Hoofdstuk 61
Ik ga onze spullen maar eens opruimen. Vanmiddag helemaal geen tijd voor gehad. En aangezien ik dit zonder Luna moet doen, kost het me wat tijd. Ik pak Luna’s tas en leg het speelkleed op de grond. Leg haar speelgoed, boekjes en duplo erbovenop. Kan Luna meteen spelen morgenochtend. Alle verschoonspullen naar de slaapkamer. De ontbijtspullen zet ik ook alvast klaar. En ga op de bank zitten. Na nog een halfuurtje tv te hebben gekeken, wil ik naar bed.
Nadat ik gedoucht heb en in bed stap, controleer ik Luna nog even. Ze is nat maar de luier moet het wel houden vannacht. Ik laat haar lekker slapen en kruip naast haar. Luna rolt meteen naar me toe. Ik zie dat haar tuutje uit haar mond is gevallen. Ik stop de tuut terug en ik begin Luna lekker op haar rug te kriebelen. Ze slaapt meteen weer in. Wat een genot. Na een tijdje val ik ook in slaap.
Gedurende de nacht word ik een paar keer wakker. Ik ben het niet meer gewend dat Luna als kleine Luna naast me slaapt en zij duidelijk ook niet. Wat kan zij druk slapen als klein meisje, zeg. Misschien toch een andere manier van indrukken verwerken.
Na de, voor mij, onrustige nacht word ik gewekt door Luna. Niet vanuit de slaapkamer maar er klinken allerlei geluiden uit de woonkamer. Luna is vroeg het bed uitgegaan en lief op het speelkleed gaan spelen. Ik ben blij dat we elkaar zo goed aanvoelen. Ik heb gisteren alles klaargezet. Luna staat op en speelt meteen! Waardoor ik nog even kan blijven liggen, heerlijk. Waar ik minder blij mee ben is dat ze het bed uit is gegaan zonder te vragen. Dat is de regel en dat weet ze.
Het duplo-mijnenveld is verplaatst vanuit ons huis hierheen. Ik blijf even in de deuropening staan om naar Luna te kijken. Ze is met slaapzak en al het bed uitgehuppeld naar de woonkamer. Levensgevaarlijk maar goed. Daar zit ze dan: mijn allerliefste vriendin, op haar billen op de grond. Zelfs door de slaapzak heen kan ik zien dat haar luier doorweekt is. Tutje in en uiteraard is Koe erbij. Ik zie altijd een soort rust bij Luna die ik op andere momenten nooit zie.
‘Papa!’, klinkt er ineens en Luna springt op. Hierbij valt ze bijna om.
‘Wacht maar, papa komt naar jou, terug op je billen, nu!’ Ik ben als de doods dat ze valt. Luna luistert meteen. ‘Was je zo lekker aan het spelen, schat?’
‘Lekker spelen, papa. Niet thuis he?’
‘Nee schat, we zijn niet thuis. Goed van jou. Maar heb je aan papa gevraagd of je uit bed mocht, Luun? Lopen met je slaapzak is gevaarlijk, dat weet je’.
‘ikke gevlaagd maar papa zei niks’. En Luna kijkt er zo serieus bij dat ik haar geloof. Ik was blijkbaar dieper in slaap dan ik dacht.
En terwijl ik opsta om de broodjes te gaan maken, kijk ik even achterom. En daar is hij weer: die twinkeling! Ze heeft me weer bespeeld, ze is gewoon zonder te vragen het bed uitgegaan. Deugniet.
‘Volgens mij is Luna zonder vragen het bedje uitgegaan.’ En als Luna weer nee schudt (dit keer terwijl ze naar beneden kijkt), loop ik naar haar toe en begin haar te kietelen. Ze rolt meteen op haar rug en geniet enorm.
Na 5 minuten voel ik iets warms op mijn benen, Luna’s luier lekt. Door het kietelen heeft ze geplast en dat was teveel voor de luier. Luna merkt het ook en begint meteen te huilen.
‘Stil maar, schatje. Daar kan Luna niks aan doen. Jouw luier kon gewoon niet meer plasjes hebben. Papa had je eerder moeten verschonen. Niks aan de hand. We gaan lekker in badje en daarna eten, goed?’ Maar Luna’s gezichtje is nog niet echt vrolijker. Ze is ervan geschrokken en een natte broek voelt natuurlijk niet fijn.
‘Kom op! 1,2, hupsakee!’ En ik zwaai Luna omhoog naar de badkamer. Zet haar daar op de grond en doe de stop in het bad. Nog steeds heeft Luna een verdrietig gezichtje. Ik doe Zwitsal in het bad en ga met mijn handen door het water. Het is niet te warm. Ik kleed Luna uit en zet haar op de wc. ‘Luna, even een plasje doen op het potje?’ Ik kan me voorstellen dat ze van schrik stopte met plassen toen de luier lekte.
Maar Luna doet niks.. Ze kijkt me nog steeds verdrietig aan.
‘Papa..? Luna tuutje hebben?’ Klinkt er gevolgd door een snik. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Natuurlijk wil ze haar speentje hebben en zéker nu! Wat voor vader ben ik dat ik mijn eigen kindje niet kan troosten nu.
‘Sorry, schat! Papa gaat hem meteen halen.’ Binnen 30 seconden heb ik Luna’s speen gehaald en ook meteen Koe maar meegenomen, als goedmakertje. Luna lacht alweer wat meer. En doet zowaar ook nog een plas..