Nog niet klaar Olaf en Marjolein

[luierdromer]

HOOFDSTUK 84 VOL VERBAZING

"Gedurfd maar, als Elza denkt dat ze dat kan, laat maar zien Elza".
Tot verbazing van beide moeders maar ook van mij, bleek als snel dat wat Elza zei geen grootspraak was.
Mede door de kleine hapjes die Elza mij gaf, hield ik zelfs mijn slab schoon.
Het enige nadeel was dat het niet echt snel ging vanavond maar, dat konden we Elza niet kwalijk nemen aangezien zij pas 5 jaar was.
Ondertussen hadden Wilma en Cora de handen vol aan Olaf en Jan-Willem.
Die vanavond ook al niet in staat waren om zelf te eten, en bovendien hevig zaten te kwijlen.
Maar, het toppunt was toch wel dat zowel Jan-Willem als Olaf aan tafel vlak na elkaar hun luiers in 1 keer vol poepte.

Wat Elza even naar mij deed kijken maar, ik zag dat ze direct begreep dat ik het niet was.
Als toetje kregen we ijs, dit lukte vanavond wel zelf.
Na het eten hielpen we alle 4 bij de afwas, en toen dat om 7 uur klaar was keek Wilma mij en Elza aan en zei," Marjolein Elza, hup douchen tanden poetsen en naar bed"
Hoewel ik het nog te vroeg vond, begreep ik mamma wel aangezien het best een druk weekend was geweest en er morgen om half 9 wel weer school was.
Bovendien had ik na school ook nog afspraken bij de fysio en met Frans daarom moest ik nu echt mijn rust nemen.

Boven gekomen kleedden we ons uit en stapten we samen de douche in, waar Elza en ik elkaar begonnen te wassen.
Ondertussen merkte ik dat Elza een goed zicht had op mijn lichaam , waardoor zij nu pas goed zag dat ik al schaamhaar kreeg en ook dat ik al kleine borsten had.
Vlak daarop merkte Elza op, "goh Marjolein wat zijn jou borsten klein, en wat heb jij maar, weinig haar daaronder".

Dan glimlachte ik keek haar aan en zei," borsten zoals mamma heeft, groeien maar, langzaam hoor, dat gaat echt niet in dagen of weken, en dat geldt ook voor de haartjes daaronder".
5 minuten later stapten we onder de douche vandaan, en begonnen we ons af te drogen waarbij ik me verbaasde over de zelfstandigheid van Elza.

Binnen de kortste keren was ze helemaal droog, en pakte ze direct haar pyjama een romper, en een tena maxi en een inlegger.
Toen ik vroeg of ik haar moest helpen met haar luier, zei ze" nee hoor Marjolein dat kan ik zelf".
Al snel zag ik dat ze haar luier opende uitvouwde de inlegger erin legde, en vervolgens op haar luier ging zitten.
Toen ze weer stond zag ik, terwijl ik mijn luier op bed uitvouwde dat, Elza haar romper en pyjama aantrok.

Toen zij klaar was, deed ik het zelfde, althans dat wilde ik, maar, merkte direct dat ik op was zodat het me niet lukte.
Direct wilde ik mamma roepen, maar, Elza beduide dat ik stil moest zijn.
Dan pakte ze mijn luier, spreidde die uit op bed en beduide dat ik op de luier moest gaan liggen.
Dan pakte Elza de talkpoeder sprenkelde wat over mijn schaamstreek, trok de luier omhoog strak, en plakte deze dicht.
Dan hielp die kleine me ook nog met mijn romper en pyjama, zodat we om half 8 in bed lagen.
Nauwelijks lagen we in bed of Wilma kwam kijken of we nog hulp nodig hadden, maar, zag dat we al plat lagen.
Dan keek Wilma Elza aan en vroeg," heeft Marjolein jou goed geholpen Elza?".
Dan keken Elza en ik elkaar aan en begonnen beide te lachen, en zei ik.
"Nee Elza heeft zichzelf gewassen geluierd en aangekleed, en vervolgens mij de luier omgedaan en aangekleed".

Dan keek Wilma me aan en zei," een mooi sprookje Marjolein, maar, daar is Elza nog te jong voor".
Dan zei ik, "nee echt mamma", dan zei Wilma, "nou dat wil ik morgenochtend wel eens zien maar, nu slapen jullie".
Dan keek Elza Wilma aan en zei," Mamma leest voor het slapen altijd nog een verhaaltje voor".
Hier had Wilma duidelijk niet op gerekend, maar, al snel had ze op mijn boekenplank een boekje gevonden, wat leuk was voor Elza maar, ook voor mij.'
Het ging over een schoolklas die een nachtwandeling door een groot verlaten bos maakte en telkens hindernissen tegen kwamen die eerst overwonnen moesten worden, voor ze verder konden maar, uiteindelijk bereikten ze toch hun doel.
Zowel voor Elza als voor mij was dit door vooral scouting erg herkenbaar.
Toen het verhaal 5 minuten later ten einde was, sliepen we allebei bijna direct.
Toen mamma het licht uit deed en naar beneden ging gaven wij elkaar nog een kusje draaiden nog wat, en sloten de ogen.
Nog voor 8 uur sliepen we beide als een roos.
Eigenlijk moest ik rond 10 uur nog medicijnen hebben maar, we lagen zo lekker te slapen dat, Wilma en Henk ons maar, met rust lieten.

Maar, doordat ik zo moe was sliep ik vannacht erg vast, waardoor ik weer eens in bed plaste maar erger ook poepte.
Dat deed bij mij toen ik de volgende morgen wakker werd direct de schaamte verschijnen toen ik merkte dat ook Elza wakker was en zij direct door had dat ik in bed had gepoept.
Maar, nog voor ik mij kon verontschuldigen, keek ze me aan en vroeg, "heb jij poepie gedaan?"
"Ja Elza, en ik heb er niets van gemerkt".
Dan zag Elza mij rood worden, waarop ze direct reageerde" Marjolein, wat denk je van mijn luier?".

"Jij bent nog helemaal droog en schoon", lachte ik.
Dan zag ik Elza haar gezicht betrekken, en hoorde haar zuchtten" was dat maar, waar".
"Maar, ook ik ben nat, en niet alleen dat maar, wat me zoals mamma gistermiddag al zei bijna nooit meer gebeurd, heb ook ik vannacht ongemerkt gepoept, BAH".
Uit heel haar houding bleek dat Elza net zo baalde als ik.
Dan zei ik," kom Elza dan gaan we samen lekker douchen", al snel zaten we samen in de douche.
Dat merkte ook Henk toen die op het gerucht afkwam en merkte dat de deur van de badkamer op slot zat maar, merkte ook dat Elza en ik ons best redde vanochtend.
Toen ik even later bij het afdrogen het slipje van Elza zag liggen, schoten de tranen mij in de ogen, maar, wilde dat niet laten merken.
Omdat ik Elza niet wilde confronteren met mijn minderwaardigheidsgevoel, door de incontinentie maar, helaas viel ik meteen door de mand.

Doordat Elza zich bewust was van mijn schaamte, hield ze haar mond wat ik ook probeerde.
Pas aan het ontbijt met ook Olaf en Jan-Willem erbij, liet ze wat los en vertelde dat jong als ze was, dat ze ons vanaf onze eerste dag op school al had gevolgd en, zich direct al verwonderde over waar Olaf en ik toe in staat waren.
"Maar, ook hoe jullie door de hele school overal bij betrokken worden", voegde Elza er aan toe.

"Om eerlijk te zijn snapte ik eerst ook niet, waarom je binnen school achter de rollator loopt, en op het schoolplein ineens in de rolstoel zit".
Dan keek ik Elza aan en vroeg," doe je dat nu wel Elza?".
"Ja een stuk beter, zeker na de uitleg in de aula, maar, ook wat ik bij scouting van jullie heb gezien".
Dan ging de bel, en liet Wilma Miranda Jeroen Pim Paul en Mirte binnen.
Die direct verbaasd keken toen ze Elza bij ons aan de ontbijttafel zagen zitten.
Dan keek Mirella Elza aan en vroeg," hé kleine wat doe jij hier?"
Dan keek Elza de groep aan, en vertelde over de scouting vergadering van zondagmiddag en de daaropvolgende logeerpartij bij Marjolein.

Direct bleek dat ze nauwelijks geloofde, dat Elza in staat was om mij te verzorgen.
Dan was het tijd om te gaan, en vroeg Mirte," Elza geef jij mij een handje?".
Maar, Elza zei, "ik wil Marjolein duwen".
Waarop Mirte haar aankeek en zei, "dan doen we dat samen" en zoals bijna altijd waren we nu ook binnen 10 minuten op school.
Waar we direct de rolstoel weg zette en de rollator pakte, ook Olaf deed dat nog geen 5 minuten later waren we weer buiten.
Inmiddels hadden ook Jeffrey Sander en Ivanka uit de klas van Elza zich bij het clubje gevoegd.
Maar, ook zij konden hun oortjes nauwelijks geloven toen wij ons verhaal vertelden.
Al snel was het half 9 en gingen we naar binnen, direct gevolgd door Elza Jeffrey Sander en Ivanka die naar hun eigen klas gingen.

Toen Elza haar verhaal had verteld zei juf Ans," geweldig hoe jullie daar sinds die bijzondere les mee omgaan".
Ook bij Marjolein in de klas vonden ze het een geweldig verhaal dat lieten vooral Frieke kees Jaap Petra en Carlijn direct merken.
Maar, Jaap en Carlijn zeiden" het is bijna te mooi om waar te zijn".
Dan was het tijd voor een topografie les, en voor we het wisten was het alweer bijna tijd om te verschonen.

Toen wij die kant op gingen kwamen tot mijn verbazing ook Elza en Ivanka eraan, waarbij Elza riep dat ze ons kwamen helpen.
Hierop zeiden Miranda en Jeroen," dat vinden we wel lief van jullie, maar, daar zijn jullie nog een beetje te jong voor".
"POEH echt niet, kom maar, liggen Miranda dan zal ik je snel een schone luier geven".
Aarzelend deed Miranda wat Elza vroeg, direct daarop trok Elza de broek van Miranda omlaag, en opende direct daarna haar romper en luier.
Direct zagen de meisjes dat Miranda goed had geplast, en dus hoognodig verschoond moest worden.
Al snel zag Miranda dat Marjolein zeker wat betreft Elza niets te veel had gezegd.
Nadat Miranda was verschoond werden ook de andere 4 rap verschoond, waarbij opviel dat Marjolein en Olaf ook deze keer bijna droog waren en, nu op de wc uitplaste maar, aangezien we beide wel wat hadden geplast, wilden we wel allebei een schone luier.
Mede doordat Elza en Ivanka goed mee hielpen waren we ruim voor de pauze klaar.
Nu was het nog te vroeg om al naar buiten te gaan, maar, Elza en Ivanka wilden ondeugend als ze waren direct naar buiten.
Maar, Jeroen Miranda en Marjolein keken ze aan en zeiden," niets daarvan we gaan terug naar onze klassen".
Toen we ruim voor de pauze weer binnen kwamen, zei juf Jolanda, "wat zijn jullie vlug klaar vandaag".

"Ja we hadden vandaag goeie hulp", lachten Miranda en Jeroen.
Dan zei ik( Olaf) ja uit totaal onverwachte hoek, hoewel? ".
Dan zei juf Jolanda" Olaf vertel op, je spreekt in raadsels".
Maar, dan ging de bel voor de pauze, en gingen we allemaal naar buiten.
Tijdens de pauze merkte juf Jolanda al snel dat bij het gebruikelijke groepje zich een paar kleuters voegde.
Dit verbaasde Jolanda maar, ook juf Ans van groep 2, die dan ook direct haar leerlingen maande om zelf te gaan spelen, en de groten niet lastig te vallen.
Wat Olaf en mij deed vragen," waarom juf Ans, ze doen verder niets hoor.
Buiten dat hebben Ivanka en Elza goed mee geholpen toen wij verschoond werden".
Dan keek juf Ans beide meisjes aan en zei," aha boefies daarom waren jullie dus ineens weg?"

"Ja inderdaad juf Ans".
"Vooral Elza kan dat best goed" dan keek juf Ans mij aan en zei "ja Marjolein Elza is inderdaad heel handig".
Dan keek juf Ans me aan en vroeg," dat ze morgen weer mogen helpen, is toch een grapje neem ik aan?"
Dan keek Ik nogmaals naar juf Ans en zei, "nee hoor ik meen het echt, vooral Elza kan dat heel goed".
Dan keek juf Ans Elza aan en vroeg haar," is dat zo Elza doe jij dat helemaal uit jou zelf?".
"Ja juf", en voegde er aan toe," nog niet zo heel lang geleden deed ik het zelf nog in mijn broek".

Nu fluisterde ze, zodat alleen haar juf en het clubje het hoorden "overdag ben ik al twee en half jaar zindelijk, maar s'nachts nog steeds niet".
"Dan moet ik net als zij, een tena ultima met inlegger om, de drynites broekjes zijn niet sterk genoeg".
"Ik dacht zelfs tot Olaf en Marjolein op school kwamen dat ik, de enige was".

Dan zagen we dat Elza huilde, waarop Miranda haar tegen zich aan drukte, en fluisterde "ook al ben ik al 9 jaar, ik ben s'nachts nooit zindelijk geworden en sinds een paar maanden plas ik ook overdag weer in mijn broek".
"Waardoor zoals je hebt gezien ook ik overdag een luier moet dragen".
Ongewild bevestigde haar lichaam haar verhaal doordat ze zonder het te merken een flinke plas liet lopen, en tot overmaat van ramp ook nog poepte.
Dat laatste gebeurde gelukkig voor Miranda maar, zelden.
Dan was de pauze voorbij en gingen ze terug naar hun klassen, waar Olaf en Marjolein nog eens uitgebreid vertelden over de hulp van Elza en Ivanka.

Dan zei ik( Marjolein) "beide meiden kunnen dat heel goed".
Dan ging ik verder," beide meiden wilden daarna direct naar buiten maar, dat leek ons geen goed idee".
Terwijl juf Jolanda Olaf en Marjolein aan keek zei ze," dat hebben jullie goed gedaan".
"Zo zullen ze vaker mogen helpen maar, als ze direct naar buiten waren gegaan hadden ze die kans waarschijnlijk verspeeld".

"Dan wat anders, de tijd van schoolreisjes komt er weer aan en ook wij gaan weer een dag samen op stap".

Direct keken Marjolein Olaf maar, ook Nelleke en Jan-Willem bedenkelijk, en ik zei direct.
"Ja maar, dan zonder ons, want punt 1 dan moet er een touringcar met lift mee om de rolstoelen mee te nemen".
"Bovendien kan ik dat net als Nelleke psychise niet aan", waarop ik somber voor me uitstaarde.
Gelijk wilden meerdere klasgenoten dat tegenspreken, waardoor de hele klas door elkaar praten.
Dan maande Jolanda de klas tot kalmte, en haalde mij naar voren.
Dan keek ze me aan en zei," punt 1 gaan jullie wat er ook gebeurd hoe dan ook mee anders gaan ook wij niet".
"2 Een bus met lift is gereserveerd,3 buiten jou Olaf en Jan-Willem ga ook jij Nelleke die dag in de rolstoel".
"Bovendien gaan we dit jaar niet zo ver weg", dit verhaal van de juf zorgde ervoor dat ik wat kalmeerde.

Dan vertelde juf Jolanda dat ze niet naar een atractiepark, maar, naar BURGERS ZOO in Arnhem zouden gaan.
Dan keek ze de klas in en zei," dat betekend voor de rest dat jullie moeten helpen met duwen."
"Wat gezien het heuvelachtige terrein niet mee zal vallen".
"Dat betekend wel dat jullie regelmatig zullen moeten afwisselen".
Dan gingen we weer verder met de les en voor we het wisten was het alweer lunchtijd, waarin er voor mij en Nelleke ook nog tijd was om 3 kwartier te rusten.
Mede daardoor in combinatie met het herstel en het toch leuke vooruitzicht, betekende dat we het vandaag tot half 4 volhielden.
Bij terugkomst na een schone luier en een kop thee, gingen we door naar Frans.
Waar tot onze verbazing ook Coby zat, ook nu vroeg ik," Coby wat doe jij hier?".
Dan keek ze me aan en zei," mijn kant over het weekend van jullie vertellen, want op zich hebben jullie het zaterdag geweldig gedaan".
"Behalve dat stomme doorslaan na afloop, waarbij ik gevaarlijk werd", pareerde ik direct.
"Inderdaad Marjolein, en om te zorgen dat Frans geen vertekend beeld krijgt ben ik mee".

Nadat Coby maar, ook wij ons verhaal hadden gedaan, zei Frans, "op zich hebben jullie het goed gedaan maar, zo,n inspanning is zo ie zo al heftig.
Laat staan als je herstellende bent zoals jullie".
Dan richtte hij zich op mij en zei," op zich goed dat je mee gaat leiding geven bij de bevers maar, doe wel kalm aan".

"Dan na aanleiding van zaterdag, is het slechte nieuws is dat."
Nu zetten Nelleke en ik ons schrap, vrezende dat dat we worden terugstuurt naar de gesloten afdeling.
Maar, zo erg werd het niet, want Frans zei" eigenlijk had ik het plan jullie eind deze week naar huis te sturen maar, op basis van dit consult, stel ik voor dat jullie nog 2 weken blijven".
"Wat betekend dat het voor jou Nelleke op 10 weken gaat komen, en voor jouw Marjolein op 7 weken"
Dan keek ik Frans aan en zei," ik was al bang dat u ons zou terugsturen naar de gesloten afdeling"
"Nee hoor Marjolein, zo iets heftigs gebeurd wel eens vaker".
Dan vervolgde Frans," wat mij betreft, mogen jullie ook gewoon naar school activiteiten en met weekend".
"Maar, jullie medicatie blijft voorlopig zoals die was".
Dat valt me mee gaf ik direct toe, toen we even later de spreekkamer verlieten realiseerde ik me dat ik al bij de fysio had moeten zijn".
Maar, nog voor ik mij zelf op mijn kop kon geven, stond Bart voor me.

"Geeft niet Marjolein, je moeder heeft me gebeld en het verhaal verteld en om toch nog voldoende tijd te hebben ben ik naar jou gekomen".
Dan keek Bart me aan en vroeg, "wil je nog oefenen Marjolein".
"Willen wel maar, ik begin wel moe te worden"," oké dan doen we rustig aan loop eerst maar, eens met de rollator naar de nooddeur".
Zo gezegd zo gedaan, daar aangekomen ging ik eerst even zitten maar, ging al snel weer staan.
Wat meer ontspannen en met meer vertrouwen, liet ik zonder dat Bart er om vroeg de rollator staan, en liep dan heel voorzichtig zijn kant op.
Connie maar, ook Sebastiaan Paula Marieke en Mariska zagen mij lopen, en zag ik dat het hen verbaasde dat ik zonder rollator liep en waar Sebastiaan me om mijn incontinentie links liet liggen, zei hij nu "hier kijk ik van op Marjolein".
Door dat ik super geconcentreerd was, reageerde ik nu niet.
Dan vertelde Bart het verhaal waarop Sebastiaan maar, ook Dennis nogmaals zeiden dat ze dit geweldig vonden.
Maar, ook Bart zei," dit verbaasd mij echt Marjolein" terwijl ik rustig richting de rolstoel liep, keek ik ze aan en zei," bedankt voor de support".
Dan liep ik rustig naar de 100 meter verderop klaarstaande rolstoel, aangekomen bij de rolstoel ging ik direct zitten, bijna uitgeput.
Dan mompelde ik, dit zal er wel weer voor zorgen dat ik straks weer eens niet zelf kan eten".

Dan keken Sebastiaan en Dennis me aan en zeiden," dit verklaard juist veel Marjolein".
"Wij hebben te snel geoordeeld".
Daarop gaf ik aan blij te zijn met hun begrip, waarmee deze zaak was afgedaan.
10 minuten later waren we klaar, en gingen we terug naar de huiskamer, waar het avondeten inmiddels op tafel stond.
1 maal aan tafel vroeg Belinda wie mij wilde helpen met eten.
Direct boden Sebastiaan en Dennis zich aan, iets wat Belinda gezien de voorafgaande gebeurtenissen verbaasde.
Dan zei Dennis, "wij dachten dat Marjolein zich aanstelde en het express deed".
"Maar, nu we haar vanmiddag hebben zien lopen, begrijpen we waarom ze vaak te moe is om zelf te eten".
Dan keek ook Rob op en zei," bij jullie komt het alleen van jullie psychise klachten maar, bij Marjolein komen daar alle lichamelijke beperkingen nog eens bij".
Intussen vorderde de maaltijd waardoor we tegen kwart over 6 klaar waren.
Waarna Nelleke en ik nog hielpen met opruimen en afwassen, totdat om 10 overhalf 7 Belinda zei," Marjolein Nelleke er is bezoek voor jullie".
Rondkijkend zag ik nog niets maar, hoorde dan uit een hoekje," Marjolein hier ben ik".
Kijkend richting het geluid zagen we Elza en Ivanka staan.
Dan kwam ook Marjan binnen, totaal overdonderd kon ik nog net uitbrengen." wat doen jullie hier?".

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 85 HET BEZOEK VAN ELZA EN IVANKA

"Jullie bezoeken", grijnsde Ivanka.
"Ja dat snap ik ook wel maar, wie heeft dit bedacht?".
"Ikke helemaal zelf, omdat ik weleens wilde zien waar jullie tijdelijk wonen", grijnsde Elza.
Dan keek haar aan lachte wat en zei," ik wist al dat jij een ondeugend bijdehandje bent maar, dit gaat wel heel ver".
Dan gingen we naar de huiskamer om wat te drinken, toen alle glazen leeg waren was het inmiddels alweer kwartvoor 8 en dus voor Elza en Ivanka tijd om naar huis te gaan, als ze tenminste een beetje op tijd in bed wilden liggen.

Nadat het bezoek weg was gingen we naar mijn kamer om nog wat na te praten.
Dan zei ik, "net wat ik zei, ik wist al dat Elza een opdondertje was maar, dat ze zo ver gaat".
Daarop keek Nelleke me aan en zei, "maar, het is wel een lieverd".
Dan dachten we dat we alles wel hadden gehad, tot om 5 over 8 ineens de deur open ging en Ingrid binnen stapte, gevolgd door Anna.
Nelleke viel bijna van het bed toen, ze Astrid binnen zag komen.
Direct zag ik dat haar mond open viel van verbazing , dan werd ze spierwit en mompelde, " krijg nou wat".
Dan kwam ze razendsnel omhoog stormde op Astrid af en omhelsde haar zus.

Dan vroeg ze, "mag je naar huis Astrid?".
Dan antwoordde Astrid," net als jullie helaas nog niet maar, het goeie nieuws is dat, ik nu bij jullie op de open afdeling kom".
"Nu direct?", hoorde ik Nelleke vragen.
"Ja nu direct, zoals je hebt gemerkt zijn er vanmiddag een aantal cliënten naar huis gegaan zodat er ruimte is voor nieuwe bewoners".
Dan zei Ingrid, "daar naast vond Frans, dat Astrid nu weer meer vrijheid aan kan, zodat ze hier naar toe mag".
Dan keek Ingrid ons aan, en vroeg gaan jullie mee koffie drinken meiden?".
Direct liepen we naar de huiskamer waar Paula Marieke, en Sebastiaan op de bank zaten.
Direct zagen ze dat Nelleke in een goeie bui was, wat Paula en Mariska deed vragen, " mag jij naar huis Nelleke?"
"Was dat maar, waar, sterker nog na de inzinking van afgelopen weekend, zitten Marjolein en ik hier nog minstens 2 weken maar, mag ik jullie voorstellen aan mijn zus Astrid".
Direct kwamen Paula Patrick en Sien die aan de grote tafel, een spelletje deden en begroeten Astrid.
Direct begon Nelleke weer, "dat Astrid hier zit, is mijn schuld".
Maar, dan zeiden Anna en Astrid, " Nelleke dat is maar, een deel van het verhaal".
Dan kregen we nog een keer koffie of thee, waarbij Nelleke en ik direct zagen dat ook Astrid dat in een beker met grote oren en een deksel kreeg".
Toen we dat op hadden nam Ingrid ons mee om tanden te poetsen, direct vroeg ik," komt Astrid bij mij op de kamer Ingrid?".
Direct keek Ingrid me aan en zei," nee Nelleke, net als Marjolein krijgt ook Astrid een plekje voor zichzelf maar, net als met Marjolein mogen jullie elkaar wel opzoeken".
Dan gingen we naar de kamer voor Astrid, waar ze direct haar spullen begon op te ruimen, en haar tanden poetste.
Dan gingen ook wij naar onze kamer om tanden te poetsen, een nachtluier en onze pyjama aan te trekken.
Hierbij kregen we alle 3 hulp, van of Coby Conny of Charlotte en ondanks de hectiek en consternatie van deze dinsdag, lagen we toch alle 3om 9 uur in bed.
Waar we alle 3 al snel lagen te slapen, om tegen 11 uur nog een keer te worden gewekt voor onze nachtmedicatie maar, ook om eventueel te verschonen, gezien het tijdstip was inmiddels ook Tamara binnen, die direct de verslagen door las.
Toen ze de verslagen van de nieuwe bewoners las, vroeg ze direct. " zeg Ingrid die Astrid is dat familie van Nelleke?".
"Ja Tamara Astrid is de oudere zus van Nelleke" en dat Astrid ziek is heeft ook met Nelleke te maken maar, gezien de complexiteit moet jij je maar even goed inlezen".
Daarmee was de overdracht afgerond, en ging Ingrid naar huis en maakte Tamara nog een rondje over de afdeling.
Onderweg merkte ze pas, dat ze tijdens het gesprek met Ingrid had zitten poepen.
Nadat ze zich had verschoond vervolgde ze haar ronde, gelukkig lag iedereen te slapen, behalve Nelleke en Astrid.
Welke laatste verdwaasd om zich heen lag te staren.
Bij binnenkomst merkte Tamara dat Astrid haar situatie lag te overdenken, waardoor Astrid Tamara totaal niet opmerkte maar, Tamara merkte ook dat Astrid lag te plassen en zelfs wat poepte.
Heel even dacht ze dat ze het zelf was maar, merkte al snel dat het Astrid was.
Dan probeerde Tamara Astrid zo voorzichtig mogelijk te benaderen,"ppsst ben je nog wakker Astrid?".
"Ja mevrouw, er gebeurd nu wel veel achter elkaar".
Dan reageerde Tamara," ja dat begrijp ik, maar, zal ik jou maar, een keer extra verschonen Astrid?".
"Ja graag", reageerde Astrid terwijl ze Tamara aan keek.
Nu viel ook Astrid de verdikking rond de billen en in het kruis van de zuster op.
Intussen had Tamara een schone luier voor Astrid gepakt, die vroeg terwijl ze Tamara aankeek en Tamara haar verschoonde," als ik dat dikke pakket tussen uw benen en rond uw billen zie, zou ik denken......".
"Maar, dat kan niet".
"Wat denk je?", daagde Tamara Astrid uit.

"Dat u net als ik mijn zusje en Marjolein een luier om hebt maar, dat kan niet want incontinentie komt niet voor bij grote mensen".
Ondertussen was Tamara klaar met Astrid en kwam bij haar op bed zitten, terwijl ze alweer onbewust een plas deed.
"Ik draag inderdaad dag en nacht luiers, bovendien heb ik me nog geen uur geleden verschoond, maar, ben nu alweer nat".
"Want terwijl ik jou verschoonde, stond ik zelf te plassen".
Waarop Tamara vervolgde dat Marjolein en Nelleke 2e halve week geleden ook al vreemd hadden opgekeken.
"Eerlijk gezegd weet ik niet eens hoe het is om zindelijk zijn".
"Laatst zei ik nog tegen Marjolein dat zij het nu al beter dan ik ooit heb gedaan".
Dan vroeg Tamara," wil je nog wat drinken Astrid?".
"Ja lekker Tamara, doe maar, een kop thee", en terwijl Tamara de thee ging halen werd ook Marjolein wakker omdat ze moest poepen.
Onderweg zag ik dat Tamara net de kamer van Astrid verliet, en vroeg" is Astrid ook wakker Tamara?".
"Ja Marjolein, en Astrid keek al net zo verbaasd naar mijn luier als Nelleke en jij een paar weken geleden".
Binnen een kwartier lag ik weer in bed, en sliep net als Astrid al snel weer in.
Toen we de volgende morgen rond half 7 opstonden, bleek dat Astrid en Nelleke heerlijk hadden geslapen en goed uitgerust waren, terwijl ik maar, half wakker was, wat ook Hans en Charlotte opviel.
Waarop zij elkaar aankeken, zich hardop afvragend of het wel verstandig was om mij nu naar school te laten gaan.
Dit kwam ook omdat het woensdag was, en ik vanmiddag fysio in het zwembad had, en ik in de 2e plaats vanavond ook naar de crea club wilde.
Maar, ook omdat de fysio te belangrijk was om over te slaan.
Dan keek Charlotte me aan en zei," als je verstandig bent, blijf je nu hier wij denken dat je na gister beter je rust kunt nemen" en Hans vervolgde," wij vinden het beter dat jij je krachten spaart voor de Fysio vanmiddag, en misschien de crea club vanavond".
Uiteindelijk legde ik me er maar, bij neer, maar, wilde wel proberen via de laptop contact te maken.
Wat ik dan ook tegen Nelleke zei, die dat tegen de juf zou zeggen.
Op het schoolplein viel het de juf maar, ook het clubje direct op dat Nelleke alleen was.
Ook Elza Ivanka Jeffrey en Sander vroegen direct aan Nelleke," waar is Marjolein?".
Dan zei ik," mede door jullie onverwachte bezoek gisteravond, en daarna een heftige avond en nacht voor Marjolein, leek het onze verzorgers beter, haar vanochtend binnen te houden zodat ze vanmiddag naar de fysio kan, wat heel belangrijk is voor haar".
Dan was het bijna half 9en moesten we dus naar binnen waar direct de laptop werd opgestart, en we zagen dat Marjolein inderdaad klaar zat.
Dus wel mee deed, dan zei juf Jolanda," jammer dat je niet hier bent maar, wel fijn dat we verbinding hebben".

Dank u juf, ik was liever gewoon op school geweest maar, heb me onbewust gisteravond en vannacht te druk gemaakt en aangezien ik vanmiddag Fysio heb, wat wel belangrijk is".
Dan zei Jolanda," op zich doen jullie het best goed maar, een mindere dag hoort erbij Marjolein".
"Ja dat weet ik maar, leuk is het niet".
Dan begonnen we aan een les aardrijkskunde, wat vooral over België en Luxemburg ging.
Waarna het alweer bijna pauze was, en voor Olaf Jan-Willem Nelleke en Mirella tijd om te verschonen.
Ook ik ging direct verschonen maar, had vandaag alle aangeboden hulp nodig maar, merkte direct dat Charlotte alle begrip had.
Helemaal toen ze zei," een terugslag is normaal Marjolein zelfs een terugslag zoals Nelleke had gebeurd vaker".
Toen ik tijdens het gesprek opstond, merkte ik pas dat ik ongemerkt had gepoept.
Voor ik de kans kreeg mij zelf bestraffend toe te spreken zei Charlotte," in jou situatie kan je maar, op 1 ding concentreren, en jou zindelijk worden blijft voorlopig een aandachtspunt".

