Nog niet klaar Peetoom
- Onderwerp starter Snakebite
- Startdatum
Re: Peetoom (TB ML TL WL NL GL VN BP)
Heel jammer Snakebite, ik geef je wel helemaal gelijk maar laat de trouwe lezers niet de dupe worden van de ongeduldige mensen. Ik doe speciaal voor dit verhaal mijn eerst comment schrijven omdat het zo'n geweldig verhaal is. Maak tenminste serie 2 af. Voor de trouwe geduldige lezers.
Heel jammer Snakebite, ik geef je wel helemaal gelijk maar laat de trouwe lezers niet de dupe worden van de ongeduldige mensen. Ik doe speciaal voor dit verhaal mijn eerst comment schrijven omdat het zo'n geweldig verhaal is. Maak tenminste serie 2 af. Voor de trouwe geduldige lezers.
V
vollepoepluier95
Guest
Re: Peetoom (TB ML TL WL NL GL VN BP)
Eigenlijk ben ik een stille lezer, maar ik moet dit toch even zeggen!
Ik zou het erg jammer vinden als je zou stoppen, en dan wij stille lezers nu de dupe moeten zijn omdat ongeduldige mensen hebben zitten zeuren. Ik zelf lees al van af het begin, en vond het natuurlijk jammer als er geen nieuw hoofdstuk was als ik er op hoopte, maar ik begrijp dat jij ook niet alle tijdvan de wereld zult hebben, dus ik heb me altijd stilgehouden. Ik wil je vragen of je deze serie af zou willen maken, aangezien ik wel heel nieuwsgierig ben naar het vervolg. Ik snap natuurlijk dat het aan jou is of je door schrijft of niet, maar ik zou het heel jammer vindrn als je daadwerkelijk stopt. Maar jij mag het beslissen natuurlijk.
Eigenlijk ben ik een stille lezer, maar ik moet dit toch even zeggen!
Ik zou het erg jammer vinden als je zou stoppen, en dan wij stille lezers nu de dupe moeten zijn omdat ongeduldige mensen hebben zitten zeuren. Ik zelf lees al van af het begin, en vond het natuurlijk jammer als er geen nieuw hoofdstuk was als ik er op hoopte, maar ik begrijp dat jij ook niet alle tijdvan de wereld zult hebben, dus ik heb me altijd stilgehouden. Ik wil je vragen of je deze serie af zou willen maken, aangezien ik wel heel nieuwsgierig ben naar het vervolg. Ik snap natuurlijk dat het aan jou is of je door schrijft of niet, maar ik zou het heel jammer vindrn als je daadwerkelijk stopt. Maar jij mag het beslissen natuurlijk.
Paddy
Daddy, searching...
Re: Peetoom (TB ML TL WL NL GL VN BP)
Nou tja jammer dan.
Snap je punt, het lijkt nu net dat het door een reactie besloten is.
Maar als we het topic kennen of terug lezen is dit een veel voorkoment probleem.
Met mensen die het inderdaad bijna eisen. Aan. De andere kant snap ik het ongedult ook. Als trouwe lezer zit je steeds met spanning te wachten op een nieuw hooftstuk.
Als het dan uitblijft en er wordt gemeld vanavond of morgenvroeg post ik het dan zit ik een paar keer per avond en in de morgen te kijken of er dan wat is.
Het uitblijven er van kan dan best wen frustratie opleveren. En zo als men al eens eerder aangaf. Geef dan geen post datum aan.
Al met al snap ik bijde punten. Het was leuk voor zolang het duurde.
Maar het leven gaat gewoon door
Nou tja jammer dan.
Snap je punt, het lijkt nu net dat het door een reactie besloten is.
Maar als we het topic kennen of terug lezen is dit een veel voorkoment probleem.
Met mensen die het inderdaad bijna eisen. Aan. De andere kant snap ik het ongedult ook. Als trouwe lezer zit je steeds met spanning te wachten op een nieuw hooftstuk.
Als het dan uitblijft en er wordt gemeld vanavond of morgenvroeg post ik het dan zit ik een paar keer per avond en in de morgen te kijken of er dan wat is.
Het uitblijven er van kan dan best wen frustratie opleveren. En zo als men al eens eerder aangaf. Geef dan geen post datum aan.
Al met al snap ik bijde punten. Het was leuk voor zolang het duurde.
Maar het leven gaat gewoon door
lucsje66
Toplid
Re: Peetoom (TB ML TL WL NL GL VN BP)
Niet enkel aan de schrijver (snakebite dus), maar ook aan alle andere lezers bied ik mijn excuses aan als ze nu voortaan dit verhaal zullen moeten missen.
Groetjes en nogmaals sorry,
Lucsje
Blijkbaar ben ik één van de schuldigen waardoor Snakebite nu besloten heeft om te stoppen met het posten van zijn verhaal. Sla hiervoor mea culpa. Het was en is zeker niet mijn bedoeling om je voor het hoofd te stoten, was enkel een repliek op jouw post.lucsje66 zei:
Niet enkel aan de schrijver (snakebite dus), maar ook aan alle andere lezers bied ik mijn excuses aan als ze nu voortaan dit verhaal zullen moeten missen.
Groetjes en nogmaals sorry,
Lucsje
Paddy
Daddy, searching...
Re: Peetoom (TB ML TL WL NL GL VN BP)
Als het door jouwn grapje komt dat hij er mee stopt dan is het maar beter zo.
Maar dat kan ik me niet voorstelleb. Dus niet meer denken dat het jouwn schult is.
Ik neem het je niet kwalijk ;-). Het was duidelijk een goed bedoelt grapje en niet iets waar je jezelf nu schuldig over moet gaan voelen.lucsje66 zei:
Als het door jouwn grapje komt dat hij er mee stopt dan is het maar beter zo.
Maar dat kan ik me niet voorstelleb. Dus niet meer denken dat het jouwn schult is.
Snakebite
Superlid
Peetoom (Reactie)
Beste allemaal,
De reacties die hier de afgelopen twee dagen zijn geplaatst (alsmede degene die ik in mijn PM-inbox vond) hebben een grote indruk op mij gemaakt. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik overal nog eens goed over heb nagedacht.
Om te beginnen wil ik iedereen die de afgelopen 20 (!) maanden, en dus ook deze laatste dagen, de moeite heeft genomen om 'Peetoom' te lezen en van zijn/haar reacties te voorzien. Ieder bericht (negatief, maar meestal positief) dat inhoudelijk over het verhaal ging, heb ik absoluut ter harte genomen. Zonder arrogant te willen klinken, kan ik wel stellen dat ik te maken heb met verschillende 'die hard'-fans, en dat doet iedere schrijver deugd.
