Mijn buurmeisje de oppas.
Het was vrijdag middag.
‘Mama kan ik vanmiddag met Rik spelen?’, Rik is mijn beste vriend die ik al vanaf groep 1 ken.
Wel grappig eigenlijk nu zitten we weer in de eerste, maar nu van de middelbare.
‘Ja dat is goed, maar als je hutten gaat bouwen moet je wel je oude kleren aan doen, ik heb al 2 stellen goeie kleren moeten weggooien…., kapot en niet schoon te krijgen’.
Mama keek me even boos aan, ik had een preek gehad over hoe duur het allemaal wel niet was en dat er consequenties aan verbonden waren als ik weer met goeie kleren aan ging buiten spelen.
‘Ja mama’, zei ik.
Ik ging naar Rik en we besloten om verder te gaan met onze hut.
We fietsten direct door naar het bos om verder te werken aan onze hut.
Rik vroeg;’Moet je geen andere kleren aan?’ Rik had al wel oude kleren aan getrokken.
Ik zei:’Ik doe wel voorzichtig, jij mag de lastige dingen wel doen’.
Onder het werken aan de hut had ik toch ongemerkt een schuur opgelopen, ik was wel schoon gebleven.
We gingen weer naar huis en spraken af wat we het weekend gingen doen.
Ik deed de deur open en mama vroeg wat we gedaan hadden.
Ik vertelde dat we aan de hut hadden gewerkt.
Draai eens rond, dan kan ik even zien hoe groot de schade is.
Ik draaide een rondje.
Mama keek boos.
‘Waarom heb je geen oude kleren aangedaan?’ vroeg mama nors
‘Ik ben toch schoon gebleven’, zei ik.
‘Schoon ja, maar deze kleren kan je voor netjes niet meer aan, er zit een grote schuur in en die kan ik niet meer maken’.
‘Voor straf ga je vanavond en morgen om zeven uur naar bed en blijf je in bed en ik ga nog met je vader overleggen of je nog meer straf moet’.
‘Maar’.
‘Niks geen gemaar, we hadden duidelijk afgesproken dat je oude kleren aan zou trekken en dat heb je weer niet gedaan, een schuur in een oude broek vind ik niet erg, maar van dit ongehoorzame word ik erg boos’.
‘Nou je handen wassen dan kunnen we gaan eten, want papa komt er net aan rijden’.
We zaten met zijn vieren aan tafel, papa mama Bartje mijn broertje van 5 en ik.
‘Wat ben je stil Jaap’, zei papa….
“Ik denk dat Jaap nog wat uit te leggen heeft’, zei mama.
Ik mopperde boos dat ik vroeg naar bed moest door de stomme broek.
‘Ik denk dat mama nog heel aardig is geweest’, zei papa.
Aan hem had ik ook niks.
Na het eten gingen we nog even tv kijken.
Toen zei mama:’Het is zeven uur jongens jullie moeten naar bed’.
‘Aah mama, moet dat echt?’.
“Ja, en als je niet opschiet wordt het morgen nog vroeger’.
Ik hoorde dat mama dat meende en ging gauw naar boven.
We gingen om de beurt douchen en poetsen.
Ik trok mijn pyjama aan en ging klaarliggen.
Mama kwam nog even langs om wel te rusten te zeggen en mij te helpen met mijn luier, ik had het zelf een paar keer geprobeerd en toen was de luier gaan lekken, daarom moet mama het altijd doen.
De luiers die ik had hadden van die plakstrips die je maar een keer kon sluiten dus moest het ook in een keer goed.
Ik had een hekel aan die luier, aan het gevoel dat ik erbij kreeg dan voelde ik me zo niet stoer en afhankelijk.
De luier zelf vond ik niet zo erg, in de winter had ik ’s morgens soms geen zin om in de kou naar de wc te gaan en dan had ik ook een natte luier, dan zei ik gewoon dat ik in bed had geplast.
Op zaterdag, als papa en mama gingen uitslapen had ik ook wel eens een natte luier soms had ik het zelf niet eens echt door, omdat ik papa en mama dan niet wilde storen en ik dan tv kon blijven kijken, dit wisten papa en mama volgens mij wel.
Wat extra vervelend was, was dat mijn broertje wel zijn bed droog kon houden en daarom alle “baby” spullen op mijn kamer waren gezet. (poeder, zalf, doekjes, mijn luiers enz.)
