Peetoom (TB, ML, TL, WL, NL, GL, VN, BP)

[Snakebite]

Laat me via de comments en de poll maar graag weten hoe jullie het verhaal vinden! Feedback is altijd welkom.
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe hoofdstukken? Dan kun je je het beste abonneren op dit topic. Bij iedere nieuwe post krijg je dan een seintje. De meest handige manier om niets te missen.

Enjoy!

PEETOOM: Gebroken (Serie 1):

‘Peetoom’ volgt Rick, een soort eeuwige student, die nog lang geen zin heeft om volwassen te worden. Zijn gemakzuchtige leventje vol feesten, casual sex en, af en toe, wat studeren wordt door het noodlot op zijn kop gezet.
Plotsklaps wordt hij geconfronteerd met de zorg over zijn twee nichtjes, Anne van dertien en Noor van elf. Een hoop verantwoordelijkheid, waarbij hij ineens te maken krijgt met zaken als de puberteit, bedplassen en een hoop rouwverwerking.
Naar mate het verhaal vordert, zijn de nichtjes van Rick niet de enigen die volwassen worden.

Hoofdstuk 01: "Zorgeloos" *klik*;
Hoofdstuk 02: "Onrust" *klik*;
Hoofdstuk 03: "Afscheid" *klik*;
Hoofdstuk 04: "De Notaris" *klik*;
Hoofdstuk 05: "Groei" *klik*;
Hoofdstuk 06: "Oefenen" *klik*;
Hoofdstuk 07: "Herfstvakantie" *klik*;
Hoofdstuk 08: "Gestraft" *klik*;
Hoofdstuk 09: "Juf Ellen" *klik*;
Hoofdstuk 10: "Surprise!" *klik*;
Hoofdstuk 11: "Twijfel" *klik*;
Hoofdstuk 12: "Troost" *klik*;
Hoofdstuk 13: "Afwachten" *klik*;
Hoofdstuk 14: "Max" *klik*;
Hoofdstuk 15: "Rust" *klik*;
Hoofdstuk 16: "Twaalf" *klik*;
Hoofdstuk 17: "Scoutingweekend" *klik*;
Hoofdstuk 18: "Confrontatie" *klik*;
Hoofdstuk 19: "Het Huisbezoek" *klik*;
Hoofdstuk 20: "Bloed" *klik*;
Hoofdstuk 21: "De Rechtszaak" *klik*;
Hoofdstuk 22: "Oordeel" *klik*;
Hoofdstuk 23: "Gebroken" *klik*;
Hoofdstuk 24: "Het Geheim" *klik*;
Hoofdstuk 25: "Hufter" *klik*;
Hoofdstuk 26: "Vermoorde Onschuld" *klik*;
Hoofdstuk 27: "Vaderdag" *klik*;
Epiloog *klik*.



PEETOOM: Wraak (Serie 2):

In deze tweede serie van 'Peetoom' begint Rick steeds dieper te graven in het verleden van zijn overleden broer, Marnix. Maar hij ontdekt meer dan hem lief is. Meer dan eens roept hij het noodlot af over zijn gezin.
Daarnaast probeert Anne begrip te kweken voor haar voorkeur voor luiers, draagt Chantal een groot probleem met zich mee en laat de gezondheid van Noor te wensen over.

Hoofdstuk 28: "Een Nieuw Begin" *klik*;
Hoofdstuk 29: "De Leugen" *klik*;
Hoofdstuk 30: "Anne" *klik*;
Hoofdstuk 31: "Kwetsbaar" *klik*;
Hoofdstuk 32: "Twee Kwaden" *klik*;
Hoofdstuk 33: "De Zoektocht" *klik*;
Hoofdstuk 34: "Vraagtekens" *klik*;
Hoofdstuk 35: "Iets Geks" *klik*;
Hoofdstuk 36: "Opa" *klik*;
Hoofdstuk 37: "Het Witte Konijn" *klik*;
Hoofdstuk 38: "Toegave" *klik*;
Hoofdstuk 39: "Koekoek" *klik*;
Hoofdstuk 40: "Brandende Vragen" *klik*;
Hoofdstuk 41: "Blauwe Plekken" *klik*;
Hoofdstuk 42: "Wraak" *klik*;
Hoofdstuk 43: "Bloed II" *klik*;
Hoofdstuk 44: "Karma" *klik*;
Hoofdstuk 45: "Doodsangst" *klik*;
Hoofdstuk 46: "Paranoia" *klik*;
Hoofdstuk 47: "De Echo" *klik*;
Hoofdstuk 48: "Waarschuwing" *klik*;
Hoofdstuk 49: "Broertje" *klik*;
Hoofdstuk 50: "De Ring" *klik*;
Hoofdstuk 51: "Laatste Poging" *klik*;
Hoofdstuk 52: "Vendetta" *klik*;
Hoofdstuk 53: "De Ontsnapping" *klik*;
Hoofdstuk 54: "Vaderdag II" *klik*;
Epiloog II *klik*.



PEETOOM: Broedertwist (Serie 3):

In de derde serie van 'Peetoom' zal het gezin van Rick opnieuw worden bedreigd van buitenaf. Het overlijden van Pierre lijkt niet het einde van de ellende, maar juist het begin van nieuw gevaar. Hoe ver is Rick bereid te gaan om zijn gezin te beschermen?
Vanuit meer dan één perspectief kijken we mee als het gezin opnieuw te maken krijgt met onverwacht verlies, en onverwachte uitbreiding.