Juist voor hen ben ik begonnen met het uploaden van 'Peetoom'; dat soort reacties, betrokkenheid en, soms, emotie. Ik besef me terdege dat ik hen ontzettend teleurstel als het verhaal 'ineens' zou stilvallen.
Echter, mijn bezwaren blijven staan. Ja, ik stel deadlines. Dat heeft te maken met mijn eigen karakter. Elke serie van 'Peetoom' bestaat nu eenmaal uit een groot aantal hoofdstukken. Indien ik mezelf geen doelen stel, kan het voltooien van zo'n serie voor mij gemakkelijk jaren duren. Daarnaast wil ik trouwe lezers graag 'belonen' (bij gebrek aan een treffender woord), door regelmatig te uploaden.
Helaas is de realiteit anders. Inderdaad, ik heb een druk leven. Afgezien van mijn baan, ben ik zelfstandig aan het ondernemen, studeer ik, doe ik vrijwilligerswerk (zowel structureel als gedurende de zomer op projectbasis in het buitenland), draai ik een scoutinggroep en .. oh, daarnaast probeer ik ook nog een relatie, familie- en vriendenbanden te onderhouden. En dan heb ik het nog niet over hobby's en sport.
Waarom ik dan ooit begonnen ben met schrijven, als ik het zo druk heb? Twee redenen. Ten eerste omdat schrijven mijn absolute passie is. Daarnaast is het zo dat ik het hele ABDL-gebeuren bespreekbaar wil maken. Op mijn manier, en dat is door middel van een verhaal. Want laten we realistisch zijn: er zijn een hoop prima verhalen op dit forum, maar daarmee kweek je meestal geen begrip. Met 'Peetoom' heb ik altijd gehoopt om infantilisme te kunnen beschrijven als iets dat niet 'eng', 'vies' of 'pedo' is. Zogenaamde buitenstaanders moeten het kunnen lezen, zonder dat de luiers ze afschrikken. De ontwikkeling van Anne tot welke categorie ABDL dan ook, moet begrijpelijk zijn. Zelfs als het slechts bij één persoon het taboe kan doorbreken, is het doel voor mijn gevoel bereikt.
De laatste tijd zijn voor mijn gevoel beide argumenten echter minder waard geworden.
Schrijven is nog altijd mijn passie; dat zie ik ook niet snel veranderen. Maar sommige reacties (vergis je niet: in mijn PM-inbox zie ik er nog veel meer dan in het topic) geven mij het gevoel dat ik aan het werk ben. Er is ook niet één specifieke reactie die mij ergert, maar de opstapeling ervan wel. Ik heb altijd maar één ding beloofd: voor het eind van mei, is de tweede serie van 'Peetoom' compleet online. In de tussentijd: abonneer je gewoon op het topic, dan zie je makkelijk genoeg of er een update is. Al duurt het eens twee maanden: ik haal het altijd weer in. 'Peetoom' hoort mijn passie te zijn; geen verplichting. En zo voelt het intussen al een tijdje.
Daarnaast kan ik niet anders dan zeggen dat de sfeer op dit forum veelal sterk achteruit is gegaan. Veel van ons zouden zo graag willen dat er meer tolerantie komt, t.o.v. onze liefhebberij. Ik ook. Tolerantie en respect zijn ontzettend belangrijk in het leven en daar probeer ik ook zo veel mogelijk naar te leven. Dat leer ik zelfs "mijn" kids op scouting zo. (Afgezien van dit soort specifieke voorbeelden natuurlijk; dat is te privé.) Maar hier? Mensen worden afgezeken als ze een contactadvertentie plaatsen. Zie ik er ook regelmatig staan, waarvan ik denk: "Dat wordt niks"? Natuurlijk! Maar dat geeft mij niet het recht om die mensen nog wat voor schut te gaan zetten! (Korte opmerking: het moderatieteam heeft dit probleem recent wel aangepakt; goed om te zien!) Maar ook jongeren met bepaalde vragen die voor ouderen 'dom' overkomen; mensen die (veel) spelfouten maken; mensen die tips krijgen t.o.v. hun spelfouten en daar dan boos om worden.
Kortgezegd: waarom d.m.v. mijn verhaal nog tolerantie proberen te kweken voor een gemeenschap die zich onderling vaak het licht in de ogen niet eens gunt? Natuurlijk gaat het meestal om een paar 'rotte eieren', maar toch werkt het ontzettend demotiverend.
Twee dagen geleden was voor mij de druppel. De lol was eraf, qua schrijven en qua forum.
Ik heb gezegd dat ik zou stoppen met uploaden, en in principe sta ik daar nog steeds achter. Daarom heb ik inmiddels al mijn andere verhalen al verwijderd en mijn profiel 'verwijder-klaar' gemaakt.
Maar dat is niet wie ik ben. Als ik mensen met zo'n onbevredigd gevoel zou laten zitten, dan zal dat uiteindelijk ook op mij doorwerken. Alleen al door zo lang trouw te blijven aan 'Peetoom', hebben jullie het gewoon verdiend om op zijn minst te weten hoe de tweede serie eindigt.
Daarom: tot en met eind mei zal ik de resterende negen hoofdstukken van 'Peetoom' alsnog uploaden. Dit is voor mij een mooie 'afkoelperiode'. Als ik mij tegen die tijd niet beter voel over het uploaden, dan stopt dat hier met hoofdstuk 54. Voel ik mij wel weer de oude? Dan volgt gewoon een epiloog en de derde serie (vanaf oktober).
Indien H54 hier de laatste is, zal ik wel op tijd duidelijk maken waar 'Peetoom' verder gevolgd zou kunnen worden. Of dat een persoonlijke website, ander forum, eigen forum, of via rooksignalen wordt.. dat kan ik nu niet zeggen. Alle opties liggen open.
Momenteel is de eerste serie even niet te verkrijgen in boekvorm. Deze wordt 'as we speak' door mij gereviseerd en van een nieuwe cover voorzien. Als het goed is komen beide series gedurende de zomer weer online bestelbaar. Voor degenen die interesse hebben volgt t.z.t. de link.
