Karin_1982
Beginneling
Tim’s ongelukje
“Tim. Timmm!” Tim zuchtte. Was hij net lekker aan het gamen, riep zijn moeder hem. “Ja mam, ik ben hiehier” antwoordde hij. “Waar is hier?” vroeg zijn moeder die in het trappengat bleef staan. “Op mijn kamer” ging Tim verder en hij draaide het geluid van zijn computer helemaal weg. Hij liet even een stilte vallen en besloot dat een leugentje om bestwil geen kwaad kon. “Ik ben met mijn huiswerk bezig.” Hij hoorde dat zijn moeder nu de trap op kwam. Snel zette hij het beeldscherm van zijn computer uit en opende zijn Wiskundeboek op een willekeurige plaats. Toen zijn moeder zijn kamer binnenkwam glimlachte ze. “Zo, ijverig hoor voor de zaterdag.” Tim keek haar lachend aan. “Nou, ik ben zo meteen naar tante Nel. Papa haalt me daar vanavond op. We zijn rond etenstijd thuis. We nemen pizza mee.” Tim knikte. “Vier kaassoorten?” vroeg hij. Dat was zijn favoriet. Zijn moeder lachte. “Oke, ik zal er aan denken. Als Bas thuiskomt van het voetbal, controleer dan even of hij zich op de club gedoucht heeft. Zo niet, dan stuur je hem naar de badkamer. En als hij tegenstribbelt dan zeg maar dat ik het wil. Nou tot vanavond.” “Dag mam” zei Tim. Zijn moeder draaide zich nog even om. “En denk eraan he Tim, op tijd naar de wc gaan.” “Maham.” Tim trok een boze frons op zijn gezicht. Begon ze daar nu weer over! Zijn moeder stak haar vinger op en hield deze tegen haar mond. Of ze zeggen wilde: oke, ik hou erover op, maar je weet het he!
Maar het was Tim’s eigen schuld geweest. Dat wist hij ook best. Het was nu bijna twee weken geleden. Hij had proefwerkweek gehad op school. Na zijn laatste proefwerk was hij snel naar huis gefietst. Hij voelde wel dat hij moest plassen, maar hij dacht het nog wel te kunnen ophouden. Dat was waarschijnlijk ook wel gelukt, als hij zijn huissleutel niet vergeten was. Maar toen hij voor de gesloten deur stond, herinnerde hij het zich weer. De sleutel had hij op zijn bureau laten liggen. Dan maar aanbellen. Oh nee, stom! Het was proefwerkweek en dus was Tim al vroeg thuis. Zijn vader was natuurlijk op zijn werk, en oh nee! Op donderdagochtend werkte zijn moeder ook. Tot een uur of twee. Tim had op zijn horloge gekeken. Bijna 1 uur. Hij werd wanhopig. Snel liep hij achterom, de tuin in. Daar kon niemand hem zien. Snel was hij tussen de planten gegaan en had tegen de grote dennenboom geplast. En dan maar wachten. Zijn mobiele telefoon lag ook op zijn bureau. Daar was hij wel blij om geweest. Mark, zijn vriendje, was zo dom geweest om zijn mobieltje mee te nemen tijdens het proefwerk. En hij had hem ook nog aan laten staan. Toen hij bijna klaar was met zijn proefwerk, was het ding afgegaan. De observant had het natuurlijk meteen gemerkt en het ding in beslag genomen. Voor een week kwijt. Had Mark nog geluk gehad, dat zijn proefwerk niet meteen met een 1 was beloond. Tim ging op de oude tuinbank zitten wachten. Hij voelde dat hij nu ook steeds nodiger moest drukken. Hij moest grinniken om het idee, dat hij tussen de planten zou hurken. Nee, mooi niet. Gewoon even ophouden. Maar dat was nog niet zo gemakkelijk. Zijn lichaam leek te redeneren: als je kunt plassen, dan kun je toch ook even poepen. Maar Tim haalde het niet in zijn hoofd. Maar nog geen kwartier later voelde hij een stevige krampscheut. Oef! Dit moest niet al te lang meer gaan duren. Wat moest hij doen? Naar mevrouw Laan misschien? De lieve buurvrouw was waarschijnlijk thuis. Maar Tim vond het best gênant om bij haar aan te bellen. Nee, hij kon dat niet maken. Gewoon wachten. Als mama snel thuis zou zijn, dan was er niets aan de hand. Tim zuchtte toen hij zijn horloge hoorde piepen. Het was 2 uur. Zijn moeder was afgewerkt. Als het goed was, had ze de fiets gepakt. Tim dacht na. Hij fietste er ongeveer tien minuten op. Dan zou zijn moeder er misschien een kwartiertje over doen. De tijd leek vooruit te kruipen. Gelukkig! Tim hoorde het ratelen van een ketting. Hij zag zijn moeder de hoek om komen. “Hoi” zei Tim droog. Zijn moeder schrok zich een hoedje, want ze had niet verwacht dat haar zoon buiten op de bank zou zitten. “Oh hoi” zei ze. “Sleutel vergeten” zei Tim om de situatie snel uit te leggen. Zijn moeder glimlachte. Ze nam de sleutelbol uit haar broekzak en zocht de juiste sleutel op. “He nee.” Tim keek verwonderd. “Er zit nog een sleutel aan de binnenkant. Even omlopen.” Zijn moeder liep de hoek om, maar bleef staan toen ze merkte dat haar zoon haar niet volgde. “Kom je?” Tim schudde zijn hoofd. Hij werd langzaam rood. “Is er iets?” vroeg zijn moeder. “Ik moet nodig poepen mam. Ik blijf liever even zitten, tot jij…” Zijn moeder begreep de situatie. “Ok, even volhouden. Ik doe de deur zo meteen wel open.” Tim zuchtte. Hij hoopte maar dat zijn moeder opschoot. Even later hoorde hij het gordijn openschuiven en de sleutel omdraaien. “Komt u maar!” zei zijn moeder triomfantelijk. Snel stond Tim op. Maar… Op het moment dat hij een stap binnen had gezet ging het mis. Helemaal mis. Tim kon er niets aan doen. Hij kon het gewoon niet meer ophouden. Hij hoorde hoe hij een stevige wind liet. Hij had niet eens gemerkt, dat hij een wind moest laten. Maar meteen voelde hij iets warms tussen zijn billen. Een krakend, knisperend