Verhaal Klaar winkelierster...
- Onderwerp starter beddenplasser
- Startdatum
-
- Tags
- voltooid verhaal
beddenplasser
volwassen peuter
HOOFDSTUK 45
Marthe was enorm verrast te ontdekken dat Lies een rasvertelster was. Ondanks het feit dat er constant muziek draaide, en sommigen niet comfortabel zaten om beter te kunnen luisteren, lukte het haar zonder problemen dertien mensen aan haar verhaal te kluisteren.
Zeker de tien die het verhaal nog niet kenden, hingen aan haar lippen. Vlak voor de eerste kus stopte ze even, voldoende om iemand te doen vragen.
“En, hoe was dan die eerste kus ?”
Iedereen voelde perfect aan wat de clou van het verhaal was, maar toen Lies kurkdroog “Zeiknat !” zei, kwam er een dertienkoppige bulderlach die de muziek overstemde.
Marthe was heel blij dat Lies vlot over het incident van een week eerder ging. Er was gelukkig niet veel van blijven hangen. Ze vond het ook fijn dat de anderen van de groep ook haar begonnen uit te vragen en tegen het einde van de avond was zij zonder meer deel van het geheel.
Thuis aangekomen zagen ze dat Mia al was gaan slapen. Stilletjes gingen ze tanden poetsen en naar hun eigen kamer. Anders dan de week ervoor sliep Mia terug in haar eigen bed. Op beide bedden had Mia al het nodige slaapgerief gelegd.
Ook voor Marthe en Lies had ze maar een luier klaargelegd. Marthe sliep ’s nachts eigenlijk altijd met een luier, maar Lies zeker niet. Marthe vroeg zich dan ook af waarom Mia dit gedaan had. Ze wist wel dat Lies deugd kon hebben van een luier op emotioneel vlak, maar ze had niet gedacht dat Mia dit zou stimuleren.
De goede sfeer van de avond had Marthe in een wulpse bui gebracht, en ze vroeg zich af of Lies te verleiden was via het luieren. Ze wist dat er bij Els en Jan al meermaals een erotisch aspect was geweest aan het mekaar luieren, wat al dikwijls had geëindigd in lange knuffelpartijen. Marthe hoopte dat Lies er ook een erotisch aspect in kon zien.
Jammer genoeg was dat een teleurstelling voor Marthe. Ze had Lies gevraagd dat zij haar luier zou aandoen. Lies deed het met veel liefde, en stilaan met meer kunde, maar ze merkte niets van opgewondenheid bij Lies, ondanks het feit dat haar geliefde met het meest intieme heerlijk bloot voor haar lag te wezen.
Lies zelf had niet door dat Marthe bijbedoelingen had toen Marthe vroeg om haar de luier om te doen. Ze wist dat Marthe het ook fijn vond om geluierd te worden, omdat dan de luier dikwijls net iets beter zat. Ze had dan ook geprobeerd de luier zo goed mogelijk aan te doen, met alle kunde en liefde die ze maar had.
Toen Lies even later bloot op de luier lag, wist Marthe onmiddellijk dat ze er zelfs niet aan moest denken Lies opgewonden te maken. Lies was terug in haar kindfase gekropen, en wachtte nu totdat haar luier was omgedaan.
Jan had gemerkt dat Els behoorlijk opgewonden was toen zij voor hem klaarlag op de openliggende luier. Zeker toen Jan even met de rug van zijn wijsvinger over Els haar schaamlippen streek voor hij de luier dichtdeed, kon ze een kreun niet onderdrukken.
Ze voelden allebei goed aan dat ze niet verder moesten gaan, maar af en toe werd er wat geplaagd, tot hun beider tevredenheid. Ook Els had niet veel moeite om Jan te plagen.
Hij had niet kunnen voorkomen dat hij hard werd toen hij zag hoe opgewonden Els was, en nu hij klaarlag op de luier, deed Els (zogezegd) vergeefse moeite om die rechtopstaande paal naar beneden te duwen.
Els wist goed genoeg dat ze het voor Jan alleen maar erger maakte, maar enkele ‘pogingen’ mochten wel. Ze deed daarna de luier dicht terwijl Jan nog volledig opgewonden was. Jan zou die wel voorzichtig naar beneden duwen als hij terug slap was.
Ook nu was het voor hen te warm om een romper aan te doen. Ze kropen zo goed als mogelijk tegen elkaar, en hadden niet veel moeite om in slaap te vallen.
“Zeg Marthe, ga je eigenlijk weg deze vakantie ?”
“Ik heb niets gepland. Ik ben vanaf 19 juli thuis voor twee weken, maar ik was niet van plan echt weg te gaan. Wel uitstappen maken en gaan zwemmen en zo met ons Ella. In augustus heb ik ook nog een week, misschien dat ik dan wel enkele dagen wegga.”
“Ik weet nog dat ik dat niet zag zitten toen de tweeling zo oud was als Ella. Alles alleen doen met zo’n kleutertjes was toch niet alles. We zijn maar pas op reis beginnen gaan toen ze zes jaar waren, en dan nog was dat de eerste jaren naar een bungalowpark.”
“Als jij maar twee weken verlof hebt, hoe regel je dan de opvang van Ella ?”
“De kleuteropvang wordt georganiseerd door dezelfde mensen van de crèche waar ze naartoe is geweest. En verder logeerpartijtjes bij oma en opa. Ons Els doet dan met haar activiteiten.”
“Onthoudt goed dat je er nu drie extra babysitters bij hebt. Ella mag gerust naar hier komen.”
Marthe keek Mia dankbaar aan.
“Trouwens, over opvang gesproken, weet je al iets meer over je woensdagen ?”
“Ja. We gaan er mee starten op 1 september. Mijn baas was heel tevreden toen hij hoorde dat ik kon. Dus vanaf volgend schooljaar mag je ons Ella hebben op woensdagnamiddag.”
’s Middags aan tafel kwam de vakantie opnieuw aan bod. Els verraste zowel Lies als Marthe.
“Zeg grote zus, als jij inderdaad de laatste weken van juli thuis bent, zou je het dan misschien zien zitten om mee te gaan als kookouder op het kamp ? Een extra hulp zou niet slecht zijn. De groep is afgelopen jaar flink gegroeid, dus we gaan waarschijnlijk ook met meer volk op kamp.”
“En hoe moet dat dan met ons Ella ?”
“Die gaat gewoon mee. Hilde pakt haar kindjes ook mee, en die zijn drie en twee, en Fride en Luc hebben nog maar baby’tjes. En als Jan meegaat, dan is er een extra babysit.”
Jan verslikte zich in zijn koffie.
“Wat bedoel je met meegaan ? Ik ben nog nooit mee geweest op kamp.”
“Zoetje, jij gaat mee om patatten te schillen en om op kindjes te passen. Laat het op kamp gaan maar aan ons over.”
“Jij gaat er van uit dat ik meega. Je hebt me zelfs de vraag nog niet gesteld.”
“Nee, ik heb geen vraag gesteld, omdat ik weet dat dit voor jou het beste is. Je bent tien dagen bij je favoriete kleuter, bij je nieuwe vrouw, bij een hele goeie vriendin, je kan je zus in het oog houden, en je geeft je moeder tien dagen ongevraagde vakantie. Geen nadelen, alleen maar voordelen.”
Jan stond met zijn mond vol tanden.
Mia voelde dat Jan op het punt stond te bijten en deed er een schepje bovenop.
“Jan, ik vind dat een heel goed voorstel van Els. En ik denk dat je er Ella een heel groot plezier mee doet om samen met haar op kamp te gaan. En Marthe kan op die manier ook wat echte vakantie hebben.”
Jan kreeg het benauwd.
“Jamaar mama, en wat als ik nu eens niet wil ?”
“Jan, jij wilt wel, alleen weet je dat nu nog niet”
Droog gaf Mia het confronterende antwoord. Jan keek naar Lies en Marthe, maar in hun ogen zag hij eenzelfde blik die hem vroeg mee te gaan.
Marthe zag onmiddellijk het voordeel van het voorstel in. Zij was heel even overdonderd geweest toen Els het vroeg, maar was ergens ook blij. Ze kende eigenlijk de volledige kookploeg van vroeger, en de oudste van Hilde zat een jaar lager dan Ella. Ze wist goed genoeg dat Ella de tijd van haar leven zou hebben, en had voor zichzelf al besloten.
Jan had even wat tijd voor zichzelf nodig, en ging met een nieuwe tas koffie naar de tuin. Binnen vroeg Lies af of Jan wel zou meegaan. Mia stelde haar gerust.
“Liesje, twijfel jij nog aan je broer ? Die heeft af en toe een zetje nodig, maar als hij het echt niet zag zitten, dan had hij harder geprotesteerd. Je kent hem toch. Zijn geest heeft al besloten het te doen, alleen wil zijn mond nog niet mee.”
Vijf minuten later ging hij terug aan tafel zitten.
“Wat moet ik dan doen als ik mee ga ?”
Deze keer was het Lies die antwoordde.
“Ik denk vooral kuiswerk : groenten, patatten, vuile borden en vuile kleuters.”
Alhoewel hij niks zei, blonken Jan’s ogen toen Lies dit zei, wat hem een dikke omhelzing van Els opleverde.
Els polste even bij Hilde, die de kookploeg wat coördineerde, maar die zag het onmiddellijk zitten om twee extra hulpen erbij te hebben, zeker toen ze hoorde wie het waren. Hilde en haar broer Luc waren vier en twee jaren ouder dan Marthe en waren jarenlang hun overburen geweest.
Naast de drie genoemden ging er nog een koppel oud-leiding mee, die even oud waren als Marthe en met wie ze vroeger gewoon lid was toen zij ook nog in de jeugdbeweging zat.
Ze vond het alleen raar dat net die twee een koppel waren geworden, maar ze zag er naar uit hen terug te zien. Hilde had voorgesteld dat ze de week erachter met zijn allen zouden samen zitten om kennis te maken en afspraken te maken.
Marthe vroeg wel nog even te wachten met dit te bevestigen aan de rest van de leidingsploeg. Ze was van plan geweest om Ella af en toe weg te doen naar haar ouders, en ze wou eerst weten of het in orde voor hen was dat zij nu met Ella er ook niet ging zijn.
Diep van binnen was Jan enorm blij dat Els hem had gevraagd mee te gaan op kamp. Alhoewel hij in eerste instantie overdonderd was, kwam het besef in de loop van de namiddag dat hij al enorm uitkeek naar het kamp. Els had gelijk gehad.
Ze hadden aan tafel nog een tijdje dingen zitten bespreken. Marthe was bedreven genoeg in het koken om mee achter de vuren te staan, maar iedereen besefte dat Jan niet achter de potten moest gaan staan, tenzij om eten op de borden te doen.
Ook het idee dat Jan oppaswerk kon verrichten terwijl de ouders in de keuken bezig waren, sprak hem enorm aan. Hij wist nu dat hij geen schrik moest hebben om kinderen te verschonen en proper te maken, en zelfs de verzorging van de baby’s boezemde hem geen angst in.
In ieder geval lukte het schoolwerk niet meer. Hij betrapte zich er steeds op dat hij zat te fantaseren wat hij met de kindjes kon doen. Hij vond het zelfs helemaal niet vreemd dat hij hierover fantaseerde, alhoewel hij tot enkele maanden ervoor geen enkele concrete ervaring had met kleine kindjes.
Omdat zijn concentratie toch op plekken zat die niks met school te maken had, besloot hij naar beneden te gaan. De permanente glimlach op zijn gezicht maakte zijn moeder nieuwsgierig, en hij kon dan ook niet anders dan te zeggen wat er in hem om ging.
“Weet je nog wat ik tegen je zei toen je de eerste keer ging babysitten ? In jou zit volgens mij een geboren kleuterleider, en het feit dat jij nu hierover fantaseert zegt genoeg. Ik neem aan dat je geen spijt hebt dat Els je daarstraks zo direct heeft gepusht ?”
“Nee, niet meer. Ik voelde me niet op mijn gemak na het eten, maar ik besef nu dat ze me op de juiste manier heeft getriggerd.”
“En zie je het zitten om met leeftijdsgenoten tien dagen weg te zijn ? Zo lang ben je nog nooit weggeweest.”
Jan zei dat hij het wel een raar gevoel vond dat hij als enige van zijn leeftijd deel zou zijn van de kookploeg, terwijl de rest gewoon leiding of lid was.
Bovendien merkte hij op dat Lies en Els en de rest van hun groep van vijf gewoon lid zouden zijn gebleven als ze het jaar ervoor niet zo’n leidingstekort hadden gehad, en zouden ze pas na dit kamp leiding zijn geworden. Alhoewel Els en Lies en zo er waren, had hij toch schrik om een buitenbeentje te zijn.
Toen Lies terugkwam was Jan terug naar boven getrokken om te studeren. Terwijl Lies iets te drinken nam, profiteerde Mia ervan dat haar dochter alleen beneden was.
“Zeg Lies, die vraag van Els daarstraks, was dat afgesproken ?”
“Nee, helemaal niet. Nu, ik moet daar ook niet van op de hoogte zijn. Zij zit in de werkgroep van de kampplanning, ik in die van het kampthema. Zij had vrijdag op de vergadering gezegd dat ze misschien nog iemand kende voor de kookploeg, maar ik had totaal niet aan Marthe gedacht en al zeker niet aan onze Jan.”
“Wat vind jij ervan ?”
“Eerlijk, mama…”
Ze wachte even en keek haar moeder recht in de ogen aan.
“Ik vind dat gewoon zalig. Ik ben zo gelukkig dat Marthe meegaat. Bij haar voel ik me echt goed. Ik weet niet hoe ze het klaarspeelt, maar gewoon in haar buurt zijn is al genoeg om mij volledig te ontspannen.”
Mia zette haar handen op Lies haar bovenarmen.
“Liesje, je ziet gewoon het geluk van je afstromen. Ik ben zo blij voor je dat Marthe in je leven gekomen is.”
Lies gaf haar mama een lange intense knuffel.
“Ik ook mama, ik ook.”
“En wat vind je van Jan ?”
“Dat was gewoon een geniale zet van Els. Onze Jan ligt heel goed in de groep, en ik ben er zeker van dat die zich bangelijk gaat amuseren met die kleine petotterkes. En Els heeft natuurlijk hare Jan dan ook dicht in de buurt.”
“Jan zei daarstraks wel dat hij schrik had om zich een buitenbeentje te voelen. Alhoewel hij Marthe heel goed kent, kan ik me inbeelden dat hij zich het jonkie in de kookploeg voelt, dat ook enkel meegaat als opvulsel.”
“Dat snap ik, mama, maar dat laten Els en ik zeker niet gebeuren. Trouwens, als de rest van de leiding weet dat hij meegaat, zie ik het nog gebeuren dat hij mee wordt ingeschakeld in de nachtspelen en zo.
Er zijn altijd momenten dat er net iets minder volk nodig is in de keuken. Neenee, mama. Onze Jan gaat niet weten wat er hem allemaal te wachten staat.”
“Zeg Lies, trouwens nog iets helemaal anders, maar ik wou je dat toch nog wel vragen. Ik weet dat je de voorbije dagen ook een luier hebt gedragen, alhoewel je ze denk ik niet echt nodig hebt nu je regels gedaan zijn. Wil je dat ik in jou kast ook wat plaats maak zodat jij een eigen voorraad hebt ? Dan moet je Jan niet altijd storen als je er behoefte aan hebt.”
Lies voelde zich even koud gepakt door de vraag van haar moeder. Haar regels, en daarmee gepaard gaand haar hevige incontinentie, waren gestopt, maar ondanks dat voelde het met luier slapen veel veiliger.
’s Nachts lukte het eigenlijk goed om haar plas op te houden, maar ze voelde zich gewoon veel beter als ze ’s nachts een luier droeg. Iets in haar zei dat het zo hoorde.
“Mama, je mag dat inderdaad doen, maar ik wil dat ook wel doen als je dat liever hebt.”
“Liesje, ik ben er zeker van dat jij liever hebt dat ik dat voor jou doe. Diep van binnen weet ik dat er bij jou een stemmetje zit dat tegen jou zegt dat een luierkast in orde maken een mamataak is. En dan kan ik gelijk enkele mooie rompers voor je uitzoeken, zonder dat jij ze onmiddellijk ziet.”
Lies kon een traan niet onderdrukken. Ze gaf haar mama een kus op de wang en vertrok met een gelukzalige glimlach naar boven.
Marthe was enorm verrast te ontdekken dat Lies een rasvertelster was. Ondanks het feit dat er constant muziek draaide, en sommigen niet comfortabel zaten om beter te kunnen luisteren, lukte het haar zonder problemen dertien mensen aan haar verhaal te kluisteren.
Zeker de tien die het verhaal nog niet kenden, hingen aan haar lippen. Vlak voor de eerste kus stopte ze even, voldoende om iemand te doen vragen.
“En, hoe was dan die eerste kus ?”
Iedereen voelde perfect aan wat de clou van het verhaal was, maar toen Lies kurkdroog “Zeiknat !” zei, kwam er een dertienkoppige bulderlach die de muziek overstemde.
Marthe was heel blij dat Lies vlot over het incident van een week eerder ging. Er was gelukkig niet veel van blijven hangen. Ze vond het ook fijn dat de anderen van de groep ook haar begonnen uit te vragen en tegen het einde van de avond was zij zonder meer deel van het geheel.
Thuis aangekomen zagen ze dat Mia al was gaan slapen. Stilletjes gingen ze tanden poetsen en naar hun eigen kamer. Anders dan de week ervoor sliep Mia terug in haar eigen bed. Op beide bedden had Mia al het nodige slaapgerief gelegd.
Ook voor Marthe en Lies had ze maar een luier klaargelegd. Marthe sliep ’s nachts eigenlijk altijd met een luier, maar Lies zeker niet. Marthe vroeg zich dan ook af waarom Mia dit gedaan had. Ze wist wel dat Lies deugd kon hebben van een luier op emotioneel vlak, maar ze had niet gedacht dat Mia dit zou stimuleren.
De goede sfeer van de avond had Marthe in een wulpse bui gebracht, en ze vroeg zich af of Lies te verleiden was via het luieren. Ze wist dat er bij Els en Jan al meermaals een erotisch aspect was geweest aan het mekaar luieren, wat al dikwijls had geëindigd in lange knuffelpartijen. Marthe hoopte dat Lies er ook een erotisch aspect in kon zien.
Jammer genoeg was dat een teleurstelling voor Marthe. Ze had Lies gevraagd dat zij haar luier zou aandoen. Lies deed het met veel liefde, en stilaan met meer kunde, maar ze merkte niets van opgewondenheid bij Lies, ondanks het feit dat haar geliefde met het meest intieme heerlijk bloot voor haar lag te wezen.
