geschreven door: Peutertje
Ondanks dat ik al bijna dertien was vocht ik nog iedere dag, de ene dag een beetje meer dan de andere dag, tegen mijn verlangen om weer luiers te willen dragen. En zelfs nog verder dan dat, heerlijk spelen als een klein ondeugend jongetje. Ik vermoedde dat dit gevoel een beetje te maken zou kunnen hebben dat ik een aan de late kant zindelijk geworden was. En volop genoot van de luierverzorging door mijn moeder. Ik had tegelijk moeite met dat gevoel, ik was bang dat ik alleen zou zijn en blijven met deze gevoelens en nou ja, dat is niet bepaald een leuke gedachte. Op mijn vijfde was ik dan eindelijk dag en nacht droog, dit tot grote opluchting van mijn moeder. En jammer genoeg voor mij stopte het heerlijke verzorgen dan ook. Ik had er zelfs een beetje spijt van dat ik zo nodig niet meer in mijn bed wilde plassen. Een gewoon onderbroekje aan wilde in plaats van een veilig aanvoelende luier. Ik mistte het vreselijk! Maar daar zou verandering in gaan komen en wel op de volgende manier,
We kregen andere buren en stilletjes hoopte ik dat er ook een leeftijdgenootje bij zou zitten. Binnen korte tijd was ik al twee vriendjes kwijt omdat hun ouders zo nodig moesten verhuizen. Het werd tijd voor nieuwe kinderen. De meesten zijn ver boven of ver onder mijn leeftijd en dat is gewoon vervelend. Leuker om met een vriendje op pad te gaan waar mee je lekker kunt lachen en zo, dan alleen.
Ik zou geluk hebben vertelde mijn moeder. De mensen die naast ons kwamen wonen hadden een zoon van mijn leeftijd. Ik kon haast niet wachten tot het zover was.
Voor dat de nieuwe bewoners in het huis kwamen wonen is er vreselijk veel gebeurt met dat huis. En de mensen leken mij wel aardig! Ze hebben een paar keer bij ons gegeten en zo. Mijn vader heeft ze geholpen met een aantal dingen. Het leek erop dat ze het hele huis opnieuw aan het opbouwen waren. Maar het ging allemaal betrekkelijk snel. En ineens tijdens het avondeten werd er gepraat dat het toch wel zwaar moest zijn die verzorging. En ik begreep helemaal niet waar dat nou over ging.
"Onze nieuwe buren hebben een gehandicapt zoontje", vertelde mijn moeder als antwoord op mijn vragende blik. "Maar je zult het zelf binnenkort wel zien, dan begrijp je het wel beter", zei mijn vader. Ik dacht hier oven an en trok meteen wel de conclusie dat ik er dus geen vriendje bij zou krijgen. Ik wist niet beter dat onze nieuwe buren één zoon hadden en wel van mijn leeftijd.
Op een vrijdag was het dus verhuizen geblazen bij de buren. En na school was ik de beroerdste niet om mee te helpen om spullen naar binnen te helpen dragen. Alleen de spullen vond ik een beetje vreemd, een groot formaat kinderstoel, een levensgrote babybox, een bed met spijltjes. En dan de inrichting van de slaapkamer van mijn buurjongen. Het leek wel een babykamer! En het fascineerde me enorm. Ik wist niet wat ik ervan moest denken.
Die nacht kon ik moeilijk in slaap komen. Het spookte gewoon in me kop en ik wist niet waarvan. Die box, dat vreemde bed. Het hield me gewoon waanzinnig bezig. Ik snapte er maar helemaal niets van.
De volgende dag niet helemaal uitgerust wakker geworden. En ik kon eigenlijk niet wachten op het open huis feestje bij de buren. Ik was benieuwd naar mijn buurjongen en het was een beetje dikke teleurstelling te moeten horen dat het niet nog het moment was om Bas te ontmoeten. De volgende dag zou ik met hem kennis mogen maken en mogen spelen werd er gezegd.
Afijn, die zaterdag verliep verder net als alle andere zaterdagen. Ik ben gaan sporten, ik had veel andere dingen te doen en dacht helemaal niet meer aan Bas.
De volgende dag was ik toch wel vreselijk benieuwd naar Bas. Ik wilde eigenlijk ook zo vroeg mogelijk naar de buren om kennis te maken met mijn buurjongen. De tijd kroop en ik werd echt ongeduldig. Ik had geen zin in ontbijt, de tijd leek maar niet op te schieten en toen het eindelijk zover was. Had ik een beetje raar vreemd opgewonden gevoel.
Dat ik binnenkwam bij de buren wist ik niet wat ik zag. In de hoek van de kamer, bij het raam die grote babybox met daarin een jongen van mijn eigen leeftijd en die lag net zoals een baby te spelen in de box. "Dit is onze trots Bas" zei mijn buurvrouw tegen me. "Bas heeft bij zijn geboorte een hersenbeschadiging opgelopen en is wat anders dan je van een jongen van zijn leeftijd mag verwachten."
Ik wist niet goed wat ik moest zeggen maar een vreemd opgewonden gevoel kreeg ik over me heen. Bas had ook de kleding aan die je bij een baby ziet. Ik liep een beetje aarzelend naar de box en zei Bas gedag. Bas keek me vriendelijk aan en lachte naar me. Tis ook net een baby dacht ik bij mezelf. De manier waarop hij lacht, die kleding, in een box spelen. En dan hoe Bas was aangekleed. Een lichtblauw babypakje aan en onmiskenbaar een dikke luier.
"Wil je Bas drinken geven Peter?" Werd er gevraagd aan me en voor ik er erg in had kreeg ik een flesje in mijn handen gedrukt. Ik moest op de bank gaan zitten en Bas werd uit zijn box getild en naast me gezet op de bank. Hij leunde een beetje tegen me aan en onhandig heb ik Bas zo zijn flesje gegeven. En Bas keek me doordringend aan. Hij leek wel door me heen te kijken. Hierna werd Bas zijn mond schoongeveegd door zijn moeder. en die begon een beetje brabbelend te praten tegen Bas.
Bas stak zijn armen uit en schaterlachte. Ik vond het een verbazingwekkende vertoning en ik wilde eigenlijk niets missen van het hele schouwspel. Nauwlettend hield ik alles in de gaten. Zo de moeder van Bas ook. Die was driftig de reactie van mij aan het peilen. Alleen kreeg ik dit pas véél later en later door.
Bas werd aan zijn handje genomen en weer voor mij een verbazing. Hij kon lopen! En wat was dat een gezicht, erg waggelen vanwege zijn dikke luier dacht ik maar dat dikke kontje maakte me bijna waanzinnig! En buurvrouw maar aldoor achterom kijken. Ondertussen was mijn moeder ook binnengekomen. En met zijn tweeën gingen ze richting slaapkamer van Bas. Kom je Peter, werd er gevraagd. Als in een droom liep ik achter ze aan. En die slaapkamer, ik voelde me een beetje opgelaten en opgewonden gelijk. Helemaal ingericht als babykamer alleen met dit verschil een beetje grotere meubels.
Bas werd uitgekleed en op de commode geholpen. Mijn moeder stond naast en hield me nauwlettend in de gaten en ineens schrok ik een beetje van mijn gezicht in de spiegel. Daar stond een jongen, ogen zo groot als schoteltjes een beetje over zijn broek wrijven aan de voorkant. En een opgewonden kleurtje niet gewoon meer. Ik had me daar een vleknek van opwinding niet gewoon meer. Ik leek ineens wel wijnvlekken te hebben.
Bas zijn broekje ging los en ik stamelde wat in de trant, "makkelijke sluiting heeft dat broekje." Ik werd glimlachend aangekeken door de buurvrouw en ze liep op me af en streek me door mijn haren.
"Zei je wat lieverd" vroeg ze. Ik voelde een kleur opkomen en ik wist echt niet meer hoe ik hieruit moest komen. "Makkelijke sluiting heeft dat broekje" hakkelde ik nog een keer. Met horten en stoten kwam het er uit. Mijn mond voelde droog aan en mijn tongspiertje zat aan alle kanten vastgeplakt met bison kit leek wel. En weer een knuffel, dit keer van mijn moeder. ik kon mijn ogen niet afhouden van dat vreemde ritueel. Een grote jongen die op een babymanier toegesproken werd en verzorgt werd. Het zweet brak me aan alle kanten uit. Ik zag hoe de buurvrouw een schone luier voor Bas pakte en onder het noemen van véél verkleinwoordjes werd Bas verschoond.
Ik voelde me ineens héél erg raar. Beetje duizelig in me kop en draaierig in mijn maag. Ik kon mijn ogen er niet van afhouden. Iedere beweging die Bas zijn moeder maakte brandde zo op mijn netvlies. En vooral de reactie van Bas op het hele gebeuren. Bas genoot zichtbaar van het ritueel. En nog steeds had ik niet in de gaten dat mijn reactie werd geobserveerd niet alleen door de buurvrouw maar ook mijn moeder. ik stond te kijken en voelde hoe de hand van mijn moeder over mijn wang streek. Ik probeerde me voorstellen te stellen hoe dat aan moest voelen zo een behandeling. En vooral die kleertjes er was een spanning in mijn broek gewoon helemaal verkeerd. Ik had het gevoel dat ik bijna uit mijn gulp scheurde.
Bas kreeg een dikke schone luier aan en werd weer aangekleed. En werd in zijn bedje gestopt voor een middagslaapje. Ik mocht hem even gedag zeggen en plots een hand op mijn billen en de stem van de buurvrouw, "ale je wilt, mag je wel vaker komen hoor?" Ik keek haar aan en wist helemaal niet meer hoe of wat ik moest denken. Ik was en voelde me zo verschrikkelijk verward. Ik zat vreselijk met dubbele gevoelens. Dolgraag wilde ik natuurlijk terugkomen en vroeg aan mijn moeder of dit van haar betreft ook goed was.
Ik merkte niet eens dat mijn moeder en de buurvrouw elkaar aankeken met een blik van verstandhouding. "Tuurlijk mag je dat jongen, ik denk dat het voor Bas ook wel leuk zal zijn een speelkameraadje."
We liepen Bas zijn kamer af en de buurvrouw sloot voorzichtig de deur. Mijn moeder merkte ineens de tijd op en maakte er melding van dat we naar huis moesten want, het was ondertussen al laat geworden.
Thuis werd er niet veel meer over gesproken. Ik probeerde wat te doen aan mijn huiswerk maar ik kreeg dat beeld van Bas niet uit mijn kop en mijn moeder was begonnen aan de voorbereiding voor het avondeten.
Ondertussen was mijn vader thuisgekomen en mijn moeder vertelde van de ontmoeting met de nieuwe buren. En ook dat ik kennis had gemaakt met het nieuwe buurjongetje. En dat ik van plan was om ‘vriendjes’ met hem te gaan worden. Het drong allemaal half tot me door, zo ver weg was ik met mijn gedachten.
avondeten smaakte me niet echt en een beetje gedachteloos werkte ik me maaltijd naar binnen. Ik hielp met het afruimen van de tafel, maar ik was ver weg met mijn gedachten. Later die avond op de bank trok mijn vader zich tegen me aan en vroeg me wat er toch met me was. Niet begrijpend keek ik hem aan. "Je zit er zo ver weg bij. Ik heb je al een paar keer een vraag gesteld en je reageert helemaal niet, voel je je wel lekker?" Ik antwoordde dat mezelf goed voelde maar de nieuwe buurjongen kon ik niet uit mijn gedachten krijgen.