"Oké maar, ik blijf het smerig vinden", en mopperde dan" bah vieze meid".
Dan keek Charlotte me aan, en vroeg" zal ik je nu maar, verschonen Marjolein?".
Op het schoolplein vroegen de kleuters nog eens waarom ik er niet was.
Dan vertelde Nelleke nog eens van gisteravond en vannacht, en zei dan aangezien ze vanmiddag therapie heeft, en vanavond naar club wil".
dan keek Olaf, Ivanka Elza Jeffrey en Sander aan en zei" maar, Marjolein doet wel mee met de les hoor".
Dan keken ze alle 4 Olaf verbaasd aan en zei Elza," dat kan niet Olaf".
Nu kwam juf Ans erbij omdat ze hoorde wat Olaf vertelde, en zei dan.
"Gaan jullie na de pauze maar, met Nelleke en Olaf mee, dan kunnen jullie het zelf zien".
Door dit verhaal was de pauze voor we het wisten voorbij.
Dan vroeg juf Ans juf Jolanda of het goed was als haar klas mee keek als er contact werd gemaakt met Marjolein.
Direct zeil juf Jolanda dat dit goed was, zodoende liep het kwartet kleuters met groep 5 mee naar binnen.
Aangekomen in de klas ging groep 5 direct op hun plek zitten, terwijl de kleuters zich voor de laptop verzamelden.
Direct zagen ze dat ik al de nodige boeken en schriften onder handbereik had.
Dan viel me de drukte rond de juf op, nu zei juf Jolanda, "pakken jullie je reken boeken en schriften maar".
Tot verbazing van de kleuters deed ik dat ook, waarna de sommen op het bord kwamen.
Dan zagen de kleuters mij nadenken en mijn antwoordden opschrijven.
Na 1 half uur waren alle sommen gemaakt, en mochten we na vinger opsteken, antwoordden geven,
Direct bij de 1e som stak ook ik de vinger op, en kreeg direct een beurt tot verbazing van Elza hoorde ze me duidelijk het antwoord geven.
Na de les vroegen Elza en Jeffrey hoe dit werkte, wat juf Jolanda hen zo simpel mogelijk vertelde waarna het alweer tijd was om naar huis te gaan.

Precies op het moment dat juf Jolanda de laptop afsloot, en wij mochten gaan zagen we nog net dat, Wilma Marjolein kwam halen voor de fysio en om thuis te lunchen.
Nauwelijks waren we 10 minuten later thuis of, de deur ging opnieuw open, en Wilma en Marjolein stapten binnen.
Zo gauw als we aan tafel zaten vroeg Olaf waarom ik de les via de laptop had gevolgd.
Waarop ik nogmaals het hele verhaal vertelde, om te beginnen met het onverwachte bezoek van Ivanka en Elza maar, ook het verschijnen van de zus van Nelleke, en de onrustige nacht die daarop volgde, hadden mij geen goed gedaan vervolgde ik.
"Wat ook betekende dat ik moest kiezen tussen school en fysio, en aangezien ik school ook via de laptop kan volgen heb ik het maar, zo gedaan".
Wat betreft de fysio op woensdag was het nog steeds zo dat ook Miranda en Jeroen mee gingen.
Niet alleen om te helpen met omkleedden, wat na afloop wel nodig was maar, ze gingen ook nog steeds mee het water in.
Sterker nog, op een middag zei Miranda, " je zult het niet geloven Bart maar, ik heb het idee dat ook mijn spieren en gewrichten door dit lekkere water soepeler aanvoelen."
"Dat is best mogelijk Miranda".
Dan vroeg hij," ervaar jij dat ook Jeroen?".
"Nou je het zegt Bart, en ook Nelleke zei dat ook maar, vooral dat de onrust in mijn hoofd afneemt".
Ondertussen probeerden Olaf en Marjolein door het zwembad te lopen.
Eerst met 1 hand aan de stang maar, dan liet Marjolein los en liep dan zonder steun door het zwembad.
Dat wilde Olaf ook, dan liet ook hij los, de 1e stap ging goed, de 2e ook de 3e en 4e koste al moeite maar, dan verloor hij zijn evenwicht en verdween hij met een luide plons onder water maar, kwam doordat hij goed kon zwemmen weer boven, en bereikte in 2 slagen de kant en zei dan," dat doe jij beter dan ik zusje".
Dan keek Bart hem aan en zei, "Olaf wat jij laat zien is geweldig goed maar, vergeet niet dat Marjolein gewoon heeft kunnen lopen, dus dat is appels met peren vergelijken".
Dan vroeg Bart of Miranda en Jeroen op Jan-Willem Nelleke en mij wilde letten, zodat hij zich volledig op Olaf kon concentreren.

Terwijl Bart zijn handen uitstrekte zei hij, "Olaf leg jouw handen maar in de mijne" en terwijl Jan-Willem Nelleke en ik door gingen met onze oefeningen ,schaafde Olaf met Bart aan zijn loop techniek.
Zo vloog de tijd voorbij, 1 maal uit het water en afgespoeld, bleek dat Olaf zijn zwemluier had vol gepoept maar, gezien de vermoeiende loop oefeningen verbaasde dat niemand.
Wel baalde Olaf dat Miranda hem moest uitkleedden en wassen, en dus ook de vieze zwemluier moest verwijderen maar, zowel Miranda als Jeroen maalden daar niet om.

Toen we waren aangekleed waren Olaf en ik zo moe, dat we door Miranda en Jeroen, in de rolstoel werden thuis gebracht.
Hier keken Henk Wilma en Cora wel even vanop.
Na 1 kop thee keek Wilma op de klok, die kwart voor 4 aangaf, keek dan haar dochter en zoon aan en vroeg "wat dachten jullie van 1 uurtje slapen?".
In bed overdachten zowel ik als Olaf nog een keer de situatie van vooral de fysio.
Vooral over het moment zei," nog een prettige dag, en tot vrijdag".
Ik had inderdaad nog 3 keer per week fysio, en Olaf zelfs iedere door de weekse middag maar, deze donderdag viel uit door een studiedag van alle therapeuten.
Onderweg naar huis had Olaf gezegd, " nou heb ik ook eens na schooltijd een vrije middag".
Uiteindelijk werden we niet na 1 maar, pas na anderhalf uur wakker maar, hadden wel alle 3 het geluk dat we zelf konden eten, en nog netjes bovendien waardoor we alle 3 onze slab schoon hielden.
We waren zelfs om kwart voor 6 al klaar waarna we voor we naar de crea club vertrokken alle 3 hielpen bij de afwas.

Tegen 5 over half 7 kwamen Pim Paul en Jeroen ons halen terwijl Miranda en Mirte Nelleke op haalden.
Aangekomen merkten Pim en Mirte op, dat ze mij vandaag op school hadden gemist maar, toen ik over mijn laatste 24 uur vertelden begrepen ze mij direct, en Mirte zei.
"Groot gelijk dat als je nog zo kwetsbaar bent, je voor de fysio en in de 2e plaats de club kiest".
Dan zei Jan," als ik jou zo hoor moet je nog steeds voorzichtig zijn Marjolein".
"Ja Jan, het valt me al mee dat ik dit uurtje aan kan.

Dan keek Kimberley me aan en zei," jullie moeten allebei voorzichtig zijn".
Dan gingen we aan de slag, waarbij Carla Maria Iris en Anneke bij ons kwamen zitten om samen wat te kleien.
Waarbij Anneke en Maria meteen hun eigen opname van een paar maanden geleden herinnerden.
Al snel waren we lekker bezig, waarbij Nelleke en ik een hond probeerden te maken, wat na een tijdje inderdaad begon te lijken en hoewel het naar mate het uur vorderde steeds moeilijker ging, zette ik koppig door maar, doordat het veel moeite koste, zat ik zonder het te merken te poepen.
Anneke en Maria merkten het wel maar, die hielden net als de andere meiden hun mond.
Pas toen ik even later opstond om nieuwe klei te halen, voelde ik de vieze smurrie, en liep richting het toilet om te verschonen waarbij verschillende meiden me wilden helpen, iets wat ik vriendelijk maar, resoluut weigerde.
Waarop Kimberley ingreep," jij laat je helpen, punt uit, sterker ik doe het nu zelf".
"Want je ziet eruit als een geest, zo moe als je bent."
Ondertussen had Kimberley me in een rolstoel gezet, en nam me zo mee naar de verzorgingsruimte.
Ik was zo moe dat ze me zelfs uit de rolstoel op de verzorgingstafel moest helpen.
Op dat moment begon ik mij zelf te ruiken, wat niet echt aangenaam was, eerlijk gezegd vond ik het niet te harden maar, Kimberley bleef ijzig kalm, en had me snel weer schoon.
Vlak daarna was het tijd om op te ruimen en naar huis, in ons geval de riethorst te gaan.
1 maal binnen voelde ik pas hoe moe ik was, op de vraag of we wat wilde drinken zei ik, "nee dank je Conny ik ga naar bed".
Waarop Conny direct met me mee liep, toen ze me op mijn kamer hielp met omkleedden, merkte ze hoe ik me kapot zweette maar, ook rilde, waarop ze de thermometer erbij pakte, en al snel bleek dat ik koorts had.
Ondertussen kwam Nelleke alleen de huiskamer binnen, wat Astrid direct opviel.
Op de vraag waar ik was zei Nelleke," Marjolein is direct naar bed gegaan, volgens mij is zij ziek".
"Ik hoorde van Conny dat ze het ene moment koud en even later het warm had".
Dan strekte Astrid haar armen uit," kom eens bij me Nelleke.
Zo snel als ik bij Astrid zat, merkte ik dat ook bij haar het herstel nu echt op gang kwam.
Dan kwam ook Conny bij ons zitten en zei," Nelleke we houden Marjolein morgen definitief binnen aangezien ze oververmoeid is en koorts heeft".
Dan keek Conny Nelleke aan en zei," jij ziet er nou ook niet echt florrissant uit Nelleke".
"Laat eens voelen of je koorts hebt".
Wat volgens Conny niet het geval was maar, vrijwel direct gaf ik aan dat ik naar bed wilde.
Dan zei Conny, "dan zal ik je maar, even helpen toch?".
"Ja graag", nog geen 20 minuten later lag ook ik tanden gepoetst en verschoond in bed, en sliep vrijwel direct.




















"

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 86 MIJN 1e KEER ASSISTENTIE BIJ DE WELPEN.

Inmiddels waren we weer een aantal dagen verder, en was het weer zaterdag.
Wat betekende dat, Nelleke en ik maar, deze keer ook Astrid met weekend waren.
Maar, voor mij en Nelleke ook dat we vanmiddag scouting hadden, maar, in plaats van half 2, begon ik deze keer al om half 10.

Aan de voorbespreking met Marjan die me direct voorstelde aan haar Collega.
"Goeiemorgen Nicolette, hier hebben we dan onze nieuwe assistente, Marjolein".
Dan keek Marjan mij aan, en stelde me dan voor aan Nicolette.
Dan vertelde ik wat over mij zelf, over hoe ik met scouting in aanraking was gekomen maar, ook over mijn achteruitgang maar, ook het herstel daarna.
Over mijn psychise gesteldheid wilde ik zwijgen, en zei dan ook, dat dit mijn verhaal was.
Maar, helaas ging Marjan hier niet in mee, en zei " volgens mij vergeet jij nog iets belangrijks Marjolein."
Dan keek ik haar zogenaamd verbaasd aan, hoewel ik donders goed begreep waar Marjan op doelde.
Namelijk mijn opname in de riethorst, toen ik geen aanstalten maakte om dat te vertellen zei Marjan.
"Als jij het niet verteld, doe ik het maar, Nicolette moet dit wel weten".
Dan vervolgde Marjan, "dat geldt net zo goed voor je spasmes en incontinentie".
Dan reageerde ik direct," hier ben ik niet blij mee".
Dan keek Nicolette me aan en zei," Marjolein Marjan en ik hebben geen geheimen voor elkaar maar, dit is wel heel belangrijk, als ik een voorbeeld mag geven?".
"Het is best mogelijk dat je net als je bezig bent met een activiteit je ongemerkt doorlekt, of zelfs poept en je weet ook dat Elza en Ivanka dat ook weten maar, of je wild of niet, de andere bevers zullen dat ook snel genoeg opmerken".
Dat deed me diep zuchten, hoewel ik de rede wel begreep.

Hiermee was het gesprek eigenlijk klaar maar, onder het genot van nog een kop koffie praten we nog wat na en pas toen merkte ik, dat ik nat was.
Maar, erger dat ik ook al was het maar, een beetje, ik ongemerkt had gepoept.
Waarop ik direct mompelde," BAH kleine meid, dat had je op de wc moeten doen, dat kan je best".
Dan keken Nicolette en Marjan me aan en zei Nicolette, " gezien je handicap maar, ook het moeilijke gesprek van daarnet, en je vermoeidheid."
"Maken de kans dat je het ongemerkt in je broek doet groter, toch?".
"Ja inderdaad, bovendien zijn Jeffrey Sander Ivanka en natuurlijk de grote ondeugd Elza, op de hoogte en die doen helemaal niet moeilijk, hoewel ze het heel goed begrijpen".
"Juist Marjolein, en om dat ook de andere bevers duidelijk te maken, kom jij ons helpen".
Dan was het bijna zo ver dus zei Nicolette," als ik jou was zou ik, gauw verschonen".
Dat liet ik me met die vieze luier geen 2 keer zeggen.
Op het moment dat ik weg wilde lopen vroeg Nicolette," redt jij het zelf Marjolein?".
"In principe wel, sterker ik kan het zelfs steeds beter ophouden tot op de wc".
"Maar, vandaag helaas niet, ook al weet ik dat zindelijk worden met stapjes gaat".
"Net als met het lopen en zelf eten trouwens".
Ondertussen was Nicolette met me mee gelopen, en hielp ze me met het verschonen.

Tijdens het verschonen vertelde ze me wat over de bevergroep, " je zult straks zien dat er een meisje van net 6 komt, José heet ze.
Die als ze geen steun heeft van haar rollator, ze valt en op haar rug gaat liggen.".
"Helaas kan ze dan niet zelf gaan zitten, laat staan opstaan", "andere kindjes begrijpen dat niet, en weten niet hoe daar mee om te gaan".
"Ook komt er een jongen van net 5 die niet kan lopen maar, wel kruipen en zelfstandig zitten maar, ook moeite heeft met gooien en vangen van een bal maar, zelfs met een puzzel die voor de meeste van deze leeftijd goed te doen is".
Al pratende was Nicolette mij aan het verschonen, en niet alleen zij maar, ook ik rook direct de vieze geur maar, liet Nicolette rustig doorgaan.
Terwijl ik meer over de bevers wilde weten.
Terwijl Nicolette verder ging vertelde ze," een grote puzzel lukt nog wel, en ook een bal vangen en gooien lukt wel maar, zelf eten en drinken is een crime",.
"Drinken kan hij alleen maar, uit een drinkfles, terwijl wij toch denken dat, in ieder geval een tuitbeker haalbaar moet zijn".
Ondertussen pakte Nicolette een schone luier voor mij maar, op het moment dat ze die bij mij om wilde doen, zei ik.
"Nicolette wacht even", dan vroeg ik of ze me op de wc wilde zetten, om uit te plassen.
Toen ze me 3 minuten later de luier om wilde doen, zei ik "geef maar", met enige moeite en wat hulp van Nicolette lukte het toch.

Toen we even later terug liepen zei Nicolette," en toch deed je het best goed Marjolein".
Dan waren we weer terug, en nauwelijks zaten we of de 1e bevers kwamen binnen waarbij ik direct door Ivanka en Elza werd begroet, terwijl de meeste bevers een afwachtende houding aan namen.
Daar en tegen stoven Sander en Jeffrey direct op me af en vroegen wat ik bij hun groep deed aangezien mijn groep pas om half 2 was.
Toen ik dat vertelde konden ze dat niet geloven maar, toen iedereen binnen was, verzocht Nicolette de groep om plaats te nemen aan de grote tafel.
Dan werd iedereen voorzien van ranja, direct viel het me op dat zeker 5 leden dat in een mij wel bekende tuitbeker kregen en 1 zelfs in een fles compleet met speen.
Niet alleen José en Rudolf maar, ook Ronald en Sofieke bleken niet alleen spastisch maar, liepen net als ik met een rollator of zaten in de rolstoel.
Al snel had ik door dat Sofieke en José net als ik incontinent waren en dat Rudolf ondanks dat hij in principe zindelijk was, vanwege de buiten activiteit van vandaag nu toch een luier omhad.

Al snel viel het me op dat de meeste andere leden hier nog al lacherig over deden.
Maar, dan vroeg Marjan om stilte, en zei "handicaps zijn er in soorten en maten maar, dat wil niet zeggen dat die leden niets kunnen, ook al gaat dat vaker met moeite".
Ondertussen voorzagen Nicolette en ik de groep nog een keer van drinken, en wat lekkers.
Nu lieten Nicolette en ik ook de gehandicapte leden zoveel mogelijk zelf doen.
Express hadden we de drinkfles van Ronald vervangen door een tuitbeker maar, lieten ook op mijn verzoek en tot verbazing van de meeste bevers de deksel weg.
Tot verbazing van de meeste andere bevers ging dat best goed.

Daarna ging de groep samen een uitgetekend schilderij verven, en zonder dat wij er om vroegen, namen Elza Ivanka Jeffrey en Sander, Sofieke José Ronald en Rudolf op sleeptouw.
Dit tot grote verbazing van Arjan Cindy Mieke en Joep, die zagen dat het kwartet lekker mee deed, en er best wat uit hun handjes kwam.
Het 4 tal genoot volop, omdat ze nu eens konden laten zien dat ze ondanks de moeite die het koste, ze best wel wat konden schilderen.
Ook al zag het er bij vooral Sofieke eerder uit als dat van een 2 jarige dan als van een meisje van 5.
Toen Joep het waagde om dat Sofieke te laten merken, tikte ik hem op de schouders en zei dat hij bij mij moest komen zitten, en mij aan moest kijken.
Dan zei ik, "dat was niet lief Joep, Sofieke doet minstens zoveel moeite als jij."
"Maar, doordat haar handjes en armpjes niet goed mee werken gaat dat moeilijker als bij jou".
Tijdens het vertellen aan Joep hadden Marjan en Nicolette de activiteit stilgelegd en moest de rest verplicht mee luisteren naar Marjolein.
Die net als Sofieke en José had geplast, doordat José ook poepte, trok ook dit aandacht van vooral Cindy en Mieke.
Toen Mieke even later een kinderachtige opmerking maakte naar José nam Marjolein haar direct apart en vertelde ze direct over haar eigen ervaringen, aangaande gepest worden.
Al snel merkten beide meisjes dat dit helemaal niet leuk, laat staan stoer was.
Dan zei ik nog een keer, "ik weet zelf heel goed hoe erg het is om gepest te worden."
Dan keek ik Mieke en Cindy en vervolgens José en Sofieke, en zei "komen jullie alle 4 maar, mee meiden".
"Dan gaan we Sofieke en José verschonen", totaal onder de indruk volgden ook Mieke en Cindy mij.
Aangekomen in de verschoonruimte kregen Cindy en Mieke wat van hun bravoure terug.
Ondanks dat beide meisjes hadden moeten toe kijken hoe ik Sofieke en José verschoonde.
Zodat ze hadden gezien hoe beide meisjes onbewust behoorlijk hadden geplast ,en Sofieke bovendien een beetje had gepoept.

Mieke en Cindy zagen duidelijk dat de vieze poep aan en tussen de billen van Sofieke plakte.
Terwijl Marjolein Sofieke waste haar billen poederde en haar een tenamaxi xs omdeed zei ze, "eigenlijk had ik dit jullie moeten laten doen".
Direct reageerde José of ze zelf een luier omdoen", "ja dat kan ook", knikte ik.
"Maar, Rudolf en Ronald moeten zo ook nog verschoond worden maar, dat doe ik vandaag zelf".
Dan zag ik dat dit bij Mieke en Cindy voor opluchting zorgde maar, zei direct," ja maar, dan zijn we er nog niet want ook ik moet nog een schone luier".
"Ja maar, jij kunt dat toch zelf", probeerde Mieke en Cindy.
Dan keek ik ze aan en zei," ja maar, ook ik wordt moe en als ik vanmiddag met mijn eigen groep wil mee doen, moet ik me nu niet te druk maken".
Ondertussen was Marjan eens komen kijken hoe het ging en zag dat het me goed afging en vroeg ze," hoe gaat het Marjolein?".
"OP zich heel goed maar, wat vind jij ervan als Cindy en Mieke mij verschonen, in plaats van dat ik ze als straf een luier om doe?".
"Een beetje gewaagd maar, doe dat maar, dan hoop ik dat ze daarvan leren".

Dan keek ze beide meiden aan en zei," laat dit een waarschuwing zijn".
Dan gingen we terug naar de grote zaal, en vroeg Marjan de aandacht.
Dan zei ze," als jullie zo klaar zijn willen we nog wat drinken, en dan is het helaas alweer tijd om op te ruimen".
Deze mededeling werd met een algemeen boegeroep ontvangen maar, helaas was het echt tijd en moest er plaats gemaakt worden voor de volgende groep.
Even later waren alle bevers opgehaald en prate ik nog wat na met Nicolette en Marjan.

Dan was het lunchtijd, waar Nicolette me voor het gemak hielp met eten, en me direct de medicijnen gaf.
Dan vroeg Marjan wat ik tussen de lunch en de middag activiteit wilde doen.
Dan zei ik," een uurtje slapen, aangezien we vanmiddag een boswandeling gaan maken die ik niet wil missen",
Even later lag ik in bed, en terwijl ik lag te slapen, kwamen Coby en Hans binnen welke direct vroegen hoe het vanochtend was gegaan.
Tijdens het gesprek daarover stapten ook Fred en Mirella binnen.
Alle 4 vonden dat ik het geweldig had gedaan, dan vroeg Mirella "waar is Marjolein nu?".
"Die ligt even te slapen", antwoordde Marjan.

Zo werd het al snel half 2, en werd ik weer uitgerust wakker maar, merkte direct dat als ik erg moe ben ik nog steeds in bed plas.
Toen ik ging zitten om op te staan merkte ik dat ik deze keer niet alleen had geplast, maar ook had gepoept.
Deze keer had ik echt veel gepoept
Hier baalde ik echt van, wat ook Coby en Nicolette merkten toen die mij uit bed wilden halen.
Eigenlijk wilde ik mij zelf wassen en verschonen maar, Nicolette rade me dat af, aangezien het bijna half 2 was.

Nauwelijks waren we klaar en zaten we wat te drinken, of Xantia Josje en Carina kwamen binnen.
Bijna direct gevolgd door Olga Hugo Jaap en Annemiek.
Toen Annemiek Hugo en Jaap mij samen met Coby en Hans aan de grote tafel zagen zitten vroegen ze,"
"Wat moet jij zo vroeg hier Marjolein?".
"Mee helpen bij de bevers", antwoordde ik naar waarheid.
Maar, het werd me direct duidelijk dat ze mij niet geloofden, toen Annemiek en Patricia, die net binnen kwam mompelde.
"Verwaande opschepper".
Toen iedereen binnen was zei Coby, "kom allemaal even zitten dan zal ik jullie het verhaal vertellen".
Toen het verhaal even later was verteld vroegen Annemiek en Patricia," waarom mocht juist Marjolein helpen Mirella?".
Dan nam Fred het woord en vertelde," ook in die groep zitten leden met een handicap, waarvan er een paar incontinent zijn".
"Daarnaast hadden zij al een paar maal gezien dat Olaf Marjolein en Jan-Willem actief worden betrokken bij activiteiten, terwijl zij nog al eens werden buitengesloten".
Vandaar dat we Marjolein hebben benaderd om de groep te laten zien dat ook de leden met een beperking echt wel wat kunnen en hun er dus actief bij te betrekken", "dat lukte met enige moeite best", vulde ik aan.

Dan zei Mirella genoeg over jou ochtend maar, nu over vanmiddag".
"Wij wilden eigenlijk met elkaar naar het bos en de hei, om te speuren naar het voorjaar maar, de vraag is, ga jij ook mee Marjolein of ga jij naar huis?".
Dan keek ik Mirella aan en vroeg uitdagend, " wat dacht jij Mirella?".

Dan vervolgde ik," nu naar huis gaan is voor watjes", "sterker ik ga de hele tocht lopen".
Dat laatste was grootspraak maar, ik wilde me niet laten kennen.
Dan keek Mirella me aan en antwoordde," niet bluffen Marjolein".
Dan keek Coby me aan en zei," niet alleen jij en Olaf maar, ook Nelleke gaan dat lange eind nu niet lopen".
"Dat is niet alleen omdat het best een eind is maar, ook omdat het in het bos moeilijk lopen is".
Nauwelijks was het gesprek afgelopen, of we hoorden een apart geluid.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 87 MET PAARD EN WAGEN

Direct vermoede ik dat Mirella en Coby mij op het verkeerde been hadden gezet.
Helemaal toen Patricia Anouk Pim Paul en Mirte door elkaar begonnen te praten, en ik vlak daarna gehinnik en hoefgetrappel hoorde.
Dan gilde Olga Miranda en ik, "we gaan met de huifkar".
Daarop koste het Fred en Mirella de grootste moeite om de rust in de groep te bewaren maar, uiteindelijk zat iedereen binnen 5 minuten in de huifkar, en konden we gaan.
Iedereen genoot van de mooie omgeving, hoewel we nog niet veel dieren zagen, op wat vogels en konijnen na dan.
Maar, dat veranderde toen we 3 kwartier later, het was inmiddels 3 uur bij het natuurcentrum aan kwamen en we na nog een keer drinken te hebben gehad we naar de filmzaal gingen.
Terwijl we die kant op gingen, gingen we eerst nog naar de wc, waarna direct de film startte die een mooi beeld van het bos de hei en de zich daarin liggende meertjes gaf.
Niet alleen zagen we schapen en herten maar, ook varkensachtige beesten, wat wilde zwijnen bleken te zijn maar, ook salamanders hagedissen en kikkers," nooit geweten dat die hier zitten".
Na afloop mochten we vragen stellen, direct merkte ik op, "zo, n wildzwijn wil je niet voor de auto hebben".
Daarop antwoordde Wim, die de presentatie gaf," zeker niet Marjolein want reken maar, dat je auto dan zwaar beschadigd is".
Vlak daarna was de film afgelopen en gingen we aan de grote tafel zitten, waar allerlei huiden en vellen van verschillende dieren lagen.
De uilenbal maakte wel het meeste indruk moet ik achteraf bekennen.
Toen we die mochten ontrafelen, ontdekten we botjes van muizen en veren van kleine vogels.
Dan vertelde Wim dat dit van onder andere de velduil de oehoe en de bosuil afkwam.
Daarna ging het over knaagdieren en eetbare planten.
Tot slot kwamen we nog terug op de kikkers salamanders padden en hagedissen.
Daarop zeiden Ik Nelleke maar, ook Renate en Renske," nooit geweten dat die hier in de omgeving zitten".
"Dat weten ook maar, weinig mensen", lachte Wim.
Dan was het tijd om terug te gaan naar de scouting, voor het gemak kwam er nu een bus.
1 maal terug, bleek dat we vanavond samen zouden gourmetten, en ook weer eens zouden blijven slapen maar, dat werd nog niet verteld.

Pas toen alles op was, en we samen de afwas deden, merkte Josje op " zo zijn we vanavond wel laat thuis".
Dan keken Anouk Patricia en Annemiek Josje en Carina met glinsterende ogen aan en zei Annemiek terwijl ze op de klok keek, "ik denk dat we vanavond niet meer naar huis gaan".
Hierop keek Josje Carina aan en vroeg dan," hoe moet dat dan met mijn medicatie?"
Op dat moment kwam Mirella binnen om te vragen of we aan de grote tafel wat kwamen drinken maar, hoorde ook de vraag van Josje, en zei.
"Dat is allemaal geregeld Josje", direct zagen we dat dit antwoord bij Josje voor opluchting zorgde.
Dan liepen we met elkaar naar de grote zaal, wat ook wij probeerden maar, aangezien we de hele dag al actief waren konden we beide zowat niet meer op onze benen staan.
Waardoor er niets anders opzat dan ons met de rolstoel naar de tafel te laten rijden.
Waar we het drinken net als Nelleke en Jan-Willem in een tuitbeker kregen.
Maar, we zagen ook direct dat hier geen reactie op kwam, wat voor opluchting zorgde.
Dit alles zorgde in combinatie met nog een spel en douchen dat we pas rond half 10 plat lagen en allemaal bijna direct in slaap vielen, moe als we waren behalve Olaf en Nelleke dan.
Die zo gauw als het helemaal donker was, elkaar opzochten, en lekker begonnen te knuffelen.

Maar, dat wel zo voorzichtig deden dat, Coby en Mirella toen die tegen middernacht nog 1 keer kwamen kijken niets in de gaten hadden.
Totdat ze een klein beetje licht maakten zodat ze mij en Nelleke onze nachtmedicatie konden geven.
Direct liet Mirella merken dat het niet de bedoeling was om te vrijen en knuffelen maar, om te slapen.
"Ja maar, dit is zo lekker", zuchtte Nelleke.
Dan zei Mirella, "ja dat begrijp ik, vinden wij ook maar, jullie waren behoorlijk actief.
Daar komt bij dat jij Nelleke maar, ook Marjolein nog steeds voorzichtig moeten zijn gezien jullie psychische situatie".
"Dat betekend dat je ook veel rust moet nemen meisje".
"Ja dat begrijp ik", antwoordde Nelleke.

Toen Coby en Mirella even later weg wilden lopen, kwam Olaf omhoog ging zitten en wilde dan de rollator pakken.
Waarop Coby vroeg," wat is er Olaf?".
"Ik moet plassen, en doe het liever niet in mijn luier".
Hierop pakte Coby de rolstoel, en hielp Mirella Olaf omhoog uiteindelijk waren ze op tijd bij de wc, en deed Olaf zijn plas op de wc.
Dan zagen Coby en Mirella dat zijn luier nog helemaal droog was.
Ook merkten ze dat Olaf, het op de wc bewust liet gaan, toen hij klaar was hielp Mirella hem omhoog en deed Coby zijn luier en romper weer goed.
Net toen ze alle 3 hun handen hadden gewassen en de deur wilde openen klopte ik op de deur omdat ik moest plassen.

Terwijl Coby mij binnen liet vroeg ze," wat kom jij doen Marjolein?".
"Ik moet plassen maar, wat moeten jullie 3 hier?".
Dan zei Coby, toen wij jou en Nelleke jullie nachtmedicatie gaven lagen Olaf en Nelleke nog lekker te knuffelen."
Dan zei ik dat ik na de medicatie ook niet meer had geslapen en 5 minuten geleden voelde dat ik nog droog was maar, ook dat ik moest plassen.
Dan vroeg Coby, "dus jij bent net als Olaf nog helemaal droog Marjolein?".
"Jazeker Coby, dan merkte ik dat terwijl ik plaste Coby mijn luier bekeek die inderdaad nog helemaal droog was.
Dan zei ze, "de vorderingen die jullie maken sinds jullie bij de langenberg zitten zijn ongelofelijk".

"Ja dat is het", lachte Olaf, en ook ik liet merken dat ik dat nog steeds geweldig vond.
Maar, vervolgde dan somber," dat heeft er ook voor gezorgd dat ik 6 weken geleden ben ingestort met alle gevolgen van dien".
Direct trok Coby mij tegen zich aan en zei "niet zo somber Marjolein, jij was er juist op tijd bij".
"Maar, kom dan gaan we weer lekker slapen", nog geen 2 minuten later lagen we weer in bed en sliepen vrijwel direct.
Om zondag tegen half 10 rustig wakker te worden, waarbij Olaf en Marjolein nog helemaal droog waren.
Terwijl Nelleke en Jan-Willem goed nat waren, en Josje en Carina bovendien in hun slaap hadden gepoept.

Dat laatste merkte ik direct toen ik langs ze liep om op de wc te plassen en te poepen.
Direct zag, ik vooral Josje jaloers kijken, terwijl ze met me mee liep vertelde ik haar dat deze gelukjes van de laatste tijd waren.
Nadat ik zelf had geplast, verschoonde ik Josje, die daarbij zonder het zelf te beseffen over mijn hand heen plaste maar, behalve Carina merkte niemand dat op.
Al snel was Josje weer schoon en nadat ze een schone luier omhad en was aangekleed, was Carina aan de beurt.
Toen ik haar nachtpon omhoog schoof en haar romper opende, rook ik het al ook Carina had vannacht gepoept.
Dan keek ik haar en vroeg," plas en poep jij echt onbewust, of doe je het expres om je moeder en Josje te steunen?".
Dan keek ze me aan en zei," ik neem op dit moment medicijnen om te ervaren wat het is om geen controle te hebben".
"Waardoor ik vannacht gewoon doorsliep zonder te merken dat ik plaste of poepte".
Dan keek ik haar aan en zei," pas daar maar mee op, want zo zijn Jan-Willem en Nelleke ook in de luiers gekomen en inmiddels echt incontinent, wat betekend dat ze niet meer zonder kunnen".
Krap een half uur later zaten we aan de brunch, wat we vanochtend allemaal zelf konden.