Lies zelf had niet door dat Marthe bijbedoelingen had toen Marthe vroeg om haar de luier om te doen. Ze wist dat Marthe het ook fijn vond om geluierd te worden, omdat dan de luier dikwijls net iets beter zat. Ze had dan ook geprobeerd de luier zo goed mogelijk aan te doen, met alle kunde en liefde die ze maar had.
Toen Lies even later bloot op de luier lag, wist Marthe onmiddellijk dat ze er zelfs niet aan moest denken Lies opgewonden te maken. Lies was terug in haar kindfase gekropen, en wachtte nu totdat haar luier was omgedaan.
Jan had gemerkt dat Els behoorlijk opgewonden was toen zij voor hem klaarlag op de openliggende luier. Zeker toen Jan even met de rug van zijn wijsvinger over Els haar schaamlippen streek voor hij de luier dichtdeed, kon ze een kreun niet onderdrukken.
Ze voelden allebei goed aan dat ze niet verder moesten gaan, maar af en toe werd er wat geplaagd, tot hun beider tevredenheid. Ook Els had niet veel moeite om Jan te plagen.
Hij had niet kunnen voorkomen dat hij hard werd toen hij zag hoe opgewonden Els was, en nu hij klaarlag op de luier, deed Els (zogezegd) vergeefse moeite om die rechtopstaande paal naar beneden te duwen.
Els wist goed genoeg dat ze het voor Jan alleen maar erger maakte, maar enkele ‘pogingen’ mochten wel. Ze deed daarna de luier dicht terwijl Jan nog volledig opgewonden was. Jan zou die wel voorzichtig naar beneden duwen als hij terug slap was.
Ook nu was het voor hen te warm om een romper aan te doen. Ze kropen zo goed als mogelijk tegen elkaar, en hadden niet veel moeite om in slaap te vallen.
“Zeg Marthe, ga je eigenlijk weg deze vakantie ?”
“Ik heb niets gepland. Ik ben vanaf 19 juli thuis voor twee weken, maar ik was niet van plan echt weg te gaan. Wel uitstappen maken en gaan zwemmen en zo met ons Ella. In augustus heb ik ook nog een week, misschien dat ik dan wel enkele dagen wegga.”
“Ik weet nog dat ik dat niet zag zitten toen de tweeling zo oud was als Ella. Alles alleen doen met zo’n kleutertjes was toch niet alles. We zijn maar pas op reis beginnen gaan toen ze zes jaar waren, en dan nog was dat de eerste jaren naar een bungalowpark.”
“Als jij maar twee weken verlof hebt, hoe regel je dan de opvang van Ella ?”
“De kleuteropvang wordt georganiseerd door dezelfde mensen van de crèche waar ze naartoe is geweest. En verder logeerpartijtjes bij oma en opa. Ons Els doet dan met haar activiteiten.”
“Onthoudt goed dat je er nu drie extra babysitters bij hebt. Ella mag gerust naar hier komen.”
Marthe keek Mia dankbaar aan.
“Trouwens, over opvang gesproken, weet je al iets meer over je woensdagen ?”
“Ja. We gaan er mee starten op 1 september. Mijn baas was heel tevreden toen hij hoorde dat ik kon. Dus vanaf volgend schooljaar mag je ons Ella hebben op woensdagnamiddag.”
’s Middags aan tafel kwam de vakantie opnieuw aan bod. Els verraste zowel Lies als Marthe.
“Zeg grote zus, als jij inderdaad de laatste weken van juli thuis bent, zou je het dan misschien zien zitten om mee te gaan als kookouder op het kamp ? Een extra hulp zou niet slecht zijn. De groep is afgelopen jaar flink gegroeid, dus we gaan waarschijnlijk ook met meer volk op kamp.”
“En hoe moet dat dan met ons Ella ?”
“Die gaat gewoon mee. Hilde pakt haar kindjes ook mee, en die zijn drie en twee, en Fride en Luc hebben nog maar baby’tjes. En als Jan meegaat, dan is er een extra babysit.”
Jan verslikte zich in zijn koffie.
“Wat bedoel je met meegaan ? Ik ben nog nooit mee geweest op kamp.”
“Zoetje, jij gaat mee om patatten te schillen en om op kindjes te passen. Laat het op kamp gaan maar aan ons over.”
“Jij gaat er van uit dat ik meega. Je hebt me zelfs de vraag nog niet gesteld.”
“Nee, ik heb geen vraag gesteld, omdat ik weet dat dit voor jou het beste is. Je bent tien dagen bij je favoriete kleuter, bij je nieuwe vrouw, bij een hele goeie vriendin, je kan je zus in het oog houden, en je geeft je moeder tien dagen ongevraagde vakantie. Geen nadelen, alleen maar voordelen.”
Jan stond met zijn mond vol tanden.
Mia voelde dat Jan op het punt stond te bijten en deed er een schepje bovenop.
“Jan, ik vind dat een heel goed voorstel van Els. En ik denk dat je er Ella een heel groot plezier mee doet om samen met haar op kamp te gaan. En Marthe kan op die manier ook wat echte vakantie hebben.”
Jan kreeg het benauwd.
“Jamaar mama, en wat als ik nu eens niet wil ?”
“Jan, jij wilt wel, alleen weet je dat nu nog niet”
Droog gaf Mia het confronterende antwoord. Jan keek naar Lies en Marthe, maar in hun ogen zag hij eenzelfde blik die hem vroeg mee te gaan.
Marthe zag onmiddellijk het voordeel van het voorstel in. Zij was heel even overdonderd geweest toen Els het vroeg, maar was ergens ook blij. Ze kende eigenlijk de volledige kookploeg van vroeger, en de oudste van Hilde zat een jaar lager dan Ella. Ze wist goed genoeg dat Ella de tijd van haar leven zou hebben, en had voor zichzelf al besloten.
Jan had even wat tijd voor zichzelf nodig, en ging met een nieuwe tas koffie naar de tuin. Binnen vroeg Lies af of Jan wel zou meegaan. Mia stelde haar gerust.
“Liesje, twijfel jij nog aan je broer ? Die heeft af en toe een zetje nodig, maar als hij het echt niet zag zitten, dan had hij harder geprotesteerd. Je kent hem toch. Zijn geest heeft al besloten het te doen, alleen wil zijn mond nog niet mee.”
Vijf minuten later ging hij terug aan tafel zitten.
“Wat moet ik dan doen als ik mee ga ?”
Deze keer was het Lies die antwoordde.
“Ik denk vooral kuiswerk : groenten, patatten, vuile borden en vuile kleuters.”
Alhoewel hij niks zei, blonken Jan’s ogen toen Lies dit zei, wat hem een dikke omhelzing van Els opleverde.
Els polste even bij Hilde, die de kookploeg wat coördineerde, maar die zag het onmiddellijk zitten om twee extra hulpen erbij te hebben, zeker toen ze hoorde wie het waren. Hilde en haar broer Luc waren vier en twee jaren ouder dan Marthe en waren jarenlang hun overburen geweest.
Naast de drie genoemden ging er nog een koppel oud-leiding mee, die even oud waren als Marthe en met wie ze vroeger gewoon lid was toen zij ook nog in de jeugdbeweging zat.
Ze vond het alleen raar dat net die twee een koppel waren geworden, maar ze zag er naar uit hen terug te zien. Hilde had voorgesteld dat ze de week erachter met zijn allen zouden samen zitten om kennis te maken en afspraken te maken.
Marthe vroeg wel nog even te wachten met dit te bevestigen aan de rest van de leidingsploeg. Ze was van plan geweest om Ella af en toe weg te doen naar haar ouders, en ze wou eerst weten of het in orde voor hen was dat zij nu met Ella er ook niet ging zijn.
Diep van binnen was Jan enorm blij dat Els hem had gevraagd mee te gaan op kamp. Alhoewel hij in eerste instantie overdonderd was, kwam het besef in de loop van de namiddag dat hij al enorm uitkeek naar het kamp. Els had gelijk gehad.
Ze hadden aan tafel nog een tijdje dingen zitten bespreken. Marthe was bedreven genoeg in het koken om mee achter de vuren te staan, maar iedereen besefte dat Jan niet achter de potten moest gaan staan, tenzij om eten op de borden te doen.
Ook het idee dat Jan oppaswerk kon verrichten terwijl de ouders in de keuken bezig waren, sprak hem enorm aan. Hij wist nu dat hij geen schrik moest hebben om kinderen te verschonen en proper te maken, en zelfs de verzorging van de baby’s boezemde hem geen angst in.
In ieder geval lukte het schoolwerk niet meer. Hij betrapte zich er steeds op dat hij zat te fantaseren wat hij met de kindjes kon doen. Hij vond het zelfs helemaal niet vreemd dat hij hierover fantaseerde, alhoewel hij tot enkele maanden ervoor geen enkele concrete ervaring had met kleine kindjes.
Omdat zijn concentratie toch op plekken zat die niks met school te maken had, besloot hij naar beneden te gaan. De permanente glimlach op zijn gezicht maakte zijn moeder nieuwsgierig, en hij kon dan ook niet anders dan te zeggen wat er in hem om ging.
“Weet je nog wat ik tegen je zei toen je de eerste keer ging babysitten ? In jou zit volgens mij een geboren kleuterleider, en het feit dat jij nu hierover fantaseert zegt genoeg. Ik neem aan dat je geen spijt hebt dat Els je daarstraks zo direct heeft gepusht ?”
“Nee, niet meer. Ik voelde me niet op mijn gemak na het eten, maar ik besef nu dat ze me op de juiste manier heeft getriggerd.”
“En zie je het zitten om met leeftijdsgenoten tien dagen weg te zijn ? Zo lang ben je nog nooit weggeweest.”
Jan zei dat hij het wel een raar gevoel vond dat hij als enige van zijn leeftijd deel zou zijn van de kookploeg, terwijl de rest gewoon leiding of lid was.
Bovendien merkte hij op dat Lies en Els en de rest van hun groep van vijf gewoon lid zouden zijn gebleven als ze het jaar ervoor niet zo’n leidingstekort hadden gehad, en zouden ze pas na dit kamp leiding zijn geworden. Alhoewel Els en Lies en zo er waren, had hij toch schrik om een buitenbeentje te zijn.
Toen Lies terugkwam was Jan terug naar boven getrokken om te studeren. Terwijl Lies iets te drinken nam, profiteerde Mia ervan dat haar dochter alleen beneden was.
“Zeg Lies, die vraag van Els daarstraks, was dat afgesproken ?”
“Nee, helemaal niet. Nu, ik moet daar ook niet van op de hoogte zijn. Zij zit in de werkgroep van de kampplanning, ik in die van het kampthema. Zij had vrijdag op de vergadering gezegd dat ze misschien nog iemand kende voor de kookploeg, maar ik had totaal niet aan Marthe gedacht en al zeker niet aan onze Jan.”
“Wat vind jij ervan ?”
“Eerlijk, mama…”
Ze wachte even en keek haar moeder recht in de ogen aan.
“Ik vind dat gewoon zalig. Ik ben zo gelukkig dat Marthe meegaat. Bij haar voel ik me echt goed. Ik weet niet hoe ze het klaarspeelt, maar gewoon in haar buurt zijn is al genoeg om mij volledig te ontspannen.”
Mia zette haar handen op Lies haar bovenarmen.
“Liesje, je ziet gewoon het geluk van je afstromen. Ik ben zo blij voor je dat Marthe in je leven gekomen is.”
Lies gaf haar mama een lange intense knuffel.
“Ik ook mama, ik ook.”
“En wat vind je van Jan ?”
“Dat was gewoon een geniale zet van Els. Onze Jan ligt heel goed in de groep, en ik ben er zeker van dat die zich bangelijk gaat amuseren met die kleine petotterkes. En Els heeft natuurlijk hare Jan dan ook dicht in de buurt.”
“Jan zei daarstraks wel dat hij schrik had om zich een buitenbeentje te voelen. Alhoewel hij Marthe heel goed kent, kan ik me inbeelden dat hij zich het jonkie in de kookploeg voelt, dat ook enkel meegaat als opvulsel.”
“Dat snap ik, mama, maar dat laten Els en ik zeker niet gebeuren. Trouwens, als de rest van de leiding weet dat hij meegaat, zie ik het nog gebeuren dat hij mee wordt ingeschakeld in de nachtspelen en zo.
Er zijn altijd momenten dat er net iets minder volk nodig is in de keuken. Neenee, mama. Onze Jan gaat niet weten wat er hem allemaal te wachten staat.”
“Zeg Lies, trouwens nog iets helemaal anders, maar ik wou je dat toch nog wel vragen. Ik weet dat je de voorbije dagen ook een luier hebt gedragen, alhoewel je ze denk ik niet echt nodig hebt nu je regels gedaan zijn. Wil je dat ik in jou kast ook wat plaats maak zodat jij een eigen voorraad hebt ? Dan moet je Jan niet altijd storen als je er behoefte aan hebt.”
Lies voelde zich even koud gepakt door de vraag van haar moeder. Haar regels, en daarmee gepaard gaand haar hevige incontinentie, waren gestopt, maar ondanks dat voelde het met luier slapen veel veiliger.
’s Nachts lukte het eigenlijk goed om haar plas op te houden, maar ze voelde zich gewoon veel beter als ze ’s nachts een luier droeg. Iets in haar zei dat het zo hoorde.
“Mama, je mag dat inderdaad doen, maar ik wil dat ook wel doen als je dat liever hebt.”
“Liesje, ik ben er zeker van dat jij liever hebt dat ik dat voor jou doe. Diep van binnen weet ik dat er bij jou een stemmetje zit dat tegen jou zegt dat een luierkast in orde maken een mamataak is. En dan kan ik gelijk enkele mooie rompers voor je uitzoeken, zonder dat jij ze onmiddellijk ziet.”
Lies kon een traan niet onderdrukken. Ze gaf haar mama een kus op de wang en vertrok met een gelukzalige glimlach naar boven.
Laatst bewerkt:
beddenplasser
volwassen peuter
HOOFDSTUK 46
“En Jan, is het nog een beetje gegaan met ons Ella ? Het was de moeite daarstraks hé.”
“Dat mag je wel zeggen. Ik was bijna even nat als haar toen ik haar uit bad haalde. Is die altijd zo als ze op schoolreis is geweest ?”
“Eigenlijk niet, nee. Het warme weer zal er wel voor iets tussen zitten. Verleden jaar was het veel koeler en heb ik ze slapend van de bus gehaald, maar zo uitgelaten als vanmiddag heb ik ze nog niet dikwijls geweten aan de schoolpoort.”
“Ik ben benieuwd hoe lang ik nog met dat liedje in mijn hoofd ga zitten. Een uur geleden ging ik even drinken halen in de keuken, en hoorde ik haar terug bezig. Toen ik boven kwam, zat ze rechtop in haar bed te neuriën, kleddernat van het zweet. Ik ben haar dan maar even gaan verfrissen in de badkamer en heb haar een propere luier aan gedaan, want die was ook al goed nat.”
“Kijk Jan, dat maakt jou nu zo’n goeie babysit. Jij voelt niet alleen aan wat zo’n kind wil, maar je bent helemaal niet te beroerd om er naar te handelen. Ik denk niet dat iemand anders zo’n perfect parcours zou afleggen.”
Jan begon te blozen.
“Marthe, alsjeblief, ik doe gewoon wat er van mij gevraagd wordt.”
“Jaja, droom maar verder. Bij mijn weten heb ik niet gevraagd om mijn dochter om tien uur uit haar bed te halen, haar op te frissen en te verschonen. Bescheidenheid siert, maar valse bescheidenheid vind ik ronduit belachelijk. Aanvaard nu eindelijk eens dat jij een superdeluxe babysit bent.”
Toen Jan even later terugkwam van de wc, zag hij dat Marthe haar kleedje had uitgedaan en net de beha van haar schouders deed.
“Sorry Marthe, ik wist niet dat jij hiermee bezig was.”
“Jan, alsjeblieft, het is lang niet de eerste keer dat je me naakt ziet. Geen plaatsvervangende schaamte aub. Ik ben compleet nat van het zweet. Voelt maar.”
De daad bij het woord voegend kwam ze naar hem toe, nam zijn hand, en legde die tussen haar borsten in. Jan voelde onmiddellijk het natte zweet dat zich daar verzameld had. Het lukte hem niet om niet geïnteresseerd naar haar boezem te kijken, wat Marthe natuurlijk ook opviel.
“Mis je ze ?”
“Ja en nee. Naar jouw borsten kan ik nog redelijk gewoon kijken. Als ik Els zo had zien staan, dan had ik haar besprongen. Maar dat neemt niet weg dat je borsten mij kanten van mezelf hebben doen ontdekken waarvan ik me niet bewust was. Ik mis eigenlijk niet specifiek je boezem, maar het bij jou liggen vind ik wel heel aangenaam.”
Marthe legde haar rechterarm rond de nek van Jan en droogde met haar t-shirt haar boezem wat af, en trok hem zo mee de zetel in. Ze legde zijn hoofd op haar borsten en sloot met haar vingers zijn ogen, waarna ze haar hand op zijn kaak legde.
Ook al was het pokkewarm, en kreeg Jan het nog warmer nu hij tegen Marthe’s warme boezem aan lag, toch kon hij intens genieten van dit kleine momentje liefde dat Marthe hem gaf. Hij wist ook dat dit haar manier van betalen was, hem een gevoel geven dat volledig van hemzelf was.
Jan had immers voor ze naar het werk vertrok duidelijk te kennen gegeven dat hij niet meer betaald wilde worden voor het babysitten. Het voelde voor hem compleet verkeerd om betaald te worden voor een avond pure ontspanning. Het verbaasde hem dan ook niet dat hij nu betaald werd met een andere vorm van pure ontspanning.
“Waar denk je aan ?”
“Eigenlijk aan niet veel. Ik ben gewoon aan het genieten van het lichamelijk contact. Marthe, waarom doe jij dit ? Iedereen zou denken dat wij een koppel zijn zoals wij hier nu liggen, terwijl ik met je zus samen ben. En Els vindt dat gewoon oke, en raar maar waar voel ik me ook goed zoals ik hier nu lig. Het contact met je boezem vind ik gewoon zalig.”
“Jan, wat denk je zelf dat dit mogelijk maakt ?”
“Jullie, en jullie open houding naar lichamelijkheid.”
“Alleen wij ? Welke rol spelen jij en Lies er dan in, want bij mijn weten lig jij hier, en niet Els of Lies.”
Jan moest toch wel even nadenken over deze vraag.
“Ik denk dat Lies en ik eigenlijk even open zijn, alleen hebben wij onze lichamelijkheid nooit naar buiten toe getoond. Ik weet ook niet of ik even lichamelijk zou kunnen zijn met ons Lies dan dat ik met jullie ben.”
“Over dat laatste zou ik nog niet zo zeker zijn, maar je hebt het volledig juist dat ook jij en Lies enorm kunnen genieten van lichamelijkheid. Hoe reageerde je nu weer toen Els je vertelde wat ze verleden week bij Lies deed als begroeting ?”