geluid volgde. Hij greep met zijn rechterhand naar zijn billen. Langzaam werd hij rood. Zijn moeder keek hem aan. Ze had haar hand voor haar mond. “Oeps” zei ze. Langzaam sloot ze de deur. Ze nam haar zoon bij zijn arm en trok hem zachtjes mee naar de keuken. “Blijf even staan” zei ze. Tim kon niks uitbrengen. Hij kon wel janken, maar hij vermande zich. Als een klein kind in de broek poepen, maar als een klein kind een potje gaan janken, nee. “Moet je nog?” vroeg zijn moeder. Tim schudde zijn hoofd. “Je moest wel erg nodig. Ook niet slim om je sleutel te vergeten. Wacht hier even, dan pak ik alvast wat schone kleren.” Tim deed wat hem gevraagd werd. Hij hoopte maar dat zijn moeder snel terugkwam. Verschrikt keek hij uit het keukenraam. Maar gelukkig was er niemand in de buurt, dus hij kon zonder problemen blijven staan. Tim was al lang blij, dat hij buiten al had geplast, want hij moest er niet aan denken dat hij naast een poepbroek ook nog had moeten plassen. Weer voelde hij aan zijn achterwerk. Hij had een drol ter grootte van een mandarijn in zijn onderbroek zitten. Op een of andere manier, kreeg hij een warm, tintelend gevoel van binnen. Hij kreunde en perste. Hij voelde hoe zijn broek uitdijde. Het had geen zin om de rest nu krampachtig op te houden, bedacht hij. Toen hij zijn moeder terug hoorde komen, stopte hij met drukken. “Kom op vent, even verschonen.” Tim slikte. Zijn moeder sprak die woorden zo zacht en teder, alsof ze het tegen een peuter had. Langzaam liep Tim achter zijn moeder aan. Die moest lachen om de pinguïnpas van haar zoon. “Kom, de trap op” zei ze. Tim keek verbaasd. Hij had verwacht naar het toilet beneden te moeten gaan, maar zijn moeder wilde hem direct naar de badkamer sturen. Ze zag de aarzeling in de ogen van haar zoon en begreep het dilemma. Zonder aankondiging legde ze haar hand op de billen van haar zoon. “Tim toch, het is echt een flinke poepbroek.” Voor het eerst leek zijn moeder nu boos te worden. “Sorry mam” zei Tim zacht. “Nou kom op, gooi de inhoud van je onderbroekje snel beneden in de wc en kom dan naar boven. Douchen en een schone broek aan.” Tim had geknikt. Toen zijn jongere broertje van school was gekomen, zat Tim fris gedoucht voor de tv.
Tim keek uit zijn slaapkamerraam. Hij zag zijn moeder de straat oversteken op weg naar tante Nel. Hij zette het scherm van zijn computer weer aan en draaide het volume open. Na een half uurtje spelen, merkte hij dat hij naar de wc moest. Hij baalde, want hij zat net midden in een nieuw level. “Even wachten nog” mompelde hij. Maar na een paar minuten merkte Tim dat het nu toch echt tijd werd voor een toiletbreak. Hij sprintte zijn slaapkamer uit. Oh nee, een kleine plas voelde hij in zijn onderbroek lopen. Snel trok hij zijn broek omlaag. Hij zuchtte. De rest kon hij gelukkig keurig in de wc doen. Toen hij klaar was met plassen, merkte hij dat hij ook moest poepen. Nog niet zo nodig gelukkig. Meteen dacht hij terug aan zijn ongelukje van een paar weken eerder. En aan de waarschuwende woorden van zijn moeder. Snel ging hij op de wc zitten. Maar toen voelde hij weer dat tintelende gevoel. Hij werd er ondeugend van. Tim glimlachte. Hij trok zijn onderbroekje op. Hij had een besluit genomen.
Uit de voorraadkast pakte Tim een nieuw pak keukenpapier. Hij scheurde er een paar vellen af en liep ermee naar zijn slaapkamer. Daar vouwde hij de vellen zorgvuldig dubbel en deed deze toen in zijn onderbroekje. Met zijn handen voelde hij of ze op de goede plek zaten. Zijn hart ging tekeer van de spanning. Toen hij de rol keukenpapier weer teruglegde in de voorraadkast zag hij zijn oude voetbal liggen. Shit! Dat deed hem eraan herinneren dat Bas elk ogenblik thuis kon komen van het voetbal. Tim moest lachen om zijn onvoorzichtigheid. Hij moest het nog even ophouden.
“Ik ben thuis!” Tim hoorde de altijd opgewekte stem van zijn broertje. Hij besloot hem te begroeten. “Weer verloren?” plaagde hij. “Nee gewonnen” antwoordde Bas, die zich niet uit de tent liet lokken. “Je moet je van mama eerst douchen” zei Tim die zag dat zijn broertje nog bezweet was. “Ja zo meteen” zei deze. Tim besloot er maar geen woorden aan vuil te maken en ging naar zijn kamer. Hij merkte dat hij nu steeds nodiger moest. Hij durfde het nu niet in zijn broek te doen. De kans dat Bas het merkte was te groot. Hij voelde weer een stevige krampscheut. Oef! Het was menens. Snel dribbelde Tim naar de badkamer. Shit! Hij hoorde de douchekraan lopen. Bas was zich aan het wassen. Dan maar naar beneden. In zijn haast miste Tim de onderste trede. Boem! Daar lag hij op zijn snufferd. Gelukkig had hij zich niet bezeerd, maar zijn uitglijder en dan vooral de schrik, hadden zijn spieren doen ontspannen. Verschrikt voelde Tim aan zijn billen. Ja hoor! Snel stond hij op en liep het toilet binnen. De deur deed hij op slot. Bah! Hij had een flinke drol in zijn broek zitten. Snel deed hij zijn spijkerbroek en onderbroekje omlaag. De laag keukenpapier plakte aan zijn billen. Snel ontdeed hij zich van het papier. Hij maakte de schone vellen keukenpapier nat onder het kraantje van de wasbak en hij veegde zijn billen schoon. Hij trok de wc door en inspecteerde zijn onderbroek. Niks te zien! Tim haalde opgelucht adem.