Toen we klaar waren de afwas klaar was, en ook de bagage was ingepakt, was het tijd voor een partijtje volleybal.
Gezien ons evenwicht vonden Coby en Hans het beter Olaf en mij in de rolstoel te zetten maar, nu waren de rolstoelers met een oneven aantal, wat nu?".

Besloten werd om ook Olga in een rolstoel te zetten, aangezien volleybal met de rollator niet mogelijk was.
Aan haar gezicht zagen we wel dat zij hier niet blij mee was, het wel begreep, en zich er maar bij neer had gelegd.

Uiteindelijk waren beide teams aan elkaar gewaagd, waardoor het een spannende wedstrijd werd.
Tegen half 4 was het uiteindelijk echt afgelopen maar, nauwelijks waren we thuis of mamma vroeg mij om Marjan te bellen, wat ik direct deed.
Dan vroeg ze of ik deze week tijd had om, een kampweekend voor de bevers voor te bereiden.
Direct gaf ik aan dat ik morgen weer terug moest naar de riethorst, en dat met de fysio en de andere activiteiten mijn week behoorlijk vol was.
Dan stelde Marjan voor om dinsdagavond met Nicolette op bezoek te komen.
Uiteindelijk werd zo afgesproken,.

VOORBEREIDING VOOR HET BEVERKAMP

Al snel was het dinsdagavond even na half 7 toen Marjan en Nicolette binnen stapte.
Even dacht ik dat Marjan ook Elza had mee genomen maar, dat bleek niet het geval.
OP de vraag wat Marjan en Nicolette bij mij bracht, antwoordde Marjan.
"Zo als gezegd willen we niet het komend weekend maar, het weekend erna met de bevers die nacht van zaterdag op zondag bij de scouting blijven slapen, maar de vraag is, doe jij dan ook mee?".
"Of ga jij met je eigen groep zwemmen?"

"Op zich kunnen we jouw hulp goed gebruiken, aangezien Sofieke José Ronald en Rudolf niet alleen van tijd tot tijd verschoond moeten worden maar, ook geholpen moeten worden met wassen tandenpoetsen, en omkleedden.
"Hoewel we ook hen stimuleren om wat ze maar, een beetje kunnen zelf te doen".
"Daarnaast is het zo dat alleen Elza maar, ook Mieke nog bijna iedere nacht in bed plast, en waar Elza zich wel redt met haar luier moeten we Mieke er volledig mee helpen".

Hier hoefde ik niet eens over na te denken, want ik zei direct," ik kom volgende week vrijdag direct na de fysio rond 5uur naar de scouting".
"Maar, na fysio ben ik vaak wel moe, waardoor ik dan vaak juist zelf hulp nodig heb met eten of omkleedden".
"Bovendien zullen jullie dan merken dat hoewel ik steeds meer zindelijk wordt, ik na de fysio zo moe ben dat, het juist dan regelmatig ongemerkt in mijn luier verdwijnt en ik dan juist zelf de gene ben die verschoont moet worden".

Dan keek Marjan me aan en zei," nou kijk eens aan, dat laat mooi zien dat ook jij nog steeds je momenten hebt dat je kwetsbaar bent Marjolein".
"Maar, wel langzaam zelfstandiger wordt".
Dan melde Coby zich, om te zeggen dat het bezoek uur ten einde liep, en ik over 1 half uur naar bed moest.
Bij het jassen aantrekken en afscheid nemen zag ik dat Nicolette snel rood werd, en haar hoofd wegdraaide.
Zich dan naar mij draaide, en me met een knalrooie kop aanstaarde.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 88 SOFIEKE

Dit deed mij vragen wat er aan de hand was.
Hierop keek Nicolette me aan en zei," het eerste punt is dat ook ik nog iedere nacht in bed plas."
"Dan ben je de enige niet, want geloof me er zijn genoeg volwassenen die dat nog iedere nacht doen".
"Sterker Tamara de moeder van Carina, is net als ik, volledig incontinent".
Ondertussen kwam Coby eens kijken waar we bleven, direct zag ze de natte broek van Nicolette en vroeg " heb jij in je broek geplast Nicolette?".

"Ja Coby, niet alleen Marjolein maar, ook ik wordt moe".
Dan vroeg Nicolette," je weet toch dat ik ondanks dat ik al 26 ben, ik het nog iedere nacht in mijn broek doe?".
"Ja Nicolette dat is hier algemeen bekend".
Dan stond ik op en pakte de hand van Nicolette, waarop Coby vroeg," wat ga jij doen Marjolein?".
"Me zelf verschonen, want ik heb een natte luier, en Nicolette wassen en een luier omdoen".
10 minuten later, waren we klaar en dronken ook Nicolette en Marjan met onze groep koffie.
Hier waren ook Sebastiaan Dennis bij, direct vroegen Sebastiaan en Dennis," wat ik tijdens het bezoek uur had uitgespookt.
Toen ik dat had verteld zei Dennis," nu begrijp ik de combinatie van je vermoeidheid met je vrolijkheid". Terwijl ik mijn beker koffie wilde pakken, wilde ik ook mijn vermoeidheid ontkennen, wat me niet lukte.
Stond Dennis op kwam bij me zitten en zei," ik help je wel Marjolein".
Terwijl hij me hielp te drinken, zei ik nog steeds verbaasd," dank je wel dat je dit kleine peutertje wil helpen".

Direct reageerde Dennis, "niets klein peutertje, Sebastiaan en ik zaten echt fout hoor".
Daarop zeiden ook Nelleke en Astrid dat ik niet zo zwaar aan de afhankelijkheid moest tillen.
Dan stonden de bezoekers op, om naar huis te gaan terwijl het voor ons bedtijd was.
Onderweg naar de slaapkamer vroeg Astrid, " Marjolein wil jij mij zo mijn luier omdoen"?"
Ook Nelleke vroeg me om hulp, nadat zij hun luier om hadden moest ik nog verschoond maar, wilde ook geholpen worden en vroeg dan, Nelleke om hulp.
Hoewel ik mijn luier vanavond goed gebruikt had, deed ik ook nu nog een beste plas op de wc.
Waarop Nelleke me de nachtluier omdeed daarop wilde ik mijn bed instappen maar, op dat moment kwam Charlotte binnen met de nachtmedicatie.
Nadat ik dat had ingenomen stapte ik in bed, trok de deken over me heen en sliep vrijwel direct.

DE ZATERDAG VOOR HET SLAAPFEEST

Was de hele groep op tijd binnen, en nadat iedereen drinken had, vertelde Nicolette dat we gezien het mooie weer buiten een spel zouden gaan doen.
Wat door de hele club met gejuich werd ontvangen, behalve door Sofieke José Ronald en Rudolf denkend dat zij gezien het terrein niet mee konden doen.
Maar, direct kwam ik in actie, zette ook José en Sofieke in een rolstoel, en ging direct met beide meisjes Rudolf en Ronald naar buiten.
Daardoor zagen we niet dat, Nicolette en Marjan de rest bij elkaar riep en vroegen wie er nog naar de wc moesten.

Ondertussen sprak Nicolette Joep nog een keer aan, over zijn gedrag van vorige week.
"Eigenlijk zou ik je nu moeten laten voelen wat zij dagelijks moet ervaren maar, dat doen we later nog wel een keer".
Dan waren ook de anderen klaar om buiten te spelen, waarbij iedereen leuk met iedereen speelde.
Bewust waren dat activiteiten waar iedereen aan mee kon doen.
Tegen de tijd dat ook Nicolette naar buiten wilde kwam José alweer binnen aan de geur te oordelen begreep Nicolette direct het probleem maar, vroeg dan," wat is er José?".
"Ik heb alweer veel gepoept, daarom heeft Marjolein me naar binnen gestuurd Nicolette voor een schone luier".
"Kom dan maar liggen, José", en terwijl ze José begon uit te kleedden zei ze tegen Joep die net van de wc terug kwam.
"Let op Joep, en terwijl Nicolette José verloste van haar poepluier, vertelde ze José hoe Joep vorige week bij het schilderen Sofieke kleineerde vanwege haar incontinentie.
Tijdens het verschonen en vertellen zag Joep, dat José zo maar, plaste terwijl ze dat zelf niet eens doorhad.
Dan waste Nicolette José schoon, en vroeg dan, "Joep wil jij me de daar achter liggende luier even aan geven?".
Toen hij dat deed vroeg hij, "Nicolette mag ik José de luier omdoen?".

Dan zei Nicolette," ja hoor, kom maar, dan doen we het samen".
Hierdoor was José al snel klaar, maar, dan voelde Nicolette dat zowel de broek maar, vooral de romper zo nat waren dat ze die niet meer aan kon.
Maar, net toen het zo ver was ging de deur open en stapte Marjolein en Sofieke binnen en vertelde Marjolein dat ook Sofieke een behoorlijke vieze luier had maar, verzweeg dat zij zelf door alle nieuwigheid ook een behoorlijke natte luier had maar, al helemaal dat ze ook gepoept had.

Intussen ging Nicolette door met het verschonen van José en begon ik met het verschonen van Sofieke .
Waarna de beide jongens aan de beurt kwamen, doordat Nicolette en ik dat samen deden waren we binnen 10 minuten klaar.
Dan lieten we het kwartet weer naar buiten, waar ik direct achteraan wilde, maar, Nicolette zei" wacht even Marjolein, we zijn nog niet klaar".
"Hoe nog niet klaar?", probeerde ik nog een keer mijn eigen vieze luier te verbergen maar, helaas voor mij liet ook Nicolette zich niet foppen, en zei.
"Volgens mij heb ook jij in alle hectiek niet alleen geplast maar, ook gepoept Marjolein".
Even dacht ik, shit weer door de mand gevallen, wat me deed huilen maar, direct sloeg Nicolette een arm om me heen en zei.
" Jij hebt het vanochtend geweldig gedaan lieverd".
"Je bent niet alleen voor de betrokkene echt een steun maar, ook voor mij en Marjan".
Ondertussen was Nicolette mij al aan het verschonen, waarbij bleek dat ook ik had gelekt, zodat ook ik mijn broek en romper niet meer aan kon, en dus met een zichtbare luier weer naar buiten moest.
Dit zorgde voor opluchting bij Sofieke en José.
Ondertussen beloofde Nicolette dat ze bij mij thuis schone kleren zou halen zodat ik voor half 2 weer helemaal was aangekleed zodat mijn eigen groep dit niet zou weten.

Terug in de groep werd het spel iets rustiger voortgezet, met wat spelletjes en balspelen in de zandbak maar, ook met de aanwezige schommels.
Dan zagen we dat Elza en Sander probeerden José en Rudolf en Sofieke op de schommels te zetten nu hielden Marjan en Nicolette ze toch tegen.
Dan zei Marjan," dit kan niet, het risico op een lelijke val is te groot.
Dan zei ik" wij hebben thuis schommels in de vorm van een stoeltje zodat we er niet af kunnen vallen".
Daarop keek Nicolette Marjan aan en zei," volgens mij liggen hier op zolder ook een paar schommels zoals Marjolein beschrijft".
" Zoiets zag ik liggen toen we laatst bezig waren met opruimen".

" Als jullie even op de groep letten zal ik even kijken".
Terwijl Nicolette naar de zolder ging, zette Sofieke José Rudolf en Ronald in de zandbak, waar Arjan Sander Cindy en Jeffrey al snel bij kwamen.
Waar vooral Arjan en Cindy hun ogen uitkeken.
Want in tegenstelling tot wat zij hadden verwacht, deden Sofieke José Rudolf en Ronald lekker mee.
Totdat na een tijdje Sofieke en Rudolf een plas deden, en José een beetje poepte.
Dan zag ik dat Cindy haar neus optrok en hoorde Arjan mompelen "bah, vieze peuters".
Direct sommeerde ik Arjan en Cindy mee te komen naar binnen en toen we zaten vroeg ik," denken jullie dat zij het expres in hun broek doen?".
"Nou geloof dat maar, niet, zij zelf vinden het minstens zo vies als jullie".
"Bovendien kan ik jullie uit eigen ervaring vertellen dat toen ik een jaar of 5 6 was, dat ik stik jaloers was op kindjes die het wel netjes op de wc deden."
"Terwijl ik niet eens voelde dat ik plaste of poepte, laat staan dat ik naar de wc moest".
Dan lieten Arjan en Cindy beide hun hoofd hangen, maar, zei ik.
"Kom op we gaan naar de zandbak, zeggen dat het jullie spijt en dat jullie het niet weer doen, dan is het klaar."

Terwijl we terugliepen naar de zandbak, zeiden Arjan en Cindy, "dit wisten wij niet".
Dan zei ik," Ik kan jullie wel vertellen dat de opluchting groot is als ik de wc haal en ik mijn luier schoon, laat staan ook nog droog houdt".
"Maar, kom, we gaan terug naar de zandbak", nog geen minuut later waren we weer buiten.
Waar Marjan met een aantal bevers bezig was met opruimen, hierop gingen wij weer naar de grote zaal waar we direct aan de grote tafel gingen zitten.
Direct kwamen Nicolette Elza Jeffrey Ivanka Sander Mieke Cindy en Joep bij ons zitten.
Direct vroegen Arjan en Cindy het woord en zeiden tot het kwartet luierdragers," wij wisten echt niet dat jullie het niet kunnen helpen dat jullie het nog steeds in jullie broek doen".
"Wees blij dat jullie hier geen last van hebben reageerde Sofieke en José direct.
Dan voelde Sofieke dat ze zat te plassen, doordat haar luier nat werd.
Toen Cindy het gezicht van Sofieke zag betrekken vroeg ze, "wat voel je Sofieke?".
"Dat mijn luier vochtig werd, wat betekend dat ik net plaste, terwijl ik niet voelde dat ik moest".
Direct zagen de andere leden wat traantjes bij Sofieke.
Om de aandacht wat bij Sofieke weg te halen, riep ik, " Wie wil mij verschonen, en daar opruimen?".
Direct boden Ivanka Mieke Cindy en Elza zich aan maar, ook Sofieke en José melden zich.
Tegen hen zei ik, "helpen jullie Nicolette maar met de tafel opruimen en de afwas", en in tegenstelling tot de meeste voorgaande weken, werd iedereen erbij betrokken.
Het ging zelfs heel spontaan, dat Sofieke Ronald José en Rudolf meer tijd nodig hadden, deed er voor de rest al niet meer toe.
Toen Nicolette er even later naar vroeg zeiden Joep en Mieke, "we hebben nu gezien wat ze kunnen, en ook al gaat het langzaam en moeilijk, alles is wel opgeruimd".

Even later zaten we rond de tafel nog wat te drinken, toen Marjan om absolute stilte vroeg en vertelde ze om volgende week de nacht van vrijdag op zaterdag samen in het scouting gebouw te overnachten.
Dat het de bedoeling was dat iedereen een luier zou dragen en gebruiken, om het effect te ervaren werd bewust verzwegen.

Dan kwamen stuk voor stuk de ouders binnen, direct viel het de ouders van José Sofieke Rudolf en Ronald op dat ze een leuke ochtend hadden gehad.
Waarop Nicolette vertelde hoe dat kwam.
Wat mij weer de nodige complimenten opleverde, wat ik overdreven vond.
"Dan wat anders, volgend weekend willen we hier met elkaar 2 nachtjes slapen, en leuke dingen doen".
"Daar komt niets van in, Sofieke heeft te veel zorg nodig waardoor ze dit niet aan kan", protesteerde haar moeder direct.

Ook de ouders van José Rudolf en Ronald uitten hun bedenkingen.
De vader van José zei," het gebeurt helaas te vaak dat José wordt uitgesloten of aangekeken op haar incontinentie.
Dus doet ze niet mee".
Dan keek Marjan haar vader aan en zei," meneer Kleinstra, we hebben er nu een 3e leidster bij die zelf ook incontinent en spastisch is."
"Zij is in staat om de andere leden te laten zien dat, José en Sofieke en beide jongens in de meeste gevallen best mee kunnen doen".
"Maar, ook kan ze goed uitleggen hoe het komt dat José Sofieke Rudolf en Ronald dingen niet kunnen, die de anderen wel kunnen".
Tijdens dat gesprek klampte Sofieke Marjolein aan en vroeg, " Marjolein wil je me verschonen?
Ik heb net ongemerkt gepoept".
Dan zei ik," ja hoor kom maar".
Nauwelijks lag zij op de commode, en had ik haar luier open, of ik voelde dat ik zelf nodig moest plassen maar, dan hoorde ik achter me, "ga maar Marjolein, ik verschoon Sofieke wel".
Pas toen ik me omdraaide zag ik dat Elza mee was gelopen, dan zei ik, "toe maar Elza, maar, Sofieke heeft wel een poepie broekie".
Toen ik terwijl ik wegsnelde omkeek zag ik dat Elza inmiddels aan de vieze luier van Sofieke was begonnen.
Ook nu deed Elza of een poepluier van een 6 jarig meisje de normaalste zaak van de wereld was waardoor Sofieke er heel rustig bij lag.

Toen ik 7 minuten later terug kwam, plakte Elza net de luier van Sofieke dicht net op het moment dat Elza de broek wilde sluiten, kwam de moeder van Sofieke binnen met een schone romper.
Nadat Sofieke klaar was gingen we terug naar de grote zaal waar de meeste leden al weg waren.
Dan keek de moeder van Sofieke Marjan aan en zei, "Marjan ik heb een probleem, zowel haar vader als ik moeten vanavond weg, en bij beide wordt het laat Sofieke is te jong om alleen thuis te laten".
Dan zei Marjan," nou ik kan haar wel mee nemen, zodat ze bij ons kan lunchen en samen met Elza een middag dutje kan doen".
Dan riep Marjan Elza en Sofieke bij zich en vertelde dat Sofieke met haar mee zou gaan maar, ook dat ze een nachtje bleef slapen.
Dan was het tijd om te gaan, 1 maal thuis schoven we direct aan tafel voor de lunch.
Aan tafel viel het Elza op dat Sofieke wel zelf kon eten maar, wel uit een tuitbeker moest drinken.
Direct na de lunch werden beide meisjes naar boven gestuurd, voor het middagdutje.

Boven gekomen keek Sofieke jaloers naar Elza toen die op de wc zat te plassen maar, vooral te poepen.
Toen ze klaar was vroeg ze," zal ik jou eens op de wc zetten Sofieke?"
"Dat heeft geen zin, ik voel het toch niet Elza".
Dan hielp Elza Sofieke uit haar natte luier en zette ze Sofieke toch op de wc en terwijl Elza 2 luiers en 2 rompers pakte, hoorde Sofieke een drol in de wc vallen.
Ondanks dat ze niet had gevoeld dat ze moest, ook merkte ze niet dat ze op de wc plaste.
Totdat Elza even later met 2 luiers terug kwam, en Sofieke opmerkte," 1 luier is genoeg hoor".
Dan hielp Elza Sofieke van de wc af, en terwijl ze Sofieke haar billen afveegde zei ze kijk eens wat je gedaan hebt!!".
Dan zag Sofieke dat ook al had ze het niet gevoeld ze toch op de wc had geplast en gepoept.
Dan hielp Elza Sofieke met haar schone luier, waarbij ze weer de 2e luier zag liggen, en zei nogmaals "1 luier is genoeg hoor Elza".
"Ja voor jou wel, maar, als ik ga slapen moet ik ook een luier om, aangezien ik bedplasser ben".
"Ik wordt niet wakker als ik moet plassen, en plas dan dus ook in mijn broek".
Nu wist Sofieke even niet wat ze moest zeggen maar, toen zij even later was aangekleed vroeg ze," Elza mag ik jou je luier omdoen?".
"Ja natuurlijk, ga je gang".
Terwijl Elza stap voor stap vertelde wat ze moest doen, zag Elza het zelfvertrouwen van Sofieke groeien.
Toen Elza en Sofieke even later, hun tanden hadden gepoetst en ze naar Elza haar kamer wilden gaan zag Elza Sofieke onzeker kijken, dan vroeg Sofieke, " Elza wil je me nog een keer op de wc zetten? ".
"Volgens mij moet ik weer poepen".
Nog tijdens de vraag was Elza al bezig met het losmaken van de romper en luier van Sofieke.
Dan zette ze Sofieke weer op de wc.
Direct toen ze zat Ontspande Sofieke en merkte ze dat ze inderdaad een grote drol in de wc pot liet vallen.
Ondertussen hoorde Marjan die bezig was met de afwas, boven nog steeds geluid, wat betekende dat de meisjes nog steeds niet in bed lagen.
Hierop besloot ze om maar, eens te gaan kijken.
Boven gekomen zag ze dat Elza Sofieke van de wc afhielp direct zei ze, " Sofieke op de wc zetten heeft geen zin Elza!
"O nee?, en wat is dat dan?" vroeg Elza terwijl ze naar de in de wc liggende drol wees.
"Die is van jou Elza, jij hebt niet doorgetrokken, en probeert zo mij voor de gek te houden".
"Echt niet Mamma", dan vertelde Elza het hele verhaal aan haar moeder.
Waar Sofieke aan toevoegde, "de 1e keer voelde ik echt niets maar, nauwelijks waren we klaar of ik voelde nog wat zitten, waarop Elza me nog een keer op de wc zette".
"Ik geloof dat ik deze drol 1 minuut kon ophouden".
Dan zei Marjan," goed hoor Sofieke", ondertussen lagen we in bed en sliepen vrijwel direct en tijdens de middag dut plaste zowel Sofieke als Elza in hun slaap.
Waarvan Elza toen ze om kwart over 3 wakker werd baalde maar, wat voor Sofieke juist een enorme opluchting was.
Omdat ze alleen had geplast, terwijl ze ook tijdens een middagdutje meestal poepte.
Dan verschoonde Elza Sofieke,, toen dat klaar was dacht Sofieke dat Elza geen luier maar, een onderbroekje aan zou trekken maar, weer pakte Elza 2 tenamaxi xs luiers en zei Elza," zolang als jij hier bent, draag en gebruik ik luiers".
Dan zag Sofieke dat Elza een luier omdeed, en dan een schone romper aantrok en afsloot.
5 minuten waren we beneden en wilde Marjan ons limonade geven, en vroeg Marjan," Sofieke , wil je dat in een gewoon glas of moet ik het in een tuitbeker doen?".
Dan zag Elza die intussen al een beetje had geplast, dat Sofieke aarzelde maar, zei dan.
"Doe maar, in een tuitbeker maar, laat net als Marjolein vorige week, de deksel er maar, af".
Dan keek Marjan naar haar dochter en vroeg, "en jij Elza?".
"Doe voor mij maar, het zelfde mamma ook ik wordt al moe" en terwijl spelletje memory deden, begon mamma aan het avond eten.
Wat het drinken betreft, bij Sofieke ging dat prima maar, ik merkte dat ik nu echt moe werd.
Niet alleen had ik moeite om mijn beker goed vast te houden, maar ook plaste ik zonder het zelf te merken.
Dan voelde ik dat ik moest poepen, dus stond ik op om naar de wc te gaan maar nauwelijks stond ik of de poep begon al mijn luier in te lopen.
Dan keek ik Sofieke aan, die direct begreep wat er was gebeurd.
Dan stonden we op, en terwijl we naar mijn kamer liepen om mij te verschonen vroeg ik. " en jij lieverd?".
"Klein beetje geplast, dat is alles, ik hoef nog geen schone luier, maar zo te ruiken heb jij net gepoept Elza?".
"Ja Sofieke ik heb een poepie broekie, en wil graag een schone luier".
"Wil jij mij verschonen?".
"Dat heb ik nog nooit gedaan Elza maar, wil en durf je dat Sofieke?"
"Dat weet ik niet hoor", zuchtte Sofieke onzeker.
Hierop zei Elza, "kom maar, Sofieke, dan zal ik je stap voor stap vertellen wat je moet doen".

Boven gekomen, ging Elza liggen, en opende Sofieke de broek en romper van Elza, en tot slot de vieze luier.
Welke ze plat vouwde en in de luieremmer gooide. maakte Sofieke Elza zo voorzichtig mogelijk schoon, pakte een tenamaxi van de stapel en vouwde deze open en schoof ze deze onder Elza en poederde Sofieke de Billen van Elza, waarop Elza zei," heel goed Sofieke.".
Dan trok Sofieke de luier tussen Elza haar benen door omhoog tot aan haar navel, opende de plakkers en trok deze strak en plakte ze dicht zoals Elza aan gaf.
Dan sloot Sofieke ook Elza,s romper en broek weer en gingen we naar beneden waar Marjan in de keuken bezig was met het eten.

Nadat beide meisjes samen de tafel hadden gedekt, was het eten klaar en konden ze aan tafel.
Waar beide meisjes direct een slab voor kregen, en vooral Sofieke zelf wilde eten.
Wat met de nodige moeite, en engelen geduld van Marjan redelijk ging hoewel de slab van Sofieke hard nodig was maar, ook Elza hield haar slab niet schoon.
Na het eten hielpen de meisjes met afruimen en de afwas, waarna ze nog thee kregen.
Tegen 8 uur zei Elza," kom Sofieke dan gaan we tanden poetsen verschonen, en lekker slapen".
Nadat we tanden hadden gepoetst, vroeg Elza," Sofieke wil je mij weer verschonen en aankleedden?".
"Ja Elza dat wil ik wel", en zonder dat ik nog wat zei begon Sofieke mij uitte kleedden.
Deze keer hoefde Elza niets te zeggen, en deed Sofieke het helemaal zelf.
Nadat ik klaar was, wilde ik Sofieke uitkleedden en verschonen maar, Sofieke zei," nee Elza, kleine Sofieke wil zelf sgjone luiel doen".
Dan keek ik Sofieke aan en zei," ondanks je handicap ben je geen klein meisje hoor maar, probeer maar."
"Als het niet(meer) gaat help ik je alsnog.
Dat vond ze goed, en tot Elza haar verbazing lukten de luier en romper prima, maar, was de pyjama vanavond te veel gevraagd.
Daarom hielp ik haar daarmee waarna we tanden poetsten, zodat we om kwart over 8 in bed lagen en we na nog heel even kletsen al snel sliepen.

De volgende morgen( zondag) waren zowel Elza als Sofieke rond half 9 wakker en waar Elza in haar slaap zowel had geplast als gepoept, had Sofieke wel geplast maar, nog niet gepoept.
Al snel zag Elza dat Sofieke opstond, en toen ze vroeg," wat ga je doen Sofieke?".
Zei Sofieke,"poepen op de wc".
Dan keek Elza haar aan en zei "dan heb je het beter gedaan dan ik, want ik ben niet alleen nat maar, heb vannacht ook poepie gedaan".
In de badkamer viel het Elza op dat Sofieke echt probeerde om zichzelf uitte kleedden en te wassen.
Wat haar met veel moeite lukte, maar, wel vroeg ze hulp bij het afdrogen.
Dat Elza dit kon doen kwam omdat zij zich al had afgedroogd terwijl Sofieke nog onder de douche stond waar ze ineens wat plas zag lopen.
Dan pakte Elza 2 luiers, waarop Sofieke vroeg," Elza ook vandaag luier om?".
Dan zei Elza," ja Sofieke ik doe ook vandaag met je mee".
Toen Elza Haar romper aan had, haalde ze Sofieke onder de douche vandaan en terwijl Elza haar waar nodig hielp, klopte Marjan op de deur en vroeg, "lukt het meiden?".
Dan zei Elza," ja hoor, Sofieke doet echt goed mee, ze probeert het echt zelf en dat gaat best goed".
Dan vroeg Marjan," komen jullie beneden ontbijten?".
"Ja mam", 5 minuten later kwamen ze aangekleed beneden, en schoven ze direct aan tafel.
Waar Marjan, Sofieke een slab voor deed, en haar een beker met grote oren, voor de helft gevuld met thee gaf.

Dan vroeg ze," en wat wil jij Elza?".
"Doe maar, hetzelfde als Sofieke", lachte Elza.
Dan zag Elza dat Marjan de deksel op de beker wilde doen, maar, Elza zei, "dat hoeft niet mamma".
Dan wilde Marjan terwijl Elza zelf haar brood smeerde, het brood voor Sofieke smeren maar, zo snel als Marjan een boterham en een mes pakte, snikte Sofieke, " ikke ook zelf doen".
Daarop keek Marjan bedenkelijk, pakte dan een minders scherp mes, en gaf dat aan Sofieke.
Hoewel het langzaam ging, en Sofieke veel meer knoeide als Elza lukte het Sofieke wel.
Dan wilde ze er chocoladepasta op smeren maar, merkte nu dat ze geen controle meer had over haar handen.
Dat zag ook Elza, even dacht Marjan dat Elza het helemaal over zou nemen maar, dat gebeurde niet, want Elza vroeg," zullen we het samen doen Sofieke?".
"Ja graag Elza", antwoordde Sofieke, terwijl haar ogen straalden.
Nu ging het beter, en nadat ze met hulp van Marjan het brood ook nog zelf in stukjes had gesneden kon ze zelfstandig eten.
Wat voor haar een enorme sprong vooruit was.
Dat zag ook Irma de moeder van Sofieke, toen die haar tegen elf uur kwam halen en niet wist wat ze zag toen ze Sofieke zelf zag eten.
Tegen half 12 waren ze klaar en vroeg Sofieke, met een knipoog," Elza Sofieke wil schone luier".

Door de twinkeling in de ogen van Sofieke begreep Elza direct de dubbele bodem maar, zei kom Sofieke dan zal ik je verschonen".
Aangekomen bij de wc, fluisterde Elza, "moet je poepen Sofieke?"
Direct knikte Sofieke, direct hielp Elza Sofieke met haar broek romper en luier en dan op de wc, waar Sofieke bewust poepte, en ook nog een beetje plaste maar, dat ging minder bewust.
Dan stond ze op en veegde haar billen af en pakte ze een schone luier, die ze met hulp van Elza zo om had.
Die zich vervolgens ook direct verschoonde.
Terug in de kamer zei Elza, "weer gelukt mamma".
Marjan begreep de hint direct maar, Irma helemaal niet.
Wat voor Marjan rede was om Irma het nodige te vertellen.
"Doordat Marjolein heeft laten zien wat ze ondanks haar handicap wel kan, ziet Sofieke ook dat er meer in zit dan ze zelf dacht".
"Wat bij scouting ook geldt voor de andere 3, waardoor ze er nu wel helemaal bij horen".
Dan zei Irma, "nu nog op school".
Dat was voor Marjan een rede om over de situatie bij Elza op school te vertellen maar, ook over de reactie van Elza op dit gebeuren.

Ondertussen wilde Sofieke nog een boterham, welke ze pakte en zelf wilde smeren maar, ook nu had ze de hulp van Elza nodig.
Die direct zag dat Sofieke hiervan baalde.
Ook Marjan zag dat, en vroeg," Sofieke denk jij dat het bij Elza direct netjes ging?".
"Nou Sofieke vergeet het maar".
"Bovendien heeft ook Elza als ze moe is ook nog vaak hulp nodig, hé Elza?".
Dan keek Marjan Elza aan en zag haar zuchten, "ja mamma".
Dan keek ze Sofieke aan en zei, "op zo,n moment voel ook ik me heel klein".
Even later waren ze klaar met eten, en viel het Irma op dat dat de slab van haar dochter lang niet zo vies was als anders en dat Sofieke dus netjes had gegeten.