Jan wist dat ze gelijk had. Els was zo eerlijk geweest te vertellen hoe ze Lies had begroet, en Jan vond dit allemaal in orde voor zover er geen seksuele bijbedoelingen bij kwamen kijken.
“Marthe, wat gaat er op dit moment door jou heen ?”
“Oh, puur genot. Ik zou niet liever willen dan dat jij hier heel de nacht ligt, genietend van het feit dat jij lichamelijk even geraakt wordt als ik.”
“Marthe, ik hoop echt dat je me het niet kwalijk neemt, maar ik heb nu een gevoel dat ik de voorbije weken ook al af en toe heb gehad. Ik wil je kussen, maar niet meer gewoon op de kaak, maar op de mond, niet uit verliefdheid, maar uit diepe, diepe dankbaarheid en vriendschappelijke liefde die ik voor je voel.”
Marthe duwde zijn gezicht naar omhoog zodat ze mekaar konden aankijken.
“Ik snap jou gevoel heel goed. Ik heb dat zelf ook al gehad, bij je moeder nog verleden week. Geven jullie mekaar thuis zoenen op de mond ?”
“Bij een verjaardag en zo wel, ja, maar zo’n zoenfamilie als jullie zijn wij nooit geweest.”
“Ik denk, Jan, dat je jouw gevoel van nu een beetje kan vergelijken met de liefde die je voor je zus en je mama voelt. Geen haar dat er aan denkt een tongkus aan hen te geven, maar je gaat verder dan bij andere mensen omdat je weet dat het onvoorwaardelijk oke is. Ik vind het dan ook een grote eer dat jij dat gevoel tegenover mij hebt.”
Jan kroop bij Marthe naar omhoog en gaf haar een korte, maar supergemeende kus op haar lippen. Na afloop zeiden ze tesamen “Dankuwel !” en stonden op. Marthe deed een t-shirt aan, terwijl Jan zijn gerief nam om naar huis te gaan. In de deuropening namen ze afscheid.
“Ik kom je morgen om half zes oppikken. Dan gaan we naar mijn ouders eten en tegen half acht worden we bij de ouders van Hilde en Luc verwacht. Het is bij haar ouders te doen omdat ze anders opvangproblemen heeft.”
Na nog een nieuwe kus op de mond vertrok Jan naar huis.
Thuis aangekomen zag hij niemand meer beneden. Het was vrij laat geworden door het samenzijn met Marthe, en iedereen was blijkbaar al gaan slapen. Toen hij op de tweede verdieping aankwam, zag hij bij Lies nog licht branden.
Hij duwde de deur zachtjes open, en trof alleen twee naakte dames in Lies haar bed aan, waarbij Lies ineengedoken tegen Els haar borsten aan lag. Zeker na het gesprek met Marthe wist hij maar al te goed dat hij zijn zus en vriendin perfect kon vertrouwen.
Toen hij even later zijn luier had aangedaan en voor de rest ook naakt in bed kroop, vond Jan het alleen spijtig dat hij nu alleen in bed lag. Hij getroostte zich met de gedachte dat ook Marthe alleen in haar bed moest vanavond.
Hij werd wakker met een muffe vochtige geur, die hem toch bekend voorkwam. Els had kans gezien op bed te kruipen, en zat nu met haar volle luier boven zijn gezicht, terwijl ze zijn verborgen lid beroerde met haar neus en lippen. Al snel stond dat kaarsrecht.
Mee door de verleidende bewegingen van Els bleef ook Jan zijn gezicht niet stil. Onwillekeurig bewoog ook hij zijn hoofd onder invloed van zijn groeiende opwinding. Dit had tegelijkertijd effect op wat zich aan de andere zijde van de luier op zijn gezicht bevond.
Na een tijdje vond Els het echter welletjes. Ze had niet gedacht dat Jan er iets op zou vinden dat zij ook opgewonden werd. Alhoewel ze het heel fijn vond wat er gebeurde, viel haar straf in het water. Ze legde zich naast hem en gaf hem een zoen.
“Doen we niet verder ? Je kon ook nog maar moeilijk stil liggen.”
“Het was ook helemaal niet de bedoeling dat jij mij opwond. Ik wou je vooral straffen met op je gezicht te gaan liggen, maar toen ik zag waar ik uitkwam kon ik het niet laten om ook daarbeneden je te plagen.”
“En waarom zou jij mij straffen ?”
“Omdat jij gisterenavond mijn zus hebt zitten opvrijen achter mijn rug. Je kon niet van haar borsten afblijven, en je hebt haar op de mond gekust. Dat verdient een straf.”
Els draaide zich terug om, zette zich terug op zijn gezicht met haar luier, en begon te plassen. Jan voelde overduidelijk de warme urinestroom in de luier komen, en de typische geur van versgeplaste urine kwam in zijn neus. Jan schoot onder de luier in een schaterlach.
“Els De Ro, dat is gewoon degoutant wat gij doet. Ga van mij af, gij schat van een trien dat ge zijt.”
Jan plantte zijn handen in haar zij en duwde haar omhoog zodat hij onder haar uit kon. Hij plantte zijn lippen op haar lippen en begon met zijn tong haar mond te verkennen.
“Dat was een serieus risico dat je nam, hé. Wat als je was beginnen lekken ?”
“Dan was jij nat geweest. Ik weet goed genoeg dat jij kinky genoeg bent om zo’n spelletjes te smaken.”
“En nu jij. Welke straf verdien jij, want jullie lagen ook maar mooi naakt te wezen vannacht in bed.”
“Ik verdien helemaal geen straf. Ik heb er net voor gezorgd dat jij gisterenavond niet één maar twee mooie naakte dames hebt kunnen aanschouwen vlak voor je ging slapen. Je zou me juist dankbaar moeten zijn. Twee voor de prijs van één. Jij hebt meer dan genoeg pleziertjes gehad gisteren.”
Het prikkelende spel tussen beide geliefden ging vlotjes door in de douche. Geen van beiden wilde echter te ver gaan, en ze stopten dan ook wijselijk toen Jan voelde dat zijn hormonen het echt begonnen over te nemen.
Jan kwam tijdens het afdrogen te weten dat Els al met Marthe had gebeld. Ze was op de hoogte gebracht van de lichamelijke geneugtes die Marthe en Jan de avond ervoor mekaar hadden gegeven. Ook had ze Marthe verteld dat de leiding heel blij was toen ze hoorden wie de kookploeg kwam versterken.
Toen ze beneden aankwamen, zagen ze dat ook Lies ondertussen zat te genieten van een tas koffie. Terwijl Jan al begon tassen koffie in te schenken, stapte Els naar Lies.
“Lies, ik moest je nog iets geven van Marthe.”
Ze nam de tas koffie uit Lies haar handen, zette zich op haar schoot, keek eerst of ze haar luier nog aan had, en zag dat die ondertussen toch wel gebruikt was, kantelde vervolgens haar hoofd naar achter en gaf haar een zoen op de mond die meerdere seconden duurde.
Lies keek daarna verdwaasd voor zich uit.
“Elsje, ik heb zo het gevoel dat ik één en ander heb gemist. Ik vind dit op zijn minst heel speciaal.”
“Onaangenaam ?”
Lies keek verschrikt naar Els en Jan, en zag Jan geruststellend knikken. “Euh, ik weet niet. Als ik eerlijk moet zijn niet neen. Je kan eigenlijk goed kussen.”
Jan schoot in de lach, en besloot de achtergrondinfo te geven die Lies nodig had om dit alles te begrijpen. Ze wist ondertussen al wel van Marthe dat zij en Jan een relatie hadden die veel verder ging dan zomaar vriendschap, heel goed te vergelijken met haar eigen relatie met Els.
“Dus als ik het goed begrijp is het dus de bedoeling dat wij voortaan alle vier mekaars lijf bekruipen en mekaar opvrijen, zolang dat we de seks maar met onze eigen bedpartner doen.”
Els pikte onmiddellijk in op Lies.
“Helemaal juist !”
Jan was compleet gechoqueerd.
“Lies, zo bedoelde ik dat helemaal niet.”
Lies en Els antwoordden nagenoeg in koor.
“Maar wij wel !”
Lies trok haar broer mee naar de zetel, kantelde hem op zijn rug, en gooide zich op hem.
“Ik zie je heel graag, broertje”
Ze gaf hem nu ook een dikke zoen op de mond. Els kwam niet meer bij van het lachen toen ze Jan zijn verbouwereerde gezicht zag.
Kort voor half zes ging de deurbel. Toen Lies opendeed, zag ze Ella voor de deur staan. Ze nam haar vrolijk in haar armen, en zwierde ze enkele keren rond.
“Dag kleine meid. Heb je goed op mama gepast vandaag ? Heb je ze meegenomen naar hier ?”
Ella knikte en Marthe kwam achter de hoek tevoorschijn en kuste Lies lang.
“Goed gestudeerd vandaag ?”
“Heel goed. Ik denk dat Els en ik meer samen gaan studeren voortaan. Dat werkte voor mij echt inspirerend. Komt er in. Els is even naar de wc, die komt zo wel. Jan is al volledig klaar.”
In huis begroette Marthe Jan én Mia met een zoen op de mond.
“Ik heb ervan gehoord dat onze twee families blijkbaar een stapje verder horen te gaan in het familie-zijn. Maar graag gedaan, meid. Voor mij zijn jullie inderdaad gewoon deel van het geheel.”
Ze gaf daarop Marthe een dikke knuffel.
“Marthe en Els, ik hoop dat jullie me het vergeven dat ik nog geen kus op de mond durf geven bij je mama.”
Beide dames schoten in de lach.
“Tuurlijk moet je dat niet doen. Wij zijn al veel meer bij jullie thuis geweest, en ik heb al veel gesprekken met je mama gehad ondertussen. Daarom dat ik het daarnet aandurfde. Wacht gewoon af wat de toekomst brengt. Je moet dat niet forceren.”
Net zoals bij Jan thuis wou Ella alleen voor de voordeur staan. De drie volwassenen zetten zich uit het zicht van de voordeur toen Jan aanbelde.
“Amai, Ella. Jij bent gegroeid dat jij zo helemaal alleen aan de deurbel kunt. Kom maar binnen !”
Erica speelde het spel vlot mee terwijl ze de deur verder opengooide voor Ella. De twee dochters volgden, waarna Jan door zijn schoonmoeder hartelijk werd begroet.
“Dag schattebout. Kom er in !”
Een dikke zoen op de kaak volgde. De begroeting door Erica leverde echter een lachsalvo van de twee dames op en een vuurrode kop voor Jan.
“Slechte timing ?”
“Nee mama, perfecte timing, maar wel met een voorgeschiedenis. Gewoon laten passeren”
Het lukte Marthe toch nog te antwoorden tussen het lachen door.
Nieuwsgierig geworden door het gegiechel stak Patrick zijn hoofd in de hal.
“Alles in orde hier ?”
“Jaja papa, maar je weet toch dat in roedels de alfavrouwtjes soms van mannetje wisselen, hé. Ik zou uw schoonzoon maar in het oog houden. Die heeft duidelijk niet genoeg aan één vrouwtje.”
Marthe en Els gierden het uit. Jan werd zo mogelijk nog roder dan hij al was, en Erica en Patrick keken elkaar aan, beseffend dat het geen zin had te proberen het te begrijpen.
Voor ze naar binnen gingen om te genieten van het stoofvlees dat zijn heerlijke geuren verspreidde over het huis, legde Els haar armen nog even rond de nek van Jan.
“Zeg op tijd stop, hé zoet. Ik weet dat we soms ver gaan, maar als je vindt dat het te ver gaat, dan geef je gewoon een seintje. Ik heb soms schrik dat je zelf te onderdanig bent. Je mag gerust je grens laten merken.”
“Dat weet ik, Els, dat weet ik.”
“En Jan, is het nog een beetje gegaan met ons Ella ? Het was de moeite daarstraks hé.”
“Dat mag je wel zeggen. Ik was bijna even nat als haar toen ik haar uit bad haalde. Is die altijd zo als ze op schoolreis is geweest ?”
“Eigenlijk niet, nee. Het warme weer zal er wel voor iets tussen zitten. Verleden jaar was het veel koeler en heb ik ze slapend van de bus gehaald, maar zo uitgelaten als vanmiddag heb ik ze nog niet dikwijls geweten aan de schoolpoort.”
“Ik ben benieuwd hoe lang ik nog met dat liedje in mijn hoofd ga zitten. Een uur geleden ging ik even drinken halen in de keuken, en hoorde ik haar terug bezig. Toen ik boven kwam, zat ze rechtop in haar bed te neuriën, kleddernat van het zweet. Ik ben haar dan maar even gaan verfrissen in de badkamer en heb haar een propere luier aan gedaan, want die was ook al goed nat.”
“Kijk Jan, dat maakt jou nu zo’n goeie babysit. Jij voelt niet alleen aan wat zo’n kind wil, maar je bent helemaal niet te beroerd om er naar te handelen. Ik denk niet dat iemand anders zo’n perfect parcours zou afleggen.”
Jan begon te blozen.
“Marthe, alsjeblief, ik doe gewoon wat er van mij gevraagd wordt.”
“Jaja, droom maar verder. Bij mijn weten heb ik niet gevraagd om mijn dochter om tien uur uit haar bed te halen, haar op te frissen en te verschonen. Bescheidenheid siert, maar valse bescheidenheid vind ik ronduit belachelijk. Aanvaard nu eindelijk eens dat jij een superdeluxe babysit bent.”
Toen Jan even later terugkwam van de wc, zag hij dat Marthe haar kleedje had uitgedaan en net de beha van haar schouders deed.
“Sorry Marthe, ik wist niet dat jij hiermee bezig was.”
“Jan, alsjeblieft, het is lang niet de eerste keer dat je me naakt ziet. Geen plaatsvervangende schaamte aub. Ik ben compleet nat van het zweet. Voelt maar.”
De daad bij het woord voegend kwam ze naar hem toe, nam zijn hand, en legde die tussen haar borsten in. Jan voelde onmiddellijk het natte zweet dat zich daar verzameld had. Het lukte hem niet om niet geïnteresseerd naar haar boezem te kijken, wat Marthe natuurlijk ook opviel.
“Mis je ze ?”
“Ja en nee. Naar jouw borsten kan ik nog redelijk gewoon kijken. Als ik Els zo had zien staan, dan had ik haar besprongen. Maar dat neemt niet weg dat je borsten mij kanten van mezelf hebben doen ontdekken waarvan ik me niet bewust was. Ik mis eigenlijk niet specifiek je boezem, maar het bij jou liggen vind ik wel heel aangenaam.”
Marthe legde haar rechterarm rond de nek van Jan en droogde met haar t-shirt haar boezem wat af, en trok hem zo mee de zetel in. Ze legde zijn hoofd op haar borsten en sloot met haar vingers zijn ogen, waarna ze haar hand op zijn kaak legde.
Ook al was het pokkewarm, en kreeg Jan het nog warmer nu hij tegen Marthe’s warme boezem aan lag, toch kon hij intens genieten van dit kleine momentje liefde dat Marthe hem gaf. Hij wist ook dat dit haar manier van betalen was, hem een gevoel geven dat volledig van hemzelf was.
Jan had immers voor ze naar het werk vertrok duidelijk te kennen gegeven dat hij niet meer betaald wilde worden voor het babysitten. Het voelde voor hem compleet verkeerd om betaald te worden voor een avond pure ontspanning. Het verbaasde hem dan ook niet dat hij nu betaald werd met een andere vorm van pure ontspanning.
“Waar denk je aan ?”
“Eigenlijk aan niet veel. Ik ben gewoon aan het genieten van het lichamelijk contact. Marthe, waarom doe jij dit ? Iedereen zou denken dat wij een koppel zijn zoals wij hier nu liggen, terwijl ik met je zus samen ben. En Els vindt dat gewoon oke, en raar maar waar voel ik me ook goed zoals ik hier nu lig. Het contact met je boezem vind ik gewoon zalig.”
“Jan, wat denk je zelf dat dit mogelijk maakt ?”
“Jullie, en jullie open houding naar lichamelijkheid.”
“Alleen wij ? Welke rol spelen jij en Lies er dan in, want bij mijn weten lig jij hier, en niet Els of Lies.”
Jan moest toch wel even nadenken over deze vraag.
“Ik denk dat Lies en ik eigenlijk even open zijn, alleen hebben wij onze lichamelijkheid nooit naar buiten toe getoond. Ik weet ook niet of ik even lichamelijk zou kunnen zijn met ons Lies dan dat ik met jullie ben.”
“Over dat laatste zou ik nog niet zo zeker zijn, maar je hebt het volledig juist dat ook jij en Lies enorm kunnen genieten van lichamelijkheid. Hoe reageerde je nu weer toen Els je vertelde wat ze verleden week bij Lies deed als begroeting ?”
Jan wist dat ze gelijk had. Els was zo eerlijk geweest te vertellen hoe ze Lies had begroet, en Jan vond dit allemaal in orde voor zover er geen seksuele bijbedoelingen bij kwamen kijken.
“Marthe, wat gaat er op dit moment door jou heen ?”
“Oh, puur genot. Ik zou niet liever willen dan dat jij hier heel de nacht ligt, genietend van het feit dat jij lichamelijk even geraakt wordt als ik.”
“Marthe, ik hoop echt dat je me het niet kwalijk neemt, maar ik heb nu een gevoel dat ik de voorbije weken ook al af en toe heb gehad. Ik wil je kussen, maar niet meer gewoon op de kaak, maar op de mond, niet uit verliefdheid, maar uit diepe, diepe dankbaarheid en vriendschappelijke liefde die ik voor je voel.”
Marthe duwde zijn gezicht naar omhoog zodat ze mekaar konden aankijken.
“Ik snap jou gevoel heel goed. Ik heb dat zelf ook al gehad, bij je moeder nog verleden week. Geven jullie mekaar thuis zoenen op de mond ?”
“Bij een verjaardag en zo wel, ja, maar zo’n zoenfamilie als jullie zijn wij nooit geweest.”
“Ik denk, Jan, dat je jouw gevoel van nu een beetje kan vergelijken met de liefde die je voor je zus en je mama voelt. Geen haar dat er aan denkt een tongkus aan hen te geven, maar je gaat verder dan bij andere mensen omdat je weet dat het onvoorwaardelijk oke is. Ik vind het dan ook een grote eer dat jij dat gevoel tegenover mij hebt.”
Jan kroop bij Marthe naar omhoog en gaf haar een korte, maar supergemeende kus op haar lippen. Na afloop zeiden ze tesamen “Dankuwel !” en stonden op. Marthe deed een t-shirt aan, terwijl Jan zijn gerief nam om naar huis te gaan. In de deuropening namen ze afscheid.
“Ik kom je morgen om half zes oppikken. Dan gaan we naar mijn ouders eten en tegen half acht worden we bij de ouders van Hilde en Luc verwacht. Het is bij haar ouders te doen omdat ze anders opvangproblemen heeft.”
Na nog een nieuwe kus op de mond vertrok Jan naar huis.