Toen hij een uurtje later weer voor de tv zat, hoorde hij zijn broertje jammeren. Wat nu weer? Snel liep Tim de gang in. Bas kwam net het toilet uit. “De wc loopt over!” zegt Bas verschrikt. Nee he! Tim loopt het toilet binnen. Shit! De vele lagen keukenpapier moesten de wc verstopt hebben. Tim kokhalsde bij de gedachte, dat hij de wc moest ontstoppen. Hij besloot maar te doen alsof zijn neus bloedde. Toen papa en mama thuis waren gekomen met de beloofde pizza’s was het Bas die hen over het verstopte toilet vertelde. Na het eten probeerde papa het toilet te ontstoppen, maar hij slaagde er niet in. Hij was kribbig en vroeg de jongens wat ze hadden gedaan. Bas wist van niets, en Tim speelde of hij van niets wist. De storingsdienst wilde niet komen, omdat de familie boven nog een toilet had. Maandagmorgen eerste klus, beloofde de storingsmedewerker.
Toen Tim maandagmiddag uit school kwam, merkte hij aan zijn moeders reactie dat er iets was. Wat, dat kon hij niet zeggen en zijn moeder zweeg. Maar Tim besefte dat hij de wind nog van voren zou gaan krijgen. En warempel, hij had gelijk. Bas mocht die avond nog wat langer met zijn vriendjes buitenspelen. Tim moest op het matje komen bij zijn ouders. “De wc is gemaakt. Honderddertig euro.” Zijn vader zweeg. “Fijn” antwoordde Tim. Zijn vader ging verder. “Verstopping door keukenpapier” las hij de montagebon voor. Hij liet een stilte vallen. “Sinds wanneer vegen wij hier onze billen af met keukenpapier?” Tim werd rood. Hij haalde zijn schouders op. Zijn moeder bemoeide zich er nu mee. “Keukenpapier met bloemmotief. Er liggen twee pakken in de voorraadkast. Eentje is er aangesproken.” Tim slikte. “En er was toiletpapier genoeg. Een halve rol aan de houder en twee nieuwe rollen onder de toiletpot.” Zijn ouders zwegen. Tim voelde zijn wangen gloeien, zijn mond was droog. Hij kon zich hier nooit uitpraten. “Waarom Tim?” Hij haalde zijn schouders op. “We houden je vanaf nu heel goed in de gaten” zei zijn vader geïrriteerd. En die rekening, die betaal jij. De komende maanden geen zakgeld.” Nu begon de tirade pas echt. “Zal ik het zeggen? Zal ik? Je hebt gewoon expres in je broek zitten poepen, nadat je er een heleboel vellen keukenpapier in hebt gestopt. Dat is het toch?” Tim begon te huilen. Hij sprong op van zijn stoel en vluchtte naar zijn slaapkamer.
Ze hadden er daarna niet meer over gesproken. Na vijf maanden zakgeld ingehouden te hebben, kreeg hij aan het begin van de volgende maand weer voor het eerst het bekende tientje. Hij was voorzichtig geworden. Hij had niet meer in zijn broek gepoept sindsdien. Maar hij hield wel de interesse, dat voelde hij. Hij moest een veilige manier bedenken om het weer een keer te kunnen doen. Dat stond vast. Hij was nog een keer flink geschrokken, toen hij wat printjes had zien liggen. Waarschijnlijk had zijn moeder op internet gezocht naar informatie over tieners die nog wel eens in hun broek deden. Daar stond ook het telefoonnummer op van een arts. Dat nooit, dacht Tim. Hij werd rood, toen hij op een tweede blad een aantal afbeeldingen zag van luiers en luierbroekjes. Hij maakte stiekem een kopietje van die bladzijde en bewaarde het in een oud schoolboek. Af en toe keek hij erop. Zijn moeder had hem op een uitstekend idee gebracht! Maar dat wist ze natuurlijk niet.
Tim had het wel vervelend gevonden, dat zijn moeder hem om de paar uur eraan herinnerde dat hij naar de wc moest. Ook Bas was het op gaan vallen en hij plaagde Tim ermee. Hij had niet meegekregen, waarom hun moeder Tim telkens vroeg of hij naar de wc moest, maar hij had wel een idee. Gelukkig voor Tim, hield zijn moeder er na een paar weken mee op. Ze had geen vieze onderbroeken gevonden en de voorraadkast zat weer op slot. Net als toen Tim en Bas een aantal jaren eerder er snoepjes uit hadden gepikt. Tim had veel gefantaseerd en nagedacht. Met keukenpapier erin, dat deed hij niet meer. Maar zonder bescherming? Dan zou hij zijn onderbroeken zelf moeten wassen. En een vieze broek weggooien? Zijn moeder mocht de controle dan wel hebben verminderd, maar hij stelde zich voor, dat zijn moeder de voorraad onderbroeken goed in de gaten hield. Wel had Tim al weken eerder twee onderbroekjes op een speciale plek in zijn kast gelegd. Daar was zijn moeder niet achtergekomen. Voor de zoveelste maal sloeg hij zijn oude schoolboek open. Maar wat graag zou Tim een luierbroekje kopen. Maar dat durfde hij niet. Dan toch nog maar een keer gewoon in de broek, bedacht hij. Hij moest het risico maar nemen. Hij kon geen weerstand bieden aan zijn gevoel om het nog een keer expres in zijn broek te doen. Hij fantaseerde er steeds vaker over. Hij streelde dan zijn piemel en dacht aan een paar knappe meisjes. Hij was samen met hen in een kamer. De meiden moesten nodig naar de wc, maar die zat op slot. Keer en keer genoot hij van die gedachte.