Dan hielp ze Sofieke met haar schoentjes, en vroeg dan" moet je nog verschoond worden Sofieke?"
"Nee mamma ik ben nog droog en schoon".
Dan zag ze dat Elza net van de wc afkwam, en fluisterde, "Elza Sofieke moet poepie doen".
Direct probeerde ze het op te houden, en terwijl Elza Sofieke bij de hand nam, en haar mee nam mompelde Irma terwijl ze Marjan aan keek, "wat krijgen we nou?".
Maar, voor Marjan kon antwoordden, ging de bel en stond ik voor de deur.
Direct stelde ze me voor aan de moeder van Sofieke, welke laatste net van de wc afkwam.
Dan keek ze mij en haar moeder aan en zei," kleine Sofieke op de wc poepie gedaan".
Dan keek Irma haar dochter aan en vroeg," hoe is dit mogelijk?".
Dan vertelde ik hoe ik Sofieke José en beide jongens begeleide, maar, ook hoe ik andere jongens en meisjes tot de orde had geroepen.
Waardoor zij nu echt mee doen, waarna ik naar de wc ging.
Ondertussen vertelde Marjan over mij maar, ook over het zelf eten van Sofieke.
Toen Marjolein terug was, was het eigenlijk tijd om naar huis te gaan maar, vroeg Sofieke, "mag ik ook vanavond bij Elza eten mamma?"
"SOFIEKE", hoewel Irma het fijn vond dat Elza haar dochter accepteerde en zo met haar omging vond ze dat haar dochter dit niet kon maken.
Maar, Marjan lachte en ze, "ja hoor Sofieke dat mag".
Terwijl Elza en Sofieke buiten gingen spelen, zei Irma "ik zit nog met wat anders het gaat niet goed op school.
Dan vroeg ik( Marjolein,) "hoe bedoeld u?".
"Nou ze wordt nog wel eens uitgelachen omdat ze niet zindelijk is, en in de ogen van haar klasgenoten uit een peuterbeker moet drinken".
"Daarnaast laten de meeste klasgenootjes haar in de pauze en na schooltijd links liggen".
Dan keek Irma mij aan en zei," sinds jij meedoet bij scouting, heeft ze er iedere keer echt zin in".
"Vroeger zag ze er tegen op maar, nu vraagt ze maandag al wanneer ze weer naar scouting mag".
Dan onderbrak Marjan ons en zei dat ze de juf van Elza ging bellen, om te kijken of er bij Elza in de klas nog plaats was voor Sofieke.

Toen ze 3 minuten later ophing, zei ze tegen Irma, "zo dat is geregeld Sofieke gaat morgen naar een nieuwe school".
Dan keek Marjan mij aan en vroeg, "wil jij de meisjes even naar binnen halen Marjolein? ".
Direct pakte ik mijn rollator en stapte naar buiten opzoek naar de meiden, die ik samen bovenop het klimrek in de speeltuin vond.

Vlakbij gekomen rook ik het al er was zo dadelijk weer minstens 1 poepluier te verschonen, al zou het me niet verbazen als het 2 waren.
Al liet ik dat niet merken en vroeg dus alleen, of ze naar beneden en mee naar huis wilden komen om dat Irma en Marjan iets te vertellen hadden.
Nieuwsgierig stonden beide meiden al snel op de grond, 1 maal thuis leek het Marjan beter als Sofieke maar, ook Elza eerst werden verschoond.
In de badkamer bleek dat niet alleen Sofieke goed had geplast en een beetje gepoept maar, dat ook Elza nat was en ook al had gepoept.
Dan keek Marjan haar dochter aan en vroeg," kon je het echt niet ophouden?".
"Of had je geen zin om naar huis te gaan om te plassen?".
Dan zag Marjan bij Elza de traantjes komen en met trillende lipjes zei Elza, " 1 ik was lekker aan het spelen maar, 2 Sofieke heeft die keuze ook niet en ik steun haar, de lieverd".
Nu brak ook Marjan, hoe kon ze nu boos worden op haar dochter?
Als die door dik en dun Sofieke steunde!

Dan zei Marjan," kom dan gaan we boven verschonen", maar dan zei ik( Marjolein) zorgen jullie maar voor wat drinken.
Dan zal ik de meiden wel verschonen".
Dan nam ik de meisjes mee naar de kamer van Elza waar eerst Sofieke op het bed ging liggen.
Dan pakte ik 2 luiers van de stapel in de kast.
Terwijl ik daarmee bezig was zag ik niet dat Elza hielp met uitkleedden, toen ik opkeek was haar broek al uit, en was Elza bezig met de romper van Sofieke.
Terwijl ze op het punt stond om aan de luier van Sofieke te beginnen zei ik, "laat mij dat vieze karweitje maar, opknappen Elza".
Dan keek Elza me aan en zei ze ,"nee dat hoeft niet Marjolein, dit hoort bij Sofieke dus geen punt".
Ondertussen had ze de luier van Sofieke open en zag dat Sofieke deze keer ook had gepoept.
Even dacht ik dat Elza zich nu zou terugtrekken, en het verder aan mij zou overlaten maar, ook dat gebeurde niet, en zonder dat ze een krimp gaf, maakte ze Sofieke lekker schoon.
Pakte dan de opengevouwen luieren schoof deze onder Sofieke poederde ze haar billetjes en haar schaamstreek, om dan de luier omhoog te trekken en over de onderbuik van Sofieke te trekken.
Dan stond Sofieke op en met hulp van Elza kleedde ze zich verder aan.

Ondertussen was Elza gaan liggen, en wilde ik haar broek los maken maar, dan keek Sofieke me aan en vroeg.
"Mag ikke doen Marjolein?".
Dan keek ik haar aan en zei," natuurlijk Sofieke maar, net als jij heeft ook Elza BAH gedaan".
Dan zei ze, "geeft niet Marjolein", dan liet ik Sofieke de broek en romper van Elza openen en eerlijk is eerlijk het ging Sofieke goed af, ook maalde ze niet om de poep in de luier van Elza.

Waar nodig hielp ik haar maar, dat hoefde nauwelijks, eigenlijk alleen met het goed sluiten van de luier van Elza uiteindelijk zei ik, "goed gedaan Sofieke".
Dan zei ik kom meiden dan gaan we weer naar beneden".

Hoewel ik door alle hectiek zelf ook nat was, en zelfs een beetje poep voelde zitten.
Dan zag ik Elza eens snuiven en hoorde haar zeggen," nee Marjolein we zijn nog niet klaar, jij hebt ook een vieze luier, dus kom liggen".
Aan de manier waarop Elza me aankeek, begreep ik dat ontkennen geen zin had.
Dan deed Sofieke een stap achteruit denkend dat Elza het alleen wilde doen maar, dan zag ik dat Elza Sofieke aan keek en zei, " kom maar Sofieke, maak haar broek maar los".
Toen de broek open was liet Elza Sofieke mijn romper openen, om dan samen mijn luier te doen.
Aan het gezicht van Sofieke zag ik wel dat ze het echt vies vond maar, dat net als Elza niet wilde laten merken.

Toen ik dat wilde laten merken zei Sofieke," ik weet zelf maar, al te goed hoe vies dat is Marjolein" en Elza zei," jij doet het geweldig Sofieke".
Dan zag ik Sofieke stralen van trots, en klonk van beneden," hoe ver zijn jullie daar?".
Dan riep ik terwijl Elza en Sofieke verder gingen met het verschonen, "bijna klaar ik ben de laatste".
Dan vroeg Marjan dus jij bent je zelf aan het verschonen maar, waarom stuur je de meisjes dan niet naar beneden?".
"Nee Marjan Elza is mij aan het verschonen en Sofieke doet goed mee".
Direct werd me duidelijk dat ze dat beneden niet geloofden, toen we Marjan hoorden mompelen "maak dat de kat wijs Marjolein".
Dan werd het stil, totdat ik even later beweging hoorde op de trap, wat betekende dat Marjan naar boven kwam maar, net toen Marjan binnen kwam stond ik weer op de grond.
Direct liepen we alle 4 naar beneden en zei Marjan, " jou dochter en Elza zijn echt in staat om Marjolein te verzorgen".
Dan keek Irma de meiden aan en zei, " geweldig meiden".
"Nu even wat anders, Sofieke kom eens hier, dan zagen we dat Sofieke aarzelend naar haar moeder ging.

Toen ze bij haar moeder op schoot zat zei Irma," Sofieke in overleg met Marjan hebben we besloten dat, jij met ingang van morgen naar een andere school gaat, zodat je niet meer gepest wordt".
Dan zagen we Sofieke vertwijfeld kijken, en zei ze," dat kan je niet weten mamma".
"Wel als je bij mij op school komt", grinnikte Elza.
"Juist Elza, zo is het Sofieke komt bij jou op school, en waarschijnlijk bij jou in de klas".
Puur doordat Elza en Sofieke hun emotie de vrije loop lieten, werd er niet alleen veel gehuild maar poepten ze ook nu weer beide behoorlijk.
Ook Marjolein was een beestje onrustig geworden, waardoor ook ik alweer had gepoept.
Maar, dat had Sofieke niet door, toen ze haar moeder aan keek en mompelde "kleine Sofieke heeft BAH gedaan".
Dan zei ik(Marjolein) " Sofieke jij bent niet kleine maar, gewoon Sofieke, en niet alleen jij maar, ook ik heb alweer gepoept, en volgens mij heeft ook Elza alweer een vieze luier, hé Elza?"
Dan zei ik, "eerst het onderwerp school afmaken daarna kunnen we verschonen".

Dan zei Marjan," om te beginnen hebben we contact gehad met de juf van Elza, en die zei dat het geen probleem is".
"Ook al zal je in jou klas wel de enige zijn, dus ben je van harte welkom Sofieke".
"Ook hebben we nog contact gehad met jouw oude school, en jou juf vertelde dat, jij je daar op zich goed hield maar, ook dat je niet door niet iedereen gepest werd maar, dat ze een aantal lastposten helaas niet in de hand had".
"Verder zei ze dat ze je gaat missen Sofieke".
Dan vertelde Sofieke dat ze ook wel vriendjes en vriendinnetjes had op de oude school maar, toch.
Zowel Elza als ik zagen wel de opluchting op het gezicht van Sofieke.

Dan zagen Marjan en Irma dat Marjolein met haar ogen begon te draaien, en bleek werd dan vroeg Irma wat is er Marjolein?".
Maar, voor ik weer bij was, vertelde Marjan al over mijn pshyschise situatie
Dan vroeg Marjan," zal ik je maar, verschonen en hier op bed leggen Marjolein?".
"Ja graag Marjan want dit was te heftig en riep nare herinneringen op".
Toen we naar boven liepen, gingen Elza en Sofieke ook mee, waarbij ze vroegen of ze ook nu elkaar en mij mochten verschonen.
Maar, Marjan zei," ik doe het nu zelf meiden, bovendien Elza blijf jij ook voor in ieder geval 24 uur in de luiers".
"Al is het maar, vanwege al het heftige van nu".
Direct zagen Sofieke en ik dat Elza hier niet blij mee was maar, zich groot hield toen ze zei.
" Je hoort het Sofieke, ik ben in ieder geval morgen net als jij geluierd".
Dan keek Sofieke Elza aan en zei," daar ben ik wel blij mee Elza".

5 Minuten later was ik verschoond en weer 5 minuten later lag ik bed en viel vrijwel direct in slaap maar, wel een onrustige slaap.
Wat ik vooral merkte toen ik anderhalf uur later wakker werd, en direct merkte dat ik geplast maar, gelukkig niet gepoept had.
Vlak daarna merkte ik dat ook Elza en Sofieke hadden geslapen, waarbij ook Sofieke ook nu alleen had geplast maar, Elza ook had gepoept.
Iets wat bij haar heel soms s nachts gebeurde laat staan bij een middag dutje.
Wat ik wel mooi vond was het moment dat Sofieke Elza,s handje pakte om haar mee te nemen om te verschonen.
Wat haar ook nu goed afging.
Hierna deden we nog een spelletje rummicub en kregen we nog een beker thee met wat lekkers.
Dan was het ineens half 5, wat betekende dat Ik maar, ook Sofieke en Irma naar huis moesten.
Maar, dan vroeg Elza, "mamma mag Sofieke blijven slapen?".

 

[Ivy]

Wouw !!

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 89 TOCH BLIJVEN SLAPEN.

Dat deed niet alleen Sofieke opkijken, maar ook mij.
Dan keek Marjan naar Irma en zei," vanavond lijkt me niet handig, maar misschien vrijdag".
Hierop keek Irma bedenkelijk en zei, "dit is Sofieke nog nooit gevraagd, vooral gezien haar handicap".
Dan zei Marjan," Elza weet donders goed dat Sofieke ondanks haar incontinentie, niet dom is maar een leuke lieve meid en ze leuk met haar kan spelen".
"Ja dat vindt Sofieke ook leuk, ik heb haar in tijden niet zo vrolijk gezien" zuchtte Irma.
Dan vroeg Marjan," wat vindt jij ervan als Sofieke bij ons blijft eten en ik haar tegen 7 uur thuis breng?".
Dan zagen we dat Sofieke opveerde en Irma met glinsterende ogen aan keek, en hoorde haar vragen.
"Hé ja mam mag dat?".
"HM", mompelde Irma maar, Marjan zei, "als ik die glinsterende gezichten zie!".
"Voor het geval dat Sofieke een keertje blijft slapen, is het goed om te weten dat Elza ook nog bijna iedere nacht in bed plast".
Dan keek Elza haar moeder aan en vroeg ook al," hé ja mag het?".
Nu smolt Irma zowat en zei," als Marjan het goed vindt mag je blijven eten, blijven slapen doen we een ander keertje".
Dan keek ze Marjolein Sofieke en Elza aan, en zei" als Marjan dat goed vindt, mag het".
Dan keek Marjan de meisjes aan en zei," ja dat is goed".
Dan zei Irma, "dan zal ik Marjolein thuis brengen".

Direct toen wij weg waren was het voor Elza en Sofieke etenstijd, en vroeg Marjan "wat dachten de dames van Patat met een saus en een snack?".
" Ja lekker, dat kan ik zelf", juichte Sofieke, en ook Elza zei, "ja lekker".
Dan zei Marjan," oké maar, eerst moest ik jullie maar eens verschonen".
Boven gekomen bleek direct, dat niet alleen Sofieke nat was, en het dus toe had aan een verschoning maar, dat ook Elza, het aan een verschoning toe had.
In alle hectiek had ook Elza niet gemerkt als ze plaste, iets wat wel vaker gebeurde bij spanning.
Dan keek Sofieke Marjan aan en zei," Marjan Sofieke moet poepie doen".

Direct zei Marjan, "kom maar, Sofieke, al snel zat Sofieke op de wc, en poepte ook nu bewust uit ook plaste ze een beetje maar, dat merkte ze niet.
Dan wilde Marjan vragen of Elza nog moest poepen maar, hoorde op dat moment dat Elza een harde wind liet maar, vermoede direct dat ze haar luier stond vol te poepen.
Inderdaad had Elza totaal onbewust gepoept, dat merkte Marjan wel aan de houding van Elza, helemaal toen ze Elza hoorde mopperen.
" Bah viespeuk".
Ondertussen haalde Marjan Sofieke van de wc af, en zag dat Sofieke net gepoept had wat meteen een glimlach van opluchting op haar gezicht toverde.
10 minuten later was Elza verschoond en had ook Sofieke een schone luier om, waarna ze direct aan tafel schoven.
Nadat beide meisjes een slab voor hadden gekregen, liet niet alleen Elza maar, vooral Sofieke weten dat ze zelf konden eten, Marjan vond dat best, en zag al snel dat Sofieke niets te veel had gezegd ze deed het net zo goed als Elza.
Dan was het tijd voor het toetje maar, op dat moment ging de telefoon, wat Irma bleek te zijn.
"Marjan, ik heb een probleem, mijn man is er vanavond niet, en ook ik moet onverwacht weg, wat nu?".
Dan antwoordde Marjan," maak je maar niet druk, Sofieke mag hier blijven slapen".
"Als jij zo luiers de toilettas en kleding voor Sofieke brengt komt het wel goed".
Dan zuchtte Irma eens diep en zei," dan ben ik er over 20 minuten".
Na het telefoongesprek ging Marjan terug naar de kamer en zei, dat Irma had gebeld dat ze er aan kwam maar, verzweeg de rest van het verhaal.
Dit om Sofieke maar, ook Elza te verrassen, welke opzet volledig slaagde vooral omdat Irma de tas met kleding en luiers voor Sofieke bewust in de gang liet staan.

Nadat ze haar dochter had begroet, zei ze " ga je jas maar, pakken Sofieke dan kunnen we zo gaan".
Nog geen halve minuut later kwam Sofieke zonder jas weer terug, pakte Elza bij haar hand en trok haar mee de gang in.
Waar ze verbaasd naar de weekendtas keek maar, genoeg wist toen ze het pak TENA XS er bovenop zag liggen.
Terug in de huiskamer zei Sofieke, "Elza volgens mij ga ik nu niet naar huis maar, blijf ik wel bij jou slapen".
Dan begon Irma te lachen en zei," Sofieke zowel ik als pappa moet vanavond weg, en jij bent nog te jong om alleen thuis te blijven".
"Dus blijf je vanavond bij Elza slapen".
Van dit bericht werden de meisjes behoorlijk emotioneel, en wel zo dat zowel Elza als Sofieke behoorlijk plaste en poepte.
Dan gaf Irma Sofieke een kus en vertrok.
Dan rook Marjan eens en zei, " voor we verder eten, zal ik je eerst maar, eens verschonen Sofieke".
Hierop reageerde Sofieke," ja graag".
Al snel lag Sofieke op de op Elza haar kamer staande commode en begon Marjan haar, uit te kleedden.
Om haar dan te verschonen, zodat ze binnen 5 minuten weer lekker schoon was, en was de vieze luier in de emmer gedropt, rook Marjan eens en mompelde, "hm die vieze lucht hangt er nog steeds".

Dan keek ze haar dochter aan, die inmiddels sip in een hoekje stond en zei," Elza kom eens bij mamma".
Sjokkend kwam Elza dichterbij, nu rook Marjan het duidelijk, ook Elza had een vieze luier.
Dat deed Marjan vragen," heb jij expres in je luier gepoept Elza?"
Dan keek Elza haar moeder aan en zei," nee mamma daar vindt ik het veel te vies voor".
"Maar, ik vond vandaag wel erg heftig", dan keek ze Marjan aan en vroeg, "ben je nu boos mamma?".
Daarop keek Marjan haar dochter aan en zei," nee hoor Elza, dat doe je wel eens vaker, als het je te veel wordt".
"Maar, dan heb je meestal geen luier om, en doe je het echt in je broek, dus dit valt nog mee".
Dan keek Sofieke Marjan aan en vroeg, ",mag ik Elza verschonen Marjan?".
Dan keek Marjan Sofieke aan en vroeg dan verbaasd," kan jij dat Sofieke?"
Dan keek Elza haar moeder aan en zei, " dat heb ik haar geleerd en dat deed ze best goed".
Dan keek Marjan Sofieke aan en zei," nou kom dan maar, Sofieke".
Tot grote verbazing van Marjan deed Sofieke, het best goed maar, wat haar helemaal verbaasde was dat Sofieke totaal niet maalde om de vieze poepluier van haar dochter.
Die even later opgelucht adem kon halen, omdat ze weer een schone luier om had.
Toen ze weer helemaal was aangekleed vroeg Elza," mag ik nog thee mamma?".
"Nou het is al 7 uur maar, vooruit dan maar, daarna moeten jullie wel direct naar bed meiden".

Terwijl beide meisjes beneden thee dronken, maakte Marjan boven de bedjes in orde, waarbij ze de huidige situatie overdacht.
Waarbij ze het geweldig vond, hoe haar dochter Sofieke op sleeptouw nam, maar vooral dat Elza Sofieke liet merken dat ze gelijke waren.
Een kwartier later lagen beide meisjes in bed, waar ze nog heel even na praten.
Dan zei Sofieke," op mijn vorige school, lieten de andere leerlingen mij volledig links liggen en in de klas, en dan vooral bij gym maakten ze me uit voor baby of peuter", direct liet Elza merken dat kinderachtig te vinden, en dat Sofieke daar bij haar op school niet bang voor hoefde te zijn.
Zonder dat Elza het besefte raakte ze een gevoelige snaar bij Sofieke, wat haar op de rand van huilen bracht.
Waarop Elza naar haar toe kroop en fluisterde. ' stil maar, ze mogen ons beneden niet horen".
Door deze opmerking toverde Elza een glimlach op het gezicht van Sofieke, dan keek Elza op de klok en zag dat het bijna half 9 was.
Waarop ze zei, "laten we maar, gaan slapen, het is al veel te laat".
Dan klonk de stem van haar vader, "dat heb je goed Elza, ik wil jullie niet meer horen, tot morgen".
Dan fluisterde Elza," shit pappa stond te luisteren".
Dan draaiden ze nog een keer, en vielen als een blok in slaap.

Op het moment dat Elza en Sofieke naar bed gingen, stapte Marjolein bij haar thuis, via de keuken de huiskamer in.
Waar Olaf en Jan-Willem direct wilden weten hoe het bij Marjan was geweest.
Maar, voor dat ze van wal stak vroeg ook Wilma hoe het was geweest, en voegde daar aan toe.
" Wat ben je laat Marjolein, we hadden je al veel eerder verwacht".

"Ja het was gezellig maar, dat is maar, een deel van het verhaal, want ook nu wist Elza weer precies wat ze wilde."
"Namelijk dat Sofieke bleef eten, en ook slapen".
"Het eten was geen probleem, dat ging best goed maar, slapen kon met morgen een schooldag geen sprake van zijn.
Had Marjan gezegd".
"Maar, toen belde Irma de moeder van Sofieke, dat zowel zij als de vader van Sofieke vanavond weg moesten, en er geen oppas was.
Of Sofieke dus bij Elza mocht blijven slapen".
Dan zuchtte ik eens en tot grote pret van Olaf en Jan-Willem, " dus kreeg dat kleine opdondertje toch haar zin".
Dan voegde ik daar nog aan toe, dat dit voor Sofieke eigenlijk de 1e keer was.
Toen ik was uitverteld zei Cora, "geweldig Marjolein maar, nu is het voor jullie 3 ook de hoogste tijd".
Dan wilde ik opstaan maar, door vermoeidheid lukte dat niet meer maar, erger was dat ik tijdens het vertellen had zitten poepen.
Maar, Jan-Willem zei," rustig maar Marjolein, ik had vandaag al 3 keer een vieze luier en volgens mij heb ik net alweer gepoept".
Dan stond Olaf op en hoewel hij niets zei begreep ik dat hij naar de wc ging om te poepen, en als het even kon te plassen.
Toen hij klaar was, wenkte hij Jan-Willem en mij, om ons mee te nemen naar boven maar, ik zei " ik slaap vannacht liever in de uitbouw hier beneden".
Dan zei Cora, "dat lijkt me voor jullie alle 3 wel een goed idee", en zonder het antwoord af te wachten ging ze naar boven om nachtkleding luiers en tandenborstels te halen.
Inderdaad moest ook Olaf toegeven dat hij erg moe was, en dit dus verstandig.
Doordat Cora en Wilma ons volledig verzorgden lagen we binnen 10 minuten in bed, en sliepen vrijwel direct.

EEN WEEK LATER

In de week die volgde hadden Nelleke en ik dinsdag na schooltijd, het eindgesprek met Frans, waar ook beide moeders bij waren.
Toen ik zuchtte, hé hé eindelijk naar huis" , en ook Nelleke en Astrid dit zeiden, zei Frans.
" Nelleke niet alleen jij maar, ook je zus en Marjolein blijven wel bij mij onder controle, en ook het slikken van medicijnen blijft voorlopig zo".
Hiermee was het gesprek afgelopen en gingen we terug naar de groep, waar we het goeie nieuws vertelden.

Zo werd het snel vrijdag, direct na de fysio, ging ik direct door naar de scouting, waar ik met een luid gejuich werd ontvangen.
Dan zag ik dat niet alleen Elza maar, ook Mieke een tasje met nachtluiers op haar bagage zette.
Toen Mieke merkte dat Elza dat zag, werd ze vuurrood maar, Elza counterde dat direct door naar haar eigen bagage te wijzen waar ook een tasje met nachtluiers bovenop lag te wijzen.
Dan keek Mieke Elza aan en vroeg," plas jij ook nog in bed Elza?".
"Ja Mieke nog bijna elke nacht", dan zagen ze dat ik erbij kwam, en zei ik," ja meiden dat jullie dit al vervelend vinden begrijp ik".
"Maar, wat moeten Ronald Rudolf Sofieke en José dan wel niet?"
Deze vraag deed Mieke blozen maar, voor ze kon reageren kwam Nicolette, en verzocht iedereen plaats te nemen aan de grote tafel.
Na het welkomst woord zei Marjan, " voor we zo aan de speurtocht beginnen verruilen we eerst jullie gewone kleren voor ons scouting uniform".
Dan vroeg Marjan," loop jij ook direct mee Marjolein?".

Aangezien Elza en Ivanka bij de 1e groep zaten vroegen ze direct, " wat gaan we doen Marjolein?".
Dan keek ik ze aan en zei," ik weet het niet meiden".
Hierop keek Ivanka me aan en zei," dat lieg je Marjolein, jij weet het wel dus zeg op".
Dan keek ik ze aan en zei," oké ik weet het wel maar, de afspraak is dat wij alle 3 niets mogen zeggen".
Dan liet Marjan ons binnen en zei tegen Ivanka en Elza," kleed jullie maar, uit meiden".
Nu begon er bij Elza wat te dagen maar, begon dan toch wat te sputteren, maar, kleedde zich toch uit, op haar slipje na dan.
Ook Ivanka hield haar slipje aan maar, Marjan keek ze aan en zei, " dat slipje moet ook uit meiden".
"Nou zeg, dan sta ik in mijn blote bips", protesteerde Ivanka.
Dan keek Marjan Ivanka aan en zei, " dat is maar, even hoor", terwijl ze 2 TENA maxi XS van de stapel pakte en op de commode tikte.
Dan keek Ivanka Marjan aan en vroeg, " je was toch niet van plan om mij een luier om te doen hé? .
Dan hoorden we Elza in zich zelf mompelen, " ik had het kunnen weten".
"Hoe dat zo?", vroegen Nicolette en ik.
"Nou mamma zegt vaak genoeg dat ik rekening moet houden met de zwakkere deelnemers".
"Soms voegt ze er aan toe, dat het wel eens goed is om het leven met een handicap zelf te ervaren".

Dan nam ik ze mee naar buiten en gaf ze een beker ranja, met daarin opgelost indien nodig een spierverslapper zodat ze later op de dag zonder het zelf te merken zouden plassen en/of poepen.
Na bijna 3 kwartier kwamen Nicolette en Marjan binnen samen met, Arjan en Joep.
Elza keek eens goed naar haar moeder en Nicolette keek naar mij, en fluisterde dan, "als ik het niet dacht".
Dan keek ik haar aan en vroeg," wat is er Elza?".
"Iedereen heeft een luier om, behalve mamma en Nicolette Marjolein".
Toen we allemaal een beker ranja hadden, waar indien nodig spierverslappers in zaten zei ik, " kom mee Elza".

Nog voor Marjan het kon verhinderen stapte Elza en ik naar de keuken, waar ik voor Marjan Nicolette en mij zelf koffie zette.
Dan pakte ik een aangepaste mok uit mijn tas, en 2 gewone uit de kast.
In de laatste 2 deed ik naast suiker en of melk ook een pilletje, waardoor ook de sluitspieren van Nicolette en Marjan straks zouden verslappen.
5 minuten daarna, stapten Elza en ik weer binnen met de koffie, en reikte ze Marjan en Nicolette aan.
Dan zei Nicolette, " dank je Marjolein", dan dacht ik even dat Marjan mij en Elza door had maar, uiteindelijk bleek dit niet het geval.
Want op het moment dat we de jassen aantrokken, om aan een anderhalve kilometer lange speurtocht te beginnen.
Zagen Elza en ik maar, ook een aantal andere bevers de slipjes van Marjan en Nicolette nat worden.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 90 NICOLETTE EN MARJAN.

Die eerst naar elkaar maar, dan naar mij keken, en dan vroegen, "wat weet jij hier van Marjolein?".
Voor ik wat kon zeggen, reageerde Elza," wat jullie bij ons in de ranja hebben gedaan heb ik met Marjolein in jullie koffie gedaan".
"Bovendien was het mijn idee, als ik jullie was zou ik maar snel een luier omdoen".
Dan zag ik dat Marjan naar haar dochter keek, en hoorde haar toen zuchtten," van jou kan ik het niet winnen kleine dreumes".
Dan tegen Nicolette, "kom dan doen we snel een luier om".
Maar, direct hield ik ze tegen en zei, " nee dames dat doen wij".
Dan vroeg ik Sofieke en José om mee te komen en Elza om op de rest te letten.
Ondertussen waren we in de verschoonruimte en nadat we Marjan en Nicolette hadden ontdaan van hun slipjes verdwenen die direct in de wasmand.
Dan pakte ik2 TENA maxi luiers maat l, en gaf er 1 aan Sofieke en 1 aan José.
Toen José het schaamhaar van Marjan zag vroeg ze moeten die haartjes er niet af Marjolein?".

"Nee voor kort gebruik hoeft dat niet maar, wel als ze langer luiers dragen".
Ondertussen zag ik dat het zowel Sofieke als José goed afging.
Terwijl de meiden de luiers omhoog trokken en dicht plakten, zag ik dat de pilletjes hun werk deden.
Doordat zowel Nicolette als Marjan zonder iets te merken een straaltje plas lieten ontsnappen.
Toen ze er in geslaagd waren, om de luiers te sluiten vroeg Sofieke, "Marjolein hebben we ook grote rompers?"
Direct pakte ik 2 passende rompers en hielp de meisjes met aantrekken bij Nicolette en Marjan van de rompers .
Om ze samen vervolgens verder aan te kleedden, dan waren we klaar en gingen terug naar de andere bevers, waar alles rustig was.
Nu mochten de bevers hun jas aantrekken maar, bleken Sofieke José Rudolf en Ronald hierbij hulp nodig te hebben maar, ook dat er handjes genoeg waren omdat te doen, zodat we binnen 5 minuten buiten stonden en we op weg gingen maar, eerst werden we over 3 groepen verdeeld.
Onderweg ontdekten de bevers dat er ook opdrachten moesten worden uitgevoerd.

Wat ons direct opviel was dat in alle groepen iedereen lekker mee deed.
Wat betekende dat ook Rudolf Ronald Sofieke en José hun kans kregen, en daar driftig gebruik van maakten.
Toen we bijna 2 uur later terug kwamen, bleek dat iedereen het leuk had gehad.
Doordat we direct na schooltijd waren begonnen, het was ongemerkt al vrij laat, Nicolette schrok toen ze zag dat het al 8 uur was geweest.
Daarop werd besloten om eerst te douchen verschonen en nachtkleding aan te trekken en dan samen patat te eten.
Doordat het douchen verschonen en aankleedden best snel ging, zaten we rond half 9 aan tafel, waar vooral Sofieke zo moe was, dat ze vanavond zelfs met de patat geholpen moest worden.
Wat Elza en Ivanka zonder morren ongevraagd op zich namen.
Hoewel Sofieke wist dat ze te moe was, had ze het toch liever zelf gedaan, zo zagen niet alleen Elza en Ivanka maar, ook Nicolette en ik.
Maar, niet alleen Sofieke moest een slab voor omdat ze knoeide maar, ook Joep Cindy Ivanka Mieke en Arjan kregen een slab voor.
Of ze dat nu wel of niet wilden, deed er niet toe het moest, al snel bleek dat een goeie zet, aangezien ze ongemerkt knoeiden.
Eigenlijk vond ik dat ook Marjan en Nicolette een slab voor moesten maar, die bleven weigeren, uiteindelijk liet ik dat maar, zo.
Wat wel tot gevolg had, dat zoals ik al verwachtte hun kleren al snel vol zaten met saus vlekken.

Direct na het eten deed ik samen met Marjan en Nicolette de afwas, terwijl de bevers hun tanden poetsten.
Waarna het stil werd, en de bevers waren gaan slapen, althans dat dachten wij maar, dat bleek al snel een grote misrekening.
Daar kwamen we achter toen wij 20 minuten in de slaapzaal kwamen die...…………leeg was.
In de hoop dat ze zich zouden verraden riep Marjan, BEVERS WAAR ZITTEN JULLIE?" maar, wat er kwam geen antwoord, het bleef stil.
Dan zei Marjan, "we zullen ze maar, gaan zoeken, of weet jij waar ze zitten Marjolein?".
Dan keek ik op en zei, nee geen idee dit hebben ze helemaal zelf bedacht."
Ondertussen hadden we de hele zolder en de begane grond binnen uitgeplozen maar, van de bevers geen spoor.
Dan zuchtte Marjan, "volgens mij hebben ze zich in de grote schuur of buiten verstopt".
Maar, ook nu vonden we niets, het leek of ze in het niets waren verdwenen.
Pas nu wilde Marjan geloven dat ik echt van niets wist, en al helemaal niet dat ze dit van plan waren.

