De ontmoeting

[patient]

Ik belde aan bij het huis waar we afgesproken hadden. Ik had Freek al een paar keer via Skype gesproken. Hij had net als ik een grote medische fetish, maar hij had er meer mee gedaan dan ik. Ik had nu met hem afgesproken voor een weekend. Het was nu vrijdagavond en dit weekend zou ik door hem verpleegd worden.
Hij deed open en onthaalde mij vriendelijk. Tijdens de koffie maakten we wat beter kennis. Ik had een kleine tas bij mij met wat schoon ondergoed en sokken, want ik zou dit weekend nauwelijks mijn eigen kleding nodig hebben.

‘Ben je klaar voor de rest van de avond?’, vroeg Freek. Ik knikte begerig. We liepen naar boven.
‘Ik gebruik twee kamers voor mijn pleziertjes’, zei Freek. ‘De ene kamer is de speelkamer en de andere kamer is de voorraadkamer en daar zal je worden verschoond. Je zult dit hele weekend een luier dragen, zoals afgesproken.’
We liepen een kleine slaapkamer binnen. De kamer stond vol met kasten langs de muren en in het midden stond een grote massagetafel.
‘Kleed ja maar uit en ga maar op de tafel liggen’. Terwijl ik mij uitkleedde en mijn kleding op een stoel neerlegde, gooide Freek een groot badlaken op de tafel. Ik klom op de tafel en ging op mijn rug liggen.
‘Heb je wel vaker langer in een luier gelopen?’
‘Nee, niet echt, een paar uur, maar als ik hem gebruikt had trok ik mezelf af en ging ik douchen en aankleden’.
‘Euhm, spannend dus voor jou, even jouw kont omhoog’.
Freek deed mij vakkundig een dikke groene nachtluier om. Voordat hij deze dichtdeed stopte hij twee inleggers tussen mijn benen. Een grote plastic broek deed hij over mijn voeten. ‘Nog een keer die kont omhoog’. Nadat de luier in de broek zat gaf hij met zijn vlakke hand een klapje op mijn kruis. ‘Die zit mooi ingepakt’.

Ik mocht rechtop zitten en kreeg een witte romper aan met mouwtjes, maar zonder pijpjes. Freek deed de drukknoopjes dicht en liet mij van de tafel klimmen. Hij zocht wat in een kast met veel kledingstukken in vele kleuren. Hij kwam met een rode 4care pyjama met voetstukken tevoorschijn. Hij hield deze open zodat ik met mijn voeten in kon. Hij hield het bovenstuk open zodat ik alleen mijn armen er recht in kon steken. Hij liep naar de achterkant en deed de rits tot boven dicht. Hij rommelde wat in een laatje en liep terug naar mijn achterkant. Ik voelde wat gerommel bij mijn nek en hoorde een klein slotje dichtklikken.
‘Zo, die luier moet gebruikt worden’. Hij stond achter mij en voelde aan mijn dikke kont, dikke kruis en de prop tussen mijn benen.
‘Heel mooi, heel mooi, voel eens even hoe lekker dik’ en hij gaf een pets tegen mijn luierkont.
‘Zo, nu ben je een echte luiervent; kom ik maak het even af.’ Hij liep naar een andere ladekast en trok een lade open. ‘Doe je mond maar even open’.
Ik stond met een open mond in een vreemde slaapkamer. Hij kwam op mij af en deed iets in mijn mond.
‘Verder open, ja goed’. Ik hoorde wat klikken en ik kon mijn mond niet meer dichtdoen. Hij maakte achter mijn hoof een riempje vast.
‘Je hebt nu een whitehead dental gag in jouw mond. We zullen vanavond niet veel meer praten, tenminste jij zal niet veel meer praten. Een nadeel voor jou is dat hier ook veel van gaat kwijlen, dus ik zal een grote slab omdoen. Het is een speciale met een rubberen achterkant. Zo kan hij niet doorlekken bij overmatig speeksel’.
Ook die pakte hij een lade en deed mij die om. ‘Verder wil ik niet dat jij rare dingen gaat doen, dus die handen van jou zullen wij eens in deze mooie witte wanten stoppen.’
De wanten kende ik van internet. Het waren dikke medische wanten van Posey. Je hand staat open en kun niet dicht doen door de dikke zachte vulling aan de binnenkant van jouw hand. Je kan niets meer met je handen pakken en doen.
‘En als laatste mijn nieuwste aankoop.’ Freek deed iets op mijn hoofd en maakte onder mijn kin een riempje vast. Hij pakte met beide handen mijn hoofd stevig vast en grinnikte vlak bij mijn gezicht: ‘Zo, nu is het patientje klaar voor zijn weekend, kom ik laat je even zien hoe je eruit ziet en waar je dit weekend woont’.

Hij nam mij bij een pols en ik liep als een klein kind achter Freek aan naar een andere slaapkamer. De kamer wat wit geschilderd met wit linoleum op de vloer. In de kamer stond een ziekenhuisbed met papegaai en railing en er naast stond een ziekenhuiskastje, waar ook een blad in zit voor het eten. Ik vond het er geil uitzien.
Freek draaide mij om. De muur die aan het voeteneinde van het bed lag was één grote spiegel. Daar stond ik in mijn rode pyjama, met een dik en laag kruis. Met een open mond. De bovenkant van mijn pyjama was bedekt door een grote witte slab. Ik ging dicht bij de spiegel staan en stak mijn tong uit. Toen ik nog dichterbij wilde stootte ik met iets tegen de spiegel. Ik had een helmpje op mijn hoofd. Ik dacht eerst een soort ouderwetse wielrennershelm, maar ik zag nu dat het uitstekende stukken had. Het was een epilepsiehelm. Op dat moment voelde ik voor het eerst speeksel over mijn lippen glijden naar beneden langs mijn kin. Freek had goed ingeschat dat ik een slab moest dragen om niet van boven nat te worden.

 

[abdenhaag]

Ben weer benieuwd naar het vervolg !1 dance

 

[patient]

Freek zetten mij op het bed en zo kon ik mijzelf bewonderen in de spiegel. Dit was wat ik altijd een keer wilde. Wat een geile situatie was dit. Freek was naar beneden gelopen en ik hoorde hem de gordijnen dicht doen. Hij liep naar boven en ik hoorde hem rommelen. Even later kwam hij de slaapkamer weer in, maar nu gekleed in groene operatiekleding van een arts.
‘Dit vind ik het lekkerste zitten, ga je mee naar beneden?’ Hij pakte mij weer bij mijn pols en begeleidde mij naar beneden naar de huiskamer. Het had iets onderdanigs in deze kleding vastgehouden te worden. Ik mocht op de bank gaan zitten en ik voelde nu beter dan net op de rand van het bed de luier tussen mijn benen die tegen mijn ballen drukte.
‘Wil je iets drinken? Cola?’
Ik knikte ja en vroeg me af of hij dan zo de tandartsknevel uit zou doen. Freek kwam even later de kamer in met een blikje Heineken voor hem en een plasticbeker met een ingebouwd rietje voor mij.
‘Veel succes’, lachte hij. Ik kon met enige moeite de beker tussen mijn wanten klemmen. Het rietje ging een eind in mijn mond totdat ik het met mijn tong kon vastklemmen. Ik zoog en de cola schoot met een scheut mijn keel ik. Ik schrok en begon te hoesten. De cola spoot mijn mond weer uit en viel op mijn slab en liep langs mijn kin.
‘Wow’, zei Freek, ‘rustig, rustig, stik niet jochie’.
Hij kwam naast mij zitten en veegde met mijn slab mijn kin droog. Hij voelde met zijn andere hand in mijn dikke kruis. Je hoorde de plastic broek kraken.
‘Je moet wel drinken, anders heb deze luier voor niets om gekregen….of ben je al nat?’ Ik schudde nee met mijn hoofd.
‘Dit gaat niet goed, ik ben zo terug’. Freek kwam even later uit de keuken met een tuitbeker. Hij maakte mijn whitehead gag los en hield de tuitbeker voor.
‘Zo jochie, drinken maar’
‘Nou Freek, de beker met rietje was ook goed, dit is zo kinderachtig’.
‘Maar waarschijnlijk wel nodig, net zoals jij luiers nodig hebt…let maar op dit weekend’.
Ik wilde de beker overpakken met mijn gewante handen, maar de beker viel op de grond.
‘Zie je wel dat dit tuitbeker een goed idee was, nu heb ik geen vlekken op het tapijt. Nou pak eens op jochie, ga eens drinken. Vul die blaas eens goed’.
De tuitbeker kreeg ik met moeite opgepakt. Ik begon te drinken, toen ik even stopte en later verder wilde drinken gleed de tuitbeker weer tussen mijn wanten vandaan.
‘Je bent echt een klein kind, even een beker vasthouden gaat niet eens. Kom ik doe het wel’.
‘Nee dat hoeft niet, ik probeer het zelf wel’.
‘Zelf wel, zelf wel, nee niets daarvan, mond open, ja goed zo en drinken maar. Je had al gegeten, toch?’
Ik schudde ja onder het drinken
‘Mooi zo, want ik ga niet nog eens uitgebreid koken, maar ik heb voor mijn jochie zo direct nog wel iets lekkers’.
Ik had de beker leeggedronken en Freek deed de televisie aan. We keken samen het acht uur journaal. Het weer gaf voor morgen een koude, maar droge dag.
‘Mooi, dan kunnen we Groningen morgen bekijken. Ik ga even jouw bed opmaken en dan gaat het jochie er maar vroeg in. Het wordt een spannend weekend en je moet uitgerust zijn. ‘
‘Okee, ik ben benieuwd’, zei ik.
Freek ging naar boven en ik stond op van de bank en bekeek de boeken in de boekenkast en de stapel dvd’s die bij de televisie lag. Ik was in het huis van een vreemde, hij had voor een deel dezelfde smaak in boeken en dvd’s, maar voor een deel ook helemaal niet. Ik keek naar mijn kruis. Het stak uit mijn pyjama naar voren door de dikke gevulde luier. Ik voelde met mijn wanten aan mijn gezicht. Ze waren lekker zacht en ik streelde over mijn kruis en kont. Wauw, dit was toch echt wat ik wilde. Ik deed mijn benen iets uit elkaar en probeerde te voelen onder mijn ballen. Ik voelde door de wanten niets.

‘Wat dacht die jongeman daar te gaan doen, neeee, daar houd ik niet van als jochies dat gaan doen. Mee jongeman, mee naar boven, NU METEEN’.

Ik schrok een beetje en voelde mij betrapt. Wederom vastgepakt aan een pols werd naar boven getrokken. Het bed in mijn slaapkamer lag opengeslagen. Onder de deken en het laken (het was geen dekbed) lag een segufix voor mij klaar.
‘Liggen en meewerken’. Al snel was mijn romp vast, gevolgd door mijn enkels, knieën, polsen en bovenarmen. Freek deed mijn helm af. Als laatste werd mijn hoofd vastgezet, nadat ik eerst een dun kussen onder mijn hoofd had gekregen. Het kussen was geplastificeerd en onder mijn laken voelde ik de koelte van een rubber laken. Hij sloeg het laken en deken om en deze werd rondom onder het matras gedaan.

‘Zo is het jochie bijna klaar voor vannacht. Ik ben zo terug’ Dat was ook zo. Freek was in de keuken bezig geweest. Ik hoorde een magnetron piepen, maar even later was hij weer boven met een grote fles met een speen erop.
‘Warme melk slaapt iedereen goed op’.
‘Ik ga echt niet daaruit drinken, ik ben een patiënt, geen baby’.
‘Er zijn andere manieren om het binnen te krijgen en dit is één van de meest plezierige’. Hij zei het op een strenge en dreigende toon. Ik besloot maar mee te werken. Ik houd helemaal niet van warme melk, helemaal niet van warme lang houdbare melk en deze had nog een chemische nasmaak ook.

‘Voor het slapen gaan nog even de mond open’. Ik kreeg de whitehead dental gag weer in, maar nu op een kleine stand open. Ik kon mijn tanden net niet op elkaar doen.
‘Daar ligt het jochie om negen uur al in bed. Je hebt voor vannacht wel een beloning verdient’.
Freek slag het bed open en begon over mijn kruis te wrijven. Ik had al een tijd een flink stijve pik. Al snel lag ik te kronkelen in de segufix, zwaar ademend door mijn verplicht open mond. Steeds sneller wreef hij totdat ik met een oer brul klaar kwam in mijn patiëntenoutfit. Freek stopte direct. Stopte het bed weer in en terwijl in nog zwetend en hijgend op bed lag gaf hij mij een kus op mijn voorhoofd.
‘Welterusten, het eerste vocht heeft de luier bereikt. Dag jochie, lekker slapen en pas het bed weer uit als je geplast hebt en misschien wel meer dan dat alleen’.

Freek liep weg en deed het licht uit. In de schaduw kon ik net mezelf een beetje in de spiegel zien liggen.

 

[dlrob]

Fantastisch begin! Na het supergoede 'niet zoals gedacht' was ik weer helemaal blij om een verhaal van patiënt te zien, kan niet wachten op het vervolg...

Top!

 

[winemarc]

Opwindend verhaal én goed geschreven...meer van dit ,graag !!!

 

[patient]

Ik lag nog na te hijgen van het klaarkomen en ik hoorde Freek de trap aflopen. Ik probeerde hoe vast ik lag in de segufix. Loskomen zou volgens mij niet lukken. Ik had overal een beetje speling, maar ik zou vannacht op mijn rug moeten slapen. Dat is iets wat ik niet vaak doe. Langzaam zakte mijn hartslag en verdween het zweet van mijn voorhoofd. Ik merkte dat ik ook een beetje in mijn kleding had liggen zweten. Ik werd lekker warm onder de dekens en langzaam verdween ook het zweet. Ik hoorde in de kamer de televisie en ik probeerde maar langzaam te gaan slapen. Ik probeerde aan mijn kruis te voelen, maar mijn handen kwamen niet verder dan de zijkant van mijn buik. Ik kon niet voelen aan mijn dikke luierkruis. Ik viel steeds een beetje in slaap, maar werd weer wakker door de vreemde geluiden die je altijd hoort als je in vreemd huis slaapt. Op een gegeven moment werd ik wakker van voetstappen op de trap. De deur ging open en Freek kwam even mijn kamer binnen. Hij liep naar mijn bed en hij zag dat wakker was. Hij keek mij vol vertedering aan.
‘Slaapt de patiënt nog niet?’
‘Eeh’, zei ik en schudde een beetje nee met mijn hoofd voor zover het mogelijk was. .
Freek voelde met zijn vlakke hand aan mijn kruis
‘En heeft de patiënt al een natte luier?’
Ik schudde weer nee met mijn hoofd.
‘Heel goed, ik was je toch niet gaan verschonen. Je ligt mooi vast en je hebt geen makkelijke kleding aan om snel te verschonen. Hoe is het om hier zo hulpeloos te liggen. Is het geil?’
‘ah’, zei ik door mijn tandartsklem heen.
‘Steek je tong uit’, zei Freek streng.
‘aaro?’ klonk het toen ik ‘waarom’ probeerde te zeggen.
‘STEEK JE TONG UIT’
Ik schrok en deed wat hij vroeg. Daar lag ik in het huis van wat eigenlijk een vreemde was in, voor een volwassen, gezonde vent, vreemde kleding. Ik had een dikke luier om, terwijl in niet incontinent was, met mijn tong uitgestoken door een klem heen.
‘Beweeg je tong op en neer….heel goed, nu heen en weer…..heel mooi. Je werkt goed mee. Als je maar weet dat ik dit weekend bepaal wat je doet. Doe maar naar binnen. Wees blij dat je meewerkt, dat scheelt een hoop narigheid. Wel te rusten jochie, lekker slapen en dromen’.

