Nog niet klaar Olaf en Marjolein

[luierdromer]

Olaf en Marjolein

HOOFDSTUK27 ONVERWACHT BEZOEK EN HEFTIGE REACTIES

Jan-Willem en Marjolein keken verbaasd op, want daar stonden niet alleen Nelleke Olaf En Wilma maar ook Henk, de vader van Olaf en Marjolein, hij was net terug van een lange zakenreis.
Marjolein was het liefste direct uit bed gesprongen, maar helaas, ging dat niet meer maar, haar vader komt direct naar haar toe, en geeft haar een kus.
"Goh wat heb je me laten schrikken"," maar in ieder geval ben je hier in goeie handen Zullen we maar zeggen".

Dan gaat hij naar Jan-Willem, pakt een stoel, geeft Jan-Willem een hand en gaat zitten.
Al snel zijn ze in gesprek, zo hoort hij van Jan-Willems ontmoeting met Olaf en Marjolein.
Dan stelt hij zich voor als Henk, en verteld waarom ze verhuisd zijn.
Zoals Jan-Willem al van Wilma had gehoord, was het vooral omdat Olaf en Marjolein, behoorlijk werden gepest.
"Ik vind het fijn om te horen dat jij hen respecteert maar zowel ik als ook Wilma, hadden nooit verwacht dat jij zo ver zou gaan, als jij gedaan hebt".
"Toch denken we nu dat het een geluk bij een ongeluk is aangezien ze nu toch dat virus hebben gevonden"," wat blijkbaar goed verstopt zat".
"Laten we hopen dat je goed hersteld".
Intussen waren ook Olaf en Nelleke erbij komen zitten, en werd samen de bijna afgelopen dag doorgesproken.
Dan zei Nelleke "jullie hebben ons wel laten schrikken, zeg".
"Ik ben zelf ook behoorlijk geschrokken", antwoordde Jan-Willem.
Dan ging de deur open, en stapte Lonneke binnen en zei ze, " Ik heb een vervelende mededeling jullie moeten zo direct verhuizen".
Hier keken Jan-Willem en Marjolein wel even van op.
Dan vertelde Lonneke dat ze naar de kamer van Carla en Nico zouden verhuizen omdat deze kamer nodig was voor een spoedgeval.
Direct werden Jan-Willem en Marjolein meegenomen, naar de andere kamer.

Nico en Carla begonnen direct te lachen, toen ze Jan-Willem en Marjolein zagen.
Dan vertelde Carla dat ze een half uur eerder, te horen hadden gekregen.dat ze gezelschap zouden krijgen maar niet van wie.
Dan mocht het bezoek weer naar binnen maar, 3 kwartier later kwamen Lonneke en Patricia binnen, het was inmiddels half 9 geweest.
"Familie, zou u zo vriendelijk willen zijn, afscheid te nemen?".

"Dan kunnen wij, dit viertal klaarmaken voor de nacht".
"Ja is goed" antwoordde Wilma, want dit tweetal", en daarbij wees ze naar Olaf en Nelleke," moet ook hoognodig naar bed".
Dan zei Wilma terwijl ze naar Olaf en Nelleke keek," ik geloof dat er hier 2 zijn die snel een verschoning nodig hebben"," en wel zo nodig, dat het niet meer kan wachten tot we thuis zijn".
"Kom maar mee, dan kunt u Olaf en Nelleke verschonen".
Voordat ze de kamer uit liepen pakte Wilma de tas die achterop de rolstoel van Olaf hing en maakte deze open direct betrok haar gezicht, en sloeg ze de hand voor haar mond.
Lonneke zag dit, "gaat het mevrouw?".
Dan keek Wilma naar Henk, en vervolgens naar Lonneke.
"In alle hectiek ben ik de luiers voor Nelleke en Olaf vergeten".
"Nou dan moeten ze nog maar 1 uur wachten Pas dan zijn we thuis, nu maar hopen dat ze niet gaan lekken".
Hierdoor en ook door de andere emoties, staat Wilma op het punt, om in huilen uit te barsten, maar dan slaat Henk zijn arm om haar heen," het is geloof ik mijn schuld".

"Door mijn eerdere komst, en vervolgens het snelle vertrek naar hier omdat ik graag naar Marjolein toe wilde en ook kennis wilde maken met Jan-Willem, zijn we vergeten om luiers in de tas te stoppen".
"Ja dat is zo" antwoordde Wilma, maar nu weet ik nog steeds niet, hoe we dit gaan oplossen."
Nu nam Lonneke het woord " ik moet even overleggen met de hoofdzuster, maar denk dat ik wel een oplossing heb"," geef me 5 minuten", en weg was ze
Dan Wilma Henk en alle KIDS in raadsels achterlatend, de volgende minuten leken wel uren, maar dan kwam Lonneke binnen met een glimlach op haar gezicht.
"Net wat ik dacht, geen probleem".
Dan vroeg ze Wilma, wat voor merk en sterkte ze voor Olaf en Nelleke gebruikte.
" Kunnen ze gelijk een nachtluier om krijgen?"
"Ja dat kan" antwoordde Lonneke," nou kom allemaal maar mee".
5 minuten later, lagen Nelleke en Olaf, maar ook Jan-Willem en Marjolein op de verzorgingstafel en terwijl Patricia en Lonneke begonnen met het verschonen van Jan-Willem en Marjolein.
Pakte ook Wilma 2 nachtluiers van de stapel en begon met het verschonen van Nelleke al vrij snel waren Jan-Willem en Marjolein klaar om te gaan slapen.
Bij Olaf en Nelleke duurde het allemaal wat langer, maar na een kwartier, waren zij ook klaar.
Behalve dan dat ze bij thuiskomst hun pyjama nog aan moesten, en nog tanden moesten poetsen.
Dan wende Patricia zich tot Marjolein en Jan-Willem, maar ook tot Wilma Henk en Cora en zei "als Jan-Willem en of Marjolein dat graag wil", mag 1 van de ouders hier blijven slapen".
Dan keek Marjolein naar Jan-Willem, en Jan-Willem naar Marjolein.
Dan gaven ze aan dat dit niet nodig was, omdat ze elkaar, maar ook Nico en Carla hadden.
Ondertussen waren ze klaar om naar hun kamer te gaan, snel waren ze op de nieuwe kamer waar Carla en Nico al lagen te wachten.
Dan zei Lonneke dat ze nog een kwartier, mochten kletsen, maar dat het dan ook echt stil moest zijn.
Dan namen Wilma Henk Cora Olaf en Nelleke afscheid, en vertrokken naar huis.
Tot verbazing van Patricia was het echtwaar binnen een kwartier was het muisstil .
Mede doordat Jan-Willem en Marjolein doodmoe waren, door alle indrukken en onderzoeken.

Totdat anderhalf uur later Lonneke voor een controle ronde binnen kwam en Jan-Willem zat van schrik, binnen 5 seconde rechtop in bed.
Dit ging met zo veel kracht, dat het slangetje van de zuurstof, en het slangetje van de hartlong machine los schoten en viel Jan-Willem net zo snel weer neer, als hij was gaan zitten.
Ook Marjolein was gaan zitten, maar dit ging wel beheerst.
Dan keek ze naar Jan-Willem, en schrok zich wild, in een reflex drukte ze het alarm in.
Nu was het afwachten, een halve minuut later kwamen er 2 voor Marjolein onbekende verpleegkundige binnen.
Een man en een vrouw en gingen naar Marjolein toe." wat is er aan de hand?".
"Jan-Willem is geschrokken van het open en dicht gaan van de deur en ik heb ook nog een raar geluid gehoord," antwoordde Marjolein.
Dan stelden de verpleegkundige zich voor als Henk en Mieke ondertussen is Henk al begonnen met een onderzoek bij Jan-Willem.
Hij begint met de polsslag en constateert dat deze erg laag is
Dan gaat hij opzoek naar het slangetje, deze was helemaal naar de andere kant van de kamer geschoten en zo vies geworden , dat Henk direct een collega op piept, en deze om een schoon slangetje vraagt.
Binnen 1 minuut stormt de collega binnen met een schoon slangetje welke snel wordt aangesloten en direct sloeg de hartlong machine aan.
Nu was het wachten of dit ook het gewenste effect zou hebben, en zo ja hoe Jan-Willem hierop zou reageren.
Ondertussen was ook de familie gebeld, over de ontstane situatie en al snel waren Henk en Cora terug in het ziekenhuis, en lieten zich informeren over de stand van zaken.
Direct werd besloten om Jan-Willem over te plaatsen naar de intensive care,en in ieder geval vannacht kunstmatig in slaap zou worden gehouden.
Dit om zijn lichaam en geest de komend 12 tot 24 uur rust te geven.
Direct Nadat Jan-Willem was vertrokken, barste Marjolein in huilen uit en al snel hielden ook Carla en Nico het niet droog, dan drukte Carla het alarm in.
Binnen 1 minuut stond de nachtzuster naast haar," wat kan ik voor je doen?".
"Mag ik een slaappil"?".
"Want ik kan door alle spanning niet slapen".
Dan keek de nachtzuster de kamer eens rond, en zag dat ook Marjolein en Nico nog wakker waren en dat Marjolein haar gezicht spierwit was, en net als Nico de tranen in haar ogen stonden.
Het was haar nu wel duidelijk dat alle onrust rond Jan-Willem de andere 3 bepaald geen goed hadden gedaan.
Ondertussen was het al bijna 12 uur, en besloot de nachtzuster alle 3 nog eens te temperaturen, en een slaappil te geven.

Ze begon bij Marjolein," blijf maar lekker liggen lieverd".
Ondertussen duwde ze de thermometer in haar oor, welke pas na 3 minuten piepte.
Direct bekeek ze de uitslag, 40,2,"Wel iets gezakt, maar niet veel meestal daalt het sneller."
Dan hielp ze Marjolein met het innemen van de slaappil, en wenste haar een goeie nacht.

Dan ging ze naar Carla en stopte de thermometer in haar oor.
Na 2 minuten kon hij er weer uit 38,2 "Gelukkig bij jou niet zo hoog" zei de nachtzuster, en gaf ook Carla een slaappil.
Tot slot van dit rondje ging ze naar Nico en stopte ook bij hem de thermometer in het oor.
Ook nu kwam na 2 minuten de uitslag 38,5 wat in de omstandigheden nog redelijk was.
Dan kreeg ook Nico een slaappil.
Dan wenste de nachtzuster alle 3 een goeie nacht, deed het licht uit en verliet de kamer binnen 5 minuten lagen ze alle 3 lekker te slapen.
Ondertussen waren Wilma Cora en Henk, ontvangen door de intensive care verpleegkundige deze vertelde dat het na omstandigheden nog redelijk ging.

Maar, dat er nog een hevige longontsteking was bijgekomen dit verklaarde de moeite met slikken, en het zware ademen.
Door hem nu 12 tot 24 en misschien wel 48 uur in slaap te houden.
Kreeg het lichaam de kans, rustig het virus, dat de longontsteking veroorzaakte, op te ruimen zonder energie aan andere zaken te verspelen.

Olaf en Nelleke

Hoe ging het intussen met Olaf en Nelleke?
Nadat ze het ziekenhuis hadden verlaten, waren ze snel naar huis gegaan hier hadden ze allebei nog een beker thee, en een beschuit met aardbeien gekregen.
Daarna gingen ze nog lekker onder de douche, en werden de tanden gepoetst.
Dan konden Olaf en Nelleke naar bed, en dat was ook de hoogste tijd, het was inmiddels bijna 11 uur.
Een kwartier later konden Wilma en Henk ook gaan slapen voor allemaal was het een rustige nacht totdat, om half 7 de telefoon ging.

 

[Abbjornnl]

weer een goed stuk en jan willem krijgt wel ineens alles voor zijn kiezen.

 

[luierdromer]

Olaf en Marjolein

HOOFDSTUK 28 BEGIN VAN HERSTEL

Wilma nam op"Met Mevrouw De Vries".
"Goeie morgen Mevrouw De Vries met Patricia Melgers van het ziekenhuis"".
Direct zat Wilma rechtop in bed waarom Patricia zo vroeg?.
"Goeie morgen ik heb goed maar ook minder goed nieuws, het goede nieuws, is dat Jan-Willem en Marjolein goed vooruitgaan".
"Het minder goede nieuws bestaat uit 2 delen,1 de opname gaat iets langer duren dan gedacht".
"We denken nu dat er nog een dag of 5 bijkomen, dit komt om dat de virussen moeilijk te traceren zij daarom willen we ze vijf dagen houden"
"Het 2e punt gaat vooral over Jan-Willem wat we al dachten, heeft onderzoek inmiddels bevestigd".
" 1 Hij nooit meer zal kunnen lopen".
" 2 Hij Definitief incontinent is en ook de handen en armen niet meer de oude zullen worden".
Dat Jan-Willem niet meer zou kunnen lopen, had Wilma wel verwacht maar dat hij de rest van zijn leven incontinent zou blijven, verraste Wilma toch wel".
Ook de verzwakte armen en handen, vielen haar zwaar maar, nu het vanuit het ziekenhuis bevestigd werd, maakte het toch wel pijnlijk.
Ze wist totaal niet hoe ze dit ooit aan Cora moest vertellen.
"Mevrouw de vries, bent u daar nog?" klonk de stem van Patricia, "Ja ik ben er nog, maar vraag me af hoe ik dit in hemelsnaam aan Cora, de moeder van Jan-Willem moet vertellen?".
"Mevrouw de Vries, dat moet u niet vertellen dat is aan ons maar niet via de telefoon".
Dan zei Wilma" Ik ga haar bellen, en vragen om hierheen te komen omdat we de situatie van Jan-Willem willen bespreken".
"Het lijkt mij beter, dat ik haar voorzichtig voorbereid, en wij dan samen naar het ziekenhuis komen".
"Is een goed plan" antwoordde Patricia.

"Dan zie ik u beide om 10 uur, in de spreekkamer, op de tiener afdeling".
"Tot straks" en Wilma hing op, zuchtte eens diep en belde direct Cora die schrok behoorlijk toen ze het verhaal van Wilma hoorde.
Dan spraken ze af dat Wilma om kwart over 9 bij haar zou zijn om dan samen naar het ziekenhuis te gaan.
Ondertussen kort samenvattend wat Wilma van Patricia had gehoord, hier schrok ook Cora van maar beloofde toch dat ze om kwart over 9 klaar zou staan.

Om 10 voor 10 melden ze zich bij de balie van de kinder/tiener afdeling, waar ze werden opgehaald door Patricia en liepen ze samen een kantoortje in de gang in gingen zitten
Nadat Patricia Wilma en Cora van koffie had voorzien, begon ze aan het heftige gedeelte van haar verhaal.
"Jan-Willem is overgeplaatst naar de intensive care, hier houden we hem voor 24 tot 48 uur in slaap".
"Dit om alle energie die hij nog heeft, te gebruiken voor het herstel maar, ook omdat hij nog een longontsteking heeft opgelopen".
"Dit heeft waarschijnlijk te maken met zij verminderde weerstand maar dit wordt nu bestreden met antibiotica".
"Meer heb ik op dit moment niet te vertellen", eindigde Patricia het gesprek
Dan vroeg Wilma," Ik weet dat het bezoek uur pas om 12 uur is, maar, mag ik nu naar Marjolein?".

"Ik zal even voor u kijken of dat kan," als u hier even wil wachten?'.
Dan liep Patricia de tienerafdeling op, het duurde 5 minuten voor zij terug was "1 persoon mag voor maximaal 10 minuten naar haar toe maar wel zachtjes, de kinderarts is nu bij Carla en Nico en die mag niet gestoord worden".
Dan zei Cora " Ga jij maar het is jou dochter"," ik wacht hier".
Dan liep Wilma met Patricia mee, de afdeling op.
Waar Marjolein direct wat opvrolijkte toen ze haar moeder binnen zag komen nu konden ze heel even zachtjes praten, maar na 10 minuten was Patricia onverbiddelijk en moest Wilma weer gaan.
Afgesproken werd, dat Patricia zou bellen als er wat was.

Die nacht sliepen Wilma Henk en Cora slecht, maar ook Olaf en Nelleke lagen de halve nacht te huilen, en piekeren.

De volgende dag leek eindeloos te duren, maar eindelijk ging om 4 uur de telefoon en kwam het lang verwachtte nieuws dat Jan-Willem, weer wakker was en ook weer terug was op zijn kamer.
"Kunnen we nu langs komen?".
"Pappa of Mamma mag komen, maar liever geen broers of zussen laat staan verdere familie dat kan hij niet aan".
"Dat begrijp ik" antwoordde Wilma.
Dan riep Wilma Olaf en Nelleke bij zich," lieve schatten Ik ga nu naar het ziekenhuis Jan-Willem is ontwaakt uit de kunstmatige slaap".
"Mogen we mee?", vroeg Olaf.
"Nee helaas niet" antwoordde Wilma "dat kan Jan-Willem nu niet aan, pappa gaat ook niet mee".
O jee die moet ik nog inlichten, bedacht Wilma zich en belde Henk direct op.
"Ik kom eraan", antwoordde hij 20 minuten later stapte hij al binnen.
Intussen had Wilma ook Cora ingelicht, dat ze haar zo kwam halen toen Wilma de straat bij Cora inreed, stond zij al buiten.
Vervolgens ging het vlug richting ziekenhuis, waar s Lonneke al bij de ingang stond te wachten.
Nu ging het snel naar de afdeling, waar Jan-Willem, maar ook Marjolein verheugd opkeken toen de moeders binnenkwamen.

Dan pakten de dames snel een stoel.
"Wat ben ik blij, dat dit nog zo is afgelopen" zuchtte Cora, "en anders ik wel" bevestigde Wilma.
"Ik ook" zei Marjolein.
"Jammer dat jullie Olaf en Nelleke niet hebben meegenomen", zei Marjolein.
" Jullie moeten de groeten van hen hebben" zei Wilma," zij wilden graag mee maar dat werd afgeraden"

Dan viel er een beklemmende stilte, welke pas verbroken werd toen DUPLO zijn neus om de hoek stak.
Hij begon direct te lachen, toen hij zag dat Jan-Willem weer terug was.
"Gaan jullie mee naar de speelkamer?".
"Is dat niet te druk, voor Jan-Willem"?" ,vroeg Cora.
"Valt wel mee, u weet toch dat we daar samen eten?".
Dan kwam ook Patricia nog eens kijken, hoe het ging.
Dan stelde Cora de zelfde vraag nog eens aan Patricia, maar die zei, "geen probleem".
"Het enige wat ze gaan doen, is eten en een rustig spelletje of tv kijken".

Dan moesten ze gaan, aangezien het inmiddels kwart over5 was, en er om half 6 gegeten werd.
Snel werden Marjolein en Jan-Willem in de rolstoel gezet, en spoeden ze zich naar de speelkamer.

 

[luierdromer]

Olaf en Marjolein

HOOFDSTUK 29 DE GROTE VERANDERING

Het was intussen 3 dagen later, en het ergste leek nu wel achter de rug bij zowel Jan-Willem als Marjolein, was de koorts zo goed als verdwenen.
Allebei hadden nog wel wat verhoging.
Jan-Willem 37,7.
Marjolein 37,6.
Wetende dat het nog vroeg was en de Lichaamstemperatuur, in de loop van de dag nog zou oplopen dus of het virus bij beide, onder controle was?
Beide hadden ze er weinig last meer van.
Een ander punt van vooruitgang was, dat sinds de vorige dag alle apparatuur was uitgeschakeld, en ze inmiddels ook weer uit bed waren.
Daardoor hadden ze op de speelkamer veel meer mogelijkheden om te spelen.

