yoyo
Beginneling
Een verhaal van toen ik 11 jaar was en bij tante op bezoek ging
Ik bel aan bij tante na een schooldag. Omdat papa en mama een week weg zijn, logeer ik deze week bij tante. Mama had gisteren al mijn spullen voor de week al bij tante afgegeven. Met mijn schooltas en een extra tas laat tante me binnen.
"Hallo tante."
"Hallo Yoyo, je bent mooi op tijd. Je bent netjes meteen vanuit school hier naartoe gekomen. Geef je schooltas maar aan mij."
Tante pakt mijn schooltas aan en doet de deur achter mij dicht. Vóór ik de andere tas in de logeerkamer kan leggen, vraagt tante aan mij waarom ik een extra tas van school bij me heb. Ze kijkt me nogal streng aan. Ik slik.
"Jouw juf heeft me gebeld vanochtend laat. "Je weet vast waar dat over ging."
"Eh.., heeft ze echt gebeld? Ik had gehoopt dat ze dat niet zou doen."
"Ja, Yoyo. Ze heeft me het hele verhaal verteld. Moet ik nog lang wachten op je antwoord?"
Ze laat mijn schooltas op de grond vallen en legt haar handen in haar zij.
"Waarom heb je een extra tas bij je?!"
"Hier zit mijn broek in."
"Jouw broek? Je hebt een broek aan, toch?!"
"Ja tante... Ik heb een andere broek aan."
"Dat vertelde de juf inderdaad. Een broek die je te leen hebt gekregen van de kleuterjuf. Jouw juf belde me of ik de leenbroek morgen gewassen mee wil geven aan je om weer terug te geven zodat peuters of kleuters met ongelukjes deze aan kunnen trekken. Het is natuurlijk wel een beetje gênant dat een jongen uit groep 8 een broek moet halen bij de kleuterklas, vind je niet?"
"Ja tante. Ik vond dat ook vervelend."
"Dat je de vorige keer tijdens het logeren twee keer in bed geplast hebt, is tot daar aan toe. Maar overdag in je broek plassen als 11-jarige gaat mij echt te ver! Nu heb ik gisteren al met mama besproken wat ik jou bij de laatste logeerpartij al vertelde, maar ik overweeg je nu niet alleen 's avonds, maar ook overdag maar een luier om te doen."
Verschrikt kijk ik naar mijn tante. Een pamper om in bed is al een nachtmerrie voor me, maar overdag ook als een baby zo'n wit ding tussen mijn benen en om mijn kont, is niet iets waar ik op zit te wachten.
"Nee tante, dat is echt niet nodig! Het was een ongelukje vanochtend. Het zal niet meer gebeuren, echt waar niet!"
Tante kijkt me bedenkelijk aan en begint nogal kinderachtig en voor mij wat pesterig tegen me te praten:
"Heb je sinds jouw ongelukje al weer een plasje gedaan?"
"Nee, ik hoefde niet meer."
"Nou, kom maar even mee dan. Ga je nu even een plasje doen met tante."
Tante duwt me rustig in mijn rug richting het toilet en doet de deur open. Ik word vóór de toilet gezet en tante komt achter mij staan. Haar handen gaan aan weerszijden van mijn heupen richting mijn broeksknopen en deze worden rustig één voor één losgemaakt. Ze trekt hierna mijn broek tot mijn knieën naar beneden. Hierna voel ik haar vingers tussen de band van mijn onderbroek en mijn lichaam glippen. De onderbroek volgt dezelfde weg als mijn broek. Ik sta versteld van de gebeurtenis, maar ben te perplex om meteen iets te zeggen.
Nu sta ik hier niet meer als een stoere jongen van 11, maar als een kleine kleuter die voor het eerst bij het toilet mag staan tijdens het plassen en dus nog hulp nodig heeft...
"Pak je piemeltje maar vast en ga maar een plasje doen voor tante."
Ik schaam me inmiddels dood. Dit overkomt mij toch niet echt, he?!