"Hoe bedoel je dat jongen", vroeg mijn vader. Ik vertelde hem dat hij net zo oud is als ik en daar in een babybox lag te spelen en in een vergrote babykamer sliep en zelfs luiers en babykleertjes aanhad.
"Ja, dat zal wel vreemd op je overkomen allemaal maar Basje heeft een handicap, daarom gebeurt dat zo allemaal denk ik." Antwoordde mijn vader. "Ik zou het wel goed van je vinden als je gewoon eens ging spelen met Bas, dat lijkt me wel goed en leuk voor Bas. En voor jou dat je gelukkig moet zijn dat je lekker niks mankeert."
Ik knikte instemmend maar dacht wat anders. Eerlijk gezegd leek het me een loeispannende gedachte om met Bas te spelen maar ook om zo aangekleed te worden. Alleen durfde ik dat net niet goed te zeggen, ik slikte de opmerking in.
Tv kon me verder niet boeien en ik zei mijn ouders welterusten en zocht mijn bed op. Ik heb héél moeilijk geslapen die nacht. Bas bleef maar door mijn hoofd spoken. De volgende ochtend leek ik maar niet uit bed te kunnen komen. Ik werd een paar keer geroepen en had totaal geen zin om daar gehoor aan te geven.
Mijn deur ging open de gordijnen werden met veel kabaal opengetrokken en met dwang werd ik uit bed gehaald. Ik ben me moeizaam gaan wassen, gelukkig bedacht ik me dat het gewoon weekend is en dat ik niks geen verplichtingen heb. Ik zou er nu niet aan moeten denken. Ik ben weer wel zes keer geroepen dat mijn ontbijt stond te wachten en dat ik nou eindelijk eens voort moest gaan maken. De moed zakte bij heel erg diep in mijn schoenen. Wat een rampenplan was ik aan het afwerken. En dat ik eindelijk aan de ontbijttafel zat, had ik voor geen meter zin. Zelfs de gedachte aan een broodje, bweh!
Ik moest de tafel afruimen en dat ik in de keuken mijn bordje in de afwasmachine zette werd er door mijn moeder gevraagd of ik zo langs de buren wilde. De buurvrouw had gevraagd naar me. En dat was al de avond van te voren besproken met de buren. Ik mocht ook wel mee met mijn ouders deze dag, ze zouden een heel familiaal traject afwerken. Ik koos dus voor de buren en weer werd ik overvallen door gemengde gevoelens. En dat kan ik niet goed omschrijven. Misschien had ik de kans om een plastic broekje ongemerkt mee te nemen. Misschien zelfs wel zo een ‘echt’ luierpakje.
En meteen bedacht ik me dat als ik zou doen, mezelf behoorlijk zou verraden en meteen voor het leven belachelijk maken. Immers ik was nog de enige buurjongen die daar binnen kwam en dat zou het meteen wel erg opvallen als er kledingstukken gingen missen. Misschien kon ik het beter een keer s’nachts proberen. Om wat van de waslijn af te stelen. Ik raakte weer helemaal met mijn gedachten los van deze wereld en ik had al helemaal niet meer door dat er tegen me werd gepraat en wat nog hinderlijker was, ik moest antwoord geven en juist omdat ik dat niet deed viel op dat ik totaal niet aan het luisteren was.
Een aai over mijn bol en een tik tegen mijn achterste maakte me weer wakker leek wel. Ik hoorde mijn moeder een beetje verwijtend; "waar zit je toch met je gedachten jongen?"
Ik had niet het lef om te vertellen waar ik met mijn gedachten was. Ik moest me concentreren voor dat laatste half uur. "Jij gaat zo naar de buren" hoorde ik mijn moeder zeggen. "Buurvrouw weet ervan, je neemt lekker je huiswerk mee en als je daar mee klaar bent kun je gaan doen wat je wilt. Je blijft eten bij de buren en ik denk dat wij wel laat terugkomen." Ik keek mijn ouders (mijn moeder in het bijzonder) aan en ik knikte dat ik de boodschap heel goed had begrepen.
En stilletjes hoopte ik dat ze héél erg snel zouden oplazeren, dan kon ik eindelijk naar de buren. Vreemd bedacht ik me plots, ik heb Bas, de buurvrouw dan wel ontmoet maar nog niet kennis gemaakt met de buurman.
Eindelijk maakten mijn ouders dan werk om te vertrekken, ik duwde ze bijna de auto in. Zwaaide een paar keer, drie keer beloofd dat ik niet het huis zou afbreken en me netjes zou gedragen. En daar vertrokken ze dan eindelijk. Ik keek voor de zekerheid nog eens op de klok en bedacht me dat het nu nog wel erg vroeg was om bij de buren aan te bellen. Ik besloot wat te drinken voor mezelf klaar te maken. En zette de waterkoker aan om een kopje thee voor mezelf te zetten en lette nog een keertje op de klok en kwam tot de conclusie dat tijd maar héél erg langzaam wegtikte. En weer dat gekke gevoel. Ik was er helemaal niet met mijn gedachten bij en ik schrok van de klop op het keukenraam. Er stond een man met een vriendelijk gezicht voor de deur en verschrikt keek ik hem aan.
Hij stapte naar binnen en stelde zich voor, "Hallo" zei die "Ik ben de buurman en jij moet Peter zijn." Veel meer dan een beetje knikken kon ik niet. "Je lijkt wel geschrokken van me?" En hij keek me vriendelijk aan. "Ik maakte maar een grapje hoor, of ben je bang van me? Immers we hebben al kennis gemaakt met elkaar."
"Nee" stamelde ik een beetje "ik was met andere dingen bezig en had u helemaal niet verwacht, daar schrok ik van."
"Nou zolang het maar geen gekke dingen zijn wat je van plan was valt het allemaal wel mee. Ga je mee? We zitten te wachten met ontbijt op je. Ik zal de waterkoker uitzetten, anders laat ik per ongeluk misschien wel het huis verfikken en dit keer heb ik beloofd dat niet te doen." Lachend keek de buurman me aan. "Grapjas, zo een vaart zal het wel niet lopen."
En eindelijk liep ik dan met de buurman mee. En een kop vol met gemengde emoties. Bij de buren rustig ontbeten en de buurman en buurvrouw leken wel een hele vertrouwde indruk op me te maken. Vreemd als je bedenkt dat ik ze nog maar een paar dagen kende. En Bas lag nog in zijn bedje hoorde ik de buurvrouw zeggen, "als we klaar zijn met ontbijten mag je helpen om Bas in bad te doen." En gek genoeg vond ik dat niet eens een rot vooruitzicht.
Na het ontbijt zei de buurman gedag en vertrok en zodoende bleef ik achter met de buurvrouw en Bas en ging een dag tegemoet die ik nooit meer zou vergeten.
"Kom, dan gaan wij saampjes kijken of Bas al wakker is en uit bed wil." Ik liep met de buurvrouw mee en naar de slaapkamer van Bas. Bas was al wakker en keek ons blij aan. Zijn moeder begroette hem allerhartelijkst. "Zo lieverd, heb je lekker geslapen?" En Basje keek nog blijer. Ik keek eens goed en merkte nu op hoe Bas in bed lag. Hij lag in een slaapzak net zoals je die bij baby’s ziet. De slaapzak werd losgemaakt en Bas werd uit bed gehaald en op de commode geholpen. Daar werd hij uitgekleed en ik stond er bij te kijken en ik wist niet wat me overkwam. Mijn hormonen begonnen me goor op te spelen leek wel.
Bas zijn slaappak werd uitgedaan en toen zijn luier. "Als Bas in bad zit zullen we even kijken hoe het met Peter’s luier is" grapte de buurvrouw en terwijl ze me aankeek maakte ze Bas zijn luier los. Ik begreep dat ik nu snel moest handelen en keek de buurvrouw aan en zei hakkelend en met een rood hoofd dat het met mijn luier wel goed zat maar ik wilde wel dolgraag een schone luier aan. En achteraf heb ik niet geweten hoe ik dat durfde te zeggen.
Buurvrouw keek me aan en vroeg nogmaals aan me of ik het ‘meende’. Ik had het gevoel als mijn kop nu helemaal in brand stond en antwoordde nogmaals dat ik best een luier aan wilde."Ik doe het ook hoor", grapte mijn buurvrouw nogmaals terwijl ze Bas in bad zette. Ik kon niets anders dan instemmend knikken. Praten ging niet meer ik hakkelde maar wat. Basje werd van de commode afgetild en in bad gezet en in de badkamer werd ik door buurvrouw uitgekleed. "Dan kan je meteen net zo goed even in bad met Bas" als in een droom die in vervulling ging liet ik het over me heen komen. Die zachte warme handen die met trefzekere bewegingen mijn kleren losmaakte. Ik voelde me in de zevende hemel een lange diep gekoesterde wens ging in vervulling.
Ik werd in bad gezet en samen met Bas gewassen. Ik genoot ervan, het gespartel van Bas, het met verkleinwoordjes praten door de buurvrouw. Bas werd uitgebreid gewassen en daarna uit bad getild en weer meegenomen naar zijn slaapkamer. Ik moest even lief in bad spelen en als bas aangekleed was zou buurvrouw mij halen. Ik heb even een heerlijke tijd gehad gespeeld met een badeendje. Lekker gespetterd, de titanic even nagedaan, onder water gezwommen en buurvrouw stapte de badkamer binnen. Begon me uitgebreid te wassen en vroeg nogmaals uitdrukkelijk of ik echt een luier aan wilde. Het warme water had me wat rustiger gemaakt en als antwoord wist ik alleen maar te vertellen dat een lang en diep gekoesterde wens in vervulling ging.
"Ach jongetje toch", terwijl ik moest gaan staan en ik verder werd gewassen. "Wil je zo graag een dagje lekker klein zijn?" Terwijl ik voelde hoe ik gewassen werd en afgespoeld. Ik kreeg een soort badcape om me heen en werd uit bad getild en op de arm van de buurvrouw naar de slaapkamer van Bas gebracht en op de commode neergelegd. Basje zag ik liggen in zijn bedje en het idee om aanstonds ook een luier aan te krijgen en misschien wel dezelfde soort kleertjes als Bas wond me waanzinnig op.
Ik voelde hoe mijn enkels werden beetgepakt en omhooggetild worden. Mijn billen werden met luierzalf gezalfd en ik vond het niet alleen een waanzinnig geil gevoel maar ook de geur verschrikkelijk lekker. Misschien niet het goede woord. Meer geil en vreselijk opwindend. "Nu krijg je een lekkere dikke luier om lieverdje", zei mijn buurvrouw tegen me en terwijl ze onder mijn bips een dikke luier schoof. Ik moest mijn benen spreiden en voelde hoe de dikke katoenen luier tussen mijn benen werd doorgetrokken en vastgezet werd met luierspelden. Ik werd gekieteld over mijn buik en ik genoot. Ik voelde de hand van de buurvrouw even zachtjes over de voorkant van mijn luier strijken en plots een sorbet (een blaaskusje) op mijn navel. Ik spartelde ervan.
"Oh, tante" verzuchtte ik, terwijl ik keek hoe mijn neefje verschoond werd. Tante keek me glimlachend aan en vroeg een beetje plagerig "Hoe is het met jouw luier?" En woelde me door mijn haar. Daar stond ik dan te kijken naar de verschonings beurt van mijn neefje ik was al twaalf jaar. Veels te groot dus voor een luier. "Oh, tante" zei ik bijna smachtend, "ik zou willen dat het zo was, dat de rollen omgedraaid waren."
