Adriaanlouis
Luier liefhebber, beetje AB
Dit is een waar gebeurd verhaal, met slechts her en der wat erbij gefantaseerd. 80% is waar!
Inmiddels ben ik dik in de vijftig en ver gekomen in dit leven. Dat was wel anders toen dit verhaal speelde. Ik was 14 jaar en liep geestelijk ver achter op mijn leeftijd genootjes. Zelf weet je niet beter, hoewel het me wel opviel dat mijn klasgenootjes veel verder waren dan ik. Ik werd dan best wel gepest en voelde mij er gekleineerd. Ook thuis werd ik door mijn oudste broer erg gekleineerd, maar ook dat ervoer ik als normaal.
Op mijn 11e jaar werd ik getroffen door een zeer ernstige hersenvlies ontsteking, wat niet bepaald bijdroeg aan mijn ontwikkeling. Ik heb het ternauwernood overleefd. Sterker nog: het beperkte mij, wat een gevolg was van deze ziekte. Maanden lang heb ik in het ziekenhuis gelegen.
Toen, op mijn veertiende jaar ontmoetten mijn ouders, in de winter, een ouder echtpaar. Hij was pedagoog en kinderpsychiater, zij was een hele lieve vrouw, een soort oma, waarbij je je gelijk in een warm nest voelde.
Dit echtpaar was al gestopt met werken en hadden plannen om een wereldreis te maken met hun 18 meter zeiljacht. Zeilen zat ons allemaal in het bloed en dus was er gelijk binding.
Het echtpaar had serieuze plannen, maar kampten met een “probleem”. Zij hadden een gehandicapte dochter, even oud als ik. Ze kon niet lopen en had ook een geestelijke achterstand. We waren als het ware “gelijken” met de uitzondering dat ik kon lopen en zij niet. Verder zaten we op dezelfde golflengte.
Het echtpaar kwam met het idee om mij mee te nemen, maar daarvoor was natuurlijk toestemming nodig van de onderwijs inspectie. Het idee werd uitgewerkt en na de nodige vergaderingen kregen mijn ouders toestemming mij voor 1 ½ jaar verlof te geven om mee rond de wereld te zeilen. De inspectie gaf het idee het voordeel van de twijfel dat ik mij enorm zou ontwikkelen en door deze ervaring geestelijk zou groeien. Uiteindelijk kwam dat uit, maar pas veel later. Ik was alweer jaren terug toen ik begon te groeien, maar het kwam zeker door deze zeilreis.
Nadat mijn ouders toestemming kregen, kwam de hele zaak in een stroomversnelling. Ik werd op de hoogte gebracht van de plannen en mijn enthousiasme was groot.
Het plan was om eind maart te vertrekken, derhalve had ik slechts drie maanden de tijd om te wennen aan de nieuwe situatie. Ik moest nog naar school tot eind februari, waarna ik vrij had tot augustus het jaar erop. De maand voor vertrek veranderde mijn hele leven tot dan toe.
Vanzelfsprekend wilden de mensen veel over mij weten en we hebben veel gesprekken gehad. Zowel mijn ouders, alsook ik moesten ons blootgeven. Toen alles duidelijk was, werd ons te kennen gegeven dat ze mij erg graag mee wilden hebben.
Ik was een lieve “kleine” jongen. Makkelijk in de omgang en een soort van vervanger voor hun dochter. Beiden waren stapeldol op haar en ze werd dan ook vertroeteld als een klein kind. Ik zag dat ze ervan genoot.
Een van de onderwerpen die aan bod kwam, was mijn bedplassen. Ik had toen al maanden niet meer in bed geplast en ik was vergeten dat ik dat ooit deed. Toch gebeurde het weer een keer. Een maand of twee voor we vertrokken, maar ik bagatelliseerde het. Mijn moeder echter niet. Zij vertelde dat ik tot voor een jaar terug nog wekelijks mijn bed nat maakte en dat ik recent ook nog een nat bed het gehad.
Thuis deden we er nooit moeilijk over. Als ik had geplast, haalde ik het bed af en deed het beddengoed in de wasmachine. Mijn moeder maakte mijn bed dan weer op voordat ik uit school terug kwam. Niemand die het zag. Natuurlijk wisten mijn broers en mijn ouders het wel, maar mijn vrienden hebben het nooit gemerkt.
Deze mensen maakten er ook geen probleem van, temeer ze een dochter hadden die niet zindelijk was.
Maar toch bleek het bedplassen nog voor vertrek een behoorlijk issue, waar ik mij onmiddellijk bij heb neergelegd. En met veel plezier.
Ik wist niet dat hun dochter niet zindelijk was, ik had er nooit wat van gemerkt.
Vanaf het moment dat duidelijk werd dat ik rond de wereld ging zeilen met deze mensen brachten mijn ouders mij ieder weekeinde bij hen, maar ook steeds meer door de week. Ik moest wennen, zodat we elkaar goed kenden bij vertrek.
De dochter en ik raakten goed bevriend met elkaar en ook met haar ouders bouwde ik al snel een hele goede relatie op. De moeder vooral knuffelde mij alsof ik haar kind was en bovendien alsof ik nog een klein kind. Zo voelde het en zo was het ook. Ze behandelde mij net als haat dochter.
De dochter zou gaan logeren bij een kinderloze oom en tante, waar ze vaker logeerde als haar ouders een lange reis maakten. Soms gingen haar ouders wel een maand of twee weg, maar nu dus ruim een jaar, met uitloop naar 1 ½ jaar.
Ze genoot ervan te weten dat ze zolang bij haar oom en tante macht zijn. Oom en tante verwenden haar soms buitensporig en behandelde haar ook als en kleine meid.
Wat ik tot op dat moment niet wist was dat ze luiers droeg. Haar ouders wisten dat goed voor mij verborgen te houden, tot het moment dat..........
Het was een koude vroege voorjaarsdag. Met z’n vieren waren we het weekeinde naar de boot om ook daar aan elkaar te wennen en e.e.a. aan het schip te doen.
Al eerder hadden we er samen een weekeinde doorgebracht en de vrouw maakte mij altijd wakker als ze haar dochter uit bed had gehaald en verzorgd. Ik zag en merkte er dan niets van.
Maar toen ik in het bewuste weekeinde eerder uit bed kwam om naar de wc te gaan zag ik de deur van haar hut wijd open staan en zag mijn vriendinnetje op een commode liggen. Geheel bloot en op het moment dat ik keek kreeg ze net een luier om. Ik keek gauw een andere kant op en ging naar de wc. Een beetje verbouwereerd maar toch ook weer niet. Ik plaste en wilde naar mijn hut terug, toen haar moeder me riep en zei dat het nu geen geheim meer was. Ik mocht komen kijken hoe ze de luier verder omgespeld kreeg en werd aangekleed. Nu ik wist dat ze een luier om had, kon ze ook wat anders worden aangekleed. De luier was trouwens behoorlijk dik m.n. in het kruis. Ze kon haar benen echt niet bij elkaar krijgen, de luier was in het kruis extra dik. Later begreep ik waarom. Als ze in bed lag met haar benen gespreid kon ze zich niet omdraaien en niet uit bed vallen. Haar benen wijd uit elkaar zorgen voor een soort stabiliteit. Nu ik wist dat ze een luier om had kon ze ook overdag wel een dikkere aan, zodat ze niet ze vaak verschoond hoefde te worden.
