Verhaal Klaar Babette - Hoe het is Begonnen
- Onderwerp starter MaxDL
- Startdatum
sissydaantje
ben een meisje van 18 maanden
leuk verhaal 
Hoofdstuk 5
Rond een uur of zeven stond ik weer bij hem voor de deur. Hoi, blij dat je er bent, ik wist niet of je terug zou komen. Natuurlijk ben ik terug, twijfelde je daaraan? Je weet het maar nooit, we hebben ons nogal laten gaan en misschien was je van gedachten veranderd. Snel vertelde ik hem van mijn activiteiten die dag waarna hij enigszins teleurgesteld constateerde ik het niet aangedurfd had om het aan te doen. Hij was bijna klaar met werken dus ik dook de keuken in om het avondeten te bereiden. Tussendoor switchte ik van kleding. Dus daar stond ik te roeren in de pan in mijn toch wel erg korte rokje. Op dat moment besefte ik dat hij stond te kijken in de deuropening. Sexy, was zijn reactie, ik dacht dat je voor jeugdig ging maar dit straalt meer seks uit dan jeugd, hoewel de luier veel goed maakt. Je zult het er mee moeten doen tot na het eten, want dat is nu klaar. Ok, reageerde hij, daarna zullen we eens kijken wat je nog meer hebt gevonden.
Oei, ik had het gevoel dat ik de plank had misgeslagen. Ik was van mijn fantasie uitgegaan, maar dat was kennelijk niet de zijne. Als je de luier zou inwisselen voor een string was dit inderdaad wel een erg pikant outfitje. Leuk voor andere doeleinden maar dus niet voor nu. We aten zwijgend, de stilte irriteerde me een beetje, hoe zou ik dit goed kunnen maken? Ik wist het al, concentreerde me en liet een stevige plas in mijn luier lopen. Ik begon heen en weer te draaien op mijn stoel. Is er iets, vroeg hij terwijl hij me vragend aankeek. De kleine heeft een schone luier nodig, zei ik zoveel mogelijk op een onderdanige en verlegen toon. Daar was zijn vrolijke gezicht weer terug. Dan moeten we daar strakjes iets aan doen. Het ijs was weer gebroken, het gesprek kwam weer op gang. Laten we daarna eens op internet gaan kijken wat we allebei leuk vinden, we komen daar wel uit.
Na het eten pakte hij een luier uit het pak dat ik had gekocht, ik ging braaf op de grond liggen en hij ontdeed me van mijn rokje en natte luier. Schoonmaken, billen omhoog en ik was weer klaar. Hij grabbelde in mijn tas en pakte het rozige jurkje van vroeger. Hield het omhoog en commandeerde “truitje uit”. Ik verwisselde het truitje voor het jurkje. Ga eens in het licht staan, ik verplaatste mij in het licht, de stof zat strak om mijn bovenlichaam maar het paste, min of meer. Misschien zonder BH, zei hij. Dat was een idee, ik foefelde mijn BH onder het jurkje vandaan, dat was inderdaad beter. Kom afwassen, commandeerde hij en terwijl ik naar de keuken liep tikte hij op mijn kont. De doffe tik voelde zalig en het krakende geluid terwijl ik liep was nog veel fijner. Ik schudde met mijn kont en kreeg als beloning nog een tikje. Doorlopen, zei hij, maar dat was lastig want hij deed zijn armen om mij heen en zoende me in mijn nek. Die staartjes mogen blijven en dit jurkje ook. De staartjes !!! Ik had boodschappen lopen doen met kinderachtige staartjes in mijn haar. Ach wat gaf het ook, ik zou vermoedelijk nog wel vaker kleding aan hebben waarvan mensen zouden denken dat het misschien wel kinderlijk was voor mijn leeftijd.
We kropen achter zijn laptop en zochten naar kleding in mijn maat die we leuk zouden vinden. Lastig, om dat zo uit te zoeken maar we hadden wel het één en ander gevonden. Zullen we morgen de stad ingaan en eens rondkijken bij kinderkleding in een grote maat, mogelijk zou er wel iets kunnen passen. Ben je vrij morgen dan? Ja, ik heb vandaag besloten dat ik de rest van de week vrij ga nemen. Ik kroop tegen hem aan, heerlijk vooruitzicht. Kom, we gaan buiten achter het huis zitten, er staan stoeltjes, dan pak ik wat te drinken. Ik moest lachen toen ik hem aan zag komen. Hij een pilsje en ik kreeg limonade in een tuitbeker. Ik proefde, zoet, heel zoet, aanmaaklimonade zei hij, prima voor kleine meisjes. Lekker, loog ik vrolijk, dat pilsje zag er beter uit maar ik besloot in mijn rol te blijven. Na een uurtje en wat tuitbekers later begin ik het fris te krijgen. Trek iets warmers aan was zijn reactie, je had toch een tuinbroek en een shirt of trui? Goed plan, ik stond op en voelde hoe de inhoud van de tuitbekers een weg zocht richting mijn luier. Snel wisselde ik het jurkje voor mijn tuinbroek. Dat ziet er goed gevuld uit, zei hij toen ik weer tevoorschijn kwam. Ik denk dat je luier altijd wel iets zal aftekenen maar misschien nu nog iets meer. Ja, wie vult dan ook steeds die tuitbekers bij, protesteerde ik.
De avond vorderde, ineens schoot er iets door mijn hoofd dat we iets nog niet hadden besproken. Stefan, hoe moet dat als ik nummer 2 moet doen? Plassen ben ik wel gewend, dat gebeurt ’s nachts soms vanzelf en het min of meer bewust laten lopen is daar alleen maar een variatie op, maar nog een stap verder gaan? Daar had hij ook nog niet over nagedacht, mijn nichtje heeft soms ook van dat soort ongelukjes dus helemaal onervaren ben ik daar ook niet in, maar ik snap het heel goed als je dat niet wilt. Voor mij hoef je dat ook niet te doen, hoor. Zou je het leuk vinden, was mijn reactie. Weet ik nog niet, zei hij, ik denk het wel maar nogmaals die stap is aan jou. Moet je nu soms? Nee, lachte ik, ik ben vanmorgen thuis nog geweest maar ooit gaat dat natuurlijk wel gebeuren. Dus een poepluier verschonen is niet direct een no-go voor jou, alleen weet ik zelf nog niet of dat een no-go voor mij is. Hij sloeg zijn arm om mij heen, veel om over na te denken, kom ik ga je verschonen en dan is het bedtijd.
Rond een uur of zeven stond ik weer bij hem voor de deur. Hoi, blij dat je er bent, ik wist niet of je terug zou komen. Natuurlijk ben ik terug, twijfelde je daaraan? Je weet het maar nooit, we hebben ons nogal laten gaan en misschien was je van gedachten veranderd. Snel vertelde ik hem van mijn activiteiten die dag waarna hij enigszins teleurgesteld constateerde ik het niet aangedurfd had om het aan te doen. Hij was bijna klaar met werken dus ik dook de keuken in om het avondeten te bereiden. Tussendoor switchte ik van kleding. Dus daar stond ik te roeren in de pan in mijn toch wel erg korte rokje. Op dat moment besefte ik dat hij stond te kijken in de deuropening. Sexy, was zijn reactie, ik dacht dat je voor jeugdig ging maar dit straalt meer seks uit dan jeugd, hoewel de luier veel goed maakt. Je zult het er mee moeten doen tot na het eten, want dat is nu klaar. Ok, reageerde hij, daarna zullen we eens kijken wat je nog meer hebt gevonden.