Nu konden ze lekker op de grond spelen en behoorlijk vrij bewegen, soms ging dit echter wat al te enthousiast zodat ze nog wel eens 10 a 15 meter van de mat af waren.
Waarna ze hulp nodig hadden, om daar weer terug te keren, omdat ze zich dan iets te veel hadden ingespannen en uitgeput op hun buik lagen uit te hijgen.
Vaak was het dan DUPLO of TROELALA, die hen overeind hielpen in dat geval, werden ze eerst behoorlijk door gekieteld.
Zodat ze over de grond rolden van het lachen, in dat geval lekte hun luiers vaak door.
Nu waren ze samen met Carla en Nico bezig aan een grote puzzel, van wel 1000 stukjes deze was na anderhalve dag bijna klaar.
Intussen was het bijna half 11,en kwam Patricia binnen met een kar vol bekers appelsap of sinasappelsap.
Dan vroeg Patricia, of ze allemaal in een kring wilden gaan zitten.
Nu werden Marjolein en Jan-Willem terug gezet in de rolstoel, en in de kring geplaatst.

Toen iedereen zijn/haar plaats had ingenomen kregen ze allemaal wat te drinken.
Daarna gingen ze nog wat spelletjes doen Jan-Willem en Marjolein, deden een spelletje RUMMICUB, samen met Carla En Nico.
Het kostte alle 4 moeite om de steentjes goed vast te pakken, en neer te leggen gelukkig waren het vrij grote steentjes, en waren de bordjes vastgezet aan de tafel.
Het was behoorlijk spannend, uiteindelijk won, Marjolein waarna ze nog een spelletje speelden, dit won Nico.
Daarna was het alweer tijd voor de lunch.
Nadat ze samen de lunch hadden genoten, was het tijd voor een middagdutje waarna de kinderarts langs kwam
Nadat hij Jan-Willem en Marjolein had onderzocht, vertelde hij dat ze allebei naar huis mochten en over 2 weken op de poli werden verwacht.
Intussen waren Cora en Wilma gebeld dat Jan-Willem en Marjolein naar huis mochten binnen 20 minuten waren zij in het ziekenhuis.

Snel werden alle spullen ingepakt, en werd afscheid genomen van Nico en Carla hierbij werden ook de huis en email adressen uitgewisseld.
Dan ging het snel naar de lift, die hen snel op de begane grond zette.
Nu ging het snel in de bus en naar huis waar de buurvrouw ondertussen op Olaf en Nelleke paste.
Al snel kwamen ze thuis aan, en zei Henk, "als jullie even wachten, zal ik Olaf Nelleke, en de buurvrouw wel even voor een boodschap wegsturen".
"Des te groter is de verrassing, als ze straks zien dat jullie weer thuis zijn".
Direct nadat de buurvrouw met Olaf en Nelleke was vertrokken gingen ze snel naar binnen.

Nu zagen Jan-Willem en Marjolein dat er tijdens hun afwezigheid hard was gewerkt, het leek er sterk op dat het hele huis was verbouwd.
Om te beginnen was de achtermuur verplaatst, waardoor de kamer een stuk groter was geworden en er nu 3 slaapkamers waren op de begane grond.
Dan zei Henk, " en dan nu de grote verrassing, Cora en Jan-Willem komen ook hier wonen".
"Gezien de achteruitgang van zowel Marjolein als Jan-Willem, lijkt ons dit de beste oplossing zo kunnen wij jullie samen verzorgen".
Jan-Willem maar ook Marjolein vonden dit FANTASTISCH, en riepen luid "WAT GEWELDIG".
Dan kwamen de buurvrouw Olaf en Nelleke binnen.
Gelijk met het binnen stappen, begonnen ze alle 3 te lachen, zo blij waren ze dat Jan-Willem en Marjolein weer thuis waren.
Dan vroegen ze tegelijk, of Jan-Willem en Marjolein het grote nieuws al gehoord hadden.
Toen Jan-Willem en Marjolein dit bevestigden, moesten ze allemaal hard lachen.
Dan keek Nelleke opeens een beetje sip," maar ik kan hier niet blijven".
"Nee maar je woont hier zo vlak bij, dat je altijd hier zo binnen kunt vallen" zei Henk "en vanavond kun je hier ook nog blijven slapen, dan breng ik je morgen naar huis".
"Dat is goed", antwoordde Nelleke "maar hoe doen we dat met de luiers?".
"Ik voel intussen bijna nooit meer dat ik moet plassen, sterker ik geloof dat ik zonder ook maar iets te merken, gepoept heb".
"Voor zolang als nodig, is ook voor jou via de huisarts een doorlopend recept geregeld".
"Dat geldt voor de komende anderhalf jaar", stelde Wilma haar gerust, maar als je ervan af wilt, kunnen we een afspraak bij de fysio regelen" zei Wilma.
"Daar moet ik over nadenken" antwoordde Nelleke," ik weet het zelf niet".
"Overdag TENA maxi en voor de nacht de VLESIA.", vervolgde Wilma haar verhaal.
Nu kwam er toch een glimlach op het gezicht van Nelleke.
Helemaal toen ze hoorde dat haar ouders en zus inmiddels op de hoogte waren, en de situatie accepteerden.
Dan roken Wilma en Cora een scherpe vieze lucht.
"Zo te merken, is Nelleke niet de enige met een poepluier", bromde Wilma.
"Ik denk dat we deze 4 eerst maar eens moeten verschonen, wassen en In de pyjama helpen".
"Goed idee" antwoorde Cora," Komen jullie mee?".
"Laten we maar beginnen met Nelleke, "kom maar liggen Nelleke".
Dat deed Nelleke maar snel, en trok Cora haar broek los, trok dan de PLAKSTRIPS los duwde haar op haar zij.
Gooide de luier in de emmer, en begon haar billen en anus te wassen dan spoelde Cora de poepresten van de tafel.
Duwde Nelleke op haar rug, spoelde Nelleke, s vagina schoon trok de benen uit elkaar, en zette deze vast en pakte Cora de grote riem, trok deze strak, en zette hem vast.
Dan begon Cora Nelleke van voren helemaal in te zepen spoelde haar vervolgen schoon, maakte de riemen los en hielp Nelleke op haar buik draaien, en zette de riemen weer vast en begon haar buik nek en billen in te zepen.
Ook werden haar haren nat gemaakt, en volgesmeerd met shampoo dan werden haar haren gewassen, en weer uitgespoeld.
Dan mocht Nelleke komen zitten en begon Cora, Nelleke af te drogen en poetste ze haar tanden.
Trok een romper met mouwtjes over het hoofd en stak haar armen erdoor.
Dan mocht Nelleke gaan liggen duwde Cora haar op de zijpakte een VLESIA en een inlegger vouwde de VLESIA uit legde deze onder Nelleke en poederde haar billen.
Dan mocht Nelleke weer op haar rug gaan liggen en poederde Cora de schaamstreek van Nelleke.
Trok de luier omhoog en sloot deze.
Dan werd de romper strak getrokken en gesloten en mocht Nelleke komen staan, en werd ze door Cora in het ledikant gelegd.
Ondertussen was Wilma op de andere verzorgingstafel met Marjolein bezig, ook zij had een poepluier en werd net zo grondig gewassen en werd bij haar het schaamhaar weggeschoren.

Ook had Marjolein inmiddels uitslag dus werd Marjolijn eerst gewassen en pakte Wilma vervolgens de zinkzalf en smeerde Marjolein grondig in.
Zowel haar schaamstreek als haar billen, geen plekje werd overgeslagen.
Dan kreeg Marjolein haar luier om, en ook een romper met mouwtjes aan.
Dan werd Marjolein in haar ledikant gelegd terwijl Wilma het hek dicht deed, zuchtte Marjolein, " eindelijk weer in mijn eigen bed".
Dan zei Wilma," Lekker hé meisje?"
"Ja mam", draaide een keer rond, sloot haar ogen, en voor dat Wilma kon zeggen "slaap lekker" sliep Marjolein al.

Dan liepen Wilma en Cora de kamer in," zo boys jullie beurt".
Olaf reageerde direct dat hij nog geen slaap had, maar Wilma zei "OLAF BEDTIJD NU NIET MOEILIJK DOEN".
Met veel tegenzin ging Olaf met Wilma mee toen hij eindelijk op de verzorgingstafel lag, rook Wilma het alweer.
"Dat is je 2e poepluier vandaag al".
Dan werd Olaf grondig gewassen en ook bij hem kwam het schaamhaar er alweer door.
Dus pakte Wilma het scheermes en schoor het snel weg.
Dan werd Olaf snel verder gewassen en zijn tanden gepoetst en kreeg hij zijn nachtluier met inlegger om en tot slot nog de romper met mouwtjes,
en hij was klaar 1 minuut later lag hij in het ledikant.

Dan zei Wilma " zo nu Jan-Willem nog".
"Ja blij als hij er ook eindelijk in licht", antwoordde Cora.
Dan liepen ze de kamer in waar Henk de krant zat te lezen.
Dan zag hij Cora en Wilma binnen komen en beduide dat ze zachtjes moesten doen.
Dan draaide Wilma en Cora richting Jan-Willem en zagen dat hij met zijn hoofd half tegen de hoofdsteun leunde uit zijn mond zat te kwijlen en in slaap gevallen was.
Dan hoorde ze een harde wind bij Jan-Willem vandaan komen, maar Jan-Willem sliep gewoon door.
Dan zei Henk, "Jan-Willem is vlak nadat jullie een uur geleden met Nelleke en Marjolein weg gingen, bijna direct in slaap gevallen".
"Wat nu?", vroeg Wilma zich af.
"Gewoon goed vastzetten in de rolstoel en rustig laten slapen" antwoordde Henk, terwijl hij de babyfoons in de kamer aanzette.
"Heb jij op de slaapkamer de babyfoons aangezet?".
"Jazeker" antwoorde Wilma.
Onbedoeld volgde binnen de minuut de bevestigging ,in de vorm van een gil, van Nelleke.
"NEE IK WIL NIET WEG" gilde Nelleke een nachtmerrie begreep Wilma, een liep direct naar de meidenkamer.
Deed de deur open, en keek om de hoek, en toen zag ze dat Nelleke toch nog kans zag te draaien en te woelen ondanks dat ze volledig vast lag.
Dan pakte Wilma een niet al te sterke zaklamp, dit om Marjolein niet te wekken en ook om Nelleke niet nog meer te laten schrikken.
Dan maakte ze Nelleke voorzichtig los dit was niet makkelijk, omdat Nelleke zich volledig in de knoop had gedraaid.
Dan zag Wilma dat de riem bijna om haar nek zat, en ineens werd Nelleke wakker keek Wilma aan, en vroeg " waar ben ik?".

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 30 DE NIEUWE SCHOOL

Wilma hoorde Nelleke gillen, en ging snel naar de meiden slaapkamer, met een klein zaklampje scheen ze naar binnen.
Dit om Nelleke niet nog neer te laten schrikken, en tevens om Marjolein niet wakker te maken.
Dan zag Wilma dat ondanks dat Nelleke vastlag, ze nog kans had gezien te draaien, en wel zo dat ze helemaal in de knoop zat.
Nu hoorde Wilma ook dat Nelleke gilde "NEE IK WIL NIET WEG".
Dan schudde Wilma Nelleke Voorzichtig wakker en Fluisterde," hé rustig maar, meisje, volgens mij had je een nachtmerrie".
"Ik droomde dat ik hier weg moest, maar niet terug kon naar mijn eigen huis en dus naar een tehuis moet", antwoordde Nelleke.
"Daar is geen sprake van", antwoordde Wilma terwijl ze het hek van het bed naar beneden deed, Nelleke losmaakte en uit bed hielp.
Samen liepen ze naar de badkamer, en hielp Wilma Nelleke op de commode.
Dan maakte Wilma Nelleke haar romper en luier los en zag Wilma dat Nelleke haar luier volledig vol gepoept had.
Bovendien ook nog behoorlijk had geplast voorzichtig trok Wilma de vieze luier onder Nelleke vandaan, en gooide deze in de emmer.
Dan legde ze Nelleke volledig vast en begon haar te wassen.
Nadat Wilma haar vagina goed had schoongemaakt maakte ze haar los en hielp haar op haar buik en maakte de riemen weer vast, en begon haar billen te wassen.
Nadat haar billen en anus goed waren gewassen en afgedroogd, pakte Wilma een schone VLESIA luier en inlegger legde Nelleke op haar zij, en poederde haar billen .
Legde de VLESIA klaar en liet Nelleke op haar rug draaien en poederde haar clitoris, en trok de VLESIA, met inlegger omhoog en maakte deze vast.
Dan mocht Nelleke gaan zitten, en trok Wilma een romper en nachthemd over haar hoofd.
Dan stak Nelleke haar armen er door en trok Wilma alles omlaag, en ging Nelleke weer liggen zodat Wilma de romper omlaag kon trekken en vastmaken.
Dan mocht Nelleke van de commode afkomen en op het bed gaan zitten en zei Wilma" ik zal even een beker warme melk en een slaappil voor je pakken dan kun je straks lekker slapen".
10 minuten later was Wilma weer terug en gaf Nelleke de pil en de beker melk.
Al snel had Nelleke haar beker leeg en legde Wilma haar weer in het ledikant maakte haar vast en sloot het hek.
Dan controleerde ze bij Jan-Willem Olaf en Marjolijn of zij verschoond moesten worden maar, zover zij kon zien was dit niet nodig.
Dan keek ze nog 1 keer bij Nelleke maar, die lag intussen rustig te slapen zo stil mogelijk verliet Wilma de slaapkamer, en ging zelf ook naar bed.

De volgende morgen, werd ze pas om 9 uur wakker, direct ging ze kijken bij Olaf en Jan-Willem zij waren al wakker, en lagen tv te kijken.
Vanuit de andere kamer klonk gerucht.
Nelleke en Marjolein waren dus ook al wakker, en ook zij lagen tv te kijken.
Alle 4 keken blij op toen Wilma binnen kwam ,dit omdat ze nu weleens uit bed wilden en ook om dat ze verschoond wilden worden.
Dan zei Wilma" zo te zien, zijn jullie blij met mijn komst?".
"Ja" zei Jan-Willem, waar Wilma als eerste was binnen gestapt "ik wil er uit, maar, kan er niet uit en omdat ik weleens gewassen, en verschoond wil worden , ik geloof dat ik niet alleen een natte maar, vooral ook een vieze luier heb".

"Oké dat is duidelijk maar, even geduld ,ik haal Cora en Henk erbij" maar, voordat Wilma bij de deur was ging deze al open en stapte Cora binnen.
"Wilma heb je nog hulp nodig?".
"Ja graag, want er zijn meerdere die hulp nodig hebben"..


"Oké ik zal je wel helpen".
Dan zei Wilma," laten we eerst maar, Marjolein uit bed halen, en onder de douche zetten zij kan zichzelf wel wassen en afdrogen".
"Dan kunnen wij ons bezig houden met Olaf en Jan-Willem" zo gezegd, zo gedaan.
1 minuut later lag Jan-Willem al op de commode, waar Wilma hem uit kleedden en maakte zijn ze luier open, deze was totaal verzadigd.
Dan begon Wilma hem met de douchekop schoon te spuiten.
Intussen had Cora Marjolein uit bed gehaald uitgekleed, en ontdaan van haar zowel natte als vieze luier zette haar dan op het douchestoeltje vast, zodat ze niet kon vallen.
Dan werd Jan-Willem afgedroogd kreeg een schone TENA maxi om werd verder aangekleed, en in de rolstoel vast gezet, en naar de woonkamer gebracht waar Henk al zat te wachten.
Ondertussen had Wilma Marjolein een handdoek gegeven zodat ze zich kon afdrogen, wat ze inderdaad ondanks haar achteruitgang nog best goed kon.
Het afdrogen van benen en voeten kostte dan wel moeite, maar het lukte nog wel waarna Wilma binnen kwam om haar te helpen met aankleedden
terwijl Cora was begonnen om Olaf uit bed te halen.
Ook hij had deze ochtend zowel een natte als vieze luier welke nog net niet doorlekte dan begon Cora hem te wassen.
"Je heb er een behoorlijke smeerboel van gemaakt joch maar, we weten allebei dat je er niets aan kunt doen dus dat geeft niets".
Alles bij elkaar duurde het zeker een kwartier eer hij weer schoon en fris was, intussen had Olaf de commode al weer onder geplast en nu lag hij alweer te plassen, zonder er ook maar, iets van te merken.
Cora zag het wel, en zei tegen Olaf "ik dacht dat je allang leeg was".
"Hé wat?".

"Aan dit antwoord merk ik dat je er zelf niets van hebt gemerkt".
"Geeft niets joh" antwoordde Cora al pratende was Cora doorgegaan met het wassen en verschonen van Olaf.
Na 25 minuten was Olaf gewassen verschoond en aangekleed, en konden ze eindelijk samen gaan eten.
Tijdens het eten sneed Wilma het onderwerp school aan.
"Ik weet dat Olaf en Marjolein niet echt het gevoel hebben, dat ze vakantie hebben gehad maar, toch begint Maandag echt de school weer".
"Dat zal vooral voor Olaf en Marjolein veel nieuwe indrukken opleveren aangezien zij voor het eerst naar een gewone basisschool gaan."
"Ook voor jou Jan-Willem is er deze zomer veel gebeurd eerst de kennismaking met Olaf en Marjolein".
"Dan komen we er achter dat er meer met jou aan de hand is, dan we hadden gedacht, en dat puur omdat je je wilde inleven in Olaf en Marjolein.
"Nu begint het toch behoorlijk serieus te worden laten we hopen dat jij goed met je nieuwe leven om kunt gaan".
"Wat betreft school heb ik begrepen dat jullie toch vrij goed konden leren maar, ook aangezien de afstand qua reistijd, is het beter dat jullie het op de gewone school gaan proberen".
"Om terug te komen op de resultaten van de laatste jaren, denken wij dat jullie dit wel aan kunnen."
"Eventueel met een klein beetje ondersteuning, zullen jullie goed mee kunnen komen ".
"Wij dachten dat Jullie naar groep 6 konden maar, op advies van de school is besloten dat jullie naar groep 5 gaan".
"Dit omdat jullie toch wat achterlopen, dit geldt ook voor jou, Jan-Willem aangezien jij de laatste tijd veel hebt meegemaakt".
Dit begrepen Olaf en Marjolein maar, al te goed, Jan-Willem had er veel meer moeite mee, maar snapte het toch wel.
De rest van de vakantie vloog om,2 weken later was het zover.

OP NAAR DE 1E SCHOOLDAG

Die maandag waren Olaf en Marjolein om 6uur al wakker allebei hadden ze heel slecht geslapen, zenuwachtig als ze waren wat zou de nieuwe school hen brengen?
Ook Jan-Willem was op van de zenuwen, hoe zouden zijn schoolvrienden reageren?
Vooral omdat hij nu in een rolstoel zat, en ook nog eens incontinent was.
Het zat er trouwens dik in dat ze ook op school verschoond zouden worden maar, waar hoe en door wie was vooral voor Jan-Willem een raadsel.
Ook Nelleke stelde zich continu deze vraag, want hoewel ze inmiddels weer naar haar eigen huis was droeg ze nog steeds luiers, omdat ze nauwelijks voelde dat ze moest plassen, en regelmatig ook te laat was, als ze moest poepen.
Zodat de ontlasting dus al in haar luier zat voor ze ook maar, voelde dat ze moest poepen.
Dus had ze de luiers nu echt nodig, dit zorgde bij haar toch voor gemengde gevoelens, aan de ene kant gaf het luiers dragen haar rust.
Aan de andere kant moest ze er niet aan denken dat ze het de rest van haar leven definitief in haar broek zou doen en ze was een beetje bang voor reacties op school.
Dan terug naar Jan-Willem, eindelijk om half 7 kwam Cora Jan-Willem uit bed halen, en begon hem snel uit te kleedden en te wassen.
Na 10 minuten was Jan-Willem gewassen verschoond, en begon Cora hem aan te kleedden wat vrij vlot ging.
Alleen het aantrekken van de spijkerbroek kostte een beetje moeite hij paste maar net.

