Nog niet klaar Mark vindt een mommy (AI)
- Onderwerp starter pampipamper
- Startdatum
pampipamper
Superlid
"Thuis, Ingeduffeld en Wel"
Na een dag vol verwondering, gelach en kleurige avonturen kwam Mark samen met Lizzy weer thuis. De auto stopte zachtjes voor het huis, en Mark werd langzaam wakker uit zijn dutje.
“We zijn er, slaapkop,” fluisterde Lizzy met een glimlach.
Mark geeuwde diep, zijn zachte Stitch-onesie nog warm van de plas die hij tijdens de rit had laten lopen. Zijn ogen waren zwaar, maar zijn hart zat vol herinneringen aan een dag die hij nooit zou vergeten.
Binnen was het huis stil en behaaglijk. Lizzy deed zachtjes de lichten aan, zette een kop thee voor zichzelf en nam de tijd om alles rustig op te ruimen. Ondertussen zat Mark even op de bank, onder zijn favoriete deken, met zijn knuffel in zijn armen.
“Wil je meteen naar bed?” vroeg Lizzy.
Mark knikte langzaam.
“Wil je me eerst even verschonen ik ben goed nat daarna wil ik wel gaan slapen. Ik ben zó moe… maar blij.”
Lizzy glimlachte.
“Dan zorgen we dat je weer proper bent en je warm en knus kunt nagenieten.”
Ik zal je hier even verschonen wacht even ik haal alles. Na een paar minuutjes stond ze terug beneden met een dikke luier en 2 inleggers. Zo dan kan je er zeker tegen,
Ze tilde zijn benen omhoog en schoof het pakket eronder.
Mark schrok, Wat voel ik ? Een klein hulpje voor straks bleef ze vaag terwijl ze de luier sloot.
Sta maar even recht terwijl ze een glimmend pak voorhield, niet veel later hoorde hij de rits dichtritsen gevolgd door een zacht klikje.
Is deze nieuw vroeg Mark want ik heb deze nog nooit gezien ? Nieuw nee die heb ik al even wat je nu draagt is een waterdichte onesie met sluitbare rits op de rug, waarom dat is merk je zo dadelijk wel want je wou nieuwe dingen proberen dus gaan we dat doen hé, Mark zag dat Lizzy zijn stitch onesie voorhield dus stapte in de broekspijpen waarna ze de rits sloot.
Ze hielp hem naar boven, waar zijn bed al opgemaakt klaarstond: frisse lakens, een dik dekbed en zijn nachtlampje.
Verassing toen ze het laken omsloeg.
Dit is mijn fixatieset, een sigufix met veel attributen lag op Mark zijn bed,
Oh wauw dat heb ik altijd al eens willen ervaren zei mark.
Ga dan maar snel liggen, ze had de zin nog niet uitgesproken of mark lag al klaar.
Ik heb een babyfoon op je nachttafel gezet, als er iets is hoor ik jou altijd. Oké
Lizzy begon met alles vast te zetten.
Ze begon met de heupband gevolgd door voeten daarna de handen tot slot zijn hoofd.
Mark kon nu totaal niet meer bewegen, Zo helemaal klaar ik leg de magneet sleutel hier dan ben ik hem morgen niet kwijt zei ze met een glimlag.
Wanneer mag ik weer los? Als je het zelf wil maar ik zou zeggen morgen.
oke mompelde Mark slaperig dankjewel voor alle ervaringen van vandaag.
“Jij bedankt,” fluisterde Lizzy. “Voor het delen van je glimlach en verwondering.”
Ze gaf hem een kus op het voorhoofd, dimde het licht, en liet de kamer in zachte stilte achter, met alleen het nachtlampje dat nog een kalme gloed gaf.
Buiten wiegde de wind zachtjes door de bomen. Binnen lag Mark veilig, rustig en diep tevreden.
Zijn dromen? Die zouden vanzelf komen.
Na een dag vol verwondering, gelach en kleurige avonturen kwam Mark samen met Lizzy weer thuis. De auto stopte zachtjes voor het huis, en Mark werd langzaam wakker uit zijn dutje.
“We zijn er, slaapkop,” fluisterde Lizzy met een glimlach.