Voor de tweede keer die week, zat Tim met zijn broek aan op de wc. Hij deed net alsof hij drukte, maar hij hoefde helemaal niet. Maar het gevoel alleen, vond hij al prettig. Vooral als hij zijn moeder of broertje in de hal voorbij hoorde komen. Het was donderdag. Tim had geen zin in de laatste twee uur gymles en meldde zich af. Hij wist dat hij hier nog wel iets op kon verzinnen. Hij zou zijn moeder wel zo gek krijgen om de volgende dag een briefje te schrijven, dat hij pijn had in zijn knie. Snel fietste hij naar huis. Op zijn kamer opende hij zijn kast en frummelde de twee onderbroekjes die hij weg had gestopt onder een stapel oude truien vandaan. Hij besloot de onderbroekjes allebei aan te trekken. Tim had een idee. Hij zou een blokje omgaan. Zo wilde hij de druk op zijn darmen langzaam opbouwen. Het gevoel heel nodig te moeten, vond hij nog altijd het fijnst. Het spannende was, dat hij zelfs niet eens wist of hij wel op tijd terug zou zijn. De heenweg ging prima. Maar terug was een ander verhaal. Hij voelde de druk op zijn darmen snel toenemen. Even had hij zelfs spijt van zijn plannetje. Op het moment dat hij merkte, dat het mis zou gaan als hij niet snel maakte dat hij thuis kwam, besefte hij dat hij niet meer kon rennen. Iedere onverhoedse beweging was te veel. Het tempo was dan ook weg. Toen hij eindelijk zijn huis in de verte zag opdoemen, hoorde hij zijn horloge piepen. Nee he! Het was al twee uur. Zijn moeder zou ieder ogenblik thuis kunnen komen van haar werk. Tim zag, dat mevrouw Laan in de tuin bezig was. Om zijn gymlessmoesje kracht bij te zetten, trok Tim wat met zijn linkerbeen. “Heb je je pijn gedaan jongeman?” vroeg mevrouw Laan vriendelijk met haar hoge, zangerige stem. “Ja mevrouw, gymles. Ik mocht naar huis.” Tim liep zo goed en zo kwaad als het ging door. Maar hij was mevrouw Laan nog niet voorbij of hij hoorde een fietsbel. Tim keek om. Zijn moeder kwam aangefietst. “Dag Bea” groette ze mevrouw Laan vriendelijk. “Dag Els” reageerde mevrouw Laan. “Al terug uit school?” vroeg ze aan Tim. Hij knikte. “Pijn aan mijn knie, ik mocht eerder weg van gym,” Zo snel als het ging, liep Tim naar huis, terwijl zijn moeder nog even een praatje maakte met mevrouw Laan. Tim zweette nu over bijna zijn hele lichaam. Hij moest poepen en wel onmiddellijk. Hij aarzelde. Hij kon zich niet meer herinneren of hij vanochtend door de achterdeur of de voordeur naar buiten was gegaan. 60 Procent kans dat de sleutel op de binnenkant van de voordeur zat. Tim aarzelde. Hij drukte even met zijn rechthand op zijn billen om de druk te voelen. Hij stak de sleutel in het sleutelgat. Mis! Hij hoorde zijn moeder lachen. “Achterom jongen”. Tim bleef staan en verwachtte dat zijn moeder de voordeur van binnenuit zou openen. Toen dat niet snel genoeg gebeurde naar Tim’s zin, drukte hij op de deurbel. “Ik kom!” hoorde hij zijn moeder roepen. Oh nee! Ze zat op het toilet. Tim begon nu wanhopig te worden. Hij tilde zijn benen een voor een op en hield zijn billen krampachtig vast. Hij durfde nu niet te schreeuwen dat hij nodig moest, omdat mevrouw Laan binnen gehoorafstand was. En toen ging het fout. Tim voelde hoe zijn broek bolde. Hij kon er geen weerstand meer aan bieden. Uit pure ellende hurkte hij neer om zijn darmen voldoende gelegenheid te geven zich helemaal te legen. “Gaat het?” hoorde hij mevrouw Laan roepen. “Ja, het gaat wel hoor” kon Tim nog uitbrengen. Gelukkig (of niet) opende zijn moeder de deur. “Gaat het?” vroeg ze. “Flink veel pijn” veinsde Tim. Hij stond langzaam op en ging naar binnen. Hij bleef stokstijf staan en zorgde ervoor dat zijn moeder niet op zijn billen kon kijken. “Wat is er?” vroeg ze. “Pijn aan mijn knie.” Zijn moeder keek bezorgd. “Laat eens zien?” Ze trok de linkerbroekspijp op, maar dat bood geen soelaas. “Doe je broek eens omlaag” zei zijn moeder. Tim slikte. Dit ging niet goed! Hij deed net alsof hij van de pijn zijn broek niet omlaag kon doen. “Ga maar even zitten” zei zijn moeder. Ze pakte haar zoon bij zijn schouder en loodste hem de keuken in. Daar pakte ze een stoel en zette deze midden in de keuken neer. “Even rustig zitten.” Tim merkte dat er een flauwe poeplucht waarneembaar was. Zijn moeder leek niets te merken. Ze wilde hem helpen met het losmaken van zijn broek, maar Tim weigerde. Hij frummelde aan zijn knoop. Om tijd te rekken, deed hij alsof hij de knoop niet los kreeg. Toen hoorde hij iemand op het keukenraam tikken? Hij zag dat mevrouw Laan naar binnen keek. Zijn moeder ging de deur opendoen. Van die gelegenheid maakte Tim gebruik om op het toilet te komen. “Voorzichtig” zei zijn moeder. Tim haalde opgelucht adem. Voor even was hij veilig. Snel deed hij zijn schoenen en zijn spijerbroek uit. Hij voelde aan de achterkant van zijn onderbroek. Die was helemaal schoon en gelukkig zat de inhoud nog keurig in de onderste broek. Hij deed zijn buitenste onderbroek uit. Niks mis mee, stelde hij vast. Maar zijn onderste onderbroekje was een drama. Hij had hem volledig onder de poep zitten. Was hij maar niet gaan zitten! Tim begreep dat hij snel naar de badkamer moest, want hier kon hij zich nooit verschonen. Nu maar hopen, dat hij ongezien boven kwam. Voor de voorzichtigheid deed hij zijn tweede onderbroekje weer aan. Hij spoot wat luchtverfrisser in zijn broek. Toen deed hij zijn spijerbroek aan en nam zijn schoenen mee. Snel glipte hij de trap op. Toen hij goed en wel onder de douche stond hoorde hij zijn moeder roepen. “Gaat het?” “Ja mam. Even de warme douche erop, dat gaat best.” Gelukkig nam zijn moeder er genoegen mee. In werkelijkheid was Tim zijn poepbroek aan het schoonspoelen. Na een half uur had hij alle sporen uitgewist. Zijn schone, maar daardoor wel natte onderbroek verstopte hij even later op een speciale plek in zijn slaapkamer. Opgelucht haalde hij adem. Dit was maar net goed gegaan!
