenomen naar de badkamer, waar hij volledig werd uitgekleed en grondig werd gewassen.
Alles bij elkaar duurde het wel een kwartier, voor hij weer schoon was.
Dan gingen ze weer terug naar de kamer, van Jan-Willem en Marjolein, toen ze dichterbij kwamen hoorde ze keihard lachen.
Dan gingen ze de hoek om, en zagen dat marjolein intussen op de rand van het bed zat ondersteunt door DUPLO, die haar steeds probeerde te kietelen wat nog al eens lukte ook.
Ondertussen deed TROELALA allerlei GOOCHEL trucjes, wat een hoop gelach opleverde, want als een clown gaat GOOCHELEN!!
Gaat er natuurlijk van alles verkeerd, maar toen zagen ze dat Jan-Willem weer terug was.
Dan zei DUPLO," kom op en nu snel, naar de speelkamer".
Dan pakte DUPLO 1 kant van het bed van Marjolein, terwijl Wilma het andere pakte.
Tegelijk pakte TROELALA en Cora het bed van Jan-Willem, en gingen ze op weg naar de speelkamer, deze was aan het andere eind van de gang.
3 minuten later werden Jan-Willem en Marjolein de speelkamer ingereden.
Daar wisten Jan-Willem en Marjolein, niet wat ze zagen, wel 20 kinderen/tieners tussen de 4 en 17 jaar.
Direct zagen ze dat er meer met bed en al waren gekomen, ook waren er kinderen/tieners die volledig vrij konden bewegen maar ook een aantal die vastzaten aan het infuus of andere kastjes, toch hadden ze allemaal wel ruimte om te bewegen.
Dan blies DUPLO op een fluitje, waarop iedereen opkeek.
Dan zij hij, " en hier hebben we onze nieuwste gasten, Jan-Willem en Marjolein."
"Voorlopig mogen ze niet uit bed, maar een spelletje doen, of een DVD kijken of wat kletsen, kan natuurlijk wel".
Dan vroeg TROELALA de aandacht en vroeg dan "wie er wat drinken?", dat wilden ze allemaal wel.
"Nou kom dan maar rond de bedden zitten".
Binnen 3 minuten zat iedereen, de jongsten vooraan de oudsten achteraan, en helemaal achteraan degene die bed moesten houden.
Dan kregen de kleinsten een slab voor, en zij niet alleen, maar ook degene met verzwakte spieren en of spasmes, zoals Jan-Willem en Marjolein, maar er waren er meer.
Naast Jan-Willem en Marjolein waren er nog 5 die op bed lagen, en 8 rolstoelen de rest kon gelukkig wel lopen sommige ook alleen maar met krukken of een rollator.
Ook hadden ze al snel in de gaten dat ze niet de enige waren die een luier om hadden, ze hadden er al verschillende gezien.
Soms liepen ze gewoon in een luier rond, soms hadden ze er een romper of broekje er over, maar was het wel te zien.
Alleen van de andere bed liggers zagen ze het niet, maar een vermoeden hadden ze wel.
Aangezien de meeste bed liggers, ook aan monitors of infuus vast zaten, en rechtop zitten laat staan uit bed komen, bijna niet mogelijk was.
Dan tikte Marjolein Jan-Willem op zijn arm draaide haar gezicht zijn kant op, en vroeg fluisterend.
"Denk jij dat wij de enige tieners zijn, die incontinent zijn, en bij (bijna) alles hulp nodig hebben?".
"Dat denk ik niet" antwoordde Jan-Willem.
Intussen liepen er meerdere verpleegkundige rond, die hielpen bij het eten en drinken maar ook DUPLO en TROELALA, werkten hier aan mee, maar dat ging niet altijd goed.
Want ook tijdens het eten trokken ze gekke bekken, staken hun tong uit. krabbelde aan hun oren maakte lange neuzen en haalden nog veel meer gekkigheid uit, en dat terwijl het de meesten toch al moeite kostte om het eten/drinken binnen te krijgen, laat staan te houden, toen na een half uur het eten op was trok TROELALA een vies gezicht en zei," ik vindt het hier niet meer zo fris ruiken".