Ik kom mijn beloften altijd na: serie twee wordt afgemaakt. Maar dat is alles dat ik nu beloof. Ik hoop dat jullie daar 'respect en tolerantie' (oftewel: begrip) voor kunnen opbrengen. Indien niet: prima, maar val mij daar dan niet meer mee lastig.
Kritiek op het verhaal, zowel positief als negatief, was, is en blijft altijd welkom. Graag zelfs!
Snakebite.
Beste allemaal,
De reacties die hier de afgelopen twee dagen zijn geplaatst (alsmede degene die ik in mijn PM-inbox vond) hebben een grote indruk op mij gemaakt. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik overal nog eens goed over heb nagedacht.
Om te beginnen wil ik iedereen die de afgelopen 20 (!) maanden, en dus ook deze laatste dagen, de moeite heeft genomen om 'Peetoom' te lezen en van zijn/haar reacties te voorzien. Ieder bericht (negatief, maar meestal positief) dat inhoudelijk over het verhaal ging, heb ik absoluut ter harte genomen. Zonder arrogant te willen klinken, kan ik wel stellen dat ik te maken heb met verschillende 'die hard'-fans, en dat doet iedere schrijver deugd.
Juist voor hen ben ik begonnen met het uploaden van 'Peetoom'; dat soort reacties, betrokkenheid en, soms, emotie. Ik besef me terdege dat ik hen ontzettend teleurstel als het verhaal 'ineens' zou stilvallen.
Echter, mijn bezwaren blijven staan. Ja, ik stel deadlines. Dat heeft te maken met mijn eigen karakter. Elke serie van 'Peetoom' bestaat nu eenmaal uit een groot aantal hoofdstukken. Indien ik mezelf geen doelen stel, kan het voltooien van zo'n serie voor mij gemakkelijk jaren duren. Daarnaast wil ik trouwe lezers graag 'belonen' (bij gebrek aan een treffender woord), door regelmatig te uploaden.
Helaas is de realiteit anders. Inderdaad, ik heb een druk leven. Afgezien van mijn baan, ben ik zelfstandig aan het ondernemen, studeer ik, doe ik vrijwilligerswerk (zowel structureel als gedurende de zomer op projectbasis in het buitenland), draai ik een scoutinggroep en .. oh, daarnaast probeer ik ook nog een relatie, familie- en vriendenbanden te onderhouden. En dan heb ik het nog niet over hobby's en sport.
Waarom ik dan ooit begonnen ben met schrijven, als ik het zo druk heb? Twee redenen. Ten eerste omdat schrijven mijn absolute passie is. Daarnaast is het zo dat ik het hele ABDL-gebeuren bespreekbaar wil maken. Op mijn manier, en dat is door middel van een verhaal. Want laten we realistisch zijn: er zijn een hoop prima verhalen op dit forum, maar daarmee kweek je meestal geen begrip. Met 'Peetoom' heb ik altijd gehoopt om infantilisme te kunnen beschrijven als iets dat niet 'eng', 'vies' of 'pedo' is. Zogenaamde buitenstaanders moeten het kunnen lezen, zonder dat de luiers ze afschrikken. De ontwikkeling van Anne tot welke categorie ABDL dan ook, moet begrijpelijk zijn. Zelfs als het slechts bij één persoon het taboe kan doorbreken, is het doel voor mijn gevoel bereikt.
De laatste tijd zijn voor mijn gevoel beide argumenten echter minder waard geworden.
Schrijven is nog altijd mijn passie; dat zie ik ook niet snel veranderen. Maar sommige reacties (vergis je niet: in mijn PM-inbox zie ik er nog veel meer dan in het topic) geven mij het gevoel dat ik aan het werk ben. Er is ook niet één specifieke reactie die mij ergert, maar de opstapeling ervan wel. Ik heb altijd maar één ding beloofd: voor het eind van mei, is de tweede serie van 'Peetoom' compleet online. In de tussentijd: abonneer je gewoon op het topic, dan zie je makkelijk genoeg of er een update is. Al duurt het eens twee maanden: ik haal het altijd weer in. 'Peetoom' hoort mijn passie te zijn; geen verplichting. En zo voelt het intussen al een tijdje.
Daarnaast kan ik niet anders dan zeggen dat de sfeer op dit forum veelal sterk achteruit is gegaan. Veel van ons zouden zo graag willen dat er meer tolerantie komt, t.o.v. onze liefhebberij. Ik ook. Tolerantie en respect zijn ontzettend belangrijk in het leven en daar probeer ik ook zo veel mogelijk naar te leven. Dat leer ik zelfs "mijn" kids op scouting zo. (Afgezien van dit soort specifieke voorbeelden natuurlijk; dat is te privé.) Maar hier? Mensen worden afgezeken als ze een contactadvertentie plaatsen. Zie ik er ook regelmatig staan, waarvan ik denk: "Dat wordt niks"? Natuurlijk! Maar dat geeft mij niet het recht om die mensen nog wat voor schut te gaan zetten! (Korte opmerking: het moderatieteam heeft dit probleem recent wel aangepakt; goed om te zien!) Maar ook jongeren met bepaalde vragen die voor ouderen 'dom' overkomen; mensen die (veel) spelfouten maken; mensen die tips krijgen t.o.v. hun spelfouten en daar dan boos om worden.
Kortgezegd: waarom d.m.v. mijn verhaal nog tolerantie proberen te kweken voor een gemeenschap die zich onderling vaak het licht in de ogen niet eens gunt? Natuurlijk gaat het meestal om een paar 'rotte eieren', maar toch werkt het ontzettend demotiverend.
Twee dagen geleden was voor mij de druppel. De lol was eraf, qua schrijven en qua forum.
Ik heb gezegd dat ik zou stoppen met uploaden, en in principe sta ik daar nog steeds achter. Daarom heb ik inmiddels al mijn andere verhalen al verwijderd en mijn profiel 'verwijder-klaar' gemaakt.
Maar dat is niet wie ik ben. Als ik mensen met zo'n onbevredigd gevoel zou laten zitten, dan zal dat uiteindelijk ook op mij doorwerken. Alleen al door zo lang trouw te blijven aan 'Peetoom', hebben jullie het gewoon verdiend om op zijn minst te weten hoe de tweede serie eindigt.
Daarom: tot en met eind mei zal ik de resterende negen hoofdstukken van 'Peetoom' alsnog uploaden. Dit is voor mij een mooie 'afkoelperiode'. Als ik mij tegen die tijd niet beter voel over het uploaden, dan stopt dat hier met hoofdstuk 54. Voel ik mij wel weer de oude? Dan volgt gewoon een epiloog en de derde serie (vanaf oktober).
Indien H54 hier de laatste is, zal ik wel op tijd duidelijk maken waar 'Peetoom' verder gevolgd zou kunnen worden. Of dat een persoonlijke website, ander forum, eigen forum, of via rooksignalen wordt.. dat kan ik nu niet zeggen. Alle opties liggen open.
Momenteel is de eerste serie even niet te verkrijgen in boekvorm. Deze wordt 'as we speak' door mij gereviseerd en van een nieuwe cover voorzien. Als het goed is komen beide series gedurende de zomer weer online bestelbaar. Voor degenen die interesse hebben volgt t.z.t. de link.
Ik kom mijn beloften altijd na: serie twee wordt afgemaakt. Maar dat is alles dat ik nu beloof. Ik hoop dat jullie daar 'respect en tolerantie' (oftewel: begrip) voor kunnen opbrengen. Indien niet: prima, maar val mij daar dan niet meer mee lastig.
Kritiek op het verhaal, zowel positief als negatief, was, is en blijft altijd welkom. Graag zelfs!
Snakebite.
luierfan_boy
Toplid
Re: Peetoom (TB ML TL WL NL GL VN BP)
Mooi dat je het even uitgelegd hebt Snakebite! En natuurlijk heb ik er begrip voor. Het is jouw verhaal, dus het zijn jouw regels. Ik vind dat alleen de schrijver zelf kan bepalen hoe (en wanneer) hij zijn verhalen upload. En indien dat niet het geval is snap ik inderdaad dat het als een verplichting kan voelen.
Al hoewel ik nog een jonkie ben op dit forum, valt het ook mij op dat er voorheen een betere sfeer was. Niet alleen de topics worden - naar mijn mening - steeds minder interessant, maar ook de manier waarop we op elkaar reageren wordt steeds brutaler. Maar goed, daar is Snakebite zelf al duidelijk op in gegaan!
hopelijk bedenk je je nog en gaat het schrijven en uploaden gewoon verder, want volgens mij is dat voor alle de uiteindelijke wens!
Wel nice trouwens, scouting leiding zijn. Ik heb zelf vroeger ook tijdje op de scouting gezeten
Mooi dat je het even uitgelegd hebt Snakebite! En natuurlijk heb ik er begrip voor. Het is jouw verhaal, dus het zijn jouw regels. Ik vind dat alleen de schrijver zelf kan bepalen hoe (en wanneer) hij zijn verhalen upload. En indien dat niet het geval is snap ik inderdaad dat het als een verplichting kan voelen.
Al hoewel ik nog een jonkie ben op dit forum, valt het ook mij op dat er voorheen een betere sfeer was. Niet alleen de topics worden - naar mijn mening - steeds minder interessant, maar ook de manier waarop we op elkaar reageren wordt steeds brutaler. Maar goed, daar is Snakebite zelf al duidelijk op in gegaan!
hopelijk bedenk je je nog en gaat het schrijven en uploaden gewoon verder, want volgens mij is dat voor alle de uiteindelijke wens!
Wel nice trouwens, scouting leiding zijn. Ik heb zelf vroeger ook tijdje op de scouting gezeten
Abbjornnl
Wees jezelf ongeacht wat andere ervan zeggen
Re: Peetoom (TB ML TL WL NL GL VN BP)
Het is goed dat het door jou zo netjes word uitgelegd en ik ben iemand die vanaf het begin trouw mee leest en van mening ben dat als je maar genoeg geduld hebt dat vanzelf beloond word.
Ik kan mij goed er in vinden dat als er continu gezeurd word om nieuwe hoofdstukken dat op den duur behoorlijk irritant gaat worden. (schrijf zelf ook hier op het forum dus weet wat het is. (als je het duidelijk wil gaan maken hoe na hoofdstuk 54 verder te gaan dmv rooksignalen meld dan wel uit welke richting ze komen). XD
Het is goed dat het door jou zo netjes word uitgelegd en ik ben iemand die vanaf het begin trouw mee leest en van mening ben dat als je maar genoeg geduld hebt dat vanzelf beloond word.
Ik kan mij goed er in vinden dat als er continu gezeurd word om nieuwe hoofdstukken dat op den duur behoorlijk irritant gaat worden. (schrijf zelf ook hier op het forum dus weet wat het is. (als je het duidelijk wil gaan maken hoe na hoofdstuk 54 verder te gaan dmv rooksignalen meld dan wel uit welke richting ze komen). XD
V
vollepoepluier95
Guest
Re: Peetoom (TB ML TL WL NL GL VN BP)
Ha snakebite,
Ik ben allang blij dat we weten gaan komen hoe het afloopt. Ik haat lezen, maar bij dit verhaal krijg ik echt gewoon plezier in lezen, en elke avond hoop ik dat er een nieuw stuk online staat. Maar ik moet gewoon accepteren dat jij ook een druk leven hebt en niet altijd tijd hebt. Ik vind het echt heel knap hoe je mij laat inleven in het verhaal, in het personage, en als er dan een tegenslag komt zoals de leukemie denk je echt zo van: "nee dit wil ik niet" maar dat maakt t verhaal juist leuk. Het zou echt fantastisch zijn als er een 3de serie komt! Ik heb zelf helemaal niets te klagen en geen negatief commentaar. Ik zou zeggen: ga zo door!
Ha snakebite,
Ik ben allang blij dat we weten gaan komen hoe het afloopt. Ik haat lezen, maar bij dit verhaal krijg ik echt gewoon plezier in lezen, en elke avond hoop ik dat er een nieuw stuk online staat. Maar ik moet gewoon accepteren dat jij ook een druk leven hebt en niet altijd tijd hebt. Ik vind het echt heel knap hoe je mij laat inleven in het verhaal, in het personage, en als er dan een tegenslag komt zoals de leukemie denk je echt zo van: "nee dit wil ik niet" maar dat maakt t verhaal juist leuk. Het zou echt fantastisch zijn als er een 3de serie komt! Ik heb zelf helemaal niets te klagen en geen negatief commentaar. Ik zou zeggen: ga zo door!
Re: Peetoom (TB ML TL WL NL GL VN BP)
gewoon doen waar jij je het beste bij voelt en alles doen zoals het jou uit komt !1
zou voor de zotte zijn als jij verplichtingen zou hebben tegenover anderen.
men mag blij zijn met een pracht verhaal als peetoom.natuurlijk wordt er commentaar geplaatst als er een ruime tijd tussen de hoofdstukken zit,maar dat lijkt me eerder een positief iets dan negatief.geeft toch aan dat men zeer tevereden is over jouw verhaal en staat te springen om meer leesvoer
mijn mening over het verhaal zelf: geniaal,
op zich ben ik al niet zo een fan van lezen en als ik lees op een site als deze moet het verhaal toch wel een redelijk luiergehalte hebben
heb normaal niks met lange verhalen die telkens weer met nieuwe wendingen komen.maar peetoom heeft mij tot nu toe telkens laten uitkijken naar een vervolg !1
mijn advies: veeg je kont aan alles wat negatief is.geniet van alle postitieve reacties en doe lekker wat je zelf wil !1
bedankt voor het delen van dit prachtig verhaal
gewoon doen waar jij je het beste bij voelt en alles doen zoals het jou uit komt !1
zou voor de zotte zijn als jij verplichtingen zou hebben tegenover anderen.
men mag blij zijn met een pracht verhaal als peetoom.natuurlijk wordt er commentaar geplaatst als er een ruime tijd tussen de hoofdstukken zit,maar dat lijkt me eerder een positief iets dan negatief.geeft toch aan dat men zeer tevereden is over jouw verhaal en staat te springen om meer leesvoer
mijn mening over het verhaal zelf: geniaal,
op zich ben ik al niet zo een fan van lezen en als ik lees op een site als deze moet het verhaal toch wel een redelijk luiergehalte hebben
heb normaal niks met lange verhalen die telkens weer met nieuwe wendingen komen.maar peetoom heeft mij tot nu toe telkens laten uitkijken naar een vervolg !1
mijn advies: veeg je kont aan alles wat negatief is.geniet van alle postitieve reacties en doe lekker wat je zelf wil !1
bedankt voor het delen van dit prachtig verhaal
Lily
UITLEG: 'geen contact aub' betekent geen contact!
Re: Peetoom (TB ML TL WL NL GL VN BP)
Respect voor je uitleg, die bijna de lengte van een hoofdstuk aannam. Je staat ergens voor, en dat respecteer ik. Ik hoop dat al deze berichten en de reacties op de komende 9 hoofdstukken je zullen laten zien dat het ook echt anders kan. Je bent een fantastische schrijver, ookal is het 'slechts' een passie en geen beroep, soms lijkt het wel zo. Ik hoop dat je na de laatste 9 Peetoom hoofdstukken een keuze kan maken die goed is voor jouzelf.
Respect voor je uitleg, die bijna de lengte van een hoofdstuk aannam
. Je staat ergens voor, en dat respecteer ik. Ik hoop dat al deze berichten en de reacties op de komende 9 hoofdstukken je zullen laten zien dat het ook echt anders kan. Je bent een fantastische schrijver, ookal is het 'slechts' een passie en geen beroep, soms lijkt het wel zo. Ik hoop dat je na de laatste 9 Peetoom hoofdstukken een keuze kan maken die goed is voor jouzelf.
Snakebite
Superlid
Peetoom (Hoofdstuk 46)
Hoofdstuk 46: Paranoia
“Wil je alsjeblieft niet roken in mijn auto?”
Marnix heeft me dat wel honderd keer moeten vragen. Zijn auto was als een derde kind voor hem. Een Chevrolet Impala uit 1966. Convertable, natuurlijk. De enige luxe die Marnix zich ooit heeft veroorloofd. Gekocht met een deel van zijn erfenis, en door een verzamelaar uit de Verenigde Staten laten invliegen. Een heerlijke auto.
Voor zijn dood zijn Marnix en ik er wel eens mee gaan toeren. Zo heel af en toe mocht ik het stuur overnemen. Zelfs toen ik nog geen rijbewijs had. De enige keer dat hij ooit de wet heeft gebroken. Maar voor je broertje moet je soms iets overhebben.
Nadat Marnix en Lisa zijn overleden heb ik de auto nooit uit de garage durven halen. Lisa’s Volvo is bij het ongeluk compleet verwoest en Marnix had nog een oude Ford op de oprit staan. Helaas heb ik die vorig jaar zelf de vernieling in geholpen toen ik mijn aanrijding met Pierre had.
Aangezien ik nooit een eigen auto had gekocht, was ik vanaf dat moment gedwongen om de Impala te gebruiken. Binnen twee minuten had ik de ‘niet roken’-regel alweer aan mijn laars gelapt. Elke keer als ik een sigaret aansteek, kan ik het hem weer horen zeggen.
“Wil je alsjeblieft niet roken in mijn auto?”
Ergens is het best grappig of eng, maar op dat soort momenten voelt het echt alsof Marnix weer even bij me is. Zo ook nu weer.
Nadat ik bij Noor ben gebleven tot ze in slaap viel, ben ik direct naar huis gereden. De drang om te weten hoe het met Anne en Chantal is, was groot.
Maar nu ik weer op onze oprit geparkeerd sta, is er iets aan me dat niet naar binnen durft te gaan. Een gevoel van dreiging, ofzo. Ik kan het niet goed verwoorden.
Uiteraard is mijn eerste instinct om een sigaret op te steken, en al snel dreunen de woorden van Marnix weer door mijn hoofd. Wat zou hij zeggen van de stand van zaken? Noor die zo ziek is. Anne die waarschijnlijk woedend en bang is omdat Pierre vrijkomt.
Hij zou woedend op me zijn. En terecht.
Dit is niet wat Marnix van me verwachtte toen hij en Lisa mij de voogdij over hun dochters toevertrouwden. Dat deden ze omdat ze dachten dat ik Anne en Noor goed zou kunnen verzorgen. Ze veilig zou laten opgroeien.
Maar veilig zijn ze bij lange na niet geweest. En dat komt vooral door mij.
Het is niet dat ik nou de bedoeling heb om de ellende op te zoeken. Soms lijkt het net alsof de problemen zich gewoon tot me aangetrokken voelen. Er zijn zoveel mensen die ontdekken dat ze nog een halfbroer of –zus hebben, maar uitgerekend ik krijg dan te maken met criminelen en explosies.
En het resultaat? Van één van ‘kinderen’ heb ik niet in de gaten gehad hoe ziek ze is. Die ligt nu eenzaam en alleen in het ziekenhuis. De ander is waarschijnlijk helemaal in paniek omdat haar grootste nachtmerrie dankzij mij uit lijkt te komen. Dezelfde nachtmerrie die een kind heeft verwekt met mijn vriendin.
Hoe ik dan omga met al deze ellende? Stiekem een sigaret roken in de auto van mijn overleden broer. Wat een held.
“Sorry”, fluister ik, terwijl ik mijn sigaret in de asbak uitdruk. Alsof Marnix het kan horen. Het zou hem nu waarschijnlijk ook niet uitmaken. “Los het op”, zijn de enige woorden die ik hem nu kan horen zeggen.
Met lood in mijn schoenen open ik de voordeur en hang ik mijn jas aan de kapstok. Een overweldigende drang om te treuzelen verlamt me bijna, voordat ik de woonkamer binnenloop. Ik vind het erg moeilijk om Chantal en Anne nu onder ogen te komen.
Maar zodra ze me ziet, staat Chantal gelijk van de bank op om me een zoen te geven. Meteen sla ik mijn armen om haar heen. “Ben je niet boos op me?”, vraag ik onzeker.
“Vanwege Pierre?”, vraagt ze me verbaasd. “Natuurlijk niet. Het is toch niet alsof je er met opzet voor hebt gezorgd dat hij vrijkomt?”
We gaan samen op de bank zitten, waar ik uitleg dat ik er bang voor ben dat Anne het me niet zo makkelijk kan vergeven. Chantal wrijft zachtjes over mijn arm.
“Het gaat niet zo goed met Anne”, zegt ze kalm. “Ik denk niet dat ze boos op je is. Maar ze is wel heel bang voor Pierre. Niet zo gek, natuurlijk. Toen we thuiskwamen heeft ze geen woord tegen me gezegd. Ze is direct naar boven gelopen en heeft de deur op slot gedaan. Pas toen ik haar riep om iets te eten heb ik haar even gezien.”
Chantal zucht even voordat ze verder met haar verhaal gaat.
“Ik kon duidelijk aan Anne zien dat ze veel had gehuild en ze wilde aanvankelijk ook niet eten. Waarschijnlijk heeft ze alleen maar in bed gelegen, want ze had haar pyjama al aan. Ik kon duidelijk zien en horen dat ze zichzelf een luier had omgedaan.
Je vertelde dat ze dat normaal alleen op haar kamer deed, maar ze deed geen enkele poging om het te verbergen. Het voelde net alsof het haar niet meer kon schelen. Ze heeft ook niets tegen me gezegd. Ik heb haar een knuffel gegeven, wat ze wel toeliet, maar ze knuffelde niet terug. Geen enkele vorm van emotie.”
“Nee, Anne stikt nog liever dan dat ze ons laat zien hoe ze zich voelt. Maar, aan de andere kant, heeft ze haar luier ook niet willen verbergen. Ze weet dat wij dat zien als een teken dat ze zich slecht voelt. Misschien kan ze er niet over praten en wil ze zo laten zien dat ze er zelf mee dealt”, redeneer ik.
“Dat kan”, reageert Chantal. “Maar ik zou zometeen toch proberen om met haar te praten. Ze heeft alle recht om zich zo te voelen. Toch maak ik me enorm zorgen.”
Ik bevestig dat ik Anne zometeen even zal polsen. “Dan laat ik jullie even met rust”, zegt Chantal. “Ik wil even wat kleren van thuis halen, zodat ik hier kan blijven slapen. Daarna ga ik nog even naar Noor, oké?”
Ik knik, in gedachten verzonken, en we geven elkaar nog een zoen. Voordat Chantal vertrekt, zet ze me nog een kop koffie voor. Even neem ik de tijd om daarvan te genieten. Ik weet dat het gesprek met Anne niet gemakkelijk zal zijn, dus ik moet mijn gedachten er dan bij hebben.
Even later sta ik voor Anne’s slaapkamerdeur en klop ik er zachtjes op. Ik verwacht dat Anne de deur op slot heeft gedaan, en wacht dus een tijdje op antwoord voordat ik naar binnen durf te gaan.
De slaapkamer is helemaal verduisterd. Het rolluik is omlaag, waardoor het laatste beetje zonlicht niet binnen kan komen. Alle lampen zijn bovendien uit, waardoor het echt pikkedonker is. Op de tast zoek ik het bureau en knip daar de lamp aan.
Anne ligt in bed, met het dekbed over haar hoofd getrokken. Haar onderbenen steken er een stukje onderuit. Op het nachtkastje staat een half leeggedronken babyfles en twee pakken icetea. Als ik eraan voel merk ik dat ze allebei leeg zijn.
“Anne? Lieverd?”, fluister ik, terwijl ik naast haar op bed ga zitten. Voorzichtig trek ik het dekbed over haar voeten heen, waardoor haar hoofd er weer bovenuit komt. Ze wordt er wakker van en kreunt geïrriteerd.
Lang heeft ze niet geslapen, want ik kan duidelijk zien dat haar ogen nog nat zijn. Ik probeer ze met mijn duimen te drogen, maar Anne draait haar gezicht weg.
“Anne, praat nou met me?” Het klinkt bijna smekend.
Ze draait haar rug naar me toe, en zegt boos: “Wat helpt dat nou nog?”
Ik wrijf troostend met een hand over haar rug. Onderaan raak ik steeds het randje van haar luier. Het gekraak trekt mijn aandacht. Als ik kijk kan ik zien dat er een grote, donkere vlek over haar roze pyjamabroek zit.
“Anne, je broek is helemaal nat. Kom, lieverd, je kunt zo niet blijven liggen. Het bed is ook nat”, merk ik op, zonder kwaad te willen klinken.
Ineens begint Anne ongecontroleerd hard te huilen. Bijna hysterisch. Ik probeer haar vast te pakken en te troosten, maar ze slaat me van zich af. Terwijl de tranen nog over haar wangen stromen, probeert ze aan de andere kant uit haar bed te stappen. Maar ze is blijkbaar te zwak en zakt meteen in elkaar.
Ik haast me er naartoe en ga naast haar zitten. “Ik .. mis .. Pappa”, snikt ze. Ik kan mijn hart voelen breken. “Ik ook, lieverd. Ik ook”, zeg ik, terwijl ik haar vastberaden naar me toetrek. Ze verstopt haar gezicht in mijn armen en begint opnieuw te huilen.