"Wat bedoel je toch jongen?" vroeg mijn tante aan me terwijl ze mijn kleine neefje verder aankleedde. "Ik zou willen dat ik weer klein was en ook weer luiers mocht dragen", bijna huilend smeet ik deze woorden eruit. Ik realiseerde me wat ik had gezegd en voelde een dieprode kleur opkomen van schaamte en zonder het antwoord af te wachten stormde ik naar buiten. Met een stijve piemel van opwinding omdat ik behoorlijk opgewonden was geworden van het kijken hoe mijn neefje zich een droge luier liet omdoen. En helemaal het plezier wat mijn tante had om mijn neefje te verzorgen. De rest van de middag durfde ik niet naar huis. Ik wilde niemand zien, ik bleef lopen met het beeld wat zich vast had gehecht op mijn netvlies. Mijn tante, mijn neefje, luiers en ik!
Nu lag ik in bed, ik was heel erg onrustig. Ik wist niet waarom ik dat zo nodig moest zeggen vanmiddag. Ik was boos op mezelf. En dan, ik noemde mijn tante wel tante, het is geen tante van me maar een vriendin van mijn moeder. En van jongs af aan heb ik eigenlijk deze vriendin aangesproken met tante. Het contact tussen mijn 'tante' en
"Zo nu een mooi plastic luierbroekje aan", en er werd een luierbroekje over mijn enkels geschoven. Ik werd van de commode afgeholpen en voelde heel duidelijk de luier een beetje spannen om mijn middel en het gevoel wat de dikke luier gaf tussen mijn benen was gewoon waanzinnig. Ik voelde me opgewonden duizelig. Er werd gecontroleerd of de luier goed onder het luierbroekje zat en ik werd onder het fluisteren van verkleinwoordjes verder aangekleed. Ik kreeg dezelfde kleertjes aan als Bas begreep ik. Er werd een luierpakje over mijn hoofd getrokken, mijn armen moest ik uitsteken en het luierpakje werd langs mijn middel omlaag getrokken. Het pakje werd dichtgemaakt in mijn kruis en ik rilde ervan. Niet omdat ik het koud of zo maar gewoon van pure geiligheid.
Ik kreeg verder een t shirtje aan en een broekje met schouderbandjes. Broekjes model leek wel heel erg op een plastic luierbroekje en de bovenkant (het schouderbandjesgedeelte) leek heel erg op een tuinbroekje. Ik kreeg mijn sokken aan en zo mocht ik even in de spiegel kijken. Ik stond te genieten van mijn spiegelbeeld. Ik kreeg een knuffel van Bas in mijn handen en zo mocht ik naar beneden. Buurvrouw liep achter me met Basje. En iedere stap die ik zette voelde ik die luier tussen mijn benen. Het hindert je een beetje met lopen maar op een hele prettige manier.
Beneden ging Bas de box in en ik mocht zo even rondlopen. En het gekke? Ik had totaal geen moment van schaamte. Zo rond te waggelen (lopen kon je het niet goed noemen) ik voelde me verschrikkelijk klein. Buurvrouw ging een kopje koffie voor haar zetten en ik moest me maar even zien te vermaken met het speelgoed van Bas. Het ging me verschrikkelijk makkelijk af om te spelen met blokken en ik had er geen erg in dat de buurvrouw ondertussen weer was binnengekomen met voor haar zelf een kopje koffie. En voor Basje en ik een flesje. Basje kreeg zijn flesje in zijn box en ik mocht op schoot bij buurvrouw mijn flesje uitdrinken.
Ik voelde me helemaal wegzakken. Het gevoel van die dikke luier, heerlijk dat spelen met blokken. Ik voelde me in de zevende hemel en stilletjes hoopte ik dat deze dag nooit ten einde zou komen. Ondertussen werd ik zachtjes door mijn haren gestreeld en af en toe werd mijn mond schoongeveegd. Af en toe een kusje op mijn wang, voorhoofd. Heerlijk ik voelde me top.
Flesje was leeg en de buurvrouw voelde uitgebreid aan de voorkant van mijn luier en ik kreeg een complimentje omdat ik nog zo een grote jongen was. Ik werd ven schoot getild kreeg een tik tegen mijn ingepakte achterste, mijn broekje daar werd wat aan geplukt en ik mocht nog even zoet gaan spelen. Terwijl de buurvrouw zich met Bas bemoeide verdiepte ik me weer in het blokken bouwen. Dat gevoel van die luier tussen mijn benen en om mijn billen heerlijk zacht en warm. Ik had zo een veilig gevoel over me.
En plots schrok ik want de bel van de telefoon begon te rinkelen. De buurvrouw nam de telefoon en ik hoorde haar praten en ik ving flarden van een gesprek op. Ik begreep dat er bezoek onderweg is. En ik begon hier een beetje andere gevoelens over te krijgen. En een beetje van angst kreeg ik zelfs aandrang voor een plasje. Zonder aarzeling liet ik mijn plasje in mijn luier lopen en ik huiverde gewoon. Een verschrikkelijk fijn en vooral warm gevoel. Ik liep naar de buurvrouw want ik werd een beetje ongerust en vooral die luier vond ik nu een beetje minder worden vooral met het vooruitzicht van visite.
Buurvrouw stelde me een beetje gerust en zei me geen zorgen te maken. Ik mocht gewoon (kon) mijn luier aanhouden en mijn overige babykleding en kreeg de verzekering dat ik er niet raar om zou worden aangekeken of uitgelachen of zo. Ik maakte me op dat moment iets minder zorgen maar helemaal gerust met de situatie was ik niet. Een vreemd gevoel van vreemde spannende schaamte overviel me een beetje. Ik wist niet goed wat ik met deze situatie aan moest. Ik vond het best wel een kei spannende gedachte maar de andere kant had ik schaamte. En gek genoeg die schaamte vond ik eigenlijk een aangenaam gevoel.
Ik leek wel volgepompt te worden met adrenaline leek wel. Mijn hartslag leek wat sneller te gaan en gewoon een vreemdachtig opgewonden gevoel, daar liep ik mee. Ik kreeg wat te eten, ik kreeg een slab voor mijn handjes werden gewassen en zo mocht ik in de stoel van Bas zelf wat eten. En dat gevoel dat deed me gewoon zwaar kicken.
Na het eten werden mijn handjes en mondje schoongemaakt en ik mocht weer ronddreutelen en ik dacht al helemaal niet meer aan de visite die verwacht werd. Ik werd plots geroepen door de buurvrouw en er werd me gevraagd of ik nog een grote jongen was terwijl ik de hand van de buurvrouw over de voorkant van mijn luier voelde. Ik wist niet wat ik zeggen moest maar ik kreeg een tik voor mijn luierkontje en de boodschap dat ik snel even een droge luier voor mezelf moest gaan halen en een droge luier voor Bas. Ik wist waar de luiers lagen? Vroeg de buurvrouw nog. Ik kwam terug met een heel pakket droge luiers en werd op de grond gelegd en net zoals boven op vakkundige manier liefdevol en snel verschoond. Hierna onderging Basje het zelfde ritueel. De natte luiers moest ik naar boven brengen en in de luieremmer deponeren in de badkamer.
En op het moment dat ik boven was hoorde ik de deurbel en stemmen. Nu kreeg ik het toch spaansbenauwd en begon te treuzelen. Ik voelde goed wat ik aanhad en die luier kon ik ook met geen mogelijkheid verbergen. Vooral omdat ik er nog een babybroekje bij aanhad. Ik bleef duidelijk een beetje te lang weg naar de buurvrouw wat onder aan de trap hoorde ik mijn naam roepen en de melding dat ik naar beneden moest komen. Met knikkende knieën sloop ik de trap af en wilde eigenlijk héél onopvallend de woonkamer binnenstappen en gewoon onopvallende met blokken spelen. Misschien zou ik dan helemaal niet op vallen hoopte ik.
Dat ging dus helemaal niet door. Dat ik voorzichtig de trap afkwam en bijna de trap af was liep ik zo bijna in de armen van een andere vreemde jongen van mijn leeftijd. Die keek me aan en nog een keer aan en begon een beetje te grinniken. "Geluksvogel" zei die "jij hebt het beter voor elkaar als ik." Ik wist niet wat ik hiervan moest denken. Ik dacht dat ie me in de maling stond te nemen en ik verwachtte eigenlijk dat hij ieder moment in lachen, schaterlachen zou uitbarsten. Maar dat gebeurde tot mijn grote opluchting niet. En dat ik weer een beetje van mijn schrik bekomen was durfde ik te vragen wat hij bedoelde met de opmerking geluksvogel.
"Zullen we eerst eens kennismaken", vroeg de jongen en hij stond met uitgestoken hand. "Dat praat wat makkelijker denk ik." Ik zei hem dat ik Peter heette en de buurjongen was en eigenlijk niet goed wist wat ik bezielde om er zo gekleed bij te lopen. "Maakt niet uit, ik ben best jaloers op je maar ik mag dit niet van mijn moeder. Ik heet Paul en ben de neef van je buurvrouw en ik kom hier graag, dus we zullen elkaar wel vaker tegenkomen." We leiepn samen de woonkamer binnen en natuurlijk werd er door de moeder van Paul niet alleen raar opgekeken maar ook de opmerking, Goh ben jij niet een beetje te groot voor een luier?"
Hier had ik dus op gerekend en ik was er meteen bang voor zulke opmerkingen op te lopen. En ondanks dat er rekening mee had gehouden viel de opmerking me een beetje rauw op me dak en was me ook pijnlijk bewust dat ik er als baby aangekleed bijliep. Gelukkig voor me nam buurvrouw me in bescherming en zei tegen haar zuster "Ach laat dat jochie toch, ik heb liever dat ze op deze leeftijd een beetje lopen peuteren en puberen." En ze haalde me aan, wat bij een schokgolf aan emoties teweegbracht.
"Lieverd, ga maar even met Paul met grote jongensspeelgoed spelen." En ze nam ons mee naar een bureau in de andere hoek van de kamer waar een computer op stond. En binnen korte tijd waren Paul en ik gewikkeld in een spannend racespel waar we vol vuur mee zaten te spelen. En dat ik een aandrang kreeg om te plassen was ik eerst een beetje aan het wiebelen waarop Paul me aankeek en tegen me zei, "Je hebt toch een luier aan, doe het daar in als ik moet plassen moet ik jammer genoeg naar de wc. Ik zou er gewoon van genieten als ik jou was." Ik lette een beetje op zijn gezicht en zo maar dat hij dit aan het vertellen zat er niets in van spot of zo.
Ondertussen waren de buurvrouw en haar zuster in gesprek geraakt en af en toe stootte Paul mij aan en keek me aan als teken dat ik even moest opletten waar het gesprek over ging. "Het gaat over mij" stelde Paul vast. "Ik geb al vaker gevraagd of ik ook eens een luier mocht proberen maar het is me nog nooit gelukt" en trok er een beetje droevig gezicht bij. "Meen je dat nou echt?" Vroeg ik aan Paul. En als conclusie stelde ik vast dat ik dus niet alleen rondliep met deze gevoelens. "Ik heb het gevoel dat ik in een droom leef." Paul knikte begrijpend. "Ik ben echt jaloers op je" vertelde hij verder. "Ik zou wel aan je luier willen voelen hoe het aanvoelt." Ik voelde meteen een spanning in mijn onderbuik en een harde piemel. "Van mij mag je" antwoordde ik. Paul stak zijn hand uit richting mijn luier en net op het moment dat hij zou gaan voelen werd Paul geroepen. Een tegenvaller voor Paul en vooral voor mij, ik had een verschrikkelijk opgewonden gevoel en dat werd zo abrupt afgebroken.