Wordt vervolgd
“Tim. Timmm!” Tim zuchtte. Was hij net lekker aan het gamen, riep zijn moeder hem. “Ja mam, ik ben hiehier” antwoordde hij. “Waar is hier?” vroeg zijn moeder die in het trappengat bleef staan. “Op mijn kamer” ging Tim verder en hij draaide het geluid van zijn computer helemaal weg. Hij liet even een stilte vallen en besloot dat een leugentje om bestwil geen kwaad kon. “Ik ben met mijn huiswerk bezig.” Hij hoorde dat zijn moeder nu de trap op kwam. Snel zette hij het beeldscherm van zijn computer uit en opende zijn Wiskundeboek op een willekeurige plaats. Toen zijn moeder zijn kamer binnenkwam glimlachte ze. “Zo, ijverig hoor voor de zaterdag.” Tim keek haar lachend aan. “Nou, ik ben zo meteen naar tante Nel. Papa haalt me daar vanavond op. We zijn rond etenstijd thuis. We nemen pizza mee.” Tim knikte. “Vier kaassoorten?” vroeg hij. Dat was zijn favoriet. Zijn moeder lachte. “Oke, ik zal er aan denken. Als Bas thuiskomt van het voetbal, controleer dan even of hij zich op de club gedoucht heeft. Zo niet, dan stuur je hem naar de badkamer. En als hij tegenstribbelt dan zeg maar dat ik het wil. Nou tot vanavond.” “Dag mam” zei Tim. Zijn moeder draaide zich nog even om. “En denk eraan he Tim, op tijd naar de wc gaan.” “Maham.” Tim trok een boze frons op zijn gezicht. Begon ze daar nu weer over! Zijn moeder stak haar vinger op en hield deze tegen haar mond. Of ze zeggen wilde: oke, ik hou erover op, maar je weet het he!
Maar het was Tim’s eigen schuld geweest. Dat wist hij ook best. Het was nu bijna twee weken geleden. Hij had proefwerkweek gehad op school. Na zijn laatste proefwerk was hij snel naar huis gefietst. Hij voelde wel dat hij moest plassen, maar hij dacht het nog wel te kunnen ophouden. Dat was waarschijnlijk ook wel gelukt, als hij zijn huissleutel niet vergeten was. Maar toen hij voor de gesloten deur stond, herinnerde hij het zich weer. De sleutel had hij op zijn bureau laten liggen. Dan maar aanbellen. Oh nee, stom! Het was proefwerkweek en dus was Tim al vroeg thuis. Zijn vader was natuurlijk op zijn werk, en oh nee! Op donderdagochtend werkte zijn moeder ook. Tot een uur of twee. Tim had op zijn horloge gekeken. Bijna 1 uur. Hij werd wanhopig. Snel liep hij achterom, de tuin in. Daar kon niemand hem zien. Snel was hij tussen de planten gegaan en had tegen de grote dennenboom geplast. En dan maar wachten. Zijn mobiele telefoon lag ook op zijn bureau. Daar was hij wel blij om geweest. Mark, zijn vriendje, was zo dom geweest om zijn mobieltje mee te nemen tijdens het proefwerk. En hij had hem ook nog aan laten staan. Toen hij bijna klaar was met zijn proefwerk, was het ding afgegaan. De observant had het natuurlijk meteen gemerkt en het ding in beslag genomen. Voor een week kwijt. Had Mark nog geluk gehad, dat zijn proefwerk niet meteen met een 1 was beloond. Tim ging op de oude tuinbank zitten wachten. Hij voelde dat hij nu ook steeds nodiger moest drukken. Hij moest grinniken om het idee, dat hij tussen de planten zou hurken. Nee, mooi niet. Gewoon even ophouden. Maar dat was nog niet zo gemakkelijk. Zijn lichaam leek te redeneren: als je kunt plassen, dan kun je toch ook even poepen. Maar Tim haalde het niet in zijn hoofd. Maar nog geen kwartier later voelde hij een stevige krampscheut. Oef! Dit moest niet al te lang meer gaan duren. Wat moest hij doen? Naar mevrouw Laan misschien? De lieve buurvrouw was waarschijnlijk thuis. Maar Tim vond het best gênant om bij haar aan te bellen. Nee, hij kon dat niet maken. Gewoon wachten. Als mama snel thuis zou zijn, dan was er niets aan de hand. Tim zuchtte toen hij zijn horloge hoorde piepen. Het was 2 uur. Zijn moeder was afgewerkt. Als het goed was, had ze de fiets gepakt. Tim dacht na. Hij fietste er ongeveer tien minuten op. Dan zou zijn moeder er misschien een kwartiertje over doen. De tijd leek vooruit te kruipen. Gelukkig! Tim hoorde het ratelen van een ketting. Hij zag zijn moeder de hoek om komen. “Hoi” zei Tim droog. Zijn moeder schrok zich een hoedje, want ze had niet verwacht dat haar zoon buiten op de bank zou zitten. “Oh hoi” zei ze. “Sleutel vergeten” zei Tim om de situatie snel uit te leggen. Zijn moeder glimlachte. Ze nam de sleutelbol uit haar broekzak en zocht de juiste sleutel op. “He nee.” Tim keek verwonderd. “Er zit nog een sleutel aan de binnenkant. Even omlopen.” Zijn moeder liep de hoek om, maar bleef staan toen ze merkte dat haar zoon haar niet volgde. “Kom je?” Tim schudde zijn hoofd. Hij werd langzaam rood. “Is er iets?” vroeg zijn moeder. “Ik moet nodig poepen mam. Ik blijf liever even zitten, tot jij…” Zijn moeder begreep de situatie. “Ok, even volhouden. Ik doe de deur zo meteen wel open.” Tim zuchtte. Hij hoopte maar dat zijn moeder opschoot. Even later hoorde hij het gordijn openschuiven en de sleutel omdraaien. “Komt u maar!” zei zijn moeder triomfantelijk. Snel stond Tim op. Maar… Op het moment dat hij een stap binnen had gezet ging het mis. Helemaal mis. Tim kon er niets aan doen. Hij kon het gewoon niet meer ophouden. Hij hoorde hoe hij een stevige wind liet. Hij had niet eens gemerkt, dat hij een wind moest laten. Maar meteen voelde hij iets warms tussen zijn billen. Een krakend, knisperend geluid volgde. Hij