- deel 7 -
We vervolgende onze weg, en na nog een stuk rijden en wat plasjes in mijn luier verder kwamen we aan bij een boerderij. Een boerderij met een mini camping erbij. De camper werd naast de weg geparkeerd om eerst eens opzoek te gaan naar de beheerders. We stapte uit de camper, mijn luier voelde ik duidelijk zakken in mijn korte broek en merkte bij elke beweging dat ik hem onderweg weer goed gevuld had met plasjes. Ik volgde oma richting een deur. Oma drukte op de bel en een vrolijke dame deed de deur open. Met een harte welkom kwam ze naar buiten om ons de camping te laten zien. Het veld achter de grote stal was omgebouwd tot een camping veld met een schommel, glijbaan en trampoline. Het veldje was rustig. 3 tenten en een caravan stonden er, onze camper mocht naast de grote gezinstent komen te staan. De dame nam ons nog mee naar het sanitair dat achter in de stal gemaakt was, met een deur aan de buitenzijde. De eerste deuren waren wc's en de achterste twee douches. De deur aan de andere kant kwam in een hokje waarin een verschoontafel stond en babybadje. Oma zei dat is handig. De mevrouw keek ons aan, en zei, maar daar past hij niet meer in hoor. Oma zei nee klopt, maar de verschoontafel hebben we nog wel nodig. De mevrouw keek nu nog snel naar mij. Oma vertelde dat ik niet zindelijk was en ook niet zou worden. De mevrouw begreep het nu meteen. Zou ik dan nog een extra kussen in de gang leggen, mocht deze bezet zijn door de kleinere kindjes, vroeg de mevrouw. Ohw heel graag zei oma, dat is wel handig. Komt voor elkaar zei de mevrouw. Mocht er iets zijn mogen jullie altijd aanbellen.
We liepen terug naar de camper om deze op de plek neer te zetten. Een mooi plekje. In de tent naast de camper kwamen twee meisjes te voorschijn samen met hun ouders. Het waren twee knappe meisjes die een stuk ouder dan mij waren. Ze keken ons aan en knikte vriendelijk. Wij bouwde ondertussen onze camper weer uit met luifel, stoeltjes en tafel. De meiden kwamen naar ons toe om zich meteen voor te stellen. Blijkbaar was er weinig te doen hier. Hallo wij zijn Vive en Laura. We gaven ze beide een hand. Heb jij zin om een spelletje te doen? We wilde net een spelletje gaan doen. Ik knikte beetje verlegen ja. Ik liep met ze mee en hoopte dat ze mijn luier niet zouden ontdekken. Heel lief vertelde de meiden hoe het spelletje gespeeld moest worden. We lagen op onze buik in het gras met het speelbord op een dienblad. Ik keek een beetje af hoe het werkte maar speelde toch leuk mee. Ondertussen keek ik hoe knap de meiden waren, ze gaven me een beetje kriebels. Ineens voelde ik iets, en wist meteen foute boel. Ik voelde mijn korte broek ineens nat worden. Ik werd rood en het leek alsof ik op pauze kwam te staan. Laura keek me aan, gaat het Kris? vroeg ze. Maar ik bleef stil. Wat is er gebeurd schatje zei Vive er achteraan. Ik kwam een beetje overeind en het was duidelijk dat mijn korte broek nat was. Vive kwam overeind en pakte meteen mijn hand. Kom maar, kan gebeuren, gaan we een droge broek bij oma halen. Ik werd mee genomen naar de camper. Maar oma was er helemaal niet. Tranen kwamen in mijn ogen te staan. Vive ging me troosten door me vast te houden en zelfs een kusje te geven in mijn haren. Weet jij waar je broeken liggen? Dan help ik je wel even zei Vive. Ik stapte de camper in en pakte een korte broek uit mijn tas. Maar wist natuurlijk dat ik meer nodig had. Ik huilde nu wat harder. Vive kwam de camper in. Schatje toch, zo erg is het niet hoor. Je mag nog steeds een spelletje met ons doen hoor. Kom, doen we droge broek aan. En haar handen deden voor ik het wist mijn knoop open en trok mijn broek naar beneden. Nu stond ik met een natte broek op mijn enkels en een overstroomde luier om mijn billen. Vive zag de luier nu ook duidelijk. Ohw schatje die moeten we ook even verschonen zie ik. Als of het normaalste zaak was dat ik nog een luier droeg. Ze gaf me een knuffel en zei in mijn oor. Geeft niks jongetje, ik heb meer kindjes geholpen met hun luier. Zal ik je helpen of wil je wachten op oma. Ze zei het zo lief dat ik maar zei, wil je helpen. Natuurlijk zei ze snel. Waar liggen je luiers en doekjes, dan help ik jou grote vent. Ik begon te blozen en pakte uit een kastje een schone pamper en pak doekjes. Ik ging voor haar op de grond liggen, want een nat bed konden we niet gebruiken. Ze maakte de luier open en maakte alles schoon. Ik keek haar beetje verliefd aan. Wat was ze lief en mooi. Ik droomde beetje weg en had ineens een droge luier om. En hoorde ineens Oma in de deuropening. Vive legde uit wat er gebeurd was. Ik kwam overeind en stapte in de korte broek die ze voor me open hield. Haar handen met gelakte nagels maakte de broek dicht en gaf me een tikje tegen mijn billen. Kom je weer mee, Laura zit nog met ons spelletje te wachten. Oma bedankte haar hartelijk en gaf mij een aai over mijn bol en zei, bofkont met z'n buurmeisje. Ik bloost ervan.
Terug bij het spelbord vroeg Laura waarom het zo lang duurde. Vive zei dat ik ook een schone luier moest. Laura keek iets verbaasd maar zei er verder niks over. Die zou vast straks alles wel van haar zus horen. Het spelletje was klaar. Laura had duidelijk gewonnen. Oma riep ons voor een drankje. De meiden schoven bij ons aan en dronken een glas mee en smulde mee van de chips. Ik kwam weer beetje bij en dacht, dit wordt hier vast erg fijn.