Oei, ik had het gevoel dat ik de plank had misgeslagen. Ik was van mijn fantasie uitgegaan, maar dat was kennelijk niet de zijne. Als je de luier zou inwisselen voor een string was dit inderdaad wel een erg pikant outfitje. Leuk voor andere doeleinden maar dus niet voor nu. We aten zwijgend, de stilte irriteerde me een beetje, hoe zou ik dit goed kunnen maken? Ik wist het al, concentreerde me en liet een stevige plas in mijn luier lopen. Ik begon heen en weer te draaien op mijn stoel. Is er iets, vroeg hij terwijl hij me vragend aankeek. De kleine heeft een schone luier nodig, zei ik zoveel mogelijk op een onderdanige en verlegen toon. Daar was zijn vrolijke gezicht weer terug. Dan moeten we daar strakjes iets aan doen. Het ijs was weer gebroken, het gesprek kwam weer op gang. Laten we daarna eens op internet gaan kijken wat we allebei leuk vinden, we komen daar wel uit.
Na het eten pakte hij een luier uit het pak dat ik had gekocht, ik ging braaf op de grond liggen en hij ontdeed me van mijn rokje en natte luier. Schoonmaken, billen omhoog en ik was weer klaar. Hij grabbelde in mijn tas en pakte het rozige jurkje van vroeger. Hield het omhoog en commandeerde “truitje uit”. Ik verwisselde het truitje voor het jurkje. Ga eens in het licht staan, ik verplaatste mij in het licht, de stof zat strak om mijn bovenlichaam maar het paste, min of meer. Misschien zonder BH, zei hij. Dat was een idee, ik foefelde mijn BH onder het jurkje vandaan, dat was inderdaad beter. Kom afwassen, commandeerde hij en terwijl ik naar de keuken liep tikte hij op mijn kont. De doffe tik voelde zalig en het krakende geluid terwijl ik liep was nog veel fijner. Ik schudde met mijn kont en kreeg als beloning nog een tikje. Doorlopen, zei hij, maar dat was lastig want hij deed zijn armen om mij heen en zoende me in mijn nek. Die staartjes mogen blijven en dit jurkje ook. De staartjes !!! Ik had boodschappen lopen doen met kinderachtige staartjes in mijn haar. Ach wat gaf het ook, ik zou vermoedelijk nog wel vaker kleding aan hebben waarvan mensen zouden denken dat het misschien wel kinderlijk was voor mijn leeftijd.
We kropen achter zijn laptop en zochten naar kleding in mijn maat die we leuk zouden vinden. Lastig, om dat zo uit te zoeken maar we hadden wel het één en ander gevonden. Zullen we morgen de stad ingaan en eens rondkijken bij kinderkleding in een grote maat, mogelijk zou er wel iets kunnen passen. Ben je vrij morgen dan? Ja, ik heb vandaag besloten dat ik de rest van de week vrij ga nemen. Ik kroop tegen hem aan, heerlijk vooruitzicht. Kom, we gaan buiten achter het huis zitten, er staan stoeltjes, dan pak ik wat te drinken. Ik moest lachen toen ik hem aan zag komen. Hij een pilsje en ik kreeg limonade in een tuitbeker. Ik proefde, zoet, heel zoet, aanmaaklimonade zei hij, prima voor kleine meisjes. Lekker, loog ik vrolijk, dat pilsje zag er beter uit maar ik besloot in mijn rol te blijven. Na een uurtje en wat tuitbekers later begin ik het fris te krijgen. Trek iets warmers aan was zijn reactie, je had toch een tuinbroek en een shirt of trui? Goed plan, ik stond op en voelde hoe de inhoud van de tuitbekers een weg zocht richting mijn luier. Snel wisselde ik het jurkje voor mijn tuinbroek. Dat ziet er goed gevuld uit, zei hij toen ik weer tevoorschijn kwam. Ik denk dat je luier altijd wel iets zal aftekenen maar misschien nu nog iets meer. Ja, wie vult dan ook steeds die tuitbekers bij, protesteerde ik.
De avond vorderde, ineens schoot er iets door mijn hoofd dat we iets nog niet hadden besproken. Stefan, hoe moet dat als ik nummer 2 moet doen? Plassen ben ik wel gewend, dat gebeurt ’s nachts soms vanzelf en het min of meer bewust laten lopen is daar alleen maar een variatie op, maar nog een stap verder gaan? Daar had hij ook nog niet over nagedacht, mijn nichtje heeft soms ook van dat soort ongelukjes dus helemaal onervaren ben ik daar ook niet in, maar ik snap het heel goed als je dat niet wilt. Voor mij hoef je dat ook niet te doen, hoor. Zou je het leuk vinden, was mijn reactie. Weet ik nog niet, zei hij, ik denk het wel maar nogmaals die stap is aan jou. Moet je nu soms? Nee, lachte ik, ik ben vanmorgen thuis nog geweest maar ooit gaat dat natuurlijk wel gebeuren. Dus een poepluier verschonen is niet direct een no-go voor jou, alleen weet ik zelf nog niet of dat een no-go voor mij is. Hij sloeg zijn arm om mij heen, veel om over na te denken, kom ik ga je verschonen en dan is het bedtijd.
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Mooi hoofdstukje weer, doe zo voort
Hoofdstuk 6
Die nacht kon ik de slaap slecht vatten, ik moest terugdenken aan mijn jeugd en de tijd dat mijn nachtelijke natte ongelukjes waren begonnen. Mijn ouders lagen in scheiding en echt gezellig was het thuis niet. Destijds was ik een jaar of 7 en hoewel mijn vader altijd heel rustig en lief reageerde was het geen bevorderlijke situatie voor de sfeer in huis. Mijn moeder kon er niet mee omgaan maar dat was niet de reden waarom ze is vertrokken van de één op de andere dag. Tenminste zo kwam het wel op mij over en ik voelde mij destijds wel een beetje schuldig maar mijn vader had het al lang zien aankomen. In ieder geval woonde ik bij mij vader en van mijn moeder hoorde ik niet al te veel meer. Ze zat ergens in het buitenland en had een andere relatie. Na een jaartje had mijn vader ook een nieuwe vriendin, juist, degene die in België woonde. Ik kon goed met haar overweg als ze kwam, ze had zelf 2 kinderen die jonger dan mij waren. Céline, die toen 3 of 4 was en Koen die denk ik toen 5 was. Thuis was het veilig, ik droeg ’s nachts pull-ups en overdag gewoon ondergoed.