Maar, intussen was het hele stel nog steeds zoek, even dacht Nicolette wat te ruiken maar, dat bleek Marjan te zijn.
Die zonder het zelf te hebben gemerkt had geplast maar, vooral gepoept maar, ook Nicolette zelf was allang niet meer droog.
Dan hoorde ik haar zuchtten," wat een lucht zeg".
Maar, dan begon het ook in haar buik te rommelen, en nog geen minuut later merkte ik dat, Nicolette stond te poepen.
Dat gebeurde precies op het moment dat ze bukte om in de bosjes bij de buiten hutten te gluren, omdat ze daar wat gerucht hoorde.

Inderdaad zag ze een paar benen, wat betekende dat, in ieder geval een deel van de groep daar moest zitten maar, ze had geen idee wie.
Maar, vermoede dat Joep Elza en Ivanka daar zaten, vaag dacht ze ook José en Cindy te herkennen.
Heel stil deed ze een stap achteruit en kwam ze omhoog, om dan mij en Marjan op te zoeken.
Dan fluisterde Nicolette, "ik geloof dat ik in ieder geval een deel van de bandieten gevonden heb".
Dat deed mij vragen," waar dan?".
"In de bosjes achter de hutten", was het antwoord.
"Wat me nog het meest verbaasde is dat ook Rudolf Ronald Sofieke en José tussen de struiken verstopt zitten".
Dan zei Marjan," het zou mij niet verbazen als het juist Elza Sofieke en José zijn die dit hebben bedacht".
"Want vooral aan Sofieke merk ik dat ze langzaam aan helemaal los komt".
Dan keek Nicolette Marjan aan en zei, "ja maar, dat stimuleren we juist".
"Inderdaad maar, afgezien van Elza, had ik niet van Sofieke en José verwacht dat ze hier actief aan mee zouden doen".
Ondertussen keken we of we meer sporen konden vinden, wat we zo intensief deden, dat we niet zagen dat de groep ons vanuit de bosjes begluurde en, ons langzaam in sloot, dan hoorden we plotseling.
"JA NU", en vrijwel direct vlogen de emmertjes water Nicolette Marjan en mij om de oren.
Voor we het beseften waren we alle 3 drijf nat maar, vooral van boven, zodat onze luiers buiten schot bleven.
Vervelender was dat, de bandieten zand door het water hadden gemengd.
Het 1e moment waren vooral Nicolette en Marjan sprakeloos, dan herstelde Marjan zich en riep," nu is het mooi gewest stoppen".
Toen het inderdaad stopte vervolgde ze," en nu hier komen".
Tot verbazing van Marjan en Nicolette, zagen ze dat geheel op eigen kracht als 1e José te voorschijn kwam, bijna direct gevolgd door Ronald en Rudolf.
Om vervolgens te zien dat Sofieke zelf opstond en dan werd ondersteund door Elza en Cindy.
Toen iedereen uit de bosjes was, keek Marjan de groep aan, en vroeg streng," wie heeft dit allemaal bedacht?".
" Jij soms Elza?"
"Ik niet mamma", direct zagen we Sofieke Joep José en Arjan verkleuren, en zei Arjan "ik heb dit bedacht maar, José Joep Sofieke en later ook Elza deden leuk mee."

Ondertussen zagen we dat, alle andere bevers Sofieke José Rudolf en Ronald ondersteunden,.
Ondertussen zei Marjan, terwijl ze op haar horloge keek, en zag dat het bijna half 11 was.
" Dit doen we niet weer, voor deze keer zien we het door de vingers mits jullie nu gaan douchen en zorgen dat jullie binnen 1 uur in bed liggen".
Dan zagen we de groep ja knikken maar, ook lachen.
Dan wilden we Sofieke José Rudolf en Ronald naar binnen helpen maar, zagen dat de groep dat helemaal zelf deed.
Toen iedereen binnen was zei Marjan," als jullie nu gaan douchen, zorg ik voor warme chocolademelk".
Uiteindelijk zat de hele groep om 11 uur gedoucht verschoond en aangekleed aan de grote tafel en om half 12 lagen ze in bed, en was het 5 minuten later doodstil.
Terwijl wij nog heel even napraten, dan zei Nicolette, " dit had ik niet verwacht en al helemaal niet dat José en Sofieke haantje de voorste zouden zijn".

Dan keek ik de dames aan en zei," maar, ik wel want net als ik denken José Sofieke Ronald en Rudolf dat ze zich extra moeten bewijzen".
Dan was het ook voor ons tijd om tanden te poetsen te verschonen, en te gaan slapen maar, aangekomen bij onze kamer, wachtte ons een nieuwe verrassing!.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 91 ONDEUGD EN WRAAK

Want ondanks dat we alle 3 hadden opgelet, hadden de bevers toch kans gezien ons nog een keer te pakken te nemen.
Want toen we aan kwamen lopen, zagen we dat de deur van onze slaapkamer volledig was gebarricadeerd, met matrassen.
Hierop keken we elkaar aan, totaal niet wetend wie dit hadden gedaan.

Hierop keken Marjan en Nicolette naar mij, en vroegen" heb jij enig idee wie dit hebben gedaan Marjolein?".
"Niet echt maar, ik heb sterk het vermoeden dat, Sofieke José Joep Sander maar, ook Rudolf en Ronald er meer van weten".
"Van José Sofieke Rudolf en Ronald, weet ik het wel zeker".

Dan keken ze me beide aan en zeiden," kom nou Marjolein Van Arjan Joep Ivanka Elza en Mieke, oké maar, van de andere genoemden!. uitgesloten"
Dan keek ik Marjan en Nicolette aan en zei," dames zo denken de bevers ook en dan daag je Sofieke en José maar, ook beide jongens juist uit"
"Oké maar, wat doen we nu?", vroeg Marjan terwijl ze op de klok keek, die half 1 aan gaf.
Nu zagen Nicolette en Marjan mijn ogen ondeugend oplichten en zei ik, ik weet een toeter te liggen die het zelfde geluid maakt als het brandalarm".
Dan vroeg Nicolette," wou je ontruimen Marjolein?".
"Ja we gaan een ontruimingsoefening houden, waar wij ons niet mee bemoeien en jullie zullen zien dat, dat Arjan Joep Elza Ivanka en Mieke iedereen veilig naar buiten helpen".
Dan keek Nicolette me aan en zei," dat is het proberen waard Marjolein".
Dan zei ik," en wij verstoppen ons in de badkamer".
Zo gezegd zo gedaan, binnen 5minuten zaten we in de badkamer, en liet ik het alarm afgaan.

Dan zagen we Sander Arjan Jeffrey Elza en Ivanka samen de nooddeur openen, en dan samen met Mieke en Joep José Sofieke Ronald en Rudolf naar buiten te helpen, om dan zelf naar buiten te verdwijnen.
Waarna alle anderen direct volgde, binnen 5 minuten, was iedereen buiten.
Om het allemaal nog echter te laten lijken hadden we een paar rookbommetjes laten afgaan, zodat er een beetje rook in de zaal stond.
Dan kwamen ook wij naar buiten, en vertelden we dat dit een grote oefening was maar, dat we hadden gezien dat iedereen iedereen hielp om snel weg te komen.
"Dit betekend ook dat jullie allemaal weer een badge hebben verdiend".
Dan roken Nicolette Mieke Sander en Jeffrey eens en dachten dat er een rookbommetje was ontploft.
Maar, Marjan Elza en ik zeiden," wij denken eerder dat door alle spanning in combinatie met de pilletjes, dat we direct de nodige poepluiers hebben te verschonen".
Dan gingen we weer naar binnen waar iedereen een glas appelsap kreeg, terwijl we wat zaten te drinken, merkte ik dat Elza Jeffrey Mieke en Cindy zaten te poepen.
Waarbij Cindy en Mieke dat probeerden te stoppen wat niet lukte.
Dan hoorden we Elza en Mieke zuchtten," bah wat is dat vies, om in een vieze luier te moeten zitten".
"Vertel mij wat", hoorden we Sofieke reageren, en ook José reageerden, " ongemerkt plassen is vervelend poepen al verschrikkelijk maar, als ik er dan ook in moet slapen!", dan zagen we haar een vies gezicht trekken en hoorden dan in een diepe zucht een hardgrondig "Bah".
Dan stonden Marjan en Nicolette op en vroegen," komen jullie mee dan gaan we verschonen en daarna echt slapen".
Aangekomen in de badkamer werd begonnen met de meest volle luiers, die bijna lekten.
Terwijl Marjan en Nicolette met Jeffrey en Elza bezig waren, kwam Sofieke bij mij en vroeg "Marjolein ik moet poepen," mag ik wel naar de wc?
Dan keek ik naar Nicolette, en die zei " ja sofieke jullie 4 zijn uitzonderingen".
Dan keek ze naar mij en zei," Marjolein ook voor jou geldt dat als je voelt dat je moet, je naar de wc mag.
Dan keek ik haar aan en zei,"dankje Nicolette".
Uiteindelijk lagen ze tegen half 2 allemaal in bed en sliepen ze allemaal bijna direct.

Dan wilde ik zeggen dat ik naar bed ging maar, snoof dan een poeplucht op.
Al snel had ik het idee dat Nicolette tijdens het verschonen van de bevers zelf had gepoept.
Direct merkte ik dat ze alleen naar de badkamer wilde maar, ik zei, "Nicolette ik loop met je mee".
Dan keek ze me aan en zei," dat hoeft niet Marjolein ga jij zelf maar, lekker slapen".
"Nicolette jij maakt het je zelf onnodig moeilijk", reageerde ook Marjan.
Uiteindelijk liet Nicolette met grote tegenzin toe dat ik haar verzorgde, aan haar gezicht zag ik dat ze het verschrikkelijk vond om zich te laten verzorgen.
Dan keek ik haar aan en vroeg," wat dacht je hoe ik dat vindt?".
"Net zo erg als jij maar, ik moet dat al jaren dag in dag uit ondergaan".
Na nog een ronde langs de groep, die inmiddels allemaal lekker lagen te slapen lagen ook wij tegen kwart over 2 in bed.

De volgende morgen duurde het tot 9 uur voor er enigszins wat leven in de brouwerij kwam.
Maar, toen wij om 10 uur wakker werden, en even later gewassen en aangekleed de bevers wilden wekken, bleken die er al allemaal uit te zijn.
Maar, niet alleen dat maar, ook dat ze gewassen en aangekleed waren.
Koffie en thee hadden gezet, en nu brood aan het smeren waren.
Niet alleen Joep Elza en Ivanka en Mieke maar, ook Sofieke hielp met smeren, dit zorgde voor jaloerse gezichten bij Ronald Rudolf en José.
Dan hoorde Sofieke , zuchtten "dat kan ik niet" , dan tikte Sofieke Elza op de schouder en fluisterde" help jij José eens, zoals je mij vorige week hielp".

Dan zagen we dat Arjan ons voor was, en hoorden hem vragen," zullen we het samen doen José?"
Dan zag ik dat Sofieke José aankeek en zei, "toe maar, José zo heeft Elza mij ook geholpen waardoor ik het nu een klein beetje zelf kan".
Dan keek Cindy Sofieke aan en zei, "niet zo bescheiden Sofieke, jij doet het geweldig".
Ondertussen zagen we dat, José het met goeie hulp langzaam oppakte, nu was het Cindy die haar indien nodig hielp.
Net op het moment dat Cindy en Sofieke de laatste boterham doorsneden, zag ik dat Cindy een vies gezicht trok en hoorde haar mompelen," daar moet ik verdorie zo in zitten".
Dan fluisterde Sofieke,"vertel mij wat, als ik iets vies vindt is het wel zitten in mijn eigen poepluier BAH".
Verstaan kon ik ze niet maar, gezien de lucht om hen heen en het gezicht van Cindy wist ik genoeg.
Dan zeiden Sofieke José, "iedereen aan tafel het ontbijt is klaar".
Binnen 1 minuut zaten we aan tafel, waar ook het eten geweldig ging, hoewel vooral Cindy niet echt lekker zat, gezien de vieze luier die ze omhad
maar, ze deed net of er niets aan de hand was.
Dat ging zelfs zo ver dat ze na het ontbijt nog niets zei maar, net als de rest begon met afruimen.
Maar, dan keek ik haar aan en zei, "kom Cindy dan zal ik je verschonen" en hoewel ze nog steeds niets zei, zagen Marjan en ik de opluchting van haar gezicht afstralen.
Toen ze in de verschoonruimte op de commode lag, en ik haar aan het wassen was zei ze " Marjolein ik ben blij dat ik dit niet altijd heb".

"Wees daar inderdaad blij mee", antwoordde ik, even later was ze verschoond en nadat ook de andere poepluiers waren verschoond, was er nog tijd genoeg om voordat we naar huis zouden gaan wat leuks te doen.

Aangezien het slecht weer was ,moesten we ons binnen vermaken.
Direct zeiden Joep en Arjan dat ze wilden kegelen maar, dan zeiden niet alleen Marjan en Nicolette maar, ook ik dat dit voor de leden met een beperking te moeilijk was maar, al snel zag ik dat net als ik Sofieke en José in positieve zin eigenwijs waren en ook Rudolf en Ronald lieten merken het in ieder geval te willen proberen.
Waar ik meestal anderen met de mond vol tanden liet staan, stond ik nu zelf verbaasd te kijken en keek ik mijn ogen uit hoe Sofieke José Ronald en Rudolf ervoor gingen.
Waarbij zij al snel een factor waren waar de rest rekening mee moest houden, want ook zij gingen er bloedfanatiek tegen aan.
Zo vloog de dag voorbij en was het al snel 4 uur, waardoor de bevers dachten dat het er bijna opzat en dat de bijna 1 kilometer lange speurtocht waar we zo aan zouden beginnen de laatste activiteit was.

Gedurende de tocht werd de groep duidelijk dat, we nog een avond nacht en dag door zouden gaan maar, pas toen we tegen 5 uur terug waren begrepen ze dat we in ieder geval hier zouden eten, aangezien er al de nodige gourmetsetjes waren uitgestald.
Dan werd er gevraagd om allemaal te helpen om de rest van de spullen klaar te zetten en de groente en het vlees te snijden.

Direct boden Ivanka Cindy Mieke en Elza zich aan, bijna direct gevolgd door José en Sofieke.
Dit deed niet alleen de andere meisjes de wenkbrauwen fronsen maar, ook Marjan en Nicolette hadden hun twijfels.
Maar, ik zei, " laat ze het maar, proberen, dan zien we snel genoeg of het wel of niet lukt".
Terwijl wij belangstellend toekeken, en indien nodig bijsprongen zagen we dat niet alleen Cindy Mieke en Joep alweer nat waren maar, dat ook Nicolette alweer goed nat was.
Toen ik nog wat beter keek merkte ik dat Nicolette een beetje had gepoept maar, dat het snijden alle meiden goed af ging, ook al zagen we best dat Sofieke en José er moeite mee hadden maar, toch koppig doorzette.
Terwijl Joep en Cindy tussendoor afwaste, poepte eerst Cindy en even later Elza die de afgedroogde vaat opborg haar luier vol maar, zei niets en ging gewoon door met opruimen alsof er niets aan de hand was.

Maar, José en Sofieke hadden aan de gezichtsuitdrukking genoeg om te weten dat, Elza met een poepluier rond liep.
Ook Arjan die samen met Joep en Sander de tafels dekten, poepte uit het niets zijn luier redelijk vol.
Dan hoorden we Arjan mompelen," hé bah waar komt dat nu ineens vandaan?".
Dan keek Marjan hem aan en zei, " dat gebeurd er dus als je incontinent bent Joep dan loopt het ongemerkt je luier in".
Nauwelijks was ze uitgesproken of ze plaste zelf uit het niets haar luier vol.
Tegen 6 uur konden we aan tafel, maar, Nicolette zei" voor we gaan eten gaan eerst verschonen"
Dat vonden we allemaal wel een lekker idee.
Uiteindelijk zaten we om half 7 aan tafel, waar alle bevers vooral vanwege het vette vlees en de sausvlekken een slab voor kreeg.
Niet alleen de bevers maar, ook ik deed dat, vooral omdat ook ik moe begon te worden want ook al was ik weer thuis, betekende dat nog niet dat ik volledig hersteld was.
Maar, alleen maar dat er geen gevaar meer was, op heftige aanvallen maar, het echte herstel begon nu pas.

Dat bleek wel toen we tegen half 8 klaar waren, en na de afwas tegen kwart over 8 nog een spel wilden doen.
Waar de bevers nog redelijk fris waren, viel ik bijna om van de slaap.
Dan wenste ik de rest nog een leuke avond, pakte mijn rollator en ging naar onze slaapkamer, alleen althans dat dacht ik.
Maar, ik had niet gezien dat Sofieke Sander en Ivanka achter me aankwamen om me te helpen.
Eigenlijk wilde ik dat weigeren maar, Ivanka en Sander zeiden," volgens ons val jij om van de slaap Marjolein".
Dat wilde ik nu net niet toegeven, en al helemaal niet naar die kleintjes die me al veel te wijs waren.
Maar, helaas voor mij koos Nicolette partij tegen mij, en zei" helpen jullie Marjolein maar, naar bed".
Nog wilde ik niet luisteren, laat staan toegeven.
Maar, toen ik even later op weg naar de slaapkamer alweer poepte, en bovendien begon te kwijlen was er geen ontkennen meer aan.
Dus gaf ik maar toe, aangekomen in de badkamer was het Sofieke die me verloste van mijn vol gepoepte luier en fluisterde dan," wat kan jij poepen Marjolein".
Daarop lachte ik een beetje en zei," net als jullie voel ik me nu heel klein".
Terwijl Sofieke en José die ook mee was gelopen mij verschoonde zei José, " wij voelen ons dan ook heel klein maar, al helemaal als ze ons dan ook nog uitmaken voor baby of peutertje".

"Ja dat ken ik ook", zuchtte ik, al snel hadden ze me verschoond en aangekleed.
Dan zocht ik mijn bed op stapt er in, draaide een keer en sliep dan direct.
Terug in de grote zaal vertelde Sofieke en José dat ik in bed lag, dan keek Marjan ze aan en zei.
"Mooi dan gaan wij zo een wandeling maken, met gebruik van een kompas".
Voordat ze weggingen was er eerst een uitleg over wat een kompas was en hoe het werkte.
Maar, ook over windrichtingen en coördinaten, en meer van dat een klein uur later konden ze zo snel als er 3 groepjes waren gevormd gaan.
Eigenlijk wilde Sofieke José Ronald en Rudolf in 1 groep, en laten zien dat ze echt gelijk waren aan alle andere bevers.
Maar, direct zei Marjan," dat gaan we nu niet doen, niet omdat jullie te zwak zouden zijn maar, wij willen zeker weten dat we gelijkwaardige teams hebben".
Toen Nicolette de groep rond keek, schrok ze van de felle gezichten van het kwartet, die hadden gedacht dat zij samen 1 team zouden vormen.
Dan zei Marjan," dat jullie nu niet samen mogen, wil niet zeggen dat jullie de zwakste schakels zijn maar, we willen dat alle teams nu even sterk zijn".
Dan nam Nicolette het over en zei," hetzelfde doen we met leeftijden en jongens en meisjes zodat we mooie gemiddelde samenstelling krijgen
Intussen waren we alweer bijna een uur verder, en stonden de bevers klaar om te vertrekken.
Deze keer in 2 groepen omdat ik lag te slapen maar, nauwelijks hadden ze de jasjes aan, en stond de eerste groep op het punt van vertrek.
Of ze zagen de deur van onze slaapkamer open gaan en mij de gang opstappen, 1 minuut later stond ik bij de groep.
Nu zag ik Nicolette verbaasd kijken, wat vooral kwam omdat ik weer helemaal fris en fruitig was.
Dan zei Nicolette, " wij staan op het punt om te vertrekken voor een wandeltocht met kompas".
"Dat wilden we eigenlijk met 2 groepen doen maar, als jij het aandurft en jij wil een clubje mee nemen kunnen we er 3 maken.
Dan keek ik ze aan en zei, dat is goed dan neem ik José Sofieke Ronald en Rudolf wel onder mijn hoede".
Dan keken Marjan en Nicolette me aan, en zei Nicolette," laat dat nu precies zijn wat zij wilden".
"Maar, waarvan wij hebben gezegd dat we dat voor nu niet zien zitten maar, als ze nu goed meedoen misschien de volgende keer".

Dan keek Marjan me aan en zei, "het gaat ons er ook om dat de andere leden deze 4 ook betrekken bij het maken van keuzes over richtingen antwoordden en zo voort".
"Dat is ook iets wat we sinds jouw komst trouwens ook steeds meer zien gebeuren".
Dan riepen we de club bij elkaar en zeiden dat we het gevraagde nu niet zouden doen maar, misschien een andere keer.
Dan zei Marjan nog," het gaat er vooral om dat jullie samen navigeren, en samenwerken aan opdrachten".
Hierop zagen we de hele groep knikken, dat ze het hadden begrepen, waarna het echt tijd was om te vertrekken.

 

[Ivy]

goed bezig

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 92

Terwijl Marjolein zich best vermaakten, misten Olaf en Jan-Willem haar al snel.
Omdat de bevers het clubgebouw volledig in gebruik hadden, was de groep van Olaf en Jan-Willem in het stadscentrum waar deze zaterdagmiddag een vossenjacht werd gehouden.
Waarbij het de bedoeling was dat de verschillende groepen de opvallende activiteiten opmerkte beschreven, en de uitvoerenden om een handtekening vroegen.
Als de route was afgerond moesten de formulieren bij de leiding worden ingeleverd, die ze controleerden en beoordeelden.
Niet alleen Olaf Jan-Willem en Nelleke, maar ook Josje Carina waren volledig in hun groep opgenomen en genoten volop.
Doordat Josje intensief had mee gezocht, en de vossen had beschreven had ze niet echt op haar luier gelet.
Wat extra opviel toen ze bij de ijssalon tot stilstand kwam, en merkte hoe dik haar luier intussen was geworden.
Dan mompelde zo zachtjes dat alleen Carina het hoorde, "BAH POEP", nu fluisterde Carina die ook nu uit solidariteit een luier droeg.
"Hé Josje ik ben ook nat".

Hierop gaven ook Xantia en Miranda aan dat ze nat waren.
Toen Coby dat hoorde, vroeg ze direct "hebben jullie luiers bij jullie ?".
"Ikke niet", zuchtte Josje, en ook Carina had hier niet aan gedacht, maar Olaf zei," Mirella heeft in de tas achterop de rolstoel een stapel luiers gestopt".
Direct zag Olaf maar ook Nelleke de opluchting bij vooral Josje, direct vroeg Mirella "komen jullie mee meiden?".
Direct liepen niet alleen Josje en Carina maar ook Miranda en Nelleke mee.
Aangekomen bij het invalidentoilet, lieten zowel Miranda als Xantia hun broek zakken, en openden ook direct hun rompers.
Gelijktijdig opende ook Josje haar romper en trok dan haar rok op en terwijl Carina het zelfde deed vroeg Mirella, " Carina en Josje komen jullie?"
Direct toen ze Josje ontdeed van haar viezeluier, merkte ze de schaamte bij het meisje, maar zei terwijl ze Josje schoonpoetste en een schone luier omdeed," ook wij zouden het fijn vinden als dit niet hoefde maar, helaas het is niet anders".
Dan keek Josje Mirella aan en zei, "ja dat weet ik maar, ondanks dat het nu beter gaat en ik niet meer gepest wordt voel ik me vaak een peuter".

Intussen was Josje weer schoon en aangekleed, en was Carina aan de beurt en ook zij had ondertussen in haar luier gepoept, en zei dat ze dat niet lekker vond "maar, ja dat is mijn eigenschuld", zuchtte Carina.

Terwijl de verschoningen doorgingen, controleerden Hans en Fred de ingeleverde formulieren
1 De glazenwasser
2 De schilder van de lantaarnpaal
3 De stoeptegelboener
4 De standwerker die gebakken lucht verkocht.
5 De visser die in een vissenkom viste , en zo nog 5 acts, welke allemaal door alle teams waren gevonden en beschreven.
Dan zei Fred, "het ging er ook niet om wie het snelste was of wie de meeste goeie antwoorden heeft maar, vooral om te zien hoe jullie samenwerken".

Dan zeiden Anouk Mirte Miranda Jeroen Patricia en Hugo, "ook nu zagen we weer dat echt iedereen volop meedoet".
Dan kregen we nog koffie of thee waarna het alweer tijd was om naar huis te gaan maar, zei Coby dat ze nog naar de scouting ging om onze prestaties in te vullen en gebruikte spullen op te ruimen.
Toen Olaf dat hoorde wilde hij mee maar, omdat hij met Miranda met de rolstoelfiets was ging dat niet maar, dan had hij buiten Coby gerekend, want die zei.
"Ik kom met de auto achter jullie aan en neem dan Olaf mee naar scouting, vrijwel direct reden we weg.
Thuis gekomen keek Wilma wel even op van de verschijning van Coby maar, toen ze de rede hoorde zei ze," dat is goed als het maar, niet te laat wordt".
Na het doen van de belofte vertrokken Miranda en Jeroen naar huis, en hoewel het met alle spullen puzzelen was, lukte Coby het toch om alles mee te krijgen.
Na 20 minuten kwamen we aan en zette Coby de rollator klaar en hielp dan Olaf uit de rolstoel.
Toen we binnen stapte begonnen Ivanka Cindy en Ronald te lachen maar, beduide Coby ze om stil te zijn en, juist door die stilte kwamen Nicolette en ik kijken wat er was.
In 1e instantie zag ik alleen Coby die spullen kwam brengen maar, toen Coby ging zitten zag ik Olaf staan totaal verrast stamelde ik, "Olaf wat doe jij hier?".
"Kijken hoe jij het maakt".
"Op zich gaat het geweldig", dan vertelde ik wat we allemaal hadden gedaan maar, vooral wat de bevers allemaal hadden uitgespookt.
"Dan denk je dat ze lekker slapen maar, blijken ze, zich ongezien buiten in de struiken te hebben verstopt".
"Toen we ze uiteindelijk vonden kregen we als dank emmers water vermengd met zand over ons heen".
Dan vulde Nicolette aan, Marjan en, ik dachten dat alleen de gezonde leden het hadden gedaan, en wilden Marjolein niet geloven toen ze zei, dat het juist Sofieke Rudolf Ronald en José waren die het hadden gedaan".
Dan zei ik, " net als jij en ik, zijn zij tot meer in staat dan Nicolette en Marjan dachten maar, ook dan wat ze zelf dachten".
Intussen was er voor de hele groep appelsap ingeschonken, waarbij de fles voor Ronald definitief was ingeruild voor een tuitbeker.
Waarbij we ook bij alle 4 bewust de deksel weglieten.
Deze keer kregen ze er ook allemaal een gevulde koek bij, nu viel het op dat Ronald en José even niet wisten hoe dit aan te pakken.
Dat zagen ook Cindy Arjan en Joep, waarbij vooral Cindy verbaasd opkeek, en totaal onbewust zei.
" Dat pak je gewoon met je handen, en stopt het 1 2 3 in je mond".
Nu zagen we dat José huilde, hierop wilde Arjan en Joep bij haar gaan zitten maar, ik was ze voor en zei.
"Laat mij maar, als spastische meisjes onder elkaar.
Deze opmerking deed niet alleen beide jongens opkijken maar ook Nicolette.
Ondertussen had ik de koek in stukjes gesneden en gaf ik José het eerste hapje, direct zagen we haar smullen, en vroeg ik, " lekker José?"
"Ja Marjolein maar, wat maakte Cindy een stomme opmerking".
Hierop keek Nicolette haar indringend aan en zei, " zo leek het wel maar, was het niet".
Toen José zowel teleurgesteld als verbaasd keek zei Nicolette," ik geloof nooit dat ze het deed om te kwetsen maar, voor haar is het echt een kwestie van oppakken en in de mond stoppen".
"Eerlijk gezegd dachten Marjan en ik daar ook nooit bij na, tot we zagen dat het jullie moeite kost".
"Nu beseffen ook wij pas dat zoiets niet vanzelfsprekend is.
Ondertussen had José weer geplast, en was Cindy bij haar komen zitten, waarbij ze het verhaal van Nicolette bevestigde.
Sofieke die het verhaal blijkbaar van een afstandje had gevolgd, kwam aanlopen met een contragewicht aan een stuk touw.
Toen Nicolette vroeg wat ze daarmee wilde zei ze, " Cindy laten voelen hoe onze armen aanvoelen als we erg moe zijn".
Direct zei Nicolette, " dat is een goed idee Sofieke", direct zag ik dat Cindy wilde protesteren maar, Nicolette kapte dat direct af en zei, " jij hebt niet te protesteren maar, het te ondergaan Cindy en nu je armen strak dan kan ik ze spalken".

Onder protest gaf Cindy toe en deed ze wat er gevraagd werd.
Binnen 2 minuten merkte ze dat, ze haar armen en benen nauwelijks kon bewegen, omdat ze zwaar aanvoelden.
Intussen vroeg ze zich af hoe dat straks met eten en drinken moest maar, Marjan zei alleen maar dat zie je straks wel".
De volgende die zich melden waren Elza en Sofieke, waarop Marjan zei, "Elza ga maar, zitten en spreidt je armen en benen maar, languit over de leuningen".
Dan tegen Sofieke, "ga jij maar, weer lekker spelen jij weet heel goed hoe het voelt om je spieren niet onder controle te hebben en juist dat willen we jullie leeftijdsgenoten later ervaren".
Dan zag Sofieke hoe Elza zowel haar benen als haar armen werden gespalkt maar, in plaats van naar buiten te gaan bleef ze staan omdat ze het toch zelf wilde ervaren.
Dan zei ook ik, "Sofieke dit doen we juist om de anderen te laten voelen hoe stramme pijnlijke spieren aanvoelen" maar, ook hoe moeilijk lopen dan wordt, maar, vooral het afhankelijk zijn van anderen omdat je het zelf niet kunt".
Dan probeerde ik Sofieke nog eens duidelijk te maken dat zij niet hoefde meedoen maar, Sofieke bleef volhouden.
Dan zei Marjan," in dat geval kom maar Sofieke", bijna direct zat ze in de stoel, met zowel haar armen als benen languit.
Direct begon Marjan met het spalken van de rechterarm gevolgd door het rechterbeen direct daarna gevolgd door de linkerkant.
Pas toen ik haar na afloop overeind hielp, merkte ze dat ze tijdens het spalken had liggen poepen, wat direct ontaarde in een "BAH kleine meid".
"Waar niet alleen ik maar, ook Marjan Elza en Cindy zeiden, "geeft niet Sofieke".
Terwijl Marjan verder ging met Jeffrey Joep en Sander zag ik dat Sofieke twijfelde maar, uiteindelijk doorzette en waar Sofieke en José ondergingen wat de rest van de groep moest ondergaan paste Rudolf en Ronald, en zeiden" wij hebben zo al genoeg last van onze handicap dus laat maar".
Al snel merkte niet alleen Sofieke maar, ook Elza José Jeffrey en Sander dat ze echt stram werden door de spalken.
Ook merkten ze dat ze nu helemaal niets meer voelden als ze plaste of poepte ook José en Sofieke konden nu niet anders dan hun grote boodschap laten gaan.

Toen ook Arjan Jeffrey Elza Cindy en Joep even later gespalkt aan tafel zaten te kleien, merkten ze het effect van de spalken maar, merkten niet dat, hun luiers zich vulden, pas toen Cindy en Sander zich voorover bogen om een nieuwe homp klei te pakken en ze weer gingen zitten merkten ze pas dat ze hun luiers hadden vol gepoept, en dan te bedenken dat ze pas over 3 kwartier verschoond zouden worden.
Nu hoorde ik Sofieke zuchtten," dat probleem heb ik vaker".
Nu sloeg ik een arm om Sofieke heen en zei, "en anders ik wel".
Dan vroegen Sander en José, "waarom is dat Marjolein?".
Dan keek ik ze aan en zei, " simpel gezegd, ook jullie zijn via jullie ouders tegen ziektekosten verzekerd, en die betaald jullie luiers".
"Dus zij bepalen hoeveel luiers er per dag gebruikt mogen worden".
"Dat geldt ook voor andere drankjes poeders pillen en meer van dat, maar, ook als je naar een dokter of de tandarts moet".
Intussen werd er behoorlijk gekletst.

