Olaf en Marjolein

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
HOOFDSTUK 49 LOGEREN BIJ JEROEN.

10 minuten later stonden ze bij Jeroen voor de deur, waar Marga de moeder van Jeroen open deed.
Na het hele stel van drinken te hebben voorzien, vroeg ze direct," zo wat brengt jullie hier?".
Hoewel ze allang een vermoeden had, van wat voor vraag er zou komen.
Dan stelde Jeroen precies de vraag die Marga al had verwacht "mam mag de hele club, in de kerstvakantie komen logeren?".
"Jeroen, je weet dat het nooit een probleem was, maar nu..........".
"Hoe zo maar nu", vroeg Jeroen.
"Nou hoe wou je dat doen met Olaf Marjolein en Jan-Willem?".
Jeroen zuchtte eens diep, " mam wat dacht je van de traplift?", "en boven verplaatsen we ze op de bureaustoel."
"Dat hebben we bij Miranda ook gedaan", en dat" was geen enkel probleem en van de stoel op bed gaat ook prima".
Dan voegde Jeroen er direct aan toe, en over hun verzorging, hoef jij je geen zorgen te maken"," dat doe ik samen met Miranda, dat doen we dagelijks".
"Nou kom maar binnen dan"," willen jullie wat drinken?".

"Ja graag thee mevrouw" antwoordde Marjolein, haalde Jeroen de bekers van Olaf Marjolein en Jan-Willem uit de rolstoeltas.

Nu keek Marga even vreemd naar de aangepaste bekers." mam, als je het hier in wil doen, blijft alles zo goed als schoon, hé jongens?"
"Ja inderdaad mevrouw", antwoordde Marjolein, dit zorgde voor enig vertrouwen bij Marga dan snoof ze eens, en zei, " volgens mij heeft hier iemand in de broek gepoept?".
Nog voor Marjolein in huilen kon uitbarsten, nam Jeroen het woord." sorry mam, Olaf Marjolein, Jan-Willem en sinds kort ook Nelleke en Miranda,
zijn incontinent, voor zowel de kleine als de grote boodschap".
"Dat betekent dus dat ze dat in hun broek of liever gezegd hun luier doen" hier schrok Marga van, en ze schrok nog meer toen Nelleke en Miranda vertelden, hoe het kwam, dat zij sinds kort incontinent waren en dus net als Olaf Marjolein en Jan-Willem een luier om hadden.
Na de grootste schrik herstelde Marga zich," nou ja jullie kunnen het niet helpen".
Dan ging Jeroen verder en vertelde hij hoe hij en Miranda ze dagelijks op school, en bij de fysio verschoonden.
"Geloof me mam, het went snel, sterker nog voor Miranda en mij is het inmiddels de normaalste zaak van de wereld".
Onder het genot van nog een beker thee, vertelden Miranda en Jeroen over school de creaclub maar, ook over de verjaardag van Miranda, waar totaal onverwacht ook Nelleke verscheen.

Intussen was Marga helemaal ontdooid, en had ze bij deze beker thee, een plak cake gedaan en had ze direct gezien hoe Miranda en Jeroen, zonder vragen of wat voor opmerking ook Olaf Marjolein Nelleke en Jan-Willem hadden geholpen bij het eten van de cake.
Nu verscheen er een glimlach op het gezicht van Marga, en zei ze dat ze direct contact op zou nemen met Wilma.
Direct toen het hele stel naar boven was, nam Marga contact op met Wilma die het verhaal van Jeroen van a tot z bevestigde.
Daarna kon Marga niets anders dan instemmen met de logeerpartij.
Wat Jeroen Miranda Jan-Willem Olaf Marjolein Nelleke en Mirte niet wisten, was dat Marga met Jeanette had afgesproken, dat zij Iris Bernhard Karel en Renske zou benaderen, of zij zin hadden om ook te komen logeren.
2 uur later kwam er al bericht dat ze alle 4 graag kwamen, en weer 2 weken later, was het eindelijk zo ver precies in de week tussen kerst en nieuwjaar.
Omdat vooral Renske en Karel hadden aangegeven, zich aan te passen aan Olaf en Marjolein had Marga samen met Wilma wat rompertjes maat s en m in blauw en paars besteld.

Daarnaast hadden ze 3 pakken TENA maxi maat s besteld, en 1 pak VLESIA nachtluiers maat s.
Toen het hele stel zich die middag bij Jeroen thuis melde, stond het hele pakket als verrassing al klaar.
Aangezien Marga geen echte commode meer had, was het dressoir op de logeerkamer leeggehaald en was het verschoonkussen er op gelegd, snel begon Marga met het verschonen.
Als 1e was Nelleke aan de beurt, zij had deze keer alleen maar behoorlijk geplast terwijl Marga de natte luier onder haar weghaalde zei ze," dat is lang geleden, dat ik luiers verschoond heb".
Nelleke moest lachen en zei, " sorry maar, ik heb ze helaas echt nodig".
"Daar hoef jij geen sorry voor te zeggen", lachte Marga.
1 minuut later was ze klaar met Nelleke, en waren Olaf marjolein en Jan-Willem aan de beurt.
Olaf en Marjolein hadden allebei een beetje gepoept, Toen Renske dat zag snoof ze een keer en trok haar neus op," ja dat hoort er ook bij" zei Marga.
"Dat weet ik Marga, maar, lekker is anders".
5 minuten later zette Marga Marjolein terug op het bed, waarmee alle 4 waren verschoond, en waren ze hier klaar, althans dat dachten Renske en Karel.

Maar, dan zei Marga, "Kom maar, Renske, dan krijg je ook een luier om" direct kwam Renske zitten, en begon Marga haar helemaal uitte kleedden
Toen ze van boven helemaal bloot was, pakte Marga een romper en trok deze over Renske haar hoofd, dan moest Renske haar armen er door steken.
Dan mocht Renske op het kussen gaan liggen , en pakte Marga een TENA maxi maat s vouwde deze open, dan vroeg Marga Renske op haar zij te gaan liggen.
Dan schoof ze de luier onder Renske, dan werden haar billen gepoederd met talkpoeder werd Renske op haar rug gelegde, en poederde ze haar schaamstreek.
Trok de luier tussen haar benen door omhoog, strak en sloot de luier en werd de Romper omlaag getrokken en afgesloten.
Dan mocht Renske gaan zitten en trok Marga haar het shirt weer aan.
Tot slot kreeg ze haar broek weer aan, die plotseling een heel stuk strakker zat, dit merkte ze pas goed toen ze opstond, dan was Karel aan de beurt.
Toen hij 5 minuten later klaar was, zei hij," dat zit stevig zeg".
Terug in de kamer kregen ze allemaal wat te drinken en net als Jan-Willem Olaf Marjolein en Nelleke, kregen nu ook Renske en Karel een beker met 2 grote oren, afgesloten door een deksel met tuitje en kleine gaatjes.
Zodat ze deze met 2 handen moesten vasthouden, wat ze niet wisten was dat Marga bij Renske en Karel er een pilletje in had gedaan.
Die zou werken als een spierverslapper, zodat ze niet zouden voelen als ze moesten plassen of poepen, zodat het zonder dat ze het zouden merken hun luier in zou gaan.
Ook zorgde de pil ervoor dat ze geen kracht meer in de handen en armen zouden hebben.
1 uurtje later, terwijl ze een spelletje domino zaten te doen voelde Renske ineens nattigheid, en besefte ze dat ze in haar broek zat te plassen.
Ook Karel had intussen zonder het te merken in zijn broek geplast.
Weer een half uur later was het etenstijd, en net als Nelleke Olaf Marjolein en Jan-Willem kregen ook Renske en Karel een slab voor.
Zelf eten konden ze nog wel, maar, het koste al wel moeite en het ging niet zonder knoeien na het eten deden ze nog wat spelletjes tegen 8 uur kregen ze nog een beker thee.
Tegen half 9 gaf Nelleke aan dat ze haar nachtmedicatie wilde hebben, en naar bed wilde.
Dan zei Marga, "Dan denk ik dat ik jullie allemaal maar, eens ga klaar maken voor de nacht".
10 minuten lag Nelleke al in bed 3 kwartier later waren Renske en Karel aan de beurt.
Zo gauw als Renske lag, begon Marga haar uitte kleedden, toen Marga de romper losmaakte zag ze al aan de vocht indicator, dat de luier helemaal vol was.
5 minuten later was ze verschoond, en kreeg ze een ONESIE pyjama aan.
Tot slot poetste Marga Renske haar tanden, waarna Marga haar in bed stopte.
Als laatste was Karel aan de beurt, nu rook Marga een poeplucht, en begreep direct dat Karel zijn luier had vol gepoept.
Het duurde zeker 10 minuten voor hij enigszins schoon was, en naar bed kon.
Toen iedereen in bed lag mochten ze nog heel even napraten maar, Nelleke viel al na 5 minuten in slaap.
Vervolgens fluisterden Olaf Marjolein Jan-Willem Renske Karel Jeroen Miranda Bernhard en Iris nog eventjes.
Dan vroeg Miranda hoe met name Renske en Karel de afgelopen dag hadden ervaren.
"Beetje naar dat we het vrijwel direct lieten lopen" mompelde Karel.
"Volgens mij heeft Marga iets in jullie drinken gestopt" zei Olaf.
"Zou best kunnen" bevestigde Karel, dan werd het stil en binnen 5 minuten sliep iedereen.

Toen ze de volgende morgen wakker werden, waren ze allemaal goed uitgerust maar, iedereen die een luier omhad, was nat.
Dus ook Renske en Karel hadden in hun slaap geplast en Renske had in haar slaap ook gepoept.
Om half 8 kwam Marga binnen als 1e controleerde ze Renske en Karel.
Dan zei ze tegen Jeroen en Miranda, gaan jullie maar, vast douchen, en neem Renske en Karel maar, vast mee" ondertussen maakte Marga voorzichtig de anderen wakker, 1 uur later zaten ze allemaal aan tafel.
Tot haar verbazing zag Marga hoe handig Miranda en Jeroen waren in het verzorgen en ook met het helpen met eten.

Dan zei Jeroen "wij steunen en helpen ze al, sinds Olaf en Marjolein bij ons in de klas zitten en Jan-Willem ook sinds hij zo achteruit is gegaan.
Dan veranderde Marga van onderwerp "de bedoeling is om van de week ook wat leuke dingen te doen, wat dachten jullie er van vanavond met zijn allen naar de film te gaan?".
"Ja leuk" riepen ze allemaal door elkaar, "Oké dat gaan we regelen" , antwoordde Marga., terwijl ze iedereen van drinken en hapjes voorzag, intussen was de club aan een spelletje begonnen.
Na 3 kwartier stonden Bernhard en Iris op, en liepen de keuken in, waar Marga bezig was met de afwas, dan schraapte Bernhard zijn keel, en vroeg.
"Marga mogen Iris en ik ook een luier om?".
Met een ruk draaide Marga zich om en keek recht in de onzekere gezichten van Iris en Bernhard.
"Natuurlijk mag dat alsnog maar, waarom hebben jullie dat niet eerder gevraagd?".
"Ik denk dat we te onzeker waren", antwoordde Bernhard.
Dan nam Marga ze alle 2 mee naar het dressoir, en werden ook Bernhard en Iris uitgekleed, ook zij kregen een luier om en een romper aan.
Toen ze 20 minuten later weer bij de rest aanschoven, waren ze nog steeds vuurrood.
Dan zei Marga, " Die onzekerheid verbaasd mij niets" Olaf Marjolein en alle anderen vonden het super dat Iris en Bernhard nu ook mee deden.
Bij de volgende ronde drinken kregen Iris en Bernhard ook een beker met grote oren, en deksel met gaatjes waar Marga ook nu het inmiddels bekende pilletje in had gestopt.
Wat ze snel merkten, doordat ze zomaar ineens hun luier nat voelden worden, zonder ook maar even het gevoel te hebben gehad, dat ze moesten plassen.
Niet veel later schrok Renske zich wild, toen ze de beker met drinken, wilde pakken wat ze bijna niet voor elkaar kreeg.
Na enige moeite lukte het gelukkig wel, maar tegelijkertijd deed ze Marjolein in lachen uitbarsten, toen ze zei.
"PPFF nu begrijp ik waarom jullie na school of een andere activiteit vaak zo moe zijn", dit deed Marjolein giechelen maar, dan kreeg Marjolein direct op haar kop van Marga.
"Hé Marjolein nu moet je Renske niet uitlachen".
"Je hebt gelijk Marga maar, het kwam er zo grappig uit".
Dan zei Renske, " is niet erg Marjolein, ik vindt het juist een goeie ervaring, om dit eens te ondergaan en te ervaren wat jullie dagelijks moeten ondergaan".
Dan vertelde Miranda over de gymles vanuit de rolstoel, wat behoorlijk pittige lessen waren.
Hier konden Iris Renske Karel en Bernhard zich niet direct iets bij voorstellen.
Intussen had Marga de bioscoop gebeld, daar zeiden ze dat 3 rolstoelen geen probleem was, zij koos voor de film wonder.
Dan reserveerde ze de kaartjes voor vanavond deze film vond Marga goed passen bij de eigen ervaring van dit moment.
Dan tegen Olaf en Marjolein," dit lijkt wel op jullie situatie, " zeg dat wel" antwoordde Marjolein.
Ook Olaf vond het verhaal heel dicht bij hun eigen verhaal komen, toen hij de intro gelezen had.

Ook Nelleke en Jan-Willem konden zich wel in het verhaal herkennen hoewel hun eigen situatie wel wat verder van het verhaal afstond.
Voor de rest van de club was de afstand nog veel groter maar juist daarom wel een mooi onderwerp om het beter te begrijpen.
Wat de gevolgen van een handicap waren in het dagelijks leven, en waar je dagelijks tegen op loopt.
Intussen was het alweer tijd voor de volgende verschoonronde als 1e was deze keer Renske aan de beurt.
Op het moment dat Marga haar broek omlaag trok, zag ze al dat de luier behoorlijk vol zat niet alleen had ze behoorlijk geplast maar, ook flink gepoept.
Dit deed Renske rood aanlopen maar, Marga zei nogmaals dat het er bij hoorde.
Een paar minuten later was ze weer schoon, toen ze weer op de grond stond, zei ze "Hé dat lucht op".
Intussen was Marga bijna klaar met Iris die ook al een vieze luier had.
Hoewel Karel en Bernhard alleen maar, hadden geplast, waren ze wel blij toen ze weer een schone luier om hadden.
Bij Miranda merkte Marga, dat zij er nog steeds moeite mee had dat ze haar plas niet kon ophouden, dit zorgde voor de nodige tranen maar, gelukkig lukte het Marga toch, om Miranda te kalmeren.
Nog eens 20 minuten later waren ze allemaal verschoond, dit duurde zolang omdat zowel Olaf Nelleke als Jan-Willem alle 3 een poepluier hadden.

Direct daarna was het tijd voor de lunch, ook nu merkte Renske Iris Karel en Bernhard de gevolgen.
Het 1e probleem was dat ze bijna geen kracht hadden om de beker met drinken op te tillen, en als dat al lukte er direct geknoeid werd.
Ook bij het brood eten hadden ze moeite met kauwen en slikken en was het maar, goed dat ook zij alle 4 een slab voor hadden.
Aangezien niet alleen Olaf Jan-Willem Marjolein en Nelleke, weer eens zaten te knoeien maar, ook Renske en Iris die bovendien ook nog net als Olaf zaten te kwijlen.
Renske en Iris schaamden zich verschrikkelijk maar, Jeroen zei, dat ook dat erbij hoorde.
Ondertussen voelden Bernhard en Miranda hun luier al weer nat worden maar, mede door de hulp van Miranda en Jeroen ging de lunch aardig vlot.
Ondanks dat het er nu 7 waren, die geholpen moesten worden met eten en drinken.
Toen 3 kwartier later alles op was, gaven Nelleke en Marjolein aan dat, ze eigenlijk wel een dutje wilden doen, dit vond Marga een goed plan.
Dan vroeg Marga aan Karel Bernhard en Jeroen om de tafel af te ruimen, en de afwas te doen en aan Miranda en Renske, of ze wilden helpen Nelleke en Marjolein naar bed te brengen.
Terwijl ze naar boven gingen, gaapte Renske eens, en ook Iris die mee was gelopen .
"Volgens mij kunnen jullie, ook wel een uurtje slaap gebruiken meiden?".
"Ja Marga ik zou ook wel een uurtje kunnen slapen", gaf Renske toe en ook Iris gaf aan dat ze 1 uurtje wilde slapen.".
"Dat kan" zei Marga.
3 minuten later lag Marjolein in bed, en nog 1 minuut later ook Nelleke.
Dan stopte Marga ook Renske en Iris in bed, sloot de gordijnen en verliet de slaapkamer binnen 5 minuten sliepen alle meiden.

Anderhalf uur later was Renske de 1e die wakker werd, gelijk voelde ze dat ze nat was en ook nog lag te poepen, terwijl ze er niets tegen kon doen.
5 minuten later werd ook Nelleke wakker, en ook zij was nat direct rook ze een poeplucht, en toen ze zag dat Renske wakker was, vroeg ze.
"Verspreid jij die vieze lucht hier?".
"Ja en ik kan er niets aan doen" antwoordde Renske.
"Dat geeft toch niets?".
"Waarschijnlijk komt het, door het pilletje wat Marga door jullie drinken heeft gedaan".
Intussen werden ook Marjolein en Iris wakker, en ook Iris had het niet droog gehouden.
Niet alleen had ze behoorlijk geplast, maar, ook zij had een flinke poepluier afgeleverd, direct werd ze knalrood van schaamte.
Ook deze keer zag Nelleke direct wat er aan de hand was.
Toen Iris dat zag, begon ze direct hevig te huilen waarop Nelleke opstond en direct naar Iris toe kwam," hé meid, wat is er aan de hand?".
"Nou ik heb niet alleen in mijn slaap, in mijn broek geplast maar, toen ik wakker werd, merkte ik dat ik in mijn slaap ook had gepoept".
"dat geeft toch niet?"," het overkomt mij ook regelmatig" "en anders mij wel" lachte Marjolein, die ineens naast Iris opdook.

" Waar kom jij nu ineens vandaan?".
"O jee Marjolein heeft zich weer eens uit bed laten glijden, en is kruipend hierheen gekomen en heeft zich hier weer omhoog gehesen" zuchtte Nelleke, hier moesten ze allemaal om lachen.
Dan zei Marjolein, " hoe vaak ik niet met een poepluier wakker wordt iedere week wel een paar keer"" ja maar, jij bent inco " stribbelt Iris tegen.
"Nou Iris volgen mij kun jij net als Renske Karel en Bernhard het sinds dat pilletje, ook niet meer ophouden?", lachte Nelleke.
Dan zei Renske," toen ik 10 minuten geleden wakker werd, lag ik ook al te poepen".
"Net als jij nu, kon ik er niets tegen doen"," maar, ja dat is mijn eigen schuld had ik maar, nee moeten zeggen".
"Aan de andere kant, het is onze eigen keus".
" Dat hadden Jan-Willem en ik eerst ook " reageert Nelleke." maar. door medische handelen of bijwerkingen, zijn wij nu ook allebei incontinent en de kans dat wij er weer vanaf komen, is heel klein, maar, het zei zo".
Dan ging plotseling de deur open.

HOOFDSTUK 50 ZO MAAR EEN DAG IN DE KERSTVAKANTIE

Dan stapte Marga binnen, gevolgd door Wilma en Cora direct zagen Wilma en Cora hoe vredig iedereen er bij lag.
"Ik kom maar, eens kijken of jullie al wakker zijn, anderhalf uur is lang genoeg, voor vanmiddag".
"Maar, wie van jullie, hebben die lucht hier verspreid? "."Nelleke en Marjolein zeker?",
Antwoordde Wilma," dat kan maar, hoeft niet Wilma ,hoe zo, dat hoeft niet?".
"Nelleke en Marjolein, zijn in dit clubje toch de enige die incontinent zijn?".
"Nee Wilma, Renske Iris, maar ook Karel en Bernhard hebben zich solidair verklaard ","en krijgen sinds gister spierverslappers".
"Zodat ze inmiddels ook incontinent zijn, in ieder geval zolang ze dat pilletje krijgen".
"Net als Marjolein Olaf en Jan-Willem ook met wassen aankleedden en eten geholpen moeten worden".
"Eerlijk gezegd, heb ik het idee dat het Renske en Iris zijn die hun luier vol hebben", dit vertellende haalde ze Renske uit bed en legde haar op het dressoir waar Marga was begonnen Renske uit te kleedden.

Al snel had Marga Renskes Romper los, en begon ze aan Renskes luier en inderdaad zo gouw als ze de luier opende kwam de poepgeur haar tegemoet.
"Jij hebt goed je best gedaan Renske" en precies op het moment dat Marga de vieze luier wilde wegtrekken, plaste Renske nog een keer.

Door de vraag van Renske, waarom Marga stopte begreep Marga dat Renske totaal niet door had, dat ze lag te plassen.
Na 10 minuten zijn zowel Renske als Iris verlost van hun vieze poepluiers, en dus weer lekker schoon gewassen voorzien van een schone luier, en verder aangekleed.
Dan worden ze meegenomen naar beneden bij de tafel neergezet, en krijgen ze beide een beker melk en vraagt Marga," zo jongens, en hoe staat het met jullie luiers?".
Olaf en Jan-Willem geven direct aan dat ze behoorlijk nat zijn terwijl Karel en Bernhard zeggen niets maar, worden wel langzaam rood, van schaamte.
"Ik zei net al tegen Renske en Iris, dat ze zich nergens voor hoeven te schamen dat geldt ook voor jullie, jongens".
"Komen jullie 4 maar, mee", voor ze het wisten waren Olaf en Jan-Willem boven.
"Zo wie eerst?", vroeg Marga "ik wil" riepen ze alle 4 tegelijk.
"Dan denk ik dat ik maar, begin met Bernhard, en Karel, want echt fris ruiken jullie niet meer".
Wat ook wel klopte want toen Marga de luier van Karel opende, zag ze direct, dat deze vol poep zat, ook had Karel behoorlijk geplast.
Dan trok Marga de vieze luier onder Karel weg, en begon hem te wassen en voor Karel het in de gaten had, was hij weer schoon en kreeg hij van Marga een schone tena luier om.

Dan was Bernhard aan de beurt ook hij had behoorlijk geplast en een beetje gepoept maar, ook hij was snel weer schoon.
Toen ook Olaf en Jan-Willem verschoond waren zei Marga," ik ga nu boodschappen doen, wie gaat er mee?".
Iedereen wilde wel mee, nu werd achterop elke rolstoel, een speciale rolstoel tas gehangen toen ze weg gingen, vroegen Renske en Iris of ze Marjolein en Jan-Willem mochten duwen.
Marga vond het prima, als ze maar dicht bij haar bleven.
Aangekomen bij de Albert-Heijn gingen ze samen naar binnen hier pakte Miranda en Nelleke elk een winkelwagentje.
"Weet je nog dat we hier elkaar voor het eerst tegen kwamen?" zei Marjolein ineens tegen Nelleke.
Zowel Nelleke als Jan-Willem, wisten dat nog heel goed.
Voor hun gevoel was het jaren geleden, maar in werkelijkheid nog maar een half jaar.
Dan realiseerde Nelleke en Jan-Willem zich, dat het nog maar een half jaar geleden was, dat ze Olaf en Marjolein, hadden leren kennen en dat ze dus ook pas 4 maanden bij hun in de klas zaten.

Samen met de toestand rond Nelleke, was het een heftig half jaar geweest.
Ondertussen was de helft van de boodschappen al binnen en zakte Renske door haar knieën om een pak melk te pakken.
Precies toen ze op haar hurken zat, merkte ze dat ze zat te plassen maar stond met het pak melk gewoon weer op, of er niets aan de hand was.
Ook Iris hield het in de AH niet droog, want precies toen ze zich uitstrekte, om een brood van de bovenste plank te pakken, trokken haar spieren samen.
Maar, toen ze weer gewoon op de grond kwam te staan, en de samengetrokken spieren zich weer ontspande, merkte ze pas de gevolgen.
Om te beginnen, gingen direct alle sluizen open, zodat ze een flinke plas liet gaan.
Tegelijkertijd voelde ze ook een flinke bobbel in haar luier groeien pas toen die bobbel groter werd, besefte Iris dat ze midden in de supermarkt in haar luier stond te poepen, en dat zonder te hebben gemerkt dat ze moest poepen.

Ook had ze al gemerkt dat niemand anders doorhad wat ze aan het doen was en Iris en Renske waren de enige niet, want op Miranda na, was er niemand meer helemaal droog.
Aangekomen bij de kassa zag Nelleke aan de andere kant, Astrid binnen komen Nelleke moest zich bedwingen, om niet op Astrid af te stormen en bij de groep te blijven.

Astrid had het clubje al gezien, en kwam direct naar hen toe en zei dan tegen Nelleke," je ziet er goed uit meid".
"Ja Astrid het gaat best goed nu en het allerleukste is nog dat de neven en nichten van Miranda er nu ook weer zijn en dat ze zich helemaal aan ons hebben aangepast".
Dan rook Astrid ineens een poeplucht en vroeg," ben jij dat Nelleke?".
"Nee ik heb alleen maar geplast maar, volgens mij zijn het Renske en Iris en misschien wel meer ook".
Dan kwam Marga, dat ze verder moesten, en of Nelleke mee ging en gaf Nelleke Astrid een kus, en liep dan met de rest mee naar buiten.
Ondertussen had Nelleke wel flink geplast.
Dan vroeg Renske," met wie stond je net te praten?".
"Dat was mijn oudere zus, die heeft me vooral aan het begin van de depressie, geweldig gesteund".
10 minuten later waren ze weer bij Jeroen thuis, en kregen ze allemaal een beker thee.
Meestal kreeg Nelleke van Marga een gewone mok maar, Marga zag wel dat Nelleke door alle emoties, er behoorlijk doorheen zat dus besloot ze om ook Nelleke deze keer een mok met grote oren en deksel te geven.

Toen Marga het aan Nelleke vroeg, antwoordde Nelleke dat ze dat een goed idee vond en terwijl ze waren gaan zitten, plasten zowel Renske als Iris nog een keer.
Nelleke ondertussen, was zo ver heen, dat ze totaal niet doorhad, dat ze zat te poepen en wel zo erg dat haar luier het niet meer kon houden en er dus poep uit haar luier liep dwars door de openingen van haar romper en broek heen.
Zodat er dus plotseling restjes poep op de grond lagen Iris en Marjolein, waren de eerste die het roken, en zagen.
Op het moment dat Nelleke het zelf merkte, begon ze heel hard te huilen.
Dan kwam Miranda naast haar zitten, en drukte Nelleke tegen zich aan, en fluisterde, "huil maar lekker uit".
Intussen had Miranda het ook geroken maar, zei niets.
Iris en Renske wisten, nu even niet hoe ze het hadden, dat zag Marjolein. en zei Marjolein, "Renske Iris, kom maar, dan gaan we boven spelen".
Snel ging het naar de traplift.
Toen ze 1 keer boven waren, en met de duplo zaten te spelen vroeg Renske, wat is er met Nelleke, Marjolein?".
"Dat is een beetje moeilijk uit te leggen, maar, het komt erop neer dat Nelleke ziek geweest is in haar hoofd".
"Daarvoor is ze ook een paar weken in een speciaal ziekenhuis geweest vandaar ook de medicijnen die ze nog steeds krijgt".
"Ik denk dat de onverwachte ontmoeting met haar zus, haar net even te veel werd en dat die lekkende luier, van daarnet, de spreekwoordelijke druppel was".
Renske en Iris knikte dat ze het snapten en beloofde direct Nelleke met rust te laten, en haar vanmiddag te ontzien.
"Want ondanks dat ze weer thuis is, en weer halve dagen op school komt, als ze een goeie dag heeft, zelfs een hele dag naar school gaat."
"Toch merk je aan haar dat ze nog steeds niet helemaal hersteld is, nogmaals, dat zag je vanmiddag wel, toen ze haar zus zag".
Intussen ving Marga Nelleke op," gaat het weer Nelleke?".
"Nou eigenlijk niet, ik schrok me wild toen ik mijn zus ineens zag."
"Ja wat jij de laatst tijd, hebt mee gemaakt is nogal wat en wat wil je nu Nelleke?".
" Een kop koffie, en daarna naar bed, want ik wil wel mee naar de film" " begrijpelijk" antwoordde Marga.
Nelleke was niet de enige die naar bed wilde, want ook Renske Iris Olaf wilde wel even slapen. voor ze naar de film gingen maar, eerst gingen ze eten.
Nu vroeg Marga, of Miranda en Jeroen haar wil helpen, met het eten geven.
Ook Nelleke gaf aan, dat ze geholpen wilde worden, "oké maar dan krijg ook jij een slab voor", antwoordde Marga.
Al snel bleek dit een goede keus te zijn want ook Nelleke had door de vermoeidheid moeite met kauwen en slikken.

Net als Olaf Marjolein Renske Jan-Willem en Bernhard zat ook Nelleke tijdens het eten te kwijlen zodat pas na 3 kwartier, het eten gedaan was.
Nadat de tafel was afgeruimd werd iedereen gecontroleerd maar, er hoefde nu niemand verschoond tegen kwart voor 2 lagen de meeste in bed.
Nelleke Renske en Iris sliepen al nog voordat Marga de slaapkamer had verlaten maar, Olaf en Marjolein, lagen de hele situatie nog eens te overdenken.
Jan-Willem Bernhard en Karel lagen eerst wat te woelen maar, vielen na een kwartier toch in slaap, en zonder wakker te worden, poepten Bernhard en Iris in hun luier ook plaste ze nog behoorlijk, zonder maar iets te merken.
Toen Marga anderhalf uur later binnen kwam, rook ze direct dat er weer de nodige poepluiers te verschonen waren.
Toen dat 1 keer gebeurd was, stelde Marga voor om een wandelingetje te maken naar de kinderboerderij, hier hadden ze allemaal wel zin in.