Hoofdstuk 55: "Acceptatie" *klik*;
Hoofdstuk 56: "Thriller" *klik*;
Hoofdstuk 57: "Peettante" *klik*;
Hoofdstuk 58: "Schoon" *klik*;
Hoofdstuk 59: "Nieuwe Dreiging" *klik*;
Hoofdstuk 60: "De Pion" *klik*;
Hoofdstuk 61: "Dilemma" *klik*;
Hoofdstuk 62: "Italië" *klik*;
Hoofdstuk 63: "Italië II" *klik*;
Hoofdstuk 64: "Italië III" *klik*;
Hoofdstuk 65: "Lief Dagboek" *klik*;
Hoofdstuk 66: "Herenigd" *klik*;
Hoofdstuk 67: "Dertig Maanden Later" *klik*;
Hoofdstuk 68: "De Waarheid" *klik*;
Hoofdstuk 69: "De Waarheid II" *klik*;
Hoofdstuk 70: "Broedertwist" *klik*;
Hoofdstuk 71: "Opstanding" *klik*;
Hoofdstuk 72: "Betrapt" *klik*;
Hoofdstuk 73: "De donkere kamer" *klik*;
Hoofdstuk 74: "Twee-in-één" *klik*;
Hoofdstuk 75: "Eindelijk" *klik*;
Hoofdstuk 76: "Krullenbol" *klik*;
Hoofdstuk 77: "De Waarheid III" *klik*;
Hoofdstuk 78: "Scherven" *klik*;
Hoofdstuk 79: "Broedertwist II" *klik*;
Hoofdstuk 80: "Broedertwist III" *klik*;
Hoofdstuk 81: "Eén-uit-twee" *klik*;
Epiloog III *klik*.



PEETOOM: Vergeten (Serie 4):

Als deze vierde serie van Peetoom begint, is Rick net terug. Het oppakken van zijn oude leventje valt hem nog veel zwaarder dan gedacht. Op Anne na lijkt iedereen hem vergeten. Met een gezin dat in duizend stukjes uit elkaar ligt, is Rick zijn missie om te lijmen wat er nog te lijmen valt. De grote vraag is, of hij daarvoor nog op tijd is. Daarnaast komen verschillende zaken uit het verleden boven, die misschien beter vergeten waren gebleven.

Hoofdstuk 82: "Verbeterde Versie" *klik*;
Hoofdstuk 83: "Karamel" *klik*;

 

[justaman]

Re: Peetoom

Een heel leuk verhaal.
Ik ben benieuwd naar het volgende hoofdstuk.

 

[speentje]

Re: Peetoom

Schitterend verhaal !1 !1 !1 !1
Ik kan niet wachten op het vervolg , want ik wil weten wat er gebeurt is met die ouders van die meisjes

 

[micky]

Re: Peetoom

Heel leuk verhaal.

Doe zo voort

 

[Snakebite]

Peetoom (Hoofdstuk 01)

Hoofdstuk 01: Zorgeloos

Ik heb geen idee waar ik ben. Hoe laat het is, of hoe het meisje dat rechts naast me ligt heet. Het meisje links weet ik nog wel, het was tenslotte Inge’s feestje dat uit de hand is gelopen. Soit, deze keer. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en kijk de kamer rond. We liggen niet op bed, maar op een groot matras in de woonkamer. Voorzichtig til ik mijn arm onder Inge’s hoofd vandaan, zodat ik met een vrije hand een sigaret aan kan steken. Blijkbaar was ik vannacht nog helder genoeg om een pakje Lucky naast het matras neer te gooien. Terwijl ik de rook goed inhaleer, dringt het pas echt tot me door dat ik een triootje heb gehad. Even een snelle blik onder de deken ter verificatie – jawel, allemaal naakt. Man, dat kan dus van mijn bucket list. Mijn telefoon, die ik blijkbaar ook met een vooruitziende blik, binnen handbereik had gelaten geeft me meer reden tot nadenken .. het was namelijk al vier uur ’s middags. Hoe heavy is dat feestje wel niet geweest?! Terwijl ik probeer te bedenken hoe ik op kan staan zonder de meiden wakker te maken, wordt de wc ineens doorgetrokken en de deur hard dichtgeslagen. Een derde meid strompelt poedelnaakt naar binnen en laat zich vol op de matras (en mij) vallen. Ik herhaal: hoe heavy is dat feestje wel niet geweest?! Door het lawaai zijn ook Inge en het andere meisje wakker geschrokken. Ik maak van de gelegenheid gebruik om van het matras op te staan en wat kleren te grijpen die enigszins op die van mij lijken. Terwijl de drie meiden elkaar aankijken en proberen te begrijpen wat er is gebeurd, weet ik een van mijn schoenen van de ventilator te hengelen. “Weet één van jullie waar mijn andere schoen is gebleven?” vraag ik zo serieus mogelijk. Inge zucht en zegt dat ze denkt dat die nog ergens buiten ligt. “Trouwens, hebben wij ech..” probeert ze nog de vraag te stellen, waarop iedereen het antwoord wil weten. “Sorry, ik moet gaan. Het is zaterdag.” Drie paar verbaasde ogen kijken me aan, terwijl ik mijn sigaretten en telefoon in mijn broekzak stop en weg wil lopen. Even bedenk ik me, draai ik me terug om en schud de andere twee de hand. “Aangenaam, Rick.”