Uiteindelijk was Jan-Willem om kwart voor 7 toch helemaal aangekleed.
Intussen was Wilma bezig met het wassen en aankleedden van Marjolein, en dat was deze ochtend een heel karwei, aangezien Marjolein vannacht eng had gedroomd.
Hard huilend wakker was geworden hier was Wilma ook wakker van geworden en was direct opgestaan, om te kijken wat er aan de hand was.
" Ik heb eng gedroomd" vertelde Marjolein.
"Ik ben bang om naar school te gaan, dat ze ons gaan pesten of juist totaal negeren".
"Dat zag ik in de nachtmerrie al gebeuren
"Daar hoef je niet bang voor te zijn" antwoordde Wilma.
"Dat weet ik wel maar toch", antwoordde Marjolein.
"Ik begrijp je" lachte Wilma, terwijl ze doorging met het open maken en verwijderen van Marjoleins vieze poepluier.
Vervolgens werd Marjolein grondig gewassen, en aangekleed.
Dan bracht Wilma Marjolein naar de kamer waar Jan-Willem en Olaf al zaten, gaf hen alle 3 een beker thee en maakte voor alle 3 een bord BRINTHA.
Dit zou makkelijker zijn dan brood.
Om 10 over 8 gingen ze richting school, waar ze om 10 voor half 9 aankwamen, Wilma zag Nelleke al op het schoolplein rondlopen.
Liep naar haar toe en vroeg of ze ook even mee ging naar de klas, dit om nog even het nodige aan de juffrouw te vertellen.
"Dat is goed" zei Nelleke, en liep met de anderen de school in, alle andere kinderen verbaasd achterlatend.
Aangekomen in de klas stelde Wilma zich voor aan de juf dan stelde ook Olaf en Marjolein zich voor.
De juf stelde zich voor als Jolanda en vertelde dat de klas met Olaf en Marjolein erbij 20 leerlingen zou tellen.
Dan vertelde Jan-Willem hoe hij in de rolstoel terecht was gekomen en ook dat hij nu net als Olaf en Marjolein incontinent was.
Dan deed ook Nelleke haar verhaal, en ook Olaf en Marjolein vertelden hun verhaal ook dat Marjolein pas kort in de rolstoel zat.
Dan vertelde Jolanda dat ze hun zou steunen maar, dat ze dit verhaal zo dadelijk zelf aan de rest van de klas moesten vertellen, en vertelde erbij dat als er vroeg of laat vervelende reacties zouden komen. ze het haar moesten vertellen, zodat ze maatregelen kon nemen.
Want pestkoppen zouden onverbiddelijk gestraft worden, dat gold ook voor pestkoppen uit andere klassen.
Intussen was het half 9 en kwam de rest van de klas binnen, terwijl Olaf Marjolein en Jan-Willem zaten al op hun plaats toen de rest binnen kwam.
Zij waren naast de tafels gezet, omdat zij hun rolstoelblad als tafel konden gebruiken.
Ook Nelleke zat inmiddels op haar plaats, nadat ook de rest was gaan zitten nam juf Jolanda het woord.

 

[Abbjornnl]

weer een prima stuk

 

[luierdromer]

Olaf en Marjolein

HOOFDSTUK 31 OP SCHOOL

"Aller eerst GOEIEMORGEN allemaal ik hoop dat jullie allemaal een goeie vakantie hebben gehad".
"Daar mogen jullie zo over vertellen, maar eerst wil ik jullie voorstellen, aan twee nieuwe klasgenoten Olaf en Marjolein".
Dan naar Olaf en Marjolein," zouden jullie nu naar voren willen komen.
Dan reden Olaf en Marjolein naar voren, dat was best draaien en keren maar, uiteindelijk, stonden ze naast juf Jolanda, en kreeg Marjolein het woord.

Eerst stelt ze zichzelf en Olaf voor, dan vertelt ze dat ze hier pas zijn komen wonen.
Ook vertelt ze dat ze eerst naar een speciale school gingen, maar dat het daar zo goed ging, dat ze een advies voor een gewone basisschool hadden gekregen.
Dan vertelde Marjolein nog dat ze tot een paar weken geleden, nog kon lopen, maar dat ze door bijwerkingen van een virus geen kracht meer in haar benen had.
Ook vertelde ze nog dat zowel zij zelf als Olaf incontinent waren wat inhield dat ze net als baby's en peuters niet voelden dat ze moesten plassen of poepen.
Zodat het dus zonder dat ze het merkten, hun broek in liep, en daarom dus allebei luiers moesten dragen.
Dan kreeg Olaf het woord, hij voegde toe dat hij altijd al in een rolstoel zat, eerst in een duw nu in een elektrische rolstoel, en dat hij spastisch was.
Wat inhield dat hij geen controle had over zijn spieren, waardoor die soms vreemde bewegingen maakte.

Dan gaf Jolanda het woord aan Jan-Willem, hij vertelde eerst over de ontmoeting met Olaf en Marjolein, en over de logeerpartij, maar ook over zijn opname in het ziekenhuis.
Waarbij ook een heleboel, onbekende gebreken aan het licht waren gekomen.
Die tot gevolg hadden gehad, dat hij nu bijna geen kracht meer had in zijn armen en de benen en dat hij door de nodige complicaties, nu ook incontinent was.
Tot slot vertelt hij nog dat hij door zijn spasme, vanaf nu net als Olaf opdrachten zal maken op een laptop.
Als laatste wat betreft dit onderwerp, geeft Jolanda het woord aan Nelleke ook zij begint met de ontmoeting met Olaf en Marjolein.
Dan begint ze dat ook zij nu luiers draagt, op zich had ze hier nog echt belang bij ook.
Dan tot de klas, jullie weten dat ik de laatste tijd soms wat urine verlies of net te laat bij het toilet was, en de laatste weken voel ik bijna niet meer dat ik moet plassen.
Sterker vaak merk ik het pas als mijn luier nat wordt, terwijl ik niet eens doorhad dat ik plaste besloot ze haar verhaal.

Dan nam juf Jolanda het woord "wat ik wil is dat jullie respectvol met deze verhalen omgaan dat wil zeggen dat dit binnen de muren van deze klas blijft".
"In de andere klassen is alleen verteld, dat er leerlingen met een handicap op school zijn gekomen".
"Verder waarschuw ik jullie, dat wij als leraren het niet pikken als betrokkenen hier mee gepest worden, of als hier over geroddeld wordt".
"Mocht er wel iets gebeuren, zoek dan niet de confrontatie maar, meld je bij mij of een andere meester of juf, dan kunnen wij er iets aan doen".
Dan was het tijd om aan het lesprogramma te beginnen, na 3 kwartier praten op het programma stonden taal en rekenen.
Zoals verwacht konden Olaf en Marjolein aardig goed meekomen.
Ook als ze in de les een beurt kregen, wisten ze net zo vaak als de rest van de klas het antwoord.
Dan was het half 11 en dus tijd voor de pauze samen gingen ze naar buiten, en praten wat na over de 1e uren, alle 4 vonden dat het was mee gevallen nu kwamen ook aardig wat klasgenoten naar hen toe, oom kennis te maken.
"Dan zei 1 van de jongens" hallo ik ben Jeroen", en een meisje naast hem stelde zich voor als Miranda.

"Jullie hebben de laatste tijd aardig wat meegemaakt zeg", begon Miranda.
Dan tegen Jan-Willem "ik moet eerlijk bekennen, dat ik je bijna niet herkend had in de rolstoel maar, voor de rest blijf je voor mij wie je altijd was".
"Dat geldt ook voor jou Nelleke".
Dan Olaf en Marjolein aankijkend, wij kijken naar wat jullie wel kunnen en vooral niet wat jullie niet kunnen", Jeroen bevestigde dit.

"Wij hopen dat jullie hier een leuke tijd zullen hebben" en zij niet alleen, merkten Olaf en Marjolein al snel.
Al snel hadden ze ook met de meeste andere klasgenoten kennis gemaakt.
De meeste sloten zich bij Jeroen en Miranda aan, en beloofde Olaf Marjolein Jan-Willem en Nelleke te respecteren, op een paar na dan maar, Jeroen vertelde dat dit de vooral de stoere jongens uit de klas waren en dat Olaf en Marjolein zich hier niet te veel van moesten aantrekken.

Intussen had Marjolein, al een paar keer rond gekeken, of ze Carla en Nico ook zag die voor zover zij wist op deze school in groep 7 zaten.
Na even rondkijken, zag ze hen aan de andere kant van het schoolplein staan.
Net op het moment dat Marjolein hun kant wilde oprijden, kwam de schoolverpleegkundige hun richting uit en vroeg of Olaf Marjolein Jan-Willem en Nelleke mee kwamen, om te verschonen.
Dat wilde Marjolein maar al te graag, aangezien haar luier op springen leek te staan.
Ook Nelleke gaf aan dat ze het hoognodig aan een verschoning toe had.
Olaf en Jan-Willem zeiden niets, maar hun gezicht uitdrukking sprak boekdelen.
Een klein kwartier later kwamen ze weer in de klas, waar de les inmiddels weer was begonnen, maar ze konden zo aansluiten aan de les, zo kabbelde de ochtend voort.
Tussen de middag bleven ze alle 4 op school eten, net als veel andere leerlingen, zo snel als ze zaten kwam de verpleegkundige. aanlopen met SLABBERS voor Olaf Jan-Willem Marjolein en Jan-Willem.
Deed hen de SLABBERS om, en vroeg Miranda en Jeroen of zij samen met Nelleke Olaf Marjolein en Jan-Willem, wilden helpen met eten en drinken.
Ondertussen haalde ze de bekers uit de tassen, en deze vulde met koffie en naar behoefte suiker en melk in deed, en afsloot.
Intussen waren Miranda en Jeroen En Nelleke begonnen met het voeren van Olaf Jan-Willem en Marjolein.
Een aantal klasgenoten zagen het wel, maar reageerden nauwelijks een paar pestkoppen hadden het ook gezien, en maakten snel een plan om nu toe te slaan.
Nauwelijks uit de eigen klas, maar wel uit groep 7 en 8 maakte zich op om toe te slaan en eens flink te pesten precies op dat moment staan, er een paar leraren achter hen.
"Dan klinkt de stem van de directeur "Jan Klaas Koos Laura en Sara, wat zijn jullie van plan?".
Het 5tal schrikt zich wild, en wil snel weglopen, maar voor ze maar 1 stap kunnen zetten hebben de leraren hen al vast.
"MEE NAAR MIJN KAMER", brult de directeur totaal overbluft droop het stel af terwijl Miranda en Jeroen Olaf Marjolijn Nelleke en Jan-Willem kalmeerde.
Daarbij gewoon doorgingen met de lunch, wat ondanks de schrik aardig goed ging.
Mede omdat ze hadden gezien dat zoals beloofd, er direct werd in gegrepen trokken ze zich er niet te veel van aan.

Op de kamer van de directeur, kregen de 5 er stevig van langs.
Na school moesten ze na blijven om een opstel te schrijven, over leerlingen met een handicap en mochten ze ooit het lef hebben om zoiets nog eens te doen, dan zouden ze aan den lijve ondervinden, wat het betekende om incontinent te zijn.
Intussen waren Olaf Marjolein Jan-Willem en Nelleke weer helemaal rustig.
Dit kwam ook omdat ze zagen dat al hun klasgenoten, maar ook de meeste andere leerlingen dit niet pikten, en hen steunde.
Wat betekende dat de pestkoppen uiteindelijk alleen stonden.
De rest van de dag verliep rustig, ook nu konden Olaf en Marjolein goed meekomen.

Bijna aan het eind van de eerste lesdag, kondigde Juf Jolanda aan dat er de volgende morgen gym zou zijn en dat er alles aan gedaan zou worden.dat ook Olaf Marjolein en Jan-Willem mee konden doen.
Dan keek ze naar Olaf Marjolein en Jan-Willem, en zei "dus ook jullie moeten gymkleding mee nemen".
Voor hulp bij het omkleedden zou worden gezorgd.
Tegelijkertijd maakte ze de klas erop attent dat er luiers en ROMPERS zichtbaar zouden zijn.
"Ook dan wil ik geen vervelende blikken of reacties, gebeurt dat wel, dan volgt er straf".
Dat begrepen de klasgenoten heel goed en de klas beloofde plechtig, dat ze zich netjes zouden gedragen.
Dan was het inmiddels half 4, en dus tijd om naar huis te gaan zonder dat het was gevraagd liep niet alleen Nelleke met Olaf Marjolein en Jan-Willem naar de kapstok, maar volgden Jeroen en Miranda onmiddellijk.
Zij hielpen Olaf Marjolein en Jan-Willem snel in hun jas en gingen samen naar buiten, waar Wilma en Cora al stonden te wachten.
Zij stonden op het punt om naar binnen te gaan, om ze op te halen.

Direct zagen ze de behulpzaamheid van de klasgenoten.
"Mogen Jeroen en Miranda bij ons spelen", vroeg Marjolein " ja hoor, tot half 6, want dan gaan we eten".
"Wij moeten ook om half6 eten" antwoordde Miranda, dus dat komt mooi uit".
Dan vertelde Olaf en Marjolein dat ze een mooie schooldag hadden gehad en totaal geen last van pestkoppen uit de eigen klas.
Uit andere klassen kwamen wel wat vervelende opmerkingen, maar dat werd direct afgestraft.
Ondertussen waren ze bij het huis van Olaf Marjolein, en Jan-Willem aangekomen en zei Wilma, " dat Olaf Marjolein Jan-Willem en Nelleke nu eerst verschoond moesten worden.
"Wachten jullie maar even in de woonkamer", zei Wilma.
Direct zei Miranda, "ik weet hoe een verschoning bij BABY,S en peuters gaat".
"Als Jullie geen bezwaar hebben, en dan keek Wilma naar Olaf Marjolein Nelleke en Jan-Willem "mogen Miranda en Jeroen wel mee".
Geen van de 4 had bezwaar, en dus zei Wilma" kom maar mee".
Dan gingen ze naar de commode, als eerste was Nelleke aan de beurt snel trok Wilma haar broek omlaag, en maakte ze haar romper los.
"Goh nooit geweten dat er zulke grote ROMPERS bestonden", verbaasde Miranda zich.
Intussen had Wilma Nelleke haar luier los, die was weer helemaal vol geplast.
Dan maakte Wilma de schaamstreek van Nelleke goed schoon.
Dan pakte Wilma 2 TENA MAXI luiers maat m, eentje gaf ze aan Miranda en Jeroen de andere was voor Nelleke.
Terwijl Wilma de luier bij Nelleke omdeed bekeken Miranda en Jeroen de grote luier.
Ondertussen zagen ze ook dat Wilma ook billendoekjes en talkpoeder gebruikte.
"Toen ze verbaasd uitriepen wat een grote luier."
"Dit is nog maar maat m, je hebt ook nog maat l" antwoordde Wilma terwijl ze Marjolein met de tillift uit de rolstoel haalde, en haar op de commode liet zakken.

Dan maakte Wilma haar luier los, die bijna vol was.
Nu zagen Miranda en Jeroen dat Marjolein lag te plassen, maar daar leek ze zelf niets van te merken.
Wilma zag dat Miranda en Jeroen het wel zagen.
"Dat gebeurt er dus als je incontinent bent, dan loopt het er zomaar uit" zei Wilma.
Ondertussen had Wilma Marjoleins clitores en billen schoongemaakt.
Dan gaf Miranda de luier die zij nog in haar handen had aan Wilma die deze uitvouwde en uit schoof deze onder Marjolein.
Dan sprenkelde Wilma wat talkpoeder op Marjoleins billen en schaamstreek.
Dan trok Wilma de TENA luier omhoog tot net onder de navel, trok hem strak en plakte hem dicht trok ze de romper omlaag, en sloot ook deze.
Tot slot trekt Wilma Marjoleins broek omhoog, en sluit deze en zette ze Marjolein terug in de rolstoel sluit de riem, en zet het blad er voor.

Dan is de beurt aan Olaf als s hij op de commode ligt, en Wilma hem heeft uitgekleed en ook zijn luier los heeft blijkt dat hij niet alleen geplast maar ook gepoept heeft.

Dit hadden Miranda en Jeroen niet geroken.
Ook zien ze dat er schaamhaar groeit.
Als Wilma de vieze luier heeft weggegooid zegt ze " in deze luiers zit een stof die vieze luchtjes neutralieseert ".
Al snel is Olaf verschoond , en weer aangekleed, en zit hij weer in de rolstoel.
Ondertussen had Cora Jan-Willem verschoond dan was het tijd om wat gaan drinken en wat na te praten.
Nu pas vertelde Nelleke dat ze ook voor dat ze Olaf en Marjolein, leerde kennen met enige regelmaat wat druppels verloor, en af en toe zelfs een hele plas.
Ook op school gebeurde dit, Miranda en Jeroen, beaamde dit.
Intussen was het bijna kwart over 5,en moesten Miranda en Jeroen naar huis.
Met de belofte om Olaf Marjolein, Jan-Willem en Nelleke de volgende morgen om 10 over 8 te komen halen vertrokken ze.
Dan ging ook Nelleke naar huis, terwijl Wilma de tafel dekte en Cora kookte vroeg Wilma zich af of Miranda en Jeroen woord zouden houden.

Dit hield haar de rest van de avond zo bezig dat Cora en Henk haar maar met rust lieten.
Bij het naar bed gaan rond 8 uur vertelde Jan-Willem dat ze de volgende dag gym hadden en dat ze alle 3 gewoon mee zouden doen, hier keek Cora wel even vanop.
Maar, zou voor alle 3 gymkleding regelen, echte sportschoenen hadden Olaf en Marjolein niet aangezien ze orthopedische op maat gemaakte schoenen hadden.
Maar, aangezien ze in de rolstoel zaten, zou dat het probleem wel niet zijn.
Nadat dit allemaal was geregeld, was het voor Cora en Henk ook tijd om naar bed te gaan.
De volgende dag was iedereen weer vroeg op, om te zorgen dat Olaf Marjolein Jan-Willem op tijd klaar zijn, gelukkig lukt dat.
Ze zijn bijna klaar, als om 10 voor 8 de bel gaat.
Cora doet open, en laat Nelleke binnen nog geen 5 minuten later, weer de bel nu doet Wilma open, en daar staan Miranda en Jeroen.
" Goeiemorgen mooi op tijd" Begroet Wilma hen.
"Goeiemorgen mevrouw" begroeten Miranda en Jeroen haar.
Dan lopen ze met Wilma mee de kamer in, en begroeten Olaf Marjolein Nelleke en Jan-Willem.
Dan zien ze Cora, "goeiemorgen mevrouw".
Maar, zij zegt "Voor jullie ben ik gewoon Cora".
Wilma is nog steeds een beetje verbaasd dat Jeroen en Miranda er zijn, maar laat dat niet merken.
Terwijl Cora en Wilma doorgaan met het klaarmaken van Jan-Willem Olaf en Marjolein nemen Nelleke Jeroen en Miranda plaats op de bank, om 5 over 8 waren ze helemaal klaar.
Nu zagen Miranda en Jeroen, dat achter de rolstoelen tassen hingen waar gymspullen de lunch en luiers in zaten.
Snel deed Wilma de tassen dicht, dan werden de jassen aangetrokken en konden ze vertrekken en zei ze nog," denken jullie eraan, na schooltijd eerst thuis te komen om een schone luier te halen".
"Nelleke kan ook hier komen verschonen".
Toen het hele stel vertrokken was, keken Wilma en Cora elkaar eens aan zuchtte een diep, en zeiden "Tja kleintjes worden snel groot", daarna begonnen ze aan de huishouding.
Olaf Marjolein Nelleke Miranda Jeroen en Jan-Willem kwamen intussen het schoolplein op waar Juf Jolanda hen zag komen, ze knikte goedkeurend, toen ze zag hoe Miranda en Jeroen met Olaf en Marjolein om gingen.
Van Miranda begreep ze dat Olaf en Marjolein, gymkleding bij zich hadden.
Dan vertelde Jolanda dat de vaste verpleegkundige ziek was, en er geen vervanging beschikbaar was.