Verbaasd liet Freek mij achter in de slaapkamer. Hij kon af en toe heel vreemd doen. Ik viel in slaap toen het in de rest van het huis ook stil was. Ik werd echter wakker toen het nog donker was met een enorme aandrang om te plassen.
Ik probeerde over mijn gezicht te wrijven, maar dat lukte niet en ik wist meteen waar ik was. Gelukkig voelde ik dat mijn pik niet meer recht naar boven wees. Dat deed hij na het klaarkomen en als zo was gaan urineren piste ik mijzelf helemaal nat. Er zou weinig in de luier opgenomen worden, maar ik zou onder mijn plastic broek doorplassen zou over mijn buik.
Mijn pik wees schuin naar beneden. Ik liet voorzichtig wat lopen. Ik voelde een scheut uit mijn penis komen, maar daarna voelde ik niets. De urine werd opgenomen door de luier en zijn inleggers. Ik liet nog een stroom gaan. Ook nu voelde ik niets. Bij de derde stroom voelde ik een natte plek. Ik liet nu mijn blaas leeglopen. Langzaam voelde ik de warmte zich verspreiden rond mijn pik, mijn ballen, over mijn onderbuik, tussen mijn benen. Ik bewoog mijn bovenbenen een beetje en ik voelde de warme, natte gevulde luier.
Ik genoot van het gevoel. Ik voelde een beetje jeuk bij mijn ballen, maar krabben zou niet gaan lukken. Het beetje dat ik kon bewegen loste de jeuk ook niet op. De urine begon ook af te koelen. Langzaam verdween de jeuk, maar voelde ik rond mijn kruis de lekkere warmte afkoelen tot een koude, natte plek. Normaal zou ik de luier nu afdoen en gaan douchen, maar dat was nu niet mogelijk. Ik zou moeten wachten tot Freek mij zou losmaken.
Ik lag nu niet meer zo lekker. Een koud kruis, een droge mond van de klem en spierpijn van het op één manier op bed liggen. Ik lag de rest van de tijd wakker. Langzaam werd het licht en op een gegeven moment hoorde ik deur van de slaapkamer naast mij open en dicht gaan. Mijn deur ging ook open en daar kwam Freek met een slaperig gezicht mijn kamer in. Zijn haar zat door elkaar, maar hij had volgens mij wel goed geslapen.
‘Is de patiënt al wakker? Oh ik zie het al. Heb je lekker geslapen jochie? Kom ik doe die gag even af’.
Ik probeerde eerst mijn mond een beetje vochtig te maken.
‘En heb je lekker geslapen?’
‘Niet zo goed, het is moeilijk om zo op één manier in bed te liggen’.
‘Ben je nat?’
‘Ja, ik moest vannacht’.
‘Heb je ook meer gedaan dan dat?’
‘Hoe bedoel je?’
‘Heb je ook gescheten?’
‘Nee, dat heb ik nooit gedaan in een luier en volgens mij kan ik dat helemaal niet liggend’
‘Ik ga even douchen en het ontbijt klaar maken en dan kom ik je zo halen’
‘Okee’

Freek kwam inderdaad na het douchen en rommelen in de keuken weer de trap op naar boven. Hij had geen dokterskleding aan, maar een leuke spijkerbroek met een poloshirt er boven.
‘Zo, ik zal het jochie even losmaken’.
Hij gooide de deken open en maakte de segufix los. Hij gebaarde dat ik op het bed moest blijven zitten.
‘Zal ik ook maar even gaan douchen, dan kan ik meteen de natte luier afdoen?’
‘Ben je gek. Ik bepaal wat er gebeurd en we gaan eerst ontbijten. Even wachten, wij zijn hier nog niet klaar.’
Freek kwam met de epilepsiehelm aanzetten. Ik kreeg deze weer op. Pas toen mocht ik opstaan. Ik hoofde in ieder geval de tandartsklem niet in mijn mond.
‘Kom’, zei hij terwijl hij mij bij mijn pols pakte en meetrok naar beneden de trap af.
Ik mocht in de keuken gaan zitten aan de tafel. Er stond van alles klaar, maar door mijn wanten kon ik niets pakken.
‘Je hebt vannacht niet veel gekwijld. Jouw slab is nog aardig droog. Dat is mooi, dan kunnen we die mooi voor het eten gebruiken. Wat wil je hebben? Koffie of thee?’
‘Koffie graag, zwart zonder suiker’.
‘Hoeveel brood wil je?’
‘Twee graag, heb je kaas of zo ik hoef niet iets zoets’.
Freek zette even later twee boterhammen met kaas in kleine stukjes gesneden voor mijn neus. De koffie deed hij in de tuitbeker.
Hij gaf mij een stukje brood in mijn mond. Vanuit de keuken kon je zo de achtertuin in kijken. Er stond een grote heg omheen. Er kon niet makkelijk de tuin in gekeken worden. Ik zat net achter een muurtje, maar je kon ook vanuit de plek van Freek de kamer inkijken en zo naar de weg kijken waar veel verkeer doorheen ging. Met wat moeite dronk ik langzaam mijn koffie uit de tuitbeker. Er zat door de beker een beetje chemische smaak aan, maar ik kreeg in een rap tempo mijn twee boterhammen gevoerd door Freek.
‘Zo jochie. Wat wil je vandaag doen. Als onderdeel van de therapie gaan we vandaag wel even het huis uit. We moeten wat boodschappen doen en het is mooi weer. Het is zonde als we de hele dag binnen zitten. Wil je nog even de stad in?’
‘Ja mooi, maar ik heb geen extra kleding bij me. Dat was niet nodig zei je’.
‘Dat klopt, ik heb wel spullen voor jou. Zelfs in jouw maat. Wees maar niet bang jochie, je zal niet voor lul lopen. Ik zal je direct even uit je pyjama laten, maar eerst nog koffie? Kom ik zal die wanten even af doen’.
Mijn tweede kop koffie dronk ik uit een mok.
‘Zo jochie, nu moet je even luisteren. Je kan twee direct twee dingen doen. Je gaat nu direct naar boven. Je trekt alles uit, je gaat douchen en je trekt aan wat ik je geef, maar…..jouw volgende verschoning is pas vanavond. Je kunt dus ook zo eerst even, zoals het noemen, maar wat nu eigenlijk nergens op slaat, naar ‘het toilet’ gaan. Als je straks moet loop je de hele dag met derrie onder jouw kont door de stad. Ik denk dat mensen dan wel ruiken dat je niet meer helemaal fris door de stad loopt’.
Ik keek hem verbaasd aan. ‘Wil je dat ik mijn luier poep?’
‘Ja, we hebben afgesproken een heel weekend in luiers. Geen toiletbezoek dus, ook niet rond het douchen. Je gebruikt het hele weekend jouw luiers en dus geen toilet. Kies maar, wat wordt het?’
Ik was nog steeds verbaasd. Ik had nog nooit in mijn luiers gepoept, laat staan op commando.
‘Als ik twee koffie op heb moet ik altijd even later naar het toilet.’
‘Mooi, dat helpt dus altijd. Ga maar even staan…nee, kom maar even hier naartoe’.
Ik stond nu achterin de open keuken, maar in het zicht van iedereen die langskwam.
‘Dit wil ik niet’, fluisterde ik tegen Freek, die achter mij was gaan staan en zijn handen op mijn buik had gelegd. ‘Ik wil niet dat mensen mij zo zien’.
Je staat achterin. Dat is bijna in het donker. Mensen die langskomen zien jou bijna niet.
‘Moet je zien hoe ik eruit zie’, probeerde ik nog. ‘Ik sta in een rode pyjama, met een helmpje op en een wit slab voor mijn borst’.
‘Mensen die langskomen en eventueel naar binnen kijken zien jou outfit aan voor een wielrennersoutfit. Maak je daar niet druk om en verder…wie kent jou hier. Wat moeten ze wel niet van mij denken met zo’n kerel in huis? Kom op benen een beetje uit elkaar en een beetje door je knieën zakken. ‘
Ik deed wat Freek zei. Hij wreef een beetje over mijn buik.
‘Laat het maar komen jochie, laat maar komen. Ik voel dat jouw buik behoorlijk rommelt. Kom maar, laat maar komen’.
Daar stond ik met een vreemde kerel wrijvend over mijn buik in zijn huis klaar om voor het eerst van mijn leven in een luier te poepen, sterker nog, om voor het eerst van mijn leven met iemand tegen mij aan te poepen.
Ik begon te persen, maar het voelde heel vreemd. Ik haalde zijn handen van mijn buik en probeerde het nog een keer. Ik moest echt nodig, ik wilde niet ergens op de dag moeten. Maar verdomme, poepen in gezelschap. Ik perste nogmaals met een rood hoofd en terwijl mijn darmen de inhoud naar buiten persten riep Freek gedag tegen een voorbijganger.
Zijn ‘HOI’ tegen een man die voorbij liep zorgde ervoor dat ik mij heel klein voelde. Daar stond ik in zijn huis met een, aan twee kanten, volle luier.
‘Kom jochie, we gaan naar boven. Dan kun jij douchen, voordat het hier gaat stinken. Ik hoorde het gepruttel wel hoor’. Hij begon te lachen en duwde met een vlakke hand tegen mijn kont, waardoor ik voelde hoe inhoud van de luier zich over mijn kont en onderrug verspreidde.
‘Het begin is er, maar je hebt nog veel te leren’. Wederom pakte hij mijn pols en liep ik achter hem aan de trap op naar de douche.

 

[patient]

In de badkamer aangekomen maakte Freek het slotje van mijn pyjama los en deed hij de rits naar beneden. Hij maakte ook mijn helm los en zette die op de wasmand.
‘Trek maar uit. Doe dat ook maar met de romper’.
Ik stond in mijn luier en plastic broek in de zijn badkamer.
‘Ga in de douche staan en doe de plastic broek uit en geef hem aan mij’.
Ik deed wat hij zei. Ik hoorde dat hij de plastic broek schoonmaakte in de wasbak.
‘Doe je luier af, vouw hem dicht en maak er prop van. Dan stop je hem in de plastic zak die ik je geef.’
Ik rook mezelf enorm, maar deed van Freek zei.
‘Ga je nu helemaal goed douchen. Het helpt als je eerste goed spoelt. Ik geef je een washandje’.
Ik was even bezig en het was ook heerlijk om onder een warme douche te staan. Toen ik het douchegordijn open deed was de badkamer leeg en lag er een groot badlaken op het krukje voor de douche. Ik droogde mij helemaal af en Freek kwam binnen toen ik het laken als een rok had omgeslagen. Hij had een glas water bij zich.
‘Zo mooie man, eerst even een glaasje water. Je moet geen nierstenen oplopen hier’.
Ik nam een slok, maar stopte meteen. Het was lauw, tegen warm, water.
‘Drink op, dat is goed voor je. Daar word je minder vol van. We gaan zo weg, maar dan moet je minstens zes glazen op hebben. Loop eerst maar even mee’.
We liepen naar de kleine kleed-slaapkamer. Op de massagetafel lag al een groene nachtluier klaar met twee inleggers. Dezelfde dikke prop van de afgelopen nacht zou weer rond mijn billen en kruis komen te zitten. Ik kreeg een plastic broek erover van dikker, melkwit plastic. Als laatste kreeg ik een romper zonder mouwtjes, zonder pijpjes. Van boven leek het of ik een hemdje droeg. Freek liep even weg en kwam weer met een glas water terug.
‘Eerst even opdrinken en dan kunnen we verder met aankleden’. Ik dronk het glas snel leeg.
‘Zo voor de buitenwereld’. Freek hield een grote witte boxershort voor. Een grote maat, maar hij ging nu wel over mijn dikke kont heen. ‘Kom maar eens mee kijken in de spiegel’.
We liepen naar de andere kamer. De strakke romper zat strak om mijn slanke bovenlichaam, maar daaronder zat een grote dikke prop rond mijn kruis en kont. Freek gaf mij een rood Adidas trainingspak. Een opvallend pak dat ik zelf nooit zou dragen. Nadat ik eerst weer een glas water te drinken had gekregen gaf Freek mij witte sokken en haalde hij mijn trainingsschoenen tevoorschijn.
‘En om het af te maken…’ Hij deed mij de epilepsiehelm weer op.
‘Alsjeblieft’, zei ik, ‘niet die helm’.
‘Mmm, jammer, maar ik kan het me voorstellen. Maar schiet eens op trek alles eens aan’.
Ik bekeek mezelf in de spiegel toen ik alles aanhad. Volgens mij was mijn luierkont heel duidelijk te zien. Toen ik een paar passen naar achteren deed hoorde ik plastic broek duidelijk kraken. Ik schrok ervan. Ik voelde even aan mijn kruis en inderdaad hoorde je het plastic kraken.
‘Zo nu even twee glazen water achter elkaar wegdrinken’.
Ik deed wat hij vroeg, maar het water kwam mijn neus uit. Het was wel waar dat lauw water makkelijker weg te drinken was dan koud water, maar het was ondertussen erg smerig aan het worden om al dat lauwe water weg te werken.
‘Doe je trainingsjack eens omhoog’. Freek trok de band van de boxershort zichtbaar boven de trainingsbroek uit en deed toen het jack weer naar beneden.
‘Heb je hem niet voor niets aan en hij blijft boven de luierprop hangen als je voorover buigt. Kom een laatste glaasje water en we gaan met de auto naar de stad’.
We liepen naar beneden. Volgens mij hoorde het plastic kraken bij iedere beweging die ik maakte. Freek pakte een tas en zijn autosleutels en we liepen naar zijn auto die voor de deur stond en vertrokken naar de stad. In de auto hadden we een leuk gesprek over onze fetisj en binnen een half uur stond de auto in een parkeergarage bij de Media Markt aan de rand van het centrum.
‘Zo jochie, klaar voor jouw debuut als luiervent in de buitenwereld, hier om het af te maken’. Ik kreeg van Freek een rood bijpassend petje. Ik keek erna en zette het op. Toen keek ik nogmaals naar Freek.
Ik knikte, haalde diep adem en stapte uit de auto. Ik controleerde meteen of mijn kleding goed zat. Ik zie zelf redelijk goed uit (ook zeg ik het zelf) en ben best lang, dus ik trek altijd al aandacht, maar in mijn rode trainingspak zou ik nog meer aandacht trekken. Of zou het mijn dikke kont zijn die de aandacht trok. Ik had in ieder geval het idee dat mijn kop net zo rood was als mijn trainingspak en mijn petje toen ik daar aan begon te denken.
‘Kom we gaan eerst iets drinken’, zei Freek. We liepen de parkeergarage uit en langs de AA-kerk en de beurs naar de markt. Daar liepen wij ergens een café in. Het was markt en de cafés waren erg druk. Ik ging snel zitten en Freek bestelde twee cappuccino’s en twee Spa-blauw. Ik keek naar buiten en vond het gezellig uitzien. Het was droog en zonnig en veel minder koud dan ze hadden gedacht. Ik had het in ieder geval niet koud gehad buiten.
De drankjes werden gebracht en we kregen ieder een koffie en een Spa. Freek duwde zijn Spa mijn kant op. Hij boog over de tafel en fluisterde: ‘We moeten die luier wel vullen natuurlijk’. Hij lachte toen hij weer terugboog naar zijn eigen plaats. Toen we onze drankjes ophadden wenkte Freek de serveerster.
‘Heeft u voor ons nog een cola light en de rekening’. Hij lachte mijn kant op. Ik zat tot mijn neus vol met drinken, maar de cola was inderdaad voor mij. Ik dronk de cola snel op en moest daardoor flink boeren. We liepen naar de uitgang. Toen ik deur de open wilde doen deed Freek het dikke gordijn dat rond binnen rond de deur liep dicht en greep met zijn rechterhand mijn kruis en zijn vlakke linkerhand legde hij op mijn kont.
‘Beter een boer van boven, dan broekhoest beneden, hé jochie’ en hij duwde met zijn rechterhand tegen mijn ondertussen volle blaas.
‘Hé niet doen’, siste ik. Ik ergerde mij ook aan zijn stomme opmerking. Verdomme mijn blaas was ondertussen al flink vol, maar ik wilde nu al niet met een nat kruis rondlopen.
‘Wow, sorry hoor jochie’, zei Freek toen we buiten stonden. ‘Kom we lopen naar het Museum. Het is sinds kort weer open. Het is flink opgeknapt, maar er zullen wel wat koppen gaan rollen, want ze zijn flink over het budget gegaan’.
We hadden een leuk gesprek over musea die we allebei erg leuk vonden. In het museum was het niet erg druk. We kochten een kaartje, Freek deed zijn jas en tas in de garderobe en we gingen de trap af naar de tentoonstelling. Er waren een paar mensen beneden.
‘Waar is het toilet’, hoorde ik Freek aan een suppoost vragen. De man wees naar de toiletten.
‘We kunnen hier!’ riep Freek mijn kant op en hij wenkte mij. Verbaasd liep ik zijn kant op. Ik moest toch mijn luier omhouden? Freek liep voor mij het toilet in. Er was verder niemand.
‘Kom mee een toilet in’. Het waren gelukkig compleet dichte toiletten. Niet open van boven of van onderen.
‘Zo jochie, ga eens met je rug naar deur staan’, fluisterde Freek. ‘Doe wat ik zeg en knik als je mij begrijpt’. Ik knikte. Doe je broek en je boxershort naar beneden. Ik deed het. ‘Sla je jack een keer omhoog om en trek hem onder je oksels’. Ik deed het weer. ‘Houd beide handen op jouw hoofd’. Ik stond op het toilet of ik zo gefouilleerd zou worden. ‘Luister nu naar mijn geklater’. Freek draaide zich om en begon te urineren. Ik moest ook, maar ik wilde nog niet. Nog niet met een nat kruis door de stad.
Toen Freek klaar was draaide hij zich om zonder door te spoelen. Ik hoorde de deur open gaan en twee mannen praten terwijl ze bij het urinoir stonden. Freek gebaarde mij stil te blijven.
‘Zeg dat vrouwtje van jou, is dat nog wat in bed?’
‘Jazeker kerel, ik kan het je echt aanraden.. scheiden en opnieuw beginnen. ‘
Er was nog meer van dat geblaat totdat ze hun handen hadden gewassen en keuvelend weer waren weggaan.
Freek maakte de drukknopen van de romper los en trok deze omhoog. Ik stond in mijn plastic broek in het toilet. Hij fluisterde in mijn oor: ‘We verlaten dit toilet pas als de binnenkant van deze plastic broek geel kleurt, dus je piest nu of over vijf minuten staan we aan de andere kant van deze deur te wachten tot je gepiest hebt’.
‘Dat meen je niet?’, zei ik. ‘Denk je dat ik grappen maak’, zei Freek met een ernstig gezicht en hij trok door. Hij legde daarna zijn vlakke hand op mijn kruis. Met het geluid van het water liet ook zoveel mogelijk urine voorzichtig in mijn luier lopen. Even later was het warm rond mijn penis, ballen en tussen mijn benen.
‘Goed zo jochie’, zei hij en kuste mij op mijn voorhoofd. Hij deed mijn drukknopen weer vast en zei toen: ‘Kleed je eens goed aan, je bent geen baby…of toch wel, want je loopt in luiers’.
Freek controleerde of er iets te zien was van mijn luier en we luisterden of het veilig was om het toilet met z’n tweeën te verlaten. We stonden onze handen te wassen toen er een oudere heer binnen kwam en ‘ons’ toilet binnen ging.
We keken elkaar grinnikend aan en we begonnen het museum te bezoeken. Het liep niet lekker met een natte prop tussen mijn benen en tegen mijn kruis. Ook de onderkant van mijn kont was nat. Toen ik voor een foto stond te kijken greep Freek in mijn kont en zei hardop: ‘Ik hoop niet dat je doorlekt’. Verschikt met een rood hoofd keek om me heen, maar er was niemand anders in deze zaal. Freek moest erg lachen om mijn reactie. Na een uurtje liepen we weer op straat. Het was ondertussen lunchtijd geworden. Freek wist een leuk tentje.