Ze kreeg een roze plastic broek aan met een print erop en eroverheen een romper met de rits op de rug en met korte pijpjes. De romper was ook roze en ook met allemaal eendjes erop. Voor een meisje van bijna 14 wel erg leuk. Maar goed, ze was dan ook niet erg zindelijk.
Ze kreeg een T-shirt aan met lange mouwen en nu een rokje. Normaal had ze een ruime broek aan, zodat de luier niet zichtbaar was. Haar moeder kleedde haar geheel liggend op het aankleedkussen aan en toen ze klaar was pakte ze haar op als een baby. Ze was klein en tenger en woog niet zoveel, maar toch was ze al wel 1 meter 50. Ze pakte haar op met een hand op haar rug en een in haar kruis. Ik zag dat allemaal gebeuren en het vreemde was dat het mij eigenlijk niets deed. Ze werd in haar stoeltje aan tafel gezet maar wel zo dat je haar in haar kruis keek. Ik keek tegen haar dikke luier aan die onder haar rokje vandaan kwam. Ik kon het niet laten te zeggen dat ze op een baby leek en tot mijn verbazing zeiden haar ouders er niets van, omdat ze dat eigenlijk ook wel vonden. Je kon heel open met ze praten over dit onderwerp, eigenlijk over alles kon je open met ze praten. Bijzonder open minded waren ze.
De dag verliep rustig, we waren er al op vrijdag en we zouden pas op zondag weer naar huis. Ik had grotendeels mijn intrek al genomen in de familie.
Na het avond eten gingen we met z’n vieren spelletjes doen en wij tweeën kregen lekker te drinken en te snoepen. Tegen half tien moesten we naar bed en ik mocht eerst mee naar de hut van de dochter om daarna zelf naar bed te gaan. Ik keek toe hoe ze verschoond werd en haar pyjama aan kreeg en in haar slaapzak werd gedaan. Het was eigenlijk een trappelzak, maar op deze leeftijd kan je het geen trappelzak meer noemen.
Ik gaf haar een kusje en ging toen zelf ook naar bed. Eerst nog even plassen, mijn nieuwe tijdelijke ouders een kus geven en slapen.
De volgende ochtend speelde zich de grootste vernedering af die ik me had kunnen voorstellen. Ik werd wakker in een uiterst oncomfortabele situatie. Ik had in bed geplast en hoe. Kledder en kledder nat was ik. Zo had ik nog nooit geplast. Althans in mijn beleving. Op het moment dat ik wakker werd kwam ook de vrouw mijn hut binnen om mij te wekken. Ze rook het gelijk en we handelden samen heel snel. Bed afhalen en de matrassen naar buiten. De matras waren door en door nat, maar gelukkig kon de stoffering wel wat hebben. Het was prachtig weer en zelfs warm buiten. Ik spoot met schoon water de matras door en door nat zodat ik zeker wist dat mijn plas eruit was. De matras heeft in de zon lekker staan drogen tot het einde van de dag.
De gehele dag werd er niet over het voorval gesproken, totdat de man mij vroeg of de matras al droog was. We hebben een hele gezellige dag gehad en er was eigenlijk ook geen reden om het erover te hebben.
Ik voelde aan de matras en deze was weer kurkdroog, dus bracht ik hem weer naar mijn hut. Ik maakt mijn bed op en ik dacht dat dat het was, maar schijn bedriegt........
Na het eten werd het onderwerp heel luchtig aangekaart. We spraken erover en op een gegeven moment lieten mijnheer en mevrouw weten dat ze toch wel een beetje angst hadden dat het weer zou gebeuren. We spraken verder over mijn plas verleden en toen zei de dochter tegen mij dat ik ook een luier om zou kunnen doen. Ze zie dat het bij hun geen schande was om met een luier om te lopen en te slapen en ze wist zeker dat als ik er eenmaal een om zou hebben ik het ook wel handig.
Ik schrok me een hoedje en voelde er eigenlijk niets voor, maar iets in mij toonde ook geen verzet. Mijn “nieuwe ouders” vertelden mij dat ze het geen enkel probleem zouden vinden omdat ze het gewend waren. De dochter overtuigde mij om het te proberen. Ze zei dat het misschien een idee was om tot het slapen gaan een luier aan te hebben en als ik het dan niets vind dan kon die af voor het slapen.
Alle drie riepen ze me toe, “yes yes yes. Toe nou!!! Yes yes yes en toen zwichtte ik. Ik zei ok, maar hoe gaat dat dan? Ik wist niet wat me te wachten stond. De moeder vroeg mij of ik haar vertrouwde en ik beaamde dat. Ik had in niemand zoveel vertrouwen als in die lieve oma achtige vrouw. Zo lief, zo zorgzaam, zo moederlijk! Wat een lieverd.
Ze vroeg me mee te komen naar de hut van haar dochter en ze sloot de deur achter ons. Ik wist mee geen raad, maar moeder gaf me eerst een dikke hug en een knuffel. Ze kuste me en begin me uit te kleden tot ik helemaal bloot voor haar stond. Wat min of meer als een grapje begon werd nu serieus. Ik kreeg een luier om!!!
Maar eerst ging ik onder de douche. Toen ik klaar was lag er een handdoek op de commode en ik moest kletsnat op de commode komen liggen. Moeder droogde mij af tot de laatste druppel en weer knuffelde ze me. Nu werd het toch wel erg spannend en het voelde heel apart. Ik begon opeens te huilen en moeder troostte mij tot ik wat tot rust gekomen was. Ik bleef huilen, maar niet meer zo luid. Heel zachtjes en teder zei moeder later.
Ik gaf me over aan mijn lot en ontspande me, accepteerde mijn situatie. Mijn voetjes gingen tegen elkaar aan, als vanzelf en moeder pakte me bij mijn voeten beet. Ze tilde mij op en ik spande mijn benen zodat ze me makkelijk kon optillen. Ik wist niet wat voor een luier ik om kreeg, maar toen deze onder mijn billen werd geschoven en ze mij liet zakken voelde ik een hele dikke zachte luier onder mijn billen.
En daar lag ik dan. Nog geheel bloot, maar met een dikke luier onder me. Het voelde heerlijk! En ik dacht dat moeder wel verder zou gaan, toen ze opeens zei dat het niet hoefde van haar als ik het niet wilde. Het hoeft niet hoor, als je het liever niet hebt. Dan zien we wel of je vaker in bed plast. Maar ik had de luier al onder mij en dat zag ze wel aan me. Ze vroeg toen of ik wel een luier om wilde. En heel kinderlijk zei ik dat ik wel heel graag een luier om wilde hebben.