 

[friendly]

Best een leuk verhaal, maar ik heb moeite met lezen.
Door de manier waarop.
Je zinnen halverwege afbreekt.
En dan op de volgende regel vrolijk verder gaat.

 

[luierdromer]

Olaf en Marjolein

HOOFDSTUK 32 OP SCHOOL DEEL2

Deze opmerkingen, zorgden voor verbaasde, maar ook bezorgde gezichten bij Miranda en Jeroen.
"Willen jullie", en daarbij keek Jolanda hen recht in het gezicht, "Helpen, met het verschonen, en omkleedden".
"Ik ik Weet niet of we dat wel kunnen, stotterde een duidelijk geschrokken Miranda,En ook Jeroen was behoorlijk rood aangelopen.
"Ik blijf erbij" stelde Jolanda hen gerust en over het tillen hoeven jullie je geen zorgen te maken de aankleed tafel is in hoogte verstelbaar".
"Het verplaatsen van Olaf Marjolein en Jan-Willem moeten jullie samen doen en jullie", daarbij keek ze naar Olaf Marjolein en Jan-Willem.
"Moeten zoveel mogelijk meewerken", dat beloofden ze te zullen doen intussen was het tijd om de klas in te gaan.
Jolanda, liet Olaf Marjolein Jan-Willem Nelleke Jeroen en Miranda eerst naar binnen, en op hun plaatsen gaan zitten.
Daarna mocht de rest naar binnen, en kon de les beginnen ze begonnen vandaag met geschiedenis.

Hier waren Olaf en Marjolein best wel goed in, van de gestelde vragen wisten ze bijna alle antwoordden, daarna was het tijd voor taal.
Olaf ging dit best af, maar Marjolein had hier moeite mee.
Iets voor 10 uur, gaf Jolanda Olaf Marjolein Jan-Willem Nelleke Jeroen en Miranda, een seintje dat het tijd was om de luiers te verschonen.
Als ze tenminste de pauze niet wilden missen.
Precies op het moment dat het groepje de klas wilden verlaten, werd er op de deur geklopt.
Jolanda deed open, en zag dat er een vervangende verpleegster, voor de deur stond.
"Hallo Marjan, ik had begrepen dat Petra ziek is ik vroeg net aan Miranda en Jeroen"," of zij dit viertal wilde verschonen".
"O maar laat ze maar mee komen dan kunnen ze mee kijken, hoe dat bij leerlingen, met een handicap gaat".
"Nou jullie hebben het gehoord, ga maar gewoon mee".
Dan vroeg de verpleegster, of iedereen mee ging dat wilden ze maar al te graag aangezien bij alle 4 de luiers op knappen stonden.
Snel ging het nu richting de kleedkamers van de gymzaal hier was in de uiterste hoek, een ruimte van 2,50 bij 2,50 meter, vrij gemaakt.
Welke was afgesloten door een stevige deur het leek er sterk op dat, dit pas was gebouwd, aangezien de verf nog te ruiken was.
Dan wees de verpleegster naar 2 stoelen waar Miranda en Jeroen mochten gaan zitten.
Dan kwam de rest binnen, en sloot de verpleegster de deur ondertussen nam iedereen de ruimte in zich op.
Ze zagen een in hoogte verstelbare onderzoekstafel met daarboven een afgesloten kast.

De verpleegster, liet de tafel iets zakken en nodigde dan Nelleke uit om op de tafel te gaan liggen, wat ze snel maar voorzichtig deed.
Dan stelde de verpleegster zich voor als Marjan Brink
Terwijl ze intussen Nelleke haar broek naar beneden trok en vervolgens de romper losmaakte en omhoog duwde.
Dan maakte Marjan de kast open, en haalde er doekjes, talkpoeder, en een schone luier uit.
Dan zag Marjan dat Nelleke heel snel een schone luier nodig had de luier die ze nu om had, was totaal verzadigd, en begon al te lekken.
Snel verwijderde Marjan de natte luier en begon dan Nelleke schoon te maken.
Dan schoof ze de schone luier onder Nelleke bestrooide de schaamstreek met talkpoeder.
"Dit moeten jullie niet vergeten, want anders krijgen ze uitslag" zei Marjan tegen Miranda en Jeroen.
Dan trok ze de schone luier omhoog trok hem strak, en sloot deze af trok ze de romper omlaag, en maakte deze vast.
Tot slot trok ze Nelleke haar broek omhoog en maakte ook deze dicht dan mocht Nelleke van de tafel afkomen.
Dan liet Marjan de tafel zakken en hielp ze Marjolein op de tafel.
Dan stond Miranda op keek eerst naar Marjolein, dan naar Marjan en nog eens naar Marjan en vroeg toen plompverloren," mag ik Marjolein verschonen?"
Dan keek Marjan naar Miranda, en dan naar Marjolein en vroeg, "mag Miranda jou verschonen, Marjolein".
Marjolein bloosde een beetje, en zei dan, als jij dat echt wilt doen van mij mag Miranda het doen.
"Kom maar, Miranda, dan zal ik je stap voor stap vertellen wat je moet doen".
Dan stond Miranda op, en liep naar de tafel zette deze samen met Marjan op de goeie hoogte, en begon Marjolein uit te kleedden.
Nadat ze Marjoleins broek uit had getrokken, maakte de ze romper los en fluisterde dan in haar oor, " nooit geweten dat er zulke grote luiers en rompertjes bestonden".
Dan maakte ze de luier los, en zag dat die helemaal was vol geplast.
Dan draaide ze Marjolein voorzichtig op haar zij trok de luier weg, en maakte Marjolein haar billen schoon pakte ze een schone luier vouwde deze op aanwijzing van Marjan open.
Schoof deze onder Marjolein poederde haar billen en draaide haar op de rug nu zag ze dat Marjolein geen schaamhaar had maar, zei er niets van.
Dan poederde ze Marjoleins clitores trok de luier omhoog en strak en sloot deze.
Dan maakte ze de knoopjes dicht, en trok haar broek omhoog.
Dan liet ze de verschoontafel zakken en hielp Marjan Marjolein in de rolstoel zette haar vast, schoof het blad ervoor en vroeg dan aan Jeroen, "Wil jij Olaf of Jan-Willem verschonen?".

Daarop liep Jeroen rood aan, maar, gaf aan dat hij Olaf wel wilde verschonen.
Daarop zei Marjan, " kom maar hier".
Samen legden ze Olaf op de verschoontafel, en maakte Jeroen Olafs Broek en romper los en vervolgens de plakkers van zijn luier.
Die hij dan op de zelfde manier wegtrok, als Miranda dat bij Marjolein had gedaan en gooide de vieze luier in de luieremmer aangezien Olaf ook had gepoept maakte Jeroen samen met Marjan zijn billen schaamstreek en piemeltje schoon pakte dan een schone TENA luier vouwde deze open, poederde Olafs billen.
Legde hem op zijn rug, en Poederde zijn schaamstreek en piemeltje en rok dan de luier omhoog en strak, en maakte hem dicht.
Dan maakte Jeroen de romper dicht en trok de broek omhoog en sloot deze.
Dan zette hij samen met Marjan, Olaf terug in de rolstoel en terwijl Marjan Jan-Willem en Nelleke nog verschoonde, fluisterde Jeroen Jan-Willem in het oor.
"Dat er bij jullie geen haartjes groeien in de schaamstreek?".
Marjan hoorde het, en zei" schaamhaar scheren we weg, zodat we de schaamstreek beter kunnen schoonhouden".
Dit deed iedereen knalrood worden.
Marjan zag het, en zei," daar hoeven jullie je echt niet voor te schamen hoor".
Toen de ze eindelijk klaar waren en weer naar buiten liepen, begon net de pauze.
Direct kwamen er een aantal klasgenoten toegesneld en stelden zich een jongen en meisje zich voor als Paul en Martine.
Dan zei Paul," dat duurde best even zeg". dit met een flauw maar, niet gemeen lachje.
"Tja als je er 4 tegelijk moet verschonen!", reageerde Miranda direct.
"Sorry ik bedoelde het niet gemeen hoor" reageerde Paul daar weer op.
Dan raakte ze in een diep gesprek over wat vooral Olaf en Marjolein de laatste tijd hadden meegemaakt.
Toen Olaf en Marjolein waren uitverteld hadden Paul en Martine, diep respect gekregen voor Olaf en Marjolein, maar, ook voor Nelleke en Jan-Willem.
Zij hadden de laatste tijd ook al gezien dat Nelleke soms natte plekken in haar broek had maar, uit respect hun mond gehouden.
Ook aan Olaf en Marjolein beloofden ze, om hen met respect te behandelen omdat ze allang hadden begrepen, het helemaal niet leuk was als je niet kunt lopen.
Maar, ook dat het erg vervelend wordt, als ook je motoriek je in de steek laat waardoor je niet eens, een lepel of vork kunt vast houden.
Laat staan zonder te knoeien naar je mond kunt brengen.
Dan beloofden ze direct dat, als 1 van de 4 gepest zou worden, zij de pestkoppen, desnoods een pak rammel zouden geven.

"Ja en dan, krijgen jullie ook straf", reageerde Olaf direct.
"Dat heb ik er graag voor over". antwoordde Martine "als ze jullie hierop aanpakken, terwijl jullie er niets aan kunnen doen".
"Zoiets kan ik niet uitstaan".
Dan ging de bel, en gingen ze weer naar binnen.
Snel gingen ze weer op hun plaats zitten, en dan begon Juf Jolanda de les weer.
Nu haakte ze direct in op de nieuwe situatie in de klas, door uit te leggen wat een handicap is en wat voor gevolgen dat heeft.
Als voorbeeld, nam ze Olaf en Marjolein maar, ook de situatie van Jan-Willem en Nelleke werd behandeld, de klas luisterde ademloos.
De klasgenoten hadden nu een heleboel vragen helaas was daar nu geen tijd voor, aangezien het bijna 11 uur was, en dus tijd om naar de gymzaal te gaan.
Dus pakten alle leerlingen hun gymkleding, dan vroeg juf Jolanda "Olaf en Marjolein".
"Hebben jullie gymkleding bij jullie?"

 

[luierdromer]

Olaf en Marjolein

HOOFDSTUK 33 DE BYZONDERE GYMLES

"Jazeker" antwoordde Olaf," het zit in de tas, die achterop de rolstoel hangt".
"Oké is goed"," komen jullie allemaal mee?".
Dan snelde iedereen richting de gymzaal de hele klas rende door de gangen.
Waarbij Paul en Jeroen Jan-Willem en Marjolein met een rotgang door de gangen duwden dit ging in de bochten maar net goed, een paar keer kantelden ze bijna.
Dan riep Jolanda, boven het rumoer uit," Hé wilde Brassen, een beetje kalm aan straks vallen Olaf Marjolein of Jan-Willem nog" ,dit was uiteraard niet de bedoeling.
Dus matigden ze de snel de snelheid even later kwamen ze allemaal veilig bij de gymzaal aan, waar de jongens en meisjes zich opsplitsten.
Jolanda, ging met de meisjes mee, om Marjolein en Nelleke te helpen.

De verpleegkundige kwam nu ook de jongens kleedkamer in, om Olaf en Jan-Willem, te helpen.
Dit keer gebeurde dat allemaal, gewoon, in de algemene kleedkamer waar de andere jongens of meisjes, bij waren.
Die reageerden wel wat verbaasd, toen ze de grote van de luiers zagen.
"Tja" zeiden zowel Jolanda als Marjan," voor baby of peuterluiers, ben je op deze leeftijd natuurlijk veel te groot en luierbroekjes die je zo in de winkel, kunt kopen", "nemen niet genoeg vocht op".
"Vandaar deze grotere luiers, die ook wel door grote mensen, gebruikt worden".
Hier keek de klas wel even vanop dit had niemand verwacht.
In de tussentijd had iedereen zijn of haar gymkleding aan en mochten ze allemaal de gymzaal in.
Hier keken ze hun ogen uit, er stonden zoveel (sport)rolstoelen het leek wel of er voor iedereen, eentje was,wat was hier de bedoeling van?
Terwijl ze hierover te denken, kwam de gymleraar binnen.

"Hallo allemaal ik begrijp dat jullie je afvragen wat we gaan doen".
"Ik ga jullie laten ervaren, wat het is om je in een rolstoel te verplaatsen, dat gaan we de komende tijd, iedere dinsdag doen".
De meeste leerlingen, zagen dit wel zitten.
Nelleke Jeroen en Miranda, vonden het tof, om dit eens te ervaren maar, een aantal andere klasgenoten, zag dit totaal niet zitten.
Sommige omdat ze het eng vonden, maar meneer krijt, zei" het is echt niet eng zien jullie, die kleine wieltjes?
"Die verkleinen de kan dat je valt behoorlijk".

"Bovendien, gaan we vandaag, alleen maar zachtjes voor en achteruit rijden en wat draaien, hier in de gymzaal, later, zullen we ook naar buiten gaan".
" Waar we met op en afritjes boomstronken, en andere hindernissen te maken zullen krijgen".
Dit stelde de klas gerust, maar ook nu waren er een paar,die het nodig vonden om vervelende opmerkingen te maken.
In de trend van " meneer u denkt toch niet, dat ik me in dat karretje, belachelijk ga maken".
Dan antwoordde meneer Krijt "dit soort opmerkingen, accepteer ik niet".
Dan keek hij de boosdoeners, Hans Jochem en Mien recht in het gezicht en zei, "Nog 1 opmerking, van wie dan ook, en dan kun je op straf rekenen, we doen dit juist, zo dat jullie allemaal ervaren wat Olaf Marjolein, en Jan-Willem dagelijks ervaren".
Ondertussen waren alle leerlingen in een rolstoel gaan zitten, en klikten ze allemaal hun gordels dicht.
Dan gaf meneer Krijt de opdracht om met de grote wielen, de rolstoel in beweging te zetten.
Voorzichtig rolde de klas, door de gymzaal, Marjolein en Jan-Willem deden gewoon mee Olaf reed aan de kant, mee in de elektrische rolstoel.
De meeste klasgenoten merkten al snel, dat een rolstoel bewegen 1 ding is maar, dat rechtuit rijden of naar links of recht te sturen nog niet meevalt, en dan was het hier vlak.

De meeste klasgenoten, kregen nu toch wel respect voor Jan-Willem en Marjolein, maar ook voor Olaf.
Het begon makkelijk met wat voor en achteruit rijden maar, al snel werd het moeilijker, want nu moesten ze tussen pionnen door zigzaggen.
Hier had echt iedereen moeite mee, zelfs Jan-Willem en Marjolein.

Wat ze totaal niet hadden verwacht, was wel gebeurd ook Marjolein en Jan-Willem, ja zelfs Olaf, waren drijfnat van het zweet.
Dan kondigde meneer Krijt, na bijna een uur het einde van de les aan en mocht iedereen gaan douchen.
Ook Olaf Marjolein en wilden graag douchen, maar dachten dat dit niet mogelijk was maar, dan kwamen er 3 verpleegkundige binnen liepen direct op Olaf Marjolein en Jan-Willem af, en zeiden ook tegen Nelleke, dat ze even moest wachten.
Al snel kwamen ze terug met voor alle 4 een douchstoel en ging het richting de afgesloten ruimte, bij de kleedkamers.
Hier legden ze als eerste Marjolein op de verschoontafel, en begon haar uit te kleedden.
1 van de andere verpleegsters, gaf Nelleke een seintje zodra Nelleke bij de verpleegster stond, begon deze haar uit te kleedden.
Al snel, nadat haar luier was geopend, zag ze dat Nelleke, deze volledig had benut.
Dan werd de natte luier in de prullenbak gegooid, en begeleide de verpleegster Nelleke naar de douche, waar de meeste klasgenoten, inmiddels bijna klaar waren.
Terwijl zij terug liepen naar de klas, begon Nelleke zich te wassen ondertussen was 1 van de andere verpleegsters Marjolein, aan het uitkleedden.
Ook zij had haar luier volledig vol geplast.
Zo snel als Marjolein was uitgekleed, werd ze in een douchestoel gezet en naar de douche gereden, hier werd ze nat gemaakt, en lekker ingezeept.
Dit was hard nodig, aangezien ze drijfnat was van het zweet maar, 10 minuten later was ze weer lekker fris, en afgedroogd.
Nu begon de verpleegster haar aan te kleedden, om te beginnen met een schone luier en mocht ze komen zitten, en kreeg ze een romper en t shirt aan.
Dan moest ze weer gaan liggen werd haar romper vastgemaakt en werd haar broek aangetrokken,
Dan werd Marjolein in de rolstoel gezet, en vastgemaakt en werd het blad er weer voorgezet tot slot werden haar sokken en schoenen aangetrokken, en konden Nelleke en Marjolein terug naar de klas.
Intussen was de 3e verpleegkundige al bezig met Olaf, en was hij op zijn luier na helemaal uitgekleed.
Ook Olaf had veel geplast, en zelfs een beetje gepoept nadat dit was schoongemaakt, werd Olaf in de douchstoel gezet, en naar de douche gereden.
Hier werd hij goed gewassen, want ondanks dat hij in een elektrische rolstoel zat had hij aardig gezweet.
Nadat hij klaar was en was aangekleed, werd hij terug gebracht naar de klas.
Nu moest alleen Jan-Willem nog worden aangekleed, mede doordat het ook voor hem een nieuwe ervaring was, had ook hij goed gezweet.

Bovendien was hij net als veel klasgenoten, een paar keer bijna gekanteld maar, doordat hij zich tegen een muur of deur kon afzetten, was het iedere keer net goed gegaan.

Intussen lag Jan-Willem op de verschoontafel, en hoefden alleen zijn romper en luier nog uit toen de verpleegster zei" volgens mij, heb jij een grote boodschap, achtergelaten".
Dit deed Jan-Willem rood worden tot achter zijn oren.
"Daar hoef jij je niet voor te schamen hoor, wij zien dit dagelijks, bij jong en oud".
Onder het praten, was de verpleegster, doorgegaan met verschonen wassen en aankleedden van Jan-Willem toen ze daar mee klaar was bracht ze hem naar zijn klas.
Met het binnenkomen van Jan-Willem was de klas eindelijk weer compleet en nam Jolanda het woord," hoe vonden jullie, de gymles vandaag?".
Als eerste staken Miranda en Jeroen de vinger op," zeg het maar Miranda".
"Heel leuk, maar best lastig, om de rolstoel, goed onder controle te houden".
"Mooi om te horen, want dit was nog maar het begin".
"Binnenkort gaan jullie ook met de rolstoel naar buiten, eerst op het schoolplein, maar later ook de wijk in waarbij jullie letterlijk en figuurlijk, ook allerlei obstakels tegen zullen komen".
Dan staken Jeroen en Nelleke hun vinger op," ja Jeroen".

"Ik vond het in de gymzaal al spannend, maar wil graag ervaren wat Olaf Marjolein, en nu ook Jan-Willem dagelijks meemaken".
"Wacht maar af, dit is pas het begin" antwoordde de juf.

EEN WEEK LATER

De volgende dinsdag had de klas weer gym, toen ze de gymzaal in kwamen stonden de rolstoelen alweer klaar en kwam meneer Krijt binnen met een zak vol ballen, direct vertelde hij wat de bedoeling was.
"Jongens en meisjes, we gaan vandaag rolstoel rijden, met een bal op schoot en als je bij de basket komt probeer je de bal erin te gooien".
"Neem je tijd, want het is best lastig."
Niet alleen de valide klasgenoten vonden het moeilijk, maar ook bij Marjolein Jan-Willem en Olaf, misten de meeste ballen doel.
Het laatste kwartier werd besteed aan het gooien en vangen van ballen, dit was best moeilijk, zo bleek al snel menig maal werd er of een bal gemist, of te hoog weggegooid of ketste keihard af tegen de muur toch had iedereen groot lol, vooral om elkaars vreemde capriolen.