Mijn vader vond het prima, zolang ik me er maar goed bij voelde. De huisarts had gezegd dat zodra ik de stress van de scheiding had verwerkt dat ik er wel overheen zou groeien en dat hij zich geen zorgen hoefde te maken en vooral geen druk moest leggen. Toen kwam de dag dat we in België zouden gaan logeren, ik vond dat best eng en had er slecht van geslapen. Mijn koffer en al mijn spullen lagen klaar maar zelf had ik niets op orde. Ik liep als een malle door het huis om te bedenken wat ik allemaal mee moest nemen dus toen we eindelijk vertrokken zijn mijn nachtspullen blijven staan. Ik besefte dat pas toen het tijd was om te gaan slapen en ik fluisterde mijn vader in het oor dat ik een probleempje had. Ik zou me doodschamen als ik daar in een nat bed wakker was geworden. Mijn vader overlegde het met mijn toekomstige stiefmoeder en die nam mij rustig mee naar boven. Ik was al in tranen maar zij kalmeerde mij en zei dat ze wel een oplossing had. Ook Koen bleek nog over pull-ups te beschikken en ze had ook nog luiers van Céline. Aangezien Koen bij een vriendje sliep bleken zijn pull-ups voor de zekerheid met hem mee te zijn dus werden het luiers. Ze had ooit het verkeerde pak gekocht met een grotere maat en die bleken mij wel te passen. Dat was een vreemd gevoel, het gevoel van pull-ups kende ik zo onderhand wel maar de luier die mij het gevoel gaf dat ik opgesloten zat was een nieuwe ervaring. Ze hadden een leuk printje, grappige figuurtjes en kleurtjes, dat vond ik wel erg leuk.
Ik heb die nacht heerlijk geslapen en werd pas laat in de ochtend wakker, natuurlijk nat, maar dat was nu geen probleem. Het was kennelijk mijn vader ook opgevallen dat ik die ochtend veel frisser en vrolijker was dan dat ik anders was. Goed geslapen, informeerde hij. Ja, heerlijk, veel beter dan thuis, ander bed misschien, of ander ondergoed, dacht ik hardop. Hoezo ander ondergoed, vroeg mijn vader. Nou zei ik, die luiers zitten veel lekkerder dan die pull-ups, ze sluiten beter aan en ik heb totaal niet het gevoel dat ze kunnen lekken. De vriendin van mijn vader reageerde dat ik ze dan maar gewoon moest blijven dragen. Dat pak staat hier toch maar niets te doen. Céline is zo goed als zindelijk en draagt alleen nog maar luiers als ze ziek is of als we op reis gaan en lang in de auto zitten. Koen heeft nog maar zelden ongelukjes en zal zeker niet gezien willen worden in een luier met meisjesprint. Ze moest lachen, leuk, ik was blij dat de kinderen zo goed als uit de luiers waren, maar aan de andere kant miste ik het wel een beetje. Nu heb ik een lieve dochter erbij die ik weer een beetje kan vertroetelen en kan verzorgen. Het was een heerlijke logeerweek en ik denk dat mijn vader destijds ook besloten heeft dat samenwonen de beste optie was.
Ik heb daarna een leuke jeugd gehad, met zowel Céline als Koen heb ik nu een goede band en die hebben ook nooit vreemd gedaan over die fase met mijn luiers. Ik herinner me zelfs nog goed dat Céline ’s morgens op mijn bed kroop en haar veel oudere stief zusje een schone luier omdeed. We moeten er zelfs nu nog wel eens om lachen. Nadat we weer terug in Nederland zijn gaan wonen zijn de luiers ook nooit meer teruggekomen. Ik was er inderdaad overheen gegroeid en ik dacht het achter me gelaten te hebben. Totdat de stress van mijn examenperiode, een vaste baan en het alleen wonen het probleem weer terug lieten komen. Nu was het duidelijk voor me dat het iets was dat bij mij hoorde, het herinnerde mij aan een uiteindelijk heel gelukkige periode uit mijn jeugd en gaf me warme gevoelens, of was dat iets anders….. Nu dat kwam morgen wel weer en ik stak mijn duim in mijn mond, rolde me op in een foetushouding en liet me wegzakken in een gelukzalige diepe slaap.
Die nacht kon ik de slaap slecht vatten, ik moest terugdenken aan mijn jeugd en de tijd dat mijn nachtelijke natte ongelukjes waren begonnen. Mijn ouders lagen in scheiding en echt gezellig was het thuis niet. Destijds was ik een jaar of 7 en hoewel mijn vader altijd heel rustig en lief reageerde was het geen bevorderlijke situatie voor de sfeer in huis. Mijn moeder kon er niet mee omgaan maar dat was niet de reden waarom ze is vertrokken van de één op de andere dag. Tenminste zo kwam het wel op mij over en ik voelde mij destijds wel een beetje schuldig maar mijn vader had het al lang zien aankomen. In ieder geval woonde ik bij mij vader en van mijn moeder hoorde ik niet al te veel meer. Ze zat ergens in het buitenland en had een andere relatie. Na een jaartje had mijn vader ook een nieuwe vriendin, juist, degene die in België woonde. Ik kon goed met haar overweg als ze kwam, ze had zelf 2 kinderen die jonger dan mij waren. Céline, die toen 3 of 4 was en Koen die denk ik toen 5 was. Thuis was het veilig, ik droeg ’s nachts pull-ups en overdag gewoon ondergoed.
Mijn vader vond het prima, zolang ik me er maar goed bij voelde. De huisarts had gezegd dat zodra ik de stress van de scheiding had verwerkt dat ik er wel overheen zou groeien en dat hij zich geen zorgen hoefde te maken en vooral geen druk moest leggen. Toen kwam de dag dat we in België zouden gaan logeren, ik vond dat best eng en had er slecht van geslapen. Mijn koffer en al mijn spullen lagen klaar maar zelf had ik niets op orde. Ik liep als een malle door het huis om te bedenken wat ik allemaal mee moest nemen dus toen we eindelijk vertrokken zijn mijn nachtspullen blijven staan. Ik besefte dat pas toen het tijd was om te gaan slapen en ik fluisterde mijn vader in het oor dat ik een probleempje had. Ik zou me doodschamen als ik daar in een nat bed wakker was geworden. Mijn vader overlegde het met mijn toekomstige stiefmoeder en die nam mij rustig mee naar boven. Ik was al in tranen maar zij kalmeerde mij en zei dat ze wel een oplossing had. Ook Koen bleek nog over pull-ups te beschikken en ze had ook nog luiers van Céline. Aangezien Koen bij een vriendje sliep bleken zijn pull-ups voor de zekerheid met hem mee te zijn dus werden het luiers. Ze had ooit het verkeerde pak gekocht met een grotere maat en die bleken mij wel te passen. Dat was een vreemd gevoel, het gevoel van pull-ups kende ik zo onderhand wel maar de luier die mij het gevoel gaf dat ik opgesloten zat was een nieuwe ervaring. Ze hadden een leuk printje, grappige figuurtjes en kleurtjes, dat vond ik wel erg leuk.