Thuis aangekomen zag hij niemand meer beneden. Het was vrij laat geworden door het samenzijn met Marthe, en iedereen was blijkbaar al gaan slapen. Toen hij op de tweede verdieping aankwam, zag hij bij Lies nog licht branden.
Hij duwde de deur zachtjes open, en trof alleen twee naakte dames in Lies haar bed aan, waarbij Lies ineengedoken tegen Els haar borsten aan lag. Zeker na het gesprek met Marthe wist hij maar al te goed dat hij zijn zus en vriendin perfect kon vertrouwen.
Toen hij even later zijn luier had aangedaan en voor de rest ook naakt in bed kroop, vond Jan het alleen spijtig dat hij nu alleen in bed lag. Hij getroostte zich met de gedachte dat ook Marthe alleen in haar bed moest vanavond.
Hij werd wakker met een muffe vochtige geur, die hem toch bekend voorkwam. Els had kans gezien op bed te kruipen, en zat nu met haar volle luier boven zijn gezicht, terwijl ze zijn verborgen lid beroerde met haar neus en lippen. Al snel stond dat kaarsrecht.
Mee door de verleidende bewegingen van Els bleef ook Jan zijn gezicht niet stil. Onwillekeurig bewoog ook hij zijn hoofd onder invloed van zijn groeiende opwinding. Dit had tegelijkertijd effect op wat zich aan de andere zijde van de luier op zijn gezicht bevond.
Na een tijdje vond Els het echter welletjes. Ze had niet gedacht dat Jan er iets op zou vinden dat zij ook opgewonden werd. Alhoewel ze het heel fijn vond wat er gebeurde, viel haar straf in het water. Ze legde zich naast hem en gaf hem een zoen.
“Doen we niet verder ? Je kon ook nog maar moeilijk stil liggen.”
“Het was ook helemaal niet de bedoeling dat jij mij opwond. Ik wou je vooral straffen met op je gezicht te gaan liggen, maar toen ik zag waar ik uitkwam kon ik het niet laten om ook daarbeneden je te plagen.”
“En waarom zou jij mij straffen ?”
“Omdat jij gisterenavond mijn zus hebt zitten opvrijen achter mijn rug. Je kon niet van haar borsten afblijven, en je hebt haar op de mond gekust. Dat verdient een straf.”
Els draaide zich terug om, zette zich terug op zijn gezicht met haar luier, en begon te plassen. Jan voelde overduidelijk de warme urinestroom in de luier komen, en de typische geur van versgeplaste urine kwam in zijn neus. Jan schoot onder de luier in een schaterlach.
“Els De Ro, dat is gewoon degoutant wat gij doet. Ga van mij af, gij schat van een trien dat ge zijt.”
Jan plantte zijn handen in haar zij en duwde haar omhoog zodat hij onder haar uit kon. Hij plantte zijn lippen op haar lippen en begon met zijn tong haar mond te verkennen.
“Dat was een serieus risico dat je nam, hé. Wat als je was beginnen lekken ?”
“Dan was jij nat geweest. Ik weet goed genoeg dat jij kinky genoeg bent om zo’n spelletjes te smaken.”
“En nu jij. Welke straf verdien jij, want jullie lagen ook maar mooi naakt te wezen vannacht in bed.”
“Ik verdien helemaal geen straf. Ik heb er net voor gezorgd dat jij gisterenavond niet één maar twee mooie naakte dames hebt kunnen aanschouwen vlak voor je ging slapen. Je zou me juist dankbaar moeten zijn. Twee voor de prijs van één. Jij hebt meer dan genoeg pleziertjes gehad gisteren.”
Het prikkelende spel tussen beide geliefden ging vlotjes door in de douche. Geen van beiden wilde echter te ver gaan, en ze stopten dan ook wijselijk toen Jan voelde dat zijn hormonen het echt begonnen over te nemen.
Jan kwam tijdens het afdrogen te weten dat Els al met Marthe had gebeld. Ze was op de hoogte gebracht van de lichamelijke geneugtes die Marthe en Jan de avond ervoor mekaar hadden gegeven. Ook had ze Marthe verteld dat de leiding heel blij was toen ze hoorden wie de kookploeg kwam versterken.
Toen ze beneden aankwamen, zagen ze dat ook Lies ondertussen zat te genieten van een tas koffie. Terwijl Jan al begon tassen koffie in te schenken, stapte Els naar Lies.
“Lies, ik moest je nog iets geven van Marthe.”
Ze nam de tas koffie uit Lies haar handen, zette zich op haar schoot, keek eerst of ze haar luier nog aan had, en zag dat die ondertussen toch wel gebruikt was, kantelde vervolgens haar hoofd naar achter en gaf haar een zoen op de mond die meerdere seconden duurde.
Lies keek daarna verdwaasd voor zich uit.
“Elsje, ik heb zo het gevoel dat ik één en ander heb gemist. Ik vind dit op zijn minst heel speciaal.”
“Onaangenaam ?”
Lies keek verschrikt naar Els en Jan, en zag Jan geruststellend knikken. “Euh, ik weet niet. Als ik eerlijk moet zijn niet neen. Je kan eigenlijk goed kussen.”
Jan schoot in de lach, en besloot de achtergrondinfo te geven die Lies nodig had om dit alles te begrijpen. Ze wist ondertussen al wel van Marthe dat zij en Jan een relatie hadden die veel verder ging dan zomaar vriendschap, heel goed te vergelijken met haar eigen relatie met Els.
“Dus als ik het goed begrijp is het dus de bedoeling dat wij voortaan alle vier mekaars lijf bekruipen en mekaar opvrijen, zolang dat we de seks maar met onze eigen bedpartner doen.”
Els pikte onmiddellijk in op Lies.
“Helemaal juist !”
Jan was compleet gechoqueerd.
“Lies, zo bedoelde ik dat helemaal niet.”
Lies en Els antwoordden nagenoeg in koor.
“Maar wij wel !”
Lies trok haar broer mee naar de zetel, kantelde hem op zijn rug, en gooide zich op hem.
“Ik zie je heel graag, broertje”
Ze gaf hem nu ook een dikke zoen op de mond. Els kwam niet meer bij van het lachen toen ze Jan zijn verbouwereerde gezicht zag.
Kort voor half zes ging de deurbel. Toen Lies opendeed, zag ze Ella voor de deur staan. Ze nam haar vrolijk in haar armen, en zwierde ze enkele keren rond.
“Dag kleine meid. Heb je goed op mama gepast vandaag ? Heb je ze meegenomen naar hier ?”
Ella knikte en Marthe kwam achter de hoek tevoorschijn en kuste Lies lang.
“Goed gestudeerd vandaag ?”
“Heel goed. Ik denk dat Els en ik meer samen gaan studeren voortaan. Dat werkte voor mij echt inspirerend. Komt er in. Els is even naar de wc, die komt zo wel. Jan is al volledig klaar.”
In huis begroette Marthe Jan én Mia met een zoen op de mond.
“Ik heb ervan gehoord dat onze twee families blijkbaar een stapje verder horen te gaan in het familie-zijn. Maar graag gedaan, meid. Voor mij zijn jullie inderdaad gewoon deel van het geheel.”
Ze gaf daarop Marthe een dikke knuffel.
“Marthe en Els, ik hoop dat jullie me het vergeven dat ik nog geen kus op de mond durf geven bij je mama.”
Beide dames schoten in de lach.
“Tuurlijk moet je dat niet doen. Wij zijn al veel meer bij jullie thuis geweest, en ik heb al veel gesprekken met je mama gehad ondertussen. Daarom dat ik het daarnet aandurfde. Wacht gewoon af wat de toekomst brengt. Je moet dat niet forceren.”
Net zoals bij Jan thuis wou Ella alleen voor de voordeur staan. De drie volwassenen zetten zich uit het zicht van de voordeur toen Jan aanbelde.
“Amai, Ella. Jij bent gegroeid dat jij zo helemaal alleen aan de deurbel kunt. Kom maar binnen !”
Erica speelde het spel vlot mee terwijl ze de deur verder opengooide voor Ella. De twee dochters volgden, waarna Jan door zijn schoonmoeder hartelijk werd begroet.
“Dag schattebout. Kom er in !”
Een dikke zoen op de kaak volgde. De begroeting door Erica leverde echter een lachsalvo van de twee dames op en een vuurrode kop voor Jan.
“Slechte timing ?”
“Nee mama, perfecte timing, maar wel met een voorgeschiedenis. Gewoon laten passeren”
Het lukte Marthe toch nog te antwoorden tussen het lachen door.
Nieuwsgierig geworden door het gegiechel stak Patrick zijn hoofd in de hal.
“Alles in orde hier ?”
“Jaja papa, maar je weet toch dat in roedels de alfavrouwtjes soms van mannetje wisselen, hé. Ik zou uw schoonzoon maar in het oog houden. Die heeft duidelijk niet genoeg aan één vrouwtje.”
Marthe en Els gierden het uit. Jan werd zo mogelijk nog roder dan hij al was, en Erica en Patrick keken elkaar aan, beseffend dat het geen zin had te proberen het te begrijpen.
Voor ze naar binnen gingen om te genieten van het stoofvlees dat zijn heerlijke geuren verspreidde over het huis, legde Els haar armen nog even rond de nek van Jan.
“Zeg op tijd stop, hé zoet. Ik weet dat we soms ver gaan, maar als je vindt dat het te ver gaat, dan geef je gewoon een seintje. Ik heb soms schrik dat je zelf te onderdanig bent. Je mag gerust je grens laten merken.”
“Dat weet ik, Els, dat weet ik.”
Laatst bewerkt:
beddenplasser
volwassen peuter
HOOFDSTUK 47
“Marthe De Ro, dat is lang geleden. Jij blijft ook altijd hetzelfde origineel waarvan ons Elske een kopie is. Komt er in. Ik neem aan dat je de weg nog wel kent hé.”
Luc gaf haar een knuffel en een kus en liet de rest van het gezelschap binnen.
“Zijn uw kindjes ook hier, of hebben jullie een babysit ?”
“Neenee, ze zijn hier. Fride is onze Lukas aan het voeden, en ons ma is bezig Lieke aan het klaarmaken om te gaan slapen.”
Terwijl Marthe verder het huis in ging, waren Els en Jan aan de beurt om begroet te worden door Luc.
“Dag Elske, alles in orde ? En jij moet Jan zijn. Welkom, maar wel lief zijn voor ons kleintje hier, hé.”
Luc kon het niet laten Els een kneep in de wang te geven. Els antwoordde eerst met een steek in zijn zij en dan met een kus op de wang als begroeting.
“Luc heeft vroeger heel veel met ons Marthe gespeeld, en natuurlijk was ik als klein opdondertje dikwijls stoorzender van dienst.”
“Maar wel een lieveke, hoor Jan. We hebben ze nooit hard moeten straffen.”
“Jan, ik ga de rest even voorstellen. Luc heb je daarnet in de gang al gezien. Dit is Fride, die Lukas aan het voeden is. Lukas is nu vijf maanden ?”
Fride knikte.
“4,5 eigenlijk. Hij is van half januari.”
“Dan hebben we Hilde, die de kookploeg regelt. Zij heeft twee kindjes. Rina is drie en nog wat, en Elia een jaar jonger.”
Jan gaf Hilde een hand.
“Zijn jouw kindjes ook hier ?”
“Die zitten in de woonkamer nog even tv te kijken met onze pa. Als Lieke klaar is, ga ik ze klaarmaken om te gaan slapen.”
Kort nadien kwam de moeder van Hilde met Lieke op haar arm de keuken binnen.
“Luc, waar heb je haar fles gezet ? Dan ga ik ze geven. Hey, dag Els en Marthe. Leuk dat jullie er al zijn. En jij bent de vriend van Els. Goeiedag.”
Ook van de moeder kreeg Jan een stevige handdruk.
“Hilde of Luc, geef die mensen eens iets te drinken. Hilde, moet ik Rina en Elia klaarmaken ? Dan gaan ze wel net iets later in bed liggen.”
Marthe zag hoe druk de moeder van Hilde het had en stootte Luc aan die naast haar zat.
“Zeg Luc, hoe sta jij tegenover mannen als babysit, want je weet het of niet maar Jan is ne crème van een babysit. Ik ben er zeker van dat die perfect Lieke de fles kan geven.”
Luc keek haar aan en stapte toen naar Fride met de vraag van Marthe. Onmiddellijk erna stapte hij naar zijn moeder, nam zijn dochter, nam de fles die klaarstond op het aanrecht en gaf zijn dochter en de fles in de handen van Jan.
“Examen, jongeman. Naar ’t schijnt ben jij de babysitter op kamp, maar dan moet je wel ingangsexamen doen. Ga maar naast Fride op de bank zitten.”
Jan wist niet wat zeggen toen Lieke ongevraagd in zijn armen werd gedropt. Vooraleer hij deftig kon reageren, stond Els achter hem en gaf hem langs achter een zoen.
“Komaan schat. Gewoon uw natuur volgen. Dan loopt alles perfect.”
Aarzelend zette Jan zich naast Fride. Toen Lieke goed en wel aan het drinken was, sprak Fride hem aan.
“Sorry voor mijn man daarjuist. Hij is soms veel te direct. Maar het is er wel aan te zien dat jij het gewend bent baby’s een fles te geven. De meesten van jouw leeftijd weten niet wat doen met een baby, maar jij houdt ze perfect vast en weet hoe je moet gaan zitten.”
Jan aarzelde, maar besloot toch maar eerlijk te zijn.
“Fride, het is de allereerste keer in mijn leven dat ik een kindje van die leeftijd vastheb.”
Fride keek hem ongelovig aan.
“Jan, sorry, maar dat geloof ik niet. Jij doet het zoals in de boekjes. Jij hebt toch al eerder kinderen een fles gegeven ?”
“Ja, dat wel. Ik ben de vaste babysit van Ella, het dochtertje van Marthe, en die is nog niet uit de flessen. Maar een kindje van nog geen twee jaar, nee, dat heb ik nog nooit vastgehad.”
“Jan, ik ben zwaar onder de indruk. En ik verschiet er van dat ons Lieke het dan toelaat. Dat zegt des te meer iets over jou en je kunde. Proficiat.”
Jan werd rood van verlegenheid. Els had net het laatste van de conversatie tussen Jan en Fride gehoord en zag Jan rood worden.
“Fride, je gaat Jan nog wel leren kennen. Complimentjes zijn z’n ding niet, hé zoeteke.”
Voorzichtig gaf ze ze hem een kusje.
“Jan, houd je van uitdagingen ?”
“Hoe bedoel je ?”
“Wel, als ik u zo bezig zie met ons Lieke, zou ik het willen proberen of jij er in slaagt onze Lukas te verschonen. Als je dat lukt, dan ben je geslaagd met grootste onderscheiding.”
Jan keek Fride onbegrijpend aan, maar kreeg al snel van haar verduidelijking.
“Onze Lukas houdt er niet van door andere mensen dan mij en Luc verschoond te worden.”
Jan zette Lieke na haar fles rechtop op zijn benen. Al snel kwam er een allesoverstemmende luide boer, die tot grote hilariteit bij de volwassenen leidde.
“Dag Lieke. Dat was wel een hele luide boer, hé. Ik ben Jan. Was het fijn bij mij ?”
Als antwoord begon Lieke vol enthousiasme te springen op Jan zijn benen.
Nadat hij Lieke terug had gegeven aan Luc, nam hij zijn zoontje over van Fride, en zette zich terug naast haar met Lukas op zijn borstkas. Hij wist dat Ella zich ook graag tegen zijn borstkas vleide, en ook nu lukte het om Lukas stil te houden, ook geholpen door het feit dat zijn zusjes geur nog aanwezig was.
Fride en Luc stonden versteld van de geniale inval van Jan. Ze wisten onmiddellijk dat de verschoonbeurt zou lukken als Jan een beetje voorzichtig was.
Na enkele minuten zette Jan zich dan ook aan de verzorgingstafel, met Fride naast hem zodat ze instructies kon geven.
“Jan, jij bent eigenlijk ongelooflijk. Ik neem aan dat het ook de allereerste keer in je leven is dat je zo’n klein baby’tje vasthebt ?”
Jan knikte.
“Ik betrap me er nu op dat geen van ons tweeën tegen je heeft gezegd dat je voorzichtig moet zijn met de nek, en dat je daarom het hoofd best nog wat ondersteunt. Jij doet dat gewoon uit jezelf. Gewoon geweldig.”
De verschoning erna ging traag, maar zonder veel problemen. Jan had ook niet veel zin om Lukas te bruuskeren en deed alles liever aan een gezapiger tempo. Tijdens het verschonen kwam het laatste koppel binnen.
Hilde begroette hen als eerste.
“Dag Waf, dag Steph, komt erin.”
Het koppel ging vervolgens de rest van het gezelschap af.
“Jij moet Jan zijn. Deze lieve dame hier naast mij is mijn vrouw Stephanie, maar iedereen zegt eigenlijk gewoon Steph. Ik ben zelf Marc, officieel Marcus, maar iedereen zegt Waf of de Waf tegen mij. Als we een keer veel tijd hebben, vertel ik je het verhaal erachter wel.”
“Jij bent de broer van Lies, hé. Ik vind het geweldig dat Lies je heeft overgehaald mee te gaan. Doe nu maar verder met Lukas, we spreken je straks wel.”
Voor Jan ook maar kon reageren dat Els hem had gevraagd was het koppel al weg.
“Marthe, hoe lang is dat geleden, zeg. Je ziet er ongelooflijk goed uit. Hoe is met jou ? Ben je nog steeds alleen ? En heb je die dochter van jou niet meegepakt. Die moet toch ook al een aantal jaren oud zijn.”
Marthe gaf hen een dikke knuffel en zoen op de wang.
“Ha, een echte De Ro-knuffel. Daar wordt je gelijk warm van. Merci, hé meiske. We babbelen sebiet wel verder.”
Als laatste was Els aan de beurt.
“Elske De Ro, met u heb ik nog een eitje te pellen. Die zus van me wist te vertellen dat jij sinds kort iemand aan de haak hebt geslagen. Klopt dat ?”
“Ja, zenne !”
Els glunderde.
“En klopt het ook dat jullie zijn samengegaan door jullie gezamenlijke probleempje ’s nachts. Da’s het beste dat jou eigenlijk kon overkomen. Dat je er niet meer alleen voor staat. Als ik die jongen ooit tegenkom, dan ga ik hem zeggen dat hij mijn kleine Elske definitief uit de put heeft getrokken.”
Els keek bedenkelijk.
“Eerlijk gezegd, Waf, heb je hem zonet een hand gegeven.”
Waf besefte onmiddellijk dat hij Jan in een heel vervelende situatie had gedwongen. Iedereen had de conversatie tussen hem en Els gehoord, en ze waren allemaal voldoende vertrouwd met Els haar probleem.
Jan werd vuurrood, en de verzorging van Lukas haperde. Ook Fride merkte dit onmiddellijk op.