Zeker twintig minuten later komt Anne pas een beetje tot rust. “Ik wou ook dat Marnix nog hier was om voor ons te zorgen”, fluister ik tegen haar. “Meer dan alles. Maar ik beloof je dat ik jou zal beschermen zoals hij dat ook zou doen. Echt waar, ik zal voor jullie zorgen.”
Anne kan geen woord meer uitbrengen, maar ik voel hoe ze knikt. Voorzichtig til ik haar hoofd omhoog en geef ik haar een zoen op haar voorhoofd. “Maar je moet ook goed voor jezelf zorgen, Anne. Je kunt er niet zo bij blijven liggen. Je luier is doorweekt.”
Het voelt ergens heel raar om dit te zeggen tegen een meisje van veertien. Maar als luiers is wat haar kalmeert, dan is het niet belangrijk hoe het voelt.
Anne knikt opnieuw, maar ze kan niet opstaan. Het is net alsof er geen energie meer in haar lichaam zit. Anne is helemaal op en dat beseft ze zelf ook. “Help je me?”, zegt ze met heel veel moeite.
Ik besef dat dit de eerste keer ooit is dat Anne me om hulp durft te vragen. De eerste echte keer, want het gaat hier niet om huiswerk. En als ik haar daarna uit haar natte kleren help en in bad zet, besef ik dat ik voor de eerste keer ooit echt een vader voor haar ben.
Hoofdstuk 46: Paranoia
“Wil je alsjeblieft niet roken in mijn auto?”
Marnix heeft me dat wel honderd keer moeten vragen. Zijn auto was als een derde kind voor hem. Een Chevrolet Impala uit 1966. Convertable, natuurlijk. De enige luxe die Marnix zich ooit heeft veroorloofd. Gekocht met een deel van zijn erfenis, en door een verzamelaar uit de Verenigde Staten laten invliegen. Een heerlijke auto.
Voor zijn dood zijn Marnix en ik er wel eens mee gaan toeren. Zo heel af en toe mocht ik het stuur overnemen. Zelfs toen ik nog geen rijbewijs had. De enige keer dat hij ooit de wet heeft gebroken. Maar voor je broertje moet je soms iets overhebben.
Nadat Marnix en Lisa zijn overleden heb ik de auto nooit uit de garage durven halen. Lisa’s Volvo is bij het ongeluk compleet verwoest en Marnix had nog een oude Ford op de oprit staan. Helaas heb ik die vorig jaar zelf de vernieling in geholpen toen ik mijn aanrijding met Pierre had.
Aangezien ik nooit een eigen auto had gekocht, was ik vanaf dat moment gedwongen om de Impala te gebruiken. Binnen twee minuten had ik de ‘niet roken’-regel alweer aan mijn laars gelapt. Elke keer als ik een sigaret aansteek, kan ik het hem weer horen zeggen.
“Wil je alsjeblieft niet roken in mijn auto?”
Ergens is het best grappig of eng, maar op dat soort momenten voelt het echt alsof Marnix weer even bij me is. Zo ook nu weer.
Nadat ik bij Noor ben gebleven tot ze in slaap viel, ben ik direct naar huis gereden. De drang om te weten hoe het met Anne en Chantal is, was groot.
Maar nu ik weer op onze oprit geparkeerd sta, is er iets aan me dat niet naar binnen durft te gaan. Een gevoel van dreiging, ofzo. Ik kan het niet goed verwoorden.
Uiteraard is mijn eerste instinct om een sigaret op te steken, en al snel dreunen de woorden van Marnix weer door mijn hoofd. Wat zou hij zeggen van de stand van zaken? Noor die zo ziek is. Anne die waarschijnlijk woedend en bang is omdat Pierre vrijkomt.
Hij zou woedend op me zijn. En terecht.
Dit is niet wat Marnix van me verwachtte toen hij en Lisa mij de voogdij over hun dochters toevertrouwden. Dat deden ze omdat ze dachten dat ik Anne en Noor goed zou kunnen verzorgen. Ze veilig zou laten opgroeien.
Maar veilig zijn ze bij lange na niet geweest. En dat komt vooral door mij.
Het is niet dat ik nou de bedoeling heb om de ellende op te zoeken. Soms lijkt het net alsof de problemen zich gewoon tot me aangetrokken voelen. Er zijn zoveel mensen die ontdekken dat ze nog een halfbroer of –zus hebben, maar uitgerekend ik krijg dan te maken met criminelen en explosies.
En het resultaat? Van één van ‘kinderen’ heb ik niet in de gaten gehad hoe ziek ze is. Die ligt nu eenzaam en alleen in het ziekenhuis. De ander is waarschijnlijk helemaal in paniek omdat haar grootste nachtmerrie dankzij mij uit lijkt te komen. Dezelfde nachtmerrie die een kind heeft verwekt met mijn vriendin.
Hoe ik dan omga met al deze ellende? Stiekem een sigaret roken in de auto van mijn overleden broer. Wat een held.
“Sorry”, fluister ik, terwijl ik mijn sigaret in de asbak uitdruk. Alsof Marnix het kan horen. Het zou hem nu waarschijnlijk ook niet uitmaken. “Los het op”, zijn de enige woorden die ik hem nu kan horen zeggen.
Met lood in mijn schoenen open ik de voordeur en hang ik mijn jas aan de kapstok. Een overweldigende drang om te treuzelen verlamt me bijna, voordat ik de woonkamer binnenloop. Ik vind het erg moeilijk om Chantal en Anne nu onder ogen te komen.
Maar zodra ze me ziet, staat Chantal gelijk van de bank op om me een zoen te geven. Meteen sla ik mijn armen om haar heen. “Ben je niet boos op me?”, vraag ik onzeker.
“Vanwege Pierre?”, vraagt ze me verbaasd. “Natuurlijk niet. Het is toch niet alsof je er met opzet voor hebt gezorgd dat hij vrijkomt?”
We gaan samen op de bank zitten, waar ik uitleg dat ik er bang voor ben dat Anne het me niet zo makkelijk kan vergeven. Chantal wrijft zachtjes over mijn arm.
“Het gaat niet zo goed met Anne”, zegt ze kalm. “Ik denk niet dat ze boos op je is. Maar ze is wel heel bang voor Pierre. Niet zo gek, natuurlijk. Toen we thuiskwamen heeft ze geen woord tegen me gezegd. Ze is direct naar boven gelopen en heeft de deur op slot gedaan. Pas toen ik haar riep om iets te eten heb ik haar even gezien.”
Chantal zucht even voordat ze verder met haar verhaal gaat.