Daar aangekomen bestelde Freek twee keer de clubsandwich en drie cola light. Ik wist meteen dat er twee voor mij waren. ‘Eentje kun je nu meteen wel opdrinken. Het was een leuk en druk studentententje. Tijdens het eten bestel ik nog wel wat te drinken’. Ik deed wat Freek wilde en inderdaad tijdens het eten bestelde hij nogmaals drie cola light en weer waren er twee voor mij. Na het eten en de vier cola’s zat ik goed vol.
‘Hoe is het om in het openbaar in een natte luier te zitten’, zei Freek met een normaal volume. Ik schrok ook hier van en keek verschrikt om me heen. Niemand keek op en iedereen zat in zijn eigen gesprek. Met de luide muziek was het ook niet mogelijk om andere gesprekken te volgen. ‘Vreemd, maar wel spannend’, zei ik. ‘Het is maar goed dat ik weer inleggers in jouw luier heb gedaan, dan heb je minder snel dat je doorlekt. Het zou vervelend zijn als je ook nog een met een natte broek door de binnenstad moet, toch?’
Ik knikte beschaamd. ‘Ik ga voor de zekerheid hier nog maar even naar het toilet’, zei Freek. ‘Als jij ook moet, moet je nu maar even gaan of later, want je hebt toch je eigen toilet bij je, toch jochie…..’
Freek rekende af en we gingen de straat weer op.
‘Ik moet eigenlijk een nieuw pak voor mijn werk. Kom we gaan naar de Bijenkorf’. Daar liepen we weer op straat. In het museum vond ik dat ik met mijn trainingspak er niet hoorde, maar de Bijenkorf en nog wel de afdeling van de pakken was ook niet de plek om kerels in trainingspakken tegen te komen.
Voordat we de Bijenkorf bereikten liep Freek een dure herenkleding winkel binnen en keek uitgebreid bij de pakken. Hij werd geholpen door een verkoper en opeens hoorde ik hem over mij vertellen. ‘Ja, mijn neef daar in het trainingspak moet eigenlijk ook maar eens aan een pak. Ja een zwart pak. Heeft u iets in zijn maat. Zijn broek moet wel wat groter, hij heeft namelijk een grotere kont nodig’.
‘Wat dacht u hiervan?’ ‘Euh, ik hoef eigenlijk geen pak’.
‘Doe niet zo raar’, zei Freek ‘je hoeft alleen maar even te passen. Als het niets is hangen we hem gewoon terug.
Ik liep kwaad met Freek naar de kleedkamers. ‘Dit wil ik niet’, zei ik nog. ‘Het is spannend’ zei Freek.
Ik trok het trainingspak uit. Daar stond ik in een dure winkel in mijn natte luier, plastic broek en romper. Ik deed boxershort zo goed mogelijk over mijn kont, de pantalon aan en het colbert erover en ging het pashokje uit. De verkoper stond er nog.
‘Nee’, zei hij ‘de broek zit niet mooi rond uw kont’ en voor ik het wist voelde hij met twee handen aan mijn billen. Het plastic kraakte en het voelde dat het geen ondergoed was dat ik eronder droeg. Hij deed of er niets aan de hand was en kwam terug met een grotere broek.
‘We kunnen ook broeken laten maken met een grotere ruimte rond de billen. Vooral bij oudere heren komt dat verzoek weleens’. En met die opmerking begreep dat hij door had dat ik in een luier stond. Hij verliet de kleedkamers.
‘Ze zijn hier heel vertrouwelijk met informatie. Ze zullen heus niet doorvertellen dat je incontinent bent’.
‘Ik ben niet incontinent.’
‘Dat weten zij niet. Een kerel loopt niet voor niets in een luiers. Volgens hen ben jij incontinent. Dat geeft niets, dat komt wel vaker voor. Ook bij jongere kerels. Kom kleed je maar weer aan. We gaan verder shoppen’. Freek verliet nu ook de kleedkamers en ik kleedde me snel weer om naar mijn trainingspak. Ik deed het pak en een hanger en de extra grote broek deed ook apart weer op zijn hanger. Ik liep naar de verkoper en drukte hem de kleding in zijn handen en brabbelde iets als ‘het is niet helemaal mijn smaak’ en liep met een rood hoofd weg.

Freek stond al buiten en keek lachend toen ik buiten kwam.
‘Heel goed jochie, een hele belevenis. Er is nu buiten mij één persoon die zeker weet dat jij in luiers loopt. Op dat moment trok hij de achterkant van mijn broek open en zei hardop ‘Heb je al gepoept?’ Om ons heen begonnen mensen te lachen. Ik sloeg zijn hand weg, keek hem kwaad aan en zei kwaad ‘Waar slaat dit op’. Ik liep weg richting, ja welke richting eigenlijk. Freek haalde mij al snel in.
‘Rustig nou maar, het was een grapje’.
‘Een stom grapje, je weet dat ik dit niet leuk vind’.
‘Oké, ik doe het niet meer. Kom we gaan nu echt naar de Bijenkorf. Ik heb nieuw ondergoed nodig’.

 

[patient]

We liepen ondertussen vanaf de Grote Markt de Herestraat in. Ik zag in de verte de vlaggen van de Bijenkorf op een dak staan. Ik moest ineens ook erg nodig plassen.
‘Freek, stop even’, riep ik naar Freek die vlak voor mij liep. Freek stopte en keek mij vragend aan.
‘Ik moet heel nodig’, zei ik terwijl ik een beetje stond te dribbelen.
‘Nou en, ga dan’, zei Freek. ‘Jij kan wanneer je wilt.
‘Niet hier, ik kan niet hier’, zei ik een stuk zachter.
‘Jezus, wat een gezeik’. Freek pakte mij bij mijn bovenarm en liep met grote stappen naar een zijstraatje van de Herestraat. We liepen dat straatje in. Er liepen al minder mensen. Ik schrok van zijn reactie. We gingen nog een paar bochten om en liepen in een rustig straatje met grote portieken. Freek trok mij in een grote portiek. Het was een bakstenen portiek met in het midden trap en aan de zijkant twee ingangen van twee huizen op de begane grond. Hij duwde mij in de linkerhoek van de portiek. Hij ging achter mij staan en duwde zijn rechterhand in mijn broek, onder mijn boxer.
‘Oké zeikerd, pissen. Zorg ervoor dat ik de warmte van jouw gele vocht voel door jouw romper en plastic broek heen’.
In de stilte van de straat hoorde je de urine tegen de plastic broek aankomen. Nadat ik klaar was kneedde Freek even in mijn luier.
‘Zo die zit al aardig vol. Hoor eens Marc, ik heb geen zin meer in dit gezeur. Jij draagt niet voor niets een luier en ik wil mijn schema niet steeds aanpassen, omdat jij niet gewend bent jouw luier te gebruiken. Je houd nu je mond totdat ik zeg dat weer wat mag zeggen en je doet wat ik zeg! Verder blijf je nu de hele tijd een paar passen achter mij lopen! Duidelijk?

Ik knikte. Freek liep weg en ik liep er achteraan. Mijn luier was weer warm en nat. Ik wist dat de warmte snel zou verdwijnen en dan liep ik in met een vochtige prop tussen mijn benen.
Wij bereikten nu snel de Bijenkorf. Freek ging inderdaad naar het ondergoed en besloot een paar G-Star onderbroeken te kopen. Hij kocht egaal zwarte en witte broeken met een zwarte band. Tussen de rekken kwam hij dicht bij mij staan.
‘Sorry hoor, ik ben niet boos meer’. Hij trok ineens de voorkant van broek naar zich toe. ‘Er is niets te zien, je hebt niet gelekt. Kom dan krijg je van mij een mooi nieuwe boxershort voor over jouw luiers’. Hij koos een opvallende rode Schotse ruit. ‘Zo voor mij 4 boxers in de maat L en voor jou een boxer in XXL’.
Hij rekende af en we liepen naar buiten. ‘Nog één winkel en dan gaan we naar huis’. We liepen ‘De Slegte’ binnen. Freek liep voor mij de trap op, een lange gang door en weer een paar treden op. We stonden tussen de tweede hands Engelse pockets. Er was niemand.
‘Zo jochie, dat gedoe van daarstraks levert je strafpunten op. Luister goed, je moet kiezen uit de volgende keuzes. Freek maakte zijn tas open, zette die op de grond en ging op zijn hurken zitten.
‘Kom ook maar even op jouw hurken zitten’. Ik deed het en keek in de tas. Ik zag bekende zaken.
‘Je kunt ervoor kiezen om nu jouw epilepsiehelm op te zetten en zo naar de auto te lopen’.
‘Ja dag, dat ga ik niet doen’.
‘Nee eerst even luisteren, dus eerst jouw epilepsiehelm tot huis ophouden en dan word je vanavond alleen verpleegd. Je mag ook hier jouw slab voordoen tot thuis en dan word je vanavond ook alleen verpleegd. Je mag hier kiezen voor jouw wanten, dan word je vanavond een beetje gestraft en verpleegd of je doet je ze nu geen van allen aan, maar dan krijg je ze allemaal aan in de auto en dan word je vanavond flink gestraft en verpleegd’.
‘Ik wil helemaal niet gestraft worden. Dat was niet de afspraak Freek. Ik zou verpleegd worden’.
‘Natuurlijk jochie, maar dan word je verpleegd als iemand die opstandig is geweest. Rustige patiënten liggen in bed met luier en een pyjama. Dat wil je toch niet alleen? Toch?’
Nee, in onze gesprekken vooraf hadden we het gehad over onze fantasie om opgesloten te worden door een wrede psychiater die ons liet opnemen in zijn privékliniek. Het personeel zou denken dat wij gek waren, alleen hij wist dat er niets aan de hand was, maar hij behandelde ons als gevaarlijke patiënten.
‘Goed, ik kies voor de straf. In de auto zal ik alles aandoen. Er is toch niemand die mij hier kent’.
We liepen terug over de Vismarkt. Freek stopte bij een broodjeszaak met een loketje aan de straat.
‘Twee spa-blauw alstublieft’. Hij betaalde en gaf er één aan mij. Ik was opgelucht dat ik ze niet allebei hoefde op te drinken. Hij nam een paar slokken en gaf ook zijn flesje aan mij.
‘Voor we de auto ingaan heb jij ze op, duidelijk?’
Toen we bij de betaalautomaat aankwamen moest ik nog met zijn flesje beginnen. Freek betaalde en zag dat ik veel op moest. Bij de auto aangekomen wilde ik instappen, maar Freek riep mij. We stonden helemaal onderin. Er stonden bijna geen auto’s en er waren geen mensen.
‘Kom maar even tegen deze pilaar staan en geef je flesje maar aan mij’. Hij pakte de slab uit de tas en deed mij deze om. ‘Doe je mond nu maar open’.
Freek zette het flesje aan mijn mond en begon het rustig verticaal te draaien. Het water vloeide in mijn mond en ik moest snel slikken. Zo snel dat ik mij verslikte. Er spoot water uit mijn neus. Freek maakte met de slab mijn gezicht schoon. Hij wachtte tot het weer een beetje ging en zette de fles weer aan mijn mond. Nu ging het goed en dronk ik de fles leeg.
Freek liep naar de achterbak van de auto en pakte er iets uit. Hij liet het zien.
‘Even een vuilniszak en een onderlegger op de stoel. Als we wat langer onderweg zijn weet ik niet of de luier alles houdt.’
Hij legde het op de bijzitterstoel en riep mij.
‘Kom nu maar zitten. Dan doe ik hier ook even de rest’.
Freek ging op zijn hurken naast de auto zitten en deed mijn wanten aan. Hij deed mijn petje af en zette het op mijn rechterknie. Als laatste zette hij mijn helmpje op. Hij liep om en stapte ook in.
‘Zo nu nog even de gordel om. Even jouw armen omhoog. Nee wacht, die moet eronder. Ja, helemaal goed.’
De gordel klikte vast en Freek deed de zonneklep naar beneden. Ik zag mijn gezicht in het spiegeltje met de band van de helm over mijn voorhoofd en een stukje van de slab onder mijn kin. Hij sloeg een paar keer op mijn linker bovenbeen en ik keek hem aan.
‘Jezus man, wat zie er goed uit zo.’ Hij voelde ook aan mijn kruis. ‘Nou jochie, als we thuis komen zal ik die natte luier even voor jou verschonen he. Ik wil niet dat je luieruitslag krijgt hoor.’
De eerste minuten zat ik met een kloppend hart in de auto. Ik hield mijn handen tussen mijn knieën, maar mijn helm en slab waren goed te zien. We moesten omhoog door de garage. Er liepen mensen in de garage, maar die keken volgens mij niet. We stonden in file voor de slagboom om eruit te kunnen rijden. We stonden schuin omhoog. In de auto voor ons zat een kind met haar knieën op de achterbank door het achterruit naar ons te kijken.
‘Je hebt bekijks’, zei Freek. Het kind wees mijn kant op en ik zag de moeder door haar buitenspiegel even snel naar mij kijken en even later keek ze door de auto achterom. De auto vertrok door de open slagboom en wij stonden voor de slagboom. Gelukkig stonden we rechts en had ik een muur naast mij. Ook wij reden door, maar kwamen weer achter die auto te staan, want zij konden de weg nog niet op. Het kind wees weer en toen zij rechtsaf de weg opgingen keek de moeder mij nog even meewarig door haar zijraam aan.

