Na het eten laat hij me nog even zitten , en hij ruimt alles op.
Hij zegt dat we nu een stapje verder gaan, dat we even echt 'medisch' gaan spelen.
ik vraag me af wat hij daar mee bedoeld, maar ben vol spanning en denk 'laat maar komen'
Hij brengt me in de rolstoel naar de badkamer, legt me op het verzorgingskussen en doet mijn luier uit. Ook de elektro gaat weg.
Hij neemt wat materiaal en zegt 'we gaan je even compleet beperkt maken, hij neemt een sonde en brengt deze in mijn plasgaatje... aan de sonde hangt een zak, deze legt hij even op mijn buik. Hij doet een kleine butplug in mijn kontje en zegt - we willen geen stoelgang zonder afspraak ...
hij doet me een luier om en zegt 'dan voel je je nog steeds wat baby he
.
hij neemt me op,zet me in de rolstoel en brengt me naar een andere kamer, een kamer die ik nog niet had gezien.
Er staat een groot ziekenhuis bed, aan het plafond is een tillift geinstalleerd die over de hele kamer loopt. Er is ook een bad in de ruimte. Verder staan er verschillende medische toestellen waarvan ik de werking niet ken...
Hij neemt een tildoek en doet deze vlot achter mijn rug en onder mijn benen door. Hij neemt het tillift systeem en maakt de lussen vast. Hij neemt het bakje en zegt 'we gaan vliegen he'. Hij duwt op het knopje en ik ga langzaam omhoog, ik hang precies in een zetel.. Als ik hoog genoeg ben duwt hij me richting bed en laat me daar voorzichtig op zakken.
Hij hangt de zak van mijn sonde aan de zijkant van mijn bed en kijkt ondertussen even hoe vol deze al is.
Hij zegt dat ik hier een tijdje zal blijven liggen dat er dus enkele aanpassingen gedaan moeten worden.
Hij doet me een ziekenhuishemdje aan over mijn luier, en dat is dan ook het enige.
Even laten komt hij met een lang doorzichtig buisje af. Hij zegt dat dit in mijn neus komt, dat ik de volgende 3 dagen daarlangs voeding zal krijgen. Ik vind het maar een eng idee en schud van nee...
Jawel zegt hij, en we werken hier niet tegen he...
Vlot neemt het hij het buisje en brengt het langzaam in mijn neus, als het voorbij mijn keel gaat moet ik even kokhalzen, maar eens daar voorbij is het weer ok.
Hij kleeft het buisje langs mijn wang vast. Naast bed staat een staander, daaraan hangt hij een zak sondevoeding en sluit het darmpje aan. Via een pompje laat hij de voeding naar binnen lopen. Ik voel me vreselijk hulpeloos.
En hij is nog niet klaar. Hij doet mijn hemdje omhoog en neemt enkele klevertjes, die kleeft hij op mijn borstkast. Aan de klevertjes maakt hij kabeltjes vast, en deze lopen naar een machine, daarop kan hij mijn hartslag zien.
Op mijn wijsvinger doet hij ook een knijpertje, dit is om het zuurstofgehalte in mijn bloed te zien.
Ik denk dat het wel goed is zo, maar daar denkt hij anders over.
Hij neemt mijn arm vast en heeft een infuus in zijn handen, hij duwt de naald vlot in mijn arm en ik schrik even. Hij plakt alles mooi vast en doet een speciaal plankje aan de achterkant van mijn arm, zo kan ik die arm niet plooien.
Aan het infuus hangt een zak met vloeistof, ik ben wel heel nieuwschierig wat daar in zit. Ik merk het precies niet, dus mss is dat gewoon show.
Hij laat me even zo liggen , om er aan te wennen of zo ... ik begin me al te vervelen , maar dat durf ik niet zeggen.
Hij neemt plots een spuitje, zonder naald, daarin zit een wittige vloeistof. Hij komt dichter en zet de spuit met het puntje in mijn oor, ik voel de vloeistof naar binnen gespoten worden, en niet veel later droogt het op. Ik hoor niks meer met dat oor. En waar ik voor vrees, hij doet het ook aan de andere kant. ppssttt en het stolt. Hij zegt iets, maar behalve liplezen hoor ik niks. Hij steekt zijn duim omhoog en knikt goedkeurend.
Daarna neemt hij een spuitje met een piep klein naaldje. Er zit een doorzichtige vloeistof in. Hij komt dichter en zegt 'niet schrikken, ik ga voorzichtig zijn' Hij neemt met zijn ene hand mijn hoofd vast en steekt het naaldje in mijn oog, vlot spuit het een klein beetje vloeistof in mijn oog. Hij doet de naald er weer uit en al snel word mijn zicht heel erg wazig. Hij vraagt 'zie je nog iets?' Ik antwoord 'alles is heel erg wazig'
Hij neemt de spuit opnieuw en steekt hem er opnieuw in, hij spuit nog wat bij en haalt de spuit er terug uit. Ik tril van de sensatie. niet veel later verdwijnt het zicht op dat oog volledig. Hij vraagt 'zie je nu nog iets' ik antwoord 'nee helemaal niks' - goed zegt hij, dat was de bedoeling.
Hij neemt een nieuw spuitje en komt naar mijn andere oog 'hij spuit een klein beetje in mijn oog en haalt de naald er weer uit'
ik zie weer wazig, maar ik zie nog vormen en kleuren. hij zegt 'met dit oog mag je nog even een beetje zien'
Het is eng , ik zie heel weinig en dat maakt me wat bang.
Hij neemt nog een spuit en ik denk 'neeee niet nog meer' Hij neemt mijn tong vast en spuit er in. Ik voel mijn tong wat opzwellen en dat geeft een lastig gevoel in mijn mond. Daarna neemt hij mijn bovenlip, prikje en even later voel ik mijn lip niet meer. Hij doet hetzelfde met mijn onderlip, en al snel begin ik weer te kwijlen. Ook praten kan ik niet meer, daarvoor is mijn tong te dik geworden.
hij ziet op de monitor dat mijn hart sneller gaat kloppen. En knikt goedkeurend. Ik ben blij dat ik nog iets zie, ook als het erg wazig..
De kwijl loopt lang mijn wangen en mond naar beneden. Ik voel me heel erg klein daardoor.
Hij neemt speciale spalken, die doet hij aan mijn benen, ze zijn groot, mijn been zit er helemaal in en hij spant de riempjes goed aan. Plooien lukt absoluut niet meer.
Hij neemt ook armspalken, voor mijn volledige arm. Ook deze kan ik nu niet meer gebruiken.
Ik lig daar, te liggen.
Hij laat me even alleen en ik val al gauw in slaap. Na enkele uurtje word ik weer wakker en ik voel dat de verdoving uitgewerkt is. Ik kan weer zien en mijn mond gebruiken.
Ook de stoppen uit mijn oren heeft hij weggedaan.
Hij doet de spalken af en kleed me uit. Ook mijn luier doet hij uit. Hij laat het bad vol lopen. Hij doet de zak van de sonde en kleeft het eindje sonde vast aan mijn bovenbeen, hij stopt er een stopje op, zodat het niet druppelt.
In mijn infuus spuit hij eerst nog iets in. En ondertussen gaat hij naar het bad kijken. Hij legt er een speciaal schuin bedje in, speciaal gemaakt voor het bad, zodat ik makkelijk kan zitten/liggen.
Ik voel me heel slap worden, precies of al mijn spieren worden lam. En dat verteld hij ook, alle spieren in armen en benen heeft hij lam gelegd met het spuitje. Ik moet hulpeloos in bad gedaan worden. Hij neemt de tillift en maakt me daar in vast, ik hang daar maar wat, want kan me niet eens recht houden. Hij doet de tillift tot bij het bad en laat me er dan zachtjes in zakken. Het is lekker warm in bad en ik geniet.
Hij wast me en ik kan niet anders dan het toe te laten.
Hij laat me even genieten. En daarna haalt hij me weer met de lift uit bad, hij droogt me af met heerlijk warme handdoeken en legt me naakt in bed. Er liggen nu riemen in mijn bed, segufix riemen. Ik begrijp niet zo goed waar die voor moeten dienen, want ik kan me toch niet bewegen. Hij doet de sonde uit mijn blaas en spuit snel iets in mijn plasgaatje. Hij doet me een zeer dikke luier om, met nog een inlegger der bij. Hij doet het plugje uit mijn kontje en steekt een darmpje er in. Daarna doet hij de luier dicht en laat het darmpje opzij liggen. Ik lig helemaal vast, riemen aan benen, knietjes, voeten, heup, buik, armen, schouders, hoofd ... Ik kan echt geen kant meer op. Hij sluit een grote zak water aan op het darmpje dat in mijn kont zit. Hij laat het traag inlopen en ik voel dat het water in mijn buik komt. Het is een vervelend gevoel, maar niks ergs.
Hij duwt plots op enkele knopjes van een of andere machine, ik voel pijn aan de achter kant van mijn lichaam, ik lig op een soort elektrische mat, die stroomstootjes afgeeft. Het is zeer onregelmatig, en ik schrik telkens. Hij drijft de kracht ook op, en ik kronkel bij elke schok die er word gegeven.
ik roep stop en gil. Hij neemt een spuit en spuit heel vlot het middeltje weer in mijn tong, ik voel mijn tong weer heel dik worden en kan niks meer zeggen of roepen. Hij neemt een naald en draad en naait mijn mond dicht.
Ook neemt hij weer de kleine spuitjes, vlot spuit hij de hele spuitjes in mijn ogen, nu kan ik echt compleet niks meer zien. Ook de oren worden weer onder handen genomen, ik kan dus ook weer helemaal niks meer horen. Hij drijft het water in mijn kontje wat op en ik voel de druk in mijn buik verhogen. Ook de elektro blijft schokjes geven. Als hij het buisje uit mijn kontje trekt voel ik dat het niet lang gaat duren , en idd, ik voel alles uit mijn kontje spuiten. Ik voel me vreselijk vies, maar hij laat me zo even liggen...