greep met zijn rechterhand naar zijn billen. Langzaam werd hij rood. Zijn moeder keek hem aan. Ze had haar hand voor haar mond. “Oeps” zei ze. Langzaam sloot ze de deur. Ze nam haar zoon bij zijn arm en trok hem zachtjes mee naar de keuken. “Blijf even staan” zei ze. Tim kon niks uitbrengen. Hij kon wel janken, maar hij vermande zich. Als een klein kind in de broek poepen, maar als een klein kind een potje gaan janken, nee. “Moet je nog?” vroeg zijn moeder. Tim schudde zijn hoofd. “Je moest wel erg nodig. Ook niet slim om je sleutel te vergeten. Wacht hier even, dan pak ik alvast wat schone kleren.” Tim deed wat hem gevraagd werd. Hij hoopte maar dat zijn moeder snel terugkwam. Verschrikt keek hij uit het keukenraam. Maar gelukkig was er niemand in de buurt, dus hij kon zonder problemen blijven staan. Tim was al lang blij, dat hij buiten al had geplast, want hij moest er niet aan denken dat hij naast een poepbroek ook nog had moeten plassen. Weer voelde hij aan zijn achterwerk. Hij had een drol ter grootte van een mandarijn in zijn onderbroek zitten. Op een of andere manier, kreeg hij een warm, tintelend gevoel van binnen. Hij kreunde en perste. Hij voelde hoe zijn broek uitdijde. Het had geen zin om de rest nu krampachtig op te houden, bedacht hij. Toen hij zijn moeder terug hoorde komen, stopte hij met drukken. “Kom op vent, even verschonen.” Tim slikte. Zijn moeder sprak die woorden zo zacht en teder, alsof ze het tegen een peuter had. Langzaam liep Tim achter zijn moeder aan. Die moest lachen om de pinguïnpas van haar zoon. “Kom, de trap op” zei ze. Tim keek verbaasd. Hij had verwacht naar het toilet beneden te moeten gaan, maar zijn moeder wilde hem direct naar de badkamer sturen. Ze zag de aarzeling in de ogen van haar zoon en begreep het dilemma. Zonder aankondiging legde ze haar hand op de billen van haar zoon. “Tim toch, het is echt een flinke poepbroek.” Voor het eerst leek zijn moeder nu boos te worden. “Sorry mam” zei Tim zacht. “Nou kom op, gooi de inhoud van je onderbroekje snel beneden in de wc en kom dan naar boven. Douchen en een schone broek aan.” Tim had geknikt. Toen zijn jongere broertje van school was gekomen, zat Tim fris gedoucht voor de tv.
Tim keek uit zijn slaapkamerraam. Hij zag zijn moeder de straat oversteken op weg naar tante Nel. Hij zette het scherm van zijn computer weer aan en draaide het volume open. Na een half uurtje spelen, merkte hij dat hij naar de wc moest. Hij baalde, want hij zat net midden in een nieuw level. “Even wachten nog” mompelde hij. Maar na een paar minuten merkte Tim dat het nu toch echt tijd werd voor een toiletbreak. Hij sprintte zijn slaapkamer uit. Oh nee, een kleine plas voelde hij in zijn onderbroek lopen. Snel trok hij zijn broek omlaag. Hij zuchtte. De rest kon hij gelukkig keurig in de wc doen. Toen hij klaar was met plassen, merkte hij dat hij ook moest poepen. Nog niet zo nodig gelukkig. Meteen dacht hij terug aan zijn ongelukje van een paar weken eerder. En aan de waarschuwende woorden van zijn moeder. Snel ging hij op de wc zitten. Maar toen voelde hij weer dat tintelende gevoel. Hij werd er ondeugend van. Tim glimlachte. Hij trok zijn onderbroekje op. Hij had een besluit genomen.
Uit de voorraadkast pakte Tim een nieuw pak keukenpapier. Hij scheurde er een paar vellen af en liep ermee naar zijn slaapkamer. Daar vouwde hij de vellen zorgvuldig dubbel en deed deze toen in zijn onderbroekje. Met zijn handen voelde hij of ze op de goede plek zaten. Zijn hart ging tekeer van de spanning. Toen hij de rol keukenpapier weer teruglegde in de voorraadkast zag hij zijn oude voetbal liggen. Shit! Dat deed hem eraan herinneren dat Bas elk ogenblik thuis kon komen van het voetbal. Tim moest lachen om zijn onvoorzichtigheid. Hij moest het nog even ophouden.
“Ik ben thuis!” Tim hoorde de altijd opgewekte stem van zijn broertje. Hij besloot hem te begroeten. “Weer verloren?” plaagde hij. “Nee gewonnen” antwoordde Bas, die zich niet uit de tent liet lokken. “Je moet je van mama eerst douchen” zei Tim die zag dat zijn broertje nog bezweet was. “Ja zo meteen” zei deze. Tim besloot er maar geen woorden aan vuil te maken en ging naar zijn kamer. Hij merkte dat hij nu steeds nodiger moest. Hij durfde het nu niet in zijn broek te doen. De kans dat Bas het merkte was te groot. Hij voelde weer een stevige krampscheut. Oef! Het was menens. Snel dribbelde Tim naar de badkamer. Shit! Hij hoorde de douchekraan lopen. Bas was zich aan het wassen. Dan maar naar beneden. In zijn haast miste Tim de onderste trede. Boem! Daar lag hij op zijn snufferd. Gelukkig had hij zich niet bezeerd, maar zijn uitglijder en dan vooral de schrik, hadden zijn spieren doen ontspannen. Verschrikt voelde Tim aan zijn billen. Ja hoor! Snel stond hij op en liep het toilet binnen. De deur deed hij op slot. Bah! Hij had een flinke drol in zijn broek zitten. Snel deed hij zijn spijkerbroek en onderbroekje omlaag. De laag keukenpapier plakte aan zijn billen. Snel ontdeed hij zich van het papier. Hij maakte de schone vellen keukenpapier nat onder het kraantje van de wasbak en hij veegde zijn billen schoon. Hij trok de wc door en inspecteerde zijn onderbroek. Niks te zien! Tim haalde opgelucht adem.