“Jan, gaat het ? Moet ik overpakken ? Ik zie aan je dat je dit nieuws liever voor jezelf had gehouden.”
Jan herpakte zich echter.
“Fride, bedankt, maar ik doe wel verder. Zijn luier was gelukkig net dicht. Wat doet hij aan vannacht ?”
Fride liet het rompertje en de slaapzak zien dat hij moest aandoen. Terwijl hij bezig was, legde ze een hand op zijn rug.
“Jan, ik snap heel goed dat je je schaamt, maar weet dat er niemand, maar dan ook niemand van heel de groep je zal uitlachen. Iedereen die ouder is als Els heeft haar instorting destijds meegemaakt, en ik kan je verzekeren dat dat ogen heeft geopend. En iedereen die jonger is, krijgt het genoeg ingepeperd dat ze het niet moeten wagen te lachen met zo’n probleem.”
Ook Waf was ondertussen tot bij Jan gekomen.
“Jan, sorry voor deze gênante situatie. Als ik het had geweten, dan had ik het natuurlijk nooit zo openlijk gezegd. Maar langs de andere kant meen ik wel 100 % van wat ik heb gezegd. Als het klopt wat ik heb gehoord, dan ben jij een geschenk uit de hemel voor Els, ook al heb je dan hetzelfde ongemak als haar.”
Jan gaf Lukas terug aan Fride zodat die hem naar zijn bedje kon brengen. Daarna zette Jan zich naast Els met Waf aan de keukentafel.
“Jan, ik was haar leider toen ze drie jaar terug is ingestort bij ons in de groep. Ik heb haar in bescherming genomen, en eerlijk gezegd ben ik dat blijven doen tot nu.”
“Dus toen mijn jongste zus me enkele weken geleden vertelde dat Els jou had leren kennen, was ik heel content voor haar. En het was heerlijk om te zien hoe je genoot toen je de jongste van Fride daarnet verschoonde. Je hebt precies al veel ervaring met kinderen. Doe je iets in de kinderzorg ?”
Jan kon weer niet verhinderen dat zijn rood werd door de complimentjes die hij kreeg, dit tot groot jolijt van Els. Ze omhelsde hem terwijl zij in zijn plaats antwoordde.
“Jan, jij en complimentjes, je gaat er toch iets aan moeten doen. Maar het maakt jou wel ongelooflijk schattig.”
Ze gaf hem nu niet één, maar een heel aantal kussen op de mond.
“Mijn ventje doet gewoon wetenschappen-moderne talen, maar is tegenwoordig meer aan de slag als babysit. Hij had zonet examen babyverzorging, en ik denk dat Fride hem een 19 op 20 gaat geven.
Hij heeft één kleine hapering gehad toen jij over hem bezig was, maar voor de rest deed hij dat perfect. Maar wat wil je, luiers aandoen kan hij als de beste, hé schat.”
Had Jan terug een beetje zijn normale kleur gekregen, nu werd hij terug knalrood, ditmaal van schaamte. Waf nam het gesprek over. Hij nam de armen van Jan vast.
“Jan, ik heb Els destijds overtuigd om open te zijn over haar probleem binnen onze groep. Ook haar leden weten dat ze een luier aandoet ’s nachts. Verstop jij je ook niet voor je bedplassen.
Je moet niet met een luier paraderen, maar als je ze nodig hebt, dan heb je ze nodig. Iemand die brilt, gaat ook niet zonder de straat op.”
Nadat alle kinderen uiteindelijk in bed lagen, nam de kookploeg met Els plaats aan de tafel. Els wou beginnen, maar Marthe was haar voor.
“Voor dat we over het kamp beginnen, heb ik ook nog een woordje te zeggen. Ik vertel het liever uit de eerste hand dan dat je het via via te weten komt. Ik heb toestemming om alles te vertellen als dat nodig is.”
Ze probeerde zo ongemerkt mogelijk naar Jan en Els te kijken.
“Els en Jan zijn niet de enige die ongewild urine verliezen. Hilde, jij kent mijn probleem, hé. Ook ik heb er last van, maar dan als gevolg van de bevalling van ons Ella. Ik ben gedwongen om altijd bescherming te dragen, niet enkel ’s nachts. Als ik mijn regels heb, dan draag ik overdag zelfs luiers.”
“Maar mijn incontinentie heeft me net als mijn zus sinds twee weken wel een relatie opgeleverd. Ook mijn partner heeft last van incontinentie. En om het nu een beetje plezant te maken : jullie kennen die persoon allemaal, dus strooi maar namen. Met wie denken jullie dat ik twee weken geleden heb zitten kussen ?”
De mededeling van Marthe sloeg in als een bom bij de vijf onwetenden aan tafel. Niet alleen dat Marthe openlijk aan tafel over haar probleem sprak maakte indruk, maar ook dat er iemand anders ook zo’n probleem had, iemand die ze duidelijk moesten zoeken in de kring van de jeugdbeweging. Al snel begonnen ze te raden.
Eerst werden alle beschikbare mannen genoemd, maar dat kringetje was behoorlijk klein. Er waren wat oudere leiding en oud-leiding, maar de meesten waren niet meer single. Na een poosje waren de mannennamen op.
Fride was de eerste die andere paden betrad.
“Marthe, mag ik eens vragen naar de leeftijd ?”
“Ik weet dat er een groot verschil tussen ons is. Op dit moment nog zestien jaar.”
De zelfverzekerdheid waarmee ze dit zei, maskeerde Marthe’s angst op negatieve reacties. Er gingen wel wat wenkbrauwen naar omhoog, maar ze kon niet uitmaken of dit was als bedenking, dan wel als denkoefening naar nieuwe namen.
Ook nu was het rijtje mannen al snel op. Ze vonden voor de rest ook niet direct andere gezamenlijke kennissen. Nu was het Steph die een bedenking maakte.
“Marthe, je zei daarnet met een grote stelligheid dat we allemaal deze persoon kenden, dus ook Jan, die geen verdere link heeft met ons. Wij zoeken toch wel een man ?”
Marthe antwoordde droog.
“Niet bepaald, nee.”
Door de opmerking van Steph wisten ze natuurlijk allemaal onmiddellijk hoe de vork in de steel zat. Ook nu was de Waf weer het enthousiastste van allemaal.
“Ons Liezeke, geweldig toch. Ik verschiet er niet van dat ze met een vrouw samen is. Maar jullie twee, Marthe en Jan, jullie hebben nu heel veel gebroken harten op jullie geweten. De twee mooiste meisjes uit de groep aan de haak slaan, je moet het maar doen. Ohlala !”
Jan glom van trots toen Waf dit zei. Hij was samen met Els enorm verwonderd dat Marthe zo open sprak, maar besefte al gauw dat zij en Lies dit hadden afgesproken. Tijdens het raden had hij het lastig om niet uit zijn rol te vallen.
Als hij al te hard zou lachen, dan zouden ze iets kunnen doorhebben en dat wou hij Marthe niet aandoen. Die genoot zichtbaar van de door haar opgebouwde spanning.
Het compliment dat hij en Marthe van Waf kregen, viel deze keer wel in goede aarde. Hij kon Waf alleen maar gelijk geven. Hij besefte dat hij niet alleen trots was op Els, maar tegelijkertijd was hij ook trots dat hij de broer van Lies was. Hij was even blij voor haar.
Hij werd uit zijn overpeinzingen gewekt door een vraag van Hilde.
“Marthe en Jan, ik ben nu wel heel benieuwd naar jullie verhalen. Ik weet er wel een beetje van af, maar uit de eerste hand is toch altijd plezanter.”
“Hilde, als we alles moeten vertellen, dan zijn we nog wel een tijdje bezig. Ik zou zeggen, verhalenrondje op het kamp. Waf doet zijn verhaal, wij het onze.”
Els regeerde onmiddellijk.
“Hij durft wel, vind je niet. Gaat voor de allereerste keer mee op kamp, kent geen kat daar, maar meneer vindt wel dat hij zomaar al bevelen kan geven. Dulden wij zomaar zulke brutaliteiten ?”
De zes volwassenen knikten allemaal heftig neen.
Jan wist met zichzelf geen blijf. Wat hij tegen Hilde had gezegd, vond hij toch niet brutaal. Enkele keren wou hij iets tegen Els zeggen en deed hij zijn mond open, om hem dan na enkele seconden terug toe te doen omdat er geen woorden kwamen.
Els lag ondertussen in een deuk en kroop letterlijk over de grond tot bij haar vriend aan de overkant van de tafel.
“Jan, het spijt me dat ik je er hebt doorgesleurd, maar je reactie was goddelijk. Jij moet bij Steph tijdens het kamp maar eens wat assertiviteitstrainingen leren. Dan kan je gevatter reageren.”
Ze gaf hem nog een dikke pakkerd voor ze terug ging zitten.
Jan voelde zich erna behoorlijk belachelijk. Hij had goed genoeg moeten doorhebben dat Els hem aan het plagen was, maar in plaats daarvan had hij het nog maar eens serieus opgenomen en was daardoor van slag.
Els en Marthe beseften dat hij zich slecht voelde. Elk op hun manier wisten ze zijn aandacht af te leiden. Marthe legde haar hand op zijn been, Els legde daarentegen haar been vol in zijn kruis, en begon te wriemelen met haar tenen.
Al snel had Jan alle moeite van de wereld om niet te laten zien dat hij stijf opgewonden was, en had daardoor geen tijd meer om nog langer stil te staan bij zijn slecht gevoel.
De avond verliep voor de rest heel aangenaam. Els overliep de planning van het kamp, met de data waarop hun kampeergerief moest afgeleverd worden, wanneer de vrachtwagen werd ingeladen, wanneer het voorkamp begon en dergelijke.
Nadien bespraken ze de dagplanning van het kamp, welke menu ze voor ogen hadden, en wanneer er kookactiviteiten waren voorzien in de verschillende leeftijdsgroepen. Jan besefte nu pas dat koken op zo’n kamp echt wel meer inhield dat wat patatten schillen.
Zeker de omgekeerde dag zou hen logistiek uitdagen. Er was één dag waarop slechts één leeftijdsgroep op het terrein zou zijn. De oudste groepen waren dan op tweedaagse, en de jongste twee leeftijdsgroepen kwamen pas halverwege het kamp. De 11-12-jarigen (de leeftijdsgroep van Lies) hielden dan omgekeerde dag, waarbij ze hun dag begonnen met warme chocolademelk en verse warme pudding, en eindigden met cornflakes.
Op het einde van de dag kwam de taakverdeling ter sprake. Alhoewel Els op voorhand had gezegd dat hij vooral babysit zou zijn, wilden de anderen er niet van weten. Vooral Waf gaf daarin zijn mening.
“Het is niet omdat hij een pak jonger is en geen kookervaring heeft, dat hij dan maar niets in de keuken moet doen. Trouwens, voor ons is het ook de eerste keer dat we meegaan. Ik heb nu wel kookervaring, maar ook voor ons zal het terug zoeken zijn naar ons plaatsje.”
Hilde trad hem bij.
“Jan, je moet geen schrik hebben dat je wordt gedegradeerd tot slaafje van de keuken. Er is altijd genoeg te doen, en heel veel leer je door te kijken en gewoon mee te draaien. Maar als ik je één tip mag geven. Kijk vooral naar Waf, die doet koksschool.”
“Wil dat zeggen dat jij de leiding neemt in de keuken ?”
“Nee. Hilde heeft de leiding. Ik ga me vooral bezighouden met het koken zelf, maar Hilde organiseert en zegt wat er moet gebeuren.”
Toen bleek dat elk toch zijn eigen kinderen in het oog zou houden, kon Jan een teleurstellende blik niet verbergen. Steph was de eerste die dit opmerkte.
“Jan, er ligt precies iets op je lever. Je kijkt maar beteuterd. Heeft het met ons te maken ? Leg het dan gewoon op tafel, anders kan het nadien alleen maar voor ergernissen zorgen.”
Jan bekende dat hij had zitten fantaseren wat hij met de kindjes kon doen op het kamp. Hij besefte nu dat de realiteit er anders uit zou zien. Luc kon zijn verbazing niet wegsteken.
“Jan, wil je nu zeggen dat je het meent dat jij op het kamp graag babysit zou zijn voor onze kinderen. Ik maakte daarstraks eigenlijk meer een grapje.”
“Lies en Els hadden gezegd dat dat vooral mijn taak zou zijn, en eerlijk gezegd keek ik er wel naar uit om het te proberen. Het babysitten op Ella heeft me duidelijk gemaakt dat ik dat eigenlijk heel graag doe.”
Fride reageerde meteen.
“Jan, wat mij betreft, ik geef zonder problemen ons gasten met jou mee. Wat jij vanavond hebt gepresteerd, is nog nooit iemand gelukt. Ik genoot echt van de manier waarop jij met ons Lieke en de Lukas omging. En Rina en Elia hebben een veel gemakkelijker karakter, dus dat zal ook wel loslopen, denk ik. Niet Hilde ?”
Ook Hilde beaamde dat.
“Jan ik kan u verzekeren dat er buiten het kookwerk nog genoeg vrije tijd voor ons over is. En wat mij betreft, als jij gelukkig wordt van verschoonwerk, dan mag je ze hebben. Je gaat dan in ieder geval genoeg werk hebben, want geen van de vijf kinderen is al zindelijk.”
Aan de reactie van de respectieve ouders te zien, konden die zich volledig vinden in de mening van Hilde.
Toen alles was besproken, was het ook tijd om te vertrekken. Vlak voor hun vertrek, namen Luc en Fride Jan nog even apart.
“Jan, Marthe vertelde ons dat je babysitavonden vanaf september wegvallen. Wij hebben een vraag voor jou. Zou je het zien zitten om vanaf september bij ons vaste babysit te worden op vrijdag ?”
Jan aarzelde even.
“Ik eh, ik zou dat wel willen doen, maar jullie kennen mij eigenlijk helemaal niet. Zijn jullie zeker ?”
Zowel Luc als Fride schoten in de lach.
“Jan, komaan, wat jij daarstraks hebt laten zien, is het absolute bewijs dat jij een steengoede babysit bent. En over niet kennen gesproken, jij kende Marthe nog veel minder toen je de eerste keer bij haar begon.”
Fride nam het darna over van haar man.
“Trouwens, wij kennen jou misschien nog niet, maar we kennen Lies, Els en Marthe des te beter, en als Els en Marthe zeggen dat jij zo’n pareltje bent, dan geloven wij hen.
“Heb ik eigenlijk nog een keuze dan ?”
“Wat ons betreft niet !”, zei Luc met een innemende glimlach.
“Marthe De Ro, dat is lang geleden. Jij blijft ook altijd hetzelfde origineel waarvan ons Elske een kopie is. Komt er in. Ik neem aan dat je de weg nog wel kent hé.”
Luc gaf haar een knuffel en een kus en liet de rest van het gezelschap binnen.
“Zijn uw kindjes ook hier, of hebben jullie een babysit ?”
“Neenee, ze zijn hier. Fride is onze Lukas aan het voeden, en ons ma is bezig Lieke aan het klaarmaken om te gaan slapen.”
Terwijl Marthe verder het huis in ging, waren Els en Jan aan de beurt om begroet te worden door Luc.
“Dag Elske, alles in orde ? En jij moet Jan zijn. Welkom, maar wel lief zijn voor ons kleintje hier, hé.”
Luc kon het niet laten Els een kneep in de wang te geven. Els antwoordde eerst met een steek in zijn zij en dan met een kus op de wang als begroeting.
“Luc heeft vroeger heel veel met ons Marthe gespeeld, en natuurlijk was ik als klein opdondertje dikwijls stoorzender van dienst.”
“Maar wel een lieveke, hoor Jan. We hebben ze nooit hard moeten straffen.”
“Jan, ik ga de rest even voorstellen. Luc heb je daarnet in de gang al gezien. Dit is Fride, die Lukas aan het voeden is. Lukas is nu vijf maanden ?”
Fride knikte.
“4,5 eigenlijk. Hij is van half januari.”
“Dan hebben we Hilde, die de kookploeg regelt. Zij heeft twee kindjes. Rina is drie en nog wat, en Elia een jaar jonger.”
Jan gaf Hilde een hand.
“Zijn jouw kindjes ook hier ?”
“Die zitten in de woonkamer nog even tv te kijken met onze pa. Als Lieke klaar is, ga ik ze klaarmaken om te gaan slapen.”
Kort nadien kwam de moeder van Hilde met Lieke op haar arm de keuken binnen.
“Luc, waar heb je haar fles gezet ? Dan ga ik ze geven. Hey, dag Els en Marthe. Leuk dat jullie er al zijn. En jij bent de vriend van Els. Goeiedag.”
Ook van de moeder kreeg Jan een stevige handdruk.
“Hilde of Luc, geef die mensen eens iets te drinken. Hilde, moet ik Rina en Elia klaarmaken ? Dan gaan ze wel net iets later in bed liggen.”
Marthe zag hoe druk de moeder van Hilde het had en stootte Luc aan die naast haar zat.
“Zeg Luc, hoe sta jij tegenover mannen als babysit, want je weet het of niet maar Jan is ne crème van een babysit. Ik ben er zeker van dat die perfect Lieke de fles kan geven.”
Luc keek haar aan en stapte toen naar Fride met de vraag van Marthe. Onmiddellijk erna stapte hij naar zijn moeder, nam zijn dochter, nam de fles die klaarstond op het aanrecht en gaf zijn dochter en de fles in de handen van Jan.
“Examen, jongeman. Naar ’t schijnt ben jij de babysitter op kamp, maar dan moet je wel ingangsexamen doen. Ga maar naast Fride op de bank zitten.”
Jan wist niet wat zeggen toen Lieke ongevraagd in zijn armen werd gedropt. Vooraleer hij deftig kon reageren, stond Els achter hem en gaf hem langs achter een zoen.
“Komaan schat. Gewoon uw natuur volgen. Dan loopt alles perfect.”
Aarzelend zette Jan zich naast Fride. Toen Lieke goed en wel aan het drinken was, sprak Fride hem aan.
“Sorry voor mijn man daarjuist. Hij is soms veel te direct. Maar het is er wel aan te zien dat jij het gewend bent baby’s een fles te geven. De meesten van jouw leeftijd weten niet wat doen met een baby, maar jij houdt ze perfect vast en weet hoe je moet gaan zitten.”
Jan aarzelde, maar besloot toch maar eerlijk te zijn.
“Fride, het is de allereerste keer in mijn leven dat ik een kindje van die leeftijd vastheb.”
Fride keek hem ongelovig aan.
“Jan, sorry, maar dat geloof ik niet. Jij doet het zoals in de boekjes. Jij hebt toch al eerder kinderen een fles gegeven ?”
“Ja, dat wel. Ik ben de vaste babysit van Ella, het dochtertje van Marthe, en die is nog niet uit de flessen. Maar een kindje van nog geen twee jaar, nee, dat heb ik nog nooit vastgehad.”
“Jan, ik ben zwaar onder de indruk. En ik verschiet er van dat ons Lieke het dan toelaat. Dat zegt des te meer iets over jou en je kunde. Proficiat.”
Jan werd rood van verlegenheid. Els had net het laatste van de conversatie tussen Jan en Fride gehoord en zag Jan rood worden.
“Fride, je gaat Jan nog wel leren kennen. Complimentjes zijn z’n ding niet, hé zoeteke.”
Voorzichtig gaf ze ze hem een kusje.
“Jan, houd je van uitdagingen ?”
“Hoe bedoel je ?”
“Wel, als ik u zo bezig zie met ons Lieke, zou ik het willen proberen of jij er in slaagt onze Lukas te verschonen. Als je dat lukt, dan ben je geslaagd met grootste onderscheiding.”
Jan keek Fride onbegrijpend aan, maar kreeg al snel van haar verduidelijking.
“Onze Lukas houdt er niet van door andere mensen dan mij en Luc verschoond te worden.”
Jan zette Lieke na haar fles rechtop op zijn benen. Al snel kwam er een allesoverstemmende luide boer, die tot grote hilariteit bij de volwassenen leidde.
“Dag Lieke. Dat was wel een hele luide boer, hé. Ik ben Jan. Was het fijn bij mij ?”
Als antwoord begon Lieke vol enthousiasme te springen op Jan zijn benen.
Nadat hij Lieke terug had gegeven aan Luc, nam hij zijn zoontje over van Fride, en zette zich terug naast haar met Lukas op zijn borstkas. Hij wist dat Ella zich ook graag tegen zijn borstkas vleide, en ook nu lukte het om Lukas stil te houden, ook geholpen door het feit dat zijn zusjes geur nog aanwezig was.
Fride en Luc stonden versteld van de geniale inval van Jan. Ze wisten onmiddellijk dat de verschoonbeurt zou lukken als Jan een beetje voorzichtig was.
Na enkele minuten zette Jan zich dan ook aan de verzorgingstafel, met Fride naast hem zodat ze instructies kon geven.
“Jan, jij bent eigenlijk ongelooflijk. Ik neem aan dat het ook de allereerste keer in je leven is dat je zo’n klein baby’tje vasthebt ?”
Jan knikte.
“Ik betrap me er nu op dat geen van ons tweeën tegen je heeft gezegd dat je voorzichtig moet zijn met de nek, en dat je daarom het hoofd best nog wat ondersteunt. Jij doet dat gewoon uit jezelf. Gewoon geweldig.”
De verschoning erna ging traag, maar zonder veel problemen. Jan had ook niet veel zin om Lukas te bruuskeren en deed alles liever aan een gezapiger tempo. Tijdens het verschonen kwam het laatste koppel binnen.
Hilde begroette hen als eerste.
“Dag Waf, dag Steph, komt erin.”
Het koppel ging vervolgens de rest van het gezelschap af.
“Jij moet Jan zijn. Deze lieve dame hier naast mij is mijn vrouw Stephanie, maar iedereen zegt eigenlijk gewoon Steph. Ik ben zelf Marc, officieel Marcus, maar iedereen zegt Waf of de Waf tegen mij. Als we een keer veel tijd hebben, vertel ik je het verhaal erachter wel.”
“Jij bent de broer van Lies, hé. Ik vind het geweldig dat Lies je heeft overgehaald mee te gaan. Doe nu maar verder met Lukas, we spreken je straks wel.”
Voor Jan ook maar kon reageren dat Els hem had gevraagd was het koppel al weg.
“Marthe, hoe lang is dat geleden, zeg. Je ziet er ongelooflijk goed uit. Hoe is met jou ? Ben je nog steeds alleen ? En heb je die dochter van jou niet meegepakt. Die moet toch ook al een aantal jaren oud zijn.”
Marthe gaf hen een dikke knuffel en zoen op de wang.
“Ha, een echte De Ro-knuffel. Daar wordt je gelijk warm van. Merci, hé meiske. We babbelen sebiet wel verder.”
Als laatste was Els aan de beurt.
“Elske De Ro, met u heb ik nog een eitje te pellen. Die zus van me wist te vertellen dat jij sinds kort iemand aan de haak hebt geslagen. Klopt dat ?”
“Ja, zenne !”
Els glunderde.
“En klopt het ook dat jullie zijn samengegaan door jullie gezamenlijke probleempje ’s nachts. Da’s het beste dat jou eigenlijk kon overkomen. Dat je er niet meer alleen voor staat. Als ik die jongen ooit tegenkom, dan ga ik hem zeggen dat hij mijn kleine Elske definitief uit de put heeft getrokken.”
Els keek bedenkelijk.
“Eerlijk gezegd, Waf, heb je hem zonet een hand gegeven.”
Waf besefte onmiddellijk dat hij Jan in een heel vervelende situatie had gedwongen. Iedereen had de conversatie tussen hem en Els gehoord, en ze waren allemaal voldoende vertrouwd met Els haar probleem.
Jan werd vuurrood, en de verzorging van Lukas haperde. Ook Fride merkte dit onmiddellijk op.
“Jan, gaat het ? Moet ik overpakken ? Ik zie aan je dat je dit nieuws liever voor jezelf had gehouden.”
Jan herpakte zich echter.
“Fride, bedankt, maar ik doe wel verder. Zijn luier was gelukkig net dicht. Wat doet hij aan vannacht ?”
Fride liet het rompertje en de slaapzak zien dat hij moest aandoen. Terwijl hij bezig was, legde ze een hand op zijn rug.
“Jan, ik snap heel goed dat je je schaamt, maar weet dat er niemand, maar dan ook niemand van heel de groep je zal uitlachen. Iedereen die ouder is als Els heeft haar instorting destijds meegemaakt, en ik kan je verzekeren dat dat ogen heeft geopend. En iedereen die jonger is, krijgt het genoeg ingepeperd dat ze het niet moeten wagen te lachen met zo’n probleem.”
Ook Waf was ondertussen tot bij Jan gekomen.
“Jan, sorry voor deze gênante situatie. Als ik het had geweten, dan had ik het natuurlijk nooit zo openlijk gezegd. Maar langs de andere kant meen ik wel 100 % van wat ik heb gezegd. Als het klopt wat ik heb gehoord, dan ben jij een geschenk uit de hemel voor Els, ook al heb je dan hetzelfde ongemak als haar.”
Jan gaf Lukas terug aan Fride zodat die hem naar zijn bedje kon brengen. Daarna zette Jan zich naast Els met Waf aan de keukentafel.
“Jan, ik was haar leider toen ze drie jaar terug is ingestort bij ons in de groep. Ik heb haar in bescherming genomen, en eerlijk gezegd ben ik dat blijven doen tot nu.”
“Dus toen mijn jongste zus me enkele weken geleden vertelde dat Els jou had leren kennen, was ik heel content voor haar. En het was heerlijk om te zien hoe je genoot toen je de jongste van Fride daarnet verschoonde. Je hebt precies al veel ervaring met kinderen. Doe je iets in de kinderzorg ?”
Jan kon weer niet verhinderen dat zijn rood werd door de complimentjes die hij kreeg, dit tot groot jolijt van Els. Ze omhelsde hem terwijl zij in zijn plaats antwoordde.
“Jan, jij en complimentjes, je gaat er toch iets aan moeten doen. Maar het maakt jou wel ongelooflijk schattig.”
Ze gaf hem nu niet één, maar een heel aantal kussen op de mond.
“Mijn ventje doet gewoon wetenschappen-moderne talen, maar is tegenwoordig meer aan de slag als babysit. Hij had zonet examen babyverzorging, en ik denk dat Fride hem een 19 op 20 gaat geven.
Hij heeft één kleine hapering gehad toen jij over hem bezig was, maar voor de rest deed hij dat perfect. Maar wat wil je, luiers aandoen kan hij als de beste, hé schat.”
Had Jan terug een beetje zijn normale kleur gekregen, nu werd hij terug knalrood, ditmaal van schaamte. Waf nam het gesprek over. Hij nam de armen van Jan vast.
“Jan, ik heb Els destijds overtuigd om open te zijn over haar probleem binnen onze groep. Ook haar leden weten dat ze een luier aandoet ’s nachts. Verstop jij je ook niet voor je bedplassen.
Je moet niet met een luier paraderen, maar als je ze nodig hebt, dan heb je ze nodig. Iemand die brilt, gaat ook niet zonder de straat op.”
Nadat alle kinderen uiteindelijk in bed lagen, nam de kookploeg met Els plaats aan de tafel. Els wou beginnen, maar Marthe was haar voor.
“Voor dat we over het kamp beginnen, heb ik ook nog een woordje te zeggen. Ik vertel het liever uit de eerste hand dan dat je het via via te weten komt. Ik heb toestemming om alles te vertellen als dat nodig is.”
Ze probeerde zo ongemerkt mogelijk naar Jan en Els te kijken.
“Els en Jan zijn niet de enige die ongewild urine verliezen. Hilde, jij kent mijn probleem, hé. Ook ik heb er last van, maar dan als gevolg van de bevalling van ons Ella. Ik ben gedwongen om altijd bescherming te dragen, niet enkel ’s nachts. Als ik mijn regels heb, dan draag ik overdag zelfs luiers.”
“Maar mijn incontinentie heeft me net als mijn zus sinds twee weken wel een relatie opgeleverd. Ook mijn partner heeft last van incontinentie. En om het nu een beetje plezant te maken : jullie kennen die persoon allemaal, dus strooi maar namen. Met wie denken jullie dat ik twee weken geleden heb zitten kussen ?”
De mededeling van Marthe sloeg in als een bom bij de vijf onwetenden aan tafel. Niet alleen dat Marthe openlijk aan tafel over haar probleem sprak maakte indruk, maar ook dat er iemand anders ook zo’n probleem had, iemand die ze duidelijk moesten zoeken in de kring van de jeugdbeweging. Al snel begonnen ze te raden.
Eerst werden alle beschikbare mannen genoemd, maar dat kringetje was behoorlijk klein. Er waren wat oudere leiding en oud-leiding, maar de meesten waren niet meer single. Na een poosje waren de mannennamen op.
Fride was de eerste die andere paden betrad.
“Marthe, mag ik eens vragen naar de leeftijd ?”
“Ik weet dat er een groot verschil tussen ons is. Op dit moment nog zestien jaar.”
De zelfverzekerdheid waarmee ze dit zei, maskeerde Marthe’s angst op negatieve reacties. Er gingen wel wat wenkbrauwen naar omhoog, maar ze kon niet uitmaken of dit was als bedenking, dan wel als denkoefening naar nieuwe namen.
Ook nu was het rijtje mannen al snel op. Ze vonden voor de rest ook niet direct andere gezamenlijke kennissen. Nu was het Steph die een bedenking maakte.
“Marthe, je zei daarnet met een grote stelligheid dat we allemaal deze persoon kenden, dus ook Jan, die geen verdere link heeft met ons. Wij zoeken toch wel een man ?”
Marthe antwoordde droog.
“Niet bepaald, nee.”
Door de opmerking van Steph wisten ze natuurlijk allemaal onmiddellijk hoe de vork in de steel zat. Ook nu was de Waf weer het enthousiastste van allemaal.
“Ons Liezeke, geweldig toch. Ik verschiet er niet van dat ze met een vrouw samen is. Maar jullie twee, Marthe en Jan, jullie hebben nu heel veel gebroken harten op jullie geweten. De twee mooiste meisjes uit de groep aan de haak slaan, je moet het maar doen. Ohlala !”
Jan glom van trots toen Waf dit zei. Hij was samen met Els enorm verwonderd dat Marthe zo open sprak, maar besefte al gauw dat zij en Lies dit hadden afgesproken. Tijdens het raden had hij het lastig om niet uit zijn rol te vallen.
Als hij al te hard zou lachen, dan zouden ze iets kunnen doorhebben en dat wou hij Marthe niet aandoen. Die genoot zichtbaar van de door haar opgebouwde spanning.
Het compliment dat hij en Marthe van Waf kregen, viel deze keer wel in goede aarde. Hij kon Waf alleen maar gelijk geven. Hij besefte dat hij niet alleen trots was op Els, maar tegelijkertijd was hij ook trots dat hij de broer van Lies was. Hij was even blij voor haar.
Hij werd uit zijn overpeinzingen gewekt door een vraag van Hilde.
“Marthe en Jan, ik ben nu wel heel benieuwd naar jullie verhalen. Ik weet er wel een beetje van af, maar uit de eerste hand is toch altijd plezanter.”
“Hilde, als we alles moeten vertellen, dan zijn we nog wel een tijdje bezig. Ik zou zeggen, verhalenrondje op het kamp. Waf doet zijn verhaal, wij het onze.”
Els regeerde onmiddellijk.
“Hij durft wel, vind je niet. Gaat voor de allereerste keer mee op kamp, kent geen kat daar, maar meneer vindt wel dat hij zomaar al bevelen kan geven. Dulden wij zomaar zulke brutaliteiten ?”
De zes volwassenen knikten allemaal heftig neen.
Jan wist met zichzelf geen blijf. Wat hij tegen Hilde had gezegd, vond hij toch niet brutaal. Enkele keren wou hij iets tegen Els zeggen en deed hij zijn mond open, om hem dan na enkele seconden terug toe te doen omdat er geen woorden kwamen.
Els lag ondertussen in een deuk en kroop letterlijk over de grond tot bij haar vriend aan de overkant van de tafel.
“Jan, het spijt me dat ik je er hebt doorgesleurd, maar je reactie was goddelijk. Jij moet bij Steph tijdens het kamp maar eens wat assertiviteitstrainingen leren. Dan kan je gevatter reageren.”
Ze gaf hem nog een dikke pakkerd voor ze terug ging zitten.
Jan voelde zich erna behoorlijk belachelijk. Hij had goed genoeg moeten doorhebben dat Els hem aan het plagen was, maar in plaats daarvan had hij het nog maar eens serieus opgenomen en was daardoor van slag.
Els en Marthe beseften dat hij zich slecht voelde. Elk op hun manier wisten ze zijn aandacht af te leiden. Marthe legde haar hand op zijn been, Els legde daarentegen haar been vol in zijn kruis, en begon te wriemelen met haar tenen.
Al snel had Jan alle moeite van de wereld om niet te laten zien dat hij stijf opgewonden was, en had daardoor geen tijd meer om nog langer stil te staan bij zijn slecht gevoel.
De avond verliep voor de rest heel aangenaam. Els overliep de planning van het kamp, met de data waarop hun kampeergerief moest afgeleverd worden, wanneer de vrachtwagen werd ingeladen, wanneer het voorkamp begon en dergelijke.
Nadien bespraken ze de dagplanning van het kamp, welke menu ze voor ogen hadden, en wanneer er kookactiviteiten waren voorzien in de verschillende leeftijdsgroepen. Jan besefte nu pas dat koken op zo’n kamp echt wel meer inhield dat wat patatten schillen.
Zeker de omgekeerde dag zou hen logistiek uitdagen. Er was één dag waarop slechts één leeftijdsgroep op het terrein zou zijn. De oudste groepen waren dan op tweedaagse, en de jongste twee leeftijdsgroepen kwamen pas halverwege het kamp. De 11-12-jarigen (de leeftijdsgroep van Lies) hielden dan omgekeerde dag, waarbij ze hun dag begonnen met warme chocolademelk en verse warme pudding, en eindigden met cornflakes.
Op het einde van de dag kwam de taakverdeling ter sprake. Alhoewel Els op voorhand had gezegd dat hij vooral babysit zou zijn, wilden de anderen er niet van weten. Vooral Waf gaf daarin zijn mening.
“Het is niet omdat hij een pak jonger is en geen kookervaring heeft, dat hij dan maar niets in de keuken moet doen. Trouwens, voor ons is het ook de eerste keer dat we meegaan. Ik heb nu wel kookervaring, maar ook voor ons zal het terug zoeken zijn naar ons plaatsje.”
Hilde trad hem bij.
“Jan, je moet geen schrik hebben dat je wordt gedegradeerd tot slaafje van de keuken. Er is altijd genoeg te doen, en heel veel leer je door te kijken en gewoon mee te draaien. Maar als ik je één tip mag geven. Kijk vooral naar Waf, die doet koksschool.”
“Wil dat zeggen dat jij de leiding neemt in de keuken ?”
“Nee. Hilde heeft de leiding. Ik ga me vooral bezighouden met het koken zelf, maar Hilde organiseert en zegt wat er moet gebeuren.”
Toen bleek dat elk toch zijn eigen kinderen in het oog zou houden, kon Jan een teleurstellende blik niet verbergen. Steph was de eerste die dit opmerkte.
“Jan, er ligt precies iets op je lever. Je kijkt maar beteuterd. Heeft het met ons te maken ? Leg het dan gewoon op tafel, anders kan het nadien alleen maar voor ergernissen zorgen.”
Jan bekende dat hij had zitten fantaseren wat hij met de kindjes kon doen op het kamp. Hij besefte nu dat de realiteit er anders uit zou zien. Luc kon zijn verbazing niet wegsteken.
“Jan, wil je nu zeggen dat je het meent dat jij op het kamp graag babysit zou zijn voor onze kinderen. Ik maakte daarstraks eigenlijk meer een grapje.”
“Lies en Els hadden gezegd dat dat vooral mijn taak zou zijn, en eerlijk gezegd keek ik er wel naar uit om het te proberen. Het babysitten op Ella heeft me duidelijk gemaakt dat ik dat eigenlijk heel graag doe.”
Fride reageerde meteen.
“Jan, wat mij betreft, ik geef zonder problemen ons gasten met jou mee. Wat jij vanavond hebt gepresteerd, is nog nooit iemand gelukt. Ik genoot echt van de manier waarop jij met ons Lieke en de Lukas omging. En Rina en Elia hebben een veel gemakkelijker karakter, dus dat zal ook wel loslopen, denk ik. Niet Hilde ?”
Ook Hilde beaamde dat.
“Jan ik kan u verzekeren dat er buiten het kookwerk nog genoeg vrije tijd voor ons over is. En wat mij betreft, als jij gelukkig wordt van verschoonwerk, dan mag je ze hebben. Je gaat dan in ieder geval genoeg werk hebben, want geen van de vijf kinderen is al zindelijk.”
Aan de reactie van de respectieve ouders te zien, konden die zich volledig vinden in de mening van Hilde.
Toen alles was besproken, was het ook tijd om te vertrekken. Vlak voor hun vertrek, namen Luc en Fride Jan nog even apart.
“Jan, Marthe vertelde ons dat je babysitavonden vanaf september wegvallen. Wij hebben een vraag voor jou. Zou je het zien zitten om vanaf september bij ons vaste babysit te worden op vrijdag ?”
Jan aarzelde even.
“Ik eh, ik zou dat wel willen doen, maar jullie kennen mij eigenlijk helemaal niet. Zijn jullie zeker ?”
Zowel Luc als Fride schoten in de lach.