Ze pakte de luier en trok hem tussen mijn benen door en spelde hem met vier grote veiligheidsspelden vast. Wat ik toen voelde was een hele dikke luier. Ik kon mijn beentjes met geen mogelijkheid bij elkaar krijgen. Echt met geen mogelijkheid!!
Een beetje raakte ik in paniek en ik begon weer heel erg te huilen en dit keer was ik ontroostbaar. Huilen huilen en huilen als een peutertje. Alle drie stonden ze op een gegeven moment naast me, terwijl ik nog op de commode lag. De dochter in de armen van haar vader en ze zeiden dat ik lekker moest huilen, dat het helemaal niet erg was. Ik keek ze aan, tussen mijn tranen door. En bleef huilen.
Uiteindelijk kreeg ik van moeder een plastic broek aan van de dochter. Een roze met beestje erop. Ook kreeg ik een romper aan. Dezelfde als de dochter en om het verhaal compleet te maken kreeg ik ook en T-shirt aan. Daar het al koud was buiten, zouden we niet meer naar buiten gaan en mocht ik de rest van de avond zo blijven. Ik lag nog steeds op de commode en moeder pakte mij net als haar dochter op met een hand op mijn rug en een hand in mijn kruis en ze zette me op de grond neer.
Daar stond ik dan ........... Een dikke luier om die mij dwong om met O-benen te lopen alsof ik een baby was die net kon lopen een roze romper aan en eroverheen een wit T-shirt met lange mouwen.
Toe maar liefje, toe maar.... Probeer maar te lopen..... Ik verzette voorzichtig een been, maar voelde mij onzeker en uit evenwicht. Ik deed een nieuwe stap en ik viel bijna om. Moeder kon me nog net vastpakken en ze hield daarna mijn hand vast. Ik liep als een baby door de kajuit van het schip en moeder hield me uiteindelijk vast met beide handen. Ik begon er al snel van te genieten.
Het huilen stopte en ik mocht bij moeder op schoot komen zitten. Ze knuffelde me en kuste me en legde haar hand in mijn kruis. Uiteindelijk liet ik mijn hoofd op haar schouder vallen en ze aaide me lekker over mijn luierkontje. Bijna viel ik in slaap, van de spanning, maar vader riep opeens dat we weer een spelletje gingen doen. En zo verliep de avond een beetje vreemd en raar, maar ik had het voor geen goud willen missen.
Iedereen zag dat ik mijn plas zat op te houden en de dochter vroeg mij, om mij af te lijden, of ik wel weer een stukje wilde lopen. Ik zat al de hele avond en ze zei dat ze mij weel weer even in vol ornaat wilde zien. Moeders hielp mij op de been en ik scharrelde door de kajuit met beide handen vast aan moeder anders zou ik omvallen.
Aangezien ik een evenwichtsprobleem heb was dat niet zo moeilijk. Omdat ik wist dat ik niet hoefde te vragen of ik naar de wc mocht, plaste ik uiteindelijk in mijn luier.
Ik kroop daarna weer bij moeders op schoot, want die gaf mij de liefde en de aandacht die ik op dat moment nodig had.
Tegen half 10 moeste we naar bed en we werden beiden naar de hut van de dochter gebracht. Eerst werd de dochter verschoond en in bed gedaan, waarna ik op de commode mocht. Ik werd helemaal uitgekleed en wederom lag ik in mijn nakie op de commode. Ik dacht dat ik van mijn luier werd ontdaan, maar met een schone luier in haar hand, vroeg moeder mij of ik een schone luier nodig had, met de opmerking erachteraan dat mijn vorige luier wel een beetje erg nat was geweest.
Daarom vroeg ze eerst hoe het mij was bevallen. En eerlijk is eerlijk, ik vond het heerlijk en ik voelde me opperbest met al die aandacht. Ook vond ik het waanzinnig leuk om zo te waggelen met zo’n dikke luier om.
Dus toen vroeg ze of ik wel een schone luier om wilde hebben. Nou dat wilde ik wel!! Graag zei ik. Mag ik wel een schone luier om alstublieft? Jij wel hoor, jij wel.
Ze verteld me dat ze het wel een fijn idee vond als ik gedurende de hele reis ook luiers zou willen dragen. Ze was het zo gewend met haar dochter, maar we zouden wel zien. Ik zag het al helemaal voor me. Lekker aan dek, met een dikke witte luier om en niet op hoeven te passen dat ik iets moest doen. Gewoon laten lopen en dan horen dat ik een grote drukker in mijn broek heb. Ik zou het allemaal gaan meemaken ......
Ik kreeg dus een schone luier om, nog dikker dan de eerste, waardoor ik mijn bene echt niet meer bij elkaar kreeg. Ik werd daarom naar mijn hut gedragen, nadat ik eerst de dochter een kus had gegeven. Mijn bedje was al verandert door de vader. Er lag een trappelzak en er zat een hekje voor mijn bed. Ik genoot van de aandacht en al snel viel ik in slaap.
De volgende ochtend werd ik gewekt en al snel voelde moeder mij in mijn luier of ik nat was. Ze was zo benieuwd of ik het droog had gehouden. Maar helaas of moet ik zegge gelukkig was ik zo nat als gisteren, maar nu in mijn luier.
Jaren later hoorde ik van haar dat ze mij de eerste weken wat in mijn drinken had gedaan, waardoor ik moest bedplassen. Ik vond het helemaal niet erg, ze had het me toen ook kunnen vragen. Ik had het zeker goed gevonden.
De dag van vertrek kwam en de dag ervoor kwamen mijn ouders afscheid nemen van mij. Tot op de laatste dag was ook de dochter aan boord. Mijn ouders zouden haar dan meenemen naar haar oom en tante. Het werd een emotioneel afscheid.
Inmiddels liep ik al twee weken dag en nacht geluierd door het leven en mijn ouders wiste van niets. Misschien dat mijn moeder op de hoogte was, maar ik weet het tot op de dag van vandaag niet.
Mijn “nieuwe moeder” had me ’s ochtends gevraag of ik wel een luier om wilde, maar ze zei me al gelijk dat het niet uitmaakte en dat ze het liever wel had. Ik had inmiddels al twee weken alles laten lopen, onder aanmoediging van de dochter, dus moeders was een beetje bang dat ik het niet droog zou houden.
Op de commode lag ik wat te twijfelen, helemaal naakt, maar zonder dat ik er erg in had liet ik mijn plasje lopen en was het besluit genomen. Ik kreeg een luier om en net zo een als ik al die weken om had. Een dikke. Moeder had wel rekening gehouden met het feit dat het in een gewone broek bijzonder zou opvallen en daarom kreeg ik een tuinbroek aan die mijn moeder nog voor me had gekocht. Een lekker ruime, maar die dikke luier om was ie niet zo ruim meer.