Eenmaal buiten vind ik mijn tweede schoen, verzopen in het opblaaszwembadje waarin we tijdens het feest het bier koel hielden. Daar heb ik dus niets meer aan. Ik besluit mijn andere schoen er dan ook maar in te gooien en, nadat ik me een nieuwe sigaret heb opgestoken, begin ik mijn reis naar huis. Op blote voeten. Het was maar 5 kilometer op een mooie nazomerdag. Het leven kon slechter.

Ongeveer halverwege gaat mijn telefoon over. “Oproep: Lisa” staat er op het scherm. Snel check ik even de tijd, half vijf intussen, voordat ik het gesprek aanneem. “Hey Lies. Sorry, maar ik ben nog niet th..,”open ik gelijk. “Dat heb ik in de gaten,” zegt Lisa koeltjes. “Ik sta pas een kwartier voor je deur. Je koffie wordt koud, joh. Hoe lang ga je nog nodig hebben?” Ik stop, kijk even om me heen en probeer te becijferen wanneer ik thuis zou aankomen. “Langer dan een paar minuten.” Lisa zucht en verlost me uit mijn lijden. “Waar moet ik je ophalen?”

Tien minuutjes later stopt een grote rode Volvo voor het bankje waar ik me rustig op geïnstalleerd heb. Rustig draait ze het raampje omlaag, voordat ze me over haar zonnebril een strenge blik toewerpt. “Komt er nog wat van? De meiden rekenen op je. En doe dat smerige ding uit!” Ik inhaleer snel een laatste keer, voordat ik mijn sigaret wegdoe en instap. Snel geef ik Lisa een kus op d’r wang, voordat ik door het open raam de laatste restjes rook laat ontsnappen. “Kan er geen dankjewel meer vanaf?” vraagt Lisa, terwijl ze de auto weer de sporen geeft. “Dankjewel voor het omrijden,” zeg ik snel. “En voor de koffie.” “En voor de koffie, inderdaad,” herhaal ik. “En voor het niets tegen Marnix zeggen.” Marnix was Lisa’s man en mijn broer. “Ga je hem niets zeggen?” vraag ik oprecht verbaasd. Het huwelijk tussen mijn broer en Lisa is altijd goudeerlijk geweest. “Nee, anders krijg je waarschijnlijk zo’n lange preek dat wij vanavond niet meer uit kunnen. Dan had ik je al helemaal niet hoeven op te halen. Snap je?” Ik glimlachte en dronk van mijn lauwe koffie.

Iedere zaterdagavond hebben Marnix en Lisa hun ‘vrije avondje’, zoals je dat nodig schijnt te hebben zodra je aan kinderen bent begonnen. Sinds jaren ben ik dan de vaste oppas voor hun dochters (en mijn peetdochters) Anne (13) en Noor (11). Elke zaterdagmiddag haalt Marnix of Lisa me om kwart over vier op bij mijn appartementje met mijn loon voor die avond – een lekkere kop koffie van de Starbucks. Meer was er echt niet voor nodig om mij een avond met die meiden door te laten brengen. Ik ben dol op ze, en zij hopelijk ook op mij. Onze familie is klein, maar hecht. Mijn ouders zijn redelijk vroeg overleden. Marnix en ik hebben onze erfenis op totaal andere manieren besteed. Hij, agent, stichtte een gezin met Lisa, ik ging op mezelf en genoot met volle teugen van een studentenleven. We zijn altijd al als water en vuur geweest, althans, qua karakter. Maar als de nood aan de man is, zijn we echte broers en komt er niemand tussen ons. Eerlijk gezegd bewonder ik Marnix om wat voor een goede vader het is. En om het feit dat hij Lisa heeft. Een topwijf. Gewoon een schat, net als hun dochters zijn. Hopelijk word ik ooit ook gezegend met zo’n gezinnetje. Ooit.

Als we op de oprit parkeren, heb ik mijn koffie al op. Die heb ik nodig gehad ook. Ik heb niet veel met alcohol, en al zeker niet met drugs (niet meer, althans), maar aan koffie ben ik echt verslaafd. Daarvan kan ik, net als tijd doorbrengen met de meiden, echt genieten. Marnix, op zaterdag altijd de kok, heeft het avondeten net op tafel staan als ik de eetkamer binnenloop. Om de één of andere reden ziet hij er vrolijker uit dan gewoonlijk. Gelijk merkt hij op dat er iets niet aan me klopt en ik zie hem al snel naar mijn voeten staren. Hij glimlacht en neemt me nog eens geheel in zich op. “Je ziet er vreselijk uit,” is ten slotte het enige dat hij erover zegt. (Hij was dus echt vrolijker dan normaal.) “Jij ook, met dat vrouwelijke schort,” kaats ik de bal terug. “Wil je alleen je handen wassen voor het eten, of heb je een hele douche nodig?” wordt gevolgd door “Ben je soms jaloers, huisvader?” en een stevige knuffel. “Vanwaar de vrolijkheid, joh?” vraag ik Marnix. “Ach, ..” Hij kijkt even om zich heen en ziet dat Lisa niet in binnen hoorafstand is. Snel buigt hij zich naar me toe en fluistert: “Ik ben vanaf volgende week maandag officieel rechercheur. Ze belden me vanochtend.” De promotie waar hij al maanden op had zitten azen – fantastisch! “Top, man! Wat zegt Lies?” Hij kijkt me veelbetekenend aan. “Vanavond vertel ik het haar pas. Ik wil het een beetje leuk brengen. Je weet hoe ze is.” “Bezorgd als de teri..” “Juist, ja. En nu je handen wassen, we kunnen eten.”