“Jan, komaan, wat jij daarstraks hebt laten zien, is het absolute bewijs dat jij een steengoede babysit bent. En over niet kennen gesproken, jij kende Marthe nog veel minder toen je de eerste keer bij haar begon.”
Fride nam het darna over van haar man.
“Trouwens, wij kennen jou misschien nog niet, maar we kennen Lies, Els en Marthe des te beter, en als Els en Marthe zeggen dat jij zo’n pareltje bent, dan geloven wij hen.
“Heb ik eigenlijk nog een keuze dan ?”
“Wat ons betreft niet !”, zei Luc met een innemende glimlach.
Laatst bewerkt:
beddenplasser
volwassen peuter
HOOFDSTUK 48
Jan en Lies werden beide wakker door een warme zucht die over hen verscheen en hen beide een kus gaf.
“Goeiemorgen tortelduifjes, en een gelukkige verjaardag. Ik stel wel voor dat jullie uit bed komen. Zoveel tijd hebben jullie nu ook niet meer om naar school te vertrekken.”
“Mama, we zijn broer en zus, geen tortelduiven.”
“Jan, ik weet niet hoor. Iedereen anders die hier zou binnenkomen, en die jullie hier gelepeld zou zien liggen, met uitzondering van jullie luier helemaal naakt, zou denken dat jullie een koppel zijn.”
“Mama, wij hebben negen maanden lang naakt tegen elkaar gelegen.”
“Dat weet ik Liesje, maar de meeste tweelingen van zeventien jaar hebben niet meer de behoefte om dat over te doen. Dat is al. Is het trouwens nog laat geworden gisteren ? Jullie hebben toch voldoende slaap gehad, hé ?”
“Jaja, mama. Wij waren toevallig samen klaar, en ons Lies is na het tandenpoetsen gewoon bij mij komen liggen. Dat was kort voor twaalf uur.”
Dik een half uur later meldde de tweeling zich aan de ontbijttafel.
“Jullie zijn nu zo snel klaar ? Op zich niet erg, want dan kan je proberen iets rustiger te eten.”
“We hebben gewoon samen een douche genomen, en daarjuist heeft onze Jan me nog even geholpen met mijn luier. Waarom kijk je nu zo verbaasd ? Jan heeft dat toch al meer gedaan.”
“Dat Jan je helpt met je luier, dat weet ik dat dat dikwijls gebeurd, maar samen douchen ?”
Jan keek zijn moeder onbegrijpend aan.
“Mama, alsjeblieft, dat gaat gewoon sneller dan. Of we nu samen slapen of douchen, da’s geen verschil, alleen dat we in de douche geen luier dragen.”
Mia voelde dat dit gesprek ten einde was, en gooide het over een andere boeg.
“Lies, blijf heel ontspannen straks, hé. Ik weet dat je schrik hebt om Frans te praten, maar als je rustig nadenkt, dan komt het antwoord wel. En als je het niet weet, dan vergaat de wereld niet, hé. Het is maar gewoon examen Frans.”
Mia keek daarna Jan indringend aan.
“Jan, hou jij alsjeblief je hoofd erbij. Geschiedenis is je beste vak, maar laat dat ook zien. Pas vanavond is je harem er, nu eerst examen.”
Nadat de tweeling naar school vertrokken was, zette Mia zich in de zetel met een grote tas koffie. Ze dacht terug aan het wekmoment. Mia was van plan de tweeling zacht wakker te maken, en was verrast Lies haar bed leeg aan te treffen. Net zoals de zondag ervoor trof ze de twee samen in het bed van Jan aan.
Het deed haar deugd deze nieuwe vlaag van broer-zus-liefde te zien, en ze merkte bij zowel Jan als Lies op dat het voor hen even intens was als hun liefde voor Els en Marthe. Ze wist niet wat de exacte oorzaak was, maar de voorbije twee weken hadden Jan en Lies elkaar gevonden op een manier die voor het gezin nieuw was.
Veel plagerijen, maar waar ze vroeger soms redelijk bitsig konden zijn, was er nu warme liefde merkbaar. Op alle vlakken merkte je dat de tweeling mekaars ‘graag zien’ hadden ontdekt, en dat ook ten volle toonden.
Het was voor Mia alleen nog wennen dat er voor de twee ook een zichtbare lichamelijke verbondenheid was. Niet alleen een ‘graag zien’, maar heel zeker ook een ‘graag voelen’.
Uit de reacties die ze kreeg, wist ze ook dat de tweeling heel goed voor zichzelf een grens trokken hoe ver ze konden gaan. Een buitenstaander kon onmogelijk zeggen hoe ver dit ging, maar Mia merkte genoeg vertrouwen bij de twee.
Voor haarzelf was het ook een enorme test. Mia voelde zelf dat de grens van de tweeling voor hen beiden heel sterk was, maar veel verder lag dan wat zij zou toestaan.
Toen ze Jan en Lies wakker maakte, kon ze heel goed zien dat Jan zijn arm door Lies werd vastgehouden tegen haar tepels. Het kon niet anders dan dat Jan dit voelde, en toch was ze er zeker van dat hij zich daardoor niet liet afleiden.
Jan moest op weg naar school terugdenken aan wat er twee weken eerder op zaterdag was gebeurd. Hij had eigenlijk altijd al veel van zijn zus gehouden, maar toen hadden ze het ook naar elkaar uitgesproken, dankzij Els en Marthe. Sindsdien was het contact met zijn zus alleen maar explicieter geworden, tot dikke tevredenheid van Jan.
Eigenlijk was het niet te vatten. Hij merkte elke keer weer als Lies hem vroeg te luieren, dat zij er van genoot als van een klein kind, maar langs de andere kant kon hij zich enorm klein voelen als hij bij Lies was.
Hij vond het zalig dat zij hem vastnam om hem te knuffelen. Bij haar voelde hij zich echt kleine broer als zij dit deed. Misschien was dit nog altijd een gevolg van het feit dat hij als tweede uit de buik was gekomen.
De voorbije zondag had hij dit gezegd tegen Lies toen Lies ‘s avonds vlak voor ze ging slapen naar zijn kamer was gekomen om hem succes te wensen met zijn eerste examen, en ze waren beginnen praten. Het resultaat was dat zij hem toen luierde en daarna bij hem in bed kroop en liefdevol haar arm rond hem sloeg.
Ook besefte Jan dat Lies haar stressbeleving was veranderd sinds de vorige examenperiode. Hij kende haar tijdens examens altijd als een stressvat dat af en toe ontplofte, en als een Lies die enorm kregelig en bitsig werd, op het agressieve af.
Nu was er van die bitse Lies niets te merken. Haar stressbeleving was waarschijnlijk even hard, maar ze vond nu een kanaal in huilen en geknuffeld moeten worden.
Al twee weken lang droeg ze ook consequent ’s nachts luiers, alhoewel ze die niet echt nodig had. Alleen vannacht waren ze echt nodig omdat haar regels doorkwamen. Hij vroeg zich alleen af wanneer ze er in plaste, want steevast werd de luier nat in de vuilbak gegooid.
Lies zat te wachten voor haar mondelinge examen Frans. De nacht samen met haar broer had haar enorm tot rust gebracht en ook nu dacht ze terug aan wat er gebeurd was. Ze snapte niet hoe het kwam dat de twee nooit eerder ontdekten dat ze allebei enorme nood hadden aan mekaars contact.
Ze was ook blij dat ze echt iets kon betekenen voor Jan. Hij had haar al zo dikwijls geholpen met het luieren. Ze vond het zo veel fijner dat iemand anders dat bij haar deed. Het voelde voor haar niet goed dit zelf te moeten doen. Een luier werd bij je aangedaan, punt andere lijn.
Nu had hij te kennen gegeven dat zij de enige was bij wie hij zich klein kon voelen. Hij had dit gevoel zelfs niet bij Els en Marthe, alleen bij haar. Misschien was dit nog altijd een gevolg van het feit dat hij als tweede uit de buik was gekomen. In ieder geval had zij nu ook een kindje om voor te zorgen.
Ze dacht ook terug aan de avond ervoor. Ze voelde gisterenmorgen dat haar regels begonnen door te komen, niet door het bloedverlies maar door het urineverlies dat in haar luier kwam.
Normaal plaste ze ’s morgens in bed in haar luier als ze er één aan had, gewoon om hem niet te verspillen en omdat ze dat toch wel een aangenaam gevoel vond, die warme urine die zich verspreidde. Nu voelde ze ’s morgens haar poep warm worden van de urine, alhoewel ze niet voelde dat ze plaste.
’s Avonds was ze toevallig samen met haar broer klaar. Zonder woorden had hij aangevoeld dat hij er voor haar moest zijn. Na het tandenpoetsen gingen ze samen zijn kamer in, hij luierde zichzelf en daarna haar, en gaf aan in bed te moeten gaan liggen.
Voor hij zelf ging liggen draaide hij haar gezicht en kuste haar zacht op de mond. Doelbewust hield hij dit secondenlang vol, waarna hij eindigde met een “’t Komt wel goed !” Hij legde zich achter haar en sloeg zijn arm rond haar. Lies nam die vast met de bedoeling die voor de rest van de nacht niet meer los te laten.
“Lies Van Hoof ! Kom je ?”
Lies schrok op toen iemand haar schouder vastnam.
“Lies, het is tijd voor je examen. Kom je ?”
“Sorry, meneer, ik was er met mijn gedachten niet bij.”
“Niet alleen met je gedachten, hé. Ik heb nog nooit iemand met zo’n gelukzalige glimlach tranen zien laten.”
Lies besefte nu pas dat ze haar ogen had toegedaan en dat haar kaken nat waren.
Terwijl ze haar tranen droogde, polste haar leerkracht.
“Verliefdheid ?”
“Nee, meneer, liefde.”
“Dat is nog veel mooier. Ik ben blij voor jou.”
Lies voelde dat ze er helemaal klaar voor was. Zwevend ging ze het examenlokaal binnen.
Door terug te denken aan de gebeurtenissen van de avond ervoor, had Lies ook niet meer de mogelijkheid om stil te staan bij het gesprek dat ze na haar examen zou hebben met haar leerkracht lichamelijke opvoeding. Op school wist nog altijd niemand van haar probleem af, maar ze kon niet anders dan het nu ter sprake te brengen.
Haar urineverlies was in november eigenlijk echt begonnen, en sinds die tijd had ze het kunnen redden met maandverband en met veel geluk tijdens de lessen LO.
Nu was er echter geen ontkomen meer aan. Maandag stond er naast een kort examen esthetica ook een duurloop gepland. Zelfs als ze geen luier zou dragen zoals nu, dan nog zou ze de duurloop niet kunnen doen zonder zwaar urineverlies.
Om elf uur stipt meldde ze zich, bloednerveus, bij de leraarskamer. Haar leerkracht vermoedde al dat zij het was en deed zelf open. Samen gingen ze naar een vrij lokaal.
Haar leerkracht was vertrouwd met het fenomeen van de meisjes die probeerden onder lichamelijke proeven onderuit te komen met als uitvlucht hun maandstonden. Dit was dikwijls terecht, maar meer dan eens ook onterecht.
Ze kende Lies echter niet als iemand die dit probeerde, en ze wist ook niet onmiddellijk te verzinnen waarom Lies haar dan wel wou spreken. Ze merkte bij Lies een enorme verlegenheid, een verlegenheid die ze ook niet gewoon was bij haar. In haar ogen was Lies toch altijd iemand die graag lichamelijke opvoeding deed. Ze opende dus zelf maar het gesprek.
“Lies, ik zie dat je niet op je gemak bent. Wou je me spreken over de test van maandag ?”
Lies knikte alleen maar.
“Lies, ik neem aan dat je komt vragen om de test van maandag niet te moeten doen ?”
Lies schudde haar hoofd.
“Mevrouw, ik wil de test wel doen. Alleen, ik… ik… ik weet niet hoe.”
Ze keek haar leerkracht en die merkte dat de tranen in de ogen stonden.
“Lies, er is iets dat je me wil vertellen, en dat je veel moeite kost. Ik wil één ding heel duidelijk maken. Wat jij hier nu vertelt, blijft tussen ons, tenzij we samen besluiten om het tegen anderen te vertellen.”
Om haar woorden kracht bij te zetten, wandelde ze naar de deur van het lokaal en schoof de gordijn voor het deurraam. Ook de blinden van de ramen gingen dicht.
“Mevrouw, mag ik het laten zien ?”
De leerkracht verwachtte zich eigenlijk al aan een lichaam dat bont en blauw stond, alhoewel ze dat van Lies haar thuissituatie totaal niet kon verwachten. In de plaats daarvan zag ze echter dat Lies haar broek naar beneden deed, en dat ze daaronder een romper en een luier droeg.
“Lies, dit is niet wat ik verwachtte. Kan je meer uitleg geven ?”
Lies vond nu wel de woorden om haar situatie te verklaren. Na het gesprek kwamen ze overeen dat Lies haar test na haar laatste examen zou afleggen. Er waren nog twee andere meisjes die om uitstel hadden gevraagd, dus ze zou niet alleen zijn.
“Lies, is er al iemand anders op de school die van je probleem weet ?”
“Nee, het is eigenlijk pas sinds mijn vorige maandstonden dat het echt heftiger is geworden en dat ik liever een luier draag. De komende dagen valt het niet op omdat het examens zijn en we meestal stil zitten.”
“Lies, voor volgend schooljaar lijkt het me toch wel beter om enkele mensen op de hoogte te brengen. Vind je het een goed idee om bij het begin van volgend schooljaar dit terug op tafel te gooien en dan concrete oplossingen te zoeken voor de praktische problemen ? Wat mij betreft mag je bijvoorbeeld het EHBO-lokaal gebruiken om je te verschonen, maar zo’n zaken mag ik niet alleen beslissen.”
Els belde kort na de middag als eerste aan. Zowel Jan als Lies waren nog niet terug van school, of waarschijnlijker van het shoppen wat ze al eens sneller deden op een vrijdagnamiddag tijdens de examens.
Er was afgesproken dat Els, Marthe en Ella in de namiddag zouden komen en dan vertrekken na het eten. Alleen Ella bleef slapen, omdat Marthe moest werken ’s avonds.
“Dag Elsje, hoe was je examen ?”
Een kus op de mond volgde. Mia had zich de gewoonte ondertussen ook eigen gemaakt, en vond het niet meer vreemd.
“Het was Engels, dat heb ik altijd goed gekund. Maandag zal wel andere koek zijn met wiskunde.”
“Grappig eigenlijk, jullie hebben alle drie maandag wiskunde. Het is jammer dat jullie alle drie op een verschillende school zitten, anders hadden jullie mekaar echt kunnen helpen. Moet je nog eten ?”
“Nee, bedankt Mia. Maar als je het niet te erg vindt, zou ik graag wat drinken. Heb je toevallig thee klaarstaan ?”
“Jij kent mijn gewoontes al veel te goed. Zet u in de zetel, dan schenk ik een tas voor je in.”
Tien minuutjes later passeerde Mia met een wasmand voorbij de zetel, en werd opgeschrikt door een diepe snurk. Els had haar tas thee opgedronken en was met haar hoofd achterover in slaap gesukkeld in de zetel. De examens hadden blijkbaar al een eerste slachtoffer gemaakt.
Mia probeerde haar te wekken, maar ze was al zo ver weg dat dit niet direct lukte. Mia besloot dan maar haar goed neer te leggen, zodat ze verder kon slapen.
Eerst ging ze naar Jan zijn kamer een luier halen. Als ze dan zou bedplassen, dan had ze de nodige bescherming. Ze legde haar neer, lukte het om haar broek en onderbroek uit te doen, en deed haar bovenkleding zo goed en zo kwaad als het kon omhoog.
Het luieren zelf was toch wel een pak moeilijker dan ze dacht. Els was diep in slaap en met geen stokken wakker te krijgen. Van haar was geen medewerking te verwachten. Ook was een luier omdoen in de zetel een pak lastiger dan op een tafel of op een bed.
Mia was dan ook blij dat de luier eindelijk, en op een iets of wat deftige manier rond Els zat. Het had trouwens geen minuut langer mogen duren, want terwijl Mia nog zat na te hijgen van de inspanning, zag ze de luier verkleuren.
Els bleef volle drie uren slapen. Het was pas toen Ella haar tante ongevraagd begroette met een knuffel, dat ze haar ogen opendeed. Het duurde even voor ze besefte waar ze was. Pas na een tijdje had ze ook door dat ze een luier om had, en dat die bovendien goed gebruikt was.
Met haar volle luier nog om ging ze naar Mia.
“Mia, bedankt voor wat je gedaan hebt. En sorry dat ik in slaap ben gevallen.”
“Elsje, je moet je toch niet verontschuldigen. Je was al zo diep in slaap dat ik je maar in de zetel heb laten liggen. Je kleren heb ik in de badkamer gelegd.”
In de badkamer werd ze opgewacht door Jan.
“Dag zetelpisser ! Niks zo frustrerend als je lief een kus willen geven en niet mogen van je moeder omdat je lief het nodig vindt om de zetel vol te pissen. Al maar goed dat ons mama thuis was en je kon verschonen.”
Terwijl hij dit zei, was hij op zijn knieën gaan zitten voor haar en was begonnen haar luier los te maken. Snel en zorgvuldig begon hij daarna haar poep proper te maken met de vochtige doekjes die Lies gebruikte. Tenslotte begon hij haar daarna proper te likken, en dan vooral op die plaatsen waar hij vond dat ze nooit proper genoeg kon zijn.
Els werd dermate gestimuleerd dat ze het wederom niet droog hield. Alleen was het deze keer geen urine. Ze was zo overdonderd door dit plotse gebaar van Jan dat haar lichaam het volledig overnam. Voor ze het wist, kwam ze schokkend en diep kreunend klaar.
Jan stond op, en nam haar in haar armen.
“Plezant ?”
Het duurde nog even voor Els kon reageren. Haar lichaam schokte en trilde nog steeds na van deze intense ervaring.
“Dit was ronduit zalig. Ik neem aan dat je dit als een cadeautje voor jezelf hebt genomen.”
“Zoiets.”
Een hevige zoenpartij volgde.
Het eten verliep daarna heel rustig. Een echt feest zou pas twee weken later volgen als de examens achter de rug waren en ook Els was verjaard. Els verjaarde tien dagen na hen, en er was afgesproken dat de twee gezinnen bijeen zouden komen op de laatste zondag van juni. Dan zouden ze ook de cadeaus geven.
Lies was beneden aan de piano aan het zingen terwijl Ella haar fles dronk bij Jan. Uit haar hele houding voelde Jan dat het meisje volledig ontspannen was. De dag flitste terug aan hem voorbij. Zo’n rare verjaardag hadden ze nog nooit gehad.
Eerst het samen slapen met zijn zus, dan het thuis komen en Els er te zien liggen slapen in de zetel, daarna de compleet ongeplande maar oh zo plezante vrijpartij, het verjaardagseten met de andere dames, maar zonder cadeaus, en nu Ella die gewoon op zijn schoot lag te zuigen.
