Deel 10
Onvermijdelijk was dus je protest toen je na een aantal weken genoeg begon te krijgen van mijn opdrachten. En ik moet eerlijk zeggen die waren ook niet altijd leuk. Je begon te verlangen naar het gezelschap van je vrienden, leuke dingen doen in plaats van op mijn bevel om 10 uur 's avonds naar bed gaan met een dikke luier om. Kortom de sleur kwam er een beetje in en ik moest op zaterdag wanneer we elkaar zagen alle zeilen bij zetten om je gemotiveerd te houden.
In mijn opleiding werd gewaarschuwd voor deze fase, die het schemergebied werd genoemd. De fase dat je wel al het grootste deel van je zelfstandigheid had ingeleverd, maar nog niet volledig verzorgd werd. Deze fase werd als cruciaal gezien in deze fase haakten de meeste uitverkorenen als nog af. Maar was je hier doorheen, dan was de kans groot dat je het hele traject zou afleggen.
Het was die zaterdag raak. Je had een heerlijk dagje bij me doorgebracht, ik had je vertroeteld als het liefste baby'tje. En je had het heerlijk over je heen laten komen. Volkomen ontspannen onderging je je laatste verschoning. Mijn laatste handeling met jou als baby was het dichtdrukken van de knoopjes van je rompertje, hierna kwamen je grote-mensen kleren.
'Het was weer heerlijk vandaag, mammie.'
'Fijn dat te horen liefje.'
'Maar ik weet niet of ik deze week wel aan je opdrachten ga voldoen.'
'Hoezo?' Vroeg ik zo onschuldig mogelijk.
'Het is steeds een herhaling van zetten, ik verlang weer eens naar een avondje cafe.'
Nu kwam het er op aan, het voorstel dat ik je nu ging doen moest je accepteren, het was bepalend voor je lot.
Ik legde subtiel mijn hand op je kruis, en begon die zachtjes te masseren. Je geslacht reageerde onmiddellijk.
'Maar als ik voor je zorg zoals vandaag vind je dat toch fijn?'
'Ja dat is heerlijk.'
'Zou het dan een idee zijn als ik permanent voor je ga zorgen?'
'Hoe bedoel je?'
'Nou dat jij hier bij mij intrekt, zo dat ik 24 uur per dag 7 dagen in de week kan verzorgen en verrtroetelen.'
Ter onderstreping drukte ik mijn hand even stevig in je kruis. Je kreunde zachtjes.
Ondanks de dikke luier voelde ik je opwinding, en zag dat je in gedachte alle voors en tegens aan het afwegen was.
'Maar dat lijkt me zo definitief.' Merkte je niet geheel ten onrechte op.
'Mag ik dan nooit meer naar het cafe?'
'Het is de bedoeling dat je zoveel mogelijk het leven leidt als dat van een baby'tje, cafe bezoek past daar niet in. Het is een keuze, het enige dat ik je kan garanderen dat ik er alles aan zal doen om je baby leven zo perfect mogelijk te maken. Zodat je gewoon geen behoefte meer hebt aan het cafe'
'Kunnen we geen afspraak maken voor een proefperiode?'
'Nee dat werkt niet, want ik geef alles op om voor jou te zorgen.'
'En als het nou niet werkt, dat het niet goed loopt tussen ons?'
'Dan lossen we dat op, maar vanuit de moeder kind relatie, dat wil zeggen ik beslis voor ons.'
'Ik wil er nog een nachtje overslapen. Ik laat het je morgen weten.'
Helaas dat kon niet, tijdens mijn opleiding waren de zusters op dat punt behoorlijk duidelijk: zodra het voorstel van 'het samengaan', zoals dat door het Zusterschapp werd genoemd, op tafel lag, mocht je de uitverkorene niet meer alleen laten. Hij mocht er over nadenken, maar je moest er wel bij blijven.
Sterker nog, was de keuze voor de samengang gemaakt, dan diende deze gelijk in te gaan, en zo snel als mogelijk moest er voor worden gezorgd dat er geen weg terug meer was.