Mark geeuwde diep, zijn zachte Stitch-onesie nog warm van de plas die hij tijdens de rit had laten lopen. Zijn ogen waren zwaar, maar zijn hart zat vol herinneringen aan een dag die hij nooit zou vergeten.
Binnen was het huis stil en behaaglijk. Lizzy deed zachtjes de lichten aan, zette een kop thee voor zichzelf en nam de tijd om alles rustig op te ruimen. Ondertussen zat Mark even op de bank, onder zijn favoriete deken, met zijn knuffel in zijn armen.
“Wil je meteen naar bed?” vroeg Lizzy.
Mark knikte langzaam.
“Wil je me eerst even verschonen ik ben goed nat daarna wil ik wel gaan slapen. Ik ben zó moe… maar blij.”
Lizzy glimlachte.
“Dan zorgen we dat je weer proper bent en je warm en knus kunt nagenieten.”
Ik zal je hier even verschonen wacht even ik haal alles. Na een paar minuutjes stond ze terug beneden met een dikke luier en 2 inleggers. Zo dan kan je er zeker tegen,
Ze tilde zijn benen omhoog en schoof het pakket eronder.
Mark schrok, Wat voel ik ? Een klein hulpje voor straks bleef ze vaag terwijl ze de luier sloot.
Sta maar even recht terwijl ze een glimmend pak voorhield, niet veel later hoorde hij de rits dichtritsen gevolgd door een zacht klikje.
Is deze nieuw vroeg Mark want ik heb deze nog nooit gezien ? Nieuw nee die heb ik al even wat je nu draagt is een waterdichte onesie met sluitbare rits op de rug, waarom dat is merk je zo dadelijk wel want je wou nieuwe dingen proberen dus gaan we dat doen hé, Mark zag dat Lizzy zijn stitch onesie voorhield dus stapte in de broekspijpen waarna ze de rits sloot.
Ze hielp hem naar boven, waar zijn bed al opgemaakt klaarstond: frisse lakens, een dik dekbed en zijn nachtlampje.
Verassing toen ze het laken omsloeg.
Dit is mijn fixatieset, een sigufix met veel attributen lag op Mark zijn bed,
Oh wauw dat heb ik altijd al eens willen ervaren zei mark.
Ga dan maar snel liggen, ze had de zin nog niet uitgesproken of mark lag al klaar.
Ik heb een babyfoon op je nachttafel gezet, als er iets is hoor ik jou altijd. Oké
Lizzy begon met alles vast te zetten.
Ze begon met de heupband gevolgd door voeten daarna de handen tot slot zijn hoofd.
Mark kon nu totaal niet meer bewegen, Zo helemaal klaar ik leg de magneet sleutel hier dan ben ik hem morgen niet kwijt zei ze met een glimlag.
Wanneer mag ik weer los? Als je het zelf wil maar ik zou zeggen morgen.
oke mompelde Mark slaperig dankjewel voor alle ervaringen van vandaag.
“Jij bedankt,” fluisterde Lizzy. “Voor het delen van je glimlach en verwondering.”
Ze gaf hem een kus op het voorhoofd, dimde het licht, en liet de kamer in zachte stilte achter, met alleen het nachtlampje dat nog een kalme gloed gaf.
Buiten wiegde de wind zachtjes door de bomen. Binnen lag Mark veilig, rustig en diep tevreden.
Zijn dromen? Die zouden vanzelf komen.
pampipamper
Superlid
"Een Verrassing aan de Deur"
De zon piepte voorzichtig door de gordijnen toen Mark zijn ogen opende. De herinneringen aan Disneyland kwamen langzaam terug terwijl hij zich probeerde te verleggen wat natuurlijk niet lukte, wel voelde hij zijn darmen rommelen, Hij riep op Lizzy maar kreeg geen gehoor althans dat dacht hij ze hoorde het wel maar wist dat hij ging moeten drukken in de luier.
Na een paar keer geroepen te hebben kon hij niet anders dan zijn luier vol te drukken, wat Lizzy kon volgen op de monitor, na een tijdje kwam ze binnen,
“Goedemorgen, slaapkop,” zei ze. “Ik heb ontbijt klaar… én er komt zo iets speciaals.”
Mark keek nieuwsgierig op, “Wat dan?”
dat zal je zo wel zien kom we gaan eerst eten,
Maar ik ben vuil zei hij. Ja oké maar anders word het koud dus we gaan eerst eten.
Ze maakte alle fixatiebanden los en deed natuurlijk alsof ze niets rook.
Samen gingen ze naar beneden waar de eitjes al stonden te wachten, hun ontbijt was nog maar net binnen.
Op dat moment ging de deurbel. Ding dong!
Lizzy liep naar de voordeur en nam een pakket aan van de postbode.
“Voor Mark!” zei ze vrolijk terwijl ze het grote, lichtbruine doosje op tafel zette.
Mark ging meteen op het puntje van zijn stoel zitten. Zijn naam stond er écht op, in vrolijke letters. Lizzy gaf hem een schaar om het voorzichtig open te maken.
Binnenin zat een mooie doos met blauwe sterren — en toen hij het deksel opende, keek hij vol verwondering:
Een zelfmaakpakket voor een plakboek over zijn dag in Disneyland!
Er zaten stickers in van Mickey, Goofy, Stitch, het kasteel, vuurwerk, en zelfs een klein fotolijstje. Plus een notitieboek, gekleurde pennen en een mini-pakketje glitterlijm.
“van Mij,” zei Lizzy. “IK dacht dat je misschien je dag graag zou bewaren als herinnering.”
Mark straalde.
“Dan ga ik vandaag plakken en tekenen!”
Lizzy schonk wat sap in voor Mark en zette zachte muziek op. Op de tafel lag alles klaar: zijn plakspullen, wat foto's die Lizzy onderweg had genomen, en ruimte genoeg om zijn verhaal vorm te geven.
Een nieuwe dag, vol rust, creativiteit en… verrassingen.
De zon piepte voorzichtig door de gordijnen toen Mark zijn ogen opende. De herinneringen aan Disneyland kwamen langzaam terug terwijl hij zich probeerde te verleggen wat natuurlijk niet lukte, wel voelde hij zijn darmen rommelen, Hij riep op Lizzy maar kreeg geen gehoor althans dat dacht hij ze hoorde het wel maar wist dat hij ging moeten drukken in de luier.
Na een paar keer geroepen te hebben kon hij niet anders dan zijn luier vol te drukken, wat Lizzy kon volgen op de monitor, na een tijdje kwam ze binnen,
“Goedemorgen, slaapkop,” zei ze. “Ik heb ontbijt klaar… én er komt zo iets speciaals.”
Mark keek nieuwsgierig op, “Wat dan?”
dat zal je zo wel zien kom we gaan eerst eten,
Maar ik ben vuil zei hij. Ja oké maar anders word het koud dus we gaan eerst eten.
Ze maakte alle fixatiebanden los en deed natuurlijk alsof ze niets rook.
Samen gingen ze naar beneden waar de eitjes al stonden te wachten, hun ontbijt was nog maar net binnen.
Op dat moment ging de deurbel. Ding dong!
Lizzy liep naar de voordeur en nam een pakket aan van de postbode.
“Voor Mark!” zei ze vrolijk terwijl ze het grote, lichtbruine doosje op tafel zette.
Mark ging meteen op het puntje van zijn stoel zitten. Zijn naam stond er écht op, in vrolijke letters. Lizzy gaf hem een schaar om het voorzichtig open te maken.
Binnenin zat een mooie doos met blauwe sterren — en toen hij het deksel opende, keek hij vol verwondering:
Een zelfmaakpakket voor een plakboek over zijn dag in Disneyland!
Er zaten stickers in van Mickey, Goofy, Stitch, het kasteel, vuurwerk, en zelfs een klein fotolijstje. Plus een notitieboek, gekleurde pennen en een mini-pakketje glitterlijm.
“van Mij,” zei Lizzy. “IK dacht dat je misschien je dag graag zou bewaren als herinnering.”
Mark straalde.
“Dan ga ik vandaag plakken en tekenen!”
Lizzy schonk wat sap in voor Mark en zette zachte muziek op. Op de tafel lag alles klaar: zijn plakspullen, wat foto's die Lizzy onderweg had genomen, en ruimte genoeg om zijn verhaal vorm te geven.
Een nieuwe dag, vol rust, creativiteit en… verrassingen.