Mijn ouders kwamen de vaders hadden alleen maar oog voor het schip en bijna niet voor mij. De moeders wel. Mijn moeder sprak erg kinderlijk tegen me, omdat ik in die tuinbroek ook wel een beetje kinds uitzag. Op een gegeven moment vroeg mijn moeder aan mij of ik even bij haar wilde komen en ze legde haar hand op mijn billen en wreef me lekker over mijn kontje. Ze moet toen geweten hebben dat ik een luier om had, maar ze zei alleen dat ik er erg goed uitzag en dat de tuinbroek zo leuk stond. Ik zag de dames wel knipogen en ik vond het heerlijk dat mijn moeder maar bleef wrijven. Uiteindelijk gaf ze me een paar klopjes op mijn kont en zei me lief, heel kief te zijn. Ik beloofde dat en liep naar buiten.
Mijn vader was nog steeds heftig in gesprek en vertelde ronduit over mij. Mijn vader was nooit zo positief, hij was een beetje een zwartkijker. Toen ik weer naar binnen wilde vroeg de dochter iets aan mij en ik zag nog net hoe de moeders uit de hut van de dochter kwamen. Ik wist toen zeker dat mijn moeder op de hoogte was gebracht.
Toen mijn ouders vertrokken voelde mijn moeder mij aan dek nog even aan mijn kontje en ik kreeg een enorm gevoel van opwinding. Weer zei ze dat ik heel lief moest zijn en dat ik een lief jochie was. Jij bent zo leuk in je tuinbroekje en wreef me nog even over mijn kontje. Ik voelde me het jongetje wat ik zo graag wilde zijn bij haar. Maar nu werd ik als een jongetje behandelt door een andere vrouw, die dat alleen maar doet omdat ze anders haar dochter zo mist. Uiteindelijk maakte het mij niet uit, ik was al behoorlijk op weg om onzindelijk te zijn en daarom kon ik verwachten dat ze mij zou “gebruiken” als een baby.
Gelukkig mocht ik de beide mensen heel erg en ik vertrouwde ze volledig. Ik werd 4 – 5 x per dag verschoond en ik hoefde maar te zeggen hoe ik het hebben wilde en ik kreeg het.
Daar de man kinderpsychiater was, hadden we vaak een gesprek en wist hij mij dingen te laten zeggen waar ik veel profijt van kreeg.
Ik voelde mij echt wel een jongetje van 14 jaar, maar ik vond het fijn om als een baby verzorgt te worden. Een grote baby........
De eerste haven die we aandeden was in Noord Portugal. Het was laat in de avond en eigenlijk moest ik naar bed, maar het was zulk mooi weer, dat ik op mocht blijven tot we in de haven waren. Moeders had me al verschoond en ik had de luier mogen kiezen. Een dunnere of de dikke. Ik was al zo gewend aan de dikke dat ik het wel spannend vond om met een dikke luier over dek te waggelen als we de haven zouden binnen lopen. Het was fris en ik kreeg mijn tuinbroek aan, maar moeders beloofde dat ik de volgende ochtend alleen in mijn luier over dek mocht kruipen. En zo gebeurde het. ’s Ochtends maakte ze me wakker en ze tilde me uit bed, nog helemaal in slaap. Op het dek lag een deken en ze legde me erop. Je zag de mensen om ons heen kijken...... Van opwinding kwam ik klaar.....
Na het ontbijt nam moeders mij mee naar mijn hut, die eerder van de dochter was en verschoonde mij.
Ze zei me dat ze een verrassing had, maar ik moest zeggen welke luier ik om wilde. Ik koos voor de iets dunnere. Dat kwam mooi uit. Over de luier kreeg ik een roze romper met eendjes en ik kreeg een rokje aan van de dochter. Mijn luier kwam prachtig onder het rokje vandaan en zo gingen we boodschappen doen.
Na een maand kwamen we tot de conclusie dat ik niet meer zindelijk was. Wel kon ik mijn poep nog ophouden, maar moeders vond dat niet nodig. Ik mocht dat ook laten gaan als ik dat wilde of als het zo uitkwam. Uiteindelijk poepte ik vaak ’s ochtend in mijn luier en na een paar maanden was mijn controle minimaal geworden.
Op een gegeven moment midden op de oceaan liep ik over dek te waggelen in mijn dikke luier en ik merkte opeens dat ik een volle broek had. Voor de lol zei ik tegen moeder “ heb een drukker gedaan”. Moeders vroeg of het vanzelf was gegaan en dat was zo. Ik had het pas door toen het al gebeurd was. Nadien gebeurde het steeds vaker dat ik zonder er erg in te hebben in mijn broek poepte.
Toen dat zover was, we waren inmiddels al 5 maanden onderweg, behandelde ze me echt als een kind en kreeg ik steeds meer kinderkleertjes aan.
Op een dag vond ze dat ik voortaan ook ’s middags moest slapie doen. Ik vond dat ook en met de dikste luier om werd in mijn bedje gelegd.
Ik kreeg een speentje in mijn mond en een knuffel in mijn handjes. Moeders zei dat ik nu een baby was. Ze vond me zo lief, zo lekker mannetje dat ze het liefst zou zien dat ik ook heel kinderlijk zou gaan praten.
Nadat ik mijn middag tukje had gedaan en ik weer op de commode lag, sprak ze heel kinderachtig. Ze kriebelde me en knuffelde me heerlijk. Spontaan zei ik “Maamaa”.
Jaaah zei moeders. Goed zo!! Wil jij wel een schone luier om en de kleertjes van onze dochter aan hebben? Ik zei dat ik het rokje aan wilde. Wil jij het rokje aan lieverd? Waarom dan schatje? Ik zei dat ik het zo leuk vond te weten dat mijn luier dan zo goed te zien was en dat ik me dan echt klein voelde.
Ik ben uiteindelijk anderhalf jaar als een peuter behandelt, heb in meisjes kleding gelopen, maar onderweg ook veel tuinbroekjes gekregen. Die vind ik het leukst, want dan heb ik zo’n baby kontje en daar geil ik ook wel op, maar het rokje is het leukst.
Toen we in Nederland terug kwamen was ik niet meer zindelijk en heb ik nog een half jaar bij deze mensen ingewoond. De dochter was inmiddels wel redelijk zindelijk en een grote meid geworden. Met mijn ouders is toen afgesproken dat ze me in een half jaar zouden zindelijk maken, maar dat is niet gelukt.
Mijn moeder heeft me nog jaren geluierd en verder gekleineerd. Ik heb er geen moment spijt van gehad.
Inmiddels ben ik heel wat jaren ouder en met momenten verlang ik weer naar deze jaren. Door een operatie aan mijn klokkenspel en ernstige rugklachten waaraan ik inmiddels ook ben geholpen, heb ik inco klachten opgelopen. Jarenlang heb ik geen luier gedragen, maar hierdoor ben ik weer luiers gaan dragen. Liefst katoen, maar veelal de Abriform X Plus.
Gelukkig met heel veel genoegen. Het is heerlijk om weer zo nu en dan in een dikke katoenen luier te slapen met een romper en meestal een footed Pyjama aan. Ik voel me dan weer helemaal dat kleine jochie van toen.
Helemaal in mijn footed pyjama met die dikke luier erin.
Heel soms loop op een druilerige zondag ook met een dikke katoenen luier om, maar dan heb ik er het liefst een tuinbroek bij aan. Hoe oud je ook bent, dit gevoel blijft heerlijk en ik blijf er dan ook van genieten.