“Ik kon duidelijk aan Anne zien dat ze veel had gehuild en ze wilde aanvankelijk ook niet eten. Waarschijnlijk heeft ze alleen maar in bed gelegen, want ze had haar pyjama al aan. Ik kon duidelijk zien en horen dat ze zichzelf een luier had omgedaan.
Je vertelde dat ze dat normaal alleen op haar kamer deed, maar ze deed geen enkele poging om het te verbergen. Het voelde net alsof het haar niet meer kon schelen. Ze heeft ook niets tegen me gezegd. Ik heb haar een knuffel gegeven, wat ze wel toeliet, maar ze knuffelde niet terug. Geen enkele vorm van emotie.”
“Nee, Anne stikt nog liever dan dat ze ons laat zien hoe ze zich voelt. Maar, aan de andere kant, heeft ze haar luier ook niet willen verbergen. Ze weet dat wij dat zien als een teken dat ze zich slecht voelt. Misschien kan ze er niet over praten en wil ze zo laten zien dat ze er zelf mee dealt”, redeneer ik.
“Dat kan”, reageert Chantal. “Maar ik zou zometeen toch proberen om met haar te praten. Ze heeft alle recht om zich zo te voelen. Toch maak ik me enorm zorgen.”
Ik bevestig dat ik Anne zometeen even zal polsen. “Dan laat ik jullie even met rust”, zegt Chantal. “Ik wil even wat kleren van thuis halen, zodat ik hier kan blijven slapen. Daarna ga ik nog even naar Noor, oké?”
Ik knik, in gedachten verzonken, en we geven elkaar nog een zoen. Voordat Chantal vertrekt, zet ze me nog een kop koffie voor. Even neem ik de tijd om daarvan te genieten. Ik weet dat het gesprek met Anne niet gemakkelijk zal zijn, dus ik moet mijn gedachten er dan bij hebben.
Even later sta ik voor Anne’s slaapkamerdeur en klop ik er zachtjes op. Ik verwacht dat Anne de deur op slot heeft gedaan, en wacht dus een tijdje op antwoord voordat ik naar binnen durf te gaan.
De slaapkamer is helemaal verduisterd. Het rolluik is omlaag, waardoor het laatste beetje zonlicht niet binnen kan komen. Alle lampen zijn bovendien uit, waardoor het echt pikkedonker is. Op de tast zoek ik het bureau en knip daar de lamp aan.
Anne ligt in bed, met het dekbed over haar hoofd getrokken. Haar onderbenen steken er een stukje onderuit. Op het nachtkastje staat een half leeggedronken babyfles en twee pakken icetea. Als ik eraan voel merk ik dat ze allebei leeg zijn.
“Anne? Lieverd?”, fluister ik, terwijl ik naast haar op bed ga zitten. Voorzichtig trek ik het dekbed over haar voeten heen, waardoor haar hoofd er weer bovenuit komt. Ze wordt er wakker van en kreunt geïrriteerd.
Lang heeft ze niet geslapen, want ik kan duidelijk zien dat haar ogen nog nat zijn. Ik probeer ze met mijn duimen te drogen, maar Anne draait haar gezicht weg.
“Anne, praat nou met me?” Het klinkt bijna smekend.
Ze draait haar rug naar me toe, en zegt boos: “Wat helpt dat nou nog?”
Ik wrijf troostend met een hand over haar rug. Onderaan raak ik steeds het randje van haar luier. Het gekraak trekt mijn aandacht. Als ik kijk kan ik zien dat er een grote, donkere vlek over haar roze pyjamabroek zit.
“Anne, je broek is helemaal nat. Kom, lieverd, je kunt zo niet blijven liggen. Het bed is ook nat”, merk ik op, zonder kwaad te willen klinken.
Ineens begint Anne ongecontroleerd hard te huilen. Bijna hysterisch. Ik probeer haar vast te pakken en te troosten, maar ze slaat me van zich af. Terwijl de tranen nog over haar wangen stromen, probeert ze aan de andere kant uit haar bed te stappen. Maar ze is blijkbaar te zwak en zakt meteen in elkaar.
Ik haast me er naartoe en ga naast haar zitten. “Ik .. mis .. Pappa”, snikt ze. Ik kan mijn hart voelen breken. “Ik ook, lieverd. Ik ook”, zeg ik, terwijl ik haar vastberaden naar me toetrek. Ze verstopt haar gezicht in mijn armen en begint opnieuw te huilen.
Zeker twintig minuten later komt Anne pas een beetje tot rust. “Ik wou ook dat Marnix nog hier was om voor ons te zorgen”, fluister ik tegen haar. “Meer dan alles. Maar ik beloof je dat ik jou zal beschermen zoals hij dat ook zou doen. Echt waar, ik zal voor jullie zorgen.”
Anne kan geen woord meer uitbrengen, maar ik voel hoe ze knikt. Voorzichtig til ik haar hoofd omhoog en geef ik haar een zoen op haar voorhoofd. “Maar je moet ook goed voor jezelf zorgen, Anne. Je kunt er niet zo bij blijven liggen. Je luier is doorweekt.”
Het voelt ergens heel raar om dit te zeggen tegen een meisje van veertien. Maar als luiers is wat haar kalmeert, dan is het niet belangrijk hoe het voelt.
Anne knikt opnieuw, maar ze kan niet opstaan. Het is net alsof er geen energie meer in haar lichaam zit. Anne is helemaal op en dat beseft ze zelf ook. “Help je me?”, zegt ze met heel veel moeite.
Ik besef dat dit de eerste keer ooit is dat Anne me om hulp durft te vragen. De eerste echte keer, want het gaat hier niet om huiswerk. En als ik haar daarna uit haar natte kleren help en in bad zet, besef ik dat ik voor de eerste keer ooit echt een vader voor haar ben.
Re: Peetoom (TB ML TL WL NL GL VN BP)
Super hoofdstuk! En blij dat je in ieder geval deze serie afmaakt. Ben altijd een stille lezer geweest, maar wilde je nu toch even bedanken( voor dit mooie verhaal en het verder posten ervan) wacht rustig af op het vervolg.
Groetjes DL-Tomtom
Super hoofdstuk! En blij dat je in ieder geval deze serie afmaakt. Ben altijd een stille lezer geweest, maar wilde je nu toch even bedanken( voor dit mooie verhaal en het verder posten ervan) wacht rustig af op het vervolg.
Groetjes DL-Tomtom