Of als er werd geprobeerd, om en de rolstoel te verplaatsen en ook nog goed te sturen helemaal als dan ook nog de bal gevangen of gegooid, moest worden.
Menigmaal werd de bal dan ook gemist zodat de bal dan op de grond viel.
Soms ketste hij ook af tegen een andere rolstoel, en schoot dan vaak naar de andere kant van de zaal 3 kwartier later, vond meneer krijt, het mooi geweest, en stuurde hij de klas naar de douche.
Nadat iedereen was gedoucht, gingen ze samen terug naar de klas waar juf Jolanda zat te wachten zo snel als iedereen zat vroeg ze," hoe vonden jullie gym vandaag?".
"SUPERGAAF" antwoordde Marjolein, maar best moeilijk om en de rolstoel te rijden en ook de bal nog, te stuiteren gooien of te vangen".
Jan-Willem sloot zich bij Marjolein aan en Olaf gaf aan dat hij het leuk maar erg moeilijk vond.
Voor Nelleke was het net als voor de rest van de klas, de eerste keer, dat ze sportte vanuit/met de rolstoel.

Dan stelde Jolanda de zelfde vraag aan de rest van de klas, als eerste staken Jeroen en Miranda hun vinger op," ja Miranda".
"Ik Vond het best leuk, maar ook lastig, vooral als je moest sturen, en ook de bal nog moest vangen".
"Of moest rijden, en ook nog de bal vast moest houden".
Dan kreeg de rest van de klas een beurt.
"Ja Pim".
"Dit was nu eens heel wat anders, maar ik vond het wel een aparte ervaring".
"Dat vindt ik ook" antwoordde Martine.
Bijna net zo reageerde bijna alle andere leerlingen, maar helaas waren er ook een paar vervelende bij.
"Ik heb nog nooit zo, n klote gymles gehad", snauwde Vincent en Oscar vond het maar oervervelend.
Nu schoten de ogen van Jolanda vuur," ER UIT, EN SNEL", en wees met 1 vinger naar de deur.
Traag stonden de boosdoeners op, en sjokten naar de deur voordat de deur werd geopend, zei ze nog tegen het tweetal.
"Dat jullie het een vervelende les vonden is 1 ding, maar hoe jullie dat uiten, kan echt niet".
"Binnen5 minuten melden jullie je bij de directeur, zo niet, dan wordt de straf alleen maar erger".
Dan liepen Oscar en Vincent de klas uit.

 

[Mat8560]

super mooi
herken mij

 

[luierdromer]

Olaf en Marjolein

HOOFDSTUK 34 STRAF VOOR OSCAR EN VINCENT

Ondertussen lichte juf Jolanda, de directeur in, en vertelde wat er was gebeurd.
Vlak nadat Oscar en Vincent de klas uitgekomen waren, stond ook de Directeur, meneer Schaafsma, hen in de gang al op te wachten.
Dan gebood hij Oscar en Vincent, om hem te volgen, en liepen ze het kantoor van directeur Schaafsma in.
Dan ging de directeur zitten, en gebood, Oscar en Vincent, om voor zijn bureau te komen staan.
Vervolgens begon hij te vertellen, wat hij zojuist over het tweetal had gehoord, en vervolgde," het lijkt mij het beste, dat jullie nu opgehaald worden door de schoolzuster, die jullie, een luier om gaat doen".
"Ik kan jullie het volgende er bij vertellen , en met een stemverheffing, vervolgde hij zijn verhaal.
1.DIE BLIJVEN JULLIE NET ZOLANG DRAGEN, TOT ik ZEG,DAT HET GENOEG IS.
"EN JULLIE DRAGEN,GEEN BROEK OVER JULLIE LUIERS,ZOALS OLAF JAN-WILLEM MARJOLEIN EN NELLEKE MAAR ALLEEN EEN KORT TSHIRT".
"ZODAT IEDEREEN JULLIE LUIERS GOED KAN ZIEN".
Intussen had de directeur, de verpleegkundige, bericht dat zij Oscar en Vincent kon komen halen,1 minuut later stapte ze binnen.
"Hallo Marlies, zou je deze 2 kleine jongetjes, snel een lekkere dikke TENA luier om willen doen?"
"Hun spijkerbroek en onderbroek, kun je achterhouden".
"Het lijkt mij het beste, dat deze 2 ettertjes, voorlopig, alleen maar een luier en kort t shirt dragen.
Zodat de rest van de school goed kan zien, wat er met dit soort pestkoppen gebeurt".

Hier was de verpleegster het volledig mee eens.
"Dit meent u niet", jammerde Oscar en Vincent nu".
Daarop stond Directeur Schaafsma op, keek Vincent en Oscar recht in de ogen, en bulderde " Ik MEEN DIT VOLLEDIG".
Dan maakte hij de verpleegster duidelijk dat ze konden gaan.
Dan werden Oscar en Vincent, elk bij een arm gepakt, en meegenomen dwars door de gang, naar de verzorgingsruimte.

Ondertussen, waren Oscar Vincent en de verpleegster, bij de verzorgingsruimte aangekomen.
Nu werd Oscar en Vincent opgedragen om hun schoenen sokken broek en onderbroek uit te trekken.
"Ik tel tot 10, en wie dan niet bezig is zich uit te kleedden heeft een groot probleem".
"1---2---3---4------5Vincent kreeg nu in de gaten dat het menens werd, en trok snel zijn schoenen en sokken uit.
Toen de verpleegster 9- 10 telde, liet hij net zij onderbroek zakken n stond hij in zijn blote bips. en ging hij bij de verzorgingstafel staan.

Oscar daar en tegen had nog steeds zoiets van bekijk het maar, en deed niets maar, de verpleegster telde door" 6---7-----8----9---9,5-------10.".
"NOU KOMT ER NOG WAT VAN?"
Oscar negeerde de verpleegster volkomen, die had intussen genoeg van zijn geklier met 1 griezelige grote stap stond ze ineens naast Oscar.
Greep hem bij zijn arm en trok hem in 1 beweging naar zich toe,zodat hij recht voor haar stond.
Dan trok ze met een ruk zijn broek en onderbroek uit ,greep hem in zijn nek en duwde hem over haar knie.
Pakte een liniaal, en begon ritmisch op zijn beide billen te slaan, dan gilde Oscar," HOU OP JE DOET ME PIJN".
Dan antwoordde de verpleegster," Ik heb je gewaarschuwd, maar ja je wilde niet luisteren".
" Wie niet luistert, moet voelen, nu is het te laat".
Na nog 2 minuten, stevige slaan, stopte ze eindelijk Oscar zijn billen waren inmiddels knalrood, en deden goed zeer.
Dan gebood de verpleegster, Oscar met zijn gezicht naar de muur te gaan staan waar hij goed zichtbaar was voor passanten.
Aangezien hij met zijn rode blote billen voor een glazen wand stond.

Dan gaf ze Vincent een seintje bij haar te komen, wat hij maar snel deed.
Dan gebood ze Vincent op de onderzoekstafel te gaan liggen, trok zijn benen uit elkaar, en zette ze vast.
Dan pakte ze lauw water scheerschuim, en een mesje en maakte zijn schaamstreek vochtig, en spoot deze vervolgens vol schuim.
Nu begon ze de beharing weg te scheren.
Toen ze daar mee klaar was, maakte ze de schaamstreek schoon.
Pakte een TENA maxi vouwde hem open, en schoof deze onder Vincent en zei dat hij kon komen liggen.
Poederde nu zijn schaamstreek, en trok de TENA tussen zijn benen door omhoog tot net onder de navel, trok hem strak, en plakte hem dicht.
Nu werd Vincent losgemaakt, en mocht hij komen zitten, en werd zijn grote jongens t shirt uitgetrokken.
Dan kreeg hij een kinderlijk t shirt aan dat niet verder reikte dan vlak boven de navel, zodat de luier goed zichtbaar was.
Tot overmaat van ramp, stonden er ook nog kabouters in een luier op afgebeeld, en daar boven de tekst, IK BEN NOG EEN PEUTER.
Vincent, schaamde zich dood, toen hij in de spiegel keek maar, hij wist donders goed dat het zijn eigen schuld was.
Dan moest Vincent gaan zitten, op een stoel die de verpleegster hem wees.


Dan pakte de verpleegster Oscar bij zijn arm, trok hem naar de tafel, en gebood hem te gaan liggen.
Dat deed hij heel snel, hoewel hij bijna niet kon liggen, doordat zijn knal rode billen nog veel pijn deden.
Dan werden ook zijn benen uit elkaar getrokken en vastgezet en werd ook zijn schaamstreek kaal geschoren.
Dan werd er ook voor hem een TENA maxi gepakt, maar ook billen doekjes, waarmee zijn schaamstreek verder schoongemaakt.
Dan werden zijn benen losgemaakt, welke hij direct moest optrekken en werd de TENA onder zijn billen geschoven, en zijn billen gepoederd.
Dan moest hij zijn benen laten zakken, en werd zijn schaamstreek gepoederd vervolgens werd de TENA luier tussen zijn benen omhoog en strak getrokken en gesloten, dan mocht Oscar eindelijk gaan zitten.

Dan werd ook zijn grote jongens shirt uitgetrokken, en kreeg ook hij een kinderlijk t shirt aan.
Hier stond een lachend peutertje op, met eronder de tekst, DIT BEN IK
Ook bij hem kwam de luier tot net onder de navel en het t shirt er net boven, zodat de luier goed zichtbaar was.
Zo werden ze terug gebracht naar de klas, waar ze met een groot gejuich werden ontvangen.
Nu moesten ze beide plaatsnemen in een grote kinderstoel, waar ze werden vast gezet uiteraard stonden deze stoelen vooraan in de klas.

Dan zei juf Jolanda " fijn dat jullie weer terug zijn en wat zien jullie er prachtig uit", hierop juichte de hele klas.
Zo vloog de dag om, hoewel hij voor Oscar en Vincent leek te kruipen maar, nadat Olaf Marjolein Nelleke en Jan-Willem, maar nu ook Vincent en Oscar om kwart over 2 nog 1 keer waren verschoond, was het zo half 4 en dus tijd om naar huis te gaan, als Oscar en Vincent hadden gedacht.
dat ze nu hun gewone kleren terug zouden krijgen en zelf naar huis zouden gaan, zaten ze er volledig naast. want om 5 voor half 4 kwam niet alleen Wilma binnen om Olaf Marjolein Jan-Willem en Nelleke op te halen.
Ook stonden de moeders van Oscar en Vincent ineens binnen, die keken behoorlijk boos.
Toen het echt tijd was, pakte de moeders hun zonen uit de kinderstoelen, en brulden, waar de hele klas bij was.
"JULLIE MOESTEN JE SCHAMEN".
"OM OLAF MARJOLEIN MAAR OOK JAN-WILLEM EN NELLEKE BELACHELIJK TE MAKEN".
"TERWIJL JULLIE WETEN, DAT ZIJ ER ALLE 4 NIETS AAN KUNNEN DOEN".
"EN WIJ ZIJN HET VOLLEDIG MET SCHOOL EENS, HOE ZE JULLIE HEBBEN AANGEPAKT".
"WIJ ZULLEN HET STERKER VERTELLEN, WIJ GAAN STRAKS DIRECT OM 5 UUR ETEN 6 UUR IN BAD, EN HALF 7 NAAR BED EN DAT BLIJFT VOORLOPIG ZO ".

"Maar ik moet om 7 uur trainen", probeerde Oscar.
"DAT DACHT IK NIET" brieste zijn moeder," DAAR BEN JE NOG VEEL TE KLEIN VOOR".
Zei ze terwijl ze hem een stevige tik in zijn gezicht gaf," zo en nu lopen jullie".
Knalrood van schaamte liepen Oscar en Vincent in niets meer dan een kort t shirt een luiersokken en schoenen, aan de hand van hun moeder naar buiten.
Over het schoolplein, waar ze aardig wat bekijks hadden.
Intussen zaten Olaf Marjolein Nelleke en Jan-Willem in het busje en waren ze op weg naar huis en in tegenstelling tot andere dagen was het doodstil, zoveel indruk had het op alle 4 gemaakt.
Om ze toch af te lijden, vroeg Wilma, hoe de dag verder geweest was.
Om de beurt deden ze hun verhaal ,toen ze uitverteld waren, zei Wilma "tja eigen schuld die 2 hebben het er zelf naar gemaakt.
Gelukkig, behandelen alle andere klasgenoten, jullie als 1 van hen".
"Wat mij betreft mogen Miranda en Jeroen, best nog eens langs komen".
"Dat geldt ook voor andere klasgenoten hoor en het zou leuk zijn, als jullie ook daar op bezoek kunnen".
Nadat Wilma en Cora iedereen uit de bus, en naar binnen hadden geholpen kregen ze alle 4 een flesje sap.
Dan volgden er direct 4 verschoningen, dit was hoog nodig want door alle indrukken en emoties hadden ze alle 4 behoorlijk geplast.

Nelleke en Olaf hadden ook aardig veel gepoept maar al snel hadden ze alle 4 weer een schone luier om, vervolgens keken ze tot 5 uur een tekenfilm.
Dan was het voor Nelleke tijd om naar huis te gaan, en voor de rest om te eten door alle belevenissen van vandaag, werd het een beproeving.
Uiteindelijk werd er toch behoorlijk gegeten, maar door alle stress, ook een behoorlijke knoei boel alle SLABBERS waren goed vies.
Direct na het eten, werden ze alle 3 gedoucht, en na nog een beker thee naar bed gebracht.
Na nog wat napraten, sliepen ze toch vrij vroeg, zag Wilma, die nog even was gaan kijken en op de klok zag, dat het pas net 8 uur was.

 

[luierdromer]

Olaf en Marjolein

HOOFDSTUK 35 DE STRESS VAN NELLEKE

Intussen was Nelleke ook thuis gekomen en vertelde ze haar belevenissen op school van die dag.
Tijdens het vertellen barste ze in huilen uit haar oudere zus Astrid, probeerde direct haar te troosten.
Dit lukte, maar met veel moeite, intussen was het tijd om te eten snel schoof iedereen aan tafel, en begonnen met eten.
Nelleke had de grootste moeite een hap binnen te krijgen, laat staan te houden haar t shirt zat dan ook al snel vol met etensresten.
Nu keek Astrid haar aan, en vroeg, "zal ik jou even helpen?."
Tot verbazing van Astrid zei Nelleke "Ja graag Astrid, want het gaat echt niet".
Dan vroeg Astrid, "mam heb je een slab voor Nelleke?".
"Helaas niet maar, wel een oude theedoek", en dan drukte Anna de theedoek in de handen van Astrid .
Die sloeg hem om Nelleke haar hals, en zette hem vast met een speld.
Op het moment dat Astrid haar de eerste hap wilde voeren, begon Nelleke zenuwachtig te giechelen.
Om vervolgens in huilen uit te barsten, en weer probeerde Astrid haar te kalmeren.
"Hé mallerd, dat geeft toch niets?"
"Daar hoef jij je echt niet voor te schamen".
"Als jij je al schaamt, wat moeten Olaf Marjolein, en vooral Jan-Willem dan wel niet".
"Weet je nog dat zij alle 3 behoorlijk zenuwachtig waren?" maar, doordat de rest van de klas rustig maar vooral positief waren voelen zij zich nu helemaal opgenomen op school maar, vooral in de klas".
"Mede daarom schamen ze zich totaal niet", ja dat is waar", antwoordde Nelleke "vooral toen ze zagen, dat pestkoppen inderdaad hard worden aangepakt."
"kijk aan" zei Astrid.
Nu pakte Astrid het bord voor Nelleke ging naast haar zitten, en begon haar te voeren.
Nu bleek dat het maar, goed was dat Nelleke een slab voor had, want door alle stress had ze veel moeite met slikken van iedere hap, kwam altijd wel wat op haar slab terecht maar, Astrid zei nogmaals dat dit niet erg was.
Toen het eten eindelijk op was, gaf de klok 7 uur aan maar, door alle emotie was Nelleke zo moe, dat ze maar, 1 ding wilde, douchen tanden poetsen, en naar bed.
Dan zei ze ook "slaap lekker, ik ga naar bed".
"Ik loop even met je mee", zei Astrid.
"Welnee dat hoeft niet, ik red mij best", zei Nelleke, terwijl ze opstond maar, vrijwel direct, bijna viel," ja dat zie ik" zei Astrid.
"Geloof me Nelleke, ik sta niet toe dat jij alleen naar boven gaat dus ga even zitten dan vertel ik pa en ma dat ik jou nu naar bed breng".
Er zat voor Nelleke niets anders op dan te gaan zitten.
Dan liep Astrid naar hun ouders, en vertelde wat er aan de hand was, " dat vindt ik heel verstandig" antwoordde Anna.
"Ik denk dat als Nelleke in bed licht, ik ook direct naar bed ga".
"Is goed schat" antwoordde Anna.

Dan liep Astrid terug naar Nelleke en hielp haar op te staan, en ondersteunde haar naar de trap.
Dan liet ze Nelleke als 1e de trap op lopen, en volgde haar direct.
Nu zag Astrid pas goed hoe gestrest Nelleke was, het koste haar de grootste moeite om boven te komen.
Aan het eind van de trap viel ze dan ook voorover, Astrid kwam net te laat om de val te voorkomen maar, doordat in een reflex haar armen naar voren schoten kon ze de snelheid, wel afremmen.
Waardoor Nelleke niet vol op haar gezicht viel, nu riep Astrid," mam kom eens, Nelleke is gevallen".
Daar kwam Anna de gang in ge rent, en overzag het slagveld samen met Astrid draaide ze Nelleke op haar rug, en zette haar op haar billen.
Nu liep Anna er langs naar boven, en pakte Nelleke onder de oksels.
Dan zei ze tegen Astrid, "als jij haar in de knieholte wil pakken?".
"Dan tillen we haar samen tot boven aan de trap".
Dat deed Astrid heel voorzichtig, nu ging het stap voor stap naar boven aangekomen op de 1e verdieping werd Nelleke neer gezet en vroeg Anna of Astrid een stoel wilde pakken, wat snel werd gedaan.
Dan zette ze samen Nelleke op de stoel daarna, hielpen ze Nelleke weer omhoog, en liepen voorzichtig richting bed legden Nelleke op bed, en begon Astrid haar uit te kleedden.
Op het moment dat haar romper uit was zag Astrid dat Nelleke niet alleen geplast maar, ook gepoept had.
"Daar heb ik niets van gemerkt" snikte Nelleke.
"Ik vindt het eigenlijk helemaal niet vreemd wetende wat je allemaal meegemaakt hebt, vooral ook vandaag weer" reageerde Astrid.
Dan hielpen Astrid en Anna Nelleke weer omhoog, en liepen samen richting de badkamer waar Anna intussen een tuinstoel had neergezet.
Zo vlug als Nelleke erop zat, spoot Astrid haar nat, om haar vervolgens lekker in te zepen.
Ook waste Astrid het haar van Nelleke dan werd alles uitgespoeld en begon Astrid Nelleke af te drogen.
Dan hielp ze Nelleke omhoog legde een handdoek op de stoel, en zette Nelleke terug op de stoel en begon Astrid Nelleke verder af te drogen.
Dan trok Astrid een romper over Nelleke haar hoofd, en stak Nelleke haar armen er door het zelfde gebeurde met haar nachthemd, dan mocht Nelleke haar tanden poetsen.

Vervolgens hielpen Anna en Astrid Nelleke omhoog, en begeleide haar naar de slaapkamer nu was het maar goed dat in de gang en op de slaapkamers zeil lag.
Want midden in de gang, liet Nelleke zonder het zelf te merkte een plasje lopen Anna en Astrid zagen het wel, maar zeiden niets.
Aangekomen op de slaapkamer had Anna al een nachtluier klaar gelegd, zodat Nelleke direct kon gaan liggen.
Dan pakte Astrid doekjes en talkpoeder, draaide Nelleke op haar zij en poederde haar billen en draaide Astrid Nelleke op haar rug, spreidde haar benen.
Maakte met een paar billendoekjes haar vagina en schaamstreek schoon.
Dan werd er talkpoeder overheen gestrooid, en trok Astrid de luier omhoog, en strak om deze dan te sluiten tot slot werd de romper omlaag en strak getrokken, en gesloten.