Ik heb die nacht heerlijk geslapen en werd pas laat in de ochtend wakker, natuurlijk nat, maar dat was nu geen probleem. Het was kennelijk mijn vader ook opgevallen dat ik die ochtend veel frisser en vrolijker was dan dat ik anders was. Goed geslapen, informeerde hij. Ja, heerlijk, veel beter dan thuis, ander bed misschien, of ander ondergoed, dacht ik hardop. Hoezo ander ondergoed, vroeg mijn vader. Nou zei ik, die luiers zitten veel lekkerder dan die pull-ups, ze sluiten beter aan en ik heb totaal niet het gevoel dat ze kunnen lekken. De vriendin van mijn vader reageerde dat ik ze dan maar gewoon moest blijven dragen. Dat pak staat hier toch maar niets te doen. Céline is zo goed als zindelijk en draagt alleen nog maar luiers als ze ziek is of als we op reis gaan en lang in de auto zitten. Koen heeft nog maar zelden ongelukjes en zal zeker niet gezien willen worden in een luier met meisjesprint. Ze moest lachen, leuk, ik was blij dat de kinderen zo goed als uit de luiers waren, maar aan de andere kant miste ik het wel een beetje. Nu heb ik een lieve dochter erbij die ik weer een beetje kan vertroetelen en kan verzorgen. Het was een heerlijke logeerweek en ik denk dat mijn vader destijds ook besloten heeft dat samenwonen de beste optie was.
Ik heb daarna een leuke jeugd gehad, met zowel Céline als Koen heb ik nu een goede band en die hebben ook nooit vreemd gedaan over die fase met mijn luiers. Ik herinner me zelfs nog goed dat Céline ’s morgens op mijn bed kroop en haar veel oudere stief zusje een schone luier omdeed. We moeten er zelfs nu nog wel eens om lachen. Nadat we weer terug in Nederland zijn gaan wonen zijn de luiers ook nooit meer teruggekomen. Ik was er inderdaad overheen gegroeid en ik dacht het achter me gelaten te hebben. Totdat de stress van mijn examenperiode, een vaste baan en het alleen wonen het probleem weer terug lieten komen. Nu was het duidelijk voor me dat het iets was dat bij mij hoorde, het herinnerde mij aan een uiteindelijk heel gelukkige periode uit mijn jeugd en gaf me warme gevoelens, of was dat iets anders….. Nu dat kwam morgen wel weer en ik stak mijn duim in mijn mond, rolde me op in een foetushouding en liet me wegzakken in een gelukzalige diepe slaap.
Laatst bewerkt:
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Mooi hoofdstuk, een stukje uit het verleden
Pink skirt sissy
Nieuw lid
Wat en leu verhaal
Hoofdstuk 7
Het zonnetje scheen op mijn ogen, ik opende ze moeizaam en realiseerde me weer waar ik was. Ik keek om me heen en zag Stefan in de deuropening staan, hij stond weer eens te genieten van het uitzicht. Goedemorgen, prinsesje, goed geslapen. Dat prinsesje was nu duidelijk mijn koosnaampje geworden, daar kon ik wel mee leven. Sta je al lang te kijken, hoe laat is het? Nee hoor, ik ben ook nog niet zo lang wakker, het is rond half negen maar ik ben niet zo’n langslaper zoals jij. Ik normaal gesproken ook niet, maar ik kom zalig tot rust bij jou. Wil je eruit komen, of wil mijn duimelotje nog even blijven luieren in bed. Ik schrok en voelde me kleuren in mijn gezicht, dat had hij dus gezien. Oh, ja, nog iets wat ik normaal gesproken niet doe. Ik vind het wel schattig, gewoon blijven doen en als we straks weggaan zullen we eens kijken voor een nieuw fopspeentje voor wat oudere kinderen. Kom, we gaan ontbijten. Ik volgde hem en stak mijn duim weer in mijn mond.
Na het ontbijt en een frisse douche, kreeg ik weer een luier om en trok mijn jurkje aan. Dit keer besloot ik een paardenstaart in mijn haar te maken. We gingen met de auto naar de stad en slenterden even later door het winkelcentrum. Niemand trok zich kennelijk iets aan van mijn ietwat jeugdige outfit dus dat gaf wat zelfvertrouwen. Stefan gedroeg zich heel lief en behulpzaam, ik denk dat veel mensen dachten dat hij mijn oudere broer was die met zijn jongere zusje ging shoppen.
Op de kinderafdeling van een grootwarenhuis probeerde ik kleding uit en zowaar bleek de grootste kindermaat en soms nog een maatje kleiner mij nog te passen. Helaas is de jeugd van tegenwoordig best wel volwassen voor hun leeftijd dus het was niet gemakkelijk om iets te vinden wat zijn (en mijn) goedkeuring kon wegdragen. Gemakkelijker waren zaken zoals haarspeldjes en dergelijke. Ik kreeg een leuk lint dat bij mijn jurkje paste en ik draaide het gelijk om mijn paardenstaart. Op de babyafdeling een leuk speentje met een lieveheersbeestje erop dat kennelijk werd aangeboden voor grotere peuters en na enig zoekwerk ook een clip om het aan mijn kleding te bevestigen zodat het niet op de grond zou vallen. We hadden de grootste lol en het viel me op hoe gemakkelijk ik me in mijn rol van klein meisje schikte.
We slenterden verder door de winkelstraten en vonden een klein winkeltje waar ze goedkope kleding verkochten met een oosters tintje. Allerlei jurken met goudkleurige applicaties, gevoelsmatig niet van de hoogste kwaliteit, kon ik niet voor die prijzen, die kennelijk bedoeld waren voor feesten en trouwerijen. Mijn prinsesje wil vast wel een prinsessenjurkje, grapte hij terwijl we door de rekken met kleding keken. Tsja, als ze het hier niet hebben dan hebben ze het nergens. De hele lange jurken lieten we voor wat ze waren maar we vonden een hele mooie op knielengte die aan onze gedachten voldeed. De verkoopster keek weliswaar afkeurend en probeerde ons continu richting de rekken te leiden waar de jurken hingen die kennelijk meer voor mijn leeftijd en voor chique feesten bestemd waren. Op een gegeven moment moest ik daar zo om lachen dat ik het niet meer kon ophouden. Even dacht ik wat nu, maar liet het daarna lopen in mijn luier, daar diende dat ding tenslotte voor. Ik fluisterde het Stefan in zijn oor, die pakte vervolgens een jurk uit het rek waar de verkoopster spontaan blij van ging kijken en hij duwde mij richting de pashokjes. Aandoen en mij zo om hulp vragen. Ik deed de jurk aan, stak mijn hoofd buiten het gordijn en vroeg Stefan om hulp. De verkoopster reageerde niet en dacht waarschijnlijk dat Stefan met een ritssluiting ging helpen. Deze pakte echter snel een schone luier uit zijn rugtas en verwisselde in no-time in het staan mijn luier. De natte ging in zijn rugzak en ik kwam naar buiten om de jurk te bekijken in de spiegel. Lelijk dacht ik, maar daar was deze hele show niet om begonnen. We rekenden het kortere jurkje af zonder al teveel aandacht te besteden op de afkeurende blikken van de verkoopster en vertrokken met een big smile op ons gezicht de winkel. Dat was spannend en gênant tegelijk, dat ik dat had gedurfd! Stefan, tikte met zijn vlakke hand op mijn kont, kom op pieskous, we gaan wat drinken. Ja, dan kan ik nog meer luiers vol maken was mijn reactie, hoeveel heb je er bij je? Maak je daar maar geen zorgen over!