Paul ging naar zijn moeder en tot mijn verbazing werd er aan Peul gevraagd of nog steeds met de gedachte rondliep en de wens rondliep om net als een kleine jongen verzorgt te worden. Aan de reactie van Paul te merken had hij hier dus niet op gerekend en hij kreeg een kleur tot diep in zijn nek. En hij hakkelde een beetje als antwoord van "graag." Met belangstelling volgende ik het verdere gesprek wat er op neer kwam dat de moeder van Paul boodschappen ging doen en dan naar huis ging en dat Paul het verdere weekend bij zijn tante kon blijven logeren.
Paul kwam terug bij me en hakkelde tegen me "hoorde je dat?" ik knikte, Paul ging verder, "Eindelijk, eindelijk mag het dan" en verder keek hij me aan, meer dan tevreden. Er werd nog koffie gedronken en Paul zat op hete kooltjes leek wel hij mompelde zachtjes, "ik zou willen dat ze oplazerde!" Ik lachte een beetje smerig, ik wist precies en voelde precies aan wat Paul bedoelde.
Eindelijk was het moment dan daar en de moeder van Paul vertrok met de boodschap aan mij en aan Paul dat we allebei lief moesten zijn.
Maar evengoed duurde het lang voordat de moeder van Paul eindelijk de deur uit was. En dat we dan eindelijk alleen waren riep de buurvrouw haar neefje en mij trok Paul op schoot en mij tegen haar op. "We gaan even serieus praten jongens, ik wil toch een paar dingen héél zeker weten." Ze streek Paul door zijn haar en mij over mijn wang. "Petertje wil graag als klein jongetje aangekleed zijn is het niet lieverd?" en ze keek me aan en ik knikte. "maar van Paul weet ik het nog niet zo zeker" Paul keek zijn tante een beetje niet begrijpend aan. "Wil je een jongetje zijn of liever een babymeisje Paul?" Paul hakkelde als antwoord dat hij liever een meisje wilde zijn, een lief klein babymeisje.
"Ik dacht dat al" antwoordde mijn buurvrouw en haalde Paul stevig aan. "Ik vind dat zelf ook wel leuk hoor als je aangekleed wilt worden als een babymeisje. Ik heb een heel mooi en lief jurkje en bijpassend broekje voor je." Paul keek heel verlegen en had een kleur als een biet. Ik keek een beetje onbewust naar zijn kruis en merkte toch wel op dat er een behoorlijke verdikking inzat.
We moesten mee naar boven. Buurvrouw tilde Bas uit zijn box en wij moesten vooruit de trap oplopen. Bas werd even in zijn bed teruggelegd en was het hier niet helemaal mee eens want hij begon een beetje zacht te huilen. Ik haalde Bas een beetje aan en gaf hem een kusje op zijn wang wat mij een complimentje opleverde van de buurvrouw. Ik kreeg een knuffel van de buurvrouw. En toen eindelijk was het moment daar voor Paul. Paul werd uitgekleed en op de commode gelegd en de behandeling die hij onderging was dezelfde die ik eerder had gehad. En aan de reactie van Paul te merken (hij lag met een enorme erectie en zijn ogen dicht) genoot hij er net zo van als ik. Ik zag alles gebeuren en het deed mij ook wel wat. Ik voelde zelf ook weer een flinke opkomende erectie. Paul kreeg net zo een dikke luier als ik, een plastic luierbroekje en een luierpakje.
En toen werd de rest van de kleding wat anders. Buurvrouw pakte vanuit een kast een jurkje met veel kantjes en enorm kort. Paul werd van de commode afgeholpen en met ogen zo groot als schoteltjes wachtte hij op de dingen die komen gingen. Paul werd geroepen door zijn tante en over zijn dikke kont gewreven en af en toe een zacht tikje wat een leuk ploefje gaf. "Lieverd, kijk eens" en Tante hield Paul een broekje voor. Een heel speciaal broekje, het broekje had kantjes op het zitvlak en kantjes bij de pijpjes. "Stap hier maar in jongen." En buurvrouw trok het broekje bij Paul op onder het zeggen van verkleinwoordjes zoals, "Ik wist dat mijn kleine mannetje dit een erg lekker gevoel zou vinden" , het broekje werd goed geschikt en toen was het de beurt aan het speciale babyjurkje.
Paul leek wel helemaal weg te dromen leek wel. Ikzelf vond het ook wel een vreselijk leuk gezicht. Het broekje en jurkje paste zo goed bij elkaar, zelfde stof en het paste Paul allemaal precies. Paul werd nog even onder zijn jurkje bevoeld en geknuffeld wat Paul helemaal niet erg leek te vinden. Aan mij werd gevraagd hoe ik het vond. Ik kon niet anders zeggen dat Paul er vreselijk lief uitzag. Paul begon nog harder kleuren en leek wel een klein beetje te kreunen. Waarop zijn tante stopte met wrijven over de voor kant van zijn luier.
Paul kreeg nog een tikje op zijn ingepakte achterste en ik moest komen, er werd bij me aan de voorkant gevoeld van mijn luier onder toeziend oog van Paul. Die het hele ritueel met grote belangstelling volgde. Af en toe verdween zijn hand onder zijn jurkje waarop buurvrouw Paul vermanend toe sprak. Hier op stamelde Paul een beetje bedremmeld, "Ja tante", en haalde zijn hand weer weg. En ik was helemaal in aan andere wereld! Met verkleinwoordjes werd er gevraagd aan me, "Of ik nog een grote jongen was" en Paul die me aankeek, ik voelde een erectie niet gewoon meer. Mijn broekje en luierpakje werden ondertussen losgemaakt en ik kon uit mijn plastic broekje stappen. De spelden werden uit de luier gehaald en in mijn nakie stond ik nu voor de buurvrouw en Paul en met een enorme erectie.
"Jongetjes toch" sprak buurvrouw een beetje lachend "Jullie hebben allebei behoorlijk last van opspelende hormoontjes?" Ik werd opgetild en op de commode neergelegd en kreeg een heerlijk luierverzorging en een lekkere dubbeldikke droge luier aan. Ik kreeg mijn luierpakje weer aan, mijn broekje en beiden mochten we naar beneden om verder spelen op de computer. We moesten even ons zelf vermaken met het afgebroken racespelletje en dan zou buurvrouw Bas even verzorgen en als ze dan weer beneden was zou ze wel wat "passend" speelgoed voor ons zoeken.
Beneden kropen we weer achter de computer en gingen verder met het racespelletje. Alleen iedere keer als ik het jurkje van Paul voelde kreeg ik een huivering door me heen. Dat kantjes gedoe, dat ritselen. Het maakte alles in me wakker. Ik keek Paul aan en vroeg hem of hij nog een lief groot babymeisje was. Paul kreeg een hoogrode kleur en vroeg me om te voelen. Dan zou ik het zelf merken. Ik wilde dat wel maar dan moest hij hetzelfde bij mij doen. Voor wat hoort wat, nietwaar?
Zonder verdere aarzeling ging de hand van Paul naar mijn broekje en hij streek en kneep in mijn luier. En ik deed hetzelfde, ik stak zonder verdere aarzeling mijn hand onder het jurkje van Paul en voelde een dikke zachte prop. Ik deed dezelfde beweging bij Paul, zoals Paul bij mij deed en op deze manier zaten we elkaar op een vreselijk heerlijke manier te bevredigen. We spraken niet met elkaar maar aan het gezicht van Paul en andersom was duidelijk af te lezen dat we héél goed wisten wat er gebeurde. En ineens een spetterend gevoel in mijn onderbuik en met een diepe zucht kwam ik klaar. En kort hierop Paul. "Wat een onwijs fijn gevoel" zei ik tegen Paul. Paul keek me aan en kon niets anders doen dan alleen maar instemmend knikken. En verder uit hijgen.
Ik moest ook bijkomen en even tot mezelf komen. Ik zakte even met mijn voorhoofd op de schouder van Paul. Paul streek me zacht in mijn haar en fluisterde in mijn oor, "Bedankt." Ik wist niet wat ik hier op moest zeggen. Ik was nog in een héél andere wereld.
We hoorden voetstappen de trap afkomen en Paul stootte me aan en gaf me de melding, "Mijn tante komt de trap af." Ik was weer helemaal bij de les en zei tegen Paul, "Je hebt verloren." Buurvrouw kwam op dat moment net de kamer binnen en keek wat verbaasd op, "wat hebben jullie uitgespookt jongens?" Onze lelijke opgewonden kleur verried ons een beetje. Net klaar gekomen, nog druk aan het uit hijgen van de doorstane emoties. Dus ergens een normale vraag die mijn buurvrouw (en de tante van Paul) stelde. We moesten één voor één bij haar komen en ze vroeg nadrukkelijk wat we aan het doen waren geweest. Paul hakkelde wel wat van "niets bijzonders" maar of zijn tante dat helemaal geloofde? Ze liet in ieder geval niets merken en mij stelde ze dezelfde vraag.
Ik wist niet wat ik zeggen moest, niet goed tenminste. Ik voelde dat ik begon te kleuren, ik leek nog wel erger te hakkelen als Paul en echt, ik kon gewoon niets zeggen. Ik was nog bruk bezig om uit te hijgen zeg maar. En als klap op de vuurpijl streek ze over de voorkant van mijn luier. "Dit hebben julie zeker bij elkaar gedaan?" Vroeg ze, ik verdronk nu bijna helemaal in mijn emoties. Paul die een beetje sullig stond te kijken en ook weer een beetje onder zijn jurkje liep te voelen en me met een hoogrode kleur aankeek. Zijn tante die over de voorkant van mijn luier liep te wrijven.
En even zo plotseling stopte als ze was begonnen en Paul riep. "Laat maar eens zien aan Tante wat jullie aan het doen waren, ik ben daar zeer benieuwd naar", zei ze. Ze vertelde het niet op een kwade toon of zo. Maar wel op zo een manier dat Paul aarzelend naar me toe kwam en weer voorzichtig begon te wrijven over de voorkant van mijn dikke luier. Ik trok Paul een beetje tegen me aan en begon ook bij Paul over zijn luier te wrijven.
Zo kwamen we weer binnen 5 minuten allebei spetterend klaar. En dit alles onder de blikken van Paul zijn tante. "Zo jongetjes, nu hebben jullie lekker met elkaar gespeeld. Jullie beloven nu dat je elkaar de rest van de middag met rust laat en gewoon samen lief gaan spelen." Ze keek ons aan en allebei stonden we een beetje verlegen naar de grond te kijken en ik durfde Paul niet aan te kijken en Paul niet goed om mij aan te kijken. "Allebei mee naar boven, dan krijgen jullie een schone broek en dan is het gedaan met deze wrijfspelletjes."
De rest van de middag hebben we ‘lief’ met elkaar gespeeld. Samen met blokken en poppen gespeeld en gekleurd in een kleurboek.
Later in het weekend kwam mijn moeder me halen en quasi verbaasd reageerde mijn moeder op mijn baby-outfit. Met mijn babykleding aan en luiers mocht ik mee naar huis en verder loop ik nu nog dik verpakt in de luiers en nog steeds vind ik het een beregeil gevoel! Ennuhhhhhhh Paul? Die spreek ik dagelijks! Die vindt het net als ik nog steeds een net zo een fijn gevoel om over mijn luier te wrijven en ik vind het nog steeds leuk om zo nu en dan (lees héél geregeld) om onder zijn jurkje te voelen!