Ik merkte dat we via een andere weg naar zijn huis gingen. We reden al snel door het platteland en Freek nam een aantal afslagen en we reden door de weilanden over een smal weggetje.
‘Ik moet je toch zeggen dat ik hier ook heel veel plezier aan beleef Marc. Ik vind het geil zoals je meewerkt’.
‘Waar gaan we eigenlijk naartoe?’
‘Een stukje om, zo kun je genieten van het Groningse ommeland’.
Er kwam een tegenligger aan. Beide auto’s moesten snelheid minderen en passeerden elkaar stapvoets. De bestuurder schoot in de lach toen we elkaar passeerden. Het leek mij duidelijk waarom. Ik schrok toch van die reaktie.
‘Kom Freek, ik wil dit af’.
‘No way, pas thuis gaat het af en thuis zal ik straf uitvoeren. Wat doe je trouwens onrustig’.
‘Onrustig?’
‘Ja, die plastic zak kraakt constant’.
‘Ik moet plassen’.
‘Ga je gang’.
‘Lukt dat nog in deze luier?’
‘Vast wel’
Ik liet voorzichtig een scheut urine lopen. Er gebeurde niets. Ik liet mijn urine lopen, maar toen mijn blaar bijna leeg was zag ik bij mijn liezen mijn trainingsbroek donker kleuren en terwijl ik was gestopt met plassen werd de plek in mijn broek groter.
‘Shit’, zei ik ‘Ik heb een natte plek in mijn broek’.
‘Kijken. Oh ja, maar goed dat ik die onderlegger en vuilniszak had neergelegd. Je zal ook wel een natte kont hebben, want daar is nog meer naar gezakt. Kom we gaan naar huis’.
Freek reed nu snel richting huis. Binnen een half uur reden we op zijn huis af. Tot mijn schrik was zijn buurvrouw in de voortuin bezig een bankje te schilderen.
Freek sloeg een zijstraat in en zette de auto aan de kant.
‘Kom op, haal alles weg. Zo wil ik niet dat mensen mij zien.’
‘Natuurlijk dat begrijp ik, maar luister even. Wat wil je dat Marjan, mijn buurvrouw ziet: mijn visite, een gezonde kerel die het leuk vindt om luiers te dragen en nu in zijn broek heeft gepiest, omdat zijn luier te vol was of wil je dat ze kennismaakt met neef Marc’.
‘Heuh’. Ik keek hem verbaasd aan.
‘Ik heb Marjan verteld dat ik dit weekend mijn neef Marc te logeren heb. Een aardige vent die woont in een verpleeginrichting. Hij is kinds, kan niet praten, heeft epilepsie en ze weet dat hij incontinent is, want ik had net flink wat luiers bijgekocht om de voorraad aan te vullen toen we aan de praat raakten keek zij in mijn tassen. Ik heb toen gezegd dat het voor mijn neef is. Dus kies maar….een gezonde vent in luiers of een ben ik aardige vent en pas ik op mijn neef?’
‘Godverdomme Freek, je hebt het allemaal voorgekookt toch?’
‘Niet voorgekookt. Ik kon toch niet weten dat zij buiten zou zijn, maar in ieder geval een mogelijk geschapen. Je hoeft niets te zeggen, je kan niet praten….’
‘Ik ben je neef’.
‘Prima, nu nog even wat speeksel over jouw kin laten lopen’.
‘Heuh?’
Freek deed mijn wanten af en stopte ze in zijn tas terwijl ik speeksel verzamelde in mijn mond en steeds over mijn onderlip duwde.
‘Meer, veel meer, dat moet goed nat worden en denk eraan, houd je tong uit je mond, dan blijft het stromen’.
‘Fuck Freek, dit is eigenlijk niet leuk. Het voelt niet goed een gehandicapte te spelen’.
‘Het is of dit of een gek in luier. Wat wil je dat ze denkt?’
‘We gaan nu naar mijn huis. Blijf zitten tot ik je uit de auto kom halen’.
Freek startte de auto en reed een stukje om. We reden opnieuw de straat in en Freek parkeerde voor zijn huis. Hij stapte uit en liep naar Marjan. Ze stonden wat te praten en Freek wees naar de auto. Marjan liep met hem mee. Hij deed mijn deur open.
‘Zo jochie, dan zijn we weer thuis. Ik zal de gordel even los maken. Geef jij mij jouw petje maar.’
Hij hing over mij heen en fluisterde ‘Tijd voor jouw entree’.
Hij pakte mijn rechterhand hielp mij uit de auto.
‘Kijk Marc, dit is Marjan, geef haar maar een handje’
‘Dag Marc, ik ben Marjan. Heb je een leuk weekend bij Freek?’
Ik schudde heftig met mijn hoofd op en neer. Daarbij hield ik mijn tong uit mijn mond. Ik stond tegenover een vrouw die daar niet raar bij keek. Zij vond het heel normaal dat ik een helmpje droeg, een slab omhad en een natte plek in mijn broek had.
‘Nou Marjan, Marc moet naar binnen. Ik wil niet dat hij blaasontsteking oploopt’.
‘Eh, nee natuurlijk. Komen jullie anders direct wat drinken. Wijntje, kaasje?’
‘Graag, je hebt altijd lekkere kaas van de markt’
‘Ik weet wat jij lekker vind Freek. Ik heb die lekkere rode wijn ook weer’.
‘Heerlijk, maar eerst moet ik Marc even verschonen. Ondanks zijn luier heeft hij toch een ongelukje gehad. Over een half uur?’ En Freek nam mij aan zijn hand mee naar binnen.

Eenmaal binnen veegde ik mijn kin af.
‘Naar de buurvrouw op visite? Wat doe je nou?’
‘Ik geef jou een spannend weekend. Dat wilde je toch. Behandeld worden als patiënt. Nou hier is iemand die niet beter weet dan dat jij een patiënt bent. Kom naar boven en omkleden’.
Freek liep met mij mee naar de kleedslaapkamer.
‘Kleed je maar uit en gooi die luier maar in die vuilnisbak daar’.
Hij gooide een badlaken op de massagetafel en liep weg om even later terug te komen met een bakje water en een washandje. Ik had alle kleding in een hoek gegooid. Ik klom op de tafel en Freek haalde de was weg. Even later draaide een wasmachine.
‘Kom ik zal je even schoonmaken’.
Met het washandje met warm water maakte hij mijn kruis, billen, bovenbenen en onderbuik schoon. Na het afdrogen gooide hij voor het eerst talkpoeder over mijn kruis.
Hij pakte weer een dikke nachtluier met twee inleggers, een plastic broek en een hemdromper.
‘Kom er maar vanaf….zo klaar voor de buurvrouw’.
Ik voelde aan mijn kruis en billen. Het voelde lekker om een droge luier om te hebben, het voelde wel veilig. Freek gaf mij een jaren 70 trainingsbroek (zo’n strakke donkerblauwe) om aan te trekken. Ik kreeg een kleurige trui aan. Snel mijn helm op en een schone slab voor. Ik kreeg ook nog slofsokken aan. Kleurig gestreepte sokken met een rubberen onderkant.
‘Speeksel jochie, speeksel. Als er genoeg is gaan we naar Marjan. Ze is een aardig mens. Is niet getrouwd en heeft geen kinderen. Er is verder niemand’.
Ik begon mijn kin weer nat te maken. Freek kwam nog met twee glaasjes lauw water en liet mij die opdrinken. Hij pakte een dvd-doosje zonder hoes en de tuitbeker en nam mij toen bij mijn hand.
‘Kom we gaan’. We liepen voorlangs naar het huis van Marjan. Freek belde aan.
‘He Marc, welkom in mijn huis’, zei Marjan toen we binnenkwamen.
Ik liep aan de hand van Freek het huis in. Marjan woonde leuk.
‘Wat zullen we doen. In de keuken gaan zitten. Wat wil Marc dan doen? Tekenen of zo?’
‘Nee we laten Marc in de kamer een dvd bekijken. Ik heb zijn favoriet meegenomen. Wij kunnen dan in de keuken een wijntje drinken’
‘Prima, wat drinkt Marc’
‘Heb je ranja?’
‘Ja hoor, voor de meiden van verderop als je op bezoek zijn’.
‘Marc moet veel drinken, hij heeft een aanleg voor nierstenen en ik vrees dat hij vandaag te weinig gedronken heeft tot nu toe’.
‘Geen probleem, maar als hij op de bank zit….moet ik er een plastic zak opleggen?’
‘Nee hoor’, Freek trok in een ruk mijn broek naar beneden tot kniehoogte. Hij draaide mijn kont naar Marjan en klopte een paar keer op mijn luierkont. ‘Kijk een dikke, schone luier’. Hij draaide mijn kruis richting Marjan en sloeg er nogmaals een paar keer op.
‘Oh, dus dat is voldoende?’
‘Zeker, voel maar even tussen zijn benen’.
‘Nee dat is raar!’.
‘Nee echt, voel maar even, kom…’
Freek pakte de hand van Marjan en duwde die tussen mijn benen. Ze voelde aan de dikke prop die was ontstaan door de inleggers.
‘Goh, wat dik’
Freek trok de drukknopen van de romper open. ‘Kijk over de luier een plastic broek, dus dat is helemaal veilig. Voorlopig lekt hij niet’.
Ik stond er maar bij en probeerde gewoon te doen of er niks aan de hand was.
‘Speeksel langs mijn kin, speeksel langs mijn kin’, herhaalde ik in mijn hoofd als een mantra en duwde met mijn tong nog wat speeksel naar buiten. Freek deed de drukknopjes vast, deed mijn trui naar beneden en deed deze in mijn broek toen hij deze weer omhoog trok. Het zag er kinderachtig uit.
‘Mag ik deze film erin doen, dan kun jij de wijn inschenken’.
Freek nam mij mee naar de huiskamer.
‘Lust Marc Nibbits?’ klonk het uit de keuken. Ik schudde nee naar Freek.
‘Hij vindt ze altijd lekker. Vul die tuitbeker maar met ranja’
Freek zette mij voor bank op de grond en ging op zijn hurken naast mij zitten en fluisterde:
‘Luister goed! Tong uit! Begrepen, tong eruit. Je drinkt direct meteen jouw ranja op. Je krijgt er nog een paar tuitbekers van. Je eet je nibbits op en je blijft naar de televisie kijken. Niet naar iets anders en vooral…..die tong uit jouw mond. Je doet het heel goed’.
Freek deed de dvd in de speler. Het begon met de gebruikelijke waarschuwingen en dat de dvd voor alle leeftijden was…toen begon het. Het waren de teletubbies. Ik moest verdomme naar de teletubbies kijken.
‘Wacht’, zei Marjan ‘ik zet het even wat zachter, anders worden we in de keuken gek van steeds hetzelfde muziekje’.
‘Goddank’, dacht ik.
‘Dag lief, is het leuk’, zei ze terwijl ze op mijn helm tikte. Ze gaf mij een schaaltje Nibbits en mijn tuitbeker. Zoals opgedragen dronk ik eerst de tuitbeker leeg en daarna at ik de nibbits op. Nou, het was niet mijn favoriete snack.
Freek en Marjan zaten in de keuken aan wijn en toastjes met kaas. Ik zat aan die stomme lauwe ranja.
Marjan kwam een kwartiertje later kijken.
‘Oh lieverd, heb je het al op? Mag hij nog meer?, riep ze naar de keuken.
‘Drinken wel, chips niet’
Ze kwam terug met een volle tuitbeker.
‘Het is toch eigenlijk wel jammer’ zei ze tegen Freek toen ze naar de keuken liep.
‘Het is best een knappe vent. Als hij niet gehandicapt zou zijn zou hij vast zo iemand kunnen vinden’
Freek en Marjan gingen in de overgang van de keuken naar de kamer staan.
‘Natuurlijk, maar ook nu heeft hij zijn behoeftes’
Freek kwam op zijn hurken rechts naast mij zitten en pakte met zijn linkerhand mijn linkerschouder en schudde mij rustig door elkaar. Mijn ogen bleven geplakt op de televisie.
‘Ook nu heeft hij seksuele behoeftes… he jochie’ en hij kneep in mijn kruis. Ik keek stoïcijns naar de televisie. Freek veegde met mijn slab mijn kin droog en voelde aan mijn tuitbeker.
‘Weer leeg, geef er nog maar een als je wilt’.
Marjan kwam snel terug en Freek duwde de tuit in mijn mond.
‘Kom Marc, nog even opdrinken.’
Braaf dronk ik het leeg. Denkend aan straks. Was dit nu de straf die Freek in gedachten had of moest het nog komen?

 

[joo]

Erg spannend!

Je vorige verhaal was ook al een topper, deze zal dat ook wel worden! !1 ( en denk er om niet kwijlen haha)

 

[patient]

‘Nu Marc zijn drinken op heeft moeten we maar naar huis terug’. Freek haalde de dvd uit speler en bedankte Marjan.
‘Dag Marc, tot een volgende keer’, zei ze tegen mij. Ik keek over haar een en wiebelde op twee benen.
Freek nam mij bij de hand en we liepen naar zijn huis. Toen de deur dicht was begon Freek te lachen..
‘Zo oo oh, wauw, dat deed je goed zeg, neefje van me’
Ik begon ook te lachen en gaf hem antwoord. ‘Het was heel spannend om te doen’.
‘Zo nu zijn er vandaag twee mensen bij gekomen die weten dat jij luiers draagt. De verkoper van de kledingzaak denkt dat je incontinent bent en mijn buurvrouw denkt dat nu ook. Heb je alweer geplast?’
‘Nee nog niet’
‘Heel goed, dan gaan we eerst even naar boven voor het eerste deel van jouw straf.’
‘Dit was het dus niet?’
‘Ben je gek, wist ik dat wij Marjan tegen zouden komen, nee zo makkelijk kom je er niet vanaf’.
Boven aangekomen moest ik mijn helm, slab, sokken, trui en broek uitdoen. Ik stond in mijn witte romper met daaronder de luier, inleggers en plastic broek.
‘Even zoeken’, zei Freek. ‘Ik heb ze’. Hij haalde twee licht lederen brede riemen tevoorschijn die gevoerd waren met bont.
‘Benen uit elkaar!’.
Braaf deed ik wat er gezegd werd. Freek maakte aan iedere enkel een band vast. Aansluitend legde hij een riem tussen de twee enkelbanden vast zodat ik maar kleine pasje kon nemen.
‘Loop eens’
Het was alleen maar mogelijk om een halve voet voorwaarts te lopen.
‘Dan nu de jas…’
Freek pakte een jas uit de kast en ik hoorde een gerinkel van gespen. Het was een Posey dwangbuis.
‘Steek je armen uit….heel goed…blijf even zo staan’
Freek maakte de gespen op mijn rug vast. Hij haalde mijn armen door de lus en zette ook de armen vast. Als laatste haalde hij de band tussen mijn benen door en trok die strak en maakte hem vast. Als laatste zette hij mijn epilepsiehelm weer op.
‘Zo, kom maar even kijken’.
Voetje voor voetje verlieten we de ene slaapkamer om uit de komen in de andere slaapkamer waar ik mijzelf kon bewonderen voor de spiegel.
Freek haalde de segufix van het bed.
‘Het is voorlopig nog niet donker, dus in de kamer op de bank zitten kan nog even niet. Ga meer even op bed liggen. Ik ga vast het eten klaarmaken en dan kom ik je straks wel halen. Hij hielp mij op bed sloeg de deken over mij heen en deed de zijkanten van het bed omhoog.
‘We willen natuurlijk niet dat je uit bed valt zo’.
Freek deed de gordijnen dicht, maar liet het licht aan. Hij liep naar beneden en ik hoorde hem in de keuken rommelen. Ik tilde mijn hoofd op en zag mijn helm op mijn hoofd zitten. Ik rolde op mijn linkerzij en probeerde rechtop te zitten. Na wat gerommel lukte dat. Ik kon mijzelf in de spiegel bewonderen. Dat zat ik veilig in een dwangbuis. Niemand kon mij zien, maar ik werd er helemaal geil van. Ik voelde mijn pik opzwellen in mijn luier. Ik keek naar mijn kruis en zag de plastic broek en de luier erdoorheen aan de randen van mijn romper. Dit was wat ik dit weekend wilde. Opgesloten bij een vreemde als een patiënt. Nadat ik mezelf lange tijd goed had bekeken ging ik weer liggen. Ik had nu geen deken over mij heen. De kachel stond niet aan, maar het was niet heel koud. Na een tijdje kreeg ik toch koude benen. Ik bewoog ze een beetje langs elkaar om ze warm te krijgen (voor zover mogelijk door de enkelbanden). Ik draaide mij om en keek naar de gordijnen. Het begon al aardig te schemeren.