Al snel bleek dat niet alleen Joep Ivanka en Cindy last hadden van de spalken maar, voelde ook Sofieke en José wel dat dit de last nog heftiger maakten dan de pijn die ze normaal al hadden maar, dat Sofieke een bikkel was merkten we toen ze 3 kwartier later verschoond werd, en Marjan bij het op de zij draaien van Sofieke haar vroeg,
"Moet ik je verlossen van de spalken?", en direct de wedervraag kwam, " gaan de spalken bij de anderen ook af Marjan?".
"Nee Sofieke die blijven in ieder geval om tot jullie vanavond gaan slapen en waarschijnlijk tot jullie zondagavond naar huis gaan".
Dan keek Sofieke Marjan aan en zei, "dan moet ik ze ook omhouden".
Ondertussen was ik Sofieke aan het verschonen waarbij ik merkte dat, door de spalken ze nu minder controle had over haar sluitspier en darmen.
Want zonder enige reactie plaste ze over mijn handen maar, ook ik liet niets merken en ging gewoon door.

Toen ik klaar was met Sofieke en die weer op de grond stond, was Marjan ook klaar met Cindy die direct liet merken dat ze blij was dat ze verschoond was, en dus weer lekker fris rook.
Toen ik klaar was met Sofieke, merkte ik dat ik ondertussen onbewust had staan poepen maar, veel tijd om daarover na te denken kreeg ik niet, aangezien direct José in de rolstoel binnen kwam met op haar schoot een luier.
Direct vroeg ze me, "wil je me verschonen Marjolein?".
Toen ze lag en, ik haar op de zelfde manier als Sofieke verschoonde zei ik, " als je wil mogen de spalken af José" en, ook José vroeg, "mogen ook bij de anderen de spalken af Marjolein?".
"Nee José die moeten ze in ieder geval omhouden tot ze vanavond naar bed gaan, en waarschijnlijk tot we morgenavond naar huis gaan".
"Daarom heeft Sofieke ze ook aangehouden maar, jij hebt een eigen keuze José".

Dan keek José ons aan en zei, "het doet zeer en ik wordt nog strammer dan ik al ben".
Nu dachten we dat ze ging vragen of de spalken af mochten maar, net als Sofieke bleek ook José een superbikkel.
"Want ze zei, " samen uit samen thuis, dus ook ik moet ze omhouden maar, wil je me wel snel een schone luier geven?".
Direct ging ze liggen, en ook nu maakten de spalken het er niet makkelijker op maar, toch kwam het voor me kaar.
Dan vroeg Marjan," willen jullie nu Marjolein en mij verschonen meiden?".
Direct zeiden Sofieke en José maar, ook Cindy, "nou komen jullie maar, dames".
Toen ik ging liggen zei ik direct "maar, ik heb wel een vieze bah in mijn luier zitten en, ook Marjan heeft zo te merken een vieze luier".
Direct keek Marjan mij aan en die knikte alleen maar, dan zei ik, "net als bij deze bikkels gaat het ondanks dat ik weer vooruit ga bij mij nog regelmatig mis, zoals nu".
Toen ik wilde gaan liggen zei Marjan, "neem eerst maar, je middag medicijnen Marjolein".
Terwijl ik mijn medicijnen innam , zag ik dat Marjan de verschoontafel liet zakken en ging liggen vervolgens tegen Sofieke José en Cindy zei," komen jullie maar, en ga jullie gang meiden".
Dan zag ik dat José ondanks de rolstoel en de spalken, die het bewegen nog lastiger maakte dan normaal het dappere meisje geen kik gaf, en samen met Sofieke en Cindy koppig doorzette.
Ook Cindy liet zich niet kennen, ze was niet voor niets bij scouting en ging dus stug door.
Ondanks dat Marjan behoorlijk gepoept had, voltooiden de 3 meiden hun opdracht zonder mokken.
Toen ze dachten dat ze de luier konden wegtrekken, zei Cindy ineens "stop Marjan ligt te poepen".
Tot verbazing van Sofieke en Cindy zagen ze de poep zo van de anus de luier inlopen en dat het nog erger kon merkte Sofieke en Cindy toen ze de schaamstreek schoon poetste en Marjan ineens lag te plassen.
Ook nu zonder er zelf maar iets van te merken.
Pas toen Marjan op de grond stond en de natte handen van de meisjes zag begreep ze wat ze zonder het zelf te hebben gemerkt had aangericht.

Dan keek Marjan naar mij en naar de meisjes en zei, "gaan jullie maar vast dan verschoon ik Marjolein wel".
Direct zag ik José wegrijden, Sofieke echter bleef staan waar ze stond en zei, "ik kan ook Marjolein wel verschonen".
" Alleen", voegde ze er zelfverzekerd aan toe.
Dan keek ik haar aan en zei," ook ik heb een poepluier Sofieke".

"Ik doe het zelf wel, en anders vraag ik Marjan wel, jij hebt al genoeg gedaan lieverd" maar, Sofieke zei, " nee Marjolein ik verschoon jou wel".
Dan ging ik liggen, terwijl ik Sofieke zonder succes op andere gedachten probeerde te brengen maar, dat lukte niet, en ondanks de spalken haar spasme en dat mijn luier voor haar alleen best groot was, en het uitrekken van mijn broek al een klus was, zette ze door.
Dat ze een doorzetter was bleek wel toen ik helemaal klaar was, en ze zei dat het haar was mee gevallen.
Nu konden ook wij naar de grote zaal, waar we koffie of thee kregen.
Toen we tegen 2uur klaar waren, was het tijd voor een middagdutje, hierbij mochten de spalken af, wat bij de meesten voor opluchting zorgde.
Ook José en Sofieke lieten de spalken afdoen.
Direct toen de bevers sliepen dronk ik met Marjan en Nicolette koffie maar, zei dan " ik wil eigenlijk ook wel een dutje doen".
Direct zei Marjan, "dat lijkt me een goed plan Marjolein".
"Zeker gezien het vanavond met de bonte avond ook niet echt vroeg zal worden".

Toen ik weg wilde lopen vroeg Marjan, " moet je niet eerst verschonen Marjolein?".
"Jawel maar, ik moet toch al naar de wc, want ik ben al wel wat nat, maar, nog niet helemaal leeg en bovendien moet ik poepen".
Dan zei Marjan, " dan loop ik met je mee om je eventueel te helpen".
Eigenlijk wilde ik dat niet maar, aangezien ik wel moe werd en na mijn opname voorzichtig moest zijn, gaf ik toch maar toe".
In de badkamer waren mijn schoenen sokken en broek snel uit, en waar ik dacht toch goed te hebben geplast bleek dat mee te vallen.
Maar, ik zag wel wat anders.

 

[Julia]

erg gaaf !

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 93 ONGEWONE ZAKEN

Namelijk een behoorlijke plas menstruatiebloed.
Direct begreep ik waar mijn vermoeidheid vandaan kwam, dat had ik iedere keer als ik ongesteld was.
Dan vertelde ik nog eens over de verbaasde reacties van de meisjes in mijn klas.
"Ja maar ,dat komt...." begon Marjan, " ja dat weet ik maar, al te goed", kapte ik Marjan af.
Dan keek Marjan me aan en zei, "kom dan help ik je naar bed"
Nog geen 5 minuten later lag ik in bed en sliep vrijwel direct, om later gelijk met de bevers weer wakker te worden.

Toen Olaf die zaterdag aan het eind van de middag thuis kwam, zei hij direct dat hij met de vossenjacht een leuke middag had gehad maar, dat hij zich verwonderde over mij, en ook zijn bezorgdheid uitte.
"Is zo'n weekend niet te druk voor Marjolein, met haar psychise klachten?".
Dan keek Wilma hem aan en zei," vertrouw maar, op Marjan en Nicolette, die houden haar wel in toom".
Dan was het tijd voor thee, en vlak daarna voor het diner.
Onder het eten merkte Olaf dat de vermoeidheid begon toe te slaan, waardoor hij geen controle meer had en behoorlijk plaste.
Maar, hij schrok pas echt toen hij poep voelde stromen, wat hem deed mompelen, "bah poep".
Dan zei Wilma, " 1 bij jou is de ontwikkeling nog veel priller als bij Marjolein".
"2 Ook jij bent na een intensieve activiteit als deze op Olaf".
Eigenlijk wilde Olaf dit tegenspreken, maar voelde wel dat Wilma gelijk had en zei dan ook, "mam je hebt gelijk".
Dan vroeg hij , "mam wil je me verschonen en naar bed brengen?".
Nog geen kwartier later lag hij gedoucht en verschoond in bed, en sliep nog geen 3 minuten later.

Tegen half 4 werden de eerste bevers weer wakker, en merkten toen ze de grote zaal in kwamen dat Marjolein weg was.

Waarop Elza Sofieke en José vroegen, "waar is Marjolein?".
Dan keek Cindy ze glimlachend aan en wilde wat zeggen maar, Sander was haar voor en zei.
" Lekker slapen, net als wij".
Nu keek Ivanka de groep rond en zei," dat vermoed ik ook, ik dacht eerst dat ze in het bos aan het zagen zijn maar, volgens mij ligt Marjolein te snurken".
Terwijl deze conversatie gaande was werd ik wakker, en nadat ik op de wc had geplast en geconstateerd had dat ik nog droog was spoedde ik me naar de grote zaal en hoorde wat Ivanka zei.
Dan vroeg ik, "wie snurkt er hier Ivanka?".
"Marjolein", antwoordde Ivanka, om me dan aan te kijken, direct verkleurend.
"Uh ik snurken?, daar weet ik niets van", plaagde ik.
Ondertussen was Ivanka knalrood en zag ik ook José Sofieke en Cindy verkleuren.
Waarbij ik bij Cindy wat hoorde borrelen, hierdoor en ook haar houding merkte ik dat Cindy stond te poepen.
Voor de boel helemaal uit de hand liep greep Marjan in en vroeg, "lekker geslapen Marjolein?"
"Ja heerlijk maar, nooit geweten dat ik snurk".
Dan keek Marjan me nog eens aan en zei," vergeet niet dat dit voor jou allemaal nieuw is maar, nu genoeg over snurken, wie gaat ermee een spel doen?".

Buiten gekomen zagen we dat Nicolette intussen een levend ganzenbord had opgebouwd.
Waarop Sofieke en José zeiden," wij doen niet mee" en ook Rudolf en Ronald lieten merken dat ze niet durfden.
Direct zei Nicolette ,"het hoeft niet snel en de ondergrond is sterk genoeg om een rolstoel te houden hoor".
Toch ging ze met mij en Marjan in overleg, waar uiteindelijk uitkwam dat iedereen alleen mocht kruipen.
Wat betekende dat Rudolf Ronald en José uit de rolstoel werden getild en op de mat van het spel werden gezet.
Tot mijn grote verbazing bleek iedereen inderdaad netjes te kruipen.
Ondanks dat werd er toch fanatiek gespeeld, waarbij ook Sofieke José Rudolf en Ronald geen kans onbenut lieten om te winnen, en minstens zo fel waren als de rest, waar vooral Arjan Jeffrey en Mieke verbaasd van opkeken.
Dan keken Elza en Ivanka hem aan en zei Elza," wij hadden niet anders verwacht".
"Door ervaring met Olaf en Marjolein op school, weten wij inmiddels wel beter".
Nu zag ik weer bij zowel Ivanka als Elza de ondeugd uit de ogen stralen, en wist al wel weer hoe laat het was.
Dan keek ik ze aan en zei," ja Elza daar heb jij ook voor gezorgd kleine meid".
"Uh ik kleine meid?", maar, op het moment dat ze antwoordde merkte ze dat ze zat te poepen.
Waarop Sofieke en José zeiden," nee Elza, wij zijn hier de kleine ukjes".

Dat hoorde ik toevallig ook en reageerde direct," ja en ik dan?"
"Trouwens bij mij in de groep zitten er ook meer die.....".
"Ja dat weten we heus wel", reageerde Elza "en toen ik samen met Nelleke was opgenomen". "in dat speciale ziekenhuis voor mensen die ziek zijn in hun hoofd?".
Dan keek ik Elza aan en zei," ja inderdaad Elza grote wijsneus".
Dan vroeg ik, "Elza ken jij Carina uit groep4?"
"Ja Marjolein en ook Josje, die op haar vorige school erg werd gepest".
"Nou de moeder van Carina is ook niet zindelijk en draagt dus ook altijd een luier".
Nu zag ik Elza Sofieke Ronald en Rudolf verbaasd kijken maar zei," genoeg voor nu we gaan verder met het spel".
Dan gingen we verder met ganzenbord, en keek ik Marjan aan en zuchtte, "ppff wat een wijsneus die dochter van jou maar, wel eerlijk en lief", liet ik daar op volgen.
Dan vroeg ik, "ken jij Tamara De Vegter?"
Dan keek Marjan me aan en zei," van gezicht maar, heb haar nooit gesproken".
"Heeft ze niet een dochter die bij jou in de scoutinggroep zit?".
"Ja inderdaad Carina, en juist Carina heeft laatst Josje meegenomen".
Ondertussen had de hele groep het ganzenbord volbracht en was het bijna tijd om naar huis te gaan.

Zodat de 1e ouders al binnen waren om hun kroost op te halen.
Wat ik niet wist was dat Tamara wel eens op Sofieke paste, en Sofieke Tamara dus ook kende.
Hier kwam ik achter toen we na het ganzenbord wat zaten te drinken en de 1e ouders hun kinderen kwamen ophalen en Sofieke direct op haar en Carina afstormde en Tamara in de armen vloog.
Waarbij Sofieke struikelend over haar worden begon te vertellen hoe leuk ze het had gehad in het weekend.
Direct daarna zei ze,"Sofieke moet plasje doen", en weg was ze alleen naar de wc.
Toen Marjan haar achterna ging om te helpen zei Sofieke, "ikke selluf doen".
Aangekomen op de wc redde ze zich inderdaad helemaal zelf.
Wat ik even later zag toen ik zelf ging plassen, wat heel makkelijk ging omdat ik vanmiddag een TENA broekje droeg.
Wat ik alleen maar, hoefde te laten zakken, en klaar was Klara.

Al snel merkte ik dat ook Sofieke helemaal droog was, toen we samen terugliepen vroeg ik.
" Ik was nog droog en jij Sofieke?".
"Klein beetje geplast maar, bijna droog en de rest op de wc gedaan".
Hierbij zag ik haar glimmen van trots.
Verder lopend keek ik haar aan en zei, "je had wel mogen zeggen dat je Tamara kent hoor Sofieke".
Nu zag ik haar ondeugend kijken en dat ze haar tong naar me uitstak," doe ik niet lekker puh" plaagde Sofieke.
Terug in de grote zaal zag ik dat Tamara al klaar stond met het jasje van Sofieke maar, dat Sofieke het vertikte om haar jas aan te trekken.
Dan zag ik haar snuiven en hoorde haar zuchtten," bah poep".
Dan keek ze Tamara aan en zei, "ikke was schoon maar, tante Tamara heeft vieze luier"
Dan snoof ik ook en rook het ook, dan vroeg ik," kan tante Tamara zo naar huis Sofieke?".
Dan keek ze me aan en zei," nee Marjolein tante Tamara moet eerst verschonen."
Dan zei ik, "inderdaad Sofieke je hebt gelijk, kom op dan gaan we tante Tamara verschonen".
Dan keek Carina Sofieke aan terwijl de rest bijna allemaal wegwaren.
Dan vroeg Carina," kom je me helpen tante te verschonen Sofieke?"
Direct zag ik de ogen van de kleine meid glimmen als een diamant, en direct toehappen.
Terwijl Carina en Sofieke Tamara verschoonden ruimden Marjan Nicolette en ik verder op.
Toen Tamara Carina en Sofieke terugkwamen viel Tamara direct met de deur in huis.
"Marjan ik heb een probleem, ik heb Irma beloofd om op Sofieke te passen maar, terwijl ik net vakkundig verschoond werd, belde mijn werk of ik zo snel mogelijk daar naar toe kan komen".
"De vraag is, wat nu?".

 

[Daiperdebby]

Zou er echt z'n spierontspanner bestaan dat je plas en je poep niet meer onder controle hebt?

Zo ja hoe noemt die dan

 

[luierdromer]

Zou er echt z'n spierontspanner bestaan dat je plas en je poep niet meer onder controle hebt?
Zo ja hoe noemt die dan

Ik ben niet medische onderlegd, maar het verhaal zeker wat dat betreft is puur fantasie.
Dus nee waarschijnlijk niet, denk ook niet dat ik dat risico echt zou nemen.
Wel bestaat er een middel als METAMUCILL wat is om vastzittende ontlasting los te maken.
Zodat het eruit komt.
Zou er echt een middel zijn, dan moet je er mee oppassen.
Want wat Julia zegt, echt incontinent zijn is geen pretje.
En 1 keer de boel beschadigd heb je geen keus meer, en of je dat moet willen?...……..
Dus bezint eer ge begint, en doe het anders in overleg met een medicus, hij of zij heeft verstand van zaken.
Zeker wat betreft het risico.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 94 LOGEREN BIJ MARJAN

Dan zei Marjan, "Tamara ga maar, gauw Nicolette brengt Marjolein zo wel naar huis, en ik neem Sofieke wel onder mijn hoede".
"Sofieke kan vanavond ook wel bij ons slapen, ga jij maar, snel naar je werk daar ben je hard nodig Tamara".
"Fijn Marjan want mijn man en ook Karel zijn er wel maar, om die met deze zorg op te zadelen".
Dan wilde Carina haar jas aantrekken en weglopen maar, vroeg Tamara," uh vergeet jij niet iets Carina?".
"Hu ik iets vergeten, hoe kom je erbij?
Even peilde Marjan of Carina de vraag echt niet begreep, of dat ze deed alsof maar, al snel zag ze dat Carina het echt niet begreep.
Daarop hielp Marjan Carina op weg en zei, "als we straks thuis zijn mag je Josje vragen of ze komt logeren maar, dan wil ik wel dat ook jij net zo'n onderbroekje draagt als Josje en Sofieke".
Nu keek Sofieke vertwijfeld om zich heen, ze begreep er niets van een onderbroek was toch een onderbroek.
Pas toen Marjan nog eens zei, "ik bedoel een onderbroekje wat Sofieke en ik nu ook aan hebben" snapte Sofieke dat Marjan wilde dat ook Carina een luier om deed.
Direct begonnen de oogjes van Sofieke te glimmen, en zagen Marjan en Tamara dat Sofieke Carina bij de hand wilde pakken zodat ze haar een luier om kon doen.
Maar, omdat Carina voor het gewenste effect ook een zetpil en nog wat andere medicatie toegediend moest krijgen liep ook Marjan mee.
Maar, liet het uitkleedden talken omdoen van de luier en het weer aankleedden zoveel mogelijk aan Sofieke over, waarbij zowel Carina als Marjan wel zagen dat dit de kleine meid goed afging.

Toen Carina even later weer stond, voelde ze direct weer de dikke prop tussen haar benen.
Die mede door de eroverheen zittende romper en de spijkerbroek die ze daarover aanhad haar bewegingsvrijheid behoorlijk beperkten.
Toen dat klaar was werden er direct de nodige pakken luiers in de auto geladen, dit naast de bagage van Marjan Elza en Sofieke.
Toen Elza 1 keer in het zitje zat kreeg Carina bij gebrek van een 2e zitje Sofieke op haar schoot, wat toch een gewicht van 36 kilo betekende
Zo gauw als ze vast zaten merkte Carina wel dat het gewicht behoorlijk op haar blaas drukte.
Nauwelijks een kwartier later stonden ze al bij Josje voor de deur, en werden Carina en Sofieke uit hun positie bevrijd.
Terwijl Elza bleef zitten en even moest wachten, belde Carina bij Josje aan en was het Mies die de deur open deed.
Direct zag Carina dat Josje haar spullen al klaar stonden en hoorde Mies zeggen dat Josje direct na het telefoontje door het dolle heen was.
Dan zei Carina," we gaan nu alleen niet bij mij maar ergens anders logeren maar, pak zelf de weekendtas maar, en geef de pakkenluiers maar aan mij".
Al snel zaten ze weer in de auto, en stelde Carina Josje voor aan Marjan Sofieke en Elza die direct vroegen.
"Heb je er zin in Josje?".
"Ja echt wel, ik hoop dat het net zo leuk wordt als de vorige keer".
Dan keek Sofieke op en zei, "nog veel leuker want ik doe nu ook mee".
Onderweg werd er vrolijk verder gekwebbeld, waarbij al snel niet alleen Sofieke en Josje maar, ook Elza en Carina hadden geplast en Josje bovendien ook gepoept.
Binnen gekomen kregen ze eerst alle 4 thee, waarvoor Sofieke direct opzoek ging naar haar speciale beker direct zei Marjan, "laat maar,, Sofieke ik heb hier al 4 van die bekers".
Toen we een kwartier later de thee op hadden werd de bagage opgeruimd en werden de bedden klaargemaakt.

Waarna het eigenlijk voor alle 4 maar, vooral voor Elza en Sofieke bedtijd was.
Bovengekomen zagen Elza en Sofieke wel dat hun aanwezigheid Josje nerveus maakte maar, liet Sofieke direct merken dat zij dat heel goed begreep, waardoor Josje direct kalmeerde.
Dan kwam Marjan boven en vroeg, " willen jullie dat ik jullie help met douchen verschonen en aankleedden?"
Direct antwoordde de meiden in kwartet," ja graag".

Toen Marjan vroeg," wie wil er eerst?", stormde Sofieke direct op haar af, en zei terwijl ze op het bed ging liggen.
"Kleine Sofieke heeft bah gedaan".
De manier waarop Sofieke dat deed , deed Elza en Carina glimlachen, maar Josje schaterlachen, waarbij ze merkte dat Carina door de spanning een harde wind liet.
Direct vermoede Josje dat Carina vooral had gepoept, wat even later bevestigd leek toen ze zag dat Carina een vies gezicht trok.
Dan keek Sofieke Josje aan en zei, "ik heb het zelfde probleem als jij, ook ik laat ongemerkt alles lopen, maar, voel de laatste weken dankzij Elza wel vaak als ik moet poepen".
"Wat pesten betreft, ook dat ken ik want ondanks dat dit nu beter gaat wordt ook ik vaak gepest".
Dan keek Sofieke Josje aan en vroeg, "wordt jij wel eens geholpen met eten of wassen en aankleedden?".
"Vaak genoeg", zuchtte Josje "maar, net als bij jou gaat het de laatste tijd beter".
Toen we alle 4 waren verschoond aangekleed en na het tanden poetsen in bed lagen werd er nog heel even na gepraat maar, sliepen ze alle 4 snel in zodat het al voor 8 uur muisstil was.
Aangezien het die zondag slecht weer was werden er de hele dag spelletjes gedaan, waarbij Elza en Sofieke goed mee deden en alles probeerden om te winnen.
De ene keer lieten Carina en Josje ze winnen maar, een andere keer deden ze het helemaal zelf.
Tegen 2 uur belde Tamara met de vraag of Carina en Sofieke ook de komende 2 nachten bij Elza en Marjan mochten slapen.
Waarop Marjan zei," geen probleem hoor", nu keek Josje zuur aangezien zij nu de enige was die vanavond naar huis moest maar, Marjan zei direct, "rustig maar, Josje ik bel je ouders wel ".
Nog geen 5 minuten later kwam Marjan binnen en zei, "ik heb Mies gesproken, en die vindt het prima dat je hier blijft zolang als de andere meiden hier blijven".
Direct zagen Carina en Marjan de opluchting en terugkomende vrolijkheid bij Josje, die doordat de spanning van haar afviel ineens een beste drol in haar luier dumpte.
Een vies gezicht trok en mompelde, nou Josje is dat nou stank voor dank?', en liet dan haar tranen stromen.
Waarop Elza haar wilde troosten maar, Marjan zei," laat mij maar".
Gelukkig had Marjan Josje snel rustig, en door de last die nu van Josje afviel sloeg de vermoeidheid toe bij Josje.
Nu besloot Marjan om haar te verschonen en voor een middagdutje in bed te stoppen, terwijl de andere meiden een spelletje RUMMICUB deden.
Na anderhalf uur werd Josje tegen half 5 weer wakker en merkte direct dat ze maar, een beetje nat was.
Daarom besloot ze om nog niet te verschonen maar, om eerst maar eens beneden te gaan kijken.
Binnen gekomen zagen ze dat Marjan en Carina met het eten bezig waren terwijl Elza en Sofieke de tafel dekten.
Mede omdat het zondag was, en Marjan dan meestal niet veel aan het eten deed maar, de meisjes toch wilde trakteren had ze patat gebakken.
Wat alle 4 de meiden goed smaakte, net als de frikandellen en kroketten die het feestmaal compleet maakten.
Ook nu liet Marjan ook Sofieke zoveel mogelijk zelf doen, zelfs het in stukjes snijden van de kroket en de frikandellen lukte haar hoewel met moeite
Toen tegen kwart over 6 de maaltijd was afgerond hadden we allemaal lekker gegeten, en allemaal helemaal zelf, hoewel de slab van zowel Sofieke maar, ook die van Elza direct rijp waren voor de wasmachine maar, toch.
Dan hielpen we allemaal met afruimen tafel schrobben en afwassen, waarna het om kwart voor 7 en voor zowel Sofieke als Elza tijd was om te douchen tanden te poetsen en te gaan slapen, aangezien ze morgen weer naar school moesten.
Nadat de tanden waren gepoetst en ze allebei hun nachtluier om hadden en verder aangekleed en vooral Sofieke haar nachtmedicatie had gehad vielen ze beide al snel in slaap.
Terwijl Carina en Josje nog een spelletje deden maar, tegen kwart over 8 vond Marjan het welletjes en stuurde ze beide meiden naar boven om te douchen.
Uiteindelijk lagen ze beide om kwart voor 9 in bed, en sliepen vrijwel direct

Toen de meiden die maandagochtend alle 4 met een vieze luier wakker werden baalden vooral Elza en Sofieke, maar, ook Carina en Josje lieten duidelijk merken hier niet blij mee te zijn.
Dan kwam Marjan binnen en begreep het allemaal direct, dan hielp ze direct Elza uit bed en nadat die was gewassen en was aangekleed.
Stuurde ze Elza naar beneden om alvast thee te zetten en brood te smeren, en zei "dan help ik intussen Sofieke uit bed" maar, hoorde dan achter zich," hoeft al niet meer ik ben er al uit".
Toen ze omkeek zag ze dat Sofieke inmiddels achter haar stond met alleen nog de vieze luier om.
Voor de rest was ze al helemaal uitgekleed, toen Marjan er naar vroeg zei ze, "ikke helemaal zelf gedaan maar, wil je me helpen met mijn luier?", "bah vies".
Dan zei Marjan," kom maar, mee naar de badkamer dan gaan we lekker douchen".
Ook hier liet Marjan Sofieke zoveel mogelijk zelf doen, alleen met het afdrogen van haar rug billen en anus bleek ze wat moeite te hebben en dus was wat hulp wel gewenst, zo kwam ook dat goed.

Ondertussen was ook Josje eruit en zich aan het wassen en aankleedden, en probeerde ook Carina op te staan wat de nodige moeite koste.
Toen Carina zich had gewassen en haar kleren pakte, dacht Josje dat zij een slipje en een hemdje zou pakken maar, tot de verbazing van Josje zag ze dat Carina een schone luier en een romper uit de kast trok.
Terwijl Carina zich luierde en verder aankleedde vroeg Josje," realiseer jij je wel dat we om 11 uur gym hebben?".

Dan keek Carina Josje aan maar, in plaats van op de vraag van Josje in te gaan vroeg ze, "ik wilde eigenlijk wat lekkers mee nemen om in de pauze uitte delen maar, wat?".
"Dat maakt toch niets uit?", reageerde Josje verbaasd.
"Josje jawel want ik wil geen scheve gezichten".
"Huh scheve gezichten?", "Josje denk ook even aan Ida en Irene", nu zag Carina Josje rood worden en hoorde haar mompelen.
"Shit je hebt gelijk", uiteindelijk besloten ze om pennywafels mee te nemen.
Toen Carina even later een luier omhad vroeg Josje nog een keer, "je weet toch dat we om 11 uur gym hebben Carina?".
Direct antwoordde Carina, "maar, als ik jou wil steunen heb ik net als jij geen keus".
Dan zei Josje tot verbazing van Carina, "natuurlijk heb ik die keuze wel".
Deze opmerking deed Carina verbaasd opkijken maar, dan keek Josje haar schalks aan en zei.
"Natuurlijk kan ik een gewone onderbroek aantrekken "maar, voegde er direct aan toe, "dan weet ik nu al dat die al snel nat is met mijn spijkerbroek erbij".
Terwijl ze ondertussen gewoon een luier omdeed en haar gymspullen pakte, keek Carina haar aan en zuchtte.
"Niet zo bijdehand hé Josje?"

Dan keek Josje Carina aan en zei," dat jij mij steunt en zelfs het gevecht aan gaat waardeer ik en dat je op school een luier draagt snap ik ook nog".
"Maar, dat je ook tijdens de gym een luier wil dragen terwijl alle meiden je kunnen zien!!!!"
Dan zei Carina," jou steunen, betekend ook een luier dragen als het opvalt, of niet fijn is en niet alleen als het mij uitkomt", "ja maar, dan nog", protesteerde Josje.
"Wat dan nog?, wilde Carina weten.
"Jij hebt dit niet nodig maar, doet het puur om mij een plezier te doen Carina".
Dan trok Carina Josje naar zich toe, en drukte haar tegen zich aan en fluisterde, "dat verdien jij Josje".
"Ik dat verdienen, hoe kom je er bij?", mompelde Josje.
Dan keek Carina Josje aan en zei," niet zo hard voor jezelf Josje".
Dan keek Carina Josje aan en zei," weet je dat niet alleen ik maar, inmiddels de meeste klasgenoten je nu steunen Josje?".
Dan gingen ze naar beneden waar Elza met het ontbijt bezig was maar, verbaasden zich even later over Sofieke die toen ze binnen kwam ongevraagd en helemaal uit zichzelf Elza ging helpen.
Dit verbaasde vooral Josje die Sofieke al langer kende en dit nooit eerder bij haar had gezien maar, ook Carina keek vreemd op en zei, "goed bezig Sofieke".
Dan keek Sofieke ze aan en vroeg," goed bezig? ik kan bijna niets" terwijl ze dat zei, merkte ze dat ze plaste maar, ook dat ze moest poepen.
Direct stopte ze draaide zich om en ging naar de wc, om te poepen.

Dit verbaasde zowel Carina als Josje maar, Elza helemaal niet.
Josje vroeg zelfs, "moet je nu alweer verschonen Sofieke?"
Dan keek Sofieke Josje aan en zei," nee maar, wel poepen".
Dit antwoord hadden de 2 meiden niet verwacht, het verbaasde Carina zo erg dat ze spontaan een plas deed.
Ondertussen was Elza achter Sofieke aan, die ook nu zoveel mogelijk zelf wilde doen.
Zo kon het gebeuren dat Marjan binnen kwam en vroeg," waar zijn de kleintjes gebleven?".
Dan keken Carina en Josje elkaar aan en zei Josje," er zijn hier geen kleintjes".
Dat deed op haar beurt Marjan verbaasd kijken, "jawel Elza en Sofieke die moeten zo naar school dus waar zijn ze?".
Dan keek Josje Marjan aan en zei, "o bedoel je hun?".
"Elza helpt Sofieke naar de wc, omdat Sofieke moet poepen".
"Omdat Sofieke nu al een vol gepoepte luier heeft?".
"Nee maar, omdat Sofieke aan gaf dat ze moest poepen", verduidelijkte Carina.
"Jij bedoelt dat Sofieke echt voelt dat ze moet poepen?", vroeg Marjan.
"Ja ".
Dan waren de meiden klaar en kwamen terug naar de kamer, waar Marjan de opluchting bij Sofieke van het gezicht kon aflezen.

Direct zei Marjan," goed gedaan Sofieke".
"Ja kleine Sofieke", begon het meisje, dan keek Marjan haar aan, "niks kleine Sofieke en vroeg dan.
"Je kent Olaf en Marjolein toch?".