Ondanks dat ik al bijna dertien was vocht ik nog iedere dag, de ene dag een beetje meer dan de andere dag, tegen mijn verlangen om weer luiers te willen dragen. En zelfs nog verder dan dat, heerlijk spelen als een klein ondeugend jongetje. Ik vermoedde dat dit gevoel een beetje te maken zou kunnen hebben dat ik een aan de late kant zindelijk geworden was. En volop genoot van de luierverzorging door mijn moeder. Ik had tegelijk moeite met dat gevoel, ik was bang dat ik alleen zou zijn en blijven met deze gevoelens en nou ja, dat is niet bepaald een leuke gedachte. Op mijn vijfde was ik dan eindelijk dag en nacht droog, dit tot grote opluchting van mijn moeder. En jammer genoeg voor mij stopte het heerlijke verzorgen dan ook. Ik had er zelfs een beetje spijt van dat ik zo nodig niet meer in mijn bed wilde plassen. Een gewoon onderbroekje aan wilde in plaats van een veilig aanvoelende luier. Ik mistte het vreselijk! Maar daar zou verandering in gaan komen en wel op de volgende manier,
We kregen andere buren en stilletjes hoopte ik dat er ook een leeftijdgenootje bij zou zitten. Binnen korte tijd was ik al twee vriendjes kwijt omdat hun ouders zo nodig moesten verhuizen. Het werd tijd voor nieuwe kinderen. De meesten zijn ver boven of ver onder mijn leeftijd en dat is gewoon vervelend. Leuker om met een vriendje op pad te gaan waar mee je lekker kunt lachen en zo, dan alleen.
Ik zou geluk hebben vertelde mijn moeder. De mensen die naast ons kwamen wonen hadden een zoon van mijn leeftijd. Ik kon haast niet wachten tot het zover was.
Voor dat de nieuwe bewoners in het huis kwamen wonen is er vreselijk veel gebeurt met dat huis. En de mensen leken mij wel aardig! Ze hebben een paar keer bij ons gegeten en zo. Mijn vader heeft ze geholpen met een aantal dingen. Het leek erop dat ze het hele huis opnieuw aan het opbouwen waren. Maar het ging allemaal betrekkelijk snel. En ineens tijdens het avondeten werd er gepraat dat het toch wel zwaar moest zijn die verzorging. En ik begreep helemaal niet waar dat nou over ging.
"Onze nieuwe buren hebben een gehandicapt zoontje", vertelde mijn moeder als antwoord op mijn vragende blik. "Maar je zult het zelf binnenkort wel zien, dan begrijp je het wel beter", zei mijn vader. Ik dacht hier oven an en trok meteen wel de conclusie dat ik er dus geen vriendje bij zou krijgen. Ik wist niet beter dat onze nieuwe buren één zoon hadden en wel van mijn leeftijd.
Op een vrijdag was het dus verhuizen geblazen bij de buren. En na school was ik de beroerdste niet om mee te helpen om spullen naar binnen te helpen dragen. Alleen de spullen vond ik een beetje vreemd, een groot formaat kinderstoel, een levensgrote babybox, een bed met spijltjes. En dan de inrichting van de slaapkamer van mijn buurjongen. Het leek wel een babykamer! En het fascineerde me enorm. Ik wist niet wat ik ervan moest denken.
Die nacht kon ik moeilijk in slaap komen. Het spookte gewoon in me kop en ik wist niet waarvan. Die box, dat vreemde bed. Het hield me gewoon waanzinnig bezig. Ik snapte er maar helemaal niets van.
De volgende dag niet helemaal uitgerust wakker geworden. En ik kon eigenlijk niet wachten op het open huis feestje bij de buren. Ik was benieuwd naar mijn buurjongen en het was een beetje dikke teleurstelling te moeten horen dat het niet nog het moment was om Bas te ontmoeten. De volgende dag zou ik met hem kennis mogen maken en mogen spelen werd er gezegd.
Afijn, die zaterdag verliep verder net als alle andere zaterdagen. Ik ben gaan sporten, ik had veel andere dingen te doen en dacht helemaal niet meer aan Bas.
De volgende dag was ik toch wel vreselijk benieuwd naar Bas. Ik wilde eigenlijk ook zo vroeg mogelijk naar de buren om kennis te maken met mijn buurjongen. De tijd kroop en ik werd echt ongeduldig. Ik had geen zin in ontbijt, de tijd leek maar niet op te schieten en toen het eindelijk zover was. Had ik een beetje raar vreemd opgewonden gevoel.
Dat ik binnenkwam bij de buren wist ik niet wat ik zag. In de hoek van de kamer, bij het raam die grote babybox met daarin een jongen van mijn eigen leeftijd en die lag net zoals een baby te spelen in de box. "Dit is onze trots Bas" zei mijn buurvrouw tegen me. "Bas heeft bij zijn geboorte een hersenbeschadiging opgelopen en is wat anders dan je van een jongen van zijn leeftijd mag verwachten."
Ik wist niet goed wat ik moest zeggen maar een vreemd opgewonden gevoel kreeg ik over me heen. Bas had ook de kleding aan die je bij een baby ziet. Ik liep een beetje aarzelend naar de box en zei Bas gedag. Bas keek me vriendelijk aan en lachte naar me. Tis ook net een baby dacht ik bij mezelf. De manier waarop hij lacht, die kleding, in een box spelen. En dan hoe Bas was aangekleed. Een lichtblauw babypakje aan en onmiskenbaar een dikke luier.
"Wil je Bas drinken geven Peter?" Werd er gevraagd aan me en voor ik er erg in had kreeg ik een flesje in mijn handen gedrukt. Ik moest op de bank gaan zitten en Bas werd uit zijn box getild en naast me gezet op de bank. Hij leunde een beetje tegen me aan en onhandig heb ik Bas zo zijn flesje gegeven. En Bas keek me doordringend aan. Hij leek wel door me heen te kijken. Hierna werd Bas zijn mond schoongeveegd door zijn moeder. en die begon een beetje brabbelend te praten tegen Bas.
Bas stak zijn armen uit en schaterlachte. Ik vond het een verbazingwekkende vertoning en ik wilde eigenlijk niets missen van het hele schouwspel. Nauwlettend hield ik alles in de gaten. Zo de moeder van Bas ook. Die was driftig de reactie van mij aan het peilen. Alleen kreeg ik dit pas véél later en later door.
Bas werd aan zijn handje genomen en weer voor mij een verbazing. Hij kon lopen! En wat was dat een gezicht, erg waggelen vanwege zijn dikke luier dacht ik maar dat dikke kontje maakte me bijna waanzinnig! En buurvrouw maar aldoor achterom kijken. Ondertussen was mijn moeder ook binnengekomen. En met zijn tweeën gingen ze richting slaapkamer van Bas. Kom je Peter, werd er gevraagd. Als in een droom liep ik achter ze aan. En die slaapkamer, ik voelde me een beetje opgelaten en opgewonden gelijk. Helemaal ingericht als babykamer alleen met dit verschil een beetje grotere meubels.
Bas werd uitgekleed en op de commode geholpen. Mijn moeder stond naast en hield me nauwlettend in de gaten en ineens schrok ik een beetje van mijn gezicht in de spiegel. Daar stond een jongen, ogen zo groot als schoteltjes een beetje over zijn broek wrijven aan de voorkant. En een opgewonden kleurtje niet gewoon meer. Ik had me daar een vleknek van opwinding niet gewoon meer. Ik leek ineens wel wijnvlekken te hebben.
Bas zijn broekje ging los en ik stamelde wat in de trant, "makkelijke sluiting heeft dat broekje." Ik werd glimlachend aangekeken door de buurvrouw en ze liep op me af en streek me door mijn haren.
"Zei je wat lieverd" vroeg ze. Ik voelde een kleur opkomen en ik wist echt niet meer hoe ik hieruit moest komen. "Makkelijke sluiting heeft dat broekje" hakkelde ik nog een keer. Met horten en stoten kwam het er uit. Mijn mond voelde droog aan en mijn tongspiertje zat aan alle kanten vastgeplakt met bison kit leek wel. En weer een knuffel, dit keer van mijn moeder. ik kon mijn ogen niet afhouden van dat vreemde ritueel. Een grote jongen die op een babymanier toegesproken werd en verzorgt werd. Het zweet brak me aan alle kanten uit. Ik zag hoe de buurvrouw een schone luier voor Bas pakte en onder het noemen van véél verkleinwoordjes werd Bas verschoond.
Ik voelde me ineens héél erg raar. Beetje duizelig in me kop en draaierig in mijn maag. Ik kon mijn ogen er niet van afhouden. Iedere beweging die Bas zijn moeder maakte brandde zo op mijn netvlies. En vooral de reactie van Bas op het hele gebeuren. Bas genoot zichtbaar van het ritueel. En nog steeds had ik niet in de gaten dat mijn reactie werd geobserveerd niet alleen door de buurvrouw maar ook mijn moeder. ik stond te kijken en voelde hoe de hand van mijn moeder over mijn wang streek. Ik probeerde me voorstellen te stellen hoe dat aan moest voelen zo een behandeling. En vooral die kleertjes er was een spanning in mijn broek gewoon helemaal verkeerd. Ik had het gevoel dat ik bijna uit mijn gulp scheurde.
Bas kreeg een dikke schone luier aan en werd weer aangekleed. En werd in zijn bedje gestopt voor een middagslaapje. Ik mocht hem even gedag zeggen en plots een hand op mijn billen en de stem van de buurvrouw, "ale je wilt, mag je wel vaker komen hoor?" Ik keek haar aan en wist helemaal niet meer hoe of wat ik moest denken. Ik was en voelde me zo verschrikkelijk verward. Ik zat vreselijk met dubbele gevoelens. Dolgraag wilde ik natuurlijk terugkomen en vroeg aan mijn moeder of dit van haar betreft ook goed was.
Ik merkte niet eens dat mijn moeder en de buurvrouw elkaar aankeken met een blik van verstandhouding. "Tuurlijk mag je dat jongen, ik denk dat het voor Bas ook wel leuk zal zijn een speelkameraadje."
We liepen Bas zijn kamer af en de buurvrouw sloot voorzichtig de deur. Mijn moeder merkte ineens de tijd op en maakte er melding van dat we naar huis moesten want, het was ondertussen al laat geworden.
Thuis werd er niet veel meer over gesproken. Ik probeerde wat te doen aan mijn huiswerk maar ik kreeg dat beeld van Bas niet uit mijn kop en mijn moeder was begonnen aan de voorbereiding voor het avondeten.
Ondertussen was mijn vader thuisgekomen en mijn moeder vertelde van de ontmoeting met de nieuwe buren. En ook dat ik kennis had gemaakt met het nieuwe buurjongetje. En dat ik van plan was om ‘vriendjes’ met hem te gaan worden. Het drong allemaal half tot me door, zo ver weg was ik met mijn gedachten.
avondeten smaakte me niet echt en een beetje gedachteloos werkte ik me maaltijd naar binnen. Ik hielp met het afruimen van de tafel, maar ik was ver weg met mijn gedachten. Later die avond op de bank trok mijn vader zich tegen me aan en vroeg me wat er toch met me was. Niet begrijpend keek ik hem aan. "Je zit er zo ver weg bij. Ik heb je al een paar keer een vraag gesteld en je reageert helemaal niet, voel je je wel lekker?" Ik antwoordde dat mezelf goed voelde maar de nieuwe buurjongen kon ik niet uit mijn gedachten krijgen.