Toen Marjolein vroeg of ze naar het kronenburgerpark gingen, zei Marga, " vandaag niet, dat ligt aan de andere kant van de stad zoals je weet."
"Zoveel tijd hebben we niet", misschien later in de week hopelijk wil jou moeder dan rijden maar, kom laten we gaan".
Intussen hadden Marga Miranda en Jeroen, bij iedereen de jas aangetrokken.
Want niet alleen Olaf Marjolein en Jan-Willem maar, ook Iris Renske Karel en Bernhard konden het niet meer zelf dan vertrokken ze direct.
Renske en Iris duwden Marjolein en Jan-Willem, een kwartier later bereikten ze de kinderboerderij eerst gingen ze naar de vijver, om de eendjes en zwanen brood te geven.
Vlak bij de vijver was een speciaal vlonder gemaakt, waardoor ook Olaf Marjolein en Jan-Willem met de rolstoel, vlak bij de vijver konden komen.
Direct kwamen een paar eenden en zwanen kijken of er wat te halen viel de zwanen kwamen zelfs aan land, en cirkelden om de rolstoelen.
Ze kwamen zo dichtbij, dat ze het brood uit de handen van Olaf Marjolein en Jan-Willem aten, en niet alleen dat maar, ook een aantal wilde vogels kwamen op het brood af waarbij ze rustig bij Olaf Marjolein op het blad van de rolstoel kwamen zitten.
Wat bij de hele club voor een glimlach zorgde korte tijd later, moesten ze toch echt verder als ze tenminste de andere dieren op de kinderboerderij nog wilde zien.
3 kwartier later gingen ze weer naar huis en toen ze 20 minuten later thuis kwamen, was het alweer tijd om aan het eten te beginnen.
Dan vroegen Marjolein en Renske of ze mochten helpen, wat Renske betreft, had Marga geen bezwaar maar, wat Marjolein betreft wel.
"Heb jij wel genoeg controle over je armen en handen?".
"Ja hoor Marga, ik ben nog fit genoeg".
" Oké dan mag je de wortels in dunne plakjes snijden, en daarna de komkommer, en de paprika in reepjes."
Dan kreeg Marjolein een schort voor, en gaf Marga haar een snijplank en een groente mes en legde de komkommer op het rolstoelblad.
Dan pakte Marjolein de komkommer in haar linkerhand, en het mes in haar rechter en begon ze heel voorzichtig te snijden.
Al snel zag Marga dat het weliswaar langzaam ging, maar, dat Marjolein wel netjes werkte.
Onder het werk vertelde Marjolein, dat ze op haar vorige school ook ergotherapie had gehad waar allerlei dagelijkse handelingen, werden geoefend.
Dus ook dat met snijden kleuren knippen en meer van die handelingen dit soort oefeningen, moesten er voor zorgen dat haar arm en hand functie op zijn minst stabiel bleven, en als het een beetje mee zat dit zelfs verbeterde.

"Daarom is de creaclub ook zo goed voor ons, en nog leuk bovendien", dat beaamde Olaf Jan-Willem en Miranda.
"Olaf Marjolein en Jan-Willem doen het daar echt geweldig", bevestigde Miranda, "en dan moet je zien wat ze allemaal hebben gemaakt", gooide Jeroen er nog een schepje bovenop.
Na het snijden hielp Marjolein met het dekken van de tafel, hier deed ook Olaf nog aan mee vooral om alles van de keuken naar de eettafel te brengen.
De spullen op tafel zetten, was niet nodig, hiervoor waren genoeg handen beschikbaar.
Toen ze aan tafel zaten, vroeg Jeroen nog eens," zie je nu hoe handig Olaf en Marjolein zijn?".
"Ja ik sta er versteld van, ik snap niet hoe hoe ze het voor elkaar krijgen!".
"Doorzetten en niet te snel opgeven als het de 1e keer niet lukt" antwoordden Olaf en Marjolein tegelijk , "en als er gezegd wordt, laat ons/ mij dat maar doen, want dat kunnen jullie toch niet."
"Dan daag je ons juist uit om te laten zien wat we wel kunnen", vervolgde Olaf.
Nadat alles was opgeruimd was het bijna half 8,en dus tijd voor het nieuws, wat onder het genot van thee of koffie werd bekeken.
Toen dat afgelopen kwam de volgende dag aan de orde.
Marga wilde weten wat de kids wilden," ik zou wel weer naar het kronenburgerpark willen" antwoordde Olaf.
Hij kreeg direct bijval van Marjolein en Nelleke maar, ook Renske en Iris leek dit wel wat.
Dan zei Jeroen, "realiseer je wel, dat het een heuvelachtig terrein is."
"Dat is zo maar, dan moeten we elkaar maar afwisselen" antwoordde Marga dat begreep iedereen wel.
Dan zei Marga, "als jullie zo dadelijk in bed liggen zal ik eens informeren of Wilma wil rijden".
Tegen 9 uur was het dan bedtijd en vroeg Marga of ze mee moest naar boven, maar, Miranda en Jeroen zeiden dat ze het zelf prima redden, dan wenste Marga ze allemaal een goeie nacht.
Boven gekomen vroegen Iris en Renske of ze mochten helpen om Olaf en Marjolein te verschonen en om te kleedden.
"Dat is goed maar, hoe staat het met jullie luiers?", was de wedervraag van Miranda, die zelf ook alweer nat was.
"Ik heb alweer een vieze luier" reageerde Renske en Iris gaf al direct aan dat ze weer behoorlijk had geplast.

Ook Karel en Bernhard hadden hun luier weer vol geplast.
Dan ineens begon Karel te huilen, "wat is er aan de hand", vroeg Miranda." ik ik heb heb niet alleen geplast maar, ook nog gepoept" snikte Karel.
"Is dat alles?", antwoordde Miranda, " dat hoort erbij hoor je slikt niet voor niets dat pilletje."

Terwijl ze inmiddels boven waren, voelde Miranda dat ze nu zelf stond te poepen, en ook zij kon er niets meer aan doen, en ook zij barstte in huilen uit.
Dan keek Jeroen haar aan, en zei, als het is wat ik denk dat het is, hoef ook jij je niet te schamen".
Dan begon Miranda terwijl ze bezig was met het verschonen van Renske zenuwachtig te lachen," wat valt er te lachen?" vroeg Renske.
"Eigenlijk niets"," maar, ruik jij het niet dan?".
"Nee" antwoordde Renske.
Terwijl Miranda door ging met het verschonen van Renske, fluisterde ze " niet alleen jij hebt net in je luier gepoept maar, terwijl ik hier met jou bezig ben, sta ik zelf in mijn luier te poepen".
Toen Miranda klaar was met Renske, en Jeroen Renske hielp met tanden poetsen vroeg Jeroen aan Miranda," zal ik jou zo eerst eens lekker verschonen?".
"Is goed".
Al snel lag Miranda op het dressoir, en trok Jeroen haar broek uit.
Dan zagen Renske Iris Karel en Bernhard dat ook Miranda een romper aan had maar, ook zagen ze dat die niet meer echt schoon meer was.
Direct toen Jeroen de romper opende dreef er weer een poepgeur de kamer in weer dreigde Miranda te gaan huilen, Marjolein kon het niet meer aanzien, en hees zich weer eens omhoog.
Maar, gezien de beperkte ruimte kon ze er niet goed bij, omdat Jeroen in de weg stond die schrok zich dan ook wild, en viel direct uit naar Marjolein, " wat doe jij daar?, blijf toch zitten".
"Ik ik " stotterde Marjolein, zelf ook geschrokken.
Dan zei Jeroen iets rustiger, " ik snap best dat je Miranda wil troosten maar, je ziet nu zelf, dat er bijna geen ruimte is".
Intussen had Jeroen Marjolein terug gezet op het bed, en was nu bijna klaar met Miranda die nu ook weer een dikke nachtluier om had.
Dan was Nelleke aan de beurt, en vroeg Jeroen aan Miranda " moet ik het doen of verschoon jij Nelleke?".
"Wil jij het doen?".
"Dan kan ik intussen mijn tanden poetsen", " is goed".
Intussen was Nelleke al gaan liggen, en terwijl Jeroen Nelleke verschoonde en Miranda haar tanden poetste, was Marga nog steeds in gesprek met Wilma.
Nogmaals vertelde Marga dat ze vond dat, Olaf en Marjolein het zo geweldig deden.
Dan zei Wilma dat zij vond dat zowel Olaf als Marjolein behoorlijk waren opgebloeid sinds de verhuizing, en sinds ze hier op een gewone basisschool zaten.
Ondanks dat Marjolein lichamelijk behoorlijk achteruit was gegaan, in die korte periode.
Toen Marga vertelde waarom ze belde, zei Wilma, " dat is goed, ik ben er morgen rond 10 uur".
Dan zei Marga dat ze eens ging kijken hoe het boven ging, toen ze boven kwam zag ze dat het flink opschoot, en Nelleke Renske en Miranda, al verschoond waren.
Ook zag ze dat Jeroen nu bezig was met Marjolein, die ook al bijna klaar was.
Dan was Iris aan de beurt direct toen Jeroen Iris had neergelegd, zag Jeroen dat Iris was doorgelekt, en niet alleen dat, maar, ook dat haar romper onder de poep zat.
Dan zei Jeroen, " kom maar, Iris dan zal ik jou douchen".
Maar, op dat moment greep Marga in" laat Iris maar, aan mij over, dan kunnen jullie de jongens verschonen", is goed mam".
Terwijl Marga met Iris naar de badkamer ging, was Jeroen begonnen met het verschonen van Olaf.
Die en behoorlijk had geplast maar, ook gepoept had maar, gelukkig niet lekte al snel had Jeroen hem verschoond en aangekleed.
Bernhard en Karel hadden alleen maar, geplast daar was Jeroen dus snel mee klaar.
Als laatste was Jan-Willem aan de beurt, ook hij had weer een flinke poepluier maar, door de ervaring had Jeroen de klus snel geklaard.
Dan ging Jeroen zelf tanden poetsen, en dan was iedereen klaar om te gaan slapen.
 
Laatst bewerkt:

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
HOOFDSTUK 51 TUSSEN KERST EN OUD EN NIEUW

Terwijl alle kids aan het ontbijt zaten, maakte Marga de nodige tassen klaar om mee te nemen, en om stipt half 10 stond Wilma voor de deur.
Dan vroeg Marga Renske open te doen wat Renske direct deed, al direct bij binnenkomst zag Wilma dat ze nog aan het ontbijt zaten, en dat ook Renske Iris Bernhard en Karel een slab voor hadden, en gevoerd werden, hier keek Wilma wel vanop.
Voor dat ze hierop reageert, gaat ze eerst naar Nelleke, en zei terwijl ze haar aan keek." Je ziet er goed uit meid".
"Ja het gaat aardig goed nu maar, als ik, zoals gisteravond moe ben dan kan ik bijna niets meer, en zit ik er net zo bij als Iris en Renske nu en moet ook ik gevoerd worden" antwoordde Nelleke.
Dan vroeg Wilma aan Marga hoe het nu zat met Renske Iris Bernhard en Karel.
Direct vertelde Marga dat, Renske Iris Karel en Bernhard, al bij hun vorige bezoek, hadden aangegeven, dat ze zelf Wilden ervaren wat Olaf Marjolein Jan-Willem en Nelleke dagelijks ervaren.
Dus wilden ze praktisch bijna net zo afhankelijk van zorg zijn, en dus krijgen ze spierverslappers, zodat ze bijna geen kracht meer in de armen en handen hebben,
Ook voelen ze niet meer dat ze moeten plassen of poepen, en doen ze dat dus ook ongemerkt in hun broek of liever hun luier."
"Ik zei niet voor niets gister al dat het ook Iris of Renske kon zijn, zo besloot Marga haar verhaal.

Ondertussen waren ze klaar met eten, en werden de tanden gepoetst en de jassen aangetrokken, en gingen ze naar het busje, en zette Wilma direct de rolstoelen erin.
Ondertussen zette Marga Renske Iris Nelleke Bernhard en Karel op de stoelen, en vast in de gordel.
Dan stapte ook Wilma en Marga zelf in, en reden weg na 1 kwartier, kwamen ze aan bij het kronenburgerpark.
Direct Vielen de verschillen in hoogte op, vooral bij Iris en Renske.
"Dat valt nog niet mee" zuchtte Bernhard en Karel.
Dan roepen Iris en Renske op uitdagende toon, " dat zijn nou stoere jongens".
Dan laat Renske er op volgen, "kom op Iris, dan zullen we die 2 watjes eens wat laten zien".
Even dreigt er een gevecht, want dat laten Bernhard en Karel natuurlijk niet op zich zitten maar, voor het zo ver komt grijpt Wilma in en zegt tegen Karel en Bernhard," laat die 2 praatjesmakers, het eerst maar eens bewijzen".
Daar stemmen Karel en Bernhard lachend mee in.
Vol goede moed beginnen Iris en Renske te duwen maar, al snel lopen ze te zuchtten, en te hijgen, maar klagen doen ze niet.
Ondertussen proberen Marjolein en Jan-Willem te helpen door met hun handen aan de wielen te draaien, en ondanks dat ze niet veel kracht hebben, helpt het wel en zetten ze dapper door na 10 minuten zijn ze helemaal boven, ook Marjolein en Jan-Willem zijn helemaal buiten adem.
Dan daagt Renske Karel en Bernhard nog eens uit, door te zeggen," Iris zie je nu dat wij sterker zijn, dan die 2 watjes daar".
Waarbij ze wijst naar Bernhard en Karel.
Dan doen Bernhard en Karel, alsof ze de beide meisjes willen grijpen maar, voor dit kan gebeuren, grijpt Marga in en zegt, "meiden de jongens mogen straks in de Stad laten zien wat ze kunnen".

Aangekomen bij de vijver, worden Jan-Willem Marjolein en Olaf zo neergezet dat ze gemakkelijk brood in de vijver kunnen gooien.
Dan zei Renske verrukt, "moet je kijken Iris, ze hebben hier zwarte zwanen", dan bleek, dat ze dit allemaal bijzonder vonden.
Dat gold ook voor Olaf Marjolein Jan-Willem en Nelleke, ondanks dat zij het al vaker hadden gezien.
Na een tijdje gingen ze door naar de weide met geiten bokken, en wat al niet meer hier aangekomen, kwamen de dieren direct kijken, of er wat te happen viel.
Marga zei dat er niet gevoerd mocht worden, dit verbaasde de rest van het gezelschap, maar toen ze vertelden waarom dat was, begrepen ze het direct.

Na een half uur gingen ze de Stad in om wat te drinken.
Aangekomen bij een restaurant, bestelde Marga voor Allemaal koffie of cappuccino daarbij vroeg ze of het voor de jongelui in de meegebrachte mokken kon.
Hier werd wel even van opgekeken, maar het werd wel gedaan.
Nadat iedereen zijn /haar mok leeg had, gingen ze snel naar huis hier aangekomen was het echt de hoogste tijd om iedereen te verschonen.
In een aantal gevallen was het maar net op tijd, en voor Olaf Renske en Iris was het zelfs al te laat.
Vlak voordat ze thuis waren, had Renske al gevoeld, dat haar luier lekte, en was gaan hangen.
Olaf voelde intussen de achterkant van zijn broek nat worden, wat direct een gilletje van zijn kant veroorzaakte.
Ook bij Iris was de luier totaal verzadigd, dat merkte ze toen ze ging zitten, en de luier voelde soppen.
Dan zei Marga, "Wilma als jij Marjolein Jan-Willem Bernhard en Karel verschoont, en klaarmaakt voor de nacht dan ga ik Iris Renske Olaf en Nelleke douchen"," dat is goed" zei Wilma.
Direct ging Marga met Nelleke Olaf Renske en Iris naar de badkamer vlak daarna ging Wilma met de rest naar de geimproviseerde commode.
Waar Wilma het hele stel snel verschoonde en in pyjama hielp en weer naar beneden stuurde voor het eten.
Omdat het al vrij laat was, had Marga het beperkt tot een kop soep en een broodje ei.
Om te veel geknoei te voorkomen had ze de soep in een mok gedaan, zodat het voorzichtig opgedronken kon worden.
Ondanks dat ze allemaal zelf hun soep opdronken, en het broodje op aten, en de vermoeidheid werd er nauwelijks geknoeid.
1 half uur later was alles op, en aangezien het al bijna half 9 was, werden ze direct naar bed gebracht.

Weer beneden praten Wilma en Marga nog even na, toen tegen kwart over 9 ineens de bel ging.
Marga liep de gang in en deed de deur open en zag Kimberley staan, en liet haar binnen dan vroegen beide moeders, "wat brengt jou nog zo laat hier?."

"De creaclub is uitgenodigd door de lokale scoutingclub de langenberg om samen oud en nieuw te vieren en de avond daarvoor gaan we met zijn allen in het gebouw van de creaclub slapen en nu ben ik bezig om alle ouders te bezoeken om dat te vertellen"
"HM scouting lijkt me nou niet iets voor kinderen met een handicap" mompelde Wilma.
"Dan denk ik, dat u zich behoorlijk vergist" was het antwoord van Kimberley. misschien inderdaad niet wat betreft hutten bouwen en dergelijke".
"Maar, ze doen ook dingen op creatief gebied, en verder draait het veel om samen werking, en grenzen verleggen".
"Ook bij de scouting zitten kinderen met een lichamelijk of verstandelijke beperking, maar ook wel leden in een rolstoel".
"Voor zover ik weet niet iemand die hulp nodig heeft bij eten of drinken, maar ik heb begrepen dat het geen probleem is".
"Dat zelfde geldt wat betreft de incontinentie".
"Maar, nogmaals samenwerken, en er uit halen wat er in zit, staat juist bij scouting, hoog in het vaandel" vertelde Kimberley
Dit verhaal stelde Wilma enigzins gerust afgesproken werd dat het hele stel de volgende middag om half 2 bij de creaclub zou zijn en dat ook Iris Renske Karel en Bernhard mee mochten komen, de rest zouden ze morgenmiddag horen.
Dan dronk Kimberley haar koffie op, keek op de klok, die aangaf dat het bijna 10 uur was en zei Kimberley dat ze nodig naar huis moest.

De volgende morgen 1 dag voor oud en nieuw, werd iedereen rond 8 uur wakker gemaakt en terwijl Miranda Jeroen en Marga de anderen aan het wassen waren, vertelde Marga dat ze gisteravond Kimberley op bezoek had en dat ze om half 2 allemaal op de creaclub werden verwacht.
"Dan moeten wij ons vanmiddag met zijn 4 tjes zelf vermaken", dachten Renske en Bernhard te begrijpen" nee hoor integendeel" lachte Marga.
"Jullie worden vanmiddag ook verwacht".
Om de boel een beetje te kalmeren, zette Marga de hele club aan het werk.
Groente snijden afwassen afdrogen voor iedereen was wel wat te doen, ook Olaf en Jan-Willem hielpen mee, daardoor waren ze snel klaar, en konden ze rustig koffie drinken nu leek het wel of de tijd kroop maar na nog wat spelletjes was het 12 uur, en tijd om te lunchen.
Dit had wel wat voeten in de aarde, aangezien Olaf Marjolein en Jan-Willem maar ook Nelleke aardig wat van hun krachten hadden gevergd.
Ook Bernhard Karel Renske en Iris waren aardig moe geworden dat had tot gevolg dat ze eigenlijk alle 7 hulp nodig hadden.
Dat zorgde voor nog al wat regel werk, aangezien Miranda Jeroen en Marga er 7 moesten helpen.
Toen ze klaar waren met eten was het inmiddels al kwart voor 1 was, zodat eigenlijk snel weg moesten, terwijl het hele stel ook nog verschoond moest worden.
Doordat dit voor Miranda en Jeroen al een routine klus was, was het binnen 10 minuten gebeurt, en om 5 over 1 konden ze gaan.
Precies om half 2, stappen ze naar binnen.
Nadat alle jassen zijn uitgetrokken en opgehangen, schuiven ze aan bij de grote tafel nadat iedereen van koffie of thee is voorzien, begint Jan het verhaal.

"Jongens en meisjes allemaal welkom, ik zie dat we vanmiddag aardig wat gasten hebben, ook jullie hartelijk welkom".

"Jongens en meisjes ook nu hebben we weer een uitnodiging van de scouting om te komen logeren en met hen oud en nieuw te komen vieren, in het clubhuis."
Direct reageert bijna de hele club enthousiast maar, Olaf en Marjolein, en ook Jan-Willem hebben hun bedenkingen.
"Jammer dat de scouting niet is ingesteld op handicaps" zucht Marjolein.
Direct valt Suzanne haar in de rede," mis Marjolein, ook kinderen/jongeren met een handicap zijn welkom bij de scouting".
"Ze hebben of aparte groepen, of altijd wel leden met een handicap en ook hier wordt gekeken wat er wel kan, in plaats van wat er niet kan".
Dit wordt direct bevestigd door Kimberley en Jan.
Dan zegt Kimberley, " trouwens jullie hebben de afgelopen maanden al behoorlijk wat gepresteerd."
"Daar waren genoeg dingen bij waarvan ook Jan en ik soms dachten dat lukt ze nooit maar, iedere keer kwamen wij bedrogen uit".
"Bovendien gaan we nu wel knutselen en tekenen, maar niet timmeren of zagen,laat staan hutten bouwen".
Dan neemt Jan het verhaal over en bevestigd het verhaal van Suzanne dat ze bij de scouting ook leden met een handicap hebben en dat hier zelfs een aparte naam voor is, BLAUWE VOGELS.

"Maar< vaak doen ze binnen valide verenigingen gewoon mee.".
Dat laatste had Marjolein ook al begrepen van Suzanne.
"Trouwens het gaat er bij de scouting juist om, dat je met elkaar samen werkt en nogmaals nu gaan we echt geen hutten bouwen of iets dergelijks".
Al met al was de middag al ver gevorderd, en was het al weer eens tijd voor wat drinken.
Waarbij het maar goed was dat Olaf Marjolein Jan-Willem maar, ook voor Nelleke het in een afgesloten beker kregen.
Na de drank werd er nog behoorlijk geknutseld, en ook nu lieten Olaf Marjolein Jan-Willem en Nelleke weer eens zien waar ze ondanks hun beperkingen nog toe in staat waren.
Olaf was bezig met beeldhouwen en het werd steeds mooier, en Marjolein was figuurtjes aan het knippen.
Suzanne en Sandra zagen wel dat het Marjolein veel moeite koste om het mooi te krijgen.
Toch lieten ze haar rustig haar gang gaan omdat, ze inmiddels heel goed wisten dat Marjolein het zelf wilde doen en het onder geen beding uit handen wilde geven.
Dat was wel weer gebleken toen Renske in haar onschuld vroeg of ze moest helpen, of het zelfs over moest nemen.
Wat haar een boze blik van Marjolein opleverde zowel Sandra als Suzanne moesten toegeven dat Marjolein maar ook Olaf, sinds ze hier iedere week kwamen, steeds handiger werden.
Dan zei Sandra tegen Renske, "juist als het voor ons lijkt, dat het ze niet lukt, moet je juist niet ingrijpen, maar ze rustig verder laten werken".

"Want zowel Olaf als Marjolein willen in de 1e plaats laten zien wat ze kunnen en ten 2e beter worden, en meer kunnen maken".
Dan ging Renske weer verder met haar eigen project.
3 kwartier later, het was inmiddels kwart over 4, gaf Kimberley opdracht om de bezigheden af te ronden, en op te ruimen daarna zou er een verrassing volgen.
20 minuten later was alles opgeruimd, en zei Jan dat ze als afsluiting samen zouden gaan eten.
Dit veroorzaakte lichte paniek bij Olaf Marjolein Jan-Willem en Nelleke, aangezien het wel weer eens tijd werd voor een schone luier, en ze alle 4 geen luiers hadden meegenomen.
Daarnaast hadden ze ook geen SLABBERS bij zich maar, nog voor ze dat hadden kunnen uiten, had Kimberley, al door wat het probleem was.
Direct kwam ze bij hen, en zei "er is niets aan de hand, Marga heeft al luiers, en voor elk van jullie ook een slab gebracht."
" Bovendien denk ik dat er in de groep genoeg zijn, die jullie willen helpen".
Dan zei Nelleke dat ze nu echt verschoond moest worden maar, ook Marjolein en Bernhard gaven aan dat ze nu wel verschoond wilden worden.
Direct stonden ook Miranda en Jeroen op.
Dan zei Kimberley, "ik wil niet dat jullie de verschoningen doen Miranda als je zelf verschoont moet worden mag jij mee lopen maar, ik wil niet dat jullie de verschoning doen ik vindt dat jullie het al vaak genoeg doen".
"Oké" en Jeroen ging weer zitten, direct stonden Suzanne en Sandra op," Kimberley, wij doen het wel".
"Kunnen jullie dat?", vroeg Kimberley.
"Ja hoor, wij hebben vaak genoeg geoefend op Neefjes en nichtjes", lachte Sandra.
"Oké neem het hele stel maar mee, luiers doekjes en talkpoeder, liggen in de rustkamer daar kun je ze op het bed verschonen".
Wat Suzanne en Sandra er niet bij vertelden, was dat ze zelf nog bijna iedere nacht in bed plasten.
"Rustkamer? " vroeg Olaf terwijl ze de grote zaal verlieten.
"Ja overdag worden hier vaak activiteiten voor senioren georganiseerd en sommige slapen tussen de middag 1 uurtje" zei Sandra, terwijl ze door liep.
Na 3 minuten waren ze bij de rustkamer 1 maal binnen, zagen ze verschillende maten TENAMAXI liggen.
De luiers voor dit groepje had Kimberley op een apart stapeltje gelegd.
Direct wees Nelleke, welke ze hebben moest, en ging vervolgens direct liggen en trok Sandra haar broek omlaag, en opende de romper schoof deze omhoog, en opende dan direct de luier van Nelleke en zag dat Nelleke deze volledig had vol geplast, en dat ze ook een beetje had gepoept, dat vond Sandra niet echt prettig.
Maar, direct vermaande ze zichzelf, wetende dat Nelleke het niet kon helpen snel gooide ze de vieze luier weg, en begon Nelleke lekker te wassen.
Aan het gezicht van Nelleke kon Sandra wel zien, dat Nelleke het prettig vond. om verlost te zijn van die vieze luier, gezien de glimlach op haar gezicht

Al snel was Nelleke gewassen en verschoond, en was Miranda aan de beurt intussen keken Sandra Suzanne Miranda aan, en zeiden "Jou beurt.
Ondertussen was Miranda al gaan liggen, en had Suzanne een schone luier voor haar gepakt.
Dan trok Suzanne de broek van Miranda uit, en opende haar romper. direct rook Suzanne het al, ook Miranda had een poepluier maar, ook Suzanne deed of het de normaalste zaak van de wereld was.
Dan haalde Suzanne zonder boe of bah de vieze luier onder Miranda vandaan maakte haar schoon, en deed haar een schone luier om.
Dan werd Miranda weer aangekleed, en kon ze weer opstaan.

Dan hielpen Miranda en Nelleke Sandra en Suzanne, Olaf Marjolein of Jan-Willem uit de rolstoel op bed, en na afloop weer terug.

Ten slotte werden ook Renske Iris Bernhard en Karel verschoond.
Ook Renske en Jan-Willem hadden een poepluier, de rest had gelukkig alleen maar geplast alles bij elkaar had het bijna 3 kwartier geduurd eer ze allemaal waren verschoond.
Tot slot wasten Suzanne en Sandra hun handen, dan konden ze terug naar de grote zaal waar de volgende ronde koffie/thee al klaar stond, toen dat op was, was het tijd voor het diner.
Direct kregen Olaf Marjolein Nelleke Jan-Willem Renske Iris Karel en Bernhard een slab voor.

Dan zei Kimberley, " jongen meisjes we hebben vandaag best een grote club, die een slab voor krijgen en hulp nodig hebben met het eten".
"Doe of het de gewoonste zaak van de wereld is", dat werd direct plechtig beloofd want de hele club had inmiddels zoveel respect, voor Olaf Marjolein Jan-Willem en Nelleke.
Maar, ook voor Renske Iris Karel en Bernhard, dat direct werd aangeboden om te helpen en niemand het in het hoofd haalde om rottigheid uit te halen.

Direct dienden zich meer vrijwilligers aan dan er nodig waren en werden Joost Mirte Marco Sandra Arjan en Annemarie aangewezen, om te helpen met eten geven.
Heel moeilijk was het niet aangezien het aardig vast voedsel was, Boerenkool met worst.
Ondanks dat iedereen behoorlijk moe was, en het voor de meeste helpers de 1e keer was, was ging het praktisch zonder knoeien dat gebeurde maar zelden.
Tot slot was er ijs, en ook dat ging zonder knoeien, toen ook dat op was bleek het al bijna 8 uur te zijn, dus tijd om naar huis te gaan, althans dat dachten Olaf en Marjolein maar, dan zei Kimberley, " als degene die kunnen even helpen opruimen dan kunnen we daarna nog een spel doen, en vervolgens gaan slapen".
"Gaan slapen" mompelden Olaf en Marjolein," we gaan toch zo naar huis?".

HOOFDSTUK 52 DE DROPPING

"Nee we blijven hier slapen, leuke verrassing, of niet soms"?.
"Dat doen we vaker in de schoolvakanties".
"Wat kleding en luiers betreft, dat is allemaal al hier en morgen gaan we feestvieren, en slapen bij de scouting".
Vol verbazing keken Olaf en Marjolein de groep rond, en zagen alleen lachende gezichten.
Dan vertelden Miranda en Jeroen maar, ook Renske en Iris dat ze dit al wisten, maar hun mond moesten houden.
"Ja ook alle gasten, blijven slapen" lachte Jan.
Dan begonnen ze met opruimen, en vroeg Kimberley, terwijl ze Olaf en Marjolein aankeek," kunnen jullie ook even helpen?".
Dan zei Olaf, "Jazeker, zet de borden maar op mijn blad, dan breng ik ze naar de keuken" en Marjolein gaf aan, dat ze ging helpen bij het afdrogen.
Binnen 1 half uur was alles opgeruimd ondertussen was het de hoogste tijd voor een verschoning.
Nadat dit was gebeurd, en alle anderen naar het toilet waren geweest. was het tijd voor de dropping, waarbij voor Olaf bleek er een duw rolstoel was geregeld.