'Ja mag er best even over na denken, maar dat kan ook hier. Zou je het geen goed idee vinden om vannacht hier te blijven, dan kan je het samenwonen al een beetje ervaren, en dan neem je morgenochtend een beslissing. Lijkt je dat wat?'
Je knikte instemmend.
'Goed zo, zal mammie jou nu dan maar weer snel tot baby'tje omtoveren?'
Ik trok je grote mensen kleren uit en pakte uit de kast een fleece onesie met konijntjes. Normaal had je alleen je rompertje aan als je hier was, omdat je toch meestal in de nursery bleef. Maar dat ging nu veranderen.
Het was strikt verboden om 'kleintjes' in de prive gedeeltes van de woning toe te te laten. Ook de uitverkorene mochten pas bij de samengang worden toegelaten. "Uitsluitend in het aanschijns des samengang is toelating van de uitverkorene in de prive vertrekken toegestaan." Was een van de geboden uit het 'Schrift van de lasten, geboden en vrijheden.'
Dit moment was nu aangebroken.
'Ik laat je de rest van het huis zien.' Zei ik dan ook, en pakte je hand. We liepen naar de woonkamer met open keuken. De inrichting was huiselijk warm, al zei ik het zelf.
'Vanaf nu hoef je niet meer in de nursery te spelen, ik zal een speel kleedje klaar leggen. Ook voeden doe ik je vanaf nu in de keuken, de kinderstoel zal ik ook uit de nursery halen. De badkamer kende je, verder waren er nog mijn slaapkamer en een logeerkamer. In mijn slaapkamer zou jou zelden komen, hooguit een keer na een enge droom zou je bij mij in bed mogen. De logeerkamer was een geval apart, het was een gebod uit het Schrift van het Zusterschap om te allen tijde een logeerkamer paraat te hebben. . In het komende traject zou je nog wel eens terugval kunnen krijgen, onder geen beding mocht ik je dan laten gaan. Als alternatief kon je dan in de logeerkamer slapen, en even een time-out nemen van je babyrol. Door in ieder geval bij mij te blijven kon ik je langzaam weer terug krijgen in het proces. Het was vaak al genoeg om na een paar dagen de deur van de nursery op een kiertje te zetten. De aantrekkingskracht van de kast met de luiers, was onweerstaanbaar. De verleiding om de keurige strakke stapeltjes met de verschillende printjes, diktes en stevigheid zachtjes te strelen was enorm.
We waren weer terug bij de nursery, ik vertelde je hoe ik deze zou aanpassen en helemaal inrichten op jouw verzorging.
'Vind je mijn huis mooi?.'
Heftig kinkte je ja.
'Zo ga dan nu maar even met de blokken spelen', ik had het speelkleedje in de woonkamer gelegd. Ik sleepte de kinderstoel naar de keuken. Het eerste wat ik deed was het woord Nursery op de deur veranderen in babykamer. Ik vond dat veel gezelliger klinken.
Alles wat niet jouw maat was zette ik op de gang; twee tassen met rompertjes en andere kleding en drie tassen met luiers.
Het was inmiddels etentstijd, voor het eerst voerde ik je je babyhapje in de keuken. Ik had gezellig de kaarsjes aangestoken. Hierna kreeg je Iin de woonkamer op de bank, bij mij op schoot liggend je flesje. De huiselijke sfeer deed je goed, je lag er volkomen ontspannen bij. Halverwege het flesje viel je zelfs in slaap, heel voorzichtig tilde ik je van mijn schoot en legde je op de bank en deed een dekentje over je heen, heel even opende je je ogen, ik stopte snel een speentje in je mond, en vervolgens sliep je verder.
Dit gaf mij de gelegenheid om uit te zoeken wat er verder moest gebeuren. Ik wist dat als het moment van de samengang was aangebroken er een hoop dingen geregeld en in gang moesten worden gezet.
Ik pakte het dikke "Schrift met lasten, geboden en vrijheden" van het Zusterschap uit mijn afsluitbare bureau. En zocht in de inhoudsopgave naar 'de samengang.'