thebestwinner
Ik hou zoveel van luiers
dit is geen luierverhaal. dit is een verhaal dat ik moest schrijven voor het vak Nederlands. Veel plezier
De Droom
Een fragment uit het dagboek van Tom, opgebouwd uit geschreven documenten als herinneringen. Eindelijk, het was zo ver na jaren studeren was ik (Tom) eindelijk geslaagd voor mijn examens. Ik bestudeer al vanaf mijn 18de al de sterren en de planeten. Ik ben met glans geslaagd en heb een diploma gekregen op Harvard. Nu moet ik nog iets vinden om mijn brood mee te verdienen.
Ik weet dat ik dit waarschijnlijk al eerder heb geschreven, maar mijn droom was altijd om ruimtereiziger te worden. Nu ik 26 jaar ben denk ik wel dat ik een kans heb om droom waar te maken. Na goed overleg met mijn ouders die natuurlijk weer het veel gevaar van de ruimte zagen heb ze toch kunnen overtuigen. Na een paar weken twijfelen heb ik dan toch vandaag mijn brief opgesteld en naar NASA verstuurd. Het was wel niet goedkoop al die postzegels, maar je moet er iets voor over hebben om je droom waar te maken.
Ja, vandaag eindelijk een brief van NASA gehad dat ik ben toegelaten tot het ruimteopleidingsproject “TIERRA”. Ik ben hier heel blij mee, ik kan echt niet wachten tot als het tijd is om naar Amerika te gaan. Hier heb ik echt heel mijn leven naar uitgekeken om zo een kans te krijgen. Ik hoop echt dat ik slaag
Vandaag 20 april vertrek ik met het vliegtuig naar Florida. In Florida zal dan mijn training doorgaan en zal ik ook een beoordeling krijgen na drie jaar en vijf maanden of ik geschikt ben om op reis te gaan naar het ISS, ik weet dat ze hoge normen stellen maar ik denk dat ik het wel ga halen.
Vandaag 22 april 2009 begroette de commandant van het opleidingsprogramma me en zijn we samen naar de trainingszaal geweest. Het was een harde training, maar ik denk dat ik alles goed heb gedaan.
Eindelijk ik kan weer iets schrijven, onze persoonlijke bezittingen waren achter slot en grendel gelegd. Nu is het 22 september 2012, binnen twee dagen zal ik horen of ik ben geslaagd. Het waren de bijna vier moeilijkste jaren uit mijn leven. Ik had vooral heimwee naar thuis.
Vandaag is het dus 24 september 2012 ik was vandaag zenuwachtig maar ik ben geslaagd. Ik kreeg felicitaties van de commandant dat ik de enigste kandidaat was die direct aan het ISS programma kon beginnen. Toen ik dit voor het eerst hoorde was ik natuurlijk superblij, ik heb juist een berichtje gehad dat mijn ouders trots op me zijn.
Het is nu één maand nadat we onze eindscores gekregen hebben en ik moet me nu klaarmaken om te vertrekken naar het ISS. Ik zal pas iets kunnen schrijven als we daar zijn aangekomen. Ik hoor mijn commandant al terugkomen.
Het is nu 25 oktober en ik schrijf nu al zwevend met het uitzicht van de aarde op 44 km hoogte. Het is hier nog beter dan ik had verwacht ik ga één week niets meer schrijven omdat ik nog veel moet gaan ontdekken en er hier ook strikte regels gelden.
1 november ik moet zo meteen vertrekken op controleroute. Ik moet controleren of er geen schade is van de meteorietregen die er gisteren is geweest. Ik krijg een zuurstoffles op mijn rug met een speciaal pak aan. Ik ga langzaam naar buiten, ik ga de eerste sluis door. Alle zuurstof word weggezogen, maar gelukkig heb ik nog een zuurstoffles aan. De tweede sluis gaat open en ik stap langzaam naar buiten. Ik moet me stevig vasthouden want als ik loslaat zal ik nooit meer bij het ISS geraken. Ik kruip langzaam trede per trede langs de buitenkant van het ISS naar boven. Eenmaal boven gun ik mezelf een kijk op de wereld. Nu zie ik pas hoe spectaculair de wereld er uit ziet. Ik kan een verbaasde ‘wauw’ niet onderdrukken. Ik grijp me stevig vast aan één van de zonnepanelen als ik wat voel scheuren ter hoogte van mijn nieren. Ik roep in paniek dat ik al het zuurstof voel wegvloeiien maar mijn collega’s horen me al niet meer. Ik sterf alleen met het beeld van de aarde in mijn ogen gekerfd.