Toen hij een uurtje later weer voor de tv zat, hoorde hij zijn broertje jammeren. Wat nu weer? Snel liep Tim de gang in. Bas kwam net het toilet uit. “De wc loopt over!” zegt Bas verschrikt. Nee he! Tim loopt het toilet binnen. Shit! De vele lagen keukenpapier moesten de wc verstopt hebben. Tim kokhalsde bij de gedachte, dat hij de wc moest ontstoppen. Hij besloot maar te doen alsof zijn neus bloedde. Toen papa en mama thuis waren gekomen met de beloofde pizza’s was het Bas die hen over het verstopte toilet vertelde. Na het eten probeerde papa het toilet te ontstoppen, maar hij slaagde er niet in. Hij was kribbig en vroeg de jongens wat ze hadden gedaan. Bas wist van niets, en Tim speelde of hij van niets wist. De storingsdienst wilde niet komen, omdat de familie boven nog een toilet had. Maandagmorgen eerste klus, beloofde de storingsmedewerker.
Toen Tim maandagmiddag uit school kwam, merkte hij aan zijn moeders reactie dat er iets was. Wat, dat kon hij niet zeggen en zijn moeder zweeg. Maar Tim besefte dat hij de wind nog van voren zou gaan krijgen. En warempel, hij had gelijk. Bas mocht die avond nog wat langer met zijn vriendjes buitenspelen. Tim moest op het matje komen bij zijn ouders. “De wc is gemaakt. Honderddertig euro.” Zijn vader zweeg. “Fijn” antwoordde Tim. Zijn vader ging verder. “Verstopping door keukenpapier” las hij de montagebon voor. Hij liet een stilte vallen. “Sinds wanneer vegen wij hier onze billen af met keukenpapier?” Tim werd rood. Hij haalde zijn schouders op. Zijn moeder bemoeide zich er nu mee. “Keukenpapier met bloemmotief. Er liggen twee pakken in de voorraadkast. Eentje is er aangesproken.” Tim slikte. “En er was toiletpapier genoeg. Een halve rol aan de houder en twee nieuwe rollen onder de toiletpot.” Zijn ouders zwegen. Tim voelde zijn wangen gloeien, zijn mond was droog. Hij kon zich hier nooit uitpraten. “Waarom Tim?” Hij haalde zijn schouders op. “We houden je vanaf nu heel goed in de gaten” zei zijn vader geïrriteerd. En die rekening, die betaal jij. De komende maanden geen zakgeld.” Nu begon de tirade pas echt. “Zal ik het zeggen? Zal ik? Je hebt gewoon expres in je broek zitten poepen, nadat je er een heleboel vellen keukenpapier in hebt gestopt. Dat is het toch?” Tim begon te huilen. Hij sprong op van zijn stoel en vluchtte naar zijn slaapkamer.
Ze hadden er daarna niet meer over gesproken. Na vijf maanden zakgeld ingehouden te hebben, kreeg hij aan het begin van de volgende maand weer voor het eerst het bekende tientje. Hij was voorzichtig geworden. Hij had niet meer in zijn broek gepoept sindsdien. Maar hij hield wel de interesse, dat voelde hij. Hij moest een veilige manier bedenken om het weer een keer te kunnen doen. Dat stond vast. Hij was nog een keer flink geschrokken, toen hij wat printjes had zien liggen. Waarschijnlijk had zijn moeder op internet gezocht naar informatie over tieners die nog wel eens in hun broek deden. Daar stond ook het telefoonnummer op van een arts. Dat nooit, dacht Tim. Hij werd rood, toen hij op een tweede blad een aantal afbeeldingen zag van luiers en luierbroekjes. Hij maakte stiekem een kopietje van die bladzijde en bewaarde het in een oud schoolboek. Af en toe keek hij erop. Zijn moeder had hem op een uitstekend idee gebracht! Maar dat wist ze natuurlijk niet.
Tim had het wel vervelend gevonden, dat zijn moeder hem om de paar uur eraan herinnerde dat hij naar de wc moest. Ook Bas was het op gaan vallen en hij plaagde Tim ermee. Hij had niet meegekregen, waarom hun moeder Tim telkens vroeg of hij naar de wc moest, maar hij had wel een idee. Gelukkig voor Tim, hield zijn moeder er na een paar weken mee op. Ze had geen vieze onderbroeken gevonden en de voorraadkast zat weer op slot. Net als toen Tim en Bas een aantal jaren eerder er snoepjes uit hadden gepikt. Tim had veel gefantaseerd en nagedacht. Met keukenpapier erin, dat deed hij niet meer. Maar zonder bescherming? Dan zou hij zijn onderbroeken zelf moeten wassen. En een vieze broek weggooien? Zijn moeder mocht de controle dan wel hebben verminderd, maar hij stelde zich voor, dat zijn moeder de voorraad onderbroeken goed in de gaten hield. Wel had Tim al weken eerder twee onderbroekjes op een speciale plek in zijn kast gelegd. Daar was zijn moeder niet achtergekomen. Voor de zoveelste maal sloeg hij zijn oude schoolboek open. Maar wat graag zou Tim een luierbroekje kopen. Maar dat durfde hij niet. Dan toch nog maar een keer gewoon in de broek, bedacht hij. Hij moest het risico maar nemen. Hij kon geen weerstand bieden aan zijn gevoel om het nog een keer expres in zijn broek te doen. Hij fantaseerde er steeds vaker over. Hij streelde dan zijn piemel en dacht aan een paar knappe meisjes. Hij was samen met hen in een kamer. De meiden moesten nodig naar de wc, maar die zat op slot. Keer en keer genoot hij van die gedachte.