"Volgens mij hebben we weer de nodige poepbroeken".
"Volgens mij komen de ergste uit de bedden"," ja en niet alleen daar" grinnikte DUPLO. "maar ook uit de rolstoel rollator hoek komt een niet echt frisse lucht".
"Net als ook onder de lopende kinderen/tieners"." kortom een flink aantal viespeukjes" grinnikte DUPLO.
Zonder dat Jan-Willem en Marjolein het doorhadden.
Intussen waren wel 6 Verpleegkundige binnen gekomen, met een kar vol pillen poeders infusen en een stapel luiers, in allerlei grote.
Van de grote maat Pampers tot TENA MAXI MAAT L, en alles wat daar tussen zat.
Dan werden de eerste kinderen apart genomen er werd gewerkt van jong naar oud, dus hoe ouder hoe langer je moest wachten.
Meestal werden er 4 jongens/meisjes tegelijk meegenomen, waarvan er 2 verschoond moesten worden, terwijl de andere 2 dan op het potje of op het toilet werden gezet.
Dan viel Jan-Willem en Marjolein op dat de verpleegkundige zonder kinderen/tieners terugkwamen Jan-Willem vroeg zich af hoe dat kon.
"Als we verschoond zijn of naar het toilet geweest zijn, is het tijd dat de arts langs komt, en daarna voor een middagdutje" antwoordde Carla en Nico die naast Jan-Willem en Marjolein lagen.
Na bijna 3 kwartier wachten waren Jan-Willem, Nico Marjolein en Carla aan de beurt, en nog waren zij niet de laatste.
Als eerste werden Nu Carla en Marjolein mee genomen, direct daarna werden ook Jan-Willem en Nico opgehaald.
2 verpleegkundige per bed, dan verlieten we de speelzaal, sloegen een hoek om en toen nog 1 en kwamen toen in een hele grote badkamer, met onder meer 4 verzorgingstafels.
Waarvan er al 2 bezet waren door Marjolein en Carla die waren inmiddels helemaal uitgekleed op hun romper en luier na dan.
Dan gingen de tussen gordijnen dicht en Werden Nico en Jan-Willem vanuit bed op de verzorgingstafel gelegd.
Hier begon de verpleegster, die zich had voorgesteld als Martine, Jan-Willem uit te kleedden, tot hij alleen nog zijn luier uit moest doen.
Bij Marjolein was Lonneke inmiddels bezig haar grondig te wassen, om te beginnen had ze Marjoleins billen en schaamstreek goed gewassen.
Dan mocht Marjolein komen zitten, zodat Lonneke haar buik borstjes en rug goed kon wassen.
Tot slot werden benen en voeten goed gewassen kortom geen plekje werd overgeslagen na 20 minuten Was Marjolein schoon.
Dan pakte Lonneke een zetpil, en duwde die in Marjoleins anus.
Dan pakte Lonneke een TENA MAXI inlegger billendoekjes, en talkpoeder, vouwde de TENA MAXI luier open en legde die onder Marjolein.
Strooide talkpoeder over haar billen, dan mocht Marjolein op haar rug gaan liggen.
Dan poederde Lonneke Marjoleins vagina, legde de inlegger in de luier, en trok deze tussen de benen door omhoog ,trok deze strak en plakte de 4 plakkers dicht.
Dan mocht Marjolein weer gaan zitten,e n pakte Lonneke een romper pyjama de bloeddrukmeter en tot slot de thermometer en stopte deze direct in Marjoleins oor.
Na anderhalve minuut haalde ze deze er weer uit, en bekeek de uitslag 40,7.
"Zo zo dat is niet best mompelde Lonneke.
Dan werd de bloeddrukmeter om haar arm gebonden, en opgepompt, de uitslag hiervan, was ook al hoog.150 over70.
