Verhaal Klaar Luna en haar Papa Daan
- Onderwerp starter Tuutje24
- Startdatum
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Super om te zien dat er nog veel mensen genieten van Luna!
Hoofdstuk 53:
Na een onrustige nacht (voor Luna dan), staan we op en beginnen aan ons gewone ochtendritueel. Tijdens het ontbijt vertel ik aan Luna wat we gaan doen.
‘Schat, volgens mij wil je wel graag weten wat we gaan doen’. Terwijl Luna hevig knikt, ga ik verder met mijn verhaal. ‘We gaan een weekendje weg.’ En ik zie Luna kijken met een blik van: ‘Ja duh, zo ver was ik ook al… ‘
‘Wacht nou even, mevrouw ongeduld’, zeg ik met een knipoog. ‘We gaan het hele weekend naar een huisje van Centerparcs! Dan kunnen we zwemmen, wandelen, fietsen, lekker uit eten. Waar het huisje is, hoor je vanmiddag.’
‘Maar ik wil nog iets anders vertellen’, haast ik me te zeggen als ik Luna een beetje sip zie kijken. Ze had duidelijk een weekendje Parijs verwacht, maar helaas, daar hebben we geen centjes voor.
‘We gaan er een heel leuk weekend van maken. Als je wilt mag je Lunaatje zijn vanaf vanmiddag. En dan ben je klein tot zaterdagavond. Dan kunnen we zondag leuke dingen doen als grote Luna en Daan. Gaan we bijvoorbeeld naar de stad of lekker ergens gaan eten. Maar wil je wel klein zijn, Luna?’, zeg ik met pretlichtjes in mijn ogen want ik heb natuurlijk allang gezien dat Luna zit te stuiteren op haar stoel van enthousiasme.
Dat lijkt Luna wel wat. Klein zijn én ook een weekend weg. Dus zodra ik: ‘ja, papa!!!’, hoor is het voor mij besloten. Dit wordt een topweekend.
‘Goed zo, schat. Maar nu moet je nog even groot zijn hè want we gaan zo naar school. En als we vanmiddag klaar zijn, gaan we naar huis. Dan halen we onze spullen op en krijg je een luier van papa. Nemen we gezellig Koe en tut mee in de auto en gaan we rijden. Afgesproken?’, zeg ik met een vinger onder Luna’s kin.
Wanneer Luna knikt ben ik tevreden en loop naar boven om mijn tanden te poetsen. 10 minuten later in de auto is Luna niet stil te krijgen. Ze vindt het zo’n leuk plan dat ze maar blijft kletsen wat ze allemaal dit weekend wil doen (en gaat doen, in haar ogen). ‘We gaan toch wel naar de geitjes, hè papa? En zwemmen? En ik wil spelen en...!’ Nadat ik heb beloofd mijn best te doen en dat ik niet weet of er geitjes zijn, rijden we de straat van school binnen.
‘Luna, nu is het even afgelopen met het gestuiter’, zeg ik streng. ‘We zijn bij school, je bent nu nog groot. Even volhouden nog, schat. Vanmiddag ben je klein. Goed?’ En weer knikt Luna dat ze het heeft begrepen. Wanneer ik haar naar haar klas zie lopen, komt er een grote golf van liefde omhoog. Wat houd ik toch van haar…
Hoofdstuk 53:
Na een onrustige nacht (voor Luna dan), staan we op en beginnen aan ons gewone ochtendritueel. Tijdens het ontbijt vertel ik aan Luna wat we gaan doen.
‘Schat, volgens mij wil je wel graag weten wat we gaan doen’. Terwijl Luna hevig knikt, ga ik verder met mijn verhaal. ‘We gaan een weekendje weg.’ En ik zie Luna kijken met een blik van: ‘Ja duh, zo ver was ik ook al… ‘
‘Wacht nou even, mevrouw ongeduld’, zeg ik met een knipoog. ‘We gaan het hele weekend naar een huisje van Centerparcs! Dan kunnen we zwemmen, wandelen, fietsen, lekker uit eten. Waar het huisje is, hoor je vanmiddag.’
‘Maar ik wil nog iets anders vertellen’, haast ik me te zeggen als ik Luna een beetje sip zie kijken. Ze had duidelijk een weekendje Parijs verwacht, maar helaas, daar hebben we geen centjes voor.
‘We gaan er een heel leuk weekend van maken. Als je wilt mag je Lunaatje zijn vanaf vanmiddag. En dan ben je klein tot zaterdagavond. Dan kunnen we zondag leuke dingen doen als grote Luna en Daan. Gaan we bijvoorbeeld naar de stad of lekker ergens gaan eten. Maar wil je wel klein zijn, Luna?’, zeg ik met pretlichtjes in mijn ogen want ik heb natuurlijk allang gezien dat Luna zit te stuiteren op haar stoel van enthousiasme.
Dat lijkt Luna wel wat. Klein zijn én ook een weekend weg. Dus zodra ik: ‘ja, papa!!!’, hoor is het voor mij besloten. Dit wordt een topweekend.
‘Goed zo, schat. Maar nu moet je nog even groot zijn hè want we gaan zo naar school. En als we vanmiddag klaar zijn, gaan we naar huis. Dan halen we onze spullen op en krijg je een luier van papa. Nemen we gezellig Koe en tut mee in de auto en gaan we rijden. Afgesproken?’, zeg ik met een vinger onder Luna’s kin.
Wanneer Luna knikt ben ik tevreden en loop naar boven om mijn tanden te poetsen. 10 minuten later in de auto is Luna niet stil te krijgen. Ze vindt het zo’n leuk plan dat ze maar blijft kletsen wat ze allemaal dit weekend wil doen (en gaat doen, in haar ogen). ‘We gaan toch wel naar de geitjes, hè papa? En zwemmen? En ik wil spelen en...!’ Nadat ik heb beloofd mijn best te doen en dat ik niet weet of er geitjes zijn, rijden we de straat van school binnen.
‘Luna, nu is het even afgelopen met het gestuiter’, zeg ik streng. ‘We zijn bij school, je bent nu nog groot. Even volhouden nog, schat. Vanmiddag ben je klein. Goed?’ En weer knikt Luna dat ze het heeft begrepen. Wanneer ik haar naar haar klas zie lopen, komt er een grote golf van liefde omhoog. Wat houd ik toch van haar…
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 54
De schooldag vliegt voorbij en voor ik het weet is het 15.00 uur. Ik neem mijn nakijkwerk wel mee naar het huisje, dan kunnen we nu weg. Luna is allang klaar want haar kinderen hebben op vrijdagmiddag vrij. Luna is zelfs vanmiddag nog een half uurtje in mijn klas komen helpen omdat ze niets te doen had. Dat werd natuurlijk ontvangen met een hoop gejuich van mijn leerlingen. En voor mij een voordeel, ik kon haar mooi in de gaten houden. Maar niets liet iets zien van de kleine Luna die ik ken. Ze was gewoon de lieve, behulpzame juf als altijd.
Even later sluit ik mijn lokaal af en loop, hand in hand, met Luna de school uit. Eigenlijk doen we dit nooit maar we maken een uitzondering. De kinderen zijn al weg en de collega’s zijn óf naar huis óf in hun lokaal. Luna’s hand zit stevig onder de mijne, als kleine Luna.
‘Heb je er zin in, schat? vraag ik terwijl ik de auto open doe. ‘Ja papa!!’ krijg ik terug. En weer denk ik bij mezelf: ‘hoe kan ze zo snel die omschakeling maken? Een half uur geleden hielp ze mijn kinderen met rekenen en nu is ze al 2,5 jaar. Het blijft me verbazen.’
Uiteraard gaat Luna achterin en ik voorin. Wanneer we tien minuten later thuis zijn, vertel ik tegen Luna dat ze maar alvast naar boven moet lopen en daar op papa moet wachten. Dan zet ik ondertussen de tassen in de auto.
Wanneer ik even later boven kom, val ik van verbazing bijna om. Luna ligt óp de commode, mét Koe en tut en probeert haar schoenen uit te doen. Wat natuurlijk liggend niet lukt en ik bovendien gevaarlijk vind. Wat een zelfstandigheid ineens.
‘Goed zo, schat! Maar laat papa het maar doen, ik ben veel te bang dat je valt.’ En ik buig me over Luna’s outfit. Daar heb ik niet over nagedacht. De kleding die ze vandaag aanhad naar school, zijn geen kleren voor kleine Luna. Wanneer ik Luna nu hetzelfde zou aantrekken, krijg ik geheid commentaar. Terwijl ik nog even nadenk, pak ik een dikke luier, met inlegger, en haal een rompertje uit de kast. ‘Hup, beentjes omhoog.’ En ik schuif de luier onder Luna en maak hem vast. Controleer hem even en trek Luna aan haar armen omhoog. Shirt en BH uit en de romper eroverheen. Ik help Luna van de commode af en knoop de romper dicht.
Ik trek de kast open en haal daar maar een makkelijke broek van badstof uit met een leuk shirtje. Ik kijk naar Luna om te zien of het bevalt maar ze geeft geen kik. Ze zit blijkbaar alweer in de ‘zone’.
Wanneer Luna haar kleren aanheeft, lopen we samen naar beneden. Ik had vanmorgen nog een flesje Fristi in de koelkast gezet en wanneer ik deze gehaald heb, gaan we op weg.
Ik zet Luna achterin de auto en maak haar vast…
De schooldag vliegt voorbij en voor ik het weet is het 15.00 uur. Ik neem mijn nakijkwerk wel mee naar het huisje, dan kunnen we nu weg. Luna is allang klaar want haar kinderen hebben op vrijdagmiddag vrij. Luna is zelfs vanmiddag nog een half uurtje in mijn klas komen helpen omdat ze niets te doen had. Dat werd natuurlijk ontvangen met een hoop gejuich van mijn leerlingen. En voor mij een voordeel, ik kon haar mooi in de gaten houden. Maar niets liet iets zien van de kleine Luna die ik ken. Ze was gewoon de lieve, behulpzame juf als altijd.
Even later sluit ik mijn lokaal af en loop, hand in hand, met Luna de school uit. Eigenlijk doen we dit nooit maar we maken een uitzondering. De kinderen zijn al weg en de collega’s zijn óf naar huis óf in hun lokaal. Luna’s hand zit stevig onder de mijne, als kleine Luna.
‘Heb je er zin in, schat? vraag ik terwijl ik de auto open doe. ‘Ja papa!!’ krijg ik terug. En weer denk ik bij mezelf: ‘hoe kan ze zo snel die omschakeling maken? Een half uur geleden hielp ze mijn kinderen met rekenen en nu is ze al 2,5 jaar. Het blijft me verbazen.’
Uiteraard gaat Luna achterin en ik voorin. Wanneer we tien minuten later thuis zijn, vertel ik tegen Luna dat ze maar alvast naar boven moet lopen en daar op papa moet wachten. Dan zet ik ondertussen de tassen in de auto.
Wanneer ik even later boven kom, val ik van verbazing bijna om. Luna ligt óp de commode, mét Koe en tut en probeert haar schoenen uit te doen. Wat natuurlijk liggend niet lukt en ik bovendien gevaarlijk vind. Wat een zelfstandigheid ineens.
‘Goed zo, schat! Maar laat papa het maar doen, ik ben veel te bang dat je valt.’ En ik buig me over Luna’s outfit. Daar heb ik niet over nagedacht. De kleding die ze vandaag aanhad naar school, zijn geen kleren voor kleine Luna. Wanneer ik Luna nu hetzelfde zou aantrekken, krijg ik geheid commentaar. Terwijl ik nog even nadenk, pak ik een dikke luier, met inlegger, en haal een rompertje uit de kast. ‘Hup, beentjes omhoog.’ En ik schuif de luier onder Luna en maak hem vast. Controleer hem even en trek Luna aan haar armen omhoog. Shirt en BH uit en de romper eroverheen. Ik help Luna van de commode af en knoop de romper dicht.
Ik trek de kast open en haal daar maar een makkelijke broek van badstof uit met een leuk shirtje. Ik kijk naar Luna om te zien of het bevalt maar ze geeft geen kik. Ze zit blijkbaar alweer in de ‘zone’.
Wanneer Luna haar kleren aanheeft, lopen we samen naar beneden. Ik had vanmorgen nog een flesje Fristi in de koelkast gezet en wanneer ik deze gehaald heb, gaan we op weg.
Ik zet Luna achterin de auto en maak haar vast…
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 55
Onderweg doet Luna het verrassend goed. Het flesje Fristi is intussen verruild voor Luna’s tut. Na 45 minuten komen we helaas in de vrijdagmiddagfile terecht. Ik zit niet helemaal op mijn gemak. We hebben weliswaar geblindeerde ramen achterin maar wanneer we stilstaan, kun je er wel doorheen kijken. Ik kijk snel in mijn achteruitkijkspiegel. Luna ligt heerlijk te slapen. Mét tut en Koe. ‘Shit, nu kan iedereen dit zien.’ Even twijfel ik. Zal ik Luna wakker maken en haar de tut uit laten doen?
Nadat we weer een paar meter zijn opgeschoven, word ik ineens boos. ‘Waarom moeten wij ons aanpassen aan de rest van de wereld?! We zitten in ónze auto, dit is óns leven. Dan kijken ze maar! We zien die mensen toch nooit meer.’ En ik laat mijn liefie lekker slapen.
Na nog 1 uur komen we eindelijk aan in het park. Het is inmiddels al aardig donker geworden, dus ik maak me minder zorgen. Luna ligt nog steeds te slapen. Ik rijd de auto voor de slagbomen en wanneer deze open gaan, parkeer ik de auto naast de receptie. Ik ben niet van plan Luna mee te nemen maar ik wil niet dat ze niet weet waar ik ben. Dan wordt ze straks wakker en raakt ze in paniek. Dus stap ik uit en kruip op de achterbank.
‘Lieverd, we zijn bij het huisje. Papa moet even naar binnen om de sleutel te halen, maar Luna mag lekker blijven liggen. Word maar rustig wakker, papa is zo terug.’ En voor ik opsta, leg ik even mijn hand op Luna’s luier. Drijfnat. Dus hoe sneller we bij het huisje zijn, hoe beter.
Het is gelukkig niet druk bij de receptie en nadat ik de sleutel en de plattegrond heb gekregen, loop ik naar de auto. Luna is inmiddels weer wakker en zit vrolijk rechtop.
‘Papaaaaa!’ ‘Dag schat, lekker geslapen?’ Ik geef Luna een zoen en een aai over de bol en stap weer achter het stuur.
‘Papa?’, hoor ik achter me wanneer we verder rijden. ‘Ja, schat?’ ‘Luna moet plassen’.
Goede timing, Luun, denk ik bij mezelf. Je zit in een auto, in de gordel achterin. Papa is aan het sturen en je luier is drijfnat. Harstikke top. Fijn natuurlijk dat ze het aangeeft maar ik verdenk Luna er ook van dat ze wéét dat ik er nu niets aan kan doen.
‘Kan je het nog even ophouden?’, hoor ik mezelf zeggen. En ik kijk in de spiegel. Mijn vermoeden wordt bevestigd. Aan de oogjes van Luna te zien, is het al te laat. Dit wekt irritatie op bij mij.
‘Potverdikkie Luna! Je moet het eerder tegen papa zeggen!’ Ik kijk achterom. Meteen heb ik spijt. Luna kijkt heel verdrietig.
‘Maar papa’, zegt ze zachtjes. ‘Jij was toen weg.’ Ik zucht. ‘Ik weet het schat, sorry. Maar als papa er wel is, sneller zeggen. Dan kunnen we naar het potje gaan, afgesproken?’
Na een paar minuten zijn we bij het huisje aangekomen. Inmiddels is het helemaal donker. Ik parkeer de auto voor het huisje en maak Luna los. Geef haar een handje en neem haar mee naar binnen…
Onderweg doet Luna het verrassend goed. Het flesje Fristi is intussen verruild voor Luna’s tut. Na 45 minuten komen we helaas in de vrijdagmiddagfile terecht. Ik zit niet helemaal op mijn gemak. We hebben weliswaar geblindeerde ramen achterin maar wanneer we stilstaan, kun je er wel doorheen kijken. Ik kijk snel in mijn achteruitkijkspiegel. Luna ligt heerlijk te slapen. Mét tut en Koe. ‘Shit, nu kan iedereen dit zien.’ Even twijfel ik. Zal ik Luna wakker maken en haar de tut uit laten doen?
Nadat we weer een paar meter zijn opgeschoven, word ik ineens boos. ‘Waarom moeten wij ons aanpassen aan de rest van de wereld?! We zitten in ónze auto, dit is óns leven. Dan kijken ze maar! We zien die mensen toch nooit meer.’ En ik laat mijn liefie lekker slapen.
Na nog 1 uur komen we eindelijk aan in het park. Het is inmiddels al aardig donker geworden, dus ik maak me minder zorgen. Luna ligt nog steeds te slapen. Ik rijd de auto voor de slagbomen en wanneer deze open gaan, parkeer ik de auto naast de receptie. Ik ben niet van plan Luna mee te nemen maar ik wil niet dat ze niet weet waar ik ben. Dan wordt ze straks wakker en raakt ze in paniek. Dus stap ik uit en kruip op de achterbank.
‘Lieverd, we zijn bij het huisje. Papa moet even naar binnen om de sleutel te halen, maar Luna mag lekker blijven liggen. Word maar rustig wakker, papa is zo terug.’ En voor ik opsta, leg ik even mijn hand op Luna’s luier. Drijfnat. Dus hoe sneller we bij het huisje zijn, hoe beter.
Het is gelukkig niet druk bij de receptie en nadat ik de sleutel en de plattegrond heb gekregen, loop ik naar de auto. Luna is inmiddels weer wakker en zit vrolijk rechtop.
‘Papaaaaa!’ ‘Dag schat, lekker geslapen?’ Ik geef Luna een zoen en een aai over de bol en stap weer achter het stuur.
‘Papa?’, hoor ik achter me wanneer we verder rijden. ‘Ja, schat?’ ‘Luna moet plassen’.
Goede timing, Luun, denk ik bij mezelf. Je zit in een auto, in de gordel achterin. Papa is aan het sturen en je luier is drijfnat. Harstikke top. Fijn natuurlijk dat ze het aangeeft maar ik verdenk Luna er ook van dat ze wéét dat ik er nu niets aan kan doen.
‘Kan je het nog even ophouden?’, hoor ik mezelf zeggen. En ik kijk in de spiegel. Mijn vermoeden wordt bevestigd. Aan de oogjes van Luna te zien, is het al te laat. Dit wekt irritatie op bij mij.
‘Potverdikkie Luna! Je moet het eerder tegen papa zeggen!’ Ik kijk achterom. Meteen heb ik spijt. Luna kijkt heel verdrietig.
‘Maar papa’, zegt ze zachtjes. ‘Jij was toen weg.’ Ik zucht. ‘Ik weet het schat, sorry. Maar als papa er wel is, sneller zeggen. Dan kunnen we naar het potje gaan, afgesproken?’
Na een paar minuten zijn we bij het huisje aangekomen. Inmiddels is het helemaal donker. Ik parkeer de auto voor het huisje en maak Luna los. Geef haar een handje en neem haar mee naar binnen…
luierdikkie
ik ben eigenlijk nog heel klein
!1 Luna
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 56
Wanneer we binnen zijn, zet ik Luna op de grond. Haar luier kan absoluut niets meer hebben en meteen een vlek op de bank, lijkt me geen goed begin van ons weekend.
‘Luna, ik ga even de spullen uit de auto halen. Ik ben zo terug.’ Voordat Luna een zielig gezicht opzet, doe ik de tv aan en kies een geschikt programma.
Snel haal ik alle spullen uit de auto en na twee keer heen en weer lopen, kan ik ook gaan zitten. Ik zoek als eerste een plastic verschoonmatje op, een nieuwe luier en billendoekjes. Ik leg het matje op de grond en leg Luna erbovenop.
Nadat Luna een schone luier heeft gekregen, is het tijd om te eten. Ik zet Luna op de bank en doe haar slofjes aan. De tas met speelgoed staat al klaar. Ik leg het speelkleed op de grond en zet de tas erbij. Daarna haal ik een blik tomatensoep uit een van de tassen samen met een zak broodjes. Wanneer de pan op het vuur staat, heb ik even tijd om bij mijn schatje te gaan zitten. Meteen kruipt ze tegen me aan.
‘Papa? Gaan we straks zwemmen?’ Ik kijk op mijn horloge: ’18.30 uur..’ Ik maak een plan. We moeten nog eten en het was een lange dag. Er bestaat een kans dat Luna vervelend wordt als we nu gaan zwemmen omdat ze moe is. Maar aan de andere kant: het is vast rustiger in het zwembad op vrijdagavond dan op zaterdag overdag. Ik besluit de gok te wagen.
‘Is goed, schat. Wij gaan straks zwemmen. ‘ En ik ben nog niet uitgesproken of Luna springt op om in één van de tassen haar badpak te zoeken.
‘Ho, ho, niet zo snel! We moeten eerst nog eten. Na de soep en broodjes gaan we zwemmen. Nog even wachten.’ Ik zet Luna weer op het speelkleed en geef haar een puzzel. Ik haal de stukjes eruit en leg ze door elkaar. Meteen is Luna enthousiast en begint te puzzelen.
Na 10 minuten kunnen we aan tafel. Ik zet Luna op een stoel en bind een slab voor. Ik ga tegenover haar zitten, zodat ik haar kan voeren. Ik schep wat soep in haar Nijntje- bakje en scheur een broodje in stukjes. Deze kan ze zelf in de soep dopen. Ik schenk soep in mijn kom en leg een broodje op mijn bord. Terwijl ik eet, geef ik Luna steeds een beetje soep. Even later zijn we uitgegeten. Ik maak Luna’s mondje schoon en de slab kan gelijk in de was. Tomatensoep was geen goed idee.
‘Luna, ga maar even op het bed op papa zitten wachten. Dan ruimt papa even op en daarna komt papa je helpen.’ Als Luna op het bed zit, geef ik Luna haar tut en Koe. Ik loop naar het keukentje en begin met opruimen.
Als ik 5 minuten later in de slaapkamer kom, is Luna (godzijdank) niet in slaap gevallen. Maar nu zit ik met het volgende probleem: Luna mocht klein zijn en zo mag ze best gaan zwemmen maar hoe houd ik dit binnen de grenzen…?
Wanneer we binnen zijn, zet ik Luna op de grond. Haar luier kan absoluut niets meer hebben en meteen een vlek op de bank, lijkt me geen goed begin van ons weekend.
‘Luna, ik ga even de spullen uit de auto halen. Ik ben zo terug.’ Voordat Luna een zielig gezicht opzet, doe ik de tv aan en kies een geschikt programma.
Snel haal ik alle spullen uit de auto en na twee keer heen en weer lopen, kan ik ook gaan zitten. Ik zoek als eerste een plastic verschoonmatje op, een nieuwe luier en billendoekjes. Ik leg het matje op de grond en leg Luna erbovenop.
Nadat Luna een schone luier heeft gekregen, is het tijd om te eten. Ik zet Luna op de bank en doe haar slofjes aan. De tas met speelgoed staat al klaar. Ik leg het speelkleed op de grond en zet de tas erbij. Daarna haal ik een blik tomatensoep uit een van de tassen samen met een zak broodjes. Wanneer de pan op het vuur staat, heb ik even tijd om bij mijn schatje te gaan zitten. Meteen kruipt ze tegen me aan.
‘Papa? Gaan we straks zwemmen?’ Ik kijk op mijn horloge: ’18.30 uur..’ Ik maak een plan. We moeten nog eten en het was een lange dag. Er bestaat een kans dat Luna vervelend wordt als we nu gaan zwemmen omdat ze moe is. Maar aan de andere kant: het is vast rustiger in het zwembad op vrijdagavond dan op zaterdag overdag. Ik besluit de gok te wagen.
‘Is goed, schat. Wij gaan straks zwemmen. ‘ En ik ben nog niet uitgesproken of Luna springt op om in één van de tassen haar badpak te zoeken.
‘Ho, ho, niet zo snel! We moeten eerst nog eten. Na de soep en broodjes gaan we zwemmen. Nog even wachten.’ Ik zet Luna weer op het speelkleed en geef haar een puzzel. Ik haal de stukjes eruit en leg ze door elkaar. Meteen is Luna enthousiast en begint te puzzelen.
Na 10 minuten kunnen we aan tafel. Ik zet Luna op een stoel en bind een slab voor. Ik ga tegenover haar zitten, zodat ik haar kan voeren. Ik schep wat soep in haar Nijntje- bakje en scheur een broodje in stukjes. Deze kan ze zelf in de soep dopen. Ik schenk soep in mijn kom en leg een broodje op mijn bord. Terwijl ik eet, geef ik Luna steeds een beetje soep. Even later zijn we uitgegeten. Ik maak Luna’s mondje schoon en de slab kan gelijk in de was. Tomatensoep was geen goed idee.
‘Luna, ga maar even op het bed op papa zitten wachten. Dan ruimt papa even op en daarna komt papa je helpen.’ Als Luna op het bed zit, geef ik Luna haar tut en Koe. Ik loop naar het keukentje en begin met opruimen.
Als ik 5 minuten later in de slaapkamer kom, is Luna (godzijdank) niet in slaap gevallen. Maar nu zit ik met het volgende probleem: Luna mocht klein zijn en zo mag ze best gaan zwemmen maar hoe houd ik dit binnen de grenzen…?
peterpannie
Gewaardeerd Lid
Lekker verhaal tuutje24! Ik kan niet wachten op een vervolg.... 
Tuutje24
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 57
Ik loop naar het bed toe en buig voorover om Luna’s slofjes uit te doen. Ze begint te mopperen, geen goed teken.
‘Luna!’, zeg ik streng. ‘Kan je zwemmen met je slofjes aan?’ Terwijl Luna haar oogjes neerslaat en nee schudt, ga ik verder. ‘We gaan ons wel gedragen in het zwembad, jongedame. Anders is het snel over met de pret!’ Ik trek één voor één Luna’s slofjes uit en leg Luna op haar rug. Ik duld even geen tegenspraak. We gaan zo meteen zwemmen en dat vind ik superleuk! Maar het is ook een spannende onderneming. We zijn nog nooit zo openbaar papa en Lunaatje geweest en de verantwoordelijkheid rust op mijn schouders. Gaat dit goed?
Ik trek Luna’s broek uit en leg hem over de stoel. En daar ligt de volgende uitdaging me aan te kijken. Luna’s luier… Ik heb geen speciale zwemluiers dus Luna zal het zonder moeten doen. Maar we gaan nog een stuk lopen naar het zwembad en dat is te lang zonder luier. Ik besluit Luna een luierbroekje aan te doen. Ik loop naar de tas en haal daar een luierbroekje uit. Dan doet ze haar badpak er maar even overheen aan. In het zwembad haal ik de luier wel weg. Ik maak de plakstrips van de luier los en veeg Luna schoon met billendoekjes. Ik houd het broekje voor Luna en help haar benen erdoorheen te doen. Ik zie aan alles dat Luna het er niet mee eens is. Ze wil zwemmen als een grote meid!
Luna begint te draaien en vervelend te doen. ‘Luna, stop hiermee! Je mag straks zwemmen zonder luier maar we moeten nog lopen naar het zwembad. In het zwembad gaat hij uit. Nu ophouden, anders krijg je een tik op je billen’. Luna schrikt hiervan. Dit doet papa alleen als hij het meent. Meteen is ze stil.
Ik trek Luna aan haar armen omhoog en laat haar zitten op bed. Trek haar shirt en haar bh uit. Haar badpak gaat over haar luier en ik trek de bandjes over haar armen. Gauw trek ik Luna’s broek over haar luier en haar shirt over het badpak. Zo, Luna is er klaar voor. Nu ik.
Snel verwissel ik mijn onderbroek voor mijn zwembroek en trek mijn kleren weer aan. Terwijl Luna zit te wiebelen op het bed van enthousiasme, vul ik mijn tas met handdoeken, shampoo, een borstel, een nieuw luierbroekje, onderbroek voor mij en twee paar slippers. Voor de zekerheid neem ik Luna’s Nijntje-zwembandjes mee. Dit blijft een verrassing. Is het rustig in het zwembad, dan krijgt Luna ze, anders niet. Ik neem Luna aan haar hand mee en trek haar schoenen en jas aan. Even later zijn we op weg.
Onderweg naar het zwembad lopen we hand in hand. Natuurlijk Luna’s handje onderin mijn hand. Veilig bij papa, zo in het donker. Ik voel mijn zenuwen iets dalen, het is rustig in het park. Maar we zijn nog niet in het zwembad…
Ik loop naar het bed toe en buig voorover om Luna’s slofjes uit te doen. Ze begint te mopperen, geen goed teken.
‘Luna!’, zeg ik streng. ‘Kan je zwemmen met je slofjes aan?’ Terwijl Luna haar oogjes neerslaat en nee schudt, ga ik verder. ‘We gaan ons wel gedragen in het zwembad, jongedame. Anders is het snel over met de pret!’ Ik trek één voor één Luna’s slofjes uit en leg Luna op haar rug. Ik duld even geen tegenspraak. We gaan zo meteen zwemmen en dat vind ik superleuk! Maar het is ook een spannende onderneming. We zijn nog nooit zo openbaar papa en Lunaatje geweest en de verantwoordelijkheid rust op mijn schouders. Gaat dit goed?
Ik trek Luna’s broek uit en leg hem over de stoel. En daar ligt de volgende uitdaging me aan te kijken. Luna’s luier… Ik heb geen speciale zwemluiers dus Luna zal het zonder moeten doen. Maar we gaan nog een stuk lopen naar het zwembad en dat is te lang zonder luier. Ik besluit Luna een luierbroekje aan te doen. Ik loop naar de tas en haal daar een luierbroekje uit. Dan doet ze haar badpak er maar even overheen aan. In het zwembad haal ik de luier wel weg. Ik maak de plakstrips van de luier los en veeg Luna schoon met billendoekjes. Ik houd het broekje voor Luna en help haar benen erdoorheen te doen. Ik zie aan alles dat Luna het er niet mee eens is. Ze wil zwemmen als een grote meid!
Luna begint te draaien en vervelend te doen. ‘Luna, stop hiermee! Je mag straks zwemmen zonder luier maar we moeten nog lopen naar het zwembad. In het zwembad gaat hij uit. Nu ophouden, anders krijg je een tik op je billen’. Luna schrikt hiervan. Dit doet papa alleen als hij het meent. Meteen is ze stil.
Ik trek Luna aan haar armen omhoog en laat haar zitten op bed. Trek haar shirt en haar bh uit. Haar badpak gaat over haar luier en ik trek de bandjes over haar armen. Gauw trek ik Luna’s broek over haar luier en haar shirt over het badpak. Zo, Luna is er klaar voor. Nu ik.
Snel verwissel ik mijn onderbroek voor mijn zwembroek en trek mijn kleren weer aan. Terwijl Luna zit te wiebelen op het bed van enthousiasme, vul ik mijn tas met handdoeken, shampoo, een borstel, een nieuw luierbroekje, onderbroek voor mij en twee paar slippers. Voor de zekerheid neem ik Luna’s Nijntje-zwembandjes mee. Dit blijft een verrassing. Is het rustig in het zwembad, dan krijgt Luna ze, anders niet. Ik neem Luna aan haar hand mee en trek haar schoenen en jas aan. Even later zijn we op weg.
Onderweg naar het zwembad lopen we hand in hand. Natuurlijk Luna’s handje onderin mijn hand. Veilig bij papa, zo in het donker. Ik voel mijn zenuwen iets dalen, het is rustig in het park. Maar we zijn nog niet in het zwembad…