"Ja ik doe het bijna net zo goed als Marjolein Marjan".
"Juist Sofieke, maar, kom op snel eten jasjes aan en naar school", ondertussen waren ook Carina en Josje klaar om naar school te gaan nadat Carina haar moeder een kus had gegeven waren ze vertrokken.
Onderweg naar school merkte beide meiden dat ze onder de indruk waren van Sofieke, wat zich bij Carina liet merken toen ze echt uit het niets een plas deed.
Ook Josje plaste onderweg maar, dat was niet echt bijzonder, wat dat wel was, was het feit dat Carina bovendien zonder het te merken poepte.
Dit voelde ze pas toen ze in de klas aangekomen ging zitten en, doordat ze onbewust een vies gezicht trok wist direct de hele klas hoe laat het was.
Wat direct de aandacht trok van de meiden om haar heen maar, die hielden het stil.
Toch had ook haar meester het door, en gaf beide meiden toestemming om zich direct op de wc te verschonen.
Zo snel als ze terug waren ging de les verder en voor ze het wisten was het pauze.
Direct kwamen Mathilde en Yvonne vragen om te spelen, bijna direct gevolgd door Ida en Irene.
Waarbij Mathilde en Yvonne verlekkerd en jaloers naar de lekkere koeken keken, die wij uitwilden delen.

Uiteindelijk hadden we toch maar, voor stroopwafels gekozen, daarbij goed oplettend of er zaken inzaten die Yvonne of Mathilde niet mochten hebben.
Nadat Mathilde voor de zekerheid het etiket nog eens had bekeken namen beide meiden een hap, en smulden als geen ander dan hoorden we Mathilde zuchten, "jullie zijn geweldig meiden".
Dan keek Josje ze aan en zei, "niet overdrijven meiden, ik weet veel te goed wat het betekend om gepest of uitgesloten te worden".
"Als er hier 1 held is, is dat............"
Nu keek Carina Josje aan en zei, "ik heb alleen gedaan wat ik moest doen".

Dan keek Josje Carina aan en mompelde, "nou dat is wel heel erg bescheiden" ook Mathilde protesteerde en gaf Josje groot gelijk, en zei.
"Jij hebt in je eentje met niets anders dan je vuisten die blagen afgemaakt, en dat vindt ik nog al wat".
Zo vloog de pauze voorbij, toen ze weer naar de klas gingen, lieten vooral Mathilde en Yvonne merken dat ze hadden gesmuld en inderdaad nergens last van hadden. dan keek Mathilde Carina aan en vroeg dan" wat is die donkere vlek in je broek Carina?".

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 95

Verstoord keek Carina naar haar inmiddels natte broek en zuchtte, "blijkbaar ben ik in alle consternatie doorgelekt".
Nu keek Carina Josje aan en vroeg dan," heb je nu toevallig een luier over?".
Hierop keek Josje verbaasd naar Carina en vroeg dan," wat wil je daar mee Carina?".
"Omdoen, want 1 wil ik niet in mijn natte broek blijven lopen 2 heb ik geen extra luier bij me".
Toen Josje Carina daarop aankeek zei ze, "eigenlijk heb ik geen luiers over maar, neem maar, ik vraag mamma wel om een extra luier".
Toen Carina zich had verschoond zag Josje duidelijk een zucht van verlichting bij Carina, terwijl ze verder ging met wereld oriëntatie.

Bij Olaf en Marjolein op school was het een paar dagen later bijna tijd voor het lang verwachtte schoolreisje.
Maar, ook in de dagen voorafgaande aan deze dag was er al het nodige gebeurd, zoals op school het compleet doorspreken van de dag dierentuin.
Besloten was dat niet alleen Jan-Willem maar, ook Olaf Marjolein en Nelleke gebruik zouden maken van de rolstoel.
Ook was het juf Jolanda opgevallen dat er direct groepjes werden gevormd waarbij het haar opviel dat iedereen bij Olaf en Marjolein in de groep wilde.
Hierop besloot ze om dan de hele groep bij elkaar te houden.
Dat het leven niet alleen uit leuke dingen bestond merkte Nelleke en Marjolein, aangezien er die week ook een afspraak met Frans gepland stond.
Hoewel Wilma moest erkennen dat het best goed ging met de meiden, vond ze het schoolreisje toch een risico.
Dat niet alleen zij maar, ook Anna die bedenkingen had bleek direct toen ze de vraag stelde.
Waarop Frans beide dames herinnerde aan de excursie van een paar maanden geleden, die mede door de nodige voorzorgsmaatregelen goed had uitgepakt.
Ook had Frans al begrepen dat zowel ik als Olaf in de rolstoel zouden gaan, waarop hij Nelleke aankeek en zei, " niet om het 1 of ander maar, het lijkt me wel verstandig om zo overtollige prikkels te voorkomen vindt je ook niet?".
Nu zag ik dat Nelleke direct instemde, waarna dit onderwerp werd afgesloten en Frans vroeg hoe het verder met ons ging.
Om daarna ineens te beginnen over een terugkom week.
"Meestal plannen we in de zomervakantie voor een geselecteerde groep, waarvan wij denken dat het goed voor ze is een terugkom 10daagse".
"Waarbij de deelnemers in principe op de gesloten afdeling worden geplaatst", "waarbij het er vooral omgaat om te kijken of de medicatie verminderd kan worden", vervolgde Frans.
"Of zelfs gestopt, en hoe er dan verder behandeld moet worden", direct zag hij vooral Nelleke schrikken.
Terwijl ik vergenoegd achterover leunde, aangezien dit voor mij niet van toepassing was, vanwege het feit dat mijn situatie lang zo ernstig niet was.
Althans dat dacht ik.
Al snel zou blijken dat dit een enorme misrekening was, toen hij zich tot mij richtte en zei " helaas Marjolein dit geldt ook voor jou".
"Dit vooral omdat ik best geschrokken ben van die heftige flashbacks van jou".
"Sterker door de reacties die daar vaak op volgden moet je niet vreemd opkijken als ik jou medicatie in plaats van verminder juist verhoog".
Deze mededeling deed mij behoorlijk balen, hoewel ik wist dat mijn behandeling echt was, en absoluut geen spelletje, tot slot richtte Frans zich tot Astrid.
"Hoewel het nu goed gaat, en ik geen terugval verwacht, willen we kijken of we jouw medicatie kunnen verlagen maar, dit durf ik alleen te doen als we je tijdens dat proces continu kunnen observeren".
"Zodat we zien hoe je op verandering van medicatie reageert".

Na deze mededelingen keek Wilma ons alle 3 aan en zei," geen leuk berichten meiden maar, ook ik denk dat het wel het beste is"
Dan keek Frans Nelleke aan en zei," ik begrijp heel goed dat dit wel het laatste is waar jij op zit te wachten maar, denk ook dat je graag van je medicatie af wil, of niet soms?".
"Ja Frans maar, dit kwam toch onverwacht", hoorde ik haar toegeven.
"Dat begrijp ik Nelleke, ik doe het ook niet om jou te pesten of omdat ik het leuk vindt, maar, puur om jullie op een verantwoorde manier van de zware medicatie af te helpen".
Direct zag ik Nelleke knikken, en hoorde haar zeggen," ja Frans maar, dit kwam nogal onverwacht".
"Ook dat begrijpen we, maar, ik ga het niet mooier maken dan het is meiden, ook wij willen dat jullie zo min mogelijk slikken maar, het moet wel kunnen".
"Dus moet dat wel voorzichtig gebeuren, door daar in een gesloten setting mee te beginnen kunnen we indien nodig direct ingrijpen mocht het niet goed gaan".
Hierop keek Nelleke Frans aan zuchtte dan, "ik weet dat je gelijk hebt maar, toch...…..".
Dan kwam Astrid overeind trok Nelleke tegen zich aan en zei terwijl ze haar zus een dikke knuffel gaf, " Nelleke dit geldt net zo goed voor Marjolein en voor mij".
Dan keek Nelleke Astrid aan en zei, "wat Marjolein betreft weet ik hoe het zit, en dat de oorzaak niet door mij komt hoewel dat wel het laatste zetje was".
"Wat jou betreft reken ik het mijzelf echter wel dubbel en dwars aan".
"Nee Nelleke het ligt niet aan jou", viel Astrid Nelleke in de rede.
In de tussentijd was Nelleke verschoond en Astrid naar de wc geweest, nu vroeg Wilma, "en jij Marjolein?"

Nu keek ik mamma aan en zuchtte, "door alle opwinding ben ik wel nat maar, ga nu op de wc poepen en verschonen".
" Hoewel ik vermoed dat ik nog niet ben uit geplast"
Dan keek Wilma mij aan en vroeg, " red je het zelf meid".
"Nee mam ik ben nu doodmoe", direct begreep Wilma dat ze snel moest handelen en dat ik lichamelijk waarschijnlijk niet echt mee zou geven.
Wel begreep ze dat haar dochter haar hulp goed kon gebruiken, met die hulp zat Marjolein al snel op de wc, waar ze zich deze keer echt goed aan de beugels moest vasthouden om te blijven zitten.
Ondanks dat ging het goed, ondanks dat ik baalde van mijn wel natte luier.
Toen mamma me even later op mijn verzoek hielp met het omdoen van een schone luier zei ze," niet alleen voor Nelleke maar, ook voor jou is dit een tegenvaller Marjolein".
Direct zei ik zo nonchalant mogelijk," nou dat valt wel mee hoor".
Hoewel ik inwendig inderdaad baalde, wilde ik dit zelfs voor mamma verzwijgen, echter bleek maar, weer eens dat ouders soms genadeloos kunnen zijn, en er daardoor zo heen prikken.
Waardoor kinderen ze het liefste achter het behang zouden willen plakken.
Mijn schaamte werd nog groter toen ze even later, terwijl ze na mijn schaamstreek te hebben getalkt de luier omhoog trok en afsloot, "jij houdt je flinker dan jij je voelt lieverd".
Direct wilde ik ook nu ontkennen maar mamma zei, "wees blij dat niet alleen jij maar, jullie alle 3 ter observatie worden opgenomen".

Nu kon ik echt niet anders dan toegeven, en nadat ook Nelleke was verschoond, en Astrid naar de wc was geweest mochten we in het winkeltje alle 3 wat leuks uitzoeken.
"Pas hierna vertrokken we definitief naar huis waar Olaf Jan-Willem en Cora direct vroegen hoe het bij Frans was gegaan.
Hoewel vooral Cora aan onze gezichten wel zag dat het tegen was gevallen.
Direct toen Anna het verhaal had verteld, kwam Olaf direct omhoog , zich met 1 hand vasthoudend aan de tafel en met de andere hand Nelleke naar zich toe trok en tegen zich aandrukte.
Om haar dan een stevige knuffel te geven, terwijl ik ondertussen stilletjes in de rolstoel naar mijn kamer beneden verdween.
In de rolstoel want door alle emotie kon ik totaal niet meer op mijn benen staan, laat staan lopen.
Aangekomen liet ik me vanuit de rolstoel op mijn bed vallen draaide op mijn buik, en nadat ik mijn hoofd in het kussen had gedrukt, begon ik onbedaarlijk te huilen.
Waardoor ik ook Olaf niet op merkte, die mij dus huilend op bed vond, en hoewel het huilen door het hoofdkussen gesmoord werd wist Olaf genoeg.
Ging op de rand van mijn bed zitten en zei, "natuurlijk baal je maar, het goeie nieuws is dat ze in die 10 dagen willen kijken of de medicatie omlaag kan".
Dan keek ik hem aan en zuchtte," ook al weet ik dat je gelijk hebt Olaf baal ik wel dat we weer achter die gesloten deur terecht komen".

Hierop keek Olaf me aan en zei," begrijp ik Marjolein maar, jullie weten ook dat ze dat doen omdat ook zij niet weten hoe jullie op verandering van medicijnen gaan reageren".
Hierop zuchtte ik nog een keer en zei" net als Nelleke ben ik hier niet blij mee, ook al vergroot het onze kans om minder of lichtere medicatie te krijgen enorm".
Dan keek mamma die ook al kwam kijken waar ik zo snel heen was me aan en zei, "wetende wat ik nu weet had het me niet verbaasd als je later alsnog met psychise klachten was opgenomen."
"Bovendien had het dan wel eens erger kunnen zijn dan nu".
Vervolgens keek Wilma beide jongens aan en zei, "laat dit voor jullie een waarschuwing zijn, en mocht er iets zijn wat je niet vertrouwd, houdt het niet voor je maar, kom er mee."

"Zodat we indien nodig direct actie kunnen ondernemen", direct zag ik dat zowel Olaf als Jan-Willem dat beloofden.
Hierna kregen we een kop koffie, en begonnen een spelletje yahtzee, maar, bijna direct na het begin ging de telefoon.
Wat Marjan bleek te zijn, even dacht ik dat ze me nodig had maar, het enige was dat ze wegens drukte, voor zowel Elza als Sofieke een oppasadres zocht.

Op zich vond Wilma dat prima maar, ze vroeg wel direct door over de verzorging van de beide meisjes.
Waar zij verwachtte dat het juist Sofieke was die veel hulp zou vragen, en Elza zich helemaal zelf zou redden zei Marjan.
"2x nee Wilma, 1 trekt Sofieke zich juist aan jou dochter op, zodat ze nu mede door Elza steeds vaker voelt dat ze naar de wc moet."
"Ook met eten drinken wassen en aankleedden is zij een stuk zelfstandiger geworden".
Dan vroeg Wilma, "ik neem aan dat Elza volledig zelfredzaam is Marjan?".
"Zo goed als Wilma, "het enige is dat zij nog bedplast en graag hulp wil bij het omdoen van haar luier als ze naar bed gaat".
Dan zei Wilma," breng ze maar, hier ik heb hulp genoeg".
Direct werd het gesprek beëindigd en werd er tegen 5 uur nog een keer koffie ingeschonken, zodat ze koffie zaten te drinken toen even later de bel ging.
Omdat Wilma naar het toilet was Cora boven de was op hing en Henk elders een vergadering had, deed Marjolein open en zag het gezelschap staan.
Aan mijn houding zag Marjan wel dat ik niet op de hoogte was van de gemaakte afspraak, en vertelde dus dat zowel zij als Irma als beide vaders weg waren.
"Daarom heb ik jou moeder om hulp gevraagd Marjolein".
Dan riep ik naar boven en riep, "mam Marjan staat hier en zegt dat ze Sofieke en Elza hier komt brengen".
Nu hoorde ik Cora uit de keuken en mamma van boven komen, waarbij Wilma halverwege de trap Marjan en de beide meisjes begroete.
Inmiddels hadden zowel Elza als Sofieke door dat het allemaal even duurde waardoor Sofieke inmiddels weer had geplast.
Niet alleen Sofieke maar, ook Elza kon het al snel niet meer houden, waardoor ook zij al snel een volle luier had.
Iets wat niet alleen Marjan en Wilma maar, ook Sofieke en ik opmerkten, wat Marjan deed opmerken, "zo te merken moet er hier hoognodig iemand verschoond worden".
Dan keek Elza Marjan aan en zuchtte, "ja mamma ik kon het niet meer ophouden".
Direct daarna keek Marjan naar Sofieke, maar, voor ze wat kon vragen zei die al, "alleen maar, een paar kleine plasjes".
Dan was Wilma beneden keek ik haar aan en vroeg, " krijgen we 2 logés ?"
"Ja Marjolein zowel Irma als Marjan zochten allebei oppas voor vanavond en vannacht, dus vandaar".
Ondertussen merkte ik de toestand van de luiers van beide meiden op waarop ik zei, "kom dan gaan we naar boven om jullie spullen op te ruimen en te douchen".

Om vooral Sofieke te stimuleren zei ik direct ja toen Elza vroeg of ze Sofieke mocht verzorgen.
In de hoop dat Sofieke straks Elza wilde verzorgen, en misschien ook mij wel.
In de badkamer begon Elza direct Sofieke uitte kleedden wat met de schoenen sokken en t shirt geen punt was maar, de mooie rok van Sofieke bleek voor Elza toch wat moeilijk.
Toch lukte haar ook dat net als de romper en luier van Sofieke.
Toen Elza even later de luier onder Sofieke vandaan trok bleek dat Sofieke alleen een beetje had geplast.
Direct stond Sofieke op en liep naar de wc om te poepen, wat ook deze keer goed ging maar, tot haar grote opluchting plaste ze ook nog meer.
Vervolgens stapten de meisjes samen onder de douche, om elkaar op speelse wijze te wassen.
Terwijl ik ondertussen op de wc ging plassen, en dan zag dat ik toch ook al in mijn luier had geplast
Toen 5 minuten later de meiden lekker schoon onder de douche weg stapte en ik vroeg of ik moest helpen met afdrogen en aankleedden, zei zowel Elza als Sofieke, "nee hoor wij helpen elkaar".
Ook al duurde het bijna 10 minuten voor ze elkaar helemaal hadden afgedroogd het lukte ze toch maar mooi.
Dan wilde Elza Sofieke die inmiddels op mijn bed lag de luier omdoen, en zei ik direct, "toe maar, Elza".

Terwijl Elza driftig bezig was, zag ik wel dat ze bijna de talkpoeder vergat, maar, toen ik haar daar op wees pakte ze dat direct op.
Al snel daarna was Sofieke klaar en ruilden de meiden van plaats.
Direct begon Sofieke Elza te verzorgen, wat ook nu heel goed ging. toen de meisjes klaar waren en naar bed wilden gaan vroeg ik, " gaan jullie mee naar beneden wat drinken, direct zag ik Elza naar de klok kijken die 5 over 7 aan gaf, en hoorde haar zeggen, " nee Marjolein het is al 5 over 7 en van mamma had ik al om 5 voor 7 in bed moeten liggen en om 7 uur gaan slapen, we zijn dus al te laat".
Nu keek ik toch wel even erg verbaasd, want dat Elza al kon klok kijken! .
Niet alleen dat, maar, nog meer dat ze dat ook braaf op tijd naar bed ging, ongelofelijk nu herinnerde ik mij dat toen ik op die leeftijd om 7 uur naar bed moest ik altijd tijd probeerde te rekken.
Iets wat me in het weekend nog wel eens wilde lukken.
Dan probeerde ik nog een keer de meiden mee naar beneden te krijgen, wat me na een korte aarzeling wel lukte.
Beneden gekomen vroeg Wilma wat ik wilde drinken, waarop ik aangaf dat ik koffie wilde, dan vroeg ze dat ook aan Sofieke en Elza waarop Sofieke zei dat ze bosbessenthee wilde.
Elza echter, zei "ik wil ook koffie".
Dan vroeg Wilma, " heb jij wel eens eerder koffie gehad Elza?".

Hierop schudde het meisje van nee, waarop Cora zei, "maak er net als bij Olaf en Jan-Willem maar, cappuccino van".
"Dan kijken we wel of de kleine meid dat lekker vindt".
Terwijl Cora de cappucino voor Elza bereidde keek die Cora verontwaardigd aan en zei dan, "ben niet klein ik ben al bijna 6".
Ongewild moesten Olaf Jan-Willem en Marjolein lachen, ook dit leverde direct een boze blik van zowel Elza als Sofieke op.
Ondertussen had Elza een mok cappuccino gekregen, waarvan ze smakelijk zat te drinken.
Dan keek Olaf Elza en Sofieke aan en vroeg eerst, "hoe smaakt de cappuccino Elza?".
Ondertussen zag Olaf dat Elza de mok bijna leeg had, dan zei ze "heerlijk" en, terwijl ze Cora aankeek vroeg ze.
"Mag ik nog een cappucinjo Cora?".
Dan keek Cora Elza aan en vroeg," vond je het lekker Elza?"
" Heerlijk Cora", "nou kijk eens aan lieverd", en gaf Elza de 2e mok Cappuccino aan terwijl Marjolein naar de wc snelde.
Helaas voor haar hadden zowel Elza als Sofieke zoveel indruk op haar gemaakt dat ze nog wel voelde dat ze moest plassen maar, nauwelijks was ze onderweg of haar plas liep er al uit.
Erger was dat ik ook ineens voelde dat ik moest poepen, en voor ik het echt besefte openden ook die sluizen zich al, waardoor ik binnen een minuut mijn luier vol poepte.
Hoewel ik het wel probeerde kon ik me niet meer inhouden en mopperde dan, "bah kleine meid".
Nu twijfelde ik even wat te doen maar, besloot dan om me in de badkamer te verschonen, en terwijl ik doorliep naar de badkamer, ging beneden opnieuw de deur open.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 96 HET SCHOOLREISJE

Direct hoorde ik mamma, "heb je hulp nodig Marjolein?".
Direct wilde ik dat aanbod afslaan maar, bedacht me en zei, " liever niet maar, die 2 kleine snotaapjes hebben zoveel indruk gemaakt dat ik op ben".
"Dus graag".
Terwijl Wilma me hielp vroeg ze, "Marjolein wie bedoel je eigenlijk met snotaapjes?"
"Elza en Sofieke natuurlijk, hoe die met zijn 2en Tamara verzorgden zonder ook maar, 1keer een vies gezicht te trekken, terwijl er genoeg groten waren om dat vieze klusje op te knappen maar, Elza en Sofieke bleven volhouden".
"Eerlijk is eerlijk het ging ze goed af maar, 1 had ik dit totaal niet verwacht, en dan vooral Sofieke die aangaf dat ze heel goed besefte hoe Tamara zich moest voelen".
Terwijl het gesprek vorderde was Wilma bezig om haar dochter grondig te wassen wat door de emotionele rollercoaster die het gebeuren bij mij had veroorzaakt nog niet mee viel.
Uiteindelijk lagen Elza en Sofieke om half 8 in bed en volgde ik nog geen 10 minuten later.
Nadat ik nog mijn medicatie had gehad, sliepen niet alleen Elza en Sofieke bijna direct maar, viel ook ik bijna direct in slaap.
Dit was voor Wilma rede om Olaf en Jan-Willem te manen zachtjes te doen als ze zo dadelijk naar bed gingen, wat beide braaf beloofden.

Uiteindelijk lagen ook zij om half 9 in bed.
De volgende morgen, Maandag begonnen we aan de laatste 3 weken voor de zomervakantie, wat vooral te merken was aan het feit dat er bijna geen toetsen meer waren, en de ene na de andere klas op schoolreisje ging.
Ook voor onze klas was het vrijdag zo ver, waarddoor zich in de loop van de week groepjes begonnen te vormen.
Doordat elk clubje Olaf en Marjolein erbij wilde hebben, besloot juf Jolanda om Vrijdag de hele club bij elkaar te houden.

DE GROTE DAG

De betreffende ochtend begon de pret al op het schoolpein, wat in de bus richting Arnhem in alle hevigheid werd voortgezet.
Omdat we bij voorbaat al wisten dat het een lange dag vol indrukken zou worden, was tegen onze zin besloten dat we de hele dag gebruik zouden maken van onze duwrolstoel, en beide de rollator thuis zouden laten.
Dit vooral tegen de zin van Marjolein maar, uiteindelijk kon ze niet anders dan zich er bij neerleggen.
Ondanks dit was er dikke pret begonnen zo gauw als ze op weg waren.
Aangezien het een betrekkelijke korte rit was, stonden ze al snel voor de verkeerslichten waar ze linksaf moesten richting de dierentuin.
Op dat moment stote Olaf Marjolein aan en wees naar een bus die van de andere kant kwam, en rechtsaf wilde slaan.
Zodat het erop leek dat die ook richting het openluchtmuseum of de dierentuin zou gaan.
Toen we even later achter die bus reden bleek dat ook die richten Burgerszoo ging.

Om het nog gekker te maken parkeerden beide bussen naast elkaar, al snel zagen we dat de achterdeur open ging en hoe de rolstoelers eruit werden gehaald.
5 minuten later waren wij er ook allemaal uit, en zetten we koers naar de kassa, op het moment dat we bij de kassa stonden zagen we dat bij de kassa naast ons uitgerekend onze oude klas stond, wat Olaf en mij deed zuchtten, "krijg nou wat!".
Dat vingen zowel Frieke Kees en Jeroen direct op, waarop Jeroen vroeg," wat is er toch?"
Hierop keken we ze aan en zei Olaf, " naast onze bus staat de bus van onze oude school", "nou wat dan nog?", vroegen Wilma en Martine.
"Nou sterker nog, volgens ons staat onze oude klas in de rij voor de kassa", ging ik door.
Toen Carlijn Martine en Petra eens goed keken en telden, telden ze maar 8 leerlingen, wat ze naar Olaf en Marjolein deed kijken en Carlijn opmerkte, "ik tel maar 8 leerlingen waar zijn de anderen ?".
"Welke anderen?", was de wedervraag van Olaf.
"Nou een klas met maar 8 leerlingen is wel een hele kleine klas".
Niet snappend wat ze bedoelden keken Olaf en Marjolein de meiden aan en vroegen, " hoe bedoelen jullie?".
Gelukkig had juf Jolanda het wederzijdse onbegrip door, en zei, "kom dan gaan we in het restaurant koffie drinken".
Voor het echter zo ver was hadden een paar leerlingen van de mytylschool Olaf en mij herkend, en wilden direct weten hoe het met ons ging.

Hierop keek juf Jolanda naar de begeleiders van de andere groep, om erachter te komen wie de meester of juf was.
Dat zagen wij ook maar, voor we wat konden zeggen, zagen we onze oude juf op ons afkomen en ons begroeten.
Dan stelde ze zich aan onze juf voor en die zei bijna direct," kom voor we het park in gaan, gaan we eerst koffie of thee drinken".
Onderweg naar het restaurant zagen we direct hoe beide groepen zich vermengen, wat bij aankomst in het restaurant voor problemen zorgde.
Wat vooral kwam omdat we met de 2 klassen samen, 7 rolstoelen bij ons hadden.
Dit deed Olaf en Marjolein elkaar aankijken, en zonder dat ze iets zeiden wisten Miranda Jeroen en de rest van de klas genoeg.
Daarop keken Miranda als haar moeder ons aan en zeiden," doe maar, niet".
Echter eigenwijs als we waren, trokken we ons aan de rolstoelen van Reina en Johan uit onze oude klas omhoog. en stapten op de gereserveerde tafel af.
Waar we allebei op een gewone stoel gingen zitten, en hoewel onze oude klas mij nog lopend had gekend hadden ze dit niet verwacht.
Wat direct een vragenvuur deed losbarsten maar, dat werd direct door beide juffen afgekapt, "dat doen we een andere keer".

Nu was de vraag, houden we ons aan de afspraak met de dierentuin, of voegen we de groep samen?
Uiteindelijk besloten Trudie en Jolanda om de groepen samen te voegen en vervolgens weer in 2 groepen van gelijke grote te splitsen.
De bedoeling was dat de eerste groep in de ochtend de bush zou bezoeken en de andere groep op safari zou gaan, om na de lunch te wisselen.
Bij de safari lag de nadruk op zebra's Gnoe's en de neushoorn cheeta of de leeuw terwijl bij de bush de nadruk lag op verschillende vogels Capybara's wat het grootste levende knaagdier is en Breedschildkaaiman die daar hun leefgebied hebben.
Na nog wat drinken en een toilet bezoek, waarbij het onze oude klas opviel dat Olaf en ik zo goed als droog en schoon waren.
Waren we zo ver om het park in te gaan.
Waarbij het Pim Paul Jeroen Mirte en Miranda al snel opviel dat dat er zeker 2 lopers uit onze oude klas waren die moeite hadden met lopen op het glooiende terrein.
Ook ons was al opgevallen dat Willemien en Bastiaan slechter liepen dan een jaar geleden.
Dit ziende stelden Olaf en ik voor dat zij onze plek zouden innemen en wij hen zouden duwen.
Dat hoewel zowel Olaf als ik wisten dat het ons veel kracht zou kosten.
Toen we dat lieten merken keken Mirte Miranda Pim en Paul ons aan en zeiden, " wat dachten jullie van ons dan?".

"Normaal geen probleem maar, dit gaat continu omhoog en omlaag, dus kunnen we jullie hulp goed gebruiken dame en heer".
Dan dachten zowel Olaf als ik dat ze bedoelden afwisselen maar, dat was niet het geval maar, de bedoeling was juist om samen te duwen.
Tot onze verbazing ging dat best lekker, ondanks het glooiende terrein hier hielden we het zo best een behoorlijke tijd vol.
Dit kwam ook doordat er overal bankjes stonden om even te zitten.
Ondertussen hadden we veel gezien en geleerd, en was het intussen kwart voor 12, wat betekende dat het tijd was om een toilet op te zoeken, en om daarna te gaan lunchen.

Al snel merkten Olaf en ik dat onze klas dacht dat alle leerlingen in onze oude klas spastische en incontinent waren, wat natuurlijk niet het geval was.
Toen juf Jolanda dat merkte zei ze direct, " daar zullen we in de laatste weken nog wat aandacht aan besteden".
Deze opmerking werd ook door Trudie opgevangen die daar direct op in ging.
"Goed idee Jolanda dat zou ook wel goed zijn voor mijn leerlingen."
Dit zei ze echter buiten gehoorafstand van ons.
Dan zei Trudie, "het probleem is alleen dat wij niet veel tijd meer hebben aangezien wij volgende week vrijdag om 3 uur vakantie hebben".
"Aangezien wij onder zuid en jullie onder Midden Nederland vallen".
"Een ander punt is dat bij ons de meeste leerlingen niet in de buurt van school wonen maar, nog best een stuk met een busje moeten reizen".
Hierop keek Jolanda Trudie aan en zei, "dat hebben Olaf en Marjolein mij ook al verteld".
"Ook hun ouders lieten dat al merken, vooral omdat ze nu na school veel minder moe zijn als in het vorige schooljaar".
"Het enige nadeel nu is dat waar de fysio eerst onder schooltijd was, ze daar nu na schooltijd nog naar toe moeten".
"Ja elke voordeel heeft een nadeel", lachte Olaf nu.
Uiteindelijk besloten de juffen om Maandag en Dinsdag een gezamenlijke les op onze oude school te houden, iets wat ze voor ons nog even stil hielden.
Na de lunch ruilden we van route en weer keken beide klassen hun ogen uit.
Tot mijn maar, ook Olaf zijn verbazing vermengden ook nu beide klassen alsof dat zo hoorde.
Door de totale ontspanning en daardoor best hoge tempo lagen we ver voor op schema, zodat de juffen besloten om nog 1 gezamenlijke rondleiding voor de ocean aan te vragen, een aanvraag die direct werd ingewilligd.

Vooral doordat we met beide klassen samen gingen bestond de groep uit bijna 40 personen.
Ook nu bleek de keuze een schot in de roos te zijn.
Tegen kwartvoor 5 kondigde juf Jolanda ons vertrek aan, ook Trudie bereide haar klas voor op het vertrek terug naar school en naar huis.
Binnen 10 minuten zaten we in de bus, en al snel op de weg richting huis maar, bij de volgende verkeerslichten waar we rechtdoor moesten sloegen we linksaf richting een achter een benzinestation gelegen restaurant.
Dit was al een grote verassing maar, die werd nog groter toen we parkeerden, weer naast de bus van de mytylschool.
Die duidelijk de verkeerde kant op waren gereden aangezien de school vanaf de dierentuin gerekend richting de stad was en niet zoals nu bij de stad vandaan reden.
Binnen gekomen bleek onze oude klas er al te zitten, eerst dachten Olaf Nelleke en Marjolein dat wij ergens anders zouden gaan zitten maar, tot verbazing van ons maar, ook van Paul zei juf Jolanda," schuif maar, bij de oude klas van Olaf en Marjolein aan".
Zo gezegd zo gedaan.
Dit gezegd hebbende ontstond er een probleem, want naast de 4 rolstoelen van de mytylschool waren ook wij met 4 rolstoelen.
Wat betekende dat het allemaal wel erg krap werd, echter was dit voor Marjolein maar, ook voor Olaf een uitdaging.
Om weer eens te laten zien wat ze konden, als eerste zette Marjolein haar rolstoel aan de kant stapte uit en stapte hier en daar steun zoekend aan stoelen haar weg naar een zitplaats.
Hoe dan ook het lukte me ook nu weer, wat aan de gezichten van mijn oude klasgenoten te zien hun verbaasde.
Die verbazing werd nog groter toen Olaf mijn voorbeeld even later volgde, het blad van zijn rolstoel opzij schoof en uitstapte.
Zonder rollator was het voor Olaf echter bijna niet te doen maar, hij moest en zou laten zien wat hij kon.
Direct toen ze het zagen gebeuren schoten Jeroen en Paul toe om te ondersteunen maar, een paar begeleidende ouders hield ze tegen," ho stop laat ons maar".
"Ja maar", wilden de jongens protesteren, "jongens luister, iedereen is moe en als het misgaat", begon juf Jolanda.
Hierop gingen de beide jongens een beetje morrend weer zitten.
Ondertussen hadden Olaf en ik het door ons gehoopte effect al bereikt.
Het eten zelf ging prima, iedereen kon zich vanavond zelf redden, ook al hadden Olaf Jan-Willem Nelleke en ik wel een slab voor.
Ook Willemien Sanne en Joran uit onze oude klas hadden een slab voor.