"Komt er nog wat van? Als je sinds vanochtend geen plasje meer gedaan hebt, moet het nu toch zo langzamerhand wel zover zijn?"
Ik kan natuurlijk nooit plassen met mijn tante erbij. Ik kan zelfs niet plassen bij urinoirs als er anderen naast mij staan.
"Ik hoef niet te plassen tante."
"Ik zou het toch nog maar even proberen, Yoyo. Ná deze kans, mag je de komende twee uur niet meer naar het toilet. Weet je het zeker?"
"Ja tante, ik hoef echt niet."
Ik baal best wel, omdat ik weet dat ik eigenlijk wel moet plassen. Maar op deze manier lukt het me nooit.
"Trek je onderbroek en broek dan maar weer aan."
Terwijl ik me weer aankleed, is mijn tante naar de huiskamer gelopen. Ik hoor haar een doos klaarzetten en daarna naar de keuken lopen. Ik loop naar de huiskamer en zie dat de houten treinset voor me klaar staat. Tante komt binnen met een groot glas water.
"Hier Yoyo, drink dit maar lekker op. Ik heb de treintjes en het spoor voor je gepakt. Dan kun je lekker spelen."
Ik kijk mijn tante aan.
"Tante, ik speel al lang niet meer met treintjes. Dat is echt voor kleine kinderen."
"Yoyo, kom op. Kleine kinderen...? Daar hoor jij volgens mij toch ook echt bij. In bed plassen, in je broek plassen, dan kunnen treintjes er ook wel bij. Ik wil nu ook even geen commentaar meer van je horen. Je gaat nu goed luisteren en lief zijn, want anders zwaait er wat, is dat duidelijk?"
Ik kan niet anders dan knikken. Ik vrees mijn tante op dit moment ook wel een beetje. Dat strenge en gemene in haar stem, maken me een beetje bang. Ik besluit snel een slok te nemen en de eerste stukken spoor neer te leggen.
Terwijl ik 'aan het spelen ben', voel ik de aandrang om te plassen steeds groter worden.
"Tante, mag ik naar de wc als ik écht nodig moet plassen?"
"Yoyo, was ik niet duidelijk? Volgens mij wil je me echt boos hebben. Ik ben toch duidelijk geweest?! Geen toilet voor jou de komende twee uur. Je hebt genoeg tijd gehad zojuist, dus je kunt tante nu bewijzen dat je wel een grote jongen bent. Als je de komende twee uur je plasje kunt ophouden, vergeten we dat je vanochtend een natte broek had en was het echt een ongelukje."
Ik ga verder met spelen, maar voel dat het me niet gaat lukken. Ik ga met mijn rug naar mijn tante zitten en voel - net als vanochtend in de klas - de eerste warme straal mijn onderbroek ingaan. Hierna wordt de straal een stroom en de plas verspreidt zich over mijn hele onderbroek. Ook mijn geleende broek begint nu sporen te tonen van een broekplasser. Ik blijf verstijfd zitten in de ijdele hoop dat mijn tante niets zal merken.
"Yoyo, neem nog eens een slokje water. Waarom zit je daar zo stil?"
Ik blijf een beetje zitten zoals ik zat en probeer het drinken aan te pakken zonder teveel te bewegen. Tevergeefs...
"Yoyo!! Wat is dat?"
Tante pakt me bij mijn arm en trekt me omhoog van de grond. Haar hand gaat langs mijn broek en de natte plekken. Ik kan wel door de grond zakken. Ongecontroleerd krijg ik direct een paar klappen op mijn natte broek.
"Dit is toch ongelooflijk! Wat een kleine broekplasser ben jij zeg! En in feite nog liegen ook door zo-even te zeggen dat je niet hoefde te plassen! Ik wil dat je onmiddellijk naar de logeerkamer gaat en een luier pakt."
Ik durf niets te zeggen en loop gewillig naar de kamer. Er gaat van alles door mijn hoofd. Ik schaam me, ben boos op mijn tante, voel me vies en vrees voor wat er gaat komen. De manier waarop tante op mijn billen sloeg en tegen me sprak, voorspelt niet veel goeds namelijk.
Ik pak één van de luiers die klaar liggen voor de avonden en neem deze mee terug naar tante. Tante zit inmiddels op een stoel in de huiskamer en gebaart me naar haar toe te komen.
"Geef die luier maar aan mij."
Ze legt de luier op haar schoot en trekt me naar haar toe. Ditmaal met mijn gezicht naar haar toe, worden mijn broeksknopen voor een tweede keer door haar losgemaakt. Mijn broek en onderbroek leggen dezelfde weg af als bij het toilet eerder. Terwijl ik me het allemaal laat overkomen, praat mijn tante heel beheerst met me. De - nu - gecontroleerde woede van van mijn tante, maakt mij steeds nerveuzer.
"Je begrijpt dat ik heel boos op je ben, Yoyo. Je gaat potverdorie volgend jaar naar de middelbare school en ik moet je nog altijd verschonen als een baby."
"Dat hoeft niet hoor, tante", probeer ik te zeggen, maar word direct onderbroken.
"Stil, ik hoef jou even niet te horen!" Terwijl ze inmiddels de luier aan het ontvouwen is en ik nog steeds niet precies weet welke kant dit opgaat, zegt ze:
"We gaan het volgende doen: deze luier plaatsen we even tegen je piemeltje aan en doe je benen iets uit elkaar zodat ik de luier een beetje tussen je benen kan schuiven. Grote jongen. Nu kom je even over mijn knie liggen. Ik wil namelijk niet dat je met je natte voorkant op mijn schone kleren komt. Weet je wat er met stoute jongetjes gebeurt, Yoyo? Die krijgen een pak op hun blote billetjes van tante."
Ik lig voor het eerst in mijn leven over de knie bij iemand. Een tik voor mijn broek is tot dan toe het ergste qua billenkoek geweest. Nu weet ik dat ik voor het eerst in 11 jaar klappen op mijn blote billen ga krijgen. Ik zet me schrap.
De eerst klap met tantes vlakke hand treft mijn linkerbil. Er volgt een korte stilte. Tante begint vervolgens te vertellen dat ik zo'n kleine vieze jongen ben.
"11 Jaar en een broekplasser, ik vind het ongelooflijk! Ik zal je deze week eens flink gaan helpen met dit kwaaltje!"
De volgende klap is voor mijn rechterbil. Wederom word ik denigrerend toegesproken en wordt de straf voor de komende week mij steeds duidelijker.
"Je zult de komende week in luiers rondlopen en met luiers naar bed gaan. Ook naar school zal ik je een pamper omdoen. Ik zal de juf hierover informeren en haar vragen je regelmatig te controleren. Als je een natte luier hebt, zal ik voorstellen dat ze je naar de kleuterjuf stuurt om je luier te laten verschonen. Ik zal daarom elke dag een paar extra luiers in je schooltas doen."
Ik hoor dit allemaal lijdzaam aan, maar durf geen woord uit te brengen, zeker niet in de positie waarin ik nu lig. De volgende klap is inmiddels geland op wederom mijn linkerbil. Deze eerste klappen gaan zo geleidelijk dat ik goed merk hoe erg ik het vind om in deze positie te verkeren.
"Iedere keer dat je overdag thuis een natte luier hebt, zul je een pak op je billen krijgen van me, in de hoek mogen staan en daarna een schone luier omkrijgen. Het zal me verder niet uitmaken of hier anderen bij aanwezig zijn. Straf is straf en kleine kinderen kunnen ook gewoon niet te lang in een vieze luier rondlopen, toch?!"
Deze vraag is uiteraard retorisch en wordt door tante met een 2e klap op mijn rechterbil bevestigd.
Hierna volgt een reeks van een 6-tal klappen verdeeld over links en rechts in een snel tempo. Ik voel mijn billen licht gloeien wanneer mijn tante me bij mijn arm pakt en me vertelt in de hoek te gaan staan.
"Nee, ik heb niet gezegd dat je je broek omhoog mocht doen. Met je blote billen die hoek in!"
Ik waggel de hoek in en hoor tante de luier meenemen en de spullen in de logeerkamer klaarmaken voor een verschoning.
Na een paar minuten word ik gesommeerd naar de kamer toe te komen en ik zie tante klaarstaan bij de commode. Ik word opgetild en lig daar in mijn blote kont met mijn broek inmiddels afgezakt tot mijn enkels. Mijn tante trekt mijn broek en onderbroek uit en laat met haar grimas duidelijk zien dat ze de nattigheid smerig vindt. Ik word schoongeveegd met natte babydoekjes en ook mijn rode billetjes krijgen een verzachtende natte veeg. Ik word gepoederd en ruik nu als een echte frisse baby in plaats van een broekplassende kleuter. Vervolgens worden mijn enkels gekruist en gaan mijn beide benen symmetrisch de lucht in. Onder mijn billen wordt niet alleen een luier, maar ook een inlegger gelegd. Dit voel ik helemaal goed wanneer de luier tussen mijn benen wordt opgetrokken en wordt vastgeplakt. Om mij nog kleiner te laten voelen, wordt mijn shirt uitgetrokken en moet een ik romper aan.
"Zo klein neefje van me. Je ziet er net zo schattig uit als een paar jaar geleden. Ik heb je een extra dikke pamper omgedaan zodat je niet veel last zult hebben van je zere billetjes en een ongelukje goed wordt opgevangen. Ik verwacht dat ik geen problemen meer met je zal hebben vandaag?"
"Nee tante..."
"Heel goed!"
En met een tik op mijn geluierde billen word ik naar de huiskamer gestuurd om verder te spelen met de treintjes.
Ik krijg tijdens het treintje spelen regelmatig water te drinken van mijn tante en af en toe vraagt mijn tante me of ik alweer een ongelukje heb gehad. Buiten het feit dat ik dat niet denk en niet snel zou toe willen geven, voel ik het ook nauwelijks door het dikke pak tussen mijn benen. Als je je ooit als een klein stout jongetje zou kunnen voelen, is het in deze situatie wel. Ondertussen vermaak ik me eigenlijk ook wel. De treintjes zijn best leuk om mee te spelen en tante praat veel met me dus het strafgevoel is af en toe wel weg. Na een poosje - en ik weet inmiddels dat ik al behoorlijk geplast heb in mijn luier - vraagt mijn tante om even bij haar te komen zitten op de bank. Ik ga naast haar zitten, maar mijn tante zegt dat ik lekker bij haar moet komen zitten. Half op haar schoot zittend begint ze met me te praten, maar de vriendelijke toon van eerder wordt weer wat valser. De 'kleine viezerik' en 'hoe ik nu op school verschoond ga worden tussen de kleuters' komt weer vaker aan bod. Ook gaat haar hand richting de voorkant van mijn luier.
"Yoyo, hoe is het met jouw pampertje? Ben je alweer stout geweest?"
Tante heeft niet lang nodig om te merken dat mijn luier zeiknat is. Ze wordt weer wat hardhandiger en spreekt me streng toe. Ze staat op en trekt me aan mijn arm mee de logeerkamer in. Wat een beeld moet dit zijn: een 11-jarige jongen in niets dan een natte luier en romper die door zijn tante naar de logeerkamer wordt getrokken voor wederom een pak op zijn billen en een luierverschoning. De romper wordt losgetrokken en ik word over het bed geduwd. Met mijn billen de lucht instekend voel ik de ene na de andere doffe klap op mijn natte luier. Na dit pak slaag vindt tante dat dit geen soelaas biedt en trekt de plakkers van de luier los. De zware luier en de inlegger ploffen tussen mijn benen op de grond. In hetzelfde ritme als zojuist krijg ik nog eens een paar klappen met tantes vlakke hand op mijn blote billen.
"Zo, dit zal je leren, kleutertje!"
Met een flinke duw loop ik naar de commode.
Een week lang heb ik de ene na de andere straf ondergaan. Steeds langer heb ik mijn plas weten op te houden. De volgende logeerpartij heb ik alleen nog maar een luier naar bed hoeven dragen.
Ik bel aan bij tante na een schooldag. Omdat papa en mama een week weg zijn, logeer ik deze week bij tante. Mama had gisteren al mijn spullen voor de week al bij tante afgegeven. Met mijn schooltas en een extra tas laat tante me binnen.
"Hallo tante."
"Hallo Yoyo, je bent mooi op tijd. Je bent netjes meteen vanuit school hier naartoe gekomen. Geef je schooltas maar aan mij."
Tante pakt mijn schooltas aan en doet de deur achter mij dicht. Vóór ik de andere tas in de logeerkamer kan leggen, vraagt tante aan mij waarom ik een extra tas van school bij me heb. Ze kijkt me nogal streng aan. Ik slik.
"Jouw juf heeft me gebeld vanochtend laat. "Je weet vast waar dat over ging."
"Eh.., heeft ze echt gebeld? Ik had gehoopt dat ze dat niet zou doen."
"Ja, Yoyo. Ze heeft me het hele verhaal verteld. Moet ik nog lang wachten op je antwoord?"
Ze laat mijn schooltas op de grond vallen en legt haar handen in haar zij.
"Waarom heb je een extra tas bij je?!"
"Hier zit mijn broek in."
"Jouw broek? Je hebt een broek aan, toch?!"
"Ja tante... Ik heb een andere broek aan."
"Dat vertelde de juf inderdaad. Een broek die je te leen hebt gekregen van de kleuterjuf. Jouw juf belde me of ik de leenbroek morgen gewassen mee wil geven aan je om weer terug te geven zodat peuters of kleuters met ongelukjes deze aan kunnen trekken. Het is natuurlijk wel een beetje gênant dat een jongen uit groep 8 een broek moet halen bij de kleuterklas, vind je niet?"
"Ja tante. Ik vond dat ook vervelend."
"Dat je de vorige keer tijdens het logeren twee keer in bed geplast hebt, is tot daar aan toe. Maar overdag in je broek plassen als 11-jarige gaat mij echt te ver! Nu heb ik gisteren al met mama besproken wat ik jou bij de laatste logeerpartij al vertelde, maar ik overweeg je nu niet alleen 's avonds, maar ook overdag maar een luier om te doen."
Verschrikt kijk ik naar mijn tante. Een pamper om in bed is al een nachtmerrie voor me, maar overdag ook als een baby zo'n wit ding tussen mijn benen en om mijn kont, is niet iets waar ik op zit te wachten.
"Nee tante, dat is echt niet nodig! Het was een ongelukje vanochtend. Het zal niet meer gebeuren, echt waar niet!"
Tante kijkt me bedenkelijk aan en begint nogal kinderachtig en voor mij wat pesterig tegen me te praten:
"Heb je sinds jouw ongelukje al weer een plasje gedaan?"
"Nee, ik hoefde niet meer."
"Nou, kom maar even mee dan. Ga je nu even een plasje doen met tante."
Tante duwt me rustig in mijn rug richting het toilet en doet de deur open. Ik word vóór de toilet gezet en tante komt achter mij staan. Haar handen gaan aan weerszijden van mijn heupen richting mijn broeksknopen en deze worden rustig één voor één losgemaakt. Ze trekt hierna mijn broek tot mijn knieën naar beneden. Hierna voel ik haar vingers tussen de band van mijn onderbroek en mijn lichaam glippen. De onderbroek volgt dezelfde weg als mijn broek. Ik sta versteld van de gebeurtenis, maar ben te perplex om meteen iets te zeggen.
Nu sta ik hier niet meer als een stoere jongen van 11, maar als een kleine kleuter die voor het eerst bij het toilet mag staan tijdens het plassen en dus nog hulp nodig heeft...
"Pak je piemeltje maar vast en ga maar een plasje doen voor tante."
Ik schaam me inmiddels dood. Dit overkomt mij toch niet echt, he?!
"Komt er nog wat van? Als je sinds vanochtend geen plasje meer gedaan hebt, moet het nu toch zo langzamerhand wel zover zijn?"
Ik kan natuurlijk nooit plassen met mijn tante erbij. Ik kan zelfs niet plassen bij urinoirs als er anderen naast mij staan.
"Ik hoef niet te plassen tante."
"Ik zou het toch nog maar even proberen, Yoyo. Ná deze kans, mag je de komende twee uur niet meer naar het toilet. Weet je het zeker?"
"Ja tante, ik hoef echt niet."
Ik baal best wel, omdat ik weet dat ik eigenlijk wel moet plassen. Maar op deze manier lukt het me nooit.
"Trek je onderbroek en broek dan maar weer aan."
Terwijl ik me weer aankleed, is mijn tante naar de huiskamer gelopen. Ik hoor haar een doos klaarzetten en daarna naar de keuken lopen. Ik loop naar de huiskamer en zie dat de houten treinset voor me klaar staat. Tante komt binnen met een groot glas water.
"Hier Yoyo, drink dit maar lekker op. Ik heb de treintjes en het spoor voor je gepakt. Dan kun je lekker spelen."
Ik kijk mijn tante aan.
"Tante, ik speel al lang niet meer met treintjes. Dat is echt voor kleine kinderen."
"Yoyo, kom op. Kleine kinderen...? Daar hoor jij volgens mij toch ook echt bij. In bed plassen, in je broek plassen, dan kunnen treintjes er ook wel bij. Ik wil nu ook even geen commentaar meer van je horen. Je gaat nu goed luisteren en lief zijn, want anders zwaait er wat, is dat duidelijk?"
Ik kan niet anders dan knikken. Ik vrees mijn tante op dit moment ook wel een beetje. Dat strenge en gemene in haar stem, maken me een beetje bang. Ik besluit snel een slok te nemen en de eerste stukken spoor neer te leggen.
Terwijl ik 'aan het spelen ben', voel ik de aandrang om te plassen steeds groter worden.
"Tante, mag ik naar de wc als ik écht nodig moet plassen?"
"Yoyo, was ik niet duidelijk? Volgens mij wil je me echt boos hebben. Ik ben toch duidelijk geweest?! Geen toilet voor jou de komende twee uur. Je hebt genoeg tijd gehad zojuist, dus je kunt tante nu bewijzen dat je wel een grote jongen bent. Als je de komende twee uur je plasje kunt ophouden, vergeten we dat je vanochtend een natte broek had en was het echt een ongelukje."
Ik ga verder met spelen, maar voel dat het me niet gaat lukken. Ik ga met mijn rug naar mijn tante zitten en voel - net als vanochtend in de klas - de eerste warme straal mijn onderbroek ingaan. Hierna wordt de straal een stroom en de plas verspreidt zich over mijn hele onderbroek. Ook mijn geleende broek begint nu sporen te tonen van een broekplasser. Ik blijf verstijfd zitten in de ijdele hoop dat mijn tante niets zal merken.
"Yoyo, neem nog eens een slokje water. Waarom zit je daar zo stil?"
Ik blijf een beetje zitten zoals ik zat en probeer het drinken aan te pakken zonder teveel te bewegen. Tevergeefs...
"Yoyo!! Wat is dat?"
Tante pakt me bij mijn arm en trekt me omhoog van de grond. Haar hand gaat langs mijn broek en de natte plekken. Ik kan wel door de grond zakken. Ongecontroleerd krijg ik direct een paar klappen op mijn natte broek.
"Dit is toch ongelooflijk! Wat een kleine broekplasser ben jij zeg! En in feite nog liegen ook door zo-even te zeggen dat je niet hoefde te plassen! Ik wil dat je onmiddellijk naar de logeerkamer gaat en een luier pakt."
Ik durf niets te zeggen en loop gewillig naar de kamer. Er gaat van alles door mijn hoofd. Ik schaam me, ben boos op mijn tante, voel me vies en vrees voor wat er gaat komen. De manier waarop tante op mijn billen sloeg en tegen me sprak, voorspelt niet veel goeds namelijk.
Ik pak één van de luiers die klaar liggen voor de avonden en neem deze mee terug naar tante. Tante zit inmiddels op een stoel in de huiskamer en gebaart me naar haar toe te komen.
"Geef die luier maar aan mij."
Ze legt de luier op haar schoot en trekt me naar haar toe. Ditmaal met mijn gezicht naar haar toe, worden mijn broeksknopen voor een tweede keer door haar losgemaakt. Mijn broek en onderbroek leggen dezelfde weg af als bij het toilet eerder. Terwijl ik me het allemaal laat overkomen, praat mijn tante heel beheerst met me. De - nu - gecontroleerde woede van van mijn tante, maakt mij steeds nerveuzer.
"Je begrijpt dat ik heel boos op je ben, Yoyo. Je gaat potverdorie volgend jaar naar de middelbare school en ik moet je nog altijd verschonen als een baby."
"Dat hoeft niet hoor, tante", probeer ik te zeggen, maar word direct onderbroken.
"Stil, ik hoef jou even niet te horen!" Terwijl ze inmiddels de luier aan het ontvouwen is en ik nog steeds niet precies weet welke kant dit opgaat, zegt ze:
"We gaan het volgende doen: deze luier plaatsen we even tegen je piemeltje aan en doe je benen iets uit elkaar zodat ik de luier een beetje tussen je benen kan schuiven. Grote jongen. Nu kom je even over mijn knie liggen. Ik wil namelijk niet dat je met je natte voorkant op mijn schone kleren komt. Weet je wat er met stoute jongetjes gebeurt, Yoyo? Die krijgen een pak op hun blote billetjes van tante."
Ik lig voor het eerst in mijn leven over de knie bij iemand. Een tik voor mijn broek is tot dan toe het ergste qua billenkoek geweest. Nu weet ik dat ik voor het eerst in 11 jaar klappen op mijn blote billen ga krijgen. Ik zet me schrap.
De eerst klap met tantes vlakke hand treft mijn linkerbil. Er volgt een korte stilte. Tante begint vervolgens te vertellen dat ik zo'n kleine vieze jongen ben.
"11 Jaar en een broekplasser, ik vind het ongelooflijk! Ik zal je deze week eens flink gaan helpen met dit kwaaltje!"
De volgende klap is voor mijn rechterbil. Wederom word ik denigrerend toegesproken en wordt de straf voor de komende week mij steeds duidelijker.
"Je zult de komende week in luiers rondlopen en met luiers naar bed gaan. Ook naar school zal ik je een pamper omdoen. Ik zal de juf hierover informeren en haar vragen je regelmatig te controleren. Als je een natte luier hebt, zal ik voorstellen dat ze je naar de kleuterjuf stuurt om je luier te laten verschonen. Ik zal daarom elke dag een paar extra luiers in je schooltas doen."
Ik hoor dit allemaal lijdzaam aan, maar durf geen woord uit te brengen, zeker niet in de positie waarin ik nu lig. De volgende klap is inmiddels geland op wederom mijn linkerbil. Deze eerste klappen gaan zo geleidelijk dat ik goed merk hoe erg ik het vind om in deze positie te verkeren.
"Iedere keer dat je overdag thuis een natte luier hebt, zul je een pak op je billen krijgen van me, in de hoek mogen staan en daarna een schone luier omkrijgen. Het zal me verder niet uitmaken of hier anderen bij aanwezig zijn. Straf is straf en kleine kinderen kunnen ook gewoon niet te lang in een vieze luier rondlopen, toch?!"
Deze vraag is uiteraard retorisch en wordt door tante met een 2e klap op mijn rechterbil bevestigd.
Hierna volgt een reeks van een 6-tal klappen verdeeld over links en rechts in een snel tempo. Ik voel mijn billen licht gloeien wanneer mijn tante me bij mijn arm pakt en me vertelt in de hoek te gaan staan.
"Nee, ik heb niet gezegd dat je je broek omhoog mocht doen. Met je blote billen die hoek in!"
Ik waggel de hoek in en hoor tante de luier meenemen en de spullen in de logeerkamer klaarmaken voor een verschoning.
Na een paar minuten word ik gesommeerd naar de kamer toe te komen en ik zie tante klaarstaan bij de commode. Ik word opgetild en lig daar in mijn blote kont met mijn broek inmiddels afgezakt tot mijn enkels. Mijn tante trekt mijn broek en onderbroek uit en laat met haar grimas duidelijk zien dat ze de nattigheid smerig vindt. Ik word schoongeveegd met natte babydoekjes en ook mijn rode billetjes krijgen een verzachtende natte veeg. Ik word gepoederd en ruik nu als een echte frisse baby in plaats van een broekplassende kleuter. Vervolgens worden mijn enkels gekruist en gaan mijn beide benen symmetrisch de lucht in. Onder mijn billen wordt niet alleen een luier, maar ook een inlegger gelegd. Dit voel ik helemaal goed wanneer de luier tussen mijn benen wordt opgetrokken en wordt vastgeplakt. Om mij nog kleiner te laten voelen, wordt mijn shirt uitgetrokken en moet een ik romper aan.
"Zo klein neefje van me. Je ziet er net zo schattig uit als een paar jaar geleden. Ik heb je een extra dikke pamper omgedaan zodat je niet veel last zult hebben van je zere billetjes en een ongelukje goed wordt opgevangen. Ik verwacht dat ik geen problemen meer met je zal hebben vandaag?"
"Nee tante..."
"Heel goed!"
En met een tik op mijn geluierde billen word ik naar de huiskamer gestuurd om verder te spelen met de treintjes.
Ik krijg tijdens het treintje spelen regelmatig water te drinken van mijn tante en af en toe vraagt mijn tante me of ik alweer een ongelukje heb gehad. Buiten het feit dat ik dat niet denk en niet snel zou toe willen geven, voel ik het ook nauwelijks door het dikke pak tussen mijn benen. Als je je ooit als een klein stout jongetje zou kunnen voelen, is het in deze situatie wel. Ondertussen vermaak ik me eigenlijk ook wel. De treintjes zijn best leuk om mee te spelen en tante praat veel met me dus het strafgevoel is af en toe wel weg. Na een poosje - en ik weet inmiddels dat ik al behoorlijk geplast heb in mijn luier - vraagt mijn tante om even bij haar te komen zitten op de bank. Ik ga naast haar zitten, maar mijn tante zegt dat ik lekker bij haar moet komen zitten. Half op haar schoot zittend begint ze met me te praten, maar de vriendelijke toon van eerder wordt weer wat valser. De 'kleine viezerik' en 'hoe ik nu op school verschoond ga worden tussen de kleuters' komt weer vaker aan bod. Ook gaat haar hand richting de voorkant van mijn luier.
"Yoyo, hoe is het met jouw pampertje? Ben je alweer stout geweest?"
Tante heeft niet lang nodig om te merken dat mijn luier zeiknat is. Ze wordt weer wat hardhandiger en spreekt me streng toe. Ze staat op en trekt me aan mijn arm mee de logeerkamer in. Wat een beeld moet dit zijn: een 11-jarige jongen in niets dan een natte luier en romper die door zijn tante naar de logeerkamer wordt getrokken voor wederom een pak op zijn billen en een luierverschoning. De romper wordt losgetrokken en ik word over het bed geduwd. Met mijn billen de lucht instekend voel ik de ene na de andere doffe klap op mijn natte luier. Na dit pak slaag vindt tante dat dit geen soelaas biedt en trekt de plakkers van de luier los. De zware luier en de inlegger ploffen tussen mijn benen op de grond. In hetzelfde ritme als zojuist krijg ik nog eens een paar klappen met tantes vlakke hand op mijn blote billen.
"Zo, dit zal je leren, kleutertje!"
Met een flinke duw loop ik naar de commode.
Een week lang heb ik de ene na de andere straf ondergaan. Steeds langer heb ik mijn plas weten op te houden. De volgende logeerpartij heb ik alleen nog maar een luier naar bed hoeven dragen.