Vijf maand geleden kende hij ze nog niet, en nu was hij bij wijze van spreken babysit, grote broer, papa en nonkel tegelijk voor het meisje. Het liefst van al had hij haar nu mee in zijn bed genomen om voor haar te blijven zorgen.
Jan en Lies werden beide wakker door een warme zucht die over hen verscheen en hen beide een kus gaf.
“Goeiemorgen tortelduifjes, en een gelukkige verjaardag. Ik stel wel voor dat jullie uit bed komen. Zoveel tijd hebben jullie nu ook niet meer om naar school te vertrekken.”
“Mama, we zijn broer en zus, geen tortelduiven.”
“Jan, ik weet niet hoor. Iedereen anders die hier zou binnenkomen, en die jullie hier gelepeld zou zien liggen, met uitzondering van jullie luier helemaal naakt, zou denken dat jullie een koppel zijn.”
“Mama, wij hebben negen maanden lang naakt tegen elkaar gelegen.”
“Dat weet ik Liesje, maar de meeste tweelingen van zeventien jaar hebben niet meer de behoefte om dat over te doen. Dat is al. Is het trouwens nog laat geworden gisteren ? Jullie hebben toch voldoende slaap gehad, hé ?”
“Jaja, mama. Wij waren toevallig samen klaar, en ons Lies is na het tandenpoetsen gewoon bij mij komen liggen. Dat was kort voor twaalf uur.”
Dik een half uur later meldde de tweeling zich aan de ontbijttafel.
“Jullie zijn nu zo snel klaar ? Op zich niet erg, want dan kan je proberen iets rustiger te eten.”
“We hebben gewoon samen een douche genomen, en daarjuist heeft onze Jan me nog even geholpen met mijn luier. Waarom kijk je nu zo verbaasd ? Jan heeft dat toch al meer gedaan.”
“Dat Jan je helpt met je luier, dat weet ik dat dat dikwijls gebeurd, maar samen douchen ?”
Jan keek zijn moeder onbegrijpend aan.
“Mama, alsjeblieft, dat gaat gewoon sneller dan. Of we nu samen slapen of douchen, da’s geen verschil, alleen dat we in de douche geen luier dragen.”
Mia voelde dat dit gesprek ten einde was, en gooide het over een andere boeg.
“Lies, blijf heel ontspannen straks, hé. Ik weet dat je schrik hebt om Frans te praten, maar als je rustig nadenkt, dan komt het antwoord wel. En als je het niet weet, dan vergaat de wereld niet, hé. Het is maar gewoon examen Frans.”
Mia keek daarna Jan indringend aan.
“Jan, hou jij alsjeblief je hoofd erbij. Geschiedenis is je beste vak, maar laat dat ook zien. Pas vanavond is je harem er, nu eerst examen.”
Nadat de tweeling naar school vertrokken was, zette Mia zich in de zetel met een grote tas koffie. Ze dacht terug aan het wekmoment. Mia was van plan de tweeling zacht wakker te maken, en was verrast Lies haar bed leeg aan te treffen. Net zoals de zondag ervoor trof ze de twee samen in het bed van Jan aan.
Het deed haar deugd deze nieuwe vlaag van broer-zus-liefde te zien, en ze merkte bij zowel Jan als Lies op dat het voor hen even intens was als hun liefde voor Els en Marthe. Ze wist niet wat de exacte oorzaak was, maar de voorbije twee weken hadden Jan en Lies elkaar gevonden op een manier die voor het gezin nieuw was.
Veel plagerijen, maar waar ze vroeger soms redelijk bitsig konden zijn, was er nu warme liefde merkbaar. Op alle vlakken merkte je dat de tweeling mekaars ‘graag zien’ hadden ontdekt, en dat ook ten volle toonden.
Het was voor Mia alleen nog wennen dat er voor de twee ook een zichtbare lichamelijke verbondenheid was. Niet alleen een ‘graag zien’, maar heel zeker ook een ‘graag voelen’.
Uit de reacties die ze kreeg, wist ze ook dat de tweeling heel goed voor zichzelf een grens trokken hoe ver ze konden gaan. Een buitenstaander kon onmogelijk zeggen hoe ver dit ging, maar Mia merkte genoeg vertrouwen bij de twee.
Voor haarzelf was het ook een enorme test. Mia voelde zelf dat de grens van de tweeling voor hen beiden heel sterk was, maar veel verder lag dan wat zij zou toestaan.
Toen ze Jan en Lies wakker maakte, kon ze heel goed zien dat Jan zijn arm door Lies werd vastgehouden tegen haar tepels. Het kon niet anders dan dat Jan dit voelde, en toch was ze er zeker van dat hij zich daardoor niet liet afleiden.
Jan moest op weg naar school terugdenken aan wat er twee weken eerder op zaterdag was gebeurd. Hij had eigenlijk altijd al veel van zijn zus gehouden, maar toen hadden ze het ook naar elkaar uitgesproken, dankzij Els en Marthe. Sindsdien was het contact met zijn zus alleen maar explicieter geworden, tot dikke tevredenheid van Jan.
Eigenlijk was het niet te vatten. Hij merkte elke keer weer als Lies hem vroeg te luieren, dat zij er van genoot als van een klein kind, maar langs de andere kant kon hij zich enorm klein voelen als hij bij Lies was.
Hij vond het zalig dat zij hem vastnam om hem te knuffelen. Bij haar voelde hij zich echt kleine broer als zij dit deed. Misschien was dit nog altijd een gevolg van het feit dat hij als tweede uit de buik was gekomen.
De voorbije zondag had hij dit gezegd tegen Lies toen Lies ‘s avonds vlak voor ze ging slapen naar zijn kamer was gekomen om hem succes te wensen met zijn eerste examen, en ze waren beginnen praten. Het resultaat was dat zij hem toen luierde en daarna bij hem in bed kroop en liefdevol haar arm rond hem sloeg.
Ook besefte Jan dat Lies haar stressbeleving was veranderd sinds de vorige examenperiode. Hij kende haar tijdens examens altijd als een stressvat dat af en toe ontplofte, en als een Lies die enorm kregelig en bitsig werd, op het agressieve af.
Nu was er van die bitse Lies niets te merken. Haar stressbeleving was waarschijnlijk even hard, maar ze vond nu een kanaal in huilen en geknuffeld moeten worden.
Al twee weken lang droeg ze ook consequent ’s nachts luiers, alhoewel ze die niet echt nodig had. Alleen vannacht waren ze echt nodig omdat haar regels doorkwamen. Hij vroeg zich alleen af wanneer ze er in plaste, want steevast werd de luier nat in de vuilbak gegooid.
Lies zat te wachten voor haar mondelinge examen Frans. De nacht samen met haar broer had haar enorm tot rust gebracht en ook nu dacht ze terug aan wat er gebeurd was. Ze snapte niet hoe het kwam dat de twee nooit eerder ontdekten dat ze allebei enorme nood hadden aan mekaars contact.
Ze was ook blij dat ze echt iets kon betekenen voor Jan. Hij had haar al zo dikwijls geholpen met het luieren. Ze vond het zo veel fijner dat iemand anders dat bij haar deed. Het voelde voor haar niet goed dit zelf te moeten doen. Een luier werd bij je aangedaan, punt andere lijn.
Nu had hij te kennen gegeven dat zij de enige was bij wie hij zich klein kon voelen. Hij had dit gevoel zelfs niet bij Els en Marthe, alleen bij haar. Misschien was dit nog altijd een gevolg van het feit dat hij als tweede uit de buik was gekomen. In ieder geval had zij nu ook een kindje om voor te zorgen.
Ze dacht ook terug aan de avond ervoor. Ze voelde gisterenmorgen dat haar regels begonnen door te komen, niet door het bloedverlies maar door het urineverlies dat in haar luier kwam.
Normaal plaste ze ’s morgens in bed in haar luier als ze er één aan had, gewoon om hem niet te verspillen en omdat ze dat toch wel een aangenaam gevoel vond, die warme urine die zich verspreidde. Nu voelde ze ’s morgens haar poep warm worden van de urine, alhoewel ze niet voelde dat ze plaste.
’s Avonds was ze toevallig samen met haar broer klaar. Zonder woorden had hij aangevoeld dat hij er voor haar moest zijn. Na het tandenpoetsen gingen ze samen zijn kamer in, hij luierde zichzelf en daarna haar, en gaf aan in bed te moeten gaan liggen.
Voor hij zelf ging liggen draaide hij haar gezicht en kuste haar zacht op de mond. Doelbewust hield hij dit secondenlang vol, waarna hij eindigde met een “’t Komt wel goed !” Hij legde zich achter haar en sloeg zijn arm rond haar. Lies nam die vast met de bedoeling die voor de rest van de nacht niet meer los te laten.
“Lies Van Hoof ! Kom je ?”
Lies schrok op toen iemand haar schouder vastnam.
“Lies, het is tijd voor je examen. Kom je ?”
“Sorry, meneer, ik was er met mijn gedachten niet bij.”
“Niet alleen met je gedachten, hé. Ik heb nog nooit iemand met zo’n gelukzalige glimlach tranen zien laten.”
Lies besefte nu pas dat ze haar ogen had toegedaan en dat haar kaken nat waren.
Terwijl ze haar tranen droogde, polste haar leerkracht.
“Verliefdheid ?”
“Nee, meneer, liefde.”
“Dat is nog veel mooier. Ik ben blij voor jou.”
Lies voelde dat ze er helemaal klaar voor was. Zwevend ging ze het examenlokaal binnen.
Door terug te denken aan de gebeurtenissen van de avond ervoor, had Lies ook niet meer de mogelijkheid om stil te staan bij het gesprek dat ze na haar examen zou hebben met haar leerkracht lichamelijke opvoeding. Op school wist nog altijd niemand van haar probleem af, maar ze kon niet anders dan het nu ter sprake te brengen.
Haar urineverlies was in november eigenlijk echt begonnen, en sinds die tijd had ze het kunnen redden met maandverband en met veel geluk tijdens de lessen LO.
Nu was er echter geen ontkomen meer aan. Maandag stond er naast een kort examen esthetica ook een duurloop gepland. Zelfs als ze geen luier zou dragen zoals nu, dan nog zou ze de duurloop niet kunnen doen zonder zwaar urineverlies.
Om elf uur stipt meldde ze zich, bloednerveus, bij de leraarskamer. Haar leerkracht vermoedde al dat zij het was en deed zelf open. Samen gingen ze naar een vrij lokaal.
Haar leerkracht was vertrouwd met het fenomeen van de meisjes die probeerden onder lichamelijke proeven onderuit te komen met als uitvlucht hun maandstonden. Dit was dikwijls terecht, maar meer dan eens ook onterecht.
Ze kende Lies echter niet als iemand die dit probeerde, en ze wist ook niet onmiddellijk te verzinnen waarom Lies haar dan wel wou spreken. Ze merkte bij Lies een enorme verlegenheid, een verlegenheid die ze ook niet gewoon was bij haar. In haar ogen was Lies toch altijd iemand die graag lichamelijke opvoeding deed. Ze opende dus zelf maar het gesprek.
“Lies, ik zie dat je niet op je gemak bent. Wou je me spreken over de test van maandag ?”
Lies knikte alleen maar.
“Lies, ik neem aan dat je komt vragen om de test van maandag niet te moeten doen ?”
Lies schudde haar hoofd.
“Mevrouw, ik wil de test wel doen. Alleen, ik… ik… ik weet niet hoe.”
Ze keek haar leerkracht en die merkte dat de tranen in de ogen stonden.
“Lies, er is iets dat je me wil vertellen, en dat je veel moeite kost. Ik wil één ding heel duidelijk maken. Wat jij hier nu vertelt, blijft tussen ons, tenzij we samen besluiten om het tegen anderen te vertellen.”
Om haar woorden kracht bij te zetten, wandelde ze naar de deur van het lokaal en schoof de gordijn voor het deurraam. Ook de blinden van de ramen gingen dicht.
“Mevrouw, mag ik het laten zien ?”
De leerkracht verwachtte zich eigenlijk al aan een lichaam dat bont en blauw stond, alhoewel ze dat van Lies haar thuissituatie totaal niet kon verwachten. In de plaats daarvan zag ze echter dat Lies haar broek naar beneden deed, en dat ze daaronder een romper en een luier droeg.
“Lies, dit is niet wat ik verwachtte. Kan je meer uitleg geven ?”
Lies vond nu wel de woorden om haar situatie te verklaren. Na het gesprek kwamen ze overeen dat Lies haar test na haar laatste examen zou afleggen. Er waren nog twee andere meisjes die om uitstel hadden gevraagd, dus ze zou niet alleen zijn.
“Lies, is er al iemand anders op de school die van je probleem weet ?”
“Nee, het is eigenlijk pas sinds mijn vorige maandstonden dat het echt heftiger is geworden en dat ik liever een luier draag. De komende dagen valt het niet op omdat het examens zijn en we meestal stil zitten.”
“Lies, voor volgend schooljaar lijkt het me toch wel beter om enkele mensen op de hoogte te brengen. Vind je het een goed idee om bij het begin van volgend schooljaar dit terug op tafel te gooien en dan concrete oplossingen te zoeken voor de praktische problemen ? Wat mij betreft mag je bijvoorbeeld het EHBO-lokaal gebruiken om je te verschonen, maar zo’n zaken mag ik niet alleen beslissen.”
Els belde kort na de middag als eerste aan. Zowel Jan als Lies waren nog niet terug van school, of waarschijnlijker van het shoppen wat ze al eens sneller deden op een vrijdagnamiddag tijdens de examens.
Er was afgesproken dat Els, Marthe en Ella in de namiddag zouden komen en dan vertrekken na het eten. Alleen Ella bleef slapen, omdat Marthe moest werken ’s avonds.
“Dag Elsje, hoe was je examen ?”
Een kus op de mond volgde. Mia had zich de gewoonte ondertussen ook eigen gemaakt, en vond het niet meer vreemd.
“Het was Engels, dat heb ik altijd goed gekund. Maandag zal wel andere koek zijn met wiskunde.”
“Grappig eigenlijk, jullie hebben alle drie maandag wiskunde. Het is jammer dat jullie alle drie op een verschillende school zitten, anders hadden jullie mekaar echt kunnen helpen. Moet je nog eten ?”
“Nee, bedankt Mia. Maar als je het niet te erg vindt, zou ik graag wat drinken. Heb je toevallig thee klaarstaan ?”
“Jij kent mijn gewoontes al veel te goed. Zet u in de zetel, dan schenk ik een tas voor je in.”
Tien minuutjes later passeerde Mia met een wasmand voorbij de zetel, en werd opgeschrikt door een diepe snurk. Els had haar tas thee opgedronken en was met haar hoofd achterover in slaap gesukkeld in de zetel. De examens hadden blijkbaar al een eerste slachtoffer gemaakt.
Mia probeerde haar te wekken, maar ze was al zo ver weg dat dit niet direct lukte. Mia besloot dan maar haar goed neer te leggen, zodat ze verder kon slapen.
Eerst ging ze naar Jan zijn kamer een luier halen. Als ze dan zou bedplassen, dan had ze de nodige bescherming. Ze legde haar neer, lukte het om haar broek en onderbroek uit te doen, en deed haar bovenkleding zo goed en zo kwaad als het kon omhoog.
Het luieren zelf was toch wel een pak moeilijker dan ze dacht. Els was diep in slaap en met geen stokken wakker te krijgen. Van haar was geen medewerking te verwachten. Ook was een luier omdoen in de zetel een pak lastiger dan op een tafel of op een bed.
Mia was dan ook blij dat de luier eindelijk, en op een iets of wat deftige manier rond Els zat. Het had trouwens geen minuut langer mogen duren, want terwijl Mia nog zat na te hijgen van de inspanning, zag ze de luier verkleuren.
Els bleef volle drie uren slapen. Het was pas toen Ella haar tante ongevraagd begroette met een knuffel, dat ze haar ogen opendeed. Het duurde even voor ze besefte waar ze was. Pas na een tijdje had ze ook door dat ze een luier om had, en dat die bovendien goed gebruikt was.
Met haar volle luier nog om ging ze naar Mia.
“Mia, bedankt voor wat je gedaan hebt. En sorry dat ik in slaap ben gevallen.”
“Elsje, je moet je toch niet verontschuldigen. Je was al zo diep in slaap dat ik je maar in de zetel heb laten liggen. Je kleren heb ik in de badkamer gelegd.”
In de badkamer werd ze opgewacht door Jan.
“Dag zetelpisser ! Niks zo frustrerend als je lief een kus willen geven en niet mogen van je moeder omdat je lief het nodig vindt om de zetel vol te pissen. Al maar goed dat ons mama thuis was en je kon verschonen.”
Terwijl hij dit zei, was hij op zijn knieën gaan zitten voor haar en was begonnen haar luier los te maken. Snel en zorgvuldig begon hij daarna haar poep proper te maken met de vochtige doekjes die Lies gebruikte. Tenslotte begon hij haar daarna proper te likken, en dan vooral op die plaatsen waar hij vond dat ze nooit proper genoeg kon zijn.
Els werd dermate gestimuleerd dat ze het wederom niet droog hield. Alleen was het deze keer geen urine. Ze was zo overdonderd door dit plotse gebaar van Jan dat haar lichaam het volledig overnam. Voor ze het wist, kwam ze schokkend en diep kreunend klaar.
Jan stond op, en nam haar in haar armen.
“Plezant ?”
Het duurde nog even voor Els kon reageren. Haar lichaam schokte en trilde nog steeds na van deze intense ervaring.
“Dit was ronduit zalig. Ik neem aan dat je dit als een cadeautje voor jezelf hebt genomen.”
“Zoiets.”
Een hevige zoenpartij volgde.
Het eten verliep daarna heel rustig. Een echt feest zou pas twee weken later volgen als de examens achter de rug waren en ook Els was verjaard. Els verjaarde tien dagen na hen, en er was afgesproken dat de twee gezinnen bijeen zouden komen op de laatste zondag van juni. Dan zouden ze ook de cadeaus geven.
Lies was beneden aan de piano aan het zingen terwijl Ella haar fles dronk bij Jan. Uit haar hele houding voelde Jan dat het meisje volledig ontspannen was. De dag flitste terug aan hem voorbij. Zo’n rare verjaardag hadden ze nog nooit gehad.
Eerst het samen slapen met zijn zus, dan het thuis komen en Els er te zien liggen slapen in de zetel, daarna de compleet ongeplande maar oh zo plezante vrijpartij, het verjaardagseten met de andere dames, maar zonder cadeaus, en nu Ella die gewoon op zijn schoot lag te zuigen.
Vijf maand geleden kende hij ze nog niet, en nu was hij bij wijze van spreken babysit, grote broer, papa en nonkel tegelijk voor het meisje. Het liefst van al had hij haar nu mee in zijn bed genomen om voor haar te blijven zorgen.
Laatst bewerkt: