hsfjkhszhgdfashdjkvjkdgjk
Beginneling
En weer een mooi verhaal !1
Verhaal Klaar winkelierster...
- Onderwerp starter beddenplasser
- Startdatum
-
- Tags
- voltooid verhaal
beddenplasser
volwassen peuter
HOOFDSTUK 49
‘Eindelijk’, dacht Marthe bij zichzelf. ‘Eindelijk heb ik haar !’ Marthe was al heel de avond bezig geweest Lies het hof te maken. Het was al tijdens het avondeten begonnen. Ze had zich tegenover Lies aan tafel gezet, en ze kon het niet laten haar blote tenen tussen Lies haar benen te steken.
Ze had al snel door dat Lies niets durfde te zeggen en knalrood werd elke keer als Marthe haar tenen zich richting haar vagina wroetten. Marthe werd makkelijk geholpen doordat Lies enkel een lichte rok aanhad, waaronder Marthe zonder problemen kon verdwijnen met haar been, en één keer zelfs met beide benen.
Marthe hield pas op toen ze merkte dat ze natte tenen kreeg. Ze wist niet of dit urine was die ontsnapte bij Lies, of dat Lies dermate opgewonden was geraakt dat ze de andere lekkage kreeg.
Ze vermoedde het tweede. Niet voor niets bleef Lies zitten en ze was ondertussen wel zover dat ze zou durven toegeven aan tafel dat ze een ongelukje had gehad. Uiteindelijk zaten alleen Mia en de beide koppels aan tafel.
Ze zouden vanavond met het grootste gedeelte van de leidingsploeg op stap gaan om het einde van de examens te vieren. Ella was bij haar ouders. De dag erna zou ze haar dochter ophalen samen met haar ouders om dan bij Mia thuis de verjaardag van de drie zeventienjarigen te vieren.
Marthe zette haar zegetocht verder. Ze had tijdens het tandenpoetsen al gezien dat Jan zwaar opgewonden rondliep. Hij probeerde het voor Lies en Marthe wat te verbergen, maar Marthe zag in ieder geval het staalharde lid van Jan in zijn broek staan.
Dat stond klaar voor actie en was niet meer van plan te zakken vooraleer het zijn verlossende lading had achtergelaten in het daarvoor bestemde zakje. Tenminste, dat laatste hoopte Marthe toch. Ze kon dus gerust loos gaan bij Lies. In de kamer naast hen zouden ze ook bezig zijn.
Nadat Lies haar kleren had uitgedaan, was Marthe vol op haar gaan liggen, ongevraagd, maar niet ongewenst zoals op dat moment bleek.
In een normale situatie zou Lies allang haar hoofd hebben opzij gelegd, haar armen naast zich neer gelegd en in verschoonhouding zijn gaan liggen. Nu kreeg ze daar de tijd niet voor. Marthe moest en zou Lies zover krijgen haar babygevoel op te geven en alle wapens waren goed.
Tijdens de fuif had Marthe kans gezien Lies mee naar buiten te trekken. Als een koppeltje verliefde pubers van veertien hadden ze zich op een muurtje gezet achter de feestzaal, Lies met haar benen rondom Marthe gekneld.
Ook daar, al tongzoenend, had Marthe niet opgehouden Lies warm te maken voor verder plezier. Ze snapte niet hoe het kwam dat hier niet meer koppeltjes zaten, maar het gaf haar wel de mogelijkheid om haar hand onder Lies haar t-shirt te brengen en af en toe haar tepels te beroeren. Op het laatste had ook Lies zich gewonnen gegeven en voorzichtig hetzelfde gedaan bij Marthe.
Eenzelfde pose deden ze later op de avond trouwens nog eens lichtjes over op het toilet. Ook Marthe moest toegeven dat het een bizarre ervaring was, een plassende Lies terwijl zij op haar schoot zat en vol overgave haar borsten zat te masseren.
Na een hele tijd Lies haar mond te hebben verkend met haar tong, vond Marthe het tijd om verder op te bouwen. Op voorhand had ze al enkele zaken klaargelegd.
Ze gebood Lies zich op de grond te zetten. De dekbedovertrek werd van het bed gehaald, ze plakte over de volledige oppervlakte van het bed wegwerpmatrasbeschermers van Drynites en daarop kwamen enkele grote badhanddoeken te liggen.
Lies kreeg niet de tijd te bekomen van wat Marthe deed. Al snel lag ze op haar buik, en begon Marthe haar rug te likken, waarbij ze regelmatig met haar handen langs de zijkant van Lies ging, genoeg om de buitenste lagen van haar borsten te strelen.
Lies’ lichaam reageerde zoals Marthe had verwacht. Ze hoorde gaandeweg Lies zwaarder ademen. Zeker naarmate ze lager en lager zakte, kreeg Lies het moeilijk. Een zacht maar diep gekreun volgde op het zware ademen, en net toen Marthe met haar tong de lipjes van Lies wilde beroeren, stopte ze.
Jan wist niet wat Lies naast hem bezielde. Met de regelmaat van de klok zat ze heel onrustig op haar stoel en een enkele keer werd ze rood. Ook maakte ze zelfs één keer een echt schokkende beweging.
Hij kreeg het pas door toen hij kort voor het dessert werd opgeschrikt door beweging in zijn kruis. Els had al langer door wat Marthe naast haar aan het doen was en durfde daardoor nu eindelijk ook de stap zetten richting Jan.
Ze moest wel uitkijken, want Mia zat dwars naast haar en ze had niet veel zin onderweg Mia’s benen tegen te komen. Bij Jan aangekomen wist ze hem onmiddellijk te beroeren. Ook hij zat plots onrustig aan tafel.
Jan had al heel de dag een losse short aan, en daar maakte Els nu handig gebruik van. Ze was via één van de pijpen weten binnen te dringen, en probeerde zo goed en zo kwaad als het kon Jan zijn kruis te stimuleren.
Jan zat gevangen. Als hij achteruit ging, was de kans groot dat hij Els ging pijn doen, en dat wou hij niet. Alleen wou hij ook niet te opgewonden geraken met zijn moeder dwars naast hem.
Hij concentreerde zich op Lies. Hij wist nu eindelijk wat er met haar gebeurde. Alleen was dit al de hele maaltijd bezig. Hij vroeg zich af hoe lang ze dit nog kon volhouden. Els was er in geslaagd hem al na enkele seconden stokstijf te krijgen. Hij bewonderde zijn zus voor haar uithoudingsvermogen.
Het masseerwerk van Els was voor Jan gelukkig niet stabiel genoeg om hem tot een echt orgasme te dwingen. Ook was Jan niet zeker of het effectief gelukt zou zijn terwijl er andere mensen rond hem zaten. Niettemin kon Els ergens in de avond wel een ferm weerwoord verwachten voor deze stoute handelingen.
Lies was behoorlijk aangedaan toen ze plots geen natte tong meer voelde, net op het moment dat ze zo veel meer wilde. Verontwaardigd probeerde ze Marthe aan te kijken, maar ze kreeg de gelegenheid niet.
Begeleid door Marthe werd Lies geboden op haar knieën en handen te gaan zitten. Marthe gleed onder haar door, totdat beide gezichten tegenover elkaar lagen.
Marthe gaf haar eerst een zoen, en duwde vervolgens zacht maar dwingend het gezicht van Lies in haar boezem. Lies had de boodschap begrepen dat zij het initiatief moest overnemen.
De klik die er op dat moment bij Lies gebeurde, was totaal onvoorzien door Marthe. Lies werd een beest. Ze zoende zo hevig Marthe haar lijf dat haar vingerafdrukken nog enige tijd bleven nakleuren in Marthe’s huid. Lies kon het ook niet laten Marthe met haar tanden te bewerken.
Marthe had enkele minuutjes tijd nodig om te wennen aan het luiermeisje dat ook een wilde furie bleek, maar des te meer kon ze er eigenlijk van genieten.
Zeker de momenten dat Marthe’s tepels in de mond werd genomen, vond Marthe extreem spannend. Zou Lies echt beginnen doorbijten of zou ze op net dat juiste moment weten stoppen ? Alleen al die gedachte maakte Marthe wild van verlangen.
Lies bewerkte nagenoeg heel haar lichaam, en begon op het einde ook zich te wagen aan een luieravontuur. Marthe had voor alle veiligheid voor ze naar de fuif vertrokken toch een luier aangedaan. De luier was goed gebruikt, zelfs nog recent, want van opwinding had Marthe nog enkele keren urine verloren, wist ze.
Lies begon eerst voorzichtig met langs de voorkant haar tong onder de luier te laten glijden. Al snel echter deed ze dit ook in het kruis, zo dichterbij de kletsnatte vagina komend.
Marthe wilde echter niet dat Lies als eerste de kans kreeg contact te krijgen met de intiemste delen. Zij, Marthe De Ro, zou dat bij Lies doen. Ze trok op de juiste moment Lies naar boven en ze gaf haar een tongzoen, daarmee ook de scherpe smaak van haar eigen urine proevend.
Mia had de vier horen thuiskomen en verwachtte zich aan twee vurige vrijpartijen. Ze miste het zelf dikwijls hard, maar vanavond was ze vooral heel nieuwsgierig. Stiekem hoopte ze op het nodige geluid. Hen morgen kunnen plagen met hun nachtelijke bedavonturen, ze keek er eigenlijk enorm naar uit.
Het was al tijdens het eten begonnen. Ze had zelf alle moeite van de wereld moeten doen om niet te beginnen lachen. Tijdens ondervragingen op het werk lukte dat altijd heel goed, maar om nu aan je eigen tafel je bloedeigen kinderen zwaar opgewonden te zien raken door de o zo stoute praktijken onder tafel van de partners tegenover hen, knap lastig om niet te laten merken dat je dat eigenlijk supergrappig vind.
Vooral de blik van Marthe stond veel gretiger dan ze zelf besefte. Jan en Lies waren enigszins getraind om emoties te proberen verbergen, waarbij ze dit keer aan tafel echter zichtbaar in de steek werden gelaten door hun lichaam, Marthe en Els waren dat totaal niet.
Ze had dan ook al snel door waar Marthe mee bezig was. Het werd helemaal plezant toen naar het einde van de maaltijd ook Els zich niet meer kon bedwingen. Mia had even met de gedachte gespeeld om ook haar benen vooruit te steken, maar ze gunde de vier te sterk hun plezier.
Na de bespreking met de kookploeg en de laatste maal jeugdbeweging de dag nadien hadden ze met hun vieren de afspraak gemaakt dat er zoveel mogelijk radiostilte ging zijn.
Elke dag tien minuutjes of een kwartiertje telefoneren moest volstaan. Op vrijdagavond kwam Ella logeren zodat Jan niet moest babysitten, en op zaterdag mocht Els overdag langskomen om te studeren. Zowel Lies als Els hadden laten weten dat ze eigenlijk liever samen studeerden.
Achteraf was Ella ook elke keer tot zaterdag ‘s avonds gebleven en bleef Marthe dan mee eten, maar dit was wel niet zo gepland. Vier weken lang waren er geen logeerpartijtjes meer, en vanavond was de eerste nacht dat ze terug samen sliepen.
De avond ervoor was dit niet gelukt omdat Els een vrouwenavond had met alle meisjes van de klas, en Marthe nachtdienst had. Mia was zich er dan ook van bewust dat het gehalte aan hormonen een tijdelijke buitensporige piek kende. Ze kon er maar beter naar kijken en er van genieten.
Els wist na het eten dat Jan zich niet tevreden zou stellen met de fysieke spielereitjes die ze had uitgedeeld tijdens het eten. Ook zij keek er naar uit om met haar vriend het bed in te duiken, en dan vooral naar de periode voorafgaand aan het luieren.
Ze kon enorm genieten van het samen geluierd liggen knuffelen. Het feit dat ze alle twee bedplasten, was voor Els wel degelijk een element dat haar enorme rust gaf. Waf had het bij de bespreking met de kookploeg bij het rechte eind gehad.
Het feit dat zij niet alleen op de voor haar gekende wereld was met dit probleem, was voor haar een enorme geruststelling. Ze had de voorbije weken heel regelmatig aan Jan gedacht terwijl ze zichzelf luierde voor de nacht. ‘Ze was niet alleen…’, hield ze zichzelf voor.
Ze wist goed genoeg dat ze niet alleen was. De dokters hadden het haar gezegd, ze had via internet enkele goede contacten, maar Jan was anders. Jan was fysiek dichtbij en aanraakbaar, Jan was echt, geen virtueel contact of een verhaaltje van horen zeggen.
Terwijl Jan op het toilet zat, had Els kans gezien uit het doosje condooms dat Jan op zijn kamer bewaarde er twee uit te nemen. Ze was er eigenlijk van overtuigd dat Jan wou wachten tot ze thuis waren, maar 100 % zeker was ze niet. Daarom vond ze het toch veiliger er enkele mee te nemen naar de fuif.
Ze keek er naar uit, hem in haar te voelen. De eerste keer was het ook wel gelukt, maar ze kon niet zeggen dat ze er van kon genieten. Zowel Jan als Els waren toen te zenuwachtig geweest, en er kwam teveel geklungel toen bij kijken om van de daad zelf te genieten.
Ze hadden toen veel lol gehad, maar of die eerste keer nu echt in het vakje ‘vrijen’ kon gestoken worden, dat leek haar teveel eer voor wat het was. Vanavond echter was ze er helemaal klaar voor, en ze voelde gewoon aan dat Jan dat ook was.
Marthe was van plan het initiatief terug over te nemen van Lies, maar dit lukte slechts gedeeltelijk. Terwijl Lies op Marthe lag te zoenen, lukte het haar om de plakkers van de luiers los te trekken en die open te laten vallen op bed. Nadat dat gebeurd was, stopte Lies met zoenen, ging zelf op de openliggende luier zitten en trok Marthe recht.
Doordat beiden nu rechtop zaten, was het voor Marthe een koud kunstje om frontaal in de aanval te gaan. Beide handen en haar mond waren in verschillende poses te vinden in de buurt van Lies haar borsten, buik, tepels, lippen en de gehele erogene zone onderaan.
Bij haar veroveringstocht moest Marthe wel af en toe een scheut urine ontwijken dan wel trotseren. Net zoals bij haarzelf hadden seksuele activiteiten een te hevig effect op de urineblaas van Lies, en lukte het haar vriendin niet de urine op te houden in volle opwinding en inspanning.
Eerlijk gezegd vermoedde Marthe dit al, en was ze daarom extra gul geweest met de bescherming waar ze bovenop lagen.
Ook Lies voelde met de regelmaat van de klok stroompjes vocht op haar lichaam en ze vermoedde wel dat Marthe urine verloor. Hoewel ze haar eigen situatie goed kende, het was pas nu dat ze er voor de eerste keer voelbaar mee werd geconfronteerd.
Het kon haar geen barst schelen. Marthe’s aanzet had iets in haar losgeweekt dat haar alle schaamte deed vergeten. Het was dan ook in het volle besef dat Lies kort daarvoor haar tong onder de luier van Marthe had gestoken.
Ze wist dat ze urine ging proeven, maar ze besefte ook dat dit onvermijdelijk hun ‘way of life’ ging worden, temeer omdat ze had gezien dat er donkerder plekken waren gekomen op plaatsen waar zij kort daarvoor met haar poep had gehurkt.
Ook zij verloor dus urine in volle opwinding, zonder er ook maar iets van te voelen. En zelfs meer. Des te meer ze de scheuten voelde, des te opgewondener raakte ze. Dit was iets van haar met Marthe, wat ze met niemand anders wou voelen en meemaken.
Puur instinctief was ze nu ook Marthe terug beginnen bespelen, en na een tijdje zat ze comfortabel Marthe te stimuleren met haar vingers. Gaandeweg verloor Lies echter alle besef van de wereld.
De handelingen van Marthe waren zo effectief dat Lies voelde dat er meer op til stond. Ze kon het niet meer tegenhouden, en ze wilde nu ook absoluut niet meer dat Marthe zou ophouden. Dit voelde zo zalig.
Jan moest zijn ambities even bijstellen. Hij was pas als laatste kunnen beginnen tanden poetsen, en kwam dus ook pas als laatste op de slaapkamer aan. Gedurende heel de tijd dat hij in de badkamer was, kon hij zijn opwinding niet wegsteken, maar nu zag hij Els gewoon al in bed liggen.
Hij hoopte op heel wat meer, maar dit was blijkbaar zonder Els gerekend. Ontmoedigd begon hij zijn kleren uit te doen. Zoals gewoonlijk nam hij naakt een luier uit de schuif.
Hij deed de deken af en wou vragen aan Els of zij hem de luier wou aandoen, maar Els was hem voor. Ze lag wel degelijk poedelnaakt in bed, zonder luier, maar in haar handen zat ze wel met een condoom te zwaaien.
“Ik heb liever dat je dit hier gebruikt dan je luier om er wat in achter te laten. Dat gaat voor mij aangenamer aanvoelen.”
Jan had niets meer nodig terug een trotse parmantige heer te hebben, klaar om als een veldheer ten strijde te trekken. Hij legde zich boven op Els, en de lessen die ze de eerste keer hadden opgedaan, kwamen nu zeker van pas.
Zowel Jan als Els waren eigenlijk al ettelijke uren bezig met een voorspel, en beiden voelden aan dat het nu gewoon tijd was voor één of misschien zelfs meer finales.
Ze waren nog maar enkele minuutjes bezig met knuffelen en aanraken, of Els gaf al aan dat het wat haar betreft verder mocht gaan. Jan moest niets aangeven, die had de controle al lang verloren.
De eerste veldslag was veel te kort om er echt van te kunnen genieten, en dit was volledig aan Jan te wijten. Hij was zodanig opgehitst doorheen de avond dat alles sneller ging dan ze zelf eigenlijk wilden.
Na een korte pauze vertrokken ze dan maar weer op veldslag en ze beschouwden die tweede keer daarna als hun allereerste echte vrijpartij. Zeker Els wist niet wat haar overkwam toen ze klaarkwam terwijl ze op Jan zat, en Jan alle middelen gebruikte om haar gevoelige plekjes te stimuleren.
Mia bleef stil in bed liggen lezen. Toen ze de kinderen hoorde thuiskomen, had ze even haar licht uitgedaan, maar toen ze uiteindelijk Jan als laatste naar boven hoorde gaan, kon ze met een gerust hart haar spionagewerk verderzetten.
Ze kende het huis door en door, en had allang door dat er in beide kamers plezier werd gemaakt, alhoewel het qua stemmen opvallend stil bleef.
Misschien bleven ze bewust stil om haar niet wakker te maken, maar het kon natuurlijk ook zijn dat ze alle vier toevallig stille vrijers waren. Haar ex-man maakte vroeger ook nooit geluid tijdens het vrijen, dus zo vreemd was dat niet.
In zekere zin was ze daardoor wel teleurgesteld. Ze had toch graag enig geluid opgevangen. Ze had zo graag haar kinderen en schoonkinderen ermee geplaagd, maar dat plannetje leek in het water te vallen.
Net op het moment dat ze besloot haar boek weg te leggen en toch maar te gaan slapen, hoorde ze in de kamer boven haar een langdurig aanhoudend luid gegrom en gekreun. Een halve minuut later volgde een luid gelach vanuit de kamer van Jan en Els.
Het was duidelijk dat Lies een overheerlijk orgasme had gehad, en dat Jan en Els allebei ook nog wakker waren.
Nieuwsgierig geworden, en ook wel gewoon omdat ze al te lang wakker was, ging Mia naar de wc. Ze was nog maar net klaar of Marthe kwam de kamer binnen met enkel een handdoek rond haar middel, het haar volledig overhoop.
Toen ze de badkamer binnenkwam werd ze eerst knalrood, maar toen ze de brede glimlach op Mia’s gezicht zag, lukte het haar ook niet meer haar lach in te houden.
“Leeft ze nog ?”
Mia vroeg het zo droog als maar mogelijk was. Marthe, nog nahikkend, knikte alleen maar, maar kwam vrij snel daarna ter zake.
“Eerlijk gezegd is het wel een natte bedoening geworden. Bedankt dat je me die handdoeken hebt bezorgd daarstraks. Ze kwamen echt van pas.”
“Kwam het enkel door jou, of heeft ons Lies er ook last van ?”
“Ook Lies doet het. Het is net zoals bij mij. Door de opwinding lukt het niet het tegen te houden.”
“Heb je hulp nodig ?”
“Nee, we gaan het gewoon opruimen. Ik kwam alleen twee washandjes nemen om ons wat op te frissen. Ik denk wel dat we zo stilletjesaan gaan slapen.”
Mia stond achter de badkamerdeur toen die openging. Een even wilde haardos stapte binnen, met daaronder Els die, net zoals Marthe eerst, vuurrood werd, maar daarna zichtbaar ontspande toen ze de reacties van Marthe zag. Anders dan Marthe had Els al wel een luier aan, maar ook zij was voor de rest naakt.
“Die kreun daarjuist, was jij dat ?”
Marthe schudde stilzwijgend haar hoofd.
“Je hebt precies goed uw best gedaan om haar zover te krijgen, zusje. Al maar goed dat wij nog aan het nagenieten waren. Toen we de kreun hoorden, konden we allebei onze lach niet inhouden. Ons feestje was misschien verbrod geweest als dat vroeger was gebeurd.”
Els besefte net te laat dat Mia natuurlijk ook in de badkamer stond.
“Eh, dag Mia, ik, euh, …”
Een mond vol tanden was te vol voor het gevoel dat door Els haar hoofd ging.
“Dag Elske, ik neem aan dat jij en Jan gewoon een potje heerlijke seks achter de rug hebben ?”
Mia vervolgde met een brede glimlach, die Els terug deed ontspannen. Het genot kwam zichtbaar terug in haar geest. Enkel knikkend, maar met stralende ogen, beaamde ze wat Mia vroeg.
Terwijl Els een beker water vulde om te drinken, nam Mia afscheid.
“Dames, ik ben heel blij voor jullie. Ik heb de indruk dat jullie er allemaal aan toe waren. Ik ga mijn bedje in. Slaapwel.”
Marthe had Lies net afgedroogd. Lies had Marthe eerst opgefrist, afgedroogd en geluierd nadat ze het bed weer had vrijgemaakt. Pas bij de opruim was het Lies opgevallen hoe nat de handdoeken en de onderliggende beschermers waren.
Ze waren nu wel niet meer naar de wc geweest voor ze er aan begonnen, maar toch was ze geschrokken van het vocht. Daar moest ze misschien toch maar beter eens over nadenken hoe dit opgelost kon worden.
Door het nadenken had Lies niet door dat Marthe de luier al had opengelegd. Onnadenkend ging Lies er op liggen. Marthe gaf haar een zoen op de mond en daarna op elk van haar ondertussen terug zachte tepels.
Lies deed instinctief haar benen omhoog, zodat haar poep volledig vrij kwam liggen. Marthe stond op het punt te luier toe te vouwen.
“Geen vierde kusje ?”
Met haar vinger wees Lies naar onder.
“Ik dacht dat jij zo graag je lippen op iemands anders’ lippen zette ?”
“Ik mag geen seksuele daden stellen bij kleine kindjes wiens luier wordt aangedaan.”
“Ik ben geen klein kindje. Vanavond niet.”
‘Eindelijk’, dacht Marthe bij zichzelf. ‘Eindelijk heb ik haar !’
‘Eindelijk’, dacht Marthe bij zichzelf. ‘Eindelijk heb ik haar !’ Marthe was al heel de avond bezig geweest Lies het hof te maken. Het was al tijdens het avondeten begonnen. Ze had zich tegenover Lies aan tafel gezet, en ze kon het niet laten haar blote tenen tussen Lies haar benen te steken.
Ze had al snel door dat Lies niets durfde te zeggen en knalrood werd elke keer als Marthe haar tenen zich richting haar vagina wroetten. Marthe werd makkelijk geholpen doordat Lies enkel een lichte rok aanhad, waaronder Marthe zonder problemen kon verdwijnen met haar been, en één keer zelfs met beide benen.
Marthe hield pas op toen ze merkte dat ze natte tenen kreeg. Ze wist niet of dit urine was die ontsnapte bij Lies, of dat Lies dermate opgewonden was geraakt dat ze de andere lekkage kreeg.
Ze vermoedde het tweede. Niet voor niets bleef Lies zitten en ze was ondertussen wel zover dat ze zou durven toegeven aan tafel dat ze een ongelukje had gehad. Uiteindelijk zaten alleen Mia en de beide koppels aan tafel.
Ze zouden vanavond met het grootste gedeelte van de leidingsploeg op stap gaan om het einde van de examens te vieren. Ella was bij haar ouders. De dag erna zou ze haar dochter ophalen samen met haar ouders om dan bij Mia thuis de verjaardag van de drie zeventienjarigen te vieren.
Marthe zette haar zegetocht verder. Ze had tijdens het tandenpoetsen al gezien dat Jan zwaar opgewonden rondliep. Hij probeerde het voor Lies en Marthe wat te verbergen, maar Marthe zag in ieder geval het staalharde lid van Jan in zijn broek staan.
Dat stond klaar voor actie en was niet meer van plan te zakken vooraleer het zijn verlossende lading had achtergelaten in het daarvoor bestemde zakje. Tenminste, dat laatste hoopte Marthe toch. Ze kon dus gerust loos gaan bij Lies. In de kamer naast hen zouden ze ook bezig zijn.
Nadat Lies haar kleren had uitgedaan, was Marthe vol op haar gaan liggen, ongevraagd, maar niet ongewenst zoals op dat moment bleek.
In een normale situatie zou Lies allang haar hoofd hebben opzij gelegd, haar armen naast zich neer gelegd en in verschoonhouding zijn gaan liggen. Nu kreeg ze daar de tijd niet voor. Marthe moest en zou Lies zover krijgen haar babygevoel op te geven en alle wapens waren goed.
Tijdens de fuif had Marthe kans gezien Lies mee naar buiten te trekken. Als een koppeltje verliefde pubers van veertien hadden ze zich op een muurtje gezet achter de feestzaal, Lies met haar benen rondom Marthe gekneld.
Ook daar, al tongzoenend, had Marthe niet opgehouden Lies warm te maken voor verder plezier. Ze snapte niet hoe het kwam dat hier niet meer koppeltjes zaten, maar het gaf haar wel de mogelijkheid om haar hand onder Lies haar t-shirt te brengen en af en toe haar tepels te beroeren. Op het laatste had ook Lies zich gewonnen gegeven en voorzichtig hetzelfde gedaan bij Marthe.
Eenzelfde pose deden ze later op de avond trouwens nog eens lichtjes over op het toilet. Ook Marthe moest toegeven dat het een bizarre ervaring was, een plassende Lies terwijl zij op haar schoot zat en vol overgave haar borsten zat te masseren.
Na een hele tijd Lies haar mond te hebben verkend met haar tong, vond Marthe het tijd om verder op te bouwen. Op voorhand had ze al enkele zaken klaargelegd.
Ze gebood Lies zich op de grond te zetten. De dekbedovertrek werd van het bed gehaald, ze plakte over de volledige oppervlakte van het bed wegwerpmatrasbeschermers van Drynites en daarop kwamen enkele grote badhanddoeken te liggen.
Lies kreeg niet de tijd te bekomen van wat Marthe deed. Al snel lag ze op haar buik, en begon Marthe haar rug te likken, waarbij ze regelmatig met haar handen langs de zijkant van Lies ging, genoeg om de buitenste lagen van haar borsten te strelen.
Lies’ lichaam reageerde zoals Marthe had verwacht. Ze hoorde gaandeweg Lies zwaarder ademen. Zeker naarmate ze lager en lager zakte, kreeg Lies het moeilijk. Een zacht maar diep gekreun volgde op het zware ademen, en net toen Marthe met haar tong de lipjes van Lies wilde beroeren, stopte ze.
Jan wist niet wat Lies naast hem bezielde. Met de regelmaat van de klok zat ze heel onrustig op haar stoel en een enkele keer werd ze rood. Ook maakte ze zelfs één keer een echt schokkende beweging.
Hij kreeg het pas door toen hij kort voor het dessert werd opgeschrikt door beweging in zijn kruis. Els had al langer door wat Marthe naast haar aan het doen was en durfde daardoor nu eindelijk ook de stap zetten richting Jan.
Ze moest wel uitkijken, want Mia zat dwars naast haar en ze had niet veel zin onderweg Mia’s benen tegen te komen. Bij Jan aangekomen wist ze hem onmiddellijk te beroeren. Ook hij zat plots onrustig aan tafel.
Jan had al heel de dag een losse short aan, en daar maakte Els nu handig gebruik van. Ze was via één van de pijpen weten binnen te dringen, en probeerde zo goed en zo kwaad als het kon Jan zijn kruis te stimuleren.
Jan zat gevangen. Als hij achteruit ging, was de kans groot dat hij Els ging pijn doen, en dat wou hij niet. Alleen wou hij ook niet te opgewonden geraken met zijn moeder dwars naast hem.
Hij concentreerde zich op Lies. Hij wist nu eindelijk wat er met haar gebeurde. Alleen was dit al de hele maaltijd bezig. Hij vroeg zich af hoe lang ze dit nog kon volhouden. Els was er in geslaagd hem al na enkele seconden stokstijf te krijgen. Hij bewonderde zijn zus voor haar uithoudingsvermogen.
Het masseerwerk van Els was voor Jan gelukkig niet stabiel genoeg om hem tot een echt orgasme te dwingen. Ook was Jan niet zeker of het effectief gelukt zou zijn terwijl er andere mensen rond hem zaten. Niettemin kon Els ergens in de avond wel een ferm weerwoord verwachten voor deze stoute handelingen.
Lies was behoorlijk aangedaan toen ze plots geen natte tong meer voelde, net op het moment dat ze zo veel meer wilde. Verontwaardigd probeerde ze Marthe aan te kijken, maar ze kreeg de gelegenheid niet.
Begeleid door Marthe werd Lies geboden op haar knieën en handen te gaan zitten. Marthe gleed onder haar door, totdat beide gezichten tegenover elkaar lagen.
Marthe gaf haar eerst een zoen, en duwde vervolgens zacht maar dwingend het gezicht van Lies in haar boezem. Lies had de boodschap begrepen dat zij het initiatief moest overnemen.
De klik die er op dat moment bij Lies gebeurde, was totaal onvoorzien door Marthe. Lies werd een beest. Ze zoende zo hevig Marthe haar lijf dat haar vingerafdrukken nog enige tijd bleven nakleuren in Marthe’s huid. Lies kon het ook niet laten Marthe met haar tanden te bewerken.
Marthe had enkele minuutjes tijd nodig om te wennen aan het luiermeisje dat ook een wilde furie bleek, maar des te meer kon ze er eigenlijk van genieten.
Zeker de momenten dat Marthe’s tepels in de mond werd genomen, vond Marthe extreem spannend. Zou Lies echt beginnen doorbijten of zou ze op net dat juiste moment weten stoppen ? Alleen al die gedachte maakte Marthe wild van verlangen.
Lies bewerkte nagenoeg heel haar lichaam, en begon op het einde ook zich te wagen aan een luieravontuur. Marthe had voor alle veiligheid voor ze naar de fuif vertrokken toch een luier aangedaan. De luier was goed gebruikt, zelfs nog recent, want van opwinding had Marthe nog enkele keren urine verloren, wist ze.
Lies begon eerst voorzichtig met langs de voorkant haar tong onder de luier te laten glijden. Al snel echter deed ze dit ook in het kruis, zo dichterbij de kletsnatte vagina komend.
Marthe wilde echter niet dat Lies als eerste de kans kreeg contact te krijgen met de intiemste delen. Zij, Marthe De Ro, zou dat bij Lies doen. Ze trok op de juiste moment Lies naar boven en ze gaf haar een tongzoen, daarmee ook de scherpe smaak van haar eigen urine proevend.
Mia had de vier horen thuiskomen en verwachtte zich aan twee vurige vrijpartijen. Ze miste het zelf dikwijls hard, maar vanavond was ze vooral heel nieuwsgierig. Stiekem hoopte ze op het nodige geluid. Hen morgen kunnen plagen met hun nachtelijke bedavonturen, ze keek er eigenlijk enorm naar uit.
Het was al tijdens het eten begonnen. Ze had zelf alle moeite van de wereld moeten doen om niet te beginnen lachen. Tijdens ondervragingen op het werk lukte dat altijd heel goed, maar om nu aan je eigen tafel je bloedeigen kinderen zwaar opgewonden te zien raken door de o zo stoute praktijken onder tafel van de partners tegenover hen, knap lastig om niet te laten merken dat je dat eigenlijk supergrappig vind.
Vooral de blik van Marthe stond veel gretiger dan ze zelf besefte. Jan en Lies waren enigszins getraind om emoties te proberen verbergen, waarbij ze dit keer aan tafel echter zichtbaar in de steek werden gelaten door hun lichaam, Marthe en Els waren dat totaal niet.
Ze had dan ook al snel door waar Marthe mee bezig was. Het werd helemaal plezant toen naar het einde van de maaltijd ook Els zich niet meer kon bedwingen. Mia had even met de gedachte gespeeld om ook haar benen vooruit te steken, maar ze gunde de vier te sterk hun plezier.
Na de bespreking met de kookploeg en de laatste maal jeugdbeweging de dag nadien hadden ze met hun vieren de afspraak gemaakt dat er zoveel mogelijk radiostilte ging zijn.
Elke dag tien minuutjes of een kwartiertje telefoneren moest volstaan. Op vrijdagavond kwam Ella logeren zodat Jan niet moest babysitten, en op zaterdag mocht Els overdag langskomen om te studeren. Zowel Lies als Els hadden laten weten dat ze eigenlijk liever samen studeerden.
Achteraf was Ella ook elke keer tot zaterdag ‘s avonds gebleven en bleef Marthe dan mee eten, maar dit was wel niet zo gepland. Vier weken lang waren er geen logeerpartijtjes meer, en vanavond was de eerste nacht dat ze terug samen sliepen.
De avond ervoor was dit niet gelukt omdat Els een vrouwenavond had met alle meisjes van de klas, en Marthe nachtdienst had. Mia was zich er dan ook van bewust dat het gehalte aan hormonen een tijdelijke buitensporige piek kende. Ze kon er maar beter naar kijken en er van genieten.
Els wist na het eten dat Jan zich niet tevreden zou stellen met de fysieke spielereitjes die ze had uitgedeeld tijdens het eten. Ook zij keek er naar uit om met haar vriend het bed in te duiken, en dan vooral naar de periode voorafgaand aan het luieren.
Ze kon enorm genieten van het samen geluierd liggen knuffelen. Het feit dat ze alle twee bedplasten, was voor Els wel degelijk een element dat haar enorme rust gaf. Waf had het bij de bespreking met de kookploeg bij het rechte eind gehad.
Het feit dat zij niet alleen op de voor haar gekende wereld was met dit probleem, was voor haar een enorme geruststelling. Ze had de voorbije weken heel regelmatig aan Jan gedacht terwijl ze zichzelf luierde voor de nacht. ‘Ze was niet alleen…’, hield ze zichzelf voor.
Ze wist goed genoeg dat ze niet alleen was. De dokters hadden het haar gezegd, ze had via internet enkele goede contacten, maar Jan was anders. Jan was fysiek dichtbij en aanraakbaar, Jan was echt, geen virtueel contact of een verhaaltje van horen zeggen.
Terwijl Jan op het toilet zat, had Els kans gezien uit het doosje condooms dat Jan op zijn kamer bewaarde er twee uit te nemen. Ze was er eigenlijk van overtuigd dat Jan wou wachten tot ze thuis waren, maar 100 % zeker was ze niet. Daarom vond ze het toch veiliger er enkele mee te nemen naar de fuif.
Ze keek er naar uit, hem in haar te voelen. De eerste keer was het ook wel gelukt, maar ze kon niet zeggen dat ze er van kon genieten. Zowel Jan als Els waren toen te zenuwachtig geweest, en er kwam teveel geklungel toen bij kijken om van de daad zelf te genieten.
Ze hadden toen veel lol gehad, maar of die eerste keer nu echt in het vakje ‘vrijen’ kon gestoken worden, dat leek haar teveel eer voor wat het was. Vanavond echter was ze er helemaal klaar voor, en ze voelde gewoon aan dat Jan dat ook was.
Marthe was van plan het initiatief terug over te nemen van Lies, maar dit lukte slechts gedeeltelijk. Terwijl Lies op Marthe lag te zoenen, lukte het haar om de plakkers van de luiers los te trekken en die open te laten vallen op bed. Nadat dat gebeurd was, stopte Lies met zoenen, ging zelf op de openliggende luier zitten en trok Marthe recht.
Doordat beiden nu rechtop zaten, was het voor Marthe een koud kunstje om frontaal in de aanval te gaan. Beide handen en haar mond waren in verschillende poses te vinden in de buurt van Lies haar borsten, buik, tepels, lippen en de gehele erogene zone onderaan.
Bij haar veroveringstocht moest Marthe wel af en toe een scheut urine ontwijken dan wel trotseren. Net zoals bij haarzelf hadden seksuele activiteiten een te hevig effect op de urineblaas van Lies, en lukte het haar vriendin niet de urine op te houden in volle opwinding en inspanning.
Eerlijk gezegd vermoedde Marthe dit al, en was ze daarom extra gul geweest met de bescherming waar ze bovenop lagen.
Ook Lies voelde met de regelmaat van de klok stroompjes vocht op haar lichaam en ze vermoedde wel dat Marthe urine verloor. Hoewel ze haar eigen situatie goed kende, het was pas nu dat ze er voor de eerste keer voelbaar mee werd geconfronteerd.
Het kon haar geen barst schelen. Marthe’s aanzet had iets in haar losgeweekt dat haar alle schaamte deed vergeten. Het was dan ook in het volle besef dat Lies kort daarvoor haar tong onder de luier van Marthe had gestoken.
Ze wist dat ze urine ging proeven, maar ze besefte ook dat dit onvermijdelijk hun ‘way of life’ ging worden, temeer omdat ze had gezien dat er donkerder plekken waren gekomen op plaatsen waar zij kort daarvoor met haar poep had gehurkt.
Ook zij verloor dus urine in volle opwinding, zonder er ook maar iets van te voelen. En zelfs meer. Des te meer ze de scheuten voelde, des te opgewondener raakte ze. Dit was iets van haar met Marthe, wat ze met niemand anders wou voelen en meemaken.
Puur instinctief was ze nu ook Marthe terug beginnen bespelen, en na een tijdje zat ze comfortabel Marthe te stimuleren met haar vingers. Gaandeweg verloor Lies echter alle besef van de wereld.
De handelingen van Marthe waren zo effectief dat Lies voelde dat er meer op til stond. Ze kon het niet meer tegenhouden, en ze wilde nu ook absoluut niet meer dat Marthe zou ophouden. Dit voelde zo zalig.
Jan moest zijn ambities even bijstellen. Hij was pas als laatste kunnen beginnen tanden poetsen, en kwam dus ook pas als laatste op de slaapkamer aan. Gedurende heel de tijd dat hij in de badkamer was, kon hij zijn opwinding niet wegsteken, maar nu zag hij Els gewoon al in bed liggen.
Hij hoopte op heel wat meer, maar dit was blijkbaar zonder Els gerekend. Ontmoedigd begon hij zijn kleren uit te doen. Zoals gewoonlijk nam hij naakt een luier uit de schuif.
Hij deed de deken af en wou vragen aan Els of zij hem de luier wou aandoen, maar Els was hem voor. Ze lag wel degelijk poedelnaakt in bed, zonder luier, maar in haar handen zat ze wel met een condoom te zwaaien.
“Ik heb liever dat je dit hier gebruikt dan je luier om er wat in achter te laten. Dat gaat voor mij aangenamer aanvoelen.”
Jan had niets meer nodig terug een trotse parmantige heer te hebben, klaar om als een veldheer ten strijde te trekken. Hij legde zich boven op Els, en de lessen die ze de eerste keer hadden opgedaan, kwamen nu zeker van pas.
Zowel Jan als Els waren eigenlijk al ettelijke uren bezig met een voorspel, en beiden voelden aan dat het nu gewoon tijd was voor één of misschien zelfs meer finales.
Ze waren nog maar enkele minuutjes bezig met knuffelen en aanraken, of Els gaf al aan dat het wat haar betreft verder mocht gaan. Jan moest niets aangeven, die had de controle al lang verloren.
De eerste veldslag was veel te kort om er echt van te kunnen genieten, en dit was volledig aan Jan te wijten. Hij was zodanig opgehitst doorheen de avond dat alles sneller ging dan ze zelf eigenlijk wilden.
Na een korte pauze vertrokken ze dan maar weer op veldslag en ze beschouwden die tweede keer daarna als hun allereerste echte vrijpartij. Zeker Els wist niet wat haar overkwam toen ze klaarkwam terwijl ze op Jan zat, en Jan alle middelen gebruikte om haar gevoelige plekjes te stimuleren.
Mia bleef stil in bed liggen lezen. Toen ze de kinderen hoorde thuiskomen, had ze even haar licht uitgedaan, maar toen ze uiteindelijk Jan als laatste naar boven hoorde gaan, kon ze met een gerust hart haar spionagewerk verderzetten.
Ze kende het huis door en door, en had allang door dat er in beide kamers plezier werd gemaakt, alhoewel het qua stemmen opvallend stil bleef.
Misschien bleven ze bewust stil om haar niet wakker te maken, maar het kon natuurlijk ook zijn dat ze alle vier toevallig stille vrijers waren. Haar ex-man maakte vroeger ook nooit geluid tijdens het vrijen, dus zo vreemd was dat niet.
In zekere zin was ze daardoor wel teleurgesteld. Ze had toch graag enig geluid opgevangen. Ze had zo graag haar kinderen en schoonkinderen ermee geplaagd, maar dat plannetje leek in het water te vallen.
Net op het moment dat ze besloot haar boek weg te leggen en toch maar te gaan slapen, hoorde ze in de kamer boven haar een langdurig aanhoudend luid gegrom en gekreun. Een halve minuut later volgde een luid gelach vanuit de kamer van Jan en Els.
Het was duidelijk dat Lies een overheerlijk orgasme had gehad, en dat Jan en Els allebei ook nog wakker waren.
Nieuwsgierig geworden, en ook wel gewoon omdat ze al te lang wakker was, ging Mia naar de wc. Ze was nog maar net klaar of Marthe kwam de kamer binnen met enkel een handdoek rond haar middel, het haar volledig overhoop.
Toen ze de badkamer binnenkwam werd ze eerst knalrood, maar toen ze de brede glimlach op Mia’s gezicht zag, lukte het haar ook niet meer haar lach in te houden.
“Leeft ze nog ?”
Mia vroeg het zo droog als maar mogelijk was. Marthe, nog nahikkend, knikte alleen maar, maar kwam vrij snel daarna ter zake.
“Eerlijk gezegd is het wel een natte bedoening geworden. Bedankt dat je me die handdoeken hebt bezorgd daarstraks. Ze kwamen echt van pas.”
“Kwam het enkel door jou, of heeft ons Lies er ook last van ?”
“Ook Lies doet het. Het is net zoals bij mij. Door de opwinding lukt het niet het tegen te houden.”
“Heb je hulp nodig ?”
“Nee, we gaan het gewoon opruimen. Ik kwam alleen twee washandjes nemen om ons wat op te frissen. Ik denk wel dat we zo stilletjesaan gaan slapen.”
Mia stond achter de badkamerdeur toen die openging. Een even wilde haardos stapte binnen, met daaronder Els die, net zoals Marthe eerst, vuurrood werd, maar daarna zichtbaar ontspande toen ze de reacties van Marthe zag. Anders dan Marthe had Els al wel een luier aan, maar ook zij was voor de rest naakt.
“Die kreun daarjuist, was jij dat ?”
Marthe schudde stilzwijgend haar hoofd.
“Je hebt precies goed uw best gedaan om haar zover te krijgen, zusje. Al maar goed dat wij nog aan het nagenieten waren. Toen we de kreun hoorden, konden we allebei onze lach niet inhouden. Ons feestje was misschien verbrod geweest als dat vroeger was gebeurd.”
Els besefte net te laat dat Mia natuurlijk ook in de badkamer stond.
“Eh, dag Mia, ik, euh, …”
Een mond vol tanden was te vol voor het gevoel dat door Els haar hoofd ging.
“Dag Elske, ik neem aan dat jij en Jan gewoon een potje heerlijke seks achter de rug hebben ?”
Mia vervolgde met een brede glimlach, die Els terug deed ontspannen. Het genot kwam zichtbaar terug in haar geest. Enkel knikkend, maar met stralende ogen, beaamde ze wat Mia vroeg.
Terwijl Els een beker water vulde om te drinken, nam Mia afscheid.
“Dames, ik ben heel blij voor jullie. Ik heb de indruk dat jullie er allemaal aan toe waren. Ik ga mijn bedje in. Slaapwel.”
Marthe had Lies net afgedroogd. Lies had Marthe eerst opgefrist, afgedroogd en geluierd nadat ze het bed weer had vrijgemaakt. Pas bij de opruim was het Lies opgevallen hoe nat de handdoeken en de onderliggende beschermers waren.
Ze waren nu wel niet meer naar de wc geweest voor ze er aan begonnen, maar toch was ze geschrokken van het vocht. Daar moest ze misschien toch maar beter eens over nadenken hoe dit opgelost kon worden.
Door het nadenken had Lies niet door dat Marthe de luier al had opengelegd. Onnadenkend ging Lies er op liggen. Marthe gaf haar een zoen op de mond en daarna op elk van haar ondertussen terug zachte tepels.
Lies deed instinctief haar benen omhoog, zodat haar poep volledig vrij kwam liggen. Marthe stond op het punt te luier toe te vouwen.
“Geen vierde kusje ?”
Met haar vinger wees Lies naar onder.
“Ik dacht dat jij zo graag je lippen op iemands anders’ lippen zette ?”
“Ik mag geen seksuele daden stellen bij kleine kindjes wiens luier wordt aangedaan.”
“Ik ben geen klein kindje. Vanavond niet.”
‘Eindelijk’, dacht Marthe bij zichzelf. ‘Eindelijk heb ik haar !’
Laatst bewerkt:
hsfjkhszhgdfashdjkvjkdgjk
Beginneling
Dit was weer een SUPER deel en ook wel opwindend moet ik zeggen babyrologen babyrologen
beddenplasser
volwassen peuter
Bedankt voor de reacties. Heel fijn om te merken dat er een trouwe schare lezers is. Ik moet eerlijk toegeven dat ik ook veel plezier heb beleefd aan dit hoofdstuk. Ik ga in de toekomst wel af en toe grotere tijdssprongen maken. Ik heb schrik dat ik teveel van hetzelfdse ga schrijven anders, en er komen nog enkele leuke dingen, te beginnen met hun gezamenlijke verjaardagsfeestje.
Wat volgt er verder nog : of course het kamp van de jeugdbeweging (dit was trouwens een compleet ongeplande ingeving van het moment, maar het schept behoorlijk wat mogelijkheden), een ... (oei, de inkt is op).
Je mag zeker zelf ideeën aanreiken. Ik denk dat iedereen wel voldoende doorheeft dat er geen té vieze zaken aan bod komen en ook hardcore sm is niet aan de koppels besteed. Voor de rest ben ik zelf heel benieuwd hoe jullie denken dat dit verhaal gaat evolueren.
Sommigen hebben het misschien al in een ander topic gelezen, maar dit verhaal is wel degelijk eindig. Het einde is al volledig ingeblikt. Wanneer het einde zich afspeelt ? Niet nu !
Tot lees,
beddenplasser
Wat volgt er verder nog : of course het kamp van de jeugdbeweging (dit was trouwens een compleet ongeplande ingeving van het moment, maar het schept behoorlijk wat mogelijkheden), een ... (oei, de inkt is op).
Je mag zeker zelf ideeën aanreiken. Ik denk dat iedereen wel voldoende doorheeft dat er geen té vieze zaken aan bod komen en ook hardcore sm is niet aan de koppels besteed. Voor de rest ben ik zelf heel benieuwd hoe jullie denken dat dit verhaal gaat evolueren.
Sommigen hebben het misschien al in een ander topic gelezen, maar dit verhaal is wel degelijk eindig. Het einde is al volledig ingeblikt. Wanneer het einde zich afspeelt ? Niet nu !
Tot lees,
beddenplasser
Heehoiii beddenplasser,
Inderdaad weer bedankt voor het mooie hoofdstuk!
Ik schat zo in dat de schaarste van het aantal lezers meevalt, ik kan mij namelijk niet voorstellen dat een verhaal zo mooi als deze maar een kleine lezers groep heeft.
Het is alleen dat ik vaak via mijn telefoon het forum bezoek en ik het gewoon niet aangenaam vind typen op telefoon dus vandaar dat ik maar zelden reageer.
Groet,
Qawsedrf
Inderdaad weer bedankt voor het mooie hoofdstuk!
Ik schat zo in dat de schaarste van het aantal lezers meevalt, ik kan mij namelijk niet voorstellen dat een verhaal zo mooi als deze maar een kleine lezers groep heeft.
Het is alleen dat ik vaak via mijn telefoon het forum bezoek en ik het gewoon niet aangenaam vind typen op telefoon dus vandaar dat ik maar zelden reageer.
Groet,
Qawsedrf
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Hallo Beddenplasser ontzettend goed verhaal.
nog steeds.
Vooral omdat het aardig onschuldig blijft.
Zodat het voor alle leeftijden toegankelijk blijft.
Dit is 1 van de verhalen waar ik al direct weer uitkijk
naar het vervolg.
wat ik ook wel grappig vindt.
Om te merken ondanks dat we de zelfde taal spreken en schrijven.
Er soms toch woorden tussen zitten.
Die in Vlaanderen net even anders zijn dan in Nederland.
Is niks mis mee hoor.
Maakt juist dat je er goed je aandacht bij houdt.
GA ZO DOOR.
nog steeds.
Vooral omdat het aardig onschuldig blijft.
Zodat het voor alle leeftijden toegankelijk blijft.
Dit is 1 van de verhalen waar ik al direct weer uitkijk
naar het vervolg.
wat ik ook wel grappig vindt.
Om te merken ondanks dat we de zelfde taal spreken en schrijven.
Er soms toch woorden tussen zitten.
Die in Vlaanderen net even anders zijn dan in Nederland.
Is niks mis mee hoor.
Maakt juist dat je er goed je aandacht bij houdt.
GA ZO DOOR.
beddenplasser
volwassen peuter
bedankt voor je reactie. ik heb alleen niet gezegd dat een schaarse groep lezers is. Een trouwe schare lezers is gewoon lekker ouderwetse taal voor een trouwe groep, en een groep die naar mijn aanvoelen eerder groot is, waarvoor dank.qawsedrf zei:
beddenplasser
volwassen peuter
nog effe geduld. de laatste dagen heb ik teveel aan mijn hoofd in het dagelijkse leven om veel te kunnen schrijven. ik ben er bovendien nog niet uit wat ik ga doen met de timegap van drie weken die er is tot aan het begin van het kamp. vooraleer ik het volgende hoofdstuk plaats, wil ik dit voor mezelf hebben uitgeklaard. maar geen nood, het wachten zal zeker worden beloond. ik laat het verhaal niet los totdat het einde is verschenen.
tot later,
beddenplasser
tot later,
beddenplasser
hsfjkhszhgdfashdjkvjkdgjk
Beginneling
Ik zit met spanning te wachten op een vervolg, en dat einde laat maar niet komen 
het verhaal is veel te mooi
het verhaal is veel te mooi
beddenplasser
volwassen peuter
Dankjewel voor de mooie reacties. Het stimuleert om er 100 % voor te blijven gaan. Voor iedereen heb ik trouwens een fijne aankondiging, hoofdstuk 50 volgt over enkele seconden.
Mvg,
beddenplasser
Mvg,
beddenplasser
beddenplasser
volwassen peuter
HOOFDSTUK 50
De sfeer aan de ontbijttafel was behoorlijk bevreemdend. Mia was volledig haar opgewekte zelf. Ze was ’s morgens vroeg al op stap geweest naar de bakker, en bediende nu met zichtbaar genot de tweeling en het bijhorende zusterpaar.
Jan voelde zich hooguit wat ongemakkelijk nu hij wist dat zijn moeder volledig op de hoogte was van de nachtelijke escapades, maar vooral Lies wist zich geen houding te geven. Haar emoties ging van schaamte naar nagenietend genot en terug.
Het was eerder op de ochtend al begonnen. Lies was naar de badkamer gegaan om wat te drinken en hoorde beneden haar moeder vertrekken voor haar zondagwandeling.
Ze dacht terug aan de belevenissen van de nacht die gepasseerd was, maar bedacht zich ook het lachsalvo die haar geluiden hadden opgewekt in de kamer naast haar. Ze schaamde zich dood.
Tot overmaat van ramp kwam Jan binnen in de badkamer, net op het moment dat ze had besloten terug bij Marthe in bed te kruipen. Ze had nood aan kalmte en hoopte die bij Marthe te vinden. Nu Jan binnenkwam, werd de onrust en de schaamte alleen maar groter, iets wat ook Jan niet ontging.
Jan zag al bij het binnenkomen dat Lies niet op haar gemak was. Haar ogen keken schichtig, en het lukte haar niet hem vrolijk te begroeten, wat er op wees dat ze met muizenissen zat.
Hij gokte er op dat de gebeurtenissen van de voorbije nacht een rol speelden. Hij ging achter haar staan, legde zijn armen rond haar en kuste haar langszij op de kaak.
“Goeiemorgen zusje. Ben je al wat bekomen van vannacht ?”
Lies’ allereerste gedachte toen ze de armen van haar broer rond haar voelde komen, was wegvluchten, maar al bij de eerste aanraking werd ze door zichzelf tegengehouden.
Ze wou de confrontatie eigenlijk niet aangaan, maar het contact met het eveneens naakte lichaam van haar broer bracht haar rust, rust die ze zo hard nodig had. Ze verzette zich dan ook totaal niet tegen de innige omhelzing die volgde.
Lies draaide zich om, en zonder één woord te zeggen omhelsde ze haar broer. Tegelijkertijd duwde ze hem richting de badrand, zodat hij niet veel anders kon dan op de brede badrand te gaan zitten.
Lies zwaaide, nog steeds haar broer omhelzend, haar beide benen over de badrand en zette zich op Jan zijn schoot terwijl haar benen zijn middel omklemde. Ze verplaatste haar armen om zijn middel en klemde zich daarna stevig vast.
Jan voelde de spanning uit het lichaam van zijn tweelingzus vloeien nadat ze dat gedaan had. Al snel voelde hij druppelende nattigheid op zijn linkerschouder. Ook voelde hij zijn bovenbenen lokaal warm worden. Jan wist dat er nu even geen woorden nodig waren, en wachtte geduldig af tot Lies zichzelf emotioneel terug bijeen had geraapt.
Hoe lang Lies bij Jan op de schoot had gezeten, kon ze achteraf onmogelijk zeggen. Ze wist nog wel dat de tranen vanzelf kwamen, net als de stroom urine die ze losliet. Ook wist ze dat Els was binnengekomen, en haar langs achter had vastgenomen, en haar lang had geknuffeld. Het was pas toen Jan opmerkte dat ze wat zwaar begon te wegen, dat ze in staat was terug op de wereld te komen.
Terwijl Els Jan en Lies een goeiemorgen kuste en naar beneden ging om koffie te drinken, bleef de tweeling in de badkamer. Lies zette zich nog even naast Jan op de badrand.
“Jan, merci voor wat je deed. Ik zie jou echt graag. Ik zou eerlijk niet weten wat ik zou moeten doen als ik jou niet had.”
Jan keek haar aan met een brede glimlach en kuste zijn zus op het voorhoofd.
“Ik zou zeggen naar uw vrouw gaan en bij haar in bed duiken en genieten van wat er gebeurd is.”
Mia besloot dat het tijd was om de confrontatie vol aan te gaan. Ze had al langer door dat Jan maar misschien meer nog Lies niet volledig op hun gemak waren.
Ze wist niet in hoeverre Els en Marthe iets hadden doorverteld van hun gesprek in de badkamer, maar wou haar kinderen ook laten merken dat seksueel genot bij een relatie hoorde en dus mocht.
Als er één ding was dat zij radicaal anders wou doen dan haar eigen ouders, dan was het de manier waarop seksualiteit mocht beleefd worden in huis.
“Zeg Jan, we hebben vannacht allemaal gehoord dat Lies het een heel fijne nacht vond, maar hoe is het bij jullie geweest ? Hebben jullie je wat geamuseerd ?”
Het beoogde effect was voor de volle 100 % geslaagd. Zowel Jan als Lies werden vuurrood, en Marthe en Els hadden enorm veel moeite om hun lach in te houden. Jan kon het niet laten angstig naar Els te kijken.
“Mama, ik…, ik,… euh.”
“Weet je niet wat je moet zeggen ?”
Jan wist niet wat doen en zweeg voor alle veiligheid.
“Ik weet wel wat jij moet zeggen. Komaan zeg mij gewoon na. Ik, Jan Van Hoof, …”
Jan wist niet waar zijn moeder naartoe wou, en durfde niet anders dan haar na te zeggen.
“Ik, Jan Van Hoof ?”
“…heb deze nacht…”
“heb deze nacht ?”
“…met mijn lief…”
“met mijn lief ?”
“…geweldige…”
“geweldige ?”
“…seks gehad.”
Marthe bescheurde het toen Mia dit zei, en ook Lies kon de twist van haar moeder enorm smaken. Ze wist goed genoeg dat ook zij aan de beurt zou zijn, maar het feit dat ze het thema zo openlijk op tafel gooide, zonder te oordelen, deed haar ontdooien.
Jan wist niet wat te denken van zijn moeder. Tot voor een paar weken hadden ze het eigenlijk nog nooit deftig over seks gehad. Ze hadden wel de nodige seksuele voorlichting gekregen van haar, maar tussen voorlichting krijgen en er vrijelijk over praten, dat was nog wel iets helemaal anders.
Nu werd Jan openlijk door zijn moeder uitgedaagd om iets te lossen over hun ervaringen. Els pikte jammer genoeg voor Jan de draad op.
“Mia, ik kan natuurlijk niet terugvallen op bakken ervaring. Zoveel bedpartners heb ik nog niet tussen mijn benen gehad, maar ik kan u wel vertellen dat uw zoon het voortreffelijk heeft gedaan. Ik kan u met zekerheid melden dat hij perfect weet hoe hij kinderen moet maken.”
“Mooi, mooi !”
Ze keek hem doordringend aan.
“Ik mag toch hopen dat dat al niet werd uitgeprobeerd ?”
Jans mond viel open van verbazing. Het werd voor hem des te pijnlijker omdat hij er nog steeds niet in slaagde om één deftig woord uit te kramen. Zowel de openhartigheid van Els als die van zijn moeder waren té onverwacht.
Lies kreeg medelijden met haar broer. Zij was aan het begin van het gesprek behoorlijk zenuwachtig geweest, maar voelde zich gaandeweg beter worden. Dat kon ze niet van haar broer zeggen. Ze zette haar stoel dichter bij die van Jan, legde haar arm om hen heen en sloot met haar andere hand zijn mond.
“Jan, zolang het maar plezant was. Wat denk je dat er door mijn hoofd ging toen ik jullie hoorde lachen vannacht ? Ik ging ook door de grond van schaamte op dat moment.
Trouwens, je mag blij zijn dat jullie er gewoon in kunnen vliegen. Wij pissen alles vol terwijl we vrijen. Wij kunnen niet zomaar overal ons ding doen, maar ik denk dat je ook wel weet dat ik ondanks dat er heel hard van heb genoten.”
Jan keek Lies aan, en legde daarop even zijn hoofd in haar boezem.
“Merci Liesje. Het klopt, het was heel plezant vannacht. Ik had mij alleen niet aan zo’n nabespreking verwacht.”
Hij keek naar Mia.
“En al helemaal niet van jou, mama.”
Mia stapte naar Jan en gaf hem een knuffel.
“Jan, ik weet dat ik je ermee heb overvallen, maar ik wil jullie allemaal duidelijk maken dat seks er gewoon bij hoort, en dat jullie je daarvoor niet moeten schamen.”
Het bleef even stil aan de tafel. Alle vier lieten ze de woorden van Mia even tot hen doordringen. Uiteindelijk was het Jan die verder ging.
“Liesje, één ding vraag ik me toch wel af. Hoe komt het dat ik je nog niet eerder zo heb gehoord zoals vannacht ? Je kon er niet naast horen wat er gebeurde.”
Lies liet een pijnlijke stilte vallen, een stilte die ook Jan niet kon negeren.
“Sorry Lies, heb ik iets verkeerds gezegd ?”
“Nee Jan, het is in orde. Alleen, ik moet eerlijk toegeven dat ik nog nooit een orgasme had gehad, tot vannacht.”
Ze stond recht, stapte naar Marthe, ging op haar schoot zitten en kuste haar vol op de lippen.
“Zoetje, ik weet niet wat jij vannacht hebt gedaan om dat voor mekaar te krijgen, maar wat mij betreft moet het zeker niet bij één keer blijven.”
“Mama, Ella wil met Jan en mij naar de speeltuin van het gemeentepark. Marthe heeft de buggy al klaargezet. Ik weet niet hoe lang we zullen wegblijven, maar veel later dan vier uur zal het niet worden.”
Mia was verrast dat Lies en Jan hun partners thuis lieten.
“Marthe zei zelf dat ze liever hier bleef, en Els weet zich wel een draai te vinden. Die laat zich niet rap van de wijs brengen. En als ik eerlijk moet zijn, ik weet niet hoe het komt, maar op dit moment heb ik veel nood aan mijn broertje. Ik heb het gevoel dat ik hem na vandaag definitief moet loslaten, en ik wil hem zo lang mogelijk houden.”
Mia zette zich tegenover haar dochter.
“Lies, je bent toch niet jaloers op Els, hé.”
“Mama, nee, zo mag je dat niet zien. Alleen, ik heb nooit beseft dat ook Jan op een bepaald moment niet meer bij mij in de buurt zal zijn. Sinds vannacht en vanmorgen voel ik dat wel. Daarom dat ik hem nog één namiddag exclusief voor mij wil hebben. Gewoon wij tweeën broer en zus.”
“Heb je dit ook tegen hemzelf en tegen Els gezegd ?”
“Ik heb het tegen Els gezegd, en zij snapt volledig wat ik bedoel. Het laatste wat zij wil, is zich tussen mij en Jan wringen. Trouwens, ze heeft ons vanmorgen ook al gezamenlijk omarmd toen Jan en ik even een innig moment hadden.”
“En Jan, wat denk je dat die er van vindt ?”
“Els is nu boven samen met hem Ella aan het verschonen. Dat komt wel in orde. Trouwens, het was Ella die zei dat ze met Jan en mij weg wou. Geen van ons heeft haar daarin beïnvloedt.”
Mia peilde in Lies’ ogen.
“Ik hoop het Liesje. Ik wil niet dat je spelletjes speelt met Jan.”
“Dat doe ik echt niet, mama, echt niet.”
Ze gaf haar mama een dikke zoen, en ging haar schoenen aan doen in de hal.
“Is ons Els er nog niet ?”
Erica keek vragend naar de achterdeur toen ze Mia buiten zag komen met vier glazen cava.
“Oh, die komt er wel aan. Ze weet waar we zijn. Ik neem aan dat ze nog even afscheid aan het nemen is van de tweeling.”
Mia bedeelde de glazen aan Marthe en haar ouders.
“Ik zou zeggen, schol, op nog vele fijne momenten samen.”
“Marthe, je hebt hier eigenlijk een mooi graspleintje liggen. Ik neem aan dat Ella alle hoekjes en kantjes al heeft afgecrosst met haar loopfietsje. Dat vind ik het enige spijtige aan onze tuin. We hebben veel bloemen en een moestuin en zo, maar we hebben door de niveauverschillen geen stuk waar kleine kindjes kunnen ravotten.”
“Patrick, ik ga daar eerlijk in zijn. Het feit dat er bij ons eigenlijk alleen maar gras is, is ook meer gemakzucht. Ik heb absoluut geen groene vingers en ken veel te weinig van planten om er veel mee te kunnen doen, en onze Jan doet altijd het gras af. Maar je hebt wel gelijk, voor kleine kindjes is dit een zalig graspleintje.”
Patrick en Erica keken elkaar aan. Erica ging verder op wat Mia zei.
“Mia, dan denk ik dat je een kantje van ons Els nog niet hebt gezien. Zij heeft veruit de groenste vingers van ons allemaal, en ze heeft ook absoluut de feeling om bloemen mooi bij elkaar te zetten. Ze was heel verdrietig dat we moesten verhuizen, maar de tuin heeft voor haar veel goedgemaakt.”
“Ons mama heeft daar wel gelijk in, Mia. Ik geef eerlijk toe dat zij meer in mijn tuin werkt dan ikzelf. Trouwens, als je van de duivel spreekt.”
Els had nog maar net de vliegendeur gesloten, of Marthe riep haar.
“Elske, we zijn aan het stoefen over je tuinwerkzaamheden. Als Mia ermee akkoord gaat, kan je misschien hier ook wel aan de slag.”
“Els, komt er eerst bij staan. Moet ik voor jou ook een glaasje cava nemen, of wil je iets anders ?”
Els zette zich bij de rest.
“Voor mij geen cava. Is die bus appelsiensap al op die in de ijskast stond ? En anders is een glas bruiswater ook goed.”
Terwijl Mia naar de keuken ging om Els haar drinken te halen, polste Els bij Marthe.
“Wat was dat nu allemaal met je tuinen ?”
“Och niks, onze papa heeft Mia gewoon laten merken dat hij haar tuin veel te kaal vind en daarom heeft mama beslist dat jij dat hier gaat veranderen.”
Marthe wist dat ze een enorm risico nam met deze boodschap, maar toch was ze nog verrast door de snelheid van haar vader. Patrick had er een duivels genoegen in zijn hand op de volle linkerbil van zijn oudste dochter te zetten en er een goeie harde kneep in te zetten.
Marthe’s gil hoorden ze tien huizen verder waarschijnlijk ook nog, en ze moest alle moeite van de wereld doen om haar glas recht te houden.
Lies drukte zich tegen Jan aan. Ella had zich vol enthousiasme op de speeltoestellen gestort en speelde nu samen met twee andere kleuters die bij haar op school zaten, zo had de moeder van de twee hen vertelt. Lies en Jan hadden zich op een zitbank gezet.
“Stoort het dat ik zo bij je lig ?”
“Nee helemaal niet, maar wat is er eigenlijk, Lies. Al van vanmorgen ben je enorm aanhankelijk. Je gaat me nu toch niet vertellen dat je spijt hebt van vannacht hé ?”
“Nee, helemaal niet, integendeel zelfs. Alleen, ik besef heel goed dat wij groter aan het worden zijn, en ik heb op dit moment gewoon een enorme drang om ons terug even heel klein te voelen. Gewoon, wij tweeën die voor altijd bij elkaar zijn, zoals vroeger.”
“En dan moet ik de grote beschermende broer zijn voor jou, neem ik aan. Vind je dat niet een beetje raar ? Je ben zelfs net ietsje groter dan ik, en gegarandeerd sterker.”
“Jan, zo bedoel ik het niet. Ik vind het gewoon enorm fijn om nog één keer van jou te kunnen genieten, doen alsof we nog geen partner hebben. Hoe langer we daarmee wachten om dat nog één keer te beleven, hoe moeilijker dat wordt.”
Jan snapte wel wat Lies bedoelde. De band die hij met Lies had, was ook voor hem een heel speciale band. Ook hij kon het beeld niet van zich afzetten dat Lies altijd deel van hem ging zijn, ondanks het feit dat hij nu met Els een relatie was begonnen.
Hij had het er met Els nog niet over gehad, maar blijkbaar voelde ook Lies dat hun relatie als tweeling voor hen beiden even diep ging dan hun beider relatie.
“Lies, heb je dit al eens besproken met Marthe ?”
“Nee, zot, zolang zijn wij nog niet samen hé. Alleen, ik voel wel dat Marthe en Els er aan het bij komen zijn, en voor vandaag wil ik dat even niet meer. Het moet nu even ons met tweeën zijn en niets meer.”
Jan wist perfect wat ze bedoelde.
“Lies, we gaan even zot doen. De wipwap is vrij. We gaan hem gewoon uittesten. Ella gaat ons sebiet toch komen halen om mee te spelen.”
Hij stond op en sleurde zijn zus mee door het zand. Even later zaten ze als volleerde kleuters zich mee te amuseren, en zoals Jan had voorspeld kwam Ella meedoen.
Samen met Ella beleefde de tweeling dolle pret, vooral omdat Lies zich volledig liet gaan. Ella kon de pret niet op dat haar tweede mama een tijdje net even oud leek als haar en om net dezelfde dingen lachte als haar.
Ook Jan liet zich vol gaan in het spel om met twee kleutertjes in de speeltuin te zijn. Hij voelde zich geen vier, maar had geen probleem met het gedrag van zijn even oude zus.
Na een tijdje wou Ella nog even in het zand spelen en legde de tweeling zich op het gras. Lies had zich tussen Jan zijn benen gelegd en legde nu zijn armen rond haar. Geschrokken trok hij terug toen hij voelde dat zijn handen terecht kwamen tussen haar borsten, maar Lies liet zich niet doen en legde ze meteen terug op hun plaats.
“Broertje, het wordt tijd dat jij aanvaard dat ik die heb. Waar zou je anders met je handen moeten blijven ? Wat mij betreft liever ertussen dan er vol op.”
Om haar woorden kracht bij te zetten, en vooral omdat ze wist dat hij dit helemaal ongemakkelijk maakte, verplaatste ze zijn handen iets naar buiten, zodat die recht op haar borsten kwamen te liggen. Jan legde zijn handen onmiddellijk terug.
“Was dat te direct, broertje ?”
Lies voelde haar broer onder zich trillen.
”Lies, tuurlijk, waarom deed je dat ? Iedereen kan ons zien.”
“Gewoon om je te plagen. En ik ga daar heel eerlijk in zijn. Ik heb er niets op tegen dat je ze hier aanraakt, hoor. Ik weet goed genoeg dat je er niks meer achter zoekt, en je hebt ze in bed ook al vastgehad.”
Ze draaide haar hoofd en gaf hem een kus op zijn kaak.
“Andere mensen gaan denken dat wij een koppel zijn zoals wij hier nu liggen.”
Lies moest lachen.
“Ja, en we zijn dan op stap met onze dochter zeker. Langs de andere kant, Ella zal ik vroeg of laat echt wel moeten beschouwen als mijn dochter als onze relatie blijft voortduren.”
“Klopt. En ik ben er van overtuigd dat jij een goede moeder gaat zijn.”
De twee bleven nog een tijdje zo liggen, af en toe bekeken door passanten, maar zonder echt aangestaard te worden. Het was Lies die terug de stilte doorbrak.
“Zeg Jan, heb jij toevallig aan een schone luier en verschoonmateriaal voor Ella gedacht ?”
“Nee, waarom ?”
“Je moet eens kijken. Ze heeft geen body’ke aan, en ze steunt vol met haar luier op het zand. Gegarandeerd gaat er zand in haar luier zitten.”
“Ja, en ?”
“Wat denk je dat er gebeurt als ze plast met al dat zand in haar luier ? Die gaat gelijk in de douche moeten als we thuiskomen.”
Lies stond recht en trok ook daarna Jan mee.
“Het is trouwens dringend tijd om door te gaan. Gedaan met vadertje en moedertje spelen.”
“We kunnen trouwens niet zeggen dat het een succes was. Onze kleine doet zijne pamper vol zand, terwijl wij aan de kant wat liggen te vrijen. Belabberde ouders zijn wij.”
Lies moest smakelijk lachen om de opmerking van haar broer. Ze deden Ella in de buggy, en vertrokken naar huis, Jan de buggy duwend met Lies arm in arm gehaakt naast hem.
“Moeten we Ella niet wakker maken ?”
“Erica, ik zou daar nog even mee wachten. We gaan nog niet onmiddellijk eten, en eerlijk gezegd, nu we er allemaal zijn, had ik graag de vier kinderen verrast met de cadeaus. Marthe, beschouw het voor jou ook maar als een soort van verjaardagscadeau. Ik heb het daarom ook laten inpakken.”
Ella had de uitgang van het park niet meer gehaald. Lies en Jan wisten dat ze sliep doordat ze haar zagen wegzakken. Ze hadden daarom de buggy op ligstand gezet voor de rest van de wandeling. Nu zaten ze in de tuinstoelen op hun beurt te genieten van een aperitiefje.
“Mama, sinds wanneer geef jij ons allemaal cadeaus. Ik dacht dat ik met jou juweeltjes mocht gaan kiezen ?”
“Lies, dat is ook zo. Mijn eigenlijke cadeau voor jullie blijft een dagje winkelen, maar hetgeen ik nu heb is voor jullie alle vier bestemd, als een soort van definitieve welkom in de familie. Erica, heb je geen zin om even mee te gaan om ze te helpen dragen ?”
“Marthe, heb je bij Ella kunnen zien wat de schade is ?”
“Ik heb haar daarjuist haar tut gaan geven. Ze gaat zeker een douche’ke kunnen gebruiken. Haar luier ziet goed bruin van het zand. En Lies, ik kan u geruststellen. Een romper houdt op dat vlak ook niks tegen. Ook met een romper komt zo’n speelzand in de luier te zitten.”
Toen Mia en Erica even later buiten kwamen met vier even grote pakken, zagen ze Els bij haar vader op de schoot zitten.
“Wat krijgen we nu ?”
“Oh, dat is heel simpel. Ons Els wou niet dat ik bleef rechtstaan, en ik wou niet dat zij bleef rechtstaan. En omdat ze ook niet op jullie stoelen wou gaan zitten, heb ik haar op mijn schoot getrokken. Op dit moment is zij de jongste van de hoop, dus kan dat perfect.”
Erica gaf haar pakken aan Jan en Els, terwijl Mia de andere twee verdeelde.
“Vinden jullie het een goed idee dat we dan met de jongste beginnen, en eindigen bij Marthe ?”
Els begon, mee gestimuleerd doordat ze bij haar vader op de schoot zat, als een klein kind het cadeau uit te pakken. Het bleek een fotokader te zijn met een grote foto van twee baby’tjes, enkel met een luier en een romper, die gelepeld liggen, waarbij de achterste de arm om de voorste heeft geslagen.
“Dit is zóóó schattig. Zijn dat Jan en Lies ? Woooh, jullie waren echt wel om op te eten.”
Ze boog zich naar voor om Jan een dikke zoen te geven.
“Jullie zal al wel begrepen hebben dat het vier foto’s zijn, die ik boven in de traphal naar het tweede ga ophangen. Ik ken de volgorde van de foto’s niet, dus Jan, ik zou zeggen, begin maar uit te pakken.”
Nieuwsgierig geworden door wat er ging komen, vloog ook Jan op zijn pak. Toen hij de foto zag, begon hij toch licht te blozen, want op de foto stond opnieuw de tweeling, weliswaar zestien jaar later. Ook nu lag de tweeling gelepeld tegen elkaar, beiden geluierd en met een romper en Lies die haar arm om Jan had.
Marthe en Els hadden dolle pret. Het verhaal van de tweede foto werd verteld, de foto die genomen werd op de avond dat Jan en Lies het van elkaar te weten kwamen dat ze problemen hadden met incontinentie.
Door de manier waarop ze lagen, herinnerde Mia zich een gelijkaardige foto die haar man destijds had genomen toen de baby’s nog geen jaar waren, en in de box lagen.
Haar man had de meeste fotoclichés meegenomen toen ze scheidden, maar niet allemaal, en ze had ongelooflijk veel geluk dat ze van deze foto het cliché wel nog had. Met de hulp van de specialisten op het werk, was het haar gelukt de foto terug te ontwikkelen, en op groot formaat te krijgen.
Lies was nu wel heel benieuwd geworden naar de andere twee foto’s. Ze had nooit geweten dat haar moeder de tweede foto had genomen, dus eigenlijk konden ze zich nu aan alles verwachten.
Lies pakte het cadeau voorzichtig uit, anders dan de twee brute krachten voor haar, deels omdat ze voorzichtig wou zijn, maar ook deels uit schrik wat ze te zien ging krijgen.
Ze zag drie slapende vrouwen op een bed, alle drie in elkaar gelepeld met enkel een romper en een luier. De foto was anders belicht dan de twee vorige, maar Marthe, Lies en Ella waren toch helder te onderscheiden.
Marthe stak haar bewondering niet onder stoelen of banken.
“Mia, dit is ongelooflijk mooi, en heel mooi getrokken ook. Wanneer heb je dit gedaan ?”
“De allereerste nacht dat jullie samen waren. Ik heb van mijn man gelukkig wel wat fotoles gekregen toen we nog samen waren, en ik ken genoeg van fotografie om te weten hoe ik zo’n donkere ruimte met weinig licht toch goed moet krijgen.”
Ook Erica en Patrick waren onder de indruk van de foto.
“Als we nog eens een feest geven, dan denk ik dat ik weet wie we als fotograaf gaan vragen. Wat vraag je, Mia ?”
Patrick kon niet verhinderen dat Erica hem een por in de zij gaf en een semi-boze blik van zijn vrouw kreeg.
Marthe was nu wel heel benieuwd wat de vierde foto ging zijn. Het kon bijna niet anders dan dat ook Jan en Els samen op een foto stonden. Toen ze de foto voor zich hield, kon ze een glimlach niet onderdrukken. Ze legde de foto voor haar vader, die Els nog steeds op de schoot had.
Patrick bekeek de foto.
“Beter kan onze jongste er niet op staan. Helemaal zoals ze is. Heel mooi gedaan, Mia.”
Els was vuurrood geworden en ook Jan begon ongemakkelijk te draaien op zijn stoel. Ook nu stond er een gelepeld koppeltje op de foto, met enkel een romper en een luier, maar de foto die in het schemerdonker was genomen, onthulde toch goed zichtbaar twee fopspenen.
De sfeer aan de ontbijttafel was behoorlijk bevreemdend. Mia was volledig haar opgewekte zelf. Ze was ’s morgens vroeg al op stap geweest naar de bakker, en bediende nu met zichtbaar genot de tweeling en het bijhorende zusterpaar.
Jan voelde zich hooguit wat ongemakkelijk nu hij wist dat zijn moeder volledig op de hoogte was van de nachtelijke escapades, maar vooral Lies wist zich geen houding te geven. Haar emoties ging van schaamte naar nagenietend genot en terug.
Het was eerder op de ochtend al begonnen. Lies was naar de badkamer gegaan om wat te drinken en hoorde beneden haar moeder vertrekken voor haar zondagwandeling.
Ze dacht terug aan de belevenissen van de nacht die gepasseerd was, maar bedacht zich ook het lachsalvo die haar geluiden hadden opgewekt in de kamer naast haar. Ze schaamde zich dood.
Tot overmaat van ramp kwam Jan binnen in de badkamer, net op het moment dat ze had besloten terug bij Marthe in bed te kruipen. Ze had nood aan kalmte en hoopte die bij Marthe te vinden. Nu Jan binnenkwam, werd de onrust en de schaamte alleen maar groter, iets wat ook Jan niet ontging.
Jan zag al bij het binnenkomen dat Lies niet op haar gemak was. Haar ogen keken schichtig, en het lukte haar niet hem vrolijk te begroeten, wat er op wees dat ze met muizenissen zat.
Hij gokte er op dat de gebeurtenissen van de voorbije nacht een rol speelden. Hij ging achter haar staan, legde zijn armen rond haar en kuste haar langszij op de kaak.
“Goeiemorgen zusje. Ben je al wat bekomen van vannacht ?”
Lies’ allereerste gedachte toen ze de armen van haar broer rond haar voelde komen, was wegvluchten, maar al bij de eerste aanraking werd ze door zichzelf tegengehouden.
Ze wou de confrontatie eigenlijk niet aangaan, maar het contact met het eveneens naakte lichaam van haar broer bracht haar rust, rust die ze zo hard nodig had. Ze verzette zich dan ook totaal niet tegen de innige omhelzing die volgde.
Lies draaide zich om, en zonder één woord te zeggen omhelsde ze haar broer. Tegelijkertijd duwde ze hem richting de badrand, zodat hij niet veel anders kon dan op de brede badrand te gaan zitten.
Lies zwaaide, nog steeds haar broer omhelzend, haar beide benen over de badrand en zette zich op Jan zijn schoot terwijl haar benen zijn middel omklemde. Ze verplaatste haar armen om zijn middel en klemde zich daarna stevig vast.
Jan voelde de spanning uit het lichaam van zijn tweelingzus vloeien nadat ze dat gedaan had. Al snel voelde hij druppelende nattigheid op zijn linkerschouder. Ook voelde hij zijn bovenbenen lokaal warm worden. Jan wist dat er nu even geen woorden nodig waren, en wachtte geduldig af tot Lies zichzelf emotioneel terug bijeen had geraapt.
Hoe lang Lies bij Jan op de schoot had gezeten, kon ze achteraf onmogelijk zeggen. Ze wist nog wel dat de tranen vanzelf kwamen, net als de stroom urine die ze losliet. Ook wist ze dat Els was binnengekomen, en haar langs achter had vastgenomen, en haar lang had geknuffeld. Het was pas toen Jan opmerkte dat ze wat zwaar begon te wegen, dat ze in staat was terug op de wereld te komen.
Terwijl Els Jan en Lies een goeiemorgen kuste en naar beneden ging om koffie te drinken, bleef de tweeling in de badkamer. Lies zette zich nog even naast Jan op de badrand.
“Jan, merci voor wat je deed. Ik zie jou echt graag. Ik zou eerlijk niet weten wat ik zou moeten doen als ik jou niet had.”
Jan keek haar aan met een brede glimlach en kuste zijn zus op het voorhoofd.
“Ik zou zeggen naar uw vrouw gaan en bij haar in bed duiken en genieten van wat er gebeurd is.”
Mia besloot dat het tijd was om de confrontatie vol aan te gaan. Ze had al langer door dat Jan maar misschien meer nog Lies niet volledig op hun gemak waren.
Ze wist niet in hoeverre Els en Marthe iets hadden doorverteld van hun gesprek in de badkamer, maar wou haar kinderen ook laten merken dat seksueel genot bij een relatie hoorde en dus mocht.
Als er één ding was dat zij radicaal anders wou doen dan haar eigen ouders, dan was het de manier waarop seksualiteit mocht beleefd worden in huis.
“Zeg Jan, we hebben vannacht allemaal gehoord dat Lies het een heel fijne nacht vond, maar hoe is het bij jullie geweest ? Hebben jullie je wat geamuseerd ?”
Het beoogde effect was voor de volle 100 % geslaagd. Zowel Jan als Lies werden vuurrood, en Marthe en Els hadden enorm veel moeite om hun lach in te houden. Jan kon het niet laten angstig naar Els te kijken.
“Mama, ik…, ik,… euh.”
“Weet je niet wat je moet zeggen ?”
Jan wist niet wat doen en zweeg voor alle veiligheid.
“Ik weet wel wat jij moet zeggen. Komaan zeg mij gewoon na. Ik, Jan Van Hoof, …”
Jan wist niet waar zijn moeder naartoe wou, en durfde niet anders dan haar na te zeggen.
“Ik, Jan Van Hoof ?”
“…heb deze nacht…”
“heb deze nacht ?”
“…met mijn lief…”
“met mijn lief ?”
“…geweldige…”
“geweldige ?”
“…seks gehad.”
Marthe bescheurde het toen Mia dit zei, en ook Lies kon de twist van haar moeder enorm smaken. Ze wist goed genoeg dat ook zij aan de beurt zou zijn, maar het feit dat ze het thema zo openlijk op tafel gooide, zonder te oordelen, deed haar ontdooien.
Jan wist niet wat te denken van zijn moeder. Tot voor een paar weken hadden ze het eigenlijk nog nooit deftig over seks gehad. Ze hadden wel de nodige seksuele voorlichting gekregen van haar, maar tussen voorlichting krijgen en er vrijelijk over praten, dat was nog wel iets helemaal anders.
Nu werd Jan openlijk door zijn moeder uitgedaagd om iets te lossen over hun ervaringen. Els pikte jammer genoeg voor Jan de draad op.
“Mia, ik kan natuurlijk niet terugvallen op bakken ervaring. Zoveel bedpartners heb ik nog niet tussen mijn benen gehad, maar ik kan u wel vertellen dat uw zoon het voortreffelijk heeft gedaan. Ik kan u met zekerheid melden dat hij perfect weet hoe hij kinderen moet maken.”
“Mooi, mooi !”
Ze keek hem doordringend aan.
“Ik mag toch hopen dat dat al niet werd uitgeprobeerd ?”
Jans mond viel open van verbazing. Het werd voor hem des te pijnlijker omdat hij er nog steeds niet in slaagde om één deftig woord uit te kramen. Zowel de openhartigheid van Els als die van zijn moeder waren té onverwacht.
Lies kreeg medelijden met haar broer. Zij was aan het begin van het gesprek behoorlijk zenuwachtig geweest, maar voelde zich gaandeweg beter worden. Dat kon ze niet van haar broer zeggen. Ze zette haar stoel dichter bij die van Jan, legde haar arm om hen heen en sloot met haar andere hand zijn mond.
“Jan, zolang het maar plezant was. Wat denk je dat er door mijn hoofd ging toen ik jullie hoorde lachen vannacht ? Ik ging ook door de grond van schaamte op dat moment.
Trouwens, je mag blij zijn dat jullie er gewoon in kunnen vliegen. Wij pissen alles vol terwijl we vrijen. Wij kunnen niet zomaar overal ons ding doen, maar ik denk dat je ook wel weet dat ik ondanks dat er heel hard van heb genoten.”
Jan keek Lies aan, en legde daarop even zijn hoofd in haar boezem.
“Merci Liesje. Het klopt, het was heel plezant vannacht. Ik had mij alleen niet aan zo’n nabespreking verwacht.”
Hij keek naar Mia.
“En al helemaal niet van jou, mama.”
Mia stapte naar Jan en gaf hem een knuffel.
“Jan, ik weet dat ik je ermee heb overvallen, maar ik wil jullie allemaal duidelijk maken dat seks er gewoon bij hoort, en dat jullie je daarvoor niet moeten schamen.”
Het bleef even stil aan de tafel. Alle vier lieten ze de woorden van Mia even tot hen doordringen. Uiteindelijk was het Jan die verder ging.
“Liesje, één ding vraag ik me toch wel af. Hoe komt het dat ik je nog niet eerder zo heb gehoord zoals vannacht ? Je kon er niet naast horen wat er gebeurde.”
Lies liet een pijnlijke stilte vallen, een stilte die ook Jan niet kon negeren.
“Sorry Lies, heb ik iets verkeerds gezegd ?”
“Nee Jan, het is in orde. Alleen, ik moet eerlijk toegeven dat ik nog nooit een orgasme had gehad, tot vannacht.”
Ze stond recht, stapte naar Marthe, ging op haar schoot zitten en kuste haar vol op de lippen.
“Zoetje, ik weet niet wat jij vannacht hebt gedaan om dat voor mekaar te krijgen, maar wat mij betreft moet het zeker niet bij één keer blijven.”
“Mama, Ella wil met Jan en mij naar de speeltuin van het gemeentepark. Marthe heeft de buggy al klaargezet. Ik weet niet hoe lang we zullen wegblijven, maar veel later dan vier uur zal het niet worden.”
Mia was verrast dat Lies en Jan hun partners thuis lieten.
“Marthe zei zelf dat ze liever hier bleef, en Els weet zich wel een draai te vinden. Die laat zich niet rap van de wijs brengen. En als ik eerlijk moet zijn, ik weet niet hoe het komt, maar op dit moment heb ik veel nood aan mijn broertje. Ik heb het gevoel dat ik hem na vandaag definitief moet loslaten, en ik wil hem zo lang mogelijk houden.”
Mia zette zich tegenover haar dochter.
“Lies, je bent toch niet jaloers op Els, hé.”
“Mama, nee, zo mag je dat niet zien. Alleen, ik heb nooit beseft dat ook Jan op een bepaald moment niet meer bij mij in de buurt zal zijn. Sinds vannacht en vanmorgen voel ik dat wel. Daarom dat ik hem nog één namiddag exclusief voor mij wil hebben. Gewoon wij tweeën broer en zus.”
“Heb je dit ook tegen hemzelf en tegen Els gezegd ?”
“Ik heb het tegen Els gezegd, en zij snapt volledig wat ik bedoel. Het laatste wat zij wil, is zich tussen mij en Jan wringen. Trouwens, ze heeft ons vanmorgen ook al gezamenlijk omarmd toen Jan en ik even een innig moment hadden.”
“En Jan, wat denk je dat die er van vindt ?”
“Els is nu boven samen met hem Ella aan het verschonen. Dat komt wel in orde. Trouwens, het was Ella die zei dat ze met Jan en mij weg wou. Geen van ons heeft haar daarin beïnvloedt.”
Mia peilde in Lies’ ogen.
“Ik hoop het Liesje. Ik wil niet dat je spelletjes speelt met Jan.”
“Dat doe ik echt niet, mama, echt niet.”
Ze gaf haar mama een dikke zoen, en ging haar schoenen aan doen in de hal.
“Is ons Els er nog niet ?”
Erica keek vragend naar de achterdeur toen ze Mia buiten zag komen met vier glazen cava.
“Oh, die komt er wel aan. Ze weet waar we zijn. Ik neem aan dat ze nog even afscheid aan het nemen is van de tweeling.”
Mia bedeelde de glazen aan Marthe en haar ouders.
“Ik zou zeggen, schol, op nog vele fijne momenten samen.”
“Marthe, je hebt hier eigenlijk een mooi graspleintje liggen. Ik neem aan dat Ella alle hoekjes en kantjes al heeft afgecrosst met haar loopfietsje. Dat vind ik het enige spijtige aan onze tuin. We hebben veel bloemen en een moestuin en zo, maar we hebben door de niveauverschillen geen stuk waar kleine kindjes kunnen ravotten.”
“Patrick, ik ga daar eerlijk in zijn. Het feit dat er bij ons eigenlijk alleen maar gras is, is ook meer gemakzucht. Ik heb absoluut geen groene vingers en ken veel te weinig van planten om er veel mee te kunnen doen, en onze Jan doet altijd het gras af. Maar je hebt wel gelijk, voor kleine kindjes is dit een zalig graspleintje.”
Patrick en Erica keken elkaar aan. Erica ging verder op wat Mia zei.
“Mia, dan denk ik dat je een kantje van ons Els nog niet hebt gezien. Zij heeft veruit de groenste vingers van ons allemaal, en ze heeft ook absoluut de feeling om bloemen mooi bij elkaar te zetten. Ze was heel verdrietig dat we moesten verhuizen, maar de tuin heeft voor haar veel goedgemaakt.”
“Ons mama heeft daar wel gelijk in, Mia. Ik geef eerlijk toe dat zij meer in mijn tuin werkt dan ikzelf. Trouwens, als je van de duivel spreekt.”
Els had nog maar net de vliegendeur gesloten, of Marthe riep haar.
“Elske, we zijn aan het stoefen over je tuinwerkzaamheden. Als Mia ermee akkoord gaat, kan je misschien hier ook wel aan de slag.”
“Els, komt er eerst bij staan. Moet ik voor jou ook een glaasje cava nemen, of wil je iets anders ?”
Els zette zich bij de rest.
“Voor mij geen cava. Is die bus appelsiensap al op die in de ijskast stond ? En anders is een glas bruiswater ook goed.”
Terwijl Mia naar de keuken ging om Els haar drinken te halen, polste Els bij Marthe.
“Wat was dat nu allemaal met je tuinen ?”
“Och niks, onze papa heeft Mia gewoon laten merken dat hij haar tuin veel te kaal vind en daarom heeft mama beslist dat jij dat hier gaat veranderen.”
Marthe wist dat ze een enorm risico nam met deze boodschap, maar toch was ze nog verrast door de snelheid van haar vader. Patrick had er een duivels genoegen in zijn hand op de volle linkerbil van zijn oudste dochter te zetten en er een goeie harde kneep in te zetten.
Marthe’s gil hoorden ze tien huizen verder waarschijnlijk ook nog, en ze moest alle moeite van de wereld doen om haar glas recht te houden.
Lies drukte zich tegen Jan aan. Ella had zich vol enthousiasme op de speeltoestellen gestort en speelde nu samen met twee andere kleuters die bij haar op school zaten, zo had de moeder van de twee hen vertelt. Lies en Jan hadden zich op een zitbank gezet.
“Stoort het dat ik zo bij je lig ?”
“Nee helemaal niet, maar wat is er eigenlijk, Lies. Al van vanmorgen ben je enorm aanhankelijk. Je gaat me nu toch niet vertellen dat je spijt hebt van vannacht hé ?”
“Nee, helemaal niet, integendeel zelfs. Alleen, ik besef heel goed dat wij groter aan het worden zijn, en ik heb op dit moment gewoon een enorme drang om ons terug even heel klein te voelen. Gewoon, wij tweeën die voor altijd bij elkaar zijn, zoals vroeger.”
“En dan moet ik de grote beschermende broer zijn voor jou, neem ik aan. Vind je dat niet een beetje raar ? Je ben zelfs net ietsje groter dan ik, en gegarandeerd sterker.”
“Jan, zo bedoel ik het niet. Ik vind het gewoon enorm fijn om nog één keer van jou te kunnen genieten, doen alsof we nog geen partner hebben. Hoe langer we daarmee wachten om dat nog één keer te beleven, hoe moeilijker dat wordt.”
Jan snapte wel wat Lies bedoelde. De band die hij met Lies had, was ook voor hem een heel speciale band. Ook hij kon het beeld niet van zich afzetten dat Lies altijd deel van hem ging zijn, ondanks het feit dat hij nu met Els een relatie was begonnen.
Hij had het er met Els nog niet over gehad, maar blijkbaar voelde ook Lies dat hun relatie als tweeling voor hen beiden even diep ging dan hun beider relatie.
“Lies, heb je dit al eens besproken met Marthe ?”
“Nee, zot, zolang zijn wij nog niet samen hé. Alleen, ik voel wel dat Marthe en Els er aan het bij komen zijn, en voor vandaag wil ik dat even niet meer. Het moet nu even ons met tweeën zijn en niets meer.”
Jan wist perfect wat ze bedoelde.
“Lies, we gaan even zot doen. De wipwap is vrij. We gaan hem gewoon uittesten. Ella gaat ons sebiet toch komen halen om mee te spelen.”
Hij stond op en sleurde zijn zus mee door het zand. Even later zaten ze als volleerde kleuters zich mee te amuseren, en zoals Jan had voorspeld kwam Ella meedoen.
Samen met Ella beleefde de tweeling dolle pret, vooral omdat Lies zich volledig liet gaan. Ella kon de pret niet op dat haar tweede mama een tijdje net even oud leek als haar en om net dezelfde dingen lachte als haar.
Ook Jan liet zich vol gaan in het spel om met twee kleutertjes in de speeltuin te zijn. Hij voelde zich geen vier, maar had geen probleem met het gedrag van zijn even oude zus.
Na een tijdje wou Ella nog even in het zand spelen en legde de tweeling zich op het gras. Lies had zich tussen Jan zijn benen gelegd en legde nu zijn armen rond haar. Geschrokken trok hij terug toen hij voelde dat zijn handen terecht kwamen tussen haar borsten, maar Lies liet zich niet doen en legde ze meteen terug op hun plaats.
“Broertje, het wordt tijd dat jij aanvaard dat ik die heb. Waar zou je anders met je handen moeten blijven ? Wat mij betreft liever ertussen dan er vol op.”
Om haar woorden kracht bij te zetten, en vooral omdat ze wist dat hij dit helemaal ongemakkelijk maakte, verplaatste ze zijn handen iets naar buiten, zodat die recht op haar borsten kwamen te liggen. Jan legde zijn handen onmiddellijk terug.
“Was dat te direct, broertje ?”
Lies voelde haar broer onder zich trillen.
”Lies, tuurlijk, waarom deed je dat ? Iedereen kan ons zien.”
“Gewoon om je te plagen. En ik ga daar heel eerlijk in zijn. Ik heb er niets op tegen dat je ze hier aanraakt, hoor. Ik weet goed genoeg dat je er niks meer achter zoekt, en je hebt ze in bed ook al vastgehad.”
Ze draaide haar hoofd en gaf hem een kus op zijn kaak.
“Andere mensen gaan denken dat wij een koppel zijn zoals wij hier nu liggen.”
Lies moest lachen.
“Ja, en we zijn dan op stap met onze dochter zeker. Langs de andere kant, Ella zal ik vroeg of laat echt wel moeten beschouwen als mijn dochter als onze relatie blijft voortduren.”
“Klopt. En ik ben er van overtuigd dat jij een goede moeder gaat zijn.”
De twee bleven nog een tijdje zo liggen, af en toe bekeken door passanten, maar zonder echt aangestaard te worden. Het was Lies die terug de stilte doorbrak.
“Zeg Jan, heb jij toevallig aan een schone luier en verschoonmateriaal voor Ella gedacht ?”
“Nee, waarom ?”
“Je moet eens kijken. Ze heeft geen body’ke aan, en ze steunt vol met haar luier op het zand. Gegarandeerd gaat er zand in haar luier zitten.”
“Ja, en ?”
“Wat denk je dat er gebeurt als ze plast met al dat zand in haar luier ? Die gaat gelijk in de douche moeten als we thuiskomen.”
Lies stond recht en trok ook daarna Jan mee.
“Het is trouwens dringend tijd om door te gaan. Gedaan met vadertje en moedertje spelen.”
“We kunnen trouwens niet zeggen dat het een succes was. Onze kleine doet zijne pamper vol zand, terwijl wij aan de kant wat liggen te vrijen. Belabberde ouders zijn wij.”
Lies moest smakelijk lachen om de opmerking van haar broer. Ze deden Ella in de buggy, en vertrokken naar huis, Jan de buggy duwend met Lies arm in arm gehaakt naast hem.
“Moeten we Ella niet wakker maken ?”
“Erica, ik zou daar nog even mee wachten. We gaan nog niet onmiddellijk eten, en eerlijk gezegd, nu we er allemaal zijn, had ik graag de vier kinderen verrast met de cadeaus. Marthe, beschouw het voor jou ook maar als een soort van verjaardagscadeau. Ik heb het daarom ook laten inpakken.”
Ella had de uitgang van het park niet meer gehaald. Lies en Jan wisten dat ze sliep doordat ze haar zagen wegzakken. Ze hadden daarom de buggy op ligstand gezet voor de rest van de wandeling. Nu zaten ze in de tuinstoelen op hun beurt te genieten van een aperitiefje.
“Mama, sinds wanneer geef jij ons allemaal cadeaus. Ik dacht dat ik met jou juweeltjes mocht gaan kiezen ?”
“Lies, dat is ook zo. Mijn eigenlijke cadeau voor jullie blijft een dagje winkelen, maar hetgeen ik nu heb is voor jullie alle vier bestemd, als een soort van definitieve welkom in de familie. Erica, heb je geen zin om even mee te gaan om ze te helpen dragen ?”
“Marthe, heb je bij Ella kunnen zien wat de schade is ?”
“Ik heb haar daarjuist haar tut gaan geven. Ze gaat zeker een douche’ke kunnen gebruiken. Haar luier ziet goed bruin van het zand. En Lies, ik kan u geruststellen. Een romper houdt op dat vlak ook niks tegen. Ook met een romper komt zo’n speelzand in de luier te zitten.”
Toen Mia en Erica even later buiten kwamen met vier even grote pakken, zagen ze Els bij haar vader op de schoot zitten.
“Wat krijgen we nu ?”
“Oh, dat is heel simpel. Ons Els wou niet dat ik bleef rechtstaan, en ik wou niet dat zij bleef rechtstaan. En omdat ze ook niet op jullie stoelen wou gaan zitten, heb ik haar op mijn schoot getrokken. Op dit moment is zij de jongste van de hoop, dus kan dat perfect.”
Erica gaf haar pakken aan Jan en Els, terwijl Mia de andere twee verdeelde.
“Vinden jullie het een goed idee dat we dan met de jongste beginnen, en eindigen bij Marthe ?”
Els begon, mee gestimuleerd doordat ze bij haar vader op de schoot zat, als een klein kind het cadeau uit te pakken. Het bleek een fotokader te zijn met een grote foto van twee baby’tjes, enkel met een luier en een romper, die gelepeld liggen, waarbij de achterste de arm om de voorste heeft geslagen.
“Dit is zóóó schattig. Zijn dat Jan en Lies ? Woooh, jullie waren echt wel om op te eten.”
Ze boog zich naar voor om Jan een dikke zoen te geven.
“Jullie zal al wel begrepen hebben dat het vier foto’s zijn, die ik boven in de traphal naar het tweede ga ophangen. Ik ken de volgorde van de foto’s niet, dus Jan, ik zou zeggen, begin maar uit te pakken.”
Nieuwsgierig geworden door wat er ging komen, vloog ook Jan op zijn pak. Toen hij de foto zag, begon hij toch licht te blozen, want op de foto stond opnieuw de tweeling, weliswaar zestien jaar later. Ook nu lag de tweeling gelepeld tegen elkaar, beiden geluierd en met een romper en Lies die haar arm om Jan had.
Marthe en Els hadden dolle pret. Het verhaal van de tweede foto werd verteld, de foto die genomen werd op de avond dat Jan en Lies het van elkaar te weten kwamen dat ze problemen hadden met incontinentie.
Door de manier waarop ze lagen, herinnerde Mia zich een gelijkaardige foto die haar man destijds had genomen toen de baby’s nog geen jaar waren, en in de box lagen.
Haar man had de meeste fotoclichés meegenomen toen ze scheidden, maar niet allemaal, en ze had ongelooflijk veel geluk dat ze van deze foto het cliché wel nog had. Met de hulp van de specialisten op het werk, was het haar gelukt de foto terug te ontwikkelen, en op groot formaat te krijgen.
Lies was nu wel heel benieuwd geworden naar de andere twee foto’s. Ze had nooit geweten dat haar moeder de tweede foto had genomen, dus eigenlijk konden ze zich nu aan alles verwachten.
Lies pakte het cadeau voorzichtig uit, anders dan de twee brute krachten voor haar, deels omdat ze voorzichtig wou zijn, maar ook deels uit schrik wat ze te zien ging krijgen.
Ze zag drie slapende vrouwen op een bed, alle drie in elkaar gelepeld met enkel een romper en een luier. De foto was anders belicht dan de twee vorige, maar Marthe, Lies en Ella waren toch helder te onderscheiden.
Marthe stak haar bewondering niet onder stoelen of banken.
“Mia, dit is ongelooflijk mooi, en heel mooi getrokken ook. Wanneer heb je dit gedaan ?”
“De allereerste nacht dat jullie samen waren. Ik heb van mijn man gelukkig wel wat fotoles gekregen toen we nog samen waren, en ik ken genoeg van fotografie om te weten hoe ik zo’n donkere ruimte met weinig licht toch goed moet krijgen.”
Ook Erica en Patrick waren onder de indruk van de foto.
“Als we nog eens een feest geven, dan denk ik dat ik weet wie we als fotograaf gaan vragen. Wat vraag je, Mia ?”
Patrick kon niet verhinderen dat Erica hem een por in de zij gaf en een semi-boze blik van zijn vrouw kreeg.
Marthe was nu wel heel benieuwd wat de vierde foto ging zijn. Het kon bijna niet anders dan dat ook Jan en Els samen op een foto stonden. Toen ze de foto voor zich hield, kon ze een glimlach niet onderdrukken. Ze legde de foto voor haar vader, die Els nog steeds op de schoot had.
Patrick bekeek de foto.
“Beter kan onze jongste er niet op staan. Helemaal zoals ze is. Heel mooi gedaan, Mia.”
Els was vuurrood geworden en ook Jan begon ongemakkelijk te draaien op zijn stoel. Ook nu stond er een gelepeld koppeltje op de foto, met enkel een romper en een luier, maar de foto die in het schemerdonker was genomen, onthulde toch goed zichtbaar twee fopspenen.
Laatst bewerkt:
beddenplasser
volwassen peuter
HOOFDSTUK 51
Els wist niet hoe ze moest reageren. Ze snapte ook niet waarom Mia deze foto had genomen en zo open en bloot haar geheim tentoonstelde. Ze had veel zin om weg te lopen, maar haar vader had zijn handen vrij stevig op haar buik, en ze zou moeten wroeten om los te komen. Snel zou ze niet weg zijn.
Ook Jan verbaasde zich over zijn moeder. Dit was totaal haar ding niet om mensen zo te kijk te zetten. Dit kon alleen maar betekenen dat hun geheim allang geen geheim meer was. Het was niet echt zijn ding om te gokken, maar nu deed hij het.
“Erica, kan het zijn dat je deze foto al eerder hebt gezien.”
Erica was blij dat ze voor opheldering kon zorgen, en zo ook haar dochter uit haar lijden kon verlossen.
“Nee Jan, de foto hebben wij nog niet gezien, maar ik denk dat je goed geraden hebt dat wij al langer op de hoogte waren. Zelfs nog voor er nog maar sprake was van het babysitten.”
Nu keek niet alleen Els, maar ook Marthe haar met grote ogen aan. Erica moest lachen.
“Meisjes, jullie zijn niet de enigen die geheimpjes kunnen bewaren, ook wij kunnen dat.”
Ze wees daarbij met haar hand naar Patrick en zichzelf.
“Als jullie het goed vinden, vertel ik jullie wat wij hebben ontdekt.”
De vier kinderen draaiden zich naar Erica. Het was duidelijk dat Mia en Patrick het verhaal al kenden, want Mia stond recht en begon wat op te ruimen.
“Ik heb het ontdekt verleden jaar vlak na de verhuis, toen we aan het babysitten waren. Dat moet ergens in oktober zijn geweest. Ik had Ella net in haar bedje gelegd, maar voelde me niet al te goed en legde me even op het dubbel bed.
Meer uit macht der gewoonte omdat die bij ons thuis ook in onze nachtkastjes liggen, deed ik een nachtkastje open op zoek naar een zakdoek. Ik vond er geen zakdoek, maar wel een totaal ander voorwerp. Het kon niet van Ella zijn, want daarvoor was het echt wel te groot.
Ik kon ook niet inbeelden dat dit van Marthe kon zijn, want ik wist wat voor een aversie ze had tegen het bed. Dat zij daar in die kamer voor zichzelf een fopspeen voor volwassenen zou leggen, dat vond ik te ver gaan.
Dus bleef ons Elsje over. En dat verbaasde me niets. Ons Elsje die ook tot laat een tut heeft gehad, ons Elsje die ook tot heel laat emotioneel worstelde met het feit dat ze bedplaste. Ik kon me heel goed inbeelden dat dit voor haar een manier was om om te gaan met de situatie.
Nu snapte ik ook beter waarom ons Els al van kort voor de verhuis graag bij haar zus bleef slapen. Het was voor mij al langer duidelijk op dat moment dat er iets was veranderd in de relatie tussen die twee. Nu kreeg ik er ook vat op wat er was veranderd.
Waarschijnlijk had ons Marthe Els geholpen bij het aanvaarden van de fopspeen, en hoogstwaarschijnlijk ook voor haar gekocht.
Ik heb de speen toen ook aan Patrick laten zien en mijn gedachten verteld. Hij ging er volledig mee akkoord om dit stil te houden, tenzij jullie er zelf mee op de proppen kwamen.”
Het bleef even stil aan tafel. Vooral op Els had dit deel van het verhaal al wat losgemaakt, want nu pas merkte ze dat ze meer dan ervoor bij haar vader tegen zijn borstkas leunde. Ze voelde dat er tranen klaarstonden om naar beneden te bengelen.
“Eerlijk gezegd ging de speen een beetje uit ons geheugen, tot de verjaardag van Ella enkele weken geleden, toen Patrick Jan en Ella zag spelen met haar speen. Ella had er geen enkele moeite om Jan in haar speen te laten happen. Die avond vertelde Patrick wat hij gezien had, en kwam de fopspeen van Els terug ter sprake.
Ik besloot spionagewerk te doen de dinsdag erop. Ik was toch van plan een zomerslaapzak voor Ella mee te nemen van bij haar thuis, dus ik had een reden om boven te zijn. Mijn nieuwsgierigheid werd bevredigd , want nu zag ik in beide nachtkastjes een tut liggen, een witte en een roze.
Het leek ons duidelijk dat Jan mee in bad was getrokken, al was het voor ons een compleet raadsel hoe.”
Marthe onderbrak haar moeder. Ze voelde zich al gegeneerd genoeg dat haar moeder de spenen had ontdekt, ze hoopte ook dat ze niet de drie spenen had gezien die er nu lagen.
“Mama, dat verklaart nog altijd niet dat hier nu een foto ligt. Jij en Mia moeten toch met elkaar hebben gesproken ?”
“Natuurlijk hebben wij met elkaar gesproken. Drie weken geleden hebben wij lang getelefoneerd, toen ze ons vroeg om vandaag naar hier te komen.
Tijdens dat gesprek heeft zij mij doen bekennen dat ik wist van de spenen. Ik was dat helemaal niet van plan, maar chapeau voor haar ondervragingstechnieken, want het was pas na het gesprek dat ik besefte wat ik allemaal had gezegd.
Zij had verteld van de foto’s, en dat ze van plan was die in huis op te hangen. Ik heb dan voorgesteld ze als cadeau te geven. Het leek ons beter jullie te laten weten dat ook wij op de hoogte zijn van jullie geheimpje.
En nu we toch bezig zijn met praten, kan ik misschien maar beter ook jullie cadeautjes geven. Het zijn er voor ieder van jullie twee, zes verschillende kleuren, en nogal logisch mag je met mekaar ruilen als de kleur jullie niet aanstaat.”
Erica gaf de drie jarigen ieder een cadeautje. Gretig begonnen ze het open te maken. Lies was de behendigste van allemaal, maar moest toch even slikken toen ze zag wat het was. Tot nu toe was zij buiten schot gebleven, maar daar bleef niets van over. Tot overmaat van ramp keek haar moeder over haar schouder mee hoe er twee grote fopspenen tevoorschijn kwamen.
“Liesje, ik kan zeggen dat Erica nog eens opnieuw spionagewerk heeft verricht de voorbije weken. Ik vermoedde het al langer, maar kreeg via haar zekerheid. Het plan is een beetje dat jullie nu op alle drie de slaapplaatsen jullie gerief hebben liggen, zowel bij Marthe, bij Erica als hier thuis.”
“Mama, waarom doen jullie dit ? Ik weet ook wel dat het ongewoon is dat we een fopspeen hebben, maar ik had niet gedacht dat jullie het zouden stimuleren.”
“Jan, probeer daar nu eens zelf een antwoord op te verzinnen.”
“Nee mama, ik heb de vraag aan jou gesteld. Ik kan wel vanalles verzinnen, maar ik wil het nu eens van jou zelf horen.”
Mia besefte dat ze haar zoon deze keer niet kon bedotten. Alle blikken waren op haar gericht, waarop ze inbond.
“Jan, ik snap heel goed dat jullie het zeer bizar vinden wat jullie nu krijgen, maar probeer eens in te beelden wat onze situatie is. Ik denk wel dat ik namens ons drieën mag spreken als ik zeg dat het niet eenvoudig te aanvaarden is dat uw eigen kinderen zich op hun zeventiende bezighouden met fopspenen.
Zoals Erica daarjuist al zei, heeft elk van jullie zijn redenen. Jullie hebben elk op je eigen manier nood aan het verwerken van het luiers moeten dragen, en voor elk van jullie geldt denk ik wel dat het hebben van een fopspeen daar een hulp bij is. Zeker voor jou en Els geldt daarbovenop dat het voor het jullie beide een verbindende factor is als koppel. Er zit een zeker liefdesaspect aan verbonden.
Dat neemt niet weg dat het voor mij als mama van jullie twee in ieder geval moeilijk blijft te aanvaarden. Ik ga niet onder stoelen of banken steken dat ik het liever anders had gezien, maar als het er dan toch is, dan nog liever open en bloot dan dat er stiekem gedoe is.
Beschouw het als een vorm van eerlijkheid. Als je echt overtuigd bent van het feit dat fopspenen en misschien nog ander babygerief je ding zijn, dan moet je maar de eerlijkheid hebben dit naar de andere gezinsleden te tonen.
Zowel bij jullie, Marthe en Els, als in ons gezin merk ik dat eerlijkheid ten opzichte van de ander en ten opzichte van jezelf als belangrijk wordt beschouwd. Dan denk ik dat dat zeker geldt voor die diepste gevoelens.
Daarom ook, Jan en Els, dat ik ook die foto heb ontwikkeld. Dit hoort bij jullie als koppel. Jullie hebben er voor gekozen om dit vanaf seconde één van jullie relatie er te laten zijn, dus vind ik het niet meer dan terecht dat dit visueel mag getoond worden.
Tijdens het gesprek met Erica is bij haar het idee ontstaan om jullie er op deze manier mee te confronteren. Voor ons is het een aanvaardingsproces, en dat zal het nog meer zijn als we jullie die zien gebruiken, maar liever dat dan te weten dat er dingen achter onze rug gebeuren.”
De drie zeventienjarigen waren alle drie in gedachten verzonken. Ook Marthe wist niet hoe ze moest reageren. Mia gaf haar dochter langs achter een knuffel.
“Liesje, wat gaat er nu door je heen ?”
“Ik weet niet, mama. Ik voel mij enorm betrapt en ronduit belachelijk. Wie krijgt er nu voor zijn zeventiende verjaardag twee tutten omdat hij er graag mee slaapt. Maar langs de andere kant ben ik heel blij dat het geen geheim meer is, en dat jullie het aanvaarden.
Da’s heel raar. Ik voel me oh zo klein op dit moment, en langs de andere kant voel ik ook heel goed dat jullie onze keuze respecteren, en dat geeft me een heel groot gevoel.”
“En wat zou je nu het liefst van al willen doen ?”
“Gewoon, in een hoekje kruipen met een knuffel en een tut en een dikke luier en dan wegdromen. Ik ben eigenlijk heel gelukkig, mama.”
Lies spuwde het uit nog voor ze er erg in had dat ze het zei.
Marthe riep haar tot de orde.
“Lies, we gaan niet overdrijven, hé. Het blijft nog altijd je verjaardagsfeestje en sebiet hebben wij nog een ander baby’ke dat ook nog schrobwerk vereist, of ben je vergeten dat ons Ella nog in de douche moet voor het eten ?”
Lies kreeg niet de mogelijkheid om te reageren want net op dat moment kwam Patrick er aan met aan zijn hand een nog geeuwende kleuter.
“Er komt er één dag zeggen. Ze kwam net de woonkamer binnengestrompeld toen ik naar buiten wou gaan.”
Jan pakte Ella op en draaide haar door de lucht. Ella schaterde van de kriebels in haar buik.
“Marthe, laat mij maar doen. Da’s al veel te lang geleden dat ik nog heb gebabysit, dus ik ga mijn schade inhalen.”
Hij zorgde ervoor dat Ella zich vasthaakte rond zijn middel en hals, en samen wandelden ze naar de badkamer. Erica keek hem na toen hij naar binnenging.
“Mia, volgens mij hebben we het laatste van die twee nog niet gezien. Ongelooflijk hoe sterk die aan mekaar hangen.”
Niet Mia maar Marthe reageerde.
“Mama, je hebt daar volledig gelijk in. En voor de volledigheid, het feit dat je de pakjes hebt gekocht die je nu hebt gegeven, daar gaat ook mijn dochter niet volledig vrijuit.”
“Och Martheke, denk je dat ik dat nog niet wist. En over uw rol zullen we ook maar zwijgen, want ik geloof nooit dat Lies of Jan hebben gevraagd of ze hun tutten bij jou mochten leggen, hé ?”
Erica’s gezicht was duidelijk in een lach geplooid, maar het was voor Marthe wel heel duidelijk dat ze zichzelf geen illusies mocht maken dat haar eigen rol niet werd opgemerkt.
Een half uurtje later kwamen de twee weer naar beneden, Ella zichtbaar blijer nu ze van het schrapende gevoel aan haar poep was verlost.
“En, ging het een beetje ?”
“Och, als vanzelf. Alleen was het minder grappig dat ze tijdens het douchen ineens zonder enige aanleiding ging zitten en kaka deed. De grootste brok heb ik in wc-papier kunnen pakken en zo in de wc gegooid, maar ik heb toch extra kuiswerk gehad.”
Patrick schoot in de lach, maar kreeg een kwade blik van Erica.
“Je zou beter een voorbeeld nemen aan de vriend van ons Els. Heb jij al één keer Ella verzorgd ? Die jongen doet dat ten minste gewoon.”
“Ella, als je kaka moet doen, dan moet je dit zeggen voor je in douche gaat, hé meisje.”
Marthe probeerde zo streng mogelijk te klinken, maar het ontging Mia niet dat Marthe haar stem eerder ongerust dan streng klonk. Ze legde haar hand op de schouder van haar schoondochter.
“Marthe, hou er rekening mee dat elk kind wel eens dingen gewoon uitprobeert. Ik weet dat Ella heel weinig zegt, maar ze is ondanks dat ook gewoon een kleuter. Voor het zelfde geld was ze nieuwsgierig wat er gebeurde als ze dat in bad deed.”
Marthe was niet helemaal overtuigd.
“Ik snap dat je ongerust bent over dit gedrag, maar ga niet voort op één keer. Als ze meerdere van zo’n stoten uithaalt, dan is er misschien reden om ongerust te zijn dat ze terug controle verliest, maar nu niet. Jan, wat was haar reactie toen ze dat gedaan had ?”
“Mama, je kent ze, hé. Gewoon, niks aan de hand, ik doe dit elke keer als ik in de douche ga, waar maak jij je druk om.”
Mia hoopte dat Ella haar reactie anders was geweest.
Tijdens het eten kwam het vakantiewerk van Jan en Els ter sprake.
“Jan, tante Greet komt je oppikken tegen zes uur. Ze gaat eerst ons Els komen oppikken en rijd daarna verder door naar jullie. Jullie eten dan al bij ons Greet.”
Het voelde vreemd aan naar mensen te gaan die hij als familie moest zien, maar van haar noch pluimen kende. Els had het jaar ervoor ook al aardbeien geplukt op het landbouwbedrijf van haar nonkel.
Tante Greet was de zus van Patrick, en was zelf verpleegster, maar haar man Evert had het ouderlijke landbouwbedrijf verder gezet. Nu zouden Els en Jan samen er voor een kleine twee weken vakantiewerk doen. Door de week was afgesproken dat ze bij de tante sliepen, in het weekend kwamen ze naar huis.
“Jan, ik weet dat Els amper iets verkeerds kan doen bij Evert, maar ik heb geen idee hoe hij tegenover jou gaat zijn. Ik weet wel dat hij behoorlijk hard kan zijn voor zijn vast personeel. Durf in ieder geval vragen stellen. Hij heeft een hekel aan vermijdbare fouten.”
“Hoe komt het dat Els amper iets verkeerds kan doen ?”
Nu zette Els het gesprek verder dat haar vader was begonnen.
“Ik ben een nakomerke, hé. Zowel langs de kant van ons mama als die van ons papa ben ik het jongste kleinkind. Bij de kant van ons mama valt dat niet op want de eerstvolgende is even oud als ik, maar langs ons pap zijne kant is dat verschil veel groter. Ons Marthe is de tweede jongste. Alle neven en nichten daar zijn enkele jaren ouder als ons Marthe.”
“Omdat ik altijd het achterblijvertje ben geweest, en door mijn bedplassen, ben ik voor nonkel Evert altijd het chouchou’ke gebleven. Als ik zou vragen of hij mij morgen naar Tokio zou brengen met de auto, zou hij het nog doen, denk ik.”
“Ik moet toch niet jaloers zijn, hoop ik ?”
“Nee, helemaal niet. Ik hoop alleen dat hij jou niet als indringer beschouwt. Jij neemt wel zijn kleine meid af.”
Jan kon niet inschatten in hoeverre Els hem aan het plagen was of het meende. In ieder geval was hij er niet gerust in. Jan bleef alleen achter met zijn gevoel want Erica verdraaide het gespreksonderwerp.
“Lies, ga jij nog vakantiewerk doen deze zomer ?”
“Ja, ik start dinsdag ook voor twee weken bij mama op het werk. Ik mag daar in het archief gaan snollen.”
“Amai, Mia. Ik wist niet dat er jobstudenten bij de politie binnen mochten ?”
“Eerlijk gezegd heeft ons Lies geluk. Het aanbod is inderdaad beperkt, en je rang en anciënniteit bepaalt de rangorde om er op in te gaan. Ons Lies krijgt ook geen vertrouwelijke informatie te zien. Zij moet enkel verzegelde dozen en mappen gaan zoeken en terugplaatsen.”
Na het eten was Patrick vol lof over het eten.
“Mia, ik moet oppassen wat ik zeg met Erica in de buurt, maar je kan heel lekker koken. Ik heb echt genoten vanavond.”
“Merci, Patrick, maar eerlijk gezegd…”
Mia stopte met praten omdat ze zag dat Marthe naar haar vader stapte. Ze zwaaide haar been over zijn benen en ging op de blote knieën van haar vader zitten, net achter diens korte broek.
“Wat krijgen we nu ?”
“Gewoon, ik kom op je benen zitten. Jij geeft daar zomaar complimentjes aan de moeder van mijn lief, maar wie zegt dat die terecht zijn. Wie zegt dat zij alles heeft gemaakt ? Misschien zijn er nog anderen die ook een complimentje moeten krijgen ?”
Patrick probeerde de priemende blik van zijn oudste dochter te ontwijken en Mia aan te kijken.
“Dat wou ik net zeggen, Patrick. Ik vrees dat je iemand tekort doet.”
“Heb jij mee geholpen met Mia ?”
“Laten we het zo zeggen, papa. Zonder mij had je vanavond geen eten gehad, of nog beter gezegd, zonder mijn vele helpende handen had jij vanavond geen eten gehad.”
Patrick snapte er niets van.
“Is het mogelijk, mijn lieve dochter, dat je dit grote mysterie van het lekkere eten voor me opheldert, want het is me een beetje te vaag.”
“Met plezier, mijn dierbare vader. Het was woensdagnamiddag kookatelier bij ons op het werk, en ik heb Mia voorgesteld het eten voor vaanvond te laten klaarmaken. We hebben het vandaag enkel moeten opwarmen. Alleen de kroketten hebben we hier opgebakken, en de cakes hebben Mia en ik gisteren gemaakt.”
“Dan Mia, feliciteer ik jou voor het heel vakkundig opwarmen van het eten, en jij Marthe met het heel lekkere gerecht dat je hebt gemaakt samen met je jongeren.”
Patrick boog zich toen naar het oor van Marthe. Heel stil fluisterde hij.
“Liefje, ik zou je wel stilletjesaan gaan verschonen. Ik voelde al een druppel pipi naar beneden glijden.”
Marthe keek hem verschrikt aan, maar hij loste dit op door haar heel vaderlijk een kusje op het voorhoofd te geven en haar geruststellend aan te kijken.
Els wist niet hoe ze moest reageren. Ze snapte ook niet waarom Mia deze foto had genomen en zo open en bloot haar geheim tentoonstelde. Ze had veel zin om weg te lopen, maar haar vader had zijn handen vrij stevig op haar buik, en ze zou moeten wroeten om los te komen. Snel zou ze niet weg zijn.
Ook Jan verbaasde zich over zijn moeder. Dit was totaal haar ding niet om mensen zo te kijk te zetten. Dit kon alleen maar betekenen dat hun geheim allang geen geheim meer was. Het was niet echt zijn ding om te gokken, maar nu deed hij het.
“Erica, kan het zijn dat je deze foto al eerder hebt gezien.”
Erica was blij dat ze voor opheldering kon zorgen, en zo ook haar dochter uit haar lijden kon verlossen.
“Nee Jan, de foto hebben wij nog niet gezien, maar ik denk dat je goed geraden hebt dat wij al langer op de hoogte waren. Zelfs nog voor er nog maar sprake was van het babysitten.”
Nu keek niet alleen Els, maar ook Marthe haar met grote ogen aan. Erica moest lachen.
“Meisjes, jullie zijn niet de enigen die geheimpjes kunnen bewaren, ook wij kunnen dat.”
Ze wees daarbij met haar hand naar Patrick en zichzelf.
“Als jullie het goed vinden, vertel ik jullie wat wij hebben ontdekt.”
De vier kinderen draaiden zich naar Erica. Het was duidelijk dat Mia en Patrick het verhaal al kenden, want Mia stond recht en begon wat op te ruimen.
“Ik heb het ontdekt verleden jaar vlak na de verhuis, toen we aan het babysitten waren. Dat moet ergens in oktober zijn geweest. Ik had Ella net in haar bedje gelegd, maar voelde me niet al te goed en legde me even op het dubbel bed.
Meer uit macht der gewoonte omdat die bij ons thuis ook in onze nachtkastjes liggen, deed ik een nachtkastje open op zoek naar een zakdoek. Ik vond er geen zakdoek, maar wel een totaal ander voorwerp. Het kon niet van Ella zijn, want daarvoor was het echt wel te groot.
Ik kon ook niet inbeelden dat dit van Marthe kon zijn, want ik wist wat voor een aversie ze had tegen het bed. Dat zij daar in die kamer voor zichzelf een fopspeen voor volwassenen zou leggen, dat vond ik te ver gaan.
Dus bleef ons Elsje over. En dat verbaasde me niets. Ons Elsje die ook tot laat een tut heeft gehad, ons Elsje die ook tot heel laat emotioneel worstelde met het feit dat ze bedplaste. Ik kon me heel goed inbeelden dat dit voor haar een manier was om om te gaan met de situatie.
Nu snapte ik ook beter waarom ons Els al van kort voor de verhuis graag bij haar zus bleef slapen. Het was voor mij al langer duidelijk op dat moment dat er iets was veranderd in de relatie tussen die twee. Nu kreeg ik er ook vat op wat er was veranderd.
Waarschijnlijk had ons Marthe Els geholpen bij het aanvaarden van de fopspeen, en hoogstwaarschijnlijk ook voor haar gekocht.
Ik heb de speen toen ook aan Patrick laten zien en mijn gedachten verteld. Hij ging er volledig mee akkoord om dit stil te houden, tenzij jullie er zelf mee op de proppen kwamen.”
Het bleef even stil aan tafel. Vooral op Els had dit deel van het verhaal al wat losgemaakt, want nu pas merkte ze dat ze meer dan ervoor bij haar vader tegen zijn borstkas leunde. Ze voelde dat er tranen klaarstonden om naar beneden te bengelen.
“Eerlijk gezegd ging de speen een beetje uit ons geheugen, tot de verjaardag van Ella enkele weken geleden, toen Patrick Jan en Ella zag spelen met haar speen. Ella had er geen enkele moeite om Jan in haar speen te laten happen. Die avond vertelde Patrick wat hij gezien had, en kwam de fopspeen van Els terug ter sprake.
Ik besloot spionagewerk te doen de dinsdag erop. Ik was toch van plan een zomerslaapzak voor Ella mee te nemen van bij haar thuis, dus ik had een reden om boven te zijn. Mijn nieuwsgierigheid werd bevredigd , want nu zag ik in beide nachtkastjes een tut liggen, een witte en een roze.
Het leek ons duidelijk dat Jan mee in bad was getrokken, al was het voor ons een compleet raadsel hoe.”
Marthe onderbrak haar moeder. Ze voelde zich al gegeneerd genoeg dat haar moeder de spenen had ontdekt, ze hoopte ook dat ze niet de drie spenen had gezien die er nu lagen.
“Mama, dat verklaart nog altijd niet dat hier nu een foto ligt. Jij en Mia moeten toch met elkaar hebben gesproken ?”
“Natuurlijk hebben wij met elkaar gesproken. Drie weken geleden hebben wij lang getelefoneerd, toen ze ons vroeg om vandaag naar hier te komen.
Tijdens dat gesprek heeft zij mij doen bekennen dat ik wist van de spenen. Ik was dat helemaal niet van plan, maar chapeau voor haar ondervragingstechnieken, want het was pas na het gesprek dat ik besefte wat ik allemaal had gezegd.
Zij had verteld van de foto’s, en dat ze van plan was die in huis op te hangen. Ik heb dan voorgesteld ze als cadeau te geven. Het leek ons beter jullie te laten weten dat ook wij op de hoogte zijn van jullie geheimpje.
En nu we toch bezig zijn met praten, kan ik misschien maar beter ook jullie cadeautjes geven. Het zijn er voor ieder van jullie twee, zes verschillende kleuren, en nogal logisch mag je met mekaar ruilen als de kleur jullie niet aanstaat.”
Erica gaf de drie jarigen ieder een cadeautje. Gretig begonnen ze het open te maken. Lies was de behendigste van allemaal, maar moest toch even slikken toen ze zag wat het was. Tot nu toe was zij buiten schot gebleven, maar daar bleef niets van over. Tot overmaat van ramp keek haar moeder over haar schouder mee hoe er twee grote fopspenen tevoorschijn kwamen.
“Liesje, ik kan zeggen dat Erica nog eens opnieuw spionagewerk heeft verricht de voorbije weken. Ik vermoedde het al langer, maar kreeg via haar zekerheid. Het plan is een beetje dat jullie nu op alle drie de slaapplaatsen jullie gerief hebben liggen, zowel bij Marthe, bij Erica als hier thuis.”
“Mama, waarom doen jullie dit ? Ik weet ook wel dat het ongewoon is dat we een fopspeen hebben, maar ik had niet gedacht dat jullie het zouden stimuleren.”
“Jan, probeer daar nu eens zelf een antwoord op te verzinnen.”
“Nee mama, ik heb de vraag aan jou gesteld. Ik kan wel vanalles verzinnen, maar ik wil het nu eens van jou zelf horen.”
Mia besefte dat ze haar zoon deze keer niet kon bedotten. Alle blikken waren op haar gericht, waarop ze inbond.
“Jan, ik snap heel goed dat jullie het zeer bizar vinden wat jullie nu krijgen, maar probeer eens in te beelden wat onze situatie is. Ik denk wel dat ik namens ons drieën mag spreken als ik zeg dat het niet eenvoudig te aanvaarden is dat uw eigen kinderen zich op hun zeventiende bezighouden met fopspenen.
Zoals Erica daarjuist al zei, heeft elk van jullie zijn redenen. Jullie hebben elk op je eigen manier nood aan het verwerken van het luiers moeten dragen, en voor elk van jullie geldt denk ik wel dat het hebben van een fopspeen daar een hulp bij is. Zeker voor jou en Els geldt daarbovenop dat het voor het jullie beide een verbindende factor is als koppel. Er zit een zeker liefdesaspect aan verbonden.
Dat neemt niet weg dat het voor mij als mama van jullie twee in ieder geval moeilijk blijft te aanvaarden. Ik ga niet onder stoelen of banken steken dat ik het liever anders had gezien, maar als het er dan toch is, dan nog liever open en bloot dan dat er stiekem gedoe is.
Beschouw het als een vorm van eerlijkheid. Als je echt overtuigd bent van het feit dat fopspenen en misschien nog ander babygerief je ding zijn, dan moet je maar de eerlijkheid hebben dit naar de andere gezinsleden te tonen.
Zowel bij jullie, Marthe en Els, als in ons gezin merk ik dat eerlijkheid ten opzichte van de ander en ten opzichte van jezelf als belangrijk wordt beschouwd. Dan denk ik dat dat zeker geldt voor die diepste gevoelens.
Daarom ook, Jan en Els, dat ik ook die foto heb ontwikkeld. Dit hoort bij jullie als koppel. Jullie hebben er voor gekozen om dit vanaf seconde één van jullie relatie er te laten zijn, dus vind ik het niet meer dan terecht dat dit visueel mag getoond worden.
Tijdens het gesprek met Erica is bij haar het idee ontstaan om jullie er op deze manier mee te confronteren. Voor ons is het een aanvaardingsproces, en dat zal het nog meer zijn als we jullie die zien gebruiken, maar liever dat dan te weten dat er dingen achter onze rug gebeuren.”
De drie zeventienjarigen waren alle drie in gedachten verzonken. Ook Marthe wist niet hoe ze moest reageren. Mia gaf haar dochter langs achter een knuffel.
“Liesje, wat gaat er nu door je heen ?”
“Ik weet niet, mama. Ik voel mij enorm betrapt en ronduit belachelijk. Wie krijgt er nu voor zijn zeventiende verjaardag twee tutten omdat hij er graag mee slaapt. Maar langs de andere kant ben ik heel blij dat het geen geheim meer is, en dat jullie het aanvaarden.
Da’s heel raar. Ik voel me oh zo klein op dit moment, en langs de andere kant voel ik ook heel goed dat jullie onze keuze respecteren, en dat geeft me een heel groot gevoel.”
“En wat zou je nu het liefst van al willen doen ?”
“Gewoon, in een hoekje kruipen met een knuffel en een tut en een dikke luier en dan wegdromen. Ik ben eigenlijk heel gelukkig, mama.”
Lies spuwde het uit nog voor ze er erg in had dat ze het zei.
Marthe riep haar tot de orde.
“Lies, we gaan niet overdrijven, hé. Het blijft nog altijd je verjaardagsfeestje en sebiet hebben wij nog een ander baby’ke dat ook nog schrobwerk vereist, of ben je vergeten dat ons Ella nog in de douche moet voor het eten ?”
Lies kreeg niet de mogelijkheid om te reageren want net op dat moment kwam Patrick er aan met aan zijn hand een nog geeuwende kleuter.
“Er komt er één dag zeggen. Ze kwam net de woonkamer binnengestrompeld toen ik naar buiten wou gaan.”
Jan pakte Ella op en draaide haar door de lucht. Ella schaterde van de kriebels in haar buik.
“Marthe, laat mij maar doen. Da’s al veel te lang geleden dat ik nog heb gebabysit, dus ik ga mijn schade inhalen.”
Hij zorgde ervoor dat Ella zich vasthaakte rond zijn middel en hals, en samen wandelden ze naar de badkamer. Erica keek hem na toen hij naar binnenging.
“Mia, volgens mij hebben we het laatste van die twee nog niet gezien. Ongelooflijk hoe sterk die aan mekaar hangen.”
Niet Mia maar Marthe reageerde.
“Mama, je hebt daar volledig gelijk in. En voor de volledigheid, het feit dat je de pakjes hebt gekocht die je nu hebt gegeven, daar gaat ook mijn dochter niet volledig vrijuit.”
“Och Martheke, denk je dat ik dat nog niet wist. En over uw rol zullen we ook maar zwijgen, want ik geloof nooit dat Lies of Jan hebben gevraagd of ze hun tutten bij jou mochten leggen, hé ?”
Erica’s gezicht was duidelijk in een lach geplooid, maar het was voor Marthe wel heel duidelijk dat ze zichzelf geen illusies mocht maken dat haar eigen rol niet werd opgemerkt.
Een half uurtje later kwamen de twee weer naar beneden, Ella zichtbaar blijer nu ze van het schrapende gevoel aan haar poep was verlost.
“En, ging het een beetje ?”
“Och, als vanzelf. Alleen was het minder grappig dat ze tijdens het douchen ineens zonder enige aanleiding ging zitten en kaka deed. De grootste brok heb ik in wc-papier kunnen pakken en zo in de wc gegooid, maar ik heb toch extra kuiswerk gehad.”
Patrick schoot in de lach, maar kreeg een kwade blik van Erica.
“Je zou beter een voorbeeld nemen aan de vriend van ons Els. Heb jij al één keer Ella verzorgd ? Die jongen doet dat ten minste gewoon.”
“Ella, als je kaka moet doen, dan moet je dit zeggen voor je in douche gaat, hé meisje.”
Marthe probeerde zo streng mogelijk te klinken, maar het ontging Mia niet dat Marthe haar stem eerder ongerust dan streng klonk. Ze legde haar hand op de schouder van haar schoondochter.
“Marthe, hou er rekening mee dat elk kind wel eens dingen gewoon uitprobeert. Ik weet dat Ella heel weinig zegt, maar ze is ondanks dat ook gewoon een kleuter. Voor het zelfde geld was ze nieuwsgierig wat er gebeurde als ze dat in bad deed.”
Marthe was niet helemaal overtuigd.
“Ik snap dat je ongerust bent over dit gedrag, maar ga niet voort op één keer. Als ze meerdere van zo’n stoten uithaalt, dan is er misschien reden om ongerust te zijn dat ze terug controle verliest, maar nu niet. Jan, wat was haar reactie toen ze dat gedaan had ?”
“Mama, je kent ze, hé. Gewoon, niks aan de hand, ik doe dit elke keer als ik in de douche ga, waar maak jij je druk om.”
Mia hoopte dat Ella haar reactie anders was geweest.
Tijdens het eten kwam het vakantiewerk van Jan en Els ter sprake.
“Jan, tante Greet komt je oppikken tegen zes uur. Ze gaat eerst ons Els komen oppikken en rijd daarna verder door naar jullie. Jullie eten dan al bij ons Greet.”
Het voelde vreemd aan naar mensen te gaan die hij als familie moest zien, maar van haar noch pluimen kende. Els had het jaar ervoor ook al aardbeien geplukt op het landbouwbedrijf van haar nonkel.
Tante Greet was de zus van Patrick, en was zelf verpleegster, maar haar man Evert had het ouderlijke landbouwbedrijf verder gezet. Nu zouden Els en Jan samen er voor een kleine twee weken vakantiewerk doen. Door de week was afgesproken dat ze bij de tante sliepen, in het weekend kwamen ze naar huis.
“Jan, ik weet dat Els amper iets verkeerds kan doen bij Evert, maar ik heb geen idee hoe hij tegenover jou gaat zijn. Ik weet wel dat hij behoorlijk hard kan zijn voor zijn vast personeel. Durf in ieder geval vragen stellen. Hij heeft een hekel aan vermijdbare fouten.”
“Hoe komt het dat Els amper iets verkeerds kan doen ?”
Nu zette Els het gesprek verder dat haar vader was begonnen.
“Ik ben een nakomerke, hé. Zowel langs de kant van ons mama als die van ons papa ben ik het jongste kleinkind. Bij de kant van ons mama valt dat niet op want de eerstvolgende is even oud als ik, maar langs ons pap zijne kant is dat verschil veel groter. Ons Marthe is de tweede jongste. Alle neven en nichten daar zijn enkele jaren ouder als ons Marthe.”
“Omdat ik altijd het achterblijvertje ben geweest, en door mijn bedplassen, ben ik voor nonkel Evert altijd het chouchou’ke gebleven. Als ik zou vragen of hij mij morgen naar Tokio zou brengen met de auto, zou hij het nog doen, denk ik.”
“Ik moet toch niet jaloers zijn, hoop ik ?”
“Nee, helemaal niet. Ik hoop alleen dat hij jou niet als indringer beschouwt. Jij neemt wel zijn kleine meid af.”
Jan kon niet inschatten in hoeverre Els hem aan het plagen was of het meende. In ieder geval was hij er niet gerust in. Jan bleef alleen achter met zijn gevoel want Erica verdraaide het gespreksonderwerp.
“Lies, ga jij nog vakantiewerk doen deze zomer ?”
“Ja, ik start dinsdag ook voor twee weken bij mama op het werk. Ik mag daar in het archief gaan snollen.”
“Amai, Mia. Ik wist niet dat er jobstudenten bij de politie binnen mochten ?”
“Eerlijk gezegd heeft ons Lies geluk. Het aanbod is inderdaad beperkt, en je rang en anciënniteit bepaalt de rangorde om er op in te gaan. Ons Lies krijgt ook geen vertrouwelijke informatie te zien. Zij moet enkel verzegelde dozen en mappen gaan zoeken en terugplaatsen.”
Na het eten was Patrick vol lof over het eten.
“Mia, ik moet oppassen wat ik zeg met Erica in de buurt, maar je kan heel lekker koken. Ik heb echt genoten vanavond.”
“Merci, Patrick, maar eerlijk gezegd…”
Mia stopte met praten omdat ze zag dat Marthe naar haar vader stapte. Ze zwaaide haar been over zijn benen en ging op de blote knieën van haar vader zitten, net achter diens korte broek.
“Wat krijgen we nu ?”
“Gewoon, ik kom op je benen zitten. Jij geeft daar zomaar complimentjes aan de moeder van mijn lief, maar wie zegt dat die terecht zijn. Wie zegt dat zij alles heeft gemaakt ? Misschien zijn er nog anderen die ook een complimentje moeten krijgen ?”
Patrick probeerde de priemende blik van zijn oudste dochter te ontwijken en Mia aan te kijken.
“Dat wou ik net zeggen, Patrick. Ik vrees dat je iemand tekort doet.”
“Heb jij mee geholpen met Mia ?”
“Laten we het zo zeggen, papa. Zonder mij had je vanavond geen eten gehad, of nog beter gezegd, zonder mijn vele helpende handen had jij vanavond geen eten gehad.”
Patrick snapte er niets van.
“Is het mogelijk, mijn lieve dochter, dat je dit grote mysterie van het lekkere eten voor me opheldert, want het is me een beetje te vaag.”
“Met plezier, mijn dierbare vader. Het was woensdagnamiddag kookatelier bij ons op het werk, en ik heb Mia voorgesteld het eten voor vaanvond te laten klaarmaken. We hebben het vandaag enkel moeten opwarmen. Alleen de kroketten hebben we hier opgebakken, en de cakes hebben Mia en ik gisteren gemaakt.”
“Dan Mia, feliciteer ik jou voor het heel vakkundig opwarmen van het eten, en jij Marthe met het heel lekkere gerecht dat je hebt gemaakt samen met je jongeren.”
Patrick boog zich toen naar het oor van Marthe. Heel stil fluisterde hij.
“Liefje, ik zou je wel stilletjesaan gaan verschonen. Ik voelde al een druppel pipi naar beneden glijden.”
Marthe keek hem verschrikt aan, maar hij loste dit op door haar heel vaderlijk een kusje op het voorhoofd te geven en haar geruststellend aan te kijken.
Laatst bewerkt: