Anette liep de peuters bij elkaar te zoeken. Haar collegaatjes waren al rijen aan het vormen om richting het zwembad op te gaan. De hulpmoeders waren al druk in de weer om het kleine kroost in het gareel te houden maar zo’n wekelijks zwem uitje bracht een hoop beroering en pret.
Natuurlijk moesten er nog paar kleintje naar het toilet dus dat duurde dan altijd langer dan was bedacht van te voren. Terwijl ze bezig was om de veters vast te maken van een kleine jongen bedacht Anette dat ze eigenlijk ook nog een plas moest doen voordat ze zouden vertrekken.
Maar iedere keer als ze er aan dacht kwam er wat tussendoor waardoor het weer uitgesteld werd. Uit eindelijk ging de lange stoet de straat op. Het was prachtig weer dus de stemming zat er behoorlijk in. Anette had haar wijde zomerjurk aan getrokken en liet de wind spelenvaren met de onderste strook van de jurk.
Volmaakt gelukkig voelde ze zich, het was dan ook een moord baan om zo je geld te verdienen. Natuurlijk was het wel eens hectisch op sommige dagen, maar over het algemeen was er geen reden tot klagen. Ze liepen de brug over en gingen links af.
Anette liep achter en in het midden de hulpmoeders en voor aan haar collegaatjes. Er werd luid gezongen in de voorste gelederen. Anette bedacht zich in eens dat ze nog een plas had moeten doen. En voelde een behoorlijke druk op haar blaas. Ze moesten nog een half uurtje lopen voordat ze bij het zwembad aan kwamen.
Anette probeerde haar aandacht op iets anders te richten maar bij iedere stap werd het erger.
Een van de moeders merkte dat Anette trager begon te lopen dus kwam ze even informeren of alles goed ging. Ja hoor Thea ik was even in gedachten verzonken , maar ik houd het tempo er in hoor. Nou Gelukkig meid ik werd even ongerust, kun je het begrijpen? Gelukkig dat gevaar had ze afgewimpeld. Toen de hulpmoeder haar richting uit kwam kwamen er een paar druppeltjes in de onderbroek van Anette.
Ze werd zo nerveus dat haar darmen ook plotseling begonnen op te spelen en ze liet een paar kleine windjes ontsnappen. Gelukkig was het in de buitenlucht en was er luid straat verkeer. De moeder had niets in de gaten gehad. Maar Anette voelde dat haar kruisje al een beetje nat was geworden. Ben ik blij dat ik een wijde zomer jurk draag want in mijn Jeans had je het zeker gezien bedacht Anette. O, ik hoop niet dat ik het onderweg in mijn broek doe.
Terwijl ze dit bedacht voelde ze hoe het plasje nu toch echt aanstalt maakte om naar buiten te komen. De rij moest stilstaan bij het stoplicht. Anette was achter aan in de rij en zag dat het jongetje zijn veters weer los waren gegaan.
Ze ging snel door haar hurken om de vetertjes te strikken. Terwijl ze daarmee bezig was voelde ze hoe haar plas haar broekje vulde . De wijde zomerjurk zorgde er voor dat alles afgedekt werd het kleine stroompje dat achter haar werd gevormd was het enigste wat haar zou kunnen verraden. Wat een opluchting was dat . Haar onderbroek was klets nat geworden maar onzichtbaar onder de jurk.
En de kleine man had al helemaal niets in de gaten.
Toen de rij weer begon te lopen keek Anette beschaamd om naar de grote natte plek op de stoep die ze achter zich liet. Daar liep ze dan in haar natte pies broek. Ze was onzindelijker dan alle peuters bij elkaar. En nu begonnen haar darmen ook nog op te spelen. Bij iedere stap werd het erger, nog even dan loop ik hier in mijn broek te drukken, het zou me toch niet gebeuren dacht Anette. Maar ze voelde hoe het al een beetje uit haar billen begon te komen.
Lieve hemel ik druk in mijn broek,wat beschamend met al die peuters er bij. Terwijl ze liep alsof er helemaal niets aan de hand was perste ze een dikke warme drol in het al kletsnatte broekje. Het was zo’n grote dat Annette bang werd dat haar broekje omlaag zou gaan zakken . Maar gelukkig werd haar dat bespaard. Een van de peuters gaf haar een handje terwijl ze voelde dat de drol zich een weg zocht tussen haar benen.
Ze moest eigenlijk een beetje wijdbeens lopen zo dikke vette druk was het. Maar ze bleef zo normaal mogelijk lopen. De moeder kwam weer haar richting uit. Wat een weertje he? Ja we boffen maar antwoordde Anette. Oeps zei de moeder,ik geloof dat een van de kleintjes een ongelukje in de broek heeft, ruik je het ook niet ?