"Oeps ook al aan de hoge kant."
Dan werd Marjolein verder aangekleed, en naar haar kamer gebracht.
Terwijl Marjolein naar bed werd gebracht. was achter het naast gelegen gordijn ook Jan-Willem klaar, om te gaan slapen, maar hoe het daar gegaan?
Hij moest eerst nog langs kinderarts Brinkhorst, die vertelde nogmaals dat door dat het virus waarschijnlijk, niet tijdig was opgemerkt.
Er rekening mee gehouden moest worden, dat Jan-Willem voor de rest van zijn leven incontinent zou zijn en ook niet meer zou kunnen lopen.
Of de andere lichaam s functie, s zouden herstellen, was afwachten die onzekerheid, kon wel een jaar duren.
Van dit verhaal was Cora erg geschrokken.
"Hopelijk kunnen we wel voorkomen dat zijn armen en handen verkrampen", had de kinderarts nog gezegd " maar, daar durf ik op dit moment geen uitspraak over te doen.
Enigszins opgelucht haalde Cora eens diep adem, blij dat het onderzoek klaar was, maar wel bezorgd over de toekomst.
Nu moest bij Jan-Willem alleen hartslag bloeddruk en temperatuur nog gemeten worden, daarvoor werd een verpleegster opgepiept.
Dan ging de deur open en daar stond een verpleegster, die zich voorstelde als Patricia, snel vertelde de arts wat er moest gebeuren.
Dan liep Patricia weg om alles te halen ,na 2 minuten was ze al terug pakte de Thermometer en stak deze in Jan-Willems oor.na anderhalve minuut, 40,1.
PPFF zuchtte zowel Cora als Wilma," ook al over de 40 graden".
Dan werd de bloeddruk gemeten 125/ 70,hoewel iets te hoog, niet direct bedreigend.
"Niet zo extreem als Marjolein, maar wel te hoog als je het mij vraagt" zuchtte Wilma.
Dan werd er nog naar hart en longen geluisterd, maar dat was op dit moment redelijk.
Dan gingen ze naar de douche, waar hij op de verzorgingstafel verder werd uitgekleed.
Veel uit te trekken was er niet meer Alleen zijn t shirt en luier nog, nadat zijn t shirt uit was ging hij direct liggen.
Nu werd zijn luier geopend, deze was totaal verzadigd ook dreef er direct een vieze poepgeur door de ruimte.
Jan-Willem werd knalrood van schaamte, Patricia zag het en zei" je hoeft je echt niet te schamen hoor, wij zijn dit wel gewend, dit komt hier vaak voor".
"Je hebt vanmorgen toch gezien hoeveel kinderen maar ook tieners hier een luier dragen?".
"Sommige wel is waar tijdelijk maar jullie zijn nu echt niet de enige die incontinent zijn en ook hebben we vaak tieners die (bijna) geheel verlamd zijn".
"Jullie zijn echt de enige niet".
"Zo wij zijn klaar jij kunt naar bed", lachte Patricia, "Ik zal jullie op laten halen, en naar de kamer laten brengen dan kunnen jullie gaan slapen"
5 minuten later verschenen er 4 verpleegkundige, maar ze waren niet alleen achter hen liepen ook DUPLO en TROELALA alleen al hun aanwezigheid zorgde voor een beetje ontspanning.
Lachend en grappend gingen ze terug naar hun kamer, daar aangekomen, wilden DUPLO en TROELALA de bedden naar binnen duwen.
DAN INEENS!
HOOFDSTUK 26 HET CLOWNSBEZOEK EN HET ONDERZOEK VAN MARJOLEIN.
Dan kwamen er ineens 2 rode neuzen de hoek om, de 1 met een gitaar, de ander jonglerend met ballen die ze iedere keer opgooide, en weer opving maar o wee zo gauw als ze Jan-Willem en Marjolein zagen.
Nu deed ze net of ze schrok, en prompt rolden alle ballen over de vloer, terwijl de ander gewoon doorspeelde Op de gitaar.
Keek ze heel sip, en wel zo dat Jan-Willem en Marjolein prompt de slappe lach kregen daarbij trokken ze zo hard aan de slangetjes, dat die maar net, bleven zitten.
Dan stelden de 2 zich voor als de Cliniclowns, DUPLO EN TROELALA.
Dan stapten ze op Jan-Willem en Marjolein af en gaven allebei een kus, en een aai over de bol, maar begonnen dan gelijk weer gekke bekken te trekken.
Dat wel zo dat niet alleen Jan-Willem en Marjolein hun plas lieten lopen, maar ook Cora en Wilma het in hun broek deden van het lachen.
Wat ze pas doorhadden toen ze hun broeken nat voelden worden.
Direct werden Wilma en Cora vuurrood, dan zei TROELALA "Volgens mij hebben er hier nog 2 een luier nodig".
Hier moesten Jan-Willem en Marjolein om lachen.
Dan besloten Wilma en Cora om het spelletje mee te spelen, met een piepstemmetje zeiden ze, "Nee hoor wij geen luier nodig".
Wat ook wel zo was bij beide was maar een klein straaltje ontsnapt, de slipjes waren wel iets vochtig maar niet echt nat.
Dan vroeg TROELALA of Jan-Willem en Marjolein, mee gingen naar de speelkamer.
Jan-Willem en Marjolein wilden niets liever ze waren de eenzaamheid nu al zat, maar, Wilma zei " Ik weet niet of ze wel van de kamer af mogen, maar dat ga ik direct vragen".
Net op het moment dat Wilma de deur naar de gang wilde openen, ging deze al open,zodat Wilma deze bijna in het gezicht kreeg maar door snel een stap naar achter te zetten, wist ze dit te voorkomen.
Dan vraagt de verpleegkundige "wat is er aan de hand".
" Nou deze 2 clowns" en hierbij wees ze naar DUPLO en TROELALA," wilden Jan-Willem en Marjolein meenemen naar de speelkamer, maar volgens mij mogen ze niet uit bed".
"Bovendien, met al die apparaten en slangetjes".
Dan zei de verpleegster," zo ver ik weet mogen ze inderdaad nog niet uit bed".
"Wat direct bedrukte gezichtjes opleverde, ook bij de clowns,die nog steeds een spelletje speelden.
"Aangezien ze niet iets hebben wat besmettelijk is, zou het best kunnen zijn, dat ze in het bed van de kamer af mogen".
"Kan dat dan?", vroeg Cora verbaasd.
"Ja hoor het gebeurt heel vaak, dat kinderen/tieners met bed en of aan zuurstof hart/long machine naar de speelkamer gaan, maar nu moet ik toch eerst wat controles uitvoeren".
"Dus als u even een beetje ruimte maakt, des te eerder kan er gespeeld worden".
Dus deden ook DUPLO en TROELALA een stap opzij, onderwijl nog steeds dansend en gekke bekken trekkend.
Hierdoor koste het vooral Jan-Willem moeite om goed stil te liggen.
Dan werd de polsslag gemeten, deze was bij Marjolein aan de lage kant ook werd de bloeddruk gemeten, die was bij zowel bij Jan-Willem juist heel hoog.
Dan werden ze allebei nog getemperatuurd, nu bleek dat ze allebei nog hoge koorts hadden.
Jan-Willem 39,7.
Marjolein 40,5.
Hier werd bij verteld dat dit een bijwerking was, van het blaas en darm virus.
Wat wel is waar over het hoogtepunt heen was, maar nog niet volledig onder controle .
Dan was het tijd voor een luierverschoning, wat inderdaad hoognodig was vooral Marjolein haar luier was zo vol dat als ze nu zou gaan zitten haar luier zou gaan lekken.
Jan-Willem had niet alleen veel geplast, maar ook behoorlijk gepoept.
Dan werd Marjolein verschoont,en binnen 5 minuten was dat klaar, maar Jan-Willem werd met bed en al meegenomen naar de badkamer, waar hij volledig werd uitgekleed en grondig werd gewassen.
Alles bij elkaar duurde het wel een kwartier, voor hij weer schoon was.
Dan gingen ze weer terug naar de kamer, van Jan-Willem en Marjolein, toen ze dichterbij kwamen hoorde ze keihard lachen.
Dan gingen ze de hoek om, en zagen dat marjolein intussen op de rand van het bed zat ondersteunt door DUPLO, die haar steeds probeerde te kietelen wat nog al eens lukte ook.
Ondertussen deed TROELALA allerlei GOOCHEL trucjes, wat een hoop gelach opleverde, want als een clown gaat GOOCHELEN!!
Gaat er natuurlijk van alles verkeerd, maar toen zagen ze dat Jan-Willem weer terug was.
Dan zei DUPLO," kom op en nu snel, naar de speelkamer".
Dan pakte DUPLO 1 kant van het bed van Marjolein, terwijl Wilma het andere pakte.
Tegelijk pakte TROELALA en Cora het bed van Jan-Willem, en gingen ze op weg naar de speelkamer, deze was aan het andere eind van de gang.
3 minuten later werden Jan-Willem en Marjolein de speelkamer ingereden.
Daar wisten Jan-Willem en Marjolein, niet wat ze zagen, wel 20 kinderen/tieners tussen de 4 en 17 jaar.
Direct zagen ze dat er meer met bed en al waren gekomen, ook waren er kinderen/tieners die volledig vrij konden bewegen maar ook een aantal die vastzaten aan het infuus of andere kastjes, toch hadden ze allemaal wel ruimte om te bewegen.
Dan blies DUPLO op een fluitje, waarop iedereen opkeek.
Dan zij hij, " en hier hebben we onze nieuwste gasten, Jan-Willem en Marjolein."
"Voorlopig mogen ze niet uit bed, maar een spelletje doen, of een DVD kijken of wat kletsen, kan natuurlijk wel".
Dan vroeg TROELALA de aandacht en vroeg dan "wie er wat drinken?", dat wilden ze allemaal wel.
"Nou kom dan maar rond de bedden zitten".
Binnen 3 minuten zat iedereen, de jongsten vooraan de oudsten achteraan, en helemaal achteraan degene die bed moesten houden.
Dan kregen de kleinsten een slab voor, en zij niet alleen, maar ook degene met verzwakte spieren en of spasmes, zoals Jan-Willem en Marjolein, maar er waren er meer.
Naast Jan-Willem en Marjolein waren er nog 5 die op bed lagen, en 8 rolstoelen de rest kon gelukkig wel lopen sommige ook alleen maar met krukken of een rollator.
Ook hadden ze al snel in de gaten dat ze niet de enige waren die een luier om hadden, ze hadden er al verschillende gezien.
Soms liepen ze gewoon in een luier rond, soms hadden ze er een romper of broekje er over, maar was het wel te zien.
Alleen van de andere bed liggers zagen ze het niet, maar een vermoeden hadden ze wel.
Aangezien de meeste bed liggers, ook aan monitors of infuus vast zaten, en rechtop zitten laat staan uit bed komen, bijna niet mogelijk was.
Dan tikte Marjolein Jan-Willem op zijn arm draaide haar gezicht zijn kant op, en vroeg fluisterend.
"Denk jij dat wij de enige tieners zijn, die incontinent zijn, en bij (bijna) alles hulp nodig hebben?".
"Dat denk ik niet" antwoordde Jan-Willem.
Intussen liepen er meerdere verpleegkundige rond, die hielpen bij het eten en drinken maar ook DUPLO en TROELALA, werkten hier aan mee, maar dat ging niet altijd goed.