Ik hoorde Freek beneden de gordijnen dicht doen. Volgens mij zou dat beteken dat hij mij zo zou komen halen. Dat gebeurde ook even later. Hij had een witte doktersoutfit bestaande uit een lange witte jas, een witte broek, witte sokken en witte Zweedse klompen.
‘Zo jochie, heb je lekker gerust? Wat ben jij onrustig geweest, je dekens zijn er helemaal af. Daar moeten we vanavond wat aan doen’.
‘Ik heb in de spiegel gekeken hoe ik eruit zie’.
‘Oh, het is vast jouw eerste keer in een dwangbuis soms’.
‘Ja dat klopt’.
‘Kom ik help je uit bed’. Freek deed een zijkant van het bed omhoog. Hij hielp mij rechtop, tilde mijn voeten op en draaide die naar de zijkant. Ik zat nu heel snel op de rand van het bed.
‘Kom leun maar tegen mij aan en laat je op grond zakken’.
Mijn voeten stonden op de grond. Freek liet mij een paar pasjes naar voren doen en ging achter mij staan. Hij stuurde mij richting de spiegel. Ik deed kleine pasjes. Ik liep als een oude man. Ik was een beetje onzeker en liep voorover kijkend naar mijn voeten. Bij de spiegel aangekomen ging Freek naast mij staan en sloeg een arm om mijn schouder. Hij stond erbij alsof hij met een vriend in de kroeg stond.
‘Luister jochie, jij mag het geil vinden, maar ik natuurlijk ook’. De hand van de arm op mijn schouder tikte om mijn helm. ‘Kijk, ik vind niet vaak kerels die dit ook lekker vinden om hier zo voor mijn spiegel te staan’. Hij pakte met diezelfde hand mijn kin stevig vast en hij trok mijn hoofd naar beneden dat ik mijn kruis moest zien. ‘Kijk je hoeft niet gek te zijn om in een dwangbuis te zitten, maar het helpt natuurlijk wel. Welke gezonde vent gaat voor zijn plezier in een luier lopen met een dwangbuis aan. Er moet natuurlijk iets zijn waarom je dit lekker vind’. Hij liet mijn kin los en draaide mijn gezicht tegen zijn gezicht. Hij sloeg zijn armen om mij heen en trok mij tegen zich aan. Ik kon er niets tegen doen, maar vond het ook niet erg. Hij drukte zijn voorhoofd tegen de uitstekende rand van mijn helm en duwde met zijn vlakke handen op mijn geluierde billen.

‘Zo patiëntje van me, of moet ik zeggen neefje Marc. We gaan zo eerste eten, maar na het eten ga ik eens zorgen dat die kont van jou en dat kruis van jou beter passen bij een kerel die luiers moet dragen’.
‘Hoe bedoel je?’
‘Eerst eten’. Freek voelde met een hand aan mijn kruis. ‘Ben je al nat?’
‘Nee’, zei ik wat betrapt.
‘Mmm, hier heeft iemand een stijve gehad. Dit moet ik zo anders doen, anders pies je de hele dwangbuis nat en die dingen wassen is slecht voor het leer van de gespen. Daar doen we beneden wel wat aan’.
Frank liep voor mij naar de trap. Ik dribbelde er achteraan. Bij de trap aangekomen dacht ik dat Freek de riem tussen de enkelbanden zo losmaken, maar hij maakte geen aanstalten.
‘Kom hier, ik help je’. Hij ging met zijn rug tegen de muur staan. Zijn linkervoet hield hij boven, zijn rechtervoet twee treden lager.
‘Je gaat nu tegen mij aanleunen en je laat je rechtervoet op de tree lager glijden’.
Ik ging tegen hem aan staan, hij sloeg zijn armen om mij heen en pakte mij stevig vast. ‘Ik vind het niet prettig, laat me niet vallen’. Ik probeerde mijn rechtervoet te laten zakken, maar ik kon maar alleen mijn tenen op de volgende trede te laten komen.
‘Je moet je linkervoet dichterbij de rand hebben’.
Ik trok mijn rechtervoet weer omhoog. Ik schoof mijn linkervoet meer naar rechts en probeerde het nogmaals. Het lukte nu wel.
‘Heel goed, volgende trede’. Freek ging een trede lager staan, maar hield mij goed vast. Treetje voor treetje liepen we samen de trap af. Ik was blij dat we op de trap af waren. Het was vreemd genoeg inspannend geweest en ik hijgde een beetje en was gaan zweten.
‘Nou zeg, je hebt een beetje een rode kop. Kom mee naar de keuken’.
We liepen naar de keuken waar het lekker naar eten rook. Bij het aanrecht stopte Freek mij. Hij draaide mij om en maakte de riem van de dwangbuis los die tussen mijn benen liep. Hij maakte de romper tussen mijn benen los en trok voorzichtig de plastic broek naar beneden. Hij ging met zijn hand in mijn luier en drukte mijn penis naar beneden. Deze begon in reactie daarop meteen wast stijver te worden. Freek liep naar de koelkast pakte iets en gooide een flinke hoeveelheid ijswater over mijn penis in mijn luier.
‘Whouh, hhh, hh, koud’
‘Dat zal je leren. Patiënten horen niet opgewonden te zijn door hun situatie’. Freek gooide ook nog flink wat ijsblokjes erbij. Hij deed luier weer recht en trok mijn plastic broek omhoog. Hij maakte de romper weer vast evenals de riem van de dwangbuis. Ik stond ondertussen te wiebelen op twee benen door de onaangename koude rond mijn kruis. Freek gaf een harde tik op mijn kont.
‘Stilstaan, anders ga je zonder eten naar bed’. Ik deed maar wat hij wilde. Toen de riem vast zat zette hij mij op een keukenstoel. Ik zat met mijn benen tegen elkaar in een poging het snel weer warmer te krijgen bij mijn kruis, maar het lukte nog niet.

Er was een hoek van een tafel gedekt. Ik zat achter een plastic placemat met alleen een plastic diep bord, een plastic lepel en een tuitbeker. De andere kant van de hoek was compleet gedekt met rieten placemat, een mooi bord, antiek bestek, wijn, water en een gesteven servet.
‘Ik eet eerst even, dan zal ik jou daarna voeren’
‘Je mag me ook losmaken, dan eet ik zelf’.
‘Nee, patientje, je hebt jezelf een tijdje een time-out verdient met jouw gedrag in de winkelstraat en daarnet, dus je hebt even geen rechten. Deze dokter bepaalt wat er gebeurd’.
Freek deed mij een slab voor, vulde de tuitbeker met water en ging achter mij staan. Hij hield mijn hoofd met zijn rechterhand achterover tegen zijn buik aan en duwde met zijn linkerhand de tuitbeker in mijn mond. Ik zat achterover te drinken.
‘Helemaal leeg jochie, helemaal leeg drinken, jouw luiers moeten we wel vullen met eigen vocht’. Toen de tuitbeker leeg was ging Freek nog even naar het fornuis. Hij bakte een biefstuk en begon te eten. Hij had naast de biefstuk gekookte aardappelen en sperziebonen.
‘Houd jij hiervan?’, vroeg Freek terwijl hij naar zijn eten wees.
‘Ja, ik vind dat wel lekker’.
‘Mooi en nu ben jij stil want ik wil van mijn eten genieten. Deze verzorger heeft nu even pauze en wil zich nu niet met patiënten bemoeien’.
Ik moest ondertussen plassen. Misschien dat dat ook hielp tegen de kou van de ijsblokjes. Ik liet voorzichtig wat urine lopen. Ik was nog niet gewend aan plassen in luiers. Na nog een paar scheuten kon ik mijn blaas leeg laten lopen. De warmte was sneller weg dan eerder deze dag, maar zo koud als met de ijsblokjes was het nu niet meer.
Freek was klaar met zijn eten en ruimde zijn spullen af. Hij liep naar het fornuis en roerde in een pan die nog opstond. Hij pakte mijn bord van tafel gooide er wat in en kwam terug. Hij had voor mij bonen.
‘Ja jochie dat eet makkelijker. Een bonenschotel uit blik is voldoende voor patiënten.’
Hij schepte een beetje op de lepel, proefde ervan en zei dat het niet heet was.
Hij hield de lepel voor mijn mond.
‘Mond open, ja goed zo’
Ik kreeg voor het eerst sinds mijn kindertijd eten gevoerd. Freek voerde mij vlug en vaardig. Het eten was niet vies, maar ook niet heel lekker. Toch wilde ik nog wel een tweede bordje toen Freek het vroeg.
‘Voor het tweede bordje eerst nog even een beker water’.
Freek ging weer achter mij staan en duwde mijn hoofd weer tegen zijn buik. Hij wreef met zijn linkerhand over mijn buik.
‘Bonen zijn goed voor het buikje van het jochie, goed voor de stoelgang’. Hij voelde aan mijn kruis. ‘Heeft het patiëntje een plasje gedaan, zonder dat ik het merkte. Je gaat het al leren dat ondergoed niets meer voor jou is’.
Ik dronk de tuitbeker leeg en kreeg nog een bord eten. Na het eten maakte Freek mijn gezicht schoon met een washandje.
‘Zo kom maar dan breng ik jou naar de kamer. Dan kun je even televisie kijken. Dan was ik af en dan gaan we zo naar boven toe’.
Terwijl ik op de bank het half acht nieuws keek vergat ik even in welke situatie ik mij bevond. Toen het weerbericht kwam verscheen Freek in de kamer. Toen realiseerde ik mij dat ik in een luier en een dwangbuis bij een vreemde op de bank zat. Het werd morgen wederom droog, wat warmer, warm voor de tijd van het jaar.
‘Kom ik breng je naar boven’. De trap op ging net als de trap af. Hij zorgde dat ik niet viel en het ging langzaam trede voor trede. Ik voelde mij afhankelijk van Freek. Hij zorgde voor mijn schone luiers, mijn kleding, mijn eten en dat ik niet van de trap viel. Ik had mij nog nooit zo onderdanig gevoeld.
Freek bracht mij naar de badkamer. Hij maakte de dwangbuis en de enkelbanden los en zei dat ik kon douchen. Ik deed zelf de rest uit en gooide mijn luier opgevouwen in de speciale luiervuilnisbak. Na het douchen moest ik naar de kleedkamer komen.
Freek had zich omgekleed en had zijn groene operatiekleding aan. Het hemd zat in de broek.
‘Ga maar even liggen. Ik heb al gezegd dat ik jou geschikter zou maken voor luiers. Ik ga jou even scheren’. En met die worden spoot hij scheerschuim over mijn kruis. Vakkundig schoor hij de haren boven mijn penis weg. Ook tussen mijn benen en terwijl ik naar het plafond keek en mijn adem zoveel mogelijk inhield schoor hij ook mijn ballen. Hij maakte met vochtige doekje alles weer schoon.
‘Draai je maar om’. Hij spoot mijn kont en een stuk van mijn benen in met ander spul. Het bleef er een tijdje op en het begon branderig te ruiken. Hij haalde met een handdoek alles weg.
‘Zo zijn alle vieze haartjes weg en heeft de patiënt een baby huidje op zijn kont. Dan kan daar geen poep in blijven hangen’. Freek liet een bus Veet zien waarmee hij de haren had weggehaald.
‘Zo en nu voor de straf’.
‘He’, dacht ik, ‘was die dwangbuis geen straf?’
‘Die dwangbuis was dus geen straf?’ vroeg ik aan Freek.
‘Straf, straf, ben je gek, dat was toch lekker?’
‘Ja dat wel’.
‘Nou dan. Nee kom even van de tafel. Dan maak ik deze even klaar. Vertrouw je me?’
‘Ja, ik geloof van wel’.
‘Oke’.
Freek legde een lang papier op de massagetafel. Ik ging erop liggen.
‘Even je benen omhoog en jouw knieën naar jouw borst’.
Freek pakte iets en duwde iets in mijn anus.
‘Ik heb nu een dulcolax zetpil ingedaan, dat helpt morgen bij de ontlasting, maar dat is niet wat ik ga doen’.
Freek maakte mijn enkels en polsen vast aan de massagetafel. Hij legde een steriele doek met een gat erin over mijn kruis. Hij deed een mondkapje voor, liep weg en rommelde wat in een andere kamer en kwam terug met spullen in bakje.
Hij kwam bij me staan en aaide over mijn voorhoofd en haren.
‘Ik ga jouw voor de rest van dit weekend het gevoel van urine-incontinentie geven. Ik ga een foley katheter inbrengen zodat je rest van het weekend….drup, drup, drup in jouw luiers lekt’.
Ik schrok een beetje. Dat had ik nog nooit gedaan.
‘Doet dat zeer, is het gevaarlijk?’
‘Het doet niet echt zeer en het is gevaarlijk als je het niet steriel doet, maar dat gaan we natuurlijk wel doen’.
Freek smeerde mijn penis met bruin spul in en ging aan het werk. Het was snel klaar. Het was even gevoelig en een raar gevoel toen hij even bezig was. Freek maakte alles weer goed schoon en maakte mij los.
‘Kijk maar even’.
Ik zag mijn penis met een stuk van een slangetje eruit steken. Aan het slangetje zat een klem en er zat urine in het slangetje.
‘We zijn door de sluitspier van de blaas heen. Deze kan nu de urine niet tegenhouden. Kom dan legen we nu je blaas’
Freek pakte een teiltje en opende het klemmetje. Zonder dat ik er iets tegen kon doen liep de urine uit mijn penis. Toen het geen straal meer was sloot Freek de klem.
‘Zo, nu zullen we maar weer een luier omdoen, want je lekt nu 24 uur per dag uit je pik’.
Freek deed mij weer een dikke nachtluier om met twee inleggers. Voor hij de luier dichtdeed haalde hij het klemmetje eraf. Er liep meteen een straaltje urine in mijn luier. Er ging weer een plastic broek over het luierpakket en een romper in de vorm van een hemdje. Het voelde bijna vertrouwd om een dikke prop rond mijn kruis en kont te hebben. Het liep bijna vertrouwd met een dikke, warme, zwetende prop tussen mijn benen.
‘Kom dan doen we jouw pyjama weer aan’. Het slot ging weer op zijn plek. Ik kreeg van Freek weer de wanten aan en de helm op. Als laatste deed hij mij weer een slab om. ‘Voor als we zo iets eten en drinken’, zei hij. Zo liep ik achter Freek de trap af naar beneden.
‘Ken jij ‘the Drowning Pool’ met Paul Newman’, vroeg Freek. Ik kende hem niet. ‘Een goede film, Paul Newman komt in een dwangbuis terecht, kijken?’
‘Prima’, zei ik en zo zat ik op zaterdagavond bij Freek op de bank een film te kijken terwijl mijn dikke luierpakket langzaam maar zeker natter en natter werd. Ik kreeg drinken in mijn tuitbeker en Freek voerde mij pringles. Ik vond het wel gezellig zo in mijn outfit bij hem op de bank. Hij had zich weer omgekleed in zijn witte uniform. We zaten eerst naast elkaar, maar Freek had mij op een gegeven moment naar zich toe getrokken.
‘Patiënten moeten soms wat persoonlijk contact ervaren’.
Hij klopte soms op mijn helm. Controleerde soms het slotje, voelde aan mijn kruis en tikte zachtjes maar lang op mijn kont. Veegde mijn mond af met mijn slab en controleerde om mijn wanten nog goed zaten. Soms duwde hij mijn wanten in mijn kruis of langs mijn gezicht of moest ik voelen aan mijn kont. Volgens mij was dit voor hem net zo lekker als voor mij.
Na de film moest ik van hem gaan staan. Hij pakte een keukenrol en haalde zijn pik uit zijn broek en begon zich af te trekken.
‘Voel met je wanten aan jouw helm, aan jouw gezicht. Voel aan jouw kruis. Draai je om. Laat je kont zien. Voel aan jouw kont. Voel aan jouw lichaam, voel aan jouw benen. Voel aan jouw kruis, en je kont, laat je kont zien. Laat voelen’.
Hij voelde aan mijn kont en aan de prop tussen mijn benen.
‘Mooi, mooi, heel mooi, een mooie patiënt. Een echte luiervent ben je geworden’. en ik hoorde hem met een flinke kreun klaarkomen.

 

[patient]

Freek zat nog na te hijgen op de bank toen ik lachend naar hem keek.
‘Was het lekker?’
‘Patiënten moeten hun mond houden’. Freek deed zijn kleding weer goed en gooide een stuk keukenrol weg. Hij kwam naar mij toe en keek mij spottend aan.
‘Zo, dus de patiënt denkt dat hij zich een grote mond kan permitteren? Jij denkt dat je kan zeggen tegen jouw verpleger. Nou dat zullen we nog wel zien.’
Hij pakte met beide handen mijn helm vast en trok mij naar zich toe. Hij keek met kwaad aan en siste tussen zijn tanden:
‘Wie moet er een helmpje op tegen het vallen? Jij of ik’
Ik keek Freek verbaasd aan.
‘Nou geef antwoord! JIJ OF IK’
‘Ik’, zei ik met een verschikte zachte stem.
‘Laat je handen zien, nu onmiddellijk, laat je handen zien!’
Ik hield mijn handen met wanten omhoog.
‘Pak nu met jouw handen jouw pik vast uit de gulp van jouw pyjama’.
Ik keek Freek verbaasd aan. Mijn pyjama had geen gulp. Er zat op de rug een rits. Ik kon geen pik pakken, want hij zat verpakt in een luierpakket.
‘Doe maar of je jouw pik uit jouw gulp gaat halen’
Ik deed wat hij wilde en stond met mijn handen over mijn kruis te wrijven.
Freek begon gemeen te lachen en zei met ijzige stem
‘Dat lukt niet hè jochie. Nee dat lukt niet, omdat jij een zielig stuk vreten bent dat overal aan gaat zitten en een gevaar voor zichzelf en daarom wanten aan moet. Die niet eens aan zijn pik kan zitten, omdat zijn pik opgeborgen zit achter een luier, een plastic broek en een romper. Jouw pik zit in een pyjama die jij niet eens zelf kan uitdoen. En over een luier gesproken. Je kunt niet eens in gewone kleding lopen want je loopt de hele dag in een natte luier. Nu ook weer. Daarstraks verschoond, maar de hele avond gaat het drup, drup, drup zo weer de luier in. Jij durft mij uit te lachen, maar als er iemand moet worden uitgelachen ben jij het. Een volwassen kerel die zijn luier vol pist in het huis van een ander. Een kerel die verzorgd moet worden door een ander, omdat hij een gevaar voor zichzelf en anderen is’.
Ik keek Freek met grote ogen aan.
‘Zo, geschrokken?’, zei hij toen hij begon te lachen. Ik lachte mee. ‘Ja Marc, niet te overmoedig worden. Ik ben de verpleger en jij bent de patiënt en je moet je niet teveel vrijheden opeisen. Kom ik ga je in bed stoppen. Het is bedtijd en morgen heb ik ook nog een paar dingen te doen.’
Freek nam mij bij mijn pols en liep met me naar boven naar de kleedslaapkamer. Hij deed mijn slab af, mijn helm af en mijn wanten uit. Hij pakte de dwangbuis en hield die open voor mij.
‘Kom, armen erin’.
‘Ik heb nog nooit in een dwangbuis geslapen’.
‘Als die strak zit slaap je echt niet lekker. Je krijgt dan kramp aan jouw schouders, maar ik zal de armen zo los mogelijk laten, dan kun je die nog een beetje bewegen’.
‘Krijg ik geen schone luier. Deze is volgens mij al behoorlijk nat’.
‘Nee zeg, ik blijf aan de gang. Als ik je een schone omdoe begin je toch meteen alweer nat maken. Volgens mij moet je de ochtend wel halen met deze set’.
Freek maakte de dwangbuis van achteren vast en gespte ook de riem die onderlangs liep vast, maar hij trok hem niet strak. Hij haalde mijn armen door de lus aan de voorkant en maakten de mouwen vast, maar ik had genoeg ruimte om ze te bewegen. Freek deed mij weer de twee enkelbanden om, maar maakte ze niet aan elkaar vast. Hij liep met mij naar de badkamer, haalde een tandenborstel uit zijn verpakking en deed er tandpasta op. Hij zette mij op het krukje en poetste mijn tanden. Hij gaf mij water om te spoelen en veegde mijn mond schoon.
‘Zo eerst nog even een glaasje water of twee’. Ik dronk ze leeg.
Kom, dan gaan we naar bed’. Ik volgde Freek naar mijn slaapkamer.
‘Voor de zekerheid’, zei Freek en hij legde een onderlegger in het bed. Ik ging op de rand van het bed zitten en Freek hielp mij verder in bed.
Toen ik goed lag en Freek mij liefkozend streelde over mijn voorhoofd liep hij even weg. Hij kwam terug met twee leren riemen en maakte mijn enkelbanden vast aan het bed. Ik had wel wat ruimte en kon mijn benen ook een beetje optrekken, maar ik kwam niet verder dan mijn knieën in een hoek van negentig graden te zetten.
‘Kom, ga lekker liggen dan stop ik je lekker in’.
Hij stopte aan beide kanten de deken en het laken goed in en deed de open reling weer omhoog. Hij voelde over de deken nog eens aan mijn dwangbuis en luier en liep toen weg. Voor hij de deur dichtdeed deed hij ook het licht uit.
Ik merkte dat ik bekaf was deze dag. Ik bewoog een beetje en hoorde zowel mijn kussen als de onderlegger onder mijn kont kraken. Daar lag ik dan als gevaarlijke patiënt in een inrichting. Ik hoorde Freek nog zijn tanden poetsen, maar verder niets want ik viel in een diepe slaap.
Ik werd de volgende ochtend wakker van het geluid van de gordijnen die open gingen. Freek stond in zijn ochtendjas aan mijn voeteneind toen ik echt wakker werd.
‘Goedemorgen, lekker geslapen?’
‘Ooohhh’ en ik probeerde mij uit te rekken binnen alle beperkingen die er waren.
‘Ja, heerlijk’.
Freek deed een reling naar beneden en sloeg het bed open.
‘Oh jee, je bent gaan lekken’.
Ik keek naar beneden en zag een donkere plek rond mijn kruis in mijn pyjama.
‘Viezerik, ik zal het ontbijt halen’.
Freek deed de reling weer omhoog en liep weg. Hij kwam een tijdje later terug met een dienblad met spullen in zijn hand. Hij deed het rugeinde van mijn bed omhoog en trok het tafelblad uit het kastje naast het bed. Hij deed mij een slab om en trok het tafelblad over mij heen. Hij zette op het blad twee koppen koffie, een bord met brood, een tuitbeker, een rietje en een bak met een soort muesli.
‘Zo jochie, je zal wel honger hebben. Nou ik zal jou jouw ontbijtje even voeren. Allereerst maar even wat vocht’. Hij hield de tuitbeker in mijn mond totdat ik hem helemaal leeg had gedronken. Hij was gevuld geweest met lauw water. Ondertussen at Freek zijn boterhammen en nam hij slokken van zijn koffie.
‘Ik heb voor jouw Kellogs All Bran, dat is een ontbijt met veel vezels’ en hij begon met te voeren met grote lepels. De melk lekte weleens langs mijn kin, maar Freek liet het gewoon lopen.
‘Zo hoe was dat om zo in jouw dwangbuis te slapen?’
‘Nou wel lekker, ik ben in slaap gevallen en pas daarnet weer wakker geworden’.
‘Ook niet wakker geworden van jouw natte pyjama?’
‘Nee ook niet’.
‘Zeg luister eens Marc, ik vind het erg geil dat je er bent en zo meedoet. Als het aan mij ligt kom je wel vaker hier logeren. Wat denk jij?’
Ik voelde mezelf gloeien van opwinding. ‘Wow, graag, ik vind het ook erg geil om dit mee te maken’.
‘Mooi, volgend weekend kan ik niet, maar over twee weken het weekend weer?’
‘Ik heb een etentje, maar dat kan ik verzetten, graag’.
‘Prima, maar dan heb ik een verzoek’.
‘Oké’.
‘Als je vaker gaat komen wil ik dat je in je gewone leven wel aan mijn ‘behandeling’ denkt’.
‘Ja, natuurlijk, dit is hartstikke gaaf, daar denk ik wel aan’.
‘Nee, je begrijpt me niet. Ik wil dat we direct wat incontinentieondergoed voor jou bestellen en dat je dat gaat dragen als niet hier bent’.
‘Nou, euh, Freek, ik weet niet of ik in mijn gewone leven met een luier wil gaan lopen. Ik wil niet dat anderen mijn fantasie gaan zien, ik wil niet met een dikke luierkont door het leven’.
‘Nee, geen luiers. Ik zat te denken aan wat suprima slips. Die zien eruit als gewoon ondergoed, maar je zou een inlegger erin kunnen stoppen, maar dat hoeft niet. Er ziet een kunststof anti-lek-laag in. Het gevolg is dat je een beetje zweet als je er niets in doet, daar doe je dan niets aan. Je draagt nu Calvin Klein-slips en hemdjes. Je ruilt gewoon het ene ondergoed in voor het andere. In plaats van hemdjes ga je gewoon rompers over de supima-onderbroeken dragen en je doet gewoon een wijde boxershort daaroverheen dan niemand jouw romper kan zien’.
‘Maar als ik naar de sportschool ga…ik kan zo niet in de kleedkamer staan’.
‘Ook daar heb ik een oplossing voor…Tiger trainingsbroeken’.
‘Hoezo een trainingsbroek. Ik heb thuis ook wel trainingspakken’.
‘Nee een incontinentietrainingsbroek. Ze zien eruit als onderbroeken, maar extra dik tegen het lekken. Tiger is een Amerikaans merk en die heeft ze in moderne leuke kleuren’.
‘Nou, dat zal me wat worden. In plaats van mijn gewone ondergoed ga ik over op patiënten ondergoed.’
‘Waar slaap je thuis in?’
‘Zomers in een boxershort en een T-shirt. In de winter doe ik nog weleens een pyjamabroek aan’.
‘Nou dat wordt dan 24/7 jouw nieuwe ondergoed en we bestellen ook nog even een 4-care pyjama, zoals je nu aan hebt. We kunnen regelmatig skypen en dan kan ik controleren of je wel alles aan hebt. Zo patiëntje, we gaan de behandeling maar eens opvoeren. Heb je jouw creditcard bij je?’
‘Euh, ja, die zit altijd in mijn portemonnee’.
‘Dan gaan we zo deze dingen bestellen bij Maree en Tiger en tot het er is kun je wel van mij wat lenen. Die krijg ik dan wel terug als jouw eigen spullen er zijn. Oh shit als je koffie nu maar niet koud is’.
Freek hield mij een mok koffie voor met een rietje erin. De koffie was al aardig lauw dus ik kon het zo opdrinken.
‘Ik ga nog even een tweede bak voor ons halen. Denk je erom dat ik je pas uit bed laat als je gepoept hebt, de dulcolax van gisteravond en de bonen moeten daarbij helpen’.
Ik lag nog te wachten met het tafelblad over mij heen toen Freek terug kwam met twee koffie. Hij zette ze op het blad.
‘We moeten even wachten voor jouw, want koffie door een rietje is heter dan gewoon drinken. Ik zal na de koffie het blad weghalen. Je kunt dan beter op jouw zij gaan liggen en proberen te poepen. ‘
Hij dronk zijn koffie langzaam op en ik lag in stilte met kloppend hart te denken dat ik zo weer in een luier moest poepen. Freek gaf mij mijn koffie met een rietje en toen het op was liep hij even weg. Hij kwam terug met de epilepsiehelm. Ik kreeg deze weer op. Freek haalde het blad en kastje weg en deed het bed naar beneden.
‘Kom draai je maar op je zij’.
Ik draaide op mij linkerzij.
‘Zo en nu meer naar rechts in het bed. Ga maar met jouw kont tegen de reling liggen’.
Ik verplaatste mij door het bed zodat ik lag zoals Freek zei. Freek liet de reling naar beneden. Hij gaf mij een bemoedigd schouderklopje terwijl ik zijn andere hand aan mijn kont voelde.
‘Kom maar, pers maar, ik heb jouw buik al horen borrelen’.
Dat was waar. Ik had met dichtgeknepen billen mijn ontbijt naar binnen gewerkt. Ik perste een beetje en je hoorde een harde en natte scheet. Ik perste nogmaals een ik voelde een zachte smurrie uit mijn kont glijden. Ik perst voor een derde keer en er kwam nog meer.
‘Goed zo, de patiënt heeft het goed gedaan. Ik zal eerst een en ander opruimen en dan kun je douchen’. Hij aaide over mijn helm en gaf een paar bemoedigende tikjes tegen mijn vieze kont. Freek verliet de kamer en deed de deur dicht.
Ik bleef zo stil mogelijk liggen terwijl ik Freek hoorde rommelen in de kamer en keuken beneden. Ik wilde zo min mogelijk de stront aan mijn kont voelen. Voelen kon ik tegenhouden, maar de stank had de kamer gevuld.
Freek kwam wat later naar boven.
‘Ik ga eerst even douchen en dan kan jij, pffff, wat een stank. Ik zet even het raam open’. Het bovenraam werd opengeklapt.
‘Lig je nog steeds in dezelfde houding?’
‘Ik wil de stront niet voelen’.
‘Maar jochie toch, soms hebben patiënten wat langer hun vieze luiers om. Daar moeten ze maar aan wennen en jij dus ook. Soms zitten ze de hele dag en als ze dan in hun luier pissen of poepen wordt het ook niet meteen opgemerkt. Draai je eens op jouw rug’.
‘Freek alsjeblieft?’
‘OP JOUW RUG!’
Ik draaide mij om. Ik voelde de kleverige derrie zich over mijn billen verspreiden. Freek maakte de riemen bij mijn voeten wat strakker zodat ik met gestrekte benen op mijn rug lag. Hij deed het voeteneinde een stuk omhoog en daarna het rugeinde. Ik zat met wat druk op mijn eigen kont. Ik realiseerde mij dat ik geen controle over mijn eigen doen en laten had. Hoe vies ik het ook vond, het wond mij eigenlijk ook wel op dat ik niets zelf kon bepalen.

 

[patient]

Na een kwartier kwam Freek in schone kleding en natte haren mijn koude slaapkamer binnen.
‘Zo hier stinkt het niet meer zo. Ik zal deze stinkerd eens even losmaken en naar de douche sturen’.
Freek deed het bed weer horizontaal en maakte mij los. Hij hielp mij uit bed en bracht mij naar de badkamer. Daar werd alles los- en afgedaan en kon ik met alleen mijn luier en plastic broek in de douchebak stappen. Ik deed zelf mijn broek uit en gaf die aan Freek. Ik deed mijn luier af, vouwde hem dicht en deed hem in de plastic zak die Freek mij gaf. Ik stapte uit de bak en maakte boven het toilet het meeste schoon met toiletpapier en nam aansluitend een warme douche.
Bij het afdrogen merkte ik dat er een scheutje urine uit mijn katheter in mijn handdoek gleed toen ik mij aan het afdrogen was. Ik vond het nog steeds een vreemd gezicht om urine uit mijn pik te zien lopen zonder er controle over te hebben. Freek zag en bracht mij snel naar de kleedkamer.
‘Kom op, op de tafel. Tijd voor een schone luier, ik wil niet dat het hele huis onder jouw gele druppels komt te zitten’. Ik kreeg mijn bekende luierpakket aan van een groene nachtluier, twee inleggers, een plastic broek en een romper. Freek gaf mij het bekende rode trainingspak van gisteren (schoon gewassen en gedroogd in de wasdroger) met sokken, schoenen en pet.
‘Zo, deze gabber kan mee naar beneden’, zei Freek, terwijl hij een paar keer op mijn luierkont sloeg. Ik liep achter hem aan naar beneden naar de huiskamer. De computer stond aan. Freek had al bij Maree en Tiger een bestelling geplaatst. Alleen de betaling moest nog plaatsvinden. Ook dat was snel geregeld. De spullen zouden bij mij thuis worden afgeleverd.
‘We gaan zo naar een kennis van mij’, zei Freek. ‘Hij heet Dennis en weet van mijn hobby. Je zal het een aardige kerel vinden. Ik koop van hem regelmatig wat spullen, want hij verkoopt het een en ander. Ik denk dat hij graag kennis met jou wil maken in deze toestand’.
‘Er komt dus nog iemand bij die weet dat ik dit weekend in luiers loop?’
‘We kunnen Dennis rustig vertellen dat dit het eerste weekend is dat je in luiers loopt, maar dat dit het eerste van waarschijnlijk nog vele andere weekeinden is. Ik pak nog even wat spullen en geld en dan gaan we’.

Toen Freek terugkwam van boven kreeg ik van hem een parkajas en liepen we naar de auto. Het was kouder dan gisteren. We reden een tijdje via een hoofdweg, via kleinere weggetjes naar een boerderij. De boerderij was geen boerenbedrijf meer, daarvoor was het te schoon op het erf. Bij de boerderij aangekomen parkeerde Freek zijn auto aan de zijkant van het woonhuis en kwam een grote kerel met een baard naar buiten.
‘Hé Dennis, hoe gaat het?’
‘Goed Freek, goed en met jou?’
‘Ook goed, mag ik je voorstellen aan Marc, mijn patiënt die weekend’.
‘Hoi, Marc’
‘Hoi, Dennis, ik neem aan dat Freek je in luiers hebt gestopt’.
‘Jazeker’ en ik klop met een beetje bravoure op mijn dikke kruis.
We gaan naar binnen en komen in een grote en warme woonkeuken terecht die in oude stijl is ingericht.
‘Koffie allebei?’
‘Graag’, zeggen we beiden tegelijk.
‘Zo Freek, heb je een patiënt te behandelen dit weekend? Werkt hij een beetje mee?’
‘Vraag het hem zelf maar’.
Dennis keek mij vragend aan
‘Ik doe keurig wat ik mij gevraagd wordt’.
‘Is dat zo Freek? Doet hij wat je wil?’
‘Let maar op. Kom eens hier bij me’.
Ik liep naar Freek en die fluisterde met Dennis op afstand in mijn oor: ‘Doe je pet af, je jas uit en jouw trainingsjack uit’. Ik deed wat hij vroeg. ‘Doe je schoenen ook maar uit en je broek ook’. Ik keek Freek een beetje vragend aan. ‘Moet ik me uitkleden waar Dennis bij staat?’
‘Dennis houdt er ook van om mensen te verplegen, net als ik’, fluisterde Freek terwijl hij in de richting van Dennis lachte. Ik deed mijn schoenen en vervolgens mijn broek uit. Ik stond bij Dennis in de keuken op mijn sokken en in mijn bekende luierpakket. Freek pakte zijn tas en haalde wat spullen eruit.
‘Zo even jouw handjes in de wanten’, en hij deed mij mijn wanten aan.
‘Helm op……slab voor…..zo jij bent klaar voor de koffie…Dennis wil jij de patiënt koffie laten drinken?/
‘Graag Freek, heel graag, ik kleed me even om’
Dennis liep weg en ik keek geïrriteerd naar Freek.
‘Wat doe je nou, wat gaat die kerel met mij doen?’
‘Niets anders dan ik zou doen. Ik wil iets bij hem bestellen en als we hem te wille zijn dan krijgen we misschien wel korting. Gewoon even meewerken. Zie het maar als therapie dat andere mensen jouw fetisj leren kennen.
Even later kwam Dennis terug, gekleed in de witte kleding van een dokter of een verpleger.
‘Zo patiënt, kom maar eens even bij Dennis en laat me jou eens even bekijken’.
Ik moest op een stoel tegenover hem gaan zitten. Hij voelde even aan mijn helm.
‘Die helm is een goed Freek, daar ga ik ook wat mee doen, die wanten is een tip van mij’.
‘Dat klopt, net als die slab. Die zorgt ervoor dat ze er extra uitzien als patiënt’.
‘Laat eens zien’, zei Denis, terwijl hij de drukkers van mijn romper losmaakte en mij gebaarde te gaan staan. Hij deed mijn romper omhoog en hij keek van voren in mijn plastic broek.
‘Freek, hij heeft al een beetje urine laten lopen. Begint hij al incontinent te worden?’
Ik voelde mij opgelaten dat een vreemde kerel dit allemaal bij me deed. Bij Freek was het al raar, maar dat was vreemd genoeg een beetje vertrouwd.
‘Nee’, hoorde ik Freek zeggen, ‘hij heeft een katheter in’.
‘Duivels, Freek, je bent een echte duivel’.
‘Dank je Dennis, als jij het zegt zie ik het als een compliment’.
‘Wil jouw patiënt misschien nog even in de schuur kijken?’
‘Nee, een andere keer. Ik wil wat bij je bestellen’.
‘Natuurlijk, graag…maar eerst de koffie. Patiënt kom maar even mee naar de kamer, dan drinken we daar jouw koffie’.
Dennis ging wijdbeens op een grote fauteuil zitten en gebaarde dat ik voor hem moest komen zitten. Freek bleef in de keuken om daar zijn koffie op te drinken.
‘Leg je handen maar op je knieën en vertrouw mij maar’
Zijn linkerhand zette de mok met koffie aan mijn mond, zijn rechterhand streelde over mijn borst, buik en kruis. Ik dronk de koffie zo snel mogelijk op, maar het was toch nog warm. Dennis zijn hand was ondertussen tussen mijn benen gekomen en hij voelde krachtig aan mijn luierpakket tussen mijn benen. Hij begon een beetje tegen mij aan te rijden en toen mijn koffie op was zette hij de beker neer en hij duwde met zijn linkerhand mijn kont lichaam tegen zijn lichaam. Hij begon langzaam te stoten en harder te ademen. Ik worstelde mij los en stond op.
‘Bedankt voor de koffie’ zei ik met enige ironie in mijn stem.
Dennis keek mij met grote ogen aan.
‘Ga maar vast naar de keuken, ik kom zo’, gromde hij en hij liep naar boven.

In de keuken keek Freek mij geamuseerd aan.
‘Het liep niet zoals Dennis wilde?’
‘Nee, hij zat een beetje tegen mij aan te rijden’.
‘Verbaasd mij niets, zo’n geile luiervent, daar lust Dennis wel pap van.’
‘Het is niet mijn type’.
‘Oh, moet de verpleging per se jouw type zijn?’
‘Eh, nee, maar als dat wel zo is, dan, nou ja, is het leuker’.
‘Ik zou Dennis maar te vriend houden. Hij heeft betere spullen dan ik en hij heeft…nou ja….een andere keer wellicht’.
‘Hoe bedoel je?’
‘Hij heeft een hele SM-studio in de schuur. Daar zit ook het kantoor en de voorraad van zijn bedrijf. Hij handelt in bondage- en sm-artikelen, maar hij heeft ook een medische fetisj, net als wij’.
Dennis kwam binnen, enigszins rustiger als net.
‘Dennis’, zei Freek, ‘ik wil graag een scheurpak bestellen. Een scheurpak van Dyneema. Een rood pak met donker blauwe stukken op de knieën en de elle bogen. Er moet een rits op de rug en die moet op slot kunnen’.
‘Oké, welke maat?’
‘Daar staat hij’ en Freek gebaarde naar mij.
‘Duidelijk. Ik zal hem bestellen. Duurt ongeveer twee weken. Ik bel je als hij er is. Ik zal dan ook laten weten hoe duur, maar reken maar op ongeveer honderdvijftig tot twee honderd euro’.
‘Prima. Kom eens hier Marc, dan help ik je aankleden’.
Freek hielp mij in mijn broek, deed mijn schoenen aan, deed mijn slab af en mijn trainingsjack aan. Hij deed mijn helm af, mijn pet op en ik kreeg mijn parka jas aan. Freek hield de linker zak van mijn jas open.
‘Stop je hand hierin’.
Mijn want met mijn hand erin vastgezet verdween in mijn jaszak. Freek deed hetzelfde met mijn rechterwant.
‘We laten de auto even hier staan en gaan een wandeling in de buurt maken. Is dat goed Dennis?’
‘Hoe laat zijn jullie terug?’
‘Over een uur, anderhalf uur?’
‘Kom nog even binnen, dan stel ik jullie voor aan Olaf. Olaf komt een middag bij mij ‘uitrusten’’.
‘Goed, zie je dan’.
Freek deed de deur voor mij open en we begonnen een wandeling door de buurt. We liepen door wild bos met in het bos een niet meer gebruikte appelgaard. Ondertussen kletsen we wat over de door hem bestelde anti-scheurkleding en vertelde Freek over zijn ideeën. Hij vond het een geil idee dat ik binnenkort 24/7 in het door hem bedachte ondergoed liep. Ik vond het ook wel een geil idee. We maakten een paar grappen over Dennis en vroegen ons af wat hij onder ‘uitrusten’ verstond. Midden in het bos wilde Freek nog even mijn luier controleren en toen stond ik met mijn trainingsbroek op mijn enkels, met een plastic broek boven mijn knieën, terwijl een man in mijn luier stond te turen. Ik de verte zag ik een ouder echtpaar aankomen.
‘Freek schiet op, er komen mensen aan’.
Hij keek om en zag ze ook, maar Freek maakte geen aanstalten om op te schieten. Het echtpaar was al aardig dichtbij toen hij mijn plastic broek omhoog deed. Hij was erg omslachtig bezig met de drukknopen van mijn romper en hij deed omslachtig mijn trainingsbroek omhoog. Terwijl het echtpaar ons passeerde zei hij op luide stem:
‘Je bent wel nat, maar ik hoef je nog niet verschonen, we halen thuis wel’.
Ik gaf Freek een tik met mijn recht(hand)want en de man begon te grinniken toen hij de opmerking van Freek hoorde. Zijn vrouw gaf hem een subtiele por en trok hem mee.
Freek rende een stukje wel en riep naar mij:
‘Gaan we slaan Marc, pas maar op, anders stop ik thuis weer in de dwangbuis en verschoon ik je luier niet’.
‘Freek’, siste ik beschaamd.
‘Ja dame en heer, daar staat Marc, hij heeft een dikke luier om, niet omdat het moet, maar omdat HIJ HET LEKKER VINDT!!! JAWEL HIJ DRAAGT LUIERS VOOR DE LOL!!!!’
Ik had Freek ingehaald en hij lachte hard, ik was eerder beschaamd geweest, maar begon nu ook te lachen.
‘Wat kan jou het schelen, jij kent hen niet, zij kennen jou niet.’
‘Eigenlijk is dat ook zo’.
Ik draaide om naar het echtpaar en riep:
‘HIER STAAT FREEK, HIJ VINDT HET LEKKER OM MIJN LUIERS TE VERSCHONEN!!!’
Nu keek Freek verbaasd en begon meteen hierna te lachen
‘Jij bent echt gek’
‘Dat klopt want ik loop in luiers en draag graag een dwangbuis’

 

[patient]

We liepen ondertussen weer richting de boerderij van Dennis. Waarschijnlijk zou Olaf daar al zijn. We kwamen via de keuken de boerderij binnen. Dennis kwam net de keuken binnen, nog steeds in zijn verplegersoutfit.
‘Ah, daar zijn jullie weer. Jullie komen naar Olaf kijken?’
‘Ja, als hij er is’, zei Freek.
‘Loop maar even mee naar achteren..’
We liepen via een gang naar de schuur die achteraan de boerderij zat. Het eerste stuk was opslag, maar we gingen een deur door en kwamen in een grote SM-ruimte. Ook hier gingen we doorheen en we kwamen toen in korte gang. Dennis vroeg of wij blauwe plastic hoesjes over onze schoenen wilden doen. Hij deed de volgende deur open en we kwamen bij een grote witte ruimte met aan de zijkanten een aantal deuren met in het midden een grote tafel met stoelen er omheen en een receptiebalie bij de deur.
We liepen naar de eerste deur links. Daarachter was een ingerichte ziekenhuiskamer. In bed lag een leuke vent. Een deel van zijn gezicht was bedekt door een leren muilkorf. Hij keek verschrikt toen hij zag dat Dennis niet alleen was.
‘Dag Olaf. Er is bezoek voor je’.
Olaf gromde wat in zijn muilkorf.
‘Nee’, zei Dennis, ‘ik versta niet wat je zegt. Deze heren komen even kijken hoe ik jou verzorg. Het is helemaal niet erg dat ze jou zo zien’.
Olaf keek wat benauwd.
‘Deze meneer’, Dennis wees naar mij, ‘wordt verzorgd door deze verpleger. De verpleger heet Freek’.
Freek haalde mijn handen uit mijn zakken en liet mijn wanten aan Olaf zien. Hij deed toen mijn jas open en trok mijn broek naar beneden.
‘Kom Marc, even naar voren. Laat Olaf even zien dat jij ook verzorgd wordt’.
Olaf keek wat geruster. Hij was waarschijnlijk net als ik nog niet gewend dat anderen van zijn fetisj wisten.
Dennis sloeg het bed open. Olaf lag in bed vastgesnoerd in een dwangbuis met eronder een luier. De armen werden door leren banden aan de zijkanten van het bed vastgehouden. Olaf had ook enkelbanden die zijn voeten aan de onderkant van het bed vasthielden.
Dennis sloeg de dekens terug en stopte ze weer in. Hij ging naast het hoofddeel van het bed staan aan de andere kant van ons en aaide over het hoofd van Olaf.
‘Dit is de derde keer dat Olaf hier is. Hij ligt vandaag voor het eerst in een luier. Dat is helemaal nieuw voor hem. We hebben afgesproken dat ik hem laat liggen tot zijn luier nat is of dat het elf uur is. Hij vindt het wel allemaal spannend, maar het is nog een beetje nieuw voor hem.’
‘Dat geldt ook voor Marc, maar hij heeft al veel gedaan dit eerste weekend, zijn eerste weekend als patiënt, hè Marc?’
Ik knikte.
‘Maar Dennis en Olaf wij moeten gaan. Marc moet straks naar huis en ik moet nog een paar dingen regelen voor ik hem op de trein kan zetten’.

We namen afscheid van Dennis en Olaf en vertrokken naar het huis van Freek. Daar kon ik mij uitkleden en werd de katheter verwijderd. Ik nam een douche en Freek bracht mij twee incontinentieonderbroeken en rompers in de originele verpakking.
‘Ik krijg van jou wel van ieder twee nieuwe terug als jouw bestelling is aangekomen. Dit is voortaan jouw ondergoed.’
Ik trok de kleding aan en overheen ging mijn bovenkleding. De romper zat lekker strak rond mijn lichaam. Het gaf een veilig gevoel. We gingen nog wat drinken en ik merkte dat mijn ‘onderbroek’ door de anti-lek laag inderdaad wat zweterig was. Ik had nu al het gevoel dat voor mij duidelijk was dat ik langzaam mijn gewone leven inruilde voor een leven waarin ik toch duidelijk meer afhankelijk als een patiënt zou zijn. Ik sprak met Freek af dat ik twee weken later weer zou komen. Ik zou mijn bestelling meenemen en al mijn gewone onderbroeken. Hij bracht mij naar de trein en ik ging naar huis.

In de twee weken dat ik Freek niet zag waren we regelmatig aan het skypen. Op de dag dat mijn bestelling was aangekomen moest ik voor de camera mijn pyjama over mijn ondergoed aandoen en zo de rest van de avond met hem skypen. Ik moet zeggen dat de kleding mij wel rustig maakte. Ik telde de dagen af dat ik weer naar Freek kon. Op mijn werk merkte niemand iets van mijn bijzondere ondergoed. Het voelde bijzonder om op deze manier en op deze afstand toch iets van de invloed van Freek te voelen.

De vrijdagavond dat ik weer naar Freek vertrok voelde ik mij helemaal opgewonden. Weer een weekend geen verplichtingen. Ik wist niet wat we gingen doen. Freek zou mij verzorgen en Freek zou weten wat er ging gebeuren.
Freek haalde mij op van het station en in de auto moest ik mijn jeans op open maken om te laten zien dat ik mijn ondergoed gewoon droeg. Freek vroeg naar mijn bestelling en ik liet het in de auto al zien. Net al de grote tas met onderbroeken die ik bij mij had. Hij maakte flink tempo en zei ook dat we haast hadden.
We reden naar zijn huis en thuis aangekomen moest ik direct naar boven, mij uitkleden en kreeg ik direct een katheter, een luier met inleggers, een roze plastic broek en een romper aan.
‘Oh, dit is bijna thuiskomen’, liet ik mij ontglippen.
‘Mooi’, zei Freek. ‘Ik ben alleen bang dat ik zo weg moet. Ik moet voor mijn werk naar Duitsland, waar ik morgenochtend een prestentatie moet geven. Ik ben dan ongeveer vier uur weer hier en dan hebben we de avond en de zondag’.
‘Oké, ik ga morgen wel de stad in’.
‘Helemaal niet, ben je gek. Jij hebt een luier om. Jij moet verzorgd worden. Kom we gaan naar de auto. Trek maar het trainingspak aan.’
In de auto vroeg ik aan Freek wat we gingen doen. Hij bleef een beetje stil en zei dat ik dat wel zou zien. Tot mijn schrik zag ik na een tijdje dat we bij de boerderij van Dennis waren.
‘Shit Freek, dat wil ik niet. Ik vond die Dennis de vorige keer een beetje een freak.’
‘En jij denkt dat anderen dat niet van jou denken met jouw luier- en verpleegfetisj?’
‘Nee, maar hij probeerde…’
‘Ja, maar hij weet nu dat je dat niet wilt, dus dat doet hij niet meer’.
Op dat moment kwam Dennis in een verplegersoutfit samen met nog iemand naar buiten. Hij hield een dwangbuis open voor zich en ging naast mijn deur staan. Freek kuste mijn oor en fluisterde: ‘Hij zal goed voor je zorgen, dat heb ik met hem afgesproken. En nu keurig meewerken, want het gaat goedschiks of kwaadschiks’.
‘Shit Freek, ik wilde een weekend met jou.’
‘Jij wilde een weekend verpleegd worden en dat gaat gewoon door’.
Dennis deed het portier open en zei heel vriendelijk:
‘Als je wilt uitstappen en jouw trainingspak uitdoet, dan zullen we je even in deze jas helpen’.
Ik stond mij in de schemering uit te kleden. De andere man bleek Olaf te zijn. Freek stond even te praten met Olaf. Ik hoorde dat hij ook weleens de andere kant van zijn fetisj wilde verkennen. Ik gooide het trainingspak in de auto.
‘Heel goed, en nu jouw armen naar voren steken.’
Even later stond ik ingepakt bij de auto van Freek. Dennis voelde aan mijn kruis.
‘Heeft hij een katheter in?’
‘Jawel, hij zal zich niet kunnen inhouden, dus verschonen is echt noodzakelijk om geen luieruitslag te krijgen’.
‘Prima, tot morgen dan. Nou Marc zeg Freek maar even gedag. Het is toch lief van Freek dat hij jou niet alleen wil laten zijn.’
Ik keek naar Freek. Wat moest ik zeggen? Doeg, dag, tot morgen?
‘Hé, Freek, tot morgen dan maar’.
Freek sloeg zijn armen om mij heen. Wiegde mij een beetje en greep met beide handen mijn hoofd stevig vast.
‘Nou Marc, lief zijn hé. Doen wat Dennis en Olaf zeggen. Ze hebben het beste met jou voor.’
Freek reed weg en ik stond op het erf met aan beide zijden een kerel in witte kleding die een arm van mij vasthield.
‘Zo Marc, loop maar even mee.’
We liepen naar de schuur en we kwamen in één keer in het ziekenhuisdeel.
‘Ga maar even op jouw knieën zitten, voorzichtig, ik help je.’
Ik deed wat Dennis vroeg. ‘En nu voorover liggen’. Ik lag op mijn buik. Dennis legde een knie op mijn rug en hield mijn hoofd strak op de grond. Hij blafte naar Olaf een bevel:
‘Verwijder zijn schoenen en sokken en snel een beetje’.
Olaf ging voortvarend te werk. Toen ze uit waren werd ik overeind getrokken.
‘Héé’, riep ik, ‘een beetje rustig’.
‘Zo hebben we praatjes, dan maar eerst even kennis maken met onze isoleercel’.
Dennis en Olaf trokken mij naar een deur. Ik kon ze bijna niet bijhouden bij het lopen. Olaf moest lachen, maar Dennis keek serieus. Het was een kamer met zachte wanden. Ik werd met mijn neus in een hoek gezet.
‘Zo blijven staan tot de deur dicht is, duidelijk’
‘Ja’, zuchtte ik.
De deur sloot en ik stond alleen in een gecapitonneerde kamer. Ik draaide mij om en liet mij langs de muur naar beneden zakken. Ik bleef een tijdje zo zitten en ging toen op mijn rug liggen. Ik had gedroomd van een weekend met Freek. Die Dennis was niet mijn type, maar in een dwangbuis en in een isoleercel was ook heel lang een wens van mij. Dat ik daar lag met ook nog eens een luier om maakte het wel helemaal compleet.

 

[patient]

Na verloop van tijd ging de deur open en kwamen Dennis en Olaf binnen. Zonder iets te zeggen trokken zij mij overeind en brachten ze mij naar de ziekenhuiskamer waar ik Olaf voor het eerst had gezien. Ik moest op het bed gaan liggen, met mijn kont op een onderlegger. Met leren banden zetten ze mijn armen (die nog in de dwangbuis zaten) aan het bed vast.
‘Zo, nu is het patiëntje een stuk rustiger, vind je niet Olaf?’
‘Ja behoorlijk’.
‘Nou Olaf, je gaat nu jouw eerste luier verschonen, of heb je dat weleens gedaan?’
‘Nee nog nooit, blijf je er wel bij?’
‘Natuurlijk, ook om Marc in de gaten te houden’.
Olaf maakt de riem van de dwangbuis onder mijn rug los, trok de romper los en haalde de plastic broek naar beneden. Hij maakte de plakker van de luier los en haalde hem onder mijn kont vandaan.
‘Hij is wel nat, maar niet door en door, want hij heeft inleggers in zijn luier’.
‘Nou dan moet je er ook maar in doen. Het wordt een lange nacht voor Marc, want het licht gaat zo uit en het is pas acht uur. Ik moet jou straks na het eten ook nog naar bed brengen Olaf. Het is leuk om verpleger te spelen, maar je bent hier ook als patiënt’.
Binnen de kortste keren zat alles weer zoals het hoorde en werd het hoofdeind van het bed omhoog gedaan. Dennis liep weg en Olaf deed mij een slab om.
‘Dennis komt zo met het eten. Vind je het lekker zo?’
‘Ik had hier niet op gerekend Olaf. Ik dacht een weekend bij Freek te zijn.’
‘Vind je ons niet leuk?’
‘Jullie doen je best, maar bij Freek heeft het iets extra’s.’
‘Vind je hem leuk? Vind je hem geil?’
‘Ik geloof het wel. Ik vind het geil om bij hem in luiers te zijn. Dat hij de zaken voor mij bepaald.’
‘Dat heb ik met Dennis.’
‘Wat heb jij met mij?’, vroeg Dennis die binnenkwam met een bord.
‘Euh, niets’, zei Olaf met een rood hoofd.
‘Ja, ja…kom eten voor het eerste patiëntje. Mondje open. Het is warme pap met slaaptabletten erin verwerkt. Warm eten en je gaat lekker slapen’.
Dennis voerde mij de pap en toen het op was kreeg ik nog een glas water. Toen werd het bed omlaag gelaten, Dennis en Olaf gingen weg en niet veel later viel ik in slaap. Teleurgesteld dat ik niet bij Freek was, maar wel blij dat ik niet alleen thuis was.

De volgende ochtend werd ik wakker van Dennis die aan mijn bed stond. Hij had zijn ochtendjas nog aan en maakte mij leren banden los.
‘Heb je goed geslapen?’
‘Ja, prima, aan één stuk.’
‘Mooi’.
Hij hielp mij overeind en maakte de riemen van mijn dwangbuis los. In mijn romper en kletsnatte luier liep ik achter Dennis aan. We gingen naar de kamer naast mij waar Olaf in dezelfde pose lag als ik net lag.
Hij lag in een dwangbuis en luierpakket in bed, hij had alleen nog een epilepsiehelm op.
Hij werd met een tongzoen wakker gekust door Dennis. Dennis draaide zich om en zei
‘We hebben gisteravond maar eens goed gepraat, flink gespeeld en daarom kort geslapen’.
Olaf werd uit zijn dwangbuis gelaten en hij rekte zich een goed uit. Hij voelde aan zijn luier. Enthousiast keek hij mij aan.
‘Ik heb nu ook een katheter in en deze helm is ook door jou in gebruik gekomen’.
‘Nou, ik wist niet dat ik zo’n invloed kon hebben’.
‘Nou patiëntjes, eerst ontbijten.’
In onze natte luiers, plastic broeken en rompers liepen wij achter Dennis aan. In de keuken was het lekker warm en stond een uitgebreide broodmaaltijd klaar.
‘Jullie moeten zelf maar even alles pakken en klaarmaken, maar ik zal jullie wel een slab voordoen tegen het morsen’.
Dennis voelde aan de sompige luier van Olaf en streek nog even over zijn kruis. Olaf kreunde vol genot en kreeg nogmaals een tongzoen.
‘Heeft mijn jochie een natte luier? Kan mijn jochie daar niets meer tegen doen? Misschien moet je toch maar voor altijd een luier om. Wordt je mijn luierboy Olaf. Of een luierslaaf? ‘
Gelukkig was de aandacht van Dennis nu veel meer gericht op Olaf en veel minder op mij. Na het ontbijt ging Dennis douchen en praatten Olaf en ik over onze fantasieën. Ze kwamen voor een deel overeen, maar Olaf wilde ook meer onderdanig zijn. Ook in het dagelijkse leven.
Na Dennis ging Olaf douchen. Na het douchen had hij zijn luierpakket weer om, maar hij had daar overheen een verplegersoutfit. Ik ging als laatste douchen en na het douchen gaf Dennis mij een schone luier en de rest van mijn outfit. Ik kreeg van Dennis een wit, blauw gestippeld patiëntenhemd en een epilepsiehelm. In deze outfit ging ik naar de huiskamer en kon ik het ‘nieuwsblad van het noorden’ lezen. Ik las graag de dikke zaterdagkrant. Thuis las ik het Parool, maar deze krant was ook leuk. Na een half uur kwamen Olaf en Dennis met een grote rolstoel en kleding de kamer in.
‘Marc, wil jij deze stoel straks voor ons testen?’
‘Oké’, zei ik.
‘Maar eerst jouw nieuwe scheurpak passen. Kijk eens dit heeft Freek voor jou bij mij besteld. Het was een rode overall van stevig kunststof achtig katoen. Het had flink doorstikte uiteinden. Op de knieën en elle bogen zat extra dikke stof in contrasterend blauw. Ik stapte erin en Dennis deed de rits omhoog. Hij klikte een soort klepje over de bovenkant van de rits en er klikte iets op slot.
‘Het is ook meteen te gebruiken om te zorgen dat patiënten zich niet uitkleden.’
Ik liep naar een spiegel om mezelf te bekijken. Het zag er geil uit. Duidelijk geen gewone kleding, maar ook geen pyjama. Misschien dat mensen dachten dat ik in een garage zou werken of zo.
‘Zo en dan nu de stoel uitproberen’.
Ik ging in de stoel zitten.
Olaf maakte een soort dubbele autogordel vast, waardoor ik niet naar voren kon leunen. Met riemen werden mijn voeten en benen op de steunen vastgezet en mijn handen en armen op de armleuningen. Dennis plaatste een grote plaat, een soort dienblad, over mijn armen en handen heen. Het sloot aan voor mijn buik. Als laatste werd mij hoofd met een riem tegen de hoofdsteun gezet.
Dennis en Olaf bekeken hun werk.
‘Hoe zit hij?’
‘Ja goed’, zei ik.
‘Hij kan ook kantelen’ en ik werd 45 graden naar achteren gekanteld. Ik keek nu naar boven.
‘Er zijn patiënten die dat rustgevender vinden. Ben je er klaar voor?’
‘Waarvoor?’
Olaf pakte een slab en deed mij die voor en toen draaide Dennis de stoel richting de voordeur.
‘Wat…wat ga je doen?’ vroeg ik vertwijfeld.
‘Het is mooi weer, de zon schijnt, het is lekker. We gaan met z’n drieën een stukje lopen. Nou ja, wij gaan lopen en jij mag lekker blijven zitten.’
Ik probeerde mij los te rukken, maar ik zat strak vastgezet. Ik had geen keus.
‘Nou Marc, dit is ook spannend voor Olaf. Hij gaat voor het eerst in een luier naar buiten. Hè schat. De eerste dag hele dag in luiers’.
Olaf deed de deur open en Dennis reed mij het erf op. Het was inderdaad lekker weer, maar ik wilde zo helemaal de weg niet op.
‘Luister Dennis, dit wil ik niet hoor. Het lijkt misschien leuk en het is een leuk idee, maar dit wil ik niet’.
‘Hoor jij wat Olaf? Zegt er iemand iets?’
‘Ja Dennis, hij praat nog steeds.’
Dennis liep naar binnen en kwam snel terug. Hij liet mij een injectiespuit zien.
‘Kijk Marc, dit is een sterke spierontspanner. Je bent veel te gespannen. Dit heb je even nodig. Je bent helemaal bij, maar je kunt een paar uur een deel van jouw spieren niet gebruiken. Je kunt niet lopen, je kunt jouw armen nauwelijks bewegen. Praten lukt niet, je zal gaan kwijlen, je blaas werkt niet, maar met jouw katheter is er toch al geen verschil en jouw sluitspier zal ook niet werken’
‘Nee, fuck nee Dennis, dit wil ik helemaal niet….. dit wil ik niet, NEE, NEE’.
‘Hé zeg, speenvarken. Het is al gebeurd. Over tien seconden werkt het al’.
Ik voelde mezelf langzaam wegzakken en ik probeerde nog iets te zeggen, maar mijn lippen en tong bewogen moeizaam. Ik bracht alleen wat klanken uit.
Dennis draaide de stoel zijn kant op. Ik keek hem nu aan, maar ik kon niets doen en ik voelde al vocht over mijn kin lopen.
‘Jij bent vandaag tot vier uur mijn patiënt en ik zal er van genieten. Ik hoop dat jij dat ook doet. ‘
Hij liep naar Olaf en pakte zijn geluierde kont beet en gaf hem een tongzoen.
‘Zo’, zei hij tegen Olaf, ‘deze geluierde verpleger mag de patiënt duwen. Ik zal wel met de mensen praten die we tegenkomen. Kom we gaan.’
Olaf duwde de rolstoel van het erf naar de weg, waar het al druk was met wandelaars en fietsers. Ik hoorde vaak ‘goedemorgen’ of ‘hallo’ terwijl we liepen.

 

[luierfan_boy]

Dat zijn aardig wat hoofdstukken..

moet toegeven dat ik niet alles gelezen heb, maar ziet er verder wel
aardig uit

 

[dwangbuis]

Fantastisch begin! Na het supergoede 'niet zoals gedacht' was ik weer helemaal blij om een verhaal van patiënt te zien, kan niet wachten op het vervolg...

Top!

Ik sluit me hierbij aan !! Kan iemand mij het adres van freek toesturen hahahahaa dance

 

[abdenhaag]

Inderdaad aardig wat hoofdstukken al, had er eigenlijk geen tijd voor maar werd zoals gewoonlijk bij je verhalen
er weer helemaal ingezogen! Ga zo door ben benieuwd

 

[luiersboy80]

Zo jammer dat het nu alweer zolang geleden is dat er een update is geweest.. tis een super verhaal!!

 

[dwangbuis]

Zo jammer dat het nu alweer zolang geleden is dat er een update is geweest.. tis een super verhaal!!

Ja idd, helemaal mee eens !1......... Het volk wil een vervolg dance

 

[luiersboy80]

Zo jammer dat het nu alweer zolang geleden is dat er een update is geweest.. tis een super verhaal!!

Ja idd, helemaal mee eens !1......... Het volk wil een vervolg dance

en gaat dat er ook komen???