Waarbij Joran en Willemien vanavond zelfs bij het pizza eten geholpen moesten worden.
Direct viel mij op hoe ze zich daarvoor naar onze klasgenoten schaamden.
Direct keken Carlijn en Frieke ze aan en vertelden dan hoe ze aan Olaf mij en een Jan-Willem die snel lichamelijk achteruit was gegaan hadden moeten wennen.
"Intussen kijken we niet meer zo snel op van hulpvragen maar, nog minder van jullie zelfstandigheid", voegde Carlijn de hele groep rondkijkend er aan toe.
Dat deden beide groepen even later echter wel toen Olaf en ik ons aanboden om Joran en Willemien te helpen met eten.
Toen juf Jolanda dat zag wilde ze het direct afraden en zei, "ik zou het al geweldig vinden als jullie je na deze vermoeiende dag zelf kunnen redden"
Echter eigenwijs als we waren zetten we allebei door, wat gelukkig goed ging.
Zo vloog ook het gezamenlijke diner voorbij, en voor we het wisten moesten we naar de bussen en echt naar huis.
Waar we tegen half 8 aankwamen, waarbij de meeste zich vlakbij school weer onder de banken wilden verstoppen.
Deze keer verbood Jolanda dat echter," niets daarvan, dat spelletje kennen we nu wel".
Uiteindelijk bleef iedereen netjes zitten tot we bij school aankwamen waar de meeste ouders al stonden te wachten.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 97 HET TUSSENLIGGENDE WEEKEND

Thuisgekomen ratelden Olaf en Marjolein continu door elkaar heen, totdat Henk zei, " en nu even stil want zo is er niets van te verstaan".
Even later begon Marjolein opnieuw, nu begrepen Henk en Wilma wel dat Olaf en Marjolein hun oude klas tegen het lijf waren gelopen.
Wat tot gevolg had gehad dat beide klassen de rest van de dag samen waren opgetrokken.
Waarna Olaf vervolgde," dan had je die gezichten van Pim Paul Miranda Jeroen Mirte en de rest van onze huidige klas moeten zien toen ze bij onze oude klas maar 8 leerlingen telden, en vervolgens vroegen waar de andere leerlingen waren".
Dan zagen we dat Wilma, dat wilde uitleggen maar, Olaf vertelde al verder, "nadat we samen koffie hadden gedronken in het restaurant waar juf Jolanda aan onze klas uit had gelegd hoe het kwam dat onze oude klas zo klein was, hierop besloten juf Jolanda en juf Trudy om beide klassen samen te voegen, om deze dan in 2 gelijke groepen te verdelen", vervolgde Olaf
Ondertussen nipten we van de koffie, en toen we dat ophadden spoorde Wilma ons alle 3 aan om te douchen en naar bed te gaan aangezien het een vermoeiende dag was geweest.
Dan keek Wilma mij( Marjolein) aan en zei." laat ik vanavond maar, met jou beginnen Marjolein, want hoewel ik zie dat je het niet wil toegeven, ben je toch wel erg moe lieverd".

Om dan te vervolgen," dat jij en Nelleke mee waren na de opname, mag je gerust bijzonder noemen Marjolein".
"Ja dat wel mamma maar, toch", ondertussen dronk ik mijn mok leeg en keek op de klok, die bijna 8 uur aan gaf, en gaapte eens achter mijn hand .
Hopende dat het niet opviel maar mamma, had aan een half gebaar genoeg om te weten hoe ik me voelde, iets wat ik eigenlijk wilde ontkennen maar, mamma liet zich niet foppen, en hielp me op te staan, direct was ook aan mijn luier te merken dat ik moe was.
Wat ik ook aan de anderen liet merken, door onbewust een vies gezicht te trekken.
Bij de deur gekomen zag ik nog net dat ook Olaf naar de deur kwam en hoorde hem zeggen dat ook hij ging douchen en vervolgens naar bed ging.
Direct keek Wilma hem aan en zei, "dat is goed, kom maar, direct mee".
Hoewel ook Olaf nat maar, ook goed moe was, was hij niet alleen in staat om vanavond zichzelf te verzorgen, maar, ook om mij uitte kleedden en me te verlossen van mijn vieze luier, zonder een spier te vertrekken.
Dat hij in staat was om zichzelf te verzorgen, zag ik nadat mamma mij de tanden had gepoetst en ze me naar bed hielp.
Wat me ondertussen verbaasde was dat Olaf deze keer tijdens het douchen rechtop stond, terwijl hij meestal echt moest zitten om niet te vallen.
Ondertussen bracht mamma me naar bed, waar ze me mijn nachtmedicatie gaf en instopte na nog een paar keer draaien viel ik bijna direct in slaap.

Zo zag ik niet dat Olaf zich deze avond helemaal zelf had gewassen, en afgedroogd iets wat hem maar, zelden helemaal lukte.
Zelf zijn luier omdoen was vanavond te veel van het goeie maar, romper pyjama en tanden poetsen lukte nu wel.
Dat zorgde ervoor dat ook Olaf om half9 in bed lag en bijna direct in slaap viel.
Zo hoorden we beide niet dat tegen 9 uur de bel ging en juf Jolanda voor de deur stond, laat staan dat we hoorden dat ze de plannen voor Maandag en Dinsdag uit de doeken deed.
Toen Wilma vroeg of juf Jolanda wist dat onze oude klas ook vandaag naar de dierentuin zou komen zei juf Jolanda," nee dat begreep ik pas uit de reacties van Olaf en Marjolein toen we voor de verkeerslichten stonden."
"Daarover gesproken, dat is ook de rede dat ik vanavond hier ben, want het heeft er toe geleid dat we maandag en dinsdag weer met de klas naar Arnhem gaan, maar, dan naar de oude klas van Olaf en Marjolein , zodat al mijn leerlingen kunnen zien en ervaren hoe ze daar werken maar, ook hoe die school eruitziet".
Direct zei Wilma," leuk idee Jolanda,"
Die zei direct, "Wilma zeg nog maar niets tegen Olaf Marjolein en ook niet tegen Jan-Willem, ze merken het maandag op school wel".
Hierna vertrok Jolanda en gingen Cora Wilma en Henk naar bed.

De volgende morgen waren Olaf en Jan-Willem er tegen 9 uur uit, en zaten ze tegen 10 uur aan het ontbijt, terwijl Marjolein nog niet wakker was maar, nog vrij onrustig sliep.
De hele situatie van gister met de oude school had veel indruk gemaakt, zodat haar hoofd vol zat en haar lichaam helemaal leeg was.
Iets wat ook Wilma opmerkte toen die Marjolein tegen half elf kwam wekken.
Direct merkte ze dat ondanks dat het schoolreisje haar dochter goed had gedaan, het toch een aanslag op de psychise stemming van haar dochter was geweest.

Toen ik even later goed wakker en bij de pinken was, zagen mamma en Olaf dat ik me zelf op mijn kop wilde geven, waarop Wilma direct ingreep.
"Ophouden Marjolein, dat jij gister mee kon was al geweldig net als een paar weken geleden met die excursie".
Nu keek mamma me recht in de ogen en zei" maar, dat betekend niet dat je nu volledig hersteld bent".
"Want ook die opname over 5 weken is niet voor niets lieverd maar, juist omdat Frans voorzichtig tewerk gaat Marjolein".
"Bovendien was de onverwachte confrontatie met jullie oude klas leuk en had die een positief effect maar, hoe je het ook went of keert het heeft ook veel energie gekost".
"Eigenlijk meer dan jij op dit moment aan kunt".
"Daarom stel ik voor dat jij vanmiddag thuis blijft, want de komende 2 weken zijn al intensief genoeg".
Dat laatste snapte ik ook wel, en dan wist ik nog niet eens wat me maandag en dinsdag te wachten stond.
Bijna direct na dit verhaal zag mamma dat ik diep zuchtte en mopperend akkoord ging, ook al wist ik dat ze gelijk had.
Bovendien zag ze dat ik huilde toen Mirte en Miranda tegen 1 uur Olaf en Jan-Willem kwamen halen maar, weer een beetje lachte toen ik van de meiden als troost een dikke knuffel kreeg.
Toen die 1x waren vertrokken stelde mama voor om mij te verschonen en in bed te stoppen.
Hoewel ik eigenlijk niet wilde bleek het een verstandig besluit te zijn, want nauwelijks lag ik in bed of ik sliep al om tegen 3 uur wakker te worden van gerucht aan de voordeur.

HET BEZOEK

Aan de stemmen te horen stonden Marjan Elza en Sofieke voor de deur.
Bijna direct zat ik op de rand van het bed om dan te merken dat ook mijn luier deelde in de vermoeidheid.
Eerst dacht ik dat ik alleen goed nat was maar, toen ik met veel moeite en volledig steunend op de rollator opstond en naar de deur strompelde, rook en voelde ik dat ik gepoept had, en kon ik een gemeend " bah viespeuk", niet meer onderdrukken.
Bijna direct terwijl ik door strompelde hoorde ik voetstappen dichterbij komen.
Toen ik opkeek zag ik Marjan staan met Elza en Sofieke naast zich.
Nu keek ik mamma aan en wilde vragen wat er was maar, halverwege mijn vraag viel Sofieke me in de rede en zei, "dat ruik je toch jij moet een schone luier Marjolein".
Direct keek ik haar aan en wilde zeggen, "effe dimmen Sofieke" maar, intussen keek Irma haar dochter aan en zei ook al dat Sofieke haar mond moest houden.
Toen Irma echter vroeg wat Sofieke had willen zeggen, keek die verontwaardigd haar moeder aan en zuchtte dan, "dat zie je toch, Marjolein moet verschoond worden want ze heeft een vieze luier"
Dan keek ik haar aan en zei, " dames Sofieke heeft gelijk ik ben door gisteren zo moe dat ik vandaag niet alleen alle activiteiten heb laten vallen maar, heb net ook anderhalf uur geslapen, en helaas vandaag totaal geen controle over mijn blaas en darmen".
Direct zag ik dat de meisjes op het punt stonden om mij te verschonen en waar ik wel wist dat zij hun handjes niet omdraaiden om Tamara of mij te verschonen, probeerde ik het toch uit hun hoofdjes te praten, ook deze keer tegen beter weten in.
Dus liet ik ze zuchtend hun gang gaan, en zag ook nu dat ze direct toen ik op de commode lag ze direct begonnen, en ook nu slaagden ze met glans.
Nauwelijks was ik schoon of ik zag Sofieke hard naar de wc lopen, en zich van onder uitkleden maar ook nog dat ze op de wc ging zitten.
Om dan te horen dat ze zowel haar kleine als grote boodschap bewust liet gaan.
Dat ze trots was dat ze dit nu ook kon, zei ze even later met stralende ogen, dat ik die opmerking oppakte als vervelend liet ik maar, even zo, omdat ik het heel goed begreep besloot ik maar, niets te zeggen.
Toen we even later met zijn drietjes de kamer in kwamen, zagen mama Cora Irma en Marjan aan Sofieke haar vrolijke en mijn sombere gezicht wel hoe het er voorstond, en Irma begreep wel zo ongeveer wat Sofieke had gezegd.
Hierop keek Irma me aan en zei, "Marjolein Sofieke bedoeld het niet zo gemeen hoor maar, ze is nog steeds trots dat ze het vaak niet in haar luier maar, op de wc doet"
Dan keek ik Irma aan en zei, " dat snap ik best maar, daarom baal ik wel van me zelf, ook al weet ik dat ik nog steeds kwetsbaar ben en dat het schoolreisje vermoeiend was".
Terwijl wij door babbelden zaten Elza en Sofieke aan de grote tafel 4 op een rij te spelen, wat ze tot mijn verbazing goed konden.
Dan keek ik op de klok en zag dat het inmiddels 4 uur was wat betekende dat over een uurtje Olaf en Jan-Willem weer terug kwamen.
Wat voor Irma en Marjan aanleiding was om te vertrekken, dit tot verontwaardiging van de beide meisjes.
Helemaal toen ze hoorden dat wij vanavond patat zouden eten, uiteindelijk werd besloten dat ze beide mochten blijven eten en zelfs slapen, aangezien het toch weekend was.

Toen dat besluit was gevallen keek Marjan mij aan en zei," behalve als jij het niet aan kunt Marjolein".
Deze opmerking stelde me voor een dilemma, want aan de ene kant zat ik er helemaal door heen maar, aan de andere kant vond ik het ook geweldig hoe die 2 kleintjes hielpen om mij te verzorgen, en Elza ook Sofieke steunde.
Dit bedenkende grapte ik, "laat ze hier maar blijven op voorwaarde dat zij mij helpen met eten, daarna in bad doen, en tot slot zorgen dat ikke om 7uur in mijn bedje lig."
Van vooral dat laatste zag ik Sofieke verbaasd en vertwijfeld opkijken en hoorde haar vragen," 7 uur is toch onze bedtijd mamma?".
Dan keek Cora haar aan en zei, "ja Sofieke maar, Marjolein is na het schoolreisje van gisteren zo moe dat ze nu echt haar rust moet pakken".
"Want anders gaat het vooral door haar psychise klachten mis".
Voor Sofieke verder kon vragen vertelde Cora haar in Jip en Janneke taal wat er met Nelleke en mij was gebeurd, en wat dat voor nu betekende.
Waarna Sofieke knikte dat ze het begreep, ondertussen hadden we het eten bijna op, en nog 5 minuten later waren we klaar. waarna ik direct naar mijn kamer ging.
Hier waren het inderdaad Elza en vooral Sofieke die me verschoonde en aankleedde, waarna ik mijn tanden poetste en van mamma mijn medicatie voor de nacht kreeg.
Dan deed ik het licht uit draaide een keer deed mijn ogen dicht en sliep bijna direct.
Korte tijd later na allebei nog een beker appelsap te hebben gehad gevolgd door Elza en Sofieke, die tegen 8 uur bijna direct in slaap vielen.
Waar Jan-Willem en ik onze luiers op en top ongemerkt vulden maar, Olaf vannacht alleen plaste, werd Sofieke tegen half3 wakker omdat ze haar blaas voelde.
Toen ze bij de badkamer kwam zag ze dat er licht brandde maar, ze schrok pas echt toen ze een stem uit de badkamer hoorde, die vroeg wie er was.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 98 TUSSEN LIGGENDE WEEKEND 2

Uiteindelijk bleek het Wilma te zijn, die direct vroeg of ze Sofieke moest helpen.
Even aarzelde Sofieke maar, zei dan, " ja graag anders doe ik het alsnog in mijn broek".
Toen Sofieke op de wc zat, vertelde Wilma dat ze het van Marjolein ook nog steeds ongelofelijk vond, vooral omdat alle dokters die ze door de jaren heen hadden gehad, stuk voor stuk hadden gezegd dat zoiets onmogelijk was, zowel over het lopen van vooral Olaf maar, ook het ophouden van hun behoeftes.
"Toch lukt dat bij vooral Marjolein maar, ook Olaf steeds beter", vervolgde Wilma.
Ondertussen was Sofieke klaar, en nadat ze haar billen had afgeveegd hielp Wilma Sofieke met haar luier en stopte haar weer lekker in.
Nauwelijks was Wilma vertrokken of Sofieke sloot haar ogen draaide wat en sliep alweer, om zondagochtend net als Elza tegen 8 uur weer wakker te worden.
Waarbij ze merkte dat ze later in de nacht toch nog in haar luier te hebben geplast.
Toen Elza wakker werd merkte die dat ze vannacht al slapende had gepoept, iets wat maar, zelden meer gebeurde.
Doordat de meisjes merkten dat voor de rest iedereen nog sliep maar dat het laat genoeg was om op te staan, zei Elza, "kom Sofieke we gaan lekker douchen en aankleedden".
Nog terwijl Elza aan het woord was, zag ze Sofieke stralen, en hoorde dat Sofieke terug fluisterde, " ja is goed, kom mee".
In de badkamer wilde Elza Sofieke helpen maar, liet Sofieke direct merken dat ze het prima zelf kon vandaag.
Toen ze om half 9 klaar waren, slopen ze samen naar beneden, toen ze langs de slaapkamer van Marjolein kwamen, merkte Elza direct dat Marjolein onrustig sliep.
Kijkend naar Marjolein en eens snuivend merkte Sofieke dat Marjolein vanochtend een vieze luier had.

Dan keek Sofieke Elza aan en Elza Sofieke en zei Elza dat ze van Marjan begrepen had, dat het met het ziek zijn van Marjolein te maken had,
Ondertussen liepen de meisjes de keuken in, waar ze koffie en thee zetten en brood smeerden, wat Sofieke tot verbazing van Elza goed afging
Terwijl ze rustig doorsmeerde vertelde Sofieke, "sinds jij mij dit hebt geleerd smeer ik thuis ook bijna altijd mijn eigen brood."
"De eerste keer dat ik thuis een mes pakte keken pappa en mamma vreemd op, waarbij het niet veel had gescheeld of ik had een tik op mijn vingers
gehad".
"Tot hun verbazing zagen ze al snel dat het me echt lukte, sindsdien doe ik het bijna altijd zelf".
Al pratend smeerden beide meisjes rustig door toen ze klaar waren en alles op tafel stond, merkte Sofieke dat ze nodig moest poepen.
Wat ook Elza merkte en die vroeg direct, lukt dat Sofieke?"
Maar, Sofieke was al weg, en hoewel ze op tijd was, merkte ze dat de eerste remsporen al in haar luier zaten.
Hier baalde het meisje van, hoewel de hoofdmoot in de wc eindigde, iets wat ook Elza merkte aan de zucht die Sofieke liet ontsnappen.
Waarop Elza vroeg, "gaat het Sofieke?"
"Ja hoor maar, toen ik naar de wc moest was ik bijna te laat, want de eerste remsporen zaten al in mijn luier, en de rest in de wc pot viel, was er toch poep in die stomme luier gelopen".

Aan haar gezichtsuitdrukking zag Elza dat Sofieke dat vies vond maar, bleef er rustig onder, keek Sofieke aan en zei, "kom op Sofieke schone luier om, dan kunnen we de rest wakker maken."
Direct zei Sofieke dat ze al een schone luier om had, en reageerde Elza, "nou dan kunnen we direct de rest wakker maken".
Binnenkomend bij Olaf en Marjolein merkten ze direct dat ook Marjolein in haar slaap had gepoept, toen Sofieke haar wekte, merkte Sofieke direct dat ook Marjolein zelf merkte dat ze in een poepluier lag, en baalde.
Nog meer baalde ze toen ze aan alles merkte dat ze een slechte dag had, en bij alles hulp nodig had.
Terwijl hoewel Olaf vanochtend ook een vieze luier had, was hij vandaag wel in staat om zelf te douchen aan te kleedden en zelf te eten.
Dan wilde Marjolein haar moeder of Cora roepen om hulp maar, beduide Elza en Sofieke dat ze stil moest zijn en zei Sofieke, " wij zullen je van je vieze luier af helpen douchen en aankleedden.".
Dan keek ik de meiden aan lachte wat en zei," dat vindt ik lief van jullie maar, daar vindt ik jullie nog wat te klein voor".
Direct zag ik dat dit laatste voor de meisjes een belediging was, en begreep ik dat ik ze beter het voordeel van de twijfel kon geven.
Tot mijn verbazing, bleek nadat ik met moeite de badkamer beneden had gehaald dat, toen ik me zelf wilde uitkleedden hoewel ik wel voelde dat ik de energie niet had, ik Elza maar, vooral Sofieke onderschatte, want in de badkamer dwongen de meiden me om op het douchébed te gaan liggen zodat ze mij konden uitkleedden en wassen.
Zodra ik lag begon vooral Sofieke op haar gemak aan de voor haar best grote klus, alsof ze nooit anders gedaan had.
Ongemerkt was ik ineens uitgekleed en was de vieze luier in de emmer verdwenen, en waren Elza en Sofieke mij aan het wassen.
Want hoewel Tamara zoiets wel eens verteld had, en ook Marjan al had laten merken dat dit haar verbaasde wat betreft Elza had ik dit niet verwacht.
Juist omdat Sofieke zelf veel te goed wist hoe en vieze luier aanvoelt.
Toen de meisjes me even later hadden gewassen en de zeep wegspoelde en me begonnen af te drogen keek ik ze aan en bedankte ze uitvoerig en voegde er aan toe, " niet alleen Olaf en ik maar, ook jij Sofieke bent met bijna6 jaar te groot voor luiers overdag maar, aan tante Tamara zie je dat er ook grote mensen zijn die nog in bed plassen, of zelfs overdag nog een luier moeten dragen.
Terwijl ze rustig doorging knikte Sofieke zuchtte en zei, " helaas wel"

Dan keek ik Sofieke aan en knikte begrijpend om dan door te gaan over mijn snelle achteruitgang verleden jaar maar, vooral het snelle herstel benoemend.
Over de opname in de Riethorst wilde ik het nu ondanks dat de meiden er van wisten niet over hebben enerzijds omdat het nu niet terzake deed, anderzijds omdat het voor ons alle 3 heftig was, helaas bleven de meisjes aandringen waarbij ik werd gered door Olaf die ook wel eens wilde douchen maar, vooral een schone luier wilde, omdat ook hij vannacht goed gepoept had.
Om de druk van de ketel te halen maar, vooral om te kijken of de meisjes wilden happen, zei hij, " ik wil ook wel lekker verzorgd worden",
"Of zijn jullie bang voor mijn plassertje?".
Waar Sofieke nu met een mond vol tanden stond, pakte Elza de handschoen direct op en zei," natuurlijk kan ik ook een jongen verschonen, en ik weet heus wel hoe een jongen er van onder uitziet".

Deze beidehandte opmerking van Elza deed Olaf en Marjolein schateren van de lach, terwijl ik intussen helemaal was aangekleed door de meisjes.
Terwijl ik opstond, en Olaf mijn plaats innam zei ik, " nou meiden ga jullie gang."
Echter precies op het moment dat ze met Olaf begonnen werd er op de deur van de badkamer geklopt, wat mamma was die wilde weten hoe ver dat we waren .
Toen ze hoorde dat ik zo ver was en dat de meisjes nu Olaf gingen verschonen, opende Wilma de deur en toen ze zag dat Elza Olaf de broek naar beneden trok zijn romper opende en aan zijn luier wilde beginnen, beduide ze Elza te stoppen.
Direct zagen we Elza Wilma verbaasd aankijken terwijl ze halt hield, en hoorde haar nogmaals zeggen, "ik weet heus wel hoe een jongen er van onder uitziet hoor".
Dan vertelde ze nog dat ze samen met haar tante haar neefjes had verschoond.
Dan zei Wilma, "nou toe maar", en inderdaad zag Wilma al snel dat Elza en Sofieke netjes te werk gingen,

Zich totaal niets aantrekkend van Olafs zijn geslachtsdeel, totdat het piemeltje groter groeide en stijf werd.
Tot verbazing van Olaf maar, ook Marjolein zagen we dat Sofieke hier van schrok maar, Elza een koud washandje pakte welke ze over Olaf zijn piemeltje bewoog, zodat deze slap werd.
Waarna ze Olaf de luier om kon doen, waarna toen Olaf klaar was Sofieke aan de beurt was maar, in plaats van te komen liggen liep ze met Olaf en mij mee, waarop Cora vroeg wat Sofieke ging doen, " ik wil wat drinken", antwoordde Sofieke, "uh eerst verschonen zei Cora beslist.
"Hoeft niet ik ben schoon en droog", antwoordde Sofieke direct, totaal niet van plan om aan het bevel van Cora te voldoen.
Cora echter geloofde Sofieke maar, half hoewel ze wist dat, Sofieke haar luier steeds vaker droog hield, wilde ze het zeker weten.
Al snel bont Sofieke in, toch wel geschrokken van de reactie van Cora.
Direct toen ze lag wilde Cora Sofieke controleren maar Sofieke was nu bang voor Cora, wat nu?
Om Sofieke op haar gemak te stellen, zei Cora dat als Sofieke inderdaad droog was, ze vanavond pas naar bed hoefde als Olaf en ik naar bed gingen.
Dat dit een gevaarlijke belofte was besefte Cora al snel, tenminste als Sofieke net zo beide hand was als Elza.
Dat dit het geval was bleek al vrij snel doordat Sofieke net als Elza en wij regelmatig naar de wc ging om te plassen, waarbij ze bewust haar sluitspier aan of ontspande.
Zodat toen Cora niet alleen Olaf Jan-Willem en Marjolein maar, ook Sofieke wilde verschonen, we zagen dat Sofieke dat niet nodig vond, en toen Wilma naar de indicator keek die nog volledig geel was.
Nu opende Wilma haar luier om te kijken of Sofieke gepoept had maar, ook hiervan was geen sprake, dan wilde Wilma de luier weer terugvouwen en sluiten maar, opdat moment kwam Sofieke zitten en zei," Wilma ik moet poepen".
Dit verbaasde Wilma maar, ook Olaf en ik, wisten niet wat we hoorden en zagen.
Nog voor wij van verbazing waren bekomen zat Sofieke al op de wc te poepen, en toen Wilma Sofieke van de wc af hielp, hielp Cora Olaf die bijna maar, niet helemaal droog was.
Toen Olaf klaar was, kwam Marjolein op de commode liggen, en merkte Wilma dat ik wel had geplast maar, niet gepoept.
Direct vroeg Wilma, "moet je nu toevallig poepen Marjolein?

"Ja mamma en ook meer plassen", ondertussen keken we hoe ver Sofieke was, die stond intussen haar billen af te vegen alsof ze nooit anders had gedaan.
Toen we dat zagen kreeg ze alleen maar, complimenten die nog veel groter werden toen Wilma en Cora in de kamer kwamen en, het klaarstaande ontbijt zagen.
Nog verbaasder keken ze toen Elza vertelde dat ze dat samen met Sofieke had geregeld, waarbij ze tot onze verbazing aan alles hadden gedacht.
Waar ik dacht dat, Sofieke nu wel hulp nodig zou hebben, was juist ik de gene die vanochtend de klos was.
Doordat ook Olaf en Jan-Willem zich vanochtend best redde, helemaal verbaasde het mij dat het juist Sofieke was die me kwam helpen met eten.

Na het ontbijt gingen we in de tuin spelletjes doen, toen ik vroeg wat ze wilden zeiden ze beide, rummicub.
Dit antwoord deed vooral mamma en Cora bedenkelijk kijken, doordat we met 5 waren vormden Elza en Sofieke een duo, waar we al snel rekening mee moesten houden.

Dus als Olaf en ik dachten dat we makkelijk konden winnen, kwamen we bedrogen uit.
Ook aan Jan-Willem zagen we dat het hem verbaasde, doordat we tijdens het spel daar de volle aandacht op hadden en we bovendien regelmatig van hapjes en drankjes werden voorzien, lekte niet alleen Jan-Willem bijna door maar, plasten ook Olaf en ik onze luier vol.
Om pas toen ik een hap van de gevulde koek nam, de drab te voelen die mijn luier was ingelopen.
Waarbij het me veel moeite koste om geen vies gezicht te trekken.
Doordat dit me lukte hadden mama en Cora niets door, Sofieke wel maar, die zweeg.
Tegen half 12, toen het zoveelste spelletje was afgelopen zei Sofieke dat ze naar de badkamer ging om haar vieze luier te verschonen.
Toen ze langs mij heen liep merkte ik dat ze mij rook, en vroeg me dan iets te hard of ik mee ging om te verschonen.
Nu zag ik mamma opkijken maar, voor ze wat kon zeggen waren wij al weg.
In de badkamer nam Sofieke plaats op het douchébed en begon ik haar te verschonen, waardoor ze snel schoon was.
Dan keek ze mij aan en vroeg wie mij zou verschonen, "ik doe het zelf" lachte ik.

Dan zag ik Sofieke driftig met haar hoofd schudden en zei ze, " in dat geval blijf ik hier om jou te verschonen Marjolein".
Dat was ik niet van plan, ik wilde Sofieke niet belasten met mijn incontinentie maar, Sofieke liet zich niet wegsturen en stond er op mij te verschonen.
Ze bleef er opstaan om mij te verzorgen, en inderdaad kon ze het ook alleen.
Toen ik op het moment dat ze mijn luier sloot vroeg of ze het niet vies vond zei ze," dat wel maar, ik weet zelf maar, al te goed dat ook jij er vaak niets aan kunt doen".
"Net als ik zelf", voegde ze eraan toe terwijl ze me in de rolstoel hielp stappen en we terug gingen naar de kamer waar Cora het eten op tafel zette.
Zei Sofieke, "ik had nooit gedacht dat ik ooit op de wc zou plassen of poepen".
Intussen waren we weer in de huiskamer, waar we direct aan tafel schoven.
Direct na het avondeten, het was inmiddels half 7 zei ik dat ik naar bed ging en weer was het Sofieke die me kwam helpen.

Dan zei Wilma, "dat is goed maar, dan ga jij ook direct tanden poetsen en naar bed".
Nu zagen we de tweestrijd bij Sofieke en Elza, want doordat Elza en Sofieke de hele en halve uren kenden wist Sofieke dat het daarna snel 7 uur zou zijn wat betekende dat het voor haar en Elza bedtijd zou zijn.
Want als er de volgende ochtend school was moest ook zij voor 8 uur slapen.
Ook wisten de meiden dat ik na mijn opname in de riethorst nog altijd voorzichtig moest zijn, waardoor ik deze avond weer eens beneden zou slapen.
Waar ik dus ook de badkamer zou gebruiken.
Toen Sofieke en ik na de andere een prettige avond en goeienacht te hebben gewenst de kamer verlieten zagen we dat mamma en Cora elkaar aankeken om te bepalen wie er mee zou gaan om ons te helpen maar, aangezien Elza Sofieke en ik onderling hadden afgesproken dat we elkaar zouden helpen en we de grote mensen niet nodig hadden, wenkte Sofieke me om haar te volgen, in de hoop dat het plan zou slagen.
Aangezien mijn rollator begon te piepen maar, het ging goed, in de badkamer ging direct de deur op slot en maakte Sofieke aanstalten om zowel haar grote als kleine boodschap op de wc te lozen.
Iets wat deze keer goed ging terwijl ik haar aanspoorde op te schieten aangezien ik ook nodig moest en het niet lang meer zou houden.
Maar, net toen ik dacht dat het misging stond Sofieke op en hielp dan mij op de wc, waar ik direct ontspande en poepte direct gevolgd door een grote plas.
Toen ik ondertussen mijn luier bekeek, was deze praktische droog die kon ik morgenochtend zo weer gebruiken.
Toen ik even later opstond en doortrok merkte ik pas dat Elza en Sofieke niet alleen hun eigen nachtluier hadden gepakt, en Sofieke deze inmiddels omhad.
Terwijl ze nu Elza hielp met haar luier wat haar goed afging maar, ze ook voor mij een luier hadden neergelegd.
Ondanks dat wilde ik niet dat de meisjes mij nu zouden luieren maar, beduide hen om tanden te gaan poetsen.
Ondertussen vouwde ik de luier uit en ging ik er op liggen maar, op het moment dat ik de luier omhoog en tussen mijn benen doortrok zag ik dat Elza en Sofieke hun tandenborstel op de wasbak legden en hoorde Sofieke mompelen," als ik het niet dacht".
Gaf me dan een tik op mijn vingers en nam de plakkers over die ze netjes dichtplakte.
"Hé schat dat kan ik zelf hoor".
Dan keek ze me fel aan en zei, "ik ook maar, als ik moe ben mag dat niet en doet mamma of de oppas het", was haar antwoordt.
"Dus laat je nu maar, lekker verzorgen", voegde ze nog toe.
De zelfverzekerdheid waarmee ze dat deed, verbaasde me nog het meeste eigenlijk, en besefte dan hoe positief Elza op Sofieke reageerde, en wat voor positief effect dat op Sofieke had.
Uiteindelijk lagen we alle 3 kwart over 7 in bed en sliepen na een kort verhaaltje bijna direct, om de volgende ochtend rond half 7 een beetje nat wakker te worden.
Dat ondanks dat ik ook vannacht tegen 3 uur op de wc had geplast, toen ik even later mijn natte luier in de emmer gooide en onder de douché wilde stappen, kwamen Elza en Sofieke binnen