knuf
Gewaardeerd Lid
Een nieuw interieur (deel 4)
4) Het bouwproces
De eerste paar dagen duurde lang. Ik was aan het wachten op het verschoonkussen die ik besteld had. Na wat telefoontjes bleek dat ze nog niet verzonden waren. Ze hadden de verkeerde maat ontvangen. De lengte was wel goed maar de breedte was smaller.
De commodes hebben een uitsparingen zodat de verschoonkussen er precies in past. Als ik een andere maat zou kopen moeten de ontwerpen ook weer aangepast worden. Ik had Susan toegezegd om binnen twee weken te leveren, en zo gaan we dit nooit halen.
Ik mocht ze met 50% korting komen ophalen. Ik ben gelijk in de werkbus gesprongen om te bekijken of ze niet te smal zouden zijn. Na 20 minuutjes rijden kwam ik bij de groothandel in baby en kinderkamers. Ik meld me bij de receptie die midden in de showroom staat. Er werd een verkoopster opgeroepen die mij verder zou helpen. "Hallo ik ben Karin" u kwam voor die grote verschoonkussens niet waar? Loop maar even mee ik heb ze hier liggen. We liepen door de showroom een aantal volledig ingerichte babykamers voorbij. Bij een lichtblauwe kamer liep ze naar binnen. “Hier liggen de aangepaste spullen” Ik keek mijn ogen uit. Een grote commode zoiets als wij ook gaan maken, grote spijlen bedjes, een grote verhoogde stoel en speelgoed in het groot, een hobbelpaard en grote abc blokken van alles..
"Hier staan ze" de verkoopster wees naar de twee rechtopstaande verschoonkussens. De breedte is 80 in plaats van 90 cm. Ze waren geel met leuke beertjes erop. De zijkanten waren licht gebogen. Karin liep naar de commode achter in de hoek. "Dit zijn dezelfde"
De commode was volledig ingericht met alle denkbare Zwitsal potjes en flesjes. Er hing een mooie spiegel tegen de achterwand en er lag een stapel luiers onder in de rieten manden. Ik kon niet zien welke maat, maar het waren duidelijk geen baby luiers. Ik vroeg of de verschoonkussen ook voor volwassenen gebruikt konden worden. De verkoopster vertelde dat ze veel bij kinderen met een beperking gebruikt worden. Ik twijfelde over de dikte van de kussen. Ik had ze dikker verwacht. Zouden ze niet te dun zijn? Ik vroeg de verkoopster of ze ook dikkere kussen hadden maar dit waren de enige die ze op voorraad hadden. "Ze zijn dik genoeg hoor!" als ik het niet geloofde mocht ik er gerust even op proef liggen. Ik wil niet de verkeerde kopen dus ik zei dat ik wel even wilde proef liggen. Ik wil geen harde plekken voelen als ik er op lig. De verkoopster vertelde dat dit niet het geval zou zijn en dat ik het natuurlijk zelf even mocht proberen. Ze schoof een krukje bij de commode en zei "Klim er maar op" Ik klom via het krukje op de commode en ging rechtop zitten. Mijn handen stonden achter mij op het verschoonkussen. Mijn handen voelde de harde onderkant en ik begon toch te twijfelen over de dikte. De verkoopster zei dat het met mijn houding te maken had. "Kom, ga nu maar eens liggen" Ze pakte met haar linker hand mijn achterhoofd vast. Met haar rechterhand pakte ze mijn hand vast. "Ga maar lekker liggen" en langzaam rolde ze mij naar achteren. Ik belande op mijn rug. Ze legde haar hand op mijn buik. Voel je nu de harde ondergrond nog? en ze keek mij lief aan. Ik
moet toegeven dat ik niets meer van de harde ondergrond merkte. De enige keer dat je nog iets zou kunnen voelen is als de beentjes de lucht in moeten voor een verschoning. Ze pakte uit de mand eronder een luier en vouwde deze open. "Als je wilt, dan proberen we dat ook nog even!" Ik wist niet wat ik hoorde! Ik wilde dit dolgraag maar dit kan toch niet.. "Maakt mij niet uit hoor" zei ze er lief achter aan. "Dan weet jij het zeker" Euh.. ok. en ze ging door met het open vouwen van de luier. Mijn benen werden omhoog getild en de luier werd er onder geschoven. Ze liet toen mijn benen weer zakken en trok de luier tussen mijn benen omhoog. "En?" vroeg ze, heb jij de harde ondergrond gevoeld? ik heb geen harde ondergrond gevoeld maar zou zij "mijn" harde ondergrond gevoeld hebben?
Ik geef toe dat het verschoonkussen dik genoeg is. "Zie je wel" en ze vouwde de luier weer naar beneden. Ze tilde mijn benen omhoog en trok de luier onder mij uit.
Klim er maar weer vanaf. Ondertussen vouwde ze de luier weer op. Ik lachte vriendelijk. Karin liep mee naar de kassa. Tegen de kassa dame vertelde ze dat op de verschoonkussen 50% korting zat. Veel succes ermee zei Karin. Ik bedankte haar en rekende af. Ik moet het ontwerp nu wel een beetje aanpassen maar dat kan nog makkelijk. Na een uurtje "sketch-uppen" zijn de nieuwe bouwtekeningen klaar en beginnen we het productie proces.
Leuk om de vormen van het ontwerp terug te zien in het echt. De trap pakt leuk uit en de glijbaan maakt het geheel af. Na een week ploeteren is alles klaar. Nu kan het in de kleur worden gespoten.
4) Het bouwproces
De eerste paar dagen duurde lang. Ik was aan het wachten op het verschoonkussen die ik besteld had. Na wat telefoontjes bleek dat ze nog niet verzonden waren. Ze hadden de verkeerde maat ontvangen. De lengte was wel goed maar de breedte was smaller.
De commodes hebben een uitsparingen zodat de verschoonkussen er precies in past. Als ik een andere maat zou kopen moeten de ontwerpen ook weer aangepast worden. Ik had Susan toegezegd om binnen twee weken te leveren, en zo gaan we dit nooit halen.
Ik mocht ze met 50% korting komen ophalen. Ik ben gelijk in de werkbus gesprongen om te bekijken of ze niet te smal zouden zijn. Na 20 minuutjes rijden kwam ik bij de groothandel in baby en kinderkamers. Ik meld me bij de receptie die midden in de showroom staat. Er werd een verkoopster opgeroepen die mij verder zou helpen. "Hallo ik ben Karin" u kwam voor die grote verschoonkussens niet waar? Loop maar even mee ik heb ze hier liggen. We liepen door de showroom een aantal volledig ingerichte babykamers voorbij. Bij een lichtblauwe kamer liep ze naar binnen. “Hier liggen de aangepaste spullen” Ik keek mijn ogen uit. Een grote commode zoiets als wij ook gaan maken, grote spijlen bedjes, een grote verhoogde stoel en speelgoed in het groot, een hobbelpaard en grote abc blokken van alles..
"Hier staan ze" de verkoopster wees naar de twee rechtopstaande verschoonkussens. De breedte is 80 in plaats van 90 cm. Ze waren geel met leuke beertjes erop. De zijkanten waren licht gebogen. Karin liep naar de commode achter in de hoek. "Dit zijn dezelfde"
De commode was volledig ingericht met alle denkbare Zwitsal potjes en flesjes. Er hing een mooie spiegel tegen de achterwand en er lag een stapel luiers onder in de rieten manden. Ik kon niet zien welke maat, maar het waren duidelijk geen baby luiers. Ik vroeg of de verschoonkussen ook voor volwassenen gebruikt konden worden. De verkoopster vertelde dat ze veel bij kinderen met een beperking gebruikt worden. Ik twijfelde over de dikte van de kussen. Ik had ze dikker verwacht. Zouden ze niet te dun zijn? Ik vroeg de verkoopster of ze ook dikkere kussen hadden maar dit waren de enige die ze op voorraad hadden. "Ze zijn dik genoeg hoor!" als ik het niet geloofde mocht ik er gerust even op proef liggen. Ik wil niet de verkeerde kopen dus ik zei dat ik wel even wilde proef liggen. Ik wil geen harde plekken voelen als ik er op lig. De verkoopster vertelde dat dit niet het geval zou zijn en dat ik het natuurlijk zelf even mocht proberen. Ze schoof een krukje bij de commode en zei "Klim er maar op" Ik klom via het krukje op de commode en ging rechtop zitten. Mijn handen stonden achter mij op het verschoonkussen. Mijn handen voelde de harde onderkant en ik begon toch te twijfelen over de dikte. De verkoopster zei dat het met mijn houding te maken had. "Kom, ga nu maar eens liggen" Ze pakte met haar linker hand mijn achterhoofd vast. Met haar rechterhand pakte ze mijn hand vast. "Ga maar lekker liggen" en langzaam rolde ze mij naar achteren. Ik belande op mijn rug. Ze legde haar hand op mijn buik. Voel je nu de harde ondergrond nog? en ze keek mij lief aan. Ik
moet toegeven dat ik niets meer van de harde ondergrond merkte. De enige keer dat je nog iets zou kunnen voelen is als de beentjes de lucht in moeten voor een verschoning. Ze pakte uit de mand eronder een luier en vouwde deze open. "Als je wilt, dan proberen we dat ook nog even!" Ik wist niet wat ik hoorde! Ik wilde dit dolgraag maar dit kan toch niet.. "Maakt mij niet uit hoor" zei ze er lief achter aan. "Dan weet jij het zeker" Euh.. ok. en ze ging door met het open vouwen van de luier. Mijn benen werden omhoog getild en de luier werd er onder geschoven. Ze liet toen mijn benen weer zakken en trok de luier tussen mijn benen omhoog. "En?" vroeg ze, heb jij de harde ondergrond gevoeld? ik heb geen harde ondergrond gevoeld maar zou zij "mijn" harde ondergrond gevoeld hebben?
Ik geef toe dat het verschoonkussen dik genoeg is. "Zie je wel" en ze vouwde de luier weer naar beneden. Ze tilde mijn benen omhoog en trok de luier onder mij uit.
Klim er maar weer vanaf. Ondertussen vouwde ze de luier weer op. Ik lachte vriendelijk. Karin liep mee naar de kassa. Tegen de kassa dame vertelde ze dat op de verschoonkussen 50% korting zat. Veel succes ermee zei Karin. Ik bedankte haar en rekende af. Ik moet het ontwerp nu wel een beetje aanpassen maar dat kan nog makkelijk. Na een uurtje "sketch-uppen" zijn de nieuwe bouwtekeningen klaar en beginnen we het productie proces.
Leuk om de vormen van het ontwerp terug te zien in het echt. De trap pakt leuk uit en de glijbaan maakt het geheel af. Na een week ploeteren is alles klaar. Nu kan het in de kleur worden gespoten.