Daarom heet ik "Dol op mijn luier"
Inmiddels ben ik dik in de vijftig en ver gekomen in dit leven. Dat was wel anders toen dit verhaal speelde. Ik was 14 jaar en liep geestelijk ver achter op mijn leeftijd genootjes. Zelf weet je niet beter, hoewel het me wel opviel dat mijn klasgenootjes veel verder waren dan ik. Ik werd dan best wel gepest en voelde mij er gekleineerd. Ook thuis werd ik door mijn oudste broer erg gekleineerd, maar ook dat ervoer ik als normaal.
Op mijn 11e jaar werd ik getroffen door een zeer ernstige hersenvlies ontsteking, wat niet bepaald bijdroeg aan mijn ontwikkeling. Ik heb het ternauwernood overleefd. Sterker nog: het beperkte mij, wat een gevolg was van deze ziekte. Maanden lang heb ik in het ziekenhuis gelegen.
Toen, op mijn veertiende jaar ontmoetten mijn ouders, in de winter, een ouder echtpaar. Hij was pedagoog en kinderpsychiater, zij was een hele lieve vrouw, een soort oma, waarbij je je gelijk in een warm nest voelde.
Dit echtpaar was al gestopt met werken en hadden plannen om een wereldreis te maken met hun 18 meter zeiljacht. Zeilen zat ons allemaal in het bloed en dus was er gelijk binding.
Het echtpaar had serieuze plannen, maar kampten met een “probleem”. Zij hadden een gehandicapte dochter, even oud als ik. Ze kon niet lopen en had ook een geestelijke achterstand. We waren als het ware “gelijken” met de uitzondering dat ik kon lopen en zij niet. Verder zaten we op dezelfde golflengte.
Het echtpaar kwam met het idee om mij mee te nemen, maar daarvoor was natuurlijk toestemming nodig van de onderwijs inspectie. Het idee werd uitgewerkt en na de nodige vergaderingen kregen mijn ouders toestemming mij voor 1 ½ jaar verlof te geven om mee rond de wereld te zeilen. De inspectie gaf het idee het voordeel van de twijfel dat ik mij enorm zou ontwikkelen en door deze ervaring geestelijk zou groeien. Uiteindelijk kwam dat uit, maar pas veel later. Ik was alweer jaren terug toen ik begon te groeien, maar het kwam zeker door deze zeilreis.
Nadat mijn ouders toestemming kregen, kwam de hele zaak in een stroomversnelling. Ik werd op de hoogte gebracht van de plannen en mijn enthousiasme was groot.
Het plan was om eind maart te vertrekken, derhalve had ik slechts drie maanden de tijd om te wennen aan de nieuwe situatie. Ik moest nog naar school tot eind februari, waarna ik vrij had tot augustus het jaar erop. De maand voor vertrek veranderde mijn hele leven tot dan toe.
Vanzelfsprekend wilden de mensen veel over mij weten en we hebben veel gesprekken gehad. Zowel mijn ouders, alsook ik moesten ons blootgeven. Toen alles duidelijk was, werd ons te kennen gegeven dat ze mij erg graag mee wilden hebben.
Ik was een lieve “kleine” jongen. Makkelijk in de omgang en een soort van vervanger voor hun dochter. Beiden waren stapeldol op haar en ze werd dan ook vertroeteld als een klein kind. Ik zag dat ze ervan genoot.
Een van de onderwerpen die aan bod kwam, was mijn bedplassen. Ik had toen al maanden niet meer in bed geplast en ik was vergeten dat ik dat ooit deed. Toch gebeurde het weer een keer. Een maand of twee voor we vertrokken, maar ik bagatelliseerde het. Mijn moeder echter niet. Zij vertelde dat ik tot voor een jaar terug nog wekelijks mijn bed nat maakte en dat ik recent ook nog een nat bed het gehad.
Thuis deden we er nooit moeilijk over. Als ik had geplast, haalde ik het bed af en deed het beddengoed in de wasmachine. Mijn moeder maakte mijn bed dan weer op voordat ik uit school terug kwam. Niemand die het zag. Natuurlijk wisten mijn broers en mijn ouders het wel, maar mijn vrienden hebben het nooit gemerkt.
Deze mensen maakten er ook geen probleem van, temeer ze een dochter hadden die niet zindelijk was.
Maar toch bleek het bedplassen nog voor vertrek een behoorlijk issue, waar ik mij onmiddellijk bij heb neergelegd. En met veel plezier.
Ik wist niet dat hun dochter niet zindelijk was, ik had er nooit wat van gemerkt.
Vanaf het moment dat duidelijk werd dat ik rond de wereld ging zeilen met deze mensen brachten mijn ouders mij ieder weekeinde bij hen, maar ook steeds meer door de week. Ik moest wennen, zodat we elkaar goed kenden bij vertrek.
De dochter en ik raakten goed bevriend met elkaar en ook met haar ouders bouwde ik al snel een hele goede relatie op. De moeder vooral knuffelde mij alsof ik haar kind was en bovendien alsof ik nog een klein kind. Zo voelde het en zo was het ook. Ze behandelde mij net als haat dochter.
De dochter zou gaan logeren bij een kinderloze oom en tante, waar ze vaker logeerde als haar ouders een lange reis maakten. Soms gingen haar ouders wel een maand of twee weg, maar nu dus ruim een jaar, met uitloop naar 1 ½ jaar.
Ze genoot ervan te weten dat ze zolang bij haar oom en tante macht zijn. Oom en tante verwenden haar soms buitensporig en behandelde haar ook als en kleine meid.
Wat ik tot op dat moment niet wist was dat ze luiers droeg. Haar ouders wisten dat goed voor mij verborgen te houden, tot het moment dat..........
Het was een koude vroege voorjaarsdag. Met z’n vieren waren we het weekeinde naar de boot om ook daar aan elkaar te wennen en e.e.a. aan het schip te doen.
Al eerder hadden we er samen een weekeinde doorgebracht en de vrouw maakte mij altijd wakker als ze haar dochter uit bed had gehaald en verzorgd. Ik zag en merkte er dan niets van.
Maar toen ik in het bewuste weekeinde eerder uit bed kwam om naar de wc te gaan zag ik de deur van haar hut wijd open staan en zag mijn vriendinnetje op een commode liggen. Geheel bloot en op het moment dat ik keek kreeg ze net een luier om. Ik keek gauw een andere kant op en ging naar de wc. Een beetje verbouwereerd maar toch ook weer niet. Ik plaste en wilde naar mijn hut terug, toen haar moeder me riep en zei dat het nu geen geheim meer was. Ik mocht komen kijken hoe ze de luier verder omgespeld kreeg en werd aangekleed. Nu ik wist dat ze een luier om had, kon ze ook wat anders worden aangekleed. De luier was trouwens behoorlijk dik m.n. in het kruis. Ze kon haar benen echt niet bij elkaar krijgen, de luier was in het kruis extra dik. Later begreep ik waarom. Als ze in bed lag met haar benen gespreid kon ze zich niet omdraaien en niet uit bed vallen. Haar benen wijd uit elkaar zorgen voor een soort stabiliteit. Nu ik wist dat ze een luier om had kon ze ook overdag wel een dikkere aan, zodat ze niet ze vaak verschoond hoefde te worden.