Verder was het zo dat Olaf Marjolein en Jan-Willem in de vrachtwagen zouden worden getild, zodat ze samen met alle anderen naar de dropplaats zouden gaan.
De rolstoelen zouden in de aanhanger mee gaan, dan zei Jan, "nog even dit," laat onderweg terug Olaf Marjolein en Jan-Willem, mee denken over de route en blijf op het verharde pad."
Dan was het tijd om de jassen aan te trekken, en naar buiten te gaan waar de vrachtwagen al klaar stond.
Met hulp van een paar sterke vaders, zaten Olaf Marjolein en Jan-Willem, al snel in de laad ruimte, stevig tegen de wand met naast zich Miranda Jeroen Pim Paul Sandra Suzanne en Karel.
Het koste best moeite, om niet te vallen en goed te blijven zitten maar, na 1 half uur, stopte de vrachtwagen midden in het bos.
Nadat ze allemaal uit de vrachtwagen waren, werden er 3 groepjes gevormd, met in elk groepje, een rolstoel.
Dan werd er nog gezegd, dat ze elkaar moesten afwisselen, bij het duwen.
Tot slot werd achterop elke rolstoel een tas met pakjes drinken en snoep voor onderweg opgehangen.

Wat Kimberley en Jan er niet bij zeiden, was dat verspreid over de route door het bos, een aantal ouders Vermomd als, Heks Spook of ander Monster of griezel in het bos verstopt zaten.
Die als er een groep in de buurt kwam, enge geluiden zouden maken en of zelfs te voorschijn zouden springen.
Maar, gelukkig voor Olaf en Marjolein hadden ze in de vrachtwagen al gehoord van acties uit eerdere jaren.
Dan zei Arjan," ik hoop maar, dat we deze keer onze broek droog houden, en niet net als verleden jaar weer de nodige natte broeken hebben".
Dan tegen Olaf en Marjolein "dit is niet tegen jullie, maar we hebben wel mee gemaakt dat verschillende deelnemers, het van schrik in hun broek deden"," praat me er niet van", mompelde Sandra, bij de gedachte liep Suzanne rood aan.
Intussen hadden ze de dropplaats bereikt en stapten ze allemaal uit, en werden Olaf Marjolein en Jan-Willem uit de vrachtwagen getild, en in de rolstoel gezet.
Dan mocht de 1e groep vertrekken.

Groep 1 groep 2 groep 3

Olaf Marjolein Suzanne
Pim Nelleke Jan-Willem
Mirte Paul Annemarie
Sandra Pim Marco
Arjan Carola Renske
Jeroen Joost Karel
Bernhard Iris Carla

Met elke groep ging een vader of moeder mee als begeleider, welke de beschikking had over een sterke zaklamp.
Dan keek Kimberley op haar horloge, en gaf ze het sein dat de eerste groep mocht vertrekken, vol goede moed gingen ze op pad.
Het eerste stuk liep na 1 bocht praktisch recht uit en was redelijk vlak maar, na 1 kwartier, kwamen ze bij een T splitsing.
Waar ze links afsloegen, en loste Arjan Jeroen af bij het duwen van Olaf.
Vlak daarna schrok de hele groep zich een hoedje, toen er ineens een Heks midden op het pad stond, en de weg versperde, en riep met een gemeen lachje "kijk kijk daar komt mijn avond eten aan".

Gelukkig mochten ze na het overhandigen van wat snoep toch verder de volgende hindernis volgde al snel een droge sloot, waar ze overheen moesten, maar waar was nu die brug?
Pas na 5 minuten in het donker turen, zei Arjan," volgens mij, 100 meter naar rechts".
Heel voorzichtig gingen ze de aangegeven richting uit, en zagen al snel de bedoelde brug. daar aangekomen bleek dat ze een behoorlijk stuk omhoog moesten.
Arjan die op dat moment Olaf duwde, vroeg al snel om assistentie uiteindelijk waren er 4 paar handen nodig om boven te komen.

Aan de andere kant van de brug werd de rolstoel gedraaid, en daalden ze voorzichtig af.
1 keer beneden ging het weer verder en na nog 2 bochten, stond er ineens een verlicht kraampje waar een vader en moeder achter stonden met, bekers warme chocolademelk.
Direct vroegen ze hoe het tot nu toe ging.
"Best goed, alleen dat bruggetje was behoorlijk pittig", antwoordde Mirte "en jij Olaf, heb je het niet koud?".
Vroeg Nienke, de moeder van Annemarie," nee hoor ze hebben me goed ingepakt maar, ik zou ook wel chocolademelk lusten".
Zei hij terwijl hij zag dat dit in plastic bekertje werd geschonken, en uitgedeeld.
Dan bukte Johan, de vader van Sandra zich, en haalde uit een doos onder de tafel, 1 van de aangepaste bekers vulde deze sloot hem af, en gaf hem dan aan Olaf.
Die direct begon te drinken, en terwijl ze daar stonden kwam de 2e groep er ook al aan.
Aangekomen vertelde Joost dat ook zei zich een paar keer lam waren geschrokken, van de onverwachte verschijningen en dat ook zij moeite hadden gehad met het bruggetje.
Ook vertelde hij dat Nelleke en Marjolein, bij het zoeken van de weg erg goed mee deden intussen was ook deze groep voorzien van chocolademelk.
Waarbij er voor zowel Marjolein als voor Nelleke, een speciale beker was, al snel was nu ook de derde groep aangekomen, en voorzien van Warme chocolademelk.
Een kwartier later, vertrok de 1e groep weer voor het 2e deel, na vertrek ging het direct rechtsaf, en liep het pad lichtjes omhoog.
Dan riep Pim, die opdat moment Olaf duwde, dat hij wel wat hulp kon gebruiken.
Deze keer waren het Sandra en Mirte die te hulp schoten, en samen Pim aflosten, en samen Olaf omhoog duwden.
Boven gekomen, flitste er direct een felle lamp aan, en uit de bosjes klonk een zware stem, "wat doen jullie daar?".
Olaf en de beide meisjes schrokken ervan maar, dan herstelde Olaf zich en vertelde hij van de dropping nu kwam er een grote beer uit de struiken die de hele groep, een koekje gaf, en voor de rest van de tocht succes wenste.
Na nog 20 minuten, bereikten ze de rand van het bos, waar Jan stond te wachten met koffie en thee 20 minuten later waren de 2 andere groepen er ook, en voorzien van drinken.

Nu vertelde Kimberley dat dit het eind van de tocht was, en dat ze hier zo door een grote bus werden opgehaald.
Die ze zou terug brengen naar het clubgebouw 10 minuten later kwam de bus aanrijden.
Dan opende de chauffeur zowel de voor achter als de voordeur, kwam vervolgens naar achteren en liet de lift naar buiten schuiven, en zakken.
Dan duwde hij Marjolein op het lift plateau, sloot het plateau af en drukte op de knop, zodat de lift omhoog ging.
Boven gekomen, werd de voorste plank omlaag geduwd, en duwde de chauffeur, Marjolein verder de bus in, en zette haar direct achter 2 stoelen neer.
Dan pakte hij 2 klemmen, en zette daarmee de rolstoel vast aan de bodem Precies zo ging het even later bij Olaf en Jan-Willem.
Ondertussen was ook de rest van de groep ingestapt,20 minuten waren ze weer terug bij het buurthuis.
Daar deed de vraag zich voor, of eerst wat drinken en verschonen om kleedden en tanden poetsen of eerst verschonen omkleden en dan wat drinken.
Na gevraagd te hebben, hoe het met de luiers stond, werd besloten eerst wat te drinken en al snel was iedereen voorzien van een sapje.

1 half uur later, was het echt tijd om te gaan slapen, aangezien het al bijna 1 uur was.
Nu was alleen nog de vraag, wie de verschoningen zou doen.
Sandra stond op, en zei," laat Suzanne en mij dat maar, doen dan kunnen wij ook direct onze nachtluier omdoen en omkleedden".
Olaf en Marjolein keken elkaar aan, nu snapten ze pas waar de handigheid van het verschonen bij Suzanne en Sandra vandaan kwam.
Dan vroeg Kimberley of ze ook konden helpen, bij het tandenpoetsen.
"Dat moet wel gaan" antwoordde Sandra.
Helemaal toen ze hoorde dat, ze allemaal een elektrische tandenborstel hadden.
Dan zei Sandra tegen Suzanne," laten we eerst maar alle tanden poetsen".
"Dat lijkt mij ook", was het antwoord.
Een kwartier later, waren alle tanden gepoetst, en konden ze gaan verschonen en omkleedden gelukkig konden ze elk 1 doen, zodat er 2 tegelijk konden.
Dan vroeg Suzanne, of Miranda Nelleke Iris Renske Karel en Bernhard, zich verder zelf konden omkleedden, zodat zij en Sandra zich konden beperken tot Olaf Marjolein en Jan-Willem.
Dat bleek geen probleem, mede hierdoor waren ze nu snel klaar en gebeurde er iets, waar vooral Olaf en Marjolein niet op hadden gerekend.

HOOFDSTUK 53 NAAR DE SCOUTING

Want hoewel ze al hadden begrepen, dat Sandra en Suzanne in bed plasten, hadden ze niet gedacht dat ze direct in hun aanwezigheid, hun nachtluier om zouden doen.
Intussen was Sandra gaan liggen, en was Suzanne bezig haar broek en slipje uit te trekken om vervolgens haar schaamstreek schoon te maken.
Dan pakte Suzanne nog 1 nachtluier van de stapel, vouwde deze open en vroeg Sandra haar benen op te trekken, direct schoof Suzanne de nachtluier onder Sandra die vervolgens direct haar benen weer liet zakken.
Dan trok Suzanne de luier tussen Sandra haar benen door omhoog, strak en sloot hem af en ging Sandra staan, en trok ze zelf haar nachtpon aan.
Dan hielp Sandra Suzanne, en terwijl ze daar mee bezig was zei Olaf," nu snap ik, hoe het komt dat jullie ons zo goed kunnen helpen".
Nu zuchtte Suzanne eens diep terwijl ze nadacht of ze het wel of niet moest vertellen, ze besloot het maar te doen.
Maar, voor ze wat kon zeggen sprongen de tranen in haar ogen en kwam Marjolein overeind, en sloeg haar arm om Suzanne heen.
Terwijl ze zich met haar andere hand aan het bed vasthield.
Ondertussen had Sandra het woord genomen, en vertelde dat zij zelf en Suzanne al hun hele leven in bed plaste" maar, dat is nog niets vergeleken met jullie" zo besloot ze haar verhaal.
Dan waren ze klaar en gingen terug naar de rest van de groep.

"Zo dames, is het allemaal gelukt?".
"Ja hoor" antwoordde Sandra "en jullie hebben ook maar gelijk jullie luier omgedaan?".
"Ja inderdaad, dan begonnen beide meiden te lachen, en vertelden ze dat Olaf en Marjolein niet hadden verwacht dat Sandra en Suzanne in bed plasten.
"Tja dat komt net als incontinentie wel vaker voor", antwoordde Jan en vervolgde dan, "Suzanne en Sandra, zijn wat dat betreft niet de enige in deze groep".
Ondertussen kreeg iedereen nog een beker thee, en dan zagen ze dat er in de grote zaal allemaal matrassen werden neergelegd, en er ook 4 gewone bedden werden neergezet.
"Voor Olaf Marjolein Jan-Willem en Nelleke, hebben we maar, gewone bedden neergezet anders moeten we te zwaar tillen", zei Jan.
Al snel lag nu iedereen plat, en ging het licht uit waarna er nog heel even werd er nog nagepraat, maar al snel viel de 1 na de ander in slaap.
Kimberley en jan lieten de groep de volgende morgen lang liggen,.
Zodat Suzanne tegen 10 uur de eerste was die wakker werd, dan voelde ze direct dat ze nat was, ondertussen werd ook Marjolein wakker.

Die ondanks alle opwinding van de afgelopen 24 uur, lekker had geslapen maar zoals gebruikelijk, wel goed nat was.
Dan zag Suzanne Marjolein overeind komen, en dat ze op de rand van het bed kwam zitten.
Dan draaide ze op haar buik, en liet Marjolein zich vanaf het bed op de grond glijden.
Dan was Suzanne Marjolein ineens kwijt, en terwijl ze zich afvroeg waar Marjolein was gebleven hoorde ze 1 halve minuut later, " PPSST, en werd er aan haar slaapzak getrokken.
Dan zette Suzanne maar, ook Sandra, die inmiddels ook wakker was grote ogen op, toen ze ineens Marjolein bij hun zagen zitten.
"Kom maar, bij mij liggen, anders wordt je koud".
Dan maakte Suzanne ruimte en kroop Marjolein bij Suzanne in de slaapzak en vroeg Suzanne hoe Marjolein zich had weten te verplaatsen.
"Gewoon kruipend" was het antwoord.
Dan vroeg Marjolein, "ben jij vannacht droog gebleven Suzanne?".
"Nee helaas niet, Marjolein", en ook Sandra gaf toe dat ze nat was.
Dan zei Sandra tegen Suzanne, "zie je nou dat Marjolein ondanks alles, niet voor 1 gat te vangen is?".
"Zeg dat wel" was het antwoord.
Ondertussen waren ook Jan-Willem en Nelleke wakker geworden, en merkten direct, dat Marjolein verdwenen was.
Dan keek Nelleke eens rond, en zag dat Marjolein helemaal bij Suzanne en Sandra op het matrasje lag en zei dan tegen Olaf, "moet je kijken het is weer zo ver, "Marjolein heeft zich weer eens uit bed laten glijden".

Intussen werd ook de rest rustig wakker, en toen tegen half 11 Kimberley haar hoofd om de hoek van de deur stak, schrok ze toen ze zag dat het bed van Marjolein leeg was, die was vlug, verder de slaapzak in gekropen.
Direct kwam ze verder naar binnen, maar van Marjolein nog steeds geen spoor want die lag diep in de slaapzak bij Suzanne, hoewel ze het allemaal wisten, zei niemand wat.
Dan keek Kimberley nog eens maar, zag nog steeds niets omdat Marjolein doodstil bij Suzanne in de slaapzak lag.
Maar, die deed net als de rest nog steeds of ze van niets wisten, terwijl Marjolein in de slaapzak de grootste lol had.
Dan keken Suzanne en Sandra elkaar eens aan, en lachte een beetje.
"Aha jullie weten er meer van", reageerde Kimberley direct.
Dan vond Marjolein zelf ook dat de grap lang genoeg geduurd had, en kwam ze met haar hoofd uit de slaapzak..
Wel 2 minuten stond Kimberley perplex, dan vroeg ze "hebben Sandra en Suzanne jou uit bed gehaald?".
Dan zei Suzanne, "mis Marjolein heeft het helemaal zelf gedaan".
"Hoe kan dat nou?", vroeg Kimberley vertwijfeld.
Dan zei Marjolein heel droog," gewoon op de rand van het bed gaan zitten en op mijn buik gedraaid laten zakken, en hier naar toe gekropen, dat was alles".
"O o je bent ook een boefje " zuchtte Kimberley "maar, doe wel voorzichtig".
Dan vertelden Miranda en Nelleke van de verjaardag van Miranda, toen Marjolein dit geintje ook al had uitgehaald.
"Nou goed als je maar, voorzichtig doet maar, hoe krijg ik jou nou terug in de rolstoel?".
"Ik kruip terug naar het bed, en ga weer op het bed zitten". antwoordde Marjolein," laat maar zien dan".
Nu kroop Marjolein terug naar het bed, ging op haar knieën zitten, zette haar handen op de rand van het bed, en drukte zich omhoog.
Kwam op haar buik te liggen, en draaide door op haar rug en kwam zitten dan zat ze uit te hijgen, en zei: "eraf is toch makkelijker dan erop"

"Dat wil ik wel geloven" zei Kimberley, dan hielp ze Marjolein in de rolstoel, en haalde Olaf en Jan-Willem uit bed en zette ze in de rolstoel, dan zeiden zowel Olaf als Jan-Willem dat ze dit Marjolein niet nadeden.
Nadat iedereen zich had gewassen of gewassen was, en aangekleed, werd er tegen 11 uur gebruncht.
In de middag deden ze een spelletje volleybal. tegen 4 uur zei Jan dat ze de spullen gingen pakken, en over 3 kwartier zouden vertrekken.
"Hoever is de scouting hier vandaan?" vroeg Olaf,5 kilometer" antwoordde Jan "maar, hoe gaan jullie dat doen, aangezien de rest op de fiets is?".
Dan zegt Jeroen tegen Miranda," Jammer dat we niet op die speciale fietsen gekomen zijn".
"Wat bedoel je?", vraagt Jan belangstellend.
Dan vertelt Jeroen het hele verhaal, en zegt Jan, "gaan jullie die fietsen maar snel halen ik bel de moeder van Olaf en Marjolein wel".
Dan trokken Miranda en Jeroen hun Jassen aan, en weg waren ze.
Intussen had Kimberly Wilma gebeld, die had beloofd dat ze de fietsen klaar zou zetten.
3 Kwartier later waren Miranda en Jeroen al terug, en na even puzzelen hoe het precies werkte konden ze vertrekken.

ONDERTUSSEN BIJ DE SCOUTING

Het was de zaterdag voor oud en nieuw, dat de begeleiders bij de scouting verzochten, om nog even te blijven, omdat ze nog wat belangrijks te vertellen hadden.
"Jongens en meisjes, jullie weten, dat met oud en nieuw, de creaclub weer op bezoek komt.".
"Ha leuk" riepen Anouk en Martin.
"Ja dat vinden wij ook, en hopelijk wordt het minstens zo leuk als de vorige keer".
"Er zitten nu echter wat mitsen en maren aan".
Dan zagen de begeleiders vooral verbaasde gezichten, maar vertelde Hans het verhaal.
"Om te beginnen is Nelleke in de herfst zo depressief geweest, dat ze daarvoor opgenomen is geweest in de Riethorst, verder heb ik begrepen dat ze sinds enige maanden incontinent is".
"Wat dus inhoud dat, ze het net als jonge kinderen in haar broek doet en dus luiers moet dragen".
"Dan over Jan-Willem, hij is nu ook incontinent daarnaast is hij dusdanig achteruit gegaan dat hij niet meer kan lopen, en dus in een rolstoel zit".
"Ook heeft hij nauwelijks meer controle over zijn handen en armen wat betekent dat hij ook vaak geholpen moet worden met aankleedden eten en drinken."
"Dan hebben ze ook 2 nieuwe leden Olaf en Marjolein, ook allebei in een rolstoel" en ook allebei incontinent en spastische , maar zij zitten niet bij de pakken neer, integendeel".
"Vooral Marjolein geeft niet snel op, ten koste van alles zal ze proberen haar doel te bereiken en pas op, wat je vooral niet moet doen is zeggen dat ze iets niet kan dan zal ze, er alles aan doen om te laten zien dat ze het wel kan".
"Dat zelfde geldt voor haar broer Olaf en ondanks dat Olaf als Marjolein vaak geholpen moeten worden, hebben ze bij de creaclub, al vaak laten zien, waar ze toe in staat zijn".
"Naar ik gehoord heb is dat behoorlijk wat".
"Tot slot heb ik over Marjolein nog gehoord dat, Marjolein het vanochtend heeft gepresteerd om zonder hulp haar bed uit te komen, en ineens bij Suzanne en Sandra aan de andere kant van de zaal op te duiken, en bij Suzanne in de slaapzak te kruipen".

Inmiddels waren Miranda en Jeroen met de fietsen teruggekeerd bij de creaclub waar de bijzondere fietsen volop werden bewonderd.
Dan vroeg Jan of iedereen zo ver was, nadat er nog een enkeling naar het toilet was geweest konden ze gaan.
Snel werden de rolstoelen vast gezet, dan konden ze echt gaan.

Na een tocht van een half uur, draaide de hele club het scouting terrein op waar ze direct enthousiast werden verwelkomd.

Dan nodigde Hans en Coby de creaclub uit om binnen te komen.
Direct vormde zich een grote kring, en terwijl Jan en Hans de bagage naar binnen brachten vroegen Kimberley en Coby wat iedereen wilde drinken.
Direct haalde Kimberley 7 speciale mokken tevoorschijn, welke net als de andere werden gevuld met koffie thee of chocolademelk en kregen ze er allemaal een stuk appelgebak bij.
Terwijl Kimberley de SLABBERS pakten, hadden Olaf en Marjolein al 2 rollators gezien en ook al 2 meisjes en 1 jongen in een rolstoel gespot.
Wat ze op 1 aantal van 25 leden, best veel vonden.
Dan zagen ze niet alleen Kimberly maar, ook Coby met SLABBERS aan komen en vlak daarna jongens en meisjes van beide clubs om te helpen met het gebak.
Het leukste was nog dat, leden van de creaclub leden van de scouting hielpen, en omgekeerd.
Nadat iedereen zich had voorgesteld, raakten Olaf en Marjolein in gesprek met Olga en Martijn, allebei in een rolstoel, en Hugo en Johan.
Die laatste vertelde dat Olga en Martijn volledig mee deden, en je niet moest proberen ongevraagd te hulp te schieten of iets over te nemen, laat staan het wel even voor ze te doen.
Toen Olaf en Marjolein vertelden dat ze incontinent waren, zeiden Olga en Martijn dat ze dat wel kenden maar, er zelf gelukkig geen last van hadden.
Maar, best begrepen dat dit heel vervelend was.
Dan kwamen er nog 2 jongens bij zitten die zich voorstelden als Jaap en Harry en lieten direct merken, na gesproken te hebben met Miranda nu al bewondering te hebben voor Olaf Marjolein Nelleke en Jan-Willem en net zo goed voor Iris Renske Karel en Bernhard.
Ze lagen dubbel van het lachen toen ze hoorden hoe Marjolein eerst bij Miranda haar bed op dook,en dat de vorige nacht bij Suzanne en Sandra nog eens deed.
Dan riep Coby dat er een sapje met wat nog wat lekkers klaar stond.
Dan deden Sandra en Suzanne bij alle 7 een slab voor, en zette het lekkers en sapje zo neer dat ze het makkelijk konden pakken.
Ondertussen vertelde Nelleke nog eens haar verhaal.
Ook Miranda kwam er al snel bij zitten, en zei," Marjolein is een dondersteen maar, Nelleke kan er ook wat van".
Direct vertelde ze van de opname van Nelleke en de verjaardag van Miranda.
"Jullie kunnen het geloven of niet, maar ik schrok me een hoedje toen Nelleke totaal onverwacht ineens voor me Stond".
Dan zei Nelleke, "om eerlijk te zijn, wist ik het weekend voor jou verjaardag al dat als het herstel door zou zetten, ik mocht komen".
"Waarom heb je dat toen niet gezegd" wilde Miranda weten.
"Dat mocht ik niet, om eventueel teleurstelling te voorkomen mocht het toch niet kunnen", antwoordde Nelleke.
Dat begreep Miranda wel.
Dan kwam Coby naar ze toe en zei," als jullie alles op hebben, gaan we een boswandeling maken".
 
Laatst bewerkt:

Little Endy

Sayori the shy Enderman :3 (he/they)
En weer een prima hoofdstuk geschreven :)
Trouwens, mag ik vragen waarom sommige zelfstandige naamwoorden wel eens in HOOFDLETTERS geschreven staan? Heeft het te maken met autocorrectie op je tekstverwerker?
 

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
Little Endy zei:
En weer een prima hoofdstuk geschreven :)
Trouwens, mag ik vragen waarom sommige zelfstandige naamwoorden wel eens in HOOFDLETTERS geschreven staan? Heeft het te maken met autocorrectie op je tekstverwerker?
Soms heeft het inderdaad wel.
Zoals met piyama , maar soms doe ik het ook om de heftigheid van reactie uit te drukken.
Trouwens dit hoofdstuk is nog niet klaar.
de rest komt nu.
Maar nu is dit hoofdstuk wel af.
 

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
Olaf en Marjolein

HOOFDSTUK 54 DE NACHTWANDELING
EN ANDERE AVONTUREN BIJ DE SCOUTING

Nu keken Olaf en Marjolein haar vragend aan.
"We hebben de route zo uitgezet, dat we alleen over verharde paden gaan" antwoordde Coby.
Binnen 5 minuten stonden ze buiten, en ook nu vermengde de clubs snel.
Direct viel het Olaf en Marjolein op, hoeveel de scoutingleden konden vertellen overplanten en dieren, die ze onderweg zagen.
Omgekeerd waren de leden van de scouting net zo verbaasd, over wat Olaf en Marjolein wisten.
Toen ze na een tocht van bijna 2 en een half uur terug waren zei Coby tegen Olaf en Marjolein, "volgens mij is scouting ook wel wat voor jullie?".
Toen Olaf en Marjolein haar bedenkelijk aankeken, zei ze "Olga en Martin zitten toch ook in een rolstoel?".
"Ja maar, ze zijn niet incontinent, en hoeven ook niet geholpen worden met eten en drinken, en aankleedden", zuchtte Marjolein diep, dat laatste hoorde ook Kimberley, en zei dan.
"Jij moet je zelf niet zo onderuit halen, Marjolein", "Jan en ik, hebben al vaak, ook nu weer gezien waar jullie toe in staat zijn".
"Wat de incontinentie betreft, denk ik dat er net als Sandra en Suzanne er wel meer zijn die jullie willen verschonen".
Dan zei Kimberley, "wat het eten betreft, ligt het er maar helemaal aan hoe moe jullie zijn".
Ondertussen was iedereen vlak voor de jaarwisseling, nog een keer verschoond toen ze daarvan terug kwamen, stonden er ineens oliebollen en appelflappen op tafel.
Ook had iedereen die nog medicatie moest hebben dat inmiddels gehad.
Dan was het tijd om te feesten, en aangezien het bijna 12 uur was, vormden ze 1 grote kring op de grond.
Nu zaten Olaf Marjolein Jan-Willem Olga en Martin toch wel erg hoog.
Direct reed Marjolein weg uit de kring en spoedde ze zich naar de tafel, direct vroeg Coby" wat ga jij doen Marjolein".
Nu had Marjolein de tafel bereikt, zette een stoel naast haar rolstoel, en schoof het blad weg maakte de veiligheidsgordel los.
Pakte met 2 handen de rand van de tafel vast en hees zich daaraan omhoog en liet zich dan op de naast de rolstoel staande stoel zakken.
Nu zag ze de rollator van Ineke staan, trok deze naar zich toe en zette deze op de rem, dan trok ze zich daar aan omhoog, en stond ineens rechtop.
Nu zat iedereen vol verbazing naar haar te kijken, en kwam Kimberley in actie," Marjolein, wat doe je nu?".
Dan zei Marjolein," Ik wil ook in de grote kring zitten", intussen liep ze met hele kleine stapjes naar de grote kring.
Daar aangekomen zette Marjolein de rollator op de rem, en kroop naar de kring, waar inmiddels ruimte werd gemaakt.
Dan draaide Marjolein zich op haar billen, en ging tussen Suzanne en Renske zitten.
Coby en Kimberley hadden er verbaasd naar staan kijken, dan vertelde Kimberley aan Coby wat Marjolein de afgelopen nacht had gedaan.
Ook vertelde Olaf dat Marjolein, tot in de zomervakantie, had kunnen lopen "maar, dan nog", zei Olaf.
Dan mompelde Coby, "die Marjolein is inderdaad niet voor de poes".
Dan vroegen Kimberley en Coby of Olaf Jan-Willem Olga en Martijn ook uit de rolstoel wilden, en inderdaad wilden ook zij in de kring komen zitten.

Dan haalde Coby Jan en Hans erbij, die verzochten vervolgens de groep om ruimte te maken en haalden dan Olaf Jan-Willem Olga en Martijn uit hun rolstoel, en plaatsten ze in de grote kring.
Dan werd de kring zo gezet, dat alle rolstoelers, met hun rug tegen een muur aan zaten en kregen ze allemaal een oliebol en een appelflap maar, indien nodig eerst een slab voor.
Ondertussen fluisterde Kimberley Coby in het oor," zie je nu wat voor opdondertje Marjolein is?".
"Ja maar, ik begrijp heel goed dat ze ook in de kring wil", intussen was het groot feest.
Klokslag 12 begon iedereen door elkaar te kruipen, terwijl ze elkaar een gelukkig nieuwjaar wensten.
Dan ging het feest nog door, maar om half 2 vonden de begeleiders het mooi geweest en stuurden iedereen naar bed.
Marjolein begon direct te kruipen, Olaf probeerde dat ook maar, dat ging dusdanig lastig dat Jan en Henk ze 1 voor 1 op een rollator zette en zo naar bed brachten.
Ook hier lagen ze bijna allemaal op een matras op de grond, maar waren er voor de rolstoelers bedden neer gezet.
Tot slot zei Kimberley tegen Marjolein, dat ze voorzichtig moest doen en deed Kimberley het licht uit, vrijwel direct vielen ze allemaal in slaap.
Ook deze ochtend waren ze pas rond 10 uur wakker, en weer was Marjolein 1 van de 1en ook nu was ze niet van plan lijdzaam af te wachten, tot ze uit bed gehaald zou worden
Hoe zachtjes en voorzichtig Marjolein ook te werk gaat, toch worden Carola en Annemarie wakker, en hebben direct door, wat er gaande is.
Dan komen ze beide uit hun slaapzak, en gaan op het geluid af, dichterbij gekomen, zien ze dat Marjolein op de rand van haar bed zit.
"Wat ga jij doen Marjolein?", klinkt ineens de stem van Carola.
Dan antwoord Marjolein, "punt 1 ik kan niet meer liggen, ten 2e mijn nachtluier, voelt kletsnat en vies aan Kunnen jullie mij helpen?".
Vraagt Marjolein, wetende dat Carola en Annemarie jonger zijn, dan zij zelf.

Dan pakt Annemarie de rolstoel, en zet deze bij Marjolein neer.
Dan pakken ze ieder aan 1 kant Marjolein onder de oksel, en Marjolein zelf pakt de armleuningen van de rolstoel, dan komt ze voorzichtig omhoog, en draait voorzichtig 1 halve slag, zodat ze kan gaan zitten.
Terwijl Carola en Annemarie helpen met wassen en aankleedden worden langzaam ook de anderen wakker.
Direct zien Miranda en Nelleke, dat Marjolein maar, ook Annemarie en Carola verdwenen zijn.
Dan horen ze gerucht uit de badkamer, en begrijpen direct dat Marjolein maar, ook Annemarie Carola in de badkamer bezig zijn .
Nu staan Nelleke en Miranda op, om te gaan kijken, direct voelen ze hun eigen vieze luier en terwijl Nelleke aanklopt, voelt Nelleke dat ze weer aan het plassen is.
Dan opent ze voorzichtig de deur, en zien dat Annemarie Marjolein net heeft afgedroogd, en nu bezig is, met het omdoen van Marjoleins luier.
"Lukt het Annemarie?", vraagt Miranda.
"Het afdrogen was beetje lastig maar, dit gaat prima" antwoordt Annemarie, terwijl Marjolein terug draait op haar rug.
Dan trekt Annemarie de luier omhoog," heb je talkpoeder in de schaamstreek gestrooid?" dat staat direct naast de luiers".
"Oeps bijna vergeten".
Maar, dan doet ze het alsnog, trekt de luier strak, en sluit deze.
Dan vraagt ze, "zo goed Marjolein"" ja je hebt hem strak genoeg gedaan".
Ondertussen heeft Carola Marjolein haar de romper aangetrokken en gesloten en is ze bezig met de sokken daarna is de broek aan de beurt.
Als deze gesloten is, helpen Nelleke en Miranda Marjolein in de rolstoel en helpen ze met zijn viertjes alle anderen.

Als om half 11 Kimberley binnenkomt ziet ze dat Marjolein Olaf en Jan-Willem al aangekleed en wel in de rolstoel zitten en Annemarie en Carola geholpen door Nelleke en Miranda bezig zijn met het wassen luieren en aankleedden van Iris Renske Karel en Bernhard.
Dan zei Kimberley, " Nou Miranda en Nelleke, jullie hebben goeie hulp vandaag".
"Dan zei Miranda, "nee Kimberley ,wij helpen Annemarie en Carola, en niet andersom"," wat is dat nu weer?".
Dan vertelde Carola dat Marjolein haar en Annemarie gevraagd had, om te helpen, omdat Marjolein eruit en verschoond wilde worden.
"Konden jullie dat?".
"hé Kimberley wij zitten niet voor niets bij scouting".
"Ja oké maar toch.
Dan vraagt Carola, "en Nelleke hoe staat het met jou luier?"
"Hé kleine wijsneus, waarom wil je dat weten?"
"Omdat ik jou ook wil wassen en verschonen".
Dan zegt Kimberley, "van mij mogen jullie, kom maar Nelleke en onder toezicht van Kimberley verzorgen Annemarie en Carola ook Nelleke.
Als ze klaar zijn komen Suzanne en Sandra aangekleed en wel uit de douche, en zien nog net hoe Annemarie en Carola Nelleke helpen.
Dan zegt Kimberley, we hebben er weer helpers bij".
Dan verteld Kimberley de toedracht, en geven Sandra en Suzanne, Carola en Annemarie een compliment.
Dan zegt Kimberley dat ze later best mogen helpen, maar dan wel onder toezicht
"Dat is goed" zeggen Annemarie en Carola.

Dan is het tijd voor het ontbijt, vandaag zijn ze allemaal fit genoeg om zelf te eten, zelfs het smeren en beleggen lukt allemaal zelf.
Nadat het ontbijt op is, en alles is opgeruimd geven de meeste scouts aan dat ze naar de knutselzolder willen, en dat mag.
Dan geven Olaf en Marjolein aan dat ook zij naar boven willen.

Dan zegt Anouk, " dat kan, kom maar mee", ook Olga en Martijn gaan direct mee naar boven.
Bij de trap aangekomen haalt Anouk de lift naar beneden, en zet Marjolein erop.
Intussen staat Coby boven te wachten, en zet Marjolein direct bij de knutseltafel zo gaan ze allemaal naar boven.

Boven gekomen, kijken Olaf en Marjolein hun ogen uit de gebouwde hutten waren behoorlijk groot, en van alle gemakken voorzien.
Dan zei Olaf, "ik dacht dat hutten bouwen alleen buiten gebeurde"
"Willen jullie de hutten van binnen zien?", vroeg Hugo.
"Eigenlijk wel" riepen Olaf en Marjolein tegelijk.
Dan schoof Marjolein direct het blad van de rolstoel opzij, maakte de riem los, en trok zich weer aan de tafel voor haar omhoog.
Ging op de naast de rolstoel staande stoel zitten, en schoof door naar de vloer direct begon ze naar de hutten te kruipen.
Direct riep Olaf dat ook hij uit zijn stoel wilde, en vroeg Anouk, "Jaap wil je me even helpen?".
"Om Olaf uit zijn rolstoel te halen, en op de grond te zetten?".
Ook Harry kwam helpen, binnen 5 minuten zat ook Olaf op de vloer, en kroop direct achter Marjolein aan.
Al snel zagen ze dat de hutten van alle gemakken waren voorzien en zei Nicolette, "je zou zo in deze hutten kunnen wonen".
Dan vroeg Sandra fluisterend, hoe het met de luiers van Olaf en Marjolein stond.
Door alle opwinding en nieuwe dingen, hadden Olaf en Marjolein totaal niet gemerkt dat ze alweer behoorlijk hadden geplast.
Direct hadden ze het gevoel dat ze wel weer een verschoning konden gebruiken.
Dan gaven ook Iris Renske Karel en Bernhard aan, dat ze graag verschoond wilden worden.
"Oké kom maar mee dan".
Maar, dan werd er geklopt, en stond Coby in de deur opening, direct gevolgd door Nelleke. en Jan-Willem.
Bij binnenkomst zag ze direct dat het hele stel in de hutten aan het spelen was" ik moet jullie helaas even storen".
"Of willen jullie niet verschoond worden?" vroeg ze, terwijl ze Olaf en Marjolein aankeek, direct verkleurde zowel Olaf als Marjolein.
Maar, ook Coby deed heel luchtig, en zei, dat er niets was om zich voor te schamen.
Al heel snel waren ze allemaal verschoond, en gingen ze verder met het verfraaien van de hutten.
Al snel zeiden ook Anouk Jaap en Hugo dat Olaf Marjolein en Jan-Willem goed mee deden, net als Olga en Martijn trouwens.

Nelleke ondertussen zat samen met Suzanne Carla Carola Annemiek Patricia Nicolette en Maaike aan de grote tafel, waar ze bezig waren met een puzzel van 2000 stukjes en hoewel ze pas 2 uur bezig waren, schoten ze flink op.
Toen Nicolette plompverloren vroeg," hé Nelleke hoe komt het dat je het laatste halfjaar zo achteruit bent gegaan?".
Direct sprongen de tranen Nelleke in de ogen, en de eerst volgende minuten zat Nelleke hevig te huilen dan stond Nicolette op, liep om de tafel heen.
Kwam naast Nelleke staan, en drukte Nelleke tegen zich aan, " rustig maar meisje, je hoeft het niet te vertellen".
Toen Nelleke even later gekalmeerd was zei ze," het is juist goed om er over te praten maar het was nogal heftig".
Dan vertelde ze over alle ziekenhuisopnames maar, ook over haar eigen opname in de Riethorst, en de snelle achteruitgang van Jan-Willem.
"Dan begrijpen jullie wel dat ik een heftige tijd achter de rug heb", besloot ze haar verhaal.
Dan toonden Maaike Nicolette en Patricia direct begrip en zeiden "dan is het des te mooier dat je er nu bij bent", lachten Patricia en Nicolette.
Dan vervolgde Patricia, "wat zijn die Olaf en vooral Marjolein een bijdehandjes".
"Ja zeg dat wel, en ook op school doen ze het erg goed".
"Zitten ze dan bij jullie op school?", vroeg Nicolette verbaasd.

"Ja ze kwamen van een speciale school, maar, waren zo goed dat ze bij ons op school mochten komen".
Dan riepen Hans en Jan iedereen bij elkaar voor wat drinken, en om het programma voor de rest van de dag te bespreken.
Voor de middag was er weer 1 speurtocht uitgezet, waarbij de groep in 5 groepjes zou worden opgesplitst dat gebeurde weer op 1 manier, dat alle groepen in ieder geval 1 rolstoel of rollator In de groep hadden.
 
Laatst bewerkt:

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
Olaf en Marjolein

HOOFDSTUK 55 DE SPEURTOCHT EN VERLIEFDHEID


Als snel was de 1e groep vertrokken, 10 minuten later was ook het 2e groepje onderweg en zo vertrok er elke 10 minuten 1 groepje.
Zodat na 50 minuten alle groepjes onderweg waren.
Opdat moment waren het 1e en 2e groepje al een behoorlijk eind op weg onderweg volgde er verschillende opdrachten.
Zo was er 1 opdracht waarbij alle leeftijden moesten worden opgeteld, en vervolgens moest dit gedeeld worden door het aantal personen.
Een andere opdracht was tel het aantal zij paadjes wat je vanaf hier kunt zien.
Bij heel veel opdrachten waren Olaf en Marjolein in hun groepje vaak heel rap met het antwoord op de gestelde vraag.
Ondanks dat ze op Anouk en Suzanne na de oudste leden waren, vonden beide groepjes dat ze echt goed mee deden.
Dan zeiden Suzanne en Anouk afzonderlijk van elkaar.
Dat ze de verhalen over de schoolprestaties van zowel Olaf als Marjolein nu wel begrepen.
Na nog verschillende opdrachten kwamen ze na anderhalf uur terug bij de scouting, waar inmiddels de warme chocolademelk klaar stond.
Dan vertelde Hans dat er vanavond een barbeque gehouden zou worden.
Olaf en Marjolein waren benieuwd of ze er zelf bij zouden kunnen maar, zonder ergens om te vragen, kregen ze nu al van alle kanten hulp aangeboden maar, beide gaven direct aan dat indien mogelijk, ze het zelf wilden doen wat eigenlijk iedereen wel begreep.
Dan zei Coby " heel goed maar, als wij het nodig vinden, zullen jullie wel hulp krijgen," of jullie willen of niet.dat is puur om de veiligheid".
Dat begrepen Olaf Marjolein Jan-Willem en Nelleke donders goed maar, ze wilde absoluut niet onderdoen voor de rest, integendeel.

Dan zei Hans," trouwens er kunnen per keer maar 3 of 4 personen, tegelijk bakken gezien de beperkte ruimte"
"Verder is het zo dat, alleen Kimberley Coby Jan of ik zelf het vlees erop leggen omdraaien en er af halen" en terwijl hij Olaf en Marjolein aankeek, zei hij" dat geldt niet alleen voor jullie, maar voor iedereen".
"We nemen geen enkel risico met het vuur".
Even later, vroeg Kimberley of Olaf Marjolein Jan-Willem en Nelleke fit genoeg waren om zelf te eten, alle 4 dachten van wel.
Dan zei Jan, " maar jullie krijgen wel een slab voor al is het maar dat we geen saus of vet vlekken in jullie kleren willen".
Ondertussen keek Coby Olga en Martijn aan en zei "het lijkt ons verstandig om jullie nu ook een slab voor te doen".
Dan keken Olga en Martijn elkaar aan maar, voor ze konden reageren zei Olaf " als wij nu vermoeid waren geweest, dan hadden wij gevoerd moeten worden dus wat dat betreft! ,valt dit nog mee".
Om die laatste opmerking van Olaf moesten Olga en Martijn lachen.

Gezien de kans op vieze vlekken, stemde ze er maar mee in, hoewel niet van harte.
Dan namen ze allemaal plaats aan 2 grote tafels, en kreeg iedereen een kom soep.
Dan vroegen Sandra en Suzanne nog een keer aan Olaf Marjolein Nelleke en Jan-Willem, of ze het echt zagen zitten, om zelf hun soep te eten.
Dit zagen ze allemaal wel zitten, dan vroeg Jan of Suzanne en Sandra bij het clubje wilden gaan zitten, zodat ze indien toch nodig alsnog konden helpen.
Maar, dat was gelukkig niet nodig, want het ging vandaag best goed ondanks dat er wel wat op de slabbers terecht kwam.
Maar, over het algemeen kwam de soep toch in hun mond terecht.
Toen de soep op was, hielpen Sandra en Suzanne om de handen en monden schoon te maken.
Dan zei Suzanne, terwijl ze Olaf en Marjolein aan keek, " ik kan wel zien dat jullie met sprongen vooruit zijn gegaan, soep eten ging best goed".
"Ja maar, laat ik eerlijk zijn, we zijn nog aardig fit", zei Marjolein terwijl ze voelde dat haar luier nat werd.
Intussen werden de soepkommen opgehaald, waarbij Kimberley wel zag, dat de SLABBERS nodig waren geweest.
Dan zei Sandra" oké maar, als jullie een slechte dag hadden gehad, was het helemaal niet gelukt."
Dan zei Coby "ik zal voor jullie even een schone slab pakken.
Dit gold ook voor Olga Martijn Renske Iris Karel en Bernhard, en weg was ze.
Deze opmerking deed Olaf en Marjolein rood aanlopen, Waarop Suzanne heel nuchter opmerkte," die dingen hebben gewoon gedaan wat ze moesten doen.".
Daarop wou Olaf protesteren, maar in plaats daarvan begonnen ze allemaal te lachen, en was het ijs weer eens gebroken.
Dan zei Olaf," je hebt gelijk Suzanne."
Intussen was Kimberley terug met schone SLABBERS.
Dan mochten ze in groepjes van 4 aangeven wat voor vlees salade en sausjes ze wilden hebben, en was het wachten tot het vlees gaar was.
Intussen werden intussen de salade en sausjes opgeschept na 10 minuten was het vlees gaar, en konden ze aanvallen.
Allemaal deden ze hun uiterste best, om netjes te eten, bij Marjolein Renske Iris Bernhard en Karel ging het best aardig en werd er nauwelijks geknoeid.
Ook bij Nelleke Olga en Martijn werd er nauwelijks geknoeid maar, Olaf en Jan-Willem hadden er meer moeite mee.
Hun slab zat al snel vol vlekken, na dit een paar minuten te hebben aangezien vroeg Suzanne," zullen Sandra en ik jullie maar verder helpen?".
Na heel even denken, rollen er ineens tranen over de wangen van beide jongens.
Direct slaan Suzanne en Sandra de armen om ze heen, en fluisteren," wat is het probleem?".
Dan snikt Olaf" nou ging het zo goed, en dan gebeurt dit".
Dan zegt Sandra," jullie gaan echt goed vandaag maar, wij zien echt wel dat jullie nu vermoeid raken".
"Daarom lijkt het ons verstandig om even te helpen, voor het een al te grote bende wordt".
Dat begrepen Olaf en Jan-Willem ook wel maar, toch liepen ze rood aan van schaamte.
Ook Jaap en Maaike hadden het gebeuren gezien, en kwamen kijken of ze konden helpen.
Dan zeiden ze, "Voor ons hoeft geen van jullie zich nog te bewijzen".
"Weet dat wij vinden dat jullie al veel meer hebben laten zien, dan wij ooit hadden verwacht".
Toen ze weer wegliepen, kwam Nelleke dichterbij sloeg een arm om Olaf heen en zei," het ging bij mij ook maar net goed hoor".
Dan ging ze verder, " Olaf weet je dat ik gek op jou ben?" "en dat het zo erg is, dat als ik je zie ik kriebels in mijn buik krijg".
Dan fluisterde Olaf dat hij Nelleke ook heel leuk vond.
Ook zei hij dat hij vond dat ook Nelleke het goed deed, na alle recente gebeurtenissen.
Dan deed Olaf een poging Nelleke naar zich toe te trekken maar aangezien het rolstoelblad in de weg zat, lukte dat niet.
Dan duwde Nelleke het blad opzij, ging op haar knieën zitten en boog naar voren en toen ze half over hem heen hing, gaf ze hem een kus en zei," dank je wel lieverd, ik houd ook van jou".

Intussen hadden ook de meeste andere Scouts en crea leden en leiders in de gaten wat er gaande was.
Helemaal toen Nelleke opstond en voorzichtig bij Olaf op schoot kwam zitten nu ontstond er een gigantisch geroezemoes en klonk er van verschillende kanten, "Olaf en Nelleke zijn verliefd".
Dan klapte Coby in haar handen, vroeg om stilte en of iedereen zijn/haar bezigheden even wilde staken en aan de grote tafel wilde komen zitten.

Vervolgens moesten Olaf en Nelleke naar voren komen en zei Coby, "jongens en meisjes, hierbij presenteer ik jullie het kersverse stelletje Olaf en Nelleke".
Dan barstte er een groot applaus los, en klonk er luid HOERA en werd het lang zullen ze leven ingezet.
Dan vroeg Kimberley om stilte, en zei, " Olaf en Nelleke gefeliciteerd en veel geluk jullie samen".
Intussen was Jan naar de keuken geweest en kwam terug met 2 grote taarten slagroom en Mokka.
Dan mochten Olaf en Nelleke naar voren komen om samen de taarten aan te snijden en ondanks wat moeite door de spasmes lukte het wel, dan mochten ze als 1e kiezen van welke taart ze 1 stukje wilde.
Olaf koos voor mokka en Nelleke voor slagroom, daarna mochten alle andere kiezen.
Zodra iedereen was voorzien mochten Olaf en Nelleke elkaar een hapje geven, allebei hadden ze een big smile van oor tot oor.
Door alle emotie koste het eten van het gebak nog meer moeite dan anders.
Na de eerste hapjes namen Jeroen en Miranda het maar over, en hoewel Nelleke het zelf wilde doen, gaf ze het toch maar over aan Miranda.
Door de barbeque en het uitkomen van de verliefdheid van Olaf en Nelleke was het intussen behoorlijk laat geworden, en toen Coby op de klok keek, zag ze dat het al bijna half 11 was ze schrok ervan.
Ook Kimberley was geschrokken, en zei dan," Jongens en Meisjes het is al veel later dan de bedoeling was en dus de hoogste tijd om te gaan slapen".
Die mededeling werd met een algemeen boegeroep beantwoord, maar Kimberley was onverbiddelijk, en stuurde iedereen naar de slaapzaal.
Dan vroeg Nelleke of zij Olaf mocht omkleedden verschonen en zijn tanden mocht poetsen.
"Als je beloofd dat je strikt doet wat er gedaan moet worden, oké ".
Nelleke hield woord, 10 minuten later was Olaf helemaal klaar en had ze zelf ook haar tanden gepoetst.
Dan trok ze haar nachtpon aan, en werd ze door Miranda snel verschoond.
Wel waren hun bedden tegen elkaar aangezet, dan gaven ze elkaar nog een kus kropen tegen elkaar aan, en sloten dan hun ogen.
Dan kwamen Annemarie en Carola aanlopen en vroegen, "Kimberley mogen wij Jan-Willem en Marjolein Verschonen?".
"Nou het is nu toch al laat, en jullie hebben al lang laten zien dat jullie het kunnen, dus toe maar".
Al snel was het achter de rug, ondanks dat het lastiger was doordat ze op hun knieën voor het bed zaten maar, ook nu gingen ze zonder te klagen aan de slag.
Voor Marjolein het wist, Had Annemarie haar broek en sokken uit getrokken en de romper los gemaakt.
Dan maakte Annemarie Marjoleins luier open en merkte direct dat Marjolein flink gepoept had, en nog flink geplast bovendien.
Maar, Annemarie gaf geen krimp maar, maakte Marjoleins billen anus schaamstreek zorgvuldig schoon.
Dan pakte Annemarie een schone nachtluier en 2 inleggers, vouwde de luier open legde de inleggers op de plaats en Draaide Marjolein zich op haar zij en poederde de billen van Marjolein.
Dan draaide Marjolein zich weer op haar rug, en werd haar schaamstreek voorzien van talkpoeder.
Dan trok Annemarie de nachtluier omhoog strak en maakte ze de luier dicht en trok Annemarie de romper omlaag en strak, en sloot dan de knoopjes.
Dan hielp Annemarie Marjolein te gaan zitten, en trok ze Marjolein haar nachtpon aan.
Ondertussen was Carola ook bijna klaar met Jan-Willem, ook zij had een flinke poepluier moeten verschonen en ook Carola gaf geen krimp, en ging te werk alsof ze het dagelijks deed.
Toen ze daarmee klaar was trok ze Jan-Willem zijn pyjama aan, en stopte hem in bed.
Precies toen ze daarmee klaar waren, werd er op de deur geklopt, en stapte Coby binnen," is het gelukt meiden?".
"Ja hoor Coby het ging prima", antwoordden Annemarie en Carola tegelijk.
toen gevraagd werd hoe het was gegaan zeiden Jan-Willem en Marjolein dat beide meisjes het goed hadden gedaan.

Dan zei Marjolein, "en ondanks dat ze allebei een vieze poepluier moesten verschonen, gaven ze geen krimp".
"Maar, ze verschoonde ons alsof het de gewoonste zaak van de wereld is".
Dan kregen Carola en Annemarie van Marjolein en Jan-Willem een dikke knuffel.
Dan begonnen Annemarie en Carola zich ook om te kleedden, keken eens naar elkaar dan keken ze eens naar Jan-Willem en Marjolein.
Dan waagden ze de gok en vroegen," Coby mogen wij vannacht ook een luier om?".
Dan vroeg Coby, waarom zouden jullie dat willen" en Marjolein voegde er aan toe dat ze het absoluut niet fijn vond, dat ze een luier moest dragen.
Jan-Willem zei niets en hoewel hij het nog steeds niet erg vond, vond hij het niet altijd leuk.
Ook Suzanne en Sandra lieten merken dat ze het helemaal niet leuk vonden, dat ze op hun leeftijd nog bijna iedere nacht in bed plaste.
Dit deed de meisjes aarzelen maar, dan zeiden ze beide, " we zetten nu door, we willen het nog steeds".
Dan zei Coby, " ga beide maar vast liggen, ik ben zo terug".
Na 2 minuten was Coby terug met 2 nachtluiers en 4 inleggers, en niet alleen dat, maar ook voor beide 1 romper.
Dan had ze eerst voor allebei 2 grote glazen water, die ze nu eerst moesten opdrinken.
Wat ze niet wisten was dat in alle 4 de glazen water een spierverslapper was opgelost zodat ze in ieder geval vannacht en waarschijnlijk ook morgen overdag niet zouden voelen als ze moesten plassen of poepen.
Net toen Coby Annemarie Carola wilde gaan uitkleedden, zag ze dat Marjolein een rollator had gepakt, en nu heel voorzichtig hun kant op kwam, lopen.
2 minuten later was ze bij Annemarie en Carola, dan vroeg ze, "wat gebeurt hier allemaal?".
Dan vertelde Coby het verhaal, dan zette Marjolein grote ogen op ze kon zich er niets bij voorstellen.
Dan vroeg Coby, "zeg Marjolein, wil jij nu eens beide meisjes een luier om doen?".
Direct begonnen Marjolein haar ogen te glimmen, dat wilde ze wel.
Dan zei Coby, "kom maar naast mij zitten, zo gezegd zo gedaan.
Dan begon Marjolein met het losmaken van de broek van Carola, die ze vervolgens voorzichtig uit trok, gevolgd door het slipje.
Dan gaf Coby Marjolein doekjes aan, waarmee Marjolein Carola haar schaamstreek en billen schoon wreef.
Dan gaf ze Marjolein, zonder dat Carola of Annemarie het zag een zetpil en beduidde ze dat Marjolein die heel voorzichtig in de Anus van Carola, moest duwen dan wreef ze de billen van Carola in met talkpoeder.
Vouwde een nachtluier open schoof deze onder Carola, die ze vervolgens samen met Coby op haar rug draaide, dan strooide Marjolein talkpoeder in Carola haar schaamstreek, en trok op aanwijzing van Coby de luier omhoog, trok deze strak, plakte hem dicht.
Dan moest Carola gaan zitten, en werd ze verder uitgekleed kreeg een romper en nachtpon aan.
Dan kreeg ze nog een glas water waar een slaappil in was opgelost.
Toen die leeg was werd Carola op haar matras in de slaapzak gelegd, en binnen 2 minuten sliep ze al.
10 minuten later had Annemarie de zelfde behandeling gehad, en nog 2 minuten later sliep ook zij.
Dan liepen Coby en Marjolein samen naar het bed van Marjolein, en stopte Coby ook haar in.
Dan gingen alle begeleiders ook slapen, maar niet voordat Coby aan Kimberley Hans en Jan het verhaal rond Annemarie en Carola had verteld.
De volgende morgen waren Annemarie en Carola rond 8 uur de eerste die wakker werden.
Direct voelde beide die dikke prop tussen hun benen, ze hadden dus echt een luier om, en het dus niet gedroomd.
Toen ze naar elkaar toe draaiden voelden ze de luier soppen, en niet alleen dat maar ook nog een vieze brij die tegen hun billen aan drukte.
Toen ze beter wakker werden beseften ze pas, dat ze inderdaad een luier om en een romper aan hadden, en dat ze zonder het te hebben gemerkt hun luiers hadden gebruikt.
Tegen 9 uur werd ook Marjolein wakker, behoorlijk nat maar dat was alles.
Vlak daarna volgde Nelleke Miranda en Jeroen.
1 maal goed wakker pakte Marjolein de Rollator die nog bij haar bed stond, en ging ze bij Carola en Annemarie kijken, en net toen ze daar aankwam ging de deur open en stapte Coby binnen.
Direct zag ze dat Marjolein er al uit was, en bij Carola en Annemarie wilde gaan kijken, dan kwam ze naast Marjolein staan.
Bijna direct zagen ze dat Carola en Annemarie net wakker waren.
Bijna direct toen ze wakker waren, voelden ze dat ze in hun slaap zowel hadden geplast als gepoept wat inderdaad vies aanvoelde.
Toen ze goed wakker waren zeiden ze dat ze lekker hadden geslapen, en totaal niets hadden gemerkt.
Maar, gaven direct toe, dat het niet prettig voelde om in een natte en vieze luier wakker te worden.
Intussen was ook Kimberley er bij gekomen en niet alleen dat maar ook Suzanne Sandra Anouk en Patricia kwamen kijken.
Dan namen Kimberley en Coby De gene die gewassen en verschoond moesten worden mee naar de badkamer.
Ook nu mocht Marjolein helpen om Carola en Annemarie uit te kleedden te wassen en aan te kleedden, nadat dit was gebeurt was Marjolein zelf aan de beurt en hielpen Annemarie en Carola haar.
Nadat Marjolein was gewassen, en Annemarie op het punt stond haar de luier om te doen, zei Marjolein "wacht even, ik geloof dat ik moet poepen".
"Snel naar de wc dus ".
Voorzichtig liet ze zich van de tafel afglijden, pakte de rollator en was met 2 stappen bij de wc.
Ging direct zitten en binnen 10 seconde zat ze inderdaad te poepen.
"Hé gelukkig op de wc en niet in mijn luier", zuchtte Marjolein.
"Fijn hé?" lachte Coby haar toe," ja altijd in je luier poepen is echt niet fijn", antwoordde Marjolein.
Dan ging ze weer liggen kreeg een schone luier om, en werd verder aangekleed 20 minuten later zaten ze aan het ontbijt, nu zat Marjolein weer in de rolstoel.
Afgesproken was om nu niet ineens teveel te gaan lopen.
Ook nu konden Olaf en Marjolein merken dat ze nog fris waren, allemaal konden ze zelf eten.
Aan het eind van het ontbijt zeiden Hans en Coby dat ze nog een verassing hadden.

HOOFDSTUK 56 VERASSINGEN

Nadat het ontbijt gedaan was, en alles was opgeruimd.
Vormde ze een grote kring op de grond, en ook nu weer zat echt iedereen weer op de grond waarbij de rolstoelers weer steun in de rug hadden.
Dan nam Jan het woord en vertelde dat, dat de leiding gisteravond had besloten, dat het verblijf hier verlengd zou worden tot vrijdag, en dan te bedenken dat het pas dinsdag was.
Ondertussen waren ook alle ouders ingelicht en afgesproken was, dat die rond het middag uur, schone kleren en indien nodig luiers zouden brengen.

Dan even terug naar het opstaan, eerder die ochtend.
Op het moment dat Marjolein Carola en Annemarie aan het wassen was vroegen Marjolein en Coby," nou meiden hoe was het om het zomaar in je luier te doen?".
Dan zeiden Annemarie en Carola, dat het wel lekker was om ongestoord door te slapen maar, dat het niet echt lekker was om in een natte en vieze luier wakker te worden.
Maar, nu blij waren dat ze van hun vieze luier verlost werden, en zo direct een schone luier om zouden krijgen.
Dan vroeg Coby of Annemarie en Carola luiers wilden blijven dragen of weer gewoon een slipje aan wilden.
Nu keken Carola en Annemarie bedenkelijk, aangezien ze in de loop van de middag weer naar huis zouden gaan.
Dan keek Coby ze alle 3 aan, en vroeg," kunnen jullie een geheimpje bewaren?".
Alle knikten ze van ja.
Dan vertelde Coby dat de leiding had besloten, om deze activiteit te verlengen tot vrijdag.
"Ook jullie ouders weten dat nu nog niet, die worden in de loop van de ochtend ingelicht.
Dan begon Marjolein bedenkelijk te kijken en vroeg, "zijn er wel genoeg luiers?".
"Ook dat wordt geregeld Marjolein, maak jij je daar maar, geen zorgen over want natuurlijk moet er nu ook extra kleding komen".
Dan zeiden Annemarie en Carola," zolang we hier zijn, dragen en gebruiken wij luiers".

"oké", en dan kregen beide meiden van Marjolein, een nieuwe zetpil en een schone luier om, en tot slot een schone Romper aan.
Dan mochten Annemarie en Carola zich verder zelf aankleedden.
Toen ze terug liepen naar de groep moesten ze beloven, niets over het langer hier blijven te zeggen.
Dat werd direct beloofd, maar, koste vooral Marjolein best moeite. aangezien de vrolijkheid van haar gezicht was af te lezen.
Toch lukte dat, omdat iedereen haar vrolijkheid toe schreef aan het feit, dat het zo goed ging met Marjolein.

Toen ze rond lunchtijd aan tafel zaten, vroeg Jan om stilte en aandacht en vertelde dat het verblijf werd verlengd tot vrijdag, en dat vanmiddag rond 2 uur de ouders zouden komen met schone kleding en eventueel schone luiers.
Voor Carola en Annemarie gold dat ze de hier aanwezige voorraad mochten gebruiken.
Tijdens dit verhaal voelde zowel Annemarie als Carola dat ze al lang niet droog meer waren.
Intussen was het kwart over 1 en werd de lunch afgesloten, nu zaten Coby en Kimberley te smoezen.
Vlak daarna kwam Coby naar Marjolein toe, en vroeg," ben je fit genoeg om straks achter de rollator te lopen?".

"Ja Coby dat ben" ik, "Ik wil niets liever" en direct begonnen Marjoleins oogjes weer te glimmen.
"Oké en kunnen jullie nog 1 half uur wachten met verschonen?".
"Ja zei Marjolein ik ben niet erg nat".
"Ik heb wel goed geplast en zelfs een beetje gepoept, maar een half uur kan wel" antwoordde Olaf.
"Mooi dan kunnen we straks alle bezoekers verassen, hé Marjolein?".
Die knikte heftig van ja.
Ook Nelleke begreep direct ook haar rol in dit complot, wat Kimberley en Coby smeden.
Dan hielpen ze alle 3 met opruimen.
Tegen kwart voor 2 nam Coby ze alle 3 mee om te verschonen, en de rolstoel van Marjolein uit het zicht te zetten.
Toen Marjolein 1 keer lag, en Coby haar natte luier had afgedaan, gaf Marjolein alweer aan dat ze het idee had dat ze moest poepen.
"Zal ik je dan weer op de wc zetten?".
"Alsjeblieft" antwoordde Marjolein.
Binnen 1 minuut zat ze op de wc, bijna direct plaste ze nog een keer en 1 minuut later, volgde er inderdaad een behoorlijke hoop poep.
Ondertussen was Coby Nelleke aan het verschonen, door alle opwinding had zij alweer in haar luier gepoept maar, al snel was Nelleke gewassen en had ze weer een schone luier om.
Dan nu Olaf nog dacht Coby.
Ook Olaf had behoorlijk geplast en gepoept, nu streek Nelleke voorzichtig door Olafs haar, en fluisterde allemaal lieve woordjes.
Nadat Olaf helemaal klaar was, en weer in de rolstoel zat, haalde Coby Marjolein van de wc af, maakte haar billen schoon, en deed haar snel een schone luier om en kleedde haar verder aan.
Toen Marjolein klaar was hielp Coby haar te gaan zitten.
Dan vroeg Coby, Nelleke om Marjolein even vast te houden, terwijl ze zelf de rollator pakte.
Dan hielpen ze samen, Marjolijn te gaan staan en pakte Marjolein de hand vaten van de rollator en zette meteen 3 kleine stapjes.
Direct ging het richting de grote zaal, waar iedereen op hun zat te wachten.
Toen Henk vroeg waar Olaf Marjolein en Nelleke bleven, knipoogde Jan en zei "we waren een beetje laat met eten en verschonen, maar ze komen er aan."
5 Minuten later kwamen eerst een stralende Olaf en Nelleke binnen, dan galmde Henk " hierbij presenteer ik u ons nieuwe koppel, Olaf en Nelleke".
Direct gaven ze elkaar een kus, en gingen dan hand in hand verder de zaal in.
Dan vervolgde Henk," en dit dames heren jongens en meisjes, dit was nog maar het begin."
"Als Olaf en Nelleke even plaats kunnen kunnen maken?".

Direct maakte ze plaats, nu vielen de monden van Cora Jeanette Henk en vooral Wilma open van verbazing, toen ze Marjolein rechtop achter de rollator zagen staan.
Wilma was totaal sprakeloos, het duurde wel een halve minuut voor ze wat kon zeggen dan werd de verbazing nog groter, toen Marjolein zich in beweging zette, en in 3 kleine stapjes bij haar was.
Dan stond Wilma op liep naar Marjolein toe, en omhelsde haar.
Toen ze haar tong had teruggevonden, zei ze," daar snap ik niets van!".
Ondertussen was Marjolein op een gewone stoel gaan zitten en nam Kimberley het woord en vertelde het hele verhaal ook dat Marjolein het de 1e 2 nachten, presteerde om helemaal zelf haar bed uit te komen, en de 1e nacht bij Suzanne en Sandra in bed was gekropen en ze zich de 2 nacht in de ochtend door Carola en Annemarie had laten verschonen.
"Toen dacht ik al jij bent goed bezig, Marjolein maar, dan op oudjaarsdag trok Marjolein zich zomaar uit het niets aan de tafel omhoog, en zette vervolgens 3 stapjes".
"Nu komt het, vlak daarna kreeg ze een rollator te pakken, en zette direct een paar kleine stapjes".
Dan nam Jan het over en vertelde dat gebleken was dat Olaf Marjolein maar ook Nelleke en Jan-Willem als ze fit genoeg waren, best in staat waren om zelfstandig en praktisch zonder knoeien te eten.
Nu wist vooral Wilma helemaal niet meer hoe ze het had, pas na 10 minuten vond ze haar tong terug, en zei.
"Blijkbaar gaat er van de scouting een heel positieve stimulerende werking uit".
Dan vroeg Wilma," Marjolein doe je wel voorzichtig?".
Maar, voor Marjolein kon antwoordden zei Coby" wij hebben ook al tegen haar gezegd dat ze nu niet te veel moet lopen".
Vervolgens vertelden Carola en Annemarie over hun ervaringen ook over de verschoningen die ze hadden mogen doen.
Dat ze nu op eigen verzoek ook ondervonden hoe het was om luiers te moeten dragen vertelden ze er niet bij.
Maar, doordat ze allebei alweer ongemerkt hadden geplast, waren hun luiers en dus hun broeken boller gaan staan dan gewoonlijk.
Ondertussen liet Carola een windt, althans dat dacht ze maar, in werkelijkheid stond ze in haar luier te poepen.
Dit werd direct opgemerkt door Coby, wat ervoor zorgde dat beide meiden vuurrood werden.
Dan vertelde Coby het hele verhaal aan beide moeders en kregen de meiden van hun moeder een dikke knuffel.
"Op zich niet gek omdat eens te ervaren", reageerde de moeder van Annemarie heel luchtig.
Dan volgde er nog een ronde koffie of thee, daarna werden schone kleding en luiers afgegeven, waarna alle ouders weer vertrokken.
Aangezien het al half 5 was, volgde er direct een verschoonronde.
Waarna het tijd was om te eten, gezien alle drukte en emoties, deze middag werden Olaf Marjolein Nelleke Jan-Willem Renske Iris Karel Bernhard maar, ook aan Annemarie en Carola geadviseerd om een slab te gebruiken en zich te laten helpen met eten.
Dat was vooral voor Carola en Annemarie even slikken, helemaal toen ze ook nog eens in een grote tafelstoel werden gezet, en vastgemaakt.
Maar, ze kwamen er al snel achter dat het toch een verstandig advies was geweest.
Gezien alle emoties nu de vermoeidheid begon toe te slaan.
Vooral voor Annemarie en Carola was het feit dat ze gevoerd werden best confronterend.
Toen aan het eind van de maaltijd werd gezegd dat het na de koffie of thee bedtijd was, volgde er direct protest.
Vooral Olaf en Nelleke hadden nog geen zin om te gaan slapen........toch was iedereen best moe, na alle gebeurtenissen.
Vooral het lopen van Marjolein en de verliefdheid van Olaf en Nelleke had gezorgd voor veel emotie, en dus vermoeidheid.
Toen dan ook het drinken op was, Stonden ze allemaal op, en maakten direct aanstalten om tanden te poetsen en naar bed te gaan.
Ook Marjolein trok de rollator naar zich toe, en stond op.
Maar, Coby en Kimberley zagen direct dat Marjolein heel erg moe was, met 1 grote stap stond Kimberley dan ook naast haar, zette Marjolein terug op haar stoel en ging naast haar zitten.

Dan keek ze Marjolein eens aan en vroeg dan, zou je dat nu wel doen?".
"Wij begrijpen heel goed dat jij niets liever wil, maar als ik jou nu zie ben je veel te moe".
Dan keek Marjolein Kimberley aan en zei, "volgens mij heb je gelijk, ik wil niet anders meer maar, ik ben nu inderdaad heel erg moe".
"Net als de rest", voegde ze er lachend aan toe.
"Oké" dan pakte Kimberley de rolstoel, en deed de voetsteunen omhoog zodat Marjolein gemakkelijk kon instappen.
10 minuten later lag ze verschoond en wel in bed, en al om kwart over 8 lagen ze allemaal in dromenland.
Behalve Olaf en Nelleke dan die waren klaar wakker, en lagen nog steeds te fluisteren.
Bij wijze van gunst waren de bedden tegen elkaar aangezet, hier maakte ze dankbaar gebruik van door voorzichtig naar elkaar toe te schuiven.
zodat ze binnen 5 minuten weer lepeltje lepeltje lagen.
Vooral Olaf vond het heerlijk, al kostte het hem wel moeite om zo te liggen.
Nu lagen ze lekker te zoenen te strelen, alleen oog hebbend voor elkaar.
Ze merkten dan jan ook totaal niet op, die vlak voor de leiding ging slapen nog even kwam kijken.

Toen hij Olaf en Nelleke dan ook in elkaar verstrengeld zag liggen zoenen, fluisterde hij.
"hé tortelduifjes, zouden jullie niet eens gaan slapen?".
Dan schrokken Olaf en Nelleke even, dan zei Jan dat het al half 11 was, en echt de hoogste tijd.
Dan gaven ze elkaar nog een nachtzoen, en trokken ze zich terug op de eigen helft.
Na nog heel even nagenieten, vielen ze tegen 11 uur in slaap.
Eerder op de avond bij Wilma werd er nog nagepraat over wat ze bij de scouting allemaal hadden zien gebeuren.
Dan zei Wilma, "ik was totaal verrast toen Marjolein ineens lopend met de rollator achter die rolstoel vandaan kwam, en ik haar zag lopen".
ook Cora en Jeanette gaven aan dat ze dat totaal niet hadden verwacht "en wat dacht je van die 2 tortelduifjes?". lachte Jeanette.
"Olaf en Nelleke bedoel je?" vroeg Wilma," ja inderdaad" lachte Jeanette.
"Laten we hopen dat het wat wordt".
"Ja ze hebben natuurlijk allebei het laatste halfjaar behoorlijk wat mee gemaakt".
Ook Anna gaf aan dat ze het fijn vond dat Olaf en Nelleke elkaar gevonden hadden.
Dan zei Anna wat is die Marjolein een doorzetter zeg"," zeg dat lachte Wilma.
"Kimberley vertelde me dat Marjolein zich gister totaal uit het niets aan de grote tafel omhoog trok, en ineens recht overeind stond".
"Toen die bliksemse ondeugd vlak daarna ook nog eens de rollator van Ineke te pakken kreeg, nou ja wat zouden we zelf gedaan hebben" vroeg Wilma zich hardop af.
"Ik hoop voor haar dat het op zijn minst zo blijft", reageerde Anna.
"Dat is afwachten, maar ik zie wel dat zowel de creaclub als de scouting op zowel Olaf als Marjolein een positief effect hebben" zei Wilma.
"Maar, dat geldt ook voor Nelleke vulde Anna aan.
"Ja inderdaad ook voor haar is het een goeie afleiding".
Dan zei Wilma, "ik moet Kimberley inderdaad gelijk geven, dat een handicap geen belemmering hoeft te zijn voor de scouting, kijk vooral naar Marjolein maar, ook bij Olaf is er vooruitgang.
Ik zou niet weten hoelang het geleden is, dat hij in staat was om zelfstandig te eten".
"Ik denk dat ik toch eens bij Coby en Hans informeer of Olaf en Marjolein lid mogen worden van scoutinggroep de langeberg".

De volgende morgen was rond half 9 iedereen wakker, uiteindelijk waren ook Olaf en Nelleke vlak na 11 uur gaan slapen, maar, nauwelijks was Olaf wakker of hij schoof voorzichtig richting Nelleke, die net wakker werd, maar direct toen ze Olaf voelde klaar wakker was.

direct schoof ze tegen Olaf aan en lagen ze weer lepeltje lepeltje.
Langzaam werden nu de andere wakker.
Toen Marjolein 1 keer wakker was, was ze binnen 5 minuten haar bed uit, en zag direct dat haar broer en Nelleke alweer helemaal in elkaar geschoven lagen.
Dat zag Marjolein toen ze 5 minuten later, heel stilletjes voorbij kwam maar, Annemiek en Anouk die ook langzaam wakker werden hoorde Marjolein toch voorbij schuiven en waren direct klaar wakker, en Anouk stond binnen 5 tellen naast haar bed, net als Jeroen.
Die ook van het gestommel wakker was geworden, ook hij stond razendsnel naast zijn bed en zei dat ook hij mee ging naar de badkamer.
Aangekomen in de badkamer, maakte Anouk direct de romper open, maakte de luier van Marjolein los, en zag dat Marjolein alleen maar goed geplast had.
Dan zei Anouk dat ze Marjolein op de wc zou zetten.
"Doe dat maar, want ik denk dat ik zo moet poepen, en bovendien heb ik het idee dat ik vannacht minder heb geplast als anders dus....."
Inderdaad, al snel kwam er nog een flinke plas, en vlak daarna poepte ze alweer op de wc.
Zowel Jeroen als Anouk lieten merken dat ze dat knap vonden van Marjolein.
Dan kwam Marjolein omhoog veegde haar billen af, en verplaatste zich naar het douche zitje.
Dan vroeg Marjolein toch of Jeroen en Anouk haar verder wilden uitkleedden, en douchen anders was ze alweer vermoeid voor de dag was begonnen.
Terwijl Marjolein werd gedoucht klopte Nelleke en Olaf op de deur, en terwijl Anouk doorging met Marjolein opende Jeroen de deur, liet Olaf en Nelleke binnen.
Dan legde Jeroen en Nelleke Olaf op de verzorgingstafel en begon Nelleke hem uitte kleedden.
Dan maakte Nelleke zijn romper en vervolgens zijn luier open, welke weer volledig benut was.
Dan pakte Nelleke de douchekop en begon Olaf lekker te wassen, wat ze deze keer erg grondig deed.
Waarbij Jeroen haar terzijde stond, vooral als Olaf gedraaid moest worden.
Terwijl Marjolein werd afgedroogd, en Anouk en Jeroen zorgde dat ze een luier om kreeg en werd aangekleed, was Nelleke Olaf aan het wassen, en terwijl ze daarmee bezig was zag ze dat Olaf aan het plassen was, zonder zelf ook maar iets door te hebben.
Dan werd er ineens aan de deur geklopt.
 
Laatst bewerkt:

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
HOOFDSTUK 57 ZWEMMEN SAMEN MET SCOUTING

Dan melde Jan zich," lukt het hier allemaal?".
"Ja hoor Jan, antwoordde Jeroen dan vertelde Jeroen dat hij wakker was geworden, van Marjolein, die alweer zelf op weg was naar de badkamer, en even later de grote boodschap alweer op de wc had gedaan, dan zei Jan," goed gedaan Marjolein."
Dan zag Jan dat Nelleke Olaf aan het wassen was, en vroeg dan" lukt het Nelleke?".
"Ja hoor Jan met wat hulp van Jeroen gaat het prima".
"Mooi om te zien, dan zie ik jullie zo wel",5 minuten later, waren Olaf en Marjolein klaar, dan vroeg Jeroen," red jij jezelf Nelleke?".
"Op zich wel, maar wil je me zo helpen met mijn luier en romper?".
"Ja hoor, ik wacht aan de andere kant van de deur klop maar als je zo ver bent", dan verliet Jeroen de badkamer.
Dan begon Nelleke zich uit te kleedden, maakte als laatste haar natte luier los, en gooide deze direct weg.
Dan stapte ze onder de douche, en zeepte zichzelf eens lekker in en spoelde zich af, ze was hier zo geconcentreerd mee bezig, dat ze totaal niet merkte dat ze stond te poepen, en ook nog wat plaste.
Dan sloot ze de douche af, en stapte de douchecabine uit.
intussen waren we 10 minuten verder, dan begon ze zich af te drogen en na nog 5 minuten , klopte Nelleke op de deur en kwam Jeroen binnen, en terwijl hij binnen stapte zag hij dat Nelleke stond te plassen, en niet alleen dat maar, toen hij het douchegordijn opzij trok zag hij restjes poep liggen.
Direct besloot Jeroen niets te zeggen al was het maar, om Nelleke rustig te houden maar, helaas toen ze zich omdraaide zag ze de poepresten liggen, en besefte direct dat dit van haar was.
Direct voelde ze tranen van verdriet en machteloosheid opkomen, en voelde ze haar gezicht rood worden.
Dan trok Jeroen Nelleke naar zich toe om Nelleke te kalmeren maar, dat lukte hem niet.
Vlak daarna kwamen Marjolein Kimberley en Renske op het gehuil af.
Direct toen ze binnen stapte zag Kimberley wat er was gebeurd, en zei Kimberley tegen Jeroen "bedankt voor je hulp, maar laat Nelleke nu maar even aan mij over".
Toen Jeroen en Marjolein de badkamer uitkwamen, kwam Olaf juist daar naar toe om te kijken waar Nelleke bleef.
Aangekomen bij de badkamer hoorde hij Nelleke huilen, terwijl Kimberley nog steeds probeerde Nelleke te kalmeren.
Dan klopte Olaf op de deur, en maakte zich direct bekend.
"Hé liefje ik ben het Olaf dan trok hij de deur een klein stukje open, en zag direct wat er gebeurd was, vervolgens deed hij zo luchtig mogelijk.
"Hé nou ja dat ruimen we zo wel op".
"Trouwens enig idee hoe vaak ik tijdens het douchen zit te pissen of te schijten?" "Vaker dan me lief is".
Dan keek Kimberley Olaf verwijtend aan, Hé vriend let jij een beetje op je woorden?"
Maar, deze opmerkingen braken het ijs, dit was net wat Nelleke nodig had.
Direct ging Nelleke op de verzorgingstafel liggen, en begon Kimberley haar af te drogen dan kwam Olaf dichterbij, pakte de hand van Nelleke en begon deze te kussen wat tot gevolg had dat Nelleke begon te lachen.
Dan was het echt tijd om Nelleke een schone luier om te doen, op het moment dat Kimberley de schone luier uit vouwde en neerlegde, vroeg Olaf, "mag ik helpen?".
"Probeer maar of je erbij kunt" antwoordde Kimberley dan kwam Olaf zo ver als hij kon naar voren, dat zorgde ervoor dat hij er precies bij kon.
Dan trok hij samen met Kimberley de luier omhoog en strak, en sloot de plakkers waar hij bij kon, Kimberley de andere 2.
Dan zei Kimberley tegen Olaf," gister zei ik nog tegen je zus, dat ze zo vooruit gaat en boven zich zelf uitstijgt maar, dat zie ik bij jou ook Olaf".
"Neem nu net die plakkers, open trekken, strak trekken en sluiten goed gedaan joh".
"Valt mij zelf ook mee, aangezien ik voor de rest weinig kan" antwoordde Olaf.
"Olaf De Vries, nu moet ook jij niet jezelf onderuit halen, want jij hebt net als Marjolein, genoeg fraais laten zien, ook deze dagen weer".
"Wij vinden het geweldig dat je nu wel in staat bent zelfstandig te eten, en dat bijna zonder morsen."
"Je morst echt een stuk minder dan een paar weken geleden, kortom ook jij bent vooruit gegaan".

"Ik kan het niet geloven" antwoordde Olaf.
"Dat zou dan maar snel doen" was het antwoord van Kimberley.
Tot zijn eigen verbazing had Olaf hier totaal geen antwoord op.
Dan zei Kimberley, "jij moet je niet te veel spiegelen aan Marjolein want wat ik van jullie heb begrepen is dat zij heeft kunnen lopen, en jij dat nooit hebt gekund".
"Dat zal er voor jou helaas dus niet inzitten, jammer maar het is niet anders"
"Maar, als ik zie wat jij de laatste weken op de woensdagavond hebt gemaakt, en hoe jij hier mee doet aan het verfraaien van die binnen hut, Olaf knikte nu begon hij het te begrijpen.
Dan vervolgt Kimberley," het blijft afwachten hoe ver jullie uiteindelijk zullen komen".
"Dan iets anders, waarom denk je dat Nelleke op jou is gevallen?".
Ook op deze vraag had Olaf geen antwoord.
"Omdat zij ziet wat jij allemaal doet, en je het grootste deel van de tijd toch van alles kunt, hé Nelleke?"
Nelleke knikte.
Dan klopte Hans op de deur, opende deze en vroeg," komen jullie erbij?".
Als iedereen 1 keer zit, neemt Hans het woord.
"Wat dachten jullie ervan om vanmiddag met zijn allen, en dan bedoel ik ook echt met zijn allen te gaan zwemmen?".

"Ja leuk roepen ze allemaal door elkaar.
"Oké de zwemspullen, hebben jullie ouders gisteren al mee genomen".
Ondertussen vertelden Olga en Martijn aan Olaf en Marjolein dat het zwembad volledig was aangepast en de water temperatuur ongeveer 35 graden was.
"Dan nog 1 laatste punt voor jullie", en daarbij keek Hans de luierdragers aan, "ook jullie zwemkleding is hier, en bovendien hebben we voor jullie, zwemluiers".
"Zover wij weten hebben ze 2 aangepaste kleedhokjes".
Dan zeggen Olaf en Marjolein tegelijk, "dat klinkt goed".
"Dat dachten wij ook", lacht Kimberley.
Na dit verhaal kabbelt de ochtend langzaam voort, maar eindelijk is het toch 12 uur, en dus tijd voor de lunch.
Tot veler verbazing is iedereen in staat om zelf te eten, zelfs Marjolein, ondanks dat ze de hele ochtend al achter de rollator heeft gelopen.
Sinds deze ochtend heeft Marjolein een eigen rollator, welke Wilma snel gekocht heeft bij de thuiszorgwinkel.
Tijdens het eten komt Jan bij haar zitten en zegt, "luister Marjolein, om verschillende redenen lijkt het ons verstandig dat jij je vanmiddag per rolstoel verplaatst".
"De belangrijkste is dat het in het zwembad ook op de kant, glad kan zijn, en dat in combinatie met vermoeidheid"!!

"Dat risico moeten we gewoon niet willen nemen toch?".
"Is goed Jan, trouwens ik denk dat het wat het lopen betreft, voor vandaag hoe dan ook wel genoeg geweest is", antwoord Marjolein.
"Dat dachten wij eerlijk gezegd ook Marjolein".
"De ervaring uit de afgelopen jaren leert dat de meeste deelnemers als ze aan het eind van de middag uit het water komen heel moe zijn" vult Hans het verhaal van Jan aan.
Dan vertelt Hans dat de meesten zich bij het subtropische zwembad omkleedden maar, Olga en Martijn, trekken hier hun zwemkleding al onder hun gewone kleren aan.

"Dat doen we bij jullie ook, en dan krijgen jullie direct een zwemluier om".
Als Henk is uitverteld wordt direct de lunch afgesloten en gaat iedereen naar het toilet of wordt verschoond en om precies half 2 fietsen ze weg, om 20 minuten later bij het zwembad te arriveren.
Nadat de kaartjes zijn gekocht, en iedereen zich had omgekleed, hielpen Jeroen Suzanne en Sandra de rolstoelgebruikers uit de kleren en in de zwembad rolstoelen reden ze naar het zwembad en hielpen ze dan 1 voor 1 het water in.
Al snel zitten ze allemaal in het water, en zien ook direct de spectaculaire glijbaan, waar de eersten direct naar toe gaan.
Deze glijbaan is zo spectaculair omdat je halverwege ineens achterstevoren komt te zitten en niet ziet waar je heen gaat, en totaal onverwacht in het water plonst.
Toen Olaf en Marjolein dit zagen wilden ze er eigenlijk direct achteraan en mee naar boven, maar hoe?
Toen ze dat tegen elkaar zeiden, zwom net Hans voorbij en passeerde Jan net op de kant.
Dan zeiden Jan en Hans, "wij gaan zo om de beurt met jullie naar boven".
ECHT WAAR" riep Marjolein uit ,"ja 1 of 2 keer kunnen we dat wel doen".
Dan tegen Marjolein, "het zou mooi zijn als jij zelf lopend naar boven kunt".
Nu gingen ze direct het zwembad uit, en met de zwembadrolstoel richting de glijbaan, waar alweer een behoorlijke rij stond.
Dan vroeg het zwembadpersoneel, de rij even ruimte te maken.
Ook Kimberley was mee, terwijl Coby bij de rest van de groep bleef.
Aangekomen aan het begin van de trap, vroeg Kimberley of Marjolein lopend de trap op durfde, "dat weet ik niet, maar ik ga het wel proberen".
Direct zette Marjolein haar rechtervoet op de 1e trede en stapte met haar linker direct bij, net zo ging het naar de 2e tree, en zo verder naar boven.
Telkens eerst haar handen omhoog schuivend, en zo ging het heel langzaam 30 treden omhoog al snel kwamen Jan en Henk met Olaf tussen hen in achter Marjolein aan.
Boven gekomen pakte Marjolein de stang boven de glijbaan, en stapte dan in de bak van de glijbaan.
Dan zette Kimberley Marjolein op haar billen, zo snel als ze zat, liet Marjolein los, en toen 20 seconden het licht weer op groen sprong, ging Kimberley haar direct achterna, en zag nog net dat Marjolein halverwege, een halve slag draaide en ze achterstevoren verder naar beneden zoefde, en dan ineens plons, in het water terecht kwam.
Een halve minuut later volgde Kimberley, dan moesten ze uit het opvang badje zien te komen maar, gelukkig stonden er 2 mannen van het zwembadpersoneel te wachten die Marjolein in de zwembadrolstoel zette en nauwelijks was dat gebeurt of Olaf en Henk kwamen er ook al aan.
Toen ook Olaf in de zwembadrolstoel zat werd de glijbaan weer vrijgegeven voor algemeen gebruik.
Toen gevraagd werd hoe ze de glijpartij gevonden hadden, zeiden ze allebei." supergaaf" Marjolein wilde eigenlijk direct weer naar boven, maar Kimberly zei, "misschien vlak voordat we er uitgaan".
Intussen waren er al verschillende van de groep naar beneden gekomen en vroegen Hugo Pim Paul en Mark, "gaan jullie mee naar boven?".
Maar, hier staken Kimberly en Hans direct een stokje voor. " sorry jongens, dat kunnen we niet toestaan, we kunnen het risico niet nemen dat het verkeerd gaat".
"Wij zijn wel verantwoordelijk, niet alleen voor Olaf Marjolein of Jan-Willem maar net zo goed voor jullie trouwens maar, wij gaan tegen het eind echt nog wel een keer met ze mee".
"Jammer" was het algemene antwoord.
Intussen lagen ze alweer in het zwembad, Olaf Marjolein en Jan-Willem genoten volop.
Dat lieten ze nog een keer merken toen Nicolette en Maaike kwamen vragen hoe ze het hier vonden.
Dan vroegen ook zij of Olaf en Marjolein weer mee gingen naar de glijbaan.
"Oké gaan jullie mee?, dan gaan we weer".
Dan vertelde Marjolein dat zij alleen mochten als er iemand van de leiding mee ging.
Hé wat flauw" mopperde Maaike," nou ik begrijp het wel " antwoordde Marjolein, " ik kom weliswaar die trap op, maar het gaat best een eind omhoog en daarnaast als er wat gebeurt!"
Intussen was Hans komen kijken, of alles goed ging en zei Marjolein dat Maaike en Nicolette net kwamen vragen of we mee gingen naar de glijbaan.
"Maar, ik heb direct uitgelegd dat wij niet zonder leiding mogen, helaas."
Dan vroeg Hans, willen jullie weer?".
"Ja graag" riepen niet alleen Olaf en Marjolein, maar ook Jan-Willem.
Dan zei Hans, "even wachten, het kan wel maar gaat niet zomaar en, net wat Marjolein zegt, we kunnen het risico niet nemen om ze alleen met jullie naar boven te laten gaan."
10 minuten later waren Coby en Kimberley beschikbaar om mee te gaan.

Ook deze keer vonden Olaf en Marjolein het weer geweldig om op volle snelheid naar beneden te suizen, en halverwege weer ineens achterste voren te zitten.
Na nog 2 keer van de glijbaan te zijn gegaan, vroegen Nicolette en Maaike of Olaf en Marjolein meegingen naar het golfslagbad.
Olaf en Marjolein waren direct enthousiast maar, ook nu zei Kimberley dat ook zij meeging.
Nu keken Nicolette en Maaike een beetje sip, "vertrouw je ons niet?" vroeg Nicolette.
"Jawel maar, het is op de kant overal glad, en tillen doen we zeker in het zwembad zelf, daarnaast willen we niet dat Marjolein gaat lopen rond het zwembad".
"Nogmaals wij zijn wel aansprakelijk als er wat gebeurt, ook voor jullie begrijp je?".
Nu begrepen de meiden het.
Ondertussen waren ze bijna bij het golfslagbad, hier hielp Kimberley eerst Marjolein dan Olaf en Jan-Willem erin, en stapte er dan zelf in.
Vlak daarna begon het water te borrelen, wat ervoor zorgde dat ze alle kanten werden op geslingerd, waarbij Marjolein er in slaagde om de reling vast te grijpen en haar voeten op de grond te zetten, en met 2 handen de reling vast te grijpen.
Olaf echter miste de reling kreeg eerst een golf water over zich heen dan ging hij kopje onder, kwam zelf direct weer boven maar, kon niet op eigen kracht de kant bereiken, met enige moeite kon Kimberley hem grijpen, en samen de reling bereiken.
Dan zei ze, "dat bedoel ik nu", nu begrepen Nicolette en Maaike haar volledig.

Na een klein half uur hielden ze het golfslagbad voor gezien, en ruste een beetje uit in het bubbelbad.
Na 20 minuten, kwam Jan zeggen dat het bijna tijd was om eruit te gaan als ze tenminste om 6 uur, terug wilden zijn.
Dan keken Olaf Marjolein en Jan-Willem Kimberley aan en vroegen of ze nog een keer van de glijbaan af mochten dan keek Kimberley Jan aan, en die zei.
"Oké maar daarna gaan we er direct uit, douchen en aankleedden".
Direct haalde Jan Hans erbij en samen met Nicolette en Maaike gingen ze weer naar de glijbaan.
"Zo waren jullie er ook nog?" begroete de badjuffrouw Olaf Marjolein en Jan-Willem, om dan direct de trap naar boven vrij te maken.
Ook deze keer hielp ze om Olaf en Jan-Willem naar boven te krijgen.
Dan liep ze achter Marjolein aan naar boven, 1 maal boven zei ze tegen Marjolein," goed gedaan hoor", en weer glom Marjolein van trots.
Nu nam Maaike plaats op de glijbaan Marjolein volgde haar direct, en zij werd weer gevolgd door Jan.
Samen zoefden ze naar beneden, om halverwege ineens weer achterstevoren te zitten, en even later in het water te vallen even later volgde Olaf en Jan-Willem samen met Coby.
Toen ze even later gedoucht werden zeiden zowel Olaf als Marjolein dat ze een geweldige middag hadden gehad.
Direct kwamen Miranda Jeroen maar ook Carla en Annemarie achter ze aan, met de bedoeling om te helpen, met aankleedden maar, Kimberley en Jan, die ondertussen allebei een badjas van het zwembad hadden gekregen zeiden, "gaan jullie maar aankleedden, vandaag is het onze beurt".
Het hele stel wist niet wat ze hoorden.
Dan zei Kimberley," eerlijk gezegd vinden wij het super hoe jullie met zijn allen de zorg zonder morren op jullie nemen en ons wat dat betreft ontlasten, nu doen wij eens wat terug".
Ondertussen waren Marjolein en Jan-Willem geluierd, en bijna helemaal aangekleed en al snel daarna waren ook Nelleke en Olaf klaar.
Binnen een half uur konden ze vertrekken terug naar de scouting, echt iedereen was erg moe, dat bemoeilijkte de keus voor het eten.
Bang als de leiding was, dat het een grote smeerboel zou worden.
Dus was de vraag wat nu?

HOOFDSTUK 58 HET AFSLUITFEEST EN DE LAATSTE DAG

Besloten werd om tosti, s te bakken, eenvoudig en grote kans dat het ondanks de algemene vermoeidheid, geen al te grote bende zou worden. Ondanks dat werden de slabbers wel gebruikt dit was vooral tegen ketchup en mosterd vlekken.
Maar, tot verbazing van alle leiding, bleven alle SLABBERS helemaal schoon, wat voor alle 7 een compliment opleverde.
Inmiddels was het 8 uur geweest, en werd tot besluit van de dag nog koffie of thee gedronken.

Intussen waren we 2 dagen verder, en inmiddels donderdag, wat betekende dat het de 1 na laatste dag was, maar vanavond dus de laatste avond was.
Deze keer zou er een grote playbackshow gehouden worden.
Ze mochten zelf bepalen wie of wat ze nadeden en of ze solo of samen met anderen een duo een trio of groep gingen.
Direct praten ze allemaal door elkaar maar, al snel werd duidelijk dat Olaf solo zou gaan terwijl Marjolein een duo zou vormen met Carola.
Zo vormden zich al snel meer groepjes, hoewel er ook genoeg waren die solo gingen.
De 2 volgende uren werd er in alle hoeken en gaten, druk gerepeteerd.
Nadat eerst het muziekbestand, van de scouting meerdere keren binnenstebuiten werd gekeerd en ze allemaal wat hadden uitgezocht.
Ondertussen hadden Coby Kimberley Hans en Jan heel stilletjes de ouders ingelicht om samen met broers zussen, te komen fungeren als publiek en al snel bleek dat de meesten hier gehoor aan gaven.
Uit eindelijk werden dit de keuzes.
1. Olaf Ik weet niet hoe Benny Neyman
2. Marjolein en Sandra. met in de winter van MAYWOOD
3. Pim Paul Nelleke en Suzanne, I heave a dream van ABBA.
4. Jeroen met wooden heart Elvis Presley.
5. Miranda met Wy tel me wy van Anita Meyer.
6. Jan-Willem en Renske Frank en Mirella de verzonken stad.
Op het moment dat Marjolein en Sandra aan de beurt waren, wilde Marjolein eigenlijk blijven staan, bij haar act maar, dat vonden Kimberley en Jan geen goed idee.
Dus kwamen ze voor zowel Marjolein als voor Sandra met een stoel het podium op zodat beide meiden konden zitten, uiteindelijk zette beide meiden een geweldige act neer.
Daarna volgden alle anderen met stuk voor stuk geweldige acts.
Uiteindelijk werden er 12 acts opgevoerd wat er voor zorgde dat het inclusief een korte pauze het uiteindelijk 1 uur was voor het hele programma was afgelopen.
Dus de hoogste tijd om te gaan slapen, binnen een half uur lag dan ook iedereen, in bed.

Het was dan ook half 10 toen bij jan en Kimberley de wekker ging.
Nadat de tafel was gedekt, ging en ze iedereen wakker maken, deze keer sliep zelfs Marjolein nog.
Al snel was iedereen eruit gewassen en indien nodig verschoond, en aangekleed zodat ze tegen 11 uur aan de brunch zaten.
Nadat de brunch rond kwart voor 12 klaar was, en rond 12 uur was opgeruimd was het tijd om de bagage in te pakken, en de laatste dingen op te ruimen.
Ook nu probeerde zowel Olaf als Marjolein zoveel mogelijk zelf te doen, en terwijl ze hier mee bezig waren liet Renske een hele harde wint, en poepte in 1 keer haar luier vol en wel zo dat deze begon te lekken.
Wat door niemand werd opgemerkt, behalve door Marjolein, die op de grond zat en bezig was haar bagage in te pakken.
dan trok ze de rollator naar zich toe ging op haar knieën zitten, en trok zich aan de rollator omhoog, en zei ze," kom Renske dan ga ik jou verschonen" zo gezegd zo gedaan.

Zonder verder wat te zeggen verlieten ze samen heel stilletjes de grote zaal naar de verschoonruimte daar aangekomen, zei Marjolein," klim er maar op, en ga maar liggen".
Dan ging Marjolein op de zitting van de rollator zitten, en liet de tafel iets zakken zodat ze er goed bij kon maakte ze Renske haar broek los en trok deze omlaag, en maakte haar Romper los.
Dan was Renskes luier los, die inderdaad volledig was vol gepoept maar, ook Marjolein vertrok geen spier, en zonder blikken of blozen begon ze Renske te wassen.
Pas na een kwartier, was Renske weer schoon en kreeg ze van Marjolein een schone luier om en kleedde Marjolein haar weer aan.
Toen Renske weer op de grond stond, vroeg ze "en hoe staat het met jouw luier Marjolein?"
"Aardig geplast maar nog niet gepoept maar, ik moet geloof ik wel zo poepen".
Ondertussen had Renske Marjolein haar broek uitgetrokken, en maakte Renske snel Marjoleins Romper los, dan hielp Renske Marjolein van de tafel af .
Dan liep Marjolein naar de wc, liet de luier zakken alsof het een slipje was en ging op de wc zitten en inderdaad al snel zat ze te poepen.
Ondertussen keken Kimberley en Jan na een tijdje opruimen de zaal eens rond, en merkte toen pas, dat Renske en Marjolein weg waren.
Toen ze vroegen of iemand wist waar zij waren, kon niemand daar antwoord op geven.

Zowel Marco als Patricia zeiden wel dat ze Renske op het laatst niet meer zo fris vonden ruiken "HM HM" mompelde Kimberley, en zei Coby"
Dan is Marjolein Renske zeker aan het verschonen".
"Daar heb je best kans op", antwoordde Kimberley, ik ga toch even kijken" en weg was Kimberley.
Aangekomen bij de verschoonruimte klopte ze op de deur, en maakte zich bekend.
"Mag ik binnen komen?".
"Ja hoor" antwoordde Renske, terwijl Marjolein was gaan staan en haar billen afveegde.
1 maal binnen gekomen zei Kimberley, "we waren jullie ineens kwijt"
Dan onderbrak Marjolein haar," Renske wil je me die tenamaxi even aangeven?".
Direct vouwde Marjolein de luier open en legde deze op de deksel van de wc pot en ging erop zitten.
Dan duwde ze haar benen uit elkaar en, poederde haar schaamstreek.
Dan trok ze de luier tussen haar benen door omhoog strak, en vroeg dan, "Renske wil jij de plakkers openen strak trekken, en sluiten?".
Terwijl Marjolein zich verder aankleedde en Renske haar zo nodig hielp, ging Kimberley terug naar de centrale ruimte, om verder te helpen met opruimen.
Terwijl ze daar mee bezig was, vertelde ze Coby Jan en Hans wat ze had aangetroffen.

Nog geen 5 minuten later kwamen Marjolein en Renske weer binnen.
"Zo jullie zijn weer lekker schoon?", vroeg Jan" ja gelukkig wel", lachte Renske.
Dan vervolgde ze," want een poepluier is echt niet lekker".
Dan zei Jan," wat hoor ik nou weer over jou Marjolein?".
"Heb jij je zelf verschoond?".
"Ja praktisch wel, eerlijk gezegd snap ik zelf niet waar ik het allemaal vandaan haal".

Dan zei Coby tot de rest," stop maar, even dan gaan we eerst even wat drinken".
1 minuut zaten ze allemaal aan de grote tafel, en schonken Coby en Jan koffie of thee in en vroeg Coby wat voor mok Nelleke wilde.
"Doe maar een gewone mok, was het antwoord.
Direct reageerde Marjolein, " dat ze de koffie ook in een gewone stenen mok wilde hebben maar, daarop zei Hans, "volgens mij wil jij nu iets te veel Marjolein?".
"Wat ik wel kan doen is de aangepaste mok iets minder vol doen, zodat er geen deksel op hoeft maar, dan kun je de mok wel met 2 handen vasthouden".
Al toen Hans het haar af rade begon Marjolein te lachen e toen Hans was uitverteld zei Marjolein dan ook, " inderdaad Hans ik wil nu inderdaad alles te gelijk".
Terwijl Marjolein weer eens praktisch alle aandacht naar zich naar zich toetrok zat Nelleke zowat bij Olaf op schoot en leunde voorzichtig tegen hem aan.
Dan draaide ze zo dat ze met haar knieën bij Olaf op de voeten plank kwam te zitten, dan trok Olaf Nelleke naar zich toe en begon haar te kussen.

HOOFDSTUK 59 EINDE VAN DE KERSTVAKANTIE

Die middag tegen 2 uur, was helaas toch echt voorbij en kwamen vlot na elkaar alle ouders hun kroost weer ophalen.
Het eerste wat Olaf en Marjolein vroegen, toen Wilma en Henk binnen kwamen was "mogen we lid worden van de scouting?".
Deze vraag deed Wilma aarzelen en ook Henk keek bedenkelijker maar, toen zowel Kimberley als Coby, enthousiast vertelden over hoe vol vuur Olaf en Marjolein.
Echt overal aan mee deden, en al helemaal toen Coby en Kimberley vertelden hoe zowel Marjolein als Olaf boven zichzelf waren uitgestegen," van Marjolein hebben jullie het gezien."
"Maar, ook Olaf heeft dingen laten zien, die hij zelf voor onmogelijk had gehouden en dan durven ze allebei maar vooral Olaf nog te beweren dat ze weinig tot niets kunnen maar het tegendeel is waar".
Dan vervolgde Coby, "Olaf is veel te bescheiden, maar Marjolein is echt een harde bikkel" en dan vertelde Coby, nog eens het hele verhaal.
Aan het eind van het gesprek riep Coby niet alleen Olaf en Marjolein erbij maar, ook Olga en Martijn.
Dan vertelden Olga en Martijn hoe ze het bij de scouting naar hun zin hadden en overal bij betrokken worden.
"Al kunnen we alleen het rolstoelblad gebruiken als bijzettafel of even iets vasthouden, of gereedschap aangeven of aanpakken".
" Net als Olaf maar vooral Marjolein, laten wij ons niet de kaas van het brood eten, Integendeel" voegde Martijn er aan toe.
"Dan zitten we nog met een ander probleem," dacht Wilma hardop.
"Wat bedoelt u?". vroeg Coby.
"Dat zowel Marjolein als Olaf incontinent zijn, en meerdere keren per dag verschoond moeten worden" "en ook dat is geen enkel probleem, sterker wij als leiding komen daar nauwelijks aan te pas".
"Zonder dat wij erom vragen zijn er altijd wel mede leden van beide clubs die dat gewoon op zich nemen".
"Sterker wij moeten soms juist zeggen dat zij het niet hoeven te doen".
Dan vertelde Coby nog het verhaal van die ochtend toen Renske en Marjolein toen ze aan het opruimen waren, ineens weg waren, en Kimberley ze in de verschoonruimte terug vond.
Intussen zaten Marjolein en iris te smoezen, na 1 minuut zag Wilma ze samen weglopen vol verbazing keken Wilma en Henk ze na.
Toen Coby vroeg wat beide meiden gingen doen, antwoordde Renske, " het zelfde wat Marjolein en ik vanmiddag ook hebben gedaan".
Dan gaf Renske Coby en Kimberley een knipoog, en die knipoogde terug.
De betekenis ontging Wilma en Henk volledig, maar Coby en Kimberley wisten genoeg 5 minuten later waren beide meiden weer terug.
Pas toen Iris en Marjolein terug waren, had Wilma het idee dat zowel de luier van Marjolein als die van Iris veel minder bol stond.
Dan zei Marjolein," Kimberley het is me weer gelukt, ik was weer op tijd".
Van deze cryptische opmerking werden Wilma en Henk niets wijzer maar, toen even later Olaf Renske Jan-Willem Bernhard en Karel werden meegenomen en Marjolein en Iris rustig bleven zitten, begon er bij Wilma iets te dagen maar snapte ze er nog maar de helft van.
Toen 20 minuten later iedereen terug was, vroeg Kimberley," Marjolein mag ik het vertellen?".
Maar, Marjolein schudde van nee," ze merken het vanzelf" was het cryptische antwoord van Marjolein.
Dan was het echt tijd om naar huis te gaan.
Renske Iris Bernhard en Karel zouden met Miranda mee gaan, en na vanavond weer stoppen met de luiers en morgen terug gaan naar huis.
Het moeten stoppen met de luiers maakte Renske een beetje bang aangezien ze nauwelijks voelde als ze moest poepen, laat staan plassen.
En hoewel ze gistermorgen al het laatste pilletje hadden gehad, merkte ze het plassen pas op als haar luier nat werd, en pas als er een bobbel in haar luier zat dat ze had gepoept.
En Renske was niet de enige want ook Iris en Bernhard hadden die gevoelens.
Ondertussen was het nu echt bijna tijd om naar huis te gaan, maar niet voordat Marjolein en Olaf nog eens bij Wilma hadden aangegeven lid te willen worden van de scouting.
Direct sprongen Kimberley en Coby daarop in, en Coby zei dat ze Olaf en Marjolein er graag bij wilde hebben.
Nou zeiden Wilma en Henk, "als wij de verhalen zo horen, hebben zowel de crea club als de scouting alleen maar gezorgd voor een positieve ontwikkeling".
"Dus laten we het maar, doen".

Dan vulden Wilma en Henk direct alle aanmeldingsformulieren in, en tekende deze, en leverden ze direct weer in, en gaven ze direct aan Coby, en betaalden ook direct.
Dan pakte ze hun spullen en gingen naar huis, bij thuiskomst ging Wilma direct koken.
Dan gaf ze ze eerst een voorafje en alle 3 hun slab en vroeg Wilma, "Nelleke Wil jij ze even helpen met eten".
"Ja hoor Wilma" maar, ondertussen gaf ze het drietal een knipoog, en liet ze alle 3 rustig hun eigen gang gaan.
Toen Wilma 5 minuten later terugkwam wist ze niet wat ze zag .
Toen ze vroeg hoe dit kon, zei Nelleke "dat is nou de positieve uitwerking van de scouting".
Dan zag Wilma dat ook bij allemaal hun slab zo goed als schoon was.
Na het eten hielpen ze allemaal met opruimen nadat dit was gedaan, liep Wilma naar buiten, terwijl Henk boodschappen was gaan doen.
Van dat moment Maakte Marjolein gebruik om stilletjes naar de badkamer te verdwijnen, omdat ze voelde dat ze moest poepen, dan zei ze tegen de anderen dat ze dit niet mochten vertellen.
Toen Wilma 2 minuten later terugkwam was Marjolein al in de badkamer verdwenen.
Niet alleen poepte ze op de wc en verschoonde ze zelf haar natte luier, maar ze trok ook gelijk haar nachtpon aan.
Al snel vroeg Wilma waar Marjolein uit hing, maar volgens afspraak zwegen ze allemaal en net op het moment dat Wilma besloot om zelf eens te gaan kijken, ging de deur open en stapte Marjolein achter haar rollator de kamer in, en weer wist Wilma niet wat ze zag, dan vroeg ze," wie heeft jou verschoond en omgekleed?".
"Ikke helemaal zelf" glunderde Marjolein.
"Wat heb je met je vieze luier gedaan?".
"In de emmer in de badkamer gegooid".
Dan ging Marjolein zitten en gaf Wilma ze allemaal een mok thee, en liep Wilma de kamer uit naar boven, aangekomen in de badkamer zag Wilma dat de natte luier inderdaad in de emmer lag en de kleren netjes op de stoel op haar kamer maar, Wilma snapte niet dat Marjolein alleen geplast had.
Toen ze dan ook terugkwam in de kamer, vroeg ze dan ook," zeg Marjolein wanneer heb jij voor het laatst gepoept?".
"20 minuten geleden", antwoordde Marjolein gortdroog.
"Hoe kan er dan in de luieremmer alleen maar, een plas luier liggen?".

"Ondertussen hadden de andere 3 groot lol, en de grootste moeite om hun lachen te verbergen. en dat werd er niet beter op toen Wilma vroeg, "waar is die poepluier dan gebleven?".
Dan vertelde Marjolein met een glimlach," de laatste dagen voel ik het aankomen als ik moet poepen, en gelukkig was ik iedere keer op tijd bij de wc".
Dan vroeg Wilma hoe dit nou plotseling kon.
"Ik denk dat het een positieve uitwerking van de scouting is" reageerde Nelleke, "op mij heeft dat ook nog steeds een positief effect".
Nadat de thee op was, was het bedtijd aangezien ze er morgen vroeg uit moesten, omdat ze naar de revalidatiearts moesten.
Nu viel het Wilma pas op dat de scouting ook bij Olaf voor een positieve verbetering had gezorgd.
Hoewel ze alle 4 de thee in een gewoon theeglas hadden gehad, en geen slab voor hadden, bleef alles deze keer schoon.
Een half uur later lagen ze alle 4 in bed, ook nu hadden Olaf en Marjolein Nelleke en Jan-Willem mogen verschonen, en omkleedden.
Ook nu lukte dat ook bij Olaf weer geweldig goed.
Nu kon hij wel bij alle 4 de plakkers, ook had hij zowel bij Nelleke al Jan-Willem een schone romper aan getrokken en de knoopjes gesloten.
Ondanks dat Nelleke weer flink in haar luier had gepoept, had Olaf ook deze keer geen krimp gegeven.
Als laatste was Olaf zelf aan de beurt, nu kreeg Wilma hulp van Nelleke, en ook dat ging goed.
Binnen 5 minuten was Olaf klaar om te gaan slapen, dan gaven Olaf en Nelleke elkaar nog een nachtzoen, en legde Nelleke Olaf in zijn bed en kroop Nelleke ook zelf in bed, binnen 10 minuten, sliepen ze allemaal.

Toen ze de volgende morgen wakker werden hadden ze ondanks hun zenuwen toch goed geslapen maar, door die spanning had Nelleke niet alleen veel geplast, maar ook behoorlijk veel gepoept.
Ze rook het al direct toen ze wakker werd en zuchtte eens diep, en besloot maar, op te staan en te gaan douchen.
Intussen was ook Jan-Willem wakker en die vroeg, "kun je mij uit bed halen Nelleke?"
"Dat denk ik wel" antwoordde Nelleke.
Dan liep ze naar de slaapkamer van Olaf en Marjolein om de tillift te pakken, en zag direct dat ook nu Marjolein al uit bed was.
Dan liep ze terug naar Jan-Willem en hielp hem uit bed, en op de bureaustoel ging het richting de badkamer, die toen ze daar aankwamen dicht zat.
Dan klopte Nelleke op de badkamerdeur, en hoorde vragen " wie is daar?"
"Ik ben het Marjolein was het antwoord

"Hoever ben je Marjolein?".
"Net klaar met douchen, ben me nu aan het afdrogen".
Dan opende Marjolein de deur en zagen Nelleke en Jan-Willem dat Marjolein al weer een luier om had, en al weer een BH aan had, en nu bezig was met haar romper.
Dan vroeg Marjolein, "wie van jullie heeft die poepluier?".
"Ik ben deze keer de boosdoener" zuchtte Nelleke, terwijl ze Jan-Willem uit zijn pyjama hielp, en toen Marjolein haar romper sloot, waren ook Wilma Henk en Olaf wakker geworden.
Direct was Wilma uit bed, en ging eens kijken bij de kids en zag ze dat op Olaf na, ze er allemaal al uit waren.
Dan hoorde ze gerucht uit de badkamer, en ging eens kijken.
Daar aangekomen, zag ze dat Marjolein zo goed als aangekleed was.
Nu zagen Wilma en Nelleke dat Marjolein probeerde om zelf haar broek aan te trekken, en haar benen er in had maar, nu moeite had om haar broek omhoog te trekken.
Toen Wilma vroeg of ze moest helpen, zei Marjolein "helaas wel".
Dan zeiden zowel Wilma als Nelleke, "Jij kunt en doet al veel meer, dan dat wij ooit voor mogelijk hadden gehouden".
"Zeker nadat je het laatste halfjaar zo hard achteruit was gegaan".

Dan was Marjolein klaar, en mocht ze van Wilma naar beneden, waar ze zelf haar ontbijt maakte en vast thee zette.
Ondertussen was boven, Nelleke bijna klaar met Jan-Willem, net toen Wilma binnen kwam was ze bezig met zijn sokken.
Toen hij helemaal klaar was, bracht Wilma hem naar beneden, en vroeg dan "Marjolein kun jij Jan-Willem helpen met eten?".
"Ja hoor mam", en begon direct met Jan-Willem eten te geven ondertussen at ze zelf ook haar brood op.
10 minuten later zijn Wilma Cora en Olaf ook beneden ook hun ontbijt stond met dank aan Marjolein inmiddels klaar.
Dan gaven Wilma en Cora Marjolein een compliment, omdat Marjolein zonder dat het haar gevraagd was voor iedereen het ontbijt had gemaakt.
Waardoor en ook door het feit dat Olaf, geen en Jan-Willem weinig hulp nodig had, ging het ontbijt zo snel dat ze al om 8 uur in het busje zaten,
en ze om kwart voor 9 aankwamen bij het revalidatie centrum.
Omdat het van de parkeerplaats naar de spreekkamer bijna 1 kilometer was, hadden ze afgesproken dat, Marjolein in de rolstoel zou gaan maar, dat ze de rollator wel mee zouden nemen zodat Marjolein de laatste 100 meter lopend af kon leggen.
Na zich gemeld te hebben gingen ze nog snel verschonen, om de rolstoel dan achter te laten bij de toiletten.
Dus kwam Marjolein lopend het toilet uit en nam in de wachtkamer plaats op een stoel.
Krap 10 minuten later kwam dokter Derks, "Familie de Vries".
Doordat Wilma en Nelleke ervoor stonden zag dokter Derks niet dat Marjolein niet in een rolstoel zat maar, achter een rollator liep.
Het viel hem echter wel op dat het tempo deze keer heel laag lag.
Het waarom zag hij pas in de spreekkamer toen Nelleke en Wilma allebei een stap opzij deden en Marjolein, staande achter een rollator voor hem stond.
heel even wist hij niet wat hij niet wat hij zag, intussen vertelde Wilma kort samengevat het verhaal, ook de creaclub en de scouting kwamen uitgebreid aan bod.
Dan sloot ze af met de opmerking dat daar een behoorlijke stimulerende werking vanuit bleek te gaan.
Ook vertelde Wilma wat ze allemaal hadden gemaakt "ze hebben zelfs het aanbod gekregen, om lid te worden bij de scouting ".
Dan zei dokter Derks, "dat van die scouting lijkt mij een goed idee, blijkbaar werkt dat voor Zowel Olaf als Marjolein louter positief".
Ondertussen waren de onderzoeken bij Olaf en Marjolein afgerond, en waren Jan-Willem en Nelleke aan de beurt.
Dan fluisterde Marjolein Nelleke in het oor, "Nelleke ik moet poepen".
Dan vroeg Nelleke of de dokter met Jan-Willem wilde beginnen, zodat zij met Marjolein naar het toilet kon.
"Moet je verschoond worden Marjolein?" vroeg dokter Derks.
"Nee ik moet poepen", nu zette de dokter helemaal grote ogen op, dit had hij totaal niet verwacht, dan vroeg hij," hoe lang is dat al zo?"
"Sinds de kerstvakantie bij de scouting geeft ze bijna altijd op tijd aan dat ze moet en vaak gaat ze zelf, zonder wat te zeggen".
"Ga maar, snel dan", en weg waren Marjolein en Nelleke.
Intussen vertelde Wilma, dat het intussen meer dan een week geleden was dat Marjolein een poepluier had gehad.
Ook het hele verhaal van het pakken van de rollator van Ineke en het zich optrekken aan de tafel kwamen aan bod.
Dan zei dokter Derks dat hij dit niet had verwacht, maar het geweldig vond en zei dan, "ik zal voor Marjolein 2x per week Fysio op het droge voorschrijven, zodat ze het lopen goed aanleert en ontwikkeld".
Ook het zelfstandig eten van zowel Olaf als Marjolein kwam aan bod.
Ondertussen was ook Jan-Willem helemaal nagekeken, hij was gelukkig niet verder achteruitgegaan maar, moest wel onder controle blijven.
Dan waren Nelleke en Marjolijn weer terug, en vertelde dat ze gelukkig op tijd waren en dat Marjoleins luier, nog praktisch droog was, en dat ze direct ook op het toilet goed had geplast.
"Hoe is het bij jou?" vroeg Wilma" ik ben intussen flink nat" antwoordde Nelleke.
"Dan zal ik je zo dadelijk verschonen" reageerde Wilma.
10 minuten was ook Nelleke helemaal nagekeken, haar bloeddruk was nog steeds aan de hoge kant, en haar hartslag, was ook een beetje te hoog.
Ook vertelde dokter Derks hij dat hij een verslag had gehad van Nellekes opname in de Riethorst en het advies was om haar medicatie, voorlopig zo te houden.
Tot slot zei hij tegen Marjolein, dat het goed was als ze bleef lopen maar, het ook niet moest overdrijven, en zeker niet forceren.
Hiermee was het bezoek klaar, en konden ze weer naar huis.
Thuis gekomen werd er direct een afspraak gemaakt bij de fysio, ze mocht die zelfde middag om 4 uur al langs komen.
 
Laatst bewerkt:

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
HOOFDSTUK 60 BIJ DE FYSIO EN WEER NAAR SCHOOL

Die zelfde middag kon Marjolein nog bij Bart terecht,omdat de rollator mee moest, besloot Wilma dat ze met het busje zou gaan.
Éemaal aangekomen haalde Wilma eerst de rolstoel met daarin Marjolein eruit, en haalde dan de rollator eruit.
Eigenlijk wilde Marjolein lopend naar binnen maar, Wilma raadde dat af.
"Spaar je krachten, voor de oefeningen met Bart".
Nauwelijks zitten ze in de wachtkamer, of Bart meld zich al.
"Hallo Marjolein, kom maar mee, laat maar eens zien wat je kunt".
Aangekomen in de oefenzaal, zet Wilma de rollator voor de rolstoel
Dan schuift Marjolein het blad opzij en de voetsteunen weg dan trekt ze de rollator naar zich toe, en zet deze op de rem.
Steunend op de rollator trekt ze zich omhoog haalt de rem eraf en zet direct 3 stapjes naar voren, en bleef dan rechtop stil staan.
Dan zag Marjolein dat Bart pionnen had neergezet, dan zei Bart dat ze daar tussendoor moest laveren.
Direct zette ze zich in beweging maar, merkte al snel, dat en bochtjes draaien en rechtop blijven lopen, behoorlijk wat concentratie koste.

Toen ze na 30 minuten bij Bart stond, was Marjolein totaal buiten adem, en zei Bart dat Marjolein het voor een 1e keer geweldig had gedaan.
"Ga maar lekker douchen, dan zie ik je maandag om 4 uur weer".
Dan tegen Wilma, "een passende rollator hebben we hier wel, die hoeft u niet iedere keer mee te nemen".
Dan zei Marjolein dat ze wilde douchen.
"Dat kan, daar had ik eerlijk gezegd al op gerekend" zei Wilma.
Dan trok Marjolein ineens een heel vies gezicht," wat is er?", vroeg Wilma.
"Ik zit verdorie te poepen", dan begon Marjolein te huilen.
"Dat is toch niets bijzonders?" antwoordde Wilma.
"Weet ik maar ik dacht net dat, ik dat onder controle begon te krijgen" huilde Marjolein nu terwijl Wilma Marjolein tegen zich aandrukte, en probeerde te troosten.
Zei ze," ik denk dat het komt omdat deze oefeningen best wel moeilijk en vermoeiend waren".
"Zal ik je deze keer maar helemaal helpen?".
"Ja graag, want ik ben heel erg moe"," ik zie het, en vindt het niet gek".
"Ik denk ook dat die poepluier van daarnet daar mee te maken heeft".

Die laatste opmerking, stelde Marjolein enigzins gerust.
Nu snelden ze naar de doucheruimte en legde Wilma Marjolein op een brandkaar en begon haar uit te kleedden, en lekker te wassen.
Na 10 minuten was ze weer lekker schoon, en begon Wilma haar aan te kleedden.
Op het moment dat Wilma Marjolein een luier om zou doen, vroeg ze," weet je zeker dat je niet nog meer moet poepen?"
"Wil je me voor de zekerheid toch op de wc zetten?","j a hoor kom maar".
Snel zette Wilma haar dochter op de wc, en inderdaad poepte ze nog meer, en deed ze bovendien nog een flinke plas.
"Toch goed gedaan" zei Wilma.
Hier moest Marjolein om lachen, "Dan was het toch niet voor niets, dat ik je nog een keer op de wc zette" ondertussen was Marjolein aangekleed, en konden ze gaan.
Toen ze 20 minuten later thuiskwamen waren Mirte en Jeroen er ook, en direct vroeg Jeroen, "en hoe ging het bij de fysio?"
"Op zich goed maar, het was wel vermoeiend".
"Wat ik wel vervelend vindt, is dat ik sinds 5 dagen weer eens in mij luier heb gepoept BAH" en dan begon ze weer te huilen.
Dan duwde Mirte het rolstoelblad opzij ging op haar knieën zitten, en trok Marjolein tegen zich aan.
Gaf haar een dikke knuffel, en zei" ik ga maandag na schooltijd met je mee naar de fysio".

Dan was het inmiddels 5 uur, en moesten alle bezoekers naar huis en vroeg Wilma wie er zelf wilde eten en wie geholpen wilde worden.
Olaf en Jan-Willem gaven aan het zelf te willen doen maar, Marjolein zei dat ze doodmoe was, en geholpen wilde worden.
Dan keek Wilma Cora aan, en vroeg," wil jij Marjolein eten geven?".
Terwijl Olaf en Jan-Willem, heel netjes zaten te eten, had Marjolein de grootste moeite met eten, haar slab was na het eten dan ook volledig benut.
Direct na het eten gaf Marjolein ondanks, dat het nog maar, half 7 was aan dat ze naar bed wilde.
Dan zei Cora dat ze Marjolein ging verschonen haar de tanden zou poetsen en naar bed zou brengen.
Dan gingen ze samen naar boven, en lag Marjolein binnen 1 kwartier in bed en sliep bijna direct.

MAANDAG OP SCHOOL

Tegen 10 uur die zaterdag ochtend werd Marjolein wakker, nog steeds niet helemaal uitgerust maar, toch fit genoeg om zelf, te douchen en aan te kleedden.
Ook bij het ontbijt, was Marjolein fit genoeg om zelf te eten de rest van het weekend werd er zeer rustig aangedaan, en zo werd het mandag morgen.

Door alle spanning was Marjolein om 6 uur al wakker, en was ze wel nat maar niet heel erg.
Direct stond ze op en ging naar het toilet, gooide haar natte luier in de emmer, en ging op de wc zitten en plaste de rest uit, en poepte ook direct weer.
Dan besloot ze lekker te gaan douchen en aan te kleedden, waardoor toen om kwart voor 7 Wilma en Henk wakker werden Marjolein klaar was ze en net naar beneden had thee gezet, en was begonnen brood te smeren.
Toen om kwart over 7, Wilma Cora Olaf en Jan-Willem beneden kwamen, was de tafel volledig gedekt.
"Wie heeft de tafel zo mooi gedekt", wilde Cora graag weten.
"Ikke helemaal zelf", Wilma kon het haast niet geloven maar aan het gezicht van Marjolein kon ze zien dat het waar was.
1 maal aan tafel vroeg Wilma hoe Marjolein naar school zou gaan, het was toch bijna 500 meter.
"Toch maar, in de rolstoel, die afstand is te groot" besefte ook Marjolein.
Om 10 voor 8 ging de bel en melde Nelleke zich, 5 minuten later gevolgd door Mirte Pim en Paul, en weer 2 minuten gevolgd door Miranda en Jeroen nu konden ze gaan.
Terwijl Jeroen Jan-Willem en Nelleke Marjolein duwde, nam Mirte de rollator mee aangekomen bij school, keken ze eens rond en zei Paul, "mooi zo niemand te zien".
Dan glipte hij samen met Marjolein en Mirte de school in, zetten ze de rolstoel in de verschoonruimte, waar buiten hun, alleen maar een schoonmaker kwam.
Dan stapte Marjolein uit de rolstoel, en liep direct de gang op, dan sloot Jeroen de deur, en liepen ze samen weer naar buiten.
Hier stelden ze zich zo op dat het niet op viel dat Marjolein niet in haar rolstoel zat maar achter een rollator liep.
Pas toen ze zich in de rij opstelden om naar binnen te gaan, viel het een aantal niets vermoedende klasgenoten op maar, de wijsvinger van Marjolein tegen haar lippen, was voldoende voor de klas, om naar de juf toe niets te laten merken.
Toen juf Jolanda 2 minuten later binnen kwam, had ze niets in de gaten.
Dit kwam ook omdat Marjolein de plaats had in genomen, van een ziek klasgenootje, en de rollator was verstopt tussen 2 kasten, en achter een tafeltje.
Nadat ze de klas eens had rondgekeken en ze Marjolein niet had opgemerkt vroeg ze," Jongens is Marjolein er niet?".
"Jawel hoor, hier ben ik", dan pakte ze haar rollator stond op, en deed 2 stappen richting de juf.
De mond van juf Jolanda maar, ook van een aantal klasgenoten, vielen open van verbazing.
"Wat is er met jou gebeurd?", was alles wat juf Jolanda kon uitbrengen.
Dan vertelde Paul het hele verhaal van de scouting.

Hoe Marjolein zich eerst aan een tafel optrok en vervolgens de rollator van een ander meisje te pakken kreeg.
Andere streken van Marjolein werden bewust stil gehouden.
Wel werd nog verteld dat zowel Olaf als Marjolein bij de scouting, hun grenzen weer behoorlijk hadden verlegd.
Dan vroeg juf Jolanda, of Marjolein helemaal vanaf huis was komen lopen.
"Nee hoor, dat is te ver de rolstoel staat in de verschoonruimte".
Oké want om jou in het speelkwartier te laten lopen!".
"Dan lopen ze me zo omver" antwoordde Marjolein.
"Precies en dat moeten we niet hebben", lachte juf Jolanda.
Dan kon na het inleveren van de rapporten de les echt beginnen, en werd het stil in de klas.
Een kwartier voor het speelkwartier, gaf de juf Miranda opdracht om samen met Marjolein de rolstoel te gaan halen, en gelijk te gaan verschonen.
Dan zei ze tegen Olaf Nelleke Miranda en Jan-Willem, "gaan jullie ook maar direct mee verschonen".
Aangekomen in de verschoonruimte was het eerste, wat Miranda aan Marjolein vroeg," zal ik jou op de wc zetten, Marjolein?".
"Ja graag, want ik ben volgens mij nog niet uit geplast sterker volgens mij moet ik poepen".
Inderdaad plaste ze nog wat, en poepte een behoorlijke hoop.
Terwijl Marjolein op de wc zat, verschoonde Miranda en Jeroen de anderen gelukkig waren er deze keer geen poepluiers.

Dan haalde Miranda Marjolein van de wc, en inderdaad had Marjolein weer op de wc gepoept, en terwijl Miranda Marjolein op de verschoontafel hielp, fluisterde Marjolein "volgens mij, komt er zo toch nog 1 poepluier!".
Dit deed Miranda direct van kleur verschieten.
Dan kreeg Marjolein een schone luier om, en kleedde Miranda haar verder aan, en hielp haar vervolgens volgens afspraak in de rolstoel.
Hoewel Marjolein hier niet blij mee was begreep ze het wel, en accepteerde het met tegenzin.
Tot slot verschoonde Jeroen Miranda, en inderdaad had Miranda een poepluier.
Dan gingen ze direct naar buiten, ook deze keer begon het clubje aan een balspel.
Ondertussen hadden ook Vincent en Oscar nog steeds nog steeds een luier om.
Dat zag ook Marjolein," die komen er dus niet mee weg" mompelde Marjolein.
Toen ze beide langs Marjolein en Olaf liepen, roken ze dat beide jongens een poepluier hadden en zagen ze dat beide luiers behoorlijk bol stonden, wat betekende dat ze ook weer behoorlijk hadden geplast.
Dan merkten Olaf en Marjolein, dat beide jongens ze niet durfden aan te spreken en snel doorliepen.
Ook Olaf en Marjolein hadden geen behoefte om te reageren maar, moesten wel een beetje lachen, toen Oscar en Vincent 5 minuten voor het eind van de pauze naar binnen werden geroepen.

Dat gebeurde wel zo hard dat de hele school wist wat er ging gebeuren, ren de grotere lachten zich helemaal een bult, toen ze een paar kleuters hoorden zeggen.
"Die 2 jongetjes zijn kleiner dan wij".
Van dit soort opmerkingen hadden Olaf Marjolein Jan-Willem en Nelleke totaal geen last.
Want zelfs in groep 1 en 2 begrepen ze heel goed, dat er bij Olaf Marjolein Nelleke en Jan-Willem van binnen iets kapot was, waardoor ze er niets aan kunnen doen maar nu?
Want vanmorgen hadden ze Marjolein achter de rollator door de gang zien lopen, terwijl ze nu weer in de rolstoel zat, en dat was te moeilijk voor ze.
Een paar kleuters wilden het Marjolein vragen, maar hun juf zag dat dit voor Marjolein te veel was, en ze zowat brak en zei dan" laat Marjolein maar even met rust"," ik vertel het straks in de klas wel ".
Van deze afleiding maakte Marjolein gebruik, om naar binnen te vluchten ook nu zette ze de rolstoel weg, en pakte de rollator.
Door alle emotie kostte het lopen meer moeite, maar lukte het wel en vluchtte ze zo snel als ze kon een toilet in.
Liet haar broek zakken, maakte haar romper los en liet haar luier zakken, en ging op de wc zitten plaste nog wat, en poepte alweer behoorlijk.
Toen de pauze was afgelopen, zat Marjolein nog steeds op de wc.
Toen juf Jolanda de klas bij elkaar riep miste ze Marjolein direct, en toen ze vroeg waar Marjolein was, wist niemand het.
Dat viel de kleuterjuf op, direct ging ze naar juf Jolanda.

Dan vertelde ze aan juf Jolanda wat zij had gezien, en zei erbij," het was puur nieuwsgierigheid, ze bedoelden er verder niets mee".
Juf Jolanda begreep dat heel goed maar, ook dat het voor Marjolein juist heel confronterend moest zijn geweest.
Toen ze naar binnen gingen vertelde juf Jolanda wat er was gebeurd.
Aangekomen in de klas, was er geen spoor van Marjolein," waar is die zo snel gebleven", mompelde ze.
Dan ging ze direct zoeken en werd geholpen door Frieke Mirte Martine Wilma en Carlijn.
Toen Carlijn langs de toiletten van de onderbouw liep, hoorde ze ineens zachtjes snikken en maakte Frieke die net van de andere kant kwam, daarop attent, en samen gingen ze de toiletruimte binnen .
Dan hoorden ze inderdaad huilen, en hadden bovendien de rollator zien staan.
Dan maakten beide meiden zich bekend,en vroeg Frieke, "gaat het Marjolein?".
"Moeilijk", snikte Marjolein.
Dan vertelde ze, dat ze was geschrokken van de kleuters.
Toen die er vanop keken dat ze het ene moment achter de rollator liep, en het volgende moment in de rolstoel zat.
Terwijl Frieke met Marjolein door sprak, haalde Carlijn juf Jolanda erbij, en toen die 5 minuten later arriveerden, vertelde Marjolein nogmaals wat er was gebeurd.
Dan zei ze, "ik snap best, dat die kleintjes vreemd opkeken maar, ik had die directe reactie totaal niet verwacht"

"Zie je het zitten om, samen met Frieke en Carlijn naar de onderbouw te gaan, en je verhaal te vertellen?

Direct na deze vraag werd Marjolein wat witjes maar, zei toch dat ze het een goed idee vond.
Dan zei juf Jolanda, dat ze het ging regelen, "gaan jullie maar, naar de klas, ik kom zo".
Dan zei Marjolein "dat is goed maar ik ga eerst verschonen"," want door alle emotie, ben ik behoorlijk nat".
Dan vroeg Frieke, " red jij je zelf, of moet ik je helpen?".
Nu keek Marjolein beide meisjes met een glimlach aan," als je dat kan, en wil doen?".
"Heb je het eerder gedaan?", vroeg juf Jolanda.
"Ja vanochtend nog, mijn kleine zusje", antwoordde Frieke.
"Oké ga je gang maar".
Aangekomen in de verschoonruimte, ging Marjolein direct liggen en begon Frieke Marjolein uit te kleedden, al snel had ze ook de broek en romper los.
Direct begon ze aan Marjoleins luier toen ze deze open had, zag ze dat Marjolein ook gepoept had maar, zei niets.
Dan begon ze Marjolein schoon te maken maar, Marjolein had het zelf ook al gemerkt en zei ook niets, ondanks dat Marjolein hier van baalde.
Binnen 5 minuten was Marjolein weer schoon.
Toen ze weer achter de rollator stond, bedankte ze Frieke en gingen ze terug naar de klas, en praatte ze nog wat na, over het voorval.

Voor ze het wisten, was het 12 uur, en dus tijd voor de lunch.
Vlak voor ze de klas zouden verlaten zei Juf Jolanda, dat ze met groep 1.2.3 en 4 om half 2 in de lerarenkamer had afgesproken, en dat Olaf en Nelleke ook hun verhaal wilden vertellen, dat vond Marjolein fijn om te horen dan gingen ze echt lunchen.
Gelukkig voor haar, was Marjolein fit genoeg om achter de rollator te lopen, en zelf haar brood te eten alleen was puur voor de veiligheid haar beker deze keer afgesloten met de deksel
Niet alleen het gebruikelijke clubje, maar ook Frieke en Carlijn kwamen erbij zitten.
Om half 1 hadden ze de lunch op en spoedde ze zich naar de verschoonruimte, ook Frieke en Carlijn gingen mee ook nu mochten ze Marjolein helpen.
Toen haar natte luier was verwijderd, kwam Marjolein van de tafel en ging op de toiletpot zitten en plaste nog een beetje, en poepte ook nu weer.

Ondertussen verschoonde Carlijn en Frieke, Nelleke die door de chaotische ochtend, ook alweer een beetje gepoept had.
Nadat ook Olaf en Jan-Willem waren verschoond, gingen ze nog even spelen met de bal, en ook hier deden Frieke en Carlijn mee, gedurende het spel was er aan Marjolein niets meer te merken.
Al snel was de pauze voorbij en spoedde ze zich naar de aula, terwijl juf Jolanda met ze mee liep.
Nadat alle leerlingen waren gaan zitten, nam de juf uit groep 4 het woord en vroeg direct om stilte, ondertussen vroeg juf Jolanda, of er na het verhaal vragen gesteld mochten worden " dat is goed", zei Marjolein
"Als wij hun vragen beantwoorden leidt dat hopelijk tot meer begrip".
Dacht Marjolein, dan was het zo ver.
Marjolein Olaf maar ook Nelleke en Jan-Willem waren best een beetje zenuwachtig.
Nadat de juf uit groep 4 het groepje had geintroduceerd, nam Marjolein het woord, en begon ze haar verhaal over, haar incontinentie de speciale school maar, ook de crea club en de Scouting kwamen aan bod.
Ook haar spasmes en hoe ze in de rolstoel was gekomen, werd verteld dan volgde Olaf, zijn verhaal was grotendeels gelijk aan dat van Marjolein.

Daarna was het de beurt aan Jan-Willem, hij vertelde over zijn ontmoeting met Olaf en Marjolein, over hun situatie willen ervaren maar, ook over, dat daardoor bij hem ook de nodige gebreken aan het licht waren gekomen.
Als laatste was Nelleke aan de beurt, zij vertelde onder meer over haar psychise instorting en hoe ze daar toch weer bovenop was gekomen.
Dan mochten er vragen worden gesteld, en volgden er vragen als
- Of ze zich door die luiers niet klein voelden.
- Hoe ze dat deden met sporten, of verenigingen
- hoe ze het op school deden met verschonen.
- Of bij spelen/logeren bij vriendjes of vriendinnetjes.

Uiteindelijk leidde het hele gebeuren vooral tot begrip bij de kinderen.
Zelfs in groep 1 en 2 begrepen ze heel goed, dat het helemaal niet leuk was als je op oudere leeftijd nog steeds in je broek plaste en dus luiers moest gebruiken.
Iedereen beloofde, dat ze gewoon normaal zouden doen, ook als ze zagen dat ze bijvoorbeeld hulp nodig hadden met eten of drinken.
Of als ze toevallig een vieze luier zouden ruiken.
Bovendien bleek dat er vooral in groep 1 en 2 nog genoeg kinderen waren die nog in bed plasten.
Tot slot kreeg iedereen een glas ranja, en voor Olaf Marjolein Jan-Willem en Nelleke was er koffie of thee.
Dan gingen ze allemaal terug naar hun klas, vooral in groep 5 werd er de rest van de middag nagepraat over het hele gebeuren, en voor ze het wisten was het half 4, en dus tijd om naar huis te gaan.
Dan vroegen er verschillende om te komen spelen, maar Marjolein moest direct door naar de fysio terwijl Olaf Jan-Willem en Nelleke naar huis gingen.
Bij thuiskomst pakte Marjolein direct haar spullen, en waren Marjolein en Miranda, binnen 5 minuten weer weg.
Voor de zekerheid had Marjolein haar gym kleding mee genomen, dit bleek inderdaad een goed idee want toen Rick haar en ook Miranda had verwelkomd, zei hij terwijl hij de kleedruimte wees.
"Hier kun je omkleedden, dan zie ik je over 5 minuten in de zaal".
Toen Marjolein 5 minuten later de kleedkamer uit kwam, keek ze even vreemd op, toen ze Renske binnen zag komen.
Die achter een ander meisje met een rollator aan kwam.

Dan riep Marjolein," Renske wat doe jij hier?"
"Hoi Marjolein, doe je best meid,ik ben met mijn nieuwe vriendinnetje Xantia mee".
"Oké".
Dan zei Renske, " dat vertel ik je komende week nog wel, ik moet mee naar binnen, Xantia is zo ver".
Renske zag dat de fysio therapeut er aan kwam," is het gelukt Xantia?".
"Ja hoor Rick".
"Laat dan maar zien , wat je kunt".
Dan werden ook Marjolein en Miranda geroepen, ook zij gingen de grote zaal in en nam Bart ze mee naar binnen, en moest Marjolein over een rechte lijn lopen, en proberen niet van die lijn af te wijken, wat nog niet mee viel.
Maar, daarna kwam er pas echt een moeilijke oefening, die Marjolein best eng vond.
Ze moest de rollator laten staan, en proberen zonder steun een stukje te lopen, wat op zich wel lukte, maar verschrikkelijk veel kracht en energie kostte.
Ze was erg blij dat ze na 10 meter, mocht gaan zitten.
Na nog wat met de rollator geoefend te hebben zei Bart na 1 half uur, dat het voor vandaag genoeg was.
Toen Marjolein gedoucht verschoond en aangekleed in de rolstoel naar buiten kwam kwamen Renske en Xantia ook net naar buiten.
Aangekomen bij de fietsen, keek Marjolein op haar horloge en zag dat het kwart voor 5 was.
Dan vroeg ze ,terwijl ze Renske en Xantia aankeek" gaan jullie met ons mee naar huis?".
Dan zei Renske dat het goed was, omdat dit maar 5 minuten bij Marjolein vandaan was dus zeiden ze, "kom we gaan even naar Marjolein".
Nog geen 5 minuten later stonden ze bij Marjolein binnen, en stelde Renske direct Xantia voor.
Dan vroeg Wilma, Xantia, is die mooie fiets van jou?".
"Ja mevrouw, op die manier kan ik gelukkig nog zelf Fietsen".
Dan vroeg Wilma, "hoe is het gegaan Marjolein?".
"Op zich best goed maar, toen ik zonder ondersteuning moest staan en lopen, was dat best spannend".
Dan had Wilma voor iedereen thee ingeschonken, intussen kwamen ook Olaf en Jan-Willem binnen, en stelde Renske Xantia ook aan hun voor.
Dan nam Renske het woord, en vertelde hoe ze Xantia had leren kennen.
Op dit verhaal reageerde vooral Marjolein heel fel, en zei," goed gehandeld Renske.
Dan was het voor Xantia en Renske tijd om te gaan, en voor de andere om te eten, en met een, "tot woensdag, namen Xantia en Renske afscheid en vertrokken.
 
Laatst bewerkt:

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
Renske is een nichtje van Miranda.
En mede daardoor ook een vriendinnetje van Olaf en Marjolein.
Maar ook van Xantia.
Heb je Xantia al gelezen?.
 

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
HOOFDSTUK 61 ACTIVITEITEN BIJ DE CREA-CLUB SCOUTING EN DE VIRUS INFECTIE

Terwijl ze naar huis reden zei Marjolein, "Ik ben benieuwd of Xantia woensdagavond ook komt ze lijkt me nog al verlegen".
"Ik denk dat Renske haar echt wel zo ver krijgt", lachte Miranda terwijl ze dit zei, voelde Miranda dat haar luier nat werd.
10 minuten later, waren ze weer bij Olaf en Marjolein thuis, direct vertelden ze allemaal, van de leuke avond die ze hadden gehad, en ook nu ging het direct weer over Renske maar Vooral Xantia.
"Ik merk echt, dat Xantia steeds meer los begint te komen", lachte Marjolein.
"Dat mag je wel zeggen", lachte Miranda "en toch begrijp ik haar wel", ging Miranda verder.
"Ik ook wel hoor" zuchtte Marjolein dan," wij hadden in onze vorige woonplaats, ook veel last van pesterijen".
"Wij hadden toen helaas niet zo'n geweldige beschermengel", zuchtte Marjolein intussen waren ze bij Olaf en Marjolein thuis aangekomen.
Nadat Miranda en Jeroen Olaf Marjolein en Jan-Willem hadden afgeleverd, gingen Miranda en Jeroen zelf ook direct naar huis terwijl Olaf Marjolein en Jan-Willem koffie dronken, vertelden ze, dat ze weer een geweldige avond hadden gehad.
Een half uur later was het voor alle 3, echt bedtijd.

ZATERDAG BIJ DE SCOUTING

Toen Olaf en Marjolein die Zaterdagmorgen wakker werden, wilden ze direct naar de scouting, maar helaas begon dat pas om half 2.
Dus moesten ze zich tot die tijd zelf vermaken, om de tijd te doden, besloten ze maar een spelletje mens erger je niet te gaan spelen.
Al snel was het heel spannend, uiteindelijk won Jan-Willem en het 2e spelletje werd gewonnen door Olaf waarna het lunchtijd was, ook nu waren ze alle 3 in staat om zelf te eten.
Tegen kwart voor 1 verschoonde Wilma Olaf en Jan-Willem, terwijl Marjolein zichzelf verschoonde.
Dan ging om 5 voor 1 de bel, en liet Henk Miranda en Jeroen binnen, en zei "even geduld we zijn bijna klaar" precies om 1 uur reden ze weg, om 10 minuten later al te arriveren.
Dan zagen ze dat Xantia was opgehaald door Anouk en Patricia.
Zo snel als ze binnen was, liet Marjolein de rolstoel voor wat die was pakte haar rollator en liep de zaal in, Xantia volgde haar direct en gingen samen aan de grote tafel zitten.

Dan zagen ze ook Nelleke Joost Anneke Jeroen en Mark binnen komen die direct bij hen kwamen zitten.
Direct stelden ze zich voor aan Xantia, die ze nog niet kenden tot grote verbazing van Xantia werd er niets gezegd, over haar incontinentie, maar ook niet over haar rollator.
Ook de leiders die zich aan haar hadden voorgesteld als Hans en Coby, deden totaal niet moeilijk, maar vertelden enthousiast, hoe ze Olaf en Marjolein in korte tijd vooruit hadden zien gaan, in de korte tijd dat ze hier iedere week kwamen.
Nu gaven een aantal scouts aan dat ze naar de zolder gingen, direct gaven ook Olaf Marjolein en Jan-Willem aan dat ze naar de zolder wilden.
"Dat kunnen jullie vergeten", mompelde Xantia in zichzelf maar, al snel bleek het Xantia dat het wel kon.
Toen Hans vertelde dat er een lift aanwezig was, zodat iedereen naar boven kon.
Direct raadde Hans Xantia aan ook met de lift naar boven te gaan.
Dan zag Marjolein dat Xantia direct achter haar aan vloog en direct toen ze boven was, begon ze te helpen de hutten te reinigen.
Na 1 half uur begon Xantia benauwd te kijken, en fluisterde dan Marjolein in het oor dat ze een vieze luier had.
Direct antwoordde Marjolein, en Jan-Willem "maar, wij kunnen ook wel een verschoning gebruiken".
Direct bood Jaap aan, om naar beneden te gaan, om schone luiers te halen.
Dan zagen Marjolein maar ook Olaf dat Hugo en Maaike steeds bleker werden en iedere minuut benauwder begonnen te kijken en hoorde Xantia vragen of het wel ging.
Vrijwel direct zeiden ze dat ze zich niet lekker voelden, en ze het idee hadden, dat ze aan de diarree waren.
Vlak daarna roken Olaf en Marjolein het al, ze hadden inderdaad in hun broek gepoept.
Direct fluisterde Marjolein Olaf in het oor,"dit stinkt nog veel erger dan een vol gepoepte luier".
Dan zagen ze Jaap en Coby binnen komen, en direct merkte ze dat Coby het ook in de gaten had.
Dan zag Marjolein dat Maaike stond te huilen, en dat werd nog heftiger toen ze in de gaten kreeg dat er poep door haar slipje en broek op de grond viel.
Dan zei Coby dat ze Maaike zou wassen verschonen, en in bed zou stoppen.
Dan vroeg Coby Marjolein, om zichzelf, en samen met Miranda de rest te verschonen, Marjolein vond het prima, ze had het vaker gedaan, en kon het heel goed.
Nadat zij geholpen door Miranda iedereen had verschoond, en Coby binnen zag komen schrok ze toen ze op de klok keek en zag dat het allemaal 1 uur geduurd had.

Toen Coby was uitverteld, zei Xantia,"poepen in een luier vindt ik al verschrikkelijk, laat staan in mijn broek".
"Dat vindt ook niemand lekker" bevestigde Coby.
Dan vroeg Marjolein Xantia of ze de hutten nog eens van binnen wilde bekijken.
Toen ze dat wilde voegde Marjolein er direct aan toe, dat zij en Olaf ook hadden geholpen met het opknappen van de hutten.
Nu zag Marjolein dat Xantia begon te lachen, het leek erop dat Xantia dit niet wilde geloven, maar dan werd het verhaal van Marjolein bevestigd door Harry en Anouk.
Dan zag Marjolein langzaam de gezichtsuitdrukking van Xantia veranderen, van ongeloof in een grote bewondering.
Al begreep ze maar half hoe ze dat voor elkaar kregen, Marjolein zag het en zei, "willen en vooral doorzetten, en niet direct opgeven als het een 1e keer niet lukt".
Om haar wilskracht nog eens te tonen, was Marjolein opgestaan maar, in plaats van haar rollator te pakken, demonstreerde ze dat ze het ook wel zonder durfde.
Echter zonder het zelf te beseffen, liet ze de anderen behoorlijk schrikken.
Vooral bij Nelleke Miranda en Jeroen sloeg de angst om het hart toen ze het zagen gebeuren, die haalde pas opgelucht adem, toen Marjolein weer enige houvast had aan de grote tafel.
Direct kwam Hans op het rumoer af, en wilde weten wat er loos was.
Toen Jeroen het verhaal had gedaan, zei Henk," dat moet je maar. niet weer doen Marjolein".
"Ik vindt het wel knap maar, je neemt wel een groot risico.
Toen Marjolein nog eens rond keek zag ze dat bij de rest, de schrik nog in de ogen stond en zag nu zelf ook in, dat ze dit voorlopig tot bij de fysio moest beperken.
Een andere rede hiervoor was, dat ze zelf ook wel voelde dat het lopen zonder enige steun, behoorlijk wat kracht en vooral concentratie had gekost.
Hoewel ze het jammer vond begreep ze wel dat Coby en Hans haar wat wilde afremmen maar, leuk vond ze het niet.
Dan vertelde Hans, dat het bijna tijd was om naar huis te gaan en ze dus moesten gaan opruimen, en vroeg Hans of ze over 1 half uur beneden konden zijn zodat ze samen nog wat konden drinken.
Dan vroegen ze hoe het nu met Hugo en Maaike ging.
Dan vertelde Hans, dat die nog lagen te slapen, en in de tussentijd al 2 keer waren verschoond en inmiddels waarschijnlijk alweer een vieze luier hadden.
Ook vertelde Hans dat de beide ouders waren ingelicht, en ze in overleg hadden besloten om aan beide 1 pak luiers mee te geven.
Dan vroegen Marjolein en Xantia,"blijven er voor ons, genoeg luiers over?".
"We bestellen direct extra luiers bij de clubshop, voor algemeen gebruik.
"Daarnaast deze keer 2 pakken extra, om de voorraad aan te vullen", stelde Hans ze gerust.
Nadat alles was opgeruimd ging iedereen naar huis, deze keer bracht Hans Hugo en Maaike thuis.
De ouders keken wel even op van deze service maar, toen Hans het verhaal verteld had, begrepen ze het volledig.
Zo snel Hans weg was kregen zowel Hugo als Maaike nog 1 beker thee, waarna beide het advies kregen lekker te gaan slapen.
Toen Hugo naar bed ging, had hij zijn luier alweer volledig vol gepoept.
Bij Maaike was de luier nog niet vol, maar, ook zij kon al wel weer een verschoning gebruiken.
Binnen 1 kwartier was Maaike gedoucht en hielp haar moeder haar met haar luier en romper.
Dan trok ze haar nachthemd aan, en stapte in bed, net voor toen ze het licht uit wilde doen, kwam haar moeder binnen, en gaf haar nog een paracetamol, nadat ze die had ingenomen deed ze het licht uit, en probeerde te slapen. wat niet erg wilde lukken.
Ze bleef zich maar, afvragen hoe het kon dat ze vanmiddag ineens in haar broek had gepoept, en dat na de 1e keer niet meer kon stoppen.
Pas na middernacht viel ze eindelijk in slaap, met inmiddels alweer een zowel natte als vieze luier.
Hugo verging het niet veel beter, toen hij 1 maal in bed lag lag hij ook eerst een tijd te piekeren.
Toen ze de volgende morgen ziek wakker werden zeiden beide moeders dat ze de huisartsenpost zouden bellen, dit maakte Hugo en Maaike best zenuwachtig, bang als ze waren over wat er verder ging gebeuren.
 
Laatst bewerkt:

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
Olaf en Marjolein

HOOFDSTUK 62 BIJ MAAIKE


Direct voegden de moeders de daad bij het woord maar, kregen van de telefoniste te horen dat er wel is waar snel naar gekeken moest worden maar, dat het niet van dien aard was dat er sprake was van spoed mits er genoeg luiers waren.
Mochten er complicaties optreden, dan mocht ze weer bellen.
Om toch wat afleiding te hebben, belde Maaike direct Marjolein die alle begrip had, alleen kon ze zonder hulp niet weg nog voor ze had opgehangen, kwam Cora binnen die direct vroeg, met wie Marjolein telefoneerde.
Toen Marjolein dat vertelde zei Cora, "ik zal je nu brengen".
Toen ze onderweg waren zei Marjolein eigenlijk zou ik ook wel zo,n fiets willen hebben als Xantia heeft."
"Als jij zo vooruit blijft gaan, als dat je de laatste tijd doet kunnen we daar eens naar kijken, maar alles op zijn tijd" antwoordde Cora.
Terwijl ze bij Maaike aankwamen.
Toen ze aanbelde deed de moeder van Maaike direct open, en liet Marjolein binnen en sprak met Cora af, dat ze zou bellen als Marjolein opgehaald wilde worden.
Terwijl Cora terug fietste, gingen de moeder van Maaike Marjolein de huiskamer binnen waar Maaike op de bank onder een deken een beetje lag te dommelen.

Toen echter Marjolein binnen kwam, klaarde haar gezicht een beetje op al zag ze nog heel bleek, en rook Marjolein direct dat Maaike weer een poepluier had.
Dan vroeg Marjolein fluisterend, "zal ik jou eens lekker verschonen?".
"Als je dat wil doen graag", antwoordde Maaike die zich behoorlijk ellendig voelde terwijl Marjolein de deken wegschoof kwam de moeder van Maaike binnen. en vroeg, " moet jij verschoond worden Maaike?".
"Daar ben ik al mee bezig" antwoordde Marjolein.
Dan pakte de moeder direct een schone luier Talkpoeder en doekjes, en kon Marjolein echt aan de slag en ondanks de overvolle luier, en de daarbij horende stank, gaf Marjolein geen krimp.
Omdat ze zelf heel goed wist hoe vies een volle poepluier aanvoelde.
Na 10 minuten was Maaike schoon en kreeg ze van Marjolein een schone luier om.
Toen ook haar romper dicht was, haalde ze opgelucht adem en bedankte Marjolein.
"Nu begrijp ik pas goed, hoe jullie je vaak voelen".
"Dan begrijp je vast wel, hoe lekker ik het vindt dat ik de laatste tijd vaak op tijd op het toilet ben als ik moet poepen".
"Ja echt wel, ik ben na 2 dagen die vieze luiers al zat", zuchtte Maaike.
"Elke dag de hele tijd onverwacht in je luier plassen lijkt me verschrikkelijk, laat staan poepen".
"Ik zou inderdaad ook het plassen wel onder controle willen krijgen maar, of dat ooit lukt?" mompelde Marjolein.
Tijdens hun gesprek was de moeder van Maaike binnen gekomen met 2 mokken thee maar, Maaike en Marjolein waren zo in gesprek dat ze het nauwelijks merkten, wel merkte Maaike dat ze haar luier alweer vol spoot, en wel zo dat haar luier begon te lekken.
Pas toen keek ze beschaamd op en zag ze haar moeder staan die direct zei," ik dacht dat je net verschoont was?".
"Ja maar, als je aan de diarree bent, heb je al helemaal geen controle", wist Marjolein uit eigen ervaring.
"Helaas kan ik je over anderhalf uur pas verschonen, anders komen we luiers te kort" antwoordde haar moeder.
"Hé shit nog langer in die vieze luier", mompelde Maaike.
"Tja dan moeten we toch nog meer luiers bestellen antwoordde haar moeder.
Dan vroeg moeder, "zeg Marjolein, kunnen we van jullie, luiers krijgen die we compenseren als wij nieuwe hebben?".

"Dat weet ik niet, de voorraad die wij iedere maand per persoon krijgen......".
"Ho nu ontstaat er 1 misverstand, alles wat wij van jullie krijgen bestellen wij extra, en krijgen jullie op die manier terug".
"In dat geval is het denk ik geen probleem, maar dat moet u aan mijn moeder vragen".
"Mag ik dan haar nummer Marjolein?".
Nu pakte Marjolein haar mobiel uit haar zak, en zocht het nummer van haar moeder.
Toen ze dat had gevonden gaf ze het aan de moeder van Maaike.
Toen Annelies ( de moeder van Maaike) belde, zei Wilma dat dit wel kon ze zou 1 pak mee nemen als ze Marjolein kwam halen.
Hier was Maaike heel blij mee, omdat ze nu sneller verschoond zou worden.
Zo gauw als Wilma binnen kwam legde Marjolein Maaike op het verschoonkleed, ging op haar knieën naast haar zittenen begon haar uit te kleedden.
Voor Maaike het wist had Marjolein haar broek laten zakken, en had ze ook haar romper los en kon Marjolein aan de vieze luier van Maaike beginnen.

Terwijl Marjolein rustig doorging zagen Annelies en Wilma dat ondanks de smurrie en stank Marjolein hier niet warm of koud van werd, ondanks dat Wilma dit vaker had gezien bleef het haar verbazen.
Sinds Marjolein afgelopen zomer zo hard achteruit was gegaan, zag Wilma haar de laatste weken met kleine stapjes opkrabbelen.
Dan zei Wilma," goed gedaan Marjolein maar, nu moeten we echt gaan, anders kom je te laat in bed".
Net op het moment dat Marjolein haar jas aan had zei ze, "mamma ik met poepen" direct hielp Wilma haar naar het toilet dan liet Marjolein haar broek zakken maakte haar romper los en liet haar luier als een slipje zakken, en ging zitten ook deze keer was ze weer op tijd en ook nu plaste ze nog wat, toen ze klaar was en ook haar billen schoon waren vroeg Wilma," kan deze luier nog even mee?".
"Ja hij kan nog wel even mee, ik ben niet erg nat".
Nadat ze haar broek weer aan had, en haar handen had gewassen konden ze eindelijk vertrekken.
1 kwartier later, waren ze weer thuis waar Marjolein direct zag dat Olaf en Jan-Willem Cora hielpen met de afwas maar, zij zagen Marjolein niet, pas toen Marjolein zei," goed bezig broertje, had Olaf in de gaten dat Marjolein weer thuis was en zag dat ook hij langzaam zelfstandiger en handiger werd.
Dan deed Marjolein er nog een schepje bovenop en zei dan, " ik zie wel dat Kimberley laatst toch gelijk had, jij kunt echt wel wat".
"Ja en meer dan hij zelf denkt", bevestigde Wilma en Henk.
Direct wilde Olaf daar tegenin gaan maar, Marjolein was hem voor, en zei," het is echt zo".

"Bij de scouting maar, ook bij de crea club laat je het iedere keer weer zien".
Dat werd direct bevestigd door Jan-Willem.
Dan begon Marjolein ook te helpen met opruimen, 10 minuten later waren ze klaar, kregen nog een mok thee, daarna was het echt bedtijd.
Mede door Marjolein werd het toch half 10, voor ze alle 3 verschoond waren, en in bed lagen.
Dit kwam voornamelijk, omdat Marjolein nog graag wilde douchen, vies als ze zich voelde na het bezoek aan Maaike.
 
Laatst bewerkt:

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
Olaf en Marjolein

HOOFDSTUK 63 BEGIN VAN DE PUBERTIJD


Een paar weken later, vlak voor Pasen werd Marjolein op een ochtend wakker en voelde dat haar tepeltjes, dikker waren.
Ook leek het of bij haar borstjes zich bultjes vormden, wat wel een beetje vreemd aanvoelde.
Toen ze zich even later waste en verschoonde, vond ze bloed in haar luier, en ook haar vagina en cliatores waren gevoelig, en wel op een manier wat ze nog niet eerder had gehad.
Uiteindelijk droogde ze zich af kleedde zich aan, en ging naar beneden aangekomen aan tafel vond Wilma dat Marjolein wat bleekjes zag dan vroeg ze," gaat het Marjolein?".
"Ja hoor alleen bij mijn borst voelt het wat opgezet, en bij mijn plas zat vanochtend bloed en ik heb een beetje buikpijn".

Dan zei Wilma," als dat alles is? dat betekend alleen maar, dat je voor het eerst ongesteld bent".
"Wat wil zeggen dat je vanaf nu vruchtbaar bent, en dat je nu echt een vrouwelijke vorm krijgt".
"mag ik je borstjes zien, Marjolein?".
"Ja mam, maar niet hier" fluisterde Marjolein.
"Dan doen we het op jou slaapkamer", antwoordde Wilma terwijl ze Cora en Henk vroeg, om vast met Olaf en Jan-Willem te ontbijten.
Terug in de slaapkamer, vroeg Wilma Marjolein op de commode te gaan liggen zodra ze lag begon Wilma haar weer uitte kleedden.
Eerst bekeek ze Marjoleins Vagina, en zag direct de eerste haartjes in de schaamstreek ook zag ze nog wat bloedsporen, in de luier van Marjolein.
Daarna schoof ze de romper omhoog, en zag inderdaad het prille begin van borst groei.
Dan liep Wilma naar haar eigen kast, en pakte de kleinste beha die ze vinden kon liep terug naar Marjolein en trok haar de romper nu helemaal uit,
en trok haar de beha aan.
Deed de romper goed, dan zei Wilma," deze keer kleed ik je maar even snel aan".

5 minuten later, zat Marjolein aan tafel, direct viel het Olaf en Jan-Willem op dat Marjolein zich niet lekker voelde.
Dan vertelde Wilma ook de jongens dat Marjolein in de pubertijd was beland.
Wat bij meisjes inhield dat ze vanaf nu iedere maand ongesteld zou worden, en dat er borsten begonnen te groeien.
Olaf en Jan-Willem knikten dat ze het begrepen.
Dan vroegen ze," ga je vandaag wel naar school Marjolein?".
"Ja Marjolein gaat wel naar school ", antwoordde Wilma in haar plaats.

Aangekomen op school, viel het juf Jolanda direct op, maar ze zei nog niets.
Pas in de klas, toen iedereen zat vertelde Marjolein het verhaal.
Daarna richtte juf Jolanda zich tot de klas, en dan speciaal op de meisjes "dat krijgen jullie ook meiden, maar pas als jullie in groep 7 of 8 zitten".
Direct vroegen Frieke en Carlijn hoe het dan kon dat Marjolein dat nu al had.
Dan antwoordde juf Jolanda," jullie weten toch, dat Olaf en Marjolein wat ouder zijn dan jullie?".
Dit antwoord zorgde ervoor dat beide meiden een behoorlijk rood hoofd kregen," dat waren we vergeten", mompelden ze beide.

"We zullen er vanmiddag een les aan weiden", aan hoe zowel het meisjes als het jongens lichaam zich ontwikkeld in de pubertijd" sloot juf Jolanda het onderwerp voorlopig af en was er alweer een uur voorbij, voor ze aan de rekenles begonnen.
Dan zei Jolanda grappend tegen Marjolein, "jij schopt vandaag het hele programma in de war jongedame".
Dan zei dat het niet erg was, en vervolgde "gaan jullie maar rustig in groepjes, lezen dan bereid ik de les voor vanmiddag voor".
Ze begon kort met de ontwikkeling via peuter naar kleuter en zo door naar de pubertijd.
Ook had ze dia,s om het duidelijk te kunnen laten zien.
Hierbij kwam ook De haargroei in de schaamstreek en de rest van het lichaam aan de orde.
Nu kwam er, vond juf Jolanda een moeilijk punt, waarschijnlijk vooral voor Marjolein en Olaf, maar misschien ook wel voor Jan-Willem en Nelleke.
Namelijk het zindelijk worden maar toch vond ze dat het besproken moest worden.
Vlak voor de lunchpauze had ze het onderwerp klaar, en keek ze stilletjes de klas in hoe het ging met het lezen.
Toen ze daar stilletjes eens goed oplette, viel het haar op dat Olaf en Marjolein nu boven het gemiddelde niveau van de klas zaten.
Dus in minder dan 1 schooljaar hun achterstand volledig hadden weggewerkt, en zelfs bijna op dat van hun eigen leeftijd zaten.
Verder praktiserend, bedacht ze dat ze het schoolreisje moest gaan voorbereiden .
Ze wist nog niet hoe ze dit moest gaan aanpakken, vooral wat betreft de busreis, want het stond voor haar als een paal boven water, dat wat er ook gebeurde Olaf Marjolein en Jan-Willem ook met de bus mee moesten, het liefst in de rolstoel.
Haar motto was al jaren, Samen uit Samen thuis maar, dat moest wachten tot vanavond thuis, nu was het bijna tijd voor het voorbereide onderwerp.
Ze hoorde de hele meute alweer joelend richting het klaslokaal komen.
1 minuut later zaten ze allemaal weer op hun plaats, daarbij aangetekend, dat Marjolein nu nog steeds iedere dag op een gewone stoel zat, en de rolstoel alleen nog gebruikte op school voor het speelkwartier, of de gymles.
Dan vroeg juf Jolanda om stilte en begon de les weer.
Na eerst het hele onderwerp klassikaal te hebben besproken, werden er het 2e uur groepjes gevormd om er over door te praten Aan het eind van de les, keken vooral Olaf en Marjolein elkaar eens aan en zeiden dan tegelijkertijd, "mooi onderwerp voor 1 spreekbeurt
"Dat vindt ik een goed idee, reageerde de juf direct, jullie mogen het samen doen maar ook ieder voor zich, uitgaande van jullie eigen situatie.
Ook de rest van de klas, kreeg opdracht zich in dit onderwerp te verdiepen, en daar een spreekbeurt over te houden.
 
Laatst bewerkt:

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
Olaf en Marjolein

HOOFDSTUK 64 BIJ XANTIA EN HAAR ZUS MIRELLA


Doordat Marjolijn vanmiddag bij Xantia was gaan spelen, hadden Olaf en Jan-Willem het hele huis voor zich zelf.
Wilma had ze ook verteld van de presentatie die Marjolein en Xantia bij Mirella in de klas zouden houden.
Dit vooral omdat de zus van Xantia, zich haar lot zo aan trok dat ze nu ook luiers droeg, en gebruikt en niet alleen dat, maar, Olaf en Jan-Willem hadden ook begrepen dat Mirella minstens net zo afhankelijk was, van hulp en zorg als Xantia Marjolein en zij zelf.
Dan zei Jan-Willem, " als het bij haar maar niet zo ver komt als bij mij en ze straks echt incontinent, en hulp behoevend is als ik, en in mindere mate Nelleke."
Dan zei Cora," Jan-Willem op zich heb je daar een punt, maar op zich kan het geen kwaad dat Mirella eens onder vindt waar Xantia Marjolein maar ook jij en Olaf in het dagelijks leven tegenop lopen".
"Dat is zo", zeiden Olaf en Jan-Willem, op dat moment stapte Wilma binnen, alleen en vroeg Henk," hé Wilma, waar heb je Marjolein gelaten?".
Dan vertelde Wilma, "Marjolein slaapt vannacht bij Xantia, omdat ze vlak voor ik kwam, een acute diarree aanval had".

SPELEN BIJ XANTIA

Het was die dinsdag middag een beetje een vreemde middag voor Marjolein, aangezien Xantia haar had gevraagd om samen met haar, een presentatie over hun incontinentie te houden, in de klas van Mirella.
Xantia zei erbij dat ze was gevraagd door de klasse leerkracht van Mirella, en dat Mirella alleen maar wist dat ze het in het mentor uur over haar steun aan haar zus en het als gevolg daar van zelf afhankelijk zijn van zorg, en luiers zouden hebben maar, dat ze niet wist dat Xantia en Marjolein, daarbij aanwezig zouden zijn.
Om half 2 werden beide meiden ontvangen door de mentor, en meegenomen naar het lokaal.
Ik keek mijn ogen uit zo,n groot lokaal had ik maar zelden gezien.
Om niet te veel op te vallen werden we allebei aan een tafeltje in de hoek van het lokaal gezet, en werden allebei de rollators opgeborgen.
5 minuten later zag ik de klas binnen komen, en plaats nemen, op Mirella en 1 klasgenote na.
Dan vertelde de docente dat Mirella nu werd verschoond, en over ongeveer 5 minuten zou komen.
Nog geen 5 minuten later kwamen ze inderdaad binnen.
Direct zag ik dat Mirella ogen als schoteltjes opzette, toen ze mij en Xantia zag zitten.
Dan nam de docente het woord, en vertelde wat we kwamen doen vervolgens gaf ze het woord aan Xantia.
Dan vertelden we over onze incontinentie, spasmes en alles wat daarbij kwam.
Na ons verhaal mocht de klas vragen stellen, nadat dit was gebeurd was het kwart over 2, en tijd om naar huis te gaan.
Afgesproken was dat mamma ons zou ophalen, en ik mee zou gaan met Xantia en Mirella.
In het busje werden we alle 3 vastgezet in een stoeltje, aan Mirella kon ik zien, dat ze dit niet gewend was, maar wel begreep dat het moest.
Al snel werden we alle 3 bij Xantia en Mirella thuis afgezet, en terwijl Wilma naar huis ging, ging ik met Xantia en Mirella naar binnen, en kregen we alle 3 een beker thee, ondertussen werd de presentatie nabesproken.
Toen de thee op was, was het voor alle 3 tijd om te verschonen.
Tot grote verbazing van Mirella zei ik tegen José," ik regel de verschoningen wel, dan kunt u doorgaan met koken".
Direct zag ik Mirella wit wegtrekken maar, Xantia zei direct dat ik het heel goed kon.
Dan zei Mirella, "ja maar, ik ben niet alleen nat maar, heb ook een vieze luier".
Dan zei ik direct," geen probleem dat hoort erbij" en dat ik nu zelf ook goed nat was en maar, al te goed wist hoe een poepluier aanvoelde.
Toen ik vlak daarna haar romper en luier open had, zei ik," jij heb inderdaad goed je best gedaan Mirella".

Uiteindelijk had ik bijna 1 kwartier nodig om haar te wassen en precies toen ik met mijn hand, langs haar spleetje gleed, plaste Mirella, ik schrok ervan, en riep" Mirella wat doe je nou?".
Dan zagen Xantia en ik dat ze niet begreep wat we bedoelden.
Toen Xantia het haar vertelde, zagen Xantia en ik het ongeloof in haar ogen en vlak daarop was de schaamte van haar gezicht af te lezen.
Nadat ik haar had gewassen, werd ik een beetje ondeugend en deed haar, zonder dat ze het zag, een tena ultima, met 2 inleggers om.
Xantia had het wel gezien maar, ik beduide haar, te zwijgen.
Nadat ik Mirella weer had aangekleed, nam Xantia haar plaats in en vroeg ze hoe het kon dat, deze luier dikker en strakker voelde dan die van gisteravond.
Hier moest ik om lachen maar, zei niets, en beduide ook Xantia te zwijgen.
Toen Xantia lag, knipoogde ik naar Mirella, en zei" let op Mirella je zusje krijgt de zelfde behandeling als jij net".
Toen ik klaar was met Xantia, zag ik direct dat Mirella doorhad dat ik bij haar het zelfde had gedaan.

Nadat ik Xantia verder had aangekleed, was ik zelf aan de beurt.
Toen Xantia me vroeg of ik ook een ultima met 2 inleggers wilde, zei ik plagend.
"Doe mij maar, een tena maxi zonder inleg", "dat is genoeg voor grote meisjes als ik".
Direct zag ik teleurstelling bij Mirella, en ook dat ze met Xantia stond te smoezen wat ze zeiden, kon ik echter niet verstaan.
Heel stilletjes pakte beide een deel van de aan de tafel bevestigde riem, toen ik het merkte was het al te laat, en lag ik al helemaal vast.
Dan tilde ze mijn benen op en zagen dat ik gepoept had, om mij te kleineren, hoorde ik Xantia treiterend vragen.
"Had jij niet even kunnen wachten, tot jij je luiertje om had, kleine meid?".
Nou had ik er genoeg van en dat zou ik laten merken ook met een grote mond eiste ik, dat ze me direct moest los maken.
Op dat moment haalde Xantia een speen uit haar zak, en duwde die in mijn mond.

Dan zag ik dat Xantia Mirella aan keek, en hoorde haar zeggen," zo Mirella van die kleine meid hebben we voorlopig geen last meer".

Hier moest Mirella om lachen.
Zo hebben ze me wel een kwartier laten liggen.
Dan kreeg ik de keus, of we maken je los doet wat wij willen en laat ons verder met rust", "of we laten je zo liggen, en gaan zelf beneden thee drinken".
Ik besloot om maar, eieren voor mijn geld te kiezen, vlak daarna haalde Xantia de speen uit mijn mond, en maakte me los.
Maar, ze kon het plagen niet laten, want ze zei "dat krijg je ervan als je, mij stiekem een dikke luier met inleg omdoet".
Daarna deden we nog wat spelletjes, tot ik om 5 uur naar huis moest.
Dan vroeg hun moeder of ik wilde blijven eten, dat wilde ik wel, en belde dus naar huis of dat mocht.
Dat mocht als ik maar, rond 8 uur thuis was.
Na het eten, bleek mijn slab nog schoon, terwijl die van Mirella echt vies was.
Terwijl ik naar de wc ging om nog een keer te poepen, bracht Xantia Mirella naar bed.
Toen Xantia terug was vroeg ik of ze een spelletje wilde doen, toen dat goed was, besloten we om te kaarten.

BLIJVEN SLAPEN.

Tegen 10 voor 8, kregen we opdracht het spelletje af te ronden om dat ik naar huis, en Xantia naar bed moest maar, precies op dat moment gebeurde het, ik plaste mijn luier goed vol en niet alleen dat maar, totaal uit het niets, begon ik hevig te poepen.
Het leek er erg sterk op dat het een de diarree was, en tot overmaat van ramp, merkte ik al snel dat mijn luier begon te lekken en wel zo dat niet alleen mijn romper maar, ook mijn broek vol poep zaten, wat weer tot gevolg had, dat ik begon te huilen.
Dit weer tot schrik van Xantia, die door de schrik ook begon te poepen.
Toen mama de situatie overzag, ging ze direct in overleg met José, besloten werd dat ik vannacht bij Xantia zou blijven slapen en José mij morgen mits ik fit genoeg was, naar school zou brengen.
Na gewassen en verschoond te zijn, werd ik op de logeerkamer in bed gestopt na na nog wat woelen viel ik rond 10 uur, eindelijk in slaap.
 
Laatst bewerkt:

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
HOOFDSTUK 65

Om rond half 2 snachts wakker te worden met een overvolle poepluier.
Direct stond ik zo stil mogelijk op, en probeerde om niemand wakker te maken.
Toen ik 1 maal stond liep ik stilletjes naar de badkamer, en probeerde zonder licht te maken, een schone luier te pakken.
Aangezien ik niet precies wist, waar de luiers voor Xantia en nu ook Mirella lagen moest ik toch licht maken.
Wat tot gevolg had dat zowel Xantia als José wakker werden, en ze binnen 2 minuten beide naast me stonden.
Toen ze vroegen wat ik deed, antwoordde ik dat door de diarree mijn luier al vol was en nu op zoek was naar een schone luier.
Na dit te hebben aangehoord stuurde ze Xantia terug naar bed, en nam mij mee naar de badkamer,
Onderweg daar naar toe, poepte ik ook nog de overloop onder doordat José doodkalm bleef, bleef ik ook rustig.

Heel snel had José mij uitgekleed, en gewassen, en deed ze me een schone luier om.
Ondertussen had ik het bloed heet, en zweette me kapot.
Dat zag ook José, en voelde in mijn hals en op mijn voorhoofd, en zei dan," volgens mij heb jij koorts Marjolein".
Ga nu maar slapen, ik temperatuur je komende ochtend wel", en stopte me lekker in.
Voor ze ging slapen, ging ze nog even bij Xantia kijken, maar die sliep alweer en zag dat Mirella lekker door sliep, bij het nog eens goed kijken had ze de indruk dat Mirella alweer nat was, en mompelde," ook dat komt vanochtend wel" liep terug naar haar eigen kamer, en ging weer slapen.

De volgende ochtend was ik om kwart voor 7 al wakker, en zag om 7 uur José binnen komen met in haar ene hand een schone luier, en in haar andere een thermometer.
Al snel bleek ik inderdaad 38,6 graden koorts te hebben.
Dan werd ik verschoond, en zei José ,"blijf maar even liggen Marjolein".
"Als Mirella naar voetbal is kom ik je wassen, en zorg ik dat je thuis komt, om uit te zieken".
Dit had tot gevolg dat ik inderdaad niet naar scouting ben geweest, uiteindelijk had ik 5 dagen nodig om volledig uit te zieken waarbij ik elke dag wel 3a4 luiers vol spoot.
In tegenstelling tot wat ik had verwacht, werd ik niet vergeten, want direct na de scouting kwamen niet alleen Olaf en Jan-Willem al snel weer binnen maar, waren Miranda Jeroen, Nelleke en Suzanne en Joost mee gekomen.
Dan zeiden Conny en Wilma," jullie hebben wel veel vriendjes mee genomen".
"Dat kan maar heel eventjes, maar voor een lang bezoek, is Marjolein veel te ziek".
Dat zagen ze allemaal wel, maar toch kregen ze allemaal appelsap.
Wat niet alleen voor Marjolein maar, ook voor Olaf Nelleke en Jan-Willem in een gesloten mok werd gedaan en terwijl ze de glazen/ bekers leeg dronken, zaten Jan-Willem en Olaf hun luiers vol te poepen.
Toen Conny vond dat het bezoek voor Marjolein lang genoeg geduurd had, rook ze het al, en vroeg " heb je alweer gepoept Marjolein?".
"Nee Conny , ik ben helemaal leeg".
Dan keek Conny de kring rond en zag Olaf en Jan-Willem rood worden, direct zei ze komen jullie maar mee" maar, Jeroen en Miranda zeiden direct," Conny dat doen wij wel".
Dat vond Conny prima en verliet de slaapkamer, ondertussen was ook de luier van Nelleke zo goed als verzadigd.
Dus vroeg Miranda, " ga je ook even mee, om te verschonen Nelleke?".
"Ik geloof niet dat het nodig is, ik heb nog niet gepoept en maar, een heel klein beetje geplast", hoorde ik Nelleke zeggen.
Nauwelijks had ze dit gezegd, of we zagen haar gezicht verkleuren, en hoorden tegelijkertijd wat gepruttel, en voelde Nelleke dat ze stond te poepen.
Dus gingen ze maar snel richting de commode, en verschoonde Miranda en Jeroen alle luier dragers.
Daarna was het bijna tijd voor het eten, en dus voor de vrienden om naar huis te gaan.
Dat was voor Marjolein niets te vroeg, aangezien het bezoek haar had uitgeput en dus viel ze zodra iedereen weg was direct in slaap.
 
Laatst bewerkt:
Thread starter Similar threads Forum Replies Date
DL_Michel Verhaal Klaar Marjolein en ik 16+ Verhalen 0
Similar threads

Bovenaan