Want ook tijdens het eten trokken ze gekke bekken, staken hun tong uit. krabbelde aan hun oren maakte lange neuzen en haalden nog veel meer gekkigheid uit, en dat terwijl het de meesten toch al moeite kostte om het eten/drinken binnen te krijgen, laat staan te houden, toen na een half uur het eten op was trok TROELALA een vies gezicht en zei," ik vindt het hier niet meer zo fris ruiken".
"Volgens mij hebben we weer de nodige poepbroeken".
"Volgens mij komen de ergste uit de bedden"," ja en niet alleen daar" grinnikte DUPLO. "maar ook uit de rolstoel rollator hoek komt een niet echt frisse lucht".
"Net als ook onder de lopende kinderen/tieners"." kortom een flink aantal viespeukjes" grinnikte DUPLO.
Zonder dat Jan-Willem en Marjolein het doorhadden.
Intussen waren wel 6 Verpleegkundige binnen gekomen, met een kar vol pillen poeders infusen en een stapel luiers, in allerlei grote.
Van de grote maat Pampers tot TENA MAXI MAAT L, en alles wat daar tussen zat.
Dan werden de eerste kinderen apart genomen er werd gewerkt van jong naar oud, dus hoe ouder hoe langer je moest wachten.
Meestal werden er 4 jongens/meisjes tegelijk meegenomen, waarvan er 2 verschoond moesten worden, terwijl de andere 2 dan op het potje of op het toilet werden gezet.
Dan viel Jan-Willem en Marjolein op dat de verpleegkundige zonder kinderen/tieners terugkwamen Jan-Willem vroeg zich af hoe dat kon.
"Als we verschoond zijn of naar het toilet geweest zijn, is het tijd dat de arts langs komt, en daarna voor een middagdutje" antwoordde Carla en Nico die naast Jan-Willem en Marjolein lagen.
Na bijna 3 kwartier wachten waren Jan-Willem, Nico Marjolein en Carla aan de beurt, en nog waren zij niet de laatste.
Als eerste werden Nu Carla en Marjolein mee genomen, direct daarna werden ook Jan-Willem en Nico opgehaald.
2 verpleegkundige per bed, dan verlieten we de speelzaal, sloegen een hoek om en toen nog 1 en kwamen toen in een hele grote badkamer, met onder meer 4 verzorgingstafels.
Waarvan er al 2 bezet waren door Marjolein en Carla die waren inmiddels helemaal uitgekleed op hun romper en luier na dan.
Dan gingen de tussen gordijnen dicht en Werden Nico en Jan-Willem vanuit bed op de verzorgingstafel gelegd.
Hier begon de verpleegster, die zich had voorgesteld als Martine, Jan-Willem uit te kleedden, tot hij alleen nog zijn luier uit moest doen.
Bij Marjolein was Lonneke inmiddels bezig haar grondig te wassen, om te beginnen had ze Marjoleins billen en schaamstreek goed gewassen.
Dan mocht Marjolein komen zitten, zodat Lonneke haar buik borstjes en rug goed kon wassen.
Tot slot werden benen en voeten goed gewassen kortom geen plekje werd overgeslagen na 20 minuten Was Marjolein schoon.
Dan pakte Lonneke een zetpil, en duwde die in Marjoleins anus.
Dan pakte Lonneke een TENA MAXI inlegger billendoekjes, en talkpoeder, vouwde de TENA MAXI luier open en legde die onder Marjolein.
Strooide talkpoeder over haar billen, dan mocht Marjolein op haar rug gaan liggen.
Dan poederde Lonneke Marjoleins vagina, legde de inlegger in de luier, en trok deze tussen de benen door omhoog ,trok deze strak en plakte de 4 plakkers dicht.
Dan mocht Marjolein weer gaan zitten,e n pakte Lonneke een romper pyjama de bloeddrukmeter en tot slot de thermometer en stopte deze direct in Marjoleins oor.
Na anderhalve minuut haalde ze deze er weer uit, en bekeek de uitslag 40,7.