Mama deed mijn luiertje aan, en zat een beetje babyachtig tegen mij te doen.
‘Doet mijn polle wopje zijn beentjes even omhoog, grote vent, dan plak ik je luiertje even dicht en dan is mijn polle wopje helemaal klaar. Mama deed dit alleen maar omdat ik straf had.
Ik had een hekel aan dat baby gedoe, maar ik kon maar beter meewerken dan was het sneller over.
Het was nog maar half acht en ik kon echt niet slapen, daarom ging ik maar liggen lezen.
Ik moest plassen, maar ik mocht niet uit mijn bed komen.
Ik probeerde het op te houden, maar ik moest echt nodig.
‘Mama, mama’, riep ik enigszins benauwd.
Mama hoorde dat ik nood had en riep: ‘Kom maar naar beneden’.
Ik rende naar beneden en mama zag direct wat er aan de hand was.
Ik probeerde het uit te leggen, omdat ik bang was dat ik anders nog meer straf zou krijgen.
‘Ik moet heel nodig en ik kan het niet meer ophouden’.
‘Kom maar gauw, dan zal ik je even helpen met je luier’.
Ik ging voor mama staan, mama zou mijn luiertje los doen, maar het was al te laat.
Gelukkig zag mama het net op tijd gebeuren en deed mijn luiertje niet uit en wachtte tot ik klaar was.
Ik barstte in huilen uit.
Mama trok mij met mijn natte luier op schoot, aaide zachtjes op mijn hoofd.
‘Je hoeft niet te huilen hoor polle wopje, er is niks aan de hand’.
Ik kroop nog een beetje dichter tegen mama aan.
Ja ja ik sta als een baby in mijn broek te plassen en dan is er niks aan de hand, dacht ik.
‘Het is jou schuld’, zei ik.
‘Is goed, polle wopje’.
‘Je krijgt zo een schone luier en dan kun je weer terug naar je bed’.
“Moet je nog meer plassen?’.
Ik schudde van nee.
We bleven nog even zo zitten.
Kom maar mee naar boven dan geef ik je even een schone luier en dan kun je weer gaan slapen.
Mama pakte het aankleedkussen achter uit de kast en zei tegen zichzelf: ‘Dat we die ook weer eens nodig hebben’.
Dit keer kreeg ik ook nog poeder op mijn billen, ‘tegen luieruitslag’, zei mama.
De volgende ochtend werd ik met een natte luier wakker, balen want ik was al een paar weken droog wakker geworden.
Na het ontbijt ging ik weer met Rik spelen, dit keer wel met oude kleren.
‘Goed zo Jaap, maar denk maar niet dat ik vergeten ben dat je nog steeds vroeg naar bed moet’.
He balen, ik hoopte op een beetje medelijden, maar dit keer was ik blijkbaar echt de pineut.
De dag ging zo als normaal, alleen dit keer konden we niks afspreken voor de avond.
Die avond moesten mijn ouders weg en omdat ze er zeker van wilden zijn dat ik niet uit mijn bed zou komen moest er een oppas komen en daarom mocht ik om half acht naar bed ‘joepie’ niet echt dus.
Papa belde de buurvrouw of zij van 7 tot ongeveer 10 kon oppassen, vroeger had de buurvrouw wel vaker opgepast en andersom papa of mama bij de buren, zij hadden een dochter die een jaar jonger was dan mij.
Papa vroeg of de buurvrouw er rond zeven uur kon zijn.
Dat kon wel.
We gingen vroeg eten die dag zodat ik om zeven uur helemaal bed klaar zou zijn.
Die avond zaten we dus om half zeven; gepoetst, gedoucht in pyjama en ik ook nog geluierd voor de tv.
Ik vond het helemaal niet leuk dat ik al een luier om moest, maar ik had ook geen zin dat de buurvrouw het wist en moest controleren of mijn luier wel goed zat.
Mama had gezegd dat het helemaal niet opviel dat haar polle wopje nog een luiertje omhad en inderdaad alweer met mijn baby koosnaampje.
Om kwart voor zeven ging de bel, Lisa stond voor de deur.
Vroeger speelde ik wel met Lisa maar sinds groep 7 was dat voorbij zij wilde toen alleen maar meisjes dingen doen vadertje en moedertje, poppen spelen, mode en make up en bovendien zat zij nog maar in groep 8 en ik al in de eerste.