Anne en Noor zijn absolute tegenpolen. Net als Marnix en ik. Noor is altijd vrolijk, heel open een ontzettende knuffelbeer. Ze gaat nog niet naar de keuken om wat te drinken zonder je een knuffel te geven. Anne is anders. Stiekem net zo lief, maar een binnenvetter. De puberteit heeft haar vol in zijn greep, waardoor opstandigheid soms de overhand neemt. Af en toe weet je gewoon niet wat je met haar aanmoet. Maar, als Anne eenmaal in bed ligt, en ik haar kom instoppen – wil ze toch altijd een dikke knuffel. Dat zegt me meer dan genoeg. Allebei hebben ze overigens het uiterlijk van Lisa meegekregen. Slanke sprietjes met blauwe ogen en lange blonde haren. Dat van Noor krult nog wel eens, die van Anne niet. Er is wel eens heibel tussen de twee, maar dat komt meestal door Anne’s opstandigheid en Noor’s onbegrip daarvan. Meer dan eens doen ze me denken aan Marnix en mijzelf. Elke keer brengen ze een glimlach op mijn gezicht.

“Riiiiiick!” roept Noor vrolijk uit, voordat ze als een aapje om mijn nek hangt. “Ha, kleintje! Hoe was je voetballen?” “Echt vet, ik heb twee keer gescoord vandaag!” “Haha, toch niet in eigen doel, hè?” pest ik haar een beetje. “Nouhou!” zegt ze, voordat ze een beledigd pruillipje trekt. “Grapje, hoor. Ik weet toch hoe goed je bent!” Een kus op haar voorhoofd en ze lacht weer. Anne was blijkbaar moe, ze had al een paar uur geslapen. “Moet je maar niet tot zo laat naar die romantische onzin op internet zitten kijken,” zegt Marnix nog. “Casablanca is geen onzin! Die is mooi. Toch, Rick?” Een grote poster van Casablanca prijkt ingelijst aan de muur in mijn woonkamer. Ik kon het er moeilijk mee oneens zijn, dus. Ik gaf Anne snel een knuffel, wat ze zowaar zonder morren toeliet, en zei: “Inderdaad, meid. Je vader houdt gewoon niet van films waarin niet iedere drie minuten geschoten wordt.” Ook bij Anne een glimlach – toch nog twee vrouwen die ik vandaag aan het lachen heb gekregen.

Na het avondeten hebben Marnix en Lisa zich omgekleed en naar een feestje begeven. Ik lig languit op de bank, terwijl Noor vanuit een luie stoel naar een of andere serie op Nickelodeon kijkt. Ineens staat Anne naast me. “Rick, ik ben moe. Mag ik bij je komen liggen?” Stomverbaasd kijk ik haar aan. Normaal wil ze zoiets nooit en is Noor degene die bij me komt liggen. “Vind je me nu wel lief?” plaag ik. “Dan niet, hoor.” “Nee, joh. Kom lekker liggen. Ik ben ook moe.” Snel sla ik mijn armen om haar heen en trek haar naast me op de bank. “Zo, liggen jij!” Tot mijn verbazing, lacht ze. Bij mezelf denk ik, Casablanca, tot laat wakker, heel erg vrolijk. Kan niet anders, die is verliefd. Heel even word ik daar ontzettend vrolijk van. Tot ik me bedenk dat één of andere puisterige brugklasser haar binnekort misschien wel haar eerste zoen gaat geven. Bah. Niet mijn nichtje! Snel knuffel ik haar nog maar wat steviger.

Om elf uur was het bedtijd voor Noortje. Normaal zag ze er altijd wat droevig uit als ik haar in kwam stoppen, maar vanavond niet. Zou het grote probleem eindelijk opgelost zijn? Nee, terwijl ze in bed klimt, zie ik onder haar slaapjurkje duidelijk eenzelfde luier als normaal. Aan de ene kant heb ik medelijden met haar, omdat ik weet hoe rot het is om bedplasser te zijn. Aan de andere kant, meestal slaat Noor zich er vrolijk doorheen. Ze is altijd optimistisch. Alleen als ze haar broekje omdoet voor het slapen gaan, is het even minder. Kan ik me ook goed voorstellen. Meestal stop ik haar in en lees ik haar nog kort wat voor uit het zoveelste Harry Potter-boek, maar vandaag is ze te moe. “Weet je?” vraagt ze me, terwijl ze flink gaapt. “Wat, meid?” Met een optimistische glimlach kijkt ze me aan, en zegt: “Nog maar tien nachtjes droog blijven en dan mag ik van mama en papa zonder luier naar bed!” Ik geef haar een dikke knuffel en zeg dat een grote meid als zij dat vast en zeker zal lukken. “Als ik een grote meid ben, waarom noem je me dan altijd kleintje?” Nu moest ik zelf lachen. “Tsja, voor mij zul je altijd mijn kleine nichtje blijven, hoor.” Na een laatste knuffel en nachtkus, doe ik de slaapkamerdeur zachtjes dicht.

Eenmaal terug beneden zie ik dat Anne zich lekker in een dekentje gewikkeld in de stoel genesteld heeft. Geboeid kijkt ze naar de televisie, met haar rechterduim in haar mond. Als ze me ziet, haalt ze hem snel weg. “Sorry,” zegt ze beschaamd. “Meid, doe maar rustig. Ik weet wat Papa en Mama zeggen, maar van mij mag je. Liever dit dan dat je aan roken begint, toch?” Samen hebben we nog een film opgezet van Jack Black en Cameron Diaz. Moderne liefdesfilm, waar ik niet zoveel mee heb, maar goed, dat krijg je ervan als je Anne laat kiezen. Uiteindelijk ben ik door de slaap overmand.