"Hoe bedoel je dat jongen", vroeg mijn vader. Ik vertelde hem dat hij net zo oud is als ik en daar in een babybox lag te spelen en in een vergrote babykamer sliep en zelfs luiers en babykleertjes aanhad.
"Ja, dat zal wel vreemd op je overkomen allemaal maar Basje heeft een handicap, daarom gebeurt dat zo allemaal denk ik." Antwoordde mijn vader. "Ik zou het wel goed van je vinden als je gewoon eens ging spelen met Bas, dat lijkt me wel goed en leuk voor Bas. En voor jou dat je gelukkig moet zijn dat je lekker niks mankeert."
Ik knikte instemmend maar dacht wat anders. Eerlijk gezegd leek het me een loeispannende gedachte om met Bas te spelen maar ook om zo aangekleed te worden. Alleen durfde ik dat net niet goed te zeggen, ik slikte de opmerking in.
Tv kon me verder niet boeien en ik zei mijn ouders welterusten en zocht mijn bed op. Ik heb héél moeilijk geslapen die nacht. Bas bleef maar door mijn hoofd spoken. De volgende ochtend leek ik maar niet uit bed te kunnen komen. Ik werd een paar keer geroepen en had totaal geen zin om daar gehoor aan te geven.
Mijn deur ging open de gordijnen werden met veel kabaal opengetrokken en met dwang werd ik uit bed gehaald. Ik ben me moeizaam gaan wassen, gelukkig bedacht ik me dat het gewoon weekend is en dat ik niks geen verplichtingen heb. Ik zou er nu niet aan moeten denken. Ik ben weer wel zes keer geroepen dat mijn ontbijt stond te wachten en dat ik nou eindelijk eens voort moest gaan maken. De moed zakte bij heel erg diep in mijn schoenen. Wat een rampenplan was ik aan het afwerken. En dat ik eindelijk aan de ontbijttafel zat, had ik voor geen meter zin. Zelfs de gedachte aan een broodje, bweh!
Ik moest de tafel afruimen en dat ik in de keuken mijn bordje in de afwasmachine zette werd er door mijn moeder gevraagd of ik zo langs de buren wilde. De buurvrouw had gevraagd naar me. En dat was al de avond van te voren besproken met de buren. Ik mocht ook wel mee met mijn ouders deze dag, ze zouden een heel familiaal traject afwerken. Ik koos dus voor de buren en weer werd ik overvallen door gemengde gevoelens. En dat kan ik niet goed omschrijven. Misschien had ik de kans om een plastic broekje ongemerkt mee te nemen. Misschien zelfs wel zo een ‘echt’ luierpakje.
En meteen bedacht ik me dat als ik zou doen, mezelf behoorlijk zou verraden en meteen voor het leven belachelijk maken. Immers ik was nog de enige buurjongen die daar binnen kwam en dat zou het meteen wel erg opvallen als er kledingstukken gingen missen. Misschien kon ik het beter een keer s’nachts proberen. Om wat van de waslijn af te stelen. Ik raakte weer helemaal met mijn gedachten los van deze wereld en ik had al helemaal niet meer door dat er tegen me werd gepraat en wat nog hinderlijker was, ik moest antwoord geven en juist omdat ik dat niet deed viel op dat ik totaal niet aan het luisteren was.
Een aai over mijn bol en een tik tegen mijn achterste maakte me weer wakker leek wel. Ik hoorde mijn moeder een beetje verwijtend; "waar zit je toch met je gedachten jongen?"
Ik had niet het lef om te vertellen waar ik met mijn gedachten was. Ik moest me concentreren voor dat laatste half uur. "Jij gaat zo naar de buren" hoorde ik mijn moeder zeggen. "Buurvrouw weet ervan, je neemt lekker je huiswerk mee en als je daar mee klaar bent kun je gaan doen wat je wilt. Je blijft eten bij de buren en ik denk dat wij wel laat terugkomen." Ik keek mijn ouders (mijn moeder in het bijzonder) aan en ik knikte dat ik de boodschap heel goed had begrepen.
En stilletjes hoopte ik dat ze héél erg snel zouden oplazeren, dan kon ik eindelijk naar de buren. Vreemd bedacht ik me plots, ik heb Bas, de buurvrouw dan wel ontmoet maar nog niet kennis gemaakt met de buurman.
Eindelijk maakten mijn ouders dan werk om te vertrekken, ik duwde ze bijna de auto in. Zwaaide een paar keer, drie keer beloofd dat ik niet het huis zou afbreken en me netjes zou gedragen. En daar vertrokken ze dan eindelijk. Ik keek voor de zekerheid nog eens op de klok en bedacht me dat het nu nog wel erg vroeg was om bij de buren aan te bellen. Ik besloot wat te drinken voor mezelf klaar te maken. En zette de waterkoker aan om een kopje thee voor mezelf te zetten en lette nog een keertje op de klok en kwam tot de conclusie dat tijd maar héél erg langzaam wegtikte. En weer dat gekke gevoel. Ik was er helemaal niet met mijn gedachten bij en ik schrok van de klop op het keukenraam. Er stond een man met een vriendelijk gezicht voor de deur en verschrikt keek ik hem aan.
Hij stapte naar binnen en stelde zich voor, "Hallo" zei die "Ik ben de buurman en jij moet Peter zijn." Veel meer dan een beetje knikken kon ik niet. "Je lijkt wel geschrokken van me?" En hij keek me vriendelijk aan. "Ik maakte maar een grapje hoor, of ben je bang van me? Immers we hebben al kennis gemaakt met elkaar."
"Nee" stamelde ik een beetje "ik was met andere dingen bezig en had u helemaal niet verwacht, daar schrok ik van."
"Nou zolang het maar geen gekke dingen zijn wat je van plan was valt het allemaal wel mee. Ga je mee? We zitten te wachten met ontbijt op je. Ik zal de waterkoker uitzetten, anders laat ik per ongeluk misschien wel het huis verfikken en dit keer heb ik beloofd dat niet te doen." Lachend keek de buurman me aan. "Grapjas, zo een vaart zal het wel niet lopen."
En eindelijk liep ik dan met de buurman mee. En een kop vol met gemengde emoties. Bij de buren rustig ontbeten en de buurman en buurvrouw leken wel een hele vertrouwde indruk op me te maken. Vreemd als je bedenkt dat ik ze nog maar een paar dagen kende. En Bas lag nog in zijn bedje hoorde ik de buurvrouw zeggen, "als we klaar zijn met ontbijten mag je helpen om Bas in bad te doen." En gek genoeg vond ik dat niet eens een rot vooruitzicht.
Na het ontbijt zei de buurman gedag en vertrok en zodoende bleef ik achter met de buurvrouw en Bas en ging een dag tegemoet die ik nooit meer zou vergeten.
"Kom, dan gaan wij saampjes kijken of Bas al wakker is en uit bed wil." Ik liep met de buurvrouw mee en naar de slaapkamer van Bas. Bas was al wakker en keek ons blij aan. Zijn moeder begroette hem allerhartelijkst. "Zo lieverd, heb je lekker geslapen?" En Basje keek nog blijer. Ik keek eens goed en merkte nu op hoe Bas in bed lag. Hij lag in een slaapzak net zoals je die bij baby’s ziet. De slaapzak werd losgemaakt en Bas werd uit bed gehaald en op de commode geholpen. Daar werd hij uitgekleed en ik stond er bij te kijken en ik wist niet wat me overkwam. Mijn hormonen begonnen me goor op te spelen leek wel.
Bas zijn slaappak werd uitgedaan en toen zijn luier. "Als Bas in bad zit zullen we even kijken hoe het met Peter’s luier is" grapte de buurvrouw en terwijl ze me aankeek maakte ze Bas zijn luier los. Ik begreep dat ik nu snel moest handelen en keek de buurvrouw aan en zei hakkelend en met een rood hoofd dat het met mijn luier wel goed zat maar ik wilde wel dolgraag een schone luier aan. En achteraf heb ik niet geweten hoe ik dat durfde te zeggen.
Buurvrouw keek me aan en vroeg nogmaals aan me of ik het ‘meende’. Ik had het gevoel als mijn kop nu helemaal in brand stond en antwoordde nogmaals dat ik best een luier aan wilde."Ik doe het ook hoor", grapte mijn buurvrouw nogmaals terwijl ze Bas in bad zette. Ik kon niets anders dan instemmend knikken. Praten ging niet meer ik hakkelde maar wat. Basje werd van de commode afgetild en in bad gezet en in de badkamer werd ik door buurvrouw uitgekleed. "Dan kan je meteen net zo goed even in bad met Bas" als in een droom die in vervulling ging liet ik het over me heen komen. Die zachte warme handen die met trefzekere bewegingen mijn kleren losmaakte. Ik voelde me in de zevende hemel een lange diep gekoesterde wens ging in vervulling.
Ik werd in bad gezet en samen met Bas gewassen. Ik genoot ervan, het gespartel van Bas, het met verkleinwoordjes praten door de buurvrouw. Bas werd uitgebreid gewassen en daarna uit bad getild en weer meegenomen naar zijn slaapkamer. Ik moest even lief in bad spelen en als bas aangekleed was zou buurvrouw mij halen. Ik heb even een heerlijke tijd gehad gespeeld met een badeendje. Lekker gespetterd, de titanic even nagedaan, onder water gezwommen en buurvrouw stapte de badkamer binnen. Begon me uitgebreid te wassen en vroeg nogmaals uitdrukkelijk of ik echt een luier aan wilde. Het warme water had me wat rustiger gemaakt en als antwoord wist ik alleen maar te vertellen dat een lang en diep gekoesterde wens in vervulling ging.
"Ach jongetje toch", terwijl ik moest gaan staan en ik verder werd gewassen. "Wil je zo graag een dagje lekker klein zijn?" Terwijl ik voelde hoe ik gewassen werd en afgespoeld. Ik kreeg een soort badcape om me heen en werd uit bad getild en op de arm van de buurvrouw naar de slaapkamer van Bas gebracht en op de commode neergelegd. Basje zag ik liggen in zijn bedje en het idee om aanstonds ook een luier aan te krijgen en misschien wel dezelfde soort kleertjes als Bas wond me waanzinnig op.
Ik voelde hoe mijn enkels werden beetgepakt en omhooggetild worden. Mijn billen werden met luierzalf gezalfd en ik vond het niet alleen een waanzinnig geil gevoel maar ook de geur verschrikkelijk lekker. Misschien niet het goede woord. Meer geil en vreselijk opwindend. "Nu krijg je een lekkere dikke luier om lieverdje", zei mijn buurvrouw tegen me en terwijl ze onder mijn bips een dikke luier schoof. Ik moest mijn benen spreiden en voelde hoe de dikke katoenen luier tussen mijn benen werd doorgetrokken en vastgezet werd met luierspelden. Ik werd gekieteld over mijn buik en ik genoot. Ik voelde de hand van de buurvrouw even zachtjes over de voorkant van mijn luier strijken en plots een sorbet (een blaaskusje) op mijn navel. Ik spartelde ervan.
"Oh, tante" verzuchtte ik, terwijl ik keek hoe mijn neefje verschoond werd. Tante keek me glimlachend aan en vroeg een beetje plagerig "Hoe is het met jouw luier?" En woelde me door mijn haar. Daar stond ik dan te kijken naar de verschonings beurt van mijn neefje ik was al twaalf jaar. Veels te groot dus voor een luier. "Oh, tante" zei ik bijna smachtend, "ik zou willen dat het zo was, dat de rollen omgedraaid waren."
"Wat bedoel je toch jongen?" vroeg mijn tante aan me terwijl ze mijn kleine neefje verder aankleedde. "Ik zou willen dat ik weer klein was en ook weer luiers mocht dragen", bijna huilend smeet ik deze woorden eruit. Ik realiseerde me wat ik had gezegd en voelde een dieprode kleur opkomen van schaamte en zonder het antwoord af te wachten stormde ik naar buiten. Met een stijve piemel van opwinding omdat ik behoorlijk opgewonden was geworden van het kijken hoe mijn neefje zich een droge luier liet omdoen. En helemaal het plezier wat mijn tante had om mijn neefje te verzorgen. De rest van de middag durfde ik niet naar huis. Ik wilde niemand zien, ik bleef lopen met het beeld wat zich vast had gehecht op mijn netvlies. Mijn tante, mijn neefje, luiers en ik!
Nu lag ik in bed, ik was heel erg onrustig. Ik wist niet waarom ik dat zo nodig moest zeggen vanmiddag. Ik was boos op mezelf. En dan, ik noemde mijn tante wel tante, het is geen tante van me maar een vriendin van mijn moeder. En van jongs af aan heb ik eigenlijk deze vriendin aangesproken met tante. Het contact tussen mijn 'tante' en
"Zo nu een mooi plastic luierbroekje aan", en er werd een luierbroekje over mijn enkels geschoven. Ik werd van de commode afgeholpen en voelde heel duidelijk de luier een beetje spannen om mijn middel en het gevoel wat de dikke luier gaf tussen mijn benen was gewoon waanzinnig. Ik voelde me opgewonden duizelig. Er werd gecontroleerd of de luier goed onder het luierbroekje zat en ik werd onder het fluisteren van verkleinwoordjes verder aangekleed. Ik kreeg dezelfde kleertjes aan als Bas begreep ik. Er werd een luierpakje over mijn hoofd getrokken, mijn armen moest ik uitsteken en het luierpakje werd langs mijn middel omlaag getrokken. Het pakje werd dichtgemaakt in mijn kruis en ik rilde ervan. Niet omdat ik het koud of zo maar gewoon van pure geiligheid.
Ik kreeg verder een t shirtje aan en een broekje met schouderbandjes. Broekjes model leek wel heel erg op een plastic luierbroekje en de bovenkant (het schouderbandjesgedeelte) leek heel erg op een tuinbroekje. Ik kreeg mijn sokken aan en zo mocht ik even in de spiegel kijken. Ik stond te genieten van mijn spiegelbeeld. Ik kreeg een knuffel van Bas in mijn handen en zo mocht ik naar beneden. Buurvrouw liep achter me met Basje. En iedere stap die ik zette voelde ik die luier tussen mijn benen. Het hindert je een beetje met lopen maar op een hele prettige manier.
Beneden ging Bas de box in en ik mocht zo even rondlopen. En het gekke? Ik had totaal geen moment van schaamte. Zo rond te waggelen (lopen kon je het niet goed noemen) ik voelde me verschrikkelijk klein. Buurvrouw ging een kopje koffie voor haar zetten en ik moest me maar even zien te vermaken met het speelgoed van Bas. Het ging me verschrikkelijk makkelijk af om te spelen met blokken en ik had er geen erg in dat de buurvrouw ondertussen weer was binnengekomen met voor haar zelf een kopje koffie. En voor Basje en ik een flesje. Basje kreeg zijn flesje in zijn box en ik mocht op schoot bij buurvrouw mijn flesje uitdrinken.
Ik voelde me helemaal wegzakken. Het gevoel van die dikke luier, heerlijk dat spelen met blokken. Ik voelde me in de zevende hemel en stilletjes hoopte ik dat deze dag nooit ten einde zou komen. Ondertussen werd ik zachtjes door mijn haren gestreeld en af en toe werd mijn mond schoongeveegd. Af en toe een kusje op mijn wang, voorhoofd. Heerlijk ik voelde me top.
Flesje was leeg en de buurvrouw voelde uitgebreid aan de voorkant van mijn luier en ik kreeg een complimentje omdat ik nog zo een grote jongen was. Ik werd ven schoot getild kreeg een tik tegen mijn ingepakte achterste, mijn broekje daar werd wat aan geplukt en ik mocht nog even zoet gaan spelen. Terwijl de buurvrouw zich met Bas bemoeide verdiepte ik me weer in het blokken bouwen. Dat gevoel van die luier tussen mijn benen en om mijn billen heerlijk zacht en warm. Ik had zo een veilig gevoel over me.
En plots schrok ik want de bel van de telefoon begon te rinkelen. De buurvrouw nam de telefoon en ik hoorde haar praten en ik ving flarden van een gesprek op. Ik begreep dat er bezoek onderweg is. En ik begon hier een beetje andere gevoelens over te krijgen. En een beetje van angst kreeg ik zelfs aandrang voor een plasje. Zonder aarzeling liet ik mijn plasje in mijn luier lopen en ik huiverde gewoon. Een verschrikkelijk fijn en vooral warm gevoel. Ik liep naar de buurvrouw want ik werd een beetje ongerust en vooral die luier vond ik nu een beetje minder worden vooral met het vooruitzicht van visite.
Buurvrouw stelde me een beetje gerust en zei me geen zorgen te maken. Ik mocht gewoon (kon) mijn luier aanhouden en mijn overige babykleding en kreeg de verzekering dat ik er niet raar om zou worden aangekeken of uitgelachen of zo. Ik maakte me op dat moment iets minder zorgen maar helemaal gerust met de situatie was ik niet. Een vreemd gevoel van vreemde spannende schaamte overviel me een beetje. Ik wist niet goed wat ik met deze situatie aan moest. Ik vond het best wel een kei spannende gedachte maar de andere kant had ik schaamte. En gek genoeg die schaamte vond ik eigenlijk een aangenaam gevoel.
Ik leek wel volgepompt te worden met adrenaline leek wel. Mijn hartslag leek wat sneller te gaan en gewoon een vreemdachtig opgewonden gevoel, daar liep ik mee. Ik kreeg wat te eten, ik kreeg een slab voor mijn handjes werden gewassen en zo mocht ik in de stoel van Bas zelf wat eten. En dat gevoel dat deed me gewoon zwaar kicken.
Na het eten werden mijn handjes en mondje schoongemaakt en ik mocht weer ronddreutelen en ik dacht al helemaal niet meer aan de visite die verwacht werd. Ik werd plots geroepen door de buurvrouw en er werd me gevraagd of ik nog een grote jongen was terwijl ik de hand van de buurvrouw over de voorkant van mijn luier voelde. Ik wist niet wat ik zeggen moest maar ik kreeg een tik voor mijn luierkontje en de boodschap dat ik snel even een droge luier voor mezelf moest gaan halen en een droge luier voor Bas. Ik wist waar de luiers lagen? Vroeg de buurvrouw nog. Ik kwam terug met een heel pakket droge luiers en werd op de grond gelegd en net zoals boven op vakkundige manier liefdevol en snel verschoond. Hierna onderging Basje het zelfde ritueel. De natte luiers moest ik naar boven brengen en in de luieremmer deponeren in de badkamer.
En op het moment dat ik boven was hoorde ik de deurbel en stemmen. Nu kreeg ik het toch spaansbenauwd en begon te treuzelen. Ik voelde goed wat ik aanhad en die luier kon ik ook met geen mogelijkheid verbergen. Vooral omdat ik er nog een babybroekje bij aanhad. Ik bleef duidelijk een beetje te lang weg naar de buurvrouw wat onder aan de trap hoorde ik mijn naam roepen en de melding dat ik naar beneden moest komen. Met knikkende knieën sloop ik de trap af en wilde eigenlijk héél onopvallend de woonkamer binnenstappen en gewoon onopvallende met blokken spelen. Misschien zou ik dan helemaal niet op vallen hoopte ik.
Dat ging dus helemaal niet door. Dat ik voorzichtig de trap afkwam en bijna de trap af was liep ik zo bijna in de armen van een andere vreemde jongen van mijn leeftijd. Die keek me aan en nog een keer aan en begon een beetje te grinniken. "Geluksvogel" zei die "jij hebt het beter voor elkaar als ik." Ik wist niet wat ik hiervan moest denken. Ik dacht dat ie me in de maling stond te nemen en ik verwachtte eigenlijk dat hij ieder moment in lachen, schaterlachen zou uitbarsten. Maar dat gebeurde tot mijn grote opluchting niet. En dat ik weer een beetje van mijn schrik bekomen was durfde ik te vragen wat hij bedoelde met de opmerking geluksvogel.
"Zullen we eerst eens kennismaken", vroeg de jongen en hij stond met uitgestoken hand. "Dat praat wat makkelijker denk ik." Ik zei hem dat ik Peter heette en de buurjongen was en eigenlijk niet goed wist wat ik bezielde om er zo gekleed bij te lopen. "Maakt niet uit, ik ben best jaloers op je maar ik mag dit niet van mijn moeder. Ik heet Paul en ben de neef van je buurvrouw en ik kom hier graag, dus we zullen elkaar wel vaker tegenkomen." We leiepn samen de woonkamer binnen en natuurlijk werd er door de moeder van Paul niet alleen raar opgekeken maar ook de opmerking, Goh ben jij niet een beetje te groot voor een luier?"
Hier had ik dus op gerekend en ik was er meteen bang voor zulke opmerkingen op te lopen. En ondanks dat er rekening mee had gehouden viel de opmerking me een beetje rauw op me dak en was me ook pijnlijk bewust dat ik er als baby aangekleed bijliep. Gelukkig voor me nam buurvrouw me in bescherming en zei tegen haar zuster "Ach laat dat jochie toch, ik heb liever dat ze op deze leeftijd een beetje lopen peuteren en puberen." En ze haalde me aan, wat bij een schokgolf aan emoties teweegbracht.
"Lieverd, ga maar even met Paul met grote jongensspeelgoed spelen." En ze nam ons mee naar een bureau in de andere hoek van de kamer waar een computer op stond. En binnen korte tijd waren Paul en ik gewikkeld in een spannend racespel waar we vol vuur mee zaten te spelen. En dat ik een aandrang kreeg om te plassen was ik eerst een beetje aan het wiebelen waarop Paul me aankeek en tegen me zei, "Je hebt toch een luier aan, doe het daar in als ik moet plassen moet ik jammer genoeg naar de wc. Ik zou er gewoon van genieten als ik jou was." Ik lette een beetje op zijn gezicht en zo maar dat hij dit aan het vertellen zat er niets in van spot of zo.
Ondertussen waren de buurvrouw en haar zuster in gesprek geraakt en af en toe stootte Paul mij aan en keek me aan als teken dat ik even moest opletten waar het gesprek over ging. "Het gaat over mij" stelde Paul vast. "Ik geb al vaker gevraagd of ik ook eens een luier mocht proberen maar het is me nog nooit gelukt" en trok er een beetje droevig gezicht bij. "Meen je dat nou echt?" Vroeg ik aan Paul. En als conclusie stelde ik vast dat ik dus niet alleen rondliep met deze gevoelens. "Ik heb het gevoel dat ik in een droom leef." Paul knikte begrijpend. "Ik ben echt jaloers op je" vertelde hij verder. "Ik zou wel aan je luier willen voelen hoe het aanvoelt." Ik voelde meteen een spanning in mijn onderbuik en een harde piemel. "Van mij mag je" antwoordde ik. Paul stak zijn hand uit richting mijn luier en net op het moment dat hij zou gaan voelen werd Paul geroepen. Een tegenvaller voor Paul en vooral voor mij, ik had een verschrikkelijk opgewonden gevoel en dat werd zo abrupt afgebroken.