Ja ik geloof het ook antwoordde ze zo normaal mogelijk terug. Tilly stop de rij even riep de moeder naar voren. Ze begon nu alle broekjes van de peuters om haar heen te controleren maar tot haar verbazing kon ze niets vinden . Anette wist zelf maar al te goed dat zij zelf de kleine onzindelijke peuter was die die in haar broek geplast en gepoept had.
Ze had zelf nog nooit zo’n smerige onderbroek bij een van haar peuters aangetroffen. En nu stond ze zelf met een dikke warme hoop tussen haar benen. De moeder bleef snuffen en bleef tot ontzetting van Anette op de hoogte van haar billen hangen. De moeder keek met een vies gezicht omhoog. Maar Anette het zou toch niet zo zijn dat jij in je broek gedrukt heb. Nu kreeg Anette een vuurrood hoofd. Hoe kom je daar nu bij ,belachelijk, hoe bedenk je zoiets. Nou Anette mijn neus zegt anders dat het behoorlijk mis is onder jouw jurk. Ik houd je in de gaten.
O verschrikkelijk dacht Anette en ze zag hoe de moeder naar de andere moeders liep om verslag uit te brengen. Een voor een keken ze haar richting uit. Anette voelde zich nu heel klein en smerig .
Voor de moeders was ze nu in eens van Juf tot kleine onzindelijke peuter gedegradeerd . En dat was ook juist want onder haar jurk liep ze in een volle smerige nat geplaste poepbroek . En straks zou ze ontmaskert worden.
Bij het zwembad aangekomen wilde ze meteen het toilet op vluchten maar die waren tot haar schrik allemaal bezet. Toen voelde ze hoe ze bij de hand genomen werd en een kleedhokje in werd gesleept. De drie moeders stonden rond haar heen. De moeder die onderweg aan haar billen had staan ruiken nam het woord, zo vieze onzindelijke meid nu doe jij die jurk omhoog .
Nee dat doe ik niet sprak Jeanette tegen, wetende dat ze dit niet lang vol kon houden. Eugh wat een stank en dan staat ze het ook nog te ontkennen. Toen werd haar jurk omhoog geschoven en stond ze daar te kijk in haar vieze smerige broek. De moeders kregen ogen zo groot als schoteltjes. Dit is toch niet te geloven riep er een, ze is nog onzindelijker dan al onze peuters bij elkaar. Gedverdemme wat een smeerboel in die broek van jou. Anette begon te huilen…..zeg het alsjeblieft niet verder ik smeek het jullie, het was een klein ongelukje.
Een klein ongelukje, een klein ongelukje plassen en poepen in je onderbroek terwijl je werkt met peuters die je zindelijk moet maken, nou ik weet niet hoe we dat moeten noemen, maar zeker geen klein ongelukje snauwde een moeder. Meer een Ramp zei de ander.
Tilly neem jij haar mee onder de privé douche en was haar vieze kont helemaal schoon. Die onderbroek bewaren we want die laten we zien aan de directie. Als we klaar zijn met haar dan moet ze een zwemluier midi aan. Want vanaf nu is ze een kleine poeppeuter en daar moeten we mee oppassen.
Even later zagen de badmeesters een volwassen peuterjuf in een hele kinderachtige zwemluier het water in stappen. Anette schaamde zich echt dood toen ze daar zo te kijk stond voor alle peuters en andere zwemmers in het Mirandabad. Maar ze had geen keuze want de moeders hadden de vieze smerige plas en poepboek in hun bezit waar mee ze gechanteerd werd.
De weg terug was een lange kruistocht voor Anette, haar collegaatjes waren nu ook op de hoogte gebracht van het beschamende gebeuren. Ze hadden geëist dat Anette op de terug weg een droge zwemluier aan deed opgevuld met een dikke inlegger.
Ze moest tussen de peuters lopen en mocht niet meer begeleiden. Bij school aangekomen werd ze de kamer van de directeur binnen geleid.
Die had geen goed woord over voor de smerige broek die hem werd getoond. Anette hoorde het allemaal met ontzetting aan terwijl ze daar in haar gepamperde kont stond te luisteren.
Ik kan hier geen onzindelijk vrouwen gebruiken, dat begrijp je zeker wel waren de woorden van de boze directeur. Terwijl hij zijn beklag deed stond Anette alweer van de zenuwen in haar luier te poepen met de wetenschap dat ze peuterjuf af was.
Ze verliet met schaamte de kamer van de directeur die meteen alle ramen open zette.