Ik lig nog steeds op de bank in de woonkamer als ik door de eerste zonnestralen word gewekt. Anne ligt naast me. Zijn we toch tijdens die film allebei in slaap gevallen. Ik til Anne rustig op en breng haar naar boven. Met kleren en al leg ik haar in haar grote bed. Wakker wordt ze er niet van, maar nadat ik de deken over haar heen leg, draait ze zich en stopt ze haar duim opnieuw in haar mond. Beter dan sigaretten, houd ik mezelf opnieuw voor. Terwijl ik haar een kus op haar voorhoofd geef, zie ik de tijd op haar alarmklok. Half zeven al. Goh, ik heb Marnix en Lisa niet eens horen thuiskomen. Ik kijk even uit het raam – maar zie geen auto op de oprit. Marnix en Lisa zijn niet thuisgekomen.

Beneden kijk ik op mijn telefoon. Misschien hebben ze gebeld en ben ik daar doorheen geslapen? Het was tenslotte zo dat Marnix zijn promotie wilde vieren, dus misschien hebben ze nog wel ergens in een hotel geslapen. Maar ik heb geen gemiste oproepen. Ach, waarschijnlijk zaten ze met hun gedachten ergens anders. Ik besluit om nog even te gaan liggen. Als ze om elf uur nog niet thuis zijn, zal ik wel even bellen. Anne moet om 12 uur bij de scouting zijn en, aangezien ik niet weet waar die is, moeten ze dan wel thuis zijn om haar te kunnen brengen.

Om elf uur gaat mijn wekker en, enigszins bijgeslapen, sta ik van de bank op. Ik loop naar een raam om de oprit te bekijken. Nog steeds geen auto, Marnix of Lisa. Dan toch maar even bellen. Op het moment dat mijn oproep direct wordt overgeschakeld naar Lisa’s voicemail begin ik me zorgen te maken. Ik spreek snel iets in, voordat ik Marnix zijn toestel probeer. Na een keer of zeven te zijn overgegaan, hoor ik ineens iets aan de andere kant van de lijn. Het is niet Marnix, maar een stem die voor mij compleet vreemd is. Ineens dringt het tot me door dat er iets helemaal niet goed is…

 

[ThisSideUp]

Re: Peetoom

Wacht... Als er drie naakte meisjes waren, dan was het geen trio. Mag je dan nog wel "Triootje doen" afstrepen op je bucket list?

 

[Snakebite]

Re: Peetoom

Haha, ik zou het niet weten. Het is niet alsof het op mijn echte bucket list staat. xD

 

[luierfan_boy]

Re: Peetoom

superverhaal!

Dit leest echt als een boek, in vergelijking tot vele andere verhalen
hoop dat ik zelf ooit ook zo kan schrijven...
Had trouwens wel verwacht dat die Gina ook een luier zou dragen, omdat ze
ook al zat te duimen enzo ;D

Luierfan_boy.

 

[Snakebite]

Re: Peetoom

superverhaal!

Dit leest echt als een boek, in vergelijking tot vele andere verhalen
hoop dat ik zelf ooit ook zo kan schrijven...
Had trouwens wel verwacht dat die Gina ook een luier zou dragen, omdat ze
ook al zat te duimen enzo ;D

Luierfan_boy.

Ik heb dat inderdaad ook overwogen, maar dat voelde niet echt realistisch aan. Het stoort mij in veel verhalen dat iedereen altijd "toevallig ook van luiers houdt" of dat van alle X kinderen ze ook alle X nog een luier dragen. Dit leek me een setting die je makkelijk in het echt tegen kunt komen, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik Gina niet op de één of andere manier bij de luiers, etc, zal betrekken. Maar goed, dat komt vanzelf nog wel voorbij.

Bedankt voor je reactie trouwens, echt tof!

 

[jorisss]

Re: Peetoom

Wajow.. Trio. Mijn bucketlist is nog nie compleet ):
Top verhaal!
Ksmak naar een vervolg
Cheers!

 

[luierliefhebber]

Re: Peetoom

ja dit is een waar genot om te lezen, ik zou zelf ook wel eens een verhaal willen schrijven maar ik maak er uiteindelijk altijd een samenvatting van een samenvatting van en dan is het meer een berichtje dan een verhaal.

super ga zo door, ik ben nu al een fan van je.

groetjes luierliefhebber

 

[Snakebite]

Re: Peetoom

Bedankt voor jullie reacties! Doet me goed om te lezen.

Heb de afgelopen week met de griep op bed gelegen, dus ben niet meer in staat geweest te posten. Ik ga het tweede hoofdstuk nog even controleren. Ik zal het daarna meteen posten.

 

[Snakebite]

Peetoom (Hoofdstuk 02)

Hoofdstuk 02: Onrust

Ik heb geen idee waarom ik het gesprek afgebroken heb. Zodra het duidelijk was dat ik niet Marnix aan de lijn kreeg, drukte ik, als in een reflex, het gesprek weg. Ik heb me op de bank laten zakken en daar zit ik intussen al een kwartier. Mijn hart bonst in mijn keel. Allerlei rampscenario’s flitsen door mijn gedachten. Marnix en Lisa .. er moet haast wel iets gebeurd zijn. Maar wat? Het dringt tot me door dat ik daar niet achter ga komen als ik niet opnieuw Marnix probeer te bellen. Ik pak mijn mobiele telefoon en bel Marnix’ toestel opnieuw. Deze keer gaat hij direct over naar de voicemail. Ik probeer het nog eens. Voicemail. Lisa’s toestel nog eens. Voicemail. De frustratie nam me voor een moment over en met een luide vloek smijt ik mijn telefoon naar de andere hoek van de woonkamer. “Fuck it!” Met een diepe zucht laat ik me terug op de bank zakken. “Oom Rick?” klinkt het ineens zachtjes vanaf de gang. Anne had de deur op een kiertje open en leek zich te zijn doodgeschrokken toen ik met mijn telefoon heb gesmeten.