Paul ging naar zijn moeder en tot mijn verbazing werd er aan Peul gevraagd of nog steeds met de gedachte rondliep en de wens rondliep om net als een kleine jongen verzorgt te worden. Aan de reactie van Paul te merken had hij hier dus niet op gerekend en hij kreeg een kleur tot diep in zijn nek. En hij hakkelde een beetje als antwoord van "graag." Met belangstelling volgende ik het verdere gesprek wat er op neer kwam dat de moeder van Paul boodschappen ging doen en dan naar huis ging en dat Paul het verdere weekend bij zijn tante kon blijven logeren.
Paul kwam terug bij me en hakkelde tegen me "hoorde je dat?" ik knikte, Paul ging verder, "Eindelijk, eindelijk mag het dan" en verder keek hij me aan, meer dan tevreden. Er werd nog koffie gedronken en Paul zat op hete kooltjes leek wel hij mompelde zachtjes, "ik zou willen dat ze oplazerde!" Ik lachte een beetje smerig, ik wist precies en voelde precies aan wat Paul bedoelde.
Eindelijk was het moment dan daar en de moeder van Paul vertrok met de boodschap aan mij en aan Paul dat we allebei lief moesten zijn.
Maar evengoed duurde het lang voordat de moeder van Paul eindelijk de deur uit was. En dat we dan eindelijk alleen waren riep de buurvrouw haar neefje en mij trok Paul op schoot en mij tegen haar op. "We gaan even serieus praten jongens, ik wil toch een paar dingen héél zeker weten." Ze streek Paul door zijn haar en mij over mijn wang. "Petertje wil graag als klein jongetje aangekleed zijn is het niet lieverd?" en ze keek me aan en ik knikte. "maar van Paul weet ik het nog niet zo zeker" Paul keek zijn tante een beetje niet begrijpend aan. "Wil je een jongetje zijn of liever een babymeisje Paul?" Paul hakkelde als antwoord dat hij liever een meisje wilde zijn, een lief klein babymeisje.
"Ik dacht dat al" antwoordde mijn buurvrouw en haalde Paul stevig aan. "Ik vind dat zelf ook wel leuk hoor als je aangekleed wilt worden als een babymeisje. Ik heb een heel mooi en lief jurkje en bijpassend broekje voor je." Paul keek heel verlegen en had een kleur als een biet. Ik keek een beetje onbewust naar zijn kruis en merkte toch wel op dat er een behoorlijke verdikking inzat.
We moesten mee naar boven. Buurvrouw tilde Bas uit zijn box en wij moesten vooruit de trap oplopen. Bas werd even in zijn bed teruggelegd en was het hier niet helemaal mee eens want hij begon een beetje zacht te huilen. Ik haalde Bas een beetje aan en gaf hem een kusje op zijn wang wat mij een complimentje opleverde van de buurvrouw. Ik kreeg een knuffel van de buurvrouw. En toen eindelijk was het moment daar voor Paul. Paul werd uitgekleed en op de commode gelegd en de behandeling die hij onderging was dezelfde die ik eerder had gehad. En aan de reactie van Paul te merken (hij lag met een enorme erectie en zijn ogen dicht) genoot hij er net zo van als ik. Ik zag alles gebeuren en het deed mij ook wel wat. Ik voelde zelf ook weer een flinke opkomende erectie. Paul kreeg net zo een dikke luier als ik, een plastic luierbroekje en een luierpakje.
En toen werd de rest van de kleding wat anders. Buurvrouw pakte vanuit een kast een jurkje met veel kantjes en enorm kort. Paul werd van de commode afgeholpen en met ogen zo groot als schoteltjes wachtte hij op de dingen die komen gingen. Paul werd geroepen door zijn tante en over zijn dikke kont gewreven en af en toe een zacht tikje wat een leuk ploefje gaf. "Lieverd, kijk eens" en Tante hield Paul een broekje voor. Een heel speciaal broekje, het broekje had kantjes op het zitvlak en kantjes bij de pijpjes. "Stap hier maar in jongen." En buurvrouw trok het broekje bij Paul op onder het zeggen van verkleinwoordjes zoals, "Ik wist dat mijn kleine mannetje dit een erg lekker gevoel zou vinden" , het broekje werd goed geschikt en toen was het de beurt aan het speciale babyjurkje.
Paul leek wel helemaal weg te dromen leek wel. Ikzelf vond het ook wel een vreselijk leuk gezicht. Het broekje en jurkje paste zo goed bij elkaar, zelfde stof en het paste Paul allemaal precies. Paul werd nog even onder zijn jurkje bevoeld en geknuffeld wat Paul helemaal niet erg leek te vinden. Aan mij werd gevraagd hoe ik het vond. Ik kon niet anders zeggen dat Paul er vreselijk lief uitzag. Paul begon nog harder kleuren en leek wel een klein beetje te kreunen. Waarop zijn tante stopte met wrijven over de voor kant van zijn luier.
Paul kreeg nog een tikje op zijn ingepakte achterste en ik moest komen, er werd bij me aan de voorkant gevoeld van mijn luier onder toeziend oog van Paul. Die het hele ritueel met grote belangstelling volgde. Af en toe verdween zijn hand onder zijn jurkje waarop buurvrouw Paul vermanend toe sprak. Hier op stamelde Paul een beetje bedremmeld, "Ja tante", en haalde zijn hand weer weg. En ik was helemaal in aan andere wereld! Met verkleinwoordjes werd er gevraagd aan me, "Of ik nog een grote jongen was" en Paul die me aankeek, ik voelde een erectie niet gewoon meer. Mijn broekje en luierpakje werden ondertussen losgemaakt en ik kon uit mijn plastic broekje stappen. De spelden werden uit de luier gehaald en in mijn nakie stond ik nu voor de buurvrouw en Paul en met een enorme erectie.
"Jongetjes toch" sprak buurvrouw een beetje lachend "Jullie hebben allebei behoorlijk last van opspelende hormoontjes?" Ik werd opgetild en op de commode neergelegd en kreeg een heerlijk luierverzorging en een lekkere dubbeldikke droge luier aan. Ik kreeg mijn luierpakje weer aan, mijn broekje en beiden mochten we naar beneden om verder spelen op de computer. We moesten even ons zelf vermaken met het afgebroken racespelletje en dan zou buurvrouw Bas even verzorgen en als ze dan weer beneden was zou ze wel wat "passend" speelgoed voor ons zoeken.
Beneden kropen we weer achter de computer en gingen verder met het racespelletje. Alleen iedere keer als ik het jurkje van Paul voelde kreeg ik een huivering door me heen. Dat kantjes gedoe, dat ritselen. Het maakte alles in me wakker. Ik keek Paul aan en vroeg hem of hij nog een lief groot babymeisje was. Paul kreeg een hoogrode kleur en vroeg me om te voelen. Dan zou ik het zelf merken. Ik wilde dat wel maar dan moest hij hetzelfde bij mij doen. Voor wat hoort wat, nietwaar?
Zonder verdere aarzeling ging de hand van Paul naar mijn broekje en hij streek en kneep in mijn luier. En ik deed hetzelfde, ik stak zonder verdere aarzeling mijn hand onder het jurkje van Paul en voelde een dikke zachte prop. Ik deed dezelfde beweging bij Paul, zoals Paul bij mij deed en op deze manier zaten we elkaar op een vreselijk heerlijke manier te bevredigen. We spraken niet met elkaar maar aan het gezicht van Paul en andersom was duidelijk af te lezen dat we héél goed wisten wat er gebeurde. En ineens een spetterend gevoel in mijn onderbuik en met een diepe zucht kwam ik klaar. En kort hierop Paul. "Wat een onwijs fijn gevoel" zei ik tegen Paul. Paul keek me aan en kon niets anders doen dan alleen maar instemmend knikken. En verder uit hijgen.
Ik moest ook bijkomen en even tot mezelf komen. Ik zakte even met mijn voorhoofd op de schouder van Paul. Paul streek me zacht in mijn haar en fluisterde in mijn oor, "Bedankt." Ik wist niet wat ik hier op moest zeggen. Ik was nog in een héél andere wereld.
We hoorden voetstappen de trap afkomen en Paul stootte me aan en gaf me de melding, "Mijn tante komt de trap af." Ik was weer helemaal bij de les en zei tegen Paul, "Je hebt verloren." Buurvrouw kwam op dat moment net de kamer binnen en keek wat verbaasd op, "wat hebben jullie uitgespookt jongens?" Onze lelijke opgewonden kleur verried ons een beetje. Net klaar gekomen, nog druk aan het uit hijgen van de doorstane emoties. Dus ergens een normale vraag die mijn buurvrouw (en de tante van Paul) stelde. We moesten één voor één bij haar komen en ze vroeg nadrukkelijk wat we aan het doen waren geweest. Paul hakkelde wel wat van "niets bijzonders" maar of zijn tante dat helemaal geloofde? Ze liet in ieder geval niets merken en mij stelde ze dezelfde vraag.
Ik wist niet wat ik zeggen moest, niet goed tenminste. Ik voelde dat ik begon te kleuren, ik leek nog wel erger te hakkelen als Paul en echt, ik kon gewoon niets zeggen. Ik was nog bruk bezig om uit te hijgen zeg maar. En als klap op de vuurpijl streek ze over de voorkant van mijn luier. "Dit hebben julie zeker bij elkaar gedaan?" Vroeg ze, ik verdronk nu bijna helemaal in mijn emoties. Paul die een beetje sullig stond te kijken en ook weer een beetje onder zijn jurkje liep te voelen en me met een hoogrode kleur aankeek. Zijn tante die over de voorkant van mijn luier liep te wrijven.
En even zo plotseling stopte als ze was begonnen en Paul riep. "Laat maar eens zien aan Tante wat jullie aan het doen waren, ik ben daar zeer benieuwd naar", zei ze. Ze vertelde het niet op een kwade toon of zo. Maar wel op zo een manier dat Paul aarzelend naar me toe kwam en weer voorzichtig begon te wrijven over de voorkant van mijn dikke luier. Ik trok Paul een beetje tegen me aan en begon ook bij Paul over zijn luier te wrijven.
Zo kwamen we weer binnen 5 minuten allebei spetterend klaar. En dit alles onder de blikken van Paul zijn tante. "Zo jongetjes, nu hebben jullie lekker met elkaar gespeeld. Jullie beloven nu dat je elkaar de rest van de middag met rust laat en gewoon samen lief gaan spelen." Ze keek ons aan en allebei stonden we een beetje verlegen naar de grond te kijken en ik durfde Paul niet aan te kijken en Paul niet goed om mij aan te kijken. "Allebei mee naar boven, dan krijgen jullie een schone broek en dan is het gedaan met deze wrijfspelletjes."
De rest van de middag hebben we ‘lief’ met elkaar gespeeld. Samen met blokken en poppen gespeeld en gekleurd in een kleurboek.
Later in het weekend kwam mijn moeder me halen en quasi verbaasd reageerde mijn moeder op mijn baby-outfit. Met mijn babykleding aan en luiers mocht ik mee naar huis en verder loop ik nu nog dik verpakt in de luiers en nog steeds vind ik het een beregeil gevoel! Ennuhhhhhhh Paul? Die spreek ik dagelijks! Die vindt het net als ik nog steeds een net zo een fijn gevoel om over mijn luier te wrijven en ik vind het nog steeds leuk om zo nu en dan (lees héél geregeld) om onder zijn jurkje te voelen!