Wijdbeens in haar volle luier waggelde Anette de gang uit.
Nog nooit had de school zo’n onzindelijk juf in dienst gehad.
Natuurlijk moesten er nog paar kleintje naar het toilet dus dat duurde dan altijd langer dan was bedacht van te voren. Terwijl ze bezig was om de veters vast te maken van een kleine jongen bedacht Anette dat ze eigenlijk ook nog een plas moest doen voordat ze zouden vertrekken.
Maar iedere keer als ze er aan dacht kwam er wat tussendoor waardoor het weer uitgesteld werd. Uit eindelijk ging de lange stoet de straat op. Het was prachtig weer dus de stemming zat er behoorlijk in. Anette had haar wijde zomerjurk aan getrokken en liet de wind spelenvaren met de onderste strook van de jurk.
Volmaakt gelukkig voelde ze zich, het was dan ook een moord baan om zo je geld te verdienen. Natuurlijk was het wel eens hectisch op sommige dagen, maar over het algemeen was er geen reden tot klagen. Ze liepen de brug over en gingen links af.
Anette liep achter en in het midden de hulpmoeders en voor aan haar collegaatjes. Er werd luid gezongen in de voorste gelederen. Anette bedacht zich in eens dat ze nog een plas had moeten doen. En voelde een behoorlijke druk op haar blaas. Ze moesten nog een half uurtje lopen voordat ze bij het zwembad aan kwamen.
Anette probeerde haar aandacht op iets anders te richten maar bij iedere stap werd het erger.
Een van de moeders merkte dat Anette trager begon te lopen dus kwam ze even informeren of alles goed ging. Ja hoor Thea ik was even in gedachten verzonken , maar ik houd het tempo er in hoor. Nou Gelukkig meid ik werd even ongerust, kun je het begrijpen? Gelukkig dat gevaar had ze afgewimpeld. Toen de hulpmoeder haar richting uit kwam kwamen er een paar druppeltjes in de onderbroek van Anette.
Ze werd zo nerveus dat haar darmen ook plotseling begonnen op te spelen en ze liet een paar kleine windjes ontsnappen. Gelukkig was het in de buitenlucht en was er luid straat verkeer. De moeder had niets in de gaten gehad. Maar Anette voelde dat haar kruisje al een beetje nat was geworden. Ben ik blij dat ik een wijde zomer jurk draag want in mijn Jeans had je het zeker gezien bedacht Anette. O, ik hoop niet dat ik het onderweg in mijn broek doe.
Terwijl ze dit bedacht voelde ze hoe het plasje nu toch echt aanstalt maakte om naar buiten te komen. De rij moest stilstaan bij het stoplicht. Anette was achter aan in de rij en zag dat het jongetje zijn veters weer los waren gegaan.
Ze ging snel door haar hurken om de vetertjes te strikken. Terwijl ze daarmee bezig was voelde ze hoe haar plas haar broekje vulde . De wijde zomerjurk zorgde er voor dat alles afgedekt werd het kleine stroompje dat achter haar werd gevormd was het enigste wat haar zou kunnen verraden. Wat een opluchting was dat . Haar onderbroek was klets nat geworden maar onzichtbaar onder de jurk.
En de kleine man had al helemaal niets in de gaten.
Toen de rij weer begon te lopen keek Anette beschaamd om naar de grote natte plek op de stoep die ze achter zich liet. Daar liep ze dan in haar natte pies broek. Ze was onzindelijker dan alle peuters bij elkaar. En nu begonnen haar darmen ook nog op te spelen. Bij iedere stap werd het erger, nog even dan loop ik hier in mijn broek te drukken, het zou me toch niet gebeuren dacht Anette. Maar ze voelde hoe het al een beetje uit haar billen begon te komen.
Lieve hemel ik druk in mijn broek,wat beschamend met al die peuters er bij. Terwijl ze liep alsof er helemaal niets aan de hand was perste ze een dikke warme drol in het al kletsnatte broekje. Het was zo’n grote dat Annette bang werd dat haar broekje omlaag zou gaan zakken . Maar gelukkig werd haar dat bespaard. Een van de peuters gaf haar een handje terwijl ze voelde dat de drol zich een weg zocht tussen haar benen.
Ze moest eigenlijk een beetje wijdbeens lopen zo dikke vette druk was het. Maar ze bleef zo normaal mogelijk lopen. De moeder kwam weer haar richting uit. Wat een weertje he? Ja we boffen maar antwoordde Anette. Oeps zei de moeder,ik geloof dat een van de kleintjes een ongelukje in de broek heeft, ruik je het ook niet ?