Voor de tweede keer die week, zat Tim met zijn broek aan op de wc. Hij deed net alsof hij drukte, maar hij hoefde helemaal niet. Maar het gevoel alleen, vond hij al prettig. Vooral als hij zijn moeder of broertje in de hal voorbij hoorde komen. Het was donderdag. Tim had geen zin in de laatste twee uur gymles en meldde zich af. Hij wist dat hij hier nog wel iets op kon verzinnen. Hij zou zijn moeder wel zo gek krijgen om de volgende dag een briefje te schrijven, dat hij pijn had in zijn knie. Snel fietste hij naar huis. Op zijn kamer opende hij zijn kast en frummelde de twee onderbroekjes die hij weg had gestopt onder een stapel oude truien vandaan. Hij besloot de onderbroekjes allebei aan te trekken. Tim had een idee. Hij zou een blokje omgaan. Zo wilde hij de druk op zijn darmen langzaam opbouwen. Het gevoel heel nodig te moeten, vond hij nog altijd het fijnst. Het spannende was, dat hij zelfs niet eens wist of hij wel op tijd terug zou zijn. De heenweg ging prima. Maar terug was een ander verhaal. Hij voelde de druk op zijn darmen snel toenemen. Even had hij zelfs spijt van zijn plannetje. Op het moment dat hij merkte, dat het mis zou gaan als hij niet snel maakte dat hij thuis kwam, besefte hij dat hij niet meer kon rennen. Iedere onverhoedse beweging was te veel. Het tempo was dan ook weg. Toen hij eindelijk zijn huis in de verte zag opdoemen, hoorde hij zijn horloge piepen. Nee he! Het was al twee uur. Zijn moeder zou ieder ogenblik thuis kunnen komen van haar werk. Tim zag, dat mevrouw Laan in de tuin bezig was. Om zijn gymlessmoesje kracht bij te zetten, trok Tim wat met zijn linkerbeen. “Heb je je pijn gedaan jongeman?” vroeg mevrouw Laan vriendelijk met haar hoge, zangerige stem. “Ja mevrouw, gymles. Ik mocht naar huis.” Tim liep zo goed en zo kwaad als het ging door. Maar hij was mevrouw Laan nog niet voorbij of hij hoorde een fietsbel. Tim keek om. Zijn moeder kwam aangefietst. “Dag Bea” groette ze mevrouw Laan vriendelijk. “Dag Els” reageerde mevrouw Laan. “Al terug uit school?” vroeg ze aan Tim. Hij knikte. “Pijn aan mijn knie, ik mocht eerder weg van gym,” Zo snel als het ging, liep Tim naar huis, terwijl zijn moeder nog even een praatje maakte met mevrouw Laan. Tim zweette nu over bijna zijn hele lichaam. Hij moest poepen en wel onmiddellijk. Hij aarzelde. Hij kon zich niet meer herinneren of hij vanochtend door de achterdeur of de voordeur naar buiten was gegaan. 60 Procent kans dat de sleutel op de binnenkant van de voordeur zat. Tim aarzelde. Hij drukte even met zijn rechthand op zijn billen om de druk te voelen. Hij stak de sleutel in het sleutelgat. Mis! Hij hoorde zijn moeder lachen. “Achterom jongen”. Tim bleef staan en verwachtte dat zijn moeder de voordeur van binnenuit zou openen. Toen dat niet snel genoeg gebeurde naar Tim’s zin, drukte hij op de deurbel. “Ik kom!” hoorde hij zijn moeder roepen. Oh nee! Ze zat op het toilet. Tim begon nu wanhopig te worden. Hij tilde zijn benen een voor een op en hield zijn billen krampachtig vast. Hij durfde nu niet te schreeuwen dat hij nodig moest, omdat mevrouw Laan binnen gehoorafstand was. En toen ging het fout. Tim voelde hoe zijn broek bolde. Hij kon er geen weerstand meer aan bieden. Uit pure ellende hurkte hij neer om zijn darmen voldoende gelegenheid te geven zich helemaal te legen. “Gaat het?” hoorde hij mevrouw Laan roepen. “Ja, het gaat wel hoor” kon Tim nog uitbrengen. Gelukkig (of niet) opende zijn moeder de deur. “Gaat het?” vroeg ze. “Flink veel pijn” veinsde Tim. Hij stond langzaam op en ging naar binnen. Hij bleef stokstijf staan en zorgde ervoor dat zijn moeder niet op zijn billen kon kijken. “Wat is er?” vroeg ze. “Pijn aan mijn knie.” Zijn moeder keek bezorgd. “Laat eens zien?” Ze trok de linkerbroekspijp op, maar dat bood geen soelaas. “Doe je broek eens omlaag” zei zijn moeder. Tim slikte. Dit ging niet goed! Hij deed net alsof hij van de pijn zijn broek niet omlaag kon doen. “Ga maar even zitten” zei zijn moeder. Ze pakte haar zoon bij zijn schouder en loodste hem de keuken in. Daar pakte ze een stoel en zette deze midden in de keuken neer. “Even rustig zitten.” Tim merkte dat er een flauwe poeplucht waarneembaar was. Zijn moeder leek niets te merken. Ze wilde hem helpen met het losmaken van zijn broek, maar Tim weigerde. Hij frummelde aan zijn knoop. Om tijd te rekken, deed hij alsof hij de knoop niet los kreeg. Toen hoorde hij iemand op het keukenraam tikken? Hij zag dat mevrouw Laan naar binnen keek. Zijn moeder ging de deur opendoen. Van die gelegenheid maakte Tim gebruik om op het toilet te komen. “Voorzichtig” zei zijn moeder. Tim haalde opgelucht adem. Voor even was hij veilig. Snel deed hij zijn schoenen en zijn spijerbroek uit. Hij voelde aan de achterkant van zijn onderbroek. Die was helemaal schoon en gelukkig zat de inhoud nog keurig in de onderste broek. Hij deed zijn buitenste onderbroek uit. Niks mis mee, stelde hij vast. Maar zijn onderste onderbroekje was een drama. Hij had hem volledig onder de poep zitten. Was hij maar niet gaan zitten! Tim begreep dat hij snel naar de badkamer moest, want hier kon hij zich nooit verschonen. Nu maar hopen, dat hij ongezien boven kwam. Voor de voorzichtigheid deed hij zijn tweede onderbroekje weer aan. Hij spoot wat luchtverfrisser in zijn broek. Toen deed hij zijn spijerbroek aan en nam zijn schoenen mee. Snel glipte hij de trap op. Toen hij goed en wel onder de douche stond hoorde hij zijn moeder roepen. “Gaat het?” “Ja mam. Even de warme douche erop, dat gaat best.” Gelukkig nam zijn moeder er genoegen mee. In werkelijkheid was Tim zijn poepbroek aan het schoonspoelen. Na een half uur had hij alle sporen uitgewist. Zijn schone, maar daardoor wel natte onderbroek verstopte hij even later op een speciale plek in zijn slaapkamer. Opgelucht haalde hij adem. Dit was maar net goed gegaan!
Wordt vervolgd