Ze kreeg een roze plastic broek aan met een print erop en eroverheen een romper met de rits op de rug en met korte pijpjes. De romper was ook roze en ook met allemaal eendjes erop. Voor een meisje van bijna 14 wel erg leuk. Maar goed, ze was dan ook niet erg zindelijk.
Ze kreeg een T-shirt aan met lange mouwen en nu een rokje. Normaal had ze een ruime broek aan, zodat de luier niet zichtbaar was. Haar moeder kleedde haar geheel liggend op het aankleedkussen aan en toen ze klaar was pakte ze haar op als een baby. Ze was klein en tenger en woog niet zoveel, maar toch was ze al wel 1 meter 50. Ze pakte haar op met een hand op haar rug en een in haar kruis. Ik zag dat allemaal gebeuren en het vreemde was dat het mij eigenlijk niets deed. Ze werd in haar stoeltje aan tafel gezet maar wel zo dat je haar in haar kruis keek. Ik keek tegen haar dikke luier aan die onder haar rokje vandaan kwam. Ik kon het niet laten te zeggen dat ze op een baby leek en tot mijn verbazing zeiden haar ouders er niets van, omdat ze dat eigenlijk ook wel vonden. Je kon heel open met ze praten over dit onderwerp, eigenlijk over alles kon je open met ze praten. Bijzonder open minded waren ze.
De dag verliep rustig, we waren er al op vrijdag en we zouden pas op zondag weer naar huis. Ik had grotendeels mijn intrek al genomen in de familie.
Na het avond eten gingen we met z’n vieren spelletjes doen en wij tweeën kregen lekker te drinken en te snoepen. Tegen half tien moesten we naar bed en ik mocht eerst mee naar de hut van de dochter om daarna zelf naar bed te gaan. Ik keek toe hoe ze verschoond werd en haar pyjama aan kreeg en in haar slaapzak werd gedaan. Het was eigenlijk een trappelzak, maar op deze leeftijd kan je het geen trappelzak meer noemen.
Ik gaf haar een kusje en ging toen zelf ook naar bed. Eerst nog even plassen, mijn nieuwe tijdelijke ouders een kus geven en slapen.
De volgende ochtend speelde zich de grootste vernedering af die ik me had kunnen voorstellen. Ik werd wakker in een uiterst oncomfortabele situatie. Ik had in bed geplast en hoe. Kledder en kledder nat was ik. Zo had ik nog nooit geplast. Althans in mijn beleving. Op het moment dat ik wakker werd kwam ook de vrouw mijn hut binnen om mij te wekken. Ze rook het gelijk en we handelden samen heel snel. Bed afhalen en de matrassen naar buiten. De matras waren door en door nat, maar gelukkig kon de stoffering wel wat hebben. Het was prachtig weer en zelfs warm buiten. Ik spoot met schoon water de matras door en door nat zodat ik zeker wist dat mijn plas eruit was. De matras heeft in de zon lekker staan drogen tot het einde van de dag.
De gehele dag werd er niet over het voorval gesproken, totdat de man mij vroeg of de matras al droog was. We hebben een hele gezellige dag gehad en er was eigenlijk ook geen reden om het erover te hebben.
Ik voelde aan de matras en deze was weer kurkdroog, dus bracht ik hem weer naar mijn hut. Ik maakt mijn bed op en ik dacht dat dat het was, maar schijn bedriegt........
Na het eten werd het onderwerp heel luchtig aangekaart. We spraken erover en op een gegeven moment lieten mijnheer en mevrouw weten dat ze toch wel een beetje angst hadden dat het weer zou gebeuren. We spraken verder over mijn plas verleden en toen zei de dochter tegen mij dat ik ook een luier om zou kunnen doen. Ze zie dat het bij hun geen schande was om met een luier om te lopen en te slapen en ze wist zeker dat als ik er eenmaal een om zou hebben ik het ook wel handig.
Ik schrok me een hoedje en voelde er eigenlijk niets voor, maar iets in mij toonde ook geen verzet. Mijn “nieuwe ouders” vertelden mij dat ze het geen enkel probleem zouden vinden omdat ze het gewend waren. De dochter overtuigde mij om het te proberen. Ze zei dat het misschien een idee was om tot het slapen gaan een luier aan te hebben en als ik het dan niets vind dan kon die af voor het slapen.
Alle drie riepen ze me toe, “yes yes yes. Toe nou!!! Yes yes yes en toen zwichtte ik. Ik zei ok, maar hoe gaat dat dan? Ik wist niet wat me te wachten stond. De moeder vroeg mij of ik haar vertrouwde en ik beaamde dat. Ik had in niemand zoveel vertrouwen als in die lieve oma achtige vrouw. Zo lief, zo zorgzaam, zo moederlijk! Wat een lieverd.
Ze vroeg me mee te komen naar de hut van haar dochter en ze sloot de deur achter ons. Ik wist mee geen raad, maar moeder gaf me eerst een dikke hug en een knuffel. Ze kuste me en begin me uit te kleden tot ik helemaal bloot voor haar stond. Wat min of meer als een grapje begon werd nu serieus. Ik kreeg een luier om!!!
Maar eerst ging ik onder de douche. Toen ik klaar was lag er een handdoek op de commode en ik moest kletsnat op de commode komen liggen. Moeder droogde mij af tot de laatste druppel en weer knuffelde ze me. Nu werd het toch wel erg spannend en het voelde heel apart. Ik begon opeens te huilen en moeder troostte mij tot ik wat tot rust gekomen was. Ik bleef huilen, maar niet meer zo luid. Heel zachtjes en teder zei moeder later.
Ik gaf me over aan mijn lot en ontspande me, accepteerde mijn situatie. Mijn voetjes gingen tegen elkaar aan, als vanzelf en moeder pakte me bij mijn voeten beet. Ze tilde mij op en ik spande mijn benen zodat ze me makkelijk kon optillen. Ik wist niet wat voor een luier ik om kreeg, maar toen deze onder mijn billen werd geschoven en ze mij liet zakken voelde ik een hele dikke zachte luier onder mijn billen.
En daar lag ik dan. Nog geheel bloot, maar met een dikke luier onder me. Het voelde heerlijk! En ik dacht dat moeder wel verder zou gaan, toen ze opeens zei dat het niet hoefde van haar als ik het niet wilde. Het hoeft niet hoor, als je het liever niet hebt. Dan zien we wel of je vaker in bed plast. Maar ik had de luier al onder mij en dat zag ze wel aan me. Ze vroeg toen of ik wel een luier om wilde. En heel kinderlijk zei ik dat ik wel heel graag een luier om wilde hebben.
Ze pakte de luier en trok hem tussen mijn benen door en spelde hem met vier grote veiligheidsspelden vast. Wat ik toen voelde was een hele dikke luier. Ik kon mijn beentjes met geen mogelijkheid bij elkaar krijgen. Echt met geen mogelijkheid!!
Een beetje raakte ik in paniek en ik begon weer heel erg te huilen en dit keer was ik ontroostbaar. Huilen huilen en huilen als een peutertje. Alle drie stonden ze op een gegeven moment naast me, terwijl ik nog op de commode lag. De dochter in de armen van haar vader en ze zeiden dat ik lekker moest huilen, dat het helemaal niet erg was. Ik keek ze aan, tussen mijn tranen door. En bleef huilen.
Uiteindelijk kreeg ik van moeder een plastic broek aan van de dochter. Een roze met beestje erop. Ook kreeg ik een romper aan. Dezelfde als de dochter en om het verhaal compleet te maken kreeg ik ook en T-shirt aan. Daar het al koud was buiten, zouden we niet meer naar buiten gaan en mocht ik de rest van de avond zo blijven. Ik lag nog steeds op de commode en moeder pakte mij net als haar dochter op met een hand op mijn rug en een hand in mijn kruis en ze zette me op de grond neer.
Daar stond ik dan ........... Een dikke luier om die mij dwong om met O-benen te lopen alsof ik een baby was die net kon lopen een roze romper aan en eroverheen een wit T-shirt met lange mouwen.
Toe maar liefje, toe maar.... Probeer maar te lopen..... Ik verzette voorzichtig een been, maar voelde mij onzeker en uit evenwicht. Ik deed een nieuwe stap en ik viel bijna om. Moeder kon me nog net vastpakken en ze hield daarna mijn hand vast. Ik liep als een baby door de kajuit van het schip en moeder hield me uiteindelijk vast met beide handen. Ik begon er al snel van te genieten.
Het huilen stopte en ik mocht bij moeder op schoot komen zitten. Ze knuffelde me en kuste me en legde haar hand in mijn kruis. Uiteindelijk liet ik mijn hoofd op haar schouder vallen en ze aaide me lekker over mijn luierkontje. Bijna viel ik in slaap, van de spanning, maar vader riep opeens dat we weer een spelletje gingen doen. En zo verliep de avond een beetje vreemd en raar, maar ik had het voor geen goud willen missen.
Iedereen zag dat ik mijn plas zat op te houden en de dochter vroeg mij, om mij af te lijden, of ik wel weer een stukje wilde lopen. Ik zat al de hele avond en ze zei dat ze mij weel weer even in vol ornaat wilde zien. Moeders hielp mij op de been en ik scharrelde door de kajuit met beide handen vast aan moeder anders zou ik omvallen.
Aangezien ik een evenwichtsprobleem heb was dat niet zo moeilijk. Omdat ik wist dat ik niet hoefde te vragen of ik naar de wc mocht, plaste ik uiteindelijk in mijn luier.
Ik kroop daarna weer bij moeders op schoot, want die gaf mij de liefde en de aandacht die ik op dat moment nodig had.
Tegen half 10 moeste we naar bed en we werden beiden naar de hut van de dochter gebracht. Eerst werd de dochter verschoond en in bed gedaan, waarna ik op de commode mocht. Ik werd helemaal uitgekleed en wederom lag ik in mijn nakie op de commode. Ik dacht dat ik van mijn luier werd ontdaan, maar met een schone luier in haar hand, vroeg moeder mij of ik een schone luier nodig had, met de opmerking erachteraan dat mijn vorige luier wel een beetje erg nat was geweest.
Daarom vroeg ze eerst hoe het mij was bevallen. En eerlijk is eerlijk, ik vond het heerlijk en ik voelde me opperbest met al die aandacht. Ook vond ik het waanzinnig leuk om zo te waggelen met zo’n dikke luier om.
Dus toen vroeg ze of ik wel een schone luier om wilde hebben. Nou dat wilde ik wel!! Graag zei ik. Mag ik wel een schone luier om alstublieft? Jij wel hoor, jij wel.
Ze verteld me dat ze het wel een fijn idee vond als ik gedurende de hele reis ook luiers zou willen dragen. Ze was het zo gewend met haar dochter, maar we zouden wel zien. Ik zag het al helemaal voor me. Lekker aan dek, met een dikke witte luier om en niet op hoeven te passen dat ik iets moest doen. Gewoon laten lopen en dan horen dat ik een grote drukker in mijn broek heb. Ik zou het allemaal gaan meemaken ......
Ik kreeg dus een schone luier om, nog dikker dan de eerste, waardoor ik mijn bene echt niet meer bij elkaar kreeg. Ik werd daarom naar mijn hut gedragen, nadat ik eerst de dochter een kus had gegeven. Mijn bedje was al verandert door de vader. Er lag een trappelzak en er zat een hekje voor mijn bed. Ik genoot van de aandacht en al snel viel ik in slaap.
De volgende ochtend werd ik gewekt en al snel voelde moeder mij in mijn luier of ik nat was. Ze was zo benieuwd of ik het droog had gehouden. Maar helaas of moet ik zegge gelukkig was ik zo nat als gisteren, maar nu in mijn luier.
Jaren later hoorde ik van haar dat ze mij de eerste weken wat in mijn drinken had gedaan, waardoor ik moest bedplassen. Ik vond het helemaal niet erg, ze had het me toen ook kunnen vragen. Ik had het zeker goed gevonden.
De dag van vertrek kwam en de dag ervoor kwamen mijn ouders afscheid nemen van mij. Tot op de laatste dag was ook de dochter aan boord. Mijn ouders zouden haar dan meenemen naar haar oom en tante. Het werd een emotioneel afscheid.
Inmiddels liep ik al twee weken dag en nacht geluierd door het leven en mijn ouders wiste van niets. Misschien dat mijn moeder op de hoogte was, maar ik weet het tot op de dag van vandaag niet.
Mijn “nieuwe moeder” had me ’s ochtends gevraag of ik wel een luier om wilde, maar ze zei me al gelijk dat het niet uitmaakte en dat ze het liever wel had. Ik had inmiddels al twee weken alles laten lopen, onder aanmoediging van de dochter, dus moeders was een beetje bang dat ik het niet droog zou houden.
Op de commode lag ik wat te twijfelen, helemaal naakt, maar zonder dat ik er erg in had liet ik mijn plasje lopen en was het besluit genomen. Ik kreeg een luier om en net zo een als ik al die weken om had. Een dikke. Moeder had wel rekening gehouden met het feit dat het in een gewone broek bijzonder zou opvallen en daarom kreeg ik een tuinbroek aan die mijn moeder nog voor me had gekocht. Een lekker ruime, maar die dikke luier om was ie niet zo ruim meer.
Mijn ouders kwamen de vaders hadden alleen maar oog voor het schip en bijna niet voor mij. De moeders wel. Mijn moeder sprak erg kinderlijk tegen me, omdat ik in die tuinbroek ook wel een beetje kinds uitzag. Op een gegeven moment vroeg mijn moeder aan mij of ik even bij haar wilde komen en ze legde haar hand op mijn billen en wreef me lekker over mijn kontje. Ze moet toen geweten hebben dat ik een luier om had, maar ze zei alleen dat ik er erg goed uitzag en dat de tuinbroek zo leuk stond. Ik zag de dames wel knipogen en ik vond het heerlijk dat mijn moeder maar bleef wrijven. Uiteindelijk gaf ze me een paar klopjes op mijn kont en zei me lief, heel kief te zijn. Ik beloofde dat en liep naar buiten.
Mijn vader was nog steeds heftig in gesprek en vertelde ronduit over mij. Mijn vader was nooit zo positief, hij was een beetje een zwartkijker. Toen ik weer naar binnen wilde vroeg de dochter iets aan mij en ik zag nog net hoe de moeders uit de hut van de dochter kwamen. Ik wist toen zeker dat mijn moeder op de hoogte was gebracht.
Toen mijn ouders vertrokken voelde mijn moeder mij aan dek nog even aan mijn kontje en ik kreeg een enorm gevoel van opwinding. Weer zei ze dat ik heel lief moest zijn en dat ik een lief jochie was. Jij bent zo leuk in je tuinbroekje en wreef me nog even over mijn kontje. Ik voelde me het jongetje wat ik zo graag wilde zijn bij haar. Maar nu werd ik als een jongetje behandelt door een andere vrouw, die dat alleen maar doet omdat ze anders haar dochter zo mist. Uiteindelijk maakte het mij niet uit, ik was al behoorlijk op weg om onzindelijk te zijn en daarom kon ik verwachten dat ze mij zou “gebruiken” als een baby.
Gelukkig mocht ik de beide mensen heel erg en ik vertrouwde ze volledig. Ik werd 4 – 5 x per dag verschoond en ik hoefde maar te zeggen hoe ik het hebben wilde en ik kreeg het.
Daar de man kinderpsychiater was, hadden we vaak een gesprek en wist hij mij dingen te laten zeggen waar ik veel profijt van kreeg.
Ik voelde mij echt wel een jongetje van 14 jaar, maar ik vond het fijn om als een baby verzorgt te worden. Een grote baby........
De eerste haven die we aandeden was in Noord Portugal. Het was laat in de avond en eigenlijk moest ik naar bed, maar het was zulk mooi weer, dat ik op mocht blijven tot we in de haven waren. Moeders had me al verschoond en ik had de luier mogen kiezen. Een dunnere of de dikke. Ik was al zo gewend aan de dikke dat ik het wel spannend vond om met een dikke luier over dek te waggelen als we de haven zouden binnen lopen. Het was fris en ik kreeg mijn tuinbroek aan, maar moeders beloofde dat ik de volgende ochtend alleen in mijn luier over dek mocht kruipen. En zo gebeurde het. ’s Ochtends maakte ze me wakker en ze tilde me uit bed, nog helemaal in slaap. Op het dek lag een deken en ze legde me erop. Je zag de mensen om ons heen kijken...... Van opwinding kwam ik klaar.....
Na het ontbijt nam moeders mij mee naar mijn hut, die eerder van de dochter was en verschoonde mij.
Ze zei me dat ze een verrassing had, maar ik moest zeggen welke luier ik om wilde. Ik koos voor de iets dunnere. Dat kwam mooi uit. Over de luier kreeg ik een roze romper met eendjes en ik kreeg een rokje aan van de dochter. Mijn luier kwam prachtig onder het rokje vandaan en zo gingen we boodschappen doen.
Na een maand kwamen we tot de conclusie dat ik niet meer zindelijk was. Wel kon ik mijn poep nog ophouden, maar moeders vond dat niet nodig. Ik mocht dat ook laten gaan als ik dat wilde of als het zo uitkwam. Uiteindelijk poepte ik vaak ’s ochtend in mijn luier en na een paar maanden was mijn controle minimaal geworden.
Op een gegeven moment midden op de oceaan liep ik over dek te waggelen in mijn dikke luier en ik merkte opeens dat ik een volle broek had. Voor de lol zei ik tegen moeder “ heb een drukker gedaan”. Moeders vroeg of het vanzelf was gegaan en dat was zo. Ik had het pas door toen het al gebeurd was. Nadien gebeurde het steeds vaker dat ik zonder er erg in te hebben in mijn broek poepte.
Toen dat zover was, we waren inmiddels al 5 maanden onderweg, behandelde ze me echt als een kind en kreeg ik steeds meer kinderkleertjes aan.
Op een dag vond ze dat ik voortaan ook ’s middags moest slapie doen. Ik vond dat ook en met de dikste luier om werd in mijn bedje gelegd.
Ik kreeg een speentje in mijn mond en een knuffel in mijn handjes. Moeders zei dat ik nu een baby was. Ze vond me zo lief, zo lekker mannetje dat ze het liefst zou zien dat ik ook heel kinderlijk zou gaan praten.
Nadat ik mijn middag tukje had gedaan en ik weer op de commode lag, sprak ze heel kinderachtig. Ze kriebelde me en knuffelde me heerlijk. Spontaan zei ik “Maamaa”.
Jaaah zei moeders. Goed zo!! Wil jij wel een schone luier om en de kleertjes van onze dochter aan hebben? Ik zei dat ik het rokje aan wilde. Wil jij het rokje aan lieverd? Waarom dan schatje? Ik zei dat ik het zo leuk vond te weten dat mijn luier dan zo goed te zien was en dat ik me dan echt klein voelde.
Ik ben uiteindelijk anderhalf jaar als een peuter behandelt, heb in meisjes kleding gelopen, maar onderweg ook veel tuinbroekjes gekregen. Die vind ik het leukst, want dan heb ik zo’n baby kontje en daar geil ik ook wel op, maar het rokje is het leukst.
Toen we in Nederland terug kwamen was ik niet meer zindelijk en heb ik nog een half jaar bij deze mensen ingewoond. De dochter was inmiddels wel redelijk zindelijk en een grote meid geworden. Met mijn ouders is toen afgesproken dat ze me in een half jaar zouden zindelijk maken, maar dat is niet gelukt.
Mijn moeder heeft me nog jaren geluierd en verder gekleineerd. Ik heb er geen moment spijt van gehad.
Inmiddels ben ik heel wat jaren ouder en met momenten verlang ik weer naar deze jaren. Door een operatie aan mijn klokkenspel en ernstige rugklachten waaraan ik inmiddels ook ben geholpen, heb ik inco klachten opgelopen. Jarenlang heb ik geen luier gedragen, maar hierdoor ben ik weer luiers gaan dragen. Liefst katoen, maar veelal de Abriform X Plus.
Gelukkig met heel veel genoegen. Het is heerlijk om weer zo nu en dan in een dikke katoenen luier te slapen met een romper en meestal een footed Pyjama aan. Ik voel me dan weer helemaal dat kleine jochie van toen.
Helemaal in mijn footed pyjama met die dikke luier erin.
Heel soms loop op een druilerige zondag ook met een dikke katoenen luier om, maar dan heb ik er het liefst een tuinbroek bij aan. Hoe oud je ook bent, dit gevoel blijft heerlijk en ik blijf er dan ook van genieten.
Daarom heet ik "Dol op mijn luier"