Ja ik geloof het ook antwoordde ze zo normaal mogelijk terug. Tilly stop de rij even riep de moeder naar voren. Ze begon nu alle broekjes van de peuters om haar heen te controleren maar tot haar verbazing kon ze niets vinden . Anette wist zelf maar al te goed dat zij zelf de kleine onzindelijke peuter was die die in haar broek geplast en gepoept had.
Ze had zelf nog nooit zo’n smerige onderbroek bij een van haar peuters aangetroffen. En nu stond ze zelf met een dikke warme hoop tussen haar benen. De moeder bleef snuffen en bleef tot ontzetting van Anette op de hoogte van haar billen hangen. De moeder keek met een vies gezicht omhoog. Maar Anette het zou toch niet zo zijn dat jij in je broek gedrukt heb. Nu kreeg Anette een vuurrood hoofd. Hoe kom je daar nu bij ,belachelijk, hoe bedenk je zoiets. Nou Anette mijn neus zegt anders dat het behoorlijk mis is onder jouw jurk. Ik houd je in de gaten.
O verschrikkelijk dacht Anette en ze zag hoe de moeder naar de andere moeders liep om verslag uit te brengen. Een voor een keken ze haar richting uit. Anette voelde zich nu heel klein en smerig .
Voor de moeders was ze nu in eens van Juf tot kleine onzindelijke peuter gedegradeerd . En dat was ook juist want onder haar jurk liep ze in een volle smerige nat geplaste poepbroek . En straks zou ze ontmaskert worden.
Bij het zwembad aangekomen wilde ze meteen het toilet op vluchten maar die waren tot haar schrik allemaal bezet. Toen voelde ze hoe ze bij de hand genomen werd en een kleedhokje in werd gesleept. De drie moeders stonden rond haar heen. De moeder die onderweg aan haar billen had staan ruiken nam het woord, zo vieze onzindelijke meid nu doe jij die jurk omhoog .
Nee dat doe ik niet sprak Jeanette tegen, wetende dat ze dit niet lang vol kon houden. Eugh wat een stank en dan staat ze het ook nog te ontkennen. Toen werd haar jurk omhoog geschoven en stond ze daar te kijk in haar vieze smerige broek. De moeders kregen ogen zo groot als schoteltjes. Dit is toch niet te geloven riep er een, ze is nog onzindelijker dan al onze peuters bij elkaar. Gedverdemme wat een smeerboel in die broek van jou. Anette begon te huilen…..zeg het alsjeblieft niet verder ik smeek het jullie, het was een klein ongelukje.
Een klein ongelukje, een klein ongelukje plassen en poepen in je onderbroek terwijl je werkt met peuters die je zindelijk moet maken, nou ik weet niet hoe we dat moeten noemen, maar zeker geen klein ongelukje snauwde een moeder. Meer een Ramp zei de ander.
Tilly neem jij haar mee onder de privé douche en was haar vieze kont helemaal schoon. Die onderbroek bewaren we want die laten we zien aan de directie. Als we klaar zijn met haar dan moet ze een zwemluier midi aan. Want vanaf nu is ze een kleine poeppeuter en daar moeten we mee oppassen.
Even later zagen de badmeesters een volwassen peuterjuf in een hele kinderachtige zwemluier het water in stappen. Anette schaamde zich echt dood toen ze daar zo te kijk stond voor alle peuters en andere zwemmers in het Mirandabad. Maar ze had geen keuze want de moeders hadden de vieze smerige plas en poepboek in hun bezit waar mee ze gechanteerd werd.
De weg terug was een lange kruistocht voor Anette, haar collegaatjes waren nu ook op de hoogte gebracht van het beschamende gebeuren. Ze hadden geëist dat Anette op de terug weg een droge zwemluier aan deed opgevuld met een dikke inlegger.
Ze moest tussen de peuters lopen en mocht niet meer begeleiden. Bij school aangekomen werd ze de kamer van de directeur binnen geleid.
Die had geen goed woord over voor de smerige broek die hem werd getoond. Anette hoorde het allemaal met ontzetting aan terwijl ze daar in haar gepamperde kont stond te luisteren.
Ik kan hier geen onzindelijk vrouwen gebruiken, dat begrijp je zeker wel waren de woorden van de boze directeur. Terwijl hij zijn beklag deed stond Anette alweer van de zenuwen in haar luier te poepen met de wetenschap dat ze peuterjuf af was.
Ze verliet met schaamte de kamer van de directeur die meteen alle ramen open zette.
Wijdbeens in haar volle luier waggelde Anette de gang uit.
Nog nooit had de school zo’n onzindelijk juf in dienst gehad.
