Hoofdstuk 24
Een grote ruimte met aan de zijkanten grote kinderledikantjes en in het midden van de ruimte een groot speelkleed. Op dat speelkleed een stuk of vijf volwassen baby’s die aan het spelen waren. Er stonden een stuk of drie dames gekleed in een soort zustersuniformen die de kinderen onder hun verzorging namen. Eén van de drie kwam naar hem toe en het viel hem op dat ze een mooie lach ze had. “Hoi Leo, ik ben Elke en ik ben je Mama voor het weekend. Ik hoop dat je het hier naar je zin zult hebben”. Leo merkte dat hij wat verlegen werd en wist niet waar hij moest kijken. Elke zag het en pakte zijn hand om hem naar de verkleedruimte te leiden. Daar stond een grote verschoontafel en rekken vol met luiers, kleren enz.
“Doe je grote mensenkleren maar uit dan kan ik je omkleden zodat je echt mee kan spelen met de andere kindjes. Want daarvoor was je toch gekomen?” “Ja dat klopt, wist alleen niet wat ik kon verwachten en het is allemaal nieuw voor me”. “Snap ik Leo. Iedereen is hier even onwennig en vind het moeilijk om de stap te maken van volwassene naar het kind zijn. Als je eenmaal die grens over bent gegaan dan wil je niet meer anders. Zullen we dan maar!”. Leo deed zijn kleren uit en merkte dat hij lichtelijk opgewonden werd van het idee dat hij hier zich uit stond te kleden voor een bloedmooie vrouw in een iets te strak en te kort uniform en alleen naar hem lachte. Toen hij naakt voor haar stond gaf ze aan dat hij op de verschoontafel kon gaan liggen. Daar deed ze hem vakkundig de luier aan die dikker voelde dan die hij anders droeg. Toen mocht hij van de tafel komen en in een roze plastic broekje stappen.
“Ik hoorde van je vrouw dat je meisjeskleren ook leuk vindt. Wat dacht je van een leuk tuniekje en maillot?”. Zonder op zijn antwoord te wachten liep ze naar een rek en pakte een roze tuiniekje met figuurtjes erop en een roze maillot. Leo liet zich aankleden en mocht toen naar de spiegel lopen om zich zelf te bekijken. Door zijn, voor een man, vrouwelijke gezicht en half-lange haar kon hij goed voor een kleutermeisje door gaan. Toen mocht hij mee met Elke naar de speelruimte en ging hij nog wat verlegen op het speelkleed zitten. Daar kreeg hij een flesje met speen. De melk die erin zat was nog lekker op temperatuur en Leo merkte dat hij door alle spanning dorst had gekregen. Voor dat hij het wist was zijn flesje leeg.
Elke ging naast hem zitten op het kleed. “Jongens, meisjes, dit is Leontien en zij zal hier ook het hele weekend zijn. Het zou fijn zijn als jullie een beetje lief zijn voor haar. Het is de eerste keer voor haar zonder haar Mama”. Alle kinderen keken naar haar, lachten en knikten instemmend. In een andere ruimte was Evelien staande aan een bar in gesprek met andere mannen en vrouwen die of zelf DL-er waren of hun man of vrouw hadden achter gelaten op de creche. Evelien was verbaasd hoe groot de groep was en hoeveel alleen in T-shirt met luier en eventueel plastic broek aan de bar stonden.
Evelien was verteld dat ze vooral die dingen moest doen die zij prettig vond en dan kwam het vanzelf goed. Ze merkte dat ze enigszins gespannen was om een volgende stap te zetten in haar traject van aanvaarding om openlijk DL-er te zijn. Het wond haar op de luier, maar tegelijkertijd was het ook het gevoel van geborgenheid wat de luier haar gaf. In gedachten verzonken kwam er een vrouw naast haar zitten, slechts gekleed in een witte blouse, luier en roomwitte plastic broek. “Hoi ik ben Lilian. Leuk dat je hier bent”. Ze stak haar hand uit en Evelien schudde de hand. “Evelien heet ik en ik ben hier de eerste keer. Beetje de kat nog uit de boom aan het kijken”.
Lilian begreep het wel. Zo was het bij haar ook begonnen. Evelien zag steeds meer mensen binnenkomen met t-shirt of blouse en daaronder luier en plastic broek. DL-ers die waarschijnlijk ook vaak een Mama of Papa waren. Ze viel op doordat zij één van de weinigen was die nog volledig gekleed was. “Lilian zou je me kunnen vertellen of er mensen zijn die hun ouder-zijn t.o.v. en volwassen baby zouden kunnen uitleggen, zodat ik weet hoe ik met mijn man en nu kleintje kan omgaan?”. “Natuurlijk Evelien, ik zou dat graag aan je willen uitleggen omdat mijn man Bas ook nu bij de oppas is. Basje wil maar niet zindelijk worden. Er is straks iemand die aan de hand van een korte presentatie zal uitleggen hoe je een goed mama kunt zijn. Ook als je zelf DL-er bent. We kunnen er na het eten samen naar toe gaan”. Evelien voelde zich steeds meer ontspannen en knikt naar Lilian. “Wil tussendoor nog wel even naar mijn kamer om op te frissen”. “Prima, we hebben nog een kwartier voordat we gaan eten. Zie ik je in de eetzaal?”. Evelien knikte bevestigend en liep naar haar kamer, die er uitzag als een echte hotelkamer en deed de deur met haar sleutel open.
Het was een grote slaapkamer met een twee –persoonsbed. Ze zou er waarschijnlijk alleen in liggen aangezien Leo het weekend in de creche zou blijven. Evelien liep naar de badkamer, deed haar rok uit en merkte dat haar luier nat was. Na de verschoning liep ze alleen in BH, luier en plastic broek na haar koffer. Ze deed haar BH uit en trok een mooi roze t-shirt aan. Ze deed slofjes aan haar voeten en keek naar het resultaat in de grote spiegel. Daar stond een jonge vrouw gehuld in plastic broek en een T-shirt die half over haar billen viel. Ondanks dat ze gespannen was zou ze in deze outfit gaan eten. Ze wilde niet uit de toon vallen bij de anderen die sinds hun komst al in hun DL-kleding liepen en eerlijk gezegd wond het haar ook wel een beetje op.
Ze deed het licht uit, sloot de deur achter zich en liep richting eetzaal. In de deuropening stond Lilian al te wachten…..