Dan pakte Astrid een glas water en een slaappil voor Nelleke, en gaf dit aan haar.
Snel nam Nelleke de pil in, dan stopte Astrid Nelleke lekker in gaf haar een kus liep naar de deur, deed het licht uit, en de deur dicht.
Nu ging Astrid zelf nog even douch en ook direct naar bed ondanks dat het nog maar kwart over 8 was.

Net voor ze in bed zou stappen, besloot ze nog even bij Nelleke te gaan kijken maar gelukkig sliep zij al en ging Astrid naar haar eigen bed stapte erin zuchtte eens diep, draaide wat heen en weer overdacht alles nog eens, en sloot dan haar ogen.
Een paar uur later schrok Astrid wakker, wat was dat?
Hoorde ze een gil?
Ja daar was het weer, het leek er sterk op dat het bij Nelleke weg kwam Astrid stond op om te gaan kijken, zachtjes liep ze op het geluid af.

Ja het kwam inderdaad bij Nelleke weg, voorzichtig opende ze de deur, en gluurde naar binnen veel zag ze niet, dan knipte ze haar zaklampje aan.
Nu zag ze, dat Nelleke het hele bed overhoop gehaald had, maar nog wel lag te slapen blijkbaar had ze dus in haar slaap liggen gillen.
Nu stond Astrid te denken wat ze moest doen, ze besloot Nelleke wakker te maken zachtjes liep Astrid haar kamer in, voorzichtig ging ze bij Nelleke op het bed zitten en schudde Nelleke voorzichtig wakker.
Dan opende Nelleke haar ogen, en keek in de bezorgde ogen van haar zus "had je weer een nachtmerrie Nelleke?".
"Ja en ik weet nu al niet meer, wat maar leuk was het niet".

"Ach meiske toch" suste Astrid," was het weer zo ver?".
"Kan ik nog iets voor je doen?".
"Ja graag, ik zou wel wat warme melk willen het Liefst in een flesje maar ik geloof niet dat we die nog hebben".
"Nou aangezien pa en ma niet veel hebben weggegooid uit onze jongste jaren zou het mij niets verbazen als, er nog een flesje is en misschien ook nog wel een speentje, dacht Astrid, maar dit sprak ze niet uit.
"Ga maar weer liggen, ik ben zo terug" en nadat Astrid Nelleke weer had neergelegd, liep ze naar de bewuste rommelkast.
Na enig zoeken, vond ze inderdaad het flesje en de speen maar, niet alleen dat.............

 

[luierdromer]

Olaf en Marjolein

HOOFDSTUK 36 DE STRESS VAN NELLEKE DEEL 2

Ook lagen er een paar SLABBERS dat is mooi dacht Astrid, ze nam er gelijk 3 mee waarschijnlijk waren ze aan de kleine kant, maar toch.
Dan liep Astrid met de speen het flesje en de SLABBERS naar de keuken, deed wat melk in het flesje, en zette deze in de magnetron.
na 1 minuut, pakte Astrid de fles uit de magnetron, pakte ook de speen en een slab en ging naar boven waar Nelleke nog steeds op bed lag.
Dan zag Astrid hoe Nelleke over haar hele lichaam trilde en ging Astrid op het bed zitten, Nelleke schrok ervan.
"Hé mallerd je hoeft van mij toch niet te schrikken?".
"Ik ben je eigen zus".
"Weet ik maar ik zit zo vol spanning, van alle belevenissen van de laatste tijd".
"Kijk eens, hier heb ik een flesje melk en een speentje voor je en ook nog een slab".
"Dank je wel, maar zijn die slab en speen niet wat klein?"
"Zou best kunnen, maar als dat zo is, weet ik nog wel iets!
"Wat dan Astrid?".
"Nou op internet is er een website voor en over grote Baby, s peuters en dergelijke."
" www ab-dl-tb-club.nl , en die hebben ook een shop.
"Daar verkopen ze van alles. grote luiers rompertjes maar ook flesjes en grote speentjes en grote slabbers".
"Ik zal daar morgen eens kijken, en jou laten zien maar, kom nu eerst maar eens lekker tegen mij aan liggen".
Voorzichtig schoof Nelleke met haar hoofd, richting Astrid, legde haar hoofd met haar mond naar boven, tegen de borst van Astrid.
Dan opende Nelleke haar mond, en stopte Astrid de speen in haar mond nu stroomde langzaam de melk bij Nelleke naar binnen, daardoor ontspande ze volledig.
Na een paar minuten merkte Astrid dat Nelleke volkomen ontspannen lag te drinken en ook voelde ze dat Nelleke zo ontspannen was, dat ze zonder het zelf door te hebben in haar luier lag te plassen.

Na bijna 10 minuten, was het flesje leeg, en hielp Astrid Nelleke overeind en klopte Astrid Nelleke op haar rug, en waarrempel, Nelleke liet een boertje.
Dat niet alleen, maar op het moment dat Nelleke een boertje deed poepte ze haar luier helemaal vol en dat merkte ze pas, toen de verse poep tegen haar billen duwde.
Direct begon Nelleke weer te huilen.
Deze keer koste het Astrid veel moeite, om Nelleke weer rustig te krijgen.
Pas nadat Astrid Nelleke liet opstaan en vervolgens zelf opstond en Nelleke tegen zich aandrukte, kalmeerde ze een beetje.
Dan gingen ze samen richting de trap, waarbij Nelleke bijna volledig op Astrid leunde.
Boven gekomen, legde Astrid een oude handdoek op het bed van Nelleke, en hielp dan Nelleke bij het gaan liggen.
Ondertussen bedacht Astrid, dat ze net als bij Olaf en Marjolein wel een op maat gemaakte commode konden gebruiken.
Zeker nu het er naar uitzag, dat Nelleke voor langere tijd, en misschien wel voor altijd 24/7 afhankelijk zou zijn van luiers.

Terwijl Astrid dit bedacht, Was ze begonnen Nelleke uitte kleedden.
Een paar minuten later was Nelleke helemaal uitgekleed, op haar vieze luier na, en hielp Astrid haar omhoog.
Volledig steunend op Astrid liep Nelleke naar de douche, waar Astrid al een krukje had neergezet maar, voor Nelleke mocht gaan zitten, deed Astrid eerst haar vieze luier af.
Vervolgens spoelde ze Nelleke haar billen schoon, en waste deze ook haar anus werd grondig schoongemaakt.
Dan werd Nelleke op het krukje gezet, en begon Astrid haar verder te wassen na een kwartier was ze eindelijk schoon, en werd Nelleke lekker afgedroogd.
Dan kreeg Nelleke een schone luier om, en werd ze verder aangekleed en werd Nelleke door Astrid in bed gestopt, en viel ze direct in slaap.
Daarna ging ook Astrid weer naar bed, keek op de klok, en zag dat het bijna 3 uur was en dan te bedenken dat om kwart over 6 de wekker af zou gaan, om op te staan, en klaar te maken voor school.
Of Nelleke vandaag in staat was om naar school te gaan, met deze twijfel viel Astrid in slaap.

Toen om kwart over 6 de wekker ging, stond Astrid nog half slapend open ging direct bij Nelleke kijken direct zag ze dat Nelleke weer aardig had liggen woelen.

Op het moment dat ze dicht bij kwam, zag ze dat Nelleke het hele bed had los gewoeld maar, ook dat haar luier al weer aardig opgezwollen was.
Voorzichtig maakte Astrid Nelleke wakker, maar wat zag ze bleek! en wat voelde ze warm aan, nu keek Astrid haar aan.
"Blijf maar even liggen dan pak ik de thermometer, want volgens mij heb je koorts".
Terug gekomen trok Astrid Nelleke haar pyjama uit, en maakte haar luier los nu zag Astrid dat deze volledig was vol geplast, gepoept had Nelleke niet.
Ondertussen maakte Astrid de vagina van Nelleke schoon en duwde Astrid Nelleke op haar zij, en de thermometer tussen haar billen.
Het duurde ruim 3 minuten voor de uitslag kwam 38,9.
Toen Astrid dit zag, zei ze tegen Nelleke. "je snapt wel, dat dit betekent, dat jij nu lekker in je bed blijft liggen ik zeg het zo wel tegen mamma, en zal vragen of zij de school en de dokter belt".
"Wil je dan ook vragen of, of ze Wilma belt?".
"De moeder van Olaf en Marjolein dat ik ziek ben, en Olaf Marjolein en Jan-Willem niet kom halen".
"Zal ik doen", beloofde Astrid terwijl ze Nelleke een schone luier omdeed, en verder aankleedde.

Toen dat klaar was stopte ze Nelleke lekker in, en verliet haar kamer Nelleke lag nog even wat te draaien, maar viel al snel in slaap.
Snel lichte Astrid Anna in, die schrok wel even maar, beloofde om direct Wilma en school te bellen dan Pakte Anna de telefoon, en belde Wilma.

Al snel werd de telefoon opgenomen," met mevrouw de Vries".
"Dag mevrouw de Vries, met Anna Vermeer, de moeder van Nelleke".
"Ik bel u zo vroeg, om te zeggen dat Nelleke ziek is koorts wat grieperig, maar vooral veel stress, ik houd haar zeker de rest van de week thuis".
"Dat klinkt niet zo mooi" antwoordde Wilma,
"Is het mogelijk vandaag of morgen, op bezoek te komen?".
"Zoals het nu lijkt vandaag niet, misschien morgen".
"Oké bedankt en sterkte", dan hing Wilma op.
Ondertussen is het bijna 8uur, en tijd om te vertrekken en waren ook Miranda en Jeroen aangekomen.
Direct vraagt Olaf of ze na school naar Nelleke toe kunnen.
Anna dacht van niet antwoordde Wilma.
Nadat Jeroen en Miranda Olaf Marjolein en Jan-Willem hun jassen aan getrokken hadden konden ze naar school vertrekken.

Na 10 minuten kwamen ze bij school, hier stonden Paul en Martine al te wachten.
Direct vroegen ze waar Nelleke was, Olaf vertelde dat ze heel ziek was, hier schrokken Martine en Paul van.
Ondertussen was het half 9, dus tijd om naar de klas te gaan, als iedereen op zijn plaats zit komt Jolanda binnen, en ziet direct de lege plaats van Nelleke.
Dan vraagt ze "wie weet iets van Nelleke?".
Olaf steekt zijn vinger op," ja Olaf zeg het maar?"
Nu vertelde Olaf dat Nelleke ziek was, maar wat er precies aan de hand was wist hij niet.
"Dan zal ik als jullie zo aan het werk zijn, even bellen", antwoord Jolanda.

Ondertussen bij Nelleke thuis, liep Anna de slaapkamer van Nelleke in "ik heb de huisarts gebeld, en zij komt rond 11 uur bij je kijken".
"Op basis van het verhaal denkt ze aan een hevige stress aanval".
"Wat zich uit in koorts oververmoeidheid, en soms overgeven maar ook in een hoge bloeddruk maar, nu het bezoek, en onderzoek afwachten".
Dan vroeg Anna of Nelleke nog wat wilde eten of drinken.
"Alleen een beetje thee", antwoordde Nelleke.
5 Minuten later kreeg Nelleke de thee, welke ze voorzichtig opdronk.
Dan zei Anna dat ze maar wat moest proberen te slapen maar, dit was makkelijker gezegd dan gedaan.
In haar hoofd probeerde ze alles van de laatste tijd op een rijtje te zetten.
-De kennismaking met Olaf en Marjolein
-Hun handicaps
-Het zelf dragen van luiers.
Die ze inmiddels echt 24/7 nodig had.
-De ziekenhuisopname van Jan-Willem en Marjolein.
-Het nieuwe schooljaar en dan vooral de gymles.
Dit alles overdenkend was ze toch weggedommeld ze schrok op toen haar moeder kwam kijken of ze wakker was, omdat dokter Zijlstra er over 1 kwartier zou zijn.
Inderdaad precies een kwartier later ging de bel, en liet Anna dokter Zijlstra binnen.
"Kom binnen, en volg mij maar naar boven", en gingen de kamer van Nelleke binnen .
"Dag Nelleke".
"Dag dokter".
"Als 1e wil ik je temperaturen", direct werd de oor thermometer in haar oor gestopt.
Na 1 minuut piep en kon dokter Zijlstra de uitslag bekijken 39,6.
"PPFF dat stijgt snel zucht Anna.
Dan moest Nelleke haar shirt uittrekken, zodat de dokter naar haar hart en longen kan luisteren.

Dan moet Nelleke gaan zitten, zodat er ook op haar rug geluisterd kan worden en wordt ook haar bloeddruk gemeten 120 over 90,beetje hoog maar niet ernstig.
Dan mag Nelleke haar shirt weer aantrekken, en weer gaan liggen.
"Zo ik het nu bekijk heeft ze ook nog een hevige longontsteking te pakken".
"Ik zal daar een drankje en wat pijnstillers voorschrijven mocht het over 1 week niet over zijn dan kom ik terug".
"Is goed " zegt Anna terwijl ze het recept aanneemt, en met de dokter naar beneden gaat.
Terug bij Nelleke zegt ze "probeer maar wat te slapen, ik ga nu naar de apotheek".
"Is goed, maar mag ik nu eerst een schone luier?".
"Natuurlijk schat".

Direct loopt Anna naar de luierkast, Pakt een luier talkpoeder en doekjes.
Direct loopt ze terug naar Nelleke, slaat de deken terug en trekt haar broek omlaag en maakt ze de romper los, en ziet dat de luier overvol is.
Vervolgens maakt Anna de plakkers los, trekt de natte luier weg, en maakt haar schaamstreek schoon.

Nu vouwt ze een schone luier open, en schuift deze onder Nelleke en trekt Anna de luier omhoog, en strak en plakt hem dicht.
Vervolgens wordt de romper strak getrokken, en afgesloten tot slot trekt Anna de pyjamabroek omhoog, en dekt Nelleke toe.
Sluit het gordijn en verlaat dan de slaapkamer. terwijl ze naar beneden gaat, vraagt ze zich af wat haar nu te doen staat.
Want zowel Astrid als Harry( haar man) waren er niet en Nelleke alleen laten, was geen goed idee.
Dan bel ik Wilma bedacht ze snel, direct pakte ze de telefoon en tikte het nummer van Wilma in.
"Met Wilma de Vries"," ja hallo met Anna Vermeer".
"Nelleke is goed ziek, de dokter zei dat ze naast koorts ook een behoorlijke longontsteking heeft maar, nu zit ik met het probleem, dat ik naar de apotheek moet, maar allen thuis ben".
"Ik durf Nelleke niet alleen te laten wat nu?"

 

[luierdromer]

Olaf en Marjolein

HOOFDSTUK 37 OPPAS VOOR OLAF EN MARJOLEIN COMPLICATIES BIJ NELLEKE

"Oké ik kom nu naar je toe", antwoordde Wilma maar ik moet nu eerst Olaf Marjolein en Jan-Willem van school halen".
"Die willen trouwens graag op bezoek bij Nelleke".
"Dat lijkt mij nu niet verstandig" antwoord Anna," daar is Nelleke veel te ziek voor".
"Jammer, maar ik zal het doorgeven".
"Dan nog 1 vraag"," zeg het maar" antwoordde Wilma "ik zag net dat ik nog maar voor 4 a5 dagen, luiers heb voor Nelleke".
"Kun je als je toch naar de apotheek gaat, nieuwe bestellen? ".
"Is goed, maar als je echt te weinig hebt, laat het weten, wij hebben meer dan genoeg wil je dan 1 pak hier brengen?".
"Doe ik, maar sorry ik moet nu echt gaan".
Toen Wilma bij school aankwam, zag ze dat Olaf Marjolein en Jan-Willem al stonden te wachten, maar zij niet alleen, want bij hen stonden Martine Miranda Pim en Jeroen.
"Kunnen we vanmiddag naar Nelleke" was het eerste wat Marjolein vroeg.
"Helaas niet Nelleke is nogal in de war, het gaat in haar hoofd niet goed" antwoordde Wilma.

"Ik zet jullie thuis af, en ga direct door naar de apotheek".
Dan ging Wilma haar telefoon, het was Cora, die zei dat zij en Henk nu direct weg moesten.
"Ook dat nog" zuchtte Wilma, "Wat doen we nu?, want om jullie mee te nemen?".
Hierbij keek ze heel bedenkelijk richting Olaf Marjolein en Jan-Willem.
Dan keek Jeroen Wilma aan, en zei," mevrouw de Vries, wij" en daarbij wees hij naar Martine Miranda Pim en Paul.
Zouden vanmiddag komen spelen. als Miranda en ik nu alvast met u meegaan, dan kunnen wij Olaf Marjolein en Jan-Willem wel helpen met eten".
"Ook verschonen wij hen straks wel".
"Dat helpen met eten is 1 ding, maar jullie laten verschonen?".
"Oh dat kunnen ze heel goed" lachte Olaf," Miranda en Jeroen, hebben ons op school ook al meerdere keren verschoond onder leiding van de verpleegster, en dat ging heel goed".
"Nou vooruit dan maar", antwoordde Wilma met een diepe zucht maar, doe wel voorzichtig, Vooral met de tillift".
" Jullie" en daarbij keek Wilma vooral naar Olaf en Marjolein," mee opletten, dat de tillift op de goeie manier wordt bediend".
"Vooral dat jullie goed vast zitten, anders val je eruit", dit werd door allemaal beloofd.
"Oké dan ga ik nu" en stapte Wilma weer in de bus en gingen de anderen in huis.
Als de jassen uit zijn vraagt Miranda, "wat gaan we nu eerst doen? eerst eten of eerst een schone luier?".
Dan kijken Olaf Marjolein en Jan-Willem eens naar elkaar en zegt Olaf" mijn luier kan nog wel wat hebben, de mijne ook" reageert Marjolein direct.
"De mijne is praktisch vol" antwoord Jan-Willem vervolgens kijken Miranda en Jeroen elkaar eens aan, "wat nu?".

Dan zegt Jeroen " als ik Jan-Willem verschoon, en jij neemt Olaf en Marjolein mee naar de kamer?"
"Ja dat is goed" antwoord Miranda, "dan smeer ik ook vast brood, en zorg voor wat te drinken".

Intussen waren Jan-Willem en Jeroen bij de commode aangekomen, en had Jeroen Jan-Willem met enige moeite toch heelhuids op de commode gekregen.
Dan vroeg Jeroen" Waar liggen de luiers, de talkpoeder en de billendoekjes?".
"In het kastje achter de commode" antwoordde Jan-Willem.
Na even speuren had Jeroen alles gevonden, en kon hij beginnen.
Direct begon Jeroen op aanwijzing van Jan-Willem, zijn broek uit te trekken en zijn romper los te maken dit ging niet altijd even makkelijk, dit had er onder meer te maken dat het voor Jeroen de 1e keer was, dat hij de verschoning helemaal alleen deed.
Mede daarom ging hij uiterst voorzichtig te werk.
Een andere rede was, dat Jan-Willem inmiddels aardig spastisch was en daardoor soms tegen in plaats van meewerkte, maar uit eindelijk lukte het wel.
Intussen waren ook de plakkers los, en zag Jeroen, dat Jan-Willems luier praktisch verzadigd was.
Dan legt Jeroen Jan-Willem op zijn zij, en haalt de natte luier weg en gooit de direct in de prullenbak vervolgens pakt Jeroen billendoekjes, maakt eerst Jan-Willems billen schoon.
Dan pakt hij een schone TENA maxi uit de kast, en ziet ook inleggers liggen en vraagt, "moet je nu ook een inlegger Jan-Willem?".
"Nee die zijn voor de nacht", antwoordt Jan-Willem.

Vervolgen vouwt Jeroen de luier open, en legt deze onder Jan-Willem poedert zijn billen, en helpt Jan-Willem weer op zijn rug.
Nu maakt Jeroen de schaamstreek van Jan-Willem schoon en valt het Jeroen op dat er helemaal geen schaamhaar groeit.
Als Jeroen er naar vraagt, antwoord Jan-Willem "dat scheren we weg, want zonder schaamhaar is de schaamstreek beter schoon te houden".
Dan strooit Jeroen wat poeder in de schaamstreek, en trekt dan de TENA luier omhoog tot net onder de navel.
Als Jeroen de 1e plakker wil vastmaken, zegt Jan-Willem "je moet de plakkers wel strak dichtplakken, anders gaat de luier lekken".
2 minuten later, zitten alle plakkers goed, en maakt Jeroen de romper goed af, en als deze dicht zit trekt hij de broek omhoog, sluit deze af.
Dan helpt hij Jan-Willem te gaan zitten, en zet hem terug in de rolstoel "zo nu de riem dicht, klos en blad ervoor en klaar is kees" lacht Jeroen.
Snel gaat het nu naar de eettafel, waar Miranda inmiddels Olaf en Marjolein aan het voeren is.
Waarbij het maar goed is dat ze allebei een slab voor hebben, aangezien er behoorlijk geknoeid en gekwijld wordt, zowel door Olaf als Marjolein.
Dan vraagt Miranda of het gelukt is, " Ja hoor makkelijk was het niet maar het is gelukt".

Dan doet Jeroen Jan-Willem een Slab voor, en begint hem te voeren en zet Miranda een beker melk voor Jan-Willem neer.
Ondertussen is Miranda klaar met het voeren van Olaf en Marjolein.
Dan zegt ze, "ik ga nu Marjolein verschonen, Jeroen wil jij ook even op Olaf letten?"
"Ja hoor" antwoord Jeroen, terwijl hij Jan-Willem te drinken geeft en vervolgens een hap brood.
Ondertussen zijn Marjolein en Miranda bij de commode aangekomen, nu legt Marjolein aan Miranda uit hoe de tillift werkt al snel had Miranda het door, en in een mum van tijd lach Marjolein op de commode, en begon Miranda haar uitte kleedden.
Dan zag Miranda aan de vocht indicator, dat er niet veel meer bij kon.
Direct begon ze met het los maken van de plakkers, en precies op het moment dat Miranda, de luier weg wil trekken, zegt Marjolein.
"Miranda wacht even", "Wat is er?" vraagt Miranda.
"Ik geloof, dat ik lig te plassen, ik voel iets stromen".
1 minuut later mocht Miranda verder gaan, opende de luier en bekeek de inhoud.

"Ik geloof dat je gelijk hebt, aangezien het lijkt dat nog niet alles volledig is opgenomen" reageert Miranda.
"Tja dat duurt even" lachte Marjolein.
Intussen had Miranda de natte luier, onder Marjolein vandaan getrokken en weggegooid en was ze Marjolein met Billendoekjes aan het schoonpoetsen.
Nu zag Miranda vol verbazing dat er bij Marjolein helemaal geen haar groeide in de schaamstreek.
Verbaasd kijkt ze Marjolein aan en vraagt dan," willen de haartjes daar bij jou niet groeien?".
"Jawel hoor, maar wij scheren dat weg, omdat het zo makkelijker schoon te maken is".
Ondertussen had Miranda Marjolein op haar zij gedraaid, en was begonnen haar billen schoon te poetsen.
Toen dat klaar was, vouwde Miranda de klaar liggen de luier open, en schoof deze onder Marjolein poederde haar billen en hielp haar weer op haar rug te draaien.
dan poederde Miranda de schaamstreek, trok de TENALUIER omhoog en strak en opende Miranda de plakkers trok ze strak en kleefde ze vast.
Dan was de romper aan de beurt, Miranda trok deze omlaag en maakte de knoopjes vast tot slot werd Marjolein haar broek omhoog getrokken, en gesloten.

Dan hees Miranda Marjolein omhoog draaide naar de rolstoel, en liet Marjolein erin zakken maakte de bevestiging van de lift los, en de riem vast.
Tot slot schoof Miranda het blad op zijn plaats, en gingen ze terug naar de kamer.
Dan vroeg ze aan Jeroen, " zeg Jeroen jij hebt Jan-Willem verschoont en ik Marjolein, maar wie gaat nu Olaf verschonen?".
Nog voor Jeroen kon antwoordden ging de bel en zei Jeroen "ik zal even open doen".
Toen hij open deed zag hij dat het Pim Paul en Martine waren.
Direct toen ze binnen waren zei Jeroen, " we hebben nog een verrassing voor jullie, wij hebben net Jan-Willem en Marjolein verschoont, nu wil Olaf ook graag een schone luier wie van Jullie gaat het doen?"

Pim Paul en Martine keken elkaar eens aan, dan keken ze naar Olaf en vervolgens naar Miranda en Jeroen.
Na even aarzelen deed Martine een stap naar voren, en zei " ik heb vaak genoeg mijn kleine zusje verschoont, dus kan ik het ook wel bij Olaf".
Dan zei Jeroen," ho ho hier komt wel iets meer bij kijken, maar kom maar mee".
Samen gingen ze nu richting de verzorgingsruimte toen ze hier binnen gingen, viel Martine haar mond open van verbazing, en stamelde ze " WHAT IS DIT?".
"Het lijkt wel een uitvergrote babykamer!!!".
"Wat is nu het probleem?", wilde Jeroen weten.
"Nou het is niet direct een probleem, maar dit had ik niet totaal verwacht ik dacht dat ze op bed verschoont werden".
" Dan zeker iedere keer het bed vies maken" lachte Jeroen "nee hoor we doen het op deze vergrote commode".

"Met die tillift haal je Olaf zo uit de rolstoel, en leg je hem zo op de commode en op de zelfde manier zet je hem na afloop weer in de rolstoel".
Al pratende liet Jeroen Martine zien hoe het werkte, dan wees hij haar waar alles lag.
Vervolgens begeleide Jeroen Martine bij elke stap, toch kon je wel zien dat ze het vaker gedaan had maar, toch ook dat er wel wat meer bij kwam kijken, als bij een baby of peuter maar het ging prima.
Na ruim 10 minuten was het gedaan en was iedereen blij Olaf omdat hij weer lekker schoon was.
Martine omdat ze het er zo goed had afgebracht, en Jeroen omdat dit avontuur goed was afgelopen.
Toen ze weer in de kamer terug kwamen vroeg Miranda hoe het was gegaan.
"Heel goed, over een paar uur mag ze het weer doen" grapte Olaf.
"Nee hoor, dan ben ik aan de beurt" gierde Marjolein.
"Dat zien we dan wel, lachte Wilma die inmiddels weer thuis was "wie Wil er wat drinken?".
Daar hadden ze allemaal wel zin in, dus schonk Wilma voor iedereen thee in voor Olaf Marjolein en Jan-Willem zat het in een beker met grote oren en een deksel.
Voor de rest, in een gewoon theeglas en ook nu geen vervelende reacties, maar deed iedereen of het heel normaal was.
Zelfs toen Olaf Marjolein en Jan-Willem ook nog een slab om kregen.
Toen een kwartier later alles op was, vroeg Martine," wie gaat er mee buiten spelen?".
"Ik" riep Olaf maar ook Marjolein en Jan-Willem wilden heel graag, "lekker op de schommel", riep Olaf," jullie op de schommel?".
riep Pim verbaasd," en er zeker hard af vallen?".
"Nee hoor, de zitting van de schommel bestaat uit een 4 kante afgesloten bakje met zachte zitting en gaten waar de benen doorgaan", verduidelijkte Wilma.
"Kom maar mee, dan zie je het zelf".
Dan gingen ze samen naar buiten, nu zagen Jeroen Miranda Paul Pim en Martine wat voor schommels het waren, om er in gezet te kunnen worden, kon de voorste beugel omhoog zodat je er ingezet of uitgehaald kon worden.
Nu vroeg Wilma, "wie gaan achter de schommel staan om deze tegen te houden?".
Hiervoor boden Pim en Paul zich aan dan gingen ze achter tegen de schommel aan staan, en houden deze goed vast.
Dan pakken Wilma en Miranda Olaf uit zijn rolstoel, en zetten hem op de zitting in het bakje werden de riemen van het bakje vastgemaakt, en zette Wilma de afsluitbalk ervoor, klaar.
Nu mocht Marjolein naar voren komen, al snel zat ook zij op de schommel.
Vastgezet en wel, dan deed Wilma een stap achteruit, en gaf dan een teken dat Pim en Paul hun gang konden gaan.
Direct gaven ze beide schommels een zetje en daar gingen ze, alle 4 vonden ze het geweldig.
Olaf en Marjolein genoten volop en Paul en Pim niet minder, Jan-Willem zat er Jaloers naar te kijken.
Intussen keek Martine naar Miranda, uit haar gebaren en gezichtsuitdrukking begreep Martine dat Miranda op zoek was naar een bal.
Vrij snel had ze er 1 gevonden, en gooide deze direct naar Martine Jan-Willem kon dit niet zien, nu draaide Martine zich om let de bal een keer stuiteren, en gooide de bal precies op het blad van de rolstoel, zodat Jan-Willem hem vrij makkelijk kon opvangen.
Het ging geweldig, zo vloog de middag voorbij, voor ze het wisten was het 5 uur, en tijd om te eten of om naar huis te gaan.

Precies op het moment dat Miranda Jeroen Pim en Paul de deur uit willen lopen, gaat bij Wilma de telefoon.
"Wilma de Vries" "Hallo Wilma met Anna Vermeer, ik heb de huisarts hier omdat het helemaal niet goed gaat met Nelleke".
"Lichamelijk wel iets beter, maar geestelijk is ze helemaal op".
"Bang en vooral depressief, en dat is dusdanig heftig dat ze nu direct moet worden opgenomen op een gesloten afdeling van een psychiatrisch ziekenhuis".
Nu sloeg Wilma haar hand voor de mond, Olaf en Marjolein zagen Wilma wit wegtrekken, maar ook Jeroen Miranda Pim Paul en Martine hadden inmiddels begrepen dat dit een zeer slecht nieuws bericht was.
Eerst waren ze in de deuropening blijven staan, maar nu kwamen ze terug en nam Miranda het woord, " Wilma wat is er?"
"Ik heb Anna aan de telefoon, en het gaat heel slecht met Nelleke".
"Ik hoor net van Anna dat Nelleke behoorlijk depressief is en wel zo dat ze direct moet worden opgenomen in de Riethorst, op de gesloten jongeren afdeling".
"Anna vroeg mij of ik haar daar heen wil brengen, en bij het gesprek met de behandelend psychiater wil blijven."

"Ik zou dit graag doen, maar helaas sta ik er hier nu alleen voor".
Direct deden Miranda en Jeroen een stap naar voren en nam Jeroen het woord terwijl hij naar Wilma keek, zei hij " Wilma ga nu onmiddellijk naar Anna en Nelleke wij blijven hier, ondertussen keek Jeroen naar Miranda maar ook naar Paul Pim en Martine.
"Minstens 2 van ons blijven hier en helpen met eten, en eventueel brengen wij Olaf Marjolein en Jan-Willem naar bed, desnoods blijven we slapen".
Wilma keek Jeroen aan En zei "jullie zijn geweldig, dit stelt mij aardig gerust".
Dan gaf ze Jeroen geld voor eten, trok haar jas aan en stapte direct in het busje.

Dan gingen Miranda Jeroen Pim Paul en Martine, bespreken hoe dit aangepakt moest worden.
Besloten werd dat Miranda alle ouders zou bellen, en Martine begon met het dekken van de tafel.
Jeroen richtte zijn aandacht intussen op Olaf Marjolein en Jan-Willem, die nog steeds lijkbleek zagen "en ik zal Jullie alle 3 maar weer eens een schone luier geven".
Direct ging het richting commode, terwijl de rest ook aan hun taak begon aangekomen bij de commode zag Jeroen dat het inderdaad de hoogste tijd was.
Bij alle 3 was de luier helemaal vol, en bij Olaf en Marjolein was de luier zelfs al gaan lekken.

"Dan begin ik nu maar bij Jan-Willem voordat ook hij gaat lekken".
Een half uur later waren ze alle 3 verschoond, en had Jeroen hen ook gelijk in pyjama omgekleed.
Inmiddels stond ook het eten op tafel, en waren alle ouders ingelicht, afgesproken was dat Jeroen en Miranda, bij Olaf Marjolein en Jan-Willem zouden blijven slapen, en dat de anderen na het eten naar huis zouden gaan.
Dat werd goedgekeurd nu konden ze eindelijk gaan eten, Paul en Martine hadden nasi goreng gehaald.
Dan deed Jeroen Olaf Marjolein en Jan-Willem alle 3 een slab om en dan begonnen Jeroen Miranda en Pim Olaf Marjolein en Jan-Willem te voeren.
Die waren alle 3 rood van schaamte.
"Hé jullie hoeven je voor ons niet te schamen".
"We kennen jullie inmiddels, en vinden dat jullie het alle 3 geweldig doen" lachten Miranda en Jeroen.
Na die opmerking werden ze wat rustiger, ondertussen aten Miranda en Jeroen ook van hun eigen portie.
Toen Paul en Martine klaar waren stelden ze voor om het eten geven over te nemen, zodat Miranda en Jeroen, ook even rustig konden eten.
Deze keer zaten niet alleen Olaf en Jan-Willem, maar ook Marjolein behoorlijk te kwijlen en te knoeien, maar de anderen vonden ook dit niet vreemd, maar erbij horen.

1 uur later was alles op werd snel alles opgeruimd, en gingen Pim Paul en Martine naar huis en hielpen Jeroen en Miranda, Olaf Marjolein en Jan-Willem met tanden poetsen.
Deden alle 3 een nachtluier om, en stopte ze alle 3 in bed zelf gingen ze naar de slaapkamer van Wilma, en probeerden ook wat te slapen.

ONDERTUSSEN BIJ NELLEKE

Vertelde de kinderarts dat ze in het ziekenhuis klaar was, maar dat het team haar veel te labiel vond, om naar huis te gaan.
Het grootste probleem was nu, dat ze behoorlijk depressief was.
"Daarom wordt ze nu overgeplaatst naar de gesloten afdeling van de Riethorst".
Hier schrok Nelleke heel erg van," ben ik gek?" was het eerste wat ze vroeg.
"Nee hoor, maar wel depressief, en dat moet behandeld worden" antwoordde de kinderarts.
"Jou ouders en ook wij, hebben gemerkt dat alle gebeurtenissen, van de laatste maanden jou nu te veel worden en daarom plaatsen we je voorlopig op de gesloten afdeling van de Riethorst".
"Hier kun je volledig tot rust komen, en aan je herstel werken".
Dan begon de kinderarts uit te leggen, wat er bij de Riethorst verder zou gebeuren.

- Om te beginnen zal je kalmerende medicijnen krijgen in vrij hoge dosering, hier wordt je ook behoorlijk suf van.

- Er zullen de nodige gesprekken met je gevoerd gaan worden zowel met jou alleen maar ook met groeps en of lotgenoten".

- Wat jou incontinentie en spasme betreft de leiding daar is op de hoogt, en verder hoef je daar niet over te praten als je dat niet wil.

-
" Dan nog wat, de Psychiater de verpleegkundige, en ik ook hebben een beroepsgeheim, dat wil zeggen dat alles wat er over en met jou wordt besproken vertrouwelijk is tussen jou, en de betreffende persoon."
"Omdat je nog minderjarig bent, houden we wel je ouders op de hoogte, maar dan nog, in overleg met jou", Nelleke knikte dat ze het begreep.
"Dan ga ik je nu een hand geven, en succes wensen".
Toen de kinderarts weg was begon Nelleke heftig te huilen, Anna omhelsde haar en probeerde haar te troosten.
"Sorry lieverd, het is op dit moment het beste voor jou"
Dan stapte ze in de bus om samen met Wilma naar de Riethorst te gaan.
Aan de ene kant was Nelleke benieuwd wat haar daar te wachten stond, aan de andere kant, vond ze het heel eng.
Na 20 minuten rijden kwamen ze bij de Riethorst aan, Wilma parkeerde het busje, en dan liepen ze met elkaar naar binnen en melden zich bij de receptie," Goedemiddag, ik ben Nelleke Vermeer".
"Goedemiddag Nelleke, we verwachte je al, gaan jullie maar zitten, dan zal ik melden dat jullie er zijn en word je zo opgehaald, en naar je groep gebracht".
5 Minuten later kwam er een verpleegster, die zich voor stelde als Ingrid," ik ben jou 1e verzorgende."
"Ik ben degene waar jou familie terecht kan, als ze wat willen weten of zij iets aan jou willen door geven."
Dan gaf Ingrid een kaartje met haar gegevens aan Wilma, en noteerde Het adres email en telefoonnummer van Anna.
Dan tegen Nelleke kom je mee?".
"Dan stel ik je voor aan de andere bewoners van jou groep en laat ik jouw kamer zien".
"Nou dat moet dan maar" zuchtte Nelleke, en liep achter Ingrid aan.

 

[Abbjornnl]

Misschien handig om dat grote witte stuk aan het einde weg te halen.

Verder inhoudelijk weer een prima hoofdstuk

 

[luierdromer]

Olaf en Marjolein

HOOFDSTUK 38 HET VERTREK VAN NELLEKE NAAR DE RIETHORST

Nu wende Anna zich tot Ingrid, "nu zit ik nog met het punt, dat we de spullen voor Nelleke nog bij elkaar moeten zoeken".
"Geen probleem, hoe lang denkt u nodig te hebben?".
"Met het heen en weer rijden er bij, anderhalf uur", dacht Wilma, " mooi dan zijn jullie precies om kwart voor 6 terug" lachte Ingrid.
Dan liep ze mee naar de uitgang, opende de deur en liet Anna en Nelleke uit snel stapten ze in de auto, en reden naar huis.
Thuis aangekomen, ging het vlug naar boven en werd snel een koffer ingepakt met de nodige kleding ook de toilettas werd niet vergeten.
Nu pakte Anna 2 pakken luiers "maar, mam bij de Riethorst hebben ze toch luiers?".
"Dat weet ik lieverd, maar aangezien ik niet zeker weet of ze het goeie merk hebben, en zo ja of ze jou maat hebben, neem ik het zekere voor het onzekere".
Ondertussen had Nelleke een boek en haar knuffelbeer ingepakt, en waren ze klaar om te gaan, als Anna vraagt," hoe staat het met jou luier Nelleke?".

"Laat eens kijken", dan liet Nelleke haar moeder haar gang gaan.
"Net wat ik dacht, volledig gebruikt en hoognodig aan vervanging toe".
Nu begon Nelleke weer te huilen" hé dat geeft niets, en nu al helemaal niet, kom maar dan zal ik je snel verschonen".
Snel had Anna een onderlegger op het bed gelegd, en mocht Nelleke gaan liggen.
Ondanks dat Nelleke door de stress niet alleen flink geplast maar ook flink gepoept had, had Anna Nelleke snel verschoond, en weer aangekleed.
"Toch een goeie opmerking van Astrid, over die commode" mompelde Astrid in zichzelf, terwijl ze Nelleke overeind hielp.
"Ik zal Wilma eens vragen hoe zij dat gedaan heeft, maar kom Nelleke we moeten gaan als we om kwart voor 6 in de Riethorst willen zijn".
Een paar minuten later hebben ze de bagage in de achterbak, en stappen ze zelf in.
Anna had Nelleke op de achterbank moeten zetten en ook nog vast moeten zetten, omdat Nelleke zo Van streek was, dat zelfs dit niet meer lukte.
Een halfuur later parkeerde Anna vlak bij de ingang van de Riethorst en hielp ze Nelleke uitstappen.
"Laat de bagage maar even staan, dat komt straks wel".
"Laten we eerst maar eens naar binnen gaan, en de laatste dingen doorspreken".

"DAT MOET DAN MAAR" zuchtte Nelleke diep, aangezien ze niet wilde maar heel goed wist, dat het toch het beste was.
Dan melden ze zich weer terug bij de receptie, en werd Ingrid opgepiept, 3 minuten later kwam ze al aanlopen.
Er kwam een grote glimlach op haar gezicht toen ze zag dat Nelleke en Anna weer terug waren.
"Mooi op tijd", "volg mij maar dan gaan we naar de afdeling".
Even later liepen ze de afdeling op, welke direct weer gesloten werd.
Dan liet Ingrid Nelleke haar kamer zien, hier stond om te beginnen een hoog/laag bed, welke afgesloten kon worden met hekken.
Daarnaast een kast waar ze haar kleding en toiletartikelen op kon bergen en een stoel en een bureau, en een wasbak met kraan.
Dan zag Nelleke in een hoekje een kleine camera hangen, " waar is dat voor?".
"Om jou continu in de gaten te kunnen houden". antwoordde Ingrid.
"Om te voorkomen dat patiënten buiten zichzelf raken, en totaal doordraaien of flauwvallen, als ze niet goed op de medicatie reageren."
"Ga je mee naar de groep?", dan stel ik je voor aan je groepsgenoten?".
"Ja dat is goed" antwoordde Nelleke.
"Dan haal ik intussen Haar bagage uit de auto" zei Anna.
"Ik zal je helpen" antwoordde Ingrid," maar, ik breng eerst Nelleke naar de groep".
Dan ging Ingrid met Nelleke de gemeenschappelijke huiskamer binnen waar de meesten koffie/thee zaten te drinken.
"Ga maar tussen Lea en Maria zitten".
Dan stelde Ingrid Nelleke voor aan de rest van de groep, terwijl dat gaande was haalde Anna de koffers en de tas die Nelleke zelf had ingepakt.
Dan belde Anna weer aan, en werd binnen gelaten door de vrouw bij de receptie.
Direct ging Anna naar de kamer van Nelleke, en pakte de koffer en tas uit.
Dan ging ze nog even naar de woonkamer om te zeggen dat ze naar huis ging. dit ging met de nodige tranen.
Ingrid zag het, en zei "rustig maar meisje, het komt allemaal goed", dit stelde Nelleke enigszins gerust.
"Dan is het nu tijd om het dagprogramma nog eens door te nemen".

07.00 Opstaan en wassen en aankleedden.
08.00 Ontbijt
09.00 Creatief Programma.
10.30 Koffie/thee. en eventuele verzorging.
11.00 Eigentijd.
12.00 Lunch
13.00 Rust uur of slapen of rustig een spelletje doen, of wat lezen.
14.00 eventueel gesprek met phsycholoog of psychiater en of verzorging.
15.00 Koffie/thee/fris en verzorging.
16.00 Eigentijd
17.30 Diner
18.30-19.30 bezoekuur.
19.30-20.30 Samen wat drinken en klaar maken om te gaan slapen.
Intussen was het bijna half 9

Dan deed Nelleke de hand voor haar mond, en gaapte eens diep ondertussen voelde ze dat haar luier alweer aardig vol zat.
Dan kwam Ingrid en zei, " Nelleke Hans Joop en Maria gaan jullie mee?".
Dan ging het richting de badkamer, waar ook een commode bleek te staan.
Dan zei Connie (1 van de andere aanwezige groepsleiders),"laten we maar beginnen met Nelleke"
Nu werd Nelleke vuurrood.
"Rustig maar Nelleke, er is niets om je voor te schamen, zei Conny, wat in 4voud werd bevestigd.
"Nou Nelleke kom maar" dan klom Nelleke op de verzorgingstafel en ging liggen.

 

[luierdromer]

Olaf en Marjolein

HOOFDSTUK 39 KENNISMAKING EN GEDOE IN DE GROEP

Binnen 1 minuut lach Nelleke op de commode en was Connie begonnen met het losmaken van haar broek ook nu werd Nelleke weer vuurrood, van schaamte.
Weer klonk uit 5 monden dat deze schaamte totaal niet nodig was.
Vervolgens maakte Connie haar romper en luier los, en zag dat Nelleke deze keer niet alleen geplast maar ook behoorlijk gepoept had vakkundig maakte Connie haar schoon, dan pakte Connie een schone TENA maxi en een inlegger, en schoof deze onder Nelleke.
Dan poederde Connie haar billen schaamstreek en vagina en trok ze de TENA luier tussen de benen door omhoog.
Trok deze strak en plakte hem dicht, dan trok Connie de romper goed en sloot ook deze.
Dan mocht Nelleke komen staan en trok Connie haar de broek aan, sloot ook deze af en was Nelleke klaar.

"Wie is de volgende" nu deed Joop een stap naar voren, "ik wil wel graag van die natte luier af" zei hij.
"Kom dan maar snel hier" zei Connie en al snel lach Joop op de commode, en trok Connie zijn broek uit, en maakte zijn romper los.
Dit viel Nelleke direct op, ook de luier had Connie snel open deze was volledig verzadigd zag Connie, en vroeg zich af of een TENA super voor Joop wel genoeg was, of dat ook hij beter een TENA maxi Kon gaan dragen, nu hield ze het maar bij een TENA super.
In tussen had ze zijn schaamstreek en penis gewassen.
Nu pakte Connie toch maar een TENA super, schoof deze onder Joop en poederde zijn billen en schaamstreek, dan trok ze de luier omhoog strak en sloot deze.
Nu werd de Romper strak getrokken en gesloten.
Nu mocht Joop opstaan en trok Connie hem zijn broek aan, dan was Maria aan de beurt ook zij was snel uitgekleed " Gelukkig heb jij alleen maar geplast, maar ik zie wel uitslag bij jou".
Voorzichtig maakte Connie Maria schoon smeerde vervolgens zalf op haar billen, schoof nu een TENA maxi onder Maria en liet haar op de rug draaien en smeerde nu ook zalf in de schaamstreek.

Dan trok ze de TENA maxi omhoog en sloot deze nu mocht Maria opstaan, werd haar Romper omlaag getrokken en gesloten.
Ook haar broek werd omhoog getrokken en gesloten.
Nu keek Connie op de klok en zag dat het al 5 voor 12 was, wat al vrij laat was.
Dan wende ze zich tot Hans en zei," Hans kom maar vlug, dan zijn we zo klaar" snel kwam Hans naar voren en trok Connie zijn broek uit en Romper omhoog.
"Nu vlug dan", dan werd er op de deur geklopt, "Ja we zijn bijna klaar" riep Connie".
"Oké" antwoordde Ingrid
Dan liep Connie naar de deur zette deze op een kiertje en vroeg," hoe ver ben je Connie?".
"Met Hans bezig, hij is de laatste deze keer".
"Zal ik Nelleke Maria en Joop dan vast meenemen?"
Dan zei Connie "Joop Maria en Nelleke gaan jullie maar vast met Ingrid mee, wij komen ook zo".
De andere bewoners zaten al op gewone stoelen aan tafel.
Nelleke Maria en Joop werden snel in de klaarstaande tafelstoelen gezet, bleef er 1 over voor Hans.

"Het lijken potverdorie wel uitvergrote kinderstoelen" mompelde Nelleke.
"Dat zijn het ook" lachte Ingrid.
Dan deed Ingrid Nelleke een slab om, en zette haar vast in de tafelstoel, het zelfde deed ze bij Maria en Joop.
De 4 andere zaten op een gewone stoel maar hadden wel een slab om.
Nelleke had de indruk dat dit tegen hun wil was.
Dan kwamen Connie en Hans binnen, direct werd ook Hans in de laatste tafelstoel gezet en kreeg ook hij een slab om.
Direct daarna werd de medicatie voor tussen de middag uitgedeeld hier hielp ook nog een meneer aan mee, die Nelleke nog niet eerder had gezien.
Hij stelde zich voor als Stefan, voor Nelleke had hij 2 pillen die ze nu in moest nemen.
De 1e zorgde er voor dat ze rustiger in haar hoofd zou worden, de 2e was een spierverslapper die zorgde voor afname van haar spasme.
Tot slot nog een poeder waar ze een beetje suf van zou worden, zodat ze goed zou slapen.
Nadat iedereen zijn/haar medicatie had gehad kon de maaltijd beginnen die bestond uit groentesoep broodje ham of kaas en een portie salade.
Voor de groep met alleen psychische klachten geen probleem, maar voor Nelleke Stef Maria en Martijn een drama, aangezien niet alleen hun spasme maar ook het slikken en kauwen moeite koste.
Toen de soep op was zaten hun slabbers vol soep vlekken.
Joop Hans Nicolette en Marijke prijzen zich gelukkig dat ze zelfstandig kunnen eten terwijl de andere 4 gevoerd moeten worden.
Na de soep volgden de broodjes, dit ging gelukkig wat beter, maar wel langzaam en net als bij de broodjes werd er ook bij de salade weinig geknoeid.
Dan de thee of koffie en een beker melk dat werd dus weer een drama, met veel knoeien.
Bij Martijn Maria en in mindere mate Stef ging het redelijk, en was het af en toe een druppel wat er op de slab viel.

Bij Nelleke was het een regelrecht drama, ondanks dat ze uit een tuitbeker dronk en het dus maar kleine slokjes waren kreeg ze maar weinig binnen, en des te meer op haar slab.
Ineens zat ze weer te huilen, de meeste groepsgenoten schrokken ervan en werd het heel stil maar, Nicolette en Marijke zaten een beetje flauw te giechelen, zoals alleen pubermeiden dat kunnen.
Intussen keek Ingrid rond om te zien waar dat vervelende gechiechel vandaan kwam en kwam uiteindelijk dus uit bij Nicolette en Marijke.
Nu keek Ingrid hen aan met een gezicht wat op storm stond.
2 seconden was het muisstil, dan begon Ingrid met een preek die er niet om loog tegen Marijke en Nicolette.
"WHAT VALT ER HIER TE LACHEN?".
"DIT IS PUUR LEEDVERMAAK, JULLIE MOGEN WEL MEDELIJDEN HEBBEN MET DE ARME NELLEKE IN PLAATS VAN HAAR UIT TE LACHEN.
ZIJ HEEFT EEN MOEILIJKE TIJD ACHTER DE RUG.
1 VAN HAAR VRIENDEN IS DE LAATSTE TIJD ZO ACHTERUIT GEGAAN DAT HIJ NU VOLLEDIG AFHANKELIJK IS VAN HULP TERWIJL HIJ KORT GELEDEN NOG VOLLEDIG ZELFSTANDIG WAS."
"DAARNAAST HEEFT NELLEKE WELLISWAAR EEN VRIEND EN VRIENDIN ERBIJ GEKREGEN, MAAR OOK ZIJ ZIJN ALLEBEI GEHANDICAPT."
1 VAN HEN ZAT AL IN EEN ROLSTOEL, DE ANDER HEEFT ZE KORT GELEDEN OOK IN EEN ROLSTOEL ZIEN BELANDEN".
"EN ALS KLAP OP DE VUURPIJL IS NELLEKE ZELF SINDS KORT OOK NOG EENS INCONTINENT GEWORDEN
WAARDOOR ZE DEPRESSIEF WERD, EN COMPLEET INSTORTTE,WAARDOOR ZE NU HIER IS".

"KORTOM IN PLAATS VAN HAAR UIT TE LACHEN MOGEN JULLIE WEL WAT MEER RESPECT VOOR HAAR HEBBEN".
Ook dit kreeg de 2 meiden niet stil, integendeel ze lachten nu nog harder.
"Oké genoeg geweest".
Dan vroeg Ingrid of Connie "wil jij even 2 TENA maxi maat l pakken".
"2 rompers xl en 2 zetpillen 2 kettinkjes en het zweepje halen?" en terwijl Connie weg liep, liep Ingrid op Nicolette en Marijke af, en beet hen toe dat ze op moesten staan en bij haar komen maar, allebei bleven ze zitten.
Waarop Ingrid met reuze stappen op hen afkwam, en tussen Marijke en Nicolette in ging staan en ze dan allebei aan een oor omhoog trok, en wel zo dat ze allebei begonnen te gillen.
"HOUDT DAAR MEE OP" beet Ingrid hen toe, direct kregen ze allebei een klap in hun gezicht .
"ALS JULLIE NU NOG HET LEF HEBBEN KRIJG JE ER MEER", dreigde Ingrid.
Nu was Connie terug met de gevraagde spullen. en werd begonnen met het uitkleedden van Nicolette en Marijke.
Om de vernedering compleet te maken gewoon in de huiskamer, waar iedereen er getuige van kon zijn.
Nicolette en Marijke stonden op het punt toch te protesteren, maar, 1 blik van Ingrid was genoeg om ze stil te houden.
Nadat Connie bij beide de broek en onderbroek had uitgetrokken gebood Ingrid.
"BUKKEN EN HANDEN OP DE ENKELS".
Dit deden ze maar snel, even stonden ze met de mond open, hier maakten Ingrid en Connie gebruik van om bij beide direct een speen in de mond te stoppen.
" WAAG HET NIET ZE UIT TE SPUGEN".
Dan stond Ingrid ineens achter Nicolette en Marijke, met het zweepje in haar hand.
"Allebei 10 stuks op iedere bil, en denk erom hardop mee tellen".
Dan telde Ingrid af 3-2-1 bij beide de 1e klap op hun bil neer KLETS KLETS dat ging achter elkaar door tot ze allebei 20 klappen hadden gehad.
Na afloop mochten ze weer recht op gaan staan, maar de speentjes moesten ze inhouden.
Ondertussen lagen de luiers uitgevouwen op de grond klaar.
Nu werd beide meiden gesommeerd snel te gaan liggen, maar die hadden geen haast.
Uiterst langzaam deden ze wat er gevraagd werd, terwijl Ingrid haar geduld begon nu op te raken.
"ALS JULLIE NU NIET BINNEN 10 TELLEN HIER LIGGEN........."
NU werden Nicolette en Marijke echt bang, vooral als ze naar het gezicht van Ingrid keken de ogen van Ingrid leken wel vuur te spugen, zo fel keek ze de meiden aan.

Binnen 5 seconden lagen ze languit en wijdbeens te wachten op wat komen zou.
Om ze nog een beetje te kleineren, keek Ingrid eerst naar het schaamhaar en dan naar Connie en zei dan " Goh Connie sinds wanner hebben kindjes van 2 schaamhaar?"
"Hebben die schaamhaar dan?" dat heb ik nooit geweten" antwoordde Connie.
"Hoogtijd dus om dat maar eens te verwijderen, heb jij een scheermesje en scheerschuim?".
Binnen 2 minuten was ze terug.
NU werden bij beide meiden de benen uit elkaar getrokken, en word er bij beide een stok tussen benen bevestigd. Zodat ze hun benen niet meer bij elkaar kunnen krijgen, en Connie en Ingrid er gemakkelijker bij kunnen.
Als dit is gebeurt moeten Nicolette en Marijke hun armen boven hun hoofd leggen.
Nu beginnen ze beide te protesteren, wat beide een klap in het gezicht oplevert.
Dan pakt Ingrid beide polsen van Marijke en slaat ze beide om een kant van de tafelpoot, waar Connie al klaar zit met de handboeien, en Marijke direct in de boeien slaat vervolgens doen ze hetzelfde bij Nicolette.
Terwijl Ingrid Marijke een blinddoek om bindt en een koptelefoon met harde muziek opzet.
Begint Connie met het aan brengen van schuim in de schaamstreek van Nicolette.
Dan begint ze voorzichtig met het wegscheren van de haartjes, het duurt zeker 3 kwartier voordat Connie klaar is met Nicolette.
Dat kwam omdat ook de benen en buik van Nicolette direct werden kaal geschoren, en zelfs het okselhaar werd niet gespaard.
Terwijl ze hier mee bezig zijn zien ze dat beide meiden liggen te plassen.
" Het is maar, goed dat hier geen tapijt maar zeil ligt" grapt Connie vooral om de meiden te laten merken dat ze het plassen hadden gezien.
Als Nicolette is uit geplast is ook het scheren klaar, en word de stok tussen haar benen losgemaakt.
Terwijl Connie haar benen stevig vasthoud pakt Ingrid een tena maxi en 2 inleggers billendoekjes en talkpoeder en gaat aan de slag 5 minuten later heeft Nicolette een luier om.
Ook krijgt ze nog een plasticbroekje erover heen, welke is voorzien van een slotje.
Ingrid sluit de plastic broek direct af dan worden de handboeien los gemaakt, en mag Nicolette opstaan.
Direct gaat Connie achter haar staan en houd haar vast terwijl Ingrid haar een romper en pyjama aantrekt.
Nu moet Nicolette gaan zitten, en worden zowel de handen als de voeten weer in de boeien geslagen, vervolgens is Marijke aan de beurt.

Die had door de koptelefoon en de blinddoek niets mee gekregen van het hele gebeuren omdat haar handen met boeien op haar rug zaten kon ze er niets aan doen.
Marijke schrikt zich dan ook kapot als ze Nicolette ziet zitten, en beseft direct dat zij de volgende is.
Dit overpeinzend beseft ze dat dit hun eigen schuld is, en ze er niet onderuit kunnen komen.
Hadden ze maar niet zo moeten pesten.
Als Marijke ook klaar is, krijgen ze te horen dat, ze voor onbepaalde tijd net zo behandeld zullen worden als Nelleke Hans Joop en Maria.
Ondertussen moeten ze allebei nodig poepen, en voor ze het door hebben loopt het al hun luier in, direct gevolgd door een stevige plas.
Geen van beide durft iets te zeggen, en hopen dat het niet wordt opgemerkt maar, helaas voor hen, wordt het wel opgemerkt.
"Dat is pech voor jullie, jullie worden pas om half 5 verschoond", en dan te bedenken dat het net half 2 was, en het rust uur net was begonnen.
5 minuten later lagen ze in bed, waar ze moeite hadden met goed te gaan liggen.

Ook Nelleke lag intussen in bed slapen kon ze niet, ondanks de zware medicatie die ze had gehad waardoor ze toch behoorlijk suf was.
Dan bedacht ze dat zij en Joop Hans en Maria gelukkig net wel verschoond waren.
Blij als ze was dat ze die natte maar vooral vieze luier kwijt was, en voorlopig weer lekker schoon.

Uiteindelijk is ze toch in slaap gevallen om anderhalf uur later gewekt te worden, helemaal uitgerust was ze nog niet, maar de rust had haar wel goed gedaan.
Dat het niet voor iedereen een rustig uurtje was geweest merkte Nelleke al snel, en zij niet alleen.
Ook Hans Joop Maria maar ook de overige 2 die zich intussen hadden voorgesteld als Anneke en Mark.
Iedereen keek nu met grote ogen naar Marijke en Nicolette, maar niemand lachte ze uit.
Dan kwam Ingrid binnen met voor iedereen wat te drinken nadat dat allemaal was uitgedeeld nam Ingrid het woord.
"zoals jullie hebben gemerkt, hebben we Marijke en Nicolette behoorlijk hard aangepakt".
Dan met een stemverheffing," MAAR DAT HEBBEN ZE VERDIEND".
"DOOR DE ARME Nelleke BELACHELIJK TE MAKEN, DAAROM WORDEN ZE OOK KINDERACHTIG GEKLEED."
"VERDER HEBBEN OOK ZIJ ALLEBEI EEN LUIER OM, DIE ZE OOK MOETEN GEBRUIKEN EN ZO TE ZIEN EN VOORAL RUIKEN HEBBEN ZE DAT OOK AL GEDAAN".
"VERDER IS HUN BEHANDELING GELIJK AAN DEGENE DIE HULP NODIG HEBBEN MAAR DAARNAAST GELDT VOOR Nicolette EN MARIJKE KINDERBEDTIJD."
"TE WETEN HALF 7 BAD 7 UUR SLAPEN" "en worden ze gekleed als kindjes van 2a3 jaar".
Terwijl Ingrid haar verhaal af ronde was de avond ploeg binnen gekomen.

 

[Babydre]

weer een leuk hoofdstuk

 

[Little Endy]

Weer een prima hoofdstuk !1 maar heb vlakbij het einde wel een klein foutje ontdekt: Ingrid zei dat Nicolette en Marijke Marjolein belachelijk maakten in plaats van Nelleke.