vanbartje
Gewaardeerd Lid
In dit verhaal wil ik graag vertellen hoe het bij is gegaan vroeger.
Zo lang als ik me kan herinneren ben ik een bedplasser. Toch is mijn moeder gestopt mij luiers te laten dragen toen ik denk ik 5 jaar was. Ze had er met ander over gesproken en het zou beter zijn als ik wakker zou worden in een nat bed. Dat zou ervoor zorgen dat ik zindelijk zou worden. Ik was rond mijn 3de denk ik overdag zindelijk al waren er wel ongelukjes.
Ik heb nog een 3 jaar jonger zusje die nergens last van heeft (lucky her).
Als we op vakantie gingen dan kreeg ik wel altijd een luier voor de nacht om omdat mijn moeder dan aangaf ook vakantie te hebben en dat het lastig was om beddengoed te wassen. Wij gingen afwisselend op vakantie in een huisje of naar een camping. Normaal gesproken begon mama al een paar dagen voor vertrek mij een luier om te doen voor de nacht. Dit omdat ze dan geen was meer had van mij en dat ze zich beter kon voorbereiden op de vakantie. Ik vond dat eigenlijk niet leuk die luier maar liet het toe om dat ik wel begreep dat het makkelijker was. Ook als ik ging logeren bij tantes of bij iemand in de buurt kreeg ik een luier mee.
Zo rond mijn achtste gingen mijn ouders uit elkaar. Dat betekende dat mama die altijd thuis was geweest om voor ons te zorgen ineens moest gaan werken. In eerste instantie was het een dagdienst. Mama ging namelijk bij de politie werken en werd daar eerst overdag voor opgeleid. Later kwamen daar ook avond diensten bij. Hierdoor had mama niet alleen minder geduld maar ook minder tijd.
Voor mij betekende dat er op een avond inees weer de vakantie luiers uit de kast werden gehaald en naast mijn bureautje werden gezet. Ik was toen denk ik 8 bijna 9 jaar oud. Dat heeft wel wat tranen gekost. Maar mama was vasthoudend en ik kreeg voort iedere avond een luier om voor het slapen gaan. Ook bij een ongelukje overdag pakte ze soms naar een luier die ik dan de rest van de dag om had.
Zo rond de leeftijd van een jaar of 10 deden de tena slip super 2 zijn intrede. Oh wat heb ik die dingen gehaat. Ik ben best groot en dan zon grote luier om moeten dat vond ik echt gênant. Mijn moeder heeft me tot eind lagere school de luier om en af gedaan. Ik was 13 toen ze daar mee stopte.
Mama was er ook makkelijk in. Was niet boos kon er immers niks aan doen. Alhoewel ze bij dag ongelukjes niet blij was. Maar voor de nacht was er niets aan het handje. Het was voor haar dan ook een onderwerp wat makkelijk met tantes of vrouwen uit de buurt werd besproken en het kwam dan ook wel voor dat mij de luier/tena werd omgedaan met andere vrouwen erbij. Was immers niks om voor te schamen. Iedereen heeft wel wat werd er gezegd maar ik voelde me er heel erg klein door. Zeker als er andere bij waren in de ochtend als mijn natte tena werd afgedaan. Dat was dan zo'n bevestiging dat ik ze nog echt nodig had.
Misschien kan ik nog weleens een keer een echte beschrijving geven hoe dat was.
Hebben andere hier ook ervaringen mee?
Zo lang als ik me kan herinneren ben ik een bedplasser. Toch is mijn moeder gestopt mij luiers te laten dragen toen ik denk ik 5 jaar was. Ze had er met ander over gesproken en het zou beter zijn als ik wakker zou worden in een nat bed. Dat zou ervoor zorgen dat ik zindelijk zou worden. Ik was rond mijn 3de denk ik overdag zindelijk al waren er wel ongelukjes.
Ik heb nog een 3 jaar jonger zusje die nergens last van heeft (lucky her).
Als we op vakantie gingen dan kreeg ik wel altijd een luier voor de nacht om omdat mijn moeder dan aangaf ook vakantie te hebben en dat het lastig was om beddengoed te wassen. Wij gingen afwisselend op vakantie in een huisje of naar een camping. Normaal gesproken begon mama al een paar dagen voor vertrek mij een luier om te doen voor de nacht. Dit omdat ze dan geen was meer had van mij en dat ze zich beter kon voorbereiden op de vakantie. Ik vond dat eigenlijk niet leuk die luier maar liet het toe om dat ik wel begreep dat het makkelijker was. Ook als ik ging logeren bij tantes of bij iemand in de buurt kreeg ik een luier mee.
Zo rond mijn achtste gingen mijn ouders uit elkaar. Dat betekende dat mama die altijd thuis was geweest om voor ons te zorgen ineens moest gaan werken. In eerste instantie was het een dagdienst. Mama ging namelijk bij de politie werken en werd daar eerst overdag voor opgeleid. Later kwamen daar ook avond diensten bij. Hierdoor had mama niet alleen minder geduld maar ook minder tijd.
Voor mij betekende dat er op een avond inees weer de vakantie luiers uit de kast werden gehaald en naast mijn bureautje werden gezet. Ik was toen denk ik 8 bijna 9 jaar oud. Dat heeft wel wat tranen gekost. Maar mama was vasthoudend en ik kreeg voort iedere avond een luier om voor het slapen gaan. Ook bij een ongelukje overdag pakte ze soms naar een luier die ik dan de rest van de dag om had.
Zo rond de leeftijd van een jaar of 10 deden de tena slip super 2 zijn intrede. Oh wat heb ik die dingen gehaat. Ik ben best groot en dan zon grote luier om moeten dat vond ik echt gênant. Mijn moeder heeft me tot eind lagere school de luier om en af gedaan. Ik was 13 toen ze daar mee stopte.
Mama was er ook makkelijk in. Was niet boos kon er immers niks aan doen. Alhoewel ze bij dag ongelukjes niet blij was. Maar voor de nacht was er niets aan het handje. Het was voor haar dan ook een onderwerp wat makkelijk met tantes of vrouwen uit de buurt werd besproken en het kwam dan ook wel voor dat mij de luier/tena werd omgedaan met andere vrouwen erbij. Was immers niks om voor te schamen. Iedereen heeft wel wat werd er gezegd maar ik voelde me er heel erg klein door. Zeker als er andere bij waren in de ochtend als mijn natte tena werd afgedaan. Dat was dan zo'n bevestiging dat ik ze nog echt nodig had.
Misschien kan ik nog weleens een keer een echte beschrijving geven hoe dat was.
Hebben andere hier ook ervaringen mee?