"Zo zo dat is niet best mompelde Lonneke.
Dan werd de bloeddrukmeter om haar arm gebonden, en opgepompt, de uitslag hiervan, was ook al hoog.150 over70.
"Oeps ook al aan de hoge kant."
Dan werd Marjolein verder aangekleed, en naar haar kamer gebracht.
Terwijl Marjolein naar bed werd gebracht. was achter het naast gelegen gordijn ook Jan-Willem klaar, om te gaan slapen, maar hoe het daar gegaan?
Hij moest eerst nog langs kinderarts Brinkhorst, die vertelde nogmaals dat door dat het virus waarschijnlijk, niet tijdig was opgemerkt.
Er rekening mee gehouden moest worden, dat Jan-Willem voor de rest van zijn leven incontinent zou zijn en ook niet meer zou kunnen lopen.
Of de andere lichaam s functie, s zouden herstellen, was afwachten die onzekerheid, kon wel een jaar duren.
Van dit verhaal was Cora erg geschrokken.
"Hopelijk kunnen we wel voorkomen dat zijn armen en handen verkrampen", had de kinderarts nog gezegd " maar, daar durf ik op dit moment geen uitspraak over te doen.
Enigszins opgelucht haalde Cora eens diep adem, blij dat het onderzoek klaar was, maar wel bezorgd over de toekomst.
Nu moest bij Jan-Willem alleen hartslag bloeddruk en temperatuur nog gemeten worden, daarvoor werd een verpleegster opgepiept.
Dan ging de deur open en daar stond een verpleegster, die zich voorstelde als Patricia, snel vertelde de arts wat er moest gebeuren.
Dan liep Patricia weg om alles te halen ,na 2 minuten was ze al terug pakte de Thermometer en stak deze in Jan-Willems oor.na anderhalve minuut, 40,1.
PPFF zuchtte zowel Cora als Wilma," ook al over de 40 graden".
Dan werd de bloeddruk gemeten 125/ 70,hoewel iets te hoog, niet direct bedreigend.
"Niet zo extreem als Marjolein, maar wel te hoog als je het mij vraagt" zuchtte Wilma.
Dan werd er nog naar hart en longen geluisterd, maar dat was op dit moment redelijk.
Dan gingen ze naar de douche, waar hij op de verzorgingstafel verder werd uitgekleed.
Veel uit te trekken was er niet meer Alleen zijn t shirt en luier nog, nadat zijn t shirt uit was ging hij direct liggen.
Nu werd zijn luier geopend, deze was totaal verzadigd ook dreef er direct een vieze poepgeur door de ruimte.
Jan-Willem werd knalrood van schaamte, Patricia zag het en zei" je hoeft je echt niet te schamen hoor, wij zijn dit wel gewend, dit komt hier vaak voor".
"Je hebt vanmorgen toch gezien hoeveel kinderen maar ook tieners hier een luier dragen?".
"Sommige wel is waar tijdelijk maar jullie zijn nu echt niet de enige die incontinent zijn en ook hebben we vaak tieners die (bijna) geheel verlamd zijn".
"Jullie zijn echt de enige niet".
"Zo wij zijn klaar jij kunt naar bed", lachte Patricia, "Ik zal jullie op laten halen, en naar de kamer laten brengen dan kunnen jullie gaan slapen"
5 minuten later verschenen er 4 verpleegkundige, maar ze waren niet alleen achter hen liepen ook DUPLO en TROELALA alleen al hun aanwezigheid zorgde voor een beetje ontspanning.
Lachend en grappend gingen ze terug naar hun kamer, daar aangekomen, wilden DUPLO en TROELALA de bedden naar binnen duwen.
DAN INEENS!
Laatst bewerkt:
| Thread starter | Similar threads | Forum | Replies | Date |
|---|---|---|---|---|
|
Verhaal Klaar Marjolein en ik | 16+ Verhalen | 0 |