‘Hoi Lisa’, zei mama.
‘Mama kan niet oppassen en vroeg of ik op Bartje wilde passen’.
Lisa paste wel vaker op in de buurt.
‘Euh, oké loop maar verder’.
Lisa zag ons zitten.
‘Moet je niet weg’,vroeg vroeg Lisa aan mij, omdat ik mijn pyjama aan had.
‘Nee’, zei ik en keek boos naar mama.
Mama negeerde mij.
‘Jaap moet voor straf vanavond vroeg naar bed en om zeker te weten dat hij in zijn bed blijft hadden we voor hem ook een oppas nodig’.
‘Wat heeft hij dan gedaan?’ vroeg Lisa.
‘Hij heeft tot drie keer achter elkaar een goede broek weten te verpesten’, en nu keek mama mij streng aan.
‘Die jongens, het blijven ook net kleine kinderen’, zei Lisa.
Mama moest om deze opmerking wel glimlachen.
Ik niet.
Lisa was inderdaad groter dan mij, net zoals zo veel meiden van mijn leeftijd, maar om mij nou een klein kind te noemen was ook weer niet nodig, we scheelden een half jaar.
Nou dan moet Lisa vanavond maar oppassen.
Bartje moet zo direct naar bed, en Jaapje daarna.
Als Jaapje heel lief is mag jij hem ook wel iets later naar bed brengen, maar dat laat ik aan jou.
En als jullie nog iets gaan drinken, moet Jaapje nog wel even zijn tandjes nog een keer poetsen.
Ik keek mama aan: ‘Moet Lisa echt oppassen ze is jonger dan ik”.
‘Jaapje, Lisa gaat oppassen en als ik ook maar 1 klacht hoor van Lisa dan heb je zo nog een week straf.
‘Lisa heb je een mobiel bij je?’ vroeg mama.
Lisa liet vol trots haar mobiel en zei:’Ik heb net een nieuwe’.
Ik was wel een beetje jaloers op haar mobiel, ik had nog zo’n simpele mobiel.
‘Mooi dan mag je ons nummer er wel even in zetten’.
‘Als er iets is, dan kun je ons altijd bellen, ook als Jaapje niet luistert’.
‘Oke buurvrouw’.
Het was vrijdag middag.
‘Mama kan ik vanmiddag met Rik spelen?’, Rik is mijn beste vriend die ik al vanaf groep 1 ken.
Wel grappig eigenlijk nu zitten we weer in de eerste, maar nu van de middelbare.
‘Ja dat is goed, maar als je hutten gaat bouwen moet je wel je oude kleren aan doen, ik heb al 2 stellen goeie kleren moeten weggooien…., kapot en niet schoon te krijgen’.
Mama keek me even boos aan, ik had een preek gehad over hoe duur het allemaal wel niet was en dat er consequenties aan verbonden waren als ik weer met goeie kleren aan ging buiten spelen.
‘Ja mama’, zei ik.
Ik ging naar Rik en we besloten om verder te gaan met onze hut.
We fietsten direct door naar het bos om verder te werken aan onze hut.
Rik vroeg;’Moet je geen andere kleren aan?’ Rik had al wel oude kleren aan getrokken.
Ik zei:’Ik doe wel voorzichtig, jij mag de lastige dingen wel doen’.
Onder het werken aan de hut had ik toch ongemerkt een schuur opgelopen, ik was wel schoon gebleven.
We gingen weer naar huis en spraken af wat we het weekend gingen doen.
Ik deed de deur open en mama vroeg wat we gedaan hadden.
Ik vertelde dat we aan de hut hadden gewerkt.
Draai eens rond, dan kan ik even zien hoe groot de schade is.
Ik draaide een rondje.
Mama keek boos.
‘Waarom heb je geen oude kleren aangedaan?’ vroeg mama nors
‘Ik ben toch schoon gebleven’, zei ik.
‘Schoon ja, maar deze kleren kan je voor netjes niet meer aan, er zit een grote schuur in en die kan ik niet meer maken’.
‘Voor straf ga je vanavond en morgen om zeven uur naar bed en blijf je in bed en ik ga nog met je vader overleggen of je nog meer straf moet’.
‘Maar’.
‘Niks geen gemaar, we hadden duidelijk afgesproken dat je oude kleren aan zou trekken en dat heb je weer niet gedaan, een schuur in een oude broek vind ik niet erg, maar van dit ongehoorzame word ik erg boos’.