Schuine tekst is gesproken overblijfselen.
De Droom
Een fragment uit het dagboek van Tom, opgebouwd uit geschreven documenten als herinneringen. Eindelijk, het was zo ver na jaren studeren was ik (Tom) eindelijk geslaagd voor mijn examens. Ik bestudeer al vanaf mijn 18de al de sterren en de planeten. Ik ben met glans geslaagd en heb een diploma gekregen op Harvard. Nu moet ik nog iets vinden om mijn brood mee te verdienen.
Ik weet dat ik dit waarschijnlijk al eerder heb geschreven, maar mijn droom was altijd om ruimtereiziger te worden. Nu ik 26 jaar ben denk ik wel dat ik een kans heb om droom waar te maken. Na goed overleg met mijn ouders die natuurlijk weer het veel gevaar van de ruimte zagen heb ze toch kunnen overtuigen. Na een paar weken twijfelen heb ik dan toch vandaag mijn brief opgesteld en naar NASA verstuurd. Het was wel niet goedkoop al die postzegels, maar je moet er iets voor over hebben om je droom waar te maken.
Ja, vandaag eindelijk een brief van NASA gehad dat ik ben toegelaten tot het ruimteopleidingsproject “TIERRA”. Ik ben hier heel blij mee, ik kan echt niet wachten tot als het tijd is om naar Amerika te gaan. Hier heb ik echt heel mijn leven naar uitgekeken om zo een kans te krijgen. Ik hoop echt dat ik slaag
Vandaag 20 april vertrek ik met het vliegtuig naar Florida. In Florida zal dan mijn training doorgaan en zal ik ook een beoordeling krijgen na drie jaar en vijf maanden of ik geschikt ben om op reis te gaan naar het ISS, ik weet dat ze hoge normen stellen maar ik denk dat ik het wel ga halen.
Vandaag 22 april 2009 begroette de commandant van het opleidingsprogramma me en zijn we samen naar de trainingszaal geweest. Het was een harde training, maar ik denk dat ik alles goed heb gedaan.
Eindelijk ik kan weer iets schrijven, onze persoonlijke bezittingen waren achter slot en grendel gelegd. Nu is het 22 september 2012, binnen twee dagen zal ik horen of ik ben geslaagd. Het waren de bijna vier moeilijkste jaren uit mijn leven. Ik had vooral heimwee naar thuis.
Vandaag is het dus 24 september 2012 ik was vandaag zenuwachtig maar ik ben geslaagd. Ik kreeg felicitaties van de commandant dat ik de enigste kandidaat was die direct aan het ISS programma kon beginnen. Toen ik dit voor het eerst hoorde was ik natuurlijk superblij, ik heb juist een berichtje gehad dat mijn ouders trots op me zijn.
Het is nu één maand nadat we onze eindscores gekregen hebben en ik moet me nu klaarmaken om te vertrekken naar het ISS. Ik zal pas iets kunnen schrijven als we daar zijn aangekomen. Ik hoor mijn commandant al terugkomen.
Het is nu 25 oktober en ik schrijf nu al zwevend met het uitzicht van de aarde op 44 km hoogte. Het is hier nog beter dan ik had verwacht ik ga één week niets meer schrijven omdat ik nog veel moet gaan ontdekken en er hier ook strikte regels gelden.
1 november ik moet zo meteen vertrekken op controleroute. Ik moet controleren of er geen schade is van de meteorietregen die er gisteren is geweest. Ik krijg een zuurstoffles op mijn rug met een speciaal pak aan. Ik ga langzaam naar buiten, ik ga de eerste sluis door. Alle zuurstof word weggezogen, maar gelukkig heb ik nog een zuurstoffles aan. De tweede sluis gaat open en ik stap langzaam naar buiten. Ik moet me stevig vasthouden want als ik loslaat zal ik nooit meer bij het ISS geraken. Ik kruip langzaam trede per trede langs de buitenkant van het ISS naar boven. Eenmaal boven gun ik mezelf een kijk op de wereld. Nu zie ik pas hoe spectaculair de wereld er uit ziet. Ik kan een verbaasde ‘wauw’ niet onderdrukken. Ik grijp me stevig vast aan één van de zonnepanelen als ik wat voel scheuren ter hoogte van mijn nieren. Ik roep in paniek dat ik al het zuurstof voel wegvloeiien maar mijn collega’s horen me al niet meer. Ik sterf alleen met het beeld van de aarde in mijn ogen gekerfd.
Schuine tekst is gesproken overblijfselen.