Snel weet ik mezelf te herpakken en loop ik naar haar toe. “Wat is er, schat?” vraag ik, terwijl ik haar een knuffel geef. Ze had haar beige scoutingblouse al aan – shit, de Scouting! “Gaat alles wel goed? Waarom gooi je nou met je telefoon?” vraagt ze. Een moment blijf ik stil. Wat moet ik nu tegen haar zeggen? Haar ongerust maken, terwijl ik niet precies weet wat er met Marnix en Lisa aan de hand is? Nee, natuurlijk niet. “Nou, ik heb net slecht nieuws van de belastingen gehad en daar werd ik een beetje boos om. Niets om je zorgen over te maken.” “Ik dacht dat je zei dat die mensen nooit werken? Waarom bellen ze je dan op een zondag? Dan werkt helemaal niemand”, herhaalt ze mijn wijsheden. “Het was mijn belastingadviseur. Dat is een goede vriend van me. Die had me beloofd om zo snel mogelijk te bellen. En je weet hoe oom Rick is als hij te vroeg wakker wordt”, probeer ik. Dat laatste was overigens echt waar. Slapen is niet gewoon een hobby van me, het is meer een passie. Net als koffie, laat ik daar maar achteraan gaan.

“Zijn Papa en Mama nog niet thuis? Ik moet zo naar Scouting”, zegt Anne. Opnieuw bedacht ik snel een smoesje. “Nee, die zijn in een hotel blijven slapen. Ze hebben iets te veel lekker wijntjes gedronken”, zeg ik met een knipoog. Gelukkig gelooft ze me, zo zag ik aan haar stralende glimlach. Hoe doet ze dat toch? Zo fris en vrolijk om elf uur in de ochtend .. en dat op een zondag? Ik ben echt teveel aan het studentenleven gewend, bedenk ik me, terwijl ik een kop oploskoffie maak. “Kom, maak jij eens een lekkere boterham voor jezelf. Op een lege maag kun je niet .. scouten?” Terwijl ze de keukenkastjes opentrekt op zoek naar iets lekkers, vertelt ze me wat ze vandaag allemaal zullen gaan doen. Iets met hout zoeken en hakken. Ze krijgt vandaag geleerd hoe ze met een bijl moet werken. Mijn nichtje van dertien gaat met een bijl werken! Gisteravond zat ze nog met haar duim in haar mond. Stilletjes vond ik het best grappig. Maar goed, er zijn dringender zaken. “Anne, hoe ver is het naar Scouting? Kun je dat ook fietsen? Ik wil Noortje liever niet alleen thuis laten”, vraag ik, hopende op een positief antwoord. Anne draait zich om, en de blik in haar ogen zegt me al genoeg – ze is er niet blij mee. “Maar dan moet ik gelijk gaan, anders kom ik te laat. Dan mag ik misschien niet meer meedoen!” Ik denk even na. “Als ik naar Scouting bel, dan zal dat vast wel meevallen. Ik zeg gewoon eerlijk dat het mijn schuld is.” Ze kijkt me aan met een blik die maar één ding kan betekenen. Ik zucht. “Oké, en als je terug bent, gaan we een lekker naar de ijsboer. Met zijn drietjes. Deal?” De glimlach is direct terug. “Deal. Maar ik neem wel een grote coupe!” Het zou ook eens niet. Iets verderop in de stad had iemand een heuse ijsboerderij gevestigd. Je kon er op een terrasje heerlijk ijs en – gelukkig voor mij – koffie nuttigen. Als ik eens wat tijd met de meiden moest doorbrengen, was dat een fijne uitkomst. Voor Anne en Noor was het hét perfecte omkoopmiddel.

Terwijl Anne haar boterham naar binnen werkte, belde ik met de Scouting. Het was gelukkig geen enkel probleem als ze wat later zou aankomen. Na een dikke knuffel, die ik meer nodig had dan zij, sprong ze op de fiets en was ze weg. Ik sla de deur dicht en loop terug naar binnen. Opnieuw probeer ik contact te krijgen met de mobiele telefoons van Marnix en Lisa, maar ik had geen succes. Het geluk voor mij is dat Noortje stevig doorslaapt, want zodra zij wakker is, moet ik tijd met haar doorbrengen. Haar kon ik niet naar Scouting wegmoffelen om te voorkomen dat ze ongerust wordt. Stel je voor dat er niets aan de hand is, en de meisjes zouden zich alleen maar zorgen zitten maken. Nee, dat is geen optie. Terwijl ik door de kamer ijsbeer, probeer ik te bedenken of er iemand anders is die ik kan bellen. Het ziekenhuis? Misschien wel slim. Ik bel, en laat me doorverbinden met de Eerste Hulp. Ik geef een beschrijving van het uiterlijk van Marnix en Lisa, maar er is niemand binnengebracht die er zo uitziet. De zuster belooft me te bellen als dit alsnog zal gebeuren. Opnieuw bot gevangen. Wat kan ik verder nog doen?

Op dat moment gaat de deurbel. Vol hoop ren ik naar de voordeur. Zodra ik deze openmaak, is het echter niet Lisa of Marnix die er staat. Het is een lange, slanke man. Ik heb hem hier wel eens eerder gezien, de buurman. Beetje een sulletje, typische ambtenaar. Niet mijn type. “Is Marnix er klaar voor?” vraagt hij, maar ik heb geen idee wat hij bedoelt. “Sorry, maar Marnix is er niet”, zeg ik gehaast. “Oh, wat raar. We hebben afgesproken om te gaan joggen”, antwoordt hij, terwijl hij zijn brilletje recht op zijn neus zet. “Ja, Marnix heeft wel meer afgesproken. Ik zal hem langs sturen, zodra hij thuis is”, zeg ik, voor ik geërgerd de deur dichtgooi. Man, wat kon ik die gozer slecht uitstaan. Dat hij lekker gaat rennen. De wind is nu toch sterk, misschien waait ‘ie wel weg.

Ik ga aan de keukentafel zitten en drink wat van mijn koffie. Langzaam begint het tot me door te dringen dat ik niets anders kan doen als afwachten en voor de meiden zorgen. Ik kan wel in Lisa’s auto stappen en gaan zoeken, maar dan zouden de meiden alleen achterblijven. Daarnaast kan Marnix ook zijn telefoon gewoon verloren zijn. Nee, het beste is afwachten.

Al gauw nadat ik de buurman had gesproken, hoor ik Noortje de trap afkomen. De deur zwaait open en met een stralende glimlach komt ze de keuken in. “Goeiemorgen, oom Rick!” Ik krijg een heel dikke knuffel van d’r. “Goh, nog zo eentje. Je zus was ook al zo enorm vrolijk op de vroege ochtend.” Noor kijkt me verbaasd aan. “Zo vroeg is het niet meer, het is al bijna twaalf uur.” Ik neem nog een slok van mijn koffie, voordat ik haar uitleg dat twaalf uur voor de meeste studenten toch echt te vroeg is om op een zondag uit bed te komen. “Ik vind het ook lekker om uit te slapen, hoor”, vertelt ze. “Ja, je hebt vannacht echt als een baby geslapen. Bijna de klok rond!”, zeg ik zonder na te denken. Even verstijft ze, waardoor ik nadenk over wat ik zojuist zei. Shit, haar luierbroekje. En ik zei ‘baby’. Dat had ik tactvoller kunnen aanpakken.

“Sorry, schat. Zo bedoelde ik het niet”, verontschuldig ik me nog. Ze kijkt me aan en ziet dat ik het meen. “Nee, dat weet ik. En ik heb ook helemaal niet als een baby geslapen, want .. een baby blijft ’s nachts niet droog”, zegt ze, met een enorme glimlach. “Ja? Goedzo, meisje. Ik wist dat het je zou lukken. Hoeveel nachten moet je nog?” Ze komt naast me staan en laat haar pyjamabroek een stukje zakken. “Hier, voel maar. Ik moet hem omhouden tot Mama het heeft gezien en dan mag ik op de kalender de dag afstrepen. Nu nog maar negen nachtjes!” zegt ze vrolijk. Ik voel even snel met de buitenkant van mijn hand. Natuurlijk is ze droog. Al bijna twee maanden. “Nou, teken maar snel af”, zeg ik, terwijl ik haar mijn pen geef. “Nee, nee, dat is vals spelen. Ik houd hem gewoon aan tot Mama terug is.” Verbaasd pak ik mijn pen weer terug. “Zit je luier niet vervelend, dan?” Ze schudt met haar hoofd. “Ik ben er wel aan gewend na elf jaar.” Logisch. “Nu moet je wel cornflakes voor me maken, hoor. Ik heb echt honger”, zegt ze met een ondeugende blik. Wat een heerlijk kind is het ook. “Waar bewaart je Mama de cornflakes dan?” vraag ik, terwijl ik Noor nog een knuffel geef.

Na haar ontbijt heb ik met Noor op schoot nog wat televisie zitten kijken. Steeds maar hopend dat de telefoon zou gaan, of dat Marnix en Lisa ineens thuis zouden komen. Niets van dit alles. Ik kijk op de klok en zie dat het bijna kwart over twee is. “Hey, Noor. Ik denk dat jij je maar eens moet gaan aankleden, joh.” Ze draait haar hoofd naar me toe en kijkt me met een vragende blik aan. “Nou, ik heb je grote zus belooft dat als ze naar Scouting zou fietsen, ik met jullie naar de ijsboerderij zal gaan. En om half drie zal ze thuis zijn”, leg ik uit wat ik Anne beloofd heb. “Echt waar? Oh, daar heb ik zin!” zegt ze, terwijl ze bijna mijn schoot afstuitert van enthousiasme. “Nou, dan ga je boven maar snel omkleden. Dan kunnen we ook gelijk gaan als Anne thuis is.” Zo gezegd, zo gedaan. Noortje heeft zich omgekleed en vijf voor half drie was Anne alweer thuis. Blijkbaar was het toch niet zo lang fietsen als gedacht. Anne trok snel haar Scoutingblouse uit, en een vest aan. Noor kwam weer beneden, terwijl ik mijn koffie aan het opdrinken was. Anne zit tegenover me, en vertelt uitgebreid over wat ze op Scouting heeft gedaan. Door de zorgen aan mijn hoofd, vang ik maar flarden op. Ineens hoor ik over hoe ze het snelste van alle meiden geleerd had hoe ze met de bijl moest werken en dat het zelfs beter ging als bij de meeste jongens. Ik glimlach. That’s my girl.

“Anne, is het koud buiten?” vraagt Noor. “Gaat wel”, antwoordt deze. “Nou, Noor, dan trek je jas maar gewoon aan, als het te warm is kun je die altijd nog uitdoen”, zeg ik. Noortje loopt naar de hoek van de keuken en moet op haar tenen gaan staan om haar jas van de kapstok te kunnen pakken. “Ach, Noor, dat meen je toch niet?” roept Anne ineens luid door de keuken. Ik kijk naar Noortje en zie wat ze bedoelt. Als Noor zich uitrekt, steekt een gedeelte van de luier boven haar broek uit. “Zo ga je toch niet naar buiten? Waarom heb je je luier niet gewoon afgedaan?” Noor trekt zich er niets van aan en doet haar jas aan. “Ik moet wachten tot Mama thuis is en je ziet er niks van, hoor.” Anne vindt van wel, en zegt dat ze hoopt dat ze geen bekenden tegenkomt, omdat ze zich schaamt als haar zusje daar als een baby rondloopt. “Zeg, doe eens rustig, jij”, zeg ik tegen Anne. Van mij had Noor haar luier direct af mogen doen, maar als zij wil wachten op Lisa, is dat haar eigen keuze. Maar nog steeds konden Anne’s woorden Noor niet echt boeien. “Ach, over baby’s gesproken. Dan moet je maar vooral niet gaan zitten duimen op het terras”, zegt Noortje ineens triomfantelijk, voordat ze zich omdraait en alvast naar buiten loopt. Anne kijkt haar boos na en daarna naar mij. Ik haal mijn schouders op, ze lokte het zelf uit.

Bij de ijsboerderij ging het alweer stukken beter tussen de twee. IJs helpt. IJs helpt altijd wel bij die twee. Zelf kon ik me ook even laten afleiden door een lekkere cappuccino. Verder kon inderdaad niemand zien dat Noortje een luierbroekje aanhad. Alles prima, dus. Tot we weer thuis aankwamen. Noor en Anne verdwenen al snel naar hun kamers. Anne om wat huiswerk te maken, Noortje wilde lekker in bad. Zo bleef ik dus alleen achter in de woonkamer, met een kop koffie en mijn telefoon. Ineens viel me in hoeveel zin ik had in een sigaret. Van Marnix en Lisa mag ik binnen niet roken, waardoor ik vaak vergeet dat ik er zin in heb. Ik pak mijn sigaretten en doe de voordeur open, en ga op de drempel zitten. Snel een sigaret in mijn mond en aansteken die hap. Het is niet dat ik er echt verslaafd aan ben – wat dat betreft is het met koffie erger – maar deze peuk smaakte wel erg goed.

Halverwege mijn rookpauze stopt er ineens een politiewagen voor de deur. Ik vloekte inwendig, omdat ik in eerste instantie denk dat Marnix collega’s over de vloer krijgt en ook hen nu laat zitten. Maar meteen erna bedenk ik me dat die collega’s dan niet in uniform en met een politiewagen zouden langskomen. Ik sta van de drempel op, klaar om de agenten te begroeten, die inmiddels de oprit op komen lopen. Ik herken de vrouwelijke agent als ene Kim, waarmee Marnix op de academie heeft gezeten. Ineens zie ik een traan over haar wang rollen. Ik weet genoeg, dit is foute boel.

Terwijl de meiden boven vrolijk hun ding deden, vertelden Kim en haar collega mij aan tafel wat er de afgelopen nacht gebeurd is. De precieze oorzaak is nog niet duidelijk, maar Marnix en Lisa zijn met hun auto ter water geraakt. Waarschijnlijk zijn ze na een aanrijding op de brug eerst door de vangrail geboord, waarna ze bewusteloos in het kanaal terecht zijn gekomen. Ze hadden geen schijn van kans. Het lichaam van Lisa was intussen geborgen, naar Marnix wordt nog gezocht. Duikers speurden, terwijl wij praatten, het kanaal af op zoek naar het lichaam van mijn broer. De bestuurder met wie de oorspronkelijke aanrijding plaatsvond, is spoorloos. De lafbek. Volgens Kim kwam de hele zaak aan het rollen toen een jogger vanmiddag ontdekte dat er iets aan de vangrail niet klopte en de politie belde. Het bleek de sullerige buurman te zijn geweest. Naast me, op een klein tafeltje, staat een foto van Marnix en Lisa met de meiden. Hoe kan ik die lieverds nu ooit uitleggen dat hun ouders nooit meer thuis zullen komen? Alsof de wereld even voor ons huilde, begon het buiten te regenen.

 

[winemarc]

Re: Peetoom

sterk, heel sterk geschreven !!

 

[ThisSideUp]

Re: Peetoom

Sterke cliffhanger man!

 

[LBV]

Re: Peetoom

Geweldig verhaal! ;D !1
Ik wacht op meer!

 

[Snakebite]

Re: Peetoom

Bedankt voor de complimenten. Ik denk alleen wel dat ik het bij één hoofdstuk per week ga houden.

 

[LBV]

Re: Peetoom

Lijkt mij geen probleem
Moet je natuurlijk helemaal zelf weten! !1

 

[Snakebite]

Re: Peetoom

Ghehe, gelukkig maar.

 

[Baby14]

Re: Peetoom

Heel erg mooi verhaal!
ga zo door