‘Nou je handen wassen dan kunnen we gaan eten, want papa komt er net aan rijden’.
We zaten met zijn vieren aan tafel, papa mama Bartje mijn broertje van 5 en ik.
‘Wat ben je stil Jaap’, zei papa….
“Ik denk dat Jaap nog wat uit te leggen heeft’, zei mama.
Ik mopperde boos dat ik vroeg naar bed moest door de stomme broek.
‘Ik denk dat mama nog heel aardig is geweest’, zei papa.
Aan hem had ik ook niks.
Na het eten gingen we nog even tv kijken.
Toen zei mama:’Het is zeven uur jongens jullie moeten naar bed’.
‘Aah mama, moet dat echt?’.
“Ja, en als je niet opschiet wordt het morgen nog vroeger’.
Ik hoorde dat mama dat meende en ging gauw naar boven.
We gingen om de beurt douchen en poetsen.
Ik trok mijn pyjama aan en ging klaarliggen.
Mama kwam nog even langs om wel te rusten te zeggen en mij te helpen met mijn luier, ik had het zelf een paar keer geprobeerd en toen was de luier gaan lekken, daarom moet mama het altijd doen.
De luiers die ik had hadden van die plakstrips die je maar een keer kon sluiten dus moest het ook in een keer goed.
Ik had een hekel aan die luier, aan het gevoel dat ik erbij kreeg dan voelde ik me zo niet stoer en afhankelijk.
De luier zelf vond ik niet zo erg, in de winter had ik ’s morgens soms geen zin om in de kou naar de wc te gaan en dan had ik ook een natte luier, dan zei ik gewoon dat ik in bed had geplast.
Op zaterdag, als papa en mama gingen uitslapen had ik ook wel eens een natte luier soms had ik het zelf niet eens echt door, omdat ik papa en mama dan niet wilde storen en ik dan tv kon blijven kijken, dit wisten papa en mama volgens mij wel.
Wat extra vervelend was, was dat mijn broertje wel zijn bed droog kon houden en daarom alle “baby” spullen op mijn kamer waren gezet. (poeder, zalf, doekjes, mijn luiers enz.)
Mama deed mijn luiertje aan, en zat een beetje babyachtig tegen mij te doen.
‘Doet mijn polle wopje zijn beentjes even omhoog, grote vent, dan plak ik je luiertje even dicht en dan is mijn polle wopje helemaal klaar. Mama deed dit alleen maar omdat ik straf had.
Ik had een hekel aan dat baby gedoe, maar ik kon maar beter meewerken dan was het sneller over.
Het was nog maar half acht en ik kon echt niet slapen, daarom ging ik maar liggen lezen.
Ik moest plassen, maar ik mocht niet uit mijn bed komen.
Ik probeerde het op te houden, maar ik moest echt nodig.
‘Mama, mama’, riep ik enigszins benauwd.
Mama hoorde dat ik nood had en riep: ‘Kom maar naar beneden’.
Ik rende naar beneden en mama zag direct wat er aan de hand was.
Ik probeerde het uit te leggen, omdat ik bang was dat ik anders nog meer straf zou krijgen.
‘Ik moet heel nodig en ik kan het niet meer ophouden’.
‘Kom maar gauw, dan zal ik je even helpen met je luier’.
Ik ging voor mama staan, mama zou mijn luiertje los doen, maar het was al te laat.
Gelukkig zag mama het net op tijd gebeuren en deed mijn luiertje niet uit en wachtte tot ik klaar was.
Ik barstte in huilen uit.
Mama trok mij met mijn natte luier op schoot, aaide zachtjes op mijn hoofd.
‘Je hoeft niet te huilen hoor polle wopje, er is niks aan de hand’.
Ik kroop nog een beetje dichter tegen mama aan.
Ja ja ik sta als een baby in mijn broek te plassen en dan is er niks aan de hand, dacht ik.
‘Het is jou schuld’, zei ik.
‘Is goed, polle wopje’.
‘Je krijgt zo een schone luier en dan kun je weer terug naar je bed’.
“Moet je nog meer plassen?’.
Ik schudde van nee.
We bleven nog even zo zitten.
Kom maar mee naar boven dan geef ik je even een schone luier en dan kun je weer gaan slapen.
Mama pakte het aankleedkussen achter uit de kast en zei tegen zichzelf: ‘Dat we die ook weer eens nodig hebben’.
Dit keer kreeg ik ook nog poeder op mijn billen, ‘tegen luieruitslag’, zei mama.
De volgende ochtend werd ik met een natte luier wakker, balen want ik was al een paar weken droog wakker geworden.
Na het ontbijt ging ik weer met Rik spelen, dit keer wel met oude kleren.
‘Goed zo Jaap, maar denk maar niet dat ik vergeten ben dat je nog steeds vroeg naar bed moet’.
He balen, ik hoopte op een beetje medelijden, maar dit keer was ik blijkbaar echt de pineut.
De dag ging zo als normaal, alleen dit keer konden we niks afspreken voor de avond.
Die avond moesten mijn ouders weg en omdat ze er zeker van wilden zijn dat ik niet uit mijn bed zou komen moest er een oppas komen en daarom mocht ik om half acht naar bed ‘joepie’ niet echt dus.
Papa belde de buurvrouw of zij van 7 tot ongeveer 10 kon oppassen, vroeger had de buurvrouw wel vaker opgepast en andersom papa of mama bij de buren, zij hadden een dochter die een jaar jonger was dan mij.
Papa vroeg of de buurvrouw er rond zeven uur kon zijn.
Dat kon wel.
We gingen vroeg eten die dag zodat ik om zeven uur helemaal bed klaar zou zijn.
Die avond zaten we dus om half zeven; gepoetst, gedoucht in pyjama en ik ook nog geluierd voor de tv.
Ik vond het helemaal niet leuk dat ik al een luier om moest, maar ik had ook geen zin dat de buurvrouw het wist en moest controleren of mijn luier wel goed zat.
Mama had gezegd dat het helemaal niet opviel dat haar polle wopje nog een luiertje omhad en inderdaad alweer met mijn baby koosnaampje.
Om kwart voor zeven ging de bel, Lisa stond voor de deur.
Vroeger speelde ik wel met Lisa maar sinds groep 7 was dat voorbij zij wilde toen alleen maar meisjes dingen doen vadertje en moedertje, poppen spelen, mode en make up en bovendien zat zij nog maar in groep 8 en ik al in de eerste.
‘Hoi Lisa’, zei mama.
‘Mama kan niet oppassen en vroeg of ik op Bartje wilde passen’.
Lisa paste wel vaker op in de buurt.
‘Euh, oké loop maar verder’.
Lisa zag ons zitten.
‘Moet je niet weg’,vroeg vroeg Lisa aan mij, omdat ik mijn pyjama aan had.
‘Nee’, zei ik en keek boos naar mama.
Mama negeerde mij.
‘Jaap moet voor straf vanavond vroeg naar bed en om zeker te weten dat hij in zijn bed blijft hadden we voor hem ook een oppas nodig’.
‘Wat heeft hij dan gedaan?’ vroeg Lisa.
‘Hij heeft tot drie keer achter elkaar een goede broek weten te verpesten’, en nu keek mama mij streng aan.
‘Die jongens, het blijven ook net kleine kinderen’, zei Lisa.
Mama moest om deze opmerking wel glimlachen.
Ik niet.
Lisa was inderdaad groter dan mij, net zoals zo veel meiden van mijn leeftijd, maar om mij nou een klein kind te noemen was ook weer niet nodig, we scheelden een half jaar.
Nou dan moet Lisa vanavond maar oppassen.
Bartje moet zo direct naar bed, en Jaapje daarna.
Als Jaapje heel lief is mag jij hem ook wel iets later naar bed brengen, maar dat laat ik aan jou.
En als jullie nog iets gaan drinken, moet Jaapje nog wel even zijn tandjes nog een keer poetsen.
Ik keek mama aan: ‘Moet Lisa echt oppassen ze is jonger dan ik”.
‘Jaapje, Lisa gaat oppassen en als ik ook maar 1 klacht hoor van Lisa dan heb je zo nog een week straf.
‘Lisa heb je een mobiel bij je?’ vroeg mama.
Lisa liet vol trots haar mobiel en zei:’Ik heb net een nieuwe’.
Ik was wel een beetje jaloers op haar mobiel, ik had nog zo’n simpele mobiel.
‘Mooi dan mag je ons nummer er wel even in zetten’.
‘Als er iets is, dan kun je ons altijd bellen, ook als Jaapje niet luistert’.
‘Oke buurvrouw’.