Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Twee hoofdstukken!
Hoofdstuk 48
Ondanks dat ik niet op mijn gemak ben, heb ik het meeste nakijkwerk afgekregen. De rest doe ik thuis wel, net als het voorbereiden van mijn lessen. Ik doe alle lichten uit en sluit mijn klas af. Terwijl ik naar mijn auto loop, ben ik stilletjes aan het hopen dat ons huis nog overeind staat.
Als ik na 10 minuten thuis aankom, ben ik allang blij dat er geen brandweer en politie voor de deur staan. ‘Dat is alvast één’, denk ik terwijl ik mijn spullen pak en naar de voordeur loop.
‘Dag schat!’ roep ik als ik de voordeur opendoe. Geen antwoord. Dit betekent meestal niets goeds.
‘Luna? Luun, waar zit je?’ Al roepend ga ik door het huis. Keuken, niemand. Woonkamer niks.
Ik loop de trap op en twijfel even. Ga ik als eerste naar Luna’s kamer of naar die van ons? Het lijkt me niet dat Luna in haar eigen kamertje is maar toch. Ik ga uiteindelijk eerst naar de badkamer. Geen Luna. Dan Luna’s kamertje. Niemand. Nu maak ik me zorgen. ‘Luna?’
‘Ja, Daan! Ik zit op onze slaapkamer!’ Ik loop naar onze kamer en doe de deur open. En wat daar staat…
Hoofdstuk 49
YES! YES! Is het enige wat ik nu kan denken. Toen ik de deur opendeed, zag ik een prachtige Luna, míjn Luna. Volwassen Luna. In een prachtig zwart kort jurkje, pumps en haar krullen mooi los. Dit wordt een top-avond, dat weet ik zeker.
‘Wat zie jij er prachtig uit!’ is het eerste wat ik zeg en ik geef Luna een zoen. Als ik haar aankijk, zie ik in de verte toch twee verlegen oogjes die ik ken van kleine Luna na een complimentje. ‘Wow’ verzucht ik nog een keer.
‘Dank je, pa.. schat. Ga jij ook even douchen en iets netjes aantrekken. Dan kunnen we over een halfuurtje weg.’
Overrompeld door de leiding die Luna neemt, begin ik mijn schoenen los te maken. Na een kwartier kom ik fris gedoucht de slaapkamer in. Luna is intussen beneden om zich op te maken.
Als ik even later ook beneden kom, strak in pak, schrik ik toch even. Er ligt nog speelgoed op de grond, net als een tuut en haar Koe. Ik kijk naar Luna en ze besteed er geen aandacht aan. Ik wil dit graag zo houden dus ik ga nu ook niks opruimen. Dan wordt de aandacht weer gevestigd op alles wat ik nu niet wil.
Ik loop zo normaal mogelijk naar de keuken om nog een glas drinken in te schenken. ‘Wil je ook wat, Luna?’ vraag ik. Terwijl Luna haar mascara opdoet, krijg ik het antwoord dat ze wel appelsap lust. Wéér gaan alle belletjes rinkelen. Ik raak hier zo van in de war. Het ene moment staat mijn prachtige vriendin als een volwassene in een jurkje met pumps voor me en vertelt zij mij wat ik moet doen. Het volgende moment wil mevrouw appelsap drinken. Ik weet ook wel dat dit niks te betekenen hoeft te hebben maar ik kan er niks aandoen.
Als ik de koelkast opendoe, staat het pak appelsap me al aan te kijken. ‘De appelsap is op. Cola dan maar?’ vraag ik en zonder het antwoord af te wachten pak ik de fles met cola en schenk twee glazen in. Als ik de fles terugzet, stop ik het pak appelsap nog iets verder de koelkast in. Dan kom ik er vast mee weg dat ik eroverheen gekeken heb. Even geen appelsap voor Luna.
Ik zet de twee glazen op tafel en ga in de gang op zoek naar mijn nette schoenen. Ik neem ze mee naar de woonkamer en ga op de bank zitten, Ondertussen is Luna klaar met opmaken en stopt ze wat spullen in haar tas. Als ik mijn schoenen aan heb, spoor ik Luna aan om haar glas leeg te drinken: ‘Schat, drink je glas leeg, we moeten zo weg.’ En ik krijg een vreemde blik van Luna. Ze is nu groot, lees ik in haar ogen. Ik heb meteen spijt van mijn actie maar het is er nog zo ingebakken om de leiding te (moeten) nemen.
‘Sorry, lieverd.’ Ik drink snel mijn glas leeg en neem onze glazen mee naar de keuken. Nu staat Luna in de gang al op me te wachten.
‘Geef mijn de sleutels maar, ik rijd’, zegt ze…
Hoofdstuk 48
Ondanks dat ik niet op mijn gemak ben, heb ik het meeste nakijkwerk afgekregen. De rest doe ik thuis wel, net als het voorbereiden van mijn lessen. Ik doe alle lichten uit en sluit mijn klas af. Terwijl ik naar mijn auto loop, ben ik stilletjes aan het hopen dat ons huis nog overeind staat.
Als ik na 10 minuten thuis aankom, ben ik allang blij dat er geen brandweer en politie voor de deur staan. ‘Dat is alvast één’, denk ik terwijl ik mijn spullen pak en naar de voordeur loop.
‘Dag schat!’ roep ik als ik de voordeur opendoe. Geen antwoord. Dit betekent meestal niets goeds.
‘Luna? Luun, waar zit je?’ Al roepend ga ik door het huis. Keuken, niemand. Woonkamer niks.
Ik loop de trap op en twijfel even. Ga ik als eerste naar Luna’s kamer of naar die van ons? Het lijkt me niet dat Luna in haar eigen kamertje is maar toch. Ik ga uiteindelijk eerst naar de badkamer. Geen Luna. Dan Luna’s kamertje. Niemand. Nu maak ik me zorgen. ‘Luna?’
‘Ja, Daan! Ik zit op onze slaapkamer!’ Ik loop naar onze kamer en doe de deur open. En wat daar staat…
Hoofdstuk 49
YES! YES! Is het enige wat ik nu kan denken. Toen ik de deur opendeed, zag ik een prachtige Luna, míjn Luna. Volwassen Luna. In een prachtig zwart kort jurkje, pumps en haar krullen mooi los. Dit wordt een top-avond, dat weet ik zeker.
‘Wat zie jij er prachtig uit!’ is het eerste wat ik zeg en ik geef Luna een zoen. Als ik haar aankijk, zie ik in de verte toch twee verlegen oogjes die ik ken van kleine Luna na een complimentje. ‘Wow’ verzucht ik nog een keer.
‘Dank je, pa.. schat. Ga jij ook even douchen en iets netjes aantrekken. Dan kunnen we over een halfuurtje weg.’
Overrompeld door de leiding die Luna neemt, begin ik mijn schoenen los te maken. Na een kwartier kom ik fris gedoucht de slaapkamer in. Luna is intussen beneden om zich op te maken.
Als ik even later ook beneden kom, strak in pak, schrik ik toch even. Er ligt nog speelgoed op de grond, net als een tuut en haar Koe. Ik kijk naar Luna en ze besteed er geen aandacht aan. Ik wil dit graag zo houden dus ik ga nu ook niks opruimen. Dan wordt de aandacht weer gevestigd op alles wat ik nu niet wil.
Ik loop zo normaal mogelijk naar de keuken om nog een glas drinken in te schenken. ‘Wil je ook wat, Luna?’ vraag ik. Terwijl Luna haar mascara opdoet, krijg ik het antwoord dat ze wel appelsap lust. Wéér gaan alle belletjes rinkelen. Ik raak hier zo van in de war. Het ene moment staat mijn prachtige vriendin als een volwassene in een jurkje met pumps voor me en vertelt zij mij wat ik moet doen. Het volgende moment wil mevrouw appelsap drinken. Ik weet ook wel dat dit niks te betekenen hoeft te hebben maar ik kan er niks aandoen.
Als ik de koelkast opendoe, staat het pak appelsap me al aan te kijken. ‘De appelsap is op. Cola dan maar?’ vraag ik en zonder het antwoord af te wachten pak ik de fles met cola en schenk twee glazen in. Als ik de fles terugzet, stop ik het pak appelsap nog iets verder de koelkast in. Dan kom ik er vast mee weg dat ik eroverheen gekeken heb. Even geen appelsap voor Luna.
Ik zet de twee glazen op tafel en ga in de gang op zoek naar mijn nette schoenen. Ik neem ze mee naar de woonkamer en ga op de bank zitten, Ondertussen is Luna klaar met opmaken en stopt ze wat spullen in haar tas. Als ik mijn schoenen aan heb, spoor ik Luna aan om haar glas leeg te drinken: ‘Schat, drink je glas leeg, we moeten zo weg.’ En ik krijg een vreemde blik van Luna. Ze is nu groot, lees ik in haar ogen. Ik heb meteen spijt van mijn actie maar het is er nog zo ingebakken om de leiding te (moeten) nemen.
‘Sorry, lieverd.’ Ik drink snel mijn glas leeg en neem onze glazen mee naar de keuken. Nu staat Luna in de gang al op me te wachten.
‘Geef mijn de sleutels maar, ik rijd’, zegt ze…