Onderweg kwamen we een speelgoedwinkel tegen. Zullen we hier eens binnen kijken voor iets leuks? Dat was heel wat minder lastig, niemand kijkt er gek van op als je naar barbies kijkt en naar poppen. Ze gaan ervanuit dat je iets voor een klein kind aan het zoeken bent maar ze moesten eens weten dat ik dat kleine kind was! Wat zou je leuk vinden, zei Stefan. Ja, hoe klein wil je dat ik me ga voordoen was mijn reactie. Babyspeelgoed, peuterspeelgoed of voor wat oudere kinderen. Maakt niet uit, zei hij, alles wat je zou willen. Ik was vroeger als kind nooit een typisch meisje geweest. Ik vond voetballen vroeger interessanter dan met poppen spelen, dus besloot ik dat ik nu juist dat wou proberen. We kochten een leuke pop, met kleertjes erbij. Stefan zag een leuke konijnen knuffel en nog een grappige pop die “mama” kon zeggen. Vanaf nu was ik dus een poppenmeisje.
Het zonnetje scheen op mijn ogen, ik opende ze moeizaam en realiseerde me weer waar ik was. Ik keek om me heen en zag Stefan in de deuropening staan, hij stond weer eens te genieten van het uitzicht. Goedemorgen, prinsesje, goed geslapen. Dat prinsesje was nu duidelijk mijn koosnaampje geworden, daar kon ik wel mee leven. Sta je al lang te kijken, hoe laat is het? Nee hoor, ik ben ook nog niet zo lang wakker, het is rond half negen maar ik ben niet zo’n langslaper zoals jij. Ik normaal gesproken ook niet, maar ik kom zalig tot rust bij jou. Wil je eruit komen, of wil mijn duimelotje nog even blijven luieren in bed. Ik schrok en voelde me kleuren in mijn gezicht, dat had hij dus gezien. Oh, ja, nog iets wat ik normaal gesproken niet doe. Ik vind het wel schattig, gewoon blijven doen en als we straks weggaan zullen we eens kijken voor een nieuw fopspeentje voor wat oudere kinderen. Kom, we gaan ontbijten. Ik volgde hem en stak mijn duim weer in mijn mond.
Na het ontbijt en een frisse douche, kreeg ik weer een luier om en trok mijn jurkje aan. Dit keer besloot ik een paardenstaart in mijn haar te maken. We gingen met de auto naar de stad en slenterden even later door het winkelcentrum. Niemand trok zich kennelijk iets aan van mijn ietwat jeugdige outfit dus dat gaf wat zelfvertrouwen. Stefan gedroeg zich heel lief en behulpzaam, ik denk dat veel mensen dachten dat hij mijn oudere broer was die met zijn jongere zusje ging shoppen.
Op de kinderafdeling van een grootwarenhuis probeerde ik kleding uit en zowaar bleek de grootste kindermaat en soms nog een maatje kleiner mij nog te passen. Helaas is de jeugd van tegenwoordig best wel volwassen voor hun leeftijd dus het was niet gemakkelijk om iets te vinden wat zijn (en mijn) goedkeuring kon wegdragen. Gemakkelijker waren zaken zoals haarspeldjes en dergelijke. Ik kreeg een leuk lint dat bij mijn jurkje paste en ik draaide het gelijk om mijn paardenstaart. Op de babyafdeling een leuk speentje met een lieveheersbeestje erop dat kennelijk werd aangeboden voor grotere peuters en na enig zoekwerk ook een clip om het aan mijn kleding te bevestigen zodat het niet op de grond zou vallen. We hadden de grootste lol en het viel me op hoe gemakkelijk ik me in mijn rol van klein meisje schikte.
We slenterden verder door de winkelstraten en vonden een klein winkeltje waar ze goedkope kleding verkochten met een oosters tintje. Allerlei jurken met goudkleurige applicaties, gevoelsmatig niet van de hoogste kwaliteit, kon ik niet voor die prijzen, die kennelijk bedoeld waren voor feesten en trouwerijen. Mijn prinsesje wil vast wel een prinsessenjurkje, grapte hij terwijl we door de rekken met kleding keken. Tsja, als ze het hier niet hebben dan hebben ze het nergens. De hele lange jurken lieten we voor wat ze waren maar we vonden een hele mooie op knielengte die aan onze gedachten voldeed. De verkoopster keek weliswaar afkeurend en probeerde ons continu richting de rekken te leiden waar de jurken hingen die kennelijk meer voor mijn leeftijd en voor chique feesten bestemd waren. Op een gegeven moment moest ik daar zo om lachen dat ik het niet meer kon ophouden. Even dacht ik wat nu, maar liet het daarna lopen in mijn luier, daar diende dat ding tenslotte voor. Ik fluisterde het Stefan in zijn oor, die pakte vervolgens een jurk uit het rek waar de verkoopster spontaan blij van ging kijken en hij duwde mij richting de pashokjes. Aandoen en mij zo om hulp vragen. Ik deed de jurk aan, stak mijn hoofd buiten het gordijn en vroeg Stefan om hulp. De verkoopster reageerde niet en dacht waarschijnlijk dat Stefan met een ritssluiting ging helpen. Deze pakte echter snel een schone luier uit zijn rugtas en verwisselde in no-time in het staan mijn luier. De natte ging in zijn rugzak en ik kwam naar buiten om de jurk te bekijken in de spiegel. Lelijk dacht ik, maar daar was deze hele show niet om begonnen. We rekenden het kortere jurkje af zonder al teveel aandacht te besteden op de afkeurende blikken van de verkoopster en vertrokken met een big smile op ons gezicht de winkel. Dat was spannend en gênant tegelijk, dat ik dat had gedurfd! Stefan, tikte met zijn vlakke hand op mijn kont, kom op pieskous, we gaan wat drinken. Ja, dan kan ik nog meer luiers vol maken was mijn reactie, hoeveel heb je er bij je? Maak je daar maar geen zorgen over!
Onderweg kwamen we een speelgoedwinkel tegen. Zullen we hier eens binnen kijken voor iets leuks? Dat was heel wat minder lastig, niemand kijkt er gek van op als je naar barbies kijkt en naar poppen. Ze gaan ervanuit dat je iets voor een klein kind aan het zoeken bent maar ze moesten eens weten dat ik dat kleine kind was! Wat zou je leuk vinden, zei Stefan. Ja, hoe klein wil je dat ik me ga voordoen was mijn reactie. Babyspeelgoed, peuterspeelgoed of voor wat oudere kinderen. Maakt niet uit, zei hij, alles wat je zou willen. Ik was vroeger als kind nooit een typisch meisje geweest. Ik vond voetballen vroeger interessanter dan met poppen spelen, dus besloot ik dat ik nu juist dat wou proberen. We kochten een leuke pop, met kleertjes erbij. Stefan zag een leuke konijnen knuffel en nog een grappige pop die “mama” kon zeggen. Vanaf nu was ik dus een poppenmeisje.
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Mooi hoofdstuk en, inderdaad die verkopers moesten eens weten......
luierdikkie
ik ben eigenlijk nog heel klein
Hoofdstuk 8
We besloten de dag bij het bekende restaurant met de letter M, geheel in stijl bestelde ik een Happy Meal, dat leek me nu wel leuk om te doen. Stefan kwam terug met de bladen en ik zag dat hij een extra portie frietjes had meegenomen. Ik vermoed dat je na een dag lopen waarschijnlijk niet genoeg hebt aan een kinderportie en daar bleek hij gelijk aan te hebben. Ik had best honger en we besloten met een ijsje. Nog toiletbezoek, informeerde hij, maar ik moest nog niet en sowieso zag ik er de noodzaak niet van in. We gingen toch naar huis en ik had een luier om, dus wat kon mij gebeuren. Na een tijdje rijden op de snelweg kreeg ik al snel het gevoel dat ik beter wel naar het toilet had kunnen gaan. Mijn darmen hadden besloten dat er iets uit moest, maar ik probeerde het te onderdrukken. Wat is er, vroeg hij, zich bewust van mijn gedraai en geschuif op mijn stoel. Ik moet nodig, zei ik. Je hebt toch een luier om, vanmiddag zat je er ook niet mee. Ik moet een grote boodschap, dat is mijn probleem. Over een paar kilometer is er een wegrestaurant, ik kan eraf gaan, anders zul je het of op moeten houden of de gevolgen moeten accepteren. Had je hier al over nagedacht? We hebben het gisteren nog besproken. Nagedacht wel, maar een besluit nog niet. Rij maar door, ik haal het wel tot thuis. Ok, zei hij, zoals je wilt. Helaas nam het noodlot voor mij de beslissing, kort na de afrit sprongen de matrixborden boven de snelweg op 70 en daarna op 50, we reden de file in. Hopelijk ging het niet lang duren.
Ik pakte uit de tas mijn nieuwe konijntje en probeerde mijn gedachten te verzetten, het leek te werken. Langzaam kwamen we weer op gang en net toen ik dacht dat ik het ging redden begonnen mijn darmen te borrelen en te verkrampen, waarschijnlijk hielp het koude ijs ook niet mee, maar ik bleef me verzetten. Het was echter geen eerlijk gevecht en langzaam begon er iets zijn weg te banen richting mijn luier. Shit zei ik, redelijk overbodig want een bruine geur begon de lucht in de auto te vullen. Dat kun je wel zeggen, zei hij droog en draaide een raampje open. Verzet je nu maar niet, je kunt het toch niet meer verhinderen. Beter nu dan in een druk winkelcentrum waar andere mensen in de buurt zijn. Het zat er toch wel een keer aan te komen dus nu is je kans om het gevoel te beoordelen. Ik tilde mijn kont iets omhoog om wat ruimte maken en dat zorgde ervoor dat alles iets gemakkelijker kon ontsnappen en mijn darmen meegaven. Ik perste nog wat mee en voor ik het wist zat er een stevige bult in mijn luier. Wat nu, zo blijven zitten met mijn kont in de lucht? Het alternatief was te gaan zitten in de bruine massa. Dit ging ik niet volhouden tot aan huis dus liet ik mij langzaam zakken. Ik voelde de plakkende inhoud van mijn luier zich langzaam verspreiden en ik had een sensatie die uiteenliep van smerig tot best aangenaam. Vooral van dat laatste schrok ik, dat had ik nooit verwacht van mijzelf. Stefan zei niets en concentreerde zich op het verkeer tot hij de auto parkeerde.
Lukt het, vroeg hij voorzichtig. Ik knikte en zei dat het wel mee viel en dat het niet zo erg was als ik dacht. Ik stapte uit en opnieuw verschoof de massa in mijn luier, pakte de tassen en liep voorzichtig richting de deur. Hij moest lachen en ik keek hem een beetje boos aan. Hij tikte weer met zijn vlakke hand op mijn kont en de plakkerige vulling verschoof weer wat. Ik kreeg een spontane rilling en zette de tassen op de grond, sloeg mijn armen om hem heen en zoende hem. Hij wreef met zijn hand over mijn kont en zette daarbij een beetje druk. Dus zo onaangenaam is het dus toch niet, constateerde hij. Hmmm, ik ben nu best opgewonden door deze fijne dag maar ik weet niet of ik dit vaker wil. Pas maar op, straks zit die zooi overal, het kruipt al omhoog richting mijn rug. In plaats van los te laten zette hij nog wat meer kracht en daarna deed hij de deur open. Hup naar binnen, ik denk dat er iemand een schone luier nodig heeft. Hoe kom je daar nu bij? Ik denk heel veel billendoekjes en daarna een frisse douche. Die luier volgt daarna pas.
Na een grondige schoonmaak- en douchebeurt kropen we op de bank om de dag nog eens te bespreken. Ik had mijn nieuwe fopspeen aan het koord gemaakt en met de clip verbonden aan de bandjes van mijn tuinbroek. Mijn konijntje had ik stevig in mijn armen geklemd. Hij keek me verliefd aan en ik kroop nog wat steviger tegen hem aan. Dat was een heerlijke dag, zei ik, ik vind deze nieuwe levensstijl heerlijk. Fijn dat je het zo leuk vindt, al mijn dromen en fantasieën lijken uit te komen. Ik had nooit gedacht dat ik iemand zou treffen die in dit spel wil meegaan. Ik deed mijn speentje in mijn mond en lag heerlijk te soezen in zijn armen. Bedjestijd, bepaalde hij, ik kruip straks nog even achter mijn laptop om eens op internet te neuzen naar leuke spullen maar ga jij maar uitrusten van alle belevenissen.
We besloten de dag bij het bekende restaurant met de letter M, geheel in stijl bestelde ik een Happy Meal, dat leek me nu wel leuk om te doen. Stefan kwam terug met de bladen en ik zag dat hij een extra portie frietjes had meegenomen. Ik vermoed dat je na een dag lopen waarschijnlijk niet genoeg hebt aan een kinderportie en daar bleek hij gelijk aan te hebben. Ik had best honger en we besloten met een ijsje. Nog toiletbezoek, informeerde hij, maar ik moest nog niet en sowieso zag ik er de noodzaak niet van in. We gingen toch naar huis en ik had een luier om, dus wat kon mij gebeuren. Na een tijdje rijden op de snelweg kreeg ik al snel het gevoel dat ik beter wel naar het toilet had kunnen gaan. Mijn darmen hadden besloten dat er iets uit moest, maar ik probeerde het te onderdrukken. Wat is er, vroeg hij, zich bewust van mijn gedraai en geschuif op mijn stoel. Ik moet nodig, zei ik. Je hebt toch een luier om, vanmiddag zat je er ook niet mee. Ik moet een grote boodschap, dat is mijn probleem. Over een paar kilometer is er een wegrestaurant, ik kan eraf gaan, anders zul je het of op moeten houden of de gevolgen moeten accepteren. Had je hier al over nagedacht? We hebben het gisteren nog besproken. Nagedacht wel, maar een besluit nog niet. Rij maar door, ik haal het wel tot thuis. Ok, zei hij, zoals je wilt. Helaas nam het noodlot voor mij de beslissing, kort na de afrit sprongen de matrixborden boven de snelweg op 70 en daarna op 50, we reden de file in. Hopelijk ging het niet lang duren.
Ik pakte uit de tas mijn nieuwe konijntje en probeerde mijn gedachten te verzetten, het leek te werken. Langzaam kwamen we weer op gang en net toen ik dacht dat ik het ging redden begonnen mijn darmen te borrelen en te verkrampen, waarschijnlijk hielp het koude ijs ook niet mee, maar ik bleef me verzetten. Het was echter geen eerlijk gevecht en langzaam begon er iets zijn weg te banen richting mijn luier. Shit zei ik, redelijk overbodig want een bruine geur begon de lucht in de auto te vullen. Dat kun je wel zeggen, zei hij droog en draaide een raampje open. Verzet je nu maar niet, je kunt het toch niet meer verhinderen. Beter nu dan in een druk winkelcentrum waar andere mensen in de buurt zijn. Het zat er toch wel een keer aan te komen dus nu is je kans om het gevoel te beoordelen. Ik tilde mijn kont iets omhoog om wat ruimte maken en dat zorgde ervoor dat alles iets gemakkelijker kon ontsnappen en mijn darmen meegaven. Ik perste nog wat mee en voor ik het wist zat er een stevige bult in mijn luier. Wat nu, zo blijven zitten met mijn kont in de lucht? Het alternatief was te gaan zitten in de bruine massa. Dit ging ik niet volhouden tot aan huis dus liet ik mij langzaam zakken. Ik voelde de plakkende inhoud van mijn luier zich langzaam verspreiden en ik had een sensatie die uiteenliep van smerig tot best aangenaam. Vooral van dat laatste schrok ik, dat had ik nooit verwacht van mijzelf. Stefan zei niets en concentreerde zich op het verkeer tot hij de auto parkeerde.
Lukt het, vroeg hij voorzichtig. Ik knikte en zei dat het wel mee viel en dat het niet zo erg was als ik dacht. Ik stapte uit en opnieuw verschoof de massa in mijn luier, pakte de tassen en liep voorzichtig richting de deur. Hij moest lachen en ik keek hem een beetje boos aan. Hij tikte weer met zijn vlakke hand op mijn kont en de plakkerige vulling verschoof weer wat. Ik kreeg een spontane rilling en zette de tassen op de grond, sloeg mijn armen om hem heen en zoende hem. Hij wreef met zijn hand over mijn kont en zette daarbij een beetje druk. Dus zo onaangenaam is het dus toch niet, constateerde hij. Hmmm, ik ben nu best opgewonden door deze fijne dag maar ik weet niet of ik dit vaker wil. Pas maar op, straks zit die zooi overal, het kruipt al omhoog richting mijn rug. In plaats van los te laten zette hij nog wat meer kracht en daarna deed hij de deur open. Hup naar binnen, ik denk dat er iemand een schone luier nodig heeft. Hoe kom je daar nu bij? Ik denk heel veel billendoekjes en daarna een frisse douche. Die luier volgt daarna pas.
Na een grondige schoonmaak- en douchebeurt kropen we op de bank om de dag nog eens te bespreken. Ik had mijn nieuwe fopspeen aan het koord gemaakt en met de clip verbonden aan de bandjes van mijn tuinbroek. Mijn konijntje had ik stevig in mijn armen geklemd. Hij keek me verliefd aan en ik kroop nog wat steviger tegen hem aan. Dat was een heerlijke dag, zei ik, ik vind deze nieuwe levensstijl heerlijk. Fijn dat je het zo leuk vindt, al mijn dromen en fantasieën lijken uit te komen. Ik had nooit gedacht dat ik iemand zou treffen die in dit spel wil meegaan. Ik deed mijn speentje in mijn mond en lag heerlijk te soezen in zijn armen. Bedjestijd, bepaalde hij, ik kruip straks nog even achter mijn laptop om eens op internet te neuzen naar leuke spullen maar ga jij maar uitrusten van alle belevenissen.
anoniem444
Toplid
Heel mooi verhaal, Het leest echt of dat ik het zelf heb beleefd ga zo door!
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Prachtig hoofdstuk, zie het zo voor me.
Hoofdstuk 9
De dag nadien begon zoals de vorige dag, het ochtendlicht maakte me wakker maar dit keer stond hij niet in de deuropening. Ik pakte mijn konijntje en ging naar beneden. Hij zat achter zijn laptop verdiept in iets dat op z’n werk leek. Sorry, zei hij, dit is even belangrijk. Ik heb een online-vergadering rond de middag en ik moet me echt voorbereiden. Geen probleem, heb je al iets gegeten? Hij schudde zijn hoofd en zat alweer in gedachten bij zijn werk. In de keuken smeerde ik wat boterhammen, maakte thee en zette een bord bij hem neer. Dank je, moet ik iets doen voor je, een schone luier misschien. Nee, ik red me wel, ik doe het zo zelf wel als ik me ga omkleden. Na het ontbijt ging ik terug naar boven en haalde het prinsessenjurkje uit de tas. Hier had ik me echt op verheugd dus dat zou mijn outfit worden vandaag. Ik verschoonde mezelf en deed de jurk aan. Lint in mijn haar met paardenstaart en deed wat speldjes in mijn haar, niet heel erg noodzakelijk maar ze stonden goed.
Wat zou ik eens gaan doen ter overbrugging van de tijd? Natuurlijk de poppen, ik kon met mijn nieuwe poppen gaan spelen. Ik zocht een hoekje in de kamer waar ik op de grond kon zitten spelen en haalde ze uit de verpakkingen. Het volgende uur was ik bezig met de poppen, kleertjes aan, kleertjes uit, ze met elkaar laten babbelen. Ik ging helemaal op in mijn spel maar na een uurtje had ik het wel gezien. Best wel lastig om je bezig te houden met kleuterzaken als je volwassen bent. Ik bracht hem koffie en maakte voor mezelf een grote kan met limonade die ik gebruikte om mijn tuitbeker te vullen. Daarna bracht ik de keuken aan kant en ging wat lezen in een reclamekrantje dat in de brievenbus stak. Hij was inmiddels aan zijn vergadering begonnen dus het schoot op. Bijna onopgemerkt plaste ik in mijn luier, ik schrok daar een beetje van. Ik had het zonder na te denken gewoon laten lopen, dat was een vreemd idee. Niet dat ik het erg vond, de warmte in mijn luier was een prettig gevoel en zo’n vaart zou het wel niet lopen.
Na de middag besloten we naar mijn huis te gaan. Ik moest de brievenbus toch eens checken, planten water geven en eens kijken wat er in de koelkast lag dat op moest. Hij was nieuwsgierig naar de inhoud van mijn dozen in de schuur om te zien wat er bruikbaar was om mee te nemen. Na een grondige inspectie kwamen er nog wat kinderspelletjes naar boven, wat leesboekjes en een plakboek van vroeger. Ook mijn kledingkast werd aan een nadere inspectie onderworpen maar behalve wat shirts lag er weinig in dat hij mee wou nemen. Zullen we hier blijven, met de restanten uit de koelkast kan ik best wat lekkers maken. Kunnen we doen, heb je nog luiers liggen, hij keek me aan, nieuwsgierig naar mijn antwoord. Eigenlijk niet, behalve het dikkere maandverband dat ik gebruikte heb ik niets liggen want het pak luiers dat ik had gekocht ligt nu bij jou. We moeten ook maar een pak hier neerleggen dan kunnen we ook eens bij jou slapen, maar voor nu beter naar mijn huis terugkeren. Dan kunnen we daar iets maken voor het eten met de spullen uit je koelkast. Heb je overigens nog iets besteld op internet, vroeg ik op de terugweg. Dat zal je wel zien, als het goed is komt het morgen allemaal binnen. Spannend, wat zou hij besteld hebben?
Bij hem wou ik de keuken induiken maar hij riep mij snel tot de orde. Luiercheck en niet in je nieuwe jurk achter het fornuis. Gedwee liet ik hem mijn luier controleren, ik kreeg spannende fantasieën over hoe hij dat in het openbaar zou doen, het vernederende gevoel beviel mij wel. Die gaat er nog wel mee door. Het jurkje ging uit en werd verwisseld voor een shirt en mijn tuinbroek, dat was inderdaad veiliger bij het koken. Na het eten schoven we wat meubels opzij zodat ik een speelhoekje kreeg waar ik mijn spullen kon neerzetten en rustig kon spelen terwijl hij zat te werken. Op de bank hebben we daarna tv gekeken. Hij liet mij zien waar zijn koptelefoon lag die hij daarop kon aansluiten. Dan kun je ook in stilte kindertelevisie kijken als je je niet langer met poppen en andere spelletjes kan bezighouden. Kindertelevisie…. Hij zei het heel bewust, ik had gezien dat hij ook een aantal abonnementen had om te streamen dus daar zouden we het nog eens over moeten hebben maar voorlopig zou ik wel braaf luisteren en het spel meespelen. Als hij toch verdiept zat in zijn werk, verloor hij toch alle aandacht van wat er om hem heen gebeurde dus in dat geval kon ik best even wat bingewatchen op zijn bank als de verveling toesloeg. Terwijl ik tegen hem aankroop voelde ik hoe mijn luier weer warm werd. Ik zei niets en kroop nog dichter tegen hem aan. Dit was goed vol te houden.
De dag nadien begon zoals de vorige dag, het ochtendlicht maakte me wakker maar dit keer stond hij niet in de deuropening. Ik pakte mijn konijntje en ging naar beneden. Hij zat achter zijn laptop verdiept in iets dat op z’n werk leek. Sorry, zei hij, dit is even belangrijk. Ik heb een online-vergadering rond de middag en ik moet me echt voorbereiden. Geen probleem, heb je al iets gegeten? Hij schudde zijn hoofd en zat alweer in gedachten bij zijn werk. In de keuken smeerde ik wat boterhammen, maakte thee en zette een bord bij hem neer. Dank je, moet ik iets doen voor je, een schone luier misschien. Nee, ik red me wel, ik doe het zo zelf wel als ik me ga omkleden. Na het ontbijt ging ik terug naar boven en haalde het prinsessenjurkje uit de tas. Hier had ik me echt op verheugd dus dat zou mijn outfit worden vandaag. Ik verschoonde mezelf en deed de jurk aan. Lint in mijn haar met paardenstaart en deed wat speldjes in mijn haar, niet heel erg noodzakelijk maar ze stonden goed.
Wat zou ik eens gaan doen ter overbrugging van de tijd? Natuurlijk de poppen, ik kon met mijn nieuwe poppen gaan spelen. Ik zocht een hoekje in de kamer waar ik op de grond kon zitten spelen en haalde ze uit de verpakkingen. Het volgende uur was ik bezig met de poppen, kleertjes aan, kleertjes uit, ze met elkaar laten babbelen. Ik ging helemaal op in mijn spel maar na een uurtje had ik het wel gezien. Best wel lastig om je bezig te houden met kleuterzaken als je volwassen bent. Ik bracht hem koffie en maakte voor mezelf een grote kan met limonade die ik gebruikte om mijn tuitbeker te vullen. Daarna bracht ik de keuken aan kant en ging wat lezen in een reclamekrantje dat in de brievenbus stak. Hij was inmiddels aan zijn vergadering begonnen dus het schoot op. Bijna onopgemerkt plaste ik in mijn luier, ik schrok daar een beetje van. Ik had het zonder na te denken gewoon laten lopen, dat was een vreemd idee. Niet dat ik het erg vond, de warmte in mijn luier was een prettig gevoel en zo’n vaart zou het wel niet lopen.
Na de middag besloten we naar mijn huis te gaan. Ik moest de brievenbus toch eens checken, planten water geven en eens kijken wat er in de koelkast lag dat op moest. Hij was nieuwsgierig naar de inhoud van mijn dozen in de schuur om te zien wat er bruikbaar was om mee te nemen. Na een grondige inspectie kwamen er nog wat kinderspelletjes naar boven, wat leesboekjes en een plakboek van vroeger. Ook mijn kledingkast werd aan een nadere inspectie onderworpen maar behalve wat shirts lag er weinig in dat hij mee wou nemen. Zullen we hier blijven, met de restanten uit de koelkast kan ik best wat lekkers maken. Kunnen we doen, heb je nog luiers liggen, hij keek me aan, nieuwsgierig naar mijn antwoord. Eigenlijk niet, behalve het dikkere maandverband dat ik gebruikte heb ik niets liggen want het pak luiers dat ik had gekocht ligt nu bij jou. We moeten ook maar een pak hier neerleggen dan kunnen we ook eens bij jou slapen, maar voor nu beter naar mijn huis terugkeren. Dan kunnen we daar iets maken voor het eten met de spullen uit je koelkast. Heb je overigens nog iets besteld op internet, vroeg ik op de terugweg. Dat zal je wel zien, als het goed is komt het morgen allemaal binnen. Spannend, wat zou hij besteld hebben?
Bij hem wou ik de keuken induiken maar hij riep mij snel tot de orde. Luiercheck en niet in je nieuwe jurk achter het fornuis. Gedwee liet ik hem mijn luier controleren, ik kreeg spannende fantasieën over hoe hij dat in het openbaar zou doen, het vernederende gevoel beviel mij wel. Die gaat er nog wel mee door. Het jurkje ging uit en werd verwisseld voor een shirt en mijn tuinbroek, dat was inderdaad veiliger bij het koken. Na het eten schoven we wat meubels opzij zodat ik een speelhoekje kreeg waar ik mijn spullen kon neerzetten en rustig kon spelen terwijl hij zat te werken. Op de bank hebben we daarna tv gekeken. Hij liet mij zien waar zijn koptelefoon lag die hij daarop kon aansluiten. Dan kun je ook in stilte kindertelevisie kijken als je je niet langer met poppen en andere spelletjes kan bezighouden. Kindertelevisie…. Hij zei het heel bewust, ik had gezien dat hij ook een aantal abonnementen had om te streamen dus daar zouden we het nog eens over moeten hebben maar voorlopig zou ik wel braaf luisteren en het spel meespelen. Als hij toch verdiept zat in zijn werk, verloor hij toch alle aandacht van wat er om hem heen gebeurde dus in dat geval kon ik best even wat bingewatchen op zijn bank als de verveling toesloeg. Terwijl ik tegen hem aankroop voelde ik hoe mijn luier weer warm werd. Ik zei niets en kroop nog dichter tegen hem aan. Dit was goed vol te houden.
Laatst bewerkt:
anoniem444
Toplid
Heel mooi vervolg ga zo door, kijk nu al uit naar het vervolg